Buitenlandse!! Nieuws. Politie! overziclit tier rel. protecie is het «ach.woord ouzer tij den. D. de Jong. PLAATSELIJK NIEUWS. Se ValerMscta Meluopie Men kent mijn invloed en vermogen Wieu 'k even slechts de hand toereik GEMENGD NIEUWS. TER OVERDENKING. Indien wij om een gepast mot'o voor dit overzicht balden gezocht, waarlijk wij zouden er geen geschikter hebben kannen vinden. In bijna alle Earopeesche landen wordt een streveu waargenomen om door staatsbemoeiingen ecne kunstmatige ver hooging van prijzon te verkrijgen. Jammer echter, dat daar, waar men tot deze maat regelen is overgegaan, de toestanden ale- ven donker en somber blijven. Wij hoorden het nog dezer dagen uit den mond van Dnitechlands keizer, toen hij den voorzitter van den Dnitachen landbonwerstond be nevens eenige afgevaardigden te woord stond. „Ik heb,' zoo moet Keizer Wilhelm gesproken hebben, „den toestand in ande re landen laten onderzoeken en mij is ge rapporteerd, datmen in Frankrijk waar een hoog invoerrecht op koren bestaat, even ontevreden is, als de landbouwers in Duitsch land.' Op het ja\rlijksch diner van den Branden- burgschen landdag bpeft de Keizer in ee- ne rele onomwonden verklaard, dot, hoe wel hij alles zou willen doen wat in zijn macht was, om de landbouwers ter wil le te zijn, men niet zou moeten rekenen op de inwilliging van hunne te hoog ge- sttlde verwachtingen. Kernachtig wis de ni ing des vorsteD, toen bij vetklaarde, dat de belangen van het algemeen, niet mochten opgeofferd worden aan die van een enkelen stand. Opmerkelijk is hel echter dat waar de landbouw roept om graanrechten, de .nijverheid en veeteelt van die nchleu niet gediend wenschen te zijn In de laatste jaren onzer eeuw, neemt men bijna overal het verblijdend verschijnsel waar om de belasting te heffen naar de draagkracht van het vermogen; vele indi recte belastingen zijn reeds afgeschaft, want zoo luidde het beginsel, aan die be lasting op zeep, zout en vroeger op het gemaal, varkeosvUesch en meer andere, betaalt de minder gegoede evenvpel, als zijne rijker met aardsche goederen btdeel- de medeburger. Dat strijdt tegen een ge zonde moraliteit cn daarom, weg met hen: ieder betale naar dat hij bezit. Keereu wij echter met de invoering van graan rechten niet tot het verworpen stelsel van weleer terug Ja, zouden die verhoogde graanprijzen niet vooral door de arbeiders betaald worden? De verlaging in graanprijzen is vooral toegenomen met den grooleren invoer uit Engelsch Indië. Zeker, men kan dien invoer bezwaren, ja desnoods geheel belemmeren, maar denkt men daarbij we! aan d« gevolgen? Engelsch Indie is een deel van Engeland en dat land zon zeker met maatregelen van weer wraak voor d«n dag komen, die op eeu anderen stand in ons land zeer zouden drukken. Tot dusver is de invoer van geslacht vee uit Nederland in Engeland g- heel vrij. Onze schapenfokkers en vetweiders, zor« den zeker alles behalve tevreden zijn, zoo Engeland invoerrechten op het geslacht ging heffen. Met hunne geldbeurs zou een deel der graaurechten betaald worden. Ten einde den Duitschen koeboer ter wille te zijn, weid de vee-invoer uit Holland ver boden. En wat zien wij na P Adressen van landbouw-vereeniüiugen van over de gren zen richten verzoekschriiten aan den Prui- sischen minister van landbouw, om het verbod van vee-invoer op te heffen. Daar zuivel en melk ongehinderd de grenzen mogen passeeret', is de prijs van deze pro ducten zeker wel ten genoegen van de ver bruikers steeds dalende; de melk van 12 14 pfenning zelfs tot 8 per liter. De Duit- sche veehouder is tegen eene dergelijke woorden meer belekten dan verborgen, mocht zij dan nog onder één dak blijven met hem? Zg stiet een luide kreet uit en wierp zich op een rustbed, het boold diep in de kussens drukkend. Was zoo iets mogelijk? Mocht zij aan iets dergolijka geloovenP Had tg haar 'hart Die» voor hem blootgelegd en bem elke zonde be leden? Had bij daarom glimlachend toege luisterd? Zou hij den moed gehad hebben, de ze leugen neg jarenlang vol te houden, uur na uur, dag na dag? Zoo dat mogelijk was, moest tij twijfelen aan allen en alles Zij kon nu niet tot hem gaan. t.j had geen boofd, geen hersens meer. Nu niet! Het was on mogelijk. Heden avond tou bet gebeuren, ja heden avond! Nog oenmaal werd een luide jammerkreet in de mollige kussens gesmoord, dan bleef sy onbewegelgk liggen, gebroken naar ziel en lichaam. Eu Cbristina? Was het denkbaar, dat die in het bewustzijn barer afkomst hier geleefd bad, tusschen haar en hem? Afschuwwek kend, wanneer zg het geweten heeft; be klagenswaardig zoo zg eerst ook nu het vree- selgke te hooren komt. Mocht zg ook dien slag dat onschuldige hoofd doen treffen? Ja,daartoe was zij gedwongen. Besluiteloos en d r wanhoop ten prooi, wrong zij zich de handen: „Vanwaar komt nu de hulp?" Er werd zachtjes aan de deur geklopt. Angst vol richtte zij zich op eu zag naar de deur.Deze ging open en Cbristina wankelde binnen. Met bare wijd geopende oogen staarde Mela- nie haar aan, vervolgens strekte zij afwerend de hindn uit en zonk sidderend in de kus sens neder. De brief was haar uit de hand gegleden en bleef aan het ondereind van het rnstbed liggen. Ct» was naderbij getreden, in de hoop tooo nog gehoor te vinden en was voor het bed nedergekoield.Zonder het te wil len, viel baar blik op den brief en hare scherpe oogen lazen ieder woord. „Arme vrouw 1" Hare lippen raakte de hand van concurrentie niet bestand, vooral omdat hij voor zijn gebruik het Hollaodsche melk vee, met zijne uitstekende eigenschappen niet kan ontberen. Ii Duitschland neemt men nog een ander verschijnsel waar en wel ditDe pachtprijzen stegen na de invoering der graanrechten. Dat ook dit geval zich in ons laud zal voordoen, be wijzen reeds gesloten pschtcontrac'en in Zeeland. Daarin werd de c'ausale opgeno men, d.t het contract geacht zon worden ontbonden te zijn bij de invoering van graan rechten. Een leit is het echter, dat de beweging alom bestaat. In Denemarken is een verzoekschrift tot de regeering gericht, om de invoering van genoemde recht in. Het ministerie heeft echter verklaard, dat men op Je indiening van dergelijke wetten niet behoefde te re kenen. Alleen voor dit jaar heeft de re geering eene som van bijna 112 millioen kronen toegestaan om de noodlijdende land bouwers bij te staan. De verbouwers van suikerbieten zijn zeker ook be last op zoo'n buitenkansje. Ook zij heb ben verzocht den iovoer van suiker te belasten, daar hunne industrie tegen de uitvoerpremiëa van Duitschland de con currentie niet kon volhouden. Men ziet het, eerst graan, dan suiker, straks hout, confectie, daarna een lange reeks van asdere invoerartikelen en tot slot een protectie-stelsel dat alweer op eene beweging naar vrijheid van beweging zal uitloopen. E ne economische cirkelgang. Wie had gedacht, bij de opening van het Suez-kaDaal op 16 November 1869, waar door men goedkooper producten uit Indie hoopte te verkrijgen, dat dit kanaal, door den verkorten afstand, ook al eeu der oor zaken wordt genoemd, van het kwijnende Europa. Een bijgeloovige zou waarlijk ge loof hechten aan de oude S2ge, dat een Sues-kanaal ongelukken en rampen in zijn gerolg zou hebben. 't Was daarom dat voor 2000 jaren Necho de Tweede, de zoon van Psammeti- chus, het reeds begonnen werk staakte, dat in later eenwen, onder de regeering van Isinaïl Pacha werd voortgezet en vol tooid. 't Is waar, het orakel is vervuld, maar in een anderen geest, dan thans wordt op gegeven. Ismaïl Pacha, de ex-Khedive van Egypte, die heden aan de oevers der Boshporus overleed, is het zoenoffer ge weest; zijn leven kan in twee woorden om schreven worden.- grootheid en val. Opgevoed in Europa, wa6 de Earopeesche vrijheid en beschaving hem lief. Openlijk huldigde hij die beginselen bij de aan vaarding zijner regeering. De Oostersche weelde van zijn hof, gepaard aan de in voering van vele nieuwigheden, eischten echter te groote offers van zijn volk. De aanwezigheid van Keizers eu Kouingeu, alle grootheden op het gebied van kun sten en wetenschappen, bij de opening van het Snez-kanaal, kostte het reeds verarmde land meer dan twintig millioenen franken. Een leger en vloot naar Europeesch model richtte verder Egypte financieel ten gronde. Toen zijn streven naar onafhankelijkheid Turkije al te duidelijk bleek, werd Ismaïl door de Porte afgezet.Onmachtig zich daar tegen te verzetten, boog de trotsche Pacha het hoofd en vertrok met zijn harem naar Napels. Als banneling trok hij door Europa, geminacht door hen, die eens om zijne gunst hadden gebedeld, gevloekt door zijn volk, dat h m had verheerlijkt en aan zijne voeten had geknield. Na twintig eeuwen W;rd de profetie van het orakel aan dezen vorst vervuld. Wanneer de her innering aan de opening van het Suez- kanaal hij ons opduikt, dan denken wij onwillekeurig aan de groote vlotenparade die weldra Duitschland te wachten slaat Nog slechts weinige weken en de wateren van de Oost-en de Noordzee, worden door het Oost-Noordzeekanaai, dat door de land- Melanie. Toen deze het kalm geschieden liet, drukte zg een vurige kus op de hand, stond op en met de meer uitgestooteu dan gesproken woorden „Heb dank voor alles, bartelijken dank 1* verliet zg de kamer. Christina wist wat haar te doen stond. He lmie bleef onbewegelijk liggen. Slechts een licht kreunen was alle teeken van leven dat zg gaf. Zij was zich nauwelijks bewust, dat er iemand by baar geweest was. Christina's weg lag duidelijk en beider voor baar. In de weinige minuten die zg noodig had, om naar haar kamer te komen, was baar alles klaar geworden en bad zij een vast besluit genomen. Was dat, wat zij zooeven gelezen had, waar, zoo moest zij voor altijd weg van hier. Eén kon haar daarvan slechts zekerheid geven; Hoppe, die haar uit Halle bad weggehaald. Geen an der kon zg onder de oogen treden, zoo zg niet eerst nit zijn mond alles gehoord had. Wanneer zij nn heenging, trof zij hem nog thuis. Toonde hij dan duidelijk aan, dat de ze brief vuile laster was, dan zou zg terug gekeerd zijn, voor iemand hare afweiigheid gemerkt had. Anders: „Leef allen gelukkig, vaarwel voor eeuwig." Geheel alleen zou zij' toch niet staan. Eén had zij er tot haar hulp en steun. Dat gaf haar moed, maakte haar kalm. Zg kreeg een klein pakje, in linnen gewikkeld, dat Hoppe haar medege geven had, bg het verlaten van haar moe ders hnis. Er was ongeveer honderd mark in, de rest van het voor baar overgespaarde geld. Het lag al dien tijd onaangeroerd in haar kast. Nu kou het baar wellicht van dienst zijn. .Moeder, gij zorgzame moeder, hoe goed hebt ge aan uw kind gedacht 1* Zij borg dit pakje en bet noodige voor den naobt in em kleine Iedere tasch. En nu voorwaa-ts, voor een korten toebt of lan gere reis, tot spoedige terugkeer óf tot een vaarwel voor eeuwig Wordt vervelgd. engte van Holstein van Kiel naar den Elbemond is gegraven, verbonden. Hon derd millioenen mark werden aan dit werk teo koste gelegd. Jutland, met zijn „ijzeren kust" en jammerbocht, kerkhoven van den zeeman, worden afg-sneden en eer veilige weg, zal weldra de schepen v ;n het westen, naar de bont— en koren havens van Duitschland, Zweden en Prui sen leiden. Zil bet met vooroordeeleD be hepte nak-oost ook dezen verbindingsweg met de zonden van eigen verkierdheden belasten? 't Is niet te wenschen. IJSTGkEZOTTIDEdSr. Mijnheer de Redacteur! Beleefd verzoek ik u, wanneer onder staande door u geschikt geno g wordt be vonden, om in uw geacht blad geplaatst te worden, om eenige ruimte dasr voor. Ik wenschte met bescheidenheid een aanmerking te maken, op een gedeelte van de lezing van den heer de Boer, over het heffen vaD graanreclitön waarmede ik door uw verslag van genoem de lezing in kennis werd gesteld. Het be treft dat gedeelte waar genoemde heer spreekt over het heffeD van invoerrech ten van graan, ook voornamelijk in het belang der arbeiders. De heer de Boer nu heeft volgons mij van de graanrechten veel te gioote verwachtingen voor de ar beiders. Ik meeu zelfs te mogen geloo- ven, dat de arbeiders in het geheel niets ten hunnen voordeele van invoerrechten op graan hebben te hopen. Vooreerst ge loof ik niet, dat dat de Landbouwers zoo veel meer zullen laten werken. Want ik meeu te mogen beweren dat de Landbou wers de laatste jaren over het algemeen, zooveel mogelijk hun best hebben gedaan om van hunnen grond groote opbrengsten te verkrijgen. Dat zij zooveel als zij kon den hebben opgeofferd om hunne landerij en zooveel mogelijk productief te maken. Om de doodeenvoudige reden, dat de steeds lager wordende graanprpijzen er hen toe gedwongen hebben. Dien ten gevol ge zijn de Landbouwers, wat natuurlijk te begrijpen is, achteruitgegaan, maar hun land is betrekkelijk goed in orde ^geble ven. En daarom kan volgens mij niet verwacht worden, dat, wanneer zij door invoerrech ten op graan, eenigszins verruiming krijgen, zij dadelijk ma»r weer zooveel meer znllen laten verwerken. En dan, wie zullen er door die invoer rechten op graan het meest gedrukt wor- deu Ongetwijfeld de arbeiders. Zij toch zijn verreweg de grootste graanverbruikers. Roomboter en Kaas kennen de meesten hun ner eukel maar bij Dameu, Het overgroote deel der arbeiders moet zich met margari ne tevreden stellen, en vele met margari ne van de minste kwaliteit wie niet weet hoe dat smaakt, ga het eens proe ven. En ik vertrouw, hij zal het zich best kannen verbeelden, wanneer hij hoort, dat de kinderen van die arbeiders aan moe der vragen, de boter toch vooral niet te dik te smeeren, want dat zij dan hun brood beelemaal niet weg kuur en krijgen. Moeder nu kan zich daar niet verstoord over toonen, want dan kan zij immers weer zooveel langer met een pondje toe. Dus het brood, het graan moet hoofd zakelijk aan den arbeider zijn krachten le veren om tp kunnen werken. Dat er dus dagelijks in zoo'n arbeidersgezin zeer veel brood gebruikt word, zal wel niemar.d willeu ontkennen. Zoodat ik aanneem, dat de invoerrechten op graan verreweg het meest door de arbeiders zullen moeten wor den gedragen. En wanneer er dan niet wat meer ver diend wordt, zal hun dat zeer zwaar val len. De heer de Boer nu wil dat gelooven. Ilij zegt, wanneer wij maar invoerrechten op graan krijgen, dan zullen de looneu stijgen. M ar heeft de heer de Boer met zijn veelzijdige kennis, diö hij in zijn le- ziug getoond heeft te bezitten, nog niet opgemerkt, dat er niet alleen van alles wat er door de menschen wordt voortge bracht, te veel, veel te veel komt en is, maar dat er van die menschen, van de arbeiders namelijk ook te veel komen en zijndat zij elkander ook hoe langer zoo meer een plaatsje beginnen te betwisten dat zij hoe langer zoo meer elkander zoe ken te verdringen D.n de heer de Boer houde het mij ten goede maar dan verwondert mij dal zeer. Wij hebben toch maai slechts om ons heen te zien,om ons van die bittere waarheidiekun- overtuigeu. In ons wisselvallige landbouw- vak toch, waar d.n veel dau weinig werk is, ontmoet men het maar zeer zeldzaam dut er handen te kort zijn. Zelfs i i den Oogst heeft men het vaak kunnen zien, d t ai- beiders, die van Gelderland naar hier kwa men om een stak brood te verdienen, on verrichter zaken weer naar huis konden gaan natuurlijk nog armer dan zij geko men waren. En dat oestaat niet alleen in den Landbouw, maar dat bestaat immers in a!!e takken van handel, nijverheid en in dustrie ook In het kort de arbeiders markt wordt evenals alle andere markten overvoerd. En dan zou de beer de Boer, bij dien toenemenden overvloed van werkkrachten nog een loonsverhooging verwachten O mijnheer de Boer en allen dia het met u eens zijn, wil het toch niet gelooven. Want wanneer gij de arbeiders dat blijit voor spiegelen dan bereidt gij hun, die het van u willen gelooven, niets minder dan een bittere teleurstelling. Neen, de arbeiders kuunen van htt heffeu van invoerrechten van graan geen verbetering verwachteo. lutegendeel sy zullen er by verliezen En dasrom geloot ik, dat de heer d» Boer zich ve-gist heeft, waarbij bewe:rt ent de arbeiders van WKringerwaard en omstreken om kunstmatige dure graanprijzen zouden roepen. Want dat konden en zouden zij niet deen. Neen, ik veronderstel, dat zij dan eerder zouden vrageu: krimp onzen werktijd in zuiver de arbeidsmarkt van overvoer, door een wet op den arbeidsduur in het leven te roepeD, zoo geregeld, dat r .ag en Aan bod in evenwicht worden gehouden; want daar meenen wij iets tot ons voordeel van te kunnen verwachten. Daar zullen misschien velen niet-arbei ders tegen protesteeren m.ar waarlijk, ik geloof toch, dat ook zij daar ten slotte bij zouden winnen. En hiermede, Mijnheer de Redacteur, wil ik eindigen. Ik gevoelde mij als arbeider gedrongen om de schoone. verwachtingen die de heer De Boer ons van graanrechten beeft voor gespiegeldvoorzoover zij tenminste schoon kunnen worden genoemd zoo goed als mij dat mogelijk was, te moeten weerspre ken, omdat ik meende dat zij ijdel waren U, Mijnheer de Redacteur mijn dank voor de plaatsing. ANNA-PAULOWNA. Schvgen, 6 Maart 1895. Wij maken belanghebben- den opmerkzaam, dat de keuringen van 8 jarige en oudere hengsten,zoomede van heng sten geboren inl893,alh'-er zullen plaatsheb ben op Woensdag 13 Maart e. k. des middags 12 ure. Vooraf is er gelegenheid ter opname van hengsten en merriën in het stamboek. Aangifte is noodzakelijk bij der. Heer W. Teengs te WIERINGER- WAARD. Onze Gymnastiek— en Schermver- eeniging LyCUrgUS zal in het einde van deze maand een uitvoering geven in de kolfbaan van den heer Slotemaker te OUD- CARSPEL. Deze uitvoering is op touw gezet, tot het maken van propaganda van de gymnastiek in het algemeen en tot op richting van een gymnastiekvereeniging te Langedijk in 't bijzonder. Met betrekking tot ach terst Adv. van de voorstelling te geven door Mevr. Rossing Sablairolles en den heer J. Malherbe, geven wij o. st. re censie tot aanbeveling ZAANDIJK. Vrijdag j.1. hield bet Departement KoogZaandijk der „Maat schappij tot Nut van 't Algemeen", een vergadering met dames in de kolfbaan van de „Nieuwe Zwaan" alhier. Als spre kers traden dien avond op, Mevrouw Anna Rössing-Sablairolles en de heer Jan Malherbe van Amsterdam. De mees te voordrachten werden onder eene doo- delijke stilte aangehoord en met dave rend applaus begroet. Als samenspel be viel het best„De Verzamelaar", blij spel in één bedrijf en „Hoe een ver standig vrouwtje haar zin krijgt", frag ment uit de Trou-ringh van H. de Veer. De causerie over de 17de-eeuwsche Nederlandsche dichters viel in goede aarde, terwijl de voordrachten van„de Kinderstem", „Brug omhoog", „Als je 't maar weet, Mijnheer", „Mijn ossen haas", „Komen en Gaan" den luiden bijval der aanwezigen verwierven. Het slotstukje „Lachebekje", voorgedragen door Mevrouw Rössing, is een meester stukje, dat zoo prachtig werd voorge dragen, dat men overal lachende gezich ten zag. Alles werkte weer mee om aan de opgekomenen een genotvollen avond te verschaffen. [Zaanlandsche Ct. 5 Dec. 1894.) Men meldt ons, dat Jan Oudshoorn, tot heden nog niet in hoogtr beroep is gekomen, tegen het hem gewezen vonnis. Iu de Kamper Courant van 18 Nov. 1844, No. 775, komt het volgende voor onder het opschrift O in den Haag, daar is 't een leven, Mogt ik er blijven op den duur. Wat hebben zij diners gegeven, De Amphitrina van 't Hoog bestuur. Hoe ook de liberale woeden, Toch heb ik hun mijn woord verpand. Wat ben ik dik en vet geworden Tot heil van 't lieve vaderland. 't Zi,n onruststokers, onverlaten, Die tegen ons met pers en mond, Van Grondwet, orde en vrijheid praten, Die schreeuwen: Neerland gaat ten grond. Neen,Neeilands Grootheid zal Diet zinken, Nu ik mijn woord hun heb verpand, (Zie op mijn borst dit eerkruis blinken) Tot heil van 't dierbaar vaderland. Ja vriuw Je méégt er trotsch op wezen; L w man is nu een man va i Staat, Je kont het iu de kranten lezen Hoe hij het land regeeren gaat. En of het goed, dan of het naar is, loch immer blijft zijn woord verpand. (Met Mei wordt onze Piet Notaris I) Tot heil van 't lieve vaderland. Hoe voel 'k mijn binnenste veredeld \oor elke glorie word ik rijp, Mijn stem wordt zelfs mij afgebedeld «n luen die ik ni*t begrijp, k Laat dan maar violen zorgen Getrouw aan 't woord door mij verpand. Ai onze neven zijn geborgen Tot heil van 't lieve vaderland.' Die staat eerbiedig opgetogen, En 't volk beschouwt mij als een eik 'k Was maar een lage dorre herster Voor ik mijn woord had hun verpand (Met Nieuwjaar word ik Bnrgemee'ste Tot heil van 't lieve Vaderland. Vrouw I wil je een goed vriend een ptaizieren, Zeg wien en laat mij dan begaan. Bij hen wier borst grootkruizen sierer Krijg 'k alles wat ik wil gedaan. Ze vleijen, vieren m' als een Godje, Sinds ik mijn woord heb hnn verpand, ('k Heb al drie vrijers voor ons Lotje Tot heil van 't lieve Vaderland. .Ta, zelfs Hoogadelijke Heeren, Baronnen, Graven zijn zoo goed, Mij soms het eerst te salueeren, Een Eer die mij schier bersten doet. Wat ze allen naar mijn vriendschap ha ken. Dank zij het woord door mij verpand, (Men zal mij zelfs nog Jonkheer maken, Tot heil van 't dierbaar vaderland. Als ik dat alles moest verliezen De zwijmel tuimelgeest der Eenw Roept luid, men moet geen schape; kiezen, Voor wat den moed eischt van een leeuw Och Leeuwen w«ten slechts te brullen, 't Schaap likt gedwee des herders hand, ('k Hoop dat ze mij herkiezen zullen] Tot heil van liet lieve Vaderland. Het Humeur. Men onderscheidt het goede en het kwa de 'aumear. Het goede humeur is een lachende, vroolijke, levenslustige stem ming, voortspruitende uit een gezond ge stel, die alle dingen van hun beste zijde beschouwt, die overal de lichtzijde zoekt, die zich spoedig en gemakkelijk over al de kleine bezwaren en hindernissen des le vens heenzet, zeker wel de aangenaamst) eigenschappen in hen, met wie we om gaan. Het kwade humeur is die sombere stem ming, die aller inzicht, verkeerd opvat, zich nergens overheen kan zetten, om 't minste boos wordt, ge ju enkele teleurstel ling kan verdragen en ook zeker wel de naarste eigenschap in hen, met wie we moeten leven. Humearige, wispelturige, grillige, prik kelbare menschen, het eene oogenblik in de lucht, het andere in den kelder, om nietigheden uitgelaten en droevig en boos gestemd, ze zijn een plaag voor hun om- geving. Wat doet het humeur niet veel aaD het geluk en het o-geluk der menschen, wat kan het het leven aangenaam of onaange naam, gemakkelijk of moeielijk maken, wat kan het tot een zegen en eea vloek zijn. Wat maakt de mensch met eea goed humear zich zijn eigen leven lichter, wst wordt hij gezocht in den omgan?, wat brengt hij zon mee waar hij komt. Maar een kwaad humeur, het verbittert het ei gen leven, het kan niets hebban, nergeni tegen, het ziet zonne- v le k k 6 n, wast een ander zich koestert in den glans, in de w e r m t e der zon. Het goede humeur vindt de wereld schoon, het leven goed, heeft de menschel lief, houdt van gezelligen omgang, tilt niet zwaar, klaagt op de hooge bergei niet over sneeuw en kou, maar zoekt alpen- rooz;n eu Edelweiss.Een goed humeur,is heel iets anders dau luchthartigheid,onveischil- ligheid, onaandoenlijkheid, maar het gevolg van een gezond gestel en vocral van een edel karakter, een ruim warm hart, het zoo beminnelijk eu brengt zooveel goeds en liefelijks. Zegt ge nu soms, goedgehumeurde lezer, want met een kwaad humeur valt niet '8 redeneeren: goed, maar dat goede humear hebben we niet van ons zeiven, dat hangt af van ons gestel, onze levensomstandighe den, onzen levenskring, daar is niets aan te doen, laat me u dan mogen opmerken, dat ge op elk ander gebied zóó niet spreekt; dan beproeft ge wel er wat aau te do®" en dan lukt en helpt het toch dikwerf! Zie uw gestel eu bovenal uw karakter te verbeteren, leer wat meer liefde en voof- al: oefen nw wilskracht. Het hoogste dat ge in dit leven l"1 - leeren en doen, is uzelven verbetereDel zoo ook weer voor anderen ten zege» te fj"' Moge dit weinige u nu niet uit hu®? brengen, maar u aansporen tot oetcniD# en strijd en overwinning van uzelven' Rott. 0' Vier jaren geleden P^ee?| de een dienstmeisje, Léonie M ogra'i een openbaar bal te Joigny een moord" slag op haar ontrouwen minnaar, deuf daat Louis Piètre, wien zij zes gij toebracht, maar zonder hem te dooden- stond deswegen terecht, maar zy *B' I gesproken. Zondag nu weid Piètre, die |ntu 1 getrouwd is, terwijl hij met zijn® en zijn zwager wandelde, onverhoeds»4^ vallen dooreen zwairgebaard man, d,e u een messteek in den schouder toe r» Piètre vluohtte, maar de man ve,f hem, totdat eindelijk een paar l die op zijn hulpgeroep kwamen toes zich meester maakten van den - denaar die niemand anders bleek

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 2