Feest te ZIJPE.
«egde premie wiel bij loting ten deel aan 1
„Harmonie* van Wieringen. Het festi
val was hiermede gtëudigd, de heer Oxne-
XES sprak een woord van dank tot allen,
die hadden medegewerkt om het zoo goed
te doen slagen en eindigde, met den me
dewerkende gezelschappen niet een vaar
wel, maar een tot weerziens toe te
pen.
Van de gelegenheid tot dansen op
verlichte feestterrein, met de muziek
A. Ulrich's Beiersche Kapel, werd
acht nur tot laat een druk gebrnik
maakt.
roe-
het
van
na
ge-
Bij de harddraver ij te WIN-
KEL waaraan zes paarden deelnamen, is
de prijs gewonnen door den heer Alb.
Sloot, de eerste en tweede premie door
den heer W. Keetmanbeide te Winkel.
Het weder was zeer slecht, zoodat er
weinig publiek aanwezig was.
Het onderling begrafe
nisfonds te HEER HUGOWAARD hield
den Sen hare jaarvergadering. Uit het
verslag van den Secretaris bleek, dat in
het afgeloopen dienstjaar 332 nieuwe le
den zijn toegetreden en dat het fonds op
1 Aog. nit 832 leden bestond, waarvan
575 boven 15 j. 145 tusschea 6 en 15
j. en 112 leden beneden 6 j. Aan contributie
is door ieder lid boven 15 j. 43 c. door ieder
lid tusschen 6 en 15 j. 33 c. en door ieder
lid beneden 6 j. 24 c. betaald. Ondanks de
sterke toename der leden is toch minder
contributie betaald dan het dienstjaar
1893/94. In dat jaar is 1 cent meer be<
taald.
Een verblijdend verschijnsel is 't dat
de contributie nu reeds met 72 cent ver
laagd kan worden en toch het maximum
van uitkeering bij overlijden kan geschie
den.
Aanbeveling van toetreding toi deze
nuttige iustelling is overbodig, wanneer
cijfers spreken als boven vermeld zijn.
Zaterdagwerd te BEEMSTER
een harddraverij gehouden, Waaraan 10
paarden deelnamen. De eerste prijs, 60,
werd behaald door labor van den heer
A. Kooij Da., te Beemster; le. premie,
t 20, door Willem III van den heer C.
Broers te Benningbroek, en 2e premie, f 10
door Gravin van den heer M. Zwart te
Purmerend.
Te BERKHOUT is de blik
sem geslagen in de woning van H. Lan-
gereis. Langereis en echtgenoote, zeer
bejaarde menschen, hoorden een geluid als
van verscheidene geweerschoten. Tegelijker
tijd zagen zij het vuur door het woonver
trek zweven. Het groote lood der oude
Priesche klok werd door de kamer ge
slingerd. Het porselein in eene kast word
door elkander geworpen. Aardewerk in ee
ne andere kast werd verbrijzeld. Een steen
van den schoorsteen kwam in gloeienden
toestand naar beneden. Gelukkig werd nie-
maud gedeerd.
Zaterdag a. s. hebben er
internationale wedrennen te CLINGEN-
DAAL plaats, waaraan de deelneming der
sportsmen zeer groot belooft te zijn.
oor den Clingendaal-prjs zijn 19 in—
scbrij fingen ontvangen, waarvan 4 san
Nederlanders, 2 Duitschers en 13 Belgen.
Voor den Wattenaar-prijt zijn er 22 in
schrijvingen (5 Hollandsche; 1 Duitsche en
10 Belgische). oor den Scieveningen-prjs
15 inschrijvingen (4 Hollandsche, 1 Duit
sche en 10 Belgische).
Een schippersknecht van
HOBREDE, gemeente Ootthuiten (N.-H.).
had, bij het inladen van kort bont, het
ongeluk op een stuk hout te trappen. Dit
sproug hem tegec het hoofd, en kwetste
hem zoodanig, dal hij na zeer korten tijd
overleed.
Te VENLOO moest de op
passer van een luitenant der infanterie
diens kleeren naar huis brengeD, waarbij
ook eeD geladen revolver was in étui.
De jongen ging daarmede onderweg e-
ven in eene herberg, waar hij alles op de
tafel legde, en dronk toen een gl&s bier.
Een kind, dat naar het étui vroeg, liet hij
dit zien, opende het en nam de revolver
in de hand. Op eens ging het schot af,
en de kogel trof het kind aan het hoofd.
Gelukkig bleek de wond niet gevaar
lijk te zijn.
Frans Coenen heeft zich
te LEIDEN gevestigd en men zegt dat
Messchaert te Arnhem gaat wonen.
In het EDERVEEN bij Venen-
daal is een dienstmeisje door een feilen
bliksemstraal van het gezicht beroofd.
Te KROMMENIE werd Zon
dag to 1 ure bij den gemeente-reldwach—
ter ingebroken en daarna met petroleum
bet huis in brand gestoken.
Uit een ladetafel werd een doosje met
f 1000 vermist.
Spoedig sloegen de vlammen uit een
openstaand raam naar bniteD. De man
was voor dienstzaken nit. Vronw en kin
deren snelden op straat. Vóór een der
spuiten aanwezig was, was de braod door
den heer J. van Wermerkesken, die zich
daartoe binnen het brandende perceel be
gaf, gebluscht.
Een goed bericht voor
den Nederlandschen zuivelhandel.
Men weet, dat de Hollandeche, in zon
derheid de Friesche boter op de Engelsche
markt geduchte concurrentie ondervindt van
de z. g. koloniale boter uit Australië. Nu
heeft een der Friesche boterkoopers uit Mel-
bourne (Australië) bericht ontvangen, dat
de prijs der boter aldaar binnen een maand
van 7Yj tot 15 stuivers bet pond is ge
stegen. Een en ander is een gevolg van
de groote droogte, die daar heerscht.
Een verlaging van den boterprijs in
Friesland is dus vooreerst niet te wach
ten, wat vanzelf invloed uitoefent op den
ganschen boterhandel ten onzent.
Voorplezieruif!
Zaterdagavond werd door de Rotierdam-doch van het geld kwam mets
sche politie een schreiend jmgetje opgeno- recht,
dat doelloos rondliep. Het kind was
werd nu de politie in den arm genomen, i 25 jaren burgemeester der gemeente
men
met zijn grootmoeder uit Amsterdam (her
waarts gekomen om zijn moeder, die in
het ziekenhuis alhier verpleegd wordt en
wier toestand bedenkelijk is, te bezoeken.
De grootmoeder was echter eenige ©ogen
blikken te voren in zwaar beschonken toe
stand door een politie-agent op de s raat
gevonden en naar het bureau aan de
Nassaukade gebracht. Naar het bureau
werd ook het kind geleid en daar werd het
liefdevol opgenomen. Grootmoeder en klein
kind werden naar de Amsterdamsche nacht
boot gebracht, om naar Amsterdam terug
te keeren.
Kwartjesvinders. Het
volgend verhaal vinden we in de W. B.
a
Zekere Kroet, een bekend lid van het
zoogenaamde kwartjesvindersgilde, maakte
in een logement aan de Raamstraat kennis
met den knecht van een vischhandelaar
uit Grimsby, hier voor zaken over. De
kennismaking werd nogal intiem eu men
ging samen uit, waarbij Kroet de gelegen
heid vond, om den knecht met de kunst
jes met bet kaartspel, die de kwartjesvin
ders er op na houden, bekend te maken.
Den volgenden morgen stelde Kroet zijn
nieuwen kennis voor, om hem in de ge
legenheid te stellen de Grimsbj-boot te
bezichtigen, hetgeen goed gevonden werd,
en men toog derwaarts op weg. Inmiddels
had Kroet gelegenheid gehad een zijner
handlangers, zekeren Van Wien, bericht
van zijn nieuwe kennismaking te geven
en van het voorgestelde plan om de Grims
bj-boot te bezichtigen. Toen nu dat be
zoek gebracht was en men daar een glas
bier had gedronken, ging Kroet met den
knecht de richting van het Park uit om
dat ook eens te bezichtigen. Nog niet lang
was men daar of Kroet en zijn nieuwe
vriend maakten kennis met een aldaar
wandelend persoon, dien Kroet als een
Duitscher aanwees, en men ging op een
bankje eenige oogenblikken uitrusten.
Weldra kwamen de kaarten voor den dag.
De Duitscher zou met den knecht een
spelletje spelen en deze laatste, steunende
op Kroet, die hem een knipoogje gegeven
had en wetende dat deze, zooals hij hem
zelf gezegd had, van het spelletje op de
hoogte was, had er terstond ooren naar,
in de hoop, dat hij met behulp van Kroet
een aardig sommetje zou winnen. Doch
Kroet scheen geen geluk te hebben hij
wees ten minste den vischkoopersknecht
telkens verkeerde kaarten aan, zoodat de
ze in een ommezien f 240 kwijt was aan
den Duitscher, die natuurlijk niemand an
ders was dan Van Wien, de handlanger
van Kroet. En toen nu beiden met een
slinksch praatje van den knecht waren af
gekomen, begreep deze eerst, dat hij er in
geloopen was. De zucht om zelf met de
f 240, die van zijn patroon zijn, geld te
winnen en de voorspiegelingen van Krost
hadden den man in de val gelokt. Wel
meer te-
d e
boorde: zoo wilde ik daarnaar informeeren
het is toch niets bedenkeh|ks?"
„Neen," antwoordde Edith blozend, pijn
lijk aangedaan. Nu wist zij, aan wien zij hare
nieuwo patiente te danken had.
„Ik stoor u toch niet?" vroeg de officier,
en zonder baar antwoord at te wachten,
voegde hij er lachend aan toe: „Hoezeer ik
ook de aanleiding betreur, zoo ben ik toch
verheugd, u eens in de uitoefening van uw
beroep te kunnen bewonderen."
„Dat voor u toch niets anders beteekent,
dan het op do fatsoenlijkste manier op den
langen weg schuiven," antwoordde zij, een
weinig kregelig.
Hij zette eeD verwonderd gelaat, vervol
gens zicb buigend riep hij ijverig: „Maar
ik bid u dat bebt ge toch niet voor goe
den munt opgenomen? Dat is zoo 'n maaier
van sprekon.Dat zegt men, zoo zonder dat men
er bij denkt. De een babbelt het den ander
na. Gij weet, het schijnt mode te zijn, het
schoone en zware beroep van den dokter te
bespotten."
Hij trok zich langraam naar de deur tsrug
„Maar ik wil niet storen
„Gij stoort in 't geheel niet," merkte zij
ras op, zich bare kregelheid schamend
„Ik ben klaar en heb nog slechts het
recept te schrijven."
Zij zag zoekend naar schrijfgereedschap om,
ook de majoor hielp baar zoeken, maar zon
der resultaat.
„Op de linnenkast daar, geloof ik," zeide
me touw Köblsr, eu wees op het aangedui
de meubelstuk. De majoor lachte en trok een
stoel naderbij. Hij bracht ook een net por-
celeinen inktpotje te voorschijn, maar bij
onderzoek bleek het, dat de inkt geheel was
opgedroogd.
„Mevrouw Köbler schijnt juist geen bij-
aondete drukke correspondentie te voeren,"
merkte de majoor op en op de deur toestap-
pend, welke hij wijd opendeed, noodigde hij
uit: „Mag ik n verzoeken een oogenblik bij
mij binnen te gaan? Gjj zult daar al het
noodige vinden."
Zij aarzelde onwillekeurig; vervolgens even
wel volgde zij hem, de deur wijd achter zich
openlatend. Zij was hier toch niet als jong
meisje, maar als een dokter, die zijn plicht
doea moet.
Tro's dezen gedachteag.ng was zij toch
een weinig bevangen, toen zij zich in de
kamer van deo officier, die er natuurlijk als
een vrijgezellenkamerije uitzag,alleen bemerk
te. De majoor geleidde baar belee'd naar de
scbryttaiel die in de nabijheid van het ven
ster stond, schoof haar een blad papier toe
en gat haar een pennenhouder over.
Terwijl zij in hare verwarring driftig toe
greep, roerden hare vingertoppen de zijoe aan
en als een elec'rische stroom doortrilde bet
baar Bet bloed stroomde haar naar de wan
gen. Woedend op zichzelve, beet zij zicb op
de lippen. Verolgens leunde zij met het
zou zijn, hare gedachten op een punt te
concentreeren. Zij gevoelde de tegenwoordig
heid van den man, die dicht achter baar
stond, en hoorde zijn adem, die vlug en
luid ging; en weder kwam dat zoete, hare
wilskracht verlammende gevoel over haar,
dat haar had bevangen tijdens zij met hem
danste.
Het scheen, alsof zijne nabijheid een be
dwingende, onderwerpende kraebt op baar
uitoefende, alsof zij in bypnotiscben toestand
was. OfBchoon zij hem niet tien kon, gevoel
de zij toch zijne donkere, gloeiende oogen op
zich gevestigd. Eeu knellende opwinding
gloeide in haar, bet bloed scheen in bare
aderen te zieden in haar hoofd heerechte
een verdoovend kloppen en hameren.
Daar klonk plotseling het hoesten van de
zieke waarschuwend eu ontnuchterend en in
eenkrimpend vatte zij de pen vaster in de hand
en met geweldige wilskracht bedwong zij
zich.
Met vlngge vaste halen schreef zij het
recept neder en stond op. En tonder den
blik tot hem op te heffen wiide zij hem
vluchtig voorbijgaan.
Maar hij hield baar, bare hand vattend,
terug en zeide: „Wilt gij niet eens mijne
wapenverzameling een blik waardig keuren?
Als officiersdochter moet ge u toch voor iets
dergelijks interesseeren."
Zijne vingers legden zich met vasten druk
om de hare. Een zoet gevoel doortintelde ha
re aderen. Zij probeerde niet eenmaal, we
derstand ie bieden. Hij voerde haar naar den
wand tegenover de denr, die in de kamer
van mevrouw Kohier uitkwam, en wees haar
op een wapentropee, welke smaakvol daar
was aangebracht.
Zij stond naast hem, zicb naar zijn wil
voegend. Hare band hield hij nog immer
in de zijne, en ay dacht er zelfs niet over
hem die te onttrekken. Zijn arm hing atijf
tegen de hare; als verdoovend scheen deze
aanraking op baar te werken. Zij stond daar
bewegingloos met een vlammend rood op de
wangen en vliegenden adem. Hare oogen
glinsterden in een floers van dofheid. Hij
verklaarde afkomst en het doel van alle
stokken der verzameling; maar zijn woor
den klonken aan baar oor, zonder dat zij ze
verstond.
Toen hij met haar in de andere kamer
terugkeerde, ontwaakte zij als uit een droom.
Maar eerst toen sij op de straat was, ver
van zijn persoonlijkheid, was zij in staat, hel
der door te denken. Schaamte, scbrik en on
wil deden heftig hunne stemmen in baar
binnenste hooren. Wat was bet, dat deze
man eeu onbeperkte heerschappij over baar wil
verschafte? Waarom in zijne nabijheid een
nooit gekend opbruischen van haar bloed,
zoodat haar iedere zelfcontrole ontroofd werd?
Was dat liefde?
Was dat liefde? Zij vroeg het zich af met
aDgst en ontzetting, zich diep schamende
andere gewoonten had dan zij, zou hij baar
nader staan dan die goede Karei Drager,
die toch baar geheel geestelijk leven met baar
meeleefde?
Toen zij bare woning bereikt had, wierp
zij zich languit op hare sofa, slingerde haar
arm om baar achterhoofd en zag nadenkend
naar den zolder. Met doordringende geestes-
kracht, trachtte zij hare bevindingen te door
gronden en de oorzaak van die eigenaardige
woeliDgen in haar op te sporen. Zij maakte
een vergelijking tusschen majoor von Wul
ven en Karl Drager en stelde beiden in baar
geest naast elkander. Maar reeds die bloo-
te voorstelling van dien glansenden, in zijn
lichamelijke kraebt en gratie schitterenden
officier, was reeds voldoende, haar in een
opgewonden stemming te brengen en haar
nadenken te verbannen. In plaats van
kalm te denken begon zij gloeiende fantasiën
te smeden. Hare oogen sloten zich onwille
keurig. Zy zocht niet meer naar de oorzaak
der vreemde gevoelens, die in d6 nabijheid van
den officier werden opgewekt, maar tg door
leelde nog eenmaal in herinnering, dat heer-
lijke, zoete, verdoovende gevoel hetwelk haar
in zijn nabijheid doorstroomde.
hoo d op de linkerhand om na te denken. Maar Tweemaal had zy slechts tegenover den ma-
zij bevond zich nog te zeer onder zijn in-joor geetaan, en hg, die geestelijk ver van
vloed, dan dat het haar mogelijk gev.ees$ haar stond en andere ideeën toegedaan was
HOOFDSTUK TWINTIG.
Ofschoon de zeeziekte Margot en Könen
een groot deel der reis gedncht plaagden, zoo
was het voor beiden anders toch een heer
lijke tyd. Ztj konden volop van elkander's bij
zijn genieten. Voor de eerste maal konden
zy zich vrij en zonder terughouding aan el
kander overgeven.
Nooit waren Margots oogen zoo verlok
kend, zoo stralend geweest als nu. Zij was
zoo lieftallig en geestig, dat zij weldra de
lieveling van de kajuit geworden was. De
heeren deden hun best, baar allerlei opmerk
zaamheden te bewyzeu en zelfs de dames
toonden haar, zoo spoedig zy op het dek
verscheen, een vriendelijk lachje, dat zeker-
lijk niet altgd zonder ngd en wangunst ge
weest zal zgn.
Ook Könen had de melancholie, die zgn
karakter te voren kenmerkte, van zich afge
worpen. Hg had zich in zgn betrekking nooit
op zgn plaats gevoeld, de eenvormigheid en
geestdoodendheid van deo dienst hadden hem
tegengestaan, nadat hij eenmaal voor militai
re doeleinden een heerlijke reis had ge
maakt, had bij geen enkel tevreden oogen
blik meer gekend. Bij de oppervlakkige
eu weinig beteekende gesprekken zyner ka
meraden bad by zich nooit op zgn plaats
gevoeld en te meer niet, daar zgn toe
lage hem buiten elk feestje hielden. En nu,
daar de wending van zijn leven hem verlos
te van dien ellendigen dienst en hem veroor
loofde meer geestelykeu arbeid te verrichten,
nu werd hij aangegrepen door een hevig ver
langen, dat hem zgn vaderland en sgn beroep
vergeten deed en hem gebeel overgaf aan
sgn onbekende toekomst.
WORDT VERVOLGD.
Te AMSTERDAM z a 1 i n
groote concertzaal van het Paleis voor
Volksvlijt een winter-vélodrome worden
opgericht, een houten wielerbaan, terwijl
er 's zomers een tweede in den tuin za!
zijn. Mocht de concertzaal niet groot ge
noeg bevonden worden, dan bestaan er
plannen otn in den tuin een overdekte
baan te bon wen.
Verder zal de Vélodrome Company ge
legenheid geven om te leeren wielrijder,
waarvoor of het middenvak van de baan
of de gaheele oppervlakte van de tegen
woordige concertzaal zal ingericht worden.
De zijlokalen zal men trachten aan de
rijwielhandelaren te verhuren, om daar
filialen voor hun fabriekaat en aanverwan
te sportartikelen in te richten. Verder zal
er een afdeeling ingericht worden voor
het verhuren van rijwielen, terwijl er ook
gelegenheid zal bestaan tot stalling en het
schoonhonden van machines.
Men zal er alles bij elkaar hebben wat
men verlangtraces, een goede trainiDg-
plaats, zaalrijden, leerinriehling, winkels,
verhuur- en stalinrichting, feesten enz.
Tot directeur der Maatschappij is be
noemd de heer A. Kerremans, directeur
van het weekblad Be Tribune.
Zoo is dan het Paleis voor Volksvlijt
tot een sporttempel geworden.
Dooreen waarzegster in
het ongeluk gestort
„Morgenster* heeft het in zijn
Amsterdamschen brief in het D g b 1.
o. a. over de waarzegsters, die het tegen
woordig zoo druk hebben, dat zij koffie
dik te kort komen.
Het is werkelijk ontzettend, zegt hij,
zooals dat bedrijf in Amsterdam bloeit.
De menschen lijden er een goed leventje
van en geven een vrij aanzienlijke som
aan advertjentien in verschillende dagbla
den nit.
De slachtoffers van dit bedrog zijn
meestal arme dienstmeisjes, die tot deze
vrouwen, welke allen erfgename zijn van
de wereldberoemde boeken van den ouden
Van Stephen, haar toevlncht nemen om te
hooren, welke middelen zij moeten aan
wenden om een vrijer te krijgen of.
veel geld
Aan vrijgevigheid ontbreekt het deze
profetessen maar zelden, en de middelen,
die zij voorschrijven, zijn niet alleen vol
doende voor een vrijer èf veel geld, maar
meestal voor een vrijer èn veel geld.
De dienstmaagd eener vrij bekende fa
milie is niet lang geleden door zoo'n waar
zegster diep ongelukkig geworden.
Dit jonge meisje had ook zich laten ver
lokken om aan zoo'n vrouw om raad te
gaan vragen. En deze voorspelde haar ont
zaglijke rijkdommen. Hoe zij ze zou krij
gen, door spel of erfenis, dal wist de juf
frouw zelve niet. Maar zij zou het geld
krijgen door „een rooie meneer.'
Aangezien het meisje geen „rooien me
neer' in haar familie had, van wien Jzy
kon hopen eens te moesten erven, lag het
voor de hand, dat zij in de loterij moest
spelen bij een rooien meneer. Maar hoe
zij rond keek en zocht, zij vond geen rooi
en collecteur van de loterijzelfs geen
klerk op zoo'n kantoor kon zij ontdekten
die ook ma->r een zweempje van rood op
zijn hoofd vertoonde.
Daar vernam zij, dat in een naburige
stad een lolerijhandelaar woonde, die zoo
rood was, zoo vuurrood, als men het maar
verlangen kan. Zij reisde op haar vrijen
woensdag heen en kocht een briefje, een
twintigje.
En zie, in de eerste klasse kwam het
er al uit met eigen geld
Daar heb je 't al 1
Ze ging weer naar de waarzegster en
die feliciteerde haar reeds: „Meid, meid,
hou vol I Laat het geluk je niet ontglip
pen. Hoe jammer, dat je maar een twin
tigje kunt koopen
Dat vond de dienstmaagd ook jammer,
en zij kocht dan ook vijf twintigjes, met
geld, dat zij van haar meesteres gestolen had!
Na zncht zij voor 4 maanden in de
gevangenis en is voor haar geheele leven
wellicht verloren.
De heer K. E. Dik, burge
meester van NIEUWE—PEKELA, thans
in hechtenis, is bij vonnis der rechtbank
te Winschoten verklaard in staat van faillis
sement in zijn qualiteit als koopman in
wijnen.
Hij heeft ontslag genomen als lid der
Provinciale Staten.
Een lastig reiziger zat
Zaterdagochtend in den trein,die nit Duitsch-
land te WINTERSWIJK aankwam. Be
doelde persoon had onderweg voor tijd
verdrijf met een revolver, die hij onderweg
droeg, geschoten. Aan het station te W.
nu ging hij daarmee door eu 9choot den
daar aanwezigen marechaussee door de
hand, zoodat deze hevig bloedde. Men heeft
natuurlijk den onvoorzichtigen en gevaar
lijken schatter het wapen afgenomen en
hem in verzekerde bewaring gebracht, om
hem voor zijn roekeloosheid te doen te
rechtstaan.
R. Hol wordt medewerker
voor het Weekblad voor Muziek.
In een stal te MOORDRECHT
ontstond een verwoed gevecht tusschen een
paard en een stier, die Daast elkander ge
zet. doch loseebroken waron. Het
l ZIJPE geweest was. En de inwoners
der gemeente Zijpe vierden mede feest met
hun burgemeester.
Reeds wanneer wij SCHAGERBRUG
de hoofdplaats van de Zijpe binnenkomen,
wordt ons oog getroffen door een sierlij
ke en keurige eerepoort, geplaatst voor
de woning vaa den jubilaris. „Leve
de Burgemeester van de Zijpe" wordt
ons al reeds van boven uit deze eere
poort toegeroepen en „leve de Burge
meester van de Zijpe" getuigt de geheele
indruk, dien men van de Schagerbrug
krijgt. Langs de bebouwde kom der
gemeente, zijn rood, wit en blauw ge
schilderde palen aangebracht, welke ver
bonden zijn door slingers van groen,
waaraan veelkleurige lampions bevee-
doch losgebroken waren. Het paard
is aan de bekomen wonden bezweken.
Heden, Woensdag 7 A u-
gustus 1895, herdacht de Edelachtbare
heer G. C. Hulst den dag, waarop hij
tigd zijn, boven op de palen eenige
vlaggetjes, hetgeen het geheel een aan
gename, prettigen, tot vroolijkheid stern-
menden indruk geeft. Tot aan de brug
over de Groote Sloot doorloopende, ontwa
ren wij al zeer spoedig een tweede e-
veneens mooie eerepoort, waarop de
feestvierende geest der Zijpers uitdruk
king aan hun dankbaarheid geeft in de
woorden Hulde aan omen Burgemeester"
„De inwoners van de Zijpe herdenken
met dankbaren geest, de kwarteeuw die
de heer Hulst hun burgemeester is ge
weest; „Zoolang als Zijpe onder onzen ju
bilaris zal staan, hopen wij, dat het on
zen gemeente goed zal gaan."
Dank zij de nauwgezetheid der feest
commissie, werd te 8 ure precies de stoet
opgesteld en naar de woning van den
Jubilaris gereden. Den heer Burgemees
ter en zijne echtgenoote,al ras in het met 2
paarden bespannen rijtuig gezeten, wordt
door twee weesmeisjes een sierlijk
bouquet en het feestprogramma in ver
gulden lijst, met eenige gepaste
woorden aangeboden. Nog eenige geluk-
wenschen worden er door deze en gene
persoonlijk den feestvierenden toegebracht
en weldra zet de stoet zich in bewe
ging twee ruiters, in zwart pak, met
blauwe sjerp met kanten franje, blau
we roset met wit hart op den zwarten
hoed openen de stoet; daar achter volgt
het Schagerbrvgger fanfarecorps in een rij
tuig met twee paarden bespannen, in
welk rijtuig een blauw vaandel, waarop
met zilveren letters „onze hulde" prijkt;
daarna volgt eveneens in een rijtuig
met twee paarden bespannen, de hoofd
feestcommissie, de heeren FeisterBr eg-
man, Groot en de heer armenvader, Hop
mandaarachter het rijtuig waarin de Ju
bilaris en Echtgenoote gezeten zijn, even
wel voorafgegaan en gevolgd door 4 rui
ters, terwijl de stoet gesloten wordt door
een rijtuig, waarin de heeren Wethouders:
de Wit en Schuijtde heer gemeente
secretaris, Bossenen de heer gemeente
ontvanger, Blaauwboer, plaats genomen
hadden.
In kalmen draf en in de uitstekend-
ste orde, onder de vroolijke deunen der
muziek, wordt de weg naar SINT
MAARTENSBRUG afgelegd. Yan uit al
le woningen langs den weg en verder
landwaarts gelegen, zijn de vlaggen uit
gestoken, en overal wordt den jubilaris
warme hulde toegebracht, ja, zelfs de
arbeiders te midden van hun werk bren
gen ook kun hulde, door hunne pet op hun
ne schop of greep te zetten en hun
burgemeester een luid hoera toe te roe
pen. De brug te Sint Maartensbrug
oprijdende, ontwaren wij al dadelijk, dat
ook hier den heer Hulst aangename ver
rassingen zijn weggelegdeen koepel
vormige eere-poort, sierlijk en elegant
opgetrokken, geeft daar al reeds dadelijk
blijk van.
Door de stoet wordt halt gehouden
voor het locaal van den heer Swarthoff
alwaar de feestcommissie van Sint Maar
tensbrug den jubilaris wenschte te ont
vangen. In de kolfbaan aangekomen,
wordt het oog aangenaam getroffen door
een zeer keurige, net versierde zaal, waar
voor de jonge dames-groenmaaksters alle
eer moet worden toegebracht, want waar
lijk, zij hebben bewezen veel smaak te
bezitten en geen moeite gespaard te heb
ben om den indruk aangenaam te doen
zijn. De heer en mevrouw Hulst werden,
over een pad van groen en bloemen,
tusschen een drom van schoolkinderen
in hun zondagspak, naar een
tropee geleid, waaronder zij plaats namen.
De heer Wind, hoofd der school te
Sint Maartensbrug, wenschte den Jube-
laris met eenige hartelijke woorden ge
luk, hoopte dat de jubilaris nog lang
voor de gemeente Zijpe zou mogen ge
spaard blijven, en dat de jaren, hem
hier nog gegeven, even gezegend voor
de gemeente zouden zijn, als de 25 ja
ren van zijn bestuur geweest waren.
Hij wenschte ook mevrouw Hulst
eveneens geluk met dezen dag en ge
loofde dat zij, getuige zijnde van de ach
ting en genegenheid, die men haar man
in zijne gemeente toedroeg, zich ook in
dezen dag zou verblijden.
Spr. wenschte den heer Hulst nogmaals
nog vele gelukkige jaren toe en hoopte
dat hij op dezen feestdag zou terug zien
als op een dag van geluk.
Hierna volgde een algemeene felicita
tie en aanbieding van den eerewijn. Ook
de 12 dames groen-maaksters kwamen
den Jubilaris en zijne Echtgenoote en
bloc hare gelukwenschen aanbieden.
Yervolgens werden door drie jonge
meisjes een sierlijke, van witte rozen en
fijn groen vervaardigde bouquet en een
paar met licht blauw lint omwonden
feestliederen aangeboden, en weldra klonk
van uit 112 kinderkelen een vrooljjk feest-
