portefeuille neer zou leggen, maar tet nog toe kan ik dit on-dit beslist tegenspre ken. 't Is immers te veel bekend dat de bureaucratie hier elke kracht ondermijnt die Tan een minister uit kan gaan. Haar zonderegister is al heel groot 't Is toch bijna onbegrijpelijk stupide dat men de geneesmiddelen te Majunga voor de menschen kon vergeten zoodat de ge- neetheer en bij depaarden-arlten leentjebuur moeiten tpelenWaarom liet men het schip dat de quinine bracht, twaalf da gen liggen voor het gelost werd; terwijl tallooze zieken naar de voor hen zoo heilzame lading smachtten? Ja die bureaucratie, die rekenaars op papier, hebben wat rampen veroorzaakt, wat foutieve plans de campagne gecon strueerd. En hechtte men nu maar niet te veel waarde aan hun sommetjes die een vooraf bepaalde uitkomst moeten hebben, dan zou hun gescharrel ook met zoo gevaarlijk zijn. Maar dat zit er bjj de Fransche natie niet in. Kijk, men maakt zich nu weer kinderachtig big met de groote manoeuvres, die geheel toevallig natuurlijk ook door den Rus- sischen minster van oorlog te Mirécourt werden bijgewoond. Zou er nog werkelijk iemand zijn die aan dergelijk soldaatjespelen (waarde hecht? Alsof in een werkelijken oorlog iets gelijk zou zijn aan de berekeningen en theoriën van dit zomerspelletje, dat zoo prettig is voor degenen, die er naar kijken kunnen, als 't vermoeiend is voor de soldaatjes, die ze mee moeten ma ken. Wat er van berekeningen en opti mistische bespiegelingen terecht komt, weet bij u ook ieder, die de lijdensge schiedenis der Amsterdamsche tentoon stelling heeft gevolgd. Wonder boven wonder schijnt de tentoonstelling-koorts hier niet meer zoo hevig te woeden als eenige jaren geleden. Tegen de Exposi- tion Univereelle van 1900 worden zelfs heel wat bedenkingen opgeworpen. De ze zomer is voor den Parijschen winkel stand etc. zeer voordeelig geweest, twee zomers vóór de tentoonstelling en twee zomers daarna staat echter alles stil. Vooral ook in Nancy wordt een hevige oppositie tegen de expositie gevoerd. Dit rumoer zal echter minder effect maken, daar iedereen weet dat het van de me taalfabrikanten komt, die vreezen dat het publiek kennis zal maksn met de bui- tenlandsche producten, die zooveel goed- kooper zijn dan de hunne. Ook in de wijken, die wat ver van de Champs de Mars liggen, moppert men al heel aardig tegen de tentoonstelling-in-spe. Maar dat ze komen zal en belang wekkend zal zijn, is zeker. Felix Faure zal ook ons land bezoe ken. Zooals reeds bekend was, zal hij bij de kroning van den Czar tegenwoordig zijn. Op de heenreis bezoekt hij Kopen hagen, terwijl hij op de terugreis een visite zal brengen aan de hoven van Zweden en Nederland. Ludovicus. LANDBOUW. Boeren en Buitenlui past op je duiten. De oud boogleeraat dr. L. Mulderoud hoofdredacteur Van de voormalige yLand- bouw-courant" heeft laatst in een inge zonden stuk in onze Courant ernstig ge waarschuwd tegen een Parijsch handelshuis in kunst meststoffen. Thans is de heer L. Mulder, te dier zake geïnterviewd en deelde hij nog het volgende mede: welke deagd gij voor de eerste in het le ven houdt? Gij hoort de redeneering van mijnheer de candidaat Bjarni soo zonder deelneming aan.* „Dat deed ik in 't geheel niet, maar ik wil u wel zeggen,* antwoordde de oude zeer ernstig, „dat ik, hoe langer ik geleefd heb, des te meer daarvan overtuigd werd, dat één ding iederen christen noodig is en wanneer ik al mijne levenservaringen in één woord samenvatten kon, dan was het het woord: VergeefVergeven is de ze- genrijkate deugd in bet leven, want bet brengt tegelijk ons zelvec en anderen vrede en tevredenheid.* En wanneer ik zeggen zon, wat ik voor de meest zegenrijke deogd houd,* reide de rechtersvrouw lachend, „dsn is het deze, heb nooit iets lief. Dan heeft men vrede met zichzelf en met anderen, juist tooals bij de vergeviBgsregel van den ouden heer en het zal ons dan ook gemakkelijk vallen, den eisch van plichtsbetrachting, tegenover een ieder, sooals de candidaat dien stelt, na te komen.* Allen lachten flauwtjes over mevrouw Anna's gezegde en vervolgens verzocht Björg haar, iets te zingen. En mevrouw Anna nam de guitaar van Björg van den wand, stemde baar en begon te spelen en daarbij te singen. Zij was een schoone vrouw, mevrouw Anna; ofschoon rij al reeds dertig was zag zij, er nog wonderbaar schoon nitzij ge leken in 't geheel niet op elkander, de beide vriendinnen, zg en Björg. Anna was mid delmatig groot, had donker haar, bruine oogen en een bleeke gelaatskleur en alle hare bewegingen waren vol overmoed. Björg bad licht haar, blauwe oogen, was van hooge gestalte, en ofschoon hare bewegingen eenigsains onbeholpen en langzaam waren, maakte zij toch een goeden indrukwant de blik harer oogen en bare persoonlijkheid hadden iets vriendelijks. Anna bad een zeer schoone en heldere item en toen zg eenige melodiën getongen had, hield zij op met zingen en speelde zonder gezaDg eenige harer eigene fantasiën. Bjarni had seer groot weigavalleo in bet ,Hem was na 't schrijven van zijne ar tikelen een exemplaar toegezonden van een op geel papier gedrukt, in de Fransche taal, en daarnaast in volkomen ongenietbaar Hollandscb, gesteld koop—contract. O. a- st->at daarin, dat de levering zal plaats hebben in Februari en de betaling in „Jul- lij" ft staat er leesbaar met potlood in gevuld, gelijk het heele contract). De te leverei meststof wordt gebeeten (nota bene!) Vetten D1), volledige, orga- niteheminerale mettitoffen* Volledige organische mineraleHoe fraai Er slaat bij, dat de organische stikstof (niet meer dan 23 p.h.) afstamt van hoorn sn vleschbij het pbos- phorzuur staat, dit dearvan 45 per hon derd is ^oplosbaar iammoniakcitroeo zem- zoot, gelykgeldend aan 't derde phos- phaatcalcium", eo, wat ook al heel sterk is „phospbaat-zouten (kainit)911 p. h., ij Wezentlijke Potasch 1 tot l'/j p. h." En voor een op zulke ongehoord leu genachtige manier aangeboden meststof geeft men f10 per 100 kilogr., en bestel de gel'jk inderdaad grschied is me nigeen in 't Westland eén— h driehonderd kilo, waarmee ieder per 100 kilogr., min stens f 7 heeft vermorst. Recht jammer van de dubbeltjes Van de verdere voorwaarden in het koop-contract, waaruit in alle opzichten blijkt, dat we hier alweer te doen heb ben met onvervslschten „Schwindel", welk woord iedere lezer zelf wel kan vertalen, zien wij af. Genoeg trouwens reeds, om, indien de Fransche heeren het soms in het hoofd mochten krijgen om ook in de Meer en omstreken te probeeren hun slag te slaan, hunne bollen te doen stooteo, want dat geer, enkele landbouwer, die de ze regelen leest, er in zal loopen, is te hopen niet slechts, maar te verwachten. Er is inderdaad een heel andere, uit nemende meststof verkrijgbaar, dat is de bovengenoemde echte Peru-guano, die, na langen tijd tevergeefs gezocht te zijn, nn weder is gevonden, en met scheepsladin gen uit Zuid Amerika door de eenige im porteurs wedt aangevoerd, met tot zelfs 15 pCt. stikstof. Boeren en bnitelui, past op je duiten en laat je vooral niet uitlachen 1) Vetten" is Vlaamsch en betes- kentmeststoffen. GEMENGD NIEUWS. Historisch. „Ik heb u laten halen, omdat de gas leiding eiger.s beschadigd moet zijn. Er gaat een menigte gas verloreo." „Mijnbeer", antwiordde de gasfitter, er kan zeer goed ergeDS een lek zijn maar gas gaat er niet verloren u zal alles op de rekening vinden." A. „Wat zegt gij van de inkomsten belasting B. Ik ben zeer voor een wet, welke aan iemand een inkomen toekent, bet- welk van belang genoeg is om belast te kunnen worden." Een ernstige zaak heeft te Londen gediend. Een jonge vrouw was kort na haar bevallen overleden. Er scheen redeu om haar dood te wijten aan de geneeskundige behandelinghet lijk werd opgegraven en het vermoeden bleek juist. De geneesheer, dr. "Wight, die de vrouw had bijgestaan, moet tijdens de behandeling hebben verkeerd onder den invloed van sterkedrank of van een of ander narcotisch middel. De Gorouer's jury verklaarde hem schuldig aan dood slag hij zal spoedig deswege terecht staan. gezang. Hij geloofde nooit te voren de guitaar zoo goed te hebben booreu be spelen. De kleine vingers, sneeuwwit en schoon van vorm, bewogen zich bij afwis seling snel naar alle zijden, zoo snel, zooals de bliksem zich vertoont, en ontlokten dan wonderbare tonen, vol smart eu verlangen, die door elkander warrelden, dan te namen smolten tot heerlijke melodiën, die als stemmen van ontroostbaar leed en smart ten hemel stegen. Anna leunde achterover in den leunstoel, die bg het venster stond, zag naar buiten 6d liet de donkere, lange wimpers balfover hare schitterende, droomende oogen hangen. Bjarni kon de oogen niet van baar af wenden. Bij rag naar de kleioe vingers, naar de mollige en sneeuwwitte armen, waarvan de mouw eenigazins waz afgescho ven, en naar de kleinen bekoorlijken voet, dien haar onbewust, van onder het lange kleed te voorschjjn kwam. Tervolgens hield zg plotseling midden in het spel op; zij stond op, legde de guitaar uit de hand en verzocht de geestelijke haar Gréni te laten zadelen ging zelf naar buiten om na te zien, hoe of het verricht werd, trok vervolgens haar rijkleed aan en steeg te paard. En Gréni galoppeerde met haar over de grasvlakte, die naar den weg voerde en van daar naar Grund liep. Dat allea ging zoo snel en Bjarni'g hoofd was zoo vol van het guitaarspel, dat hij nog droomende stond te staren, toen Anna reeds vertrokken was. .Zij is schoon en begaafd, die Anna,* zeide de oude, teen zij weg was. „Beviel haar spel u „Buitengewoon goed „Zoo, mij schijnt het toe, alsof baar geheele spel door een" onaangename aandoening werd geïnspireerd. Zij is zoo anders dan anderen. Maar onderhoudend is zij en belezeD. Vervolgens bracht de geestelijke Bjarni naar zin slaapkamer naast de hoiska- mer en wenzchte hem goeden nacht. En Bjarni ging te bed, kon echter tot laat in den nacht niet slapen, ofschoon bij moede van de reis was. Een slang alsNemesis. De Engelsch-Indische bladen bevatten het verhaal van een moordaanslag met bui tengewoon verloop. Eene dame, vergezeld van hare twee jeugdige kinderen, begaf zich per rijtuig van Ranmager naar eene plaats, in het" district Par gelegen. De koetsier was een oud, vertrouwd dienaar der familie, zoodat de dame in qnaestie het niet noodig had geoordeeld haar juweeleu en andere kostbaarheden thuis te iateD. Op een eenzaam gedeelte van des weg hield de vertrouwde diensar de paarden in en gelastte zijne meesteres hem harejnweelen af te geven, hetgeen zij hevig verschrikt deed, waarop de man haar met tonwen knevelde met het doel haar te dooden. Ook de armen en beenen der beide kinde ren bond hij vast, teneinde ook hec te vermoorden. Zij had nog de kracht hem te verzoeken haar het eerst te willen dooden, daar zij het lijden harer kinderen niet kon aanzien, waarin het monster toestemde, ilij hief reeds de bijl op om het hoofd der ongelnkkige dame met één slag te verbrij zelen, toen plotseling, door de snelle be weging, het ijzer van den steel in een na burig kreupelboschje vloog. Terwijl de moordenaar naar zijn moordwapen zocht, viel de dame in zwijm. Toen zij de oogen weder opsloeg, was haar echtgenoot bezig baar banden los te snijden. Hij deelde haar mede, dat hij als het ware door een voorgevoel van een naderend onheil was genoodzaakt haar te volgen. In het struik gewas had hij den dienaar dood gevonden zijn lijk was reeds blauw en opgezwollen. Deze was, terwijl hij naar zijn wapen zocht door een chakislang gebeten, welker beet het slachtoffer onmiddellijk verlamt en het lijk binnen een uur tijd tot ontbinding doet overgaan. Een drama. Te Brussel heeft weer een dier dra ma's plaats gehad, zooals men ze nu en dan eens hoort, van verre en nabij- Een zekere Louis van Beerendonck, een post- besteller te Molenbeek trouwde voor on geveer een jaar een jong mooi meisje. Hij was een dronkaard en het dnurde maar drie maanden, of hij werd uit zijn be trekking ontslagen. Zijn vrouw, die veel van haar man had te lijden, verliet voor eenigen tijd de echtelijke woning, haat kind v&c eenige maanden meenemend. Dat kind stierf echter weldra. Van Beeren- donck ging daarop in den omtrek van Brussel wonen, maar hij hield ondertns- schen drukke briefwisseling met zijn vrouw, die hij steeds opnieuw trachtte over te halen weer bij hem te komen. Zij weigerde dit echter beslist, zij wilde integendeel voor goed ven hem scheiden. Gek van smart bij de gedachte, dat hij haar voor altijd zon verliezen, vatte bij het plan op eerst haar en daarna zich zelf te dooden. Op zekeren dag zag hij ha*»r een wandeling doen in de stad. Hij klom nu do trap op, naar haar zolderkamertje, waar hij zich onder het bed verschool- Daar bleef hij stil liggen, onbewegelijk, ook toen zijn vrouw des avonds thuis kwam en in de kamer bezig was. Om elf uur ging zijn vrouw te bed en de man wachtte tot z$ rastig sliep en kwam toen te voorschijn. In den slaap schoot hij haar een kogel in den mond en een andere in het hootd, zoodat zij onmiddel lijk dood was. Daarna schoot hij zich zelf drie kogels door het hoofd, zoodat hij bewusteloos neerviel. Later kwam hij evenwel weer bij, wist zich de tiap af ts sleepen eu bij de politie te komen, waar hij meldde, wat hij gedaan had. Hij werd vooreetst naar een hospitaal gevoerd. Geld maakt niet geluk kig- Men heeft nagegaan hoe 't met het En toen hij eindelijk insliep, toen droomde bij niet van zijn verloofde, maar slechts van de rechters-weduwe van Grund. HOOFDSTUK II. Trouw Anna reed, om zoo te zeggen, in ééu adem door naar Grund. De weg was niet langer dan een kwartiertje te rijden. Toen zij thuis kwam, stonden eenige van de kneohten op de hofplaats. Alle namen de hoeden af, en de stalknecht sprong dade- ljjk toe en maakte zich gereed, zoodra Anna was afgestegen, Grani te ontzadelen. Tervolgens ging zg in huis en kwam met een schaal vol melk terug eu Grani liep dadelijk op baar toe, stak zijn snuit in de meikechaal en dronk die geheel leeg. Dan stak hg den kop boog in de lucht, zoodat de melkdruppels in alle richtingen van zgn kop af druppelden en zag Anna een wijle trouwhartig aan. En zg legde baar blank gelaat tegen den kop van het dier, streelde zijn bals en trok bet paard achter haar aan, naar het grasveld, waar zij afscheid van hem nam. De oprichter deed daarna verslag van de werkzaamheden; zg gelastte hem, de liedeD vrijaf te geven, om naar bed te gaan, en begat zelt zich naar baar slaapkamer, een klein maar zeer net vertrekje, dat uitzicht op de hofplaats gaf. Nadat ij de gordijnen had laten zakken, begon zg zich te ontkleeden, hield echter plotseling in haar horigheid op, zette zich op een stoel neder naast het nachttafeltje, steunde haar hoofd op haar hand en staarde voor zich uit. Na eeu poos stond zij weer op en begon zich vetder te ontkleeden. Toen zij eenter te bed lag, kon zij niet slapen. Toen greep tij naar de gedichten van Jonas Hallgrims- sons, die steeds op haar nachttafeltje lagen, las daaruit bet eene gedicht na het andere tot een weeke, warme rust zich vao hare gedachten meester maakte, en sliep spoedig, met het boek in de hand, in. Op Stadhur was er dezer dagen voor de domiué's tamielje veel te doen. De meeste boeren hadden daar iets levensgeluk van de meest gefortuneerde menschen op aarde is gesteld En dan blijkt dat meeste de milli.-rdair» diep rampza lig zijn. Philipp Armonr, de man die door zijn vleeschconserven zoo rijk is geworden, dat hij gerust een chèque van 25 millioen kan t ekenen zonder zich in ongelegen heid te brengen, lijdt aan dyspepsie; seph Pülit Jr., de eigenaar van de A.-/. World, is totaal blind; John Mackay, de zilverkoning, is wel gezond, maar heelt t zoo druk dat hij geen oogenblik voor zgn genoegen kan afzonderenhij maakt al leen om gezondheidsredenen, dagelijks een kleine wandeling, maar gaat anders nooit naar concert of schouwburg, noch uit eten. Ook de gebr. Rockeffeller leiden een au- tomatenleven zij hebben paarden die ze nooit berijden, jachten waarin ze nooit varenzij doen niet aan muziek, hun vrouwen hebben de prachtigste diamanten die altijd in de étuis blijven, kortom, van den morgen tot den avond leven ze als een klerk, altijd aan de lessenaar zittende te rekenen en te cijferen. Cornelins an- derbilt is een zeer verlegen man; hij komt nooit in een club uit vrees een vreemdeling te ontmoetenhij verdeelt zgn tijd tusschen de kerk en de spoor weg-zaken overigens doel hij veel wèl en vindt daarin nog bevrediging. Troeger zocht hij uitspanning in het les geven in een bewaarschooltje En nit het oogpunt van huwelijksgeluk zijn de schatrijke Amerikanen (want tot dezen be paalt zicb 't onderzoek) ook niet te be nijden. William K. v. d. Bilt, de heer en mevronw Drachton—Astor, William Fea« ring Gill en andere milliardbezitters zijn allen aan het procedeeren om echtscheiding. Menigeen van deze door de fortuin geze- genden denkt met weemoed terug aan de dagen toen hij nog in de straten vsd New- Yorc of Chicago op straat een schamel stuk brood verdiende. Een zonderling protest tegen de belssting. Een poging tot zelfmoord bracht dezer dagen het personeel van het Ministerie vsn Financiën te Parijs in eeu hevige op schudding. Een zekere heer Guiot, die te Fresnes (noorderdeparteroent) eene glncose- fabriek bezit, klaagde reeds sedert jaren- steen en been over de zware lasten, die hem in den vorm van indirecte belastin gen drukten, In dit opzicht onderscheid de hij zich niet bijzonder boven zijne me deburgers. Doch zijne originaliteit bestaat slechts in de wijze, waarop hij zijn mis noegdheid tegen het financieel beheer on der den vorm bracht. Eenige dagen gele den namelijk ontving hij van de directie der directe belastingen eenige aanmaningen tot voldoening zijner belasting ten bedra ge van ongeveer 1 10.000. De heer Guiot maakte daarop uit zijne boeken de bereke ning, dat hij reeds de som van 30.000 gul den uit zijn kas in die van de belasting had doen vloeien. Toen kwam in zijn brein de gedachte op, dat het totaal uutteloos was, nog langer in dit tranendal te vertoeven. Het leven had hem slechts gediend tot het vullen der Staatskas en dit verdroot hem zoozeer, dat hij na maar kort en goed een eind aan wilde maken. Hij wilde echter het leven niet in allen eenvoud vaarwel zeggen, neen, de brave heer Guiot zou ten minste aan de werold laten weten, wat heui tot dit wanhopig besluit genoodzaakt had, terein de zijn dooden vijand, den fiscus, aan de verachting zijner medeburgers en medebe lastingbetalers prijs te geven. Te dien einde begaf hij zich van Fres nes naar Parijs en richtte onmiddellijk zij ne schreden naar het Louvre, waar de mi- notaurus, die jaarlijks duizenden miliioe- nen verslindt, zijn zetel heeft. Hij had de grootste moeite om hel bnreau te vinden, verrichten, om zoodoende den toekomstigen schoonzoon van den dominéen hunnen toe komstigen zielenherder te zien. Daardoor wa ren er op Stadhur van den vroegen morgen tot den laten avond vele gasten. De oude geestelijke was om zijn gastvrijheid algemeen bekend, maar in deze dagen overtrof hij zichzelf, zoo dit mogelijk was, geheel. Hij stond vroegtijdig op en zgne bezigheid was van den morgen tot den avond voor de ont vangst van zgne gemeentekinderen te zorgen, en hen zoo te onderhouden, dat het bezoek een aangename herinnering achter liet. Evenzoo ging het Björg, zij was deD gan- schen dag druk in de weer, hare pliehten als gastvrouw te vervollen en voor de ont vangst der gasten zorg te dragen. Daarom verzocht zij mevrouw Anna om zoo dikwijls als mogelgk was, op Stadhur te komen en daar zoo lang te blijven als eonigs- zius kou, om haren gehelde den tgd te helpen korten, omdat zij zich moeilijk met hem be moeien kou en dat bet haar zeer leed zou deen, als hg zich alreeds de eerste dagen op Stadhur vervelen moest. Nu, er zou dan voor Bjarni ook wel reden tot verveling zijn. De oude stelde hem aan een ieder voor, en deze staarden hem allen aan, als een nieuwe geit of schaap, spraken volstrekt niet tegen hem, maar richtten hun ne woorden zoo angstvallig mogelgk tot den ouden heer. En Björg zag, wat in het hart van haar verloofde omging en wist het zoo in te richten, dat Bjarni en Anna zich van de anderen konden terog trekken. Somwijlen gingen zij in Bjarni's kamer en keuvelden daar over allerlei dingen, 't lielst over de dicht- od zangkunst en deze gesprek ken eindigden er altoos mede, dat Anna de guitaar begon te bespelen, en meest zong een van beiden daarbij een lied, want ook Bjar ni had een schoon gelaid. Somwijlen ondernamen zij verre wandelin gen, 't liefst na^r den heuvel, niet ver van Stadhur gelegen. TaDdaar had men een vry gezicht over den omtrek en op de zee. Wordt vervolgd. waar hij zijn belasting betalen moest, of liever waar bij zijn doodelijken haat onder woorden wilde brengen. Een bediende moest hem bij den arm nemen en naar het be trokken bureau brengen. Hier vond hij den ambtenaar Brésil, bij witn hij in harts tochtelijke woorden zijn gemoed lucht gaf. De heer Brésil kon hem slechts te verstaan geven, dat de berekende belasting recht vaardig was. „Welaan dsn," riep hij uit, „als dat zoo is, dan zallen wij onze reke ning vereffenen". En langzaam haalde hg een etui te voorschijn, waaruit hij met een onvoorsloorbur phlegma een revolver nam. Toen de heer Léon Brésil het wa pen zag glinsteren, meende hij, dat Gaiot hem wilde dooden, wsarom hij zoo spoe dig mogelijk den aftocht blies. Plotseling vielen er vier revolverschoten, men snelde naderbij en vond den heer Guiot bewe gingloos op den grond liggen. Men meende aanvankelijk dat hij dood was, doch spoedig ontdekte men, dat een kogel hem slechts het hoofd geschramd had, terwijl de andere drie in de wand waren gesLgen. Men bracht hem naar het hos- p taal, waar hij kort daarop met de groot ste kalmte het bovengemelde verhaal ver telde. De heer Guiot bereikte met zijn schietoefening alleen dit, dat hij nu behalve zijne belasting, ook nog een geldboete we gens het dragen van een verboden wapen moet betalen De vrouw als bandiet. Als men de rooverromans van vroeger of heden leest, spelende in Anstralië of Amerika, krijgt men den indruk, dat het nauwelijks mogelijk is dat zulke personen bestaan als de helden dezer romans. Maar geheel wordt men door twijfel overmand, wanneer men zooals o. a. in een roman van Balduin Möllbausen Een Spioneen stoute sterke vrouw ziet optreden, die beurtelings als man verkleed in het vijandelijk leger sluipt, beurtelings zich als groote dame beweegt in de salons der miljonairs van San Louis. Toch is er een vrouw, die thans nog leeft in Nieuw-Mexico, en die een leven heeft geleid, dat niet onder doel voor het meest romantische, ooit door dichters ver teld. Het is mevrouw Heleaa Scoti, die niet alleen getrouwd was, maar ook reeds vier kinderen had, toen zij haar bandie tenleven begon. Haar huwelijksleven had zij doorgebracht in Texas, op zeer klein burgerlijke wijze. Na den dood van haar man trok zij naar El Paso en gaf zich alle moeite, op eerlijke en fatsoenlijke wijze aan haar brood te komen. Maar alles, wat zij ver diende, was juist genoeg om haar en haar kinderen voor het verhongeren te bewaren. Zoo gaf zij eens haar kinderen in bewa ring aan een arme vrouw en verdween. \ier jaren verscheen zij eens in de drie maanden, betaalde alles vooruit, gaf groote geschenken en verdween weer spoorloos. Wie had echter knnnen droomen, dat zij het hoofd was geworden van een bende paardendieven Deze bende maakte des tijds geheel Zuidelijk Nieuw-Mexico en Arizona onveilig en verlegde, toen zij eens al te zeer in het nanw gebracht was, haar arbeidsveld naar Mexico. Zij roofden paarden, verkochten die en bedrogen den heiligen Hermandad op een lis tige wijze, die dezen moest doen wanho pen. Een groot deel van hun sneees had den zij te danken aan de listige mevrouw Scott, die in mannenkleeding de bende re geerde. Zij zag er uit als een mooie jon ge knaap, en heette wegens haar krullend haar „kroeskop". Ten slotte onderging echter deze bende ook haar lot. In Coun- tv Anna, Nieuw Mexico, werden de mees ten der dieven gevangen genomen en daar onder ook de „kroeskop". In Las Cru ces kwamen zij voor het gerecht. Daar eerst vernam de wereld dat men met een vrouwelijken rooverhoofdman te doen had. Deze schoone jonge vrouw, die zoo beschei den optrad en zoo beschaaft sprak, ver wekte groote deelneming. Zij aas uu ge heel en al vrouw, zij vertelde in aangrij pende woorden, hoe zij gekampt had om haar kinderen op eerlijke wijze groot te brengen en hoe zij alleen uit moederliefde zich bij de roovers had aangesloten. Onder algemeene ontroering in de recht zaal werd zij vrijgesproken. Zij had inder daad de waarheid gezegd, doch niet de ge heele waarheidwant ook had een vurige liefde voor een der roovers haar in het bandieten leven getrokken en haar daarin vastgehouden. Haar geliefde kwam er niet zoo goed af. Hij ODtsnapte wel nit de voorlcopige gevangenis en zij verborg hem te harent, maar hij werd toch weer ge pakt en zit nu gevangen. Maar zelfs dat vergaf men de schoone vrouw. Haar kinderen werden in fatsoenlijke gezinnen onder dak gebracht, voor haar zelf bracht men een kleine geldsom bijeen en later verschafte men haar verschillende betrekkingen. In baar dienstbaarheid spreidt zij echter lang niet zulke goede hoedanig heden ten toon, als in het bandietenleven, daarentegen toont zij grooten aanleg voor het schilderen. Eerst onlangs bekende de mooie boete linge, dat die vier roovers-jaren de geluk kigste van haar ieven waren! Uit Bordeau en Madrid wordt van hevige onweders bericht vol gende op dagen van snikbitte. Er werd in beide plaatsen door den bliksem en door de hevige regens eenige schade ver oorzaakt. Snelpersdruk van J. Winkel te Schagen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 6