Gemengd Nieuws. Delandbouwcursns voor onderwijzers in de provincie Limburg, werd zaterdag II. te SITT ;VRL) geopend, met 22 deelnemers. Er zullen later meer opkomeD, omdat velen wenschten af te wachten, wat hier voor het verrolg om trent dag en uur der curiuslessen zoude beslist worden. En voortaan worden de lessen niet op zaterdag gtgeven maar op donderdag, van half zes tot half negen zoodat onderwijzers die aan normaal- en kweekscholen verbonden, en meest allen op zaterdag belet zijn, deze cursnslessen ook kunnen volgen, die over twee zo- mer-semeters verdeeld worden. A t J e li. Het Hdbld. heeft van zijnen correspon dent te Batavia hedenochtend (9 Juni) het volgende telegram ontvangen „Zes bataljons infanterie en drie batte rijen artilerie vallen thans Lamkrak aan.' Een telegram van de Tel. luidt Lamkrak genomen 11 gewond. De man met gepoetste voeten. Een onberispelijk gekleed heer nam dezer dagen op de place Malesherbes te Parijs plaats in een huurrijtuig en riep den koetsier toe, hem naar de rne La Bruyère te brengen. Plotseling liet hij onderweg het rijtuig stoppen, waarna hij den koetsier beval, van den bok te komen. De voerman gehoorzaamde. Geef mij tien francs, zei de passa gier tot hem. Ik heb je meer gezien en wil je benoemen tot ridder van het Le gioen van Eer. Hoewel men het mij niet zon aanzien, ben ik minister van het nieu we Kabinet, een groot vriend van koet siers en ik heb mij speciaal voorgenomen, dat jij het roode lintje zult dragen. De verbaasde koetsier bekeek zijn zon derlingen cliënt van het hoofd tot de voe ten en bemerkte, dat hij blootsvoets was. Beide voeten waren echter zoo zorgvuldig glimmend gepoetst, zoo dat het scheen alsof hij bottines droeg De bakjeeman, die al heel spoedig be greep, dat hij met een krankzinnige te doen had, deed alsof hij zeer verheugd was en zeide: Uw voorstel vereert mij buitenge woon, mijnheer de ministerwees zoo goed en stap weer in uw landauer, dan zal ik u naar de kanselaiij brengen. De kranzin- nige, een zekere heer Souillard, werd door den koetsier naar het politiebureau ge bracht en vandaar naar een krankzin- nigengr sticht. Dinsdag werden te Alexan- drië 5, te Kaïro 35 ea elders 45 geval len van cholera aangegeven. Sedert September van het vorig jaar zijn in Egypte 3030 personen door de ziekte aangetast, van wie er 2523 overleden. Kleptomanie te Londen. Voor de politierechtbank van West- Hampstead stond dezer dagen terecht, me vrouw Hinnie Howard, beschuldigd van talrijke diefstallen. Deze dame, die 2000 pd. st. inkomen heeft en tot den gegoe- clen staud behoort, was al sinds geruiuien tijd bij de politie verdacht. Ze had na melijk de gewoonte alle bruiloften, waar van de couranten melding maakten, met haar tegenwoordigheid te vereeren. Bui tengewoon weelderig gekleed, met juwee- len getooid, en altijd welgemanierd, woonde zij niet alleen de trouwplechtigheid bij, maar volgde het jonge paar als het de kerk verliet en zich op weg begaf naar de plaats van het bruiloftsfeest. Zonder compli ment ;n ging zij mee aanzitten en maak te van de gelegenheid gebruik zich ver schillende zaken toe te eigenen. Onlangs had hij zich zelve weer tot een bruiloft uitgenoodigd, bij welke gelegenheid zij drie met diamanten bezette spelden stal, die gravin Malmesbnry bij het afzetten van haar hoed op den schoorsteen had gelegd, en haar eigen hoofdtooisel verruilde tegen het splinternieuwe van lady Beresford. De ouders van de bruid lieten in alle stilte een paar politie-agenten halen, die te mid den van de bruiloft verschenen en mevrouw Howard gevangen namen. Bij een huis zoeking in haar woning kwamen vele voorwerpen, die op verschillende bruiloften geheimzinnig waren verdwenen, voor den dag. De advocaat van de beklaagde deed natuurlijk het voorkomen, dat zij aan chronische kleptomanie leed. En nu werd onderzocht, of mevrouw Howard op de lijst der kleptomanen van de politie, of op die van de eigenaars der groote maga zijn voorkwam. Het een noch het ander bleek het geval te zijn. Het zal echter wel spoedig blijken, of mevrouw Howard een dievegge of een ongelukkige zieke is. We zullen van deze gelegenheid gebruik maken om eenige bijzonderheden te ver tellen van de lijsten van kleptomanen. In de meeste gevallen willen de win keliers niet, dat de politie zich met hun zaken inlaat en stellen zij zich liever in betrekking met de familie van een op heeterdaad betrapte cliënt. Zij waarschu wen bijv. den echtgenoot op de volgende wijze «We hebben uw vrouw op heeterdaad betrapt bij het wegnemen van een lap kant van 125 pd. st. waarde. Wij zijn overtuigd, dat zich hier een geval voor doet van ziekelijke neiging, en wij hebben er geen oogenblik aan gedacht haar ge vangen te laten nemen. Maar aan den anderen kant hebben wij reden te geloo- ven dat haar dit Diet voor de eerste maal overkomt. Aangezien wij daar niet zeker van zijn, stellen we voorloopig geen eisch tegen u in. Maar wanneer in het vervolg na een bezoek van uw vrouw mocht blij ken, dat wij nit ons magazijn het een of ander missen, znllen wij u hiervan ver wittigen en u verzoeken voor de schade op te komen.' Hierop verzendt de winkelier aan zijn collega's de volgende circulaire «Ouze clië it, mevrouw X, lijdt aan kl ptonanie. Wij makeD hiervan melding voor het geval dat zij ook nw magazijn mocht bezoeken. Haar adres is enz. Deze lijsten bevatten tegenwoordig on geveer 800 namen en bijna alle van vrou wen uit den aanzienlijken stand. Er zijn slecbts 10 mannen onder. Zoodia nu een winkelier bemerkt, dat hij iets uit zijn winkel mist, gaat hij na, wie van de kleptomanen dien dag bij hem iukoopen hebben gedaan, waarna hij aan kan fami lieleden ongeveer het volgende briefje schrijft «Hedenavond bemerkten wij bij het slui ten van de zaak, dat ons dit of dat artiktl ontbrak. Het kost zoo en zooveel. M ij zouden n zeer verplicht zijn, als u de goed heid wilde hebben na te gaan, of aw vrouw die ons heden met haar bezoek vereerde, niet bij vergissing het artikel heeft mede genomen. In dit geval verzoeken wij u het spoedig te doen terugbezorgen." Op deze wijze lijden de kooplieden niet alleen geen schade, maar hebben zij er nog voordeei bij. Want het gebeurt dik wijls, dat een kleptomaan niets gestolen heeft, maar dit onmogelijk kan bewijzen. Hij herinnert zich niets. Het gevolg is, dat betaald wordt. Dikwijls is slechts één voorwerp gastolen en ontvangt de winkelier den prija van tien verschillende personen, die zich allen verbeelden het gestolen te hebben. Wanneer mevrouw Minnie Howard aan kleptomanie lijdt, is dit wel een bijzonder soort van kleptomanie, maar ook wan neer zij een dievegge is, valt het niet te ontkennen, dat zij een zeer origineele is. Handelsblad. Pas getrouwd 1 Man Eens vooral, vrouw, tegen spraak duld ik niet. Ik heb niet ver geefs 26 jaar gediend en den Atjeh-corlog meegemaakt. VrouwEn ik laat me niet te recht zetten. Ik heb ook 22 jaar gediend... en 34 mevrouwen klein gekregen 1 De ramp te Moskou. Er is thans verschenen een officiëele mededeeling van regceringswege over het aantal omgekomenen bij de ramp op het Chodyskyveld. Maar die officiëele mede deeling spreekt maar van 1360 dooden en 644 gewonden Volgens de Franlcf. Zeit. komen er treurige bijzonderheden aan het licht om- treDt de oorzaken, die tot de ramp heb ben geleid. Volgens dit blad zouden er van de 400.000 geschenken die aanwezig moesten zijn, er in werkelijkheid maar 150.000 zijn geweest. Van de tonnen bier was tweederde ledig. Een ramp als deze, was den schuldigen welkom, want daardoor zouden de sporen van bedrog en diefstal worden uitgewischt. In het gehucht Boendael, behoorende tot de gemeente-Elsene (Brus sel), woonde een gezin, bestaande uit man, vrouw en zeven kinderen. De man, Felix Jacobs genaamd, witter en verver van be roep, was aan den drank en had her haaldelijk hoogloopende ruzie met zijn vrouw. Gisterenmiddag kwam hij weer dronken thuis en zocht twist met zijn vrouw, die echter niet veel terugzei, en naar de keuken ging om voor 't eten te zorgen. Van haar afwezigheid maakte Ja cobs gebruik om in de soepterrine vergif te doen. Hijzelf at drie borden, en de vrouw en kinderen twee borden soep; op een van de kinderen na, die te laat kwam. Na tafel liep de man weg. Toen hij wat lang wegbleef, ging de oudste jongen hem zoeken en vond hem opgehangen in een zijvertrek. Het kind sneed het lichaam los, en het bleek, dat er nog le ven in was. Ondertusschen. kregen de vrouw en haar kinderen hevige krampen in 't lijf, buren haalden twee dokters, en men begreep dat de ellendeling zijn gezin en zichzelf had vergeven. Door het toedienen van sterke tegengiften slaagden de dokters erin, de vrouw en kinderen te redden, maar de misdadiger zelf is in htt ziekenhuis be zweken. Welk vergif hij gebruikt heeft, is nog onbekend. Zaterdag vielen, na een hevigen storm, boven Genua en omstre ken zware stortregens neêr, die groote verwoestingen aanrichtten. Verschillende personen verdronken en in vele dorpen zijn huizen verwoest. Dr. Proust te Parijs heeft aan een redactenr var de Gil. Bias ver teld, dat hij bezig is met het onderzoek van een inentingsstof tegen cholera, waar van hij goede resultaten verwacht. De stof is ontdekt door een collega, wiens naam dr. Proust niet wilde noemen. Te P a r ij s, in de ne de Venise, is een vrouw uit de zesde ver dieping gevallen. Zij kwam boven op een werkman terecht. Zonderling genoeg zijn beiden behoudens een paar lichte kwetsuren, ongedeerd gebleven. Liane de Pongy, een der bekendste demi-mondaines van Parijs, heeft een poging tot zelfmoord gedaaD. Zij is een vriendin uit haar kinderjaren gaan bezoeken en het ft ten haren huize laudanum ingenomen. Daar er spoe dig geneeskundige hulp werd aangebracht, is zij thans tuiten gevaar; zij zegt ech ter opnieuw te zullen beginnen. Uit dtn brief, dien ?ij aan de vriendin had ach tergelaten, is het volgende „Ik kan het niet langer nit houden. Ik walg van dit leven. Voor mijn zoon en voor iedereen, is het bster, dat ik geheel verdwijn. Ik ben geen kind meer, dat de afschuwelijkheid van zulk een leven als het mijne «iet inziet'.... Men zegt, dat Liane in den laaUten tijd aan allerlei pogingen tot chantage blootsfond en met den dood bedreigd werd. Anderen evenwel meenen, dat zij voor het eerst een ware liefde in zich had voelen ontstaan en dat daarom de wanhoop over haar leven haar had aan gegrepen. De macht van den blik. Zelfs do r de meest verlichte mannen van den tegenwoordigen tijd wordt niet ontkend, dat er oogen zijn, die een demo nische kracht kunnen uitoefenen. Beruch te tweevechters moeten hun bloedig succes iu den regel te danken hebben aan den invloed van hun blik, Welke verlammend en ontmoedigend werkte op hnn tegen standers. Frederik II van Pruisen, Wal- lenstein, ook onze Prins Willem III moe ten verwonderd veel hebben gedaan met bon blikken en konden daarmee de meest woeste wetrspanningeu temmeD. Er zijn ook vrouwen, die door hun blikken de grootste woestelingen binuen de perken honden. De geestelijke kracht der men- schen ligt eigenlijk in zijn cog, en de Nieuw-Zeelander steekt dit daarom ook uit vaD zijn vijand, als hij dezen overmeestert en eet htt ep hij meent dan de ziel van zijn vijand op te eten. Reiziger en koetsier. KoetsierMeneer, ik rijd mijn paard niet af, ik ben lid van de Vereeni- ging tot Dierenbescherming I Reiziger. O, zoo En ik ben lid van ae OnthoudersvereeDiging ik geef geen drinkgeld Den bal teruggekaatst. Teen Olto Lehfeld, de beroemde karak terspeler, bij gelegenheid van een gvstspel te Leipzig, den koning Richard III speel de, riep na de phrase «Een paard, een paard, mijn koninkrijk voor een paard iemand van de galerij hem toe «Is een ezel ook niet voldoende «Zaker,' antwoordde Lehfeld, «komt u maar hier.' In de Romagna schijnt groote ellende te heerschen. Te San—Arcangelo Lebben een menigte vrou wen en kiudercn in lounpen gehuld de straten doorkruist, roepende: „Brood, brood! Wij hebben honger 1" Zij besprongen de bakkerswinkels; de karabiniers kwamen tussehenbeide en velen werden in hechte nis genomeD. Er is nu eene compagnie om verdere wanordelijkheden te voorko men en d3 autoriteiten zijn mede ter plaatse. De Huisvrouw meldt: In een der jongste nommers van de Berliuer klinischen Wochenschrift vindt men een even interessant als leerrijk op stel over de van dier op mensch over draagbare ziekten. Drie Warschauer art sen hadden gelegenheid eene soort epide mie waar te nemen, waarvan verscheiden leden eener familie en verscheiden met dezen samenwonende personen de slachtof fers werden. Nevens algemeene ziekteverschijnselen, zooals koorts, uitslag, matheid, hoofdpijn, slapeloosheid, enz. trad bij al drze patiën ten eene eigennaardige ontsteking der oog leden en van den oogappel op den voor grond en merkwaardigerwijze werden diezelfde verschijnselen ook waar genomen bij eenige mops-honden, die in de fami lie gehouden werden. Een veearts, wiens hulp werd ingeroepen, herkende de ziek te waaraan de honden leden, terstond als een onder honden veelvuldig voorko mende besmettelijke ziekte, die dus van deze diereu op de menschen was overge gaan. Bij nauwkeuriger onderzoekingen bleek, dat de bacteriën zoowel bij de twee- als bij de viervoetige patiënten voorkwamen. De bedoelde besmettelijke hondenziekte komt onder de verschillende soorten van honden, het meest onder mopshonden voorhet minst onder de hazewindhon den. De bacteriën, die deze ziekte veroor zaken, ziju buitengewoon taai en hebbeD een groot weerstandsvermogen, wat hunne overbrenging vergemakkelijkt, ook op zul ke menschen, die geen honden in hun huis houden maar eenvoudig kamers be trekken of daarin verblijf houdeD, waarin aan die ziekte geleden hebbende honden vertoefd hebben. Uit de mededeeling dezer artsen leeren wij weder, dat men in den omgang met howden, al zijn zij nog zulke trouwe huisgenooten, zeer voorzichtig moet zijn, en vooral niet moet toelaten, dat kinderen deze dieren al te teeder liefkoozen. Een concert in donker. Den bekenden koordirigent 81awjanski is onlangs in de Poolsche stad Lublin een leelijke poets gebakken. Hij zou daar met zijn zangerskoor een concert geven, dat bijna de gansche Russische bevolking zou bijwonen. Eenige chauvinisten vonden het denkbeeld, dat in het Poolsche Lublin een Russisch concert zon gegeven worden zoo verschrikkelijk, dat ze meenden de levering van gas voor de verlichting van de zaal te moeten weigeren, ofschoon reeds met de gasfabriek een overeenkomst was gesloteD. Het concert zou om acht uur beginnen en het puliek kwam reeds om half acht in grooten getale op. De concertzaal was en oletf donker; maar het publiek stak lucifers aan en zocht bij dit onzekere licht zijn zitplaatsen op. Men hield zich kalm daar men zeer goed het doel begreep, het concert te beletten. De concertgever zond boden door de gansche stad, maar geen der beambten van de gasfabriek was er gens te vinden, Om half negen begon Slawjanski, nadat hij den artisteo kaatsen had gegeven, zijn concert. De zaal bleef donker en het publiek las de programmas bij het licht van lucifers. Eerst om half tien kwam er gaslicht. Dat dergelijke grappen er niet toe bijdragen om de ver houding tusschen Russen en Polen in het Weichselgebied te verbeteren, ligt voor de hand. Een groote familie. Een geslacht, dat niet zoo licht zal uit sterven is dat van William Hart, linnen- fabrikant te Tollentram bij Londen. Deze man is thans 96 jaar, heeft tien kinde ren, die op hun beurt vroeg getrouwd zijn en weer kinderen hebben gekregen en kleinkinderen, zoodat de oude Hart thans betover-grootvader is. Hij telt in zijn nakomelingschap 10 kinderen, 16 kleiakinderen, 95 achterkleinkinderen en 2 achter—achter—kleinkinderen, in 't geheel een nakomelingschap van 168 menschen. De oude William Hart, die nog zeer gezond is, nam deel aan het jubileum van ko ning George III, bij welke gelegenheid hij bijna doodged rongen was in de menig te. Hij herinnert zich nog zeer goed, dat Napoleon naar Bint-Helena werd over- gebraoht. Wees op uw hoede voor Gouden regen In tuinen en parken staat thans de «Goudenregen* in vollen bloei. Dit jaar vooral trekt deze sierboom de aandacht door een bijzonder rijke bloemenpracht, die misschien ook dit jaar, evenals alle jaren, verscheidene slachtoffers zal maken. Waüt de „Goudenregen' is een gevaar lijken boom, waarvoor men niet te vroeg en niet te dikwijls kan waarschuwen. Alle deelen van den boom, namelijk de blade ren, de bloesems, maar vooral de peul vruchten, die hij' draagt, bevatten een hoogst gevaarlijk en snelwerkend vergift, dat vooral in het teedere orgaaisme van kinderen doodelijke verwoestingen aan richt. Hoe behoedt men nu zichzelven en de kleinen het zekerste tegen deze bron van vergift P Het radicaalste middel zou zijn, alle „Goudenregens" uit te roeien en er den aanplant van te verbieden. Door dezen maatregel zou men zich echter herooven van een der schoonste sierboomen, die ons in het voorjaar een lust der oogen zijn. Men spare den „Goudenregen® dus, doch zorge er tevens voor, dat zijn verradelijke eigenschappen iedeieen bekend wordeD, Vooral onderwijzers kunnen zich ver dienstelijk maken, door hun leerlingen ie der jaar voor „Goudregen* te waarschu wen. De kinderen, die van nature geneigd zijn alles naar hnn mond te brengen, zul len daardoor <en heilzamen schrik krij gen voor planten en bloemen, waarvan zij de geaardheid niet kennen. Volgens de Jewish Chro- nicle heeft baron Edmond een Joodsche kolonie in Palestina gesticht. Deze ligt in Galilea, niet ver van Damascus. en beslaat 3000 acres land met talrijke bronnen. De Jordaan ontspringt op het gebied der kolonie. Voorloopig zullen 60 bekwame boerenarbeiders op de kolonie gebracht worden. Baron Edmond wil op zijn jongste stichting een proef nemen met zelfbestuurzijn overige koloniën staan onder leiding van zijn ambtenaren. Door eigen schuld. Aan een Duitscb paartje, dat van de huwelijksreis terugkeerde en zich met den sneltrein van Parijs naar Keulen begaf, is op Belgischen bodem een onaangenaam voorval overkomen. Bij aankomst te Na men verliet het paar ziju coupé eerste klasse om in den eetwagen gedurende den rit naar Luik het middagmaal te gebrui ken, maar was onvoorzichtig genoeg de handbagage te laten liggen. Nauwelijks hadden heiden hun coupé verlaten, of twee net gekleerde heeren, van abonne mentskaarten voorzien, namen hunne plaatsen in. Beiden heeren stapten ta Luik zoo spoedig mogelijk uit. Kort daarop trad het paartje weer in zijn oor spronkelijke coupé waar het tot zijn schrik alle tasschen geopend zag Alle siera den, kostbare huwelijksgeschenken en alle voorwerpen van waarde walen meegeno men. Van de eerste-klasse-spitsboeven is niets bekend. Een schrikkelijk tooneel is gisterochtend te Marseille aanschouwd. Ten gevolge van een twist met haar man wilde een vrouw van 35 jaar, na hare kamer te hebben afgesloten zich van de tweede verdieping op straat werpen. Men onderstelt, dat zij op het laatste oogen blik berouw kreeg, ten minste de voor bijgangers zagen haar, zich vastklemmen de aan eene balustrade, hangen, luidkeels om hulp gillende en zevenmaal zag men haar beproeven weer op te klanteren. Ilaar man slaagde er eindelijk in de deur in te trappen en schoot haar te hulp. Maar op hetzelfde oogenblik liet zij los en plofte op het plaveisel dood. Fransche koffie Een merkwaardig staaltje van den toe stand der Fransche koloniëQ kan men vinden in een aanbesteding van 40 ton koffie, welke in Februari van dit jaar heeft plaats gehad ten behoeve der troe pen en de vloot in die koloniën. Daarbij was de protectionisiische voorwaarde ge voegd, dat die afkomstig moest zijn uit Fransche bezitttingen of lauden onder de beide dames niet onderdrukken, het ener gieke en mannelijke, blanke gelaat gaf ten dui delijkste te zien, dat hij niet tot de gewone ar beiders behoorde. Zijn vriendelijke humor, in het geheel niet opdringend en toch zoo onwederstaanbaar, bracht hem èn bij de arbei ders on bij de adellijke familie ten volle op zijn gemak. Verlegenheid was deren mensch niet eigen, maar toch kwetste hij met geen enkel woord en beweging de fijnste maat schappelijke vormen Beleeld haalde hij nu ook den hoed van het hoofd, wat als eene be vestiging gelden kon. Ten volle beantwoord werd zi;n groet niet, daar de onde heer zijn nog bleek gelaat naar achteren wendde, ea de dames van den bok af toeriep, dat zij spoedig weder moesten instijgen hij en zijn paarden reeds den vrijen teugel wilde laten. „Maak haast, anders zijn wij zeker te Iaat". Het geknarsch en gepiep der raderen deed de vermaning voor een groot deel verloren gaaD, waarbij de barones geringschattend de wenkbrauwen optrok. „Alsoi het zoo verbazend gewichtig is, het (vertrek van mijnheer den kamerjonker niet te verzuimen. Die zal ook zonder on ze hulp volgens het eenmaal vastgestelde programma te werk gaan." Dezo sarcastische opmerking werd door het jonge mcisjo met die trotsche zekerheid gezegd, die gewoonlijk gebruikt wordt wan neer men zich onder zijns gelijken bevindt. De redder had geen gelegenheid ze op te vangeD; bij was druk bezig de andere dame te steunen, die zich aan het rijtuig vastge houden had, en nu, van baar steun beroofd, begon te wankelen. „Papa, papa I" riep de dochter, (oen «ij het bemerkte, het rijtuig db; deze keerde zich echter niet meer om; men hoorde haar niet meer en nu gleed er toch een trek van bezorgdheid over haar gelaat. Toch klonk er meer verwijt dan bezorgdheid in bare woorden„Maar mama, gij beeft over al nwe leden." „Ik gevoel mij wel watonwel." „De schrik het zal wel weder spoedig voorbij gaan. Mag ik u geleiden, mevrouw de barones Aeh, steun maar op mij." Het scheen dat de bulp in bet geheel niet overbodig was, die zoo ter rechter lijd van een onbekende hand kwam. De jonge man bokte flaks om het door hem neerge worpen boek, waarin bjj bad loopen lezen, weder op te rapen en ging vervolgens met de nog steeds sidderende vronw (langzaam voorwaarts. Hoe zeer zjj ontsteld was, be wezen hare bleeke wangen en trots dat, dacht zij tcch minder aan zichzelve dan aan de anderen. „Wat zal graaf Póhlen wel denken 1"sta melde zij. „Dat is mjj heel onverschillig, wanneer hij tenminste nog denkt." „Maar Hildel*Niet als een verwijt, als een klacht kwam het haar over de bleeke lippen. „Wij hadden niet moeten uitstappen. Papa heeft het zeker niet goedgevonden." „Dat ik in een gebroken rijtuig niet ver der rijden wil verdedigde het meisje zich, nu juist niet oneerbiedig, maar toch op een toon, zoooals gehoorzame kinderen niet past. „Maar mijnbeer meende dat het niet zoo erg was. Gij zeidet toch riep de moe der, den vreemdeling Ier getuigenis op. „Ja iets ernstigs te vreezen is er niet," gaf deze ter bevestiging. Hij aarzelde on willekeurig, want een verbaasde, toornige blik trof hem uit de oogen van het meisje, dat het hoofd trots achterover geworpen had. „En nu houdt gij mij natuurlijk vooreen bang sehepselije Die spottende, verachtelijke vraag ont lokte hem slechts een licht ophalen der schouders, „Zeker niet," antwoordde hij ernstiger. „Ik verwonderde mij alleen over de zenuw achtige haast om uit het rijtuig te komen, tegenover de onveranderlijke kalmte, zoo kort te voren in het gedrang aan den dag gelegd. Dat was moed." Als legde deze verzekering, die haar on danks toch het bloed naar de wangen dreef, geen gewicht in de schaal, vroeg zij ver wonderd „Dat hebt gij gezien „Ik beb goede oogen," verzekerde hij. „Dat schijnt gjj schijnt de lnidjes op te nemen. Maar mijn hemel, wat zou er met ons hebben knnnt* gebeuren?" Hare lippen krulden zich trots- „Maar met een kapotten wagen rijden en mijn gelaat bederven laten? Men heeft er tcch maar een." „Dat zou cok verduiveld jammer geweest zijn," gaf hij droog ten antwoord. Hoe schelmsch legde zij nn het hoofdje op zijde en boe moedwillig glinsterden die coquetto oogen hem tegen waarachtig twee schitterende, groote kastanjes, zoo pas uit de schaal genomen. Hij kon geen schoo- ner loon gekregen hebben voor het haar ge brachte compliment. Hij zou ze ook zeer slecht hebben kannen wederstaan; maar hij voelde op dit oogenblik een sterkeren druk op zijn arm en een blik in het krijtwitte gelaat aan xijne zijde, liet hem geen twijfel, dat zij, die hg in zijne hoede geromen htd, er zeer slecht aan toe was. Zg meest dat op een door hem geda ne vraag ook wel toegeven en zeide dat zij zich zeer zwak gevoelde en nauwelijks meer verder kon. „Dat behoeft ge ook nie', barones 1 Gij moet niet te veel op nzelvo vertrouwen; wg znllen een oogenblik gaan zitten en iets versterkends drinken een glas wijn. Kom met mij in de gelagkamer „Acb, het eerste hotel?" merkte de jon ge barones spottend op en met een wantrou- wetden blik het logement aanziende, dat er zeer helder en lief nitzag; maar hoe afschrik wekkend het er ook had n oge zijn, het was de eeDige keus; zoo bleef er hen niets over dan er binnen te stappen. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1896 | | pagina 2