Vallende Sterren.
Donderdag 57 Augustus 189S.
40ste Jaargang Ufo. 3127.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
UitgeverJ. WINKEL
JBareaa: SCHA©®®, Laan, I) 4.
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60*
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
De Herv. Synode en de
Sociale Quaeslie.
SCHAC
Alltlifl
i
OURAAIT.
AiTerieilifi- LuihivHi
Aan de Groote Gymnas-
tiekuitvoering te BARSINGER-
HORN, gehouden op Zondag 23 Augus
tus 1896, namen deel: de Westfries vin
Barsingerhorn, Hercules van N
N i e d o r p, Lycurgus van S c h a g e n,
Olympia van Wieringei waard, en
Sparta van Winkel.
De Augustusmaand verloochende ook
ditmaal hare ware natuur niet en ofschoon
het er in den morgen naar leek, dat het
wel een dikke lucht maar geen vetten dag
zou geven, toen 's middags ten 1
ure de optocht plaats greep, zonden de
grauwe, loodzware wolken van hare over
daad in veelvuldige stralen op de feest
vierenden neder.
Inmiddels waren de Turners om 12 uur
's middags in het turnlokaal aangetreden^
alwaar ook de leden van den Baad der
gemeente Barsingerhorn door hunne te
genwoordigheid instemming betuigden met
de zaak der Gymnastiek.
De heer Jb. Koster van Schagen, voorz.
van het Comité, tevens voorz. van Lycurgus,
opende deze bijeenkomst met een welkomst
groet aan de Gymnasten, aan het Raads-
college en aan de verdere belangstellen
den. In duidelijke en goedgekozen bewoor
dingen, trachtte hij 't nut van de gymnas
tiek in het licht te stellenterwijl hij
een krachtig pleidooi hield tot de ouderen
maar ook tot hen, die zich reeds in het
gelid der turners hadden geplaatst, om
toch vooral voort te gaan op den tot
heden ingeslagen weg, nrnl.tegenstan
ders te maken tot vrienden van de gym
nastiek.
Aan het einde zijner rede reciteerde de
heer Jb. Koster een paar verzen uit een
der turnliederen en smaakte het welver
diend genoegeD, dat een daverend applaus
getuigde dat de talrijke menigte althars
te dier stonde, het met het door den Spr.
zoo vurig betoogde, eens was.
Het is voor de goede zaak der gym
nastiek te wenschen, dat de belangstelling
van het publiek, niet gelijk de klank van
de stem des pleiters, vervliegt.
Daarna sprak de heer Eshuijs, lid der
commissie van toezicht in technische za
ken, de turners en het publiek op kern
achtige wijze toe, er op wijzende dat het
gymnastisch leven in dit gewest in be
trekkelijk korten tijd zoo was toegenomen,
om welk succes hier hulde diende ge
bracht te worden aan de Schager Vereen.
Lycurgus, voor de onvermoeide propagan
da, harerzijds betoond.
Bracht men hulde aan Lycurgus, dan
sloot dat in de eerste plaats in zich, dank
aan den heer Jb. Roggeveen Izden war
men, bekwamen directeur van Lycurgus,
die nu reeds ongeveer 15 jaar zijne krach
ten wijdt aan de bevordering van den
bloei van het turners-leven en de beoe
fening der gymnastiek.
De heer S. Spaans Dz., voorz. van De
Westfriesvoerde daarna nog kort hot
woord, waarna de optocht met banieren
en muziek van Schagen's Harmoniekapel,
plaatst had.
Gelijk wij in den aanvang opmerkten,
toen ving ook de regenperiode aan. Maar
Turners zijn niet voor zoo'n kleintje ver
vaard en daarom gingen de oefeningen op
het openveld toch door en het publiek
deed niet voor de turners onder, maar
waagde er ook een nat pakje aan, voor
zoover het in de twee tenten geen plaats
kon vinden.
Da algemeene staafoefeniugen,
onder leiding van den directeur van ,De
Westfries", den heer S. Spaans Cz slaag
den, behoudens enkele teleurstellingen ver
oorzaakt door de glibberigheid van den
bodem, zeer goed.
Het daarop door de verschillende veree
nigen gevolgde turnen, bracht voor het
publiek aangename afwisseling, hier een
brug, daar een rek, ginds de ringen
overal waren de turners bezig aan htt pu
bliek te laten zien, wat gymnastische oe
feningen zijn.
Het vereenigingsturnen gaf bovendien
aan de vereenigingen gelegenheid het bes
te beentje voor te zeiten, en te toonen
wat zij konden.
Deze serie oefeningen had plaats véér
de estrade, op welke de Comm. v. Toe
Bom a n van Robert Byr.
DERDE BOEK.
22.
Een oogenblik zat Reimar dr. Schmitz na
diens verdachtmaking aan te staren en ver
volgens barstte bij uit
„Dat zijn uitdrakkiogsn, die ik niet
wensch aan te hooren." Inmiddels was Rei
mar zeer opgewonden opgesprongen en deden
zijn gloeiende oogen bet den spreker wen-
schelyk voorkomeD, eenigzins van toon te ver
anderen. Schmitz deed bet evenwel maar in
zooverre, dat hij de kwetsende woorden,
slechts door eene verklaring trachtte tever-
zaohten, die hij met deelnemend gelaat ten
beste gaf.
„Wel man, ben ik het dan, die de we
reld zoo geschapen heeft? Gjj kent mij, of
tenminste gij kunt mij kennen en weet, boe
ik over dergelijke zaken denk. Daar laat
hij zich weder op zijde dringen, in plaats
van eveneens de ellebogen te gebrniken, zeg
ik tegen mijzelf. Daar komt die verkeerde
opvoeding weer door de mazen heen,
welke altijd den mond vol heeft over be
scheidenheid, die niets dan flauwe awakbeid
is en de man verwijfd en de speelbal doet
worden van anderen. Dat is mij slechts
in de verbittering van het oogenblik uit den
mond gevallen. Ik had u de zaak feitelijk
kunnen besparen, daar bet u niet treft. Uit
die vroegere geschiedenis kob toch nooit
iets komen, dat heb ik je vroeger al reeds
gezegdmaar jij was zoo verblind en fan
tastisch gestemd, dat ik toch aan een doo-
vemansdour klopte. Je bent te onverstan
dig) j0 onderzoekt te veel en komt daardoor
niet tot handelen, blijft staan of keert om.
En daarop had ik het oog. Maar zooalsde
daadzaken bewijzen, sijt gij ook eindelijk
tot mijne resnltaten gekomenziet ge en
dat verheugt mij l"
„Ik weet niet, wat gij met dat alles be
doelt," gaf Reimar ten antwoord, terwijl hjj
been en weer stapte; zijne innerlijke opge
wondenheid gedoogde Diet, dat bij stil bleef
zitten. Schmitz liet zich daardoor evenwel
niet storen, bij bleef rustig aehterover leu
nen, trok behaaglijk aan zijn sigaarterwijl
hij ia schijnbare openhartigheid verder sprak.
„Ik bedoel daarmede de manier, waarop
£jj bet leven begint op te nemen- Het was
zicht, bestaande uit de heerenishuys
v. Wormerveer, Hulfhorst en Bornemann
v. Amsterdam had plaatsgenomen.
De Westfries gaf eene serie vrije
oefeningen, keurig samengesteld en
accuraat uitgevoerd,
Olympia gaf worstelstanden,
waarvan de uitvoering zeer zeker te prij
zen viel.
Hercules gaf een serie krachtoefe
ningen aan de ringen, welke de
belangstelling van het publiek bizonder
boeidea,
Spartade Jongensklasse van Winkel,
maakte met haar m a r s c h— en r ij
oefeningen een prettigen indruk. De
heer Vonkde leider dezer Vereeniging
van jeugdige gymnasten, heeft, wat betreft
de propaganda voor de goede zaak, dezen
middag daarin een belangrijk aandeel ge
leverd. Immers vooral is het er om te
doen, dat jonge knapen en meisjes zich
zullen oefenen in de gymnastiek, op dien
jeugdigen leeftijd inwclken het lichaam
en de spier- en beenvorming gehoorzaamt
aan hare invloeden,
Lycurgus gaf een serie v r i] e- en
staafoefeningen (gemengd), waar
van de uitvoering bevestigde,hetgeen de heer
Eshuijs reeds bij het welkom had gezegd:
dat Lycurgus trots mag zijn op hare uit-
nemenden directeur, den heer Jb. Rogge
veen Lz. Lycurgus hield haar naam als
vrij-oefening-turners hoog.
Het laatste nummer was k e u r t u r-
n e n, doch het toen buitengewoon slecht
weder was oorzaak, dat de groep turners,
niet zoo talrijk was als verwacht werd.
Te meer verdient het daarom gewaardeerd
te worden, dat het beperkt aantal turners
door onvermoeiden ijver, door hunne zeer
interessante en kranige oefeningen da be
langstelling van het publiek boeiden.
Terecht waren dan ook de toejuichin
gen van het publiek verdiend. Wij herin
neren hier slechts aan de oefeningen o. a.
verricht door de heeren F. Groneman. Jb.
Kaan v. Wieringerwaard, Jb. Koster
en Jb. Roggeveen v. Schagen, Spaans, Blaau-
boer en Boekei van Barsingerhorn,en anderen.
Te halfzes was deze uitvoering afgeloo-
pen, welke tevens was opgeluisterd door
vroeger ongelukkig met je gesteld, 't Was
alles idealiteit eu bombast. De hoofdzaak
is immers, dat een mensch zorgt, dat hij
een warm nest voor zichzelf verkrijgt. Dat
ziet ge nu ook eindelijk ia en gij handelt
daarnaar."
„Hoedat
„Maar mensch, je doet waarachtig net,
alsof je verplicht bent je te verdedigen.
Wis valt je aan Ik zeker niet. Onder
vier oogen heb ik je zooiets altijd kenbaar
gemaakt, hos ik over do wereld en de men-
sehen, denk. Ik ben zekerlijk een der laat-
sten, die u er een verwijt van zal maken, als
gij over dwaze vooroordeelen heen stept. In
tegendeel, benijden zal ik u over de gunst
van het lot, ik was allang op bet standpunt
geweest, waar ik rijpelijk de vruchten van
de goedertierenheid der hooggeplaatsten zoo
kunnen genieten en gij zijt daar no eerst
op aangeland. Hoe dikwijls heb ik al reeds
niet gezegdik wilde, dat ik nw gestalte,
uw talent had, dan zoudt ge zien, wat daar
uit geboren werd. Nu eindetijk hebt gij
het zelf begrepen, maar waarachtig mijn
waarde, het heeft laDg genoeg geduurd.
Weet ge nog, hoe ge u toenmaals over die
juffrouw Jenisch hebt uitgelaten, toen wij in
bet voorjaar orer haar spraken Sedert
hebt gij leeren inzien hoe voorbarig uw
oordeel omtrent baar was, cd bevalt zii u
zelfs."
„Ik heb toen alleen over bare begaafdheid
als tooneelspeelster gesproken," gaf Reimar
eenigziDs bedremmeld ten antwoord, „en haar
in menig opzicht onrecht gedaan."
„In menig? Gij wilt baar niet eens als
vrouw laten gelden. En mooi is zij toch,
een prachtige versehijniDg Welk een ge
stalte, welk een kop 1 Eenigszins buitenge
woon ziet zij er uit, zooals men dat wel
eens zegt, maar daarom is zij meer begee-
renswaard. 't Is een vrouw, die weet te le
ven en te beminnen, geen stroopop, die men
met een wasbleek gelaat oreral mede been-
voert cn die niets anders weet Ie praten
dan dien nonsens, die kaar moeder haar heeft
geleerd. Dan prefereer ik de vrouw in vol
len bloei, schitterende door bore pikante
schoonheid En moet men die daarom af
wijzen, omdat er alreeds een stukje van ver
loren is gegaan; smaakt de rest dan niet
meer Dan zouden alle weduwen onge
huwd moeten blijven. En vragen vorsten
en graven er naar, of zij hunne vrouwen
van bet tooneel weghaleD P Slechts dwazen
en knapen kwellen zich met dergelijke be-
donkingen; de verstandige man vraagt niet
naar het verleden, zooals de hysterische
H eldinmn aan hunne geliefden doen, maar
Schagen's Harmoniekapeldie af en toe
een muzieknummer ten beste gaf.
's Avonds te 71/, ure werd de feestvie
ring voortgezet in de kolfbaan van den
heer Slotemakeralwaar Schagen's Harmo
niekapel ten aanhoore van een stampvol
bezette zaal, een uitstekend program met
de haar eigen accuratesse eu toewijding,
onder dir, van haren talentvollen directeur,
den heer L. A. Schoutenten gehoore
bracht.
Door den volijverigen voorzitter, den heer
Jb. Koster werd nog een warm betoog
gehouden voor de uitbreiding van het gym-
nastiek-onderwijs en de beoefening daar
van alsmede werd door hem op handige
en geestige wijze buide en dank gebracht
aan allen, die hadden bijgedragen tot den
goeden uitslag van dezen voor de gymnas
tiek in dit gewest zeker belangrijken dag.
Het spreekt van zelf, dat een dergelij
ke bijeenkomst van vrije turners met een
zeer geanimeerd bal werd besloten.
Moge de moeite, in deze propaganda
door de turners besteed, in den vervolge
rijke oogst verwerven 1
Zondagmiddag werdente
Anna Paulowna twee kleine kinderen
aangereden door een jeugdig wielrijder,
met hei gevolg, dat kinderen, wiel en rij
der allen in een moddersloot tuimelden.
Met den schrik en een smerig pakje kwa
men zij er af.
Een koemelker te TERHOR-
NE vond in den laatsten tijd meermalen
zijn vee ziek, zonder dat men den aard
daarvan kon bepalen. Een nauwlettend
onderzoek van den stal en toezicht op
het vee mocht ook geen licht ontsteken.
Langzamerhand rees vermoeden van
kwaadwilligheid, waarom de hulp der po
litie werd ingeroepen. Werkelijk mocht
het den veldwachter en twee getuigen
nu des nachts gelukken het ongeveer 20-
iarige buurmtisj», tot een gegoede fami
lie behoorende, doch waarmede de koemel
ker op vijandigen voet stond, op heeter-
daad te betrappen; terwijl zij bezig was fijn
gemaakt glas te mengen in pas gemaaid
gras, dat den volgenden morgen bestemd
was tot voedering van het vee. Natuur
lijk werd proces-verbaal opgemaakt.
D e EERSTE KAMER zal in ha
re aanstaande bijeenkomsten de kieswet
het laatst behandelen van de drie wets
ontwerpen, nog bij haar aanhangig.
Alsbewijsdat de aardap-
pelen in de omstreken van ZALTBOM-
MEL, bijna geen waarde hebbeD, of de
visch er zeer duur is, wordt medegedeeld,
dat, toen voor zeven levende botjes een
mud aardappelen in ruil geboden weid, de
koop niet werd gegund
De besmettel ij ke varkens»
ziekte (vlekziekte) heerscht in bet zuide
lijk deel van Noord-Holland thans veel
en tal van dieren, die de eerste verschijn
selen vertoonen, worden onmiddellijk ge
slacht. Bij een landbouwer in den HOUT-
RAKPOLDER waren reeds 16 varkens
gestorven en begraven, voordat aangifte
werd gedaan, waartoe hij bij het vervoer
van een dood varken naar een slager,
wat door de politie werd ontdekt, einde
lijk genoodzaakt werd.
Door belanghebbenden in
verschillende polders in Hollands Hoor
derkwartierzal opnieuw gepetitioneerd
worden aan het college der U i t w a t e-
rende Sluizen, om over te gaan tot
een zeer kleine verlaging van het peil. De
enorme kosten van stoombemaling zou
den dan niet behoeveu gemaakt te worden.
Om tot meerdere kennis van de sociale
toestanden te komeD, had de Synode der
Herv. Kerk reeds vroeger een desbetref
fende vragenlijst ter beantwoording aan de
kerkeraden toegezonden. Uit deze ant
woorden is een rapport opgesteld, met de
volgende conclusiën die in de Vrijdag 1.1. ge
houden zitting der Synode,zonder hoofdelijke
stemming, zijn goedgekeurd
1. dat de voor weinige jaren zoo ster
ke propaganda voor de sociaal-democrati
sche denkbeelden thans veel minder te
beteekenen heeft, zoodat voor het tegen
woordige zelfs geen aanleiding wordt ge
vonden, om vanwege onze kerk naar de
uitbreiding dier voiksagitatie een onderzoek
in te stellen
dat zijn dwaze denkbeelden in de opge
schroefde hoofden van sommige dichters op
gekomen, in de werkelijkheid zijn er zulke
dwaze vrouwen niet en een helderdenkend
man bekommert zich eveneens al heel weinig
om datgene wat geweest is. Hij verlangt
slechts bet tegenwoordige en wanneer hij
erg veeleischend is, ook iets Tan de toekomst
Gelijk, groot gelijk hebt ge, wanneer gij al
de gal en at het vergit uwer benjjders on
aangeroerd laat liggen."
„Ja, ja," wan jeer de smaak maar goed
vergold is," liet Reimar hooren, terwijl hij
met haastige schreden op en neder liep,
„Smaak?" Schmitz wiegde zijn hoofd
heen eu weder. „Staat in verband met ver
smaden. Dus wat de menscheu versmaden
Wat versmaden zij echter? Wat zij niet
versmaden zoudeD, als bei hen, zelf werd
aangeboden. Eu verguld? Na; dat is er nu
juist het beroerdste niet van. Welke brui
degom maakt tegenwerpingen, omdat bij een
rijk0 erfgename naar het a taar voert? Gij
vraagt er ook niet naar, of het geld van uw
aanstaande alleen uit spaarpenningen van
haar gage bestaat. De gastrollen zjjn veel
al zeer winstgevend. Vaar nu niet uit, ik
spot niet 1 Ben het integendeel geheel met
u eens en zou het mij eveneens als geen
zonde toerekenen, wanDeor ik mijn vrouw bet
door baar verdiende, behaaglijk hielp verte
ren. Dat is uw goad reebt, uw recht u
door wet en de natuur gascbonken. Wien
de vracht behoort, valt ook hot binnenste ten
deel. Dat is wijsgeerig gedacht, of beter waar
want ook de wjjsgeeren hebben sommige
dingen niet helder genoeg in bun hoofd
rein, manschelijk, modern; vermindert een
goudstuk in waarde wanneer ik het niet
rechtstreeks door mijzelven verdiend heb,
maar een ander dit lastig werkje voor mij
beeft opgeknapt
Reimar kon zijn tegenzin niet meer ver
bergen.
„Houdt op!" zeide hij barsch, met een
uitdrukking vol onaangename gewaarwordin
gen, die de ander een spottend gelach ont
lokten.
„Vrij spreken mag men daar niet over,®
antwoordde hij, „dat kliDkt te ruw, de
waarheid wil niet gaarne gehoord worden;
maar als bet op handelen aankomt, doet
men het toch."
„En wanneer men het toch niet doet
barstte Reimar uit, terwijl bij met gekruiste
armen voor Schmitz bleef staan.
Deze zag hem mot zijne onrustig flikke
rende oogen scherp in 't gelaat.
.Och, stel je zoo niet aan," hoonde bij.
„Nu gij er reeds aan bezig zijt, hals over
kop uw nestje klaar te maken."
„Het nest Voor ons vroeg hij ver
wonderd.
„Doe toch niet, alsof je er niets van
begrijpt! Dat slot hier bahoort jou in de
toekomst."
„Je bent niet wel bij je zinneo; ik bouw
het op order van den prins."
„Als eeo geschenk voor haar," beweerde
Schmitz, en voegde er vervolgens boos
aardig aan toa, „dat is een deel van den
losprijs.®
Nu trad Reimar een stap achterwaarts en
zag er zeer opgewonden uit.
„Dat is niet mogelijk 1" riep hij uit, „dat
heb je zelf uitgedacht."
„Was het je wellicht liever, als het voor
die andere was
Als door een slang gebeten, sprong Rei
mar op.
„Mensch, maak mij niet
Hij stiet dit zoo toornig uit, dat Schmitz
onwillekeurig zijn stoel nadar bij bet ven
ster schoof.
„Stal je gerust," zeide hij oen minder
boosaardigen toon aanslaande, „de zaak zal
zich vanzelf wel ontwikkelen; maar bet
blijft bepaald, het wordt de bezitting der
toekomstige mevrouw Reimar."
„Hoe weet je dat?"
„Zoo, dus je weet er werkelijk niets
van
„Ik vraag je, vanwaar of je het hebt!"
drong Reimar sterker aan, terwijl bij
Schmitz met een alles behalve vriendelijk
gezicht aanzag. Er volgde evenwel ook geen
bepaald antwoord.
„Zou zij hier anders gekomen zijn, om
den'bouw gade te slaan?" antwoordde dr
Schmitz sluw. „Zij zal met u het een en
ander willen bespreken."
„Zij zal dus hier komen
„Neen aij is reeds hier."
„Hier herhaalde Reimar.
„Beneden in Beman Ik ben toevallig
met haar mot dienzeltden trein gekomen."
Toevallighad Schmitz gezegd. Als bij
de waarheid had willen zeggen, had hij
moeten antwoorden, dat Jenisch hem bevo
len had, baar te vergezellen. Zijn jalousie
had haar bevel gaarno doen gehoorzamen
en daar de omstandigheden niet te veran
deren waren, bad bij, boewei inwendig zie
dend, het baantje van reu-maarschalk op
zich genomen cn haar geleid tot Reimar,
die de door hem begeerde vrucht voor den
mond zou wegkapen. Eo grijnzend had bij
gehoorzaamd, dat bij baar komst moost gaan
medcdeelm en Reimar voor baar plan moest
traebtcB te winnen; hij evenwel bad dat
gedaan op zijn eigen manier en nadat hij
het doel bereikt bad, stond hij op en voer
met zijne korte, kromme vingers door zijne
rood-stoppelige haren.
„Zij zal zich nog een beetje opknappen,*
spotte hij. „Dat kunnen de vrouwtjes nu
eenmaal niet laten, al hebben zij maar een
kwartiertje met het spoor gereden. Stel je
eens voor een zwart plekje boven op al die
poudre-de-riz. Wat een ontzetting, 't Heeft
zooiets van een kus van een schoorsteen
veger. Maar ga met mij meo 1 Je moet
haar toch gaan begroeten."
Ia Reimar werd een sterke tegenzin wak
ker.
„Ik kan nu onmogelijk weg," zeide hij na
eenig aarzelen.
„Begrijpeljjk 1" antwoordde Schmitz. „Gjj
wilt u laten verrassen, 't Is veel roman
tischer. Meu doet alsof men Diets wist en
in de vreugde van het eerste oogenblik valt
haar
ziju wangunstig gegrijns
maakte zijn gelaat nog afschuwelijker en
zijne kleine oogen sloten zich bijna geheel
„doch geluk met je koopje, jij lieveling
der goden en godinnen."
Reimar boorde nauwelijks meer wat de
ander zeide; hij zatte zich ook niet aan
z|jn tafel om zich aan zijn arbeid te be
geven, die hem volgens eigen beweren niet
toestond, zijn bezoc-ker te vergezellen,
hjj begon rusteloos in zijn kamer op en
nedor te wandeleD. Woord voor woord
herhaalde hij in gedachten hot zooeven ge
voerde gesprek. Alles wat hij zich in de
laatste dagen gezegd had, schoot hem weder
in de gedachten, maar dat alles klonk niet
zoo scherp, als hetgeen dr. Schmitz hem
zooeven gezegd had. Wat bad bij met dat
al voor oogen gehad Ontsteld zag Reimar
nu de handelwijze, die h|j had willen plegen
in het ware licht. Wat bad hij willen doen
Ja, doen willen, want het was meer ge
weest dan een bloot spel dor gedachten.
Hij had over alles nagedacht en wilde hij
eerljjk zjjn, dan moest hij bekennen, dat bij
in volkomen nuchteren toestand, geen beronw
over zijn handelwijze gevoeld had; hij had
zich met zijn doel reeds vertrouwd ge
maakt, het doel, dat hem na oen afgrond
geleek, waarin bij dreigde neer te stor
ten.
Zjjn jeugd roes voor zjjn geest op; zjjn
doel dat hij ziob in jeugdig idealisme voor
oogen bad [gesteld, zag hjj nn weer,
en rein en onbevlekt was het tot
dusverre gebleven, al had de praktijk hem
geleerd dat het onpraotisch en onbereikbaar
wa». Hjj dacht aan zjjno moeder, die gedul
dige lijderes, met hare heerlijke, eenvoudige,
