AlfClttl HiCITh.
Alfcrtcitie- Laitlimllai.
winter
Donderdag 29 October 1895.
40ste Jaargang ISTo. 3145.
Laat Verzoend.
Biiks-Laiitllion w-witttersclool
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
UitgeverJ. WINKEL
Bureau: SCHAGEAf. Laan, D 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Gemeente Schagen
Bekendmakingen.
FEUILLETON.
Binnenlandsch Nieuws.
De Boerenbond in Limburg.
OURAIUT.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlich
tingen te bekomen omtrent een omstreeks
de Schager kermis gevonden gou
den. broche.
f Ter Secretarie dezer gemeente zijn in-
lichtirgen te bekomen omtrent een in deze
gemeente opgevangen Kalf.
Burgemeester enWethouders van Schagen,
brengen bij deze ter algemeene kennis, dat
tegen ultimo November a. s. in hunne
gemeente zal geopend worden, de
voor de provincie NOORD-HOLLAND.
Zij hopen, dat de uitkomst zal leeren,
dat de Regeering eene gelukkige keuze
heeft gedaan; door Schagen voor de vesti
ging dier school aan te wijzen.
Ieder, die er van overtuigd is, dat goed
vak-onderwijs voor vee- en bouwboer
eene levenskwestie is geworden dat land
bouw en veeteelt slechts door genoegzame
theoretische ontwikkeling van den land
bouwer of veehouder vooruit kan gaan
dat toch eene goede bewerking en verbe
tering van den grond eene oordeelkun
dige bemesting; eene juiste voedering van
het vee enz. enz. slechts verkregen wordt
door kennis, en dat die kennis,
kan worden opgedaan aan voor
melde landbouwschool, werke naar vermo
gen mede, om deze school aan haar doel
te doen beantwoorden.
"Van hoe groot belang het daar gegeven
onderwijs is, heeft de J. L. T. Groneman
te Wieringerwaard in het bijvoegsel der
Schager Courant van 18 October j.1. zóó
helder en juist uiteengezet, dat Burge
meester en Wethouders dezer gemeente
niet beter meenen te kunnen doeD, dan
Roman naar het Engelsch
8. van Ella Wald.
De zeereis, die de jonggehuwden maakten,
was zeer aangenaam en Ralph Plympton en
Rnth maakten zeer vele nieuwe kennissen.
Maar de vriendschap, die tusschen hen en
Basil Meredith was aangeknoopt, zou ge
volgen hebben voor de toekomst, die zelfs
geen van ben drieën droomen konden.
Den laatsten dag, dat zij aan boord wareD,
gebeurde er iets zeer bijzonders, en wat voor
Ruth van zeer groote beteekenis was, daar
bet samenhing met de zaak, die Ruth zoo
rjjpelijk met haar vader voor diens dood
had besproken.
Zij was juist van het ontbijt opgestaan
en naar het vei dek gegaan en wel naar
den hoek waar de tabooretten stonden, om
zich een zitplaats le verschaffen, (oen zij
plotseling twee heeren tegenkwam, die zij,
sedert zij op het schip was, nog niet had
ontmoet.
De een was een oude gentleman, die van
zijn toonen tot het puntje an zijn neus in
een dikken pels gestoken zat en een dikken
zijden doek om de ooren geslagen had. Zijn
gelaat was, voor zoover daar iets van te
ontdekken viel, bleek en mager en hij scheen
bjjna te zwak om te gaaD, want hij Bteunde
zwaar op den arm van zijn begeleider, die
bljjkbaar zijn bediende wasin de hand,
die vrij was, droeg de oude heer een dik
ken stok.
Zijn dienaar was eveneens een opvallende
gestalte. Hjj was van middelbare grootte,
eenigszins gezet en naar de gis ongeveer
vjjf-en-veertig jaar. Zijn gelaatskleur was
donkerbruin en verried geen spoor van
kleur, zijne oogen waren klein, maar kool
zwart en doordringend en met eene sluwe,
onaangenaam aandoende uitdrukking. Zijne
baren evenwel waren bjjna sneeuwwit, even
als de lange baard, die bet onderste ge
deelte van zijn gelaat bedekte.
Op het oogenblik, waarop Ruth de beide
mannen bijna tegen 't lijf liep, ontstelde de
jongste der beiden hevig en stiet een scher
pen kreet van verwondering uit.
„He, wat is er?" riep de zieke uit, zich
nieuwsgierig tot zijn dienaar wendende. „Wat
doet n zoo ontstellen, John Payane Ahbal*
tiep hjj vervolgens nit, totn zijne eigen oogen
geDt
alle
daarnaar te verwijzen.
Belangstellenden zij voorts medegedeeld,
dat het stuk van den heer Groneman
ter secretarie alhier voor een ieder ter
inzage is nedergelegd.
Eindelijk vestigen Burgemeester en Wet
houders er de aandacht op, dat mede ter
Secretarie ter lezing ligt, de instructie voor
Rijks-landbouwleeraren in Ne
derland dat tot R ij k s-1 a n d b o u w-
1 e e r a a r voor Noordholland is benoemd
de directeur der landbouwschool te Scha
de heer O. INobel9 door wien
verlangde inlichtingen omtrent de
wiuterschool worden verstrekt, en dat de
leerlingen voor den weldra te openen cur
sus zich zoo spoedig mogelijk bij den direc
teur dienen aan te melden.
SchageH, 22 October 1896.
Burgemeester en Wethouders
S. BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
Te Wegterend gemeente
SINT—MAARTEN, zijn Maandagmorgen 5
schapen van den heer J. B. door den
bliksem gedood.
I n de laatst gehouden ver-
gadering van den polder Geestmer Am-
bacht (Oosterdijk en Molengeersen) is
herbenoemd tot molenmeester van dien
polder, de heer M. Kaliste Sint-Pan-
cras.
Zaterdag 24 October trok
de zesde en wel de laatste zoon van den
heer Kruiten te Wieringerwaard bij
de loting voor de Nationale Militie een
v r ij nummer.
De gymnastie k-v ereeni-
ging „Olympia" te Wieringerwaard
heett besloteD, aan het programma voor
hare uitvoering op 25 December a.s., het
blijspel getiteld ,/Drie lotelingen voor den
Militieraad" toe te voegen.
Maandagmorgen ontlast-
te zich boven Wieringerwaard eene
hevige onweersbui. De bovenste roede van
op de schoone, jonge vrouw vielen, terwijl
hij terstond voor haar staan bleef, haar
deD weg versperrende en haar aanziende met
eene verwondering, die aan wildheid grensde.
„Barmhartige hemelPayane, is dat por
tret levend geworden hoorde Ruth hem
zachtkeus voor zich heen mompelen. In het
zelfde oogenblik viel hem de stok uit de
krschtelooze hand juist voor de voeten
van Rutb, waarop zij hevig begon te beven
toeD zij den stok onwillekeurig iu het oog
kreeg. Deze stok was buitengewoon ele
gant en sierlijk, maar ie knop ervan was
het ware evenbeeld van het handvat van den
sleutel, dien haar overgrootvader aan haar
moeder had gezonden; alleen was dit het
verschil, dat het handvat geheel van goad en
uiterst keurig gesneden was.
Ook hier was het wapen der Rothwicks
aanwezig, een distel en twee olijftakken.
Ruth's gelaat werd eveneens bleek, toen
zij den zonderlingen stok zag.
In het volgende oogenblik had de dienaar
den stok opgezocht en dien aan zijn heer te
ruggegeven, die nadat hjj nog een blik
op het gelaat van Ruth geworpen had, het
gelaat afwendde en verder ging.
„Hoe wonderlijk 1" mompelde Ruth, toen
zij zich omdraaide om hem na (e zien- „Wie
zouden zij beiden zijn Deze onaangename
als eenSpanjaatd er uitziende man, die aan
gesproken werd met den zeer Engelseh klin
kenden naam van Jobn Payane Maar ik
heb er veel moeite voor over om hunne na
men te weten. Deze stok schijnt aan te
duiden, dat hij een Rothwick zijn moet
maar ik heb geen dergelijken naam op
de scheepslijst gelezen."
Zij haalde, terwijl zij sprak, een boekje
uit haar zak, en zicb op een tabonret neer
zettend, begon zij ernstig de namen na te
zien.
„Neen," zeide zij met een spijtigen zunht,
nadat zij de geheele lijst bad doorgezien,
„geen enkelen naam, die maar eenigszins op
John Payane gelijkt, is hier bij. Het eeni-
ge spoor dat bnn persoon aanwijst, is de
naam „N. Rothwell en dienaar." Maar toch
staat de overtuiging bij mij vast, dat deze
oude man met mijne moeder verwant is."
„Die stok alleen schijnt het te bewijzen,
want het is niet waa echijnlijk, dat iemand
anders, dan een erfgenaam in 't bezit zal
komen van zulk een erfstuk. En hoe ont
steld schenen zij beiden, toen zij mij plot
seling zagen. Ka die eigenaardige opmer
king van het weder levend geworden por
tret. Zon het mogelijk kunnon zijn, dat
ik door vier generaties been, zoo sterk op
een der vroegere Rothwicks gelijk?*
den koornmolen »De hoop", van den heer
J. Rezelman werd getroffen. Schade werd
niét aangericht. De roede was alleen een
weiuig zwart. Bovenop was reeda eenigszins
begin van brand, doch dit ging niet voort
daar het riet doornat was.
Na terugkomst der lote-
lingen uit Schagen, besloten eenige jon
gelieden te Wieringerwaard tot eene
wandeling door het dorp. Bij een hunner
kwam de begeerte op, de les op den land-
bouw-carsus bij te wonen. Door wat veel
spraakwater begeesterd, rekte hij zijne visi-
tie en disconrs zoolang, dat men het noo-
dig achtte, hem te verwijderen. In zijn eer
getast, brak het heer eenige ruiten en koos
vervolgens met de anderen het hazenpad;
Dat muisje heeft een staartje.
De Russische postzegels,
door den joegen te Winkel aan den Czaar
gevraagd, doch als onbestelbaar terugge
zonden, zijn Donderdag 1.1. weder gearri
veerd en aan het goede adres, C. Maat, be
zorgd. Het is eene keurige verzameling,
bestaande uit postjegels, briefkaarten, dub
bele briefkaarten, en postbladen, alles on
gestempeld. Er zijn postzegels bij van 1
roebel en zelfs een van 3 roebel 50 kope
ken. Men kan begrijpen, dat de junge
verzamelaar niet weinig in zijn schik is
met die ontvangst.
Eenige dagen geleden
heeft de minister van binnenlandsche za
ken het rijkslandbouw-proef-station te
Hoorn bezocht en tevens het terrein op
genomen, waar eene proefboerderij zal wor
den opgericht.
Die proefboerderij moet dienen le om
aldaar voor het R. Lb. proefstation onder
zoekingen te doen van algemeenen aard,
den landbouw betreffende en 2e practische
proefnemingen te doen in 'den geest van
die, welke reeds herhaaldelijk door de Ver-
eeniging tot ontwikkeling van den land-
boaiv in Hollands Noorderkwartier weiden
ondernomen.
Te RHENEN is een kindje
van Van D., nadat het medicijnen, door
een onbevoegde gereed gemaakt, gebruikt
had, na veel pijn gestorven. De begrafe-
Zij zat langen tijd voor zich nit te staren
en dacht diep en ernstig over deze zaak
na vervolgens begon zij het schip op en
neer te wandelen, in de boop, dat zij dat
zonderlinge paar weder zou ontmoeten.
Maar zij waren nergens te vinden, en Rnth
zag ze ook niet weder, ofschoon zij, toen
zij aan 't informeeron ging, te weten kwam,
dat er aan boord een oude edelman was,
die zeer ziek en meest aan zijn stoel ge
bonden was, waar hij zjjn kamerdienaar of
zijn vertrouwde, zooils men den man noemen
wilde, steeds om zich heen hebben moest.
Den volgenden dag stoomde de Germania
de haven binnen, waar de vele passagiers,
die eenigen tijd gezellig te zamen hadden
doorgebracht, van elkander gingen, ieder
«jjns weegs.
Mrs. en Mr. Plympton en Basil Meredith
reisden te zamen naar Londen, waar zij
eveneens scheiden moesten, daar Ra'ph en
Ruth eenige weken in Engeland zouden
bljjven, terwjjl Basil zich Daar Parijs moest
begeven.
„Ik ga naar hot St. Anfoni Hospitaal,"
zeide hij hen ernstig, terwijl hjj afscheid
van hen nam. „Daar zal ik zeer spoedig
eene smartelijke en pijnlijke operatie moeten
ondergaan. Wanneer ik er door kom, zal
hot zonder twijfel langen tijd duren, voor ik
de gevolgen daarvan niet moor zal onder
vinden en het zon mij een zeer groot ge
noegen zijn bij tijd en wijlen eens door
u beiden bezocht te worden, daar, zooals
gij mij gezegd bebt, gij vele maanden in
Parijs zult doorbrengen."
„O, ik beloof o, wjj zullen u zekerlijk
veel komen opzoekenriep Ruth uit met
van deelneming schitterende oogen. „Wij
znllen het vast niet verzuimen, u te bezoe
ken, zoodra men het ons toestaan zal, dat
te doen. Riet waar, Ralph besloot zij,
zicb tot haar echtgenoot wendend, om de
tranen, die haar in de oogen traden, te ver
bergen.
„Neon, waarlijk niet, wij zullen niet ont
breken, en dadelijk na onze komst in Parijs
naar u omzien," bevestigde de jonge man
hartelijk.
Vervolgens scheidden zij van elkander, op
hartelijke manier, allen met het denkbeeld,
dat dit wellicht de laatste maal was, dat zij
elkander zonden weerzien.
En nu begon een tijd van genoegen on
genot voor Ralph en zijne vroow in het
groote en zoo belangwekkende Londen.
Ralph had de wereldstad reeds vroeger
gezien en eveneons nauwkeurig leeren ken
nen, maar het verschafte hem een bijzonder
genoegen, Ruth's opgewondenheid en genoe-
nis is vertraagd en de officier van Justitie
is met het gebeurde in kennis gesteld.
Een onderzoek is aanhangig.
Eergisternachtwerd de stal
houder Paulen in de Lange Molenstraat
te HAARLEM gewekt door lawaai in zijn
stal. Een der paarden sloeg hevig, zoodat
hij vermoedde dat het aan koliek leed. In
tegenwoordigheid van den inmiddels ge
haalden veearts werd het beest buiten ge
bracht, doch spoedig moesten de aanwezi
gen het lijf bergen voor de plotselinge
wildheid van het paard. Het vloog met den
kop door een éénsteensmuur, verbrijzelde
de glazen deuren van het naastgelegen
koffiehuis, waar het aan glaswerk en meu
bilair groote schade toebracht. Met de poo-
ten in het buffet vastgeraakt, werd het
pasgekochte dier met een slag op den kop
afgemaakt.
Dezer dagen overleed te
's-G RA VENPOLDER een weduwnaar,
in den ouderdom van 87 jaar. Deze man
leidde naar men meldt een zeer
armoedig leven, en moest van een gering
inkomen, de huurpenningen van een klein
hofsteedje, leveD, zoo hij zeide. Lamplicht
stak hij nooit op en vuur, tot verwar
ming, was bij hem overbodige weelde. Se
dert eenigen tijd liet zijne dienstbode hem
alleen, daar zij de ontbering met den ou
den man niet langer wilde deelen. Zijne
kinderen, die het zeer sober hebben, kwa
men wel eens hun nood klagen, maar hij
gaf altijd ten antwoord, dat hij zelf nau
welijks in het noodigste voor zijo onder
houd kon voorzien. Bij het overlijden van
den zonderling kwam men tot de blijde
ontdekking, dat de hoogst zuinige papa
drie kinderen ieder de som van f 20,000
nalaatbehalve het hofsteedje. De over
leden man was uitermate vroom en ging
des Zondags driemaal ter kerk bij de
uitgelezene orthodoxen op de Palmboom.
(Midd. Ct.)
Door een onbezoldigd
rijksveldwachter te HILLEGERSBERG is
proces-verbaal opgemaakt tegen een groen-
tenkoopman, die aan het oor van een zij
ner voor de kar geplaatste honden, een
touw had vastgemaakt, dat aan een boom
gen over al het vreemde, gade te slaan.
Rnth had eene zeer goede opvoeding genoten
en Ralph verbaasde zich ten zeerste over
hare kennis, toen zij beiden de kunstgalerij
bezochten.
Zij waren ongeveer een week in Londen,
toen Ralph van den eigenaar van het hotel
Ellesmere bericht ontving over de trouw-
ao'e. Deze schreef, dat hoewel bij ©ogen
blikkelijk alle moeite had aangewend, bij bet
papier niet had kunnen terogvinden.
Hg zeide, dat het in den bijbel niet wezen
kon, daar hij persoonljjk het boek blad voor
blad had nageslagen, en tevens alle kasten
in de kamer van onder tot boven had laten
doorzoeken.
Hjj deelde tevens mede, dat een kamer
meisje dadelijk nadat Ralph en Ruth waren
heengegaan, de kamer had in orde moeten
brengen, daar die reeds weder door andere
reizigers was besproken geworden. Bij die
gelegenheid had zij volgens haar zeggen een
paar papieren in de papiermand geworpen
maar hoewel man oogenblikkelijk de ge
heele mand had doorgezocht, was het be
wuste papier niet gevonden. Hij eindigde,
met zijn spijt uit te drukken, dat hij Ralph
aan hat gewenschte niet kon helpen en
sprak de hoop uit, dat het verlies geen on-
aangeoame gevolgen voor hem zou hebben.
Ruth speet het evenwel uitermate, dat de
trouwacte niet weder te voorschijn gekomen
was, want haar scheen het bezit van dit be
wijsstuk eene groote zekerheid.
Maar Ralph ofschoon hij de zaak zeer
onaangenaam vond zeide, dat het ver
lies van nul en geenerlei waarde was, want
dat er meer dan genoeg bewijzen te krijgen
waren, dat zij wettig gehuwd waren.
Ofschoon hij in 't hotel Ellesmere niet
zijn vollen naam had opgegeven, had hij op
de passagierslijst van de boot dit toch wel
gedaan en bovendien bad hij Ruth aan een
ieder als zjjne vrouw voorgesteld.
En tot alle geruststelling was de beambte,
die hen getrouwd had, nog daar om hen,
zoo het noodig mocht blijken, eeu afschrift
van de protocollen te verschaffen.
Ja het scheen, alsof er omtrent hun huwe
lijk nooit oonige verwarring zou kunnen ge
schieden en zoodoende stelde de kleine vrouw
zich langzamerhand gerust en kwam ten
laatste tot het besluit, dat het verloren gaan
dor trouwacte toch feitelijk maat een klei
nigheid was.
Ach, hoeveol kommer wordt er veelal niet
veroorzaakt door eene kleinigheid. Wat ons
heden een kleinigheid toeschijnt, verplettert
ons morgen onder haar ontzaglijk leed.
Eene gebeurtenis, die toen ter tjjd eveneens
bevestigd was. Het oor van het arme
dier was door bet trekken niet alleen op
gezwollen, doch bloedde tevens.
Te HOORN zijn belangheb-
benden opgeroepen tot het vormen van
een ijsbond, die zich kan aansluiten bij
den grooten ijsbond Hollands Noorder
kwartier te Oudendijk. Het doel daar
van is, den toestand der ijsbanen in de
districten der aangesloten vereenigingen
te verbeteren, en te zorgen, dat de leden
zich veilig over de banen kunnen bewe
gen.
Te GIESEN-OUDKERK ia een
manspersoon reeds acht weken in onder
trouw, aangezien hij bij den Burgerlijken
stand ingeschreven staat als.... behoorende
tot het vrouwelijk geslacht 1
Hel bekende haringklok
je te MONNIKENDAM werd Zaterdag
voor het eerst in dit najaar weer geluid.
Yoor het meerendeel wordt de haring te
Nieuwediep aangebracht, om te Monniken
dam gerookt en zoo aan de verschillende
verkoopers verzonden te worden. De En-
gelsche haring, waarvan de omzet hier
ieder jaar grooter wordt, doet aan de Zui-
derzeesche heel wat afbreuk; laatstgenoem
de kan niet meer de prijzen van vroeger
behalen.
-— Naar het Handelsblad mei d t,
heeft het „Comité tot verbetering van
den Maatschappelijke en den Rechtstoe
stand der Vrouw in Nederland" thans aan
H. M. de Regentes zijn adres ia zake
het onderzoek naar het vaderschap verzon
den, met bijvoeging van een aantal afzon
derlijke adressen van instemming en tal
van lijsten met duizenden handteekenin-
gen.
In Limburg wordt een hevige strijd ge
voerd tusschen den Boerenbond en de
Maatschappij van Landbouw.
Dezer dagen nu hebben de Gedeputeer
de Staten van Limburg aan alle burge
meesters der provincie een schrijven gezon
den, met het verzoek om de „gereorgani
seerde" Maatschappij van Landbouw te
steunen.
eene kleinigheid genoemd kon worden, ge
beurde op dienzelfden dag, dat de jongge
huwden .zich naar Locden inscheepten, in
New-York,
Om vier uur in den achtermiddag stond
een ongeveer tienjarige jongen op den hoek
van bet hotel Ellesmere en bood couranten
te koop aan.
Het zaakje scheen zeer slecht te gaan en
hij amuseerde zich er ten laatste mede, de
gezichten van de voorbijgangers gade te
slaan, terwijl hij nu en dan vroolijk de na
men zijner couranten afriep.
Plotseling kwam uit een zijstraat een rij
tuig aangereden en hield dichtjvoor den jon
gen stil en een dame steeg uit.
„Avondblad de;ZonI" „Avondblad de We
reld 1" riep de jongen op vragenden toon,
op haat toespringend, en niets anders ten
doel hebbend, dan eenige avondbladea kwijt
te raken, zag hij niet, waarheen hij stapte
en trapte pardoes op haren langea, eleganten
sleep.
Zij draaide zich om en zag den jongen
met groote, toornige oogen aan.
„Wat haal je uit, kleine straatjongen?*
riep zij uiterst toornig uit, toen zij zijn
vuile voeteo in 't oog kreeg, die haar ele
gant kleed ten zeerste bevuild hadden.
„Da zon I" „De wereld!" „De nieuwste
berichten 1" riep de jongen weder, terwjjl
zijne oogen haar schoon gelaat nieuwsgierig
gadesloegen.
Zonder hem een antwoord te geven, hief
de dame haar geschoeide hand op en gaf
den jongen een luid klinkenden klap op den
wang.
„Neem dat, afschuwelijk tuig, voor uwe
onbeschaamdheid en stap dadelijk van mijn
kleed af," riep zij geërgerd.
De aanval bad zoo onverwacht plaats,
dat de kloino jongen een stap achteruit
tuimelde, waarop zijne pijnigster, die nu
door niets meer werd opgehouden, het hotel
binnentrad.
De straatjongen was verbluf» en stond
sprakeloos zijn wang te wrijven.
Vervolgens sprong hij de trotsche gestalte
na en kwam juist nog rechttijdig bij de
deur, voor deze achter de bezoekster geslo
ten werd.
De jongen stak zijn hoofd door de opening,
maakto eene booze grimasse en riep haar
toornig achterna, dat zij naar den hel moest,
om daar geroosterd te worden.
Zij gaf op dit alles geen acht, maar ver
trok hare lippen slechts hoonend dooh de
knaap wachite niet, tot hij weggejaagd werd
maar verdween fluks om een hoek.
Eenige uren later kon mon den zelfden straat-