Laat Verzoend.
Zondag 15 November 1896.
40ste Jaargang No. 3151.
ïta&xir r T,kbf*v
BIJVOEGSEL.
GEMENGD NIEUWS.
Geneert je maar niet.
ba i"*
SCHACER
Te Sjolapur in het dis-
trict Bombay hebben Maandag ernstige
ongeregeldheden plaats gegrepen.
Eene menigte van 5000 menschen viel
op 1500 zakken met graan aan. Do po
litie kwam snel ter plaatse en trachtte de
plundering te verhinderen. Ten slotte was
zij gedwongen geweld te gebruiken, zoodat
vier muiters werden doodgeschoten en zes
gewond. Men verwacht nieuwe onlusten,
daar te Sjolapnr bij hongersnood altijd een
zeer rebellieke geest heersckt.
E ene aangename verrassing.
Eenige dagen geleden slenterde een pair
van Engeland door de Bondstreet te Londen,
nu en dan staan blijvend voor een winkel,
totdat hij voor zich uit eene dame van
zijne kennis zag loopen, wier zakdoek met
een puntje uit haar zak stak.
Onmiddellijk kwam bij den wandeliar
het denkbeeld op om eene grap uit te
halen hij versnelde den stap en maakte
zich zeer behendig van den zakdoek mees
ter.
Inwendig lachend over het welslagen
der klucht, wilde de lord juist de dame
aanspreken, toen hij zachtjes op den schou
der werd getikt.
Hij keerde zich om en ontwaarde een
sierlijk gekleed heer, op ende op een gen
tleman, die hem aldus aansprak
„Ik vraag u verschooning, mijnheer,
hier zijn uw benrs en uwe bos sleutels terug,
die ik u ontfutselde, toen ge bij de dame
opereerdfctik wist niet, dat ge een confrater
waart."
Tableau
Een Londensch blad staat voor de waar
heid van het verhaal in.
Een onschuldige.
Als men bij een boosdoener stukken van
waarde vindt of edelgesteenten, die
hij gestolen heeft, dan vertelt deze heel
vaak, dat die voorwerpen hem op straat
zijn ter hand gesteld door personen, die
hij nog nooit heelt gezien, en waarvan hij
eene besahrijvii g geeft, die op vele perso
nen past. Waarop de politie, die altijd
heel sceptisch is, dan antwoordt, de schou
ders ophalend, dat nog nooit iemand in
de straten is gezien, die gouden horloges of
diamanten doekspelden ronddeelde.
Maarniet altijd heeft de politie
gelijk.
Het vorige jaar werd te Londen een
zekere William Trim, die langs het strand
wandelde, staande gehouden door eene oude
dame met een zeer eerbiedwaardig uiterlijk,
die, daar hij nog al slecht was gekleed,
hem voor een zeer behoeftige hield, hem
een mandje gaf, waaruit vruchten te voor
schijn kwamen, en waarin hij bovendien,
naar zij zeide, onderin harde eieren zou
vinden en een piar worsten. Zonder nu juist
doodarm te zijn, is Trim toch een werkman
en had hij toen juist geen werk; hij
nam dus dit gratis-dejeuner aan en kwam
met de mand thuis.
De dame had niet gelogen. Er waren
vruchten in de mand, eieren en worsten,
maar onderin vond Trim bovendien een
paar zilveren broches met paarlen ingezet
en een gouden horloge. William Trim
was een eerlijk man, hij ging dadelijk
deze kostbaarheden naar de politie brengen.
Een inspecteur liet heai aanstonds gevangen
nemen Trims uitlegging was zoo ongeloof
lijk, hij moest wel eeo dief zijn. Men
F E U i L L E T O N.
hield hem gevangen, totdat men eeD on
derzoek had ingesteld naar zijn verleden
en zijne woning had doorzocht. Dit dub
bele ouderzoek viel gunstig voor hem uit,
en hij weed na eenige dagen in vrijheid
gesteld.
Maar nn was William Trim woedend,
wijl 166 de eerlijkheid werd beloond. Hij
begon een proces tegen de politie, van de
ze verlangende, dat hem de broches en het
horloge werden teruggegeven. Niet alleen
heeft hij zijne zaak gewonnen, maar de in
specteur, die hem gevangen liet zetten,
werd veroordeeld tot de kosten van het
proces en tot eene schadeloosstelling wegens
onrechtvaardige arrestatie.
Volgens de Garden and
Eorest, dreigt de vervaardiging van hout
papier door twee duizend fabrieken de den-
nenbosschen in Amerika uit te roeien. In
1895 zijn 5O.0G0 hectaren gekapt en voor
1897 schat men het verbruik op tweemaal
zooveel. Om nieuwe aanplantingen schijnt
zich niemand te bekommeren.
Voor de rechtbank te Dus-
seldorp is gisteren het sensatieproecs aan
gevangen, tegen den „homöopaath" dr.
Volbeding. Deze kwakzalver wordt be
schuldigd van doodslag door onvoorzich
tigheid, bedrog, en pogiug tot omkooping
van ambtenaren. Ook zijn particuliere
secretaris Kar! Könnecke en zijn klerk
Georg Wingerath zitten op de bank der
beschuldigden. Volbeding werd den len
Maart van dit jaar in hechtenis genomen,
maar spoedig tegen borgstelling van
200,000 mark op vrije voeten gelaten.
Dat de kwakzalver goede zaken maak
te en zelf eenezoabooge borgstelling ge
makkelijk heeft kunnen storten, zal men
wel willen geloven als men weet, dat hij
ieder jaar ongeveer 160,000 mark aan
kranteureclames kon uitgeven, zoodat zijn
naam en faam in 800 bladen over de hee-
le wereld verbreid waren. Kort nadat hij
zich te Dnsseldorp gevestigd had, ging
er reeds zulk een roep van den „homöo-
paath" uit, dat hij de zaken onmogelijk
alleen afkon. Op 't punt van assistenten
was hij echter niet kieskeurig. Een afge
dankt kantoorbediende, die voor een beet
je geld van 's morgens zeven tot 's avonds
negen brieven wilde openmaken, en dan
nog wat werk meê naar huis nam, acht
te hij bekwaam genoeg om tevens de be
antwoording van die brieven grootendeels
aan hem op ie dragen.
Dat ging dan ook volgens een lijstje
a. een door hem uitgevonden tinctuur „U-
nispi" genaamdb. eene serie van twaalf
middelen voor uitwendig gebruik;
c. vijf poeders als radicale middelen
tegen alle ernstige ziekten, die daartoe
voor 't gemak in rubrieken gegroepeerd
waren hoesten, maagziekten, bleekzucht,
enz. De assistent schreef een van die
middelen voor, in drie verschillende gekleur
de fleschjes, zoodat de patiënt tneenen kon
verschillende medicamenten te ontvangen.
Zelf bemoeide Volbeding zich nooit met
de geneeswijze bij correspondentie, en hij
had dat ook niet kunnen doen, want ie-
deren dag kwam er zoo'n stapel brieven,
dat er soms wel 1000 nog ongeopend la
gen. De assistent onderteekende zijn
antwoord met „pr. Dr. Volbeding", maar
het „pr.* inoe,3t met „Dr.* saamgetrokken
en onduidelijk geschreven worden, om den
schijn te geven, dat de dokter zelf ant
woordde. Het is ook wel gebeurd, dat een
veertienjarige loopjongen de middeltjes
klaarmaakte, Wingerath gaf gisteren den
president, op diens vraag, wat hij bij ont
steking van het regenboogvlies voorge-
Roman naar het Engelsch
13.
van Ella Wald.
Ralph en Ruth waren beiden in de huis
kamer uangekomen en Ralph begon dadelijk
op zijn doel sf te gaan.
„Sohatje, ge hebt mij in 't geheel nog
ni9t gekust, sedert ik thnis ben gekomen.
Kunt ge mij geen vergiffenis schenken
bad hij op vleienden toon.
Hem kuBsen, nadat hij eene week lang in
Inoz Golding'g gezelschap had doorgebracht?
n oogenblik lang vlamde er een toor-
nigen gloed in hars oogen.
Vervolgens evenwei beheerschte zij zich
en zich uit zijne armen losmakende, zag zij
hem ernstig in het gelaat.
„Wat bedoelt gij met vergeven, Ralph j>»
vroeg zij bedaard.
„Acb, dat je vergeten zoudt, wat er ge
beurd is. Laat alles voorbij zjjn en wees
weder mijn lief, aardig vrouwtje", antwoord
de hij verward op hare bestemdi vraag; de
vorseheade uitdrukking in hare oogen maak
te hem onrustig.
„Gij verlangt, dat ik dat doen zal ant
woordde zij blozend. „Maar wat zult gij
daarvoor dan doen P"
„Wat bedoel je?" vroeg hij, tot achter
zijne ooren roof wordend. „Bedoelt ge soms,
dat ik voor jon op mijne knieën moet val
len
„Waarachtig niet, dat beteekent volstrekt
geen berouw," antwoordde zij zakelijk. „Maar
vergeten kan ik het natuurlijk zoo nietik
kan maar niet zeggen, nu is alles voorbij,
zonder dat gij mij verzekert, dat hetgeen is
voorgevallen, niet meer zal plaats hebben.
Gij
„Nu?" vroeg hij, toen zij stilhield. Maar
zijn toon was verre van vriendelijk.
„Gij zult mij, hoop ik, oen bewijs van uw
berouw gevengij «alt «U moeten beloven,
dat gij deze vrouw niet meer zult bezoeken,
dat gij haar zelfs nooit meer zult trachten
te zien, en dat gij mij oogenblikkelijk nit
Parijs wegbrengt, daarheen, waar voor ons
beiden geen gevaar is, dat wij weer in hare
nabijheid zullen geraken."
Er ontstond eene pijnlijke pauze, toen zij
zieh stilhield, terwijl Ralph norsch op den
groDd bleef staren, met eene groote beslui
teloosheid op zijn gelaat.
„Ralph, wil je mij dat beloven, zoowel
om mijnentwille, als om je zelf?" merkte
Ruth ernstig op, nadat zij hem een oogen-
blik had gadegeslagen.
„Ik ik vrees, ik kan je dat zoo
maar niet beloven, Ruth, tenminste du
nog niet," zeide hij aarzelend.
„Waarom niet P* vroeg zij kort.
„Omdat omdat ik haar zeer veel geld
schuldig ben," bekende hij eindelijk met af
gewend gelaat.
„Ben je dat schepsel gold schuldig riep
Ruth zeer ontsteld uit.
„Ja, ik geraakte in geldverlegenheid, door
de hooge uitgaven voor de doctoren, de op-
pasBoros en al hot andore. Zij kwam toen
bij mjj en bood mij aan, mij te helpen, en
Zoover was hij gekomen, toen begon hij
te s'amalen en brac af, alsof hij plotseling
begreep, hoe gemeen en laag het van hem
Jas, geld te leenen van Inoz Golding om
daarmodo do ziekte zijner vrouw te betalen.
„Rtlph Plympton, wilt ge daarmede zeg-
gen, dat gij geld van haar hebt geleend, om
mij te kunnen onderhouden Dat de spij
zen, die ik gegeten heb, het dak, dat mjj
heeft geherbergd, de kleeren, die ik gedra
gen heb, de dokters en oppassers, die hnn-
ne zorgen aan mij hebben besteed, dat al
dat genot en gerief door haar, door dat
sohepsel betaald is vroeg de jonge vrouw
mot bliksemende oogen en gloeiende wangen.
„Nu, ja Rntbie, dat wilde ik er na juist
niet mede zeggen," antwoordde hij op sns-
sendon toon„en werkelijk, ik kan er nie
mand anders om beknorren, dan mijzelve al
leen, want ge hebt mo menig keer gevraagd,
het hotel te verlaten. Maar ik ik ben
nooit gewoon geweest, mijne inkomsten in
te krimpen, en toen heb ik geleend, nog eer
schreven had, ten antwoord „de medicij
nen voor scrofnlose, hoesten en maagziek
ten" hij erkende voorts, dat als iemand
over zijne maagkwaal schreef, hij op het
formulier „maagkwaal' aanteekende en dat
de patiënt dan een fleschje thuiskreeg uit
het hokje, waar „maagkwalen' bovenstond.
De „assistenten*, die Volbeding in dienst
nam, moesten dadelijk een stuk teekenen,
waarbij zij zich verbonden, 15000 boete
te betalen, indien zij iets nit de zaken
openbaar maakten.
De loopjongen, van wien sprake was,
had eens verkeerdelijk ©en tinctuur met
jodium bereid, en slechts door een toeval
werd den patiënt het levensgevaarlijke
middeltje bespaard. In het voorjaar schijnt
Volbeding het overlijden van een 19-jari-
gen jongen verhaast te hebben, en dat is
de aanleiding geweest tot zijne arrestatie.
Hij trachtte toen eerst de couranten en
vervolgens een commissaris van politie om
te koopen de dokter erkende voor den
rechter, dat hij hem een biljet van 100
mark had toegezonden, maar dat was ge
schied als vergoeding voor d8 „extra
moeite", die de commissaris genomen had.
Men berekent, dat dr. Volbeding in de
laatste jaren met zijne consultatieve en
schriftelijke praktijk 12 a 1400 mark per
dag verdiend heeft, dus 4 ii, 500,000 mark
'sjaars. En de Kooge vlucht, die zijne affai
re genomen heeft, dagteekent, volgens de
verklaring van den kwakzalver zelf, van
1887
De „homöopaath* dr. Volbeding is door
de rechtbank te Dusseldorp overeenkom
stig deD eisch van het O. M. veroordeeld
tot 4 jaren en 1 maand gevangenisstraf,
5 jaren verlies van burgerschapsrechten en
8000 mk. boits; zijne medeplichtigen
Könnecke en Wiogerath resp. tot 6 en 2
maanden. Dr. Volbeding werd na de uit
spraak van het vonnis dadelijk in arrest
genomen.
Wat een hand alzoo ver-
dragen kan.
Een Tiroler blad vertelt de volgende
eigenaardige geschiedenis. Een boer be
zeerde zijne hand bij het houthakken.
Toen de wond verergerde, nam hij zijne toe
vlucht tot een goeden bekende, die na
tuurlijk geen arts was. Deze legde hem
tabaksbladen op da dragende wond. Toen
nu de man de daardoor veroorzaakte
smart niet meer verdragen kon, ging hij naar
een' anderen „heelkundige": die legde pik
op de wond. De hand zwol intusschen
steeds meer op. Een derde kwakzalver
stak schapenwol in de wond, „opdat,"
zeide hij, „de lucht er niet bij kon komen."
Een ander behandelde de band met lijm!
De toestand der hand werd hoe. langer
hoe erger en de sterke man kon de
pijn „bijna niet meer uitstaan." Nu werd
het hem toch al te erg en ging hij naar
het ziekenhuis, waar men hem door eene
doeltreffende operatie eerst verlichting
bracht en daarna langzamerhand gariezing.
Liever had de man eerst alles ge
probeerd en veel pijn geleden, dan dade
lijk genezing te zoeken op de juiste
Bijna alle rivieren in
Noord- en Midden-I talië zijn
buiten haren oever getreden. Vooral de Ti-
ber heeft verwoestingen aangericht. Te
Cita di Castello (Umbrië) stond het wa
ter gisteren nacht vier meters boven de
kadeenkele bruggen, waaronder de
spoorbrug, werden weggeslagen en een
stuk van de vestingwerken werd vernield.
Er zijn, voor zoover men weet, vier men
schen verdronken.
ik het zelf wist."
Dat was een nieuwe, gruwzame dolk
stoot in het teere hart van zijne vrouw,
want zij herinnerde zieh nn, dat hij door
zijn trouwen tnet haar de inkomsten, die
zijn vader hom vehonk, had verloren en al
leen van zijn eigen kapitaal had moeten le
ven- Vroeger kon hij alléén daar niet mede
toe en nu was hij nog verplicht, eene vronw
en een huishonden daarvan te onderhooden,
dos bij kwam nu zekerlijk te kort.
Zij had voor dit alles geen gedachte, haar
eeuig streven was hem te redden. Haar ge
laat was zeer bleek, toen zij hem eindelijk
vroeg
„Hoeveel geld zijt ge miss Golding schul
dig
„Vraag daar maar niet naar, Ruth, ik zal
wel weer zorgen, dat het betaald wordt,"
antwoorddde hij vriendelijk; hij schaamde er
zich voor, het bedrag te noemen.
„Gij moet het mij zeggen, ik heb er recht
op dat te weten," hield zij op scherpen toon
vol.
„Als je het dan beslist weten wilt, on
geveer vijfentwintigduizend franc," gaf hij
haar aarzelend ten antwoord.
„Dat zijn vijfduizend dollar P"
„Ja."
„Maar mijn hemel, gij kant toch znlkeen
bedrag nooit voor de huishouding hebben
uitgegeven P" riep Ruth ontroerd uit.
„Ik weet, dat d© rekeningen van den dok
ter en verdere benoodigdheden zeer boog zijn,
ik weet, dat de rekening van het hotel zeer
belangrijk was, maar zells alles bij elkander ge
rekend, mijne kleeren, de geschenken, die gjj
mij gegeven hebt, dat alles bij elkaar, kan
nooit zooveel bedragen, dat gij u daar zoo
diep voor in de schalden had behoeven te
steken."
De jonge man kleurde, want hij wist, dat
het grootste gedeelte van het geld, dat hij van
Inez Golding geborgd had, ook voor haar-
zolve weder was nitgegeven. Maar dat
wilde hij zijne vrouw niet vertellenzoo
doende zeide hij dan, de beleedigde onschuld
spelend
„Ik geloof niet, dat ik een beste reken
meester ben, dat ik zeer goed heb bnis go-
Een lafaard.
Een pijnlijk tooneel is voorgevallen voor
het Londensch gerechtshof. Er zon een
Chilaensch zeeman terechtstaan, die be
schuldigd werd van moord op een kame
raad. De gevangene moe9t de zaal worden
binnengesleept door de gerechtsdienaren,
van wie twaalf hem op de bank der be
schuldigden moesten vasthouden. Onder
zijn wanhopig worstelen en ook tijdens de
verklaringen der getuigen a décharge
gilde hij voortdurend Mïsericordia of San
to Dios, Virgen Santissima, mïsericordia
Op de aanmaningen van den president om
te zwijgen en zich als man te gedragen,
volgden nieuwe uitbarstingen van versla
genheid. De behandeling der zaak moest
verdaagd en de beklaagde naar zijne cel
teruggesleept worden.
De bliksem en de boomen.
De voorliefde van den bliksem voor be
paalde hoornen is reeds dikwijls geconsta
teerd het is evenwel niet zouder belang,
uit een elfjarig statistiek betr. de bosch-
rijke streken van Lippe-Detmolddat de
heer C a r 1 M 11 e r in het tijdschrift
Himmel und Erde openbaar maakt, op
nieuw te vernemen, dat de bliksem 56
maal den eik, den boom van Jupiter, 3
tot 4 malen pijnboomen, 20 maal dennen,
daarentegen nimmer beuken trof, ofschoon
7/io van de bosschen uit beuken bestaan.
Te San Erancisco is een
gezelschap Japansche ingenieurs en ijzer
gieters afgestapt, die de groote ijzergiete
rijen van Amerika en Europa komen be
zichtigen. De reis moet in verband staan
met het plan om in de kolen-districten
in hei Zuiden van Japan eene groote ijzer
gieterij op te richten, die twee millioen
dollar zal kosten.
De keuken der toekomst.
Toekomstige geslachten zullen geen
keukenmeiden en kenkens meer hebben.
Biefstuk zal er niet meer zija, groenten
zullen nog slechts in de herinnering be
staan. De restauraties zullen van de aar
de verdwijnen en de tijd, die nu aan eten
verspild wordt, zal voor eene nuttiger be
zigheid gebruikt worden. Dit alles zullen
de menschen te danken hebben aan de
uitvindingen, die het AmerikaaDSche de
partement van oorlog nu maakt. Het zul
zoover komen, dat de soldaat een goeden
maaltijd in ziju vestzakje kan meenemen.
Toen de Japansche soldaten naar China
opmarcheerden, droeg ieder een' patronen-
gordel en een' gordel met eteD. Hierin be
vonden zich capsules, pillen en kleine
pakjes, die verschillende gecondenseerde
voedingsmiddelen bevatteD. Wilde de sol
daat onderweg een kop thee drinken, dan
liet bij eene pil in een blikken beker met
warm water vallen en de drank was gereed.
Voor zijn middageten had hij in zijn' gor
del eene keur van vleeschspijzen. In plaats
vaa het anders gewone gebraad nuttigde
hij een brok, die er uitzag als eene pruim
tabak en door sterken druk uit een groot
stuk vleesch was verkregen geworden.
Uit eene capsule bereidde hij eene soop,
eene andere capsnle leverde pudding, nog
eene andere pil groente. Ook koffie kon
hij op deze wijze klaar maken, ja zelfs
cognac en snaps moeten tot tabletten ge
condenseerd zijn geworden. De Yereenigde
Staten laten nu met deze condenseering
van spfjzen proeven nemen en er wordt
reeds voorspeld, dat w re wonderen zullen
geschieden.
Reusachtige troepen levend rnndve8 of
wagens met meel zullen in oorlog niet
meer bestaan. De soldaten zullen de ossen
en het brood in hun zak met zich mee-
bonden, maar hel geval blijft bestaan,
dat het geld eenmaal nitgegeven is, en ik
mij in eene hoogst onaangename positie be
vind."
Ruth dacht een oogenbük lang na, met
eene angstige uitdrukking in hare groote,
blauwe oogen.
„Ralph, je hebt mij eigenlijk nooit gezegd,
boe hoog je inkomen nu wel liep," zeide zij
eindelijk. „Hoeveel bedraagt de rente jaar
lijks
„Ongeveer zes duizend dollars."
„En je hebt reeds vijfduizend uitgegeven?"
was haar haastige en ontstelde vraag.
„Niet geheel, ik heb nog altijd eenig geld en
binnen een paar dagen is het kwartaal weer
om en vang ik geld."
„Dan krijg je twaalfhonderdvjjftig dolIarsP"
„Ja."
„Zoo," zeide de kleine, moedige vronw,
om wier mond een trek van vastberaden
heid lag. „Ik weet, dat wij gedurende de
drie maanden van veel minder kannon lo
ven papa leefde van minder gednrende een
hoel jaar. Wij znllen van hier weggaan,
en ergons oen rustig plaatsje opzoeken, waar
men ons niet kent en daar zullen wij ge
dnrende de volgende weken blijven. Dan
kunnen wij van uw kapitaal zooveel afzon
deren, dat wij miss Golding kannen betalen,
on wij willen spaarzaam loven, tot wij, het
geen gij haar betaald hebt, weder ingehaald
hebben."
„Maar ik heb geen vermogen, waar ik
Iets van kan afnemen, Rutb," antwoordde
Ralph op bedrukten toon. „Ik bekom er
slechts de renten van, en het vruchtgebruik,
het vermogen vervalt later aan mijne erf
genamen, ik heb daar geen aanspraak op."
„Zoo", zeide Rnth, wie deze uitkomst eene
zekere bevrediging scheen te verschaffen.
„Dan knnt ge u wellicht tot uw vader wen
den, opdat die n die som verstrekt, welke gij
noodig hebt om Inez te betalen en wij znl
len sparen en hem over ecnigen tijd dat
bedrag weder teroggeven."
Ruth gevoelde, dat zij geen rast hebben
zou of die ellendige schald moest eerst be
taald zijn.
Ralph begon bij dezen voorslag te lachen
dragen en zelfs gezellig kannen eten, ter
wijl ze den vijand naar de andere wereld
helpeD. Nadat de soldaot een pstroon in zijn
geweer heeft geladen, steekt hij eene capsnle
van raDdvleesch in den mond, de echte
Amerikaan kan in het heetste gevecht
rastig zijn „Boston Baked Beans* nutti
gen en in het uur der overwinning kan hij
zich vergasten aan een stuk „Mince Pie."
Maar ook de burgers kunnen zich deze
uitvinding van de 19e eeuw ten natte
maken. Lekkerbekken zijn er in verhou
ding tot de geheele bevolking, niet veel,
en wie eten als eene tijdverspilling be
schouwt, zal zich met vreugde bedienen
van de nieuwe manier van eten. In het
kopje thee van eene gecondenseerde pil is
de suiker al voorhanden de gecondenseer
de soep bevat alle noodige toevoegsels
in de biefstuk zitten de noodige kruiden
opgeslottn.
Tosschen deze inrichting en de vereeni-
ging van een geheel tablo—d'bö te -diner in
een pakje, dat voor 25 ets. te koop zal
zijn, ligt maar ééae schrede. De deskun
digen, die door de regeering aangesteld
werden, om nieuwe uitvindingen op dat
gebied te doen, maken tegenwoordig hun
berichten openbaar. Deze laten belangrij
ke vorderingen verwachten. Ook in Erank-
rijk en Engeland zijn uitgebreide proeven
genomen. De Eranschen hebben een nieuw
soort „krijgsbrood', waarvan volgens
WiecKs Gew. Ztg, de bestanddeelen nog
een geheim zijn.
Aanslag op een' Rnssi-
schen hoftrein.
Naar aan de Lembergsche JDziennik
Polski uit Petersbnrg wordt bericht, is
een Russische boltrein, waarin zich
de Czarina-weduwe bevond, op
een rit tusscben de stations Soembatowo
en Michajlowo plotseling midden op den
weg tot staan gebracht, nadat de machi
nist had bemerkt, dat alle schroeven aan
de locomotief losgedraaid waren, tengevol
ge waarvan bij de snelheid, die de trein
had, elk oogenblik een déraillement had
plaats kunnen hebben. Met het oog op
dit gevaar, verlieten de Czarina-wednwe
met de Grootvorstin Olga en de Groot
vorsten Michael en Nikolaas de salonwa
gens en begaven zich te voet naar het
station Michajlowo. Hier werd de geheele
hoftrein nauwkeurig onderzocht en na
een nur van eece andere locomotief voor
zien, waarop de trein zich weder in be
weging stelde. Daar men meende tij dit
ongeval met een aanslag te doen te heb
ben, is onmiddellijk een streng onderzoek
ingesteld en zijn aan het station Soemba
towo verscheidene beambten in hechtenis
genomen.
Dat het bericht van den aanslag eerst nu
uit een Poolsch blad bekend wordt, is
niet te verwonderen, in verband met de
strenge censuur, waaraan de Russische
Pers is onderworpen en die ongetwijfeld
den bladen heeft last gegeven over het
geval te zwijgen.
Hoe ratten eieren stelen?
De vraag is meermalen gedaan, of de
dieren, en iu 't bjjzonder de dieren van
lagere orde, redeneervermogen bezitten of
niet?
Deze vraag zal voorzeker toestemmend
beantwoord worden door elke huisvrouw,
die dezelfde ondervinding opgedaan heeft
al» eene New-Yorksche dame, welke ratten
op het stelen betrapte.
Bedoelde dame was eene zorgvuldige
huisvrouw. Ze bemerkte, dat de eieren
in haar kenken spoediger verdweneD, dan
de op het huishondboekje voor dit
„Ik kan u even goed nu, als later zeg
gen, dat wij van die richting niets hebben
te hopen. Mijn vader heeft mjj geheel
verstooten."
„En dat om om mij vroeg Ruth
ademloos.
„Ja, daar ik mijn wil heb doorgezet,"
antwoordde hij beschaamd, omdat hjj baar
wederom leed gedaan had.
Zij bloosde sterk en ging na verloop van
een paar oogenblikken voort
„Laat tons dan zoo spoedig mogelijk
naar hnis terngkeeren, waar gij wellicht een
betrekking kunt krijgen en een inkomen Eult
maken, met betgeen gij hebt, juist voldoen
de om van te kannen levon. Ik kan met
zeer weiriig inkomen toe en zal zeer zninig
huishouden, en dan zal het nauwelijks eon
jaar duren, of gij hebt nwe schuld weder af
betaald."
„Ik eene betrekking zoeken, Rnth P Denkt
ge, dat ik zou kunnen arbeiden voor mijn
levensonderhond vroeg hjj, ten zeerite ver
wonderd over zulk oen ongorjjmd denkbeeld.
„Ik heb nog nooit in mjjn leven eenig werk
verricht en zal dat ook nooit doen 1"
HOOFDSTUK ZEVENTIEN.
„Neen, mevrouw,ging Ralph op geër-
gerden toon voort, terwijl zijne vrouw hem
verrast aanzag. „Gjj hebt n in nw man ten
zeerste vergist, wanneer gij gelooft, dat ik,
kêfnk iéVen" ST*7 -!Ten lung een °nafhan-
KeiLjk leven heb geleid nn beginnen zal
voor mijn dageljjksch brood te werken
haar het aD'w?ordde Ra'b levendig, terwijl
ontwaardiging tiT*™ *°°8
werkt helft, fi K" log
fkzoo'lfr r/ti0 h0t g0h0cI -e"ï doen8
Ik zon '"over het zwaarste werk verrichten, dan
schalden hebben. Het is ontoerend niet al
leen om schulden te hebben, maar geld van
een dergelijk karakterloos Behepsel te leenen,
is beneden alles. Maar", ging zij minder
scherp voort, „daar gjj dezen voorslag zoo
onaannemelijk vindt, znllen wjj trachten, iets
anders te bedenken, om nit de handen van
dat lage schepsel te geraken-
„Gij hebt mjj zooveel kostbare zaken ge
artikel uitgetrokken post toeliet. Ze on
dervroeg de keukenmeid, die echter van
de zaak niets afwist, zoodat ze besloot,
zelf de rol van detective te gaan spelen.
Ze bracht een groot deel van haar tijd
door, verborgen in de spijskast, waar de
eieren bewaard werden. Ten slotte werd
hare waakzaamheid beloond.
Ziehier, wat ze zag: Twee ratten gingen
naar de mand toe, waar de eieren in wa
ren. Als ze er na veel moeite een ei uit
gekregen hadden, pakte een harer het ei
vast, ging op den rug liggen en hield
het ei met alle vier pooten op haar'
buik. Wat deed dan de andere rat? Deze
pakte den staart beet van de rat, die het
ei vasthield en sleepte ze naar haar hol
aan den voet van den munr.
De dame begreep nn, hoe het kwam,
dat ze nooit eierschalen verspreid vond
liggen en alle verdenking was van de
keukenmeid afgenomen.
Welnn, als deze beide ratten niet re
deneerden, heeft nooit iemand geredeneerd,
want redeneeren is het vermogen om
middelen te combineeren ten einde mees
ter te worden, wat men hoodig heeft en
at te weren of te verwerpen, wat men
niet noodig heeft.
Het is nu zes jaar geleden,
dat Johan Orth, voorheen aartshertog Jo-
han Nepomuk Sslvator, spoorloos is ver
dweneD, nadat hij uit Buenos-Ayres was
vertrokken, om Zuid-Amerika om te zei
len. Er is weinig of geen twijfel meer, dat
zijn zeilschip, de 8t. Margaretha, met man
en muis is vergaan.
De herinnering aan den aartshertog-rei
ziger is dezer dagen weer opgefrischt door
een proces voor de kantonale rechtbank
van St. Gallen over zijne nalatenschap, een
millioen, dat hij bij do banK van St. Gal
len in bewaring had gegeven. De Zwitser-
sche rechter heeft thans de bank gemach
tigd, het millioen aan de erfgenamen uit
te betalen.
De prijs van den grond in
Londen grenst aan het fabelachtige. De
Manchester—, Sheffield— en Lincolnshire-
spoorwegmaalschappij wenschte eene strook
grond van veertien acres (ongeveer vijf-en-
een halve hectare) te koopen, waarvoor de
eigenaar, lord Portman, vijf millioen gul
den vroeg. De partijen konden het over
den prijs niet eeDS worden en benoemden
een scheidsrechter, die de waarde bepaalde
op 3.120.000 gulden.
De laster braakt, waar menschen zijn,
Nog als voor eeuwen zijn venijn,
En vraagt, bij 't werk, dat hij verricht,
Nooit naar het kwaad, door hem gesticht,
Hy zetelt in der menschen mond
En heeft reeds menig hart verwond.
O, waar gij ook zijne werking ziet,
Doodt daar toch den laster; geneert je
[maar niet.
Wat de Engelschman in de Transvaal
Heeft uitgehaald, heet een schandaal
Bij elk, die geen Vooroordeel heelt,
En waarheid gaarne een plaatsje geeft.
Heel anders oordeelt de Engelschman,
En noemt het feit geen schand'ijjk plan.
Hij dost liefst, wat hem voordeel biedt,
En denkt„lieg maar raakoch, geneert
[je maar niet.
Al wordt het overal gelaakt,
Dat er zooveel wordt zoek gemaakt
Aan sterken drank, het baat niet veel.
Er gaan nog schatten door do keel.
geven, Ralph gij moogt ze met alle plezier
weer terugnemen. Verkoop ze tegen
den prijs, dien gij er maar eenigszins voor
maken knnt. Betaal met dat geld miss
Golding, voor zoover gij kunt, en zeg haar, dat
de rest spoedig zal volgen."
De jonge man lachtte vroolijk over haren
ernst. Al zijne vroegere ergernis verdween
voor hare onvergelijkelijke zelfverlooche
ning.
„U uwe sieraden ontnemon, RuthP
Neen, waarachtig, dat zal niet gebeuren,
want ik houd er juist te veel van, je zoo
mooi mogelijk te zien," zeide hij vroolijk
en opgeruimd.
„Wat wil je dan dosn, om je nit de
strikken van die vronw los te maken
riep Ruth opgewonden uit, terwijl zij met
baar klein voetje op den grond stampte van
woede en ergernis.
„O, die zal mij het levon volstrekt niet
lastig maken,® was het antwoord.
„Daar kan je zoo zeker niet van zijn, zij
zal natuurlijk zeer beleedigd zjjn, als je
niet meer by haar komt."
„Onzin, kindje, gij weet, dat ik dat maar
niet zoo dadelijk kan doen."
„Dat moet, Ralph," antwoordde zij gebie
dend. „Na hetgeen er gebeurd is, kan ik
met geene halve maatregelen tevreden zjjn.
Gij moet mij dadelijk nit Parijs wegbren
gen. Ik wil naar Engeland of tenminste
daarheen, waar menschen zijD, die Engelsoh
spreken," gaf zij zuchtend te kennen.
„Brr I" riep Ralph ongeduldig nit. „Zulk
eene verandering is onder de tegenwoordi
ge omstandigheden geheel onmogelijk. Je
bent nu in een eigen huis goed onder dak
gebracht, zooals je wensoh is geweest, en
hem toch bloei8 L I 8- k°^
„Maar vrouw»,, an881,g aanziende.
maar toch vriendelykikontwö><end,
dacht, dat ie zoos'thfh D001t ge"
Ziet ge dan^iet in, ff°h0ed,fee?n,kond^
zijn, als ik nu grot en beleLCnrf
genover miz. Golding. Maar ik wiU ga«
