Laat Verzoend.
Zondag 13 December 1896.
40ste Jaargang No. 3160.
BIJVOEGSEL.
GEMENGD NIEUWS.
FEUILLETON.
SCÏÏAGÏR
COURANT.
Hoe de Amerikaan zich
de ideale vrouw voorstelt, kan men opma
ken uit een artikel van een Amerikaansch
schrijver in een New-Yorker vak
blad. De Fransche vrouw, zoo wordt er
in gezegd, zal als echtgenoote steeds trach
ten, zich zoo interessant mogelijk aan
haar man voor te doen, zij verveelvou
digt zich als 't ware om dit doel te
bereiken, zij is zijne vrouw, zijne vriendin,
zijne vertrouwde, zijne compagnon in de
zaken en zijne gelieide. Elk oogen-
blik treedt zQ op in eene andere rol, en
steeds tracht zij haar man door haar ui
terlijk in te nemen en aan zich te bin
den. Men zal haar, wordt in het blad
beweerd, bijvoorbeeld niet langer dan drie
weken op dezelfde wijze gekapt zien,
want zij weet zeer goed, dat de liefde ei
genlijk op suggestie berust. De Fransche
vrouw kent de bekoring, die al wat
nieuw, ongewoon of afwisselend is, op den
man uitoefent, en daarnaar handelt zij.
De vrouw van den Engelschen werk
man is eene huisvrouw op zijn oud-Duitsch,
zij zwaait den schepter in keuken en
kelder, zij voedt tien kinderen, vijf liggen
er £op het kerkhof. De vrouw uit de
burgerklasse speelt graag piano, blijft een
voudig en rein, maar ook zonder verhef
fing. De Engelsche aristocratie heeft geen
ideale echtgenoote, zij kiest eene mooie of
eene rijke, liefst eene zeer rijke vrouw. Ge
lukt de huwelijksproefneming niet, welnu,
dan is de echtscheiding er immers nog.
Geheel anders is het echter met de Duit-
sche vrouw en echtgenoote Zij kent geen
politiek en maakt vooraf geen programma
op, maar zij is eene goede huisvrouw en
neemt tegelijk een werkzaam aandeel in
al het goede en schooDe in kunst en litte
ratuur. De spreuk van de Duitsche echt
genoote is*Mijn huis is mijn wereld-*,
in het huisgezin geluk en tevredenheid te
brengen, hare kinderen omringend met
trouwe zorgen, op te voeden, met den man
lief en leed te deelen en, zooveel het haar
als vrouw past, aan den geestelijken, ze
delijken en socialen vooruitgang van de
maatschappij mede te helpen.
Zulk een lof is voor iedere Duitsche
vrouw zeer vleiend, te meer, daar het be
kend is, dat de Amerikaan met zijne op
rechte oordeelvellingen zeer terughoudend
is.
Een s1angenmensch
In het St. Georges-Hospitaal te Lon-
deD, werd den heeren medici de vorige
week een zoogenaamde Indische Yogi
voorgesteld. Een Yogi ïb een Brahmaan
van kooge kaste, die zich eene massa gods
dienstige zelfkastijdingen oplegt, om zich
alzoo een effen weg tot het paradijs van
Brahma te banen. Deze kastijdingen of
strafoefeningen bestaan in de ongelooflijk
ste verrekkingen en verdraaiingen van het
lichaam. De te Londen optredende Yogi
kon 48 verschillende abnormale houdingen
aannemen. Hij sloeg zijne beenen om zijn
hals en huppelde dan op één hand door
de zaai. Zijne benedenacmen legde hij in
de holte tusschen de schouderbladen, ter
wijl hij zijne beenen achterwaarts rond zijne
borstkas samenvouwde. Dan weer vormde
hij zijn lichaam tot eer, iugewikkelden knoop,
om evenals een flamingo rustig op één
been te gaan slapen. De experimentee
renden dokter trachtte de bewegingen van
den Yogi met behulp van een geraamte
Roman naar bet Engelsch
21.
van Ella Wald.
,0", zeide Ruth, na een poos in nadenken
verzonken te zijn geweest, terwijl zij den sleu
tel in hare hand ronddraaide, „wanneer gij
in staat waart, dat geheim te onthullen, dat
door u verborgen blijftGij schijnt mij
een waardeloos stuk metaal te zijn, en toch
zoudt gtj onmetelijke schatten kunnen ont
sluiten. Wat zou er toch van dien brief
geworden zijn P Alles is zoo zonderling ge
heimzinnig."
„Een Rothwick vergeeft nooit eene be-
leedigiog, zoolang zij niet gewroken is," her
haalde zij, toen zjj zich de spreuk van het
wapen der Rothwicks herinnerde, terwijl zij
de distel, die dwars over de olijftakken ge
slagen was, gadesloeg. „Ik zou toch wel
eens willen weten, of de ontdekking
van dit geheim zou kunnen bijdragen, om
het groote kwaad te verzoenen, dat sir
Amos Rothwick aan mijne grootmoeder heeft
misdreven. Welke zeldzame gevoelens zou
die oude spreuk toch uitdrukken 1 Al vloeit
er door mijne aderen ook het bloed der
Rothwicks, ik gevoel toch, dat ik te
genover niemand een gevoel van wraak zou
kunnen koesteren. Want inderdaad, ik geloof
niet,dat mijne hand zich ooit zou kunnen ophef
fen tegen Inez Golding, om el dat onrecht, dat
zjj mij heeft aangedaan, te vergelden. Wraak
is een zeer onodele hartstocht en valt zoo
dikwijls op haar, die ze uitoefent, terng; en
ik heb er zoo'n voorgevoel van, dat Iuez
Golding dat tot bare groote schade nog eon-
maal zal ondervinden."
„Maar ik geloof," viel zij zichzelve in do
rede, „dat ik door deze overpeinzingen en
herinneringen zeer droevig gestemd word.
Ik zal al die reliquieen wogleggen en er niet
meer over DadenkoD."
Dadelpk aan dit besluit gevolg gevende,
te verklaren. Hij moest echter tot de
conclusie komen, dat de Brahmaan een
onverklaarbaar anatomisch raadsel was.
Over de betrekkei ij ke
waarde van diamanten en robijnen doet
proffessor Bauer in Die Nat ur wis-
senschaftlicheWochenschrift
de volgende interessante mededeelingen
„Een mooie, als brillant geslepen „blauw
witte* diamant van 1 karaat of 205 mil
ligram gewicht, kost omstreeks 800 mark,
terwijl een mooie donkerkarmijn— of dui
ven bloedroode robijn zonder gebre
ken, van denzelfden vorm en de
zelfde grootte het dubbele kost. Een
als brillant geslepen diamant van de eer
ste qualitait, 3 karaat zwaar, heeft een
waarde van ongeveer 3000 markeene
evan zware robijn van denzelfden vorm
kost daarentegen 30,000 mark. Ook bij
een gewicht van vijf karaat blijft de ver
houding dezelfde, daar de prijs van den
diamant 6000 en van den robijn 60,000
mark bedraagt.*
De diamant moet het das tegen zijn
geklenrden broeder afleggen
De Engelsche bladen dee-
len mede, dat een verzoekschrift voor
de invrijheidstelling van Jameson's offi
cieren bi] het ministerie van binnen-
landscbe zaken is ingediend. Het ge
schrift draagt 40,000 onderteekeningen.
Het laatste bulletin omtrent Jame
son's toestand luidt, dat de vrijheid reeds
van gunstigen invloed is op zijne gezond
heid.
De spoorwe g-b e a m b t e n
in Engeland dreigen nu weer met sta
king, wijl de Norih Western Railway-
Company vijftig personen, die verminde
ring van werkuren vroegen, wegzond. Zij
zullen meetingen beleggen, om te be
raadslagen, op welke manier op te ko
men tegen deze verkorting hunner vrij
heid.
De ontdekking der suiker.
Wanneer de suiker ontdekt werd, weet
men niet. In de grijze oudheid reeds,
voor 3000 jaren, was deze stof bekend
aan de Chineezen. Uit Azië, waar zij uit
suikerriet werd verkregen, is zij door een
der krijgslieden van Alexander den Grooten
in 325 véór Christus naar Griekenland
overgebracht. Ongeveer in 1659 werd in
Engeland reeds geraffineerd.
Moord.
Op den weg naar Moerbeke (Belgie) is
een bekend strooper uit de gemeente
Overslag in Oostelijk Zeeuwsch Vlaande
ren door een geweerschot gedood gevon
den. Al» veidacht van deze daad is, een
jachtopziener uit Moerbeke gearresteerd.
Goede hoedanigheden
van de ui.
In een medisch orgaan worden de
hygiënische hoedanigheden der uien ver
heerlijkt. Zij zijn het voedsel par excel-
lence in gevallen van zenuwneerslach
tigheid en de beste opwekking bij ver
moeidheid. Zij zijn goed voor hoesten,
verkoudheid, tuberculose, slapeloosheid,
griep, leveraandoening, schurft, terwijl
zij ten slotte een probaat middel tegen
slechte spijsvertering zijn.
Wanneer dit bericht waarheid bevat,
dan zullen fortuinen gevonden worden
met het planten van uien, doch het be
richt mag met eenige omzichtigheid
worden aanvaard, daar reeds zoovele
dergelijke universeele middelen versche
nen en verdwenen zijn.
Een drama.
Te Bergerac aan de Dordogne is het
legde zij alles met de courant er bij in den
koffer. Daarna wierp zij nog een' laatsten
blik op het schilderijtje,dat Baeil haar gestuurd
had, eu begaf zich vervolgens ter ruste.
Eece week na de bovengenoemde gebeur
tenissen nam Mrs. Plympton met haar zoon
en erfgenaam, met een stoet van bedienden
en volgelingen haren intrek in het „Grand
Union Hotel", gelegen in de elegante bad
plaats Saratoga.
Natuurlijk vertoonde Inez zich niet veel
in het gezelschap, dat in het hotel verza
meld was, want het eerste jaar van haren
weduwen-staat was nog niet voorbij. Zij
nam dan grootst mogelijken eerbied in acht
voor haar gestorven echtgenoot, aan wien zij
baren rijkdom verschuldigd was.
Zij woonde geen enkel luidruchtig feest
bij, ook bezocht zij de wedrennen niet.
Nochtans gelukte bet haar uitermate goed,
de nieuwsgierigheid en belangstelling der
overige badgasten in haar gaande te maken.
Wanneer zij uitging, was zij diep in 't
zwart gekleed, maar hare toiletten waren
Bteeds van de fijnste stof en naar de
nieuwste modes vervaardigd.
Ia hais, in het hotel, droeg zij voorna
melijk witte kleederen zonder eenigen smuk
of versiering, maar alles was zoo kostbaar
en elegant en stond haar zoo buitengemeen
goed, dat zij door het meerendeel der vrou
wen benijd werd.
Het kind was altijd met de grootst moge
lijke zorg gekleed, reed altijd in oen' kost
baren wagen en was altijd vergezeld door de
zeer deftig uitziende min, die daarenboven
nog een jong meisje tot hare hulp had.
Sedert drie weken bevond Mrs. Plympton
zich reeds in de badplaats, toen zjj op een
zekeren morgen, van haar gewone wandelrit
terugkomende, een' heer ontmoette, die op
een prachtig koolzwart paard do stad uit
reed.
Het was eene eenigszins opvallende ver
schijning en een meer krachtige dan fiere
figuur, hij had eene donkere gelaatskleur,
glanzende, zwarte oogen en haren en een'
baard van dezelfde koolzwarte kleur.
volgende drama afgespeeld.
In 't militaire hospitaal aldaar werd
de kapitein Leducq van het 108e regi
ment infanterie verpleegd deze officier
was wegens lichaamsgebreken ter af
keuring voorgedragen. De man was
verbitterd over zijne onvoorspoedige car
rière en over het magere pensfoen, dat
hem wachtte. Zaterdagmorgen kwam
de luitenant-kolonel Lancelin van hetzelf
de regiment in het gebouw en plotseling
hoorde men drie revolverschoten. Twee
daarvan hadden den overste in 't been
en in de borst getroffen, met het derde
had de kapitein zichzelf gedood. Lan-
ceün's toestand is zeer zorgwekkend,
maar niet hopeloos. Wat heeft den
kapitein Leducq tot deze misdaad ver
voerd Dat is niet opgehelderd. Mis
schien heeft hij in een aanval van zins
verbijstering gehandeld, want het schijnt,
dat zijne bovenkamer niet in orde was.
Hij had echter eenige oogenblikken van
te voren rustig met den aalmoezenier
van het gebouw staan praten. Deze
bloedige gebeurtenis baart natuurlijk
groot opzien.
Nut der zwaluwen.
Dezen zomer heeft men in Italië eene
ontzettends slachting aangericht onder
de zwaluwen, wijl het landvolk meen
de, dat zij veel schade toebrachten aan
het zaad en de jonge vruchten. De on
derzoekingen van den Franschen na-
tuurvorscher Florent Prevost leeren ons
ondertusschen anders. Hij onderzocht
met de grootste zorgvuldigheid de ma
gen van 18 zwaluwen, die hij voor dit
doel op zeer verschillende tijden van
het jaar ving. In de magen dezer vo
gels vond hij niet minder dan 8390
verteerde insecten, waarvan op één vo
gel per dag ongeveer 446 insecten ko
men. Als men er daarbij aan denkt,
dat in de magen van al deze diertjes
geen enkel graankorreltje of vruchtje
voorkwam, of maar een spoor van plant
aardig voedsel, dan krijgt men eenig
begrip van het ontzaglijk nut, dat deze
diertjes den landbouw aanbrengen.
Te Par ij s ie eene wedu
we aangehouden, die aan verregaande
steelzucht schijnt te lijden. Onder
een langen mantel, op vernuftige wijze
met touwtjes aan haar middel beves
tigd, vond men bij haareen parel
hoen, twee kippen, vier duiven, vier
patrijzen, drie pond boter, 24 worsten
en twee blikjes makreelen. Onder haar
rok had zij een' halsboord, twee lijfjes,
eene mantille, een hoed, twee paar
handschoenen, twee rollen lint en 15
meter satijn verstopt.
Eenschat in een visch
gevonden. De vorst van Monaco, die
met zijn schip „Princesse Alice" we
tenschappelijke zeereizen onderneemt,
doodde eenigen tijd geleden aan de
Afrikaansche kust eenen potvisch. Hij
liet den reusachtigen visch over aan
Portugeesche visschers der Azoren-
eilanden, die het dier, toen zij het
veertien dagen later op het strand wil
den verdoelen, geheel tot ontbinding
overgegaan vonden. Daar het zeemon
ster eene ontzettende walging veroor
zaakte bij allen, die het naderden, lie
ten zij het cadaver onaangeroerd liggen.
Slechts éen der visschers bleef aan de
kust om in de weeke, bedorven massa
naar grijs barnsteen te zoeken. De
aldus genaamde, vaste en halfdoorzich-
tige stof vormt zich bij den potvisch
in den lever en de ingewanden. Zij is
Toen zij elkander voorbij kwamen en een
blik op elkander wierpen, kromp de heer
eensklaps ineen, draaide zich om en zag
Inez na met eene eigenaardige uitdrukking
in de zwarte oogen, terwijl zijn voor
hoofd zich ernstig fronste.
„Wie weet I" mompelde hij, terwijl hij
glimlachte en zoodoende eene rij hagelwitte
tanden zien latende.
Hij deed zijn paard oogenblikkelijk om
draaien en volgde Mrs. Anthony Plympton's
elegante equipage van verre, totdat hij zag,
dat do sohoone weduwe voor het hotel
„Grand Union" uit haar rijtuig steeg, waar
na hij zijn paard andermaal omdraaide en
vlug wegreed.
Op dienzelfden avond zat de schoone
Mrs. Plympton in fraai toilet op de ve
randa van haar hotel en praatte met eene
groep heeren, die om haar verzameld was
dames zochten haar maar zeer zelden op
toen nog twee andere heeren naderbij
kwamen.
De een was Mr. Me Intyre, die zich tot
dusverre zeer in de gnnst van de weduwe
had weten te dringen, de ander was de
vreemde rniter, die haar 's morgens ontmoet
had.
„Ah, Mrs. Plympton, gij verleent zooals, ge
woonlijk andientiel" zeide de eerste lachend,
terwijl hij zijne buiging maakte. Veroor
loof mij, n nog een gentleman voor te stel
len, ook hij wil u zijne holde betuigen. Mrs.
Plympton Senor Castillo."
Wat was het, dat Inez Golding bij het
noemen van dezen naam, plotseling den adem
deed benemen en do blanke hand deed
ballen tot eene vnist, zoodat de nagels haar
in het vleesch drongen? Wat deed haar
plotseling zoo ontstellen en eene koude rilling
langs de leden gaan?
Had zjj den naam goed gehoord, Se
nor Castillo
Ach ja! Zij wist heel goed, wie die man
was, zoodra zij hem maar in de oogen ge
zien had; die oogen verrieden haar duidelijk
genoeg, dat deze voorstelling geheel overbo
dig was, dat hij evengoed wel wist, wie zij
was.
Maar de trotsohe vronw, zoo geheel ge-
eene door ziekte veroorzaakte afschei
ding. De visscher vond eene groote hoe
veelheid dezer kostbare stof, waarmede
hij zich naar Parijs begaf, waar hij
de eene helft onmiddellijk voor f 50.000
van de hand deed. Grijs barnsteen is
namelijk een der voortreffelijkste, zeld
zaamste en duurste reukstoffen, die
men kentde parfumeriefabrikanten
koopen deze stof dan ook tot eiken ge
vorderden prijs en in elke aangeboden
hoeveelheid.
Middel tegen heimwee.
„Vaarwel mijn zoonDoch voor ge
weg gaat, wil ik je nog even duchtig
afkloppen. Dat werkt uitstekend tegen
heimweeje broers althans hebben
nooit meer naar huis verlangd, toen ik
ze na eene zelfde kunstbewerking liet
vertrekken."
Vrouwenbeweging.
Och wat, jelui met je vrouwen
beweging!" zegt knorrig een van
levenslust en gezondheid blakend land
jonker tot een paar disputeerende da
mes. „Als een man thuis komt van eene
mooie jacht, en zijn wijf slaat een paar
mollige armen om zijnen hals en geeft
hem een zoen, dat het klapt, dat is de
mooiste vrouwenbeweging, die ik ken
My ss Piano.
i-04—
Eens moet het een prachtigen salon
vleugel geweest zijn, doch nu was het
kunstig snijwerk deels gebroken, de fijne
lakpolitoer was reeds lang verbleekt en
hier en daar kwamen de wormsteken reeds
te voorschijn. Desniettegenstaande hield
lik veel van het instrument.
Was het de weeke toon, welke tot
het hart doordrong, of de gedachte, dat
eenzelfde lot ons beschoren was
Ik weet het niet
Wanneer de herinneringen aan vervlo
gen dagen van geluk wordt wakker ge
roepen, wanneer eene weemoedige smart
mijne borst benauwd en ik mij zoo vree-
selijk verlaten gevoelspeel ik eene
bekende melodie, een oud lied
Langzamerhand word ik dan rustig en
verzoen mij met mijn onbarmhartig levens
lot.
Laatst stond ik bij het venster van
mijn dakkamertje en keek er naar, hoe
de wind de verkleurde bladeren met ge
weld door de straat joeg en omhoog dreef...
Eensklaps sprong er eene snaar in de pia
no, dat gaf een schrillen toondaarna
werd het weder stil als voorheen.
„Ja, ja, wij worden reeds oud, kame
raad dacht ik onwillekeurig, toen ik
voor bet instrument plaats nam.
Vermoeid leunde ik met het hoofd te
gen de kast en dommelde in.
Het was mij, alsof ik een zacht stem
metje hoorde fluisteren....
Wat het mij alzoo verhaalde?
Van vervlogen tijden het oude lied
van betere dagen
Wel is waar, nu stond het instrument
in de kamer van een arm litteratorgeen
pronksalon, geen lichtkronenniets dan
soberheid in alle hoeken....
De eenvoudige petroleumlamp verlicht
de kamer en werpt spookachtige schadu
wen op den wand.
In de villa van den schatrijken indus
trieel X.... zal het eleganter geweest zijn
en in de met parfum bezwangerde lucht
heeft zeker een voornamer publiek ver
keerd, dan bij mij in de voorstad j
doch met het lot willen wij niet vechten;
woon, zich te beheerschen, verklaarde met
een aanminnig laebje, dat zij zich verheug
de, senor Castillo te leeren kennen.
Met buitengewonen tact onderhield zij zich
met hare vereerders en liet het gesprek geen
oogenblik steken. Zij had er volstrekt geen
trek in, om met den Spanjaard alleen te
blijven, want Bij wist instinctmatig, dat bij
haar opzettelijk had opgezocht. Zij hoopte
hare vereerders zoolang bij zich te houden,
tot het den Spanjaard zou gaan vervelen en
bij zich dus verwijderen zou.
Maar in die hoop zag zij zich weldra te
leurgesteld, want het was duidelijk
genoeg, dat hij volstrekt geen plan had
om spoedig heen te gaan. Hij scheen met
de mooie weduwe gaarne te keuvelen, ter
wijl ook zij bewees, onuitputtelijk te zijn in
snaakscbe uitvallen en pikante zetten zoo
dat het gezelschap zich uitermate goed ver
maakte-
Eindelijk begon het muziekcorps een vroo-
lijken marsch te spelen en senor Castillo trad
op Mrs Plympton toe, en verzocht haar,
bem het genoegen aan te doen, een weinig
met hem te gaan wandelen.
Zij aarzelde een oogenblik, vervolgens
echter legde zij met eene energieke beweging
hare hand op zijnen arm en lachend voor de an
dere heeren buigend, wandelde zij langzaam
met den Spanjaard de veranda op en neer.
HOOFDSTUK XXVI.
„Ik verbeeld mij, mijne lieve Mrs. Plymp
ton, dat dit terugzien voor ons buidon
zeer aangenaam is," merkte Senor Castillo
op, terwijl hij zijne dame van de andere
heeren wegvoerde.
„Dit terugzien herhaalde zij, 'hare
schoone wenkbrauwen vragend in de hoogte
trekkend.
„Ja, mevrouw, want uw gelaat is het spre
kend evenbeeld van een gelaat, dat mij eeDS
zeer dierbaar is geweest," antwoordde hij
met een diepen zuobt en met een gelaat,
waarop groote treurigheid te lezen stond.
„Zoo werkelijk I" antwoordde Inez, om
wior smalle lippen een hoonend lachje speel-
het is nu eenmaal zoo...
Daarna verhaalde het instrument weder
van de kleine Guste de dochter van
dien industrieel en van den roman haars
harten.
Mijn hemelDe oude geschiedenis,
welke ons dagelijks in het leven ont
moet.... Men gaat met een minachtend
schouderophalen daarover heen.
Waarom zooveel ophef te maken van een
man Er zijn immers nog duizenden an
deren....
Hier bij de piano leerden de
jongelui elkaar kenneD, hier sleten zij me
nig uurtje van minnekoozerij
Zij hield het voor echte liefde eene
naïve meisjeszielVoor hem was het een
aangenaam tijdverdrijf
De teedere meisjesziel heeft geen denk
beeld van de gevoelens van een man.
Heden deze, morgen gene
Op een mooien dag kwamen er eenige
heeren en verzegelden het meubilairde
piano bleef niet verschoond.
De rijke X was naar den kelder ge
gaan
Men bracht de villa onder den hamer.
De liefhebbers kwamen in grooten getale
opdagen j deze kocht dit, gene dat
't ging alles tegen spotprijs
Een tijdlang sprak men van den val
van het huis X doch alras geraakte
deze gebeurtenis in vergetelheid.
Het leven met zijn duizenderlei zorgen
verdrong die gebeurtenis, hier drongen
nieuwe gebeurtenissen op den voorgrond,
welke de belangstelling der groote massa
tot zich trokken, om evenwel even schie
lijk weder vergeten te worden.
Het stemmetje zweeg.
Of ik gedroomd had. Ik weet het zelf
niet recht. Nog zweefde in mijne fantai-
sie een teeder meisjeskopje, met twee al
lerliefste oogjes, welke schelmsch de we
reld inkeken
Eu als ik voor de piano zit, eene ver
geten melodie spelende, dan is het mij,
alsof ik den klank zon kunnen herken
nen klonk het fijne stemmetje even
zoo
GustiGusti
Hoe alledaagsch is toch de geschiedenis
eener piano
Niet gewaardeerd.
Eenige jaren geleden stond op een hoek
van eene straat te Londen, waar Du Mau-
rier geregeld langs kwam, gewoonlijk een
dier arme lieden, die op het trottoir tee-
keuingen maken met krijt en van de voor
bijgangers een klinkend bewijs van be
wondering voor hun werk verlangen. Du
Maurier gaf den man nogal eens wat en
eens zond hij hem uit om voor zijne rekening
wat te gaan eten. Terwijl de straatkunste
naar weg was, nam Du Maurier zijne
plaats in en teekende op de steanen, in
plaats van de oorlogstafereelen en andere
voorstellingen, eenige van zijne bekende
tooneeltjes uit het leven in de hoogere
kriDgen, Hij had financiëel groot succes,
traar toen de teekenaar terugkwam, was
hij wel verheugd over het vele geld in
zijn' hoed, maar niet over de middelen
waarmee het verdiend was. tfDat was
geen kunst," zeide hij, veegde dadelijk
Du Mauiier'8 teekeningen weer uit en be
gon weer soldaleD te teekenen. „Die be
vallen iedereen," voegde hij er bij.
De oveistiooming in Ser
vië.-
Zou er, sedert den beroemd geworden
de.
„Ja, mevrouw een gelaat, dat voor
mij
eenmaal het schoonste op de aarde was."
„Senor Castillo wil mij een compliment
maken," was het korte en spottende ant
woord.
„Vergeef mij, dat is niet het geval. Het
is geen vleierij, wanneer ik het u zeg, me
vrouw, dat gij schoon zijt. En wanneer ik
mjj niet vergis," en hierbjj wierp hij haar
eeu soberpen blik toe, „vloeit er in uwe ade
ren ook spaanseh bloed, evenals in de mij
nen,"
„Zoo," merktte zij onverschillig op, „meent
ge dat?"
„Nu, men gevoelt zich tot zijne landslieden
aangetrokken."
„Ik geloof, dat znlks algemeen voor waar
gehouden wordt. Is het reeds lang geleden,
dat ge Spanje verlaten hebt, seiior Cas
tillo vroeg Inez, die het meer dan tijd
vond, het gesprek op iets anders te bren
gen.
„Ja, reeds vele jaren, mevrouw," ant
woordde hij met een diepen zucht. „Maar
altijd beeft mijn hart vurig naar Spanje
verlangd, naar dat voor mij zoo dierbare Ma
drid, naar de plaats mijner kindsheid."
„Madrid herbaalde Inez nadenkend en
hare lippen trilden.
„Mevrouw is in Madrid geweest vroeg
de ander met een vorschenden blik op het
ondoordringbare gelaat aan zijne zijde.
„Ja, ik heb zeer veel gereisd en ben na
tuurlijk ook in Spanje geweest," was het
onverschillige antwoord.
„En is dat reeds lang geleden P*
Inez richtte sich op en haalde diep adem.
„Vele jaren,'* antwoordde zij kond.
„Ha, hal" laohtte de Spanjaard sarcastisch,
ik re«d8 vijf-en-twintig jaar geleden, dat
ik in Berlijn geweest ben, en sedert ik
dat gelaat, dat mij eenmaal zoo lief was,
heb gezien het gelaat van - j8, zieJ
u mevrouw, zij heette Geertrude. Hebt
ge iets gezegd, mevrouw P« viel hij plotse
ling in, daar er aan hare lippen een lichte
kreet was ontsnapt.
„Niets, niets," antwoordde zy evenwel met
eon ongeduldig gebaar.
„Maar Geertrude was geen Spaansohe
begon de man weer, zijne oogen onafgebró-
Elisabethsvloed, die den Biesbosch ontstaan
deed, wel ooit eene overstrooming zijn voor
gekomen, waarin niet een kind op won
derdadige wijze gered werd met de wieg
waarin het te slapen was gelegd
Ook bij de overstrooming in Servië is
zooiets gebeurd. De Grenz-bote, die te
Semlin verschijnt, deelt het als volgt me
de:
^Toen de schuimende Macva de dijken
doorbrak en alles verpletterend met ver
schrikkelijke snelheid geheeie streken over
stroomde, gebeurde het, dat eene moeder
snel haar kind met wieg en al opnam,
om te trachten haar lieveling te redden,
bij het vluchten voor het woeste element.
Zij droeg de wieg, zoolang hare krachten
het loelieteD. Zij viel als offer harer moe
derliefde. De wateren ontrukten haar de
wieg eu begroeven haar in den stroom.
De wieg echter dreef als een bootje voort.
Het kind, dat er in lag, sliep rustig ver
der, in de armen een klein katje hou
dend, dat angstig miauwde. Eindelijk werd
ook het kind wakker en begon klagelijk
te schreien. Zoo werd het ontdekt door
menschen, die bij Sabatz met schuiten wa
ren uitgevaren om te trachten, redding te
brengen. Het kind was bijna verstijfd van
de koude doch het werd door milddadige
handen verwarmd en in het leven behou
den. En t°ec de wateren waren terugge
keerd binnen de oevers, werd het lijk der
moeder gevondenmaar het kind kon
gezond aan den vader worden teruggegeven."
Van alle zijden worden pogingen aange
wend, om te voorzien in den nood van de
slachtoffers der overstrooming.
Dadelijk nadat bekend werd, hoeveel
schade in Servië was aangericht, werd een
comité gevormd onder voorzitterschap van
den metropolitaan Michael, om door milde
giften den nood te lenigen. Koning Alexan
der zond 10,000 frases, de ex-koning
Milaan 5000 fr. en de koning-moeder
Natalie eveneens 5000 francs.
Van alle zijden vloeien giften toemaar
de nood dar velen, die door den vloed van
alles beroofd zijn, is nog zeer groot, en
moeilijk te lenigen.
Telegrafie bij de negers
Men kent prof. Garner, den Amerikaan»
schen geleerde, die zooveel op heeft met
de studie der apen. Het blijkt echter,
dat hij in die studie niet geheel en al op
gaat, hij weet ten minste ook nog andere
dingen te vertellen, die hij in Afrika heeft
ondervonden, dan alleen van zijns ontmoe
tingen met apen.
Zoo vertelt hij in een Engelsch tijd
schrift zeer merkwaardige dingen over de
wijze, waarop de negers in Midden-Afrika
zich met elkaar in verbinding stellen. Bij
zelf spreekt daarbij van de Telegra
fie bij de negers, maar beter zou het
nog zijn om van Telefonie te spre
ken.
Toen onze geleerde voor eenige jaren
de Kameroen-rivier opvoer, hoorde hij hoe in
de verte op zeer eigenaardige wijze getrom
meld werd, en hoe later een tweede trom
mel werd gehoord, die er blijkbaar op
antwoordde.
Nieuwsgierig geworden, vroeg prof. Gar
ner aan een zijner zwarte roeiers, wat die
geluiden beteekenden. Na eenige oogen»
blikken aandachtig geluisterd te hebben,
antwoordde dezeffVoor de stad Kame
roen ligt eene visschersschuitde visscher
deelt door zijnen trommelslager aan de in
woners mee „Komt allen naar den oever
en neemt van mijne visch. Ik heb er drie
groote en twee kleine. Ze zijn heden mor
gen gevangen".
»En wat beteekent dat andere getrom-
ken op Inez gevestigd houdende; „zij was
blozend, met blauwe oogen en kastanjebruin
haar, en hare trekken o mevrouw
het waren precies de uwen I Zij is dood,
maar zij liet een klein meisje achter. De
naam daarvan was Inez."
„Ja, ja, het is goed ik weet alles, ik
begrijp alles. Doe geen noodelooze moeite,
om u mij voor te stellen I" riep Inez uit, zijn
arm loslatend en zich trots opriobtend.
„Wat wilt ge van mij
„Ha, ha I Mevrouw begint mij dus ein
delijk dan eens te begrijpen," antwoordde
hij op lachenden, triomfeerenden toon, die de
vrouw deed beven van woede.
„Natuurlijk begrijp ik alles natuurlijk
herkende ik in het eerste oogenblik, wie je
was. Maar wat wilt ge?" vroeg zjj ge
biedend, terwijl haar gelaat doodsbleek
was.
„Ik wil jon 1"
„Mij herhaalde Inez met een verachte
lijk hoofdschudden, op zeer hoonenden toon.
„Waarlijk, dat is eene zeer nederige vorde
ring 1 Gelooft ge dan werkelijk, dat uw
wensch zal vervuld worden?"
,'t Hindert niet, ik wil uw persoon toch
hebben. Ik ben alleen naar Amerika ge
komen, om jou te zoeken."
„Maar uw doel riep Inez met toornig
ongeduld uit.
„Gelooft ge dan," ging zij voort, „dat
ik u met open armen begroeten zalf wal
ik u weenend om den hals vallen zal, en
uitroepen zal: hier ben ikDoe met my,
*at ge wilt r Wanneer dat het geval is,
dan hebt ge u deerlijk in mij vergist.
„Ha, ha 1 Ge begrijpt niet, met welk
een schepsel gij te doen hebt. Ik geef O
toe, dat er spaanseh bloed door mijne ade
ren stroomt; maar ik waarschuw u, dat het
even onstuimig, even vurig is als het uwe,
en ik zeg u vooruit, dat ik u verstoot,
dat ik niets met u te doen hebben
wil."
Zij had hartstochtelijk en heftig gespro
ken en zij gaf aan de laatste woorden nog
een scherperen nadruk, doordat zy methara
voeten luid op den grond stampte.
De oogen van haren cavalier fonkeldeq
