Onze hoop. Laat Verzoend. Donderdag 31 December 1893. 40ste Jaargang Ho. 3134. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Z a 1 e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend ^ummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Gemeente Sehagen. Heeft ©oed^evondesi FEUILLETON. AliEseu licus-, COURANT. AimlSlIiE- k LllRlllNlL ■SS Uitgever: J. WINKEL Bureau: SCMAOKN, K^aau, 4. Bekendinafeaiis'eu. - De Burgemeester van Sch»geu brengt ter algemeene kennis, dat ingevolge aanschrij ving van den Heer Minister van Water staat, Handel en Nijverheid, ter gemeente secretarie ter inzage liggen de door Zijne Excellentie vastgestelde modellen >oor de kennisgevingen bedoeld bij de artt. 12 en 13 of 27 der Veiligheidswet (Wet van 20 Juli 1896, Staatsblad No. 137.) Tot het doen dier kennisgevingen, waar omtrent ter secretarie inlichtingen worden verstrekt, zijn verplicht de hoofden of be stuurders van fabrieken en werkplaatsen, waarin een krachtwerktuig pt een oven wordt gebezigd, of in den regel tien of meer personen verblijven. 'Sehagen, 29 December 1896. De Burgemeester voornoemd, S. BEKMAN. De Burgemeester van Scüagen brengt ter kennis van belanghebbenden de vol gende beschikking, vau dea heer Minister van Binnenlandsche Zaken „De Minister van Binnenlandsche Za ken, Gelet op de artikelen 40 en 44 van het Koninklijk Besluit van 10 Juli 1896 (Staatsblad No. 104), waarbij nader wordt bepaald, welke ziekten van het vee voor besmettelijk worden gehouden en welke der in de wet van 20 Juli 1870 (Staats blad no. 131) genoemde maatregelen bij het heerschsn of bij het dreigen van el ke dier ziekten moeten toegepast worden, met ingang van 19 December 1896 in te trekken zijne beschikking van 7 De cember 1896 No. 4488, afdeeling Me dische Politie (Nederlandsche Staatscou rant van 8 December 1896 no. 289), waarbij het vervoer van herkauwende dieren en varkens naar het overige gedeel te des Kijks verboden is, uit een kring, omvattende de Provinciën Groningen, Eriesland (met uitzondering van de tot die Provincie behooreude eilander), Dren the, Overijsel, Gelderlaud en Utrecht, als mede een deel van de Provinciën Noord holland, Zuidholland, Noordbrabant en Lim burg. Deze beschikking zal worden geplaatst in de Nederlandsche Staatscourant. 's Gravenhage, 17 December 1896. (get.) van Houten. Sehagen, 29 December 1896. De Burgemeester voornoemd, S. Barman. Burgemeester en Wethouders van Seha gen gelet op art. 265 der Gemeentewet, bren gen ter kennis van belanghebbenden, dat het door Heeren Gedeputeerde Staten op den 23 December 1896 goedgekeurde sup pletoir kohier van den hoofdelijken om slag dezer gemeente en dat voor de belas ting op de honden, dienst 1896, gedurende vijf maanden ter Secretarie der gemeente voor een ieder ter lezing is nedergelegd. Bezwaren tegen den aanslag kunnen binnen 3 maanden na den dag der uitrei king vau het aanslagbiljet, bij den Raad, op ougezegeld papier, worden ingebracht. Sehagen, den 29 December 1896. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. Burgemeester en Wethouders van Seha gen, noodigen bij deze belanghebbenden, die over den jare 1896 van de gemeente iets te vorderen hebben, uit, hunne reke ningen vóór of op den lsten Februari a.s. ter plaatselijke Secretarie in te leveren. Sehagen, 29 December 1896. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. Wat hebben de vooruitstrevende vrij zinnigen, zij, die in de Liberale Unie hun vereenigingspunt vinden, te hopen, te verwachten van de toekomst Roman naar het E n g e 1 s c h 25. van Ella Wald. Mr. Meredith verviel in een diep gepeins en nadat hij eenige oogenblikken strak voor zich uit bad zitten stareD, wendde hij zich be daard tot den jongen en zeide „Will, ik zal je eens eena geschiedenis vertellen, die waar gebeurd is en wanneer ge die beelemaal hebt gehoord, moet ge mij uwe meening daar eens over zeggea. Voor ongeveer driejaren leelden Mr. Anthony Plympton en zijne eerste vrouw de dame, die gij vandaag hebt ontmoet is de tweede daar kalm in hun kasteel. „Zij haddon een' zoon, die na verloop van tijd met eene zeer lieve, mooie dame huwde maar zij had het ongeluk, arm te zijn en daarom weigerden de trolsche ouders, hunne toestemming tot dit huwelijk te geveo en verstieten zij hun'zoon. De jonge manen zijne mooie vrouw reisden daarop naar Europa, waarheen eene andere vrouw heo volgde, die gedacht had, dat de jonge Mr. Plympton haar zou trouwen en zij was over deze teleurstelling zoo verbitterd, dat zij een' eed zwoer, het leven van het jonge paar te verwoesten. Zij hield haar woord. Zij zaai de tweedracht tusschen de beide geluk kige menschen eu verleidde eindelijk den man, zijne vrouw te verlaten en de ver leidster te volgen, en met haar naar Rome te gaan. „Spoedig daarop werd Mr. Plympton zee r ziek en stierf, de vrouw, die zich zoo schan delijk had gedragen, reisde toen naar Pa rijs terug en bezocht de ongelukkige, jonge vrouw en bespotte haar over het welgelokken harer booze plannen. „Na verloop van eon korten lijd keerde do lieve weduwe met haar kind naar Ameri ka terug, ging naar den vader van hasr gestoiven echtgenoot en vroeg daar bescher ming voor haar kind en zichzelve. „Hij bespotte en beleedigde haar, weiger de haar de minste ondersteuning, ofschoon Mr. Ralph een flink fortuin had nagelaten. „Zoodoende werd de arme weduwe ge dwongen, voor zichzelve en haar kind het brood te verdienen. Mr. Plympton ging vervolgons op reis om eenige inlichtingen te gaan inwinnen, omtrent bet sterven van zijn zoontoen bij terugkeerde, nam bij zijne tweede vrcuw mede, dat was diezelfde mus Golding, die zijn' zoon ten gronde gericht had en „Drommels! Is dat diezelfde van vanmid dag riep Will ten hoogste verwonderd uit. „Ja en sedert den dood van haar echtge noot die stier! in den afgeloopen winter heeft zij da, jonge weduwe nogmaals met hare vervolging gekweld ea wel daarmede, dat haar kleine zoon alles zal erven en het dochtertje van de andere daardoor niets krijgt." Bij deze woorden sprong de knaap ont steld op en zijn galaat was bloedrood ge worden. „Is zij het mijne Mrs. Plympton van wie gij mij hebt verteld riep hij ten zeerste opgewonden uit. „Ja Will, het is de goede dame, die reeds zooveel voor u gedaan heeft." „En en de kleine Hope? Moet zij al het geld missen, doordat er bij die an dore een zoon is giDg hij voort, terwijl zijn geheele lichaam sidderde. Ja, zonder die kleine erfgenaam bij me vrouw Inez, zou het grootste gedeelte der bezittingen aan Hope behooren, dat wil zoggen, als Mrs. Ruth zou kunnen bewij zen, dat zij de wettige echtgenoote is van Mr. Ralph en „O, God I" riep de jongen woest uit, zoodat Mr. Meredith hem zeer verwonderd aanzag. Nadat het ventje dezen kreet geslaakt had, zakte hij weder op den drempel neer. „Ik hoorde vandaag genoeg van nw ge sprek me'. Mrs. Inez, om argwaan te koes teren, of dit kind wel de wettige nakome ling is van Mr. Anthooy, of eigenlijk een ondergeschoven kind is. „Wanneer dit het geval is, Will, en gij do waarheid weet, is het jeu plicht, deze zaak te onthullen. Ik ben van plan eeE proces to beginnen, hopende in staat te zijn, Mrs. Ruth het vermogen van Ralph Plymp ton te doen verkrijgen en zoodoende onze lieve Hope eene rustige toekomst !e verze keren. Maar wanneer wij kunnen bewijzen, dat Inez de wereld een' valscben erfgenaam heeft voorgehouden, zijn wij in staat, de kleine Hope nog grooler vermogen te verze keren." „Maar wat zal er dan van den kleinen jongen wordeD, wanneer gij dat knnt bewij zen vroeg Will met eon zeer bedroefd ge- laut. „Hij zal hij haar daar dan niet meer mogen blijven en zal dan zeker in een weeshuis geduwd worden." Mr. Meredith doorzag den knaap bijna ge- j heel en begreep nn alles volkomen, hij was er van overtuigd, dat er voor Ruth zeer veel Zelfs al gaan wij uit van de veron derstelling, dat zij hunnen plicht zullen doen, hun recht zullen handhaven, hunne taak zullen volbrengen, dan nog zouden wij bezwaar moeten maken, om ten op zichte van de toekomst eenige voorspel ling te doen. De gisting is nauwelijks aangevangen en de klaring nog niet begonnen. Om te zien, hoe troebel de toestand nog is, heeft men eenvoudig te letten op dit feiteen voornaam blad oordeelt, dat het programma der Amsterdamsche Kiesvereeniging, De Grondwet, zich al leen door vaagheid en breedsprakigheid van dat der Liberale Unie onderscheidt. Hetzelfde blad daarentegen vindt dat der andere vrijzinnige kiesvereenigingen wonder mooi en veel beter dan dat der Liberale Unie. En wat blijkt nu, als men door den droesem, dien het gistings proces aan de oppervlakte brengt, heen- ziet Ditdat het program der laatst bedoelde kiesvereenigingen op een haar gelijkt op dat der Liberale Uniemet het eenig verschil, dat het vager, min der precies, minder duidelijk begrensd isdat daarentegen den opmerkzamen waarnemer een kenmerkend principieel verschil tusschen het program der Grondwet en dat der Liberale Unie in het oog moet springen. In het pro gram der Grondwet zijn oud-liberalen aan het woord, in dat der Liberale Unie de Tooruitstrevende vrijzinnigen. In dat der andere kiesvereenigingen Ja, wij zeggen van andere menschen niet gaarne onaangenaamheden, maar wij konden ons toch niet weerhouden, aan den hoed van wijlen den heer Haff- mans te denken, toen wij dat program lazen Wij zullen dit onderwerp nog laten rusten. Misschien ontwikkelt de toe stand zich weldra wat nader, en zal het dan blijken welken weg de liberalen, die niet met de Liberale Unie meegaan, uit willen, wie hunner inderdaad op een' anderen grondslag staan en een ander doel in het oog vatten, wie in waarheid éénes geesteskinderen zijn, maar alleen in uiterlijkeu vorm of in het pad, dat zij bewandelen, zich van hunne broeders gewonnen was, wanneer bjj deze geschiede nis tot in de fijnste puntjes te weten kwam. „Will," zeide hij ernstig, „ik ben er bij na zeker van, dat het kind, dat nn als de erfgenaam van den ouden heer Plympton staat aangeschreven, met u verwant is een jongere broer wellicht Gij hebt we! ge zegd, dat ge geen enkelen bloedverwant hadt, maar dit alles doet mij het tegendeel geloo- ven." „Hm!* bromde de jongen, er zeer onrus tig uitziende. „Laat ons aannemen, dat, neen, ik zal het n vast en zeker belooveu, dat voor den jongen van Mrs. Inez uitstekend zal worden gezorgd en dat hij niet naar een weeshuis zal worden gezonden, maar dat wij bem zul len opvoeden en helpen, tot zoolang hij in staat zal blijken te zijn, op eigen wieken te drjjven. Eveneens zoudt gij persoonlijk, zoo als evenwel reeds ons plan was, een paar jaar naar eene goede school worden gezon den, om daar da noodige kennis op te doen, die n voor uw volgend leven zeer nuttig zal zijn. Kan dit alles u dan rog niet verleiden, mij de heele zaak haarfijn te vertellen en mij niets te verzwijgen van datgene, wat gij omtrent dat kind weel?" Will Browning zat ten poosja stil voor zich cit te staren, zijn oog was verduisterd, zijn blik neergeslagen 'en zenuwachtig zat hij nog op de kiezelsteenen te slaan. Eindelijk zag hij Mr. Meredith aan. „Ik wilde - wilde, dat gij dit laatste niet gezegd had," merkte Will op, „want het heelt er veel van, alsof gij - gij -" „Alsof ik omkoopen wilde, om n aan de andere ontrouw te doen worden," antwoordde Mr. Meredith lachend. „NeeD, dat is het niet, Will," ging hij ernstig voort, „want ik verlang slechts van o een groot onrecht te helpen goedmakeD, terwijl die vrouw n dwingt, eene misdaad te helpen verborgen houden.® „Dat bedoelde ik Diet,1' antwoordde de knaap, eene kleur krijgend. „Ik bedoelde, dat het niet noodwendig was, mjj iets te beloven, opdat ik mijne weldoenster Mrs. Rath zon helpeD, 'k zon voor haar door het vnnr willen gaan, ja, dat zou ik en die an dere baat ik. Maar gelooft ge, dat de klei ne Hope haar rechtmatig deel zon krijgen, als dat andere kind er niet was?' „Zeker ben ik daar niet geheel van. Er bestaan zeer groote moeilijkheden. Bijvoor beeld was Mrs. Ruth zoo ongelukkig, bare (rouwaote te verliezen en „Heb ik het niet gedacht riep Will luid, zijn stok een eind weegs been gooiend en in de hoogte springend. „Waar heeft zij onderscheiden. En misschien ook blijkt het eerlang, of men partij getrokken heeft van deze les der historie wie in het parlement niet bedrogen wil uitkomen, moet ver langen, dat er bij de stembus klare wijn geschonken worde en dus tegenover zij ne candidaten de punten op de z'« zet ten, zooals hij verlangen moet, dat de candidaat dit tegenover hem doet. Dat daarvoor een scherp belijnd pro gramma noodig is, is even duidelijk als dat zoo'n program niet een imperatief mandaat is, eene bewering zonder grond, die alleen dient om zich aan preciese meeningsverklaringen te kunnen onttrek ken. Wij staan bij die bewering al thans voorshands niet stil. Als wij geen voorspellingen wagen in algemeenen zin, behoeven wij daarom nog niet geheel te vermijden, enkele ba kens uit te zetten op den weg, die naar onze meening voor ods ligt. Er zijn toch eenige verschijnselen, die gelegen heid geven, een paar merkteekenen vast te stellen. Een dier verschijnselen, waarop wij reeds wezen en dat ieder in het oog moet springen, is de groote overeenstem ming in de verschillende programma's. Toegegeven, dat die overeenstemming oppervlakkig en uitwendig isdat zij meer geldt van de onderwerpen, die er in vermeld en van de keuze der woor den, waarin zij voorgedragen worden toegegeven, dat bij alle overeenstemming in uiterlijken vorm hier in principe iets anders bedoeldelders de richting waarin de uitvoering plaats zal hebben, of de grens tot waar men gaan wil, niet dui delijk is waar te nemen, men kan daaruit dit gevolg trekken, dat de op de meeste programma's voorkomende onder werpen die zijn, welke in de eerste plaats de aandacht trekken en de aandacht ver dienen. Nu behoeft men niet te denken aan de bewering, die wij hoorden uiten, toen wij dezer dagen op die opmerkelijke o- vereenkomst de aandacht vestigden: „Och, men heeft elkaar eenvoudig nageschre ven," noch op die andere„hm, ze dio verloren „In New-York, ongeveer drie dagen na dat zij getrouwd was, in h >t hotel Elles- more." „Hoera! Ik heb dia acte gevonden," riep Will bijna boiten adem uit, bij holde vervolgens het huis in en naar zijne kamer. Mr. Meredith bleef hem sprakeloos van ver wondering nastaren en niet in staat, om iets te doen. Binnen enkele minuten was Will weder terug, hoestend en proestend van opwonden- heid en haast. „Hier is het! Daar heb ik de acte 1" riep hij, terwijl hij het samengevouwen papier in de banden van Mr. Meredith drukte. Basil voelde dadelijk, dat het een perka ment was, dat hem in handen geduwd werd, en zijn hart klopte Inide van vreugde. „Wat bedoelt ge Waar hebt ga dat gevonden prevelde Mr. Meredith. „Ik vond het op een zekeren dag in bet papiervat van het hotel Ellesmere, voor ongeveer drie jaar geleden, in September. Mjjne moeder kon schrijven, en ik wilde het zoo gaarne leerenmaar wij waren te arm om papier te koopen. Zoodoende was het mijne gewoonte, de papiervaten na te snuffelen, om onbeschreven papier er uit te halen en ook, om postzegeb op te zame len. Op dien bewasten dag vond ik ook dit en dat leek mij heel geschikt voor mijn doel, want de achterkant was zoo mooi glad en nog niets Devuild. „Ik bewaarde het en dacht er niet meer aan, tot ik het op een' avond aan mijne moeder gaf, opdat zij voor mij daar een paar voorbeelden zon opschrijven. Zij zeide mij, dat ik dat niet mocht doen, want dat het eene tronwacte was en iemand die zeker had verloren, en wellicht over dat verlies zeer treurig was.® „Waarom hebt gij het papier toen niet naar het hotel teruggebracht of daar in lichtingen gevraagd, wie dat papier verloren kon hebben?" „Ik wilde dat ook doen mijnheer, maar de eigenaar van het hotel was in dien tnsschentijd gestorven en iemand anders bad bet hotel gekccht. Ik wist, dat al mijne moeite to vergeefs zou zijn geweest." „Hot is verwonderlijk en zeer vreemd, dat gij dit papier zoolang bewaard hebt," zeide Mr. Meredith nadenkend, terwijl hij het kostbare document ontvouwde en daar, tot zijne volkomen geruststelling de beves tiging zijner hoop las, want het was de tiouwaele, die Rnth in den bijbel had ge bieden natuurlijk tegen elkander op, om de nieuwe kiezers te lokken," om daarin voor de Liberale Unie een verblij dend teeken te zien, want als de ande re vereenigingen haar niet hebben na geschreven en niet tegen haar opbieden, dan zijn ze eenvoudig later gekomen tot dezelfde denkbeelden, waartoe zij het eerit gekomen is. Zij het eerst. Want haar programs zijn niet de vrucht van het oogenblik zij zijn de re sultaten van ernstige voorbereiding en veel zijdig overleg tusschen bestuur en aange sloten vereenigingen, maar van een over leg, dat wel in vorm en bijzonderheden tot wijzigingen aanleiding gaf, maar in hoofdzaak het aanvankelijke plan, alleen in beteren vorm, tot uitvoering bracht. Hare denkbeelden nu ook door ande ren, geestverwanten en tegenstanders, te zien huldigen, dit bewy3t den juisten blik, dien zij op de volksbelangen had. Eene tweede opmerkelijke bijzonder heid is dit, dat de programs der Liberale Unie aan duidelijkheid, en scherpe be grenzing niets te wenschen overlaat dit blijkt daaruit, dat de anderen, bij al le pogen om eigen denkbeelden zooveel mogelijk in hare Yormon te hullen en aan die der Liberale Unie gelijk te maken zich niet met de programma's der Libe rale Unie kunnen vereenigen, en dat zij, die naar hunne verklaringen met de rich ting der Liberale Unie meegaan, alleen een ander program ontwerpen, omdat het program der Unie hun te bindend, te eng is, wat met andere woorden niet anders zeggen wil dan ditde Liberale Unie legt in hare programma's niet alleen hare beginselen en hare plannen voor de naas te toekomst bloot, maar doet dit ook zoo, dat ieder, die het er mee eens is, er zich volmaakt mee vereenigen kan, maar dat ook ieder, die niet hetzelfde wil, of hetzelfde op andere wijze wil, onmid dellijk ziet, dat hij onder hare vanen niet thuis behoort. Dit bewijst, dat zij den moed harer overtuiging heeft, dat zij onomwonden, klaar en duidelijk tot vriend en vijand zegt„dat willen wij en zóó willen wij het". legd en die zoodoende verloren geraakt was. „Ja mijnheer," antwoordde Will, „het is met dat papier wonderlijk toegegaan, want dikwijls genoeg heb ik het reeds in mjjne handen gehad om bet weg te werpen, maar telkens scheen bet wel, of eene onzichtbare hend mij terughield, en bovendien had ik eane bijzondere voorliefde voor die deftige namen en daarom heb ik bet papier altijd met eenige andere zaken mijner moeder zorg vuldig bewaard". „Het verwondert mij, dat gij er al reeds niet eerder met Mrs, Plympton over gespro ken hebt," merkte Basil op. „Daar heb ik ook reeds aan gedacht. Ik heb baar al reeds eens willen vragen, of zij nog andere namen had, dat was, toen zij mij in het ziekenhuis bezochtmaar op haar kaartje stond slechts Mrs. Ralph Plympton en ik wilde mij niet met aangelegenheden van anderen bemoeien. Maar nu gij mij ha re geschiedenis verteldet, was het mij al reeds spoedig duidelijk, dat het papier haar toe behoorde." „Nn Will, het zal bewezen worden, dat het voor haar van de grootste waarde is," deed Mr. Meredith opmerken. „Het zal haar in staat stellen, het grootste deel van de bezittingen voor de kleine Hope te ver krijgen." „O, gelooft ge dat werkelijk riep Will levendig nit. „Ik weet dat zeker, mjjn jongen. Had zij de irouwacle vroeger in baar bezit gehad, zij zon reeds in hare rechten zijn hersteld." „Wie zon nu ook gelooven, dat een stuk papier zooveel wasrde had," zeide de jon gen eindelijk, het papier met groote bewon dering aanziende. „Ik hoop, dat gij het uwe weldoenster niet misgunt, Will vroeg Mr. Basil, terwijl bij den jongen strek in het gelaat zag. „Neen mijnheer, ik was er slechts maar een oogenblik bedroefd over, dat die kleine jongen bi) die andere Mrs. Plympton zijn goed thuis en best leventje zou verliezen," autwoordde do knaap bedaard. „Maar het is waar, ik mag niet toestaan, dat er iemand verstoken blijft van iets, dat haar rechtmatig toekomt. Wat die andere vrouw betreft, die zou ik wel eens als bedelares willen zieD," eindigde de jongen vinnig, zijne vuist in de richting van Hazlewood Heights schuddend. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1896 | | pagina 1