r
De toestand van den
Czaar aller Russen schijnt toch ernsti-
r, dan men aanvankelijk meende. De
eue Freie Presse, die, zooals reeds
meermalen gebleken is, goede betrek
kingen in Russische regeeringskringen
schijnt te hebben, verneemt, dat „het
bericht over de pijnlijke drukking, die
de Czaar ondervindt op de plaats, waar
hij indertijd in Japan' aan het hoofd
werd gewond, niet geheel ongegrond is.
De wond schrijnt zoo, dat de Czaar be
sloten heeft, niet langer te wachten,
maar zich aan eene operatie te onder
werpen.
Lte
„De Russische geneesheeren, die over
het geval geconsulteerd zijn, verklaren,
dat, toen de wond werd toegebracht,
-eene bloeduitstorting onder het schedel
dak heeft plaats gevondendit bloed
y is langzamerhand verhard en veroor-
zaakt de drukking op de hersenen, die
de Czaar onhoudbaar vindt.
'Doch de geneesheeren hebben ge-
weigerd, de verantwoordelijkheid te aan
vaarden voor de trepanatie, de schedel
boring, die voor het herstel van den
Czaar noodzakelijk is. Een buitenlandsch
geneesheer is dientengevolge naar St.-
Petersburg ontboden en is reeds in de
Russische hoofdstad aangekomen.
„Ten einde op alle gebeurlijkheden
voorbereid te zijn, heeft de Czaar een
regentschap ingesteld, aan het hoofd
waarvan grootvorst Wladimir staat."
Van Engelsche zijde wordt dit be
richt overdreven genoemd. Hbld.
Een beul op pensioen.
De Fransche beul Deibier, of Monsi
eur de Paris, zooals hij in Frankrijk
is^vordt genoemd, trekt zich terug uit
iSjie zaken, zoo schrijft men althans
uit Parijs K'ila. Zeit. Als wij
het wel hebben, was het ditzelfde blad,
dat reeds voor een jaar of drie ditzelf
de bericht opnam. Maar nu moet het
heusch waar zijn, hij heeft genoeg van
zijn koppen-snellend werk en wil rus
tig zijn verder leven als rentenier door-
brengen in het bekoorlijke voorstadje
fl. van Parijs, Billancourt, onder den naam
1 van Moreau. Want zijn eigen naam is
meer berucht dan bemind. Geen won
der, als men 500 hoofden heeft laten
vallen 1
De schade wordt, ofschoon de kerk niet in Europa en in Amerika niet minder.
zoo groot is, geschat op minstens
f 120,000.
Een twaalftal wakkere
Denen zijn de slachtoffers geworden van
hunnen heldenmoed eu plichtsbetrach
ting. Zij waren met de reddingboot
op Jutland uitgegaan, om twee vermis
te visscherspinken op te sporen. De
boot sloeg om en de opvarenden ver
dronken. Tien
en kinderen.
In den staat New-York nu hebben
verschillende fabrikanten het vorige
jaar weten te bewerken dat er een
wet werd aangenomen, volgens welke
het verboden is, om in de gevangenis
sen voorwerpen te laten vervaardigen,
waardoor aan vrije arbeiders concurren
tie wordt aangedaan. Deze wet trad
met 1 Januari in werking. Zij maakte
eensklaps duizenden gevangenen, die
el in omtrek, met de nieuwste machines
en ovens, bad- en toiletkamers voor het
personeel en een eigen waterleiding en mo
len.
De waarde van het gebouw wordt op
200000 kronen geschat. De fabriek kan
per etmaal 5000 brooden afleveren,
Van verschillende z ij den
komen nu nadere berichten over het lot
van den beruchten lnitenant von
van
hunner hadden vrouw nog zicll oniedig hadden gehouden
met de vervaardiging van schoenen,
-Drie-kwart der soldaten schuiers, kleeren, rieten voorwerpen,
het Russische leger kunnen lezen enz. tot werkloozen. Maar de autori-
noch schrijven, als zij in dienst komen, teiten der gevangenissen stonden voor
maar allen kunnen het, wanneer hun' j de moeilijke vraag, wat ze nu met de
diensttijd verstreken is.
gevangenen zouden uitvoeren
Daar men geen anderen uitweg wist,
In China worden g^ecna-1 men ze 0p <je binnenpleinen der
maken,
Se honderd-kilo-club
-- iTeil 18en dezer maaud had te Parijs
eene vergadering plaats van de honderd-
kilo-club. Vijftig Parijsche burgers, van
welke ieder, voor hij de zaal binnen
kwam, op eene balans moest bewijzen,
at hij miftstefis 100 kilogram woog,
kwarïïën bijeen onder het voorzitterschap
van den rentenier Fèche, die wel een
machtig groot heer moet zijn, want hij
weegt 160 kilo. Eenige dagen te voren
was deze heer met eene huurkoets in
eengestort op een der boulevards, en
de overblijfselen van het rijtuig vorm
den eene eeretropee boven den zetel van
den president. Die zetel was een zwa
re eikenhouten leunstoel, die reeds on
der bodewijk XIII talrijke bewijzen van
sterkte had gegeven.
Het doel der vereeniging isgoed di-
neeren, veel dineeren. Op het program
ma staat wel is waar ookgemeen
schappelijke uitvluchtjes, maar wie de
heeren nauwkeuriger kent, weet wel,
,t hot daartoe niet zoo gauw komt.
Onder de voorstellen, op de laatste bij
eenkomst ter tafel gekomen, behoort
ook h6t plan om en corps deel te nemen
aan de carnavalsfeesten van 1897. Men
zal dan zorgen, de eereplaats te ver
werven, onmiddellijk achter den „vetten
os."
Eene kerk verbrand.
Eene der oudste kerken van Engeland,
die van St. Marie en Laurence te Bols-
over in Derbyshire is maandag door
brand geheel verwoest.
Het oude orgel, de prachtig gebeeld-
Duwde preekstoel, de oude eikenhouten
de koorbank, alles is verbrand.
Ook een prachtig marmeren beeld,
dat reeds 165 jaren oud is, is vernield.
dal
len tijger beenderen als medicijn gebruikt.
Men gelooft daar, dat het aan den pa
tiënt de kracht van een' tijger verleent.
In de Vereenigde Staten
heerscht streDge koude. New-York,
waar de thermometer maandag 14° C.
onder nul stond, was nog een der warm
ste plaatsen te Chicago vroor het 27°
C. en te Saranac Lake in den staat
New-York zelfs 35.5°. Alleen langs de
Golf van Mexico vriest het niet.
Vooral te Chicago heerscht groote
ellende onder de armen. Honderden
menschen brengen den nacht in de po-
litiebureaux door en 50,000 menschen
ontvangen bedeeling.
Praalzucht.
De zucht der democratische Ameri
kanen naar klinkende militaire titels is
welbekend. Het wemelt daar van ka
piteins, kolonels en generaals, en er
zullen wel meer officieren dan soldaten
zijn. Het ergste gaat het in Texas toe.
Texas kan ons, zoo spotte de P h i-
ladelphia Press, in geval van een'
oorlog met Spanje, 9604 generaals,
317.414 kolonels en 73.001 oversten,
majoors, kapts. en andere officieren
leveren.
Te Philadelphia heeft
dinsdag een groote brand gewoed,
waardoor dertig gebouwen in de asch
zijn gelegd. De schade wordt geraamd
op 2.600,000 dollars.
Bij het lossen van saluut-
schoten aan boord van het Zweedsche
corvet Bander ter hoogte van Alexan-
drië, sprong een der kanonnen. Twee
matrozen werden gedood en velen ge
wond.
E en bl ij- eindigend treur
spel.
Te Bremen had op de Hollersee een
tragi-komiek ongeval plaats. Gedu
rende een ijsfeest speelde een muziek
korps, de muzikanten werden, 't was
avond, op een podium geplaatst, waar
van de omgeving door een groot cokes-
vuur verwarmd werd. Door de warmte
van het vuur smolt echter het ijs, zoo
dat eensklaps het podium met al zijne
muzikanten er door viel, en zoo diep
inzakte, dat sommigen geheel, anderen,
tot aan de borst in het water geraak
ten. Gelukkig hield het podium verder
verzinken tegen en daar de oever niet
ver af was, kwam er spoedig hulp allen
kwamen er met een koud bad af. Al
leen gingen eenige instrumenten ver
loren.
Arbeid in de gevangenis.
De waarde en de zegen van den ar
beid zijn wel nooit duidelijker aan den
dag gekomen, dan in de laatste weken
in den staat New-York in de Veree
nigde Staten, Zooals in bijna alle Eu-
ropeesche gevangenissen heerschte
tot nog toe ook in Amerika de gewoonte,
om de gestraften te laten werken en
hen bezig te houden met een' arbeid,
die wat opbrengt voor den staat en
voor de gevangenen tevens eene klei
nigheid. De opbrengst dezer produc
ten uit de gevangenis diende om de
gevangenen te onderhouden.
Tegen dit stelsel is vaak opgekomen
gevangenissen lange marschen
steeds heen en weer. Dit beviel den
gevangenen in 't eerst wel, maar wel
dra had het nieuwe deu prikkel verlo
ren. Doodelijke verveling viel neer
over dat leger van werkloozen. Het
gedwongen niets-doen werd zoo moei
lijk voor de gevangenen, dat zij de
cipiers met smeekbeden bestormden,
bun arbeid te verschaffen, van welken
aard ook, daar het alleen de arbeid
was, die de gevangenis dragelijk maak
te.
Ook de geneesheeren in de gevange
nissen wezen er met nadruk op, dat
de gevangenen moeten worden bezig ge
houden, daar anders te vreezen was
voor het uitbreken van gemoedsziekten,
krankzinnigheid en andere kwalen. Maar
hoe? Men weet het niet. Men heeft
reeds allerlei plannen geopperd, men
wilde het drukwerk der regeering laten
verrichten door de gevangenen, maar
daartegen kwamen zij weer op, die
thans daarmee geld verdienen. En zoo
gaat het met alle dingeD.
Zonderling toeval. Eene
oude dame, draagster van een' bekende*
naam, ligt sedert geraimen tijd zwaar ziek
in Weenen. Zij is weduwe en tot bloed
verwanten bezit ze slechts den echtgenoot
harer afgestorven dochter en eene tweede
dochter, die voor twintig jaar met den be
minde, welke men haar verbood te huwen,
haar ouderlijk huis verliet eu door hare
ouders verstooten werd. In het testament,
dat de zieke vrouw liet opstellen, werd
met geen enkel woord van de verstootene
gewag gemaakt, en de schoonzoon, die op
eene groote erfenis wachtte, wendde alle
voorzorgsmaatregelen aan, om te zorgen,
dat geen vreemd persoon met de zieke in
aanraking kwam. Hij zelf nam eene op
passeres en beloofde deze eene aanzienlijke
som, wanneer geen nieuws uit de buiten
wereld in het stille huis der lijdende vrouw
doordrong, want hij was bang voor het
plotseling voor den dag komen van de
verstooten dochter. Hoe verbaasd was ech
ter de erfenislustige, toen hij op een' avond
den notaris en twee getaigen aan het bed
van zijne schoonmoeder vond, bezig een
nieuw testament op te stellen, waarin de
nog levende tweede dochter op grootmoe
dige wijze, die ver boven het wettig
aandeel ging, bedacht werd. Toen de
schoonzoon hierover in toorn geraakte en
boosaardige woorden tegen de onwelkome
erfgename uitstiet, stond de door hem zelf
aangenomen ziekenoppasseres op en riep
hem toe, dat zij zelf de vergeten dochter
was, en dat zij met behulp van deze
list den weg in het huis en tot het
hart harer moeder had teruggevonden.
D e N or d vertelt, dat pre
sident Fanre in Juli naar Petersburg zal
gaan. Hij zal de reis maken over zee aan
boord van een Fransch oorlogsschip. Een
eskader van pantserschepen zal hem ge
leiden.
—•Op de Berlijnsche scholen
is de lei afgeschaft op bevel der overheid.
Voortaan moeten de kinderen schrijven
leeren met potlood op papier.
Te Kopenhagen is eene
groote modelroggebroodbakkerij opgericht.
Het is een gebouw van 7000 vierkante
et
oe'
k
.ah
leu, daar de opgewondenheid haar bijna be
lette, een woord te spreken, „nu heb ik ge
zegd, wat ik gaarne wilde zeggen en nu ga
ik heen. Maar gij, Rnth PlymploD, gij zult
nog wel van mij hooren. Ik zeg u, dat dit
de laatste overwinning is, die gij op mij
behaald hebt en die slechts dient, om mij
nen baat voor n nog te vergrooten en er zal
een tijd komen, waarop ik in staat zal zijn,
u dan voet op den nek te zetten. Wees
dan echter op awe hoede, want bij den hemel,
mijne wraak zal vreeselijk zijn I*
Zij s'ond op en wendde zich naar de
deur, als wilde zij de kamer verlaten.
„Ba! Ja I" riep zij plotseling uit, zich
weder omdraaiend. „Er is wellicht nog een
zaakje, waarover bet spreken de moeite loo-
nen zal. Uij allen begrijpt natuurlijk, dal de-
ge man," en bierbij wees zij met beven
de vingers op den Spanjaard, „mijn eigen va
der is. Zijn ware naam is Castillo,
ofschoon hij bier in de laatste jaren geteeld
heeft als John Payn, privaat-secretaris van
air Noëll Rotbwick. Hij kwam expresseljjk
met het doel naar Eagelaod, om zich in het
vertrouwen van mjja' grootvader te dringen,
met wiens dochter hij was getrouwd.
~„Xf\den tijd, dat hij bij den ouden baron
in diens* was. deed bjj zijn best, om mijn
apoor te vhiden, met het plan, mij als erfge
name te do&p erkennen en mij zoodoende
alles in handen te spelen en zelf een flink
aandeel van defl buit te ontvangen. Hij waB,
wat zijn uiterlijk betrof, in de laatste jaren
zoo veranderd, dat hij er niet bevreesd voor
behoefde te zijn, dat de baron in hem zijn'
schoonzoon zou herkennen en zoodoende ge
lukte het hem, zijne plaats als privaat-secra-
taris te behouden. Hij was gedurende acht
jaren de vertrouwde van mijn' grootvader,
en kende diens zaken ten laatste beter dan
hijzelf.
„Ja, dat is u niet zeer aangenaam, senor,
niet waar," viel zij spottend uit, haar vader
minachtend aanziende, „dat ik al deze bij
zonderheden uil uw opofferend leven aan de
algemeene bekendheid prijs geef. Maar de
vrienden hier mochten er soms eenig belang
in stellen. Er is vroeger over gesproken,
dat baron Noëll geen testament gemaakt had
Brüsewitz. We zullen ze nn maar
voor waar houden, en gelooven, dat de
luitenant veroordeeld is tot 3 jaren en 20
dagen gevangenisstraf en verwijdering uit
het leger, en dat hij reeds naar de ge
vangenis te Freiburg is overgebracht.
Dit is inderdaad eene vrij zware straf,
de omstandigheden in aanmerking geno
men. De krijgsraad had te kiezen tus-
schen twee artikelen van het (burgerlijk)
strafwetboekart. 212, dat voor doodslag
zonder voorbedachten rade een strafmiui-
mum van 5 jaren, en art. 218 dat, bij
uittarting of andere verzachtende omstan
digheden 6 maanden als laagste straf vast
stelt. De krijgsraad heeft, blijkens de
langdurige gevangenisstraf, wèl verzachten
de omstandigheden aangenomen, maar dit
toch betrekkelijk weinig laten wegen.
Als er nu maar geen begenadiging
volgt.
Onlusten te Bordeaux.
De studenten te Bordeaux waren ontevre
den met het aantal plaatsen, dat hun in
den schouwburg was toegestaan bij gele
genheid der inauguratie der hoogeschool,
en die ontevredenheid hebben gelucht in
rumoerige bewegingen. Zoo rumoerig
zelfs, dat zij slaags zijn gekomen met de
politie. Zes agenten en een inspecteur, be
nevens eenige studenten zijn gewond. Een
15-tal dezer laatsten zijn gevangen geno
men. Eerst met behulp der poiitie te paard
heeft men de straten in de nabijheid van
den schouwburg kunnen schoonvegen.
De lawine, die maandag a-
vond neerstortte op het station La Boesa,
waar de paarden verwisseld worden voor
de sleden, die den Berninapas langs gaan,
heeft, zooal» gemeld wordt, de geheele
postkaravaan, te zimen zeven spannen, be
dolven. De beide reizigers waren juist
uitgestapt. Ds postconducteur en twee
voerlieden konden zich nit de sneenw
werken. Het lijk van den postiljon Wolff,
uit Tirol, is gisteren onder de vernielde
slede gevondeD, naast het lijk van een
der paarden.
Eene moeder en dochter
hadden toegang weten te verkrijgen bij
den beroemden pianist Paderewski. De
dochter had nog al een hoogen dunk van
haar eigen muzikaal talent en de moeder wil
de gaarne het oordeel van den virtaoos daar
over hooren. Het meisje zette zich aan
de piano, Paderewski luisterde, ot scheen
althans te luisteren terwijl de moeder
goedkeurend de maat sloeg. Eindelijk
mei een harden laatsten aanslag, stond de
jonge dame van hare tabouret op en het
gezicht der moeder straalde van genoegen,
„Zeg mij nu in vertrouwen," fluisterde
zij den kunstenaar toe, „wat dankt u van
haar
//Zij moet zeer liefdadig zijnant
woordde hij.
„Liefdadig
„Ja," zeide Paderewski, vriendelijk
„liefdadigwant hare linkerhand weet
niet, wat hare rechterhand doet."
Eene doodkist met vee ren.
Een Afrikareiziger vertelt eene vrij on-
gineele geschiedenis. „Een brand, die het
geheele magszijn van den doodkisten maker
vernielde, veroorzaakte vóór eenigen tijd
te Louren?o groot ongerief, daar in de ge
heele stad geen dezer onmisbare voorwer
pen meer te krijgen was. Gedurende drie
weken moest de stad zich behelpen met
drie van veeren voorziene doodkisten, toe-
behoorende aan de gemeente, welke sedert
een zestal jaren dienst doen bij begrafe
nissen van arme menschen. Wanneer er
te Delagoa iemand sterft, die geen contan
ten achterlaat, waarmede de zes rowe plan
ken van den arme kunnen worden betaald,
laat de gemeente zjn stoffelijk overschot
in een harer drie doodkisten naar,het kerk
hof vervoeren. Men plaatst de doodkist bo
ven het graf en door eene vernuftig gevon
den inrichting springt de bodem der kist
open, zoodat het lijk in den kuil valt.
Men haast zich dan, om het met aarde te
bedekken. Deze vernuftige en tevens zui
nige wijze van begraven kan soms voor
dengene, die er de held van is, van zeer
groot voordeel zijn. Ik ken tenminste aan
de kaden te Lourenpo een' man, die er het
leTen aan te danken heeft.
„Een veel te goede klant van de her
bergiers aan de haven om hun niet al
het geld, dat hij met diverse karweitjes
verdiende, in „bewaring* te geven, bezat
hij nog geen vijf centen, toea hij door
eene gevaarlijke koorts op het ziekbed werd
geworpen, waarvan hij niet meer zou op
staan. Toen men overtuigd was, dat hij
het tijdelijke met het eeuwige had ver
wisseld, bracht men hem naar het kerk
hof in eene der vermaarde doodkisten met
veeren. De koelies, die hem droegen,
hadden echter nauwelijks den bodem der
kist in beweging gebracht, of zij hoorden
een verschrikkelijkeu kreet. Zoo hard ze
loopen konden, sloegen de helden op de
vlucht, de fameuze kist en den gewaanden
doode in den steek latend. Iotussohen
kroop de wederspaunige overledene, die
door een' schok van den val in het koele
graf geheel bij kennis was gekomen, met
moeite van onder de kist te voorschijn
na esn dankbaren blik op dit zeer nut-
Keizer Wilhelmwss tegen.
woordig bij het indeelen der recruten van
de lijfcompagnie van het lste regiment der
garde te Potsdam. Hij deed verscheidenen
recruten eenige vragen; zoo informeerde
hij naar de plichten van een' schildwacht
en vroeg o. a.Wat zoudt gij doen,
wanneer gij op post staat en zich verschei-
dene menschen in uwe onmiddellijke nabij
heid bevinden »Ik sou hen waar
schuwen, onmiddellijk uiteen te gaan, Ma
jesteit*
„Goedantwoordde de keizer.
„Maar onderstel eens, dat één man ach
terblijft, op u toekomt en het n lastig
maakt. Wat zegt gij dan?' Met mili
taire kortheid antwoordde de soldaat
„Maak het mij asjeblieft niet lastig, Ma-
jesteit*.
De keizer lachte hartelijk en voegde
den jongen landsverdediger toeKom
kom, ik ga al ik zal het u niet lan
ger lastig maken* en glimlachend wend
de hij zich tot andere recruten.
en
tige instrument te hebben geslageD, begaf
hij zich welgemoed naar huis, waar hij
zijne legerstede weer opzocht. Hij bleef ech
ter niet lang te bed, want de schrik had
hem beter van de koorts afgeholpen dan
de kinine. De man is thans zoo gezond
als een visch en hij heeft bij zich zeiven
gezworen, dat bij nooit zal toestaan, dat
men hem op eene andere maoier begraaft
dan door middel van de gewone dood
kist
De studenten te Athene
hebben woensdag de geheele stad in rep
en roer gebracht. Wegens de gisting
onder de medische stndenten zijn hnnne
colleges gesloten, en du beproefden zij
dinsdagmorgen, de colleges der juristen
te verstoren. De juristen wilden de in
dringers weren, en toen ontstond er een
gevecht, waarbij zelfs geschoten werd met
revolvers. De politie verscheen op het
tooneel en rekende de belhamels in de
anderen trachtteD hen te bevrijden en
wierpen de agenten met steenen, zoodat
dezen genoodzaakt waren, gebraik te
maken van hunne sabels en revolvers, met
het gevolg, dat eenige studenten gewond
werden.
Des middags begon het rumoer opnieuw.
De studenten trokken iD optocht naar
het paleis, om gehoor te vragen bij den
koning, maar deze was te Phalerum. Op
den bibliothecaris der universiteit werd
geschoten. Het paleis werd toen streng
bewaakt door de soldaten, en patrouilles
doorkruisten de straten.
De reden vsn dit alles is, dat de me
dische studenten woedend zijn op profes
sor Galvani, die een hunner op brusque
wijze op zijne plaats zette, omdat bij hem
stoorde onder eene operatie. De studenten
achtten zich daardoor beleedigd en verlan
gen nn, dat professor Galvani wordt ont
slagen.
Al de bladen keuren hel buitensporig
gedrag der studenten af.
en mijne heeren, gg zult nu zekerlijk wel
begrijpen, waar dat testament gebleven is.
Het staat u vrij, awe eigen gevolgtrekkin
gen van de zaak te maken."
En met een laatsten boosaardigen blik op se
nor Castillo, die doodsbleek geworden was,
verliet Ines haastig de zaal, vooraleer iemand
haar dit bad kunnen beletten.
„Wat moet dat beteekenen, wat wij tooeven
boorden vroeg de rechter streng, den Span
jaard met een achterdochtig gelaat aanziende.
Dete deed al zijn best, om zijne kalmte te
herwinnen en zyne zelf beheerscbing terng
te krijgen.
„Waarlijk, mylord*, antwoordde de sluwe
Spanjaard, met een' medelijdenden glimlach
om de lippen, „ik weet niets vsn een tes
tament. Sir Noëll Rothwick was zoo ont
zettend bang voor den dood, dat de gedachte
daaraan hem reeds ondraaglijk was, zoodat
hij nooit eenige toespeling op het oogenblik
van scheiden maakte, en na de openbarin
gen, die wij hedenmorgen geboord hebben",
voegde hij er handig aan toe, „zon zulk een
document, al ware dat voorhanden geweest,
volkom sn zonder waarde zijn, daar Sir
Noëll als onrechtmatige bezitter geen recht
had, over de goederen te beschikken".
Al de aanwezigen moesten toegeven, dat
hetgeen de Spanjaard beweerde, volkomen
waar was en daar Senor Castillo met de
aangelegenheid niets meer bad te maken,
werd hem gecegd, dat hjj kon beeDgaan, of
schoon al de aanwezigen er van overtnigd
waren, dat Inez met hare beschuldiging ze
ker den spijker op den kop had geslagen en
dat de Spanjaard het testament van den
ouden baron vernietigd had.
In denzelfden nacht reisde hij naar Spanje
af en nooit weder werd iets omtrent hem
vernomen.
Nadat er niemand meer aanwezig was, die
Rath's rechten in twijfel trok, werd
haar medegedeeld, dat nadat zij alle for
maliteiten had laten geschieden zij als
rechtmatige eigenares der Rotbwick-goederen
en alles wat daartoe behoorde, was erkend
geworden.
Zoodoende was het zoolang in duister
nis gebleven raadsel opgelost.
Een niet zeer gewoon be
slag.
Volgens een bericht uit Algiers, zou
op de stad Richelien, nog niet lang ge
leden gebouwd, beslag gelegd worden
in haar geheel, omdat de,inwoners geen
van allen de aan de domeinen ver
schuldigde belasting hebben betaald.
De heer Hooley is een
schatrijk man in Derbyshire. Ter vie
ring van het jubeljaar der koningin
heeft hij nu eene som gelds (f 4,800,000)
terzijde gelegd, waaruit j a a r 1 ij k s
f 180,000, zoo min mogelijk echter in
baar geld, zal ten goede komen aan de
armen van het district Ilkeston.
InBania (Brazilië) moet
tegenwoordig zekere Conselheiro zich
uitgeven voor een nieuwen Messias,
eene tweede incarnatie van C h i s t u s.
Hij heefj twaalf apostelen en duizenden
volgelingen, mannen, vrouwen en kinderen.
Voor het overige predikt hij een' heiligen
oorlog ten gunste van godsdienst en mo
narchie, en een der aposteleD, zekere
Jo&oAbbade is met de leiding der
militaire operatiën belast. Afvalligen moet
de eigenaardige Messias eenvoudig doen
ombrengen en bij verschillende gevechten
zijn reeds, naar gemeld wordt, een vijftig
tal dwepers gevallen. Hij schijnt nu
met de zijnen naar het gebergte te zijn
geweken, waar troepen met een kanon hem
zullen opzoeken.
(Lnidens een bericht uit Buenos-Ayres
aan de New—York Herald heeft er
reeds een slag plaats gehad, waarbij 250
dooden gevallen zijn en 300 gekwetst
werden.)
Schijndood.
Uit Toulon wordt aan de Figaro een
geval van schijndood gemeld. Eene 7O-ja
rige vronw, Marie Brun genaamd, was na
eene langdurige ziekte gestorven. De ge
neesheer, die haar behandeld had, gaf een
bewijs van overlijden af en de begrafenis
werd op woensdag bepaald. Des morgens
vroeg richtte de doode zich op en vroeg
te drinken, tot grooten schrik van de
waakster.
Rnth lachte en bloosde, toen zij, nadat
deze beslissing gevallen was, voor 't eerst
als mylady werd aangesproken.
Mr. Silsby was met de behaalde over
winning bjjna even gelukkig ais Ruth zelf
en hij bleef bij zijne meening, dat Rnth eerst
goed en wel geïnstalleerd moest zgn, voor
en aleer hg eu zijne vrouw op reis gingen.
Het eerste, dat nu ondernomen werd,was een
bezoek aan het slot Rothwick, waartoe haar de
sleatel met alle gebruikelijke formaliteiten
werd overhandigd. Op een schoonen morgen
begaf Rnth zich, vergezeld van Mr. en Mrs.
Silsby, Hope en Mary naar haar toekom
stig thuis, om alles eens in oogenschouw te
Demen.
Een gevoel van eerzucht sloop haar hart
binnen, toen si) in de verte de trotsche to
rens van hel gebouw gewaar werd en de
koetsier, die hen van het dichtstbijzijnde
station had afgehaald, merkte met trots op,
dat Rotbwick verreweg het schoonste land
goed uit den geheelen omtrek was.
Het slot was een waar kasteel, grootsch en
forsch opgetrokken, en maakte in zgn geheel
een imposanten indruk.
Zij reden eindelijk het parkhek binnen
en daarna eene lange laan in, die hen naar
eene open plaats voerde, waar het hoerenhuis
stond.
Het witte kiezelplein voor de deur
zag er wel wat verwaarloosd uit en ook
het hnis beloofde geen groote gezellig
heid.
Eenige bedienden hielden verblijf op bet
kasteel, om bet in orde te houden en daar
de eDgelsche advocaat tjjding had gezonden,
dat de nienwe eigenares zon komen, om bet
hnis te bezichtigen, hadden allen hun uiter
ste best gedaan, het inwendige van het ge
bouw, tenminste voor een deel, een behaag
lijk en prettig voorkomen te geven.
Eenige kamers waren geopend en gelncht
geworden en onder de groote scheorsteenen
brandden helder vlammende varen. De groo
te hal was hoog en rnim en aan de wan
den hingen oude schilderijen en wapenen.
In deze hal was voor het gezelschap eene
talel aangerecht, en nadat zij daaraan had
den plaats genomen,en han' honger hadden ge
stild, verscheen de oudste dienaar, die reeds
veertig jaar de familie Rothwick had gediend
en verklaarde zich bereid, de gasten het
kasteel rond te geleiden.
Van bet oogenblik af, dat de oude man
met Rnth had kennis gemaakt, bemerkte
zij, dat hjj haar telkens met nieuwsgierige
blikken gadesloeg en dadelijk dacht zij aan
het portret, waar zij zooveel op moest ge-
„Conscienc e-M o n e y."
Onder den naam van „conscience money"
of „gewetensgelden* hebben de Vereenigde
Staten van Noord-Amerika een' afzonder
lijken post op de lijst der Staatsinkomsten.
Het ontstaan van dien post komt in 't
kort hierop neer
Een kwartiermeester had in den oorlog
tegen de Zuidelijke Staten ongeveer drie
duizend gulden verduisterd. Maar hij be
leefde niet veel genoegen van zijn' schat,
omdat zijn geweten hem geen rust liet.
Daarom kwam hij dan ook eindelijk en
ten laatste tot het besinit, den knoop voor
goed door te bakken, en zond hij de som
aan de Staatskas in, met de verklaring,
dat het een onrechtvaardig verworven ei
gendom was. '8 Mans voorbeeld rond na
volging, en daarom bracht de Staatskas
op de lijst harer ontvangsten dezen nieu
wen post, die in twintig jareD tijds tot
een bedrag van meer dan anderhalve ton
gouds is gestegen. De grootste tot dusver
ingezonden som werd betaald door een' amb
tenaar der belastingen te Chicago, met bij»
voeging van de verklaiitig, dat het om»
koopingsgelden van brandewijnstokers wa
ren. De kleinste inzending kwam van een
man uit Massachusetts, die een' reeds ge-
stempelden postzegel voor de tweede maal
gebrnikt had, en nu het bedrag daarvoor
vergoedde.
-— W elke is de overeenkomst
tnsschen een' dokter in zijn koetsje eu
een tijger in zijn hok
Antwoord Beiden worden eerst gevaar
lijk, als zij er uit komen.
„Wat is er toch, Mr. Wickford vroeg
zij lachend, „herinner ik u wellicht aan ie
mand nit de familie f"
„Ja, Mylady, dat is zoo," antwoordde de
oode eerbiedig. „Gij rijt het ware even
beeld van de gemalin van Roger Rotbwick,
de moeder van sir Amos. Haar portret
hangt in de tweede zaalik zal het u san-
wijzen, als wij er zgn."
Da onde bracht haar spoedig naar bet
portret en allen stonden verstomd over deze
merkwaardige gelijkenis met Rnth.
Wanneer de onde wjjze van kappen
van bet haar en de zeer ouderwetsche klee-
dij dit oiet onmogeljjk hadden doen zjjn, zon
men hebben kannen gelooven, dat Ruth het
origineel van dit portret was.
Het hooge, verstandig geteekende voor
hoofd, de groote, openhartige blanwe
oogen, de vastberaden uitdrukking
den mond, de fijne trekken alles
hetzelfde.
„Dat is inderdaad zeer wooderljjk,* zeide
Ruth nadenkend, terwijl zjj het portret harer
stammoeder met groote oplettendheid
gadesloeg, „vijf geslachten later en dan
znlk eene sprekende gelijkenis*.
„Ja, dat is een merkwaardig feit,* zeide
Mr. Silsby.
Het kleine gezelschap deed vervolgens
een' rondgang door de talrijke kamers en
gangen van het slot, die met elkander
een waar labyrinth vormden, en waarbij de
onde knecht allerlei legenden omtrent de
stamvaders ten beste gaf.
Het was een hoogst belangwekkende tocht,
maar toen de rondgang geëindigd was, ge
voelde Buih zich wel eenigszins bedrukt
door de groote verantwoordelijkheid, die er
nn op hare schouders rustte, olschoon zjj
om
zoo
ook een reebtmatigen trots ondervond bjj
de gedachte, dat zij de eenige rechtheb
bende bezitster van al deze goederen
was.
Na het middagmaal, dat in eene vriende
lijke eetkamer genuttigd werd, begaf Rnth
zicb met baar gezelschap naar de biblio
theek, om eens rustig en ernstig te spreken
over de gebeurtenissen van de laatste da
gen.
Zij hadden soo ongeveer een nor met
elkander gebabbeld, toen Rnth hettig ont
stelde, terwijl zjj bare oogen over de wanden
van het vertrek gaan liet.
Op die wanden waren vele van die teeke-
ningen, welke op het papier nit deii stok
waren algebeeld.
Zjj sprong opgewonden op en riep uit
„Mr. Silsby, ik wil nu ook dat geheim
nog doorgronden. Gij herinnert u de tee-
kening met de cjjfers nog wei P*
„Ja,* antwoordde deze, vol belangstelling
omziende„en ik geloof zeker, dat de tee
kening op het papier een afbeeldsel is van
di0j aio gen, welke hier op den wand zijn ge-
„."'j P®P'er dadeljjk gaan halen.
Wonderlijk, dat het mij niet eerder in 't
geheugen gekomen is. Maar wij hadden
vandaag ook zooveel te behandelen*.
Zij snelde de kamer nit en ging naar de
kamer, waar zij den nacht zou doorbrengen
kreeg de teekening en den sleutel en keerde
dan met beide naar de bibliotheek terng.
Hare beide vrienden waren even nieuwsgie
rig, om bet geheim op te lossen, als zjj zelf.
V.. i 4>* Z0ide Mr. Silsby nadenkend,
toen hg de cgfers onder aan de teekening
opmerkte. „Hoeveel teekeningen zijn er aan
de verse billende kanten van de kamer in de
wanden gegrilt,* vroeg hg nadenkend.
Aan de zijde, waar zij zaten, was een groo
te schoorsteen en aan beide zjjden werd die
schoorsteen door drie teekeuingen begrensd.
Aan de oostzijde van het vertrek was een
groot venster en twee kleinere, waartus-
schen dezelfde fignren waren aangebracht-
Tegenover den schoorsteen was eene groote
vleugeldeur met twee teekeningen aan bei
de sgdenmaar aan de westzijde van het
verirek telde Mr. Silsby een en twintig tee
keningen, die wij, daar overal dezelfde cg
fers werden aangetroffen, tafelen zullen noe
men. Die tafelen waren daar echter gedeel-
teljjk door eene boekenkast verborgen.
Ruth bemerkte dit ook.
„Een en twintig 1* zeide Rnth, nadat zjj
de tafelen haastig geteld had. „Nu, Mr.
Silsby, dan is de elfde tafel juist het mid
delpunt. Denkt ge, dat dat de tafel is, die
door het nnmmer wordt aangeduid P*
„Dat is zeker," antwoordde hg, „maar die
is achter de boekenkast."
„KuDneD wij die niet weghalen vroeg
Ruth haastig.
„Dat zullen wij probeeren," zeide Mt.
Silsby, maar hjj begreep al heel spoedig, d®t
de met groote boeken gevulde kast niet van
bare plaats te krjjgen was.
„Het geeft ons niets, of wij al aan die
kast trekken, wij moeten de boeken er uit
nemen," ging hij voort. „Wij zullen de
kamerdeur sluiten en de gordijnen dicht trek
ken, zoodat niemand zien kan, wat er biet
voorvalt. Wanneer hier geheimen verborgen
zijn, gaat het u alleen aan.*
Mrs. Silsby en Ruth haastten zich, de kast
leeg te dragen.
Het werk vorderde laDgzaam, want bat
was eene groote kast, maar toen zij eindeljjk
leeg was, rukte Mr. Silsby de kast op zijde
en traden zij met bnn drieën vlak voor de
middelste tafel.
Rath's oogen zochten oogenblikkelijk naar
de ster, maar hare oogen verduisterden
zicb weldra, want zg zocht te vergeefs naar
den kleinen inham, die op de teekening, welke
zg in bare banden hield, was aangegeven.
Mr. Silsby zeide nietB, maar keek allee
nog eens met aandacht na en scheen 't
met zichzelf maar niet eens te kunnen
worden. Rnth wachtte met ongeduld °P
het uiten zijner meeuiDg,
WORDT VERVOLGD.
Snelpersdruk van J. "Winkel te Schagen,
