Nitiu-, AlnriEitie- k LanilnilM Donderdag 4 Maart 1897. 41ste Jaargang Ho. 3182. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uilgever: J. WINKEL Bureau: 8CHAGEK, liaan, II 4. Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 8.60, Afrónderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. GemeenteSc hagen. Sfekeudraafeiugren. Binnenlandsch Nieuws. Wieringen. FEUILLETON. Burgemeester en Wethouders van Scna- gen Gezien hunne bekendmakingen van 1 December j.1., waarbij 1. den eigenaars, vruchtgebruikers of beheerders van binnen of aan de grens van de kom der gemeente gelegen slooten of wateren, wordt bevolen, die te doen uitbaggeren of ta doen slooten op eene diep te van 0.80 Mr. en bodembieedte van 0,90 Mr., zulks voor den lsten Maart a. s. 2. de ingezetenen worden herinnerd aan hel bepaalde bij alinea 4 van art. 122 der Algemeene Politieverordening voor de ze gemeente, luidende als volgt „onder privaten, geplaatst boven vzar- „ten, slooten, of waterwegen, mott bij eene „uitgestrektheid van minstens 1 M1, eene „waterdiepte van minstens 0.5 M. aanwe zig zijn; Herinneren, dat in de eerste dagen der maand Maart a. s. een onderzoek zal wor den ingesteld, of aan den inhoud der be kendmakingen bovenvermeld, gevolg is gegeven, en dat zij, die daarin nalatig zijn geblevenstrafbaar zijn met eene boete van ten hoogste i 25.of hechtenis van ten hoogste zes dagen. Scbagen, 23 Februari 1897. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S. BERMAN. De Secretaris, DENIJS. De uitvoering van het Kinderzangkoor te Barsingerhorn, jongstleden Zondagavond in de kolfbaan ran den kastelein Ooijtrs gehouden, heeft geheel aan de verwachting voldaan. Zeits meer dan dat: de zitplaatsen voor het pu bliek waren allen bezet en dat is in de meeste gevallen bij zanguitvoeringen niet zoo. Op het programma kwamen voor: „In den Zomer uit', Kinder-Oantate, en „De schooue Slaapster„, zangspel voor de jeugd; beide stukken van R. Hol. Het laatste dezer twee nummers is eene operette in 3 tifreden. Wie de werken van den Com ponist R. Hol keDt, en weet, wat een mu ziekstuk is, waarin gedurig toonsverande- ringen voorkomen en geen eenvoudige deuntjes, die zal begrijpen, dat de uit voering daarvan door kinderen eigenaar dige moeilijkheden oplevert en dat er daartoe van den onderwijzer en leider van zulk een kinderkoor veel zorg wordt ver- eischf. Den heer Joh. de Groot komt daarvoor alle lof toe. Naast hem heelt zeker de onmisbare helper bij het iustudeeren en uitvoeren van zulke muziekstukken, n.1. de pianist, alle aanwezigen op zondagavond aan zich verplicht. De heer J. Spaans Hz., wiens krachtdadige hulp men bij dergelijke ge legenheden hier nooit te vergeefs inroept, mag er op rekenen, dat zijne welwillend heid en zijne geschiktheid voor de bege leiding van des zang, om het zeerst wor den gewaardeerd door hen, die hij op zoo uitstekende wijze heeft bijgestaan en bij voorkomende gelegenheden, naar wij hopen, nog zal willen bijstaan. Zooals de Sehoone Slaapster nu werd ten gehoore gebracht, door kinderen, inde sierlijke costumes van het bekende sprookje, bezat het zangspel eene ongemee- ne aantrekkelijkheid, en na elk tafreel werd nog een kijkje verlangd op de aardige groep. Er was trouwens ook moeite genoeg aan besteed. Door Burgemeester en Wethouders werd maandag, 's voormiddags 11 uur, alhier ten Raadhuize aanbesteedhet boawen van een woonhu>s voor den burgemeester. In gekomen waren 5 inschrijvingen, n.1. van de heeren Jb. Poppen, alhier, voor f 6110. W.Hermans, 6374. G. Timmerman, v t 6047. C. Kroonnu 5900. bi GtM, K. J. Poel, 5670.— Verslag Tan het verhandelde in de vergadering van den RAAD der gemeente Sint Maarten op maandag den 1 Maart 1897; present alle leden. 1. Na voorlezing der notulen van de vorige vergadering worden dezelve goedgekeurd en gearres teerd. 2. Worden na voorlazing voor kennisgeving aan genomen de Circulaires van Hunna Excellenties de heerea aftredende en nieuwbenoemde Commissarissen der Koningin !n deze provincie, waarbij eerstbedoelde zijn dank betuigt voor de medewerking, hem als zoodanig gedurende omstreeks 17 jaren betoond, en de nieuwbenoemde deze medewerking inroept, overtuigd dat gezamenlijke bemoeiingen zullen strekken tot voortduren den bloei der provincie. 3. Geschiedt voorlezing van de laatstleden gehouden Correspondentie met de bseren Districts- en Airondissements-schoolopzieners, ten aanzien bet wijzigen van bet leerplan voor- en het benoemen van eene Vak-ünderwijzeres aan de school te Sint Maarten, naar aanleiding waarvan wordt besloten, aan Mejuffr. van Albada te Valkoog kenbaar te maken, dat hare assistentie aan die school na den 31en dezer mcand als zoodanig niet meer verlangd wordt. 4. Wordt gelet op de jaarlyksche verpachting van het hooigewas aan den Westfrieschen Zeedijk over dit jaar, en waaromtrent wordt besloten, deze te doen plaats hebben op Maandag den 15 Maart aanstaande, ten huize van den kastelein Jb. Schermerhorn alhier, 6. Op een daartoe gedaan verzoek wordt de huur van een stukje grond, liggende onder deze gemeente, kadastraal aangewezen in sectie C No. 257, groot 5.60 Are, thans in huur bij Wm. Schuit te Eenigen- burg voor f8 's jaars, teruggebracht op f4.mits het daarlangs loopende hek behoorlijk door hem wor de onderhouden. 6. Wordt in verband met ingekothen klachten na eenig wikken en wegen met 6 tegen 1 stem besloten tot het vaststellen eener verordening, waarbij het losloopen van honden langs de openbare wegen en dijken of in landerijen wordt verboden. 7. Wordt aan de orde gesteld de regeling van het kohier van den Hoofdelijken Omslag dezer ge meente over 1897, zooals dit door Burgemeester en Wethouders onder dagteekening van heden is opge maakt. Gelet op art. 264 der wet van 29 Juni 1851 (Staatsblad No. 85), zooals dat artikel is gewijzigd bij art. 1 der wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad No. 102). Besluit Het kohier van den Hoofdelijken Omslag dezer gemeente over 1897, na daarover gehouden beraad slagingen vast te stellen tot een bedrag van Een duizend vijf en veertig gulden, met bepaling, dat het daarna aan heeren Gedeputeerde Staten ter goedkeu ring zal worden ingezonden. 8. Bjj de gewone rondvraag worden de door den heer Blom gerichte vragen door den voorzitter be antwoord en na afloop daarvan de vergadering door dezen gesloten. Beter laat dan nooit. Te HOOGEZAND staat als n°. 1 op de kiezerslijst iemand van 83 jaren, die ROMAN VAN Re in hol d O rtmann. 7. (+- o-+) Hoewel de architect aan zijne verhuizing weinig waarde hechtte, was dit voor zijne moeder eene gebeurtenis van groote betee- kenis en eene ware opoffering, zoodat zij tegen Ilse telkens de hoop uitsprak, dat dat niet te lang zou doren. Bet feit, dat er tus- schen de beide verloofden nog nooit een datum van trouwen was genoemd en de schuwheid, die Ilse tegenover Franz aan deo dag legde, verontrustten mevrouw Stein acker ten zeerste. Een wantrouwen, dat van dag tot dag grooter werd, bad zich van haar meester gemaakt en hoezeer Ilse ook baar best deed en allerlei attentiea aan Franz moeder bewees, er bleef tusschen haar beiden een zeker iets bestaan, dat een' bartelijken omgang niet sebeen te ge- doogen, en elk der beide vrouwen deed baar best, dit voor bet oog van den bouw meester verborgen te houden. Van Tbeodoor Rudeck had Ilse geduren de dien ganschen tijd niets gehoord of gezien. Eene enkele maal was tusschen Steinacker en baar zijn naam genoemd namelijk op den dag, toen de bouwmeester haar de lijst der personen voorlegde, wien men eene verlovingskaart zou zenden. Ilse had de lgst slechts vluchtig doorgezien, want de meeste namen waren haar vreemd, of, waoneer zij se zich van vroeger her innerde, waren zg haar nu onverschil lig. „Je vindt het dus goed F* vroeg Stein acker, toen zg hem het papier overreikte. „Heb ik niemand vergeten F" „Zoo ik weet niet. Doch ja laat nog eens zien! Ik mis den naam van uw' vriend Rudeck, dien zijn wij toch ook wel eene aankondiging schuldig.* Voor de eerste maal was zij niet op recht, toen zij onverschilligheid trachtte te huichelen, want inderdaad was het daar verre van verwijderd. Zij gevoelde den ook, dat het haar zeer slecht gelukte en zij wendde zich onder een voorwendsel af, op dat de architect haar gelaat niet zou zien. Maar ook Steinacker liet merkwaardig laDg op een antwoord wachten. ,Die mijnbeer is eigenlijk mijn vriend «det. Een toeval bracht ona samen. En met de Dieuwe wet 't kiesrecht verkregen heeft. Teneinde voor zijne pacli ters de gelegenheid te openen, met goed ge volg zich tegen de onbillijke eischen der sui- kerfabrikanten te verzetten, heeft een der groote grondbezitters in Zeeland zich bereid verklaard hun, hetzij door uitstel van pacht- betaling, betzij op andere wijze, daarbij zijne hulp te verleenen. De Afdeeliog Noord-Holland van „Het Nederlandsch Paarden- Stamboek" vergaderde Maandagmiddag in café Krasnapolsky te AMSTER DAM, onder voorzitterschap van den heer J. Bree- baart Kz. Na behandeling van eenige huishoudelijke aange legenheden, had de benoeming plaats van drie afge vaardigden ter algemeene vergadering. Als zoo danig werden gekozen de heerenP. Zijlmans B. Biesheuvel en J11. M. Evelein, allen uit Haarlemmermeer, terwijl als vierde commissaris, zittingnemend in het hoofdbestuur, de heer F. baron Fan Tuyl van Serooskerken te Velzen, gekozen werd. Tot plaats, waar de volgende vergadering der af- deeling zal plaats hebben, werd SCHA6 EN aange wezen. Hierna kwam aan orde de vraag, door den voor zitter ingeleid, in hoever men het gewenscht achtte dat, ter verkrijging van de Rijkssnbsidic, gevolg werd gegeven aan de voorwaarde, door de Regeering gesteld, namelijk tot het invoeren van verplichte hengstenkeuring. De voorzitter wees in het kort op de besprekingen, dienaangaande in de Tweede Kamer gevoerd, en las een brief voor van de ministers van oorlog en binnen - landsche zaken, waarbij bericht werd, dat over 1897 eene subsidie, als tot heden, zou worden uitgekeerd; daarna zou die echter worden ingehouden, indien geen verplichte hengstenkeuring was ingevoerd. In de vergadering der Eerste Kamer is deze quaestie door den heer Bultman uiteengezet, waarbij deze op het nadeel van de voorgestelde verandering had gewezen. Zeeland zag dan nog liever van de Rijkssubsidie af. De heer Zijlmans zag veel heil in eene verplichte hengstenkeuriBg in de provincie Noord-Holland. Hengsten met erfelijke gebreken mochten niet tot dekkiug meer worden gebruikt. De heer Bultman acht de geheele bespreking van geen urgent belang. De door den minister geweaschte keuring, acht Spr. niet gewensoht. Hij gelooft niet, dat in Nederland veel hengsten met erfelijke gebre ken gevonden zullen worden. Spr. geeft voorbeelden van hengsten, in sommige provinciën afgekeurd, die in andere provinciën als dekhengsten werden toegelaten. Wanneer hengsten met erfelijke gebreken werden afgekeurd, zou eene reglementeering van het geheele bedrijf in het leven geroepen worden, die zeker hoogst nadeelig voor dit geheele bedrijf zou zijn. Dan is het voorbeeld van Zeeland na te volgen, dat eigen vrijheid wil behouden en er desnoods de Rijks bovenoien zijn er dingen gebeurd maar enfin. Daar gij het wenscht, zal ik ook hem eeDe kaart zenden* En met vaste hand schreef hij dadelijk den naam van Rudeck op he! lijstje. Ia da volgende dagen overhandigde Steinacker haar menigmaal eenige geluk- wensehon, maar daaronder was er geen en kele van Rudeck, en Ilse had er ook geen verwaoht. Zijn naam werd tosschen hiar en haar' verloofde niet meer genoemd en Ilse was toornig op zichzelvo, dat zij hem niet uit hare gedachten bannen kon. Da lastige verlovingsvisites werden tot Use's groote verlichting tot eenige onver- mijdelijken beperkt bij de oude vrienden van den huize Steiuacker, en Franz' supe rieuren. Die luidjes bewezen eenzelfde be leefdheid, een paar uitnoodigiogeD volgden, die Ilse liet afzeggen en het leven in het oude huis had weder zijn zelfde eentonige verloop. Over den dag van hun huwelijk hadden de beide verloofden nog geen enkele maal met elkander gesproken hun omgang werd echter toch met den dag vriendelijker en hartelijker. Ilse had de vrees voor hem, die haar op bet kerkhof bevangen had, over wonnen en zij had al hare krachten inge spannen, om hem zoo vrij en onbevooroor deeld mogelijk tegemoet te treden. Ieder ander, behalve mevronw Steinïckor, zou de gedachte hebben gekregen, dat bet een wel eenigszins koel, maar toch gelukkig ver loofd paar was eu dat zij beiden de meeste hoogachting voor elkander koesterden. Op een middag bad Ilse den bouwmeester van zijn bnrean afgehaald, om in zijn ge zelschap eenige boodschappen te doen. Hij had haur zijn' arm geboden, maar zooals gewoonlijk, werd er niet veel tosschen hen gesproken. Den hoek van eene straat omgaande, kromp Ilse plotseling ineen, want een eindje voor hen uit, herkende zij in een haastig loopend heer, Tbeodoor Rudeck. Hij liep met eenigszins gebogen hoofd en was blijkbaar in diepe gedachten verzonken. In dien korten tijd, dat Ilse hem niet had ge zien, was hij zeer veranderd. Hij zag er bleek en vermoeid nit, precies als iemand, die boven zijne krachten werkt, of onder eeD zwaar leed gebukt gaat. Eerst, toen hij een paar Bcbreden van de beide anderen af was, keek hij op en zijne verwarring en zijn schrik was nog erger dan die van Ilse. Maar bij was zichzell weer spoedig meester en zette een, zoo onver schillig mogelijk, gelaat. Zijne oogen richt ten zich vast op het gelaat van het meisje, terwijl bijzijn' hond afnam,en hij had zeker ook zyu'blik onverschillig willen deen schonen, mflaf in die kunst bleek hjj geen meester subsidie voor missen wil. Spr. geeft den raad, te wachten tot het najaar. Is de tegenwoordige minister dan nog aan het bewind, dan kan men altijd sien, welke standpunt de afdeeling Noord-Holland moet innemen. De heer Rulgers van Rozenburg gelooft niet, dat de vraag van vrijheid of protectie met deze quaestie iets te maken heeft. Hij wijst op de knoeie rijen op verschillend gebiedhij botervervalsching is het in het belang der landbouwers, bepalingen hier tegen in het leven te roependit moest het eveneens zijn bij hengsten met erfelijke gebreken. Verschillende heeren voeren over dit onderwerp nog het woord. De Voorzitter verklaarde zich voor de keuring, zoo als die door den Minister werd voorgesteld. Na een uitvoerig betoog van kapitein Punt, die de voordeelen van de verplichte keuring uiteen zette, werd tot stemming over de oorspronkelijke vraag overgegaan. Vóór het invoeren der verplichte hengstenkeuring, ter verkrijging van de rijkssubsi die, verklaarden zich 28 stemmen; 9 stemmen waren er tegen. Eene tegemoetkoming voor de reiskosten der be kroonde hengsten bij de tentoonstelling ter gelegen heid van het Congres, in Juni te Hoorn te houden, groot f 200 ongeveer, werd door de vergadering toe gestaan. Na vaststelling der begrootingen voor 1897 en de gebruikelijke rondvraag, sloot de voorzitter de verga dering. Hbld. Men meldt uit ROT TERDAM In verband met de artikelen 326 en 5 sub 2 Strafwetboek, is eergisteren naar de strafgevangenis overgebracht D Blitz, haudelende onder de firma M. Linden en Co., Algemeene Premiën- en Rsutebank. Hbld. Te ANDIJK is op 87-jarigen leeftijd overleden de heer R. Kooijman Pzn., lid der Provinciale Staten van Noord-Hol land en oud-burgemeester van Andijk. In de Zaterdag te ELST (Be tuwe) gehouden vergadering der commissie, benoemd door bietentelers, om te trachten, een overwicht te stellen tegenover de ver benden snikerfabrikanten, bleek, dat zich slechts ruim 800 H.A. hadden verbonden, om niet dan tegen een' vaslgestelden prijs bieten te contracteeren. Met het oog op het late tijdstip, werd door de commissie besloten, aan de algemeene vergadering van telers op Donderdag a.s. voor te stel len, de onderteekenaars der contracten voor dit jaar vrij te laten, doch voort te gaan te zijn, want in het oogeublik, dat hunne oogen elkaar ontmoetten, spraken uit de zijnen zooveel diepe trearigheid eu eeu zoo smartelijk verwijt, dat Ilse zich tot in het diepst van hare ziel geroerd gevoelde. Nu nam echter de bouwmeester groe tend zijn hoed af. Bij deze beweging draaide Radeck het hoofd en mat den* ander met een blik, vol felle geringschatting en verachting, zoodat Franz tot aan zijne lippen verbleekte en strak voor zioh nit keek. Binnen een paar seconden was dat alles voorgevallen en lang, vóór Ilse tot een helder begrip van alles gekomen was, was het gelnid vau de schredeD van Budeck niet meer hoorbaar. Na eerst zag Ilse met eene zekere schuw heid tot haar' verloofde op. Zijn juist oog zeer bleek gelaat toonde nu op iedere wang eene roode vlek eu toen hij bemerkte, dat Ilse hem aanzag, verwrong hij zijn gelaat tot een glimlach, die daaraan evenwel eene hoogst onaangename uitdrukking gaf. Zij wachtte op het eeu of andere woord, dat betrekking op Rudeck zou hebben, maar niets daarvan. Steinacker begon met eene voor hem ODgewono levendigheid over een geheel onverschillig onderworp te spreken, en dat Ilse hem geen antwoord gaf, scheen hem niets te verwonderen, want met groote hardnekkigheid, hield bij dit onderwerp vast, welke manier van doen alleen door de groo te verlegenheid, waaraan hij ten prooi was, t was te verklaren. Met al haar bestwil, was Ilse nu niet in staat, op zijn gepraat in te gaan. De groot ste opgewondeoheid deed hare zenuwen schokken en haar brein vermoeide zich met het peinzen over de oplossing van deze vreemde houding. Minder ondubbelzinnig had Rudeck van zijne verachting niet kennen blijk geven en slechter bad Steinicker zjjne tegenwoordigheid van geest niet kunnen be waren, soodat het Ilse al heel spoedig dui delijk was, dat er een vurige baat tosschen beiden moest bestaan. Haar plan was, bet baar' verloofde zonder omwegen te vragen, maar een beklemmende angst, dat zij Ru- deck's naam niet zon kannen uitspreken, zonder hare gevoelens voor hem aan den dag te leggen, hield haar van haar voornemen te- rng en sloot haar op dat oogenblik de lip pen. Als hadden zij daaromtrent eene stilzwij gende afspraak gemaakt, lieten zij de bood schappen achterwege en sloegen de richting naar hois al weder spoedig in. Maar ook gednrende den avond bleef Ilse zwijgend in zichzelve gekeerd, en bet was de eerste maal, dat zij op de vriendelijke opmerkin gen van mevrouw Steinacker verstrooide antwoorden gaf- Met eene verontschuldiging, die in het oog van de oude dame niets dan een voorwend sel was, trok Ilse zioh heel vroeg op hare kamer terug en bet ontging der oude dame evenmin, dat de baud, die den bouwmeester eiken avond tot een' kus werd aangeboden, heel haastig werd teruggetrokken. Zoodra de deur achter Ilse dicht viel, be gon de architeot met groote s'appen de ka mer op en neer te gaan, en de nitdrukking van zijn geUat was nog duisterder dan ge woonlijk. Met zorgvolle blikken volgde do oude dame ieder zijner bewegingen, maar zij kende haar' zoon door en door, zoodat zij wel wist, dat zij nu geen vraag tot hem moest richten, daar een enkel woord voldoen de was, oru hem in zijn zwijgen te doen volharden, en zoodoende wachtte zij gedul dig, tot bij zelf het pijnlijk zwijgen zou ver breken. Maar het duurde buitengewoon lang, tot hij eindelijk haar vurigen wensch vervulde. Do architect was ten laatste aan het ven ster blijven staan en staarde wel een kwar tier lang de straat op. Plotseling echier zeide bij; „Het is mjj duidelijk geworden, moeder, dat wg Ilse niet langer znlk een kluizenaarsleven mogen laten leiden,daar moet een eind aan komen. Wanneer nwe go- zondheid bet niet toelaat, dat bet hier wat gezelliger wordt, moeten wjj buitenshuis wat afleiding en verstrooiing voor haar zoeken.' Op deze inleiding was de oude dame ge heel niet verdacht, maar nochtans zeide zij bedaard „Het heeft er tot dusverre den schijn niet van gehad, dat Ilse naar ver maak verlangde. Maar zij heeft zich bij n vermoedelijk over de eentonigheid be klaagd*. Sleii&cker maakte eene ongeduldige bewe ging met de schouders. „Gjj zult haar nu toch wel reeds in zoo verre kennen, dat ge zult welen, dat Ilse nooit klaagt. Zij is daar veel te trotscb voor, om iets te eischen of te vragen, wat haar door ons niet uit vrijen wil wordt ge geven.' „Ons rustig leventje scheen haar in den beginne zoo uitermate goed te bevallen. Zonder uwd woorden, zon het mij nooit in de gedachten zijn gekomen, dat zg zich hier on gelukkig gevoelde*. „Ongelukkig mijn hemel, wat een groote woorden hebt gij vrouwen toch altijd bjj de hand. Ik hoop ook niet, dal zij zich ongelukkig zal gevoelen en wil haar ook in 't vervolg daarvoor bewaren. Maar zeg rag toch eens openhartig moeder, wat hebben wij tot dusverre gedaan, om bet haar aangenaam te maken F Zij beeft voor uwe gezelschapsjuffer eu verpleegster gespeeld, zoolang sij zich onder uw dak bevindt en het zou toch immers geen wonder zijn, als dat diakones-Bpelen haar ten laatste eens begon te verdrieten*. „Moet dat een verwijt voor mij beteeke- nen Franz, dan heb ik dat in geheel niet verdiend. Ik heb nooit een onwaardigen dienst vau uwe verloofde verlangd. Wat zij voor mij gedaan heeft, deed zij nit eigen wil." „Jawel, jiwol, dat west ik. En ik maak u ook geen verwijt omtrent het een of an der. Het is in de eerste plaats mijn plicht, voor eene vroolijke afwisseling zorg te dra gen. „Maar gij zult mij begrijpeD, dat ik gaarne wilde, dat gij mij aan dien plicht herinnerd hadt, voordat dit van een anderen kant ge- sohiedde.' „Anderen kant, FraDZ I Wie zou nu zoo iets - „O, daar zonden sommige mensehen niet voor terugdeinzen. Eene strafpredikatie heeft niemand tegen mij geboodm, maar ik. heb alleen maar eene opmerking opgevangen,die ik liever niet gehoord had. Men gelooide, dat ik Ilse nit dwaze jaloezie hier gevangen hield. Zal ik de lei nog langer in de gelegenheid stellen, zich over mij vroolijk te maken F* „S'nds wanneer gaat gij er n om bekom meren, wat de menschen van n zeggen F Wanneer het meisje u werkelijk lief heeft, „Nu niet romantisch worden, moeder ik verzoek u dat dringend,* antwoordde hij op een toon, welks heftigheid mevrouw Stein acker deed ontstellen, „Ilse's liefde tot mij beeft met dit alles niet het minste te ma ken. Zij is geen hemelsch wezenmaar zg is een jong meisje van vleesch en bloed en heeft daarom ook de neigingen van een jong msisjs. Wanneer zij ziet, dat hier vol strekt niet op hare wenechen wordt gelet, wanneer haar spotternijen ter oore komen, zooals dat ook met mij het geval was, is het dan niet meer dan natnurlijk, dat al lerlei gedachten zich van haar meester ma ken, die vooral geen nut doen aan ons toe komstig geluk F Ea het ergste is, dat zg het noch tegen mij, noch tegen u zal uitspre ken. Gij hebt het evenmin verstaan, moe der, haar vertrouwen te winnen.' ,Neen, ik bezit haar verironwen niet*, gaf de oude weemoedig toe, „en het heeft mij waarlijk al leed genoeg gedaan, dat ik het niet bezit. Maar wat moet ik daaraan doen F Kan zij eene hartelijker ontvangst wenschen F Ik meen toch, dat eene voorma lige tooneeispeelsier „Geen woord meer daarvanHaar ver leden is smetteloos en derhalve heeft nie mand het recht, daar een woord van te zeg- gen. Dus uit over dis zaak.' WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1897 | | pagina 1