Nitiu-,
AlnriEitie- k LanilnilM
Donderdag 4 Maart 1897.
41ste Jaargang Ho. 3182.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uilgever: J. WINKEL
Bureau: 8CHAGEK, liaan, II 4.
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 8.60,
Afrónderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
GemeenteSc hagen.
Sfekeudraafeiugren.
Binnenlandsch Nieuws.
Wieringen.
FEUILLETON.
Burgemeester en Wethouders van Scna-
gen
Gezien hunne bekendmakingen van 1
December j.1., waarbij
1. den eigenaars, vruchtgebruikers of
beheerders van binnen of aan de grens
van de kom der gemeente gelegen slooten
of wateren, wordt bevolen, die te doen
uitbaggeren of ta doen slooten op eene diep
te van 0.80 Mr. en bodembieedte van 0,90
Mr., zulks voor den lsten Maart a. s.
2. de ingezetenen worden herinnerd
aan hel bepaalde bij alinea 4 van art. 122
der Algemeene Politieverordening voor de
ze gemeente, luidende als volgt
„onder privaten, geplaatst boven vzar-
„ten, slooten, of waterwegen, mott bij eene
„uitgestrektheid van minstens 1 M1, eene
„waterdiepte van minstens 0.5 M. aanwe
zig zijn;
Herinneren, dat in de eerste dagen der
maand Maart a. s. een onderzoek zal wor
den ingesteld, of aan den inhoud der be
kendmakingen bovenvermeld, gevolg is
gegeven, en dat zij, die daarin nalatig
zijn geblevenstrafbaar zijn met eene boete
van ten hoogste i 25.of hechtenis
van ten hoogste zes dagen.
Scbagen, 23 Februari 1897.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
S. BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
De uitvoering van het
Kinderzangkoor te Barsingerhorn,
jongstleden Zondagavond in de kolfbaan
ran den kastelein Ooijtrs gehouden, heeft
geheel aan de verwachting voldaan. Zeits
meer dan dat: de zitplaatsen voor het pu
bliek waren allen bezet en dat is in de
meeste gevallen bij zanguitvoeringen niet
zoo.
Op het programma kwamen voor: „In
den Zomer uit', Kinder-Oantate, en „De
schooue Slaapster„, zangspel voor de jeugd;
beide stukken van R. Hol. Het laatste
dezer twee nummers is eene operette in 3
tifreden. Wie de werken van den Com
ponist R. Hol keDt, en weet, wat een mu
ziekstuk is, waarin gedurig toonsverande-
ringen voorkomen en geen eenvoudige
deuntjes, die zal begrijpen, dat de uit
voering daarvan door kinderen eigenaar
dige moeilijkheden oplevert en dat er
daartoe van den onderwijzer en leider van
zulk een kinderkoor veel zorg wordt ver-
eischf. Den heer Joh. de Groot komt
daarvoor alle lof toe.
Naast hem heelt zeker de onmisbare
helper bij het iustudeeren en uitvoeren
van zulke muziekstukken, n.1. de pianist,
alle aanwezigen op zondagavond aan zich
verplicht. De heer J. Spaans Hz., wiens
krachtdadige hulp men bij dergelijke ge
legenheden hier nooit te vergeefs inroept,
mag er op rekenen, dat zijne welwillend
heid en zijne geschiktheid voor de bege
leiding van des zang, om het zeerst wor
den gewaardeerd door hen, die hij op zoo
uitstekende wijze heeft bijgestaan en bij
voorkomende gelegenheden, naar wij hopen,
nog zal willen bijstaan.
Zooals de Sehoone Slaapster nu werd
ten gehoore gebracht, door kinderen, inde
sierlijke costumes van het bekende
sprookje, bezat het zangspel eene ongemee-
ne aantrekkelijkheid, en na elk tafreel
werd nog een kijkje verlangd op
de aardige groep. Er was trouwens ook
moeite genoeg aan besteed.
Door Burgemeester en Wethouders werd
maandag, 's voormiddags 11 uur, alhier ten
Raadhuize aanbesteedhet boawen van
een woonhu>s voor den burgemeester. In
gekomen waren 5 inschrijvingen, n.1. van
de heeren
Jb. Poppen, alhier, voor f 6110.
W.Hermans, 6374.
G. Timmerman, v t 6047.
C. Kroonnu 5900.
bi GtM,
K. J. Poel,
5670.—
Verslag Tan het verhandelde in
de vergadering van den RAAD der gemeente
Sint Maarten
op maandag den 1 Maart 1897; present alle leden.
1. Na voorlezing der notulen van de vorige
vergadering worden dezelve goedgekeurd en gearres
teerd.
2. Worden na voorlazing voor kennisgeving aan
genomen de Circulaires van Hunna Excellenties de
heerea aftredende en nieuwbenoemde Commissarissen
der Koningin !n deze provincie, waarbij eerstbedoelde
zijn dank betuigt voor de medewerking, hem als
zoodanig gedurende omstreeks 17 jaren betoond, en
de nieuwbenoemde deze medewerking inroept,
overtuigd dat gezamenlijke bemoeiingen zullen
strekken tot voortduren den bloei der provincie.
3. Geschiedt voorlezing van de laatstleden
gehouden Correspondentie met de bseren Districts-
en Airondissements-schoolopzieners, ten aanzien bet
wijzigen van bet leerplan voor- en het benoemen
van eene Vak-ünderwijzeres aan de school te Sint
Maarten, naar aanleiding waarvan wordt besloten, aan
Mejuffr. van Albada te Valkoog kenbaar te maken,
dat hare assistentie aan die school na den 31en dezer
mcand als zoodanig niet meer verlangd wordt.
4. Wordt gelet op de jaarlyksche verpachting van
het hooigewas aan den Westfrieschen Zeedijk over
dit jaar, en waaromtrent wordt besloten, deze te doen
plaats hebben op Maandag den 15 Maart aanstaande,
ten huize van den kastelein Jb. Schermerhorn alhier,
6. Op een daartoe gedaan verzoek wordt de huur
van een stukje grond, liggende onder deze gemeente,
kadastraal aangewezen in sectie C No. 257, groot
5.60 Are, thans in huur bij Wm. Schuit te Eenigen-
burg voor f8 's jaars, teruggebracht op f4.mits
het daarlangs loopende hek behoorlijk door hem wor
de onderhouden.
6. Wordt in verband met ingekothen klachten na
eenig wikken en wegen met 6 tegen 1 stem besloten
tot het vaststellen eener verordening, waarbij het
losloopen van honden langs de openbare wegen en
dijken of in landerijen wordt verboden.
7. Wordt aan de orde gesteld de regeling van
het kohier van den Hoofdelijken Omslag dezer ge
meente over 1897, zooals dit door Burgemeester en
Wethouders onder dagteekening van heden is opge
maakt.
Gelet op art. 264 der wet van 29 Juni 1851
(Staatsblad No. 85), zooals dat artikel is gewijzigd
bij art. 1 der wet van 28 Juni 1881 (Staatsblad
No. 102).
Besluit
Het kohier van den Hoofdelijken Omslag dezer
gemeente over 1897, na daarover gehouden beraad
slagingen vast te stellen tot een bedrag van Een
duizend vijf en veertig gulden, met bepaling, dat het
daarna aan heeren Gedeputeerde Staten ter goedkeu
ring zal worden ingezonden.
8. Bjj de gewone rondvraag worden de door den
heer Blom gerichte vragen door den voorzitter be
antwoord en na afloop daarvan de vergadering door
dezen gesloten.
Beter laat dan nooit.
Te HOOGEZAND staat als n°. 1 op
de kiezerslijst iemand van 83 jaren, die
ROMAN
VAN
Re in hol d O rtmann.
7. (+- o-+)
Hoewel de architect aan zijne verhuizing
weinig waarde hechtte, was dit voor zijne
moeder eene gebeurtenis van groote betee-
kenis en eene ware opoffering, zoodat zij
tegen Ilse telkens de hoop uitsprak, dat
dat niet te lang zou doren. Bet feit, dat er tus-
schen de beide verloofden nog nooit een
datum van trouwen was genoemd en de
schuwheid, die Ilse tegenover Franz aan deo
dag legde, verontrustten mevrouw Stein
acker ten zeerste. Een wantrouwen, dat van
dag tot dag grooter werd, bad zich van
haar meester gemaakt en hoezeer Ilse
ook baar best deed en allerlei attentiea aan
Franz moeder bewees, er bleef tusschen
haar beiden een zeker iets bestaan, dat
een' bartelijken omgang niet sebeen te ge-
doogen, en elk der beide vrouwen deed
baar best, dit voor bet oog van den bouw
meester verborgen te houden.
Van Tbeodoor Rudeck had Ilse geduren
de dien ganschen tijd niets gehoord of
gezien. Eene enkele maal was tusschen
Steinacker en baar zijn naam genoemd
namelijk op den dag, toen de bouwmeester
haar de lijst der personen voorlegde, wien
men eene verlovingskaart zou zenden. Ilse
had de lgst slechts vluchtig doorgezien,
want de meeste namen waren haar vreemd,
of, waoneer zij se zich van vroeger her
innerde, waren zg haar nu onverschil
lig.
„Je vindt het dus goed F* vroeg Stein
acker, toen zg hem het papier overreikte.
„Heb ik niemand vergeten F"
„Zoo ik weet niet. Doch ja laat nog
eens zien! Ik mis den naam van uw' vriend
Rudeck, dien zijn wij toch ook wel eene
aankondiging schuldig.*
Voor de eerste maal was zij niet op
recht, toen zij onverschilligheid trachtte te
huichelen, want inderdaad was het daar
verre van verwijderd. Zij gevoelde den
ook, dat het haar zeer slecht gelukte en zij
wendde zich onder een voorwendsel af, op
dat de architect haar gelaat niet zou zien.
Maar ook Steinacker liet merkwaardig laDg
op een antwoord wachten.
,Die mijnbeer is eigenlijk mijn vriend
«det. Een toeval bracht ona samen. En
met de Dieuwe wet 't kiesrecht verkregen
heeft.
Teneinde voor zijne pacli
ters de gelegenheid te openen, met goed ge
volg zich tegen de onbillijke eischen der sui-
kerfabrikanten te verzetten, heeft een der
groote grondbezitters in Zeeland zich bereid
verklaard hun, hetzij door uitstel van pacht-
betaling, betzij op andere wijze, daarbij
zijne hulp te verleenen.
De Afdeeliog Noord-Holland van
„Het Nederlandsch Paarden- Stamboek" vergaderde
Maandagmiddag in café Krasnapolsky te AMSTER
DAM, onder voorzitterschap van den heer J. Bree-
baart Kz.
Na behandeling van eenige huishoudelijke aange
legenheden, had de benoeming plaats van drie afge
vaardigden ter algemeene vergadering. Als zoo
danig werden gekozen de heerenP. Zijlmans
B. Biesheuvel en J11. M. Evelein, allen uit
Haarlemmermeer, terwijl als vierde commissaris,
zittingnemend in het hoofdbestuur, de heer F. baron
Fan Tuyl van Serooskerken te Velzen, gekozen werd.
Tot plaats, waar de volgende vergadering der af-
deeling zal plaats hebben, werd SCHA6 EN aange
wezen.
Hierna kwam aan orde de vraag, door den voor
zitter ingeleid, in hoever men het gewenscht achtte
dat, ter verkrijging van de Rijkssnbsidic, gevolg
werd gegeven aan de voorwaarde, door de Regeering
gesteld, namelijk tot het invoeren van verplichte
hengstenkeuring.
De voorzitter wees in het kort op de besprekingen,
dienaangaande in de Tweede Kamer gevoerd, en las
een brief voor van de ministers van oorlog en binnen -
landsche zaken, waarbij bericht werd, dat over 1897
eene subsidie, als tot heden, zou worden uitgekeerd;
daarna zou die echter worden ingehouden, indien
geen verplichte hengstenkeuring was ingevoerd. In
de vergadering der Eerste Kamer is deze quaestie door
den heer Bultman uiteengezet, waarbij deze op het
nadeel van de voorgestelde verandering had gewezen.
Zeeland zag dan nog liever van de Rijkssubsidie af.
De heer Zijlmans zag veel heil in eene verplichte
hengstenkeuriBg in de provincie Noord-Holland.
Hengsten met erfelijke gebreken mochten niet tot
dekkiug meer worden gebruikt.
De heer Bultman acht de geheele bespreking van
geen urgent belang. De door den minister geweaschte
keuring, acht Spr. niet gewensoht. Hij gelooft niet,
dat in Nederland veel hengsten met erfelijke gebre
ken gevonden zullen worden.
Spr. geeft voorbeelden van hengsten, in sommige
provinciën afgekeurd, die in andere provinciën als
dekhengsten werden toegelaten. Wanneer hengsten
met erfelijke gebreken werden afgekeurd, zou
eene reglementeering van het geheele bedrijf
in het leven geroepen worden, die zeker hoogst
nadeelig voor dit geheele bedrijf zou zijn. Dan is
het voorbeeld van Zeeland na te volgen, dat eigen
vrijheid wil behouden en er desnoods de Rijks
bovenoien zijn er dingen gebeurd maar
enfin. Daar gij het wenscht, zal ik ook hem
eeDe kaart zenden*
En met vaste hand schreef hij dadelijk
den naam van Rudeck op he! lijstje.
Ia da volgende dagen overhandigde
Steinacker haar menigmaal eenige geluk-
wensehon, maar daaronder was er geen en
kele van Rudeck, en Ilse had er ook geen
verwaoht. Zijn naam werd tosschen hiar
en haar' verloofde niet meer genoemd en
Ilse was toornig op zichzelvo, dat zij hem
niet uit hare gedachten bannen kon.
Da lastige verlovingsvisites werden tot
Use's groote verlichting tot eenige onver-
mijdelijken beperkt bij de oude vrienden
van den huize Steiuacker, en Franz' supe
rieuren. Die luidjes bewezen eenzelfde be
leefdheid, een paar uitnoodigiogeD volgden,
die Ilse liet afzeggen en het leven in het
oude huis had weder zijn zelfde eentonige
verloop.
Over den dag van hun huwelijk hadden
de beide verloofden nog geen enkele maal
met elkander gesproken hun omgang werd
echter toch met den dag vriendelijker en
hartelijker. Ilse had de vrees voor hem, die
haar op bet kerkhof bevangen had, over
wonnen en zij had al hare krachten inge
spannen, om hem zoo vrij en onbevooroor
deeld mogelijk tegemoet te treden. Ieder
ander, behalve mevronw Steinïckor, zou de
gedachte hebben gekregen, dat bet een wel
eenigszins koel, maar toch gelukkig ver
loofd paar was eu dat zij beiden de meeste
hoogachting voor elkander koesterden.
Op een middag bad Ilse den bouwmeester
van zijn bnrean afgehaald, om in zijn ge
zelschap eenige boodschappen te doen. Hij
had haur zijn' arm geboden, maar zooals
gewoonlijk, werd er niet veel tosschen hen
gesproken.
Den hoek van eene straat omgaande, kromp
Ilse plotseling ineen, want een eindje voor
hen uit, herkende zij in een haastig
loopend heer, Tbeodoor Rudeck. Hij liep
met eenigszins gebogen hoofd en was
blijkbaar in diepe gedachten verzonken. In
dien korten tijd, dat Ilse hem niet had ge
zien, was hij zeer veranderd. Hij zag er
bleek en vermoeid nit, precies als iemand,
die boven zijne krachten werkt, of onder eeD
zwaar leed gebukt gaat.
Eerst, toen hij een paar Bcbreden van de
beide anderen af was, keek hij op en zijne
verwarring en zijn schrik was nog erger dan
die van Ilse. Maar bij was zichzell weer
spoedig meester en zette een, zoo onver
schillig mogelijk, gelaat. Zijne oogen richt
ten zich vast op het gelaat van het meisje,
terwijl bijzijn' hond afnam,en hij had zeker
ook zyu'blik onverschillig willen deen schonen,
mflaf in die kunst bleek hjj geen meester
subsidie voor missen wil. Spr. geeft den raad, te
wachten tot het najaar. Is de tegenwoordige
minister dan nog aan het bewind, dan kan men altijd
sien, welke standpunt de afdeeling Noord-Holland
moet innemen.
De heer Rulgers van Rozenburg gelooft niet, dat
de vraag van vrijheid of protectie met deze
quaestie iets te maken heeft. Hij wijst op de knoeie
rijen op verschillend gebiedhij botervervalsching is
het in het belang der landbouwers, bepalingen hier
tegen in het leven te roependit moest het eveneens
zijn bij hengsten met erfelijke gebreken.
Verschillende heeren voeren over dit onderwerp
nog het woord.
De Voorzitter verklaarde zich voor de keuring, zoo
als die door den Minister werd voorgesteld.
Na een uitvoerig betoog van kapitein Punt, die de
voordeelen van de verplichte keuring uiteen
zette, werd tot stemming over de oorspronkelijke
vraag overgegaan. Vóór het invoeren der verplichte
hengstenkeuring, ter verkrijging van de rijkssubsi
die, verklaarden zich 28 stemmen; 9 stemmen waren
er tegen.
Eene tegemoetkoming voor de reiskosten der be
kroonde hengsten bij de tentoonstelling ter gelegen
heid van het Congres, in Juni te Hoorn te houden,
groot f 200 ongeveer, werd door de vergadering toe
gestaan.
Na vaststelling der begrootingen voor 1897 en de
gebruikelijke rondvraag, sloot de voorzitter de verga
dering. Hbld.
Men meldt uit ROT
TERDAM In verband met de artikelen
326 en 5 sub 2 Strafwetboek, is eergisteren
naar de strafgevangenis overgebracht
D Blitz, haudelende onder de firma M.
Linden en Co., Algemeene Premiën-
en Rsutebank. Hbld.
Te ANDIJK is op 87-jarigen
leeftijd overleden de heer R. Kooijman Pzn.,
lid der Provinciale Staten van Noord-Hol
land en oud-burgemeester van Andijk.
In de Zaterdag te ELST (Be
tuwe) gehouden vergadering der commissie,
benoemd door bietentelers, om te trachten,
een overwicht te stellen tegenover de ver
benden snikerfabrikanten, bleek, dat zich
slechts ruim 800 H.A. hadden verbonden,
om niet dan tegen een' vaslgestelden prijs
bieten te contracteeren. Met het oog op
het late tijdstip, werd door de commissie
besloten, aan de algemeene vergadering
van telers op Donderdag a.s. voor te stel
len, de onderteekenaars der contracten voor
dit jaar vrij te laten, doch voort te gaan
te zijn, want in het oogeublik, dat hunne
oogen elkaar ontmoetten, spraken uit de
zijnen zooveel diepe trearigheid eu eeu zoo
smartelijk verwijt, dat Ilse zich tot in het
diepst van hare ziel geroerd gevoelde.
Nu nam echter de bouwmeester groe
tend zijn hoed af. Bij deze beweging draaide
Radeck het hoofd en mat den* ander met
een blik, vol felle geringschatting en
verachting, zoodat Franz tot aan zijne lippen
verbleekte en strak voor zioh nit keek.
Binnen een paar seconden was dat alles
voorgevallen en lang, vóór Ilse tot een
helder begrip van alles gekomen was, was
het gelnid vau de schredeD van Budeck niet
meer hoorbaar.
Na eerst zag Ilse met eene zekere schuw
heid tot haar' verloofde op. Zijn juist oog
zeer bleek gelaat toonde nu op iedere wang
eene roode vlek eu toen hij bemerkte, dat
Ilse hem aanzag, verwrong hij zijn gelaat
tot een glimlach, die daaraan evenwel eene
hoogst onaangename uitdrukking gaf. Zij
wachtte op het eeu of andere woord, dat
betrekking op Rudeck zou hebben, maar
niets daarvan. Steinacker begon met eene
voor hem ODgewono levendigheid over een
geheel onverschillig onderworp te spreken,
en dat Ilse hem geen antwoord gaf, scheen
hem niets te verwonderen, want met groote
hardnekkigheid, hield bij dit onderwerp vast,
welke manier van doen alleen door de groo
te verlegenheid, waaraan hij ten prooi was,
t was te verklaren.
Met al haar bestwil, was Ilse nu niet in
staat, op zijn gepraat in te gaan. De groot
ste opgewondeoheid deed hare zenuwen
schokken en haar brein vermoeide zich met
het peinzen over de oplossing van deze
vreemde houding. Minder ondubbelzinnig
had Rudeck van zijne verachting niet kennen
blijk geven en slechter bad Steinicker zjjne
tegenwoordigheid van geest niet kunnen be
waren, soodat het Ilse al heel spoedig dui
delijk was, dat er een vurige baat tosschen
beiden moest bestaan. Haar plan was, bet
baar' verloofde zonder omwegen te vragen,
maar een beklemmende angst, dat zij Ru-
deck's naam niet zon kannen uitspreken,
zonder hare gevoelens voor hem aan den dag te
leggen, hield haar van haar voornemen te-
rng en sloot haar op dat oogenblik de lip
pen.
Als hadden zij daaromtrent eene stilzwij
gende afspraak gemaakt, lieten zij de bood
schappen achterwege en sloegen de richting
naar hois al weder spoedig in. Maar ook
gednrende den avond bleef Ilse zwijgend in
zichzelve gekeerd, en bet was de eerste
maal, dat zij op de vriendelijke opmerkin
gen van mevrouw Steinacker verstrooide
antwoorden gaf-
Met eene verontschuldiging, die in het oog
van de oude dame niets dan een voorwend
sel was, trok Ilse zioh heel vroeg op hare
kamer terug en bet ontging der oude dame
evenmin, dat de baud, die den bouwmeester
eiken avond tot een' kus werd aangeboden,
heel haastig werd teruggetrokken.
Zoodra de deur achter Ilse dicht viel, be
gon de architeot met groote s'appen de ka
mer op en neer te gaan, en de nitdrukking
van zijn geUat was nog duisterder dan ge
woonlijk. Met zorgvolle blikken volgde do
oude dame ieder zijner bewegingen, maar
zij kende haar' zoon door en door, zoodat zij
wel wist, dat zij nu geen vraag tot hem
moest richten, daar een enkel woord voldoen
de was, oru hem in zijn zwijgen te doen
volharden, en zoodoende wachtte zij gedul
dig, tot bij zelf het pijnlijk zwijgen zou ver
breken.
Maar het duurde buitengewoon lang, tot
hij eindelijk haar vurigen wensch vervulde.
Do architect was ten laatste aan het ven
ster blijven staan en staarde wel een kwar
tier lang de straat op. Plotseling echier
zeide bij; „Het is mjj duidelijk geworden,
moeder, dat wg Ilse niet langer znlk een
kluizenaarsleven mogen laten leiden,daar moet
een eind aan komen. Wanneer nwe go-
zondheid bet niet toelaat, dat bet hier wat
gezelliger wordt, moeten wjj buitenshuis
wat afleiding en verstrooiing voor haar
zoeken.'
Op deze inleiding was de oude dame ge
heel niet verdacht, maar nochtans zeide zij
bedaard „Het heeft er tot dusverre den
schijn niet van gehad, dat Ilse naar ver
maak verlangde. Maar zij heeft zich bij n
vermoedelijk over de eentonigheid be
klaagd*.
Sleii&cker maakte eene ongeduldige bewe
ging met de schouders.
„Gjj zult haar nu toch wel reeds in zoo
verre kennen, dat ge zult welen, dat
Ilse nooit klaagt. Zij is daar veel te trotscb
voor, om iets te eischen of te vragen, wat
haar door ons niet uit vrijen wil wordt ge
geven.'
„Ons rustig leventje scheen haar in den
beginne zoo uitermate goed te bevallen.
Zonder uwd woorden, zon het mij nooit in de
gedachten zijn gekomen, dat zg zich hier on
gelukkig gevoelde*.
„Ongelukkig mijn hemel, wat een
groote woorden hebt gij vrouwen toch altijd
bjj de hand. Ik hoop ook niet, dal zij zich
ongelukkig zal gevoelen en wil haar ook
in 't vervolg daarvoor bewaren. Maar
zeg rag toch eens openhartig moeder, wat
hebben wij tot dusverre gedaan, om bet haar
aangenaam te maken F Zij beeft voor uwe
gezelschapsjuffer eu verpleegster gespeeld,
zoolang sij zich onder uw dak bevindt en
het zou toch immers geen wonder zijn, als dat
diakones-Bpelen haar ten laatste eens
begon te verdrieten*.
„Moet dat een verwijt voor mij beteeke-
nen Franz, dan heb ik dat in geheel
niet verdiend. Ik heb nooit een onwaardigen
dienst vau uwe verloofde verlangd. Wat
zij voor mij gedaan heeft, deed zij nit eigen
wil."
„Jawel, jiwol, dat west ik. En ik maak
u ook geen verwijt omtrent het een of an
der. Het is in de eerste plaats mijn plicht,
voor eene vroolijke afwisseling zorg te dra
gen.
„Maar gij zult mij begrijpeD, dat ik gaarne
wilde, dat gij mij aan dien plicht herinnerd
hadt, voordat dit van een anderen kant ge-
sohiedde.'
„Anderen kant, FraDZ I Wie zou nu zoo
iets -
„O, daar zonden sommige mensehen niet
voor terugdeinzen. Eene strafpredikatie heeft
niemand tegen mij geboodm, maar ik. heb
alleen maar eene opmerking opgevangen,die ik
liever niet gehoord had. Men gelooide, dat
ik Ilse nit dwaze jaloezie hier gevangen hield.
Zal ik de lei nog langer in de gelegenheid
stellen, zich over mij vroolijk te maken F*
„S'nds wanneer gaat gij er n om bekom
meren, wat de menschen van n zeggen F
Wanneer het meisje u werkelijk lief
heeft,
„Nu niet romantisch worden, moeder
ik verzoek u dat dringend,* antwoordde hij op
een toon, welks heftigheid mevrouw Stein
acker deed ontstellen, „Ilse's liefde tot mij
beeft met dit alles niet het minste te ma
ken. Zij is geen hemelsch wezenmaar
zg is een jong meisje van vleesch en bloed
en heeft daarom ook de neigingen van een
jong msisjs. Wanneer zij ziet, dat hier vol
strekt niet op hare wenechen wordt gelet,
wanneer haar spotternijen ter oore komen,
zooals dat ook met mij het geval was,
is het dan niet meer dan natnurlijk, dat al
lerlei gedachten zich van haar meester ma
ken, die vooral geen nut doen aan ons toe
komstig geluk F Ea het ergste is, dat zg
het noch tegen mij, noch tegen u zal uitspre
ken. Gij hebt het evenmin verstaan, moe
der, haar vertrouwen te winnen.'
,Neen, ik bezit haar verironwen niet*,
gaf de oude weemoedig toe, „en het heeft
mij waarlijk al leed genoeg gedaan, dat ik
het niet bezit. Maar wat moet ik daaraan
doen F Kan zij eene hartelijker ontvangst
wenschen F Ik meen toch, dat eene voorma
lige tooneeispeelsier
„Geen woord meer daarvanHaar ver
leden is smetteloos en derhalve heeft nie
mand het recht, daar een woord van te zeg-
gen. Dus uit over dis zaak.'
WORDT VERVOLGD.