i Jhelm II benoemde hem tot gene- legervoeding nu ook al moet
raai, vertrouwde hem het directeur- den opgeofferd aan dit drijven
?chap van de cavaleneschool te Hannover een deel der producenten,
eërbied 6 altijd bijzonderen waar op prijs te houden
wor-
van
om hun
Of men
niet al ruim genoeg heeft van
De Ieren hebben z i c h dat voorzienigheidje spelen door den
niet goed kunnen houden. Eerst het Staat, wat al zooveel onheil heeft
I parlementair onbeleefd tegenstemmen gesticht en Frankrijk in de oogen
op het adres van hulde in het Lager- vaQ bet buitenland zoo belachelijk
huisop den feestdag een protest van maakt- Of de millioen voor leger en
nog veel sprekender aard, waaruit blijkt v'00t worden opgebracht, om een deel
5.?,eze®r de bewoners van het Groene der veehouders te begunstigen ten na-
1 zicb gekrenkt en achtergesteld deele van de anderen,
i gevoelen. Als men verplicht varkensvleesch
0 betooging gold niet koningin Vic- tot staatwet verhett, hebben immers
1 kw1-3' ,maar ingeland. Op het°oo»en- de houders van rundvee evenveel reden
lagc.lf' dat het gobeele Vereenigd KoniDk- tot blagen
suss1^ g'ansde van vreugdevuren en Het legerbelang, zegt de lemps is
"ifced(flirTerk> werd op het stadhuis te Du- bier zeker geen ander, dan dat de troepen
'te zwarte vlag geheschen, nadat 9oed gevoed worden en gezond blijven.
00ra' de nationale vlag was wc™. Op al dat geroep van staalsbescherming,
fiTEL f"r lan S
sLSl,gewapmd vaD Dublto's
1 i i waarop„God bescherme
2 terlandde stad doortrokken. Zes
nu van de eene groep van nijveren,
dan van de andere, is maar één ant-
woord, dat afdoende is, namelijk dat de
verbruikers niet er zijn om de wille
der producenten, maar omgekeerd de
producenten voor de verbruikers.
mannen verdedigden den optocht tegen
de politie, die tevergeefs trachtte tus-
schen beide te komen.
Een nieuwe moorddaad
van den politie-prefect te Philippopel.
Het onderzoek naar den moord van
Anx Szimon, die, zooals men
weet, door den ritmeester Boitschew
en den profeet van politie Novelic werd
gepleegd, heeft thans op het spoor ge
bracht vah eene tweede misdaad, die
«Mnet deze in verband staat.
Kort voor Pinksteren werd in Philip-
.jjopel bekend, dat men op eenige K.M.
Novelic, bang dat de door hem be
gane misdaad ruchtbaar zou worden,
gaf aan den Bogdan Vasilieu, denzelfden,
die meegeholpen had in den moord op
Anna Szimon, bevel, met den man naar
de plek te gaan, waar deze bet hulp-
—ggs&kr-e^iw had gehoord en de zaak te
onderzoeken. Toen beiden op een K.M.
da^fstands buiten de stad waren, schoot
de politieagent hem dood, stak den doode
een briefje in den zak, dat hij uit
broodzorg zich het leven had benomen
en liet het lijk liggen.
V- Protectie van varkens.
Waartoe de protectiezucht al zoo
leidt,^Ts dezer dagen in den Fran-
schen Senaat gebleken. Een der le
den viel den minister van marine
aan, omdat op de fransche vloot ge
zouten varkensvleesch ten deele was
vervangen door gezouten rundvleesch.
Dit was, zoo klaagde hij, een groote
slag voor onze kleine boeren, die een
varken mesten en dit nu minder grif
zullen kunnen verkoopen.
De Minister antwoordde natuurlijk,
voor die verandering afdoende rede-
?t?n bestonden. Rundvleesch is ge
zonder kost dan varkensvleesch en
alle zeelui hoog en laag geven
er de voorkeur aan.
f lenarivier, op een koord overgestoken.
Binnenlandse!) Nieuws.
Dirkshorn.
wel als buiten totaal ongenietbaar maken
te verdelgen.
Uit en vook de Pers.
De afgevaardigde van
drecht,
Slie-
Er heeft zich een optocht gevormd
vanmanifestanten, die met vaandels
Zon't welwaar weze
o De
1 rnjschrift dR6gen eefne, doodkist>metb0t Tndipendance Beige vertelt het volgende
,h6t .britSChe r«k! Wij ontvingen deler dagen uit Gratz, in
I toePAimVhi r nr '1gltee process'e Oostenrijk, het volgende nieuwtje, zonder-
L°Srh';,.S„stï - -» *-• M
schijnt, dat eene afdeeling artillerie daar,
door de wolken door middel van kanon
schoten te verdrijven, een waterhoos heeft
afgewend.
De spaarbank van Stiermarken, die uit
gestrekte wijngaarden bezit, heeft den
minister van oorlog verzocht om vier ka
nonnen, Ds kanonnen zijn gestuurd en ze
zijn geplaatst op verschillende punten, om
er zich op het geschikte oogenblik van te
bedienen.
SwisjtofaandeDonau en
omstreken zijn maandag vreeselijk geteis-
de ifstands van de stad het lijk van een terd door een windhoos en eene daarop
- - gevolgde hevige aardbeving. lal vaa
huizen zijn verwoest «n massa's boomen
heb\an had gevonden, die zelfmoord had
Spr.^leegd. Nu blijkt echter, dat het
omwiïcht van dezen zelfmoord is verbreid,
om den moord op dezen man door den
pofitie-chef Novelic te verbergen. De
„Xecmoorde had zich nl. bij toeval op
den avond, toen Anna Szimon gedood
werd, aan den oever der Maritza be
vonden. Hq vertelde den volgenïïien
dag, dat hij hulpkreterp vaó een vrou-
daar, uutgfli- batT géhoord en dat hij was
toegeloopen op de plaats, vanwaar ze
kwamen. Daar vond hij een rijtuig
zonder iemand er in en met brandende
lantarens. Hij vermoedde terstond, dat
er een misdaad begaan was, snelde naar
Philippopel en vroeg daar den prefect
van politie, Novelic, te spreken, wien
hij het voorval meedeelde.
Be lemps vraagt dan ook, of de
Bijzonderheden xiju nog niet
ontworteld,
bekend.
Waarom hebt u twee pari-
pluies bij u, professor
Opdat ik niet in den regen behoef te
loopen, als ik er een laat staan I
K assier (aan de kas bij een
concert in den tuin:) Heeft n maar één
biljet Voor uw dochtertje moet ook be
taald worden 1
Mevrouw (verontwaardigd): Maar man,
het is volstrekt niet noodig, dat ze voor
dat kleine kind meer muziek maken I
Te Aken hèeft een per-
soon onder een valschen naam op het
stadhuis aangifte gedaan van zijn eigen
overlijden. De rechtbank aldaar veroor
deelde den grappenmaker, wegens laten
opmaken van eene valsche akte, tot 3 we
ken gevangenisstraf.
Vergiftigd.
Al de leden van het personeel eener
fabriek te Moskou oDgeveer 100
menschen zijn plotseling ernstig ziek
geworden, vermoedelijk door vergiftig
drinken. Het geval, waarvan men het
rechte nog niet weet, heeft groot opzien
tochtehjk. „Mijn eenige liefde En aan mij
lag het, u gelukkig te maken]"snikt zij,
al ii)ne gebreken vergetend en zich slechts
dat herinnerend, dat zij bem lief had."
Daar nadert baar langzaam iemand.
Alic ziet op en verbergt vervolgens haar
gelaat weer in bare handen. Zij heeft John
Ker sedert het oogenblik, waarop bij haar
van het sterfbed van Jim wegvoerde, niet meer
gezieo en zijn persoon brengt haar met ijzige
duidelijkheid die oogenblikken van lijden en
scheiden weer voor oogen. Dag en nacht
heelt zij sedert aan nieta meer gedacht, na
ziet zij het evenwel weer voor zich, —die
gebroken gestalte en hoe het leven lang
zaam en moeilijk zijn nog zoo jeugdig
lichaam verliet.
John Ker spreekt geen woord, gsen
groet wordt er tnsschen hen gewisseld, maar
ook langs zijne wangen rollen tranen van
diepgevoeld leed en medelijden.
Hij zon gaarne zijn leven hebben willen
geveo, om Jim weder te doon terngkeeren en
haar voor zulk een lyden te kannen bespa
ren.
Eindelijk is zij hare smart weer eenigs-
zina meester, het weenen houdt op en
_^a&e-4ieps stilte volgt na. Zij staat lang
zaam uit hare knielende honding op od nu
ziet John eene gestalte, vernietigd door bet
leed dat haar te dragen gegeven is en dat
haar te zwaar is.
„Ga nu van hier,* zegt bij zacht en o-
verredend, evenals tot een kind, terwijl hij
haar bij de hand vat.
Ja," fluistert zij. „Ik kwam slechts hier,
om Jim vaarwel te zeggen 4 Vervolgens
werpt zij een langen blik op den grafsteen
en verlaat met John het kerkhof.
„Ik heb gehoord, dat ge op reis gaat,"
*egï hg.
,,Ja mama wenscht het, doch het is mij
«.hetzelfde, waar ik ben."
>n bJVaarheen gaat ge vraagt hij.
Voordienden, naar eene zaster van mama."
*nts t ZQ"en WÜ elkander wel eens
Lady Der'** vo'f?0nt'e week ook naar
jeborëa tacfD<W00rdk John ^ern met een
'oede jonge '<j.:em.oe,li«en glans op het gelaat.
U immers wel toestaan Alice,
v
E euwige liefde gezworen!
AmeliaZweer niet bij de maan, die
onbestendige maan, geliefde I
KareiBij wat zal ik dan zweren
Amel iaZweer bij wat u dierbaar is,
zonder wat gij Diet leven kunt
Karei (opgetogen)O, zoete Amelia,
zoo zweer ik u bij miju bicycleIk
bemin u
Om lampeglazen voor het
springen te bewaren, koke men ze een
tijdlang in water en late ze zoo langzaam
nis mogelijk is, koud worden. Wat nog
meer helpt is, ze te verhitten in vloei
stoffen, die eene grootere hitte dan water
aannemeD, bijv. olie, zoutwater.
Zet zich roetbeslag aan de glazen vast,
dan wrijve men ze af met boter
of vet.
dat ik u beroek
„Ja," antwoordt zjj zacht. „Wij kunnen
dikwijls elkaar ontmoeten en dan over hem
spreken. Gij hebt hem ook lief gebad.*
„Ja," zucht Ker meer dan hij spreekt.
Hoe innig Jobn Ker zijn vriend heeft
lief gehad, dat is Alice Diet in staat om
te weten. Zij heeft er geen gedachte van,
hoe diep en zwaar de man lijdt, die
aan hare zijde gaat. Zij denkt aan niets
anders dan aan haar eigen verdriet, haar
eigen verlies, zij heeft geen denkbeeld
van zijn lijden, van de hoop, die telkens
wederom hare zoete lokstem bij hem doet hoo-
ren, maar ook telkens weer in den diepsten
schuilhoek van zgn hart wordt terugge
drongen, die boop, welke hem een ver
raad aan zijn vriend toeschijnt.
Het is bem onmogelijk, aan Alice te
denken, anders als aan iemand, die Jim
toebehoort.
Zg was immers zijn alles. En toch,
hoe dikwijls heeft John sedert den dood van
zgn vriend sedert het oogenblik, dat die vriend
hnnne handen ineen beeft gelegd, zicb
niet herinnerd, dat Alice hem als zgn
dierbaarste kleinood werd toavertronwd.
Volkomen onbewust van de gedaehten,
welke door John Ker's hoofd gaan, slaat
zg hare vochtige oogen tot hem op.
„Wat zal ik nu met mgn leven aanvan-
8en?*
Hem, jaist hem moet zg dat vragen.
„Gg znlt het nattig en verstandig aan
wenden, dat weet ik,* antwoordt hy zacht
en zg gelooft, dat het verdriet, dat zg op
zgn gelaat aanschouwt, slechts medelgden
met haar is.
„Mg is het te moede, alsof ik nergens
meer deel aan zal knnnen nemen. Ik kan
mg het leven zonder Jim niet voorstellen,"
fluistert zg en de naam van haren geliefde
zweeft Dog eenmaal zuchtend van hare lip
pen.
Vervolgens zeggen zg elkander vaarwel.
„Gg staat mg das toe, dat ik n, terwille
van Jim, zoo nn en dan eeDS kom bezoe
ken
„Ja", antwoordt zg, droevig lachend; „en
dan zullen wg eens over hem praten, mgn-
heer Ker, gg en ik, wanneer wg geheel alleen
zgn.*
Zg reiken elkaar de hand tot afscheid en
hg ziet haar na, totdat zg aan zgn oog
onttrokken wordt, vervolgens slaat hg met ge
bogen hoofd de tegenovergestelde richting in.
HOOFDSTUK XXII.
Het is een zachte, milde voorjaarsdag,
een zacht windje doet de oppervlakte van
het water rimpelen. De laag nederhangende
takken van de berkeboonieD kussen de klei
ne gotfjeB en wiegen zicb heen en weder,
om de zachte, groene blaadjes in de warme,
zoele lnobt te ontvouwen.
Midden in den plas staat sir Moritz
Dermot op een grooten steen; het water
spoelt over zgne voeten, doch daar let
hg niet op, maar heeft zgn blik gericht
op zgn vischtnig, of op Ines, die aan den
oever naar hem zit te kgken.
Zg zgn volkomen gelukkig, die twee, en
telkens opnienw als bg den angel in het wa
ter werpt, lacht hg het kleine wezentje toe
en krijgt eveneens een vriendelijken groet.
Zg lnistert naar het fluiteD, als
het visebsnoer de locht doorklieftzg
ziet, hoe het aas door eene geoefende
hand aan den baak geslagen, weder
spoedig in het water ligt en hoopt,
dat weder recht spoedig een viseh zal
bgten.
Zg zelve ziet er bekoorlgk nit, zoo te
gen een boom geleund en het groene mos
als kussen voor haar donker kopje. Ines
ziet er met de bloemen in den schoot en
de honden aan bare zgde verrukkelijk
nit- Zij heeft hare tronwe, viervoetige
begeleiders halsbanden van bloemen omge
daan. Evenals een kind lacht en jnbelt zg,
terwgl zg de goedige dieren met bloemen
en groen tooit.
„Gebeten!" roept sir Moritz plotseling
en Ines springt zoo snel overeind, dat al de
bloemen uit haar schoot op den grond vallen.
Het snoer verdwgnt bliksemsnel in de
diepte, de bengel bnigt zich als een hoepel.
Sir Moritz werpt een vergenoegden blik
op Ines en schenkt dan evenwei al zgne
opmerkzaamheid aan het spel van den visch.
„O, het moet een heerlgk dier zgn 1"
HuwelijkeninChina, In
een duitsch blad komt het verhaal voor
van eene huwelijksplechtigheid, welke de
schrijver bijwoonde in een dorp in de om
streken van Shanghai. Een jong meisje
in dat dorp zou trouwen met den zoon
van den vice-karselier der Academie te
Peking. Ongelukkig kwam de bruidegom
eenige dagen voor den voor het huwelijk
vastgestelden dag te sterven. De wan
hoop van het arme meisje was vreeselijk,
zij zwoer nooit een ander te znllen toe-
behooren, en eenige dagen later huwde
zij plechtig met een »vaas met roode
bloemen", eene symbolische plechtigheid,
waardoor een meisje wil doen uitkomeD,
dat zij voor altijd als weduwe wil worden
beschouwd. Maar helaas, sterke aandoe
ningen doren kort, en zoo ook deze wan
hoop ook het chineesche vleesch is zwak.
Men beweert, dat in de meeste van der
gelijke gevallen de jrvaas" Diet in staat
is, de leege plek in het hart ran het jon
ge meisje te vullen. Zij breken dan de
vaas en zoeken troost bij een anderen
jongen man.
Maar toch zijn er, die haar hetle leveu
tronw blijven aan de roode vaas, en deze
worden na haar dood voorwerpen van bui
tengewone vereering en men richt voor
haar, op bijzonderen last des keizers, ge-
dankteekenen op aan den kant van den
publieken weg.
Dezer dagen heeft tc Wö-
rishofen onder buitengewoon grooten
toeloop van belangstellenden de be
grafenis plaats gehad van pastoor Kneipp.
Natuurlijk werd het hoofdbestanddeel van
de begrafenis gevormd door de moder-
ne barrevoetersorde", maar ook het land
volk nit den wijden omtrek was dien
dag naar Wörishofen gestroomd. Achter
den lijkwagen werden de ordeteekenen
van den overledene gedragen, dan volg
den enkele verre familieleden, Kneipp-
doctoren, deputaliën van Kneipp-ver-
eenigingen, enz.
De zaken te Wörishofen zullen op
denzelfden voet voortgezet worden door
een van Kneipp's oudste leerlingen
P. Reille.
Een apotheker in een o n-
zer provinciesteden kreeg onlangs een
vroaw bij zich, die reeds een vol kwar
tier op de straat naar de koperen adres-
plaat had staan turen. Op de vraag,
wat zij wensehte, zeide het vrouwtje
Joa, mienèr, 't is nou nie meer uut
te hoften met mien man. Ik zit zeivers
met acht keinders, en hij doet niet anders
dan die stumpers te trappen en te sloan,
en mien ook.*
En wat won je dan, vrouwtje
Ziet n, en nou kom ik bij uwes,
om me van dat schepsel te loaten schei
en.
Maar dan moet je toch Diet bij m ij
zijn
Joa welle, u het toch scheikundi-
g e aan de deur staan
{Historisch.)
Het gewicht der vorstin-
nen. Het is hekend, dat al wie naar
de baden te Kissingen gaat, lich bij zijue
aankomst daar laat wegen en bij zijn ver
trek, om te weten, hoeveel men in ge
wicht is toe- of afgenomen. De keizerin
van Oostenrijk is er geweest en woog,
toen zij er kwam, 41 KG., wat niet veel
is. Toen zij heenging had zij 3 KG. ge
wonnen. Wat zwaarder is de Koningin
van Engeland, zij woog den vorigen win
ter te Nizza 78 KG. De Koningin van
Italië is nog zwaarder, 80 KG,d e ko
ningin—regentes van Spanje 69 KG. De
ex—koningin Isabella weegt 82. KG.
Een koordedanser s-r e c o r d
geslagen. Het grootsche koordedansera-
record, dat de voor eenigeo tijd overleden
BloDdin door het overschrijden van den
Niagaraval geschapen heeft, is verbeterd
geworden.
Niet ver van de stad Bogota in den
zaid-amerikaanschen staat Colombia heefi
een vermetele equilibrist, Harry Warner
genaamd, den waterval van de Tequen-
dama—rivier, een zijstroom van de Magda-
De overtocht van den Niagara bezorg
de Blondin wereldberoemdheid, daar hij
de eerste was, die dit waagstuk uitvoerde,
doch bij eene nauwlettende beschouwing
der omstandigheden is dat niets, vergele
ken bij den overtocht van de Tequen-
dama.
Bij den Niagara zon een acrobaat, die
daizelig werd en het evenwicht verloor, in
het water vallen, dat zeer rustig en diep
is. Omstandigheden, die, daar de man
niet dieper dan 100 voet zon vallen, den
equilibrist uitzicht op redding zouden bie
den. Want hij zou niet op rotsen stooten
en, als hij iets van het zwemmen ver
stond, wel eene plaats aan den oever of
eene boot knnnen bereiken. Bij de Tequen-
dama zijn alle omstandigheden in het na
deel van den koordedaDser, die, als hij viel,
onvermijdelijk den hals zou breken, want
hij zon van de vreeselijke hoogte van 479
voet in een bruisenden maalstroom stor
ten
I n N e w-Y ork zijn b ij een
wedren twintig fietsers aan eene kromming
van den weg van eene steilte gestort. Als
door een wonder werd er geen gedood.
Rijwielen, armen, beeneD, enz. werden jam
merlijk gehavend.
Een barmhartige Bis
schop.
Een hooggeplaatst fransch geestelijke,
die voor ODgeveer vijftig jaar aartshisschop
van Bordeaux was, stelde op zekeren dag
aan zijnen secretaris vijftig francs ter
hand, als antivoord op het smeekschrift,
dat eene arme in haren nood tot hem ge
zonden had.
„Hoe oud is zij?" vroeg de geestelijke,
die een warir hart voor zijne kudde had.
^Zeventig jaar/ was het antwoord.
„En zij is zeer ongelukkig en waarlijk
behoeftig f'
„Zij zegt het ten minste.'
*Na, dan moet men haar ook gelooven."
De secretaris aarzelde een oogenblik
toen liet hij snel volgen „Uw Hoogeer
waarde weet echter misschien niet, dat
zij dat zij eene Jodin is
„Eene Jodin? Dat is iets anders!"
riep de aartsbisschop nit„geef haar dan
honderd francs en zeg haar in mijn naam
dank voor haar vertrouwen op de Chris
telijke barmhartigheid."
De grieksche Bark Maria,
die van Eiome met eene lading benzine
naar Londen onderweg was en Almeria
aandeed, heett plotseling vuur gevat, waar
op eene geweldige, de geheele stad in op
schudding zetlende, ontploffing volgde.
Zeer licht hadden er verdere ongelukken
kunnen plaats hebben, daar op hetzelfde
oogenblik een met dynamiet beladen
schip de haven binnenvoer. De voor een
deel zwaar verwonde bemanning der Ma
ria kon gered worden. Het schip zelf
stond in lichtelaaie en door de uitvliegen
de benzine ook de naaste omgevingdaar
intnsschen volslagen windstilte heersente,
konden grootere onheilen verhoed worden.
De rijtoer met de leerlingen der school
alhier was eerst vastgesteld op woensdag
16 dezer, maar aangezien men te weten
was gekomen, dat een zestigtal leerlingen
van Barsingerhorn en meer dan 800 uit
Hugowaard dien dag ook te Schoorl zou
den komen, werd besloten, de reis daar
heen en naar Egmondaan Zee nit te stel
len tot zaterdag d. a. v.
Nu, we zijn dan zaterdag nit rijden
geweest't weer was den vorigen dag
wel heel slecht, het vooruitzicht niet heel
schoon, maar 't was zomer, dacht men,
't kon spoedig veranderen, en uitstellen,
dat ging ook moeilijk. We hoopten er 't
beste van en zaterdagochtend was werke
lijk het weer opgeknapt, ofschoon er een
frissche wind woeiDe kinderen kwa
men, met doeken en mantels bij zich,
aanloopen, de 28 rijtuigen, waarbij zich ge
lukkig Blechts één bakwagen bevond, wer
den volgeladen en in blijde hope giDg
roept de kleine, geheel vergetend, dat Moritz
haar daar onmogelgk kan verstaan.
Hare oogen schitteren, hare wangen bran
den van opgewondenheid, wanneer de viseh
woest heen en weer swemt en alle krach
ten ÏDspant, om weder bevrgd te worden
van den haak, die zgn bek vaneenrgt.
Wel een half uur lang kampt en strgdt
het dier om zgn levendan ziet Ines, hoe
sir Moritz langzaam het snoer inhaalt en
de visch laDgzaam nader komt, om plotseling
met een krachtigen sprong terog te springen.
Tien minuten later evenwel ligt hij op het
gras aan den oever, terwyi zgn overwinnaar
hem in gedachten afweegt en bewondert.
„ZestieB pond, dat is vast waar En
hebt ge het aardig gevonden, Ines
„O ja 1 Wat streed het dier dapper. En
wat is bet een prachtig beest," antwoordt
de kleine.
„Ja,wy moeten hem dadelijk naar hnis
brengen. Visch smaakt slechts goed, wan
neer zg frisch uit het water in de keuken
komt. Ik zal probeeren, om er nog een
te vangen, daar op den hoek heb ik er een
opgemerkt. Wordt ge er niet moe vaD,
lieveling P*
„O neen, het bevalt mij zeer goed."
„Dat verheugt mg. Hoe is het gesteld
met het ontbgt in de mand, die ge hebt
meegebracht
Ines baalt de mand voor den dag en nu
zgn ze weldra beiden drnk in de weer, een
servet over een boomstam te spreiden en
het ontbgt te nuttigen, terwgl de bonden
rondom hen zitten, wachtende om de brokjes,
die komen znllen.
Sir Moritz ziet naar Ines en lacht en
zg beantwoordt zgn lachje met een sachlen
blik nit hare droomerige, ernstige oogen.
„Waarmede heb ik dezen zegen verdiend?"
vraagt hij zaobt en reikt haar de hand. „O
Ines, te denken, dat ik n mgn gansche
leven naast en rondom mg zal hebben
zegt hg, hare zachte vingers drukkend, en
een warme gloed stijgt haar naar de wan
gen, terwgl hare oogen gieh sluiten.
„Zing een liedje voor mg,* zegt hg tot
haar. En Ines met hare, zachte, volle
stem dezelfde stem, waardoor hare moe
het op Schoorl af onder het gewuif en
het f goeiereisvan het groot aantal
acht erblij ven de familiebetrek feingen.
Te Schoorl werd een uurtje halt gehou
den en ontvingen de kinderen wat verster
kends op de duinen mochten zij echter
niet komen, hoe 'n hard gelag dat ook
wasdie koek werd voor 's avonds be
waard. Om half elf zaten allen weer in
de wegens en we/d de reis naar EgmoDd
a./Zee vervolgd, 't Weer hield zich vrij
goed tot bij BergeD, maar toen begon de
wind hoe langer hoe meer op te steken,
't begon te regenen en niet lang da urde
't, of er woei een storm en 't was wit, van
den regen. Te Egmond kon men zich haast
niet op de been honden en moesten de
kinderen direct naar binnen. Bniten kook
te de zee en stoof het zeeschuim ons om
de ooren. Dat was eene teleurstelling Ver
leden jaar hadden zij zich zoo kostelijk
vermsakt aan 't strand en nn moesten zij
zich binnenshuis, waar zij slechts eene zit
plaats hadden, zoo goed als 'tkon verma
ken. Eten en drinken en zingen, meer
kon men daar al niet doen. Gelukkig,
toen men een uurtje gezeten had werd
het droog en kon men naar buiteD, waar
't nog wel hard waaide, maar waar de zee al
thans voor de grooteren een aanblik opleverde,
dien zij niet spoedig znllen vergeten. Te
twee uur werd de terugreis aanvaard en
allengs werd het wéér gunstiger; wel
kwam men te Schoorl terug onder 't ge
not van een heerlijke regenbui, maar toen
de kinderen in de zaal van Timmerman
weer 't eeD en ander gebruikt hadden, kon
den zij hun hart ophalen in de duinen,
want nu was het droog. Alle leed was
vergeten en tot half zeven vermaakten zij
zich allerkostelijkst. Toen wij circa half
acht in ons dorp waren teruggekeerd, was
het één jammerklacht, die geuit werd
door allen, die ona daar opwachtleD, over
den slechten dag, dien wij getroffen hadden.
Niemand onzer had er erg in gehad, dat het
zulk een vreeselijk weer geweest was es
de eenige spijt, die gevoeld werd, was, dat
men in Egmond zoo opgesloten had geze-
teo. 't Eiüde was goed geweest. Tegen
werking had den kinderen hun genoe
gen niet kunDen benemen eD, dank zij
de medewerking van bijna alle ingezetenen,
hadden de kinderen toch, voor zooveel
mogelijk, een prettigen dag gehad.
Uitwatereude sluizen.
Voor eenigen tijd is medegedeeld
dat het hoogheemraadschap der Uitwate-
rende Sluizen in KENNEMERLAND eD
WESTERIESLAND een onderzoek deed
instellen naar de naiddeleD, noodig voor e-
ventneele totstandkoming eener steeds
vrije uitmaling op den boezem, zóó dat
onder alle omstandigheden de peilbema-
ling kan worden afgeschaft, Het is geble
ken, dat dit doel alleen door volledige
stoombemaling kan bereikt worden, doch
meer dan l1^ millioen gulden zon moe
ten worden uitgegeven voor eens, en pl.
m. f 30.000 verder ieder jaar, bij verwe
zenlijking dier planneD, De zaak is voor-
loopig niet verder in behandeling geno
men.
Op TESSEL wordt eene ten-
toonstelling van tesselsche en andere
oudheden voorbereid, welke van 28 Juni
tot en met 4 Juli zal gehouden worden
in de Koningin Wilhelmina-Bewaarschool
te Oude Schild,
Reeds zijn vele belangwekkende voor
werpen ingezonden. Ook zal daar de bed
stede worden opgesteld van admiraal De
Ruyter, welke is weggebroken uit het on
langs gesloopte logement ,Zeven Provin
ciën."
In de woning van den ge-
meente-geneesheer te LOOSDRECHT
heerscht eene vleermuizenplaag. Het
is nl. gebleken, dat tnsschen de spouw
muren eene kweekerij van dat ongedierte
op buitengewoon groote schaal wordt aan
getroffen. Reeds werden honderdtallen ge
vangen ea gedood, doch nog veel meer
bleven er over.
Met kracht is men thans bezig, de on-
genoode en zeer onwelkome gasten, die
den prachtigsten zomeravond binneD zoo.
Brand te LEIDEN.
Eergisteravond, is brand uitgebroken in de
fabriek der Leidsche Katoenmaatschappij,
voorheen de firma De Heyder Co. Oor
zaak is het warmloopen eener machine
Er is van de geheele fabriek niets
overgebleven dan de muren, aangezien
onmiddellijk alles in lichte laaie stond. Het
gerucht wil,] dat er een arbeider verbrand
is. I Alles is op de heurspolis verzekerd.
Sedert een psar maanden was een nieuw
gebouw met nieuwe machines bijgebonwd.
In het jaar 1862 woedde in die fa.
briek eveneens een hevige brand en ble
ven niets dan puinhoopen over. Toen
werden photographieën gemaakt en ter be
zichtiging gesteld, ten voordtele der ar
beiders, ongeveer 400.
der zoo veler harten veroverde, zingt de
oude ballade, die sir Moritz zoo gaarne
hoort. Doeh na weinige woorden eindigt zg
plotselingnauwelijks een steenworp van
haar af springt een groote visoh uit het
water op.
„Dien zullen wg trachten te vangen,"
segt sir Moritz, zgn hengel in de hand
nemend.
Maar het uitwerpen van den angel en
beet krggen is twee. Sir Moritz heeft de
zen namiddag geen geluk meer. Hg
bergt eindelgk zgne zaakjes bgeen en wan
delt in den zonneschgn met Ines naar hnis
daarby spreken zg over de toekomst, over
al die jaren, die nog komen znllen en zg
spreken beiden de boop en verwachting nit,
dal hnn een lang en gelukkig leven op
Drnmaneen wacht.
„Niet een enkel wezen op deze aarde
kan mg half zoo gelukkig maken als gg,"
zegt sir Moritz- „Niet één meisje in 'de
wgde, wgde wereld had beter bg mij
gepast dan mgne kleine, lieve Ineadaar
by ziet hg vol liefde op haar neder.
Doch hare lippen trillen van ingehouden
lachen.
„Herinnert gg n nog al die dingen, welke
ik toenmaals deed, en hoe ontzet ge daar
over waart, Moritz f"
„Ik herinner mij niets meer, dan dat
ge mg gezegd hebt, dat ge mij lief hebt,"
antwoordt bg, eveneens lachend- „En wat
eene lieve, kleine lady Dermot zult ge zgn I
Ik geloof, dat ge al de vroegere lady's, wier
portretten in de groote zaal hangen, in de
schaduw stelt."
Ines vestigt hare oogen op zgn gelaat.
Zij ziet me» genoegen dat mannelijk voor-
komen, hij is zoo de echte beheerscher van
dat oude slot Drumaneen met al die booge
gebieders.
„Waarom zoo ernstig, mgne Ines, gg
koningin van mijn bart vraagt hg,
de band op baar schouder leggend. Duizend
gedachten zgn op het beweeglgke gezichtje
leesbaar, toch ontbreekt het haar aan woorden.
„Wat is er, lievelinge? Zgt ge er be
vreesd voor, uw geheele bart voor rag
nit te storten," en zgne stem is zacht en
die in zijne redevoeringen den boeren ver
betering voorspiegelde van hnn toestand
heeft reeds het bewijs ontvangen, dat men
hem aan zgn woord houdt. Het volgende
adres is dr. Ku/per eergisteren toegezonden
Eene zeer groote, onoverkomelijke ramp
heeft deze gemeente getroffen door den
hoogen watervloed, die hedenmorgen al-
hier heerschte. Tot recht begrip der zaak
dient, dat wij, allen landbouwers of pach.
ters, genoodzaakt zjjn, hooiland te pach
ten, gelegen aan de overzijde der rivier
de Mei wede, iets, wat dit jaar zeer duur
verpacht geworden is cd waartoe men ge
noodzaakt is, doordien de biDnengelegen
landerijen geen voldoend voedsel voor den
veestapel opleveren.
Door den wil van den Almachtige, aan
wien wij in alles onderwerping verschul
digd zijn, is thans voor velen of de ge-
heele hooioogst verloren of voor anderen
geheel bedorven, doordien 't hooge water
hierop zijn invloed heeft doen werken, en
dit in eeD tijd, waarin alles in het werk ge
steld moet worden, om met inspanning
van alle krachten het noodige voor zich
en de zijnen te knnnen verdienen.
Uit uwe alhier gehouden redevoering
is ens gebleken, dat n niet alleen een
hart heeft voor de belangen van landbouw
en landbouwers in dit kiesdistrict, doch
u heeft zelfs gezegd en beloofd, hun met
hart en ziel te zijn toegedaan en te znl
len trachten, hun voor een anders wissen
ondergang te bewaren.
Het is om deze redenen, dat onderge-
teekenden, allen landbouwers of pachters
uit Sliedrecht, zich met diepen eerbied
wenden tot UwEw. en beleefd verzoeken
1. Bij de heeren verpachters uwen zeer
gewaardeerden invloed te willen uitoefenen
ter verkrijging van bf geheele, of gedeeltelijke
kwijtschelding der pachtsom van hunne hier
voor omschreven landerijen, waarvan ver
pachters zijn de navolgende grondeigenaren
A. Seret IJz.. W. H. van Haaftvn (lid
der Prov. Staten), wed. P. B. Visser, P.
L. van Haaften (allen alhier), Vriesendorp
te Dordrecht, de wed. J. A. van Haaften
te 's-Gravenhage.
2. Bij de eerstvolgende zittiiig der
Tweede Kamer der Staten-Generaal als
urgentie voor te stellen een wetsontwerp,
waarbij in het pachtcontract moet worden
opgenomen eene bepaling tot geheele of ge
deeltelijke kwijtschelding der pachtsom,
wanneer rampen als deze en meer andere
rampen de landbouwers of pachters tref
fen.
Onder biddend opzien tot den Almach
tige smeeken wij U, om ons ter hulpe te ko
men en ons van een anders wissen onder
gang te redden.
Met betuiging van eerbied teekenen wij
ons,
Uwe getrouwe kiezers in het hoofdkies-
distriet Sliedrecht te Sliedrecht.
(Volgen een 20- i 30-tal handteekeningen).
vleiend, als hg dit zegt-
Moritz," fluistert zg eindelgk trenrig, „weet
ge, ik ben er bang voor, dat ik niet goed
en verstandig genoeg ben, om nwe vroaw
te worden, of dat ik in 't geheel niet bg
pas. Ik ben te onwelend en te bang .oor
de menschen."
„Wie heeft n dien onzin in het hoofd
gepraat?" vraagt bg, balf geërgerd, balf
lachend, „Mgne lievelinge, ik beb atol mijne
vroaw gekozen, ik ben meer dan tevreden
met n, en wanneer ge nog eenmaal zoo
iets onaardigs zegt, zal ik zeer boos op u
zgndaarbij ziet hg haar liefdevol aan.
„Heeft reeds ooit een man op aarde zulk
een lief mieaje als gg zgt zyn vrouwtje
mogen noemen P O, mgne tronwe schat,
mijn liefste, hoe gelukkig zullen wij te
zamen zgn 1"
Zg gissen natuurlijk niet, dat de
bittere igdensbeker door hen beiden tot
op den bodem zal moeten worden geledigd,
zg gissen niet, dat er dagen zulleD komen,
die dood en ellende znllen brengen en
hnn vrede znllen verwoestenboe zonden
zg dat ook kannen gissen
Ines in bare lieve onschuld begrgpt het
Drttuurlgk het allerminst, dat haren Mo
ritz de grootste smart zgns levens door
baar zal worden bereid en aangedaan.
Neen neen 1
Hand aan hand wandelen zg door het
groene wond en hebben voor alles oog-
Zg bewonderen de ontsluitende bladereD>
de schitterende zonnestralen, die bet jonge
groen de wereld in lokken.
Trots al de goede voornemens van me
juffrouw Blake is het haar niet mogelgk
geweest, op Bir Moritz' brniloft te dansen
en wel om de grondigste aller
redenen, dat de brniloft niet op bet
slot. Dramaneen plaats vindt. Op een
mooie dag rolt het familiergtnig van het
«lot Drumaneen de poort nit en rgdt, joog met
koffers en doozen beladen, naar bet
station.
WORDT VERVOLGD.
s
