Algemeene doofheid in
't vooruitzicht.
Als men den Amerikaan J. H. Gird-
ner mag gelooven, zijn wij bezig, allen
te zamen doof te worden, zonder het
te bemerkeneenvoudig, omdat bij
alle menschen gelijktijdig het gehoor
vermindert, en wij daardoor niet aan
zelf achteruit gaan. Het zou dezelfde
soort van hardhoorendheid zijn, die bij
de smeden wordt opgemerkt en ver
oorzaakt wordt door het groote geraas,
waarin zij altijd verkeeren. Nu is on
ze beschaving ook hoe langer hoe ru-
moeriger geworden. DreuneD, schellen,
fluiten, orgelmuziek, sissen, ratelen,
toeteren, schuifelen en dat alles in
alle toonsoorten vervult de lucht,
waar vroeger de bedachtzame tred van
de dragers van een koetsje het eenige
geluid was, dat de meer vlugg9 stap
pen der wandelaars afwisselde. Wel
dra zal een veldslag met knalvrij bus
kruit de eenige plaats zijn, waar men,,
afgezonderd van de ketelmuziek der
maatschappij, zich een weinig aan zij-
De overpeinzingen kan overgeven. Als
nu onze stemmen maar krachtiger wor
den in evenredigheid met het zwakker
worden van ons gehoor, en de compo
nisten van toekomstmuziek er maar
op rekenen, dat zij voor de toekomst-
ooren moeten schrijven, dan is het
leed nog te overzien. Maar voordat
wij ons ongerust maken, is het maar
beter af te wachten, ot het werkelijk
is, zooals onze overbuur vertelt.
Wreedheid van russi-
sche vrouwen.
In het russische gouvernement Perm
heeft eene vrouw uit het dorp Tcher-
noy terecht gestaan, die haar man
heeft willen dooden door hem in den
slaap kokend water over gelaat en
borst te gieten. De vrouw was door
haar echtgenoot wegens haar ontrouw
geslagen en had besloten, den man uit
wraak dood te martelen.
Een maand geleden werd een nog
afgrijselijker misdaad gepleegd door de
vrouw van een boer, die zich even
eens op haar man wilde wreken. Ter
wijl dezesliep, overgoot zij hem met
petroleum en stak hem daarop in
brand
Onweder.
Boven Denemarken is dezer dagen
een zwaar onweder losgebarsten. In
Jutland werden vijf boerenhofsteden en
drie huizen, op het eiland Laaland
twee boerenhofsteden en op het
eiland Falster eene school in de
asch gelegd. Drie menschen werden
door den bliksem gedood.
Tengevolge van een wolkbreuk in
Hoch-schwab-gebied heeft eene groote
aardstorting plaats gehad. De straat
weg van Turnau naar Mariazell is on
der aardhoopen bedolven.
Er zijn weer twee berg.
beklimmers verongelukt. Een student
uit München is van den Hierzbachglet-
scher bij Lipz in een afgrond van 500
meter gestort. Hij was onmiddellijk
dood.
En een koopman uit Breslau, die
onder geleide van twee gidsen den Wel-
Jerkuppe bij Zermatt had bestegen,
gleed bij het afdalen tot aan de borst
in een met sneeuw bedekten afgrond.
De gidsen beproefden, den man ter
hulp te komen, maar door de heftige
beweging raakte de strik los, waarin
de koopman gebonden was en zakte de
ongelukkige in de diepte. Er werd on
middellijk hulp gehaald, maar men
heeft weinig hoop den man nog levend
uit den afgrond naar boven te kunnen
brengen.
De groote was van de
Donau heeft thans het zuiden van
Hongarije bereikt. Tusschen Baja en
Mohacs zijn de dijken doorgebroken,
zoodat het water een uitweg heeft ge
vonden naar de akkers van 't bisdom
Fünfkirchen (Pees) en ze geheel over
stroomd heeft. Het veldgewas en het
vee is verloren, een schade van milli-
oenen. Tusschen Baja en Bezdan is
een sluis ingevallen, waardoor het
Margita-eiland overstroomd is.
van
de-
der
dr.
-^T-0- e t muzikaal geaoor
"liigêiingen.
Omtrent het muzikaal gehoor van
ze onmuzikaalst-doende schepseltjes
wereld, geeft een amerikaansch arts,
James Mazel, eene interessante beschou
wing. De waarnemingen van den Ameri
kaan betroffen kinderen van 1/ tot 1
jaar. Kinderen van 6 maanden reageer
den op een lapggerekteo, aanroependen
toon, wanneer hij voor hanne stemorganen
niet te laag was, meestal in een dergelij-
ken toon, en ze hielden dezen eersten
toon vasi, ook wanneer de aauroepeade
stem hooger of lager werd. Anders was
het bij kinderen van 8 en 9 maanden.
TeSiersIeben en te Het t-
stedt zijn vele menschen door het gebruik
van gehakt vleesch ziek geworden. De
vleeschvoorraden van de betreffende sla
gers werden in beslag genomen en het
vleesch zal door rijks veeartsen worden
onderzocht. Een kind is overleden, ook
tengevolge van het eten van het vleesch.
Te Hettstedt zijn verscheidene deskundigen
nit Berlijn aangekomen, die ter plaatse
een onderzoek zallen instellen.
- Het nat van schreeuwen,
gillen en hailen.
Dr. Hsrry Campbell heeft in The Lan-
eet een pleidooi geleverd ten gunste van
dankbaar en ten
Ook zij reageerden na herhaald aanroepen de ,nidri!cllti«heid' Z0Lder welke ki.nde^eD
Kit n n mnt i i<> TPfln r.lpiïlü? Vnttripn hpKKpr prt flip
bijna met juist denzelfden toon. Ging de
stem één toon hooger, dan behielden zij
pbd eerst gehoorden, lageren toon. Wan-
Wer de aanroepende stem echter in den
nrieklank twee tonen hooger ging, dan
Deantwoordden de zuigelingen dezen met
een hoogeren toon, die zij dikwijls tot op
weinig trillingen na juist troffen. Op de
ze wijze doorliepen zg met de aanroepen
de stem bijna 1% octaaf. James Muzel
egt er nadruk op, dat deze proeven met
absoluut gezonde kinderen genomen wer
den. Jn de elfde en twaalfde maand voelt
het gehoor reeds intervallen van één toon.
Deze mededeelingen toonen aan, dat wij
van de ontwikkeling van het kind nog
zeer weinig weten, hetgeen overigens reeds
door den bekenden physioloog prof. Preyer
meermaUn betoogd werd. Voor moeders
kunnen de opmerkingen van den ameri-
kaanschen arts van bijzonder belang zijn,
)ok omdat ze in de gelegenheid zijn, ze
ran de waarheid te toetsen,
Verboden te rookenl Te
dtargard iu Pommeren, is het uitdrukke
lijk verboden te rooken. Onlangs werden
jen twaalftal vreedzame bewoners van
iet plaatsje lot hunne grenzenlooze verha
ng geverbaliseerd, omdat ze op straat
kten. Men bracht hun onder het oog,
at ze eene politieverordening van het jaar
8*10 hadden overtreden, welke verorde-
iing nog steeds van kracht is en op
rond waarvan zij zich tot 5 mark boete
lk zagen veroordeeld. Toen zij zich op
onwettigheid van dit optreden berie-
ien, bracht men hun een geelgeworden
ocument onder den neus, waaruit zij het
olgende vernamen:
Ingeval de boete niet betaald wordt
innen den door de wet gestelden termijn
'k- ééne week, kan den^ delinquenten een
sligen -Zfftfclea""opgelegd nrar VCI-
?aïg'^hnr?len omvang der opgelegde
ermogensBtraf."
De onfortuiulijke rookers zwegen ver-
luft stil en betaalden.
De Japanners, die geene
telk drinken of geen vleesch eten, we-
m niet wat te doen met de ossen of de
oeien. De paardeu zijn er ook niet talrijk
dienen maar voor de vreemdelingen,
•e wagens worden getrokken door kot lies,
e rijtuigen door bijzondere loopers. Half
ilde honden ziet men soms, doch de
:hte huishond is nagenoeg onbekend,
aar de inwoners hem niet gebruiken
ior de^aclit, noch als waazhondeven-
paard vindt men hem slechts bij
e vreemdelingen.
Katten zijn er veel, maar schapen en
eiten zeldzaam de Japanners gebruiken
laar weinig wollen stoffenzij dragen
aoral planten weefsels en zijden stoffen,
et zwijn is er nagenoeg onbekend en
aek komt nooit in eenige japansche
euken. Geene ezels noch muilezels, gee-
?"-h-aas.n of kiekens, noch eenden of dui
st). Japan is dos een der enkele landen
au de wereld, waar bijna geen huisdieren
estaan.
Geen nood. Directeur
t gevangenis (tot twee stroopeis, die een
tar maanden gezeten hebben). Zoo, ge
jt ontslagen; ik hoop maar, dat je niet
eer hier komt.
Hier komeu Geen noodals ze ous
aar niet weer brengen
geen pleizier kunnen hebben en die zich
bij groote menschen ook nog wel eens
haar ten antwoord
Ik ben u innig
hoogste verplicht.
M-ij-n-h-e-e-r
U deedt het zoo Kef, werkelijk, u
hebt mij duizendmaal aan u verplicht. Ik
schrijf eene novelle, ziet u, en daarin komt
eene scène voor, waarin een jong meisje
weigert een man te trouwen. Ik was
bang, dat ik die scène niet goed zou
kunnen weergeven, alihans niet in den
loon. Gij zijl het zevende meisje, dat ik
dezelfde vraag doe, en alle anderen namen
mij aan. Indien gij hadt gezegd „ja", dan
geloof ik, dat ik heelemaal den moed zou
hebben laten zinken.
E e n e r n s t i g o n g e 1 u k heeft
plaats gehad bij een hordenren voor paar-
opziener zoo wist te leiden, dat
paar optellingen moesten gedaan
openbaart bij eene geschikte gelegenheid, I den, toebeboorende aan officieren, die plaate
maar die door onder» en kalme toeschou- had na afloop van de wielerwedstrijden om ln
er een
wor
den, van belastingen, die zijne buren be
taalden, bleek echter, dat de man al heel
weinig rekenen kon. „Ja, im Beken ben
ick man swack," moest hij bekennen.
Eo toen de schoolopziener hem
verzocht een ook door hem onder
teekend geschrift voor te lezen, luid
de het„Nee, Schribens kan ick nich
gnnd lesen*. Toen ten laatste de school-
antoiiteit, nu ook in het llecklenburgs,
hem toevoegde„Dor stahn ok Namens
ünner uud een krüz, Wer is denn dat
Kiüz f moest het er uit„Ja, ja, dat
Krüz dat bta ick.'
Li Hung Chang wil in
China eene modelboerderij inrichten. Hij
heeft den directeur van de landbouwschool
den staat New-York, professor Dril],
etablissement met verfijnde weeiae inge
richt en onder meer zal er ook een zeewater
bad in zijn, voorts dans-, speel- en spreek
kamers, een zomer- en een wmterwielerbaan,
een rijwielschool, kleedkamers, enz., alles op
de kostbaarste wijze ingericht.
-Kond water als zuivering s-
middel. De verschillende ontsmettende
middelen, die de wetenschap in de laatste
heeft doen kennen, doen wel eens
wers in den regel niet aangenaam wordt het kampioenschap van Rusland, te Cho- hoog ss.aris beloofd, wanneer hij naar
- - China wiide komen en daar znlk een school
gevonden. „Waarom moet ja toch altijd dinska. Van de twaalf deelnemers zijn er
zoo schreeuwen", vraagt de moeder in acht gevallen en zeven gekwetst. Men
het leven van enkelen. Zes .aanbod aangenomen
haar wanhoop, „kan je nu niet evenveel pret vreest voor
hebben zonder dat je zoo gilt „Neen",
antwoordt de heer Campbell voor het kiüd,
„dat kan het niet. Een kind moet
schreeuwen en gillen onder het spelen,
en als het dat niet doet, is het ziek. Gij
zult het ziek maken, als gij het zijn
bewaren van vru
paarden
worden.
Het
ten.
De vruchten worden van den
middellijk in den donkersten
den kelder geborgen, liefst
de
wilde inrichten. Professor Drill heeft het
s t a t i s-
moesten ter plaatse afgemaakt I Een eigenaardige
t i e k.
In Parijs is een onderzoek ingesteld
c h-
on-
ten reiseo, merkt;* eene der| zusters
en Ines beantwoordt deze woorden met
jn trenrigen glimlach. Nooit sal en kan
j aan deze afstuitende persoontjes iets vertei-
n vanjdon strijd, di.n bet haar gekost heeft,
u van haar man te scheiden.
De oudste juffrouw Grimshaw dient hare
ister een scherp verwijt 10e
Wat voor onzin praat ge toch; weet
dan Dist, dit het mode ia, dat ge-
ouwde mmschen niet meer samen rei-
n?"
Dat ion eene treurige mode zijn," zegt
53, zonder eenige nevengedachte
denkt slechts aan den hechten band, die
ar en aiorits verbindt en het komt niet
haar op, te denken, dat juffrouw Grims-
tw hiermede ook nog eene andere bedoeling
•ft.
Eindelijk gaan zij heen. Na wordt de
ve, lachende kleine weder binnen ge
acht en de jonge vrouw vergeet in het
elen met ham hare eenzaamheid. Hoe
teljjk lacht zij, als zij zijne kleine vingers
eb om de hare voelt klemmen. Ten slotte
;t «ij het hoofd van den kleine tegen haar
bonder en zingt hem zoate liedjes voor.
iartusschen fluistert zij hem toe, dat papa
spoedig zal terugkomen en dat de lieve
eine en moedertje dan niet meer zoo al-
sn zallen zijn.
In het kale met sneeuw bedekte woud,
tpt Ines mat bleek gelaat op kolonel Bry-
toa. Hare oogen zijn bijna blind van
weanen. Zij heeft een brief in de hand.
„Dermot is iets overkomen*, denkt hg en
eit op haar toe. „Toch geen slechte be-
shten," vraagt hg bniten adem; haarech-
vliegt het rooi naar de wangen. Hare
pen beven zoo, dat zij nauweljjks een
>ord vermag te spreken, haar geheele
uen toont, hoe zij haar best doet, haren te-
nein in hem te overwinnen.
„Sybille ligt op sterven 1" brengt zij ein-
lijk met moeite uit en hare woorden klin-
lud hard en afgebroken. „Ik ga hedana-
id nog naar haar toe, en en,'1
fe^t hare droeve oogen tot hem op,
jdfujo zou u voor baar dood gaarne
j^eanmaal willen zien."
Sjjogitaat verandert opvallend; eene hef-
gang niet laat gaan"
Al die uitingen van vreugde, hoe on-1 papier. En dan „raak
welluidend en vermoeiend ook, zijn volko- weinig mogelijk aan I"
men physiologiscb. Wilden zijn ook niet
kalm en eigenlijk niemand, die zich ver
heugt en die zich gaan laat. En nuttig
en gezond zijn ze zeker, omdat ze zorgen voor
de ventilatie van de longen en voor den goe
den omloop van het bloed. Zelfs sprekers
doen dat. Yoor hartlijders kan het uitstekend
zijn en „veel spreken doet de kansen op
een lang leven stijgen". Schreeuwen kan
men niet zoo geregeld doen, maar, bij
tasschenpoozen aangewend, is het effect
nog krachtiger, omdat de ademhalingen
dieper zijn. Dat eens flink uitrazen als
men boos is veel verlichting geeft, was
reeds lang bekend, maar de heer Camp
bell beveelt het nog eens van medisch
standpunt aan. Gewoonlijk worden harts
tochtelijke uitbarstingen, vooral bij kinde
ren, gevolgd door eene periode van goed
gedrag meent hij, en zelfs verbetert de
gezondheid er van.
Dat zingen nuttig en goed is en la
chen zeer gezond, werd nooit betwijfeld.
Ook het tranen storten kan heilzaam zijn,
op zijn tijd. Vrouwen weten dat. Maar
zij weten niet, dat zij daardoor zoo worden
Verkwikt, omdat de bloeddruk m de her
senen er door vermindert, en de geheele
circulatie van het bloed en ook de bewe
ging van de ingewanden nog zeer bijzon
der van het snikken een gunstigen
invloed ondervindt. „Men moet daarom de
neiging van de vrouwen om te weenen
wel wat binnen behoorlijke grenzen hou
den, maar ze toch vooral niet geheel on
derdrukken". Door er nu en dan aan toe
te geveu bljjven de vrouwen zeker langer
jong. Diep zuchten en gapen ten slotte
is, als men er behoefte aan heeft, ook
zeer aan te bevelen.
Eindelijk succès. Zij kon
zijn gelaat niet zien, toen hij nederknielde
en haar vroeg de zijne te willen worden.
Zij verheugde zich daarover, want zij
wenschte allerminst te weten, hoe het hem
smartte, dat zij hem morst afwijzen.
Zij zeide hem, zoo lieftallig als zij kou,
dat hou levens niet te zaam verbonden
konden wezen dat, ofschoon zij hem be
wonderde en hoogachtte, zij gevoelde, dat
het zijne zoowel als hare toekomst in de
waagschaal zou stellen, indien zij toe
stemde in eene verbintenis, die dit wist
zij zeker zonder wederzgdsche ver
wantschap was. Het was eene treffende
rede, die zij hield, en zij ging er zoo ge
heel in op, dat zij niet bemerkte, ook
doordien het vrij donker was, dat hij iD
zijn zakboek op zijne gebogen knie aan
't stenografeeren was.
Toen zij geëindigd had, rees hij op
en stak zijn notitieboek in zijn zak. En
terwijl bij haar de hand toestak, gaf hij
bleeken.
.Ik zal komen,* zegt hij, na korten tijd te
hebben nagedacht. „Wanneer gaat ge,
ik bedoel met welken trein
„Dat weet ik zelve nog niet,* antwoordt
zij. „Ik zou gaarne zoo spoedig mogelijk
willen heengaan."
„Wij kannen dan met den avondtrein
gaan,* antwoordt hij sacbt en bewogen.
„Waar hondt uwe znster zich opP*
„In Edinbnrgh," fluistert Ines.
Vervolgens voegt zij er, op het telegram
wijzend, aan toe: „Ik heb niemand iets
daarvan gezegd- Ik zal het Moritz zeil mee-
deelen, soodra hij thuiskomt.* Heele tra
nen biggelen haar langs de wangen en zij
gaat naar huis.
Algy Blake, die het wond rondom het slot
Drumaneen doorkruist, ontmoet eenige mi-
noten later kolonel Bryan, en deze komt hem
opvallend bleek en verstoord voor. Dade
lijk daarop haalt hij lady Dermot in, die
het pad langs snalt en er uitziet, alsof er
iets ontzettends gebeurd is, zooals hij zich
later nitdrnkt. Eer 24 aren voorbij zijn
weet de geheele omtrek dat er ieta vreese-
lnks gebeurd is.
Ook iu het slot loopt het zonderlinge
doen van lady Ines in het oog.
„Gij znlt goed voor hem zorgen, als ik
weg ben,* roept Ines, hartstochtelijk wee-
nend, de baker toe. „Mgn zoete lieveling,
mijn kind Daarbij drukt zij don kleine
telkens aan hare borst en kust den jongen,
alsof zij zich onmogelijk van hem losruk
ken kan.
Zij is gekleed en buigt zich met eac
doodsbleek gelaat nog eenmaal over den
kleine. De bedienden slaan hare meesteres
nieuwsgierig en oplettend gade.
Waarom gaat zij in eene dergelijke opge
wonden stemmiog op reis, zonder een meis
je oi iemand anders ter barer begeleiding
mede te nemen Zij heeft volstrekt geen
reden voor haar plotseling vertrek opge
geven. Niemand heeft zij iets gezegd. En
daar staat zij nu bij bet kind en weent,
als zou baar het harte breken. Aan haar
geheele lichaam bevend, zegt zij nog een-
maal, terwijl eg haar jongen hartstochtelijk
aan het hart drnkt:
„De hemel behoede hem 1"
Dan legt zij snel den knaap in de armen
van de baker zii snelt naar buiten en in
boom
hoek van
met
overdekt
vruchten
zoo
A. Vooreen huwelijk zijn
zes zaken noodig.
B. welke dan
A. Ten eerste een goede vrouw.
B. Nu, en de vijf andere?
A. De overige vijf zijn rijksdaalders, gul
dens, kwartjes, dubbeltjes ea centen.
Pest en hongersnood in
Engelsch-Indië.
Iu De lijd is opgenomen een schrij
ven van paterj Höne, gedagteekend Bom-
bay, 23 Juli, waarin o. m. het volgende
wordt medegedeeld omtrent de pest en de
hongersnood, die Britsch-Iodië teisteren.
Da schrijver uit de vrees, dat men nog
niet san het einde van de rampen is.
Naar allen schijn heeft weliswaar de pest
uitgewoed, maar het ziet er nog verdacht
uit. De sterfte was ten minste bij de af
zending van den brief te Bombay nog
zeer groot.
Enkele dagen te voren stierven op eenen
dag niet minder dan 117 personen, zoo
dat te duchten is, dat menigeen onder de
zen aan de pest is bezweken, maar dat
wordt geheim gebonden. Enkele gevallen
zijn met dat al bekend geworden.
En wat den hongersnood aangaat, dreigt
een tweede, althans in tenige gedeelten
van Indië. Tot 22 Jali toe was daar geen
droppel regen gevallen, ofschoon te Bom
bay de regen sedert een drietal weken
bij stroomeD neerplaste. Hoe groot de
nood is, kan hierait afgeleid worden, dat de
prijzen der dagelijksche levensmiddelen in
vele streken van Indië 75 pCt. gestegen
zijn. Een derde gedeelte van het vee is
in de districten der missie van den sehrij ver
gestorven wegens gebrek aan voeder.
Eenige dagen vóór het afzenden van
den brief vond men eene vrouw dood in
haar hut. Naar men vernam, had zij ge
durende vijf dagen niets gegeten. De men
schen leven in menige streek van het
land alleen van nien, en in andere gedeel
ten hebben zij slechts om den anderen
dag een karig maal.
„Iets vermakelijks uit
Mecklenburg", schrijft het saksische Sehull-
blatt boven het volgende verhaaltje
Als de schoolopziener T. voor schoolbe
zoek de dorpen rondreist, vraagt hij ge
woonlijk ook de boeren eens raat hun
onderwijzer. Bij zulk een gelegenheid moest
hij eeDs van een landbouwer de klacht
hooren, dat er tegenwoordig niets goeds
meer in de school geleerd werd dat was
iu zijn tijd anders. Wat had hij dan ge
leerd Wel, rekenen, lezen, schrijven,
den catechismus en zingen.
Uit het verdere gesprek, dat de school-
het volgerde oogenblik rolt het rijtuig met
haar naar het station.
Ook kolonel Bryan is het volgende nar
in de weer, om den avondtrein nog te be
reiken. Hg heeft zijne tante, de onde me
vrouw Bryan, voor zijne plotselinge afreis
eene nietszeggende verontschuldiging opge
geven en in plaats van het gewone familie-
rijtnig neemt hg een huurkoets, hetgeen
ook weder als een bewijs tegen hem in het
veld gevoerd wordt.
Terwijl het rijtuig door de spaarzaam
verlichte straten van het dorp Dramaneen
rijdt, ziet bij de lantaarns van het rijtuig
der Dermots in vliegende vaart voorbjj
snellen en hg kan nog jaist een blik werpen
op Ines' opgewonden en doodsbleek gelaat
Sir Moritz, die zich te New-York inscheept,
om eene week vroeger thnis te komen, dan
verwacht wordt en zoodoende zijne vronw eene
aangename verrassing te bereiden, heeft er
geen denkbeeld van, hoe bij het bjj zijne
thuiskomst zal aantreffen.
„Mijne lieve, kleine vronw 1* denkt hij. Hij
besluit, om, zoodra bij te Qneenstowo landt,
haar te telegrateeren en bij schildert zich
in gedachten reeds hare verrukking af bij
ban wederzien.
Ia hetzelfde oogenblik wordt Ines, bleek
en opgewonden, met onuitsprekelijk verlan
gen naar haar man in bet hart, door kolonel
Bryan naar den spoortreinwaggon geleid. Hem
is het compromitteerenda van het geval heel
goed bekend, ofschoon het Ines niet in de
gedachten komt. De stationschef »d het
overige personeel komt tot de slotgedach
te eene ontvoering, kolonel Bryan is
met de vronw van zijn vriend Dermot op
den loop gegaan.
Eer de schemering 's morgens weer door
breekt, is er in den ganschen omtrek geen
raeDsch meer te vinden, die de schandaal-
geschiedenis en bet pikante slot ervan, niet in
alle geuren en kleuren weet te vertellen.
HOOFDSTUK XXXVHI.
De familie Blake wordt door het nienws
geëlectriseerd. Zij juist komt dit eerst den
volgenden dag te weten. De jongen, die in
de vroegte naar het dorp Drumaneen gaat,
keert met den postzak, de couran
ten en het wittebrood terng en ver-
om te weten, van welke personen de por
tretten in 't algemeen het meest verkocht
worden. Men heeft bij dit onderzoek zeer
eigenaardige resultaten verkregen.
Er is namelijk gebleken, dat de schoo-
ne danseres Cléo de Mérode door het
zwakke geslacht en koning Menelik van
Abessynië door het sterke geslacht het
meest gekocht zijn.
Op Cléo de Mérode volgt de schoone
Oléro; dan volgen in de reeks Suzanne
Dnvernoy, en de beroemde tragédiennes
Béjane en Sarah Bernhardt. Terwijl het
aantal der verkochte photographieën van
de schoone Otéro meer dan 10.000 stuks
per jaar bedraagt, is dat vaD de tragé
dienne met hare gouden stem slechts
7000. De koopers zijn voornamelijk vreem
den eerst komen Dnitschers en Russen,
daarna Amerikanen.
Afbeeldingen van beroemde mannen wor
den, zooals van zelf spreekt, niet zooveel
verkocht als van schoone vrouwen. Op
den Negus van Abessynië, die, zooals wij
reeds mededeelden, allen de loef afsteekt,
volgen de koning van Griekenland, de
duitsche keizer, de keizer van Rusland
en presideut Felix Faure.
Onder de schrijvers is de door de vrou
wen beminde romancier Pierri Loti, altijd
wat zijn portret betreft, het meest gezocht.
Zola neemt de tweede plaats in van hem
worden jaarlijks meer dan 800 pheto-
graphieën verkochtdan volgt AlphoDse
Daudet.
Onder de schilders, wier beeltenis het
meest verkocht wordt, staan Jean Panl
Lanrens, Benjamin Constant en Detaille
bovenaan. Evenzoo hebben de photogra-
phieëan van Rosa Bonheur veel aftrek.
Een practische genees
heer.
Dame. U
uit te steken,
ge mij zitten,
Dokter. Dat
frouw 1 ik wilde alleen het recept schrij
ven, zonder door U gestoord te worden.
hebt mij verzocht, de toDg
heer dokter 1 En nu laat
zonder er naar te kijken,
is ook niet noodig, juf-
Een wielr ij dersclub voor
millionuairs is onlangs te New-York ge
sticht en onder anderen zijn reeds als
ledeD toegetreden William C. Whitney,
John Jacob Astor, Albert G. Spalding,
Robert C. Roosevelt, Henry B. Andrews
en vele andere millionnairs en aarts-
millionnairs. Zulke heeren bouwen na
tuurlijk ook een clnbhuis, dat zijns gelijke
niet heeft ec dat niet minder dan
200.000 dollars moet kosteD, doch deze
raming van den architect zal wel over
schreden worden. Er moeten in het
clubgebouw niet minder dan 150 slaap
kamers komen, om b(j feestelijkheden, die
tot laat in den nacht duren en waarbij
champagne en andere wijnen bij stroomen
zullen vloeien, meteen een aantal gasten
te kunnen herbergen, die soms haarpijn
mochten hebben. Natuurlijk wordt dit
telt bet pikante nienws dat de jonge Isdy
Cermot zich beeft laten schaken.
Het nieuwtje wordt tegelijk met het
heete water naar boven gebracht, en de
familie Blake loopt in negligé van de eene
kame* naar de andere, om elkander over deze
tijding te onderhouden. In aller opgewon
denheid laten zij brieven en coaranten
ongelezen en ongeopend.
Het kamermeisje wordt al het mogeljjke
en onmogelijke gevraagd, deze examineert
den jongen en keert met nieuwe berichten
naar mevrouw Blake terug.
„Het is werkelijk waar, lady Dermot en
kolonel Bryan zijn samen met den avond
trein vertrokken.*
„Dat is iets, wat ik al reeds lang ver
wacht heb,* zegt mevronw Blake met sid
derende handen haar toilet afmakend. „In
ieder geval zal de scheiding na wel spoedig
volgen. O, die arme Moritz 1" voegt zij er
bij, eenige tranen van medelijden vergietend
daarbij ziet zij naar Flora, die, koel en schoon
als altijd, in eene morgenjapon naast haar
staat.
In de oogen van juffronw Blake schittert
een straal van stillen triomf. Sedert langen tijd
heeft zij niet iets gehoord, wat haar zooveel
genoegen bereidde. Duizend mogelijkheden
jagen haar door het hoofd.
Alioe alleen gelooft het nienws nier. Zij
roert bij het bespreken van 't nienws niets aan,
noch spijs, noeh drank, en ziet er vreeseiijk
ontdaan nit, maar zij wil geen woord van
hetgeen van Ines gezegd wordt gelooven.
„Wanneer ge wist, boezeer zij van Mo
ritz hondt,'1 merkt Aiice ernstig op, „dan
zoudt ge evenals ik meenet), dat zoo iets
als nn van haar verteld wordt, doodweg
onmogelijk is.'1
Algy lacht haar spottend uit.
„Wanneer gij gezien hadt, wat ik in het
bosch bij Drumaneen heb gezien, dan zon
den n de oogen wel geopend zijn. Dan
zondt ge ook al het andere kannen geloo
ven."
Alice hoort met ontzetting, boe het ge
val verder in de familie breedvoerig wordt
besproken.
„Mijne lieve Alice," zegt mevronw Blake
tenslotte, „van bet eerste oogenblik af aan,
dat ik hoorde van hare vertrouwelijkheid met
mevrouw Vivian, wist ik, hoe alles eindi
gen zou.1' Met deze woorden wiidt sii
jaren
zeer eenvoudige geneesmiddelen over het
hoofd zien. Zoo gaat het ook met versch
kond water. Dit is een krachtig opnemer
ran gassen, en dient daarom veel gebruikt
te worden in ziekenkamers of vertrekken,
die moeilijk gelucht kunnen worden. Een
kom kond water in een kamer en dagelijks
verwisseld, helpt reeds veel tot zuivering
van de lucht. Hieruit volgt natuurlijk,
dat water, hetwelk in een gesloten ver
trek gestaan heeft, ODgeschikt is om te
drinken.
Een kom water onder hel bed van een
zieke en dagelijks vernieuwd, voorkomt
het doorleggen en houdt den patiënt over
het geheel gezonder. De oudervinding
heeft ook bewezen, dat een kom kond
water, naast het hoofd van iemand ge
plaatst, die onrustig slaapt, of aan slape
loosheid lijdt, kalmte, verlichting en rust
aanbrengt.
Zeden en gebruiken in
betrekking tot het brood.
Er zijn velerlei zeden en gebruiken, die
van oudsher ons zijn bijgebleven en zich
bij bijzondere gebeurtenissen in het men-
■chelijk leren aansleiten, waardoor aan
uitwendige handelingen of onderwerpen een
invloed od het verdere lot van den mensch
toegeschreven wordt. In het algemeen
toch is het geloof aan deze dingen de
hoofdzaak. Zoo is het b. v. in de pro
vincie Brandenburg bij huwelijken een al
gemeen gebruik, dat de bruid tijdens de
trouwplechtigheid een in haar zakdoek ge
wikkeld takje verbreekt. Daardoor zal da
gehawde vrouw tijdens haar geheelen hu-
wehjkstijd bevrijd blijven voor de slagen
van haar man.
Ook het brood speelt, zoo zegt de Ned.
Bakk. Ct., bij zulke gelegenheden een
groote rol, daar, zooals bekend is, de
broodvraag in den werkelijken zin van het
woord, de eigenlijke algemeene vraag in
het leven uitmaakt. In Silezië is het ge
bruikelijk, dat bij trouwplechtigheden, na
den bruiloftsmaallijd, bruid en bruidegom
een gedekt bord ontvangen, waarin zich
eene snede brood bevindt. Dit is het zin-
de bruiloftsgasten als
uebeeld, waarmede
geven,
dat
hun wensen willen te kennen
het bruidspaar gedurende het leven geen
gebrek aan brood zal hebben. De bewo
ners houden nog heden aan dit gebruik
vast en de huwelijksbrooden worden veel
tijds als een kleinood bewaard.
Dezer dageD leverde een herbergier in
Duitsch "Wusleihausen, die voor 19 jaren
in Silezië woonde en later naar de pro
vincie Brandenburg verhuisde, zijne gas
ten, die aan een dergelijk gebruik geen geloof
sloegen, het bewijs. Uit een kastje haalde hij
een snede brood, die hem voor 19 jaren bij
zijn bruiloftsmaal was gegeven en toonde haar
aan de gasten. Dezen waren niet weinig
verbaasd, dat het brood zich gedurende
dien tijd zoo goed gehouden had. De waard
of bezitter vau de snede brood was werkelijk
overtuigd, dat de goedblijving er van voor
hem zegen beduidde, want hij had, zooals
hij zei, gedurende zijn leren geen gebrek
geleden.
Dit stuk brood bewaren vele lieden dan
ook beter dan menig ander artikel van
waarde, en het komt dikwijls roor, dat
de snede brood mede begraven wordt.
Uü auucirju AUUUOU ixcijj UÖ6 Wil
alle opmerkzaamheid aan hare brieven.
Aan ieder ontbijt wordt er verooideelend
over de zaak gesproken en mevrouw Vivian
krijgt van alles de sehuld.
In het huis van mevrouw Vivian laat de
bediende de gordijnen neer, om den zonne
stralen den doortocht te beletten. In de
bovenste étage ligt mevroow Vivian bleek
en stil. Iemand heeft haar vanmorgen het
bericht overgebracht, hetwelk als een vaartje
door den omtrek liep en de schrik daarover
heeft haar gedood. Ean golf bloed kleurde hare
bleeke lippen en terwijl ook baar naam van
mond tot mond ging en weinig goeds van
haar gezegd werd, blies zij in dat unr den
laatsten adem nit en werd uit haar jammer
verlost.
Nu kan niemand meer iets tegen baar
zeggen. Het diepe zwijgen en de waardig
heid van den dood liggen op haar bleek ge
laat en haar geest staat ca voor een barm
hartig en genadig Rechter. Terwijl bare me-
demenschen haar nog steeds veroordeelen
en steenen naar haar werpen, rast zij reeds
in hare laatste sluimering Zg stierf nit
verdriet, dat zij op dete groote, wijde we
reld leed.
„Slechis mevrouw Vivian is er de schold
van,* herhaalt mevrouw Blake, als zij den
zelfden middag het hnis van de gestorvene
voorbij rijdt.
Dan ontdekt zij met een plotseling onaan
genaam gevoel, dat de gordgnen neergelaten
zijn, en een krippen sluier aan de hnisbel waait.
„Zij moet dood zijn,* zegt Flora onver
schillig, terwijl zij naar een halfgeopend
venster ziet. Als zg denkt „dat moet zeker
hare kamer zijn,* loop: haar toch eene rilling
over den rng, bij het bewustzijn, hoe gaarne
zg mevronw Vivian wilde smaden,
niet alleen de levende, neen zelfs de doode.
Ook iemand heeft de moeder van sir
Moritz bet bericht van de ontvoering ge
bracht en de lady neemt den slag, zooals
hare opvoeding dat eischt, kalm en met
waardigheid op. Zij beveelt, haar rijtuig in
te bpannen en rijdt dadelgk naar het slot
Dramaneen. Niet de minste, geringste twij
fel aan de waarheid der mededeeling bestaat
er bij haar. Ofschoon het de aard van de
menschen is, om in hun oordeel over hunne
medemeDschen volstrekt niet mild te zijn,
acht lady Dermot het ditmaal geraden,
hare i n(nrm..tina hiidaa:.u„j_
men. Zij vindt haar allen hniJende en op
gewonden over den haar heer aaDgedanen
smaad en geneigd nog meer te vertellen, dan
zij weten.
Lady Dermot neemt dadelijk de leiding in
handen, zendt een ieder aan haar werk en
in de kinderkamer aankomend, waar zij
zelfs de baker in de groote opgewondenheid
vindt, beveelt zij, oogenblikkelijk, de gar
derobe van den kleine in te pakken en naar
baar verblgf over te brengen, waar zij ook
van plan ia, den jongen zijn bivak te doen
opslaan.
Het tijn zeer harde blikken, welke zij
op don dreames werpt, die haar een oogen
blik lang geheel verwonderd met Ines'groote
oogen aanziet, dan evenwel een lip trekt
hot onbedriegelyk teeken van een naderenden
zondvloed.
De baker en de kindermeid, bijna reeds
half blind van het weenen, maken in een
nienwen tranenvloed alle toebereidselen, die
de onde lady beveelt te nemen- Ines' hon
den loopen troosteloos op en neder en zien
trenrig naar het harde gelaat van lady
Dermot.
Zulk een schandaal, znlk een fiasoo 1
En hoe zallen de tongen der lieve
buren in beweging zijn 1 Zooals
gewoonlijk, ten onrechte of ten rechte, de
geheele schuld van alles valt op de vrouw
eu kolonel Bryan bedrijft vrij zijne zonden.
De oude lady rijdt met een treurig gelaat
naar huiszij gevoelt de ontzettende schande,
die op den tamilienaam kleeft, in al hare
zwaarte en zij haat de vronw van haar
zoon met al de kracht, waarover zjj kan
beschikken. Trotsch, kond als ijs en tooh
vol kommer voor wat nog komen zal, sluit
zij zien in haar wednwenhais op en beveelt
op scherpen toon, dat men voor haar
kleinzoon eene kamer ic gereedheid moet
brengen-
In den middag komt de zoon van Ines met de
baker aan. In dit oogenblik voelt lady
Dermot, dat zij nauwelijks iu staat is, de
aanwezigheid van het kind te verdragen.
Zoodoende wordt dan ook de erfgenaam van
Drumaneen haastig nit haar oog verwijderd.
De kleine mist evenwel de zachte, weeke
stem zijner moeder en sl de hartelijkheid
en zorg, welke hem steeds zoo in hooge
mate ten deel zijn gevallen.