Electrische Menschen.
Een fabriek van electrische
menschen, firma Gillie, Goddard
Co., bestaat sedert korten tijd te To-
nawanda. Waarom zou men niet te
Tonawanda, waar de naburige Niaga-
ra-vallen onuitputtelijke hoeveelheden
electriciteit leveren, electrische huis
slaven fabriceeren, welke al die werk
tuigelijke huishoudelijke werkzaamheden
kunnen verrichten, waartoe niet veel
nadenken wordt vereischt De heer
Philip Perew heeft zich dan ook een
electrischen man laten patenteereu, e-
venals men vroeger een stoom mensch
gepatenteerd heeft, die juist als de
uit gepolijst ijzer vervaardigde Talos,
die het eiland Kreta bewaakte, heel
deftig door de straten wandelde, tot
zijn stoom op was.
De als europeesch soldaat gekleede
electrische man doorkruist sinds eeni-
gen tijd de straten van Tonawanda.
Door zijne forsche gestalte (hij is twee
M. lang) en zeer bedriegelijk masker
weet hij iedereen te imponeeren. Hij
trekt een zwaren, met accumulatoren instrument bespelen of liever mishan-
kies de Lome. Toen de markies zich eens
op een zeer kouden dag op een prach
tige ijsbaan van de Laurensrivier be
vond en daar een poosje naar het schaat
senrijden der Canadeezen keek, bemerk
te hij een Indiaan, die, niettegenstaan
de de grimmige koude, barrevoets ging
en slechts een lossen mantel om zijn
lichaam had geslagen.
De markies, die het vrij koud had,
ofschoon hij een dikken pels droeg,
sprak den wilde aan en vroeg, hoe hij
bij een zoo lage temperatuur zoo licht
gekleed kon gaan.
Het is een bijzonderheid der India
nen een tot hen gerichte vraag met
een weer-vraag te beantwoorden.
„Waarom gij niet kleedt op uw ge
zicht klonk het in gebroken en-
gelsch ernstig en kalm uit den mond
van den Indiaan. Verwonderd zag hem
de markies aan„Wel, iemands ge
zicht is niet zoo spoedig koud, omdat
men van zijn geboorte af er aan gewend
is, het bloot te dragen.' „Goed*, zeide
de koning der prairiën droog, „ik over
al gezicht," en schreed deftig verder.
Ook een orkest. Het
grootste orkest ter wereld, bericht een
amerikaansch tijdschrift, bevindt zich
in de Western-gevangenis in Pennsyl-
vanië. Meer dan 300 muzikanten le
ven daar te zamenzij zien elkaar
evenwel nooit. Eiken avond met klok
slag zes klinkt een meer lawaaiachtig
dan bepaald harmonisch concert. Elke
gevangene in deze strafgevangenis mag
namelijk dagelijks een uur lang een
Dat zal ik u dadelijk vertellen.
Zooals u wilt In welk jaar
heeft u Parijs verlaten?
Zeven November 1887. Ik ben
toen naar Canada gegaan, en van daar
naar het Verre Westen.
Komaan. U is kaal, naar het
schijnt. Is u dat door een ziekte ge
worden.
Nee, ik ben door een Indiaan ge
scalpeerd.
Uitstekend. Is u lang in het Ver
re Westen gebleven.
Nee, ik zag gauw in, hoe moei
lijk je er aan den kost kunt komen.
Waar is u toen heengegaan
Naar New-York.
Wat heeft u in New-York uitge- zjci1) na zjch gewasschen te
beladen wagen voort, die aan de bui
tenzijde met reclames van wonderda
dig werkende pillen en drankjes prijkt.
Hij loopt natuurlijk net zoo lang, tot
de voöfraad electriciteit, dien hij voort
trekt, is uitgeput. Dan moet hij op
nieuw met zijn „levenskracht" geladen
worden. De uitvinder wil hem ook nog
van een phonographische stem voorzien,
opdat hij zijn waren duidelijk hoorbaar
en met klem kan aanprijzen. Nu nog
een automatisch verkooptoestel en een
wandelende koopman is kant en klaar.
Te Tonawanda zijn zoowel dieren
als menschen beleefd genoeg, om voor
den electrischen man overal uit te wij
ken.
Met de hernieuwing der gouden eeuw
met arbeiders, die geenerlei behoefte
«pii dus thans, ^gelijk men ziet,
een aanvang gemaakt, het is echter te
hopen, dat de electrische wezens van
den heer Perew de wereld niet zoo het
onderste boven zullen keeren als de
werkmachines hebben gedaan, waar
door het arbeidersvermogen van spin
ners, wevers en kleermakers vertien
voudigd is geworden.
Omtrent het ongeluk op
den Mont-Pleureux lezen we in de Ga-
zette de Lausanne het volgendeDe
verongelukten wilden den top La Salie
van Liappey bestijgen. De troep be
stond uit 8 personeneen gids en drie
gymnasiasten gingen vooruit, terwijl
de predikant Gouin, de 16-jarige En-
gej^hrinan Bernard Swinstead, de zoon
-^v4n den ingenieur De Mollins en de
23-jarige zoon van een muziekonder
wijzer, Bischof, uit Lausanne achteraan
kwamen. De voorsten hoorden eens
klaps een schreeuw en zagen, omziende,
den predikant Gouin in een 600 M.
diepen afgrond verdwijnen. Zijn reisge
zelschap was door een kleine lawine
medegesleept. Daar de overgeblevenen
niet -zonder levensgevaar den kleinen
"jS^gtSlscher van Liappey konden berei-
f ken, waar de overblijfselen van hun
vier reisgenooten zich moesten bevin
den, aanvaardden zij den terugtocht.
Den volgenden dag zijn de 'vier lij
ken in deerlijk gehavenden toestand te
Sitten gebracht.
Het gezicht van den Indi-
aan. Een even aardige als leerrijke
anecdote komt in een amerikaansch
tijdschrift voor van de hand van den
ex-gouverneur-generaal van Canada, Mar-
delen- Zelfs zij, die er nooit in hun
leven aan gedacht hebben, een harmo
nica, een fluit of een snareninstrument
aan te raken, maken hier met waren
hartstocht van de permissie gebruik en
voerd
Ik ben achtereenvolgens apothe
ker, kok, zanger, duiker, taalmeester
en gevangenbewaarder geweest.
Is u ook niet op Borneo geweest?
Ja zeker, als likdoornsnijder bij
een radjah. Doch ik moest die woon
plaats na een liefdeshistorie verlaten.
Ik ben 's nachts op een visschersschuit
vertrokken en gedurende vijf en zeven
tig uren goed geteld een speel
bal der golven geweest, zooals men
zegt. Daarna werd ik door de men-
scheneters van het eiland Toeba gepakt.
Waarom hebben ze u niet opge
peuzeld
Ik moest als gebraad op het
groote feestmaal van den 22sten Juli
prijken, doch juist toen ik toebereid
zou worden, deden de krijgslieden van
Raho een inval op Toeba en roofden
me weg.
Waren die van Raho ook men-
scheneters
Of ze menschensters waren Maar
toch erg lief: zeer zachtzinnig en wel
opgevoed, ik zou haast zeggen, nette
ontlokken hun muziekinstrumenten mannen van de wereld
vaak tonen, die den onvrij willigen
toehoorders door merg en been gaan.
Daar nu alle muzikanten te gelijker
tijd op de meest verschillende instru
menten beginnen, kan men er zich
nauwelijks een voorstelling van maken
welke afschuwelijke klanken de lucht
vervullen. Dikwijls zijn allen met een
afzonderlijke melodie bezig. Als hier of
daar iemand begint met een bekende
volksmelodie, dan dpen de anderen hun
best, om die ook te spelendan is het
nog uit te houden. In een cel wordt
b.v. op een viool gespeeld„Home
Sweet home daarnaast begeleidt
een guitaar en na een oogenblik val
len eenige fluiten, een cornet, cello's
mandoline en violen in. Dikwijls is
evenwel het resultaat van zulk samen
spelen een helsch coDcert. Dit dage
lijks wederkeerend concert heeft een
bijzondere reden. Het ééne uur daags,
dat de gevangenen aan muziek mogen
wijden, is de eenige afwisseling in hun
eentonig leven. Zelfs de meest afge
stompte misdadiger ziet het oogenblik
met verlangen te gemoet, dat de eerste
klank van zijn instrument de om hem
heerschende stilte mag verbreken. Als
een dezer gevangenen op de een of
andere wijze straf verdient, kunnen de
bewakers hem niet beter straffen, dan
door hem voor korten tijd het eenige
voorwerp af te nemen, waaraan zijn met
schuld beladen ziel zich heeft gehecht,
en dat hem zijn verblijf in den donke
ren kerker niet geheel en al ondrage
lijk doet schijnen.
Vernomen hebbende, dat ik een se
cretaris noodig had, heeft een vriend
van me mij onlangs een man met een
houten been aanbevolenwanneer ik
dien man een dienst bewees, zeide hij,
zou ik met geen ondankbare te doen
hebben. Hier volgt het gesprek, dat ik
van morgen per telefoon met bedoeld
persoon had.
AlloAlloSpreek ik met me
neer Auriol Ik ben gestuurd door me
neer Barjau Ik ben de man met het
houten been.
Aha! uitstekend. Hoe ben je aan
dat houten been gekomen
Werkelijk
Ja. „We zijn gewoon al onze
gevangenen op te eten," zeiden ze tegen
me, „maar nu die smeerlappen van 't
eiland Toeba u veroordeeld hebben,
schenken wij u genade."
Is u lang bij hen gebleven
Zes heerlijke maanden heb ik er
doorgebrachtvoeding, bewassching, ge
trouwd een goddelijk leven.
Waarom is u dan weggegaan?
Heimwee
En hoe is u in Frankrijk terug
gekomen
Aan boord van den driemaster
„de stad Rotterdam", die met de lui
van Raho handel dreef in veeren. Het
hoofd, dat me opgenomen had, heeft
me in zijn eigen prauw aan boord ge
bracht. Hij stortte tranen bij het af
scheid Ween niet, zei ik tot hem,
bij mijn terugkomst in Frankrijk zal
ik u voor uw zes zonen zes gouden
horloges sturen.
En heeft u die horloges gestuurd
Nee. In Havre zat ik op zwart
zaad. Om te leven moest ik schoenen
poetsen, 't Was onmogelijk, 't geld voor
de chronometers bij elkaar te krijgen.
En toen
Toen herinnerde ik me de lief
hebberij van die goede wilden, en hoe
veel ze van zekere gerechten hielden
Ik liet mijn linkerbeen afzetten en in
zouten, en dat heb ik hun gestuurd, met
het verzoek, het zonder omslag als aan
denken aan mij op te peuzelen.
Burgerlijke Stand.
Gein. Wieringerwaard.
Gem. Zij pc.
Gem. Broek op Langendijk.
Gem. Warmenlinizen.
Gem. Oudkarspel.
Gem. N. Schanvoude.
de schoane trouw, een champagneglas in
haar rechterband koud, onverschil
lig als altijdNiemand vermoedde, wat
leed «ich verborg achter dat gedwongen
glimlachje I
Eenige heeren stonden in een hoek bij
een, en zagen naar haar. „Mooi als een
Venusriep de een uit op bezielden
toon. D? andere haalde de schouders op
en zeide„Nu ja, op een afstand
Maar ik word koud, als ik in haar nabij
heid kom Zij heeft geen hart
Doofitommen.
In Berlijn beeft men waargenomen,
dat in de laatste jaren het getal doof
stomme kinderen allengs zeer verminderde
soodat m«n zelfs aan de stedelijke instel
lingen voor die gebrekkigen twee onder
wijzers te veel heeft. Men schreef dit
gunstig verschijnsel vooral hieraan toe,
dat de stad m de laatste jaren van epi
demieën verschoond is gebleven. Vooral
door mazelen en roodvonk verloren vroe
ger vele kinderen het gehoor en later de
spraak.
Een meisje te Dagenham,
in Engeland, is weer het slachtoffer ge
worden van d« gevaarlijke methode, om
als baarwaschmiddel te gebrui-
hebben, over een kaars heen, om deze nit
te blazen, en op dit oogenblik vatte het
haar vour. Hare brandwonden zijn «eer
ernstig.
De eerste
In de Eifel
vallen.
le>
(N. v. d. D.).
meeuw.
s reeds veel sneeuw ge-
Erlxentelljlilieicl.
yen aan het strand. Ergens in den schoot
van het groene water stroomen zij ook over
een dood gelaat. De jonge wedawe beeft,
en luistert toch naar bet eentonige golf-
gemurmel, twee lange, lange aren.
„Door een jacht aan boord genomen zoodat ook hem
ben goed gezond kom hedenavond thuis.11 schieten.
Zoo luidt de telegrafische boodschap van
den man, dien zi) allen als een doode be
weend hebben.
„Laat het mij Ines vertellen,* smeekt
kolonel Bryan. Zijn gelaat gloeit. Met
vaste schreden snelt hij da trap op, maar
de tranen staan hem in de oogeo, ais hij
zacht Ines' kamer binnentreedt endaar een
door de smart ineengebogen gestalte ziet.
„Ines, lieve Ines!* roept hij, en langaaam
keert zij hem haar gelaat toe, waarnit alle
jeogd en schoonheid verdwenen schijnt te
zijn, zoo dor en vervalien ziet het er nit,
'zoo ontzettend scherp heeft het leed er zijn
stempel op afgedrukt.
„Heeft men hem gevonden vraagt zij.
Neen, dat kan de stem van Ines niet zijn
en toch, toch is het zoo. Het zijn de
eerste woorden welke zij gesproken heeft,
nadat rij van Moritz' dood geboord heeft.
Kolonel Bryan neemt haar koude, bevende oren
1 handen in de zijnen en hnigt het hoofd
hy weet nog niet, hoe hij haar de tijding
zat mededeelenwant overgroote vreugde
werkt op een zwak lichaam niet minder ge
vaarlijk dan overgroote smart.
„Ines,' fluistert hij, .door mijn toedoen is
al dat vroegere bittere harteleed over o geko
men, laat mij daarom nn een der eersten rijn,
hfc die u eene vroolijke, een gelukkige tijding mag
de brengen.* Hg aiet haar aan, om den indrak
bij*» te gaan, dien zijne woorden op haar ma-
wekèn-
ong Het bloed schiet haar naar de wangen,
me* «Voor my kan er geen goade boodschap
om neer komen,* zegt ze sidderend.
zijn Hij niet in staat, öare verwachting nog
UMftnge' gespannen te houden, daarom zegt
i1 ji] snel
legt het papier in hare banden. Vervolgens
voegt hy er aan toe: .Binnen korten tyd
zal hij hier weer bij n zijn."
Zij is niet in staat, een woord te zeggen,
maar sij breekt in een lnid weonen nit,
de tranen in de oogen
Daarna komen de anderen ook en spre
ken Ines bemoedigend toe. Zij echter kan
het nog maar niet gelooven, en altjjd nog
maar niet begrijpen, dat die heerlyke woor
den op het telegram waarheid zijn, „dat
het leed met den nacht ophield en de dag
d9 vreugde bracht.*
De stem van den kleinen knaap van Sybil-
le laat zich te midden van de algemoene
verwarring helder en duidelijk hooren
„Mammie, de hemel heeft mijn gebed ver
hoord en heeft ons oom Moritz weer terug
gegeven.*
lues drukt het kind aanhaar hart: „Mijn
lieveling, en daarvoor zullen wij den lieven
Qod samen danken.*
Nog eenige oogenbiikken en zy is in zoo
verre hersteld, dat zij, ofschoon bleek, gelukkig
en met eene vrome vreugde in de oogen, naar
de ontvangkamer gaan kan, om daar de
nog te wachten, die er moeten
verstrijken, eer haar man thuis komt.
Zy heeft een wit kleed, zijn lievelings
kleur, aangetrokken en een tniltje bloemen
in het haar gestoken. Het zoete, bleeke
gezichtje ia door het nieuwe geluk als met
een waas van hooger leven overtogen.
Aliee is onophoudelijk in de weer.
„Wij moeten den terugkeer van Moritz toch
feestelyk tieren," zegt ze en staart esnige
laidjes om heidekruid en varens, om de
kamer op te sieren.
John Ker neemt sijn hengel en den korf,
om de grootste forel nit den stroom te vangen.
Van de kinderen, die le-
vend geboren worden, sterft een
vierde vbor de elf maaDden, een derde
vèor de 23 maanden, de helft vèèr hun
achtste jaar. Twee' derde der volwassenen
sterven vèèr hun 39ste jaar, drie vierde
vbèr hun 51ste en op de twaalfduizend
menschen leeft er èia een geheele eenw.
Politi B-commissaris:
Wat, wordt je nu" alweer hier ge
bracht En ik heb je den vorigen keer
nog wel zoo gewaarschuwd, dat ik je niet
weer moest zien.
Vagebond Juist mijnheer, dat heb
ik den agent gezegd, maar hij wilde niet
anders.
„Ines, Ines 1" klinkt het haar tegemoet.
En met het gevoel eener onbeschrijfelijke
vreugde, zulk eene vrengde, dat daarin het
leed van het verleden gansch en al schijnt
op te gaan en alle schaduwen, die het ge
luk hadden verduis'erd, verdwijnen snelt
zij naar buiten om haar man, den verloren,
geloofde, als dood betreurden, te begroeten.
hale die
zij zioh
dnivekatersche
dan nooit eens
„De koekoek
Dermots. Znllen
kalm honden
Het is de oude mevrouw Bryan, die deze
woorden uitroeptzij ergert zich over de
tranen, die zij tegen haar wil vergiet, tra
nen zijn by haar iets zeer bnitengewoons
en brengen haar altoos uit haar hnmenr.
De eene of andere conrantenberiehtgever,
heeft naar Londen getelegrafeerd, dat sir
Moritz Dermot aan de scbotsehe kost bij
een plotseling opgestoken onweder verdron
ken was. Natuurlijk werd deze cieawigheid
weder aan alle ontbyttafels besproken.
Juffrouw Blake leest het bericht en haar
gelaat wordt aachbleek, toch doet een lach
je haar lippen plooien.
„Na kan by nooit meer de hare zijn,*
denkt zij met een triomfeerenden blik. Dan
wendt zy zich tot hare moeder met de
woorden
„Mama, hebt ge het reeds gelezen P Sir
Moritz is verdronken."
Den volgenden morgen werd het bericht
weersproken.
„Wel drommels, alweer wat anders," roept
mevrouw Bryan toornig nit. „Die Dermots
zullen een mensch nog dood martalen l"
Daarna gaat zy zitten aan hare sohryfta-
fel en scbryft een langen brief, om Ines te
Oogst in Rusland.
De oogst van dit jaar is in Rusland
mislukt. De Petersbnrgskya Wjedomosti
verzekeit, dat uit de meeste districten,
waar men den afloop van den oogst kan
overzien, jammerklachten komen. De droog
te der laatste twee maanden heeft groote
schade aangericht en in vele streken wordt
geklaagd, dat het zelfs in het noodjaar
1891 er niet zoo slecht uitzag met den
oogst als thans.
Of deze mislukking een hongersnood
ten gevolge zal hebben, zal nog moeten
blijken. Er zijn nog voorraden over van
vorige oogsten, maar hoeveel deze bedragen
weet men niet. Het bovengenoemde blad
dringt er op aan, dat de regeering ten
spoedigste nauwkeurige opgaven daarom
trent zal doen, opdat, zoo mogelijk, aaD
de onzekerheid eeD einde worde gemaakt.
Groote opschudding is
te Nieuw-York verwekt door schrikkelijke
beschuldigingen,door zekeren Ma cl onder
eede ingebracht tegen zijne vronw, thans
in hechtenis, omdat zij haren minnaar ver
moord en in stukken gehakt moet hebben.
M a c k beweert, dat zij tal van jongge
borenen heeft doen verdwijnen, door ze te
verbranden en op eene andere wijze, verkla
rende eens niet minder dan twaalf lijkjes
tegelijk in hare kamer gezien te hebben.
Twee geneesheeren moeten bij deze gru
weldaden betrokken zijn.
Alweer een goudland. In
Noord-Amerika heeft men alweer een goud
land ontdekt, dat volgens verhalen niet
behoeft onder te doen voor dat van Klon-
dyke. Het is gelegen in Ontaiio, aan het
Warvameer, en moet veel gemakkelijker
te bereiken zijn dan de goudvelden in Al-
jaska. Er is zelfs een spoorwegstation der
Northern Pacific op 40 mijlen afstand»,
terwijl naar Klondyke van het laatste punt
de reis 2 13 maanden duurt. Het goud
moet er ook vrij overvloedig zijnmet
de hand kan men er gemak selijk 7 tot
10 dollars per dag winnen.
Als het goud nu maar niet zoo goed
koop wordt, dat het goudzoeken de moei
te niet meer loont.
M a a n d a g-a vond bevond
de heer V., wissel-agent, zich aan het lo
ket van het postkantoor van het Noor
derstation te Brussel, om daar eenige in
lichtingen te vragen. Hij legde een pakje
naast zich neer, bevattende een bedrag aan
verschillende stukken van 21000 francs.
Een handige schelm wist dit pakje
zeer geheimzinnig weg te nemeD de daar
mede te verdwijnen.
Den eigenaar bleef niets anders over, dan
zijn beklag te doen bij de politie,
De overstroomingen, die
in den l&atsten tijd in Roemenië hebben
plaats gehad, hebben de wolven uit de
laag gelegen moerassen verjaagd, zoodat
deze dieren zich nu in grooten getale in
ds bergen van de Dobrudscha ophouden.
Nabij de stad Kustendje werden 60 scha
pen door de wolven gestolen en in een
der dorpen zijn drie kinderen aangevallen.
Niettegenstaande de roemeensche regeering
een som gelds betaalt voor eiken wolven-
kop, die aangebracht wordt, nemen de wol
ven in Roemenië sterk toe. Er is in het
roemeensch een spreekwoord, dat zegt
De wolven gaan den Russen vooraf I
Tot het verdelgen van
mieren in huizen geeft het Maandblad
legen de Vervaltchingen het volgende mid
del, dat volkomen aan het doel moet be
antwoorden.
Men plaatst, dicht bij de plaats, waar
de mieren het meest voorkomen, een bord,
waarop men eenige slnkken rauw vleesch
legt, dat zooveel mogelijk ia plakjes ge
sneden is, b.v. stukjes van de lever. Na
een paar uur wemelt het bord van mieren, en
men behoeft den inbond dan slechts in het
vuur of kokend water te werpen. Herhaalt
dan
maten
deze bewerking eenige
spoedig van de lastige insecten
men
zal men
verlost worden.
Nog wordt aanbevolen, blaadjes kervel
op de plaatsen te leggen, waar de mieren
zich vertoonen. Zij schijnen van de lucht
dier plant een afkeer te hebben.
Revolutionaire speech,
candidaat is een meester in de rech
ten, ja hij zit in de rechtbank. Wat be-
teekent dit Wat heeft hij ooit voor 't volk
gedaan Wie heeft ooit iet» van hem ge
kregen
Stem op de galerij „Jij, je hebt «elf
eens zes maanden van hem
Een sterrenkundige.
YriendIk heb gehoord, dat uw zoon
feliciteevendaarin komt spot en gal genoeg zich aan de astronomie wijdt
Vader (nijdig) Astronomie I De jon
gen doet niets. Hij bnngelt door alle ca-
fé-chantants heen, anders niet.
iGt
LjJf
?V*btST bebt een
Iaes kan niets unders doen, dan wachten, voor, maar hy verraadt echter teer dnide-
Zoo wacht zij dan, met een hart vol dank- lyfc haar ryk en diep gemoed, hetwelk aicb
baarheid, de oogen op den weg gericht. na Jauge jaren van geweldige verdrukking
als de avond aanbreekt, komt j 6H miskenning toch eindel jk heeft ontsloten
eindelijk de vurig verwachte met haastige ;n hare hartelyke liefdevoor de kleine Ines.
Morits is goed en wel aangekomenzie, schreden aangestapt, want ook hy kan den
telegram van hem, zie- tyd nanwelyki afwachten, zyn lieveling in
b ^ier, *Q6S' bet '8 waarachtig waarl* en hy de armen te sluiten.
EINDE.
VriendO zoo. Zij hadden mij ver
teld, dat er geen „eter* was, die hij niet
kende, maar na begrijp ik eerst, dat ze me
beet gehad hebben.
Sergeant (tot de soldaten).
Ja, 's'zondags een scheiding midden op je
hoofd dragen, en dan op betaaldag twee
maal „present" roepen dat kannen je
lui, maar een goeden handgreep maken
met het geweer, dat kunnen jelni niet!
Slangen in de maag.
Onlangs is gemeld, dat zekere Prol
lier van Sanvsgnat, na lange maagziekte,
twee levende stangen had uitgebraakt.
Een medewerker van het Petit Journal is
naar Sauvagnat gegaan, om zich van de
waarheid dezer geschiedenis te overtui-
gen.
Martin Pradier, niet Prollier, zegt hij,
heeft in Tunis gediend. Vóór vier jaar
teruggekeerd, is hij overtuigd, dat hij in
Afrika de dieren heeft ingenomen.
Hij heeft dikwijls uit staande waters
gedronken, en deze wemelaeD gewoonlijk
van slangen. Eerst anderhalf jaar gele
den voelde hij pijnen in de maag, die
ten slotte onverdraaglijk werden, tot bij
eene braking de slangen te voorschijn
kwamen. Sedert is hij geheel genezen
en heeft den besten eetlust. De dieren
leven nog. Pradier verzorgt ze zeer goed
en zij hebben grooten eetlust. Hij geeft
ze kaas, rauw vleesch en melk. Zij zit
ten in eene honten kooi met glas er voor
en slapen onder eene kleine wollen deken.
Hij vreest echter, dat zij den winter niet
znllen uithouden. Vele dokters hebben
hem bezocht en de faculteit van Parijs
heeft hem de slangen gevraagd. Hij wil
ze echter niet misseD.
Een compliment? Mijn-
heerZonderling klinkt de bewering, dat
genie eigenlijk een ziekte is.
Mevrouw: Daar hoef jij je niets van
aan te trekken. Je ziet er waarachtig ge
zond genoeg nit.
Discipline.
Sergeant (tot millicien). Wat, heb je
mijn order niet knnnen uitvoeren Dat
komt hier niet te pas, znlke uitvluchten,
hoor. Als ik je gelast, regelrecht naar je
tegenvoeter te gaan dan heb je dade
lijk, met een snelheid van 120 pas in de
minnnt, den grond in te gaaD. Verstaan f I
Zelfbewust.
Hij En je gaat je zoo maar eens ver
loven, hè
Zij Ik Met wien P
Hij Met mij ik heb maar besloten,
het je vandaag mede te deelen.
Slot van een roman.
Hij Dam afscheid van zijn liefje en druk
te haar innig aan zijn borst.
(Nadruk verboden.)
Tante Nu heeft je broer
tje den kleinsten appel. Je hebt hem toch
wel laten kiezen, zooals ik je gezegd had?
Jantje: Zeker, tante. Ik heb hem ge
zegd, dat hij mocht kiezen tusschen den
kleinsten of geen, en toen heeft hij den
kleinsten gekozen.
Twee ontevredenen.
„Hoe gaat het, Professor
„SlechtIk merk, dat ik oud wordt 1
En hoe gaat het u
„Ook slecht I Ik merk, dat ik niet
oud zal worden
Theater en liefde.
Aan de Parijsche actrices en actenrs is
door twee journalisten de vraag gericht,
ot het waar is, dat de kunstenaars op de
planken znlk een groot aantal liefdes-ver
klaringen ontvangen, zooals men zegt
Het regende antwoorden. De tooneehpeel-
sters bekennen, dat zij ontelbare huldebe
tuigingen van bewonderaars ontvangen, maar
het meest interessant zijn de antwoorden der
mannen. Romain bijv., die voor jaren den
naam had, een heel mooie man te wezen,
beweert gedurende de serie voorstellingen van
Victor Hogo's „Drie-en-negentig," waar
in hij de rol van luitenant Gorin speelde,
niet minder dan 133 brieven ontvangen
te hebben met liefdesverklaringen. Er
zijn er echter ook, die eerlijk bekennen,
nooit een uiting van liefde vernomen te
hebben uit den mond of de pen van be
wonderaarsters weer anderen verzekeren,
dat de minnebrieven, door tooneelkunste-
naars ontvangen, hun oorsprong danken
aan de een of andere grap van collega's.
Er is veel humor in het antwoord van
Gnyon, die verklaarde, dat hij niet kon
antwoorden, wijl de brief met de vraag
door zijn vrouw geopend was
De ouderdom der aarde is
sedert lang eene strijdvraag tnsschen de
geologen en de wiskundigen. Van geo
logisch standpunt, in aanmerking nemen
de de verschillende formaties van de rot
sen in lagen, en uit eene studie van de
daarin gevonden fossielen, heeft men be
sloten dat hel leven en het water ver
scheidene honderden millioenen jaren op on
zen aardbol moeten hebben beslaan, hoewel
een juist getal daarvoor onmogelijk is op
te geren.
De berekeningen echter omtrent het
verschijnsel van het stijgen der tempera
tuur, als men zich beweegt naar het mid
delpunt, en de mate van snelheid van
draaien, toen de aarde een vasten vorm
aannam, wijzen aan dat de aarde minder
oud is dan een honderd millioen jaren.
Er is das tusschen beide takken van
wetenschap een verschil, dat nog niet is
opgelost.
De ontwikkeling van het dierlijke le
ven moet zeer lang geduurd hebben, maar
komt niet uit met het denkbeeld, dat 20
millioen jaar geleden de zon nog niet
scheen.
De aarde was toen waarschijnlijk eene
gesmolten of gasachtige massa, zoodat,
als toen het leven reeds bestond, dit ter
nauwernood kon overeenstemmen met dat,
hetwelk de rotsen ons openbaren.
Volgens Lord Keivin, kon de aarde
voor 30 millioen jaren niet bewoonbaar
zijn geweest. Dat komt natuurlijk niet
overeen met de beweringen der geologen,
maar toch beginnen dezen reeds af te da-
een en volgeDS de laatste schattingen ie er
voor het vormen der aardlagen, waarin
fossielen voorkomeD, niet meer dan 20
millioen jaretr verloopen.
Daar de aarde een begin heeft gehad, zal er
ook een einde aan komen, en waarschijnlijk
tengevolge van de vermindering van de
zonnehitte.'Men heeft reden, om te veron
derstellen, dat om het tegenwoordige leven
te onderhonden, de zon niet meer dan 10
millioen jaren warmte in voorraad heeft,
en dat is voorloopig lang genoeg. Er be
staat kans, dat de aarde plotseling zal
vergaan. De korst van de aarde wordt
steeds dikker, en houdt steeds meer en
meer de vulkanische krachten inwendig
in bedwang. Het resultaat hiervan zon
kunnen zijn, dat de veiligheidsklep te
zwaar betast werd, en de aarde nit elkaar
sprong.
Onwaarschijnlijk klinkt dit niet, daar
men tusschen Mars en Jupiter honderden
kleine lichamen vindt, die mogelijk het
overblijfsel zijn, van een bo], die door een
opeenvolging van uitbarstingen in stnxken
is gesprongen.
Een ander mogelijk einde is het samen
treffen met den kop van eene komeet,
want de ontelbare massa's rots, waarnit
deze bestaat, zoude alles vernielen en door
den echok de zuurstof van de lncht ver
bruiken, zoodat men toch ingeval van o-
verleving door gebrek aan lucht zoude
stikken.
Een dergelijk geval zou plaats grijpeD,
als de zon in haren loop op eenig punt
der ruimte kwam, dat gevuld is met me-
teoorstoffen, die zooals wij weten
in de ruimte voorhanden zijn.
Deze gedachten zijn wel eenigszins on
rustbarend, maar de mogelijkheid is geluk
kig verwijderd genoeg, om zich daardoor
niet te laten beangstigen.
Zoo
kwam.
dikwijls ik in eene groote stad
zeide men mij, dat ik in de meest
verdorven stad van Eniopa wasen
't
was waar.
Zonder zijne genietingen zou het le
ven ondragelijk zijn.
Liefde moet wezen een zachte, heelende
balsem, nit teederheid en goedheid saam
ges leid, Hoe dikwijls noemt men een
woest verterend vuur liefde
Omslachtig, maar duide-
lijk. Ik zeg je, als jouw haren zaten Jn
de plaats van jouw hersens en jouw her
sens zaten op de plaats van je hareD,
dan hadt je een leelijken kalen kop 1
TeParijsis eene negerin
aangekomen, Campbell genaamd, die, 34
jaren oud, 236 kilogranj weegthaar arm
hieft een omtrek van 0.75, haar buste van
2 M. 75, haar middel van 1 M. 80. De
omtrek van haar been is aan den enkel
61 centimeter. Zij reist altijd in goede
renwagens, daar alle portieren haar te eng
zijn.
Ingeschreven van 1—31 Augustus 1897.
Geboren, Ondertrouwd en Gehuwd
Geene.
Overleden Tennis Mosk, ongehuwd, oud
63 jr., Dienwertje, d. v. Dirk Haverkorn
en van Grietje Rossen, ond 10 jr.
Ingeschreven van 27 Aug. tot 3 Sept. '97.
GeborenMaartje, d. v. Dirk Brom
mer en Neeltje Rens. Guurtje, d. v. Flo-
ris Twisk en Antje Bes. Trijntje, d. v.
Pieter van der Aarde en Grietje Brom-
mer. Dirk, z. v. Willem Kerkmeer en
Trijntje Amse, Willem, z. v. Jan van der
Ham, en Dieuwertje Egmond. Nicolaas
Pieter, z. v. Pieter Bruijn en Bregtje van
der Oord.
OndertrouwdGeene.
Getrouwd Klaas Kolhorn, j. m. Com
missionair, 29 jaar te Helder en Maartje
Stompedissel, j. d. zonder beroep, 23 jaar
te Zijpe.
Overleden Geene.
Ingeschreven van 1 31 Aug, 1897.
Bevallen A. de Jongh, geb. Butter, d,
G. Pik, geb. Vredenburg, z.
Oudertrouwd en Gehuwd: Geene.
Overleden J. Bakker, 21 j. W. Borsten,
S w.
Ingeschreven van 1 31 Aug. 1897.
Geboren3 Aug. Johannes Mattheus,
z. v. J. Blankendaal en Tecla Ligthart.
Ondertrouwd en Gehuwd: Geene.
Overleden: 4 Aug. Jacobus Zntt, 8
maanden, z. v. P. Zult en M. Tin. 29
Augs. Antje Helder, 18 jaar, d. v. C.
Helder en Meinsje Blom.
Ingeschreven van 1 31 Ang, 1897.
Geboren Aaftje, d. v. Jan Kuis en
Maartje Schenk. Maarten, z. v. Pieter
Sloovts en Stijntje de Wit. Johannes,
z. v. Cornelis Molenaar en Dieuwertje
Korver. Theodorus Petras, z. v. Steven
Smit en Maitha Prins.
Gehuwd Petrus Beentjes, j. m., oud
27 jr. en Antje Bruin j. d.. oud 24 jr.
Overleden Trijntje "Wit, oud 13 jr.,
d. v. Cornelis Wit en Geertje Manneveld,
Jan Hoogland, oud 71 jr., weduwnaar van
Grietje Bakker. Maartje IJfs, oud 77 jr.,
Wed. van Klaas Waijboer,
Ingeschreven van 1 31 Ang. 1897.
GeborenGeene.
Ondertrouwd: Cornelis Bood, 25 jr. en
Geertje Noordwest, 20 jr.
GetrouwdJan Duijneveld, 24 jr. en
Maartje Rood, 23 jr. Cornelis Bood, 25 jr.
en Geertje Noordwest, 20 jr.
Overleden: Dirk, z. v. Jb. Erix en
B. Bruijn, 4 maanden. Cornelis, z. v. P.
Bergen en C. Walhen, 5 weken. Aria, z.
v. D. Keppel en van A. Groot, 16 dagen.
Pieter, z. van K.de Jong en G. Sterk 6
maanden.
pit'