Electrische Menschen. Een fabriek van electrische menschen, firma Gillie, Goddard Co., bestaat sedert korten tijd te To- nawanda. Waarom zou men niet te Tonawanda, waar de naburige Niaga- ra-vallen onuitputtelijke hoeveelheden electriciteit leveren, electrische huis slaven fabriceeren, welke al die werk tuigelijke huishoudelijke werkzaamheden kunnen verrichten, waartoe niet veel nadenken wordt vereischt De heer Philip Perew heeft zich dan ook een electrischen man laten patenteereu, e- venals men vroeger een stoom mensch gepatenteerd heeft, die juist als de uit gepolijst ijzer vervaardigde Talos, die het eiland Kreta bewaakte, heel deftig door de straten wandelde, tot zijn stoom op was. De als europeesch soldaat gekleede electrische man doorkruist sinds eeni- gen tijd de straten van Tonawanda. Door zijne forsche gestalte (hij is twee M. lang) en zeer bedriegelijk masker weet hij iedereen te imponeeren. Hij trekt een zwaren, met accumulatoren instrument bespelen of liever mishan- kies de Lome. Toen de markies zich eens op een zeer kouden dag op een prach tige ijsbaan van de Laurensrivier be vond en daar een poosje naar het schaat senrijden der Canadeezen keek, bemerk te hij een Indiaan, die, niettegenstaan de de grimmige koude, barrevoets ging en slechts een lossen mantel om zijn lichaam had geslagen. De markies, die het vrij koud had, ofschoon hij een dikken pels droeg, sprak den wilde aan en vroeg, hoe hij bij een zoo lage temperatuur zoo licht gekleed kon gaan. Het is een bijzonderheid der India nen een tot hen gerichte vraag met een weer-vraag te beantwoorden. „Waarom gij niet kleedt op uw ge zicht klonk het in gebroken en- gelsch ernstig en kalm uit den mond van den Indiaan. Verwonderd zag hem de markies aan„Wel, iemands ge zicht is niet zoo spoedig koud, omdat men van zijn geboorte af er aan gewend is, het bloot te dragen.' „Goed*, zeide de koning der prairiën droog, „ik over al gezicht," en schreed deftig verder. Ook een orkest. Het grootste orkest ter wereld, bericht een amerikaansch tijdschrift, bevindt zich in de Western-gevangenis in Pennsyl- vanië. Meer dan 300 muzikanten le ven daar te zamenzij zien elkaar evenwel nooit. Eiken avond met klok slag zes klinkt een meer lawaaiachtig dan bepaald harmonisch concert. Elke gevangene in deze strafgevangenis mag namelijk dagelijks een uur lang een Dat zal ik u dadelijk vertellen. Zooals u wilt In welk jaar heeft u Parijs verlaten? Zeven November 1887. Ik ben toen naar Canada gegaan, en van daar naar het Verre Westen. Komaan. U is kaal, naar het schijnt. Is u dat door een ziekte ge worden. Nee, ik ben door een Indiaan ge scalpeerd. Uitstekend. Is u lang in het Ver re Westen gebleven. Nee, ik zag gauw in, hoe moei lijk je er aan den kost kunt komen. Waar is u toen heengegaan Naar New-York. Wat heeft u in New-York uitge- zjci1) na zjch gewasschen te beladen wagen voort, die aan de bui tenzijde met reclames van wonderda dig werkende pillen en drankjes prijkt. Hij loopt natuurlijk net zoo lang, tot de voöfraad electriciteit, dien hij voort trekt, is uitgeput. Dan moet hij op nieuw met zijn „levenskracht" geladen worden. De uitvinder wil hem ook nog van een phonographische stem voorzien, opdat hij zijn waren duidelijk hoorbaar en met klem kan aanprijzen. Nu nog een automatisch verkooptoestel en een wandelende koopman is kant en klaar. Te Tonawanda zijn zoowel dieren als menschen beleefd genoeg, om voor den electrischen man overal uit te wij ken. Met de hernieuwing der gouden eeuw met arbeiders, die geenerlei behoefte «pii dus thans, ^gelijk men ziet, een aanvang gemaakt, het is echter te hopen, dat de electrische wezens van den heer Perew de wereld niet zoo het onderste boven zullen keeren als de werkmachines hebben gedaan, waar door het arbeidersvermogen van spin ners, wevers en kleermakers vertien voudigd is geworden. Omtrent het ongeluk op den Mont-Pleureux lezen we in de Ga- zette de Lausanne het volgendeDe verongelukten wilden den top La Salie van Liappey bestijgen. De troep be stond uit 8 personeneen gids en drie gymnasiasten gingen vooruit, terwijl de predikant Gouin, de 16-jarige En- gej^hrinan Bernard Swinstead, de zoon -^v4n den ingenieur De Mollins en de 23-jarige zoon van een muziekonder wijzer, Bischof, uit Lausanne achteraan kwamen. De voorsten hoorden eens klaps een schreeuw en zagen, omziende, den predikant Gouin in een 600 M. diepen afgrond verdwijnen. Zijn reisge zelschap was door een kleine lawine medegesleept. Daar de overgeblevenen niet -zonder levensgevaar den kleinen "jS^gtSlscher van Liappey konden berei- f ken, waar de overblijfselen van hun vier reisgenooten zich moesten bevin den, aanvaardden zij den terugtocht. Den volgenden dag zijn de 'vier lij ken in deerlijk gehavenden toestand te Sitten gebracht. Het gezicht van den Indi- aan. Een even aardige als leerrijke anecdote komt in een amerikaansch tijdschrift voor van de hand van den ex-gouverneur-generaal van Canada, Mar- delen- Zelfs zij, die er nooit in hun leven aan gedacht hebben, een harmo nica, een fluit of een snareninstrument aan te raken, maken hier met waren hartstocht van de permissie gebruik en voerd Ik ben achtereenvolgens apothe ker, kok, zanger, duiker, taalmeester en gevangenbewaarder geweest. Is u ook niet op Borneo geweest? Ja zeker, als likdoornsnijder bij een radjah. Doch ik moest die woon plaats na een liefdeshistorie verlaten. Ik ben 's nachts op een visschersschuit vertrokken en gedurende vijf en zeven tig uren goed geteld een speel bal der golven geweest, zooals men zegt. Daarna werd ik door de men- scheneters van het eiland Toeba gepakt. Waarom hebben ze u niet opge peuzeld Ik moest als gebraad op het groote feestmaal van den 22sten Juli prijken, doch juist toen ik toebereid zou worden, deden de krijgslieden van Raho een inval op Toeba en roofden me weg. Waren die van Raho ook men- scheneters Of ze menschensters waren Maar toch erg lief: zeer zachtzinnig en wel opgevoed, ik zou haast zeggen, nette ontlokken hun muziekinstrumenten mannen van de wereld vaak tonen, die den onvrij willigen toehoorders door merg en been gaan. Daar nu alle muzikanten te gelijker tijd op de meest verschillende instru menten beginnen, kan men er zich nauwelijks een voorstelling van maken welke afschuwelijke klanken de lucht vervullen. Dikwijls zijn allen met een afzonderlijke melodie bezig. Als hier of daar iemand begint met een bekende volksmelodie, dan dpen de anderen hun best, om die ook te spelendan is het nog uit te houden. In een cel wordt b.v. op een viool gespeeld„Home Sweet home daarnaast begeleidt een guitaar en na een oogenblik val len eenige fluiten, een cornet, cello's mandoline en violen in. Dikwijls is evenwel het resultaat van zulk samen spelen een helsch coDcert. Dit dage lijks wederkeerend concert heeft een bijzondere reden. Het ééne uur daags, dat de gevangenen aan muziek mogen wijden, is de eenige afwisseling in hun eentonig leven. Zelfs de meest afge stompte misdadiger ziet het oogenblik met verlangen te gemoet, dat de eerste klank van zijn instrument de om hem heerschende stilte mag verbreken. Als een dezer gevangenen op de een of andere wijze straf verdient, kunnen de bewakers hem niet beter straffen, dan door hem voor korten tijd het eenige voorwerp af te nemen, waaraan zijn met schuld beladen ziel zich heeft gehecht, en dat hem zijn verblijf in den donke ren kerker niet geheel en al ondrage lijk doet schijnen. Vernomen hebbende, dat ik een se cretaris noodig had, heeft een vriend van me mij onlangs een man met een houten been aanbevolenwanneer ik dien man een dienst bewees, zeide hij, zou ik met geen ondankbare te doen hebben. Hier volgt het gesprek, dat ik van morgen per telefoon met bedoeld persoon had. AlloAlloSpreek ik met me neer Auriol Ik ben gestuurd door me neer Barjau Ik ben de man met het houten been. Aha! uitstekend. Hoe ben je aan dat houten been gekomen Werkelijk Ja. „We zijn gewoon al onze gevangenen op te eten," zeiden ze tegen me, „maar nu die smeerlappen van 't eiland Toeba u veroordeeld hebben, schenken wij u genade." Is u lang bij hen gebleven Zes heerlijke maanden heb ik er doorgebrachtvoeding, bewassching, ge trouwd een goddelijk leven. Waarom is u dan weggegaan? Heimwee En hoe is u in Frankrijk terug gekomen Aan boord van den driemaster „de stad Rotterdam", die met de lui van Raho handel dreef in veeren. Het hoofd, dat me opgenomen had, heeft me in zijn eigen prauw aan boord ge bracht. Hij stortte tranen bij het af scheid Ween niet, zei ik tot hem, bij mijn terugkomst in Frankrijk zal ik u voor uw zes zonen zes gouden horloges sturen. En heeft u die horloges gestuurd Nee. In Havre zat ik op zwart zaad. Om te leven moest ik schoenen poetsen, 't Was onmogelijk, 't geld voor de chronometers bij elkaar te krijgen. En toen Toen herinnerde ik me de lief hebberij van die goede wilden, en hoe veel ze van zekere gerechten hielden Ik liet mijn linkerbeen afzetten en in zouten, en dat heb ik hun gestuurd, met het verzoek, het zonder omslag als aan denken aan mij op te peuzelen. Burgerlijke Stand. Gein. Wieringerwaard. Gem. Zij pc. Gem. Broek op Langendijk. Gem. Warmenlinizen. Gem. Oudkarspel. Gem. N. Schanvoude. de schoane trouw, een champagneglas in haar rechterband koud, onverschil lig als altijdNiemand vermoedde, wat leed «ich verborg achter dat gedwongen glimlachje I Eenige heeren stonden in een hoek bij een, en zagen naar haar. „Mooi als een Venusriep de een uit op bezielden toon. D? andere haalde de schouders op en zeide„Nu ja, op een afstand Maar ik word koud, als ik in haar nabij heid kom Zij heeft geen hart Doofitommen. In Berlijn beeft men waargenomen, dat in de laatste jaren het getal doof stomme kinderen allengs zeer verminderde soodat m«n zelfs aan de stedelijke instel lingen voor die gebrekkigen twee onder wijzers te veel heeft. Men schreef dit gunstig verschijnsel vooral hieraan toe, dat de stad m de laatste jaren van epi demieën verschoond is gebleven. Vooral door mazelen en roodvonk verloren vroe ger vele kinderen het gehoor en later de spraak. Een meisje te Dagenham, in Engeland, is weer het slachtoffer ge worden van d« gevaarlijke methode, om als baarwaschmiddel te gebrui- hebben, over een kaars heen, om deze nit te blazen, en op dit oogenblik vatte het haar vour. Hare brandwonden zijn «eer ernstig. De eerste In de Eifel vallen. le> (N. v. d. D.). meeuw. s reeds veel sneeuw ge- Erlxentelljlilieicl. yen aan het strand. Ergens in den schoot van het groene water stroomen zij ook over een dood gelaat. De jonge wedawe beeft, en luistert toch naar bet eentonige golf- gemurmel, twee lange, lange aren. „Door een jacht aan boord genomen zoodat ook hem ben goed gezond kom hedenavond thuis.11 schieten. Zoo luidt de telegrafische boodschap van den man, dien zi) allen als een doode be weend hebben. „Laat het mij Ines vertellen,* smeekt kolonel Bryan. Zijn gelaat gloeit. Met vaste schreden snelt hij da trap op, maar de tranen staan hem in de oogeo, ais hij zacht Ines' kamer binnentreedt endaar een door de smart ineengebogen gestalte ziet. „Ines, lieve Ines!* roept hij, en langaaam keert zij hem haar gelaat toe, waarnit alle jeogd en schoonheid verdwenen schijnt te zijn, zoo dor en vervalien ziet het er nit, 'zoo ontzettend scherp heeft het leed er zijn stempel op afgedrukt. „Heeft men hem gevonden vraagt zij. Neen, dat kan de stem van Ines niet zijn en toch, toch is het zoo. Het zijn de eerste woorden welke zij gesproken heeft, nadat rij van Moritz' dood geboord heeft. Kolonel Bryan neemt haar koude, bevende oren 1 handen in de zijnen en hnigt het hoofd hy weet nog niet, hoe hij haar de tijding zat mededeelenwant overgroote vreugde werkt op een zwak lichaam niet minder ge vaarlijk dan overgroote smart. „Ines,' fluistert hij, .door mijn toedoen is al dat vroegere bittere harteleed over o geko men, laat mij daarom nn een der eersten rijn, hfc die u eene vroolijke, een gelukkige tijding mag de brengen.* Hg aiet haar aan, om den indrak bij*» te gaan, dien zijne woorden op haar ma- wekèn- ong Het bloed schiet haar naar de wangen, me* «Voor my kan er geen goade boodschap om neer komen,* zegt ze sidderend. zijn Hij niet in staat, öare verwachting nog UMftnge' gespannen te houden, daarom zegt i1 ji] snel legt het papier in hare banden. Vervolgens voegt hy er aan toe: .Binnen korten tyd zal hij hier weer bij n zijn." Zij is niet in staat, een woord te zeggen, maar sij breekt in een lnid weonen nit, de tranen in de oogen Daarna komen de anderen ook en spre ken Ines bemoedigend toe. Zij echter kan het nog maar niet gelooven, en altjjd nog maar niet begrijpen, dat die heerlyke woor den op het telegram waarheid zijn, „dat het leed met den nacht ophield en de dag d9 vreugde bracht.* De stem van den kleinen knaap van Sybil- le laat zich te midden van de algemoene verwarring helder en duidelijk hooren „Mammie, de hemel heeft mijn gebed ver hoord en heeft ons oom Moritz weer terug gegeven.* lues drukt het kind aanhaar hart: „Mijn lieveling, en daarvoor zullen wij den lieven Qod samen danken.* Nog eenige oogenbiikken en zy is in zoo verre hersteld, dat zij, ofschoon bleek, gelukkig en met eene vrome vreugde in de oogen, naar de ontvangkamer gaan kan, om daar de nog te wachten, die er moeten verstrijken, eer haar man thuis komt. Zy heeft een wit kleed, zijn lievelings kleur, aangetrokken en een tniltje bloemen in het haar gestoken. Het zoete, bleeke gezichtje ia door het nieuwe geluk als met een waas van hooger leven overtogen. Aliee is onophoudelijk in de weer. „Wij moeten den terugkeer van Moritz toch feestelyk tieren," zegt ze en staart esnige laidjes om heidekruid en varens, om de kamer op te sieren. John Ker neemt sijn hengel en den korf, om de grootste forel nit den stroom te vangen. Van de kinderen, die le- vend geboren worden, sterft een vierde vbor de elf maaDden, een derde vèor de 23 maanden, de helft vèèr hun achtste jaar. Twee' derde der volwassenen sterven vèèr hun 39ste jaar, drie vierde vbèr hun 51ste en op de twaalfduizend menschen leeft er èia een geheele eenw. Politi B-commissaris: Wat, wordt je nu" alweer hier ge bracht En ik heb je den vorigen keer nog wel zoo gewaarschuwd, dat ik je niet weer moest zien. Vagebond Juist mijnheer, dat heb ik den agent gezegd, maar hij wilde niet anders. „Ines, Ines 1" klinkt het haar tegemoet. En met het gevoel eener onbeschrijfelijke vreugde, zulk eene vrengde, dat daarin het leed van het verleden gansch en al schijnt op te gaan en alle schaduwen, die het ge luk hadden verduis'erd, verdwijnen snelt zij naar buiten om haar man, den verloren, geloofde, als dood betreurden, te begroeten. hale die zij zioh dnivekatersche dan nooit eens „De koekoek Dermots. Znllen kalm honden Het is de oude mevrouw Bryan, die deze woorden uitroeptzij ergert zich over de tranen, die zij tegen haar wil vergiet, tra nen zijn by haar iets zeer bnitengewoons en brengen haar altoos uit haar hnmenr. De eene of andere conrantenberiehtgever, heeft naar Londen getelegrafeerd, dat sir Moritz Dermot aan de scbotsehe kost bij een plotseling opgestoken onweder verdron ken was. Natuurlijk werd deze cieawigheid weder aan alle ontbyttafels besproken. Juffrouw Blake leest het bericht en haar gelaat wordt aachbleek, toch doet een lach je haar lippen plooien. „Na kan by nooit meer de hare zijn,* denkt zij met een triomfeerenden blik. Dan wendt zy zich tot hare moeder met de woorden „Mama, hebt ge het reeds gelezen P Sir Moritz is verdronken." Den volgenden morgen werd het bericht weersproken. „Wel drommels, alweer wat anders," roept mevrouw Bryan toornig nit. „Die Dermots zullen een mensch nog dood martalen l" Daarna gaat zy zitten aan hare sohryfta- fel en scbryft een langen brief, om Ines te Oogst in Rusland. De oogst van dit jaar is in Rusland mislukt. De Petersbnrgskya Wjedomosti verzekeit, dat uit de meeste districten, waar men den afloop van den oogst kan overzien, jammerklachten komen. De droog te der laatste twee maanden heeft groote schade aangericht en in vele streken wordt geklaagd, dat het zelfs in het noodjaar 1891 er niet zoo slecht uitzag met den oogst als thans. Of deze mislukking een hongersnood ten gevolge zal hebben, zal nog moeten blijken. Er zijn nog voorraden over van vorige oogsten, maar hoeveel deze bedragen weet men niet. Het bovengenoemde blad dringt er op aan, dat de regeering ten spoedigste nauwkeurige opgaven daarom trent zal doen, opdat, zoo mogelijk, aaD de onzekerheid eeD einde worde gemaakt. Groote opschudding is te Nieuw-York verwekt door schrikkelijke beschuldigingen,door zekeren Ma cl onder eede ingebracht tegen zijne vronw, thans in hechtenis, omdat zij haren minnaar ver moord en in stukken gehakt moet hebben. M a c k beweert, dat zij tal van jongge borenen heeft doen verdwijnen, door ze te verbranden en op eene andere wijze, verkla rende eens niet minder dan twaalf lijkjes tegelijk in hare kamer gezien te hebben. Twee geneesheeren moeten bij deze gru weldaden betrokken zijn. Alweer een goudland. In Noord-Amerika heeft men alweer een goud land ontdekt, dat volgens verhalen niet behoeft onder te doen voor dat van Klon- dyke. Het is gelegen in Ontaiio, aan het Warvameer, en moet veel gemakkelijker te bereiken zijn dan de goudvelden in Al- jaska. Er is zelfs een spoorwegstation der Northern Pacific op 40 mijlen afstand», terwijl naar Klondyke van het laatste punt de reis 2 13 maanden duurt. Het goud moet er ook vrij overvloedig zijnmet de hand kan men er gemak selijk 7 tot 10 dollars per dag winnen. Als het goud nu maar niet zoo goed koop wordt, dat het goudzoeken de moei te niet meer loont. M a a n d a g-a vond bevond de heer V., wissel-agent, zich aan het lo ket van het postkantoor van het Noor derstation te Brussel, om daar eenige in lichtingen te vragen. Hij legde een pakje naast zich neer, bevattende een bedrag aan verschillende stukken van 21000 francs. Een handige schelm wist dit pakje zeer geheimzinnig weg te nemeD de daar mede te verdwijnen. Den eigenaar bleef niets anders over, dan zijn beklag te doen bij de politie, De overstroomingen, die in den l&atsten tijd in Roemenië hebben plaats gehad, hebben de wolven uit de laag gelegen moerassen verjaagd, zoodat deze dieren zich nu in grooten getale in ds bergen van de Dobrudscha ophouden. Nabij de stad Kustendje werden 60 scha pen door de wolven gestolen en in een der dorpen zijn drie kinderen aangevallen. Niettegenstaande de roemeensche regeering een som gelds betaalt voor eiken wolven- kop, die aangebracht wordt, nemen de wol ven in Roemenië sterk toe. Er is in het roemeensch een spreekwoord, dat zegt De wolven gaan den Russen vooraf I Tot het verdelgen van mieren in huizen geeft het Maandblad legen de Vervaltchingen het volgende mid del, dat volkomen aan het doel moet be antwoorden. Men plaatst, dicht bij de plaats, waar de mieren het meest voorkomen, een bord, waarop men eenige slnkken rauw vleesch legt, dat zooveel mogelijk ia plakjes ge sneden is, b.v. stukjes van de lever. Na een paar uur wemelt het bord van mieren, en men behoeft den inbond dan slechts in het vuur of kokend water te werpen. Herhaalt dan maten deze bewerking eenige spoedig van de lastige insecten men zal men verlost worden. Nog wordt aanbevolen, blaadjes kervel op de plaatsen te leggen, waar de mieren zich vertoonen. Zij schijnen van de lucht dier plant een afkeer te hebben. Revolutionaire speech, candidaat is een meester in de rech ten, ja hij zit in de rechtbank. Wat be- teekent dit Wat heeft hij ooit voor 't volk gedaan Wie heeft ooit iet» van hem ge kregen Stem op de galerij „Jij, je hebt «elf eens zes maanden van hem Een sterrenkundige. YriendIk heb gehoord, dat uw zoon feliciteevendaarin komt spot en gal genoeg zich aan de astronomie wijdt Vader (nijdig) Astronomie I De jon gen doet niets. Hij bnngelt door alle ca- fé-chantants heen, anders niet. iGt LjJf ?V*btST bebt een Iaes kan niets unders doen, dan wachten, voor, maar hy verraadt echter teer dnide- Zoo wacht zij dan, met een hart vol dank- lyfc haar ryk en diep gemoed, hetwelk aicb baarheid, de oogen op den weg gericht. na Jauge jaren van geweldige verdrukking als de avond aanbreekt, komt j 6H miskenning toch eindel jk heeft ontsloten eindelijk de vurig verwachte met haastige ;n hare hartelyke liefdevoor de kleine Ines. Morits is goed en wel aangekomenzie, schreden aangestapt, want ook hy kan den telegram van hem, zie- tyd nanwelyki afwachten, zyn lieveling in b ^ier, *Q6S' bet '8 waarachtig waarl* en hy de armen te sluiten. EINDE. VriendO zoo. Zij hadden mij ver teld, dat er geen „eter* was, die hij niet kende, maar na begrijp ik eerst, dat ze me beet gehad hebben. Sergeant (tot de soldaten). Ja, 's'zondags een scheiding midden op je hoofd dragen, en dan op betaaldag twee maal „present" roepen dat kannen je lui, maar een goeden handgreep maken met het geweer, dat kunnen jelni niet! Slangen in de maag. Onlangs is gemeld, dat zekere Prol lier van Sanvsgnat, na lange maagziekte, twee levende stangen had uitgebraakt. Een medewerker van het Petit Journal is naar Sauvagnat gegaan, om zich van de waarheid dezer geschiedenis te overtui- gen. Martin Pradier, niet Prollier, zegt hij, heeft in Tunis gediend. Vóór vier jaar teruggekeerd, is hij overtuigd, dat hij in Afrika de dieren heeft ingenomen. Hij heeft dikwijls uit staande waters gedronken, en deze wemelaeD gewoonlijk van slangen. Eerst anderhalf jaar gele den voelde hij pijnen in de maag, die ten slotte onverdraaglijk werden, tot bij eene braking de slangen te voorschijn kwamen. Sedert is hij geheel genezen en heeft den besten eetlust. De dieren leven nog. Pradier verzorgt ze zeer goed en zij hebben grooten eetlust. Hij geeft ze kaas, rauw vleesch en melk. Zij zit ten in eene honten kooi met glas er voor en slapen onder eene kleine wollen deken. Hij vreest echter, dat zij den winter niet znllen uithouden. Vele dokters hebben hem bezocht en de faculteit van Parijs heeft hem de slangen gevraagd. Hij wil ze echter niet misseD. Een compliment? Mijn- heerZonderling klinkt de bewering, dat genie eigenlijk een ziekte is. Mevrouw: Daar hoef jij je niets van aan te trekken. Je ziet er waarachtig ge zond genoeg nit. Discipline. Sergeant (tot millicien). Wat, heb je mijn order niet knnnen uitvoeren Dat komt hier niet te pas, znlke uitvluchten, hoor. Als ik je gelast, regelrecht naar je tegenvoeter te gaan dan heb je dade lijk, met een snelheid van 120 pas in de minnnt, den grond in te gaaD. Verstaan f I Zelfbewust. Hij En je gaat je zoo maar eens ver loven, hè Zij Ik Met wien P Hij Met mij ik heb maar besloten, het je vandaag mede te deelen. Slot van een roman. Hij Dam afscheid van zijn liefje en druk te haar innig aan zijn borst. (Nadruk verboden.) Tante Nu heeft je broer tje den kleinsten appel. Je hebt hem toch wel laten kiezen, zooals ik je gezegd had? Jantje: Zeker, tante. Ik heb hem ge zegd, dat hij mocht kiezen tusschen den kleinsten of geen, en toen heeft hij den kleinsten gekozen. Twee ontevredenen. „Hoe gaat het, Professor „SlechtIk merk, dat ik oud wordt 1 En hoe gaat het u „Ook slecht I Ik merk, dat ik niet oud zal worden Theater en liefde. Aan de Parijsche actrices en actenrs is door twee journalisten de vraag gericht, ot het waar is, dat de kunstenaars op de planken znlk een groot aantal liefdes-ver klaringen ontvangen, zooals men zegt Het regende antwoorden. De tooneehpeel- sters bekennen, dat zij ontelbare huldebe tuigingen van bewonderaars ontvangen, maar het meest interessant zijn de antwoorden der mannen. Romain bijv., die voor jaren den naam had, een heel mooie man te wezen, beweert gedurende de serie voorstellingen van Victor Hogo's „Drie-en-negentig," waar in hij de rol van luitenant Gorin speelde, niet minder dan 133 brieven ontvangen te hebben met liefdesverklaringen. Er zijn er echter ook, die eerlijk bekennen, nooit een uiting van liefde vernomen te hebben uit den mond of de pen van be wonderaarsters weer anderen verzekeren, dat de minnebrieven, door tooneelkunste- naars ontvangen, hun oorsprong danken aan de een of andere grap van collega's. Er is veel humor in het antwoord van Gnyon, die verklaarde, dat hij niet kon antwoorden, wijl de brief met de vraag door zijn vrouw geopend was De ouderdom der aarde is sedert lang eene strijdvraag tnsschen de geologen en de wiskundigen. Van geo logisch standpunt, in aanmerking nemen de de verschillende formaties van de rot sen in lagen, en uit eene studie van de daarin gevonden fossielen, heeft men be sloten dat hel leven en het water ver scheidene honderden millioenen jaren op on zen aardbol moeten hebben beslaan, hoewel een juist getal daarvoor onmogelijk is op te geren. De berekeningen echter omtrent het verschijnsel van het stijgen der tempera tuur, als men zich beweegt naar het mid delpunt, en de mate van snelheid van draaien, toen de aarde een vasten vorm aannam, wijzen aan dat de aarde minder oud is dan een honderd millioen jaren. Er is das tusschen beide takken van wetenschap een verschil, dat nog niet is opgelost. De ontwikkeling van het dierlijke le ven moet zeer lang geduurd hebben, maar komt niet uit met het denkbeeld, dat 20 millioen jaar geleden de zon nog niet scheen. De aarde was toen waarschijnlijk eene gesmolten of gasachtige massa, zoodat, als toen het leven reeds bestond, dit ter nauwernood kon overeenstemmen met dat, hetwelk de rotsen ons openbaren. Volgens Lord Keivin, kon de aarde voor 30 millioen jaren niet bewoonbaar zijn geweest. Dat komt natuurlijk niet overeen met de beweringen der geologen, maar toch beginnen dezen reeds af te da- een en volgeDS de laatste schattingen ie er voor het vormen der aardlagen, waarin fossielen voorkomeD, niet meer dan 20 millioen jaretr verloopen. Daar de aarde een begin heeft gehad, zal er ook een einde aan komen, en waarschijnlijk tengevolge van de vermindering van de zonnehitte.'Men heeft reden, om te veron derstellen, dat om het tegenwoordige leven te onderhonden, de zon niet meer dan 10 millioen jaren warmte in voorraad heeft, en dat is voorloopig lang genoeg. Er be staat kans, dat de aarde plotseling zal vergaan. De korst van de aarde wordt steeds dikker, en houdt steeds meer en meer de vulkanische krachten inwendig in bedwang. Het resultaat hiervan zon kunnen zijn, dat de veiligheidsklep te zwaar betast werd, en de aarde nit elkaar sprong. Onwaarschijnlijk klinkt dit niet, daar men tusschen Mars en Jupiter honderden kleine lichamen vindt, die mogelijk het overblijfsel zijn, van een bo], die door een opeenvolging van uitbarstingen in stnxken is gesprongen. Een ander mogelijk einde is het samen treffen met den kop van eene komeet, want de ontelbare massa's rots, waarnit deze bestaat, zoude alles vernielen en door den echok de zuurstof van de lncht ver bruiken, zoodat men toch ingeval van o- verleving door gebrek aan lucht zoude stikken. Een dergelijk geval zou plaats grijpeD, als de zon in haren loop op eenig punt der ruimte kwam, dat gevuld is met me- teoorstoffen, die zooals wij weten in de ruimte voorhanden zijn. Deze gedachten zijn wel eenigszins on rustbarend, maar de mogelijkheid is geluk kig verwijderd genoeg, om zich daardoor niet te laten beangstigen. Zoo kwam. dikwijls ik in eene groote stad zeide men mij, dat ik in de meest verdorven stad van Eniopa wasen 't was waar. Zonder zijne genietingen zou het le ven ondragelijk zijn. Liefde moet wezen een zachte, heelende balsem, nit teederheid en goedheid saam ges leid, Hoe dikwijls noemt men een woest verterend vuur liefde Omslachtig, maar duide- lijk. Ik zeg je, als jouw haren zaten Jn de plaats van jouw hersens en jouw her sens zaten op de plaats van je hareD, dan hadt je een leelijken kalen kop 1 TeParijsis eene negerin aangekomen, Campbell genaamd, die, 34 jaren oud, 236 kilogranj weegthaar arm hieft een omtrek van 0.75, haar buste van 2 M. 75, haar middel van 1 M. 80. De omtrek van haar been is aan den enkel 61 centimeter. Zij reist altijd in goede renwagens, daar alle portieren haar te eng zijn. Ingeschreven van 1—31 Augustus 1897. Geboren, Ondertrouwd en Gehuwd Geene. Overleden Tennis Mosk, ongehuwd, oud 63 jr., Dienwertje, d. v. Dirk Haverkorn en van Grietje Rossen, ond 10 jr. Ingeschreven van 27 Aug. tot 3 Sept. '97. GeborenMaartje, d. v. Dirk Brom mer en Neeltje Rens. Guurtje, d. v. Flo- ris Twisk en Antje Bes. Trijntje, d. v. Pieter van der Aarde en Grietje Brom- mer. Dirk, z. v. Willem Kerkmeer en Trijntje Amse, Willem, z. v. Jan van der Ham, en Dieuwertje Egmond. Nicolaas Pieter, z. v. Pieter Bruijn en Bregtje van der Oord. OndertrouwdGeene. Getrouwd Klaas Kolhorn, j. m. Com missionair, 29 jaar te Helder en Maartje Stompedissel, j. d. zonder beroep, 23 jaar te Zijpe. Overleden Geene. Ingeschreven van 1 31 Aug, 1897. Bevallen A. de Jongh, geb. Butter, d, G. Pik, geb. Vredenburg, z. Oudertrouwd en Gehuwd: Geene. Overleden J. Bakker, 21 j. W. Borsten, S w. Ingeschreven van 1 31 Aug. 1897. Geboren3 Aug. Johannes Mattheus, z. v. J. Blankendaal en Tecla Ligthart. Ondertrouwd en Gehuwd: Geene. Overleden: 4 Aug. Jacobus Zntt, 8 maanden, z. v. P. Zult en M. Tin. 29 Augs. Antje Helder, 18 jaar, d. v. C. Helder en Meinsje Blom. Ingeschreven van 1 31 Ang, 1897. Geboren Aaftje, d. v. Jan Kuis en Maartje Schenk. Maarten, z. v. Pieter Sloovts en Stijntje de Wit. Johannes, z. v. Cornelis Molenaar en Dieuwertje Korver. Theodorus Petras, z. v. Steven Smit en Maitha Prins. Gehuwd Petrus Beentjes, j. m., oud 27 jr. en Antje Bruin j. d.. oud 24 jr. Overleden Trijntje "Wit, oud 13 jr., d. v. Cornelis Wit en Geertje Manneveld, Jan Hoogland, oud 71 jr., weduwnaar van Grietje Bakker. Maartje IJfs, oud 77 jr., Wed. van Klaas Waijboer, Ingeschreven van 1 31 Ang. 1897. GeborenGeene. Ondertrouwd: Cornelis Bood, 25 jr. en Geertje Noordwest, 20 jr. GetrouwdJan Duijneveld, 24 jr. en Maartje Rood, 23 jr. Cornelis Bood, 25 jr. en Geertje Noordwest, 20 jr. Overleden: Dirk, z. v. Jb. Erix en B. Bruijn, 4 maanden. Cornelis, z. v. P. Bergen en C. Walhen, 5 weken. Aria, z. v. D. Keppel en van A. Groot, 16 dagen. Pieter, z. van K.de Jong en G. Sterk 6 maanden. pit'

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1897 | | pagina 6