Donderdag 21 Juli 1898.
42ste Jaargang Ho. 3329.
Een Offer,
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
PLAATSELIJK NIEUWS.
en
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag-
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Bureau: §CHAOU]Vt liaan, D 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. WIKKEL.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.60,
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
ROMAN
van
H. Schubeet.
24.
De spoorlijn Hoorn—Heerhu-
gowaard zal, naar gemeld wordt, vóór
den aanvang van den aanstaanden winter-
dienst gereed zijn.
Egmond aan Zee.
Mond- en Klauwzeer.
Onze Zomer.
SCHA6ER
AlieiiEi Nieiws-,
COURANT.
AinrtBitie- LuNiivlliL
Niedorper Kogge. Groen-
tenmarkt bij bet Station Noord-Schar-
woude, Dinsdag 19 Juli '98.
Aanvoer 11661/2 zak. Trage handel.
Groote muizen f 0.80 k f 0.90kleine
muizen f 0.45 k 0.55; groote ronde f 0.75
k f 0.90; groote blauwe f 0.75 h f 0.90.
Zondagnamiddag was de
kerk te Willkel vol menschen en
de meesten daarvan waren zeker wel
kindereD, want 't was dien dag school
feest. Een aardig gezicht was 't, al
die blijde kindergeziohtjes aan den eenen
kant en de groote menschen, onders
en andere familieleden, aan den anderen
kant, en daartusschenin de uitvoerders
ran al 't werk, de bestuursleden der af-
deeling Winkel Tan Volksonderwijs. Met
een toepasselijk woord werd 't feest ge
opend door den Voorzitter van Volkson
derwijs, den heer P. Vries, die, op 72-
jarigen leeftyd voor de derde maal door
het Bestnnr als Voorzitter gekozen, nog
vol geestdrift optrad om het jonge volkje
mede een genoeglijken dag te bereiden.
Hebben de kleinen al niet veel aan
zoo'n toespraak, voor de grooten is ze
goed, ze leeren 't doel van een school
feest kennen, ze komen zoo'n beetje op
de hoogte van wat er zooal noodig is, om
't te kunnen vieren, en ze zullen
waarschijnlijk na afloop zeggen dat moeten
we in stand honden, daar zullen we aaD
meedoen, dat is ons een gulden in 't jaar
waard, want 't is voor onze kindereB.
Onder leiding van den heer A. Egmond
die do viool, en zijn dochter, die 't orgel
bespeelde, werd gezoDgen en dat zingen
was bepaald mooier en beter dan vorige
jaren, wijl de kinderen na beter geplaatst
waren.
De leerlingen, die met Mei de school
verlaten hebben, ontvingen een kenrig ge
tuigschrift en daarna werden de bijna 300
portretten van H. M. de Koningin uitge-
Eindelijk trad mijnheer Sobott binnen.
„Gij wenseht, mijnheer vroeg hij za-
keljjk en kort.
,Ik kom wegens zaken,1 antwoordde
Scherer.
Toen de heer Schott dat hoorde, ging hjj
op aijn vaste plaats ritten en draaide den
bankier sijn gelaat toe, als wilde bg naar
hetgeen zon komen opmerkzaam luisteren.
„Ik kom wegens zaken,* herhaalde
Soherer, „ofschoon minder over recbts-
aangelegenheden. Zjjt gij niet de advooaat
voor mijnheer Berger Mijnheer John Ber
ger van het alot RotbenburgP"
„Die eer heb ik,* herhaalde de rechts-
Seleerde, dien men het kon aansien, dat hij
et tieh inderdaad tot een eer rekende, maar
nog meer tot een voordeel.
„Ik wilde met dien mjjnheer een zeer ernstig
gesprek hebben over dringende zaken en gij
moet mij aan een gelegenheid helpen, dat ik
den ouden heer te spreken kom
„Mjjnheer Berger is zeer ziek,* merkte
de rechtsgeleerde op.
„Dat weet ik,* was het antwoord.
„Zoo, ge weet dat P" antwoordde mijnheer
Behott, terwijl hjj in gedachten zacht met de
vingers op zijn lessenaar trommelde „gjj sijt
dos met mijn geëerden cliënt goed bekend P*
„Ik heb hem eena gesproken, maat ik
wenzchte hem nogmaals gaarne te zien ik
heb hem iets over zjjn kleinkind mede te
deelen.*
„Hij heeft dns een kleinkind?* vroeg de
heer Sobott, die de ooren spitste, in dehcop
iets nienws te hooren.
„Wist gij dat niet?* vroeg de bankier.
„Ik meen eenmaal gehoord te hebben,*
stemde de rechtsgeleerde toe, .dat hij een
dochter had.*
„Ja, en een schoonzoon en een kleinkind
eveneens,* was het lachend gegeven ant
woord, ,ik verwonder mg er ovtr, dat gg daar
niemendal van weet, want ge hebt toch eens
een klein zaakje voor overste Herbaob in
orde gebracht.*
„Ik ben nooit door een mjjnheer met
z ilk een naam in beslag genomen,* reide
mjjnheer Soholt. „Gjj spreekt toch van een
jnffrouw ik vraag excuus, ik verstond
den nsam niet recht."
Jiiffroow Eva Herbsch!" antwoordde de
Lat kier hall vrooJjjk, half geërgerd over
reikt. Die portretten, geleverd door de
Hofphotografen W. G. Knijer en Zonen,
Westsrmarkt 19 te Amsterdam, zien er
uitstekend uit, ze zijn net afgewerkt en
zullen zeer zeker achter een lijstje ot in
de albums in de meeste woningen te Win
kel een plaatsje vinden. In optocht ging
na afloop van 't feest io de kerk de kin
derschaar zingend en begeleid door Win
kels Fanfarecorps van 't oosteind naar 't
westeind, vandaar terug naar 't postkas-
toor en toen in de kolfbaan van den heer
A. Wit. Ze keken wel een beetje raar,
die kleinen, toen ze in de kolfbaan kwa
men, want die was geheel donker ge
maakt voor de vertooning van Merkel-
bach's sciopticon. Groot, zeer groot was
't genot, dat in de kolfbaan gesmaakt
is en de bestuursleden van Volksonderwijs
waren 't geheel met elkaar eens, dat voor
een feest als dit de tooverlantaarn een
best, misschien 't beste middel is om de
kinderen te vermaken. Aan eten en
drinken, rondgediend door een 14-tal
jonge dames, ontbrak het niet en we ge-
looven, dat alle kinderen na het woord
van dank, door den heer J. H. Bergman
aan allen, die tot 't welslagen hadden
medegewerkt, gebracht, hoogst voldaan
huiswaarts zijn gekeerd.
Onze hulde aan de Afdeeling Winkel
van Volksonderwijs, voor alles, wat ze
ook nn weer ia 't belang der jeugd, in 't
belang van 't onderwijs heeft gedaan,
maar bovenal onze hulde aan den ijveri-
gen secretaris der Afdeeling, den man,
die onvermoeid werkzaam is in 't belang
der kinderen, den heer J. H. Bergman.
Te Kolhorn bestaat het
plan, om ook op den dag van het inhul-
digingsfeest een wielerwedstrijd te doen
plaats hebben.
zooveel schijnbare onwetendheid.
„Over juffrouw Era Herbach wenseht ge
das met mjjnheer Berger te spreken. Kan ik
ook iets voor n doen? Een brief overge
ven Mijnheer Berger is zeer ziek en ge
weet, dat een zieke niet een persoon is om
een tegenzin, dien hg in een bezoeker heeft,
af te leggen. Het zal mij zeer verhengen,
voor u alles Ie kunnen doen, wat in mjjn
maoht staat*.
„Ik dank u,* zeide de direeteor droog en
voegde er aan toe: „zult ge hem spoedig
zien
„Vandaag kreeg ik een brief en zal ten
gevolge daarvan dien morgen beantwoorden
moeten, en dan maar persoonlijk heengaan."
„In dat geval,* antwoordde de ander met
groote kalmte, „zal ik met n reizen en u
onderweg wat bijzonderheden vertellen ib
hoop, dat n in de gelegenheid znlt ejjn,
de zaak naar tevredenheid van juffrouw
Herbach in orde te brengen. Zjj is zijn
eenigste bloedverwante en het is voor
haar en ook voor mij van zeer veel be
lang, te weten te komen, of de beer Berger
zich nog voor haar interesseert.*
Mijnheer Scherer stond op, na deie woor
den gesproken te hebben en liet den rechts
geleerde in een stemming achter, die nn
jniat niet aangenaam was, maar ook niet
het tegendeel; hij was slechts verward,
een onbestemde voorstelling, dat de erfge
name hem gebrniken wilde, zweefde hem
voor oogen en wellicht zon hij daar veel
van kannen trekken.
„Het is wellicht ook zóó goed,* daeht hjj bij
zichzelf, „ofschoon het juist niet dat is, waar
ik plan op bad. Maar het is misschien beter,
nn gebeurt er wellicht iets beslissends.*
En hg besloot, den bankier op de reis zoo
veel mogelijk uit te hooren; maar toen zij
het slot Rothenburg te zamen hadden be
reikt, moest mjjnheer Schott zichzelf beken
nen, dat hjj niet veel wijzer geworden
was, dan bij bnn vertrek nit Bortjjn.
Den direeteor ging het eveneens; hun onder
hond was een waar gevecht in handigheid
geweest en het resultaat was voor beiden
al even onbevredigend.
Mjjnheer Scherer had weinig verteld en
was eveneens weinig te weten gekomen,
wat bij niet reeds geheel of ten deele wist
en mjjnheer Schott bad zjjn keoDis van za
ken met geen syllabe kunnen vermeerderen.
Toch waren de twee reer goede vrienden
geworden en gevoelden zy zich tot elkander
aangetrokken. Toen zg het slot bereikt
hadden, werden tg torider eenigen tegen
spoed naar de kamer van den ouden heer
geleid.
Zjj betraden zwijgend de doodstille ka
mer, waarin als een scLildwaobt de dood
zjjn treurige wacht hield, eer hg de gevan-
gtnitdeuren opende tu den gevangen geest
T ij d e n s de te HeerhugO-
waard gehouden kermis is in »de Zwaan*
verschrikkelijk gevochten, zoodat de politie
zich met blanke sabels moest tnsschen
beiden stellen om de orde te bandhaven.
Tot tweemaal tos werd de zaal van den
heer van Rhijn door de politie ontrnimd.
Het ging er zelfs zoo dnchtig toe, dat de
rijksveldwachter van Langendijk zeer ern
stig werd gewond, zoadat genetskundige
bnlp moest worden ingeroepen.
Bij het toelatings-examen
voor leerlinge aan de Rijkskweekschool
voor Vroedvrouwen, den 19den dezer te
Amsterdam gehouden, is ook geslaagd Mej.
F. Snoek te Barsingerhorn.
Met genoegen kannen we melden, dat
de heer C. Groot alhier, consulaire agent
voor Frankrijk en Italië, door Z. M. Ham-
berto benoemd is tot //Ridder der Itali-
aansche Kroon.*
Vele bewijzen van belangstelling mocht
onze waardige ridder ontvangen ook van
de zijde der Egmondsche Fanfare, die hem
eene serenade bracht.
In het bericht omtrent de
beschikbaar zijnde premiën voor meniën
en hengsten vanwege de afd. N. H. der
vereen. Het Ned. Paardenstamboek
(zie vorig nummer) is niet vermeld
geworden, dat voor meniën, geboren
in 1891, met veulens, 4 premiën ad f 50.
beschikbaar waren.
Tentoonstelling te SPAN
BROEK.
Voor do a. s. tentoonstelling alhier zijn
aangegeven: 73 paarden, waaronder 13
hengsten, 51 stiereD, 111 koeien, 73 num
mers wolvee, 13 varkans, 73 nummers
kaas en 13 nummers boter.
Door het bestuur derge-
meente BEEMSTER is bepaald, dat de
jaarlijkacba Stierenraarkt zul gehouden
worden op Maandag 1 Aug., de Paarden
markt op 2 Aug, en de Koemarkt op 3
Augustus.
vrijheid gaf.
Zij stapten beiden op het ziekbed toe en
begroetten den ouden, eenzamen man, wiens
oogen de wilde uitdrukking nog altoos maar
niet verloren hadden, om wiens lippen nog
steeds het leeljjke laohje speelde. Hjj was
nog steeds dezelfde, maar oud, gebroken,
stervend.
Geen liefhebbend oog, geen troostende
stem was er in de nabijheidgeen zucht,
geen klacht onderbrak den strjjd, die steeds
om leven en dood werd gevoerd. Meni
ge arme, die bijna geen plaatsje heeft om
te sterven, kent de liefde, vrede en bevre
diging beter, dan deze rijke Nabob op zijn
prachtig sterfbed.
„Gjj kent mij,* zeide de direeteor, terwijl
hjj oen stoel voor het bed trok, „en ik zie,
dat ge n mijner weir herinnert en eveneens
de opdracht, die mij toenmaals tot n voerde
het is weer iets dergelijks, dat mg n nn doet
opzoeken. Ik zoo u gaarne weder o-
ver hem en haar spreken.*
„Ah,* knohte de onde man, „hij is dood,
eindelijk doodvóór mij nog gestorven,
de eerste van ons beiden.*
„Daar weet ik niets van,* antwoordde de
directeur ernstig. „Toen ik de laatste maal
van hem hoorde, was hg ziek, zeer ziek,
zoodat hg onmogelijk meer lang kan leven.
Maar niet over dezen man wilde ik n spre
ken. Gij weet, dat ge mg eens met be
trekking tot een ander alles hebt afgevraagd
wilt ge nog mser van hem hooren
John Berger antwoordde niet, maar zag
dengeen, die met hem sprak, nadenkend
aanen daarna vestigde hjj zjjn oog weife
lend op den reohtsgeleerde.
„Zal ik n alleen laten vroeg deze, die
den blik, welke op hem gevestigd was ge
weest, begreep.
„Och ja, een oogenblikje,* zeide de ban
kier. „Ik denk, dat men wel spoedig om n
zal roepen.*
De reohtsgeleerde, met hei oog op de
aanstaande erfgename, van wie de directeur
zonder twjjfel een vriend was, begaf zich
naar de aangrenzende kamer, terwijl Berger
opgewonden vroeg
„Waar handelt het over
„Toen ik de laatste maal hier was, geloofde
ik met een man te spreken, die geen liefde
voor zjjn naasten koesterde. Uw inval, om
voor menschenhater door te gaan, was de
schold daarvan. Nn, ik beken bet, ik ben
tot de overtuiging gekomen, dat ik mjj in
n heb vergigt. In de laatste dagen ten-
minsto heb ik iets vernomen, wat mij dwong
mjjne meenicg te veranderen, en daarom ben
ik dan ook hier.*
„Om weer zoo koen en zonder vrees te
spreken P* mompelde de oude man, half
bewonderend, half geërgerd.
„Nog koen er en nog met minder vrees
Voor de benoeming van
directeur der gemeente-gasfabriek te AL
MELO is de volgende voordracht (alphabe-
tisch) opgemaaktN. de Boer, directeur
der gasfabriek te Zsltbommel, G. Daan»,
id. te Assen en B. Kempker», opzichter
te Zntphen.
HAARLEM, 18 Juli. Door
Gedeputeerde Staten van Noord-Holland
het wensobelijk achtende, dat in het
provinciaal reglement op de wegen bepa
lingen worden opgenomen op het berijden
der wegen met motor-rijtuigen io den
geest als die, welke onlangs door den mi
nister van waterstaat voor de Rijkswegen
zijo vastgesteld is een rondschrijven
aan de gemeentebesturen gericht, om in
lichting, ot deze wellicht nog aanvalling
dier voorschriften wenschen.
Toen Maandagmorgen een
schipper met zijn aakschip door de Zuid-
willemsraart voer, waarop zijn 21-jarige
dochter het roer bestuurde, werd hij op
eens besprongen door zijn hondje, dat een
akelig gekef aanhief.
De schipper zag om en miste zijn kind.
Gelukkig was het nog juist tijd, om het
meisje, dat reeds gezonken was, te redden.
Toen zij aan boord gebracht was, bleef
het trouwe diertje gestadig in hare nabij
heid.
Het meisje kreeg spoedig het bewust
zijn terng.
Blijkens den inhoud van een bijvoeg
sel der Staatscourant No. 159 is gedu
rende de maand Juni 1898 geen enkel
geval van mond- en klauwzeer ia Neder
land voorgekomen.
Te ROZENDAAL (Nispen)
waren de vorige weken de kikvorsehen-
vangers weer volop met hun bedrijf in
gang. Dagelijks tiokken zij per hondenkar,
waarop een bak met schepnetten, naar de
slooten. Ben slecht bedrijf moet het even
wel niet wezen en het schijnt wel, dat
deze door de Franschen, vooral de Pa-
en als 't kan met nog meer succes,dan bij
mijn eerste bezoek,* antwoordde Scherer.
„Toenmaals kende ik nog niet geheel het
edele karakter van uw kleinkind in zijn
gansche waarde, en had ik nog niet ontdekt,
dat gjj menschelijke gevoelens hebt. Die
beide feiten znlien mij ditmaal helpen, mijn
doel te bereiken.*
„Gij spreekt van hem en haar, zijn ze
getrouwd P*
„Neen, maar uw vraag, of Eduard von
Eickhoff uw kleinkind bemint, heb ik toen
maals verkeerd beantwoord ik ben gekomen,
om mijne dwaling te herstellen.*
„En zjj P* steunde de millionnair.
„Ik kan daar niet veel over zeggen, maar
ik heb goen reden te gelooven, dat zjj hem
niet gaarne mag. Ik geloof, dat elk meisje
van hem houdt en zjj heeft sjjn karakter
onder zeer gunstige omstandigheden leeren
kennen. Had zjj niet zulk een fijn
eergevoel, dan zou ik, met betrekking tot
haar, niet in twjjfel verkeeren. Na jaren
arbeid, moeite en angst heeft zij intussohen
da schold terogbetaald en daardoor kwam het
uit, dat de schuld raeda aan Eduard von Eiek-
boff was terugbetaald. Daaruit heb ik het
beslait getrokken, dat gij in het binnenste
van nw hart nog een natuurlijk gevoel
koestert voor het kind uwer dochter."
„Ik wilde niet,* zeide de oude man
schuw, „dat iemand, die door een familie
band aan mjj verbonden is, aan een vreem
de zulk een groote som schuldig zou zijn.
Daarom betaalde ik het ook I Wanneer deed
zjj het en hoeP*
De direeteor vertelde ailea haarfijn en
wjjdloopigslechts één ding vertelde hg
nietdat de overste den wissel vervaiseht had.
Dat was een geheim, dat hem niet alleen
behoorde en er was hem veel aan gelegen,
het gedrag van den overste in het meest
gunstige licht te plaatsen. Maar juist die
éóne omstandigheid maakte voor hem, die
het verhaal aanhoorde, een geweldig groot
onderscheid. Evenals vroeger droeg hjj de
gfdachte bij zich rond, dat Eduard von
Eickhoff bet meisje gaarne mocht eu daar
om haar vader had geholpen. De wensch
kwam weer bij hem op, dat Eva met
Eduard zou trouwen, zoodoende haar
leeljjken naam zon veranderen en dan ge-
voeglyk bezitster van sijn rijkdomman zou
kannen worden.
Het karakter van den man, die voor hem
zat, waarborgdo hem da waarheid van
hetgeen hij van aijn kleinkind gehoord had
ja, zelfs een man als Thomas Teiehmann
had Eva mosten loven. Het was geen
strik, die bem gespannen werd, om hem zoo
doende te verlokken, zjjn geld aan het meis
je te vermaken. O «er Eickhoff had hjj meni
ge inlichting ingewonnen; bjj wist, hoe boog
de bankier bem achtte.
rijzenaars, zoo geliefkoosde lekkernij dunr
betaald wordt. De kikvorschsnvanger voor
Frankrijk kwam hier enkele jaren geleden
als een behoeftig man aan en thans heeft
bij reeds twee huizen met een koffiehuis
als eigendom te Nispen.
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag
j.1. heeft 't te OCHTEN gevroren.
—•Vanwege de Vrije Vrou-
wenvereeniging te Amsterdam, de Ver.
ter Behartiging van de belangen der vrouw
te Rotterdam en den Vrouwen bond te
Groningen znlien op 27 Juli a' g in de
Congreszaal van het Tentoonstellingsge
bouw te 's- Gravenhagejj worden ingeleid
Besprekingen over een meer practische in
richting der woningen. Inleiders van dit
zeker hoogst ernstig vraagstuk znlien zijn
de Dames M. Meyboom ea W. Drucker,
benevens de heer D. de Clercq. Entréaprijs
voor congressisten 10 cents; tentoonstel
lingbezoekers hebben vrijen toegang.
Schagen, 20 Juli 1898.
Vergadering ran de af
deeling Schagen van de Hollandsche Maat
schappij van landbouwgehouden op Za
terdag j.1, des avonds ten 7 ure, in het
locaal van den heer D. van Iwuiver.
Na opening der vergadering door den voor
zitter, den C. Asjes, worden door den waar-
nemenden secretaris, den heer de Gier, de
notulen gelezen en door de vergadering
vervolgens goedgekeurd.
Was van den heer S. Berman ingeko
men een schrijven, waarin hij mededeelt,
de benoeming als secretaris der afdeeling
san Ie nemen.
De punten van beschrijving voor de
Algemeeue Vergadering waren daarna aan
de orde en op voorstel van 't bestuur
zilaan het voorstel van de afd. Hoorn betref
fende het af te dragen quotnm steun
Hjj wilde het verleden weder goed ma
ken; met den hemel, ajjn geweten, zjjn ge
storven dochter vrede sluiten, eer hjj zjjn
rijkdommen voor eeuwig achterliet.
„Roep mjjnheer Schott I* De hardnekkig
heid van den millionnair was overwonnen,
bij wilde sjjn testament maken.
Maar geen enkele redeneering van Scherer
kon hem er toe bewegen, een cent van
zijn rijkdommen aan Eva te vermaken zon
der éénig bedinghjj had na eenmaal zijn
idééën daaromtrent en die waren niet meer
te veranderen. De bankier zag spoedig, dat
al *ijn praten niets meer zoo helpen, ja
wellicht tenslotte een verkeerd verloop aan
de zaak zonden geven,
„Ik wil Era ervoor bewaren, znlk een
dwaas, zoogenaamd romanesk huwelijk te
doen als haar moeder,* zeide bij. „Wil zg
Ednard niet huwen, dan krjjgt hij het geld.
Maakt bjj bedenkingen, dan krijgt Eva alles,
met het beding, dat zij binnen twaalf
maanden haar naam verandert en bovendien
een man kiest, dien men er voor gesebikt
ach', om de erfgenaam van mjjn goederen
en geld te wezen en verder een passende
persoonlijkheid is, om de eebtgenoot van
mijn kleinkind te worden.*
Op deze wijze werd bet testament opge
maakt, door getuigen onderteekend en ver
zegeld- Het eenige, dat Eva zonder voor
behoud kreeg, was oen som van tienduizend
thaler, die haar na den dood van baar va
der, maar slechts ook eerst ddn, zon worden
nitbetaald.
„Hjj heeft mjj mjjn kind ontstolen en mij
gezegd, dst ik vergeefs zou roepen, wan-
neer ik berouw bad," mompelde Berger nog
vol baat, „nu, ik heb hem dan ook nooit
geroepen.'
„Ik hoop, dat uwe beschikkingen voor alle
partijen een goed einde zulten hebben,* zeide
de direoteur ernstig en in stilte voegde bij er
aan toe,en waarom zouden ze dat niet P
Zjj zal Ednard wel leeren lielkrjjgen, ja in
stille hoop ik en verwacht ik reeds, dat zjj
hem liefheeft.*
Met betrekking tot Eïckboffwas hij van zijn
zaak ook niet zeker, maar hjj dsebt tooh,
dat het vermogen van een millionnair zoo
maar niet zou worden afgeslagen en zoodoende
hoop'.o hij en geloofde het innerljjk vast, dat
Ednard von Eickhoff en Eva Herbach nog
eenmaal in het slot van den ouden man
vredig zonden leven.—
De dood liet John Berger geen tijd, van
sijn laatste daad berouw te hebbeD, want
reeds weinige dagen daarop verhuisde hij
nsar een ander oord, waar ieder willen op
houdt hjj stierf onbeweend, onbetreord,
eenzaam, evenals zijn leven was geweest.
WORDT VERVOLGD.
