WOEDT VERVOLGD.
Alkmaar.
Vervolg Gemengd Nieuws.
kortom volkomen in feeststemming.
't Is kroningsfeestLang verbeide
dag, eindelijk zijt ge daar.
De zon rijst hooger, de tijd gaat voort,
't is negen uur.
Men komt te zamen en de feestrede
klinkt van de lippen van den feestopenaar,
den heer v. Keppelgevolgd door een
woord van den heer Erik»burgemeester
onzer plaats.
De woorden dezer heeren werden met
geestdrift begroet.
Thans werd in korten tijd de allego
rische optocht samengesteld. Mooi
groen, heldere bloemen, opgewekte mu
ziek, versierde wagens en kranige ruiters.
Voorwaar een schoon geheel. Hier de
reddingboot met bemanning, daar godin
nen van oogst, muziek, etc., ginds een
eerewacht, kortom, alles was vertegen
woordigd, tot op den schoorsteenveger
met zijnen knecht toe.
Mooi was de optocht en ordelijk
trok hij door de omliggende wegen.
't Jonge volkje werd na afloop heerlijk
in 't schoollokaal onthaald.
Thans volgden de wedstrijden voor
kinderen en grooteren. Menige blijde
lach en vroolijk gezang wisselde de in
spanning der strijdenden af.
De belangrijkste wedstrijd, gecostu-
meerde harddraverij, gaf een zwaren
strijd en menig blijk van vlugheid te
aanschouwen, alsook het hardloopen
met hindernissen.
De prijzen werden respectievelijk
behaald voor harddraven door :H. S.Eriks,
M, Breed, J. Nottelman, en voor hard-
loopen doorE. Brouwer, J. Vriesman
J. Bakker.
Om 5 uur waren deze gezellige
volks-en kinderspelen veorbij en werd
den kinderen in 't schoollocaal elk een
prijs en ververschingen uitgereikt.
Tegen 6 uur stegen statig 5 aardige
luchtballons op, welke ballons luid ge
juich bij 't publiek deden ontstaan, voor
al als één hoog in de lucht in vlam
men opging.
De verlichting, die thans volgde, was
bjj velen eenvoudig, doch smaakvol. Die
bjj den heer Erik» was bepaald net. Bij
den heer Loodjet werd ons eene versie
ring en verlichting te zien gegeven, die
vele n grooten steden tot eer zou strek
ken. Keurig en smaakvol was de
ze illuminatie te noemen.
't Is acht uur men staat, zoo vol is 't
in de versierde zaal, waar tooneelstuk-
ken, zang, gymnastische groepen etc, te
zien worden gegeven, 't Is er ondrage
lijk heet, maar men geniet, 't Applaus
davert en de spelers werken uitstekend.
't Slot, en een waardig slot was wel de
groep godinnen, eene koningin omringend,
gezeten op haren troon en daarachter
haar dienaren met wapens en andere at
tributen.
Fraai verlicht, wekte de groep don
derend applaus en zong ieder uit volle
borst 't Wien Neêrlandsch bloed en ande
re liederen mede.
Na deze groep sloot de voorz. de
bijeenkomst en verdeelde 't publiek zich in
de verschillende localen; 't feest is voorbij.
't Was mooi en zonder wanklank en
zal bjj oud en jong in aangename hor-
innering blijven.
Het is opmerkelijk, hoe
veel „schieters" men dit jaar op de bie
tenvelden ziet. Er zijn zelfs stukken,
waar de schieters de meerderheid vor
men. Men wil de oorzaak van dit ver
schijnsel aan de vele regens en de lang
durige koude van dit voorjaar toeschrij
ven. Dat slechte weer moet op de
stofwisseling van de plant een zeer
nadeeligen invloed hebben uitgeoefend.
Daar de zaadvorming grootendeels ten
koste van het suikergehalte plaats heeft,
is het wenschelijk, de uitloopers zoo spoe
dig mogelijk te verwijderen. Men zor-
ge evenwel daarbij de bladeren niet te
zeer te beschadigen, daar men daardoor
de krachtigste stikstofverzamelaars aan
de plant zou ontnemen.
In den gemeenteraad van
cie Zijpe zijn thans drie vacatures. Zoo
als bekend is, vertrekt de heer Feisser
naar Schagen, terwijl de heer Morra
zich in Alkmaar heeft gevestigd.
Een derde vacature is ontstaan door
het overlijden van den heer S. de Wit,
waardoor mede een Wethouderszetel
vacant is gekomen. Voor deze drie
raadszetels worden reeds verscheidene
namen genoemd. Zoo hoorden wij reeds
de heeren ManttVeuger en Kater als ern
stige candidaten noemen. Naast dit drie
tal zullen er zeker nog wel anderen
geplaatst worden.
Donderdagnamiddag te 3
uur ongeveer hoorde men te Winkel
't kleppen der klok op 't Raadhuis en
't geluid van den brandhoren. Het huis
„Veelust", bewoond door den heer Jb.
Dekker, stond in een oogenblik in volle
vlam, zonder dat door de bewoners eenig
onraad was bespeurd. Natuurlijk werd
terstond alles gedaan, om nog zooveel
mogelijk te redden, doch veel heeft men
aan de vlammen, die zoo snel om zich
heen grepen, moeten prijsgeven. Geluk
kig was er bijna geen wind, rook en
wolken stegen recht omhoog en de belen
dende perceelen hadden dus geen last.
Een eenigszins sterke wind zou voorze
ker een veel grooter onheil veroorzaakt
hebben, want naast 't verbrande perceel
staat 't huis van den heer S. Boor, han
delaar in brandstoffen, waar voor 't vuur
heel wat voedsel lag opgestapeld. De
spuit kon nu geregeld op 't brandende
gebouw haar waterstraal gericht houden,
hoewel zij op de groote hoeveelheid hooi,
waarvan aan alle kanten de vlammen
gen, daarna opende kg de eerste denr de
beste, die naar een achterkamer scheen te
voeren. Bet leek bet bureau van sjjn
broer te sjjn. In het midden een tafel met
papieren bedekt. Aan het venster een met
stof bedekte schrijfmachine, een copie rp ers,
aan den wand een boekenkast, bijna geheel
leeg, aan de andere zijde een geopende
brandkast, ook leeg daarnaast een pboto-
grafieloestel en verdere zaken.
Hoofdschnfldend trad Hammer weder den
corridor is, teen van uit een voorkamer
(rloteeling pianomuziek weerklonk. Dade-
jjk daarop sette een heldere vrouwenstem
een lied in. Hammer kende dat lied. Hij
had het gieter in een oalé-chantant ge
hoord, dat hij oit verveling bezocht bad.
't Was een van die opgewekte, luch
tige Fransche liedjes. En de vroaw, die
het daarbinnen song, sebeen iets van de
Fransche gratie te hebben. Zij legde meer
klank in de woorden, dan men van den tekst
van het liedje zoo verwaeht hebben.
Onwillekeurig bleef Hammer een oogen
blik staan om te Inisteren, totdat het re
frein van bet wüsje weerklonken had.
Zaehtkens trad hij daarop die kamer bin
nen, dadeljjk naast de denr blijvende staan
en zoodoende de kamer geheel kunnende
oversien. Hier sag het er geheel anders
nit, dan in het bureaa. Zijden meubels
elegante étagères, een dik en deftig Smirnaseb
tapijt, een paar heel mooie schilderijen en
dan een menigte van die bonte kleinighe
den, die het intieme en elegante van een
bondoir aan het vertrek gaven. Midden in
de kamer aan een kostbare pianino,
■at een jonge man, het lied be
geleidend, dat de jonge dame, in een zijden
kleed gebald, too jnist gezongen had,ferwijl se
h[jna geraischloos op het tapijt heen en weder
wiegde. Het elegante liehaam gleed als
een slang gracieus en buigzaam heen en
weder.
Hammer herkende haar op den eerstan
blik. Het wvs hetzelfde meisje, hetzelfde
heerlijke wezentje, waarvan het portret op de
brandkast stond en van wie Lotte hem een
portret had laten zien, Lney 1
Zij bemerkte hem niet. Onophondaljjk
draaide en wendde zg zich naar devroolij-
ke muziek, totdat het refrein weder weer-
klock.
Zij hield een oogenblik stil; daarna maak
te zjj eene beweging naar den jongen man,
als wilde zij hem in haar danslust doen
dealen.
Hammer haalde op dit oogenblik de denr
met een harden slag aohter sioh in 't slot.
Lney bleef, in elkander krimpend, met de
handen in de hoogte staan en draaide haar
pikant goaiohtje naar de denr, terwijl de jonge
man opsprong en een paar schreden op den
indringer toestapte. Ferdinand Hammer
wenkje afwgzend met de hand.
„Maak het n vooral niet moellgk 1' seide
hij sarcastisch. „Ik heb de deur slechts
dieht gemaakt, opdat de bediende van deze
leefwijze hier niets sou sien. Gij leeft toch
recht ongegeneerd hier in Berlijn, juffrouw
nioht I*
Locy wss ziohselve weder heel spoedig
meester- Zij wierp haar partner een waar
schuwenden blik toe en danste vervolgens
lachend op Hammer toe. ,Hoe P Oom Fer
dinand P Ge waagt n das nogmaals in bet
holP Mear dat is braaf, aardig selfs. Jam
mer, dat papa niet thnia is I Hjj zal wel
spoedig komen. Hij is naar toet"
„Hjj is by mij geweest, trof mij echter niet
thuis- Eo toen kwam ik op den inval, hem
op te toeken.*
uitbraken, weinig kon uitrichten. Het
oude gebouw met zijn opschrift: „Vee-
lust, anno 1805", welk jaartal op de ver
nieuwing vau den voorgevel betrekking
had, is geheel vernield en zeer zeker ook
veel, dat den bewoners lief was en waar
aan voor hen aangename herinneringen
waren verbonden. Huis en inhoud waren
verzekerd. De oorzaak van den brand is
onbekend en kan, naar bevoegde perso
nen mededeelen, niet aan hooibroei wor
den toegeschreven. Telkens als er een
gedeelte van 't brandende hooi afschoof,
zag mon 't dan boven komende in zijn
oorspronkelijke kleur en gehool gaaf, doch
voor zeer kort, want ook dat was ter
stond door de vlammen aangetast. De
burgemeester vau Winkel leidde van 't
begin af mede het blusschingswerk en te
half zes ongeveer was ook de directeur
der Brandwaarborgmaatschappij, de heer
C. E e c e n van Oudkarspel, op 't terrein
van den brand aanwezig.
De bespeling van het carillon kon
digde j.1. Woensdag den tweeden dag van
feestviering aan. Een groote menigte
volks woonde de sportfeesten en de hard
draverij bij. Des avonds vereenigde men
zich al vroegtijdig op de Kanaalkade, ten
einde het vuurwerk te kunnen zien.
Het bleek, dat men daarvan te groote
verwachtingen had gehadmen had al
thans iets extra's verwaoht en dat was
het lang niet.
Na afloop van het vuurwerk liet het
stedelijk muziekkorps zich weer hooren
en werden de avondfeesten op het Doe-
lenveld gevierd.
Tot in den nacht bleef het zeer leven
dig en trok men in opgewekte stemming
de stad door.
In de vervlogen dagen,waarop ieder met
aangename herinneringen zal terugzien,
hebben de Alkmaarders weder blijk gege
ven van hun gehechtheid aan het Oran
jehuis.
Op 8 October a.s. is het de 325e ge
denkdag van Alkmaars Ontzet. Het ge
rucht gaat, dat op dien dag de Koningin
onze stad zal bezoeken.
Ook een Kamper ui. Een
pedant ventje stapte voor 'l eerst te Kam
pen uit den trein, en vroegZijn hier nog
altoos zooveel gekken
Vandaag ééa meer dan anders
voegde een Kamper hem droogje» toe.
De keiaerin van Oosten-
rijk en Heine.
Bekend is de vereering, welke de keizsrin
van Oostenrijk voor den grooten Duit-
schen lyrischen dichter had, voor wien sij
in haar landgoed Achilleion op Cor-
fu een prachtig monument heeft laten op
richten. Een Hongaarsch blad verhaalt
thans Loe de keizerin in het bezit kwam
van het h.ndschritt van Das Bnch der
L i e d e r. De kroonprins Radolf wilde
zijn moeder op haar verjaardag met iets
Zeldzaams verrassen en zich herinnerende,
dat genoemd handschrift door een firma
te Hamburg te koop was aangebodeD,
begaf hij zich daarheen, maar kwam te
laat. Een Amerikaan had het reeds ge
kocht. Hij reisde dezen na en bood hem
h«t tienvoud der betaalde som. Maar de
Amerikaan, die niet wist, met wien hg
sprak en hem voor een verzamelaar hield,
weigerde hardnekkig. Ten slotte zeide
Prins Radolf: «Hst spijt mij zeer, vooral
daarom, omdat ik mijn moeder op hare
verjaardag er mee had willen verrassen.
Wal zou zjj zich verheugd hebben I" De
Amerikaan bemerkte nu, dat hij zich inden
persoon had vergist en vroeg«Wie is uw
moeder P" En toen het antwoord lnidde
„Keizerin Elizabefh van Oostenrijk", ver
klaarde de Amerikaan, dat niets hem zoo
aangenaam kon zijn, dan dat H. M. het
handsehrift van hem wilde aannemen.
Een regen ran diamanten.
Op hoogst zeldzame manier schijnt men
in het verre gondland Klondyke naar de
hand van tooueelschoonheden te dingen.
Tot de talrijke vereerders van de bekoor
lijke tooneelspeelster Miss Yioletta Ray-
mond, die op dit oogenblik de ster van
het veelbezochte specialiteitsn-theater in
Dawson-City is, behoorde ook de zeer
door geluk begunstigde goudzoeker Antony
Stander. Miss R&ymond toonde eioh ech
ter tegenover zijne openlijke aanbieding
zaer koel. Haar weigering bracht den het
werkelijk err.stig bedoelenden minnaar
tot het uiterste. Besloten, de gevierde
artietd te iinpoueereo «a ha r in ieder ge-
ral voor zich te winnen, kocht hij alle
diamanten op, die in Dawson-City te krij
gen weren. De schitterende, veelkleurige
steenen wikkelde hij in een zijden doekje
en met dezen schal in den zak begaf hij
zich als eiken avond naar den schouw-
burg.
Toen nu Yioletta in hare betooverende
schoonheid op de tribune stond, verscheen
plotseling een donkere gestalte achter
haar, en in het volgende oogenblik viel
een regen van fonkelende diamanten op
de coquette haarfrisuur en de blanke
schouders der verblufte schoone neer. Het
publiek, dat in 't eerste moment bij het
verschijnen van het door opwinding blee-
ke mannengelaat atn een moord nit ijver
zucht dacht, brak in een daverend hijvals-
gejubel uit. Hoezeer de goudzoekers ook
aan het gezicht van rijkdommen gewoon
zijn, was dit schouwspel toch te verras
send, om niet de grootste vervoering bij
hen op te wekken. Het hoogste punt
bereikte het waanzinnig rumoer in de
zaal van den schouwburg, toen Miss
Raymond, geroerd door dit buitengewoon
bewijs vau „ware liefde", den koenen vrjjer
op ds plaats kuste en hem door haar ja
woord tot den gelukkigste aller stervelin
gen maakte.
Aan een correspondentie
van een Slees wij k-Holsteiner uit Klondy
ke (Aljaska) is het volgende ontleend
De arbeidsloonen zijn zeer hoog en de
levensmiddelen eveneens duur. In de mij
nen krijgt men 4, 5 en soms ook 6 mark
per uur en wordt dus het dagloon bij 10
uren werktijd 40, 50 of 60 mark. Keu
kenmeiden verdieneD per dag 40 mark
met vrijen kost en inwoning, Koetsiers
met twee paarden en wagen 40 mark per
uur. Bij een kort geleden gehouden ver
koop werd voor twee paarden een prijs
ran 3500 dollar (14.500 mark) betaald.
Een os kost 5.60 mark per pond, levend
gewogen. Yoor een maaltijd, bestaande
nit boonen en spek, brood en koffie, moet
men in de restaurants 10 mark betalen;
3 eieren met een stukje bam kosten 20
mark. In den handel staan de eieren op
5 tot 6 mark per dozijn, terwijl toen het
pond ham met 20 Mark moet betalen.
Boter kost per pond 10 Mark. Yoor
meel, spek en boonen bestaan daarente
gen heel matige prijzen zoo kost b. v.
het pond meel 48 ptennig, en spek 1.60
mark. Sommige der talrijke mijnen zijn
zeer rijk aan waardebezittend metaal en
ertsen.Aan een Zw«ed werd io den herfst van
1896 een mijn voor 800 dollar verkochtde
verkoopers hadden den Zweed bij het af
sluiten van den koop dronken gemaakt
en meenden hem afgezet te hebben, dat
zij hem hun mijn voor 800 dollars van
de hand deden.
Maar het kwam anders nit; de mijn
was zoo rijk, dat, toen den Zweed na
weinige maanden 600.000 dollar er voor
gebodeD werd, hij dezen prijs niet aan
nam. Hij is tegenwoordig eenige keeren
millionnair. - Het klimaat in deze
streek knnnen wij heel best verdragen
ofschoon de winter tamelijk streng
is, is des zomers op sommige
dagen de temperatuur bepaald heet.
Naast onzs tent bloeien de schoonste wil
de rozen in weelderigen overvloed lupinen
verspreiden hare heerlijke geuren, en sier
lijke blauwe bloempjes versieren het groe
ne pad.
Nacht is hier bijna niet. Het wandeleB
gaat in dit dicht met bosch bezette land
met vele bezwaren gepaard de bodem
gelijkt op een tapijt van nat mos, waarin
men bij iedere schrede wegzinkt. Ook de
stad Dawson ligt om zoo te zeggen in een
poel, overal weeke, glibberige bodem, en
zonder laarzen te dragen zon ik geen reis
ondernemen. Onze tent hebben wij op een
kleinen, steenachtigen heuvel in de on
middellijke nabijheid van een frissche wa
terbron opgeslagen. De heldere bron levert
het beste drinkwater; er komen daar
om dagelijks vele lieden naar deze plaats,
om ban watervoorraad in te slaan.
In den tijd, dat wij te Dawson aan
kwamen, lag de heele stad onder
waterde rivier de Yokon had zijn oe
vers overschreden en de heele omgeving
overstroomd. De Ynkon is een machtige
stroom; hij bereikt op sommige plaatsen
eene breedte van 4 tot 6 Eng. mijlen, en
in den stroom ligt een groot aantal klei
ne eilandjes, waarop pijnboomen, berken,
eisen en weiden vriendeljjk uitnoodigen
tot rust, die hier op de heeta dagen dub
bel aangenaam op hart en gemoed werkt.
Storm in West-I n d i
Saint Thomas, 15 Sept. Een orkaan
teisterde Zaterdag Sint Vincent, Sint Lncia,
Gaadeloupe en Barbados. Op het eiiand
S»int Vincent werden 300 menschen ge
dood en zijn 20.000 personen beroofd van
hun woningde hoofdstad Kmgstown is
geheel verwoest. Op Barbados zijn 61
menschen gedood, 31 gewond en 40.000 per
sonen dakloos.
Nader meldt uien
De orkaan, die over den WestindiseheD
archipel is heengestreken, is de ernstigste
storm, welken men zich in die streken
herinnert. Hij heeft op zijn weg dood en
verderf gezaaid. Hij heeft de stad Kiugstown
op St. Vincent met een machtigen zwaai
van zijn sterken arm weggeveegd, drie
honderd menschen van het laven be
roofd en 20.000 van hun onderdak. Deze
worden thans door den honger gepijnigd.
De storm heeft ook St, Lncia aangegre
pen. Vergezeld van een waterhoos, wierp
hij stevige huizen tar aarde cd verwoestte
de cacaotuinen. Men zegt, dal hier twaalf
menschen zijn gedood, maar waarschijnlijk
zal dit getal te laag blijken.
Guadelonpe heeft ook zijn deel van den
storm gekregen en ook daar teekenen puin-
hoopen den weg van den machtige. Op dit
eiland zijn negentien menschen omgeko
men.
En Barbados is plat gestormd. Bijkans
geen huis staat nog onder het puin liggen
tal van lijken en 40.000 dakloozen ïien
de verwoesting aan. De schade wordt hier
op een millioen dollars geschat, meldt men.
Maar het ia te vreezen, dat bij wat zoig-
vuldiger raming dit bedrag nog aanzienlijk
verhoogd ral worden.
De Echo de Paris deelt msde,
uit zekere bron te weten, dat Zola in 't
begin vau October weder naar Parijs zal
terugkeeren. Tegelijkertijd zal alom een
biljet woiden aangeplakt, waarin de auteur
van J'accuse nieuwe mededeelingen zal
doen. Dit manifest wordt thans te Zwit
serland, waar Zola zich bevindt, voorbereid.
Te voet over den oceaan.
Op zijn vijfde oceaanreis in het bekende
kleine, dertien voet lange zeilbootje zal
kapitein Andrews door een jongen man
met name Miller vergezeld worden, die
eene nog gevaarlijker onderneming ten
uitroer biengen wil, namelijk met over den
Atlanfischen Oceaan te loopen. Hij heeft
zich tot dit doel twee schoenen in den
vorm van eene boot uit cederhout laten
maken, die vijf voet lang zijn en tusschen
I waterdichte sfdeelingen -eene opening be
zitten voor de voeten.
Gedurende den nacht wil Miller in
Andrews' bootje slapen.
Wijn vervalschen.
Misschien is het slechts weinigen bekend,
dat het vervalschen van wijn reeds vanaf
de 15de eeuw in Duitschhnd in practijk
werd gebracht. De herbergiers kochten te
dien einde producten van geringe qusliteit,
verkregen in middelmatige wijnjaren, en
verbeterden het bouquet van den wiju ten
koste van de gezondheid der verbruikers.
De knoeierijen werden zoo erg, dat het
Hanze-verbond in 1447 aan de handelaren
te Keulen, Bingsn en Frankfort een schrij
ven zond, waarin met klem werd aange
drongen, «de afschuwelijke vervalschingen na
te laten en den wijn in den toestand te
laten, zooals God hem had laten groeien."
Te Straatsburg was de wijn zoo slecht
geworden, dat de burgemeester bevel gaf,
«dat de vervalschers tot de straf der kaak
veroordeeld zonden worden en het wapen
der stad met een gloeiend ijzer op hun
voorhoofd afgedrukt zoude worden.» Toen
deze maatregel nog niet hielp, werden de
schuldigen bedreigd, dat hun de oogec
uitgestoken zouden worden
Te Ulm moesten de handelaren onder
eede verklaren, dat hun wijn vrij was
van elk bijmengsel. Toen een herbergier,
met name Erni, aan zijn klanten wijn ge
schonken had, waardoor allen ziek waren
gaworden, en die zelfs den dood van een
hunner ten gevolge had gehad, kwam de
Raad der stad bijeen, en veroordeelde den
schuldige ter doodhij werd in het open
baar onthoofd.
Onderwijzer. Hoeveel
maanden hebben acht-en-twintig dagen
Leerling. Allemaal, meester.
Onderwijzer (na eenig nadenken zacht.)
Da jorgen heeft waarachtig gelyk ook.
