GEMENGD NIEUWS.
Frits en Liese.
Met een C
Kiuseman, Amsterdam, secretaris, vormen
de de Vereeniging tot exploitatie eener
proeizoivelboerderij te Lloorii, brachten in
een circulaire het volgende ter kennis
Bij Koninklijke Boodschap vau 2 Juli
1898 is oen oDtwerp van Wet bij de Twee
de Kamer der Staten-Generaal ingediend
lot verhooging en wijziging van hoofdstuk
Y der Staatsbegrooting voor het dienstjaar
1898. In dat ontwerp worden door den
Minister van Biunenlandsche Zaken de
noodige gelden aangevraagd voor de stich
ting van een nieuw gebouw voor het Rijks
landbouwproefstation te Hoorn, zoowel met
het oog ep de eischen van den algemee-
nen dienst aan dit Proefstation, als ten
einde een goede lokaliteit en inrichting te
verschafien aan de bacteriologische afdeeling
dezer instelling. De werkzaamheid dezer
bacteriologische afdeeling kan van groote
beteekenis wordea geacht voor den land
bouw en met name voor de zuivelberei
ding in ons land. Er komen toch in de
zuivelbereiding, in het bijzonder bij de
productie van kaas, en bij de kaasziekten
en kaasgebreken, vele bacteriologische pro-
cessen voor, welke meerendeels nog on
verklaard zijn. Het sedert 189S bestaan
de bacteriologische Laboratorium te Hoorn
heeft wel reeds over verschillende vraag
stukken, welke zich voordoen, een begin
van licht verspreid, doch, indien deze inrich
ting hare taak zal kunnen vervullen op eexe
wijze, welke onze zuivelbereiding op een hoo-
geren trap zal brengen,dan most haar behalve
over eene goede loealiteit zoowel voor
laboratorium, als voor het bereiden van
zuivelproducten, de beschikking wordea ge
geven over een eigen boerderij, welke in
afmetingen, aantal koeien en verdere bij
zonderheden geheel overeenstemt met de
boerderijen, zooals zij door praktische
landbouwers worden gedreveD. Alleen on
der zulke omstandigheden is de bacterio
loog volkomen zeker van de grondstoffen
met welke hij werkt, terwijl, zoolang de
benoodigde melk moet worden gekocht,
het melken en de eerste behandeling van
de melk aan de conti61e van den bacteri
oloog ontgaan, en er storende invloeden
kunnen optreden, welke de proefnemin
gen doen mislukken. Op een zoo
danige proefzuivefboerderij zal, behalve
voor wetenschappelijke, ook voor praotische
proeven op het gebied der zuivelberei
ding een uitstekende gelegenheid worden
gevonden.
In bovenvermeld ontwerp eener snpple-
toire begrooting heeft de Minister van
Binnenlandsche Zaken tevens een bedrag
aangevraagd van t 16000.voor de
stichting van een Proefznivelboerderij,
„Die? Ik weet het niet. Ik geloof het
niet. Neen, dien heb ik werkelijk niet meer
lief. Ik ik ben zoo verward, ik kan in
't geheel niet meer deuken. Laat me tooh,
allsen, ga toeh heen 1 Wanneer ge me een
weinig lief hebt, Ferdi, laat me dan alleen 1*
Ferdikad se hem genoemd. Evenals
toen op dien vroolijken avond in de stad.
„Goed, Luoy, ik zal gaanl Maar wij
spreken er nog eenmaal over, ja? Wan
neer ge wat kalmer zijt, niet waar?"
Zij had als iemand, wier geest afwezig is,
geknikt en het oogenschijnlijk niet gemerkt,
dat bij naar de deur gegaan was- Maar
dan, plotseling was se hem om den hals
gevlogen en had met een beschaamd lachje
gestameld„Neen, ga nog niet I Blijf hier
Ik ben er bang voor, alleen te zijn, slechts
nog een oogenblik
Ferdioand Hammer was niet naar het ge
zelschap teruggegaan, maar naar zijn kamer,
om daar na te denken. Een kleingeestige
vrees vervulde hem; en daarbij een groot
gevoel van geluk.
Boe snel alles zich had toegedragen I
Overrompeld had het hem, overwonnen,
weerloos was hjj.
Een weinig schaamde bij zich toch. Was
hij per slot vaD rekening eigenlijk geen
dwaas, dat hjj het wagen wilde, een joDg,
bloeiend leven aan het zijne te binden?
Hij had Lncy overreed, zijn vrouw te wor
den. Zij bad bedenktjjd gevraagd. Niet
om te overleggen, zoo had ze bem gerust
gesteld, slechts om zich met den nieuwen
toestand vertrouwd te maken.
Zjj wist het nu reeds heel zeker, dat ze
hem liefhad, zoo lief, zoo lief1
Maar hij zelf kon berouw krijgen
over betgeen bij gedaan bad. Hij kende
haat wellicht nog niet voldoende.
In tjjn belang zou ze nog niemand een
woord over de geschiedenis zeggen. Wan
neer hij na een paar weken nog bij zijn
voornemen bleet, dan, ja dan
Werkelijk, zij had hem zoo lief, zoo liefl
Toen haar die woorden over de lippen
verbonden aan bet Rijkslandbouwproefst»-
tion te HoorD. Een geschikt terrein voor
de stichtiug dezer beide gebouwen ia
door het Gemeentebestuur van Hoorn kos
teloos aan het Rijk aangeboden.
D»ar uit dan aard der zaak het exploi-
teeren eener boerderij door het Rijk zelve
zeer bezwaarlijk, zoo niet ondoenlijk is,
hebben ondergeteekenden nu gevormd eene
„Vereeniging tot exploitatie der Ptoefzui-
velboerderij te Hoorn", welke zich voor
stelt het beheer over deze boerderij op
eene zoo economisch cd practisch mogelij
ke wijze te voeren. Het spreekt echter
vanzelf, dat de exploitatie telken jare een
nadeelig saldo zal opleveren. Immers ee-
nerzijds kosten proefnemingen op zich zelf
geld, en anderzijds wordt door die proef
nemingen de opbrengst der producten be
langrijk benadeeld. De berekening te dien
aanzien is; dat de uitgaven bedragen aan
landhnur, arbeidsloonen, administratiekos
ten, veevoeder, oaderhoud en afschrijving,
verlichting, brandstoffen, assurantie, belas
ting, rente obligatieleening en verdere
onkosten f 8800.kosten der proefne
mingen f 2000.t<* zamen f 10800.
de ontvangsten aan opbrengst boter en
kaas f 2500,afzet van vee, schapen
en varkens f 1600.subsidie f 6700.
te zrmen f 10800.
In het geraamde jaarlijksch tekort is voor
zien door eene ons voor d«n tijd van vijf
achtereenvolgende jaren toegezegde subsi
die van de Provinciale Staten van Nocrd-
Holland ad f8850.terwijl de andere
helft van het benoodigde subsidie door den
Minister bij bovenvermelde suppletoire be
grooting is aangevraagd. Tevens heeft de
Minister een bedrag van f 5000.aange
vraagd als subsidie voor eerste inrichting
der boerderij.
Bij de gevoerde onderhandelingen is e-
venwel op den voorgrond geplaatst, dat
door belanghebbenden en belangstellenden
in deze zaak een voldoend bedrijfs- en waar
borgkapitaal zonde moeten worden bijeen
gebracht om onze Yereeniging de noodige
stabiliteit te verzekereo. Met dit denk
beeld hebben wij ons aanstonds vereenigd,
zoowel omdat niet alles in dezes van
Staat, Provincie en Gemeente mag wor
den verlangd, als omdat wij vertrouwden,
dat op particulieren met vracht een be
roep zal worden gedaan. Het bedrag van
het benoodigde kapitaal is door ons op
Vijftien Duizend Gulden
(f 15000.bepaald.
In het vertrouwen, dat de beide Kamers
der Staten-Generaal hare goedkeuring
aan het bovenbedoelde wetsontwerp niet
zullen onthouden, wenden wij ons thans
gevloeid waren, was Luey bijna ontset over
sichzelve. Had ze niet nog voor weinige
weken bijna hetzelfde tegen Arno gezegd
En nu
Nadat Ferdinand Hammer haar had ver
laten, bad zij lang in stil gepeins voor zioh
uit gekeken.
Haar doe) na had ze het bereikt.
Maar ze kreeg vrees voor de toekomst.
Ean rilling liep haar door de leden, wan
neer ze aan haar leven aan de zijde van
dien man dacht. Maar weldra was haar
lichtzinnigheid weer de baas.
Bahin het ergste geval kon zij immers
nog terug. Of zelts wanneer zo Ferdi
nand Hammer's vronw werd, dan zou ze
baar leven nog kannen inrichten zooals zij
wilde. Zij zon een benijde vronw zijn I
Wat voor een gezicht zou Arno wel zet
ten, wanneer hij het te weten kwam
Waarom had hjj haar ook niet willen
hebben Waarom had hij haar vau zieh ge-
stooten, daar zjj berouwvol tot hem was
teruggekeerd Hij alleen droeg van alles de
schuld,ook wanneer zij ODgelokkig werd!
Met vroolijk gelaat verliet ze haar ka
mer, om naar het gezelschap terug te kee-
ren. Maar toen zjj de gang doorging, kwam
haer een bediende met de brieven van de mid
dagpost tegen. Ook voor haar was er een
brief bjj.
Zjj zag naar het poststempel. Qrünhagen t
Wellicht een harer nieuwe kennissen, die
tuur een nitnoodigiDg zond of een bezoek
aankondigde.
Nauwkeurig bekeek ze nogmaals het
adres, daar de hand haar zoo bekend voor
kwam. Zjj werd bleek. Haastig scheurde
se het couvert los. Het was, zooals ze ge
vreesd badHans RSnneberger schreef
haar. Hij was in Borna aangekomen op
uitnoodigiog van majoor von Randen om
diens vrouw schilderles te geven.
Hjj had dat aanbod slechts aangenomen,
om in Lucy's nabijheid te komen. In deze
weken van scheiding had hij, zooals hjj
schreef, eerst gemerkt, hoe jammerljjk ver
liefd hij op die valsehe heks was, die zonder
afscheid trouweloos hem had verlaten.
Maar nu was bjj er en hjj zou zjjne
ook tot u met het dringend verzoek, er
toe bij te dragen, dat bet welslagen van
dit voor onze nationale zuivelbereiding
zoo gewichtige plan worde rerzukerd door
ons uwen gcldelijken stenn in het bijeen-
biengen van het vereischte kapitaal te
verleenen.
Giften en jaarlijksche donatiën zullen
ons Batuurlijk hoogst welkom zijn. Echter
hebben wij ook besloten obligatiën
f 100.rentende 8%, uit te geveD, tot
dat het vereischte bedrag is bereikt. M<t
aandrang verzoeken wij n, bijgevoegd intec-
kenbiljet te willen invullen en het te wil
len meenden aan onzen penningmeester,
den heer G. WONDER te Hoorn.
Mochten nadere inlichtingen door u
worden gevrenscht, zoo zullen onze leden
n die gaarne verschaffen. Wij vertrouwen
echter, dal het bovenstaande n de over
tuiging zal heöben geschoukeri, dat het
hier een ernstige poging geldt, om door
samenwerking van praktijk en wetenschap
onze zuiveluijverheid tot een hoogeren
trap van bloei te brengen en dat deze
poging zeker ook door u verdient te wor
den gesteund.
HOORN, October 1898.
Een opzienbarend geval
heeft zich dezer dagen in Madrid voorge
daan. In de kathedraal beleedigde de
dienstdoende geestelijke den bisschop, die
de godsdienstoefening bijwoonde. Do mis
wetd afgebroken en de goloovigen zagen
met stomme verbazing een priester zeer
onzacht van dan kansel verdwijnen en bui
ten de kerk leiden door een ambtgenoot.
Geen gratis advies aan
den rechter.
Do Musical World te Londen verhaalt
dat een musicus aldaar een journalist
voor den rechter heeft gedaagd, omdat hij
zich beleedigd gevoelde over een recensie
van zijn boek, dat over een theorie van
bedekte quinten handelde.
Wat noemt gij een „bedekte quint",
vroeg de rechter, die in die wetenschap
niet tehnis was en toch graag op de
hoogte wilde komen
Dat is, zeide de aanklager, een quaes-
tie van harmonieleer, dus van een vak,
dat ik onderwijs. Ik geef nooit voor niet
les; de prijs mijner lessen is een pond
sterling. Ik kan n die verklaring dan al
leen geven, wanneer gij mij die som beta-
1»d znlt.
Daar had de rechter volstrekt geen
zin aan, doch de kunstenaar wilde liever
zijn zaak verliezen dan gratis te werken.
rechten op haar doen gelden. Zjj moest bet
niet wagen, sieb aan bem te onttrekken
hij was geen zwakkeling en idealist, zooals
mijnbeer Arno von Erdmann, die maar met
zich liet spelen.
Zij moest hem omgaand meedeelen, waar
hij haar sou kunnen aantreffen. Anders zou
hjj heel eenvoudig naar Tannwald komen,
om den ouden Hammer eens klareu wijn te
schenken.
Ean wilde woede maakte zioh van Lucy
meester, terwgl zij las. Nadat zij den brief
geheel ten einde had gelezen, rolde zjj de
zen in haar handen te zamen en wilde
hem toen als een stuk vuilnis
walgend van zieh werpen. Maar zij kwam
tot nadenken. Da schilder was in staat, zjj
ne bedreigingen ten nitvoer te breugen. En
dan was alles verloren. Terwgl, wanoeer
zjj bedaard en verstandig te werk
ging
Zij wist nog niet, hoe zij een uitweg in
dezen doolhof zou kunnen vinden. Maar het
zoa haar wel invallen. Yóór alle dingen
gold het, Rönneberger gerust te stellen. Zij
moest hem een samenkomst voorstellen.
Ku zoodoende sloot ze den brief heel zorg
vuldig in een koffer, nadat ze op haar ka
mer was teruggekeerd, en bestelde in een
brief den schilder op den volgenden namiddag
tegen zes uur naar Grflnhagen in het hó-
tel, waar zjj gewoonlijk afstapte wanneer
ze de stad bezooht.
Daar zouden ze elkander aantreffen, als
door hot ioeval soamgevoerd en konden ze
alles heel uitvoerig met elkander bespre
ken.
Nu was het slechts zaak verstandig tezijn.
Nou Liesie, een zoen kon-je ine
Nou, jji i W8nneer rr
toch wel gevenWie we Ik
weer zoo'n goede gelegenheid
heb veel te doen I Je weet, M mijn
lach hief het lieve, frissche meisje ha r
mondje omhoog; het was aardig te s.e
hoe zij daarbij haar hals boog en hoe
schcluisch zij lachte - hot was een aar
dig blondkopjs van pas zeventien j:a»
Maar is hij anders nogal goed, je
meester, Trits?" vroeg zij nieuwsgierig
en haar blauwe oogen zagen hem vragend
ftRn'0f hij goed is? Ziois er geen tweede,
voor hem ging ik door het vuur tntjn
ril meester; en hij is altijd zoo vr.enda-
lijk en wat de meisjes betreft, ik bedoel
natuurlijk de dames hier in de stad, die
zijn allen dol op hem 1 Maar hij houdt
baar allen voor den gek. Neen hoor, ik
en mijn ritmeester wij trouwen nooit r
„Frits, F/ite, jij ook niet? Goed, dat
je 't zoo ronduit zegtnu weet ik, waar
aan ik mij heb te houden dan kan
ik wel weggaan."
„Och nee, Liesjc, zoo erg bedoelde ik
het niet, weet-je; als de rschte maar
komt en als inijn diensttijd maar eerst
om is dan verdien ik best mijn brood.
Een meubelmaker zooals ik, kan overal
en altijd terecht."
„Ja, dstn, Trits" het meisje boog
zich tot hem en verborg haar gezichtje
tegen zijn borst. Zij kwam nauwelijks tot
r.ijn schouder, zoo groot eu lorsch was hij
gebouwd „dan zal 't wel gaan. Zeg
eens, ik heb al aardig wat voor ons huis
houden bespaard ik verdien een hee-
len boel geld."
„Mijn Liesje I' Hij drukte haar stevig
tegen zich aan. Zij maakte zich evenwel
uit zijn omarming los, nam haar mand,
die zij met schoon linnengoed gebracht
had, weer op en liep weg. Hij zag haar
bewonderend na. Ja, het is een aardig
meisje, zijn liefste, mooier en getrouwer
dan ééne, die hij kent. Hij had eigenlijk
al van haar gehouden, toen zij beiden nog
op de dorpsschool gingen nu is zij na
hem in de stad gekomen en heeft in een
strijkinrichting een betrekking gevonden
en voor de fijne wasch van den ritmesster
heeft zij ook te zorgen. Zoo zien zij bei
den elkaar nog al eens.
„Frits \i klinkt het van binnende sol
daat ijlt naar de kamer.
„Wie was daar
„De wasch van den ritmeester i3 geko-
Het werd Luey dien dag lang niet ge
makkelijk gemaakt, zonder begeleiding van
Hammer naar Grttuhagen te komeD. De
paar uren, die sedert het beslissende gesprek
tussohen hen waren verloopen, hadden een op
vallende verandering bij hem bewerkstelligd.
Het seheen, alsof hij plotseling eeo tiental
jaren joDger was geworden. Anders stil en
voor een plagend, guitig gesprek niet te
vinden, was hg nn meer dan levendig. Al
les, wat hij aan vroolijks had beleefd, ver
telde hij aan Lacy en de jouge meisjes,
zonder zieh erover te bekommeren, of bel
voor deze ook aangenaam en geestig was.
Met een heimelijk lachje sloeg Lucy hem
gade. Hij kwam haar vreeselijk belachelijk
voor in zijn pogingon jonger te sohijnaa,
dan hij was; eeu pogen, dat ook in
zijn toilet kenbaar was. Zij hoorde zijn
praatjes ook aan, zonder ie begrijpen wat hij
sprak. Zij vond hein in één woord onuit
staanbaar. Maar dat hg als een verliefde
knaap geen oogenblik naliet, achter baar aan te
vlinderen, dat ergerde haar nog het meest- Hij
liet haar niet in de gelegenbeid komen,
over den toestand, waarin zij zich bevond,
na te denken. En zij moest het toch nauw
keurig vaststellen, hoe haar verhouding te
genover Arno en Hans nu was. Dat zij
zioh gisteravond zoo hals over kop met dien
oude verloofd bad, was eigenlijk een fout
van haar geweest. Zg had eerst nog vrü
moeten blijven, om zoodoende beter mees-
teresse van het geheel te zijn. Terwijl zoo
als nu, Hans Rönneberger haar veel
kwaad zou kunnen doen. Arno vreesde zij
met, daarover was Hummer onderricht. Maar
zg kende het lage karakter van Hans voldoen
de, om te weten, dat niets hom heilig
was, dat bij voor geen enkol verraad terig-
schrikte, wanneer hij daarin eenig vooideel
zag. En wanneer Ferdinand Hammer te we-
ten kwam, dat zij verplichting, aan den
schilder had een verplichting dia zij hem
verzwegen had wanneer hij, wat toeh
zeer waarschijnlijk was, zou gelooven, dat
Konueberger slechts om harentwille geko
men was en de betrekking tussohen hen
bleef voortoestaan
Alles was dan verloren. Voor de tweede
maal zou de oude man van zaken zieh niet
bg den neus laten nemen. Hg zou haar in
ujn ruw gewe]d dood|enk bet hnig n.t
gen onverschillig of zg zijn nicht was ol
n.e» en zonder meer geheel onterven.
ü!ne6tr M d°S 1?iet alle, wi,de verliezen,
dan moest ze met Röuneborger de zaak in
reine brengen, dan moest ze hem de zaak zoo
voorstellen dat hij ook V00fd£*
«ou genieten. Zfl zon hem iets voor «jjn
men."
„Goed. Het scheen echter, 0f ik
wat anders hoorde. Zeker een mooi inei^
die waschjuffrouw J'i|
Frits laohtn vriendelijk met oogen
mond te gelijk.
„Js, ritmeester, Liese is mijn liefst»,
gaan trouwen,"
„Mooi Frits als 't een fatsoenlij),
meisje is, dan hoop ik er alles goeds v»,
„Liese zal wel dadelijk naar buiten k'0
mende ritmeester kan haar uit
star zien
De ritmeester keek n ar het meisje,
Wal loopt zij flink, boe netjes sluit U
eenvoudige kleedje om haar slanke ge&ta|
te die Frits is toch nog zoo dom niet'
haar lo nemen. S
Maar hoe kan iemand er toch eigenlijk
toe komen, te trouwen? Zyn gouden vrij
heid er aan geven! De ritmeester W.'
d*t maar niet begrijpen.
„Zeg eens, Frits, heeft de ritmes..™
ook een liefste?"
„Natuurlijk, Liesje. Maarniet zoo eene
als ik heb! D<t noemt men een „.Un,»'
en de ritmeester meent er niets raa
zij liggen allen aan zyn voeten, en
slortte lacht hij ze nog uit op dan koon
toe. Als da ritmeester ooit trouwt, djJ
moet zijn vrouw iets zeldzramc 'jij,,
of er gebeuren ocgelakken. Tiouw kan hij
toch niet zijn anders geloof ik a||J
goeds van hem, en dat hij niet trouw
is, kan hij ook al weer niet helpen -
d»t ligt zoo in zijn aard."
„Zeg een», ik zou je ritmeester welu,i
willen zien I" zegt Liese plotseling,
naar zoo iemand als ik, kijkt hij toet
zeker niet?"
„Nou, dat weet ik nog zoo zeker niet."
Frit»' gezicht glimt van louter trots, Toen
je onlangs hier bent geweest, hes/t hij mij
gevraagd, wie daar buiten wti en toen
heb ik hem van jou verteld, en tuen heeft
hij je nagekeken en ik geloot, dat je
hem niet alecht bent bevallen."
„Heusch Maar aeg eens, Frits, wat heb
je hem d.n toch eigenlyk gezegd? Toch
niets slecht»
„Slechts I Je bent toch mijn klein liel
meisje I"
Non ja maar nou, 't ga je goed 1"
Weg was zij, als eeo kleine vlinder, ea
de groote Fiits, oppagsar bij ritmeester
Von Fden mooien ritmeester, zooili
men hem overal noemde, atoad daar ti
mocht haar nakijken.
Ben half jaar is sedert voorbij gagzan,
de ritmeester is nog altijd een man, die
stilzwijgen beloven; wat, dat waa haar nog niet
helder. Maar in de beslissende oogsnblikken
zou haar dat wel spoedig invallen. Haar
tegenwoordigheid van geest had haar oog
nooit in den steak gelaten. Of sjj haar be-
'.ofte zou honden, dat aou er van afhangen, hoe
Hans sich tegenover haar gedroeg. Wat >9
eerst maar Ferdinand Hammer's vroaf,
bezitster van Tannwald en bezit
ster van miilioenen dan had ae het beft
in handen. Dan kon ze doeu en laleo w»l
ae wilde. Zij kon later met Haas trouwe»,
wanneer ze daar nog lust toe gevoelde, hem,
ofwellicht ook Arno von Erdmann. Mjj®*
heer Ferdinand Hammer was een oud man
en gjjne toekomstige vrouw nog zoo jong
Zg ontstelde zelve over de leeljjke ge
dachten, die in haar brein opkwamen.
dan lachte, zs weder over haar eigen kin
derachtigheid.
Bah, dergeljjke gedachtan waren immeri
tooh heel natuurlijk en verlangde me® nl'
van iederen verztandigen mensoh, dat hij alle
mogelijkheden in het leven nauwkearig
verlegde, eer hg iets deed Zg kon ge""!.
zijn; zoo dachten immer» de messton? ''3
gunde haar toekomitigen man van barte M®
paar gelukkige jaren. Zij was waarlijk ®i(
liefdeloos tegenover ,hem zij handelde ®ee
goed en eorreot. Het was haar plicht, e'®"'
zelve alles voor oogen te stellen,
mogelijk in de toekomst zou kun®8®
beuren. Zjj zou een goede, trouwe
voor hem zjjn en geen domme stroken do® t
«oolang hij leefde. Later echter
Dat alles ging haar door da gedaobte® P
den voormiddag, terwijl Hammer's ge®*0
en hat gelaoh der meisjes als uit de T0'
tot haar doordrongen. Zg vroeg zioh tere
geefs af, hoe zij bet zou aanvangen, on® H0®
mer van zjjn voornemen af tebreDgen, n
te vargezellen naar Grfin hagen- L®®J
vriendinnen zonden na het koffied'"1
naar de stad terugrijden, aoodat het boeji
zonder dat het opviel, gelakt was, een voo
wendsal te vinden om naar Grfi®hsgeD
komen. Maar nauwelgks had ze
te kennen gegeven om mee te rjjden, of H«
mer had mede levendig toegestemd. Bet z
een vrooljjk ritje weien. Sedert eenig®
Dn IHinnflnTiiio Unonannlootfl tü UDOP i