GEMENGD NIEUWS. Frits en Liese. Met een C Kiuseman, Amsterdam, secretaris, vormen de de Vereeniging tot exploitatie eener proeizoivelboerderij te Lloorii, brachten in een circulaire het volgende ter kennis Bij Koninklijke Boodschap vau 2 Juli 1898 is oen oDtwerp van Wet bij de Twee de Kamer der Staten-Generaal ingediend lot verhooging en wijziging van hoofdstuk Y der Staatsbegrooting voor het dienstjaar 1898. In dat ontwerp worden door den Minister van Biunenlandsche Zaken de noodige gelden aangevraagd voor de stich ting van een nieuw gebouw voor het Rijks landbouwproefstation te Hoorn, zoowel met het oog ep de eischen van den algemee- nen dienst aan dit Proefstation, als ten einde een goede lokaliteit en inrichting te verschafien aan de bacteriologische afdeeling dezer instelling. De werkzaamheid dezer bacteriologische afdeeling kan van groote beteekenis wordea geacht voor den land bouw en met name voor de zuivelberei ding in ons land. Er komen toch in de zuivelbereiding, in het bijzonder bij de productie van kaas, en bij de kaasziekten en kaasgebreken, vele bacteriologische pro- cessen voor, welke meerendeels nog on verklaard zijn. Het sedert 189S bestaan de bacteriologische Laboratorium te Hoorn heeft wel reeds over verschillende vraag stukken, welke zich voordoen, een begin van licht verspreid, doch, indien deze inrich ting hare taak zal kunnen vervullen op eexe wijze, welke onze zuivelbereiding op een hoo- geren trap zal brengen,dan most haar behalve over eene goede loealiteit zoowel voor laboratorium, als voor het bereiden van zuivelproducten, de beschikking wordea ge geven over een eigen boerderij, welke in afmetingen, aantal koeien en verdere bij zonderheden geheel overeenstemt met de boerderijen, zooals zij door praktische landbouwers worden gedreveD. Alleen on der zulke omstandigheden is de bacterio loog volkomen zeker van de grondstoffen met welke hij werkt, terwijl, zoolang de benoodigde melk moet worden gekocht, het melken en de eerste behandeling van de melk aan de conti61e van den bacteri oloog ontgaan, en er storende invloeden kunnen optreden, welke de proefnemin gen doen mislukken. Op een zoo danige proefzuivefboerderij zal, behalve voor wetenschappelijke, ook voor praotische proeven op het gebied der zuivelberei ding een uitstekende gelegenheid worden gevonden. In bovenvermeld ontwerp eener snpple- toire begrooting heeft de Minister van Binnenlandsche Zaken tevens een bedrag aangevraagd van t 16000.voor de stichting van een Proefznivelboerderij, „Die? Ik weet het niet. Ik geloof het niet. Neen, dien heb ik werkelijk niet meer lief. Ik ik ben zoo verward, ik kan in 't geheel niet meer deuken. Laat me tooh, allsen, ga toeh heen 1 Wanneer ge me een weinig lief hebt, Ferdi, laat me dan alleen 1* Ferdikad se hem genoemd. Evenals toen op dien vroolijken avond in de stad. „Goed, Luoy, ik zal gaanl Maar wij spreken er nog eenmaal over, ja? Wan neer ge wat kalmer zijt, niet waar?" Zij had als iemand, wier geest afwezig is, geknikt en het oogenschijnlijk niet gemerkt, dat bij naar de deur gegaan was- Maar dan, plotseling was se hem om den hals gevlogen en had met een beschaamd lachje gestameld„Neen, ga nog niet I Blijf hier Ik ben er bang voor, alleen te zijn, slechts nog een oogenblik Ferdioand Hammer was niet naar het ge zelschap teruggegaan, maar naar zijn kamer, om daar na te denken. Een kleingeestige vrees vervulde hem; en daarbij een groot gevoel van geluk. Boe snel alles zich had toegedragen I Overrompeld had het hem, overwonnen, weerloos was hjj. Een weinig schaamde bij zich toch. Was hij per slot vaD rekening eigenlijk geen dwaas, dat hjj het wagen wilde, een joDg, bloeiend leven aan het zijne te binden? Hij had Lncy overreed, zijn vrouw te wor den. Zij bad bedenktjjd gevraagd. Niet om te overleggen, zoo had ze bem gerust gesteld, slechts om zich met den nieuwen toestand vertrouwd te maken. Zjj wist het nu reeds heel zeker, dat ze hem liefhad, zoo lief, zoo lief1 Maar hij zelf kon berouw krijgen over betgeen bij gedaan bad. Hij kende haat wellicht nog niet voldoende. In tjjn belang zou ze nog niemand een woord over de geschiedenis zeggen. Wan neer hij na een paar weken nog bij zijn voornemen bleet, dan, ja dan Werkelijk, zij had hem zoo lief, zoo liefl Toen haar die woorden over de lippen verbonden aan bet Rijkslandbouwproefst»- tion te HoorD. Een geschikt terrein voor de stichtiug dezer beide gebouwen ia door het Gemeentebestuur van Hoorn kos teloos aan het Rijk aangeboden. D»ar uit dan aard der zaak het exploi- teeren eener boerderij door het Rijk zelve zeer bezwaarlijk, zoo niet ondoenlijk is, hebben ondergeteekenden nu gevormd eene „Vereeniging tot exploitatie der Ptoefzui- velboerderij te Hoorn", welke zich voor stelt het beheer over deze boerderij op eene zoo economisch cd practisch mogelij ke wijze te voeren. Het spreekt echter vanzelf, dat de exploitatie telken jare een nadeelig saldo zal opleveren. Immers ee- nerzijds kosten proefnemingen op zich zelf geld, en anderzijds wordt door die proef nemingen de opbrengst der producten be langrijk benadeeld. De berekening te dien aanzien is; dat de uitgaven bedragen aan landhnur, arbeidsloonen, administratiekos ten, veevoeder, oaderhoud en afschrijving, verlichting, brandstoffen, assurantie, belas ting, rente obligatieleening en verdere onkosten f 8800.kosten der proefne mingen f 2000.t<* zamen f 10800. de ontvangsten aan opbrengst boter en kaas f 2500,afzet van vee, schapen en varkens f 1600.subsidie f 6700. te zrmen f 10800. In het geraamde jaarlijksch tekort is voor zien door eene ons voor d«n tijd van vijf achtereenvolgende jaren toegezegde subsi die van de Provinciale Staten van Nocrd- Holland ad f8850.terwijl de andere helft van het benoodigde subsidie door den Minister bij bovenvermelde suppletoire be grooting is aangevraagd. Tevens heeft de Minister een bedrag van f 5000.aange vraagd als subsidie voor eerste inrichting der boerderij. Bij de gevoerde onderhandelingen is e- venwel op den voorgrond geplaatst, dat door belanghebbenden en belangstellenden in deze zaak een voldoend bedrijfs- en waar borgkapitaal zonde moeten worden bijeen gebracht om onze Yereeniging de noodige stabiliteit te verzekereo. Met dit denk beeld hebben wij ons aanstonds vereenigd, zoowel omdat niet alles in dezes van Staat, Provincie en Gemeente mag wor den verlangd, als omdat wij vertrouwden, dat op particulieren met vracht een be roep zal worden gedaan. Het bedrag van het benoodigde kapitaal is door ons op Vijftien Duizend Gulden (f 15000.bepaald. In het vertrouwen, dat de beide Kamers der Staten-Generaal hare goedkeuring aan het bovenbedoelde wetsontwerp niet zullen onthouden, wenden wij ons thans gevloeid waren, was Luey bijna ontset over sichzelve. Had ze niet nog voor weinige weken bijna hetzelfde tegen Arno gezegd En nu Nadat Ferdinand Hammer haar had ver laten, bad zij lang in stil gepeins voor zioh uit gekeken. Haar doe) na had ze het bereikt. Maar ze kreeg vrees voor de toekomst. Ean rilling liep haar door de leden, wan neer ze aan haar leven aan de zijde van dien man dacht. Maar weldra was haar lichtzinnigheid weer de baas. Bahin het ergste geval kon zij immers nog terug. Of zelts wanneer zo Ferdi nand Hammer's vronw werd, dan zou ze baar leven nog kannen inrichten zooals zij wilde. Zij zon een benijde vronw zijn I Wat voor een gezicht zou Arno wel zet ten, wanneer hij het te weten kwam Waarom had hjj haar ook niet willen hebben Waarom had hij haar vau zieh ge- stooten, daar zjj berouwvol tot hem was teruggekeerd Hij alleen droeg van alles de schuld,ook wanneer zij ODgelokkig werd! Met vroolijk gelaat verliet ze haar ka mer, om naar het gezelschap terug te kee- ren. Maar toen zjj de gang doorging, kwam haer een bediende met de brieven van de mid dagpost tegen. Ook voor haar was er een brief bjj. Zjj zag naar het poststempel. Qrünhagen t Wellicht een harer nieuwe kennissen, die tuur een nitnoodigiDg zond of een bezoek aankondigde. Nauwkeurig bekeek ze nogmaals het adres, daar de hand haar zoo bekend voor kwam. Zjj werd bleek. Haastig scheurde se het couvert los. Het was, zooals ze ge vreesd badHans RSnneberger schreef haar. Hij was in Borna aangekomen op uitnoodigiog van majoor von Randen om diens vrouw schilderles te geven. Hjj had dat aanbod slechts aangenomen, om in Lucy's nabijheid te komen. In deze weken van scheiding had hij, zooals hjj schreef, eerst gemerkt, hoe jammerljjk ver liefd hij op die valsehe heks was, die zonder afscheid trouweloos hem had verlaten. Maar nu was bjj er en hjj zou zjjne ook tot u met het dringend verzoek, er toe bij te dragen, dat bet welslagen van dit voor onze nationale zuivelbereiding zoo gewichtige plan worde rerzukerd door ons uwen gcldelijken stenn in het bijeen- biengen van het vereischte kapitaal te verleenen. Giften en jaarlijksche donatiën zullen ons Batuurlijk hoogst welkom zijn. Echter hebben wij ook besloten obligatiën f 100.rentende 8%, uit te geveD, tot dat het vereischte bedrag is bereikt. M<t aandrang verzoeken wij n, bijgevoegd intec- kenbiljet te willen invullen en het te wil len meenden aan onzen penningmeester, den heer G. WONDER te Hoorn. Mochten nadere inlichtingen door u worden gevrenscht, zoo zullen onze leden n die gaarne verschaffen. Wij vertrouwen echter, dal het bovenstaande n de over tuiging zal heöben geschoukeri, dat het hier een ernstige poging geldt, om door samenwerking van praktijk en wetenschap onze zuiveluijverheid tot een hoogeren trap van bloei te brengen en dat deze poging zeker ook door u verdient te wor den gesteund. HOORN, October 1898. Een opzienbarend geval heeft zich dezer dagen in Madrid voorge daan. In de kathedraal beleedigde de dienstdoende geestelijke den bisschop, die de godsdienstoefening bijwoonde. Do mis wetd afgebroken en de goloovigen zagen met stomme verbazing een priester zeer onzacht van dan kansel verdwijnen en bui ten de kerk leiden door een ambtgenoot. Geen gratis advies aan den rechter. Do Musical World te Londen verhaalt dat een musicus aldaar een journalist voor den rechter heeft gedaagd, omdat hij zich beleedigd gevoelde over een recensie van zijn boek, dat over een theorie van bedekte quinten handelde. Wat noemt gij een „bedekte quint", vroeg de rechter, die in die wetenschap niet tehnis was en toch graag op de hoogte wilde komen Dat is, zeide de aanklager, een quaes- tie van harmonieleer, dus van een vak, dat ik onderwijs. Ik geef nooit voor niet les; de prijs mijner lessen is een pond sterling. Ik kan n die verklaring dan al leen geven, wanneer gij mij die som beta- 1»d znlt. Daar had de rechter volstrekt geen zin aan, doch de kunstenaar wilde liever zijn zaak verliezen dan gratis te werken. rechten op haar doen gelden. Zjj moest bet niet wagen, sieb aan bem te onttrekken hij was geen zwakkeling en idealist, zooals mijnbeer Arno von Erdmann, die maar met zich liet spelen. Zij moest hem omgaand meedeelen, waar hij haar sou kunnen aantreffen. Anders zou hjj heel eenvoudig naar Tannwald komen, om den ouden Hammer eens klareu wijn te schenken. Ean wilde woede maakte zioh van Lucy meester, terwgl zij las. Nadat zij den brief geheel ten einde had gelezen, rolde zjj de zen in haar handen te zamen en wilde hem toen als een stuk vuilnis walgend van zieh werpen. Maar zij kwam tot nadenken. Da schilder was in staat, zjj ne bedreigingen ten nitvoer te breugen. En dan was alles verloren. Terwgl, wanoeer zjj bedaard en verstandig te werk ging Zij wist nog niet, hoe zij een uitweg in dezen doolhof zou kunnen vinden. Maar het zoa haar wel invallen. Yóór alle dingen gold het, Rönneberger gerust te stellen. Zij moest hem een samenkomst voorstellen. Ku zoodoende sloot ze den brief heel zorg vuldig in een koffer, nadat ze op haar ka mer was teruggekeerd, en bestelde in een brief den schilder op den volgenden namiddag tegen zes uur naar Grflnhagen in het hó- tel, waar zjj gewoonlijk afstapte wanneer ze de stad bezooht. Daar zouden ze elkander aantreffen, als door hot ioeval soamgevoerd en konden ze alles heel uitvoerig met elkander bespre ken. Nu was het slechts zaak verstandig tezijn. Nou Liesie, een zoen kon-je ine Nou, jji i W8nneer rr toch wel gevenWie we Ik weer zoo'n goede gelegenheid heb veel te doen I Je weet, M mijn lach hief het lieve, frissche meisje ha r mondje omhoog; het was aardig te s.e hoe zij daarbij haar hals boog en hoe schcluisch zij lachte - hot was een aar dig blondkopjs van pas zeventien j:a» Maar is hij anders nogal goed, je meester, Trits?" vroeg zij nieuwsgierig en haar blauwe oogen zagen hem vragend ftRn'0f hij goed is? Ziois er geen tweede, voor hem ging ik door het vuur tntjn ril meester; en hij is altijd zoo vr.enda- lijk en wat de meisjes betreft, ik bedoel natuurlijk de dames hier in de stad, die zijn allen dol op hem 1 Maar hij houdt baar allen voor den gek. Neen hoor, ik en mijn ritmeester wij trouwen nooit r „Frits, F/ite, jij ook niet? Goed, dat je 't zoo ronduit zegtnu weet ik, waar aan ik mij heb te houden dan kan ik wel weggaan." „Och nee, Liesjc, zoo erg bedoelde ik het niet, weet-je; als de rschte maar komt en als inijn diensttijd maar eerst om is dan verdien ik best mijn brood. Een meubelmaker zooals ik, kan overal en altijd terecht." „Ja, dstn, Trits" het meisje boog zich tot hem en verborg haar gezichtje tegen zijn borst. Zij kwam nauwelijks tot r.ijn schouder, zoo groot eu lorsch was hij gebouwd „dan zal 't wel gaan. Zeg eens, ik heb al aardig wat voor ons huis houden bespaard ik verdien een hee- len boel geld." „Mijn Liesje I' Hij drukte haar stevig tegen zich aan. Zij maakte zich evenwel uit zijn omarming los, nam haar mand, die zij met schoon linnengoed gebracht had, weer op en liep weg. Hij zag haar bewonderend na. Ja, het is een aardig meisje, zijn liefste, mooier en getrouwer dan ééne, die hij kent. Hij had eigenlijk al van haar gehouden, toen zij beiden nog op de dorpsschool gingen nu is zij na hem in de stad gekomen en heeft in een strijkinrichting een betrekking gevonden en voor de fijne wasch van den ritmesster heeft zij ook te zorgen. Zoo zien zij bei den elkaar nog al eens. „Frits \i klinkt het van binnende sol daat ijlt naar de kamer. „Wie was daar „De wasch van den ritmeester i3 geko- Het werd Luey dien dag lang niet ge makkelijk gemaakt, zonder begeleiding van Hammer naar Grttuhagen te komeD. De paar uren, die sedert het beslissende gesprek tussohen hen waren verloopen, hadden een op vallende verandering bij hem bewerkstelligd. Het seheen, alsof hij plotseling eeo tiental jaren joDger was geworden. Anders stil en voor een plagend, guitig gesprek niet te vinden, was hg nn meer dan levendig. Al les, wat hij aan vroolijks had beleefd, ver telde hij aan Lacy en de jouge meisjes, zonder zieh erover te bekommeren, of bel voor deze ook aangenaam en geestig was. Met een heimelijk lachje sloeg Lucy hem gade. Hij kwam haar vreeselijk belachelijk voor in zijn pogingon jonger te sohijnaa, dan hij was; eeu pogen, dat ook in zijn toilet kenbaar was. Zij hoorde zijn praatjes ook aan, zonder ie begrijpen wat hij sprak. Zij vond hein in één woord onuit staanbaar. Maar dat hg als een verliefde knaap geen oogenblik naliet, achter baar aan te vlinderen, dat ergerde haar nog het meest- Hij liet haar niet in de gelegenbeid komen, over den toestand, waarin zij zich bevond, na te denken. En zij moest het toch nauw keurig vaststellen, hoe haar verhouding te genover Arno en Hans nu was. Dat zij zioh gisteravond zoo hals over kop met dien oude verloofd bad, was eigenlijk een fout van haar geweest. Zg had eerst nog vrü moeten blijven, om zoodoende beter mees- teresse van het geheel te zijn. Terwijl zoo als nu, Hans Rönneberger haar veel kwaad zou kunnen doen. Arno vreesde zij met, daarover was Hummer onderricht. Maar zg kende het lage karakter van Hans voldoen de, om te weten, dat niets hom heilig was, dat bij voor geen enkol verraad terig- schrikte, wanneer hij daarin eenig vooideel zag. En wanneer Ferdinand Hammer te we- ten kwam, dat zij verplichting, aan den schilder had een verplichting dia zij hem verzwegen had wanneer hij, wat toeh zeer waarschijnlijk was, zou gelooven, dat Konueberger slechts om harentwille geko men was en de betrekking tussohen hen bleef voortoestaan Alles was dan verloren. Voor de tweede maal zou de oude man van zaken zieh niet bg den neus laten nemen. Hg zou haar in ujn ruw gewe]d dood|enk bet hnig n.t gen onverschillig of zg zijn nicht was ol n.e» en zonder meer geheel onterven. ü!ne6tr M d°S 1?iet alle, wi,de verliezen, dan moest ze met Röuneborger de zaak in reine brengen, dan moest ze hem de zaak zoo voorstellen dat hij ook V00fd£* «ou genieten. Zfl zon hem iets voor «jjn men." „Goed. Het scheen echter, 0f ik wat anders hoorde. Zeker een mooi inei^ die waschjuffrouw J'i| Frits laohtn vriendelijk met oogen mond te gelijk. „Js, ritmeester, Liese is mijn liefst», gaan trouwen," „Mooi Frits als 't een fatsoenlij), meisje is, dan hoop ik er alles goeds v», „Liese zal wel dadelijk naar buiten k'0 mende ritmeester kan haar uit star zien De ritmeester keek n ar het meisje, Wal loopt zij flink, boe netjes sluit U eenvoudige kleedje om haar slanke ge&ta| te die Frits is toch nog zoo dom niet' haar lo nemen. S Maar hoe kan iemand er toch eigenlijk toe komen, te trouwen? Zyn gouden vrij heid er aan geven! De ritmeester W.' d*t maar niet begrijpen. „Zeg eens, Frits, heeft de ritmes..™ ook een liefste?" „Natuurlijk, Liesje. Maarniet zoo eene als ik heb! D<t noemt men een „.Un,»' en de ritmeester meent er niets raa zij liggen allen aan zyn voeten, en slortte lacht hij ze nog uit op dan koon toe. Als da ritmeester ooit trouwt, djJ moet zijn vrouw iets zeldzramc 'jij,, of er gebeuren ocgelakken. Tiouw kan hij toch niet zijn anders geloof ik a||J goeds van hem, en dat hij niet trouw is, kan hij ook al weer niet helpen - d»t ligt zoo in zijn aard." „Zeg een», ik zou je ritmeester welu,i willen zien I" zegt Liese plotseling, naar zoo iemand als ik, kijkt hij toet zeker niet?" „Nou, dat weet ik nog zoo zeker niet." Frit»' gezicht glimt van louter trots, Toen je onlangs hier bent geweest, hes/t hij mij gevraagd, wie daar buiten wti en toen heb ik hem van jou verteld, en tuen heeft hij je nagekeken en ik geloot, dat je hem niet alecht bent bevallen." „Heusch Maar aeg eens, Frits, wat heb je hem d.n toch eigenlyk gezegd? Toch niets slecht» „Slechts I Je bent toch mijn klein liel meisje I" Non ja maar nou, 't ga je goed 1" Weg was zij, als eeo kleine vlinder, ea de groote Fiits, oppagsar bij ritmeester Von Fden mooien ritmeester, zooili men hem overal noemde, atoad daar ti mocht haar nakijken. Ben half jaar is sedert voorbij gagzan, de ritmeester is nog altijd een man, die stilzwijgen beloven; wat, dat waa haar nog niet helder. Maar in de beslissende oogsnblikken zou haar dat wel spoedig invallen. Haar tegenwoordigheid van geest had haar oog nooit in den steak gelaten. Of sjj haar be- '.ofte zou honden, dat aou er van afhangen, hoe Hans sich tegenover haar gedroeg. Wat >9 eerst maar Ferdinand Hammer's vroaf, bezitster van Tannwald en bezit ster van miilioenen dan had ae het beft in handen. Dan kon ze doeu en laleo w»l ae wilde. Zij kon later met Haas trouwe», wanneer ze daar nog lust toe gevoelde, hem, ofwellicht ook Arno von Erdmann. Mjj®* heer Ferdinand Hammer was een oud man en gjjne toekomstige vrouw nog zoo jong Zg ontstelde zelve over de leeljjke ge dachten, die in haar brein opkwamen. dan lachte, zs weder over haar eigen kin derachtigheid. Bah, dergeljjke gedachtan waren immeri tooh heel natuurlijk en verlangde me® nl' van iederen verztandigen mensoh, dat hij alle mogelijkheden in het leven nauwkearig verlegde, eer hg iets deed Zg kon ge""!. zijn; zoo dachten immer» de messton? ''3 gunde haar toekomitigen man van barte M® paar gelukkige jaren. Zij was waarlijk ®i( liefdeloos tegenover ,hem zij handelde ®ee goed en eorreot. Het was haar plicht, e'®"' zelve alles voor oogen te stellen, mogelijk in de toekomst zou kun®8® beuren. Zjj zou een goede, trouwe voor hem zjjn en geen domme stroken do® t «oolang hij leefde. Later echter Dat alles ging haar door da gedaobte® P den voormiddag, terwijl Hammer's ge®*0 en hat gelaoh der meisjes als uit de T0' tot haar doordrongen. Zg vroeg zioh tere geefs af, hoe zij bet zou aanvangen, on® H0® mer van zjjn voornemen af tebreDgen, n te vargezellen naar Grfin hagen- L®®J vriendinnen zonden na het koffied'"1 naar de stad terugrijden, aoodat het boeji zonder dat het opviel, gelakt was, een voo wendsal te vinden om naar Grfi®hsgeD komen. Maar nauwelgks had ze te kennen gegeven om mee te rjjden, of H« mer had mede levendig toegestemd. Bet z een vrooljjk ritje weien. Sedert eenig® Dn IHinnflnTiiio Unonannlootfl tü UDOP i

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1898 | | pagina 6