Donderdag 27 OctoToer 1898.
42st&Jaargang Uo. 3357.
Groote
Invoer van vee.
Aar en Halm.
s
Verbeterde Bekendmaking.
groote Najaars-Veemarkt
OM
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Bureau: 6CHAGKI1V, Siaan, O 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. WINKEL.
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 8.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 et.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Bekendmakingen.
Gemeente Schagen.
Burgemeester en Wet
houders van Schagen bren
gen ter kennis van belang
hebbenden, dat de gewone
aldaar zal gehouden wor
den niet op Donderdag 27
October, maar op Donder
dag 3 November a. s.
Schagen, 14 October 1898.
Burgem. en Wethouders voornoemd,
S. BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
PLAATSELIJK NIEUWS.
FEUILLETON.
WORDT VERVOLGD.
SCHAGfiR
Alimem Niens-
RANT.
AlieriBEtiË- Lailbiinblsd.
De invoer moet gtschieden langs de vol
gende Tolkantoren ea Hulptolkantoren
Tolkantoren en Hulptolkantoren. Veeartsen.
Namen.
Watervliet
Selzate Station
De Klinge
Santvliet
Esschenstation
Essehen dorp
Baarle Hertog
Achel station
Maaseik
Visé station
Uren van openetell.
v. 8 tot 10 u. r. m
11 ,12 u. r. m.
10 12 u. v. m.
9 11 u. v. m.
van zonsop- tot
zonsondergang,
v. 2 tot 3 u. n. m.
9 11 u. n. m
p. spoorweg en over
land tot 10 u. v. m.
v. 10 tot 12 u. v.m.
tot 12 n. v. m.
Namen.
van der
Heijden
Denil
De Clerck
Bril
v. Gerven
v.Gerven
Huijnen
v.d.Hoij
donck.
Pernot
Simon
Woonpl.
Eeelo
Selzate
Vracene
Stabroeck
Essehen
id.
Turnhout
Neerpfflt
Maaseik
Visé
Schagen, den 17 October 1898.
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
De Burgemeester van Schagen brengt
naar aanleiding van een ontvangeD aan
schrijving van den Heer Commissaris der
Koningin in deze provincie, ter kennis van
belanghebbenden, dat vanaf 15 October
1898, melkvee, waaronder uitsluitend wor
den verstaan Koeien, die reeds gekalfd
hebben, op den lsten en 15den van elke
maand in België mogen worden inge
voerd met een quarantaine-tijd van min
stens tien dagen.
Langs dezelfde douane-bureaux en op
dezelfde dagen en uren mogen zoowel
schapen als paarden worden ingevoerd.
24.
Arno was over betgeen bij gehoord had
ten zeerste terneergeslagen. Hij dacht in
'I geheel niet aan het pijnlijke en eigenaar
dige van zijn toestand. SleohtB ware en oprech
te vriendschap voor Margaretha vervolde hem;
dio vriendschap was nog van zijn vroegere liefde
overgebleven.En geen oogenblik kwam het hem
in de gedichten! dat Margaretha andere ge
voelens voor hem kon koesteren. Hare han
delingen schenen hem zoo rein en waar.
Het was zoo, sooals ze getegd had zy
kende niemand dan hem, die het leed zon
begrijpen, dat haar zoo ongelukkig maakte.
En wat zon vriendschap beteekenen, wan
neer zij in tijden van nood en ellende niet
in staat was, te steunen en te troosten?
Zoodoende irad Arno, nadat Margaretha's
snikken minder hartstochtelijk was ge
worden, op haar toe en begon haar zaobt-
kens toe te spreken. Maar hij vond niets
te zeggen, wat haar werkelijk zou heb
ben knnnen troosten. Slechts zijn innig me
delijden kon hjj haar verzekeren en dat by al
toos tot haar dienst gereed was, wat zij ook
van hem zoo mogen verlangen. Want zijn
vertrouwen in haar was vast en sterk:
nooit zon se iets doen, dat haar zon dwingen
angstig de oogen voor een ander neer te
slaan.
Hij had alles tot haar op haperendon toon ge
zegd, veelal had hij dezelfde woorden herhaald
en dat had Margaretha eigenaardig geroerd.
Trots de warmte van den toon, waarop de
woorden werden genit, voelde zij het ge-
dwongene en onvolledige, dat daarin ge
legen was- En tooh had ijj iets andera
van hem kunnen verwachten, dan deze be
tuigingen zijner vriendschap, dan deze ver
zekeringen, dat hjj haar wilde helpen Ie
der ander woord zon oneervol geweest zijn,
hts dat beider karakter onwaardig zon zijn
geweest.
Zoo waaide haar nit Arno's woorden
let» tegemoet, dat haar kood en vreemd
voorkwam. En toen hjj na een poos
van baar weg ging, nadat hjj haar veel
gerostgestuld gelooide, stond zjj als ver
steend in het midden van de kamer.
Zjj voelde het, dat sich in dat nar
van haar hart had losgescheurd, waar-
Schagen, 26 October 1898.
Onze Nntsinstelling „ÏTo-
ralia" hield den 23sten h»re tweede
tentoonstelling in bet Noord-Holl.
Koffiehuis.
De deelname aan de tentoonstrlling was
belangrijk minder dan in '97, wat den voor
zitter in zijne openingsrede de verzuchting
deed slaken: „Ik vrees, dat men in onzen
tijd van snelheid geen Joel meer gevoelt
zich te wijden aan eene liefhebberij, waar
van alleen door veel gedold en over lan
gen tijd resultaten verkregen kannen wor
den.
„Toch hoopt de commissie, dst dejeog-
dige plant alsnog wortel in oDzen bodem
zal schieten." Dank werd gebracht aan de
leden voor hunne deelname, aan de dona
teurs voor haone bijdragen, aan onze Har
moniekapel voor hare welwillende mede
werking, aan da heeren Speets en Jury, (de
laatste bloemist te Alkmaar,) voor hunne
fraaie collectie planten, ter opluistering in
gezonden.
De jury, bestaande uit de heeren R. Zot,
C. A. J. M. de Gier en J. A. E. Kroon,
kende de volgende onderscheidingen toe
Voor de mooiste Aralia, m«j. M. tan
heniver-Zijdewind, prijs een ficus, voor
idsin, tweeden prijs mej. A. Roep-Muntje-
voor zij geen naam soa hebben geweten,
maar dat toch voor eeuwig was heenge
gaan.
Was het de jengd met al haar warm
te en haar liobt, dat daar door die
denr van haar was heengegaan
Toen Arno's sohreden op den gang wa
ren weggestorven, sprong Lucjr op.
„Ik moet weg I fluisterde zjj Hans
ton. „Hij zal nu de slede laten inspan
nen. Cbarlotte wacht wellicht reeds be
neden I Waarachtig, het is reeds een
kwartier over den bepaalden tijd/*
Zij was zeer bleek en haar onrnstig
flikkerende oogen nekten Rönneberger's
argwaan op. Hjj knikte met een spottend
lachje hel hoofdhjj wist, dat ze iets
bjjsonders in den zin had, wanneer ze
soo keek.
„Nog een oogenblik, beks,s verzocht hjj
zaoht, haar terug hondend. „Eerst moet
ge mjj zeggen, wat ge in nw schild voert.*
Zjj stelde zich zeer onsehnldig san:
„Ik? Wat zoo ik
„Denkt ge dan,* lachte hij, „dat ik
geloof, dat ge die uitteekenlng van nw per
soon door mjjoheer von Erdmann ongewro
ken zalt laten F*
Zjj wierp het hoofd in den nek.
„Die van jou is niet veel beter uitgeval
len."
„Bah, wat is mjj daaraan gelegen I
Onaangenaam zon het mij slechts zjjn,
wanneer zjjn liefje, die deugd tame ma-
joorsvrouw, mjj de denr nitjoeg. Niet om
die paar mark. Ik zoa zoo gaarne hier
in de nabijheid bljjven, om mjjne onder
nemende heks in de heerlijke oogen te
zien. Maar als een invloedrijke persoon
als ridder Arno mjj bekladt, dan
Lucy draaide zich haastig tot bem
om.
„Ge gelooft, dat die twee
Hij wachtte het slot niet af
„Hebt ge het niet gehoord, koe zjj zich
over haar vergolde kooi beklaagde? Zolke
liedjes zingt men slechts dien luidjes voor,
met wie mea heel intiem omgaat. Met
baar man sehjjnt dat minder het geval te
zjjn.*
Lncy knikte levendig.
„Wanneer die te weten kwam, dat zjj
beiden—* Zij sprak bare gedachten niet ge
heel nit. Hanne oogen ontmoeiten el
kaar.
„Ja, wanneer bjj liet te welen kwam
herhaalde Rönneberger langzaam.
,Oa!moet ik u morgen vroeg Lucy plo'se-
werfeen palmvoor de mooiste Asnram-
thus, len prijs den besi J. Kok, een bonte
Aralia, voor idem, 2den prijs mej. R. L.
Pinxter, een Abutalion j voor de mooiste
Begonia, jongejuffrouw B. Imhulsen, een
ficusj voor de mooiste Fuchsia, deselfde,
een Begonia.
Voor planten ter opluistering werden
prijzen toegekend aan mej. E. Reggeteen-
v. d. Htek en des heer IV. Imkuhen.
Tijdens de tentoonstelling gaf onze Ka
pel een concert, dat in alle opzichten een
waardige plaats naast zijne vele verdienste
lijke voorgangers inneemt. Met een kort
woord werd te 4 ure de tentoonstelling ge
sloten,
Vergadering van den Raad
der gemeente SCHAGEN, gehouden op
Dinsdag 25 October j.1., des morgens ten
10 ure.
Afwezig de heer J. v. d. Matten.
Voorzitter de h»er 8. Eerman.
Na opening der vergadering lezing en
goedkenring der notulen.
Daarna wordt in behandeling genomen
De rekening, door de feestcommissie der
kroningsfeesten ingezonden, welke met al-
gemeene stemmen wordt goedgekeurd.
De voordracht door de Schoolcommissie
voor een lid dier commissie, noodig door
het bedanken van den heer J. v. d. Maa
ien, was alphabetisch opgesteld C. Bjpost
R»., C. Nobel en W. Roggeteen Ct. Be
noemd weid de heer C. Nobel
Wat betreft de aanvulling der School
commissie met 2 vrouwelijke leden, advi
seerde ds commissie tot die aanvul
ling, daar zij van die beide
dames veel heil verwachtte voor het onderwijs
in de vrouwelijke handwerken en meende,dat
het tevens een goeden invloed zou uitoefe
nen op den omgang van de onderwijzer s met
de kinderen in de laagste klassen.
In dien ziD werd dan ook de verorde
ning op de schoolcommissie gewijzigd, dat
voortaan 9 leden daarin zitting znllen heb
ben, waarvan 2 vrouwelijke leden. Tevens
zal der schoolcommissie worden verzocht
voordrachten voor de beide te benoemen
dames te willen inzenden.
Op het adres van de heeren Zijlstra en
ling. „Gij koHt tegen den middag een klei
ne wandeling makenwanneer wij elkan
der dan in hot bosoh treffan, beul toeval
lig
„Natuurlijk, heel toevallig. Tot morgen
dus. Yoor vandaag één
Hij maakte een beweging om haar te
kassen. Maar zij onttrok zich aan sjjne
omarming met een onwillige beweging.
„Yoor zulke domheden is het nu geen tjjd 1
En bond de oogen goed open, zoolang ge
in Borna sijt.*
Hij knikte haar listig laehend toe. „Waar
voor zou ik anders schilder zyn 1 En
Zy was reeds buiten. Zonder gedruis
stapte zy de trap af en Rönneberger zag,
toen hy zioh over de trapleuning boog, hoe zij
met groot gedruis de straatdeur open en
dicht deed, als was ze jaist van de straat
af binnengekomen.
Daarna stapte ze de eetzaal vau tiet ho
tel binnen. En een kwartier later reed de
slede voor en Röaneberger zag vanuit het
venster, hoe Lncy zich door Arno in hel
voortuig zetten liet naast Charlotte.
Zy leunda daarbij vast op Arno's arm en
haar helder, vroolyk lachen klonk tot Rön
neberger's oor door.
HOOFDSTUK XVIII.
Het waa twee dagen later. Na het mid
dagmaal bad majoor von Randen zieh da
delijk weder in syn werkkamer teruggetrok
ken, waarin hy zich in den laatstentyd op
sloot, baar alleen verlatend wanneer hjj naar
het veld o( naar de stad moest. Margaretha
was het zelfs opgevallen, boe oud en grys
hij in de laatste weken geworden was. Maar
op baar vraag had hy met een zwakken
glimlach geantwoord, dat by zioh zeer wel
gevoeldehQ kon alleen maar slecht tegen
den wioier en de plannen voor het vol
gende jaar kostten hem nogal wat hoofd
breken- Als gevolg dezer omstandig
heden kon hij er wel wat minder floris
sant uitzien dan anders. In het voorjaar,
wanneer by meer in de vrye lucht zou ko
men, zon bet wel weer anders worden.
Zoodoende had Margaretha zich daarover
geen zorgen gemaakt- Zg had er geen
denkbeeld van en by hield het angstig voor
haar verborgen, met welke zwarigheden hy
te lampen had.
Allos scheen hem tegen te loopen en
alle tegenspoeden kwamen tegelyk.
De laatste erwten hadden niet
dat geld opgebracht, dut hy ge
hoopt had, zoodat bij niet de voorschotten
had kannen afdragen, die hem door een
handelaar daarop gegeven waren. Toen bg
Rollingonderwijzers aan de O. L. 8. waar
in zij veraooging hunner jaarwedde ver
zochten met het oog op het geven door
hen van onderwijs in deFransche taal,werd op
advies van B. en W. afwijzend beschikt,
met algemeene stemmen, behalve die van
den heer W. Vaderdie zich buiten
stemming hield.
Het adres der Noorderstoomtram wsrd
daarna in behandeling genomen, waarin
den Raad verzocht werd, concessie te rer-
leenen voor het aanleggen eener trambaan
langs een weg door onze gemeente zooals
reeds in een onzer vorige nummers is aan
gegeven. De vroeger gegeven concessie kon
door het tram—oomité niet worden aan
vaard.
De Voorzitter zegt, dat, met betrekking
tot deze zaak, nog is ingekomen een a-
drea van ingezetenen, dst evenwel te laat
is ingezondsn om nog op het convocatie-
biljet te worden vermeld, en hoewel dus
Voorzitter verplicht zon zijo, eerst de an
dere ponten te moeten behandelen, wil hij
heeren raadsleden toch het adres ter
kennisse brengen en dat wel in de eerste
plaats omdat een latere behandeling van
dat adres, nadat de beslissing over het
tramplan gevallen zon zijn, geen zin meer
zen hebben ea tweedens, om aan de ge
opperde bezwaren van adressanten recht
te doen wedervaren.
Daarna wordt door Voorzitter het adres
en worden vervolgens alle namen der
ondarteekenasrs gelezen.
Ten opzichte van dit adres, zegt de
Voorzitter, wensch ik allereerst op te mér
ken, dat het mij leed doet, van zoovele
burgers te moeten hooren, dat zij voor
hunne belangen geen heil van mij ver
wachten, omdat ik, bij mijn Burgemees
tersambt, tevens het Voorzitterschap van
het tram-comité bekleed.
Naar mijn bescheiden meening moesten
de adressanten toejuichen, dat die
beide functies in één persoon vereenigd
zijn, omdat jnist daardoor de belangen der
gemeentenaren gebaat knnnen worden en
ongetwijfeld gebaat zullen worden, door
den Burgemeester, die niet ontrouw wordt
aan zijn eed.
Ik wil echter hopen, dat, waar men in
hat landgoed overgenomen had van zijn
broers en zusters, had hij er hypotheken op
moeten nomen met veel te hooge renten,
die door de geringe opbrengst van bet niet
zeer winstgevende landgoed niet anders dan
met de grootste spaarzaamheid by elkander
waren te krygen. Het landgoed was nog ge
heel onderwetsch ingericht, zoodat hrj met
de grootste moeite aan de concurrentie der
baren het hoofd kon bieden. Verbeteringen
moesten worden uitgevoerd, die het weinige
geld, dat by om handen had,geheel verslonden
en hem telkens dieper in de schulden
brachten, die hy, zooals by zelf wel be
greep, in de toekomst onmogelijk zon knn
nen betalen.
By al die zorgen was kortgeleden nog
een nieuwe gekomen, n. 1. de opzegging
van al zyne hypotheken; zoodoende moesten
er nieuwe opgenomen worden. By de eerste
hypotheken was dat volstrekt niet zwaar,
maar by de verdere had dat meer voeteD
in de aardedaarvoor wilde niemand geld
leenen. Het goed waa voor meer dan het
waard was belast, daar de hypotheken volgens
de waarde van jaren terug waren opgenomen
en door het algemeen lager worden in waar-
da, was de beleening veel te hoog. Van
daar de ontoegankelykheid der geldmannen.
En het ongeluk wilde, dat jnist de slecht
ste hypotheek het eerst moest worden af
gelost. Kon majoor von Randen geen geld
krygen, dan was hg gedwongen, het land
goed onder den hamer te brengen.
Het was, of alles het op zijn ondergang
had gemnnt. En dezen ondergang zag bij
nader en nader komen. Al zgn denken en
praktiseeren was alleen daarover, hoe by
die hypotheek zon kannen aflossen, die nit
de huwelyksgift zijner vronw bestond. Dan
was Margaretha's toekomst in zekere mate
gewaarborgd, en van hem zelf mocht er
komeD wat wilde. Wellioht, dat hy ergens
een postje als administrateur kon krygen,
dat in syn dagelyksche behoeften zon voor
zien. Wanneer Margaretha maar niet be
hoefde te ontberen.
Om Margaretha bewogen zich al zyn zor
gen en g-dachien. Ea om haar ver van al
die ellende te honden, hield hg alles bei-
raelyk verborgen. In syn hart knielde by
voor haar, als voor eene godin,
wier beeld door geen wolkje beschaduwd
mooht wordeD, maar over wie een eonwig
blauwe hemal met helder zonlicht zieh moest
welven.
Daarom had hij zich, toen hy in het ge
heel geen raad meer wis', fot Jordan
gewend, wiens geheime conneoties mat geld
mannen van verdacht allooi hjj had hooren
casu te kennen geeft, voor het behartigen
der belangen van de ingezetenen te twij
felen aan mijn goeden wil, men dit niet
zoo ernstig gemeend zal hebban. Doch
gemeend of niet gemeend, ik ben mij nist
bewast, aanleiding gegeven te hebben mij
daarvan te verdenken.
De ingezetenen zouden wenichen, dat
de geprojecteerde stoomtramlijn Alkmaar—
Schagen te dezer plaatse eindigde op het
Noord,
Dit was in 1893 leeds het verlangen
van de meerderheid van het tramcomité
en dientengevolge werd ik (met den heer
Bossen, Gemeente-Secretaris van de Zjjpe)
afgevaardigd, om de wenschelijkheid daar
van te bespreken met den heer Commis
saris der Koningin.
Het antwoord van Zijne Excsllentie luid
de echter„dat wordt nooit toegestaan,
„als gij van Rijk en Provincie subsidie
„veilangt, want het algemeen belang eischt
„aansluiting op den trein. Alleen tram» als
»die in Alkmaar, welke zonder subsidie
„tot stand kwameD, kunnen haar eigen
„grens bepalen'.
En bij schrijven van 12 October j. 1.
schreef de Ingenieur Schotel onder
inzending van het hier ter tafel gebrachte
project met betrekking tot de route door
deze gemeente
„Aan den gemeenteraad dient medege
deeld te wordeD, dat op deze wijze ver
binding kan verkregen worden over de
„lijn SchagenWognnm, met het station
„der Hol], IJzeren Spoorwegmaatschappij,
„welke verbinding door den Minister als
„voorwaarde wordt gesteld om subsidie te
„krijgen."
En wat zal men daarvan zeggen, als
men (wat toch Rijk en Provincie moeten doen)
het algemeen belang dient voor te staan
Gesteld eens, dat iedvre plaats iets der
gelijks als de adressanten verlangde,wat zou
me dan de tram een trekschuitdienst
worden
En welk een groot ongerief (om ons alleen
nu maar eens bij Schagen te bepalso) zou
het zijn voor het reizeud publiek, om met
pak en z«k, door weer en wied van het
Noord naar het station (en omgekeardj
te moeten loopen.
opnoemen.
Wanneer Jordan bem de vyftigdniiend
mark verschafte, sou alles goed zyn; wel zou
het landgoed niet te beboaden zyn, maar Mar
garetha ten minste zou weder io het bezit
»yn van haar klein vermogen, dat zy me
de ton huwelijk had gebracht en dat hy
voor een deel in 't belang van het land
goed, voor een deel voor een nieuwe in
richting gebrnikt had, die by tsr-
wille van Margaretha in hat onda gebouw
bad moeten aanbrengen. Jordan's antwoord
verwachtte hy dagelgks en met den
dag werd zijn galaat somberder dat
lange zwggen van den man scheen hem
weinig goeds te voorspellen.
In droeve gedaobten verzonken zat hy
voor de schryftafel en waohtte. De namid-
dagpost moest elk oogenblik komenkwam
met deze de brief van Jordan niet, dan
wilde de majoor tegen den avond naar de
stad ryden, om nog eenmaal de vraag te doen.
In het ergste geval bleef de verkoop van hel
bosch hem nog over.Wel is waar zoo het velleu
van het jonge beut hem zeer ter harte
gaan, maar wanneer het Margaretha's toe
komst gold
Haar lichte, zwevende tred ging buitem
over den corridor. Majoor van Randen richt
te zieh luisterend op. Een warm
laohje klaarde zyn gelaat op en deed
voor een oogenblik de rimpels van
zyn voorhoofd verdwynen. Onwillekeurig
vouwde hy syne handen en zyn lippen be
wogen zioh zonder geluid te geven.
Zyn vronw/ Hoe iief had hy haart
Wanneer hy zyn bartebloed had moeten
geven, om Margaretha gelukkig te maken
en rondom baar gouden tonneschyn te too-
veren, hoe gaarne had hg hat gedaan.
Hij was een oud manhet was onmo
gelijk, dat hy haar jong hart kon bevrodigen.
Hij had dat leeren inzien, hoe swaar die
pijnigende bekentenis hem ook was gevallen.
Dat heerlijke, tintelende gelnk der jengd
was voor hem voorbjj, dat vermooht hy
baar niet meer te geven. En van haar kon
hij hot ook niet meer verlangen. Na wilt
hy het, hoe hy zioh aan baar bezondigd
had, door baar jong, zchilterend leven in zyn
ouderdom mes te sleepee.
Maar dat zwoer hjj plechtig, dat hg el
ke zorg ver van baar sou honden, zoo lang
hy adem haalde. En dat hem dat mooht
golnkken, daarvoor bad hg den goeden
Ood dagelyks.