NOODLOT.
Donderdag 24 November 1898.
42ste Jaargang No. 3385.
GemeenteSchagen.
KENNISGEVING.
Marktpolitie.
PLAATSELIJK NIEUWS.
Een liedje Tan de
llitliang'borden.
Binnenlandsch Nieuws.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
SSureao: &CHA&33M, Laan, 1$ 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. W1SREL
Prijs per jaar f 8.—. Franco per post f 8.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 6 et
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Bekendmakingen.
1.
één ure.
FEUILLETON.
Alkmaar, 21 November. In
de bestekken van uit te voerez werken
dezer gemeente znllen voortaan steeds be
palingen worden opgenomen omtrent mi
nimum loon en maximum werktijd.
Heer Hugowaard. Door ge
brek aan voldoende deelname wordt aan
niet eene der vier scholen herhalingsonder-
wijs gegeven.
Heer Hugowaard.
RAAIT.
fcriiiiie- Laiiliifllal.
Bij dit nummer behoort een Bijvoegsel.
Burgemeester en Wethouders van Scha-
gen brengen ter kennis van belangheb
benden, dat de gewone Na j aars-Paar-
denmarkt (Veulenmarkt) zal gehouden
worden op 24 November a.s.
Schagen, den 11 November 1898.
Burgemeester cn Wethouders van Schagen,
S. BEKMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
Da Burgemeester der gemeente Schagen
Gezien de artt. 8, 10 on 145 van de
Politiererordening dszer gemeente,
verleent vergunning
aan de tappers, om bij gelegenheid der
Veulen markt, op Donderdag den 24
November S. S. hunne 1 isaliteiten open
te honden, muziek te lateD maken en
danspartijen te doen honden tot des nachts
Schagen, 18 November 1898.
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
Burgemeester en Wethouders van Schagen;
Gezien art. 20 van de Politieverordening
dezer gemeente
Brengen ter algemeene kennis, dat bij
gelegenheid der zoogenaamde Veulenmarkt
op 24 dezer, de aangevoerde paarden en
venlens van het marktterrein moeten zijn
weggevoerd vóór des namiddags 4 ure.
Overtreding van het vorenstaande is
strafbaar met eene boete van ten hoogste
f 25.of hechtenis van ten hoogste zes
Schagen, 18 November 1898.
Burgemeester sn Wethouders van Schagen,
8. BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
En toen het in de kamer van Hertha
donker geworden was, overkwam Egon weder
dat onuitsprekelijke klagelijke gevoel, een
zoo brandende begeerte naar iets onbestemds,
dat daar achter die wilde wijnranken
voor eenwig scheen verloren gegaan.
Daarna ging Egon weer naar zijn kamer
wierp sioh moe en afgemat op bed en
had 't liefst geweend als een kind. En
op datzelfde oor droomde in datzelfde bois
een ander men&ehenkind met open oog9n
van een ernstig man met treurige oogen
en een dood-moe laebje om de lippen. Zijn
beeld stond voor haar en hij zeg haar aan met
een langen blik, vol onuitsprekelgk leed.
Alles, wat hij met haar gesproken bad,
ging haar weer door de gedachten en dit
alles klonk haar als een orakel tegemoet,
naar welks beteekenis zij tevergeefs zoeht.
Alles was donker en stil om haar been,
slechts af en toe verhelderde de bliksem
de kleine kamer met een blauwachtig schijn
sel en in de toppen der boomen daarbuiten
rnisohte bet «achtkens, als de rnstelooze adem
ecner bewogen mensohenborst.
Den volgenden middag reisde het gezel
schap af. In den loop van het laatste gesprek
had de vrgvrouwe Hertha, wanneer zij in den
komenden winter naar do residentie kwam.nit-
genoodigd, haar een bezoek te brengen, daar
'•ij zelve het plan had, een of twee maanden
daar door te breDgen.
„En wanneer uw weg a eens langs ons
ood landgoed voert, mijn lief kind, dan tal
het mij werkelijk verhi ng* n, wanneer ge n
dan mijner gedenkt en mij in mijn eenzaam-
hoid opzoekt)*
Het jonge meisje dankte met groote har
telijkheid voor dete nilnoodiging, waDt een
innige begeerte was daardoor bevredigd, er
was een brog geslagen tneschen haar en do
vrouw, die zjj in de weinige dagen, dal zij
elkander kenden, hartelijk had lief gekregen.
Toen de reiswagen voorgereden was, wan
delden de gasten reeds een poesje mei de
'rijvrouwe door den tuin. Hertba's oogen
gleden zoekend langs het hois en door den
t°in, maar nergens zagen zij, wat te zoo
gaarne wensebten te zien.
De onde dame bad den gasten ook reeds dan
afscheidsgroet van haar toon overgebracht,
Schagen, 23 November 1898.
Zateidagavond j. 1. hield de
afd. Schagen en Omstr. van de Holland-
sche Maatschappij van Landbouw
eene algemeene ledenvergadering.
Esn 9-tal leden was aanwezig.
Na opening der vergadering door den
voorzitter, den heet C. Asjes, werden de
notulen gelezen en vervolgens goedge
keurd.
Ingekomen stokken een schrijven van
de heeren J. Buit en C. Bijpottwaarin
genoemde heeren hnnne benoemingen als
bestuursleden der afdeeling zeggen aan
te nemen.Een missive van het gemeen
tebestuur van Schagen, waarin de gewone
f 50.subsidie worden toegekend.Een
circulaire van het hoofdbestuur der maat
schappij, waarin melding, dat voor de af-
deeling dit jaar een spreker disponibel
is. Door het bestuur was aangevraagd
de heer Bei raen van Wageningen.
Circulaire van den heer K e e s t r a, dat
hij, evena's andere jaren, bereid was een
lezing te honden. Algemeen was men
van oordeel, dat, na de heer R e i m e r s
wellicht een lezing zal honden, niet ge
noeg ambitie zon bestaan voor twee le
zingen en daarom zou van hel aanbod
des heeren K e e s t r a geen gebruik
worden gemaakt. Missive omtrent de op
richting eener Zuivelboerderij (zie een
vorig nummer) die voor keunisgeving
werd aangenomen, daar de kas der afdee-
ling van dien aard is, dat geen gelden
beschikbaar zija voor bet nemen v*n een aan
deel. Schr. onzer Paaschtentoonstelliags-
vereeu.om de gewone subsidie van f30.,die
werd toegestaan. Een briefkaart van het
Rijksprosfstaiion v.&iadcontióle(zie een vorig
nummer) waarbij werden meegedeeld de
zsadhandelaren, wier zaden stasD onder ccn-
tröle van een proefstation. In de bestuurs
vergadering was door den heer Nobel met
nadruk gewezen op het belangrijke en
nuttige eener dergelijke controle.
Werd besloten ten afgevaardigde te
zenden naar de vergadering van Holl.
Noorderkwartier, die j. 1. Dinsdag is ge
daar deze by het krieken van den morgeD
van huiB was gegaanhij bad een sohool-
vriend op diens doorreis aan het dichtstbij
zijnde station begroet. En toob hoopte
Hertha bem nog eenmaal te zien, nog een
hartehik woord van zijne lippen te hooren.
Zonderling; deze vreemde jonge man, diea
zij twee dagen slechts kende. Wat was er
haar aan gelegen, of hjj bij haar vertrok
tegenwoordig was of niet
Maar het was niet beleefd en die onbe
leefdheid die prikkelde haar. Verder was
het niets, zeker niets I
Juisi toen ze allen in het rijtuig hadden
plaats genomen en met de oude mevrouw
een laatste afscheidswoord bedden gewisseld,
werd het struikgewas aan den kant van den
weg met een forsohen rnk gedeeld en met
een vlnggen sprong was Egon over de sloot
en trad op het rijtuig toe, terwijl hg zijn
hoed afhaalde.
Zijn hooge laarzen waren met stof bedekt,
op »jjn jaa slaken dennenaalden en zijn gelaat
gloeide; hjj was dwars door bet bosoh ge
komen.
Hg was blijkbaar zeer verheugd, nog juist
bgtgds te zijD gekomen en wensehte allen
met een verheugd gelaat een piettigo en
gezellige reis.
Slechts één oogenblik.toen hg zich tot Hertha
wendde en haar blik den zgnen ontmoette,
vlamde er eene sobittering in zgn oegen op,
en de lippen, die zich op bet smalle bandje
drukten, brandden heet en droog, zocdat
het haar onwillekeurig deed beven.
Toen het rgtnig wegrolde in het wirrelend
stof van do landstraat, legde mevrouw von
Aarenau haar arm in dien van haar zoon eu
zeide, terwgl zij het rg'nig nakeek: „Het is
zonderlingst sommige meosohen ons van het
eerste oogen blik lief en dierbaar knnnnn wor
den, alsof men se reeds jaren kent. - Vindt gg
dat ook niet?' En daarbg zag ze haar
joegen met goedige oogen aan.
„O, zeker," gaf Egon vriendolgk terug,
„de ouda dokter is mg buitengewoon goed
bevallen.*
Da onda dame antwoordde niet, maar
vaster drukte zg den arm van baar zoon en
lachte stil en guitig voor zich heen, terwgl
zg samen het huis binnen giDgen.
Spoedig hadd n de teizigers dan broeden
landweg vol »on en stof achter zioh en bo
gen een smaller pad in, dat door
hooge en breede boomen beschaduwd
werd.
De gearige lacht van het frissche mos
en hout deed bun allen goed en menige
houden. Tot afgevaardigde werd gekozen
de heer C. Atjetlot plaatsvervanger de
beer J. dt Veerdie evenwel bedankte,
waarna gekozen werd de heer Jb. Denijs Jx.
Hierna werd de vergadering gesloten.
In een onzer laatste nos.
schreven we, dat voor velen op het OOI1-
cert, j.1. Zondagavond ten locale van den
heer v. Iwuiver gegeven, niet 't niinst
belangrijk zon «ij» het optreden van den
heer Thomas Benijs, die ziek voor de eer
ste maal in de plaats zijner geboorte als
zanger zou doen hooren. Niet te verwon
deren is het dus, dat we met groote
nieuwsgierigheid naar het concert zijn
gegaan.
Die nieuwsgierigheid is natnnrlijk bevre
digd en onze verwachting tevens verre
overtroffen. We hadden niet verwacht, znlk
een fijn geteskeDdon, uitstekend voorgedra
gen zang te znllen hooren. Een mooi ge
luid werd verwacht, maar ook voordracht
en uitspraak, 't was alles om 't zeerste te
roemen, 't Succes, dat de heer Denijs be
haalde, was beslist gnnslig, 't geen het
daverend en herhaald applaus hem zeer
zeker wel zal hebben gezegd. Zoowel de
gedragen eu ernstige mnziek van Trockne
Biuinen en De LieremsD, als het zoo gui
tige en lieve Bnnrmaus Trnuke en 't Schip-
perinneke, 't waren allen met veel zorg ge
kozen nummers eu «e werden met tin
teling vertolkt en met gloed gezongen.
Van de verder medewerkende heeren
was 66n goeden roep uitgegaan,
dien ze allen Zondagavond in Schagens
veste hebben bevesligd.
Het spel van de heeren Kuiler als
pianist, van Orolle als violist en van Messias
als violoncellist, 't was forsch, heerlijk
en van een virtuositeit, die bewondering
afdwong.
Met warmte is er voer de door den
heer Kuiler gecomponeerde Sonate voor
piano en viool geapplaudisseerd. In dit
toonwerk gaven èn pianist èn violist de
schitterendste blijken van hunne capacitei
ten en wa kunnen ons begrijpen, dat man
nen, die composiiies met kennis kunnen
beoordselen, hunne hooge goedkeuring aan
dergelijk toonwerk gegeven hebben. Voor 't
oor van ons,publiek,heeft het vsel aantrekke
w
diepe ademhaling werd gedaan in deze atmos
feer zoo verschillend met die van de zonnige
siraat, die sij zooeven waren afgereden.
De beide heeren onderhielden zioh over
ernstige wetenschappelijke zaken, de oude
tante was zachtkens ingedommeld eu zoo
doende zat Herlha mek b&lfgoopando oogen
aan zichzelf overgelaten en genoot onge
stoord yan dan heerlijken rit.
't Was alom vrede, die er ho&rsohts, een
vrede, die slechts in het groote heiligdom
dor natuur ban wonen, die den manscb, ge
komen nit de jagende en haastige wereld,
kan doen bewonderen en ia verrukking
brengen.
Koel woei het nit het woud, als nit da
poorten van een geweldigen dom; smaragd
groene lichteffecten dansten doords twijgen
op bot mos er slechts in de hoogste toppen
dar dennen, die zwart en donker tasschen
de licht-geklenrde eiken afstaken, rnisohte hot
somwijlen nauwelijks merkbaar als een
licht zochtje.
Diep in het wond liet de specht zioh
hooren, menigmaal viel een dsnneeppel door
de knokkende twijgjes, zoodat de vogels
verschrikt opvlogen.
Goudbruine bijen en bonte vlinders wieg
den zioh op de tallooze klokken der bloe
men en nu en dan steeg de heerlijke gear
der boschbessen op. Zoo ging het urenlang
door het zwijgende bosoh, tot eindelijk de
eerste huizen opdoken mei hnnne roode da-
Ken en het heerlijke beeld van ruBt en
vrede veranderde.
Over de slecht geplaveide straat rolde de
wagen naar het station.
Het was Zondag. Vanaf den dorpstoren
luidde de klok, voor do lage hnisjas
stonden in groepjes de jongens en meisjes
in hnn schilderaohtigen feesttooi der Zws-
bisch-j boeren, en liebtblonde dorpskinderen
li<pen nieowsgietig en lnid schreeuwend
naast en aobter het rgtnig.
Een koppel ganzen stoof snaterend naar
alle richtingen nit elkaar en op den mnur
van een kleinen tnin, tnsscheu bontkleurige
bloemen, sloeg een pauw zgn staart in
schitterende kleurenpracht nit.
Toen men aan bet stationsgebouw was
uitgestapt en Hertha als laats.e het ge
bouwtje wilde binnenstappen, trad plotseling
e n aardige jongen met vriendel;;ke oogen
op haar toe, groette belesfd en overhandigde
haar een rniker frischgesnedeD rozen.
„Gelukkig* reis, juffrouw I* z ;ido di joogen
en draafde toen weg, eer Hertha zich van haar
verwondering bad kunnea herstellen en op
helder ing vragen ;dat echter de bloemen voor
lijke, streelends en gloedvolle passages.
Na de vioolsolo, die als slot op het
programma stond, werd de heer Grolle voor
zijn schoon sp<-l daverend toegejuicht.
Gaarne zien we dit viertal, dat het in
klein getal opgekomen publiek zooveel
genot heeft verschaft, eeus spoedig
terug en gunnen hnn dan een geheel ge
vulde zaal.
De nachtegaal in het kreupelbosch
Doet ons aan liefde denken;
Doch onze Schager Nachtegaal
Wil 't liefste slokjes schenken.
Een Roode Leeuw, terecht gevreesd
In d' Afrikaansche landen,
Is hier gezellig: niemand beeft
Voor 's Leeuwen klauw en tanden.
Zoo is een Wilde Man hier mak,
Een spatje schenkt het Vosje,
Een Paardshoofd tapt een glaasje bier,
Cognac een Liggend Osje.
Een Ooievaar houdt koffiehuis,
Een Gouden Engel mede
Ja zelfs de Valk, dat njjdig beest,
Houdt hier, verguld, van vrede.
De Roos geeft drank, logies en spt]3
Geheel naar 's klants believen;
Een Lindeboom tracht in ons dorp
Mot dranken te gerieven.
In 't Centrum vraagt men als de Beurs
Gelijk de Beurs uw duiten.
De Eerste aanleg zal dit lied
Als Laatste aanleg sluiten.
Als brugwachter te Lutje-
winkel aan da tramlijn Schagen Wog-
num is aangesteld de heer Bestevaar
van E o 1 b o r n.
Een brandstichter.
Zooals men weet, brandden in den nacht
van den 14den op den löiea Aug. jI.
te Wormervees de oliefsbriek De Tijd"
en de meelfabriek „De Vlijt" van de fir
ma Wessanen Laan af, zonder dat een
oorzaak daarvoor te vinden was. Het bleef
een raadsal hoe het mogelijk was, dat op
Zondagavond, omstreeks 10 uur, terwijl de
fabrieken stilstonden, aldair brand kon ont
staan. Dezer dagen ontving een der leden
van bovengenoemde firma een ongeleekend
briefje van den volgendon inhoud
haar bestemd waren, zeide haar hel met
potlood gosahreven briefje, dat aaa den rniker
bevestigd was:
„J'jffronw Hertha Blankenkagen" stond
daarop- Anders nietl
De goede tante was oven verwonderd als
heljonga makja en had er geen begrip van,
dat het vroolijko kind het hart tot berstens
toe klopte van zaligheid en geluk, dat er
nit die stomme bloemkelken een luid ju
belen tot in haai ziel doorklonk en haar
deed sidderen van een nooit gekend gevoel 1
Toen ze in den coupé hadden plaatsge
nomen en de trein ucb snuivend en dof
rollend in beweging zette, stond Hertha aan
bet venster, drukte den rniker aan haar luid
kloppend hart cn zag in da richting van
het hooge, donkere Bchwarzwald.
Ongezien en heimelijk welde een groote
traan in haar oog op, rolde langzaam
over de gloeiende wangen en viel tnsschen
de purperen bladeren van den geheimzinnigen
rniker.
Maanden zgn voorbij!
Tassohen donkere en met bosschen be
dekte heuvelen rfoht zich het trotsche boe
renhuis op, reeds van verre van den straat
weg af to zien.
Een reeds lang uitgestorven tak van hot
geslaaht Aarenan had deze heerlgkheid ge
sticht, in het heerlijke Tktiringen.
In de hoekkamer zit de vrjjvionwe met
haar zoon aan het ontbijt.
De onde dame leant in een mei snijwerk
versierden en met leer bekleedon armstoel
en Egon zit tegenover haar verstrooid te
bladeren in een map met couranten, terwijl
een onde bediende thee presenteert.
Egon ia een weinig blesker dan gewoon
lijk, om zijne oogen liggen diepe schaduwen,
voor zijne bezorgde moeder een duidelijk
bewijs van aanhoudend en inspannend werken.
Maar anders schjjnt hij vroolijker te zgn
dan gewoonlijk, tenminste hij schertst en
praat den gebeelen dag met zgn moeder
over vroolijke dingen en geen ernstige »org
stijgt blgkoaar in hem op. Voor een week
geleden is hij plotseling gekomen, met vurig
verlangen naar hois en met groote hartelijkheid
is hg in haar armen gesneld. Het had hem
naar haar toegedreven, dat onde boimwee,
waarvan hij ssder* het eerste scheiden nit het
vaderbals niet los is kannen wordon, en bij
maakt een gord gebraik van de korte spanne
tijds, om op te knappen, want binnen weinige
degen most hij weder naar de residentie,
waar ve9l werk hem wacht.
Toen de bediende het vertrek verlaten
Aaa den heer C. Laan,
Wormerveer.
Mijnheer C. Laan, Uwe fabrieken zijn
verbrand. Ze zijn in brand gestoken door
dengeen die dit heelt gtschreven. Ik ben
eea liefhebber van molens en een vijand
van fabrieken. Das daaroaa zijn tijd ea
vlijt verbrand. Litt gij molens bonweD,
geen nood dat zij zonden verbranden. Maar
v»n Je nieuwe fabrieken heb het weer kans.
Yinden dost gij m(j nooit. Dat nooit
Laat molens boawen.
Nogmaals gewaarschuwd! molens hoor I
Geschreven door
Faciimiles van den brief zijn verspreid, ter
wijl het origineel bij de politie berust. Het
daarvoor gebruikte papier is van geringe qua-
liteit. De enveloppe is van dezelfde soort
gering papier eo schijnt niet machinaal
gemaakt, doch zelf geplakt te zjjn.
Er is een som van f 300 beloofd
aan dengene, die aanwijzing gteft waardoor
de schrijver van bovenstaand briefje be
kend wordt.
Men schrijft ons nit Olld.-
carspel, dat in de raadsvergadering van
Maandag is benoemd tot onderwijzeres aan
de Openbare Lagsre School alhier mejuf
frouw J. C. W. van Oorschot te Kampen.
Wij vragen ons af, is hier zoo weinig
belangstelling in deze nuttige zaA; of
zijn de belsmmerende bepalingen tot toela
ting van leerlingen die de dagschool niet
hebben doorloopen de oorzaak? In het laatste
geval zou leerplicht ten deze een weldaad
zijn voor hel komende geslacht,
De keikeraad der Herv. gemeente hevft
tot predikant beroepen de heer L. B.
Onnis te IJzendijke.
had, nam de vrijvrouwe den draad van het
gesprek waer op.
„Gs weet het wel, mijn kind, dat moeders
alle een weinig egoïstisch zijn in hare
liefde, en gaarne soo lang mogelijk haar
kiad voor zioh willen behouden, maar, ziet
ge, ik leef niat eeuwig en de gedachte,
alleen en zonder liefde in het leven te moe
ten achterlaten, heeft dikwijls veron'.r&s'end
op mij gewerkt."
„Maar moeder,lachte Egon en hield
baar hand vast, die hem weer een kop thee
wilde inschenken, „wat rijn dat na voor
«onderlinge on doellooze zorgen. Ten eerste
zijt ge jODgar dan ge zelve weet, ten tweede
vo#l ik mij voor een hnweljjk niet goed
genoeg, want ge weet, daaromtrent heb ik
zeer hooge begrippen en ten derde, wie
zon er in mijn hart met znlk een moeder
kannon wedijveren
De oude dame lachte en ging voort, terwgl
ze mot de beide handen op de tafel
steunde en hem vast aanzag „En daardoor
zal uw verstandige moeder gelooven, dat bj
uwe lailoozo kennissen in de hoogste kringen
nooit een meisje dieperen indrnk op n gemaakt
zon hebben? Of heeft mjjn zoon soms een
gevoel in het hart, dat voor zijn* moedor
verborgen moet blijven
Ben donkere blos ovortoog het gelaat
van Egon en bijna verschrikt zag hij in do
op hem gerichte oogen- Maar snel zich
zelf weer meester, greep bij de beide han
den der oude vrouw en zeide kalm en mat
ernst„Noen, moeder, daarop geef ik h mijn
woord. Ik ben geen knaap met fantastisohe
aeigingen,helder en eerljjk heeft mijn vader mi}
geleerd te bandelen. De rast en de onge
stoorde vr^de van nw trouwe tul is bet
dOL-1 van mijn leven tot dusverre geweest an
zal het ook in de toekomst zijn, eea doel
waaraan ik ieder, cok het zwaarste persoon
lijke offer zal brengen.
„Ia mij is vroegtgdig een gevoel groot ga-
worden, dat elk sndor gevoel bekterasht tm
wellioht, toon ik jonger wa», menige licht
zinnige kiem heeft verstikt, en dat iz het
gevoel van plieht.
„Wat ik nis plicht eenmaal heb loeren ken
nen, dat treebt ik steeds te ver vollen; daarop is
al mijn kraoht gerich», ja mjjn leven zelfs, ea
vol cn geheel begrijp ik den krijg'.r, die
bet vaacdel ia zgn hand niet loslaat en met
bet bewas zijn ineenzinkt, dat dat vaandel
als doodskleed hem zal dekken*. Hij was
opgeraan een sokoon en edel vuar
glansde nit zijne oogen.
WORDT VERVOLGD.