NOODLOT. Donderdag 24 November 1898. 42ste Jaargang No. 3385. GemeenteSchagen. KENNISGEVING. Marktpolitie. PLAATSELIJK NIEUWS. Een liedje Tan de llitliang'borden. Binnenlandsch Nieuws. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. SSureao: &CHA&33M, Laan, 1$ 4. UitgeverP. TRAPMAN. MedewerkerJ. W1SREL Prijs per jaar f 8.—. Franco per post f 8.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 6 et Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Bekendmakingen. 1. één ure. FEUILLETON. Alkmaar, 21 November. In de bestekken van uit te voerez werken dezer gemeente znllen voortaan steeds be palingen worden opgenomen omtrent mi nimum loon en maximum werktijd. Heer Hugowaard. Door ge brek aan voldoende deelname wordt aan niet eene der vier scholen herhalingsonder- wijs gegeven. Heer Hugowaard. RAAIT. fcriiiiie- Laiiliifllal. Bij dit nummer behoort een Bijvoegsel. Burgemeester en Wethouders van Scha- gen brengen ter kennis van belangheb benden, dat de gewone Na j aars-Paar- denmarkt (Veulenmarkt) zal gehouden worden op 24 November a.s. Schagen, den 11 November 1898. Burgemeester cn Wethouders van Schagen, S. BEKMAN. De Secretaris, DENIJS. Da Burgemeester der gemeente Schagen Gezien de artt. 8, 10 on 145 van de Politiererordening dszer gemeente, verleent vergunning aan de tappers, om bij gelegenheid der Veulen markt, op Donderdag den 24 November S. S. hunne 1 isaliteiten open te honden, muziek te lateD maken en danspartijen te doen honden tot des nachts Schagen, 18 November 1898. De Burgemeester voornoemd, S. BERMAN. Burgemeester en Wethouders van Schagen; Gezien art. 20 van de Politieverordening dezer gemeente Brengen ter algemeene kennis, dat bij gelegenheid der zoogenaamde Veulenmarkt op 24 dezer, de aangevoerde paarden en venlens van het marktterrein moeten zijn weggevoerd vóór des namiddags 4 ure. Overtreding van het vorenstaande is strafbaar met eene boete van ten hoogste f 25.of hechtenis van ten hoogste zes Schagen, 18 November 1898. Burgemeester sn Wethouders van Schagen, 8. BERMAN. De Secretaris, DENIJS. En toen het in de kamer van Hertha donker geworden was, overkwam Egon weder dat onuitsprekelijke klagelijke gevoel, een zoo brandende begeerte naar iets onbestemds, dat daar achter die wilde wijnranken voor eenwig scheen verloren gegaan. Daarna ging Egon weer naar zijn kamer wierp sioh moe en afgemat op bed en had 't liefst geweend als een kind. En op datzelfde oor droomde in datzelfde bois een ander men&ehenkind met open oog9n van een ernstig man met treurige oogen en een dood-moe laebje om de lippen. Zijn beeld stond voor haar en hij zeg haar aan met een langen blik, vol onuitsprekelgk leed. Alles, wat hij met haar gesproken bad, ging haar weer door de gedachten en dit alles klonk haar als een orakel tegemoet, naar welks beteekenis zij tevergeefs zoeht. Alles was donker en stil om haar been, slechts af en toe verhelderde de bliksem de kleine kamer met een blauwachtig schijn sel en in de toppen der boomen daarbuiten rnisohte bet «achtkens, als de rnstelooze adem ecner bewogen mensohenborst. Den volgenden middag reisde het gezel schap af. In den loop van het laatste gesprek had de vrgvrouwe Hertha, wanneer zij in den komenden winter naar do residentie kwam.nit- genoodigd, haar een bezoek te brengen, daar '•ij zelve het plan had, een of twee maanden daar door te breDgen. „En wanneer uw weg a eens langs ons ood landgoed voert, mijn lief kind, dan tal het mij werkelijk verhi ng* n, wanneer ge n dan mijner gedenkt en mij in mijn eenzaam- hoid opzoekt)* Het jonge meisje dankte met groote har telijkheid voor dete nilnoodiging, waDt een innige begeerte was daardoor bevredigd, er was een brog geslagen tneschen haar en do vrouw, die zjj in de weinige dagen, dal zij elkander kenden, hartelijk had lief gekregen. Toen de reiswagen voorgereden was, wan delden de gasten reeds een poesje mei de 'rijvrouwe door den tuin. Hertba's oogen gleden zoekend langs het hois en door den t°in, maar nergens zagen zij, wat te zoo gaarne wensebten te zien. De onde dame bad den gasten ook reeds dan afscheidsgroet van haar toon overgebracht, Schagen, 23 November 1898. Zateidagavond j. 1. hield de afd. Schagen en Omstr. van de Holland- sche Maatschappij van Landbouw eene algemeene ledenvergadering. Esn 9-tal leden was aanwezig. Na opening der vergadering door den voorzitter, den heet C. Asjes, werden de notulen gelezen en vervolgens goedge keurd. Ingekomen stokken een schrijven van de heeren J. Buit en C. Bijpottwaarin genoemde heeren hnnne benoemingen als bestuursleden der afdeeling zeggen aan te nemen.Een missive van het gemeen tebestuur van Schagen, waarin de gewone f 50.subsidie worden toegekend.Een circulaire van het hoofdbestuur der maat schappij, waarin melding, dat voor de af- deeling dit jaar een spreker disponibel is. Door het bestuur was aangevraagd de heer Bei raen van Wageningen. Circulaire van den heer K e e s t r a, dat hij, evena's andere jaren, bereid was een lezing te honden. Algemeen was men van oordeel, dat, na de heer R e i m e r s wellicht een lezing zal honden, niet ge noeg ambitie zon bestaan voor twee le zingen en daarom zou van hel aanbod des heeren K e e s t r a geen gebruik worden gemaakt. Missive omtrent de op richting eener Zuivelboerderij (zie een vorig nummer) die voor keunisgeving werd aangenomen, daar de kas der afdee- ling van dien aard is, dat geen gelden beschikbaar zija voor bet nemen v*n een aan deel. Schr. onzer Paaschtentoonstelliags- vereeu.om de gewone subsidie van f30.,die werd toegestaan. Een briefkaart van het Rijksprosfstaiion v.&iadcontióle(zie een vorig nummer) waarbij werden meegedeeld de zsadhandelaren, wier zaden stasD onder ccn- tröle van een proefstation. In de bestuurs vergadering was door den heer Nobel met nadruk gewezen op het belangrijke en nuttige eener dergelijke controle. Werd besloten ten afgevaardigde te zenden naar de vergadering van Holl. Noorderkwartier, die j. 1. Dinsdag is ge daar deze by het krieken van den morgeD van huiB was gegaanhij bad een sohool- vriend op diens doorreis aan het dichtstbij zijnde station begroet. En toob hoopte Hertha bem nog eenmaal te zien, nog een hartehik woord van zijne lippen te hooren. Zonderling; deze vreemde jonge man, diea zij twee dagen slechts kende. Wat was er haar aan gelegen, of hjj bij haar vertrok tegenwoordig was of niet Maar het was niet beleefd en die onbe leefdheid die prikkelde haar. Verder was het niets, zeker niets I Juisi toen ze allen in het rijtuig hadden plaats genomen en met de oude mevrouw een laatste afscheidswoord bedden gewisseld, werd het struikgewas aan den kant van den weg met een forsohen rnk gedeeld en met een vlnggen sprong was Egon over de sloot en trad op het rijtuig toe, terwijl hg zijn hoed afhaalde. Zijn hooge laarzen waren met stof bedekt, op »jjn jaa slaken dennenaalden en zijn gelaat gloeide; hjj was dwars door bet bosoh ge komen. Hg was blijkbaar zeer verheugd, nog juist bgtgds te zijD gekomen en wensehte allen met een verheugd gelaat een piettigo en gezellige reis. Slechts één oogenblik.toen hg zich tot Hertha wendde en haar blik den zgnen ontmoette, vlamde er eene sobittering in zgn oegen op, en de lippen, die zich op bet smalle bandje drukten, brandden heet en droog, zocdat het haar onwillekeurig deed beven. Toen het rgtnig wegrolde in het wirrelend stof van do landstraat, legde mevrouw von Aarenau haar arm in dien van haar zoon eu zeide, terwgl zij het rg'nig nakeek: „Het is zonderlingst sommige meosohen ons van het eerste oogen blik lief en dierbaar knnnnn wor den, alsof men se reeds jaren kent. - Vindt gg dat ook niet?' En daarbg zag ze haar joegen met goedige oogen aan. „O, zeker," gaf Egon vriendolgk terug, „de ouda dokter is mg buitengewoon goed bevallen.* Da onda dame antwoordde niet, maar vaster drukte zg den arm van baar zoon en lachte stil en guitig voor zich heen, terwgl zg samen het huis binnen giDgen. Spoedig hadd n de teizigers dan broeden landweg vol »on en stof achter zioh en bo gen een smaller pad in, dat door hooge en breede boomen beschaduwd werd. De gearige lacht van het frissche mos en hout deed bun allen goed en menige houden. Tot afgevaardigde werd gekozen de heer C. Atjetlot plaatsvervanger de beer J. dt Veerdie evenwel bedankte, waarna gekozen werd de heer Jb. Denijs Jx. Hierna werd de vergadering gesloten. In een onzer laatste nos. schreven we, dat voor velen op het OOI1- cert, j.1. Zondagavond ten locale van den heer v. Iwuiver gegeven, niet 't niinst belangrijk zon «ij» het optreden van den heer Thomas Benijs, die ziek voor de eer ste maal in de plaats zijner geboorte als zanger zou doen hooren. Niet te verwon deren is het dus, dat we met groote nieuwsgierigheid naar het concert zijn gegaan. Die nieuwsgierigheid is natnnrlijk bevre digd en onze verwachting tevens verre overtroffen. We hadden niet verwacht, znlk een fijn geteskeDdon, uitstekend voorgedra gen zang te znllen hooren. Een mooi ge luid werd verwacht, maar ook voordracht en uitspraak, 't was alles om 't zeerste te roemen, 't Succes, dat de heer Denijs be haalde, was beslist gnnslig, 't geen het daverend en herhaald applaus hem zeer zeker wel zal hebben gezegd. Zoowel de gedragen eu ernstige mnziek van Trockne Biuinen en De LieremsD, als het zoo gui tige en lieve Bnnrmaus Trnuke en 't Schip- perinneke, 't waren allen met veel zorg ge kozen nummers eu «e werden met tin teling vertolkt en met gloed gezongen. Van de verder medewerkende heeren was 66n goeden roep uitgegaan, dien ze allen Zondagavond in Schagens veste hebben bevesligd. Het spel van de heeren Kuiler als pianist, van Orolle als violist en van Messias als violoncellist, 't was forsch, heerlijk en van een virtuositeit, die bewondering afdwong. Met warmte is er voer de door den heer Kuiler gecomponeerde Sonate voor piano en viool geapplaudisseerd. In dit toonwerk gaven èn pianist èn violist de schitterendste blijken van hunne capacitei ten en wa kunnen ons begrijpen, dat man nen, die composiiies met kennis kunnen beoordselen, hunne hooge goedkeuring aan dergelijk toonwerk gegeven hebben. Voor 't oor van ons,publiek,heeft het vsel aantrekke w diepe ademhaling werd gedaan in deze atmos feer zoo verschillend met die van de zonnige siraat, die sij zooeven waren afgereden. De beide heeren onderhielden zioh over ernstige wetenschappelijke zaken, de oude tante was zachtkens ingedommeld eu zoo doende zat Herlha mek b&lfgoopando oogen aan zichzelf overgelaten en genoot onge stoord yan dan heerlijken rit. 't Was alom vrede, die er ho&rsohts, een vrede, die slechts in het groote heiligdom dor natuur ban wonen, die den manscb, ge komen nit de jagende en haastige wereld, kan doen bewonderen en ia verrukking brengen. Koel woei het nit het woud, als nit da poorten van een geweldigen dom; smaragd groene lichteffecten dansten doords twijgen op bot mos er slechts in de hoogste toppen dar dennen, die zwart en donker tasschen de licht-geklenrde eiken afstaken, rnisohte hot somwijlen nauwelijks merkbaar als een licht zochtje. Diep in het wond liet de specht zioh hooren, menigmaal viel een dsnneeppel door de knokkende twijgjes, zoodat de vogels verschrikt opvlogen. Goudbruine bijen en bonte vlinders wieg den zioh op de tallooze klokken der bloe men en nu en dan steeg de heerlijke gear der boschbessen op. Zoo ging het urenlang door het zwijgende bosoh, tot eindelijk de eerste huizen opdoken mei hnnne roode da- Ken en het heerlijke beeld van ruBt en vrede veranderde. Over de slecht geplaveide straat rolde de wagen naar het station. Het was Zondag. Vanaf den dorpstoren luidde de klok, voor do lage hnisjas stonden in groepjes de jongens en meisjes in hnn schilderaohtigen feesttooi der Zws- bisch-j boeren, en liebtblonde dorpskinderen li<pen nieowsgietig en lnid schreeuwend naast en aobter het rgtnig. Een koppel ganzen stoof snaterend naar alle richtingen nit elkaar en op den mnur van een kleinen tnin, tnsscheu bontkleurige bloemen, sloeg een pauw zgn staart in schitterende kleurenpracht nit. Toen men aan bet stationsgebouw was uitgestapt en Hertha als laats.e het ge bouwtje wilde binnenstappen, trad plotseling e n aardige jongen met vriendel;;ke oogen op haar toe, groette belesfd en overhandigde haar een rniker frischgesnedeD rozen. „Gelukkig* reis, juffrouw I* z ;ido di joogen en draafde toen weg, eer Hertha zich van haar verwondering bad kunnea herstellen en op helder ing vragen ;dat echter de bloemen voor lijke, streelends en gloedvolle passages. Na de vioolsolo, die als slot op het programma stond, werd de heer Grolle voor zijn schoon sp<-l daverend toegejuicht. Gaarne zien we dit viertal, dat het in klein getal opgekomen publiek zooveel genot heeft verschaft, eeus spoedig terug en gunnen hnn dan een geheel ge vulde zaal. De nachtegaal in het kreupelbosch Doet ons aan liefde denken; Doch onze Schager Nachtegaal Wil 't liefste slokjes schenken. Een Roode Leeuw, terecht gevreesd In d' Afrikaansche landen, Is hier gezellig: niemand beeft Voor 's Leeuwen klauw en tanden. Zoo is een Wilde Man hier mak, Een spatje schenkt het Vosje, Een Paardshoofd tapt een glaasje bier, Cognac een Liggend Osje. Een Ooievaar houdt koffiehuis, Een Gouden Engel mede Ja zelfs de Valk, dat njjdig beest, Houdt hier, verguld, van vrede. De Roos geeft drank, logies en spt]3 Geheel naar 's klants believen; Een Lindeboom tracht in ons dorp Mot dranken te gerieven. In 't Centrum vraagt men als de Beurs Gelijk de Beurs uw duiten. De Eerste aanleg zal dit lied Als Laatste aanleg sluiten. Als brugwachter te Lutje- winkel aan da tramlijn Schagen Wog- num is aangesteld de heer Bestevaar van E o 1 b o r n. Een brandstichter. Zooals men weet, brandden in den nacht van den 14den op den löiea Aug. jI. te Wormervees de oliefsbriek De Tijd" en de meelfabriek „De Vlijt" van de fir ma Wessanen Laan af, zonder dat een oorzaak daarvoor te vinden was. Het bleef een raadsal hoe het mogelijk was, dat op Zondagavond, omstreeks 10 uur, terwijl de fabrieken stilstonden, aldair brand kon ont staan. Dezer dagen ontving een der leden van bovengenoemde firma een ongeleekend briefje van den volgendon inhoud haar bestemd waren, zeide haar hel met potlood gosahreven briefje, dat aaa den rniker bevestigd was: „J'jffronw Hertha Blankenkagen" stond daarop- Anders nietl De goede tante was oven verwonderd als heljonga makja en had er geen begrip van, dat het vroolijko kind het hart tot berstens toe klopte van zaligheid en geluk, dat er nit die stomme bloemkelken een luid ju belen tot in haai ziel doorklonk en haar deed sidderen van een nooit gekend gevoel 1 Toen ze in den coupé hadden plaatsge nomen en de trein ucb snuivend en dof rollend in beweging zette, stond Hertha aan bet venster, drukte den rniker aan haar luid kloppend hart cn zag in da richting van het hooge, donkere Bchwarzwald. Ongezien en heimelijk welde een groote traan in haar oog op, rolde langzaam over de gloeiende wangen en viel tnsschen de purperen bladeren van den geheimzinnigen rniker. Maanden zgn voorbij! Tassohen donkere en met bosschen be dekte heuvelen rfoht zich het trotsche boe renhuis op, reeds van verre van den straat weg af to zien. Een reeds lang uitgestorven tak van hot geslaaht Aarenan had deze heerlgkheid ge sticht, in het heerlijke Tktiringen. In de hoekkamer zit de vrjjvionwe met haar zoon aan het ontbijt. De onde dame leant in een mei snijwerk versierden en met leer bekleedon armstoel en Egon zit tegenover haar verstrooid te bladeren in een map met couranten, terwijl een onde bediende thee presenteert. Egon ia een weinig blesker dan gewoon lijk, om zijne oogen liggen diepe schaduwen, voor zijne bezorgde moeder een duidelijk bewijs van aanhoudend en inspannend werken. Maar anders schjjnt hij vroolijker te zgn dan gewoonlijk, tenminste hij schertst en praat den gebeelen dag met zgn moeder over vroolijke dingen en geen ernstige »org stijgt blgkoaar in hem op. Voor een week geleden is hij plotseling gekomen, met vurig verlangen naar hois en met groote hartelijkheid is hg in haar armen gesneld. Het had hem naar haar toegedreven, dat onde boimwee, waarvan hij ssder* het eerste scheiden nit het vaderbals niet los is kannen wordon, en bij maakt een gord gebraik van de korte spanne tijds, om op te knappen, want binnen weinige degen most hij weder naar de residentie, waar ve9l werk hem wacht. Toen de bediende het vertrek verlaten Aaa den heer C. Laan, Wormerveer. Mijnheer C. Laan, Uwe fabrieken zijn verbrand. Ze zijn in brand gestoken door dengeen die dit heelt gtschreven. Ik ben eea liefhebber van molens en een vijand van fabrieken. Das daaroaa zijn tijd ea vlijt verbrand. Litt gij molens bonweD, geen nood dat zij zonden verbranden. Maar v»n Je nieuwe fabrieken heb het weer kans. Yinden dost gij m(j nooit. Dat nooit Laat molens boawen. Nogmaals gewaarschuwd! molens hoor I Geschreven door Faciimiles van den brief zijn verspreid, ter wijl het origineel bij de politie berust. Het daarvoor gebruikte papier is van geringe qua- liteit. De enveloppe is van dezelfde soort gering papier eo schijnt niet machinaal gemaakt, doch zelf geplakt te zjjn. Er is een som van f 300 beloofd aan dengene, die aanwijzing gteft waardoor de schrijver van bovenstaand briefje be kend wordt. Men schrijft ons nit Olld.- carspel, dat in de raadsvergadering van Maandag is benoemd tot onderwijzeres aan de Openbare Lagsre School alhier mejuf frouw J. C. W. van Oorschot te Kampen. Wij vragen ons af, is hier zoo weinig belangstelling in deze nuttige zaA; of zijn de belsmmerende bepalingen tot toela ting van leerlingen die de dagschool niet hebben doorloopen de oorzaak? In het laatste geval zou leerplicht ten deze een weldaad zijn voor hel komende geslacht, De keikeraad der Herv. gemeente hevft tot predikant beroepen de heer L. B. Onnis te IJzendijke. had, nam de vrijvrouwe den draad van het gesprek waer op. „Gs weet het wel, mijn kind, dat moeders alle een weinig egoïstisch zijn in hare liefde, en gaarne soo lang mogelijk haar kiad voor zioh willen behouden, maar, ziet ge, ik leef niat eeuwig en de gedachte, alleen en zonder liefde in het leven te moe ten achterlaten, heeft dikwijls veron'.r&s'end op mij gewerkt." „Maar moeder,lachte Egon en hield baar hand vast, die hem weer een kop thee wilde inschenken, „wat rijn dat na voor «onderlinge on doellooze zorgen. Ten eerste zijt ge jODgar dan ge zelve weet, ten tweede vo#l ik mij voor een hnweljjk niet goed genoeg, want ge weet, daaromtrent heb ik zeer hooge begrippen en ten derde, wie zon er in mijn hart met znlk een moeder kannon wedijveren De oude dame lachte en ging voort, terwgl ze mot de beide handen op de tafel steunde en hem vast aanzag „En daardoor zal uw verstandige moeder gelooven, dat bj uwe lailoozo kennissen in de hoogste kringen nooit een meisje dieperen indrnk op n gemaakt zon hebben? Of heeft mjjn zoon soms een gevoel in het hart, dat voor zijn* moedor verborgen moet blijven Ben donkere blos ovortoog het gelaat van Egon en bijna verschrikt zag hij in do op hem gerichte oogen- Maar snel zich zelf weer meester, greep bij de beide han den der oude vrouw en zeide kalm en mat ernst„Noen, moeder, daarop geef ik h mijn woord. Ik ben geen knaap met fantastisohe aeigingen,helder en eerljjk heeft mijn vader mi} geleerd te bandelen. De rast en de onge stoorde vr^de van nw trouwe tul is bet dOL-1 van mijn leven tot dusverre geweest an zal het ook in de toekomst zijn, eea doel waaraan ik ieder, cok het zwaarste persoon lijke offer zal brengen. „Ia mij is vroegtgdig een gevoel groot ga- worden, dat elk sndor gevoel bekterasht tm wellioht, toon ik jonger wa», menige licht zinnige kiem heeft verstikt, en dat iz het gevoel van plieht. „Wat ik nis plicht eenmaal heb loeren ken nen, dat treebt ik steeds te ver vollen; daarop is al mijn kraoht gerich», ja mjjn leven zelfs, ea vol cn geheel begrijp ik den krijg'.r, die bet vaacdel ia zgn hand niet loslaat en met bet bewas zijn ineenzinkt, dat dat vaandel als doodskleed hem zal dekken*. Hij was opgeraan een sokoon en edel vuar glansde nit zijne oogen. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1898 | | pagina 1