Sclatai dj ilsi Lswnei. Gemengd Nieuws. Predikbeurten. ie SCHAOEA. Barsinger horn. te Anna Paulowna. te St. Maarten c. a. Haringbuizen. Doopsgezinde (Jemeente Barsingerhorn c. a. Evangelisatie-lokaal, woonlijk volgt dan, dat men met wateren met kleeden de vlam tracht nitte dooven Men Tergeel dat met water in den re- gel grooter nitbreidiag aan den brand gegeven wordt, omdat petroleora lichter is dan water en de vlam rerder verspreid Met kleeden uit te dooyen is ook in vele gevallen gevaarlijk en niet sldoend. Er is een eenvoudig middel, dat rijk en arm kan toepassen. Indien de petroleum verbruikers wilden zorgen ateeds een emmer of bakje met zand in huis te hebben om bij htt ont staan van brand dit zand over da vlam te storten, dan souden zeker in de mees te gevallen de ongelukken geen ernstige gevolgen hebben. -(•ooQo«»') En nu had zij het huis verlaten, dat zij tot dusverre haar thuis had genoemd, verlaten voor de laatste maal, om niet meer daarheen terug te keeren. Tot nu toe had zij zich slechts ontevre den en ongelukkig gevoeld in haar huwe lijk, in welken tijd de failliet-verklaring van haar echtgenoot oen leelijken wanklank was geweest, dien men overal hoort waar de nitgaven de inkomsten overtreffen, of waar, zooals hier, een lang vertroeteld measchenkind plotseling uit zijn zoet niets-doen woidt opgeschrikt en aan het werk geroepen wordt. Werken, zelve bezig zijn, sich niet meer bedienen laten, en nog als 't ktn echtgenoot en kind troos ten, de een opbeuren, den ander helpen Neen, het wss onmogelijk te verdragen. Zij, de van haar jeugd af eeD verwende vrouw, zou het was eenvoudig belache lijk. Haar echtgenoot, door zijn zorgen ge heel in beslag genomen, Biet ia staat zijn schulden te voldoen, maar nog gaarne zoo'n hoog mogelijk procent willende uit betalen, om dan de zaak weer te openen en voort te zatten, had er geen oog voor, hoe zij leed, dat zij er niet toe kon komen, haar leven van genot od weelde voor altijd vaarwel te zeggen, om een eenvoudige, zorgende huisvrouw te worden. Haar zorgloosheid, haar hangen aan vroegere weelde, wss de grootste schold van z|jn ondergang. Dat haar man tot dusverre gezwegen had, uit lisfdt voor haar, en haar, zijn engel, geen wemch hsd geweigerd, dat bedacht de opgewonden, zenuwachtige vrouw niet. In tegendeel zij maakte hem er nog een ver wijt van en zij vond daarbij steun van den man, die lich de vriend van haar echtge noot noemde en die, tiota zijn rijkdom, zich ertoe bepaalde, deelneming le tco- nen, om iedere daadwerkelijke hulp ach terwege te laten tot latere tijden, daar hier, zooals hij beweerde, toch Diets meer te helpen was. Dat bracht eene verwijdering iusschen de beide mannen teweeg, maar het verhin- In een losbarstenden bijvalitorm verliet Egon, een inwendigen drang volgende, zijn plaats, sonder reobta of linka te tien; zonder te hooren en te sien, baande bij zioh een weg door de toeBohonwers, naar de zjjdenr die achter bet tooneel voerde. Hij werd voortgedreven, sfoneloos, sonder eenig plan, «onder overtniging. In zijn binnenste stormde bet als een hevig onweer, dat ster ker was dan zijn eigen wil, dat als een stormenden wervelwind alle hindernissen ter zijde wierp en hem willoos voortdreef. Bij had slechts één gevoel hij moest haar sien I Op do matverliohfe kleine trap, die van het tooneel naar de kleedkamers voerde, kwam ze hem tegen, sohooner nog, dnizend- mtal sebooner dan daar te midden van die verblindende omgeving. Een oogenblik stonden zij tegenover elkander, in hunne oogen vlamde een vunr en conder te weten waar hg waa, aonder te welen wat hij deed, fluisterde bij in bevenden hartstoebt, die elke zjjner zenuwen deed bewegen, slechts het eene woord: .Herthall* en het jonge meisje aonk, sonder een woord te «eggen, in zgn uitgespreid» armen. „Herlha, ik heb je liefl* fluisterde Egon nauweljjks hoorbaar en hare groote, met tranen gevulde oogen straalden hem tegent terwjjl se hem bevend ten antwoord gal: .ik heb je ook zoo liefl* Dit alles was slechts bisnen een kort oogen blik voorgevallen; evenals een wervelstorm was het gekomen, die had hen feitelijk tot elkander geslingerd en evenzoo rukte hg hen weer nit elk&ars armen- Stemmen en schreden naderden en eer Egon tot bewostzgn gekomen was, was Hertha in de kleedkamer verdwenen en hjj derde den vreemds niet, de vrouw ook verder medelijden te toonen en aan haat on eerlijke beschuldigingen een geduldig oor te leeuen. Het ging ook hier, zooals het in de meeste gevallen gewoon is te gaan.— Eu nu was mevrouw Ada Welmers onderweg om in het donkire park van de stad met den ander saam te komen en zich door hem nsur het station to laten brengen. Waar heen,dat was ha»r voorloopig 't zelfde, slechts weg uit het leven vol nood en strijd en tranen, weg de wereld in, terug naar glans en vroolijkheid, in een omge- ving gelijk aan die, waarin zij was groot gebracht. Da ander had zijn vermogen tot haar beschikking gesteld. Tot welken prijs, dat zeide hij niet, en zij deed met opzet hare oogen daarvoor dicht. Zij had slechts dat ééae gevoelzoo ging het niet langer, het moest anders worden I Zij voelde zich nog door duizen den draden omspannen, die allen gebonden wareD aan het verleden, maar zij voel de het met iedere schrede, die zij ver der op dan donkeren weg «ette, knapte de eene draad Da den anderen. Bij het schei den voelde zij, dst er nog andere draden bestonden, die om het hart waren gebon den en zij gevoelde nn smart bij zulk een afscheid voor het leven. Een geheimzinnig ruischen ging er door de toppen der boomen. Eenzaam en stil was het hier. Schaduwen lagen over haar weg. Zij namen alle mogelijke gestalten a&n, verhieven zich dreigend of dansten rondom haar. De klank harer eigene schre den deed haar ontstellen, en toen ze met haar kleed de dorre bladeren ritselend byeenveegde, was het, alsof iemand fluis terend tot haar sprak. Wie Geesten stemmen I Stemmen nit het verleden, die zij zoo achteloos had vertreden evenals ze het nn die boombl&ren deed. Zij stond aarzelend stil en schreed dan weer haastig voort. Het rumoer nit de stad drong maar flauwtjes tot haar door. Maar ook die toon klonk dof, waarschu wend en dreigend. Ook dat waren schadu wen op den weg, dien zij, eenmaal afgegaan, niet weer terugkeeren kon. Zij keek om hoog. Jagende wolken, geen vriendelijke ster, die veelbelovend op haar Deer keekt Zwaar werden haar heur leden. Hare pol sen klopten, haar voorhoofd gloeide als vuur. Slechts met moeite, stap voor stap sleepte zij zich voort. Maar zij ging, half met, half tegen haar zin. Zij moest gaao. Het noodlot dreef haar voort. Zij was aaD hem verkocht met lijf en ziel Eu eindelijk eindelijk dook de gestal- te van hem, die zij verwachtte, van tnsschen de boomen op. Hij kwam haar met haas tige schreden tegemoet. En toch nn zij het zoo warm be geerde doel bereikt had, nu ziju hand de hare drukte, met een lichten en toch vas ten druk, welke teeder zijn moest en toch een keteD voor haar was, nu beefde zij van angst. Het was haar, alsof de kille hand des doods haar had aangeraakt, als was zij dood voor het leven, dat zij tot stond alleen op de half donkere trap, ah verdoofd tegen den muur leunend. Alles scheen hem eea droom te ego. Daar viel eea lichtstraal over hem, er was boven aan de trap eeD deur geopend. Wi- nowski stond boven aan de trap en zag verwonderd naar zijn bleeken, blgkbaar zieken vriend, die met de nitdrukking van eea naoht wandelaar tot hem opzag. ,Om Godswil, Egon, wat scheelt je riep Heins ontsteld nit en snelde de trappen af, want hü vreesde dat zgn vriend in elkan der zon ztkken. .Niets, Heins, in 'I geheel niets I 8iechts één vraag wii ik tot je richtem Ik beb een vriend noodig, een mensch, een man. Wanneer kan ik je spreken P* .Op ieder nor, bi) dag en naeht. Wacht mij in bet eafé Monopol, daar is het tegen middernacht stil en dan is het feest afgeloopen. Is je dat goed P* .Jawel. Ik waoht je daar. Ik kaD hier niet langer blijven en ga hoen.' .Zou je niet liever even naar mijn atelier gaan P Wilt ge ook in mijn kleedkamer het eind van het feest afweekten, dan gaan wij samen, want ik zie, dat ge ernstig ziek zijt.* .Veen, neen, Heinz, alleen maar zeer opgewonden. De naohtlneht zal mij goed doen en ge behoeft u over mg niet bezorgd te maken. Tot weerziens dos;* Hn zoo sebeidden ze van elkander. Ce vaste druk van de koortsachtig hee- te band van zgn vriend seide den sohilder meer dan woorden, dat Egon zioh in een positie bevond, waarin hg holp en steun zeer noodig hadt WORDT YERYOLGD. dusverre doorleefd had, Ea de toekomst zag haar aan, wel met schitterende maar toch ook koude oogen zoo, meende zy, moest een loerend slaDgeaoog haar aan zien. Hij bemerkte haar aarzeleD en kampen met onwil en nog eenmaal deed hij al zijn achitterend redenaarstalent Werken om haar, de wankelmoedige,binden. Maar ter- wijl hij sprak,sprak met heesche stempaar- uit de hartstocht klonk, steeg naait hem uit de dnisternis een nienw beeld voor haar oog op, het was een dubbel beeld, het was 'naar echtgenoot en naast hem, door zijn arm beschermend omvat, haar lieve jongen, die, evenals haar man, met groote, vragende, verwijtende oogen haat aanzag. „Moeder vrouw, wat wilt ge ons aandoen schenen ze haar te vragen. En zij zag tranen in de oogen van beiden glinsteren, zag hen verbleken en kam pen in hunnen laatsten doodsstrijd. Om Godswil, neenDat had ze niet gewild: ze had niet de moordenares wil len worden van haar man, van haar eenig kindEn zij zegt het zichzeff; haar vlucht moet haar aan den rand der vertwijfeling brengen, moet haar dooden Weg Maar nog ia het niet te laat, nog kan ze os- keeren, en zij doet hetMet geweld ontrokt re zich aan de hand van den andere, die haar traohtte te ontvoeren. En zij loopt terug, op zijn geroep geen acht gerend en rust niet eer der dan als zij haar beschermend thnis heeft bereikt. Aan het bed van haar kind ziHkt zij neer en weent zich moe en daar komt ook haar man, stralend van geluk, naar huis. De dag van hedeD bracht een omkeer. „Allea gered roept hij uit. „En ook ik!' voegt ze erin gedachten bij en zinkt weenende aan zijn borst. —•Een kleine vergissing. Dr. Weets zit voor zijn sohrijfbnreaH de krant te lezen. Plotseling hoort hij een vreeselijk rumoer in de gangeen opgewonden, bevelende stem, protesteerende uitroepen van zijn huisknecht, dan het driftig neersmijten van een wandelstok in den standaard, haastige zware Btappen, het gestommel als van een kleine worsteling, weer verwarde kreten enzijn kamerdeur wordt met kracht opengerukt en een zwaarge bouwde heer treedt binnen, op en top een gentleman, maar die er eeo weinig geagi teerd uitziet. Zonder plichtplegingen werpt hij ziju hoed op een stoel en zegt dan met een «tem, dis nog beeft van toorn „Dr. Weet»! Die onbesohofte vlegel van een .Maar meneer,' werpt de huisknecht er tmsschen„meneer, n znlt zien dat 11 abnis is. Ik „Zwijg, kerel, ik zon wel eens willen we .Kom, Hendrik," zegt nn Dr. Weets op bevelenden tooD, .als hier een misver stand is, zal ik 't wel oplossen. Mijn heer, met wien heb ik 't genoegen „Heuach, meneermet dien man is toch geen rsdenserer," zegt Hendrik Dog en werpt dan de denr mef een nijdigen slag achter zich toe. .Ziezoo, mijnheer?" „Dr Wreta, ik begrijp nog niet, waarom die knecht mij niet oogenhlikkslijk bin nenliet, toen ik wenschte n te spreken, maar ik zal mij even voorstellenmijn naam is Bolders ik won u maar even ver zoeken „Pardon, meneer, dat ik n is de rede valmaar ik moet eren mijn bediende vrijpleitenhet is hier de gewoonte, dat vreemde bezoekers eerst aangediend wor den." De heer Bolders zet groote oogen op. Maar n is toch Dr. Weets?" (dit op ongedul- digen toon). .Ja, natuurlijk; maar watP" „Enfin Dat doet ook niet ter zake (haas tig). Ik heb ook eigenlijk te veel haast om mij er in te verdiepen hoe de menschen hier ontvangen worden De zaak, waarom ik kwam, is deze. Mijn zoontje was van ochtend heelemaal niet in orde. Zijn oogen stonden zoo fletshij gevoelde zich lusteloos, en zijn tongo, die, zag sr nit...." „Maar ik begrijp niet, wat it „Wat n daar aan doen knnt zonder hem eerst gezien te habben Ja, daarom kwam ik juist hierheen om n te halen. Mijn ge wone dokter was reeds weg om zijn pa tiënten te bezoeken en toen wilde ik naar dr. Terdeeg gaan, die twee grachten hier van daan woont en kwam ik langs nw huis en zag nw naam staan, en ik dacht, ik kon toch eigenlijk wel net zoo goed hier aanloopen en toen .Ja maar, mijnheer Boldersik ben... „U bent gepresseerd? Ik ook, daarom, dokter, wou ik u vragen, of n onmiddellijk mte wilt gMBai hebt u patiënten te be zoeken, waar haast bij is, ook dit geval versischt spoed, mijn jongen is anders niet gauw van streek en 't moet u toch 't zelfde zijn of n naar den een of den ander gaateen dokter is in de eerste plaats menschenvriend „Maar ik ben geen gewone dokter, ik Goed, specialiteit dan n zult mij toch in e'k geval wei knnnen helpen. Welun I bent n klaar, dan kannen wij direct .Maar n bent in de war, ik hen „Neemt u mij niet kwalijk, maar u bent wel wat langzaam (sast klimmende verontwaardiging.) Ik vraag u beleefd of u mij helpen wilt terwijl mijn zoontje thuis op 't oogenblik wie weet hoe naar is, blijft u doodbedaard zitten, Hebt n kicdaren, Dr. Weets Weet n wat 't zegt als vader een zieken jongen thniB te hebben „Ja zeker, maar „Wat maar; n met uw maren. Als u niet komen wilt, zegt n 't dan direct houdt u me dan niet voor niets op. Ik moet zeggen, dr. Weets ik krijg een mooien indruk van u .Maar begrijpt n dan niet, dat ik n niet helpen kan, ik ben „Dokter in de medicijnenen die wil bewaren niet te knnnen helpen, maar waar duivel studeert n dan voor, als „Mijnheer Bolders, ik ben iets heel anders, dan u wel meent Ja, dat merk ik 1 1' „Ik ben doctor in de letteren." Lucifers. Moeilijk kan men zich thans den tijd indenken, dat de lucifers, dit in ieders huishouding, ja voor iedereen onmisbare artikel, nog onbekend waren. Toch ligt deze lijd nog niet zoo ver achter ons, daar men ze eerst in 183S is gaan ver vaardigen. Zeker zijn er weioig artikelen, waarvan de fabricage zoo spoedig znlk een omvang bereikt heeft, als die der lucifers. Te betrenren is het evenwel, dat deze uit breiding gelijken tred heeft gehouden met de toename der tallooze verminkingen, gevolg van den invloed der fosfomsdam- pen, door de werklieden, die er zich me de bezighielden, oudergaan. Aan den invloed dezer dampeD, waarvan de gevolgen zich bij sommigen soms reeds na een werktijd van 35 weken, hij de meesten evenwel na 28 jaar vertoonen, ontkomt niemand,geen leeftijd of sterk ge stel is in staat er weerstand aan te bie den. De zoogenaamde fosfornarkose tast in de eerste plaats de kaken aan. De aangetaste deelen der kaakbeenderen moeten dan worden verwijderd, dikwijls zelfs moet de geheele onderkaak en een deel der boveukaak worden weggenomen, wat natnnrlijk vreeselijk misvorming van het gelaat veroorzaakt, zonder dat men de zekerheid heeft voor goed genezen te zijn, want dikwerf komen herhalingen voor. Dikwijls heelt ook de fosfornarkose den dood Van den lijder tengevolge, doch al tijd na een lang en smartelijk ziekbed. De gevaren komen echter alleen voor bij de fosforlucifers, niet bij de z. g. zweedsche lucifers, waarbij alleen roode fosforus aanwezig is cp de strijkvlakten der doosjes. Yeel wordt er in verschillende laudea gedaan om het gevaar voor de arbeiders te minderen en het is een feit, dat sedert van regeermgswege overal meer toezicht op de fabricage wordt uitgeoefend, de ziekte gevallen, zoowel in talrijkheid als hevig heid, sterk tijn afgeuomen. Evenwel niet alleen voor den arbeider zijn de fosforlncifera schadelijk, doch ook de gebruiker staat aan talrijke gevaren bloot. De ongevallen, veroorzaakt door het spelen met lucifers, hebben zeowel talrijke branden veroorzaakt, als aan menig kind het leven gekost. Kon men al deze gevallen ovsrzian, men zon bemerken, dat lij veel talrijker zijn dan men oogenschynlijk zon deuken. Zeker worden deze ongevallen niet al leen veroorzaakt door fosforlucifers, doch er bestaat zeker tooh een veel grootere aanleiding voor de lucifers, die zioh op elk rnw vlak laten aanstrijken, dan bij dezulke, die alleen op het doosje knanen worden aangestreken. In Duitsckland beschouwt men den fos- foilucifer als de oorzaak van zooveel braa- den, dat door den .Bond van Duitsche Verzekering-Maatachappijen" pogingen wor den aangewend om een wet in het leren te roepen, waarbij de verkoop der ge vreesde lucifers verboden wordt. Evenwel is het geenszins noodzakelijk te wachten tot een wet den verkoop ver biedt en kan het pnbliek zelf, door het ■riet koopea van deze lncifere, een einde maken aan de vervaardiging van een ar tikel, dat talrijke gevaren oplevert, zoowel voor den gebruiker, als voor de werklie den die het vervaardigen. Een middel om deaarde van kamerplanten vochtig te honden. Men plaatst den bloempot, waarin de plant staat, in een grooten pot, dien men gewootrlyk in kamers heeft, om de roode potten aan hst oog ts onttrekken. Op den bodem van dezen grooten pot stait een bakje met wster, doch nn zorge men, dat men de plant niet op den bodem van het bakje zet. Yan te voren heeft men een stuk katoen of lampepit een eind in de aarde gestoken en bet andere eind door het gewone gaatje onder uit den pot laten haDgen, zoodat dit katoen nn io het water kont te liggen. Door de capil- lariteit van het katoeu stijgt nu het wa ter langzaam, doch voortdurend in de aarde op, en houdt deze vochtig. Op dezelfde wijze laat men het hont van boomen met olie doortrekken om het voor verbranding geschikt te maken. De vuurproef. Een alleraardigste geschiedenis, welke tevens voor verliefde meisjes een goede lea bevat aangaande de psychologie van den man, wordt uit Kopenhagen meegedeeld. Twee jonge meisjes zijn tot over de ooren verliefd op een jongen man. De eene beweert, dat hij haar meer liefheeft dan haar mededingster. De ander beweert met dezelfde energie het omgekeerde. Zij be sluiten hem op de proef te stellen. Ieder zal hem een afzonderlijk briefje schrijven, waarin hij verzocht wordt op een bepaald uur bij haar te komen en daar hij aan bei de nitnoodigingen niet tegelijkertijd gevolg kan geven, zal het als bewijs gelden, dat zijn hart aan haar toebehoort, wie hij met ziju bezoek vereert. Na tot dit besluit gekomen te zyi, gevoelden de meisjes zich inderdaad zeer verlicht. En nog nauwelijks hadden zij dit op hnD wandeling goed en wel afge sproken, of daar ontmoetten zy het voor werp van hun twist en minnenijd. Hij scheen het echter zeer druk te heb ben, want alles, wat hij haar nog in zijn haaat kon zeggen, was, dat hij zijn para- plnie ergens had laten sttan. Toen de eerste sehoone zich in haar boudoir veilig aehtte, kwam zij tot het be- sluit, het kostte wat het wilde, a] nam ay hst mat de waarhvid ook niet zoo nanw, den geliefde bij zich te doen komen. Zij schreef.Beate Karei, ik ben zeer ziek, misschien moet ik sterven. Kom daarom heden avond om mij voor 't laatst te zien." Uren verliepen en hoe vreemd het ook moge schijnen, dat Karei de bede van een stervende niet verhoorde, hij kwam niet en bezocht de andere. Do verklaring geeft het briefje van sehoone No. 2. Deze schreef hem n. 1. .Beste Karei, kom heden avond bij mij, je hebt je parapluie bij ons laten slaan I' Hervormde gemeente De Godsdienstoefeningen beginnen des voormiddags 91/2 uur. 4 Dec. Ds. van Klnijve. Hervormde Gemeente 4 Dec. Ds. v. Meurs. Ned. Herv. Gemeente De Godsdienstoefeningen beginnen des voormiddags 9VS en des namiddags iyg uur. 4 Dec. Ds. Beekhuijs, nam. Hervormde gemeente De Godsdienstoefeningen beginnen dei voormiddags 91'ï nur. 4 Dec. St. Maarten. Hervormde Gemeente 26 Dec. (2en. Kerstdag) Ds. v. Menrs. 4 Dec. Kreil, Ds. Kooiman. Hoep, Schagen. Zondag 4 Dec., 's avonds 6 uur, de heer H. Meijering.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1898 | | pagina 7