Oitfou Rundvee naaf Beigie.
Mtrgescliklti.
Donderdag 23 Maart 1399.
43ste Jaargang No. 3399.
KIEZERSLIJST.
De Groote kerk te Overschie
verbrand-
HAGËR
in Nieuws-
COURAfllT.
Ifmtenis- Lsiiiiii
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Bureau: SCHAUKI, ILaan, 8> 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
Medewerker J. W 1 K E L.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.6Ö,
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct
G*oote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Bij dit no. behoort een Bijvoegsel.
n
die zich met 1 APRIL a s.
8 B op dit blad abonneeren,
ontvangen de nog vóór
dien tijd verschijnende
nummers GRATIS.
De Uitgever.
(t e ui e ente Schaden.
Bekend maki en.
Ingevolge ontvangen aanschrijving van den heer
Commissaris der Koningin in deze provincie, hrengt
de Burgemeester van SCHAGEN ter kennis van be
langhebbenden, dat door de heeren Ministers van
Binnenlandsche Zaken en van Waterstaat, Handel en
Nijverheid, vanaf 14 dezer de geldigheidsduur der
Certificaten voor den uitvoer van rundvee naar BELGIë
is beperkt TOT 12 DEEN KA HET ON
DERZOEK.
Die certificaten, waarvan een model ter Secretarie
ter inzage ligt, moeten in duplo worden afgegeven
door een geëxamineerd of gediplomeerd veeartséén
daarvan moet blijven berusten aan het station van
inlading, terwijl het andere wordt ingenomen aan
het laatste Nederlandsehe stationhet onderzoek van
het te vervoeren vee is ten laste van den belang
hebbende.
Aangezien de ingevoerde beperking van den geldig
heidsduur van genoemde certificaten een gevolg is
van het aanbieden van vee voor iuvoer in België,
hetwelk bleek lijdende te zijn aan mond-en klauwzeer,
worden de ingezetenen er nadrukkelijk op gewezen,
dat, ter voorkoming van verdere beperkingen, bun
eigen belang medebrengt, geene andere dan gezonde
en onbesmette dieren naar België uit te voeren.
Schagen, 17 Maart 1899.
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
Yastütfiiing'
DER
Burgemeester en Wethouders der
gemeente Schagen maken bekend dat
de op heden door hen vastgestelde
kiezerslijst voor het jaar 1899 1900,
benevens do alphabetische lijsten der
namen en voornamen van hen, die van
de kiezerslijst zijn afgevoerd en van
hen, die daarop zijn gebracht, van den
23sten Maart tot en met den 21 sten
April a.s. op do Secretarie der Gemeente
voor een ieder ter inzage worden neder-
gelegd en, tegen betaling der kosten, in
afschrift of afdruk verkrijgbaar worden
gesteld.
FE U I L L E T O N.
Tot en met den 15den April a.s. is
een ieder bevoegd bii het Gemeentebe
stuur verbetering van de bovengenoemdo
kiezerslijst te vragen, op grond dat hij
zelf of een ander, in strijd met de wet,
daarop voorkomt, niet voorkomt of niet
behoorlijk voorkomt.
liet verzoekschrift kan op ongezegeld
papier worden gesteld.
Schagen, den 22ston Maart 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
S. BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
liinnenlandsch Nieuws.
2.
De stemming van den ouden haar was
onderwijl teer week geworden, zijne oogen
waren vochtig. Ds zoon klopte hem zacht-
kens op den scboodar en zeide
„He, he, vadertje, nu geen vahcha be
scheidenheid vandaag gaan wij allen op
den achtergrond en zijt gij alleen de held."
De raadsheer lachte.
„Ziet ge, Eduard, ik ben in 't geheel niet
jjdel, maar kanselarij-raad het is toch een
mooi slot van mijn carrière, niet waar f*
„Slot Ge denkt er toch nog niet aan a
te laten pansioneereD, vader? Dat zou n
toeh niet aanstaan P"
„God beware me, Eduard Ik zeg slechts.'
het is een slot om too ie B«ggen een
hoogtepnnt dat men bereikt hseft. Gij be
grijpt me wel, Eduard P"
„Zeker vader, en in dien zin willen we
het dan ook geldon laten. Maar wie is
daar P"
De deur was opengegaan en een jong, teer
mooi meisje stapte vlag de kamer binnen;
Zij geleek, wat houding en gelaatsuitdruk
king betrof, veel op den jongen man, voor
al da donker-btenwe oogen met huu heldere
uitdrukking hadden beiden gemeen. Hare
verschijning hsd iets voornaams en werd
door een smaakvol haarfrisuur en toi
let neg lieftalliger. Zg zeg er een klein
weinig hoogmoedig uit, wat ze evenwe
niet wss, zij had zich een zekere terughou
dendheid in haar wezen tot gewoonte ge
maakt, om de lastige huldebetuigingen, waar
aan zo door haar schoonheid wel eens bloot
stond, van te voren reeds at te weren,
„Eduard", riep ze, op haar broider toe
snellend, die haar teeder omhelsde en op
den mond kuste. „Hoe leuk van js,om toch
nog te komen!"
Hij hield haar eon weinig van zich af en
zag haar in het stralend gelaat. „Dat
schijnt me een feest te zuilen worden «Is
zelfs onze Clara dienst heeft- Want ge komt
immers uit de keuken Ik zie het aan je
g'o icnde wangen."
Zondagavond omstreeks 9 uur werden de
bewoners van Overschie opgeschrikt door
een ratelenden donderslag en weldra weer
galmde brandgeroep door de straten.
De bliksem was ingeslagen in den toren
der Groote Kerk. In korten tjjd vertoonde
zich de schilderachtige torenspits als een
reusachtige vuurbaak, uren in het rond het
onheil verkondend.
Voor iedereen was het duidelijk, dat de
gewone brandbluschmiddelen hier te kort
zouden schieten in den strijd tegen het
vernielende element. Men bepaalde zich dan
ook alleen tot het blusschen van deri dichten
vonkenregen, die neerdaalde op het Armhuis,
de pastorie en eenige andere gebouwen,
terwjjl inmiddels hulp werd gerequireerd uit
Rotterdam.
Do brand werd intusschen hoe langer hoe
heviger, naarmate hij van de lager gelegen
zolders en binten nieuw voedsel kreeg.
Geleidelijk stortte stuk voor stuk naar
beneden. Reeds was de „seinkamer" in een
kolossalen vuurbol veranderd.
Daar dreunde de eerste slag van 10 uur
nog door de lucht en de tallooze toeschou
wers dachten op dat oogenblik waarschijnlijk
allen, dat het wel haar doodsuur zou zijn,
dat de aloude klok thans zelf verkondde.
Toch heeft zij nog twee slagen van half
elf doen hooren, doch toen ook was het
voor altijd uit.
Inmiddels was een der Rotterdamsche
stoombrandspuiten op het terrein verschenen.
De zeer geoefende manschappen dier spuit
zagen evenwel ook terstond in, dat aan
blusschen van den toren niet te denken
viel. Zij richtten daarom de geweldige stralen
op het kerkgebouw om tenminste dat aan
het vuur te betwisten. Het bleek echter
alras, dat ook die pogingen vruchteloos
waren. In een urenlangen hardnekkigen
strijd bleef het vuur overwinnaar en liet
niet af, voordat al wat brandbaar was, was
verteerd.
Het meisje lachte en stre k zioh m t de
hand-n over het gelast.
„Juist geraden Ik tro st ook dadelijk
waar terug. Ik wilde ja eerst evenwel goa-
den dagzeggen en bedanken dat je gako-
man bent. Trui laat zich verontschuldigen,
die is niet van baar plaats te krijgen. Ja
moet eens zien met welk een schoolmeester
achtige wijsheid zij aan het vuur staat en
consequent met den lepel staat te roeren."
„Ja, dat roost ik zien 2* riep hij vrooiijk.
„Kom, Klaar I"
Daarop reikte hij bas' den arm en leidde
haar, door den gelnkkig lachenden raidsheer
gevolgd, door de volgende kamer, waar de
tafel gedekt s'ond, en twee kleinere kamers,
die door de beide zusters werden bewoond,
naar de keuken.
Daat heerschte een ware drukte, man
legde aan allerlei eetwaren de laatste hand,
een kleine misgreep kon de zaken badirven.
Do binnenkomenden mochten dos ook maar
een oogenblik vertoeven. Het was den broe
der voldoende, dat hij gezien had,dat Truida,
een sierlijks kleice met kortgesnede'', donker
haar en een kleinen knijper op h8t slomp-
nnusja, erin haar huisvrouwenijver allerliefst
aitzag. Na een snel gewisselden kus liet
hg haar en zijne moeder aan bare plichten
en keerde met vader en de ondere zuster naar
de woonkamer terug, torn juist de regula
teur acht heldere slagen desd hooren.
Op hetzelfde oogenblik ging de huisbal
en de eerste gast versoheen.
Het was de assistent Heinrieh van het
bureau van den heer Wiesa. Gswoon om
alles even nauwkaur'g te behartigen, mnende
hij, dit het ook nu tot de goeds manieren
bshoorda, klokslag te verschijnen. Op de
nitnoodigingskaart van zijn patroon stond
acht nur co dus hsd hij op de stoep den
eersten van de aoht slagen afgewacht en
dadelijk daarop da huisbel doen klioken.
Tien minuten leng had hij re ds voor het
huis van zijn chef op en neer gewandeld.
Toen hij bomerkte, d>t hij de eerste wa»,
ontstelde bij een weinig, daat hg meende,
toch, ondanks zijn preoies-op-tgd-zijn, oen
mispas te hebben begaan.
Maar naöit de heir des huizes zgn
vreugde had te kennen gegeven, hem te
sieo kwam hg weer wat tot zichzelf, om
evenwel rijn gehaele zelfbeheersching weer
te verliezen bj, het binnenkomen de» dimea
Op dier aauweughsid had bg in t geheel
Eerst des nachts te half twee was einde
lijk de vuurzee geheel binnen de hooge
muren van kerk en toren beperkt en leverde
zij alzoo voor verdere uitbreiding van den
brand geen gevaar meer op.
Maandagochtend trok jong en oud naar de
plaats des onheils om de ruïne in oogen-
schouw te nemen. Van buiten niets dan
naakte muren, van binnen een dikke laag
van houtskool en puin, van verkoolde en
nog smeulende balken, van vernielde kerk
sieraden en allerhande ijzerwerk, de klokken
met de raderen van het uurwerk, enz.
In een grafgewelf, waarvan de ingang
blijkbaar door het vuur was verteerd, zag
men doodsbeenderen te midden van het
ingestorte puin. Alles te zamen vormt een
aangrijpend tooneel van verwoesting.
Uit de consistorie is nog het een en ander
gered, doch overigens is niets gespaard.
Kerk en toren zijn verzekerd voor f40.000,
het orgel voor f 5000.
Hoewel de v ij andschap
tusschen het honden» eo kattenras spreek
woordelijk is, hoort men toch zoo nu en
dan een geval opnoemen, dat getuigt van
de welmeenendsta vriendschap, dis twee
'Xemplaren van dit soort huisdieren voor
elkaar gevoelen. Een eigenaardige uiting
dier genegenheid kan men te NiöUWö
Niedorp waarnemen.
Het honden-moedertje van den kper
P. H. moest door den do>d hare
zeven lieve spruiten verliezen, en, ze
ker oin te bewijzen dat daar nog liefde op
de wereld gevonden wordt, is nu het
poesjs zoo goed de kraamvrouw de over
tollige moedermelk sf ts nemen. Deth 1-
ve ziet mea drgelijks het katje poeslief
zuigen aan de hondenmoeder, die uit heel
aangenaam vindt.
Anna Paulowna19 Mairt.
Ook op het Breezand tud j.1. Vrijdag
een bijeenkomst plaats van belanghebben
den en belangstellenden in den tuinbouw,
ten huize van den heer S. Boerman.
Dnze vergadering was belegd door de
Tuinbouw-vereeniging Anna Paulowna, en
ook hier voerde, op uitnoodiging van h t ba-
stuu-, de br. Van der Goes «an N.-Saharw.
het woord. Hij bepleitte het goed recht van
vereeniging ii ztke landbouw en schetste
zijn eigen ervaring in deze. Hij normde
de produkten, welke als proef «anhevelens-
wa;rdig zijn en d el ie de resultaten mede,
welke reeds elders verkregen zijn. Tevens
trad hij in bijzonderheden omtrent de i
bodem alhier, en welks teelt hier 't meest
te verkiezen is.
Da aardappelen, welke door de vereeni-
niet gerekend Hij hsd tegenover het voa-
welijka geslacht voor g etr cmt moed en
san p aar mooie oogen hadden den zelfden
invloed op h:<m als een 9 nka dsrdendiag-
sete koor.s. Na de oerste voortelling
waagde hij het een heale poos nie' zijne
oogeo op te slaan, totdat eindelijk juffrouw
G artrui zich over hem ontfermde en ham
in ean gesprek trach'te te wikkelen, waar
bij zij echter het grootste dval voor hare
rekening moest nemen.
In dien tusscbentijd was de tweede gsst
binnengekomen,
Ook deze was reeds lang op zijn post
geweest; sedert zaven uur patrouilleerde hij
dat g'daelta der stad om dea tijd maar niet
te verzuimen, maar ook, om dien tussohen-
tjjd maar geen last van den honger te heb
ben. Daar hij dien middag osi één uar, en
dao ook nog niet rijkelijk, gegeten hsd, uit
finauciëel oogpunt, daar hij verassende met
het souper bg zijn patroon wel een maaltijd
te kunneo uitsparen, was het hem onmoge
lijk geweest langer thais te bljjvsn on dwaalde
hg met zijn hongerige maag langs 's Heeren
wegen. De klokslag van acht was dan voor
hens ook een ware verlossing eo da schrijver
Hennemsnn, *oo heette de gast, was ook
bijtijds op het appèl.
Wiese had er wel bedenkingen tegen ge
il.d, hem uit te noodigenhij was wj|
een weinig laag in rang, en dan niet zoo
wat men noemde toonbaar. Bovendien was
hij een plaag voor elk e-rzelschap, met zijn
steeds angstig rondgïande oogen, of hier of
daar nog wit eetbaars kon worden ontdek',
en dan nog rijn vreeselijk groote plompe
handen en reuzenvooten, dij steeds daar
waren, waar re 't minst geborgen konden
worden,* 't was in eén woord en ontoon.
baar mensoh.
Toen Hennemann het huis binnentrad,
begroette hem een aangename gaar, die
door het gehaele huia van Wiese was var-
spreid,* het schoen hem de boodschap van
komend geluk Hij spe'de de neusvleugels
en ook zijn mond zoo wijd mo
gelijk open,alsof hij niet alleen den geur wou
ruiken, miar ook het plan hsd hem te ver
slinden en zijn maag ram de goede be
doeling voor de daad, want ze hield op hem
te pingen. In het s Don sangekomeD, druk
te hg zioh bescheiden in dea versten
hoek en waohtie op het groote oogoublik,
dat die gearenda heerlijkheden zoud.n
ging waren aangekocht, waren reeds allen
besteld, maar voor bestelling van kool-
planten was het EOg tijd genoeg; intns-
schen is het geraden, dit zoo spoedig mo
gelijk asn het bestuur op te geven.
Op de vraag van den heer Den Engel
ss naar verbouwing van wortelen, doperw
ten en peulen, antwoordt epr., dat hij be
reids gegevens heeft, en een en ander zoo
spoedig mogelijk aan 't bestuur z<l ken
baar maken. Voor het wegstuiven van den
grond raadt de hr. v. d. G. boombsplan-
ting aan.
Voor het lidmaatschap der vereeniging
meldde zich één persoon aaD. Het bestuur
wijst er ir.tasscben op, dat men ten allen
tijde als lid kan toetreden.
Na b-sntwoording van nog enkele vra
gen slu t de voorz. de vergadering onder
dankbetuiging aan den heer Vsn der Goes,
die wederkeerig bedankte voor de attentie,
hem bewezen. (Applaus
Nederlandsch Landbouw-
comité.
Het Dsgelijksch Btstnnr van het Ne
derlandsch Lvndbouw-Comiié vermeent bij
de aanbieding v«u het verslag van de han
delingen verricht door het Comité in het
jaar 1898 na een zesjarig voortgezet
bestaan,met eenigs ingenomenheid op zijnen
arbeid te mogen terugzien.
Voorop wordt gesteld dat het Neder
landsch Lindbouw-Comité is een zelfstan
dig georganiseerd lichaam, dat zich
geroepen acht, al of niet gevraagd zijn
oordeel uit te spreken over alle onderwer
pen met den landbouw, onmiddellijk of
middellijk, in verband staandp.
Daarnaast is het geroapsn de Rsgeering
van advi s te dienen dau, waar deze de
hulp vau het Oouuité vermesut noodig te
hebben. Doch bovendien hoeft het zich
steeds zijo plicht geacht mst de Re-
geering ia overleg te treden over zaken,
waarin men het landbouwbelang meende
betrokken te zitm. Ia dezen geest is het
zonder twijfel hoogst nuttig werkzaam ge-
«veesl en al worxte zuiks niet aliijd naar
buiten, toch zullen velen overtuigd zijn
van het goede, hetgeen er is verricht.
Verder heeft het comité zich ten dotl ge
steld, de taak van de landbouweoinmtssie
wederom op te vatten en voort te buuwen
in de richting die deze- commissie heef'
aangewezen. Nog wordt er op gewez n, hoe
het Comité zich beijvert, zoowel de land
bouwers zeiven als particulieren en cor-
poratiën van voorlichting te dienenen
daar, waar het noodig is, de landbouwers
tot elkander te brengen.
In het opmaken van het Nederlandsch
Liud bouw ver dag was eene achtarstalligheid,
die dwong met alle kracht en inspanning
werkziam te zijn, om dien achterstand ia te
hftlen.
Thans wordt verklaard dat alle bezwa
ren zijn overwonnen en reeds met het
drukken van het landbonwverslag over
1896 en 1897 een begiu is gemaakt, zoodat
van achterstand geen sprake meer kan zij o.
Ook het aan het Comité opgedragen
oogstoverzicht over het jasr 1898 is re^ds
aan den minister van binnenlandsche zaken
verzonden.
Het b.*stuar vertrouwt, dal zoolsng door
reorganisatie van de land bouw vertegen woor-
diging geene verbetering ia het leven is
geroepen, d® overtuiging zal gevestigd zijn
dat hel Nederlandsch Landbouw-Comité
geacht mag worden te zijn eene vereeni-
ging, die den Nederlandsohen landbouw ia
zijne meest uitgebreide vertakkingen ver
tegenwoordigt, en de belangen van dien
voor Nederland zoo nuttigen tak van
nijverheid op onpartijdige en geheel belange-
looze wijze behartigt.
De begrooting voor 1899 bedraagt in
ontvang en uitgaaf f 14.250.
Als gevolgen der invoe
ring van den persoonlijken dienstplicht
meldt men uit Breda aau de Z. Limb.
Te dezer stede gaan 's middags verschei
dene recruten dioeeren in „Da Kroou", eeD
hotel len rang. Ean recruut heeft hier ter
stede een koppel paarden gestald voor ont
spanning. Esnigeo houden er gemeubileerde
kamers op Da. Dezer dagen was er zelfs
sprake van een diner, aan te bieden door
ean recruut aan zijn superieuren
Op 't telegraafkantoor.
Boer. Een tillegram na Letje, w it kost. dat?
Beambte. Omstreeks dertig cent voor een
gewoon telegram. Aan wieri wou je het sturen?
Boer. An m'u zeuu, bij de huzaren.
Beambte. En wat wou je slureu
Ro*r (baalt een schaal voor den d»e).
Zie dan mebeer ik ban vandaag jarig. Nou
wou ik Jan ook wat errepeltjvs tuit vleesch
sturen. Mit de tillegraaf, dat gaat zoo
gauw, dacht ik, dan krijgt-is 't nog warm.
De man kou m^ar niet begrijpen, wasr-
om allen zoo la'h'en.
worden binnengedragan. Z jn gaduld weed
lang op de proef gesield, want het was
bijna half n>gen eer alle gasten bij elkaar
waren.
Baiten de dimns des hui'-ea wss alleen
mavronw Mörvins aanwezig, de buurvrouw,
eveneens op de eerste verdieping; deze bad
op uitdrukkelijk verroak vau Wiaso haar
man, den expediceur, vergazaid. Zn was een
aardig vrouwtj), wel wat eoqnat, raasr an
ders zeer vriendelijk. Haar echtgenoot
daarentegen had zich door tijn steeds omgaan
met pakj -sdrigers, dienstmannen enz., esn
beveel-toon aangematigd, die ham na juist
niet tot eon aangenaam gezelschap maak
te. Hij was geen jongeling meer en bijou
twaemaai zoo oud als sijne vroow, die htj
mei sijn oomisch werkende jaloezie steeds
vervolgde.
Nadat de secretaris Grolt en diens tegen
stelling en tegenstander de ivndant Finke
waren verschenen, was het gezelschap com
pleet- Na een poosje werd het zeur geani
meerd en raakten de tongen hoe langer boe
meer los. 't Was niet meer dan gewoon,
dat eeD van de heeren van het gezelschap
een speech uitsprak. Van alle kinten kreeg
Groll, die als de b^ste woo-dvoerdsr bekend
stond, knipoogj s en teek mg, dut men zoo-
iets van hem verwaohtte. Deen n« den
ander stak een visite bij den vrooiijk. n
seereUris af, maar bet bleef zonder uit
werking, Man nam ten slotte tot bet
Latste middel zijn to«vlucht.
„Groll moet spreken 1" tiep men laid.
„E n toast op de dames. Opstaan, Groll!'
Dezen drang kon da secretar.s niet weer
staan, of hij moest zioh aro eeu grove
onbeleefdheid tegenover de dtmes schuldig
maken. Hij was de eenige, die een tafelrode
kou uitspreken en al was bij niet schitte
rend, als ongeneesbaar jonggeiel redde hij
er zieh zeer goed uit.
„Geëerde dames en hrersn voo begon
hij. „M'jue oollega's, die mij dezen toast op
ds dames des huizes hebben opgedrongen,
meenden me daarmide geen pleuier je
dom, muar zij hebben m'ch vergist. Want
al is 't or: r 't algemeen geen pleizierig
iets, vurige kolen op iemmds hoofd te l*g-
geo, «oo is he! voor mij toch een groot
genoegen, diengenen mijne hulde «an de voe
ten ts leggen welke van m j niets willen
weten.
„Ja, ja, mjnebeeron, zoo is heL Waa
neer men van mij zegt, dat ik een aarts
vijand der v.'oawja ben, dan ba'eekent dat
niemendal; ik ben de vronwen cin' «ijind'g,
miar de vrouwen zgn het mij. En al wilt
ga bet niet gelooven, bet is toeh een waar
heid, dat er mijaentweg oen zeer liof
meisje is blijven zitien
Allerlui aitro-pen van twijfel werden
vernomen-
„Ja, ja, het is zoo. Die jonge dame
verklaarde namelijk: eer ik hom trouw,
trouw ik liever nooit!'
Eio -algemeen g lach was het loon voor
dezen scherts, waerop de redenaar in on wrik
baren ernst liet volgen
„Overigens ben ik van meening, dat de
steende legers moeten worden afgeschaft.
Dan, mijnehoeren, zal het mg en mijn col
lega's boter gaan, vooals ook zij zeggen
die het beter welen dan ik, n). de militairen
zullen ons niet alle meisje voor den neus meer
wegkapen. In waarheid, mgneheeren, ben ik
niet door de militairen ongelukkig geweest
in de li >fd«, ma ir steeds door myn eigen
ongeschiktheid. Had ik rechttijdig toegegre
pen, evenals mijn vriend Wiese, dan zou
ik na een plaats vinden naast een lieve,
zorgende huisvrouw, en tnszehen twee aar
dige dochters langs de straat flineeren. Maar
ik moet zeggen, op gevaar »f tegenspraak
te krijgenverdiend heeft bg dit geluk
e-enmiaats ik of eenig ander man ter wereld.
Na kom ik tot het slot!'
Alg meen protest. Geroep van „Door-
gianl verder praten 14 Maar de redenaar
schudde hst hoofd.
„Gg zult er spo dig bsrouw van htbban,"
r.oid j hg, „mij tot voortspreken te hebben
gedwongen. Want ik zal u na iets ver
schrikkelijks zeggen, iets, waarover ge zult
jammaren en weeklagen, maar ik kan het
niet helpen, het moet gezegd worden. Ik
verklaar namaiijk: Kiuielarijrrad is iets
moois,miar trouwen is Dog iels mooiers/ En
in deren zin ro*p ik Da zeer geëerde de
nijs WL.se teven laug, lang, langl*
Da se met luid gejubel besloten toast
mojst den Uuts'en twijfel of he. feest slaag-
de doen verdwijnen.
Msa bleef dan ook nog otnige uren op-
gewekt en ges ll'g bijeen, Hennemsnn at
als e9n wolf «n Hunrici at vin nenuwach-
ligheid niem ndsl, miar allen amaBeerden
zich dol.
WORDT VERVOLGD.
