Cafe-Billard,
Süton en Haarsnijden.
J. L. Hiliebranils,
r aers.
Nette zaak.
li ij w i el e n
Zondag 9 APRIL 1899.
43ste Jaargang ITo. 3405.
Boeren meid
en Rneelit,
tweede blad.
advebtentien.
gevraagd,
SCHOONMAAK.
Vergoef mij.
Wordt GEVRAAGD,
Wordt gevraagd, een
O. licrop,
BROOD- KOEKBAKKER,
te Dirkshorn.
li. BLOK
Terovername aangeboden:
Wed. P. Wagemaker.
P. Bakker.
JAPONSTOFFEN,
Heeren- en Jonpbeeren-costomes,
W. Mooi),
Chemische Wasscherij
STOOMVERVERIJ
Fabriek te de Leek
G. van Bodegraven
TE KOOP:
bij C. RAKKER,
r".
Naar het Engelsch.
I.
„Heb je ooit zoo iets gehoord? Wat
moet ik doen, Cameron, ik weet geen weg
,D" directeur van het Tbfspis-theaUr
viel weer in zijn stoel.
„Wat is er, oude jongen vroeg C*-
meron.
„Wat er is? Wat er is?" klonk het
dreigend. #Kijk dan hier En met een
woedenden blik wierp Deadman zijn vriend
hel telegram toe, dat hem zoo had opge
wonden.
Crmeron las, trok zijn wenkbrauwen op
en floot.
ufRobertson en Yincsut Moors gevaarlijk
gewond bij spoorwegongeluk. Mogen niet
reizen. Zend hulp.' Het telegram werd
weggeslingerd,
Dat is werkelijk wanboffen.'
„WanboffVn? Het is de ruïne 1" riep
Deadman uit, vea over een uur moet er
gehaald worden. Het huis is uitverkocht
en niemand hier in de stad kent de rol.
Alleen Biricson kan haar spelen, en die
is ver weg/'
„Hem mo ten wij hebben,' zeida de an
der peinzmd, jen ik heb hem nog geen
uur geleden gezien. De vraag is maar, of
hij zal willen spelen."
„Heb je hem gezien riep Deadman ver
heugd uit. j Ik ga terstond naar hem toe. 01
hij spelen wil Mij zal hij helpen, daar ben
ik zeker van.'
Hij stond ijlings op, nam zijn hoed en
vloog de trappen af naar zijn rijtuig, d »t
Voor de deur stond te wachten. Tien mi
nuten later w&.8 Deulmau bij zijn vriend
Baricson. Hij klopte en een helder n Bin
nen' weerklonk. Toen D.ad-oau den be
roemden acteur dasr htel op zijn gemak
voor den open haard zsg zitten, ontsnapte
hem een zucht van verlichting en de bei
de mannen schuddeD elkaar hartelijk de
hand,
jGelukkig, dat ik je gevonden heb,"
zeide Deadman „ik moet ja een groote
ganst vragen. Jij alleen kunt Herman in
de „Gevangene van Xaïda" spelen. Ik
heb zooeveu gehoord, dat Robe>tson en
zijn plaatsvervanger bij een spoorwegonge
luk zijn gewond, en over ten half uur
zit het huis tot aau de nok vol. Wil je
me nu het genoegen doen te kou en
spelen, Baricson P"
„J« vraagt heel wat," zeide de acteur
lachend, „terstond na een vermoeiende
tournée. Arme Robertson 1"
„Ik begrijp, dat je dood-af bent. en
ik zou het je ook niet durven vrsge",
als er nog maar ééa persoon ter wereld
was, die de rol kan spelen
Bericson sprong op.
„Goed dan, Deadman ik speel. Je
kunt de lui niet teleniste.llt-n."
„Ik blijf je eeuwig dankbaar," zeide de
directeur, Bericson de band drukkend, „Ik
durfde het je bijna rht ta vragen, zoo'o
beroemdheid ze zullen het huis afbreken
Ik heb een rijtuig ber.eden
FEUILLETON.
George Delabour was een man met groote
beslistheid. Hij had een bepaald doel voor
oogen en op dat doel ging hij met een kalm
verstand en een energieken wil los bij was
eergierig en wilde zijn neam en persoon
zoo boog mogelijk doen geiden.
De rjjkdom, waarover hij eens ton hebben
te beschikken, en de macht die hij daar
door sou verkrijgen, waren hem niet genoeg;
zij bevredigden niet zjjne scheppingskracht,
die naar eer en roem verlangdezijn rijk
dom was niet zoo groot, om hem in die
sfeer te brengen waar de waarachtig mach
tigen en heersehenden zijn. Daarheen lei
den slechts geboorte en rang.
Daarom bad bij, nadat zjjne gezondheid
zich niet sterk genoeg beweren had voorden
militairen diens', zioh de staatsearrière uitge
kozen,die hij met twijfelloos talent en waren
jjver volgde en door voordeeliga
kennismakingen aoo glansrijk mogelijk
trachtte te doen zgn. De dradon hiertoe
h»d bij reeds vanaf de scademie met kloeke
berekening gesponnen. Iedere nieuwe ken
nismaking, elk gevoel van vriendschap of
anderszins werd gemaakt of uitgedrukt met
het oog op de toekomst en het voor en te
gen werd eerst »org«nldig overwogen.
Op deze wjjze was bjj in familiën opgeno
men, die algemeen als zeer deftig stonden
geno'eerd. Hij gold als een wandelerid voor
beeld van netheid. Door iijne geslotenheid
bedroog hij velen: men hield bem vooreen
bescheiden jongwensch, die da welwillend
heid in eigen persoon was, terwijl bij ach
ter kunstige vormen het grofste egoïsme
verborg.
Zelfs zjjne moeder toonde bjj Diet zjjne
ware natuur, anders had haar het laatste
onderhoud met hem niet zoo onaange-
B.-ricson trok zro spoedig mogrlgk zijn
jis a^n on liet onderwijl door zijn bediende
zijn oostuums iupskkert.
„Wis speelt de „Prinses?" vroeg hij,
toen Dcsduun en hij gotd en wel in htt
rijtuig ziten.
#M'juff,-ouw Ayiwtrd," luidde h«t
antwoord Bericson ontroerde zichtbaar.
„M juffrouw Aylward vroeg hij toon
loos.
„Ja, mijn waarde, en uitstekend ook.
Terwijl jij in Amerika waart, is zij een
8trr gewordeD. Je waart vroeger nogal
op goeden voet met haar, niet waar
„Zij zal dc-zellde wel tiet zijn," zeide
Bericson, zijn gelaat afwendend, zoodat de
directeur den blos nist kon bemerken, die
bij het noemen van deu naam der schoone
Katharine Aylward over zijn gelaat trok.
DeadmsD was te verdiept in zijn bere
keningen over de gevolgen van Bericson's
optreden, dau dat hij veel aandacht aan
de ontroering van zijn vriend schonk.
Deze zou dus Katharine ontmosten, zijn
eigen vrouw van wie hij nu al drie j«reu
g echetden leefde. Het scheen hem, alsof
haar gelaat hem uil den dikken itisi aan-
sUarde. H*ar heldere stem scheen hem
wter ds wooideu t« zeggen, dia zij uitte
toen zij veroutwaardigd een antwoord wei
gerde op zijn jsloersche vragen. O, hij
had ongelijk gehad. Hij had iederen
maa, die haar had aangezien, gehaat, en
halt krankzinnig door liefde, had hij rnwe,
wroede woorden gesproken, waarvoor zijn
trols geen vergiffenis wilde vragen. Zij
had geweigerd ianger onder zijn tyrannie
g bukt te gaan, ea zoo wa*en zij geschri-
den,
Hij dacht aan de heerlijke d»gen van
hu jonge Helde, toes zij hij een reizenden
troep verbonden wi*ren en in kleine her
bergjes logeerd.-n. Hoe mooi, hue lief e»
waar wis zij altijd geweest en hoezeer had
hij haar bemind, r-etn, hoe beminde hij
haar nog 1
Zijn gewoonlijk stroef gel-at st.nd min
der gespannen, en zijn scherpe, bDuwe
ooge r waren vochtig, en hij iroeg zich af
„zou Katharine weten, dat ik kom spelen
zou zij niet weigeren met mij op te
treden
II.
Een stormachtig applaus begroette B ric-
son's optreden, waut Deadman had mede
gedeeld, wrik een beroemdheid Rcbertson
z >u vervangen. Met eenige groote woorden
dankte hij den vriend, die te stond na
een moellijse reis weer wilde optreden en
toen hhrop de terste storm van toejuichin
gen v?'-t bedaard was, luisterde de gehesle
zt-al met ingehouden adem naar de woor
den vau den grooten acteur. Zoo iets had
men nog nooit gehoord. Prinses Idtit trad
in het eerste bedrijf niet op, en Bsnc3on
rag met veilingen i aar het tweede uit,
waarin Katharine moest bi nentredeD. Voor
de tweede maal ging het scherm io de
hoogte en de muziek zweeg.
Ademloos luisterde Bericson r.aar de
eerste klinken vaa een vrouwenstem, die
hem physieke pijn in zijn hart veroorzaak
ten zij speelde nu met Cameron, snaar
toen deze weg was, moest Bericson als
Herman vaa de breeds trappen van de
naam kunnen verrassen. Het was eigenlijk
de eerste maal, dat hij zich 'ot een derge-
Igk intiem gesprek liet verlokken; wellicht
had hij begrepen, dat achter die onschul
dige vraag een ernstiger gedachte verborgen
was, ofschoon hij zeker niet zou hebben ver
moed, dat zjjoe moeder een zoo
ongehoorde verbintenis aangenaam zou
zijn.
Hij was ook geen openhartig vriend voor
zjjoe vrienden. Over gobrek aan gezellig
heid en beleefdheid mochten sjj nooit kla
gen, maar in zijn vriendschap ging hij al
leen zoo ver als het met zgn voordeel en
plannen strook'e. Ean offer te brengen,
daartoe was hij niet in staat, tenminste niet
tot een dergeljjk offer, dat zijne kansen in
gevaar bracht. Geen enkel mensch vertrou
wen een ieder lot eigen nut aanwenden
dit was tegenover een elk zgn stel- en leef
regel.
Aan Erioh Kollberg knoopten hem vele
belangen. Ten e rste was deze in zjjne
krii gen zeer gezien en bemind, men voor
spelde hem een gnada cirrière en fêteerde
hem bjj elke passende gelegenheid; een in
tieme omging met een dergeljjk vriend kon
hem alleen voordeel brengen. Dan was
Kollberg waarvoor George een zoo fgn
gevoel bad, omdat hij er zelf niet toe in
staat was een mensch, waarop men zich
beslist kon verlaten, die isder oogeoblik be
reid was, met zgn ganschen persoon voor zjjn
vriend in da bies te springen. Dui een on
misbare hulp. Eiadeljjk bezat de familie Koll
berg heel veel invloed, die wan
neer zekere verwachtingen werden bevredigd,
van' besliste waarde voor zjja toekomst
zou sjjn.
Presidi-nt Kollberg was niet van adel,
maar hij stamde van een aanzienljjk geslacht
af en bovendien was zgn vrouw van ouden
adel en bezat de wjjdst-vcrlakte betrekkin
gen. Van de beide dochters was sleoh s
nog do jongste, Lo te, in huis, Antonia was
zeer tegen den zin van mama, met den
rechter Berger getrouwd dat had alleen
kunnen plaats griipen, omdat de jonge dame
op een leeftijd kwam, die alle andere viyers
RAMT.
veranda afdalen otn de prinses in den tuin
te ontmoeten Idaia ging langzaam tot
hem en haar uitroep van verbazing klonk
natuurlijk slechts eeu was er, die wist
waarom.
Wat zag zij er verrukkelijk uit
Zij was gekleed in een lang wit-zijdeu
geward, geborduurd met goudeu bloemen;
baar rossig haar was hoog boven haar
hoofd gekapt en een zachte blos deed haar
wangen kleuren.
«Herman, mijn lieveling
Beiicson knielde en kuste haar handen
met ongeveinsde, haitstochtelijke aanbid
ding en zijn stem sidderde, toen hij ziju
partij zegde.
Haar in zijn armen te houden, haar
zachte 1 ppsu te kussen, bur voorgewen
de liefde te zien watt hij waagde Diet
te denken, dat zij echt was! Het was als
een herwonnen paradijs
Zag tzii de smeekende uitdrukking in
zijn oog Begreep zij, dat elke liefdes
uiting van zijn kant gemeend was
Het publiek schreeuwde zich heescb,
toen de tweede acte was g ëmdigd, maar
Idaia ging naar h.ar kleedkamer zonder
haar man met een enkelen blik te ver
waardiger, maar toen de deur achter
haar gesloten w.z, zonk zij neer, zij werd
doodsbleek en sloeg baar handen voor
hel gelast. Na dria jaar n-d die man
dus nog de macht hcar ziel zoo in broe
iing te brengen.
Maar hij had h ar vel»ten zonder
bescherming, had aan baar liefde getwij
feld. Ea tóch, als hij harr nog beminde,
als hij eens berouw gevoelde zij zat stil,
tot het tijd was, om zich weer te kliede»
ea met bevende vingtrs dtel zij haar flu-
weelen robe, die zij in het volgende be
drijf dragen moest, aan.
III.
Baticsoa was wanhopig. Hij lette op
het miDate teeken van toenadering, op
het eerste vriendelijke woord van zijn
vrouw; maar bij wachtte tevergeefs,
waut Katharine w.s te trofsch om een
enkelen st .p te doeD.
Ten slotte vond hij gelegenheid deze
woorden te zegge u j Vergeef mij!'
Het publiek moest verondersteller, dat
Herman en Idaia achter op het toor e<-l el
kaar liefdewoordjes tot fluisterden. Zij zag
hem onderzoekend aaD, maar sloeg haar
oog neer voor zijn droevigen blik, en een
zachte glimlach speelde om baar mond
maar dór zij nog kon spreken, w s Be
ricson's tijd gekomen om weer naar voren
te treden.
Het laatste bediijf van het stuk is
zeer Irtffeud dauitt nemen de prinses en
haar geliefde voor altijd afscheid.
Idaia's oogen waren met t aDen gevuld,
en in Hetman's la tat vaarwel khmk iets,
dat haar hart pijn deed. Een lange, harts
tochtelijke omhelzing tn het scherm viel.
„Dat was pracht g mompelde Deadman
en het publiek ot derstreepte dit oordeel
door zacht-fluisterend en met behoedzame
schreden de zaal te verHten, w<ar het
gituige was geweest van de hoogste tragiek,
Miurice Bericson stond voor katharine,
en aarzelend fluisterde bij „Is dit ook
op een alsrand hield, ?oodat de eerste de
beste als 't ware den verlosser spaelde.
Voor de tweed» dochter hoopte de moeder
op eso' adelleken vrijer. Zij was mooi en
werd reeds zeer gevierd, eon groot aantal
heeren van de beste familiën dongen om
haar gunst.
Toen de jonge Delabour met al de ande-
r«n in conourrentie trad, bad hjj weinig
uitlichten. Alleen sijn correot optreden,vgn
schitterende geldmiddelen en ten laatste ook
de vriendschap raet den zoon en broeder,
stemden niet alleen den president maar ook
joffronw Lotte zoozeer ten zjjnen gunste, dat
hij all en de allesbebeprsobende stem van
mama nog maar bebosfde om overwinnaar
te worden- De presidentsvrouwe had tot
dasverre nog niets gezegd» maar scheen
trots haar tegensio 'ooh geneigd te zgn,
voor de tweede maal haar eigen huwe
lijk meegerekend voor de derde maal
met het bnrgeiljke el ment familiebanden
aan te knoopen De ondanks allen adeltrots
toch teer verstandige vrouw, ze'de lotzich-
zelve, dat bet beter één vogel in de hand
was dau tien in de lucht. Zij vestigde nu
haar laatste hoop op haar zoon, die door
fijn keus hiie familie op de hoog'e »ou
brengen, waarop zij *8 100 gaarne had gezien.
Twee weinig in aanmerking komende,maar
toch zper mooi schijnende omstandigheden
kwamenGeorge Delabour te hulp en die waren;
bet ambt dat zgn v.sdsr had bekleed
en de d Jtige klank van zgneD naam.
Het eerste woordje, dat w«s bepiald iets,
dnt duidde op adellijke afstammiog. Even
ophoud .B achter dat woordje en het bur-
gertgke verdween geheel eu al en de mees
ten zouden neeeoen met een produkt van
den adeldom te doen te hebben.
De oificiëele vraag om de hand van de
dochter des huizes zou geschieden zoodra
George zijne benoeming als raadsheer zou ont
vangen. O schoon even oud als Erieb, dis
dezen rang reeds bekleedde, was hij
door de twee jiren dit hij als militair had
dienst gedaan, asbter dezen g-blevcu.
In huis van den president gold hij oo-
genzcbijnlgk als reeds tot de familie behoo-
rendwant toen bg aanbelde en bem werd
ons afscheid, Kitty Lhveüng, ik heb
slecht gedasn. Ik ben ongelukkig. Wil
je mij vergeven
„Ja, Miurice," werd zacht als eeo
ademtocht grflaisterd. A. C.
Met MEI a. s. gevraagd een
n
goed kunnende melken en bou
wen, tegen hoog loon,
bij J. C. Haan,
Slikkerdijk, WIERINGER WAARD.
om met Mei in dienst te treden in
de Wieringerwaard een
goed kunnende melken.
Brieven Franco aan K, Z IJ P Kz.,
Beemster,
met 1 Mei,
bij Jn. SLEUTEL,
Broodbakker te Barsingerhorn.
goed kunnende melken, bij
EEN
Scbilientneclt,
(HALFWAS,)
tot December werk, kan terstond
geplaatst worden bij
te Sint Maarten.
waarin vergunnïEigv
Te bevragen bureau van dit blad.
opengedaan, me'dde de dieniar dadelijk, dat
de dames waren uitgegaan- Nadat hij »ich
overtuigd had, dat Ericb thuis was, trad hij
zonder omslag bij dezen binnen en werd
hartelijk begroet.
George bracht de boodschap van zijne mos-
der over, waarop de vrieod dadelijk toe
stemmend antwoordde, maar na een ooeen-
blik in rijn zakkalender gekeken te hebben,
zeide hij met spijt
„Ik zie, dat ik Vrijdag zitting heb, die
mij mogelijkerwijze zal ophouden, zoodat
ik eerst tejei half negen beslist zal kunnen
zeggen of ik kom. Wilt ge zoo goed rijn
mijn uitblijven te verontschuldig n Het is
mij jammer genoeg niet mogelijk de ziiting
te verzuimen, wellicht is bet uw mama goed,
dat onze conferentie verschoven wordt."
„O neen, bet zal weinig uitmaken of ge
iels la'.er komt, het is maar dat ik dan al
leen het genot zal hebben, met de jonge
dime te zgii; ge moet namelijk weten, dat
we nog een vrouwelijke deelgenoote bjj de
conferentie znllen hebben.*
„Buiten uw mama? Wie is dat?'
„Gij zult verwonderd zjjnde eerste di
rectrice van de zaak, vin wier prao izchen
raad mama zich zeer veel voorstelt.*
Erich was rood geworden.
„Ah, juffrouw Wiege," zride bjj leverdig.
„Stelt ge belaog in die damef
„J* zeker ik ik wil u eerljjk
zeggen, dat ik zelfs iser ve.l belang in de
jongedr-mo stel."
„Zoo, aoo, waarde Erich, dat is bepaald
ie s nieuws voor mg. Wanneer ik je daar-
bg van dienst kan tjjn, met genoegen boor.
Ik vree* slechts, dat ge op zeer vele zwa
righeden zult s'ootc-n.*
„Zeker ep groote zwarigheden, ik ben mg
dese bewast en toch
„He, he, waarde vriend, verlies den moed
maar niet," ri.p George spot-lacbend
uit. „Zi doet wel, of se heel voornaam is,
maar ik ge'oof, dat ze wel te pakken ral zgn.
Men weet immers, dat het met die onge
naakbaarheid geregeld niet zoo ver gaat.*
Erich Kollberg zag zgn vriend getroffen
aan. Ziju gelaat werd plotseling zeer ern
stig en op e.n anderoD, heel koelen toon zei-
De ondergeteekende beveelt
zich beleefd aan voor de a. s.
Dagelijks (ook op Marktdag) is
ondergeteekende in het Café van den
heer Ci, jflooïj wederom aanwezig
tot uitoefening van bovengenoemd
vak en beveelt hij zich bij zijn vroegere
klanten, ook bij het overige publiek,
beleefd aan. Achtend,
Uw dienaar,
Attentie s. v. p.
De ondergeteekende maakt bij deze
bekend, dat hij heeft ontvangen een
prachtige collectie zwarte, ge
kleurde en z ij den
tegen ongekend lage prijzen.
Tevens beveelt hij zich beleefd aan
tot het leveren op maat, van
vaDaf f 12.tot en met de fijnste
kwaliteiten.
Nette Modellen. Solide gemaakt.
WIERINGERWAARD.
FIRMA
bij GRONINGEN
bericht door deze dat de Heer
als agent voor Valkoog1 en Om
streken is aangesteld.
II
in goeden staat zijnde gebruikte
met Lucht- en ('ushionhandeii,
Bondsrijwielhersteller,
Marktplaats, Schagen.
do hij
„Ik begrjjp u niet best, wat wilt ge daar
mede /eggen P*
„Wel,* antwoordje Georgs, zjjnerzjjds over
deze vraag en den toon waarop die gc-daan
werd, niet mioder verwonderd, „ik bedoel, dat
ge wat slimheid znlt mosten gebruiken, daar
ge anders weinig resultaat bg die dsme zult
hebben. Maar ge zult wei zegevieren en bij
voorbaat feliciteer ik u reeds. Waut inder
daad, het is een wezentje dat een airjjd
waard is."
Uit hst gelaat van den jongen Kollberg
was alle klenr gewekenhjj dejd onwille
keurig een stap achterwaard en zag George
met strengen blik aan.
„Wat ik n versoeken mag," antwoordde
hij, „wil mjj meedeelen, waarop gij uw
meer dan geringschattende meeoiDg over
die juffrouw grondt 1"
„Waarop ik mgne meenicg grond f Het
is een bekend iets, dat al die seboonen in
den grond van haar karakter weim'g deu
gen
„En dat is uw eenige riden? Anders
is u geen daadzaak bekend, welke uw ge
ringschat erd oordeel over deze persoon
rechtvaardigt t*
„Dat niet, ik heb mg nooit om de per-
sooolgke iie'hi bberjjen van een dergeigke
joDgedams bekommerd- Maar ik begrgp
niet
„Gjj begrjjpt niet," viel Erioh hem strengen
koel in de rede, „waarom ik u na*r gronden
vr*ag, daar ga bljjkbaar in de meer-ing
verkeert, dat het niet coodig is om >oor
een m-osch die maaDchr.ppelgk beneden
ons staat, den staf te breken. S a mi] toe,
daartegen aan te voerer, dat ik bet voor
weinig eervol houd, om ern meisje uit een
oehieoswaardige familie, tegen wier eerbaar
heid mm niet 't miust kan inbrengen, op
grond van esne zocgecasmde slgemeene
ondervinding tot de verlorenen te rtkrnen,
mst andaro woorden baar eene slet, eene
eerlooze vrouw re roemen
George Delabonr was doodsbleek gewor
den. Dat was eene openhke beleedigir g.
Eene grove belrediglng, die hjj zich oc-
tnogeljjk kon la eo asnleuLen, al was ie
