lit fle Maassiai.
Verlossing.
43ste Jaargang ITo. 3423.
tweede blad.
10.
N oordzeekanaal.
HAGER
RAAIT.
Rotterdam, avond van Koninginnabeïoek.
CLXXXIV.
Mijn logé'» zjjn naar bed. Ik zit ge-
lukkig weer rustig op wijn kamer en ik
laat door het open raam de frissche lucht
uit de tuinen beneden mijn veneter bin
nenvloeien, zacht-streelend mijn moede
hoofd, eu ik hoor, uit de vorte, de enkele
geluiden van da stad, die nog wat na-feest.
Heerlijke rust, blijde verpoozing van
den avond na den drukken dag.
Ik heb vsndaag logé's gehad. Dat wil
de ik eigenlijk vertellen, niet omdat Let u
op zichzelf zoo interesseoren zal, maar
omdat er aan (Lt hebben van logé's
een heele geschiedenis vast zit, een reeks
van ervaringen, van welker mededeeling
ook andere menschen nut kunnen hebben.
Wat zijn logé's? Logé's zijn, er kan
geen andere opvatting bestvan, meascheu
die je komen verblijden met hun prettig
gezelschap, die je komen gelukkig make
met hunne bijzondere kwaliteiten van geest
vernuft, conversatie. Natnurlijk, een logé
komt wel voor een deel voor ha>r of zijn
plezier, mtar in hoofdzaak komt hij of zij,
behoort althans te komen, voor nw ple
zier, zij of hij brhoort u een paar aange
name dagen te bezorgen, in zuil waarvan
gij haar of ham kost, inwoning, bewas-
sching, huiselijk verkeer en een kamer
met een riirtt uitzicht aanbiedt. Er zullen
menschen zijn, goede menschen, wier geest
niet dooi een greintje egoïsme is bevlekt,
die beweren dat zij een logé huaden al
leen voor het plezier van den logé, maar
dat is niet wa»r. Ik althans vraag nooit
logé's of zij moeten aardige, opgewekte,
geestige, gulle menschen zijn, menschen
die niet van u verlangen dat gij u met
hen occupeert van het uur huns opstaans
tot het uur van slipen-gaan en misschien
ook Dog daarvóór en daarna; die niet van
u verlangen dat gij dea geheeleo dag voor
hen ^afbakent" en heD alles zien laat voor
een gemakkelijk open rijinig uit, of van
een teriss in «en restaurant af; die niet
verlangen dut gij hen vnjhoudl in alle
dure plaatsen van vermaak, dié zij zelve
uitkiezen, en ook nog de rekeningen be
taalt vcoi cadeautjes aan zusjes en kin
dertjes thuis; die ook niet van u ver
langen dat gij in nw eigen huiska
mer het rnoken voor hen laat, omdat zij
niet tegen rook km nen; of zwaar Baijersch
bier met hen drinkt, omdat zij er zoo op
gesteld zijn; die evenzeer niit van u ver
langen, dat gij uw levenswijze, nw opstaan
en naar bed gaan, uw etenstijden, uw
gewoonten van dutjes en siësta's en licht-
en-donseren voor ben opoffert, enz. enz.
Zulke menschen vraag ik niet te logee-
ren en aangezien derzelver antipoden zser
schaars bestaan, althans in mijne con
versatie, vraag ik óók zelden of nocit
logé's.
Maar, als ze zichzelveo komen aanbieden
en gij hebt verplichtingen aan hen, 't
kan voorkomen, niet waar, wat dan
Zie, ik had mij gisteren s ellig voor
genomen u ia dezen briH ond rhondend
le v<-rt»-lien van het Koninginae-bezotk
aan Rotterdam. Maar, wat zH ik ervm
vertellen, de kranten zjn zoo uitvoerig
geweest en bovendien, ik ben niet in de
stemming. Dat komt door logé's en daar
om, als u 't goed vindt en anders toch,
vertel ik van mijn logé's, ook omdat
ik geloof een iatiem maatschappelijk
verschijnsel ta bespreken, waaronder onze
beschaafde samenleving ietwat souffreert.
Wij kregen Woensdagmiddag een brief
van familie van mijn vrouw uit Oud-
Beierland en Woensdagavond een brief
van familie van mij uit Jutfaas, waarbij
ons mededeeling werd gedaan dat zij, de
families, Vrijdagmorgen nu eiodelijk eens
van onze herhaalde mtnoodigingen gebruik
zouden maken en met hur. allen bij ons
zouden komen, hopende dat wij hen wel
zonden kunnen logeeren en dat wij hen
de gelegenheid zouden willen geven door
onze ramen, of welke andere plaats din
ook naar onze keuze, deu Koninklijken
•'oet te zien en te bewonderen." Verbazing
en ontsteltenis I
In de eers e plaats waren die herhaalde
uitnoodigingen gelogen, wij hadden wel
eens gevraagd,'oe, kom o is eens op
zoeken," maar dat doe je uit beleefdheid,
dat meen je niet, dat zeg je zoo maar.
De beide familiën bleken nochtans een
andere opvatting te hebben ea van het
Koningiune-bezoek gebruik unske id, willen
zij ons voor onze onnoozal daarheen g'.-
worp<-u bewering straffen.
In de tweede plaats zijn wij klein be
huisd en voor twee families is er ten
onzent absoluut geen plaats. Wij zonden
nog niet eens één familie kunnen bergen.
Er moest dus minstens één afgeschreven
worden, maar mijn vrouw wilde dat Jutfaas
geweigerd werd, terwijl ik Oud-Beierlaud
liever thuis liet. Familiezwak 1
Natuurlijk kregen wij ruzie, hevige ru
zie. Er vieien beweringen, verwijten, be
schuldigingen, ik sloeg met de deuren,
mijn vrouw maakte da dienstmeid een
onbehoorlijk standj'. Maar na drie uren
volgde de verzoening, waarna ik aanbood
Oud-Beierland te scceptceren, t rwijl mijn
vrouw tcèa jaist een zwak voor JutLas
ging toouen.
Ik schrijf geen psychologische betoog,
ik consiateer alleen. Wij verzoenden ons
en besloten het noodlot zijn gang te la
ten gaan. Nocb Jutfaas, noch Ond—Beier
land werden afgeschreven, beide families
zouden wij ontvangen 1
Htt is niet noodig in details te treden.
De voorbereiding tot de outvmgst alleen
is een kostelijk onderwerp voor een Justus
van Maurikscb schetsje 1 Wij richtten onze
eigen slaapkamer voor Jutfaas en onze
logeerkamer met da meidenkamer voor
Oud-Beierland in. Wij zouden ons in 't
salon op de canapé behelp in en de meid
kon in de badkamer slapen. Nog eens,
ik treed niet in details, er is anders nog
veel te vertellen van de meid, hoe nijdig
die was omdat de lang te voren beloofde
vrije dag werd ingetrokken (-r moest toch
gekookt worden) en ook omdst zij in de
badkuip slapen zou moeten. Zij z-gde
FEUILLETO N.
Beneden op straat stond Tera met bloemen
in de hand.
,0, hoe lang sta ik hier ai niet, leelflke
jongen I*
Uirioh lachte dat hg schaterde.Dat voorspelt
geluk, dat gij mg hebt opgewacht. En over
een nnr ben ik reeds een vrij mensch en
allen sobooldwang heb ik schier mij en het
eigenlijke leven begint. Ik gevoel, dat ik
leeuwenkraeht heb; ik weet, dat ik mijn weg
wel zal vieden, en de bloem die ik dan
draag, da» zgt pij, en deze bloemen,* en hij
wees op het bon^uetje dat se hem blozend
overhandigde, „neem ik mede, als goede
voorboden voor datgene wat komen zal.*
„God geve het,* antwoordde sij, „dat bet
goede teekenen sijnStepban ligt sedert
gister te bed; ik zon je zjjn beste groeten
overbrengen; hij kent den uitslag van het
examen reeds, laat hij n zeggen; ja zult als
no. 1 terugkomen beweerde hij. Maar hg
vtrhengde zich van harte, dat je jv nn
*nortaan vrij zult kunnen ontwikkelen. Maar
Ka nu heen,* reide sg, „ik heb je zeker al
fe lang opgehouden en ten slotte komt ge
nog te lakt en da strenge heeren hebben
intosschen reeds je roem verkondigd
„Weet ge, Vers,» «eide hg, „dat zou he<
allermooiste zijn.*
„Neen, neen,* riep zg uit, „dat mag nie
gebeoteo. Maar 100 spoedig ge vrij '-J
laat dan ja neus eens bij ons zien; natuur g
de eersie beurt aan je moeder, maar dan,
ging se schelmech voort, .mogen wij je oo^
in je pracht en heerlijkheid bewonderen.
Bjj deze woorden glnurde zjj nieuwsgierig
door zijn los omgeslagen mantel. „Ik moet
je eerlyk zeggen, met den hoogen dop op
maak je een geweldigen indruk op me
Hij trok dadelijk zijn mantel uit. «Dat
genoegen wil ik je dadelijk gunnen. Men
moet het ij «er «meden als het heet is-*
„Ah!* liet ze hooien. „Je aiet er fameus
jtit. iVek-fjjo, mijnheer. Zoo op en top reeds
evenwel haren die .et ni t op, er zijn dus
nog brave trouwe meiden.
De fa milies z >aden beide met de boot
komen, de éé.i reet de Lrkboot, de ande
re inet de BeierUndsche boot, en beider
uur van aankomst wis dezelfde. Aangezien j
de eene boot links, de ander rechts van
de rivier aankomt, verde-lden mijn vronw
en ik de plechtige recepties, ik zorgde
voor Jatfass, mijn vrouw voor Oud—Beier
land. Alweer familiezwak.
O, wat eeu prachtig humoristisch ver
baal ligt er in dit ontvangen 1 De drukte
in de stad, de moeite door de volten te
komen, de snauwen en douwen die wij
genotentoen onze scheidiug nabij de
Maasbmg, zij er over, ik er voor; daarna
wat mij bet'eft hef lange wachten
aan den wal op de boot die tenslotte vroo-
lijk gevlagd en log als een dikke Lestfctn-
ta kwim aanzchommelen op het wt.tar,
zoo vol menscheD, dat er, van den wal ge
zien, veel kans op zinken bestond. Ver
volgens het dringen op de loopplank van
pazsigiers die haast h tdden om de Ko
ningin te ziert, ofschoon Hare Majesteit
iu dat oogenblik nog rus ig op het Loo
was; tenslotte de verschijning van Jut
faas: dikke oom en tante, vier reeds ver
ouderde dochteren en twee pedante zooi z,
woedend om 't gedrang en met booze
gezichte t uuijn welkomstgroet ontvangend.
Ik treed niet in detaiia 1 We gtngeD
huiswaarts. Jutfaas wilde met alle geweld
de versierde straten en pleinen zien, maar
dewijl Rotterdam zich maar heel matig
versierd had en ik dus niets zien laun
kor, dacht Jutfaas aaa onwil en w 8 niet
vriendelijk.
Thuis vonden we Oud-Beierland. De
begro tii g was matig-joviaal. Hat blank
dat de families elkaar al eens ontmoet
hadden en van elkaar gen gunstige
indrukken hadden meegenomen. Vader
Jutfaas had geloof ik in zijn jmgdl om
moeder Oud-Beierland gevrijd, zoolat dus
de beide heeren in elkaar iets als mede
minnaars zagen, de kinderen in hen, bonze
belagers van moeders deugd, ik vna-
lyseer niet verder ik wil alleen maar
zeggen dal er geen prettige verhouding
wis. De lunch, met zorg bereid, werd wel
geheel opgebruikt, maar vermocht geen
uiterlijk betoon van goedkeuring te ver
werven.
Na afloop stak Jutfaas een sigaar op,
maar O.—B. ronkte niet, vandaar alweer
eenig ongenoegen op de gezichten.
Kan men zich alsnu het verloop der
gebeurtenissen voorstellen Ik klaag niet,
ik vertel alleen tot anderer leering. De
Koninklijke stoet kwam bij mij eerst na
den middig voorbij, op straat zou het te
druk wezen om hem fe zien voorbij gaan
ergens anders en vroeger, terwijl wij
dan ook niet z ker waren, nog op tijd
thuis te wezen. Ik had dus de familiën
aangenaam bezig te houden, hoewel daar
toe. hunnerzijds weinig animo bleek te
bestaan, mija vrouw htd aldoor masr te
zorgen voor verve'schingen dranken
vootal en tenslotte, toen 't tegen het
uur van aankomst ging loop*n, bleek
Oud-Beierland zich ongemerkt meester
tj. hebben gemaakt van de beste pLatseu
voor de ramen, zoodat tanti en nichten
Jutfaas op het tweede plan kwamen te
staan ik kon toch geen geweld gebrui
ken en ik met oom en neven Jntfaas
verplicht waren op het dak te gaan zitten,
aar wij alles uit de hoogte en dus niets
zagen,
Hoe gfZdllig het verder was, atn taf 1,
bij de thee en gedurende de noodzakelijke
avondwandeling, ik behoef het niet uit
te werken,... Nu zijn mijn logé's te
bed. Ei ik heb rust en zegen den voor-
bijgegansn dag niet. H>.
Binnenlandsch Nieuws.
de overwinnaar- Ik kom mij zelve soo klein
en onbeduidend naas' jon voor.* Zij glim
lachte Behalkseh, drukte hom nog eenmaal
de band en was hef volgende oogenblik
verdwenen.
Met vlaggen tred en gelakkig tot in hst
diepste schuilhoekje van zijn hart, legde
hij den weg Daar school af. En een paar
minuten later trad hij de kamer in, waar
hij naast de andere kameraden in het lange
gelid plaats nam.
Het zag er zeer feestelijk nit. Al de leer
aren met den direcleur aan het hoofd waren
aanwezig. In zijn leuningstoel troonde als
regaerings-commissaris de geheimraad Kin.
Hg was in dekens gehuld. Zijn glad-gsseho-
ren gelaat was in ontelbare vouwen samen
getrokken. Hij bewoog zijn kin onophoude
lijk, zoodat den jongelui de schrik om het
hart sloeg. Want wanneer de geheimraad
in dekens op bet examen kwam, en op die
manier het gelaat bewoog, dan was het een
leeljjk teeken! Hij leed dan aan 't poo'ja
en was in de slechtste lnim tan de wereld
wat al heel spoedig de leerlingen moes
ten ontgelden. In zulk een geval was het dus
zeker, dat een groot deel voor het examen
zou zakken.
Uirioh deed het leed om zijn arme kame
raden, die door een dom antwoord den ge-
strengen hser boos maakten. Ook de direc
teur en de lesraars schenen bezorgd te zijn.
De toom van den geheimraad verschoonde
ook hen niet integendeel, hij stelde hen voor
de domheden van bon Irerlingeu aanspra
kelijk. - De geheimraad gaf een teeken bd de
godsdienstleeraar trad naar voren om het
gebed nit te spreken, dat aan het ixamen
voorafging, Z n toon klook zwaar en ern
stig. Den jongelui klcrnte in b»Dge verwach
ting htt hart,No verklaarde de geheimraad de
vergadering voor geopend Esq minuut later
deelde bij mede, dal Uirioh Hors. de een'ge
«as die vrijgesteld kon worden van het
mondeliDg examen °n tegelgk overband.gde
Mimi e, ,b™'e",e"ebe"?cn. .18'
;:™k,"e8 - *-
de grocte verwachtingen uwer leeraren be
geleid. Vergeet het nooit, dat gij dubbel
verplicht zij#, mat het U toevertrouwde te
woekeren. Wij laten u dan nu gaan, met
de hoop, dat gij de verwachtingen, die wij
van n koesteren, niet zult beschamen.*
U'rioh had slechts met een half oor ge
luisterd. To n nu de geheimraad grëindigd
had met rijn toespraak, boog hij verschrikt.
Daarna st<>p'e hij op zijn directeur en
leeraars toe en gaf hen in stommen disk de
hand| bij hoorde vriendelijk? woordan en g -
lukwenschen. Ebd paar minuten later was
hij reeds op straat, vervu'd met een eigen
aardig gevoel van vrijheid. Da wereld kwam
hem zoo schitterend voor, tot in het verbor-
genste hoekje bestraald door het goudlicht van
de zon, en de menschen vond hij zoo goed
en mild.
Werktuigelijk bladsrde hg tn een der boe
ken welke hij zooeven had gekregen, en zijn
blik viel op de woorden, daar door den di-
reoteor geschreven „arbeid is de bron van
daogd, arbeid is de balsem voor het bloed.*
„Neen,* daoht hg bij zichzelf, „liefde is
de bron van deogd en niets anders dan de
liefde; alle goedheid komt nit haar Hg
dacht aan zijoe moeder ea aan Vera en eeo
groote vr ugda d?ed zijn borst «wellen.
Al het geluk, dat het leven hem tot dusverre
had gebracht, dankte hij haar, van haar bad
hij den glans en de sohoonheid «ijner jeugd.
De arbeid had hem geboterd en zgn toe-
koms'baan geëffend maar zijn vrooljjk
hart en zgn ontvaokeljjk gemoed, welke
bem eerst als mensch waarde deden ver
krijgen, had bij ontvangen van de beide vrou
wen; moeder 'eu Verazeide hij zacht
voor zich heen in deze woorden lag de
bekentenis van sijn diepste geloof.
XL
Vera zag er sedert langen lijd, tot schrik
van Ulrich en zijne moeder, bleek en ver-
mo id oit; ondt r hare oogeu waren donkera
kringen en ze «'aarden zoo 'orgvol en zwaar
moedig, dat bet vrouw Horst angstig te
moede werd- Van 's morgens vroeg tot
's a7ondg laat zat Vera ain baar wark, dat
baar gansoheu tijd in beslag nsm. Wanneer
Opdes Leidschen weg te
UTRECHT, vven voorbij' dea Hommel,
wandelde dezer dagen een minnend paar,
blijkbaar alles om zich heen vergetend en
wie weet welke plannen voor de toekomst
smedende. Hierdoor hadden zij er d<nook
zeker niets van bemerkt, dat een jorge,
zenuwachtige vrouw met haastige schreden
achter hen aaukwam, terwijl den ve lief
den jonker een gedachte slag tegen het
hoofd trof, waardoor zijn hoed op den
grond vis). Woedend over dezen onver-
wachten aanval, keerde hij zich haastig
o®, doch bleef een oogenblik als verstijfd
van schrik staan, want zij, die hij toen
als eene furie voor zich zag, was.... zijn
aanstaande 1
Het tooneel d»t toen volgde, laat zich
denken, doch toen ook het bedrogen meisje,
dut weldra was iugelicht, hem ter verant-
woordirg liep en bem zijn slecht gedrag ver
weet, kreeg onzs Don Juan het toch te
benauwd, zoodat hij dan ook onverwacht
in de vaa t sprong en naar een voor
bijvarend roeibootje zwom, waarin hij lief
derijk werd opgenomen. Ziende dat htt
voorwerp harer wraik haar aldus ontsnapte,
keerden de vrouwelijke lotgenooten huis
waarts, waarbij zij zeker geen lofrede op
de trouw der mannen zullen hebben ge
houden.
Tan een 5-t al kinderen,
die Woensdagmiddag aan het //Stoeien4 ws-
reQ op de spoorbrug te MAASSLUIS, op
het oogenblik dat de ^rein binnenkwam,
moesten drie hun spselschheid met den
dood beboopen.
Een, het gevaar ziende aankomen, sprong
van de brug te water en werd gered, een
tweede ontkwam het, door plat op den
buik te gaan liggeD, waardoor de trein
over hem heen reed, doch de andere drie
werden onder de wielen vermorzeld.
Een hond, wiens eene poot
afgereden is en die op drie pooten nog
vroolijk het leven doorhuppelt, komt met
zijn baas in een café.
Alle hor.denliefhebbers betuigen hun
medelijden met het beest.
Een hunner vrmgt: Hoe is dat geko
men, meneer
Hij is met de St-iatsspoor op reis ge
weest, is het actueele antwoord.
Voor hen, die in het bezit
zijn van Jacib's Hum. PremieScheurka
lender, vermelden wij onderstaande trek-
kingslijst
In de le kbsse der staatsloterij no.
ze dan eindelgk ophield, deed Let hould haar
pffn en een doffe moeheid deed haar de polsen
kloppen. Het duurde weken eer zij em s uk
werk klaar bad, en wanneer ze het dan, moe
naar lichaam en ziel, «leverde en haar loon in
ontvangst nam. dan was het nauwelijks vol
doende de reeds weer gemankte schulden te
betalen. Want S ephsn's ziekte verslond
sommen, daar de dokter de zorgvuldigste
verpleging en do kostbaarste spijzen aanbe
val. Mevrouw Garnier kou naar haar zin
nog niet genoeg voor haar jongen doen en
zij, die het vresger niet passend voor de
dochter van eon geheimraad bid gevonden
om te werken voor loon, vroeg nu niet vaa-
wa«r de gelden kwamen die Yera van tijd tot
tijd inbracht. Hetg»ld moest er zgn,opdat baar
jongen niet de minsle ontbering zou behoe
ven te ljjden. Tera vond dat heel natuurlijk
en geen bitterhad steeg daarom in haar
«iel op zij hing immsrs zelf met haar gan-
sohe hart aan haar broerf Slechts een ver
lammende vrees overviel haar somwijlen,
dat sij plotseling niet meer in staat sou
kunneo zijn te werken. Daze gedachte mar
telde en kwelde haar. Zj pjnigdo haar arm
hoo'd er mee, wat er dau van hem worden zou
en vond geen uitweg io dit doolhof. Daarbjj
zag ze met angstige blikken naar Stephan,
die zich onrnstig op zjjo leger hoen en we-
derwierp.
Hg leed onder hare opoffering wellicht
nog m/er dan zij. Hij sprak geen woord,
maar too dikwijle zij san zjjn bed kwam, «tg
bij haar met treorige oog-n aan bd reelde
zacht h\re slanke handan.
„Kind, kind, je bevalt me niet," zeide de
wasohvroaw tot baar, „dat leven kunt gs
niet volhouden."
En wanneer dan op Vera's gelaat ean
mat glimlachje verscheen, werd Uirioh
angstig om 'thut. Toen eoh'er vrouw Horst
haar ronduit verklaarde, dat dit sloveD
haar ten gronde richtte en een einde hebben
moest, zag Vera haar troosteloos aan.
Da waschvrouw geloofde haar gediob'en-
gang te radon.
„Waarvoor zgn wij dan op de wersld, en
waarvoor hebben we onza vrienden, waaneer
die in den nood niet mogen helpen?
15036 fraaie Schilderijenno. 26 fraaie
Beelden (schoorsteenoruamenten.)
Ia de 2e klasseno. 6015 prachtige
Haardstellenno. 20129 Parapluie- en
Klsersiinders.
In de 3t klasse: no 12166 fraaie Fau
teuils; no. 12186 Sigarenkistjes.
In de klasse no. S032 Naaimachi
nes no. 12007 Speeldoozen.
In de 5e klasse: no. 2074 Fongets'
Dames- of Heeren-Rijwielen no. 9786
Salonlampen.
Vóór einde Aug. a. s. moeten de prijzen
zijn afgehaald.
B ij een derbewoDers van
de Grensstraat te AMSTERDAM werd in
bet midden van den nacht gebeld door
een meisje, blootvoet» en in nachtgewaad
gekleed. Het meisje was de zuster van het
dagmeisja dat daar diende en in eene na
bijgelegen straat woout. Met hare zus'er
in hetzelfde bed slapende, droomde zij dat
deze hare hulp vroeg, en iu slaapwande
lenden toestand verliet zij, zonder dat een
der huisgenooten iets gewaar werd, haar
bed en hare woning, om een wandeling ts
gaan maken door de stille straten. Zij
ontwaakte eerst toen zij aanbelde aan het
huis, wair des daags hare zuster dient,
De Tweede Kamer heeft Woensdag be
sloten dat de voetbiug ts VELZEN door
een stoompoutveer zal wordm vervangen.
Het besluit werd genomen met 88 Ugsu
twee stemmen.
De tijding, dat de Tweede Kamer met
nagenoeg eenparige stemmen het wetsont
werp tot verbetering van het Noordzee
kanaal had aangenomen, heeft in Amsterdam
allerwegen groote vrengde verwekt. Door
klokgelui werd de heuglijke gebeurteniz
aan de bevolking verkondigd en van me
nige woning werd de nationale vlag uit
gestoken.
Dezer dagen h»d te ARN
HEM op den Hommelschen weg een
treffend ongeluk plaats. Terwijl de moeder
van een ruim tweejarig kind zich een
paar minuten had verwijderd, kwamen het
kind waarschijnlijk lucifers in handen
althans het stond in een ommezien in
brand. Een drogist in de buurt kwam ter
stond om met een hoeveelheid lijnolie de
eerste hulp te verleenen, nadat de bran
dende kleertjes reeds met water waren
uitgebluscht. Door het schreien van het
kind is waarschijnlijk de vlam in den
mond geBlageo, zoodat de arme kleine
met erge brandwonden naar het Kinder
ziekenhuis moest gedragen worden,
's Avonds om 8 uur ie het kind daar
gestorven.
—Alkmaar, 7 Juni.
In den Gemeenteraad werd heden be
handeld het voorstel van Burg. eu Weth.
lot het verleenen van fiaancieelen steun,
door het nemen van aandeden lot een
bedrag van f 5000 in de ontworpen
Stoomtram SCHAGENZIJPE ALK
MAAR. Nadi t een voorstel om het bedrag
op f 10.000 te steller, was verworpen, werd
het vourstel van B. en W, aangenomen.
Go moet nu een paar weken rast nemeu,
kind, en wat je ontbreekt sohiet ik j9 voer.
Laat mij uitspr. ken, Vera, en wees verstan
dig. Mij i« het, Godlof, goed gegaan, want
de «aak loreert als nog nooit te voren en
breidt zich van dag tot dag ui'. Ea wanneer
dut niet verandert, snit ge zien,kinderen,*
meende ze laehsnd, „dan ben ik spoedig een
rijke vrouw."
Bat jonge maisja zsg donker voor zich
heen.
„Ergelaehtig goed is u, tante, maar oer
ik nw zuur verdiende penningen aanroer,
liever wilde ik neen noen,
onder geen enkele omstandigheid."
„Dat spijt me, spgt me oprecht Vera,
en ik had nooit geloofd, dat ge inij dat
zoadt aandoen
„Ik kan niet anders,* antwoordde Yera,
„ik kan bij God niet anders. Wees om
'8 h im ls wil niet boos op me. Het is ook
dat niet, wat me zoo verbazend terneer
drukt. Ik zie iets anders telkens nader en
n«der komen en koester greoten engst voor
dut iets. Voor Siephan te werken is mg
een behoefte geworden, miar de geiaebte,
dat wellicht alles om Diet zal zgn, dat bij
ons toch zal gaan verlaten, laat mg gaen
cogenblik los en verlamt zaijn krachten.
Wanneer gij wist, wat voor een meosoh hij
is; gij kent bem nauwelijks, tan 0, en daar
om kunt gj ook mjD smart niet begrijpen.*
„Tooh wel toch wel, mijn arm
kind; rk ken hem uit Ulriohs vertellingen, die
juist 100 over hem donktals gij.En wat het zeg
gen wil, iets wat men heel liet heeft te moeien
verlieaen,eob, Vera, gij weet immers,dat ik dat
reeds in mijn leven heb ov.dervo d n. Maar
gelakkig, het ie bij 1 nog niet aooverwant
anders had de dokter uw moeder wel eens
apart genomen. Daarom geloo! ik, dat gade
toekomst te zwart insiet en je nuttelooze
zorgen maakt.
„Ik hoop, dat ga gelijk moogt hebban,*
antwoordde Vera bekommerd.
„Doe me een p'ei/.ier kind en heb
nu eens de go dhe d een poosje vacantis
te nemen; later kuDt ge mijnentwege weer
zco hard werken ah ge wilt, en mij de
geleend: torn weer (oi den laatstenpenning
