Brieven uit de Maasstad.
Verlossing
43ste Jaargang No. 3427.
Moord te Leiden.
Soniacr 25 JTTWT IflQQ
RAMT.
TWEEDE BLAD.
Rotterdam, 22 JUI1i 1899.
CLXXXV.
Err. stige feitea woningtoestanden.
Er is een ontwerp van wet betreffende
de woningtoestanden bij den Raad yan
State ingekomen, zoo meldende bladen,
en zij weten er bij ie voegen dat dit ont
werp teleurstelt diegenen welke van de
Rsgeeriug zelve zeer duidelijke voorschrif
ten omtrent de aan een woning te stellen
eischeu, althans minimum eischen, hadden
verwacht. De Regeering toch laat het ma
ken van die voorschriften over aao de
gemeenteraden, alsmede de bevoegdheid tot
onbewoonbaarverklariDg, zelfs nog m;t de
verzachtende en ster rtkbare bepaling, dat
Burgermester en Wethouders dispensatie
kunnen verieeneu. De wet no mt alleen
de punten, waaromtrent da Raad eischen
ksn stellen.'
Gelukkig is er tegelijk een Gezondheids
wet ingediend, waarbij gezondheids-com
missies worden ingesteld, die bij het vast
stellen der bepalingen ontreDt da wooing-
eischen en de onbewoonbaarverklariug door
den gemeenteraad moeten worden gehoord
eu die gevraagd en ongevraagd van advies
kunnen dienen.
Voor Rotterdam lijkt esn strenge
nieuwe wet niet bepaald noodzakelijk, op
het gebied van woningtoestanden zijn wij
hier niet in zoo ernstige toestanden als,
bijvoorbeeld, Amsterdam. In de laatst» tien
jar« i zijn hier heel wat smalle bunrtjssdoor
de iuterventie van den raad weggebroken
en wat er voor in de plaats gekomen is,
mag gezien worden, breed en luchtig de
straten en niet meer zoo kazerneachtig vol
kamers de haizen.
Maar 't is toch nog lang niet zóó als
't behoort te wezen. Wij laten nog daér
de eenvormigheid dier lange slierten bleeke
straten, zonder ién enkel kleurig geveltje,
hopeloos van 't zelfde typ1die aan de
bewoners zeker niet den indruk van iets
opgewekts, iets blijs kunnen geven wjj
klagen niet over de opvatting dia domineert
bij den bouw van het inwendige steeds
zijn hier arbeiderswoningen bedoelt, 't zij
terloops opgemerkt buiten en behalve
deze eigenaardigheden zijn er nog fouten
te over aan te wijzen.
In Rotterdam wordt het gulden vak van
huiseigenaar diuk beoefend. Men beweert
hier, dat één menschniet meer dan 99
huizen mag bezitten en voor den ongeluk
kige die het wsgen dorst zich een hon
derdste aan ta schaffen, fantaseert de volks
opvatting waarschijnlijk vele zware straffen.
Een honderdste huis most geschreven
worden op naam van des eigenaars vrouw,
ol van dieos tante, of wel op een ffnom
de plume."
Niettemin zijn hier vele goede luiden,
die dik genoeg in hunne huizen zitten om
een behoorlijk bestaan te viereo en nog
wat over le leggen óók. In onze steeds
groeiende stad zijn haizen geworden als
effecten, dalende eo rijzende met de markt
FEUILLETON.
14.
XVII
Mevronw Gander was bang voor het be
slissende oogenblik, o'aoboon zij zich telkena
en telkens weer voor oogen plaatste welk
een groot geluk dit huwelijk van Vera zon
ego. En toch toch P Maar de tijd drong,
en daar zij zichzelf van een martelende on
zekerheid wilde bevrijden, besloot zij de be
slissing zoo spoedig mogelijk nil te lokken.
Zij had er eerst aan gedaeht Vera door
Cbris'ine in het salon te laten roepen, om
baar daardoor reeds te kennen te geven, dat
er ieta bijzonders zon geschieden; dan zon Vera
in zekere mate voorbereid tijo. Maar mevroaw
bezon zich. Zij wilde liever «elf naar Vera
toe gaan, want sij voelde dat zij degene was,
die een verzoek had te doeD. Zacht
opende z0 daarom de deor.
Het meisje, dat over baar borduurwerk ge
bogen zat terwijl de Daald kleine steekjes
deid en in gedachten verzonken was,
val onwillekeurig een kreet toen ze plotse
ling baar moeder in baar zwartzjjden kleed
als een beeld onbeweeglijk op den drempel
zag staan,
„Neem me niet kwalijk,* zeide do moe
der schuchter.
Vera zag baar «wijgetid aan en voelde
hoe bet bloed baar naar het hoofd
"'"ja* antwoordde ze eindelgk, terwijl g
de'woorden zeer langzaam uitsprak, ,gg
mij inderdaad—," zij brak evenwel af en stond
plotseling voor baar ®oed8r
„Moeder, wat scheelt u. Ik n«
dat n mij iets hebt te z. ggen. Laat ons
om godswil niet zoo schuilhoekje «P«'en-
Noenneen," antwoorde "f"011*
Garnier. .Gjj hebt volkomen geU,k ik
kom voor een ernst.ge zaak. En terwji
zij een opgewrkl gelaat trachtte
gig «|j toert: is trBB"S 18,8
en waarin men speculeert en handeldrijft.
Aeer vele eenvoudige timmerlieden heb
ban in de buitenwijken lrppen grond ge
kocht en dasrop in ongelooflijk korten
tijd oen massa woningen gezet.'t Kapitaal,
daartoe benuodigd, wordt geleend en nadat
de bouw is afgelocpen, zijn er altijd kleine
bezitters te vinden, welke de huizen over
nemen, goede winsten toestaande aan de
bouwers, die dan de ltening eflossen en een
mooie verdienste opstrijken. De kooper
ervaart dan, na een bezit van één of twee
jaren reeds, dat de noodig geworden repa-
ratiëa overal, een goed stuk van de
winst, die hij zich voorstelde te genieten,
opslokken. Zijn tffecten dalen, de procen
ten worden minder, van de gehoopte 8 of
9 procent wordt het winstcijfer benedeo
Rijkspostspaarbanklaagte Zoo zijo er een
massa lieclen door de „revolutiebouwers*
beetgenomen en zoo vliegen er dagelijks
nog schuldeloozen in.
Maar veel erger nog zijn er de bewoners
aan loe. 't Is sl een gemeen plaats gewor
den te klagen over het feit dat de huur
prijzen zooveel h oger en de woningen
zooveel ousolieder geworden zijn. „'t Tocht
waar je staat, 't regent binn.n even hard
als buiten, je kuut elk woor 1 van de buren
verstaan, met één fermen vuistslag heb je
een deor uit de scharnieren geslag n enz.
enz.' Inderdaad zonder overdrijviug
de arbeiderswoningen waarvoor tegenwoor
dig een veel hooget weekhuur wordt ver
langd dan vroeger, zijn niet meer bedompt,
m»ar al te luchtig de eischen zijn over
de strenge bygiene heengeduikeld en a.u
de overzijde terfcht gekomeo. Ea we zijn
er nht op verbrterd; esn strenge woning
wet zon te dien aanzien ook voor Rotter
dam geen laxe zijn.
Maar dit geldt niet uitsluitend voor de
arbeiderswoningen. Ook de nieuwe huizen
voor den gegoeden burgerstand zijn uit
een oogpunt van welstand mioder dan
vroeger. Zeer elegant, zeer fraai, met groote
kamers ea suite, met badkamer, meiden
kamer, logeerkamer, alles even opgepronkt
en met evenveel mooi voor 't oog. Maar
dat is zeer oppervlakkig-mooi, mon noarnt
dat hier HJgsch, wat een leelijke vergelij
king is, omdat 't niet waar kan wezen
dat Hagenaars zoo heeltnml voor uiter
lijkheden leven.
Een goede kennis van me overge
plaatst in ambtelijke betrekking naar Rot
terdam is er aan 't woning zoeken
gewei st en hij is na veel moeite geslaagd.
Vermakelijk was h*.t hem zijue ervaringen
te hooren vertollen. Hij die uit een d galijk
huis in een provinciestad kwam, voor
driehonderd guldeu per jaar had hij er
een ^kasteel 1 vond hier, raisoa van
vier, vijfhonderd gulden, „inrichtingen"
waarvan de oppervlakkige luxe en da oade-
gelijkheid hèm vooral oumiddelltjk opvielen.
Zoo'n buitenman voelt dadelijk den tocht iu
gesloten kamers, hij zi;t onmiddellijk het
behangsel bewegen door de windstrooinpjas
welke door de reten in de steenen wanden
dringeD, hij bemerkt zonder verwijl dat
het heele huis dreunt en beeft als hij sijn
voet neerzet. Hij heeft heel lang geaarzeld
en gezocht en tenslotte heeft hij maar
gehuurd. Naar zijn smaak is 't er nstuur-
waerover ik met je wensch te spreken,
maar bet is tegelgk iets goeds ook. En
omdat ge niet van lang praten houdt eu
je onrast ook mij onaangenaam is, zal ik hst je
maar roniuit «eggen: iemand heeft aan zoek
om je hand gedaan. Wie die iemand is,
kunt ge wel raden."
Vera's voorhoofd fronste sich. Mevronw
Gatnier eag, hoe haar doohter beefde en de
kleine handen krampachtig wrong en boa
haar oogen onnatuurlijk groot werdeD. Zij had
esn klein oogenblik bet gevoel alsol zij bet
arme kind onmeedoogend pijnigde.
„En wat hebt ge dien iemand geantwoord
vroeg Vera en haar stem beefde.
„Ik zou met n spreken, eu morgen komt
hij uw antwoord balen."
„En hebt n hem hoop gegavon P*
„Wanneer ge dat zoo nitdrukken wilt,ja.
Ik was zeer gelukkig met zijn aanzoek. Dat
heb ik voor hem niet onder stoelen en ban
ken geschoven; want zie
„Gij zoudt gelukkig zijn en aan mjj
hebt u natuurlijk niet gedacht, mijn ge-
lokhaar toon klonk hard en snij
dend „weegt bij u niet «waar genoeg
Moeder moederschreeuwde
ze plo!seling luide en baar met moeite be
waarde lelibebeersching liet haar in den
steek, „wat verlangt u van mij, waarom
wilt u mjj voor mijn geheele leven onge
lukkig maken P Ik ben nog zoo jong
zoo jong
Zij sloeg de fijne, blanke handen voor het
gelaat en weende hartstochtelijk.
„Kind kind stamelde raevroow Gar
nier bewogeD, en ze trachtte Vsra's vingers
weg te trekken en streelde ze.
Deze echter zeg baar dreigend aan.
„Neen neen. ik kan niet I Ik kan niet,
moed-sr, het is me onmogelijk/*
Uit mevroaw Garnier's trekken was bjj
deze woelden elk medelpden geweken; sl ebt»
een hulpeloote tohrik was daarop te lezen.
Ik wil ook niet voor u vertorgen houden,
waaromik kan niet, omdat ik mei mjjo
seheeie ziel, met mijn geheele ziel moeder,
een ander liefheb." En heel ztcht, terwijl
over baar gelaat een vluchtig lachje gleed
zeide zijben de verloofde van Ulnob
lijk nitt.
Ah hij krammen wilde slaan voor de
schilderijen voelde hij geen „grond", of
wel de kram schoot naar binnen met den
hamer er bij. Zijn degelijke mahoniehouten
meubeli-n „sloegen uit" van de vochtigheid.
Als hij of zijn vrouw door de kamer
lieper, rammelden de zilverkast en de
po-seleiokast om het hardst op den swie-
penden vloer. Op een avond kwam een
stuk van het phfoud op de soupertafel «al'eo.
De deuren waren voor een deel niet
dicht te krijgen en voor h-t overige wron
gen zij zoo dat het openmaken een heele
krachtoefening was. Allerintiemste fluister
gesprekken van buren drongen tot hen
door eo mijn vriend had daarin aauleiding
te gelooveD, dat ook zijn gesprekken Diet
in zijn huiskamer bleven.
Maar Datjes was het, o, keurig De be
zoekers van buiten waren er.over uit zoo
echt chic de kamers er uitzagen en zoo
mooi de meub.ls 't deden tfgsn de rood-
behangen muren en de in t>on beschil
derde plafonds.
»Wij hebben een bouwcommissie, die
alle nieuwe gebouwen keurt, maar het
schijnt dat de eischen die zij stelt, niet
zeer hoog ga>n en dat zij al tevreden is,
als er geen dadelijk gevaar voor inzakken
bsstaat.' Deze felle klacht is van den
vriend van buiten en er is bij alle over
drijving wel wat waars in zijn klacht.
De schuld van het gehsele huizen-drama
ligt tenslotte echter minder bij haar, dan
bij de speculatiezucht der ondernemers.
De commissie kan tegen een zoo forschen
stroom van oppervlakkigheid moeilijk
oproeien en zij zal dus ook hare eischen
wel wat hger zijn gaan stellen. Dat is na
tuurlijk. 't Is niet goed, maar 't is be
grijpelijk.
Wij leven in een tijd van vervalsthin-
gen, ook de huizen wordeD vervalscht. Een
wetgever die de woningtoestanden inder
daad verbeteren wilde, behoorde btraffen
te eischec tegen de revolutiebouwers even
goed sis hij straffen vraagt voor verval-
schers van boter eo andere levensmiddelen.
Misschien wiren de woningen wel in de-
ze'fde wrt te brengen, woningen zija im
mers levensmiddelen pir excelleoce
Al geruimea tijd is er geen Btukje land
in een cirkel van een half uur obq de
uiterste bebouwde gre.tsen van Ritterdam,
dat niet in handen van speculanten is.
Daar wordt mee gehandeld en gespeculeerd,
telkens gaat het waardecijfer eenige pro
centen vooruit totdat tenslotte h:t land
iu handen komt van iitd n die 't een
poosje kannen uithouden ea die bouw n 't,
als de kans Bchoon is, vol huizen, min
der bedoeld om bewoonbaar te wezen, dan
om ze dadelijk weer te verkoopen, aan
luitjes die kapitaal over hebben. Da»r lijdt
natuurlijk hst architectonische mooi ever-
zeer oader als de inriohting van 't interieur.
Ea zoo wordt de degelijke oudi etvd
omhuld met een kleed dat feitelijk niet
anders is dan een lippeopak, heel aardig
uit de verte, maar 't mag niet op de
keper beschouwd worieu. Dan is 't vas-
tenavondsnood
X>,
Hoist-*
Mevrouw Garnier 9t»rrd9 bij deze beken
tenis Vera verbluft aan. Op alles had ze
gerekend alleen daarop niet. De eenige
doohter van den geheimraad Garniarverloofd
met dien jongen een waschvrouw das lii
der familie dat had «e «ioh niet kan
nen voorstellen. D.t er een zoogenaamde
kalverliefde had best an, dat was haar n;et
onbekend. Maar dat die mensohen van Vera's
onschuld zoozeer misbruik hadden gemaakt,
vond se ongehoord; was dat nu de dank er
voor 'dat zij dat schepsel steeds als haars
gelijke had behandeld.
Èan gloeiende haat tegen die mensehen,
die haar nu de nederlaag dedea lijden, ver
volde haar. Door hun toedoen zon ze het
res'je van haar hoop op geluk en voorspoed
moeten begraven- Haar geheele persoon
verzette «ioh daartegen. Veras huwelijk
mit neef Matihias was de eenige redding
en aan dat anker had ze ziob vas'g klemd.
O, 't was niet om haarself, 't was vóórhaar
jongen en ook omdat ze zich telkens bad
voorgepreekt, dat Vera's toekomst verzekerd
was,"— wees ze alle medelijden grof van
«ioh. He» was eenvoudig haar plicht, bet
dwalende kind den rechten weg te wijzen,
niet met strengheid, want dan ion het on
heil reker grooter worden, en trots en te
genstand rouden wakker worden geroepen.
Zij moest met andere wspens atrjjden.
„Vera, mijn lieveling, doe me dat niet aan,"
antwoordde ze na een lange paoze. „Over
mij zelve wil ik niet pra'en, ik ben een ou
de, gebroken vrouw, en wat verschil is er
in of men mij vandaag of morgen naar het
kerkhof draagt, D.t het mij den doodsteek
sal geven, daarover behoelt gij a geen zwaar
hoofd te maken«aar StephaD, wan
neer ik aan Stephan denk en toen «ij
den naam van haar zoon uitsprak en aan de
gevolgen van Vera's weigering daoht, die hem
het eerst toudn treffen, toen gaf zij zich
asn haar wanhoop over. Nzeen oogen
blik was ze weer kalm.
„Neen, neen, ge kunt bet niet doen. Gg
hebt bem immers zelf soo lief en hg jon.
Ach, door den hemel is ons de weg aange
wezen en wederom gaf se ziob aan
Binnenlandsch Nieuws.
In de Van der Wertfstraat werd Dius-
dag in den laten avond een hoogst trearig
drama afgespeeld. Zekers Hsrtevelt, ten
ongeveer 60-jarig uitdrager, te goeder naam
en farm bekoud ingezeteup, stond met zijn
vrouw en 20-jarige dochter aan de deur
zijner woning, toen de voormalige minnaar
dezer laatste, eea 18-jarig hsringvisscher,
genaamd H. v. W., iu het gezelschap van
zijn broeder en eeu paar kameraden heen
en weer langs de woning trok en de familie
H. herhaaldelijk sarde. Ofschoon Yan W.
toen door een paar omstanders met geweld
werd verwijderd,wist hij zich op eeo ge
geven oogenblik los te rokken, stormde
tos op den ouden man, die ongelukkig
geeB gevolg had gegeven aan 't verlangen
zijnar lamilieleden om zich binnenshuis te
begeven, en bracht drzen met een brood-
mis drie steken toe, in schouder, hoofd en
bnikstreek, met het trearig gevolg dat
deze bijna onmiddellijk daarop dood ter
aards stoitte.
De jeugdige misdiJiger, die merkbaar
onder deu invloed van sterken drank ver
keerde, meldde zich daarop uit eigeo
beweging bij de politie asn en bekende
het misdrijf.
Hij werd vervolgens in arrest gesteld
en zal naar 's-Graveuhage worden over
gebracht om ter beschikking te wordeu
gesteld van den officier van justitie.
Onbekend is de drijfveer tot de euvel
daad, daar Vaö W. zelf de liefdes
betrekking had afgebroken met de dochter
van zijn slachtoffer.
Donderdagochtend is ook een broeder
van den moordenaar in verband met dit
misdrijf en die verdacht wordt den versla-
gene mede te hebben mishandeld, in arrest
gesteld.
Vergadering vandenGe-
meenteraad te Haringcar^pel, deu 21
Juni 1899.
Tegenwoordig all» leden.
1. Nadat de vergMeriug door deu
voorzitter is geopend, worden de notuleu
der vorige bijeenkomst voorgelezen en goed
gekeurd,
2. Door den voorzitter wordt meege
deeld, dat bij de op 20 dezer gehouden
verificatie der kas van dan outranger dezer
gemeente in kas is bevonden eeDe som van
f 1423.19. Voor kennisgeviog aangenomen.
Eveneens wordt voot kenuisgeviug aange
nomen een schrijven van den Ingenieur
d-r Ti legraphie, houdende mededceliog,
dat dtn 20 dezer een begin zal worden
gemaakt met den aauleg der electrische
geleiding n&ar Dirkshora.
3. Wordt ter taful gebncht het inder
tijd aangehouden verzoegschrift van de
Groentsn-Vereenigiug ^Waailmd en Om
streken" binueu deze gemeente, om bij de
vaststelling van het tirief voor het bestel
bon der telegrammeo, voor de geheele
gemeente een gelijk of zoogenaamd uni-
formtaritf in te voeren.
De roorzitler verklaart zich tegen een
uniformtaritf, uit vrees voor de fiaauciëjle
haar droefheid over.
En p'otseliog verviel ze in nog opgewonde
ner baudtlicgen, ze wierp sieh voor Vera
op de knieën, wrong de vermagerde handen
en kreet, dat ze zich van het leven zou
berooven, aoo dadelijknog in dit nur.
Zij kon het niet overleven zij zou er
beslist door ten gronde gam.
En toen Vera haar onbeweegljjk aanstaar
de, brak «b ia een dwaas laoben uit, sprong
van dan grond op, snelde op het geopen
de venster toe en boog sieh ver over de
veosternts heen naar buiten-
Vera trok haar met een snelle beweging
achteruit. Alle klenr waa van haar
gelaat geweken. Zij aidderde en drukte haar
mojder werktuigelijk tegen ziob ean. Geen
woord werd er gesproken. Maar Vers's oogen
werden nog grooter. Zg had de lippen vast
op elkaar gedrukt. Het sneeuwwitte gelaat
scheen doorziohtig haar adem ging swaar
en moeilijk.
Nadat mevroaw Garnier sieh hersteld had,
begon se opnieuw„Gij znlt mg dat niet
aandoen, spreek slechts dat ëéne woord
En aij keek Vera vleiend en deemoedig aan.
Hat arme kind was overwonnen. Zg knik
te zonder een woord te aeggen.
Toen haar moeder haar omhelien wilde,
kwam op haar door het igden verwrongen
gelaat een trek vaa angst en afschuw.
„Neen neen, neen!" schreeuwde ze,
„dat niet, dat niet
Toen ze alleen was, leunde ze legen den
deurpost, De schemering was ingevallen en
balde de kamer in 't halidonker. 'Zij vt .arde
naar bniten, waar de duisternis ulkens
grooter en grooter werd- Alle gevoel soheen
iu haar gedood. Het was haar alsof tij ge
storven was. En ofschoon «ij natuurlijk
leefde baar innerlgk, dat voelde se, was
gelijk een graf, waarop geen enksl sprietje
meer groeide en geen bloem meer bloeide.
En zg sug er zoo hopeloos uit, dat esn
ieder dadelijk «on hebben begrtpeo, dat ze
niets meer van het leven verwaohtte.
XVIII.
„Waarde nee! I*
Ik heb volgen8a*fspreak met Vera gesproken
gevolgen, die daaruit voor de gemeente
zullen ontstaan
De heer Bijpost is voorstander van het
onitormtarief en geeft in bedenking het
bestelbon te bepalen op bijv. 40 ceut per
telegram. Mocht dit voor de kom te htog
zijn, het dekt dan allicht het t-kort voor
de buitenwijken, waardoor de gemeente
geen schade lijdt.
De heer Keesoro en de Voorzitter
vinden 40 cent veel te hoog, waarop de
heer Bijpost zegtwanneer wij tegen eeu8
belooning van 40 cents per telegram
iemand aanstellen voor het bezorgen van
telegrammen in de geheele gemeente, ge
loof ik, dat dit kan geschieden zonder
nadeel voor de gemeentekas, 't welk door
den heer De Jongh beaamd wordt.
Voorzitter lacht eeu tarief als door den
heer Bijpost bedoeld wordt, niet toe liever
dan hierop in te gaan, zon hij willen voor
stellen deze zaak andermaal aan te hondea,
vootloopig het gewone tarief in te voeren
en eerst nadat de telephoon eenigeo tijd
voor het pnbliek zal zijn opengesteld en
de fioanciëcle gevolgen van eeu oniform-
tarief eeoigssins kunnen worden bepaald,
het verzoek der groentenvereenigiug in
nadere behandeling te nemen.
Op deze voorwaarde wordt het voorstel
van den Voorzitter aanvaard,
4. De Voorzitter deelt mede, dat da
kosten van het verven der school eu onder-
wijzerswoning te Kerkebuurt door den ver
ver G. Klaver te Tuitjeoboru ziju opge
nomen en begroot op hoogstens f 109.
O.ider aannemiug vcor kennisgeving wordt
gotdgevonden het bedoelde werk te doen
uitvoeren.
5. Hierna komt wederom in behande
ling het in de vorige vergadering aan
gehouden punt„belooning voor de
hooistekers", waaromtrent de Voorzitter
voorstelt, twee personen ti benoemen
voor de geheele gemeente, op eene jaar
wedde van f 40.De heeren De Jongh
en Grojt achten het in verband met de
groote uitgestrektheid der gemeente beter
vier personen aan te stellen en de belooning
te brengen op f 12.50 voor ieder. Dit
voorstel wordt aangenomen, waarna benoemd
worden voor DirkshorD,Woudmeer,Kal ver
dijk, Kerkebunrt,Tuttjenhorn P.Dekker Pz.
eu P. Tesselaar Pz., en voor Scbagorwaard,
Slootgaard, Speketer en WaarlandP.
Gevers en P. Hoedjes,
6. Voor kennisgeving wordt aangeno
men de mededeeling des voorzitters, dat de
liggers en kaarten van de wegen na twee ja-
ten san het Gouvernement te zijn geweest
om te worden onderzocht, voor eeriige da
gen terug ontvangen zgn, met eene Dota
van aanmerkingen van 15, zegge vijftien,
bladzijden. De bedoelde stukken ziju aan
den outw»rper, den heer Swagerman te
Bovencarspel, verzonden, met een atschrift
der nota van aanmerkiugen, en met veizoek,
zoove»! mogelijk aan de bedenkingen
tegemoet te komen.
7. Op voorstel des voorzitters wordt
gunstig beschikt op een vetztek van Nael-
tje Kos, aan het Verlaat, om haar voor
rekening der gemeente eeo nieuw kunst
heen ot beugel te verschaffen, waarvan de
kosten volgens advies van den gemeente.
mtar verzoek n ons morgen niet te beioeken.
Tot uwe garnststelling voeg ik er evenwel
aan toe, dat uitstel geen afstel is. Integen
deel na bet eerste onderhond, dat ik met
Vera had, is zij besloten n hel jawoord te
geven. Waarom ge n dan onder deze om
standigheden niet moogt laten zien P zult ge
vragen. Daarop antwoord ik dat het kind
zioh in zaik een opgewonden toestand bevindt,
dat ik haar eike aanleiding tot emoties wil
sparen. Want, om h9«l oprecht te sijn,
<y heelt neg een sehoolmeisjetliefde. Gij
weet wel, dat zolke mst ieder jong meisje
bet geval ie eer ie trouwen gaat. Hg
heetÖlrich Horst. Om maar niet over al
de redenen, die tegen een dergeljjk hnwelgk
oestaan, t« spreken, heb ik het haar
trachten duidelijk te maken, wat de toekomst
haar aanbiedt en sooals ge ziet ait hst re
sultaat, met goed gevolg. Zij begretp, dat
eene verloving, dia nog minstens een tiental
jaren sou moetan dnren, op s'n saohtst ge
nomen bespottelijk zon zijn. Hoewel ik er
verre van ban een dergelijke lietde den
noodigen ernst toe te kennen, weet ik
toch, dat zolk een jong meisje met zacht
heid en medelijden behandeld wil zijn, wan
neer ze van de soogeDaamde groene liefde
afscheid neemt. Het is een eigenaardig ding
zoo'n aeisjeahart, dat eischs een spirte
behandeling. Probeer 'r niet die kalverlteide in
oen bespottelijk daghoht te stellen, want ge
zoudt bepsald groot onheil stichten. Ik geloof
niet daidelijker behoeven ts worden, 't Tnema
is al reeds onverkwikkelijk genoeg. Wan
neer ik d nu een raad mag gevon, dan is bet
dezen, respecteer hare gevoelens voor haar
jeugdigen minnaar; spreek ridderlijk over
hem zooals in nw natuur ligt, en ge suil
zien hoe Vera het n zal belconen. Want
ze is in den grond van haar hart een zeer
trotseh schepsel je maar zal, dat verze
ker ik n, een uitstekends vrouw zijn. Zoo
veel mag ik als moedor wel van haar zeg
gen. Over drie dagen verwacht ik n en dan
znlien wj de ver.'oving in iniiemen kring
vieren. —Stephan zal, zoo is Vera's wensen,
alken de ondertrouw-aankondigiDg ontvangen.
Ik heb daar niets op legen en voeg me er
gaarne in, daar ik mijn joBgen iedere opwin-
1
