Bit lil-, Aliirtiiiii- k Lailliivllai lioerenbloed. Donderdag 10 Augustus 1399. 43ste Jaargang No. 3440. Bureau: liaan, II 4. UilgeverP. TRAPMAN. Medewerker: J. WINKEL. Bij dit nummer behoort een Bijvoegsel. GemeenteSchagen. Be keil dmakfnjten. TCTLTTTET Binneniandsch Nieuws. COURAfll Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden A 1)VERTENT1EN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.6G. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Bij den Burgemeester dezer gemeente zijn inlichtingen te bekomen omtrent een in het badhuisje aan de Schagerwiel gevonden iNililieleri hor-loge met lietting-. "Vasth.ood.eri van Eenden. Burgemeester en Wethouders van Scbagen Gezien art. 45 van de Politieverordening dier gemeente Brengen bij deze ter algemeene ken nis, dat vanat heden tot en met één October a.s. de eenden binnen die ge meente opgesloten of gehokt moeten worden. Nalatigheid is bij de politieverordening strafbaar gesteld met eeno boete van ten hoogste f 25.of hechtenis van ten hoogste zes dagen. Schagen, 1 Aug. 1899. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S. BERMAN. De Secretaris, DENIJS. BURGEMEESTER cd WETHOUDERS der Gemeente SCHAGEN; Gezien art. 219 2de alinea der Wet tot regeling van de samenstelling, inrichting en bevoegdheid der Gemeentebesturen, brengen ter kennisse van de ingezetenen, dat de rekening dezer Gemeente over bet afgeloopen dienstjaar 1898 ter Secretarie voor een ieder ter lezing is nedergelegd vanaf beden tot en met den 23 Augustus e k.t van des voormidda'gs tien tot des namiddags twee ure, en betzij in druk, betzij in afschrift, tegen betaling der kosten algemeen verkrijgbaar wordt gesteld. Schagen, den 9 Augustus 1899. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S. BEllMAN. De Secretaris, DENIJS. Festival te Winkel. Zelden zal op een eersten kermisdag te Winkel zooveel volk zijn geweest als op Zondag 6 Augustus, toen Winkel's Fanfarecorps met 13 znstervereeDigingen den dag herdacht, waarop het in 1889 is opgericht. Van allo kanten kuamen ze des morgens aan, de 265 werkende leden FEUILLETON. der fanfare-en harmonie-gezelschappen, van alle kanten ook kwamen de vile vreemde lingen opdagen, die van hst Festival wilden profi'eeren en wurvan zeker wel da mets ten zijn aangevoerd door de stoomtram Schagen-Wognum, die door de uitstekende dienstregeling voor dieo dag zeker wel het msest lot de groote drukte hteft bijge dragen. Te 10 uur had de ontvangst der deelnemende gezelschappen pliats door de Feestcommissie op hA feestterrein. De Voorzitter der Feestcommissie, de heer A. J. Onnekes, heette allen welkom, hij noemde een dag als dezen een schoonea dag, een waren feestdag gewijd aan de beoefening der kunst. De muziek is altijd een machtige factor geweest ter bevordering van het kunstgevoel, voor aankweeking van den kunstzin en verfcooging van het levensgenot. De muziek vereenigt schoon heid met vermaak, en plant, zooils Tolstoï het uitdrukt, de gewaarwordingen van het verstand over op hst gevoel. Het dienen der kunst in broederlijke eensgezindheid voert tot het hoogste geluk, het verheft den mensch en beurt hem op in droevige omstandigheden. Waar harmonie der toneD is, daar kan geea wanklank zijn, daar kau niemaud doof blijven voor hel schoone, daar moet liefde tot en verede ling door de kunst plaats hebben. Met den wenscb, dat de bijeenkomst te Win kel aan het schooue doel b-vorderlijk mocht zijn, verklaarde de Voorzitter het feest voor geopend en gaf het woord aan den heer Egmond van Enkhuizen, die Winkels Fanfarecorps met zijn 10-j uig bestaan feliciteerde. Hij wees op het sacces, dat 't corps tot heden gehad heeft op 'i in do statuten ui'gediu&te ^bevorde- ring van 'r muzikale leven" en huldigde hel door ambiediag van aen keurigen krans. Achtereenvolgens werden hierna verschil lende gezelschappen opgeroepen tot formee ring van den optocht. Deze was in drie deeleu gesplitst, voor elk van welke, drie leden der feestcommissie liepen. Om half elf ging het voorwaarts door de Bos naar den tuin van den heer Abr. Sloos, welke tuin zich voor de zwenking van de lange rij uitstekend leende. Natuurlijk werd hier eenige oogenhhkken halt gehouden en weerklonken de opgewekte tonen der instru menten, hiermede hulde brengeude aan den van zijn ongesteldheid genezen Eere- voorzitter der Feestcommissie en diens Echtgcnoote. Van hier ging 't weder door de Bos naar 't Westeinde tot 't huis van den heer F. Kes, die zijn erf beschikbaar had gesteld en waarop de optocht keerd- 4. Just vertelde verder „Dsar gingen ze, die rooda bonden; ze schreeuwden zoo luid els bun longen hei maar gedoogden en drukten bon knieën met zooveel geweld legen de flanken hunner paarden, dat deze als ware dnivels voort joegen. Barmhartige God Na wist ik wat er gebeurd was I Nog buiten adem van mijn bard loopen, stond ik na een paar minuten vol afschuw en medelijden voor de lijken van mijn beide reisgeeellen. Mijnbeer Teil lag met verbrijzelden schedel naast zijn vrouw; zijn vrouw had een kogel in de borst; zij was naast haar paard, waar zij waarschijnlijk op had willen springen, neergeschoten. Beiden moeten onmiddellijk dood zijn geweest." Er ontstond een panse. De assessor zweeg, door smart overweldigd; de aoder sebeen zijn eigen opgewondenheid eerst meester Ie moeten worden eer hij verder kon vertel len „Ik legde bet Ijjk van de vrouw naast dat vsn haar men en bedekte beide met paatdedekensmijn best te doen om b6t geweken leven weer op te wekken, dat zag ik dadeljjk, zou tevergeefs zijn geweest. De paar duizend dollar, die mjjnbear Teil in den loop der laafste jaren bjjeen had gegaard, waren verdwenen slechts de pipieren van bem en die van zijn vrouw, die hij eveneens bij sich plaeht te dragen, had men hem ge laten, zij hadden voor de roovers geen waarde gehad. Ik nam de papieren mee hier zijn zij en zadelde mijn vetmoeid paard om maar zoo spoedig mogelijk dat onveilige land Ie verlaten. De beide andere paarden en de pakkage nam ik mee. Reeds den anderen dag bereikte ik het Fort ScoK; ik had vier-en-twintig uur lang in den zadel gezeten en nat noeh droog genuttigd. Aan den bevelvoerenden officier merkte ik dade lijk melding van alles en verzocht om spoe dig onderzoek. Ik weid goed behandeld, men paste mij en mijne paarden op en op den tweeden dag na mijn aankomst brccht ik in gezelschap van een gewapende troep weder een bezoek aan da noodlottige plek. Wij vonden het onherkenbaar overschot der dooden i de roofdieren hadden de beide lijken veraoheurd, daarenboven had ik vergeten het vuur uit te dooven en de wind had von ken op de dekens gewaaid en zoodoende was een gedeelte der lijken Verkoold- Maar ge- lokkig kon de identiteit der gedooden nog worden vastgesteld; wij gaven ze een ohristelijke begrafenis en keerden dan naar het Fort Scott terug, waar de papieren van overlijden werden opgemaakt. De paaiden en de verdere eigendommen awer ouders verkoobt ik op hat fort en da tros ging ik op weg en bereikte zonder verdere gevaarlijke ontmoetingen den Missoort, waar ik mgn eigen paard verkocht en eindelijk in den trein stapte om Daar New-York en vandaar naar Earopa terug te koeren." Jast greep in sjjn borstzak, haalde het zelfde loeren tasebja (e voorschijn en nam daar een pakje banknoten uit. „Hier is bet b drag dat de eigendommen van uw ouders hebben opgebracht ik geef bet aan n, als den oenigen en rechtmatigen erfgenaam." Verwonderd zag de assessor den ander aan, toen deze een som van vijfduizend mark op tafel telde. „Dat is toch veel meer geld, dan een paar paarden en wat andere dingon hebben kannen opbtecgen zeide bij verrast. „Tooh is het geld uw reohtmatig eigen dom. Uw moeder plaeht van hot weinige, dit haar man haar gat, sterds nog wat over te sparen, dat zij mij heimelijk toestopte, opdat ik het geld zon bewaren eo tegen onverhoedo aanvallen van mijnbeer Teil zou weten te beschermen. Zou was ik op den dag dat bet ongeluk gobeurde in bet bezit van bijna vijfduizend mark, die aan uwe moeder toebehoorden. Wanneer ik niet naar de rivier gegaan wes om water te halen, dan wes ik waarsehjjnlijk eveneens gedood, en gij hadt niels geërld en waart wuarscbrjolyk iets te weten gekomen over uwe ooders. Wat ik u verzoeken mag, berg dat geld op, het is het uwe' Een quilautie behoef ik niet om zich naar 'l Ousteind te begeven. Bij afwisseling speelden steeds twee gezelschap pen, welke op behoorlijken afstand van el kander verwijderd waren, zoodat ze elkaar niet hinderden en waardoor de opgewekt heid niet weinig werd vergroot. In den tuin van den hser A. J. Oanekes geschied de hetzelfde als in dien van den heer Sloos en vandaar ging de terugtocht naar 't feestterrein, waar de optocht, die juist een uur geduutd had, zooals iu den feest gids was aangewezen, ontbonden werd. Om halt een we:d het terrein opengesteld, waarop velen reeds geruimen tijd hadden gewicht, en de verkoope;8 van toegangsbe wijzen hadden handenvol werk om allen te helpea. De stroom van menschen hield den ge'neelen namiddag aan, alle plaatsen op 't terrein waren bezet, het was er gezellig, recht gezellig. We gelooven het niet ver mis te hebben, als we zeggen, dat 't getal menschen op 't feestterrein ongeveer 1600 bedroeg, waarvan misschien een 1200-tal tegen betaling van entrée. Om 1 uur had de uitvoering plaats van „Li Première" door alle werkende leden van alle deelnemende gezelschappen, onder directie van den heer A. Egmond. Da uitvoering van dit stak liet niets te wen- schen over en we gelooven vast, dat een herhaling ervan zou verzocht zijn, als z» aan 't eind in plaats van aan 't begin van 't feest ware gegeven. Hierna kreeg ieder gezelschap zijn in den feestgids aangegeven bsurt eu 't mag gezegd worden, ieder deed zijn b. st, toonde wat ijverige studie vermag en hoe batrekktlijk jonge gezel-chappen 't in korten tijd ver kunnen brengen. Er is goed gespeeld, zoo was het oordeel van velen, maar vooral van hen, die tot oor- deelen bevoegd waren. Terstond na afloo'p vau 't programma nam de Voorzitter der feestcommissie weder 't woord om namens 't Fanfarecorps en de Feestcommissie dank te zeggen aau de verschillende fanfare-en har- monie-gezalschappea voor alles wat ze gedaan hadden om dezsn dag te maken tot een waren feestdag, dien men ia alle opzichten geslaagd kan noemen. Ook het pnbhek ontving een woord van welge- meenden dank voor de waardige wijze, waar op het getoond hid feest te kunnen vieren. De verloting der door Winkels fanfarecorps uitgeloofde premiën had plaats, waarvan de uitslag was, dat de premie van 1 30. teD deel viel aan 't Fanfsrecops» Studeudo Eudinius" van Abbekerk, de premie van 1 20.aan 't Harmonie-gezelschap „Con- cordia" van Beets, de premie van f 10. aan 't Fantareco'ps „Aurora" van Koedijk want niemaud weet dit ik een dergelijke boodschap overbreng." De assessor was geheel zonder middelen, hij deokte zijn carrière aen de goedheid zijner pleegouders en zoodoende waren die vijfduizend mark een ware sohat voor hem. Maar nog steeds weigerde bij toe te grijpsn bij dacht er aan, dat hg nog twee stielbroers had, die op de nalatenschap zjjns vaders, dezelfde aanspraken hadden als hij ea daar om zeide hij aarzelend: „Da heeie som kan ik onmogelijk van aannemen; mijn vader heeft ook nit zijn eerste huwelgk twee zoons, met wie ik verplicht beo te deelen* „Ge vergist n wal degeljjk, mijnheer," zeide de ander. „Mijnheer Lampert had mjj reeds verteld dat de beide broeders Deohner zoo is immers hun naam? eveoeans hier wonen. Wat aanspraken zouden de zoons uit het eerste huwelijk hunnen doen gelden op het ge'd van de vrouw uit bet tweeie hu welijk, die alleen voor baar eigen kind heeft gespierd P* „Bg dat geld ia evenwel ook nog de op brengst van dan verkoop der goederen van mijnen vader „Zeker. Doch dat bedrag beloopt nog geen zeshonderd mark; het paard van uw' vader heb ik met veel moeite voor twintig dollar van de hand kunnen zetteD. Wanneer ge denkt, dat ge de nalatenschap van uw' vsdsr met uw broers moet deelen, dan zal ik vandaag nog tweehonderd mark naar hem toe brengen." „Ik verzoek u vriendelijk, die van deze som af te nemen." „Dat is niet noodig mijnheer; ik zal dat uit eigen middelen betelen." „Hoe komt ga tot zulk een offer?" „Ik ben jarenlang deelgenoot geweest van uw vader en ik hob ook iets apart gelegd om op mijn oudsn dag niet behoeven te verhongeren, en ik brsobonw het als een vriendschapsdienst tegenover den doode, dat ik ook de zoons uit eija eerste huwelijk ge denk." De assessor wis over de grootmoedigheid van den man, die blijkbaar een nederige positie in de maatschappij bekleedde, zeer getroffen, want, daar geen mensch ter we reld iets van die nalatenschap wist, bad da vreemdeling, warneer bg daar last in en de solo-cornst (geschenk vsn de firma W. Hampe te Amsterdam) aan het Harmonie-gezelschap „Harmonie" van Wieringen. De Voorzitter vau Wiukel's Fanfarecorps, de heer D. Kruit, reikte de premiën uit, de Voorzitter der Feestcom missie deelde den uitslag der verloting aan 't publiek mede en tevens, dat ieder ge zelschap een herinneriugsmedaille zal wor den toegezonden, en daarmede was 't leest afgeloopen en verlieten de meesten het terrein. Hierover een kort woord van waar deering voor den heer P. Buij, die alles gedaan he.Jt om 't publiek en de mede werkende gezelschappen te gerieven. Het waa een lust op 't feesttirrein te zijn, de bïdieniag was uitstekend en de consumptie liet niets te wenschen over. Eu des avonds was het terrein keurig verlicht met lam pions, waartusschen lantarens, die voldoende licht verspreidden. De dansvloer, 12 bij 8 meter, was, toen te 8 uur het bal-ehain- pêtre een aanvang nam, al spoedig geheel bezet, want de liefhebbers van een dansje in de open lucht waren zoovelen, dit van 8 uur tot half één ongeveer 900 kaartjes 10 centagiZijn afgegeven. Maar het kan ook niet anders waar 't weer zoo medewerkt als Zondag het geval was. Winkels Fanfarecorps kau in dit opzicht een gelukkige vereeniging genoemd wor den. 't Concours in '93, 'l Festival in '95 en thans dit weder hebben wat het weer betreft, onder de gunstigste omstandigheden plaats gehad. Hopen we, dat't corps steeds zoo voorspoedig moge blijven, dat deelne ming èn van werkende èa van kunst lievende leden niet verfhuwe, maar voort durend toeneme en 't de gemeente Win kel in 't tweede tienjarig tijdperk niet minder daa in het eerste tot nat en ver aangenaming moge strekkeu. Op het drietal bij deNed. Hsrv. Gem. te HeilOO komt voor de heer ds. G. A. Kniphuizen te Noord-Zijpe. In de Viukenstraat te AMSTERDAM is een kindje van 3 maanden, terwijl het in de bedstede te slapen lag en de moeder zich eenige oogenblikken had verwijderd, van het hoofdkussen gegleden, dat 't daarbij op het aangezicht kreeg, tengevolge waar van hT wichtje gestikt is. Een halve eeuw gezwegen! In 1849 vertrok uit VLISSINGEN met een Engelsch zeilschip ais matroos een 16-jarige jongeling naar Zuid-Amerika. Nooit had men na zijn veilrek iets van hem vernomen en men rekende hem dood. bad getud, de g-msche som voor zich kan nen behouden, Dit bg dit niet deed, dat hij veelmeer een soo kostbare reis gedaan bad, osa aan de hem onbekende erfgenamen bet bua- n 3 te brengen, dat dead ham als een man van groote esrljjkhaid en rechtschapenheid kennen. Zoodoende stond Willum Teil, door zijn gevoal van vareeriug gedreven, op en bood den gast de band en zeide op warman, har- telgken toon: „Mjnheer Just, gij hobt me een zeer droevige tijding gebraoht, maar me tegelijk verrast mat nwe zelfverlooche nende, eerlijke handelingen. Ik dink u van gmsoher harte; er zijn dan toch nog edele menschen op de wereldg j zijt voor mij van dit uur af een trouwe vriend-" Over Jast's galaat vloog een uitdrukking van groote bevrediging; 't was een aonnig schijnsel van innerljjke genoegdoening cd zaligheid hij wilde de hand van den asses sor aan zijn lippen brengen, dooh deze stond dat niet toe, en terwijl hij de armen opende, drnkte hij den kleinen man,die even eens was opgesiasn, aan sgn bert. „Laat ons vrienden blijven," zeide Teil ba- wogen, „en als eerste teeken uwer vriendschap moet ge mij mjjn wenseh toestaan en steekt ge die 400 mark, die, naar uwe berokeoiug, mijn broers toekomen, weer in uw sak, Dan eebter nog een verzoek," voegde hij er aan toe, nadat Jast hoofdschuddend de bsnkno- ten w ser had opgeborgen, „spreek er tegen niemand over, dat de b3ide Deohners stief broers van mij zijn. De eon, Adolt, is in stromen tmakor, en zooveel ik weet, een oppassend en braaf man maar gjj zult be grijpen, dat mij die nauwe bloedverwantschap met een handwerksman juist niet tot aanbe veling ia mijn loopbaan ala staatsambtenaar kan strekken „Waarom niet?" waagde Jast zeel be scheiden, mier toch wet verbluft te vrsgea. Telt lachte „Dat verstaat ge nog niet. Gij h bt viif-en-twintig jaar in het vrije Amerika geleefd en alle vooroordelen, als stof van uwe vosten, van o gssabud. Giloof niet, dat ik mijnerzijds niet alle achting en ver eering voor een fatsoenlijk handwerk ge voal, je, ik benijd in vele dingen mijn siief- broer AdoH, want hij is een tevreden, stil I en gelokk:g rajnscb, wien het steeds gelakt Dizer dagen ontviog de eenig overge bleven broeder de verrassende tijlmg, dat de thans 66-jar;gi verongelukt gewaande in Engeland was teruggekeerd en naar het vaderland zou komen om er zijn laatste levensdagen rustig door te brengen. Harddraven. Ter gelegenheid der BEEMSTER ker mis werd Zaterdag jl, aldaar een interna tionale harddraverij gehouden, waaraan elf van de beste dravers nit den lande deel namen. De prijs van f 200 werd behaald door de bruine merrie Huntress van Joh. de Mol te 's-Gravenhagede 1ste premie van f 100 door de vos-merrie Moquette, stal „Uoitas* te Koudekerke de 2de pre mie van f 40 door den zwarten ruin Wim van Joh. de Moll te 's-Gravenhagede 31e premie van f 10 door de zwarte mer rie Fannj van A. de Goede Cz. ta Pur- mer. Da baan was 300 meter lang. Zaak Haa s-v. Hall. Ook door mr. Van Gigch, den verde diger van Haas, is thans appèl aangetee- kend tegen het door de Amsterdamsche rechtbank gewezen vonnis. Gids ALKMAAR e. o. De vereeniging „Alcmaria" heeft voor tien cents een gidsje voor deze gemeente en omstreken verkrijgbaar gesteld. Het is bewerkt door den heer P. Rus, onder wijzer te Amsterdam, die er in geslaagd is, op hoogst onderhoudende en beknopte wijze het wetenswaardige voor den bezoe ker mede te deelen. Het boekje bevat, behalve 18 bladzijden tekst, 4 kaartjes J lo. Situatie van Alkmaar2o. Plattegrond van idem Si. Wandelkaart van Alkmaar naar Heilo4o. Plattegrond van het Bergerbosch. De uitgave geschiedt bij de firma Herms. Coster Zoon te Alkmaar. Men schrijft aan de »N. R. Ct." van de Belgische grens „Hit is iu den laatsten tijd zeer stil aan de grenzen. Van het veesmokkelen hooit men op het oogenblik weinig of niets. Wel gaat er nu en dan nog wel een beestje de grenzeu over, doch dit gaat zoo geheimzinnig in het werk, dat men er niets van bemerkt. In België is thans weinig vraag naar fokvep, terwijl de prijs van het vee laag is. Om deze reden hebben de smokkelaars, nu zij iu den oogsttijd toch op andere wijze goed hun brood kunnen verdienen, hun beroep voor een tijdje vaarwel gezegd. Men verwacht, dal er in het naj'sar wel wat meet Jeven in de brouwerij zal komen." is, fatsoenlijk, ronder van iemand afhankelijk te eijn, zich een weg Ie banen,maar zooals de dingen hier in dat heerlijke Duïtsebland s<ain, is voor een assessor, een aan komend ambtenaar aan het ministerie, die spoedig hoog'r boopt bevorderd te wordeo, bet nauwe verkeer met een hand werksman joist niet aanbevelenswaard; het zoa hem sehade zijn; hem in de oogen van velen minder doen schijnen; ik kan mij wer kelijk niet mat hem inlaten, en moet, hoe jaosmer ik het vind, rekening houden met de vooroordeeleo van de wereld waarin ik leef en waarvan ik mij afhankelijk gevoel." „Door mij zult ge goen nadeel krijgen, mijnheer Teil, dit beloof ik u bjj het aan denken vau uwe moeder, die wjj beiden toch ieker wel lief hebben gehad." „Ik dank u, mijnheer Jast, en het doet me geno«gen, dat gij mij niet hebt misver staan. Nog dreigender voor mij is de ver houding tegenover dan anderen Deohner, na melijk Peter. Die wilde doorgaans niet leeren, tenminste niet datgene wat hij juist zoo Doodig leeren moest, Hij droomt er steeds nog over, dat hij een groot bouwmeester zal wordeo, die ds wereld verbizeo ztl over sjjn eclat-makende scheppingen. „Da weg evenwel, die alleen naar dat dost leidt, wil bjj niet neman hij gedroeg zioh zoo eigenaardig, dat mijnheer Lampert hem van het gymnasium hieft moeten wegnemen. In den aanvang liet bet zish daarna beter aansien, toen hg werk bij een metselaar had gekregen,- die praotische werkzaamheid deed hem in den beginne goed hij beiooht in de winteravonden een vakschool, werd dan gesel en werk'e een jair als een ervaren en bruikbaar metselaar. Het had er allen schijn van, dat bet goed met hem zou lukken, ten minste men hoopte een flinken metselaars- baas van hem te mvken. Maar daar sluit hij sieh mat lrjf en «iel bij de aooiaal-demo- cratisehe beweging aan. Hij is een van da mreat roode onder ai die vorige luidj s en ik wit en nng er niet asn herinnerd worden, dat het bloed mijns vadirs ook in stjn ade ren vloeit. Bigrijp eens, als bet bekend werd, hot zoa mij oavermjjdeljjk den nek doen breken." WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1899 | | pagina 1