Bit lil-,
Aliirtiiiii- k Lailliivllai
lioerenbloed.
Donderdag 10 Augustus 1399.
43ste Jaargang No. 3440.
Bureau: liaan, II 4.
UilgeverP. TRAPMAN.
Medewerker: J. WINKEL.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
GemeenteSchagen.
Be keil dmakfnjten.
TCTLTTTET
Binneniandsch Nieuws.
COURAfll
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
A 1)VERTENT1EN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.6G.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Bij den Burgemeester dezer gemeente
zijn inlichtingen te bekomen omtrent een
in het badhuisje aan de Schagerwiel
gevonden iNililieleri hor-loge
met lietting-.
"Vasth.ood.eri van Eenden.
Burgemeester en Wethouders van
Scbagen
Gezien art. 45 van de Politieverordening
dier gemeente
Brengen bij deze ter algemeene ken
nis, dat vanat heden tot en met één
October a.s. de eenden binnen die ge
meente opgesloten of gehokt moeten
worden.
Nalatigheid is bij de politieverordening
strafbaar gesteld met eeno boete van ten
hoogste f 25.of hechtenis van ten
hoogste zes dagen.
Schagen, 1 Aug. 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
S. BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
BURGEMEESTER cd WETHOUDERS der Gemeente
SCHAGEN;
Gezien art. 219 2de alinea der Wet tot regeling
van de samenstelling, inrichting en bevoegdheid der
Gemeentebesturen, brengen ter kennisse van de
ingezetenen, dat de rekening dezer Gemeente over
bet afgeloopen dienstjaar 1898 ter Secretarie voor
een ieder ter lezing is nedergelegd vanaf beden tot
en met den 23 Augustus e k.t van des voormidda'gs
tien tot des namiddags twee ure, en betzij in
druk, betzij in afschrift, tegen betaling der kosten
algemeen verkrijgbaar wordt gesteld.
Schagen, den 9 Augustus 1899.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
S. BEllMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
Festival te Winkel.
Zelden zal op een eersten kermisdag
te Winkel zooveel volk zijn geweest als
op Zondag 6 Augustus, toen Winkel's
Fanfarecorps met 13 znstervereeDigingen
den dag herdacht, waarop het in 1889 is
opgericht. Van allo kanten kuamen ze des
morgens aan, de 265 werkende leden
FEUILLETON.
der fanfare-en harmonie-gezelschappen, van
alle kanten ook kwamen de vile vreemde
lingen opdagen, die van hst Festival wilden
profi'eeren en wurvan zeker wel da mets
ten zijn aangevoerd door de stoomtram
Schagen-Wognum, die door de uitstekende
dienstregeling voor dieo dag zeker wel het
msest lot de groote drukte hteft bijge
dragen. Te 10 uur had de ontvangst der
deelnemende gezelschappen pliats door de
Feestcommissie op hA feestterrein. De
Voorzitter der Feestcommissie, de heer
A. J. Onnekes, heette allen welkom, hij
noemde een dag als dezen een schoonea
dag, een waren feestdag gewijd aan de
beoefening der kunst. De muziek is altijd
een machtige factor geweest ter bevordering
van het kunstgevoel, voor aankweeking
van den kunstzin en verfcooging van het
levensgenot. De muziek vereenigt schoon
heid met vermaak, en plant, zooils Tolstoï
het uitdrukt, de gewaarwordingen van
het verstand over op hst gevoel. Het dienen
der kunst in broederlijke eensgezindheid
voert tot het hoogste geluk, het verheft
den mensch en beurt hem op in droevige
omstandigheden. Waar harmonie der
toneD is, daar kan geea wanklank zijn,
daar kau niemaud doof blijven voor hel
schoone, daar moet liefde tot en verede
ling door de kunst plaats hebben. Met
den wenscb, dat de bijeenkomst te Win
kel aan het schooue doel b-vorderlijk
mocht zijn, verklaarde de Voorzitter het
feest voor geopend en gaf het woord aan
den heer Egmond van Enkhuizen, die
Winkels Fanfarecorps met zijn 10-j uig
bestaan feliciteerde. Hij wees op het sacces,
dat 't corps tot heden gehad heeft op
'i in do statuten ui'gediu&te ^bevorde-
ring van 'r muzikale leven" en huldigde
hel door ambiediag van aen keurigen krans.
Achtereenvolgens werden hierna verschil
lende gezelschappen opgeroepen tot formee
ring van den optocht. Deze was in drie
deeleu gesplitst, voor elk van welke, drie
leden der feestcommissie liepen. Om half
elf ging het voorwaarts door de Bos naar
den tuin van den heer Abr. Sloos, welke
tuin zich voor de zwenking van de lange
rij uitstekend leende. Natuurlijk werd hier
eenige oogenhhkken halt gehouden en
weerklonken de opgewekte tonen der instru
menten, hiermede hulde brengeude aan
den van zijn ongesteldheid genezen Eere-
voorzitter der Feestcommissie en diens
Echtgcnoote. Van hier ging 't weder door
de Bos naar 't Westeinde tot 't huis van
den heer F. Kes, die zijn erf beschikbaar
had gesteld en waarop de optocht keerd-
4.
Just vertelde verder
„Dsar gingen ze, die rooda bonden; ze
schreeuwden zoo luid els bun longen hei
maar gedoogden en drukten bon knieën met
zooveel geweld legen de flanken hunner
paarden, dat deze als ware dnivels voort
joegen. Barmhartige God Na wist ik
wat er gebeurd was I Nog buiten adem
van mijn bard loopen, stond ik na een paar
minuten vol afschuw en medelijden voor de
lijken van mijn beide reisgeeellen. Mijnbeer
Teil lag met verbrijzelden schedel naast
zijn vrouw; zijn vrouw had een kogel in
de borst; zij was naast haar paard, waar
zij waarschijnlijk op had willen springen,
neergeschoten. Beiden moeten onmiddellijk
dood zijn geweest."
Er ontstond een panse. De assessor zweeg,
door smart overweldigd; de aoder sebeen
zijn eigen opgewondenheid eerst meester Ie
moeten worden eer hij verder kon vertel
len „Ik legde bet Ijjk van de vrouw naast
dat vsn haar men en bedekte beide met
paatdedekensmijn best te doen om b6t
geweken leven weer op te wekken, dat zag
ik dadeljjk, zou tevergeefs zijn geweest.
De paar duizend dollar, die mjjnbear Teil in
den loop der laafste jaren bjjeen had gegaard,
waren verdwenen slechts de pipieren van
bem en die van zijn vrouw, die hij eveneens
bij sich plaeht te dragen, had men hem ge
laten, zij hadden voor de roovers geen
waarde gehad. Ik nam de papieren mee
hier zijn zij en zadelde mijn vetmoeid
paard om maar zoo spoedig mogelijk dat
onveilige land Ie verlaten. De beide andere
paarden en de pakkage nam ik mee. Reeds
den anderen dag bereikte ik het Fort ScoK;
ik had vier-en-twintig uur lang in den zadel
gezeten en nat noeh droog genuttigd. Aan
den bevelvoerenden officier merkte ik dade
lijk melding van alles en verzocht om spoe
dig onderzoek. Ik weid goed behandeld,
men paste mij en mijne paarden op en op
den tweeden dag na mijn aankomst brccht
ik in gezelschap van een gewapende troep
weder een bezoek aan da noodlottige plek.
Wij vonden het onherkenbaar overschot der
dooden i de roofdieren hadden de beide lijken
veraoheurd, daarenboven had ik vergeten
het vuur uit te dooven en de wind had von
ken op de dekens gewaaid en zoodoende was
een gedeelte der lijken Verkoold- Maar ge-
lokkig kon de identiteit der gedooden
nog worden vastgesteld; wij gaven ze een
ohristelijke begrafenis en keerden dan naar
het Fort Scott terug, waar de papieren van
overlijden werden opgemaakt.
De paaiden en de verdere eigendommen
awer ouders verkoobt ik op hat fort en da tros
ging ik op weg en bereikte zonder verdere
gevaarlijke ontmoetingen den Missoort, waar
ik mgn eigen paard verkocht en eindelijk
in den trein stapte om Daar New-York en
vandaar naar Earopa terug te koeren."
Jast greep in sjjn borstzak, haalde het
zelfde loeren tasebja (e voorschijn en nam
daar een pakje banknoten uit.
„Hier is bet b drag dat de eigendommen
van uw ouders hebben opgebracht ik geef
bet aan n, als den oenigen en rechtmatigen
erfgenaam."
Verwonderd zag de assessor den ander
aan, toen deze een som van vijfduizend
mark op tafel telde.
„Dat is toch veel meer geld, dan een
paar paarden en wat andere dingon hebben
kannen opbtecgen zeide bij verrast.
„Tooh is het geld uw reohtmatig eigen
dom. Uw moeder plaeht van hot weinige,
dit haar man haar gat, sterds nog wat over
te sparen, dat zij mij heimelijk toestopte,
opdat ik het geld zon bewaren eo tegen
onverhoedo aanvallen van mijnbeer Teil zou
weten te beschermen. Zou was ik op den
dag dat bet ongeluk gobeurde in bet bezit
van bijna vijfduizend mark, die aan uwe
moeder toebehoorden. Wanneer ik niet naar
de rivier gegaan wes om water te halen,
dan wes ik waarsehjjnlijk eveneens gedood,
en gij hadt niels geërld en waart wuarscbrjolyk
iets te weten gekomen over uwe ooders.
Wat ik u verzoeken mag, berg dat geld op,
het is het uwe' Een quilautie behoef ik niet
om zich naar 'l Ousteind te begeven. Bij
afwisseling speelden steeds twee gezelschap
pen, welke op behoorlijken afstand van el
kander verwijderd waren, zoodat ze elkaar
niet hinderden en waardoor de opgewekt
heid niet weinig werd vergroot. In den
tuin van den hser A. J. Oanekes geschied
de hetzelfde als in dien van den heer Sloos
en vandaar ging de terugtocht naar 't
feestterrein, waar de optocht, die juist
een uur geduutd had, zooals iu den feest
gids was aangewezen, ontbonden werd. Om
halt een we:d het terrein opengesteld,
waarop velen reeds geruimen tijd hadden
gewicht, en de verkoope;8 van toegangsbe
wijzen hadden handenvol werk om allen
te helpea. De stroom van menschen hield
den ge'neelen namiddag aan, alle plaatsen
op 't terrein waren bezet, het was er
gezellig, recht gezellig. We gelooven het
niet ver mis te hebben, als we zeggen,
dat 't getal menschen op 't feestterrein
ongeveer 1600 bedroeg, waarvan misschien
een 1200-tal tegen betaling van entrée.
Om 1 uur had de uitvoering plaats van
„Li Première" door alle werkende leden
van alle deelnemende gezelschappen, onder
directie van den heer A. Egmond. Da
uitvoering van dit stak liet niets te wen-
schen over en we gelooven vast, dat een
herhaling ervan zou verzocht zijn, als
z» aan 't eind in plaats van aan 't begin van
't feest ware gegeven. Hierna kreeg ieder
gezelschap zijn in den feestgids aangegeven
bsurt eu 't mag gezegd worden, ieder deed
zijn b. st, toonde wat ijverige studie vermag
en hoe batrekktlijk jonge gezel-chappen
't in korten tijd ver kunnen brengen. Er is
goed gespeeld, zoo was het oordeel van
velen, maar vooral van hen, die tot oor-
deelen bevoegd waren. Terstond na afloo'p
vau 't programma nam de Voorzitter der
feestcommissie weder 't woord om namens 't
Fanfarecorps en de Feestcommissie dank te
zeggen aau de verschillende fanfare-en har-
monie-gezalschappea voor alles wat ze
gedaan hadden om dezsn dag te maken
tot een waren feestdag, dien men ia alle
opzichten geslaagd kan noemen. Ook het
pnbhek ontving een woord van welge-
meenden dank voor de waardige wijze, waar
op het getoond hid feest te kunnen vieren.
De verloting der door Winkels fanfarecorps
uitgeloofde premiën had plaats, waarvan de
uitslag was, dat de premie van 1 30.
teD deel viel aan 't Fanfsrecops» Studeudo
Eudinius" van Abbekerk, de premie van
1 20.aan 't Harmonie-gezelschap „Con-
cordia" van Beets, de premie van f 10.
aan 't Fantareco'ps „Aurora" van Koedijk
want niemaud weet dit ik een dergelijke
boodschap overbreng."
De assessor was geheel zonder middelen,
hij deokte zijn carrière aen de goedheid
zijner pleegouders en zoodoende waren die
vijfduizend mark een ware sohat voor hem.
Maar nog steeds weigerde bij toe te grijpsn
bij dacht er aan, dat hg nog twee stielbroers
had, die op de nalatenschap zjjns vaders,
dezelfde aanspraken hadden als hij ea daar
om zeide hij aarzelend: „Da heeie som kan
ik onmogelijk van aannemen; mijn vader
heeft ook nit zijn eerste huwelgk twee zoons,
met wie ik verplicht beo te deelen*
„Ge vergist n wal degeljjk, mijnheer," zeide
de ander. „Mijnheer Lampert had mjj reeds
verteld dat de beide broeders Deohner
zoo is immers hun naam? eveoeans hier
wonen. Wat aanspraken zouden de zoons uit
het eerste huwelijk hunnen doen gelden op
het ge'd van de vrouw uit bet tweeie hu
welijk, die alleen voor baar eigen kind heeft
gespierd P*
„Bg dat geld ia evenwel ook nog de op
brengst van dan verkoop der goederen van
mijnen vader
„Zeker. Doch dat bedrag beloopt nog
geen zeshonderd mark; het paard van uw'
vader heb ik met veel moeite voor twintig
dollar van de hand kunnen zetteD. Wanneer
ge denkt, dat ge de nalatenschap van uw'
vsdsr met uw broers moet deelen, dan zal
ik vandaag nog tweehonderd mark naar hem
toe brengen."
„Ik verzoek u vriendelijk, die van deze
som af te nemen."
„Dat is niet noodig mijnheer; ik zal dat
uit eigen middelen betelen."
„Hoe komt ga tot zulk een offer?"
„Ik ben jarenlang deelgenoot geweest van
uw vader en ik hob ook iets apart gelegd
om op mijn oudsn dag niet behoeven te
verhongeren, en ik brsobonw het als een
vriendschapsdienst tegenover den doode, dat
ik ook de zoons uit eija eerste huwelijk ge
denk."
De assessor wis over de grootmoedigheid
van den man, die blijkbaar een nederige
positie in de maatschappij bekleedde, zeer
getroffen, want, daar geen mensch ter we
reld iets van die nalatenschap wist, bad
da vreemdeling, warneer bg daar last in
en de solo-cornst (geschenk vsn de firma
W. Hampe te Amsterdam) aan het
Harmonie-gezelschap „Harmonie" van
Wieringen. De Voorzitter vau Wiukel's
Fanfarecorps, de heer D. Kruit, reikte de
premiën uit, de Voorzitter der Feestcom
missie deelde den uitslag der verloting aan
't publiek mede en tevens, dat ieder ge
zelschap een herinneriugsmedaille zal wor
den toegezonden, en daarmede was 't leest
afgeloopen en verlieten de meesten het
terrein. Hierover een kort woord van waar
deering voor den heer P. Buij, die alles
gedaan he.Jt om 't publiek en de mede
werkende gezelschappen te gerieven. Het
waa een lust op 't feesttirrein te zijn, de
bïdieniag was uitstekend en de consumptie
liet niets te wenschen over. Eu des avonds
was het terrein keurig verlicht met lam
pions, waartusschen lantarens, die voldoende
licht verspreidden. De dansvloer, 12 bij
8 meter, was, toen te 8 uur het bal-ehain-
pêtre een aanvang nam, al spoedig geheel
bezet, want de liefhebbers van een dansje
in de open lucht waren zoovelen, dit van
8 uur tot half één ongeveer 900 kaartjes
10 centagiZijn afgegeven. Maar het kan
ook niet anders waar 't weer zoo
medewerkt als Zondag het geval was.
Winkels Fanfarecorps kau in dit opzicht
een gelukkige vereeniging genoemd wor
den. 't Concours in '93, 'l Festival in '95
en thans dit weder hebben wat het weer
betreft, onder de gunstigste omstandigheden
plaats gehad. Hopen we, dat't corps steeds
zoo voorspoedig moge blijven, dat deelne
ming èn van werkende èa van kunst
lievende leden niet verfhuwe, maar voort
durend toeneme en 't de gemeente Win
kel in 't tweede tienjarig tijdperk niet
minder daa in het eerste tot nat en ver
aangenaming moge strekkeu.
Op het drietal bij deNed.
Hsrv. Gem. te HeilOO komt voor de
heer ds. G. A. Kniphuizen te Noord-Zijpe.
In de Viukenstraat te
AMSTERDAM is een kindje van 3
maanden, terwijl het in de bedstede
te slapen lag en de moeder zich eenige
oogenblikken had verwijderd, van het
hoofdkussen gegleden, dat 't daarbij
op het aangezicht kreeg, tengevolge waar
van hT wichtje gestikt is.
Een halve eeuw gezwegen!
In 1849 vertrok uit VLISSINGEN met
een Engelsch zeilschip ais matroos een
16-jarige jongeling naar Zuid-Amerika.
Nooit had men na zijn veilrek iets van
hem vernomen en men rekende hem dood.
bad getud, de g-msche som voor zich kan
nen behouden, Dit bg dit niet deed, dat hij
veelmeer een soo kostbare reis gedaan bad,
osa aan de hem onbekende erfgenamen bet bua-
n 3 te brengen, dat dead ham als een man
van groote esrljjkhaid en rechtschapenheid
kennen.
Zoodoende stond Willum Teil, door zijn
gevoal van vareeriug gedreven, op en bood
den gast de band en zeide op warman, har-
telgken toon: „Mjnheer Just, gij hobt me
een zeer droevige tijding gebraoht, maar
me tegelijk verrast mat nwe zelfverlooche
nende, eerlijke handelingen. Ik dink u van
gmsoher harte; er zijn dan toch nog edele
menschen op de wereldg j zijt voor mij
van dit uur af een trouwe vriend-"
Over Jast's galaat vloog een uitdrukking
van groote bevrediging; 't was een aonnig
schijnsel van innerljjke genoegdoening cd
zaligheid hij wilde de hand van den asses
sor aan zijn lippen brengen, dooh deze
stond dat niet toe, en terwijl hij de armen
opende, drnkte hij den kleinen man,die even
eens was opgesiasn, aan sgn bert.
„Laat ons vrienden blijven," zeide Teil ba-
wogen, „en als eerste teeken uwer vriendschap
moet ge mij mjjn wenseh toestaan en steekt ge
die 400 mark, die, naar uwe berokeoiug, mijn
broers toekomen, weer in uw sak, Dan
eebter nog een verzoek," voegde hij er aan
toe, nadat Jast hoofdschuddend de bsnkno-
ten w ser had opgeborgen, „spreek er tegen
niemand over, dat de b3ide Deohners stief
broers van mij zijn. De eon, Adolt, is in
stromen tmakor, en zooveel ik weet, een
oppassend en braaf man maar gjj zult be
grijpen, dat mij die nauwe bloedverwantschap
met een handwerksman juist niet tot aanbe
veling ia mijn loopbaan ala staatsambtenaar
kan strekken
„Waarom niet?" waagde Jast zeel be
scheiden, mier toch wet verbluft te vrsgea.
Telt lachte „Dat verstaat ge nog niet.
Gij h bt viif-en-twintig jaar in het vrije
Amerika geleefd en alle vooroordelen, als stof
van uwe vosten, van o gssabud. Giloof niet,
dat ik mijnerzijds niet alle achting en ver
eering voor een fatsoenlijk handwerk ge
voal, je, ik benijd in vele dingen mijn siief-
broer AdoH, want hij is een tevreden, stil
I en gelokk:g rajnscb, wien het steeds gelakt
Dizer dagen ontviog de eenig overge
bleven broeder de verrassende tijlmg, dat
de thans 66-jar;gi verongelukt gewaande
in Engeland was teruggekeerd en naar het
vaderland zou komen om er zijn laatste
levensdagen rustig door te brengen.
Harddraven.
Ter gelegenheid der BEEMSTER ker
mis werd Zaterdag jl, aldaar een interna
tionale harddraverij gehouden, waaraan elf
van de beste dravers nit den lande deel
namen. De prijs van f 200 werd behaald
door de bruine merrie Huntress van Joh.
de Mol te 's-Gravenhagede 1ste premie
van f 100 door de vos-merrie Moquette,
stal „Uoitas* te Koudekerke de 2de pre
mie van f 40 door den zwarten ruin Wim
van Joh. de Moll te 's-Gravenhagede
31e premie van f 10 door de zwarte mer
rie Fannj van A. de Goede Cz. ta Pur-
mer. Da baan was 300 meter lang.
Zaak Haa s-v. Hall.
Ook door mr. Van Gigch, den verde
diger van Haas, is thans appèl aangetee-
kend tegen het door de Amsterdamsche
rechtbank gewezen vonnis.
Gids ALKMAAR e. o.
De vereeniging „Alcmaria" heeft voor
tien cents een gidsje voor deze gemeente
en omstreken verkrijgbaar gesteld. Het
is bewerkt door den heer P. Rus, onder
wijzer te Amsterdam, die er in geslaagd
is, op hoogst onderhoudende en beknopte
wijze het wetenswaardige voor den bezoe
ker mede te deelen. Het boekje bevat,
behalve 18 bladzijden tekst, 4 kaartjes J
lo. Situatie van Alkmaar2o. Plattegrond
van idem Si. Wandelkaart van Alkmaar
naar Heilo4o. Plattegrond van het
Bergerbosch. De uitgave geschiedt bij de
firma Herms. Coster Zoon te Alkmaar.
Men schrijft aan de »N. R.
Ct." van de Belgische grens
„Hit is iu den laatsten tijd zeer stil
aan de grenzen. Van het veesmokkelen
hooit men op het oogenblik weinig of
niets. Wel gaat er nu en dan nog wel
een beestje de grenzeu over, doch dit
gaat zoo geheimzinnig in het werk, dat
men er niets van bemerkt. In België is
thans weinig vraag naar fokvep, terwijl
de prijs van het vee laag is. Om deze
reden hebben de smokkelaars, nu zij iu
den oogsttijd toch op andere wijze goed
hun brood kunnen verdienen, hun beroep
voor een tijdje vaarwel gezegd.
Men verwacht, dal er in het naj'sar
wel wat meet Jeven in de brouwerij zal
komen."
is, fatsoenlijk, ronder van iemand afhankelijk
te eijn, zich een weg Ie banen,maar zooals de
dingen hier in dat heerlijke Duïtsebland
s<ain, is voor een assessor, een aan
komend ambtenaar aan het ministerie,
die spoedig hoog'r boopt bevorderd
te wordeo, bet nauwe verkeer met een hand
werksman joist niet aanbevelenswaard; het
zoa hem sehade zijn; hem in de oogen van
velen minder doen schijnen; ik kan mij wer
kelijk niet mat hem inlaten, en moet, hoe
jaosmer ik het vind, rekening houden met
de vooroordeeleo van de wereld waarin ik
leef en waarvan ik mij afhankelijk gevoel."
„Door mij zult ge goen nadeel krijgen,
mijnheer Teil, dit beloof ik u bjj het aan
denken vau uwe moeder, die wjj beiden toch
ieker wel lief hebben gehad."
„Ik dank u, mijnheer Jast, en het doet
me geno«gen, dat gij mij niet hebt misver
staan. Nog dreigender voor mij is de ver
houding tegenover dan anderen Deohner, na
melijk Peter. Die wilde doorgaans niet leeren,
tenminste niet datgene wat hij juist zoo
Doodig leeren moest, Hij droomt er steeds
nog over, dat hij een groot bouwmeester
zal wordeo, die ds wereld verbizeo ztl over
sjjn eclat-makende scheppingen.
„Da weg evenwel, die alleen naar dat dost
leidt, wil bjj niet neman hij gedroeg zioh
zoo eigenaardig, dat mijnheer Lampert hem
van het gymnasium hieft moeten wegnemen.
In den aanvang liet bet zish daarna beter
aansien, toen hg werk bij een metselaar
had gekregen,- die praotische werkzaamheid
deed hem in den beginne goed hij beiooht
in de winteravonden een vakschool, werd dan
gesel en werk'e een jair als een ervaren en
bruikbaar metselaar. Het had er allen schijn
van, dat bet goed met hem zou lukken, ten
minste men hoopte een flinken metselaars-
baas van hem te mvken. Maar daar sluit
hij sieh mat lrjf en «iel bij de aooiaal-demo-
cratisehe beweging aan. Hij is een van da
mreat roode onder ai die vorige luidj s en
ik wit en nng er niet asn herinnerd worden,
dat het bloed mijns vadirs ook in stjn ade
ren vloeit. Bigrijp eens, als bet bekend
werd, hot zoa mij oavermjjdeljjk den nek
doen breken."
WORDT VERVOLGD.