GEMENGD NIEUWS.
te SCHAGEtf.
te Anna Paulowna.
Doopsgezinde Gemeente
Z IJ P E.
Doopsgezinde Gemeente
Barsingerhorn c. a.
Herv. Gem. Barsingerhorn.
II a r t n h n i z e n.
Herv. Gem. 8t. Maarten e. a.
Tot Heemraad van de
Strijkmolens der Schager Kogge is herkozen
de heer T. Swaag te Barsingerhorn.
Herkozen tot bestuurs
lid van het Kerkerijtje de heer P. Vries
te Winkel.
De heer Hazeloop, rijks-
tuinbouwleeraar te AALSMEER, zal op
verzoek van de Tuinbnuw-vereenigi»g ie
Anna Paulowna, aldaar eene lezing
over groentenleelt houden.
Reeds bracht de heer H. een bezoek
aan Auna Paulowna, ten einde zich van
den aard van den grond in persoon op de
hoogte ti stellen.
Nu de bietenbouw vrijwel tot het ver
ledens behoort en voornamelijk koolbouw
daarvoor in de plaats is getreden, zal een
deskundige lezing op dit gebied velen
zeker zeer welkom zijn.
De Notabelen der Ned.
Hervormds Gemeente te Nieuwe
INiedorp benoemden in de vergade-j
ring van Woensdag j.1. als Kerkvoogden
in de plaats van de heeren Jb. v. d.Stok
en P. Haringhuizen, die bedankt hadden,
de heeren D. Kuilman en J. G. v. Eden.
Iedereenis tegenwoordig
vol bewondering over het juiste schot van
de Boereü en staat verbaasd over de zeker
heid, waarmede zij op zeer grooten afstand
treffen. Maar dat ook ons land nog goede
schutters telt, bleek nog onlangs op de
schietbaan te LEEUWARDEN.
Acht scherpschutters moesten tegelijk
vuren op een bordpapieren paardruiter, die
op een afstand van 5000 M., zegge v ij f
duizend meter, gedurende slechts 8
seconden voorgehouden werd, en in
dat oogenblik doorboorden 7 van de 8
kogels het doel.
Eerbied dus, ook voor onze eigen schutters!
Melk en typhus.
De Gezondheidscommissie te ROTTER
DAM heeft bij openbare kennisgeving den
ingezetenen den raad gegeven /nimmer
ongekookte melk noch ongekookt of niet
yoldoend gefiltreerd water" te gebruiken.
En zulks omdat er dit jaar in de gemeente
reeds 247 ziekte- en 57 sterfgevallen zijn
voorgekomen van typhus, en tot de voor
naamste aan voermiddelen vsn typhussmet-
stof behooren melk en water.
Hoe de Engelschen han
delen met couranten, die uit Zuid-Afrika
naar Nederland worden gezonden, blijke
uit het volgende Een Winterswijksche
familie, wasrvan de vader in Zuid-Afrika
verblijft, verzocht hem de couranten toe te
zenden met de geloofbare oorlogs
berichten, Toen de familie deze ontving,
waren het slechts advertentiekolommen, die
in haar gezit kwamen, terwijl alles wat
de „question brfllsnte" betrof, er af was
gescheurd.
Eerste Kamer.
De Eerste Kamer is bijeengeroepen tegen
Woensdag 6 December a. s., 's avonds
half negen.
Twee kinderen van den
verver K. te VEENDAM werden de vorige
week plotseling ongesteld. De dokter
constateerde vergiftiging. De oudste, een
jongetje van 7 jaar, is reeds overleden,
terwijl een kind van vijf jaar bedenkelijk
ligt. Het «ten van vergiftige bessen wordt
als oorzaak opgegeven.
In ERIESLAN Dkomen tegen-
woordig vee) veldmuizeu voor. Op een
stuk weiland in de gemeente Idaarderadeel
werden er in één dag niet minder dan 1300
gedood.
alle voorzichtigheid in acht moet nemen.
Mijn hemel, ik weet niet, boe ik me bij
dergelijke gevallen moet gedragen. Wie had
zoo iets een jaar vooruit durven zeggen
Ik zon 't liefst een paar flesschen champagne
uit den kelder halen om dit feest te vieren,
maar telkens weer wordt je verzocht den
mond te houden en kalm te zijn. Ik sta
hier reeds den gansohon morgen in de gang
om degenen, die binnenkomen, tot stilte aan
te manen."
Hij bad dit alles, van levendige gebaren
vergezeld, op fluisterenden toon gezegd.
Frederik Jast lachte vroolgk „Mijn beste
mijnheer Harzlack I Je stolt je waarachtig aan,
alsof er sprake is van een doodzieke. Zco erg
is het niet met baar. Integendeel, wat
mevrouw Sabine heeft doorgemaakt, is een
bewijs van gezondheidspoedig znlt ge
de vrooiijke stem van de jonge vronw wear
door het huis booren schallen, ge behoeft
u bepaald niet zoo angstig te maken."
Adolf Deohner kwam vanuit de werkplaats
in de gang en herkende sjjn stiefbroeder.
„William
.Adolf 1"
De begroeting was buitengewoon hartelijk.
,,Vsn harte gelnk en zegen zeide Teli
warm, terwijl hjj den ander de handen drok-
te. „Hoe heb ik me verheugd. Nn sal ons
geslacht niet uitsterven."
„Neen, dat zal het niet," stemde Adolf
vrooljjk toe, terwijl hij dankbaar tot zjjn
broeder opkeek. „Ik hoop, dat ge spoedig in
de haven van het huwelijk zult binnenva
ren en voor een speelmakker van mijn
jongen znlt zorgen. Kom binnen Ook gij,
beste Jast kom, volg me."
„Meer beste Adolf," vermaande angstig de
oude Harzlaek, „gij zult nn tooh geen gas
ten ontvangen f Bedenk, dat het haar zou
kunnen schaden."
„O,geen zorg P'stelde Adolf hem gernat.„Zij
slaapt den slaap der rechtvaardigen." En
zich tot Teli wendend „Gij moet mijn jon
gen zien ik zeg je, hg lijkt sprekend op
zjjn moeder. Deselfdo blauwe oogen. 't Is
een wonder
Wederom lachte Jast en merkte daarbjj
op„Dat is nu juist geen wonder, mijnbeer
Dom bijgeloofl
Het gaat te BODEGRAVEN ïnef de
diphtheritisgevallen nog al goed.
't Is, dank zij den SPrum-inspuitiDgen,
bij één sterfgeval gebleven.
Het volksgeloof hecht echter meer waai
de aan een doekje met levende regen
wormen op de kee', dan inspuitingen met
serum
Bijna ieder probeert het htilzame mid
del dan ook, zonder dat öe geneesheer,
die natuurljjk Ln draak met deze genees
wijze steekt, het bemerkt. Geneest de
patiënt, dan wordt de genezing alteen
toegeschreven aan de wurmpjes en niet aan
de zorgvuldige beh indeling v.in den dokter
Levend begraven. Een
droevig ongeluk heeft in de steenkolen
mijnen van Agecroft bij Manchester plaats
gehad. Een groot aantal mijnwerkers be
vonden zich in een der diepste gangeD,
toen plotseling een aardschuiving plaats
had en twee mijnwerkers bedolf. Een hun
ner werd spoedig door zijn kameraads on
der de zwarte massa vandaan gehaald,doch
hoewel hij op dat oogenblik nog ademde,
gaf hij eenige oogenblikken later den
geest. Eerst uren daarna werd het lijk
van den tweeden mijnwerker teruggevonden.
Beiden waren gehuwd en vader van een
aantal kinderen. De overige werklieden
hadden zich intijds in veiligheid weten te
stellen:
Op 123-jarige n leeft ij d
getrouwd! Een ingezetene van Atlan
tic City (New-Jersey), dokter Charles Smith,
vroeger praclizeerend geneesheer te New-
York, die thans den eerbiedwaardigeu
leeftijd van 123 jaren heeft bereikt, is de
vorige maand in het huwelijk getreden.
Zoo jeugdig en frisch ziet de oude
dokter er nog uit, dat de geestelijke, die
het huwelijk voltrok, zijn ooren uiet kon
gelooyen, toen hem opgaat werd gedaan
van den ouderdom van den bruidegom.
Charles Smith stimt vaneen waar pa
triarchen-geslacht af. Zijn vader en zijn
grootvcder zijn beiden meer dan 120 j iren
oud geworden. Zooals hij zelf verklaart, is
hij te Ciïco in den staat Illinois geboren,
doch reeds op 3-jarigen leeftijd naar
Duitschiand gegaan. Hij studeerde teJeua,
heeft veel in Europa gereisd, en heeft eer
leven rijk aan wederwaardigheden achter
zich.
Het ongeluk van deMaine.
De World" heeft een telegram uit
Havana ontvangeD, dat zekere ontroering
te New-York heeft veroorzaakt. Er wordt
nl. beweerd, dat de schuldigen, die de
„Maiue" hebben doen springen in de haven
van Havana, hetgeen feitelijk de aanleiding
tot den Spaansch-Amerikaanschen oorlog
is geweest, bekend zouden zijn. Het zoud n
bedienden zijn vau een koopman te Ha
vana; voor hun aanslag moeten zij 350
kilogram springkatoen, toebehoorende aan
de Spaansche regeering, hebben gebruikt.
De ontvolking r a n F r a n le
lijk. Piot, Prausch senator, heeft zich
voorgenomen, maatregeleu te nemen tegen
de verontrustende ontvolking van zijn va
derland. Bij een onlangs gehouden feest
maal heeft de Senator aangekondigd, dat
hij van plan is, aan de regeering voor te
stelleo, premies uit te loven aan de Fran-
sche burgers, die het grootst aantal kin
deren aan hun vaderland schenken. „La
ten wij het gevasr afwenden", zeide hij,
„desnoods door nieuwe wetten, en laat ons
strijden tegen de numerieke meerderheid,
die elkeD dag stijgt, van onze buren en
tegenstanders."
De Senator heeft de verwachting uitge
sproken, dat bij voor zjjn plan de Ssna-
Adolf, want alle pasgeboren kinderen hebben
blenwo oogen."
Adolf stond verbaasd en keek de anderen
een oogenblik verblaft aan; doch snel was
bij zichzelf weer meester en hg zeide met
door niets Ie teagelen vadertrots;
„Maar zeker niet zoo heerlijk blauw ais die
van mijn jongen. Kom mee en kjjk zelf,"
Uit de visite, die zoogenaamd een half
uur zou doren, groeide een verblijf van een
halven dag. Harzlaek had het zich niet laten
ontnemen, om in zijn kamer een feestmaal
aan te richten ter eere van den kleinen
wereldburger. Het was daar zeer opgewekt
toegegaan en menige toast was er op de vronw
en baar lief klein kind uitgebracht; bij een
dier gelegenheden had de oude Harzlaek den
kleine tot zijn erfgenaam geproelameerd.
Hei was reeds laat in den namiddag,toon
Teil met zijn onafscheideljjken Justdenweg
van het station naar het landgoed Doben
insloeg.
Had Teil den man gezien en herkond, die
een kwartiertje vóór hem het sta
tion had verlaten en in de scheme
ring naar de villa Doben was gegaan, de
vrooiijke stemming, waarin hij na verkeer
de, zoo dan waarschijnlijk voorbij zijn
geweest en zorgen en onrust waren
wollieht het gevolg gewees». Daar Teil er
echter geen denkbeeld van had, wie aan zijn
woning een bezoek bracht, stapte bij
opgewekt met Jnsi door den koelen Mei
avond
Het kon ongeveer aeht unr in den avond
zijn, toen eon flink en er voornaam uitziend
heer zijn gladgeschoren gelaat door de deur
van de villa Doben stak en met ingebon
den stem vroeg„Is mijnheer de justitie-
raad thuis P'
De oude Gebaoer, die de vraag in zijn
kamertje had vernomen, hinkte nair
de deur en vroeg barsch „Wie is daar f"
Toen hij echter in de sohemering een
elegant gekleed heer met een glimmenden
oyliader zsg, veranderde bij een weinig
en vroeg beleetd „U vraagt naar mijnheer
den jostitieraad P 't Spijt me zeerbij is nog
niet van Berlijn terug."
„0. dat doet me bepaald leed," antwoordde
I toren en afgevaardigden va» de meest uit-
eenloopende richtingen zal kunnen winnen.
Vreoselijk!
De p r ticuliere correspondent der „N.R.C."
te We ne i schrijH het volgende o. ra.:
Dezer dagen heeft niets zéé de aandacht
getrokken, als het treurige lot van eeD
kind vau vijf jaar, dat uit puren haat door
de oudets langzaam vermoord is. Leest
men de akte van beschuldiging tegen Josef
en Juliane Hummel, dan wordt men met
verbittering vervuld tegen die twee tijgers
in raenschelijke gedaante. Want terwijl de
ouders hun jongste kind goed behandelder
konden zij de kleine Anna, omdat deze
vóór hun huwelijk geboren was, niet uit
staan, en wilden haar absoluut kwijt zijn.
Nu bestaat bier de verplichting, dat elk
lijk vóór de begrafenis geschouwd moet
worden, en de personen, die met dit geval
belast waren, gaven de politie kennis, dat
het kleine lijkje door wonden misvormd
was. Zoo kwam de zaak in handen der
justitie, die verschrikkelijke mishandelingen
aan het daglicht bracht, mishandelingen
die jaren lang voortgegaan zijn, hoewel
ze iu de buurt bekead waren.
Zoo mocht het kiud nooit in een bed
slapen, maar boven op een koffer, waar het
bij de minste beweging van af viel; verder
werd het jarenlang met een pook, een
pollepel en een stok geslagen. Da rbij
werd het stelselmatig uitgehongerdwat
koffie en brood was alles wat het kreeg.
Ja, erger nog; toen de ontaarde moeder
zag, dat medelijdende buren het kind door
de reet vau de deur wat toestopten, liet
zij tigen die reet een lat spijkeren. Als
de haat deze Megara te pakken kreeg,
dan ranselde zij het kind bont en blauw,
stopte het den mond toe om het schreeu
wen te beletten, en als de angst het schaap
overmande, dan ondervond het een derge
lijke behandeling als onzindelijke katten.
Kwam dan 's avonds vader thuis, die
bleekerskmcht en een dronkaard was, en
moeder vertelde hem, dat de kleine Anna
weer zoo lastig geweest was, dan pakte hij
het wurm beet en gooide het onder vele
scheldwoorden tegen een stoel of een tafel.
Dikwijls werd het kiud heele nachten alleen
zonder eten en licht in een pikdonkere
woning gelaten, en om de pijn van den
honger nog te vermeerderen, bonden de
onrnenschen haar aan het bed vast en zet
ten tten op een tafel waar ze niet bij kou.
Herbaalde malen dnwde de moeder de
handen van het kind in kokend water,
en toen de kleine lijderes nog maar altijd
niet sterven wilde, werden de mishande
lingen verdubbeld, totdat de dood haar
ten slotte van haar barbaarsche ouders
verloste.
Bij de schouwing bleek nu, dat de oor
lellen half afgescheurd waren, de bovenlip
in tweeën gespleten, drie tanden uitgesla
gen, het sleutelbeen en een rib gebroken
en de vingers verschroeid. Daarenboven
was het geheele lichaam met builen,'blauwe
plekken en open wonden bedekt, en woog
het lijkje slechts acht en een halve kilo.
Zelfs hei doode lichaampje lieten de ouders
niet met rust en de vader profaneerde het
door ruwe aardigheden en gaf het stompen
toen het op zijn schoot niet recht bleef
zitten. De woestaard wilde het zelfs voor
een paar borrels aan het gasthuis verkoopen.
En wel heel vreemd,de ontaarde moeder was
er een, die elk oogenblik naar de
kerk liep en haar tweede kind zeer goed
behandelde. Zoo weiüig besef hadden die
twee beesten vau hun daden, dat zij op
de terechtzitting den president wildeu wijs
maken, dat zij van het kind gehouden
hadden en het niet hadden mishindeld.
Bij het getuigenverhoor kwamen zoo
vreeselijke bijzonderheden aan het licht,
dat de voorzitter dikwijls de handen
Vlin verbazing in «lkaaf ''de
*h.'ta,h""feeld Z
stellen aan onmenecheüjke out.ers, i«
meenen met hun kinderen lej*og®°,°et
wat ze willen, en gelooveu elke te
ontloope», als zij hun kinderen niet direct
doodsl an, maar ze voortdurend mishan
delen tot zij er langzaam aan sterven.
Dr jury beslist i overeenkomstig hel
requisitoirvan het openbaar ministerie en
veroordeelde beiden tot de galg, met de
bepaling d.t de vrouw, als de schuldigste
van de twee, na haar man zou opgehangen
worden.
Zelden is een uitspraak met zoovee.
voldoening begroet als deze.
Stof op kamerplanten.
De grootste «ijand van kamerplanten is
stof, vooral in den winter, omdat dan de
droogte der lucht reeds de ademhaling be
moeilijkt. Men reinige daarom van tijd
tot tijd in den winter de bladeren met
een zachte spons en lauw water. Zyu de
bladeren klein, dan kan men de planten
begieten, wat echter niet in de buitenlucht
geschieden msg, wanneer het weder niet
zacht is. Het begieten heeft nog dat voor
deel, dat de oisgedierten van de plant ver
dreven worden, wanneer men namelijk een
weinig zeep in het water oplost.
Wat de statistiek ons
leert.
Onze tijd staat in het teeken van het
verkeer, heeft keizer Wilhelm II gezegd,
en uit alle op het verkeer betrekking heb
bende cijfers in de statistieke jaarcijfers
blijkt de waarheid van dat gezegde. Om
maar eens te nemen het verkeer per brief
en briefkaart. Zou men wel zeggen, dat
elk Nederlander, groot en klein, in het
jaar 1898 gemiddeld 28.6 brieven en
briefkaarten heeft verzonden Dit getal op
zich zelf zegt r og niet veH, maar wel als
men weet, dat het in 1875 nog slechts 14.3
was. In den loop van een kleine 25 jaar
is het getal verzonden brieven en brief
kaarten per hoofd der bevolking dus met
100 pet. toegenomen.
Wat bet absolute getal der verzonden
poststukken aangaat, dit bedroeg in 1875
brieven (binnenland) 35.881.000, en brie
ven (buitenland) 10.343.000, welke cijfers
in 1898 waren 69.314.000 en 26.576.000.
Het totaal is dus vooruitgegaan van
46.224.000 tot 95.890.200. en men kaD
met veel kans van zekerheid zeggen, dat
in 1899 100.000.000 brieven door de
posterijen zullen worden vervoerd.
Het aantal verzonden enkele binnen-
landsche briefkaarten, dat in 1875 7.545.037
bedroeg, was in 1898 39.904 592, en dal
der buitenlmdsctie in 1875 259.938 en in
1898 7.587.731.
Zoo valt er in elk onderdeel der poste
rijen een ontzaglijke vooruitgang te con-
stateeren. Waar in 1875 het aantal aan-
geteekende brieven met aangegeven geld
waarde in binnenlaudsch verkeer was 20.800
met een waarde van f 11.291.051, was dat
in 1898 gestegen tot 316.075 met een
waarde vau f 121.164.302.
De cijfers in buitenlandsch verkeer w ren
respectievelijk 42.268 met f 23.180.567
in 1875 tegen 106.450 met f49.095.459
in 1898.
Nog grootere cijfers krijgt men voor het
vervoer der gedrukte s'ukken.
Nieuwsbladen werden er in 1875
23.746.000 vervoerd en andere drukwerken
6.296.000, en in 1898 80.345.000 nieuws
bladen en 48.493.000 andere drukwerken.
De totale beweging der drukwerken om
vatte met de buitenlandsche stukken er
b5 gerekend, in 1875 ruim 30.000.000
J i„ 1898 142,641.000
Het spreekt vanzelf, dit met d zo ver
bazende toeneming van het verkeer, de
ontvangsten eu daarmede de uitgaven zijn
gestegen. Wij stellen hier van eenige jaren
de cijfers naast elkaar.
Ontvangsten. Uitgaven. Batig slot.
1849 1.350.553 479.122 871.43
1860 1 928.081 1.056.077 872.004
1876 2 793.553 1.483.716 1.309.837
1880 3 995.950 2.907.863 1.088.087
1890 6.774.024 4.955.461 1.818.563
1895 7.978.936 6.576,175 1.402.761
1898 9Ï240.629 7.235.272 2.005.357
Hierbij moet men in 't oog houden, dat
in de jaren 1855, 1871 en 1892 het port
is verlaagd.
Geïllustreerde Postkaar-
de onbekende. „Ik ben een oud vriend
van hem en had bom met mijn bezoek aan
genaam willen verrassen."
„Wanneer ge wilt binnengaan, mijnheer
en iets gebruiken en «en poosje wachten
ik denk, dat mijnheer ivder oogenblik kan
komen. Hij heeft mijnheer Just meegeno
men en de heeren hebben de gewoonte steeds
's avonds tijdig ihois te zijo.»
Da vreemdeling scheen na te denken. Na
wat aarzeling zeide hij„Nu goed. Een
paar minuten wil ik wel wachten. Wanneer
het me echter te lang duurt, dan kom ik op
een andoren keer terug.»
De oude man hinkte vooruit en bracht
den gast in de middelste k.;mer van de be
neden-verdieping.
„Hier mijnheer, wanneer u de goedheid
hebben wilt, hier een poosje te wachten P
Als mijnheer thuiskomt, wien moot ik
dan zeggen dat er op hom wacht P»
„Zeg alleen een oud universiteitsvriend;
ik sou hem zoo gaarne eens verrassen.»
„Ik zal nauwkeurig uw veriaogen nako
men.*
De oude vesdweon en de achterge
laten vreemdeling, die zijn hoed op het
hoofd had gehouden, begon met onderzoekend
oog rondom zioh te zien. Hij wierp een
korten blik rechts en links in do aangrenzen
de kamers en overtuigde zich, dat niemand
aanwecig was. Dm deed hij de deur, die
naar de veranda voerde, open de sleutel
zat aan do binnenzijde iu het slot en
trad naar buiten. Hij keek nas*1 de kleine
trap, dis van de veranda naar den voortuin
leidde en zag, dat de kleine poort, waar
door men vanuit den tuin op den straatweg
kon komen, wjjd opeu stond. Tevreden
knikte hijdan keerde hg zaohtkens naar de
kamer terug en trok de veranda-deur aan,
maar liet haar ongesloten.
No keek hij opnieuw de kamer rond en
ging eindelijk op een zwaar gordijn toe.dat
voor de deur hing welke naar de naaste kamer
leidde. Hij probeerde eens, hoe het gordjjn
was bevestigd en hoe het open eu dioht te
schuiven was en vond weldra een paar bouten
knoppen, waarmede door er aan te
trekken de gordijnen konden wor
den opeu en dicht gesehoven. Een donkere,
leelijke trek lag er nn op lijn gelaat; de lip
pen waren vast en energiek op elkander
gedrukt, zijn oogen schitterden boosaardig
Met de linkerhand greep hij in zijn rechter
jassak alsof hij zich wilde overtnigen, dat
hetgeen hjj noodig had, daar nog aanwesig
was. Dan stond hij een oogenblik nadenkend
stil, knikte alsof hij zijn gedachtengsng af
sloot en stapte weer naar de deur die naar
de gang leidde.
„Heidaar portier 1" riep hij luid.
De oude Gebauor kwam uit zgn kamertje,
aan het roepen gehoor gevend.
„Wenscht mijnheer iets
Het wordt me vandaag toch wel wat laat
om nog langer te wachten groet mijn
heer de justilieraad van ma en zeg hem,
dat ik de volgende week terugkom. Adieu,
oude baas.»
Da vreemdeling verliet hut huis en de in
valide hinkte steunend naar zgn kamertje.
Het was al donker geworden, en aan den
helderen hemal sohit terden reeds e?nige ster
ren. De oubekeuda wendde sioh rechts in de
richting van het station a«n zijn linker
hand lag het meer met zgn door den sterker
wordenden wind onstuimig wordende gol
ven; aan de andere zijde van hst meer kon
men de verlichte venstors van het slot
Giesdorf zien. Een eigenaardig lachje
zweefde er om de lippen van den vreemde
ling toen hjj het slot in bet oog kreeg.
Eindelijk bleef hij staan, keek scherp om
sioh heen en koerde op eijn zoo even afge-
legden weg terug.
Hij ging weder deo tuin van de villa
binnen, sloop door hot openstaande poortje
den voortuin in en vandaar naar de veranda-
trap, drukte voorzichtig, op de veranda
gekomen, de deur open van de kamer, waar
hij zooevon was geweest en na een paar
minuten was hjj weer in het vertrek dat
hij een oogenblik te voren had verlaten. Hij
stond esn poosjs diep ademhalend stil
en verschool zioh toen aohter het gordijn
voor de deur der naaste kamer. Weinige
minuten later woerklonkan de stemmen van
Teil en Just,en Gebaoer vertelde den heeren
„Mijnheer de Jostitieraad, er is sooeven een
Welk een enormen omvang de verzending
vau „ansichtskaarten", geïllustreerde briet-
of postkaarten, of hoe men ze ook noemen
wil, genomen heeft, kan daaruit blijken,
dat, volgens een Duitsche statistiek, van
de 160 millioen postzendingen, waarmede
het geheele aantal (4050 millioen) in ande
re jaren verhoogd ia in 1898, niet minder
dan vijf achtsten of 100 millioen op
rekening komen van de sneichtskaaiten,
terwijl het aantal brievon slechts met 19
millioen gestegen is.
In Duitschiand begint
men zich eenigszins ongerust te maken
over een nieuwe ziekte onder de suiker
bieten, die de boeren daar Giirtelachorf
noemen en die dit jaar, vooral in de streek
tusschen Oacherslebes, Brunswijk en Ril-
desheim, in het hart van de bieten-
verbouwende districten, nog al schade
heeft aangericht. De biologische afdeeling
van het kaiserliche Gesundheidsamt bestu
deert de ziekte, maar schijnt over haar
ontstaan nog volkomen in het duister te
verkeeren.
Pest.
Volgens een bericht uit Rome zou de
hoogleeraar Baccelli, die tegenwoordig mi
nister van onderwijs is, een middel tot
genezing van de pest hebben ontdekt en
wel door inspuiting van een oplossing van
kwikzilver-sublimaat in de aderen door
welke het bloed naar het hart terugvloeit.
De p'oeven zijn tot dusve' alleen op die
ren genomen en zijn uitstekend geslaagd.
Predikbeurten.
Hervormde Gemeente
De godsdienstoefeningen beginnen des
voormiddags 9^2 uur-
3 Dec., Ds. A. W. v. Kluijve.
Hervormde gemeente
De Godsdienstoefeningen beginner, des
voormiddags 9% uur.
3 Dec., Ds. Dubbeld.
Aanvang van den dienst 's morgens kwart
voor tien uur.
3 Dec., Zuid-Zijpe.
3 Deo.., Kreil, Ds. Kooiman
3 Dec. Geen dienst.
Hervormde Gemeente
3 Dec. Ds. v. Meurs.
De Godsdienstoefeningen beginnen des
v.m. half tien.
3 Dec., St. Maarten, Ds. Mühring.
heer voor o geweest, een oud vriend van
u van de universiteit het «peet
hem zoer, dat hij u niet aan rof hij
komt de volgende week terug."
„Hoe heette hij 1"
„Zijn naam heeft hij niet genoemd."
„Nu, dan hadt ge daarnaar moeten vregen."
„Dat heb ik ook gedaan, mijnheer maar
ik kwam het niet te weten, daar bij u be
paald wilde verrassen."
Teil trok ongeduldig de schouders op, hij
had een berisping op de tong, doch hij
onderdrukte die en seide goedig laoheod
„Je bent een domoor, Gebaner een ander
maal laat ge n het visitekaartje van een
bezoeker geven ge sult me daardoor het
genoegen niet bederven. Anders geen
nieuws P"
,Neen, mijnheer de post heb ik bin
nen op tafel gelegd. Wilt de lamp hebben P"
«Mij goed, maar hot heeft geen haast, ik
ben moe en sal een poosje ruBten.»
Teil giug naar da verandabamer, terwijl
Jogt, die als stomme getuige van het onder
houd eon groote senuwaohtigheid aan den
dag had gelegd, niet, sooals anders, naar
sjjn kamertje ging,maar onmiddellijk sich naar
de linker hoekkamer begaf,die aan de woon
kamer van Teil grensde.
Toen Teil niets-vermoedend sjjn kamer bin
nentraden zijn boed en jas op een stoel wilde
leggen, meende hij eenige beweging aan het
gordijn van de kamerdeur bemerkt te hob-
ben. Het kon echter ook een vergissing sijn
geweest, went het was roede donker en
het was zoodoende niet goed te sien.
„Is daar iemand P* vroeg hij sonder
eenige scherpte, daar hij aan sjjn eigen
waarneming wantrouwde.
„Zeker," klouk het opgewekt en harteljjk
terug, maar met gedempte stem, „kant go
uw oaden vriend nog P"
Van achter het gordijn was een lichte
jas te voorschijn gekomen, maar do persoon
die in die jas stak, bleef voor Teil onher
kenbaar.
WORDT VERVOLGD.
