INGEZONDEN.
Gerbrand EECEN.
Voorz. en Secr. zullen zich persoonlijk tot
den Commissaris der Koningin wenden,met
het verzoek om door tusschenkomst van
ZExc. verbetering in de vaarwaters van
"West-Friesland te verkrijgen.
Om tot een aldoenden msatiegel te
kunnen geraken, zou eene wet op de
Waterstaat, die wij sedert 1848 verwach
ten, ncodig zijn.
Tot afgevaardigden ter algemeene ver
gadering, te Sliedrecht te houden, werden
gekozen de heeren Van den Steen en Groot.
Verder werd besloten rechtspersoonlijk
heid aan te vragen.
Ten slotte werd op voorstel v«n den
heer O. Dekker besloten, dat de leden van
Schuttevaer verplicht zullen zijn, met licht
te varen bij avond.
De vergadering werd hierop gesloten.
Buiten de vergadering om ontvingen
wij mededeeling van de werkzaamheden
van Schuttevaer in 1899. In zooverre het
West-Friesland betrelt, het volgende
Adres aan het dagelijksch Bestunr der
gemeente Alkmaar, met verzoek verdieping
van het vaarwater aan den Huigendijk.
Hierop is ten antwoord ontvangen: dat
voor verbetering van het vaarwater der
Hoorusche vaart tot 20 h 30 M. beoosteu
de Halvemaansbrng, op de begrooting voor
1899 f 500 is uitgetrokken, hoewel de
gemeente daartoe niet verplicht ia.
Op de vraag, of de gemeente Alkmaar
het recht heeft, havengeld te heffen van
vaartuigen, liggende in het Noord-Holl.
kanaal in die gemeente, werd bevestigend
geantwoord.
Adres aan ZExc, den Minister van
W., H. en N., waariD nogmaals wordt aan
gedrongen op eene spoedige totstandkoming
van een vluchthaven te Hoorn.
Hierop is afwijzend beschikt, op grond
dat hel gemeentebestuur van Hoorn
niet gezind is, een evenredig deel in de
kosten van aanleg te dragen en het onder
hond der vlnchthaveD voor zijne rekening
te nemen.
Adres aan ZExc. den Minister van
Marine, om geleidelichten te doen plaatsen
aan de Noord-Holl. kust in de nabijheid
van de VanEwijcksluis,tot aanwijzing van de
juiste richting van het Amsteldiep.
Hierop is ten antwoord ontvangen, dat
eenige verbetering in de leiding is gebracht
door het licht op denN. W. hoek van Wierin-
gen te doen verduisteren in eene richting
over de Noordelijke Stompeton in het
Amsteldiep.
Adres aau den Raad der gem. Medemblik,
waarin andermaal wordt verzocht, een groen
licht te doen plaatsen op het einde van
het Zuiderhavenhoofd in die gemeente.
Vergadering va.n het
Schager Veeverzekeringfonds, op
Donderdag 28 December 1899, des mor
gens ten 11 ure, in het locaal van den
heer W. Roggeveen Cz.
De vergadering werd door den Voorzitte',
den heer P. Timmerman Dz., geopend,
uitsprekende zijn genoegen, dat er, het
weer in aaumerkiug nemende, een goede
opkomst was (28); dat deed hem dubbel ge
noegen, omdat htt vandaag een Jevenc-
quaeetie gold voor de vereeniging, die nu
een jaar had bestaan, en heden de vraag
zou worden gesteld, of de vereeniging zou
blijveu voortbestaan.
Door den Secretaris, den heer W. Rog
geveen Cz. werd het verslag van de tot
standkoming der vereeniging en de notulen
gelezen.
Ingekomen stukken, waaronder een
schrijven van den heer Schönthaler, voorz.
van den Ned. Slagershond, waarin de ver
eeniging sympathie en steun werd toege
zegd.
Het overzicht over den toestand der
kont van die eenzijdige opvoeding. Lïesbsih
kent en «iet niereend anders dan jou alleen;
wat moet dat worden, nis ze eenmaal het
leven in moet P Doch laat me na niet
gaan zedepreeken; ik zal een andere japon
aantrekken en een wandeling in het bosch
maken. Tot siensl"
Zij stond op, knste met koele vriendelijk
heid het kind en ging in huis. Lissbeth had
aandachtig toegehoord, toen haar mama door
de veel jongere logée werd gekapitteld. Ge
heel ongegrond waren de verwijten der
schoons met, want de kleine was blijkbaar
zeer sobuw es angstig voor de voorname,
mooie tante. Ze keek haar na en
zeide op zeer eerbiedigen toon
„Mama tante Edith is zeker zeer ver
standig P«
Wilma lachte laid bij deze vraag, bet was
een trisob, bijna kinderlijk lachen; dan eehter
nam ae het blonde kopje tusschen haar
handen en knite het.
„Ja. Liesbeth, zeer verstandig,* bevestigde
ze. „Veel verstandiger dan ik en jij, maar
een manseh loopen bij al dat verstand de
rillingen langs den rag. Jij behoeft niet zoo
ij sig verstandig te worden je moeder,
kind, is het ook niet, goddank I"
De omtrek van Heilsberg bood niet veelaan,
wat door een schilder kon worden vereeuwigd;
slechts wond en weide en ver een den
horizon een reeks hoogten; maar bet bosch
was er van een seldzame schoonheid. Do
praohtige oude bosschen, die, als staatseigen
dom, sorgvnldig waren ontzien en behandeld,
strekten sieh ursnwijd uit; men kon gemak
kelijk in deze stille, diepe bomenmisaa ver
dwalen.
Boven werd alles beschenen door de heer-
ijjke Meizon, maar onder de boomen was
het koel en op den met mos bedekten grond
lag nog de morgendauw, toen Edith Marlow
het smalle voetpad langs ging, Zij had haar
wandeling eigeolijk niet soo ver willen
uiistrekkan, maai het was haar zoo rnim,
zoo aamrekkelgk in dat heerlijke bosoh. Zij
kende ale zomerverblijf slechts de groote
badplaatsen, waar man stasds door een
mensoheniwerm is omgaven, waar m?n bij
elkan step bekenden en nog ems bekenden
vereeniging over het jaar 1899 volgde nu.
Die tovstand is gunstig de vereen, telde 84
leden, voornamelijk in Huilauds Nuordii-
kwartier en ook in Purmerend eu Amster
dam. Het aantal verzekerde milderen bs-
droeg 1420, wat een bedrag maakte, na
attrek van 42 terugbetaalde halve premiën,
van f 1399.Het ledengeld was f 420.
maakte plus f 18.74 rente van geld, een
ontvangst van f 1837.74. Deze som werd
verminderd met een uitgave in eens van
f 880.67, zoodat het batig slot is f1157.07;
wat, wil men het bedrag der zuivere wiust
hebbeD, most worden veimiude d met de
inleggelden, en dan is f 737.07.
Iu het le kwartaal had de vereeniging
1 gedeeltelijke afkeuring, in het 2e kwar
taal 1 geheele en 1 gedeeltelijke; Sa
kwartaal eveneens 1 geöeele en 1 gedeel
telijke, en in het laatste kwartaal tot op
dit oogenblik 7 gedeeltelijke en 1 geheele
afkenriog.
De secretaris zegt met het oog op het
financieel overzicht, dat de loopande ver
zekeringen er nog buiten zij», zoodat het
winaibedrag wel minder, maar nooit hooger
kan worden.
Het bestuur adviseerde, met het oog op
den zeer gunstigen toestand der vereeniging,
tot voortzetting, wat met algemeeue stam
men werd aangenomen.
De voorgestelde reglements-wijiigingen
werden alle aangenomen; de voornaamste
is, dat, als het reservefonds f 750.— be
draagt, zal worden overwogen, of aan de
leden iets van hnn inleg zal worden terug
betaald; aan de niet-leden zal dat niet ge
schieden.
Het salaris van de hm. W. Roggeveen Cz,
en G. Muijs, als secretaris—administrateur
en keurmeester, werd vau f 25.ieder
op f 75.gebracht.
De heer K. Jonker oordeelde dezen sprong
te grootspr. wilde b.v. f 50.zien toe
gekend.
De heer W. Kooijinan wilde de beloo
ning procentsgcwijze zien toegekend. Hij
noemde de belooniug uiet te hoog, maar
achtte het beter als beginsel aan te geven:
zóóveel procent voor administrateur en
keurmeester, hetgeen dit jaar, ztgi spr.,
ongeveer 10 cent per koe zou hebben be
dragen.
Ds heer Kniper noemde de administra
tiekosten in vergelijking met de verzeke
ringskosten te hoog; dat keurt spr. niet
goed.
Ook de heer J. Buis is voor procenta-
gewijze bezoldiging; dan krijgt men een
zuiverder standpunt, men betaalt uit naar
mate er wordt gewerkt.
De heer Kuiper meent ook, dat procents-
gewijze uitbetaling aanbeveling verdien'; het
zal, zonder te zeg en dat de beide heeren
nu te weinig ijver hebben gehad, aan
moedigend werken.
De heer Roggeveen verklaart dat de
hoogere belooning cp zijn ij ver geen invloed
zal hebben; hij noemt die gedachte niet
zeer vleiend.
De Voorzitter acht de belooning toch
volstrekt niet hoog men heeft 52 markten
plus een pai*r extra dagen, als Paasch-
tectoonstelling, zood t het ongeveer f 1 50
per markt wordt; en dat is toch al heel
billijk.
Ten slotte wordt met algemeene stem
men de belooniug van f 75 vasigesteld.
De aftredende bestuursleden, de heeren
P. Timmerman Dz., W. Roggeveen Cz.,
K. Breebaart Jz,, C. Zijdewind, J. de Veer,
Joh. Covers en P. Henneman werden her
kozen.
De leden der flnanciëele comm. der vereen.,
de heeren Jb. Zijp Hz., K. Jonker en A,
J. C. Geertsema, werden eveneens herkozm.
Bij de rondvrxag informeert de hier J.
Buis, of het voor de vereeniging geen aart-
ontmoai en waar bet begrip eenzaamheid in
't geheel niet bestaal. De stilt van het wond
deed op haar al haar aan'rekkalqkneid geiden,
en bet ongewone lokte haar steeds tot ver
der en verder gaan.
Daar hield het pad plotseling op bij een
lagen,brokkelig n munr,waarachter een groene
wildernis scheen op te wassen. De jonge
dame bleet bevreemd staansg zag noch
een hai», noch ietz anders dat tot woonplaats
kon dienen, en toeh was alies door een
mnnr, waarin een tuindeur, afgesloten. Het
binnengaan was gemakkelijk genoeg; de poort
hiDg maar losjes in haar hengsels en gaf aan
een Baohten druk gehoor. Edith deed nog
eenige stappen en stond weldra midden op
een klein kerkhof, dat, eenzaam en geheel
verwilderd, in hel hart van 't wond lag.
Het moest wel iels uit den ouden tijd
zijn, toen er cog boschbocren waren, die in
hnn afgelegen, vers rooide woningen verblijf
bielden en er gemeensobappelgk hunne ker
ken en begraafplaatsen hadden. De levenden
waren reeds lang vertrokken van uit het don
kore boccb, naar de dorpen.Het kerkje wts ge
sloopt, maar nit piëteit eerbiedigde men de
rustplaats der dooden, die bier vergeten
sluimerden. Msohtige, donkere renten ver
bleven zich hemelwaarts en daertusschen
was een ware chaos van vlierboomen en
allerhande struiken. Diebt gras groeide od
den grood en op de verbrokkelde moren
De onsterke hooien kruisen waren reeds
lang vervallen en vargaan, de ijaeren graf-
teekenen door den romt opgevretengleohtg
de grafsteenen trotseerden den tijd en da
verg«nkelijkheid. Zij verhieven zieb Kranw
en verweerd van nit het mos en d« wilda
plantenmassa op en hier en daar waren te|f.
nog eenige woorden van da g'afichriften
leesbaar.
Eren rerdor verhioven sieh eoD paar 0U^B
hooge muren, da overblijfselen van de kerk'
daarheen richtte Edi'h haar schreden Tot
haar verrassing merkte ie daar, dat ni
alleen was. Voor den maar stond ren m
die de oude gadeokteekeiieB «eer nauahpy^J1,
scheen op te nemen en die zich bj
deren bzrer schreden omdraaide, Qjk "na
soheen verrast, maar trok, toen hu
dime zag, even aan zijn hojd en if|(j
beveling veidient, rechtspersoonlijkheid aan
te vragen.
Spr. wordt ingelicht, dat verschillende
zaken in da prakljjk hel weoscheiijk
maken, dst man vrij in zijn handelingen
is, om niet steeds het reglement te behoeven
toe te p ssen.
De heer Roggeveen is van oordeel, dat
er weinig fraude door de verzekerden zal
worden gepleegd, d ar dezulken in de tos-
komst dan van elke verzekering zyn uit-
gesloten, en dat is een straf, die ni;mand
gaarne op zich zal zien toegepast; dus die
boete-bepalingen, waarvoor dan eigenlijk
alleen de rechtspersoonlijkheid eenige wande
heeft, zullen niet gauw behoeven te worden
toegepast.
De heer Kuiper zegt, dat tePurm rend
wordt beweerd, dat het Sch-ger fonds te
goedgeefsch is,d ar hier zelfs longen worden
uitbetaald.
Spr. wordt ingelicht, du bij de oprich
ting der Schager vereeniging ook te Pur
merend da longen werden vergoed, dus is
't hier op dezelfde leest geschoeigeworden.
Het bestuur was evenwel van oordeel, dat
te doen voortgaan, daar het san de ver
schillende slagers een galrgenheid biedt,
de terugbetaling persoonlijk in ontvangst
te nemen en zoodoende weer een gelegen
heid wotdt geboren, inkoopen op de markt
te doen.
De heer K. Jonker is er ook voor de
iongen te blijven uitbetalenhij noemt
dat uitstekend voor de boeren, die met
hun vee te Schageu komen, en oordeelt het
een bagstel voor de vereeniging om te be
talen.
Er wordt meegedeeld, dat in het afge-
loopen jaar f 21.aan vergoeding van
lever en long is uitbetaald, waaronder 19
levers; dus een luttel bedrag.
Verder wordt medegedeeld, dat Purmerend
op lieden niet lager schade vergoed dan
tot I 3.—.Het wordt asn het bestuur over
gelaten in deze zaak na r goedvinden te
handelen.
De Vootzilter sluit met dank voor. de
opkomst de vergadering.
(Niet geplaatste ingezonden stukken
worden nimmer teruggegeven
Mij 'heer de Redacteur
Naar aanleiding van de in uwe Courant
voorkomende stukken van W. Kuilman te
N. Niedorp, verzoek ik U beleefd, onder
staande te willen plaatsen.
Niet alleen de directeur der Onderlinge
Nooid-Hollandsche Brandwaarborg Maat
schappij zuo zich beleedigd kunnen achten,
doch ook zij, die op htt kantoor dier
Mij. de werkzaamheden verrichten.
W. Kuilman schijnt èf niet te kunnen
begrijpen, d»t, wanneer hij aan eene Mij.,
waarmede hij niets heeft uit te staan, door
middel van eene courant vragen stelt, en
dat dan nog wel op een manier, als door
hem is gevolgd, zij geene roeping gevoelt,
om die viagen te beantwoorden, öf bij heeft
zoo'n dunk van zich zelf, dat hij zich in
beeldt, men hem althans behoort te ant
woorden.
Maar, aangezien ik te veel ruimte van
u zou vergen, al de bespottelijke voort
varendheid (om den zachtst mogeUjken
term te gebruiken) in zijn stukjes te doen
uitkomen, wil ik alleen 't volgende schi ij ven-
Het is na, na al zijn geschrijf, toch
zeer zeker gerechtvaardigd, dat de drijf
veer vau zijne handelingen, die toch
blijkbsar de bedoeling hebben, om den
goeden naam van de genoemde Mij. af
breuk te doen, eens in 't licht wordt gesteld.
't Is niet onmogelijk, zijn jeugd-
naïveteit in aanmerking nemende, dat
zijde om baar door te laten. Edith dankte
vluchtig en wilde voorbijgaan, maar raakte
daarbij verward in da braambessen-
struiken, en een ongednldige poging, otn zich
te bevrijden, deed haar nog meer in de las
tige takken verward raken. De vreemdeling
kwam haar te hn'p, maar de eigenzinnig»
ranken lieten zich niet losmaken. Het dnnrde
eenige minuten eer het hem gelokte baar te
bevrijdeD.
„Ik dank n,* zeide de jonge dame op
baar neerbnigende manier; zij hield het eeh
ter na voor noodig, eenige woorden te (pre
ken en zoo liet se de opmerking hooren
„Een zeldzaam oord, dit eenzame kerkhof,
midden in het wond".
„Bn een mooie plealt 1 Hier dringt geen
geluid ven nit het laven door, hier atoart
nie's den heiligen.ernatigen vrede des doods."
Edith keek vorrarsi op; zij had op haar
opmerking een even niets-zeggand antwoord
verwacht. Da woord n deden haar zoo ei
genaardig aan, evenals de half gealnierde
klank van de a'em. Zij liet aioh er nu eersi loe
verleiden, den vreemd ling nenwkenriger op
te D6men. Hij was een man van m ddelbaren
leeftijd, met donkere oogen, waarin een ern-
atige gedachte lag, een rjjzige, voorname
versohijnirg. De manier waarop hij sprak,
waarop hij den daok afwees voor den kleinen
dienst dien hij haar had boweten, verried,
dat hg met de vormen der eera'e kringen
vortiouwd was. Dat kon geen Heilabergrr
borger lijn 1 De jonge dame werd toob wel
een beetje nieawsgierig,
„Ik ben heel toevallig op de wandeling
hierheen geraakt; gg verkeert vermoedelijk
in hesaelfde geval P" zeide ae, met een halve
vraag.
„Noen, ik ben op weg naar Steinfeld.maar
«,.WI'de het ,i( '""g* den «onnigen,
offigen weg afkorten en heb ama rijta'g
voorargezonden. De weg door het bosoh is
heul mooi en toedoende heb ik mg tot een
ui'stipje hierheen laten verlokken,* was bat
eenvoudige antwoord.
Da nabgheid van S'ainfeld verklaarde ge
heel het bezoek van een vreemdeling aan
dez a'reek. De daar bestaande we-ken had
den betrekkingen met de geheele wtreld, zn
Monden in ge-©gelde verbinding mei Berljju,
W.Knilmsn werkelijk geloofde, dat de ma t-
schuppij zijn geschiijf zon aannemen als
gedaan uit pure aunschlieveodlivid, zon
der neveiitiedoe.li 'gen, eu het niet bekend
zou zijn, dat: „hij ageut eene: Braudwasr-
borg-M istschappij is.*
Ci cur.entie bestaat wel is w-:ar h ast
op ieder gebied, doch d t zij op dergelijke
lige wijze ii praktijk gebracht wordt als
thans tegen de O. N. H. Brwb. Mij., ön
door iemand, die bjweert iets geleerd te
hebben (wat men wel zeer steik moet be
twijfelen, t nzij hij iets minder go"ds be
doeld heeft), komt niet alle dagen voor.
En nu ten slotte zijn laatste stok,
waarin bij als oen kwajongen, die zijn zin
niet krijg', begint te schelden, te beleedi-
gen en woorden te gebruiken, die een ft -
soenlijk iemand niet in 't openbaar schrijft,
en waarmede hij voortieffelijk b iwijst, tot
welke trap van beschaving hij reeds is ge
vorderd, in aanmerking nemende, zal
'l misschien wel het beste zijn, te zeggen^
rVuil Witer, dat mijn deur vrorbjj loopt";
te meer, daar men ten opzichte van d< rge-
lijk soort menschen wal door de vingers
moet tien, omdat zij nu eenmaal niet btter
weten.
Niettemin wil ik toch nog even zeggen,
dat, indien er deelhebbers der O. N. H.
Brwb. Mij. mochten zijn, die nog iets aan
het geschrijf van W.Kuilman zouden kunnen
hechten, en zich ten mijnent willen ver
voegen, ik, voor mij, gaarne bereid ben,
hun alle mogelijke inlichtingen te verschaffen.
U, mijnhrer de R idactenr, dankeuö voor
uwe bereidwilligheid, verblijve
Hoogachtend, UEd. Dw. Dr.,
Oudkarspul, 28 Dec. 1899.
Jan den heer P. VERWEIJ ie Jaristeond.
Gaarne antwoord ik op uw aan m\j ge-
richten open brief dato 21 Dec. '99 en ik
za! het pogen te doen, overeenkomstig uw
wensch, zoo duidelijk mogelijk.
Zeker, ik ben het met u eens, dat thans
eene minderheid eene meerderheid
overheerscht, zoowel politiek als economisch,
zoowel wettelijk als maatschappelijk. Maar,
mij dunkt, nu hebben we allereerst te vra
gen: hoe is dit mogelijk?
En dan zal bij onderzoek naar die moge
lijkheid dit blijken, dat zij veroorzaakt wordt
lo. door het feit, dat de minderheid beschikt
over de macht.
Slechts daardoor is zij in staat de meerder
heid te overheerschendenk de macht en
de machtsmiddelen weg (wet, politie, leger),
en de minderheidsheerschappij is verdwenen
2o door de niet te loochenen waarheid dat
de meerderheid zich niet bewust is over
heerscht te worden.
Immers we zien het merkwaardig ver
schijnsel dat de minderheid hare macht kan
uitoefenen door middel van huurlingen (politie
en militairen) gerecruteerd uit de onderdrukte
meerderheid.
Wat is nu noodig om die minderheid van
die overheersching af te brengen, vraagt u?
Wat anders, dan allereerst den menschen te
leeren inzien den feitelijken toestand, ze
leeren begrijpen het onrecht daarvan I
Een slavenjuk wordt zoolang getorst,
als de slaaf het wil.
En wanneer de massa waarachtig g e-
voelen gaat dat zij wordt overheerscht en
oiiderdrukt; wanneer de drang naarvrjjheid
levend wordt in.haar, kan de slavernij niet
langer duren.
Hierbij zullen, naar mijne meening, werk
stakingen een groote rol spelen en ook
dienstweigering steeds meer voorkomen;we
mogen echter daartoe niet forceeren, dit moet
van binnen uit, uit den mensch voortkomen.
Het is wel opmerkelijk, dat de sociaal
democraten niet wijzen op het verkeerde van
overheersching in het algemeen, maar den
nadruk leggen op de heerschappij eener min
derheid over eene meerderheid. Als echter
eene meerderheid hare wetten oplegt aan
eene minderheid, gebeurt dan niet hetzelfde
De fout is deze: dat menschen over men
schen heerschappij uitoefenen, ze
dwingen door geweld de staat biedt ze
daarvoor alle gelegenheid. De Traag is
niet allereerst of weinigen over velen ot
omgekeerd velen over weinigen heerschen,
maar de vraag i s heeft ieder mensch recht
n 9
en de grootsohe aanleg der fabritken en
mgneu gold voor eser boiienswaard,
roodst se dikwgls genoeg bezocht werden'
wellicht was dat met dezen beer ook't geval.
Al wag Edith nog steeds er uiet van op de
hoogte,met wien ujj de eer bad,dit wts mei Ernst
Raimar al reeds Eng niet meer bei geval.
Die bad al wel begrepen, met wie het toeval
hem had sasmg. bracht De jonge dame zag
er eenvoudig geno g uit, maar baardoenen
laten beweeshem duid-lgk.tot wetke kringen zij
behoorde. Zulke verschijningen waren er niet
in den om'rek van Heilsberg; dat kou alleen
do logée van movronw von Maiendorf sjjD.
De stille, terughoudende man ton anders
onder alle omstandigheden het onderhond
hebben afgebroken en sieh met een bsleefden
groet hebbjn vorwgderd na bleef hg achter.
Hjj wilde ists naders vsn de vronw verne
men, aan wie de hoop en de verwachting
van sjjn broeder sieh vas kcoopte. Mooi was
se, itker Of echter dit mooie meisje, met
die trotrche, koude trekken en de zeer «elf-
bewoite bonding, werkelijk den joDgen schil
der li fhud, die hsar nog niet eens een be
roemden naam aanbieden kon, dat was nog
de vraag. Zou hij werkelijk mogen hopen P
Het was saak,iioh daarover helderheid le
versohtN.n.
„Het kerkhof is teer oud," aeide Raimar
zgo laatste opmerking vervolgend. „Hier en
daar kan men nog een jaartal op de graf-
s'eanen omegaren. Hat ia ook een atuk
verleden, waarop Heilsberg trotsoh is."
„Heilsberg P Qij komt toch niet uit dat
kleine stadje?'
De vraeg kloek verwonderd en ongeloovig
Ernst aarselde een oogenblik; dan antwoordde
hg rustig:
„Neen, mejuffrouw rajjn geboorteplaat» ia
B rlqu.*
„Ah aooDit antwoord soheen de jonge
dame te bovrodig-n; zg ging met liebten
spot voort:
„In ieder geval is dii Heilsberg een lang
vo'scholen geweeet zijnde merkwaardigheid
masr men weet in Berlijn no tenminste, dat
het bestas'. Voor eeuige maanden waren
een paar sardige sohe'sjss tentoongesteld,
Heilsbsrger studiën heeteu »e; hel raadhuis
de oude sudepoori en een paar dergelgke."
op vrijheid, de-raag is; is het t ,-Kr
1 oo td anderen ,?r gQweU1 te
Maai de sociaaUemocratie schijnt ham.
moraal te hebben otiaend rm i Uaj^
LoyoU en m ^&nZÜgSS
het bekonde: „het dooi 1
Gjj herinnert u zeker nog ^Lda^de h"'"
Hermans aan 't begin leat
het doel wil, moet ook dn r®d#e'd8 „wis
Welnu, die moraal verfoJf'n
Gij vindt het misschien -i
ml); ik verwacht alles van a naï^
het Christendom, maar dm Pr0dikim.vai1
gelijk wjj het kennen ais h0t Chr.JfS»
maar gelijk het gepredikt is I 'i ?odsdiensï.
zelf. En d a t Chr.dom staat va de/'Chri
zoenlljk tegenover onze manfö on vn»v!
als grondslag den privaat! chaPPÜ„m';''<f
Christendom sluit uit, aUe I
zoownl voor eene hïï i
meerderheid, die u als voor a*?
Neon, het baat nietTfr wil-
gedreven wordt naar een stifn v.prolotariajt
dlt btó"- i» Sfe-i
_weigerflnri Zlch
van liet volk a 1 fesl Bif'w®
ontwaken de sterke behoef n!olk moet
naar onderlinge liefde en onder a f60ht
daarvan moot de maatschappij zii6
Zoodra de meerderheid zich
- klaar en heldor - van hof i bewi«t ij
het heden, vau den leugen en w ru°hl:
onze schijn —christelijke maatschannti iD
einde daarvan gekomen en zaUeS18 h«
zich (ook over baar zal komen
nieuwere levensbeschouwing or!cht<1w
gen, temeer daar zij n i e r ne0rleg-
beschikt over de middelen om fig6r
schappij te handhaven. w aare fieei-
Ik mag niet te veel vergen
vrijheid derSchagerCouranten da st
anders had ik gaarne nog Ln 611%0n
trAZAcd ovar 6§ii ander
nog Qnn
gezegd over liet wezen van den «i and«r
werking der wetten. Laat me ff en d«
mogen aanhalen iets uit een £6r
artiKel vanDr. Frederik van Eeden
|M»^Mj^echtN Hij zegt daarin
uit het
doet me denken aan iemand die 's u? T09
bladeren plakt aan de kale takken der S"
hopend daardoor de komst der lente 6n
haasten". 10nte t0 ver-
Nietwaar, de maatschappij is gaan v,
dat we naar onzen smaak in elkafr tbnm111810'
Ten laatste nog dit. Si e t
voor de verwerkelijking van het wiJi et
ons, Chri.ton-.narïhM&n.'ln, ,4«
engelen (denk aan wat de hr. Herman,
worden, maar echto menschen, tegoedom
ie regeeren.te fier om zich telat^n rSSS
Met vriendsch. groeten;
N.J.C. Schermerhom
Nieuwe Niedorp, 28 Dec '99.
Binttenlandsch Nieuws.
en
Vergadering van den Raad
der gemeente INieuwe Niedorp
op Woensdig 27 December 1899,
Tegenwoordig alle leden.
De Voorz., de heer Jb. van dei Stok
opent de vergadering, waarna de notulen
van de voorgaande worden geli
goedgekeurd.
De heer Halff zegt, geen aanmerking op
de notulen te hebben, maar zou den pre-
miëustaat, dien hij met andere bescheiden
bij de vorige vergadering heeft ingediend,
wel terug willen hebben-, bet vu lïietlijo
bedoeling gewei st, die geheel af te staan,
De andere heeren meenen een dergelijk
stak uit het archief niet te moeten afgeven;
voornamelijk, nn het nog dienen kan bij
evei tneel vergelijk met andere maatschap
pijen. L'e heer Hslff zal et dan ook
maar vrede uieé nemen, dat de staat in
het archief blijft.
Naar aanleiding van de notuleD deelt
Voorz. mede
dat de volkstellers hunne betrekking heb
ben aangenomen en reeds geïnstrueerd zijn;
dat goedgekeurd vaD H. H. Gedeputeerde
Staten zijn terugontvangen de beBluiieu
betrtffende erfpacht aan den heer J. G.
van Eden en de onderhandsche huur van
de heeren J. Strijbis en G. Jonker; dat
met de Herv. Weezvi -administratie de
geldleetiing is gesloten tegeo 4 °/0 rente,
Hierop leest Voorz. een adres van den
„Wslliobt van Max Raimar P*
„Ja kent u hem?-
„Hg is oogenbhkksigk in Heilsberg en
ik kom juist daar vandaan. Men sobjjnt hoop te
kosstoren voor de to komst van den jongen
manmen zegt, dst bg talent heeft-'
„Zeker heelt hg talen',seide Editb
eenige levendigheid, „en ik boop, dat np
zich daarmede een toekomst *el we'eD
veroveren. Jammer, dat die jong© kunstenaar
jarenlang moest werken en wroeten,om staand»
te blijven en iets te worden, en dan nog®'
vgaudige invloeden in zjjn eigen feW)
heeft te kampen; dat moet iemand w'1
*ijn vlucht tegenhouden.*
„Vjjendige invloedfn P* herhaalde Ks'
R X) r> 'Ucui u
met «tijgende verwondering, ma#rnv<!0{ i^fl
oogenblik nog niet» begrgpende. „H«
van den jongen man ia toch s'.eedsgs"
en voortgeholpen geworden en h'm |0„
middelen genoeg ter beschikking
hoorde ik tenminste.'
„Dan sgt ge verkeerd ingelicht,'
Edith beslist- „Ik weet vsn Raimjir i
hoeveel moeite hg aich nit zgn in,i«
heeft kannen losrukken, die niet be
versland had, of oenig begrip van o'
ping van een kunstenaar, en bem vo"
in de lagere sieren had willen vs'
Het bewgst, dat men karakter iDl,
heeft, ala men die hindernissen
als men da banden verbreekt on den M
leven en dood aanvaardt, om geb®u °P. B,i
kracht den drang van het hart 'e ijnpen
Vnn kit... U. «f om 00 I PP_
Een bitter lecbje spoeldo er om 8
s-s Elvnal t. i. «ad boa d®1
ir<
trachten te maken. Een jonge hjj
T«n Ernst; hij begreep nu,_ boe e ,|,,d
schilder sieh daar in Bsrljjn in,0f?tJ., joo'
«w uisrnnn, jdivxs 0» "«f
de familie getroeteld, die «lies k.fe0KjprheiJ-
begeerde, dat was geon bg«°n j,|
Maar het strgdonde, kampende g® jD.
dringende banden verbrak en de toniit
ging om sioh m >t eigen hand o®D ja
te schepp-n, dat verwekte belacge s
bewondering. Max mosst de rZ
hsrien wel nanwkenrig kennan, ?e|j
hadden zjjn manoeuvres een g0'0." p,rt8"
gevonden, dat toonde het levenu'g
trekken der jonge demo.
WORDT v:
