Donderdag 5 JULI 1900. Elsj e. UitgeverP. TRAPMAN. MedewerkerJ. W I K E L. Sinnenlandsch Nieuws. WIERINGERFEEST, FEUILLETON. SCHAGER A i Nitms- COURANT. Alnrieniie- k Liilliivllil L)it blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden A.DVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Hureao: iCHAÖ^Af, Laan, II 4, Prijs per jaar f 8.Franco per post f 8.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Oroote letters worden naar plaatsruimte berekend. l^Yj-jarig bestaan der Muziek vereen. ,Harmonie.' Jongen, wat keken we j 1. Zondagmor gen op onzen neus, toen de regen zoo ongenood ons tochtje naar Wieringen dreigde te verstoren. Bij ouze wandeling van het station AnnaPaulowna naar de Kleine Sluis en later op de motorboot werden we van water zeer goedkoop en in nogal ruime mate voorzien. Aan de Kleine Sluis was alles op de beendie niet mede naar Wieringen ging, stond toch op den kant, om de verschillende vaartuigen te zien ver trekken. We kregen een plaats binnen in de motorboot van schipper Kaan. Al vonden we ons zitplaatsje juist niet al te ruim, de inrichting was toch zeer practisch en de meesten kwamen bene den droog over, dat was, vooral voor de dames, op dat oogenblik het voornaamste. Van het kleine zeereisje, dat voor velen natuurlijk mede een groot amu sement zou zijn geweest, werd zoodoende niet veel genoten. Aan de Haukes, waar we binnenliepen, nu met een vriendelijk zonnetje van tusschen de wolken, dat ons den ganschen dag niet meer verliet, was het Wieringer corps, dat ons met een opgewekt nummer ver welkomde, en stond een drom van men- schen hun gasten op te wachten. We zeggen gasten, daar we den ganschen dag zulk een hartelijke ontvangst hebben genoten, die steeds de prettigste herinne ring zal achterlaten. Vlug het een en ander gebruikt in de herberg van De Vries en toen in optocht, met de banieren omhoog en onder een lu8tigen,vroolijken marsch, gingen we naar Hippolytushoet, het hoofddorp van het oiland, waar het feest zou worden gevierd. Zoo de Haukes uitmarcheerende en links omslaande, ziet men het eiland voor zich liggen en voor velen, waaronder ook wij, die er nog nooit eens waren geweest, had het landschap, dat zich daar aan ons oog ontplooide, een eigenaardige bekoring. Die kleine weidjes, met aarden dam metjes omringd, zoo dalende naar het midden, om straks weer glooiend omhoog te gaan, daarin, als zoo vele zwarte punten, de houten kappen, waaronder het wier wordt bewaard, dan hier en daar een klein korenveld, en op de weidjes gebonden schapen en gezeelde paarden en koeien, die later, bij het hooren der muziek, de dolste capriolen maakten, en daarbij een kijkje op het boscbje, de vogelenkooi" genoemd, zooals gezegd voor een vreemdeling op Wie ringen interessant. Na een wandeling van ongeveer een uur langs boerenwoningen, waarvan de bewoners natuurlijk allen buiten, om den optocht te zien voorbijgaan, en door velen zoo kneutertjes toegeknikt, ten blijke dat we welkom waren, kwamen we te Hippolytushoet, een allervriende lijkst en net dorp, dat we bijna in de geheele lengte doortrokken, voorbij de R. C. en Prot. kerk, om eindelijk op het feestterrein aan te landen. Daar waren we het eerste oogenblik bepaald verrast door het uitermate geschikt-zijn van het terrein. Op stoelen en banken, onder de boomen, als het goed droog weer was geweest lang-uit in het gras, als geknipt om daar luiste rende naar de muziek een middag onder het genot van een ditje of een datje door te brengen. We zagen onze tocht- genooten dan ook met een waar genoegen de beste plekjes in bezit nemen en alras volgden we hun voorbeeld. Nu, de wandeling die achter den rug was, had er het zijne aan toegedaan, dat naar een lommerrijk plekje werd verlangd. De gelegenheid om iets te gebruiken, was er uitstekend, en wat je kreeg, uiterst smakelijkde inrichting van dergelijke eet- en drinkfabrieken hebben we wel eens slechter aangetroffen, en wat een goecï ding was, men had voor al die hongerige en dorstige menschen genoeg. Het officiëele vervolg van het feest werd geopend met een hartelijk welkom van den eere-voorzitter, den heer Kolff, burgemeester van Wieringen. Spr. noemde het voor Wieringen een eer, dat zooveel gezelschappen aan de uitnoodiging van de Harmonie hadden gehoor gegevenhij hoopte, dat men zich zou amuseeren en dat men een aangename herinnering van Wieringen zou meenemen. Nu, voor dat laatste zal wel geen nood bestaan, en het hartelijk applaus, dat op de woorden vaD den heer Kolff volgde, zal hem toen reeds een bewijs zijn geweest, dat de eerste indruk uitnemend was De gezamenlijke uitvoering van Le Vo lontair, pas-redoublé van Colint, door alle meewerkende leden, volgde onder leiding i van den heer C. Rijkeboer, den staf- zwaaier van het Wieringer korps, en dat hem dat is toevertrouwd, bewees het goed-slagen van deze gezamenlijke uit voering van een wel door allen bestudeerd Harmonie begon met de opening van het feestprogramma, wat een flinke inleiding mocht heeten van het vele goede dat is gevolgd. Achtereenvolgens speelden nu, ieder 2 nommers de volgende corpsen van Oudcarspel, van Anna Paulowna, van Opperdoes,van Helder(Dir.Wernecke), van Medemblik, van Nieuwe Niedorp, nummer, maar dat toch nooit samen was hier en daar een jol, die vroolijk op de De voordracht was samengesteld uit geblazen. Bepaald, het klonk goed, er zat golven danste, het klotsen van het water de dames Zunderdorp van Den Helder, waarachtig voeling en eenheid in. Een tegen het schip, dan achter ons het eiland De Jong uit Leeuwarden, Dekker van paar raiuder ijverige groote-trom-slaanders Wieringen, met den toren van het dorpje Schagen en Pras van Den Helder, en het zou voor zoo'n ensemble nummer Westerland, dat langzaam wegdoezelde, en uitstekend geweest zijn. De Wieringer voor ons Ewjjcksluis, zich steeds scherper afteekenende, tenslotte nog de imitatie- stranding onzer boot, dit alles was zoo prettig, dat we het gaarne van langer duur hadden gewenscht. Onder de vroolijke muziek van het Anna Paulowna-er corps dreven we de Ewijcksluis binnen, begroet door lachende gezichten en vroolijke uitroepende van Winkel, van Andijk, van Twisk, I ontvangst aan de Kleine Sluis was even den eerste werd rapport uitgebracht, dat van Middelie, van Kolhorn, en van Abbe- opgewekt en ook daar een groot aantal tot toelating adviseerde, waartoe dan ook kerk. Het is onze gewoonte niet, over festi- nieuwsgierigen om de feestvierenden to zien met algemeene stemmen werd besloten. Met algemeene stemmen werd mejuf frouw P. Zunderdorp van Den Helder benoemd. Te voren deelde voorzitter nog mede, dat Ged. Staten de jaarwedde van f 550. hadden goedgevonden. Tot commissie om de geloofsbrieven, der 2 nieuwgekozen raadsleden na te zien, werden benoemd de heeren Francis, Van Beusekom en De Wit. Bij monde van vals in uitvoerige besprekingen te treden 1 terugkomen en we zullen ons dus bepalen tot de ver- Vlug de loopplank af, met een spron- klaring, dat over 't algemeen de meeste getje aan wal, en met grooten spoed nummers een zorgvuldige uitvoering ge- naar het station om den laatsten trein naar noten. Gedurende de uitvoering bewogen zich vele belangstellenden op het feestterrein, het getal verkochte kaarten beliep ongeveer 800, zoodat we ons niet vergissen als we gelooven, dat er een 1200 personen aan wezig waren. De uitslag van de vei loting was, dat het Harmonie-gezelschap van Anna Pau lowna den Cornet Piston won, dien de heer Kessels ten geschenke had gegeven, Helder's Harmonie-kapel won de f 25. f 15.trok Winkel's Harmonie en De raad ging daarna in geheime zitting voor een reclame op den Hoofdelijken omslag. .—Spoorwegverkeer AMSTER- Schagen te halen, wat ons gelukte en DAM—ENKHUIZEN—STAVOREN— zoodoende na twee uur wel vermoeid LEEUWARDEN. maar toch voldaan thuis. Onze correspondent meldt ons, dat het verder gedeelte van het feest, waar van de voornaamste plaats werd inge nomen door de avonduitvoering van De Kamer van Koophandel en Fabrie ken te SNEEK heeft aan den Raad van Administratie van de Holl. IJzeren Spoorwegmaatschappij een adres gezonden, houdende klacht over de bestaande rege ling van den trein i nloop op het traject Harmonie, ook uitstekend is geslaagd en Amsterdam -Enkhui ,en—S avoren-Sneek- dat het Wieringer corps daar, evenals op het feestterrein 's middags, zijn naam heeft hoog gehouden. Vergadering van den f 10.won „Crescendo" van Medemblik. Raad der gemeente Kijpe, gehouden Aan al de medewerkende vereenigin- gen, liefst 12 in getal, plus het Wierin ger corps 13, werd een keurige herinne- rings-medaille uitgereikt. Verguld koper, van een royaal formaat, waarop aan de eene zijde„Harmonie, Wieringen 1 Juli 1900," anderen kant: „Herinnering 12y2- jarig bestaan Toen de verloting was afgeloopen, werd het meer dan tijd, dat de boot aan de Haukes werd opgezocht, en zoodoende verlieten we Hippolytushoet, niet even wel vooraleer we nog een bezoek hadden gebracht aan de Protestantsche kerk, door de hulp van den heer Jansen van Amsterdam zoo keurig gerestaureerd en dat door zijn vreemdig en eenigszins antiek uiterlijk, niet zulk een nieuw modisch en toch zoo vriendelijk interieur geeft te verwachten. Door een allervriendelijksten Wieringer werden we naar de Haukes gereden en weldra vertrokken we van het eiland, waar we bepaald eenige aangename uren hadden doorgebracht. Onze terugtocht was aangenamer dan de heenreis, nu boven op het dek, met een frisschen bries om de ooren, een heer lijk vrij gezicht over het water, met G. C. Leeuwarden, waardoor ce Hollandsche bladen en beursberichten niet voor 10 uur 's avonds te Sneek en in noordelijk ge legen plaatsen aankomen en dientenge volge eerst den volgenden morgen worden besteld. De Kamer geeft daarom in over weging, den trein Amsterdam-Enkhuizen van 's namiddags 2.32, die zonder bezwaar Hulst, voor het locaal verkeer in Noord-Holland op Dinsdag 3 Juli 1900, des morgens ten 10 ure. Afwezig 2 vacatures. Voorzitter de heer burgemeester. j kan worden gemist, bij den aanstaanden Na opening der vergadering en lezing winterdienst te doen vervallen en daarvoor en goedkeuring der notulen, deelt de in de plaats te 8t.,llen een 8Deltrein, dio voorz. mede, dat naar aanleiding van om 4.10 uur van Amsterdam zou kunnen de opmerking, door den heer De Wit i vertrekken en om 7.35 te Sneek en om in de vorige vergadering gedaan over 8>5 te Leeuwarden zou aankomen, de postbestelling aan t Zand, geschreven 1 was aan de directie der posterijen. De er Y gemeente- Inspecteur met den Directeur van Schagen e ^RDAM. hadden een bezoek aan voorzitter Gedurende het 2e kwartaal 1900 zijn vervoerd 5.945.041 passagiers, tegen 5.645.850 in hetzelfde tijdvak van 1899, schillende gebreken gewezen. Door de heeren was toen gezegd, dat zoo mogelijk in&en 10-559.930 verbetering zou volgen. gebracht en voorzitter had toen de wenschen kenbaar gemaakt en op ver- TTf "Jaya* ya? iayyl «r-hillondo „phreten ™we*en Flnnr 3» d°0r de A' °- M' T°taal Vana* 1 Januari Voorz. zegt verder, dat in de vorige in het vorige jaar. Eenige dagen geleden ROMAN van HANNA ASCHENBACH. 31. Hoe had mevrouw Adeline haar man wellicht gepijnigd, nadat liij met Dr. Herbert kwade vrienden was geworden, want toen was het immers niet meer noodig, den armen man zand in de oogen te strooien met haar lievigheden, om zoodoende ge makkelijker spel met den ander te kunnen drijven? Ze had hem geruïneerd en met de erkenning daarvan, was hij bepaald ook ten prooi geworden aan berouw over het verloren levensgeluk met zijn eerste, zoo brave vrouw en over het onverzorgd achter laten zijner kinderen. Waarachtig, zijn ellende moest reuzengroot geweest zijn, geen wonder dat zijn hoofd en hersenen daar onder duchtig hadden geleden arme, arme vriend Daar wordt driftig aan de bel getrok ken. Dr. Herbert schrikt uit zijn gedachten °P- In het volgende oogenblik staat er iemand in de kamerdeur. Het is reeds duister in de kamer en zoodoende kan uien de trekken van den bezoekei niet onderscheiden, maar dr. Herbert heeft hem reeds aan zijn stap herkend en roept vroo- jk,,Kom er maar in, je vindt je ouden oom droomend in het schemeruurtje." Met een paar groote stappen staat Heinz 1 rank naast zijn oomzijn forsche gestalte is ujna even laDg als die van den doctor en wat de een aan mannelijke kracht wint. vergoedt de ander door een zonnig, vroolijk gelaat. Zij schudden elkaar de hand. „W at ver schaft me de zeldzame eer van uw bezoek, mijnheer neef?" vraagt de oom na de begroeting schertsend, „Schulden? of geld gebrek?" De jonge man schudt het hoofd. „O neen, oom, ik ben tegenwoordig vree- selijk solide, mijn kameraden zeggen, dat ik langzamerhand rijp voor het gekkenhuis begin te worden. Ik vrees bepaald, dat ze zachtkens aan gelijk krijgen." Dat klinkt uitermate tragisch en de doctor heeft moeite, zijn vroolijkheid in te houden. Hij klopt zijn neef opbeurend op den schouder. „Nu, nu, Heinz, zóó erg zal het toch wel in geen geval zijn. Maar zeg me eens, kereltje, steekt er dan een ongeluk kige liefde achter De student zucht diep. „Zoo", lacht de doctor, „dus ook weer hier de vrouwHeinz springt op en begint als een bezetene de kamer op en neer te draven; daarbij komt afgebroken het volgende hem over de lippen „Ja, het moet er uit ik stik er anders nog in. Ben hierheen gerend zonder lang te overleggen en hoewel het eigenlijk moei lijker is dan ik dacht het moet er uit „Dat is goed, jongen, kom er maar mede voor den dag", antwoordt oom en hij kan eenige onaangename gedachten niet van zich afzetten, want er zweven hem allerlei vrouwen voor den geest, kellnerinnen, dan seressen, en bloemenmeisjes; voor dat soort ontvlamt gewoonlijk een studentenhart. Een heftige smak doet hem opschrikken, zijn neef heeft een stoel omvergeloopen en zet dien op niet minder hardhandsche manier weer op zijn plaats. „Ik zal het licht opsteken", zegt de voorzichtige oom, maar Heinz wil dat niet. „Neen, neen, oom, het gaat beter in don ker." „Nu, zooals je wilt, mijn jongen. Ik luister dus." „Ziet u, oom, ik kwel mij daar al reeds lang mee en het ontneemt me alle rust. Ik houd het niet meer uit." Dr. Herbert zucht een weinig ongeduldig, maar een „val me niet in de reden, oom" doet hem de opmerking „tei zake" onder drukken. „Het is het heerlijkste schepseltje ter wereld," gaat de begeesterde jonge ling voort, „een gratie een koningin ee Hjj zoekt naar verdere uitdruk kingen, die passend zijn op het voorwerp zijner liefde, maar een blik op het spottende gelaat van zijn oom doet hem zwijgen. Na een oogenblik vervolgt hij „Zij is natuurlijk van een goede familie," de oom haalt ver licht adem, „maar het gelukte mij tot dus verre niet, haar te naderen. Maar toen ik zooeven zag, dat gij haar óók kent, toen werd het licht in mij." Dr.Herbert ziet getroffen op. „Ik haar ken- nen?"herhaalt hij verwonderd.„Maar ik heb haar toch een paar uur geleden uw woning zien verlaten De duisternis verbergt den blos, die er op het gelaat van den jongen man gloeit, want hij vreest de vraag, waar hij dan geweest was. maar die donkerte verbergt ook een trek van medelijden op het gelaat van den oom. Secondenlang is het stildan vraagt dr. Herbert langzaam „Ge meent juffrouw Herwig?" „Natuur lijk." Heinz is blijde, dat de bekentenis er uit is. Hij let niet op den harden klank van de stem van zijn oom, hij bemerkt ook niet, dat deze als vernietigd in zijn stoel zit. De slag, een mede-minnaar te hebben, treft hem te plotseling. Hij luistert slechts met een half oor naar de vertelling van den neef, die, nu het zwaarste is gestreden, met de aan beminnenden eigen uitvoerig heid alles in de kleinste bijzonderheden beschrijft. „Wat raadt ge mij te doen, om dezen onhoudbaren toestand te veranderen vraagt hij aan het slot van zijn vertelling. Bij deze directe vraag ontwaakt de doctor uit zijn dof peinzen. Zonder den zin te begrijpen van hetgeen zijn neef hem vraagt, zegt hij, en het is hem, alsof zijn hart stil staat voor de beslissing van de volgende minuut„En zij heeft jou ook lief Heeft ze dat gezegd De student kijkt ver wonderd op. „Dat precies nietIk zeide u immers reeds, dat ze mij heelemaal links laat liggen? Zij trekt een boos gelaat, zoodra ze mij maar ziet. en gaat me steeds uit den weg, waar ze kan toch weet ik, dat mildere gevoelens voor mijn persoon in haar hart (luimeren, maar dat haar trots onderwijzeres aan de Burgerbrug zou krijgen. Er hadden er zich 29 aangemeld en dus was het voor B. en W., in overleg met het hoofd der school, geen gemakkelijk werk geweest een viertal op te maken. vergadering door eenige leden de vrees word het bericht verspreid, dat de Czaar was geuit, dat men voor f 550.geen van Rusland ons land zou bezoeken, sollicitanten voor de betrekking van Uit bericht wordt nu uit Petersburg bevestigd. Wieringen. V oor het Heemraadschap Wieringen is j 1. Zaterdag tot Hoofdingeland in de plaats van wijlen den heer F. Kuijt gekozen de heer C. Kooijman. toe was dat alles waar," luidt het beteekenis- volle antwoord. „Staat het finantiëel dan zoo slecht met Herwig „Hij is reeds failliet." „Hoe zal die ziekelijke man dat verdragen vraagt Heinz medelijdend. „Hij is dood. Hij wist, dat hij den wan kelenden boel niet meer kon redden en zoo heeft hij in een oogenblik van waanzin en wanhoop de hand aan zichzelf ge slagen." De student staat als door den bliksem getroffen. „Myn Godli inkt het bevend van zijn lippen, terwijl c.e loctor voortgaat „Hertha was bij me om mijn hulp in te roepen, want ik ben vroeg jr de vriend van haar vader geweest. Het arme kind. Het is roerend en bewonderenswaard, met welk een moed dit meisje de zwaarste slagen draagt en de moeilijkste plichten voor de toekomst op haar schouders neemt. Vermogen is er geen cent aanwezig, de levensverzeke ring vervallen. Zoo hebben Hertha's eigen moeder en zuster en broer slechts hetgeen Hertha verdient, om van te leven." „Ver dient „Het is een geheim, doch jij hebt er toch recht op het te weten, en het is beter,dat ik het je zeg, onder geheimhouding evenwel, dan dat ge onderzoek naar de zaak doet. Zij schildert, dat trotsche prinsesje, schildert voor geld, en zooals het schijnt, met succes." Dr. Herbert zwijgt en wacht op een uiting van zijn neef.Als deze, nog getroffen, blijft zwijgen,neemt hij den draad van zijn vertelling weer op, terwijl een eigenaardig schijnsel zich op zijn gelaat legt:„Ge ziet,beste Heinz, dat diegene, aan wien Hertha met haar liefde, ook haar hand zal schenken, in staat moet zijn de zorgen voor hare familie op zich te kunnen nemen." Mismoedig byt de jonge man zich op de onderlip. Zijne talrijke in dolle vroolykheid doorgebrachte studiejaren gaan hem door het hoofd hij ziet in, hoe ver hij er nog van verwijderd is, eer hy in staat zal zijn om Hertha om haar hand te vragen. WORDT VERVOLGD. H zich er tegen verzet, dat te bekennen. Zij is, moet u weten, verbazend trotsch, mijn lieveling, men noemt haar algemeen de prinses.De oom haalt verlicht adem de hoop trekt zijn hart weer binnen. „En waaiin bestaan de „teekenen", waaruit gij opmaakt, dat jij haar niet onverschillig bent vraagt hij een weinig spottend. Heinz aarzelt verlegen. Hij had gezin speeld op de ontmoeting op het station in K., waar Hertha naar hem had rondge keken, of hij nog op het perron was en er naar zijn idéé teleurgesteld had uitgezien, toen dat niet het geval was. Maar wat voor zijn goedgeloovig hart een bewijs scheen, dat zou door den oom niet als zoodanig worden aangenomen en zoodoende zwijgt hij daarover liever en antwoordt ontwijkend „Dat zijn gevoelszaken, oompje, het in stinct der liefde wellichtredenen voor een dergelijke o rtuiging aangeven, kan men nooit." De ander lacht fijntjes. „Dan kan ik natuurlijk ook geen oordeel vellen. Maar ik wil je er toch opmerkzaam op maken, dat een zoo eigenaardig meisje als Hertha Herwig heel moeilijk te winnen zal zijn. Wanneer zij u liefheeft, dan geluk mijn jongen, want dan heb je het hoogste lot uit de loterij getrokken. Maar je bent nog lang niet aan het doel van je wenschen. Want die parel van hooge waarde verdient in goud te worden gezet, o neen, hoog- eischend is ze niet, zeer nederig en met weinig tevreden zelfs maar zij heeft eene lamilie, die zonder het krachtige, zichzelf steeds opofferende meisje aan de armoede is prijsgegeven. Zij onderhoudt haar familie met het werk van haar vlugge vingers. Begrijp je, mijn jongen?" „Neen oom," klinkt het zachtkens van de lippen van den jongen man, die met zwijgende verwon dering heeft geluisterd naar de woorden van zijn oom. „Zijn de Herwigs dan zoo arm Zij bewonen toch een mooie villa en leven daar op grooten voet, en dan de fabriek in W." zegt hy ongeloovig. „Tot nu

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1900 | | pagina 1