«5
i
F. J. Doesburg,
a
Brieven uit den Polder.
C. .1 olJnlM, Stalioinrm
Muziekinstrument-
%iiareiihaii<lel.
u. A. Wisselïöïp
Honttil Ufo. f, Alkmaar,'
Grafmonameniir
Hoef kade 942,
DEN HA4G.
Wessanea Laan,
woHMsmc:»»,
Lijnzaadkoeken,
P. Kreijger Jnz.,
SS
a
U
O
u
O
I ÜC
1
.2
'C
5 60
E
.2
- I
--
-a
comité, om afwijzend te beschikken op een
reclame tegen den aanslag in den Uoofdelijken
omslag.
Aan de orde is na het kardinale punt
voor de vergaderinghet onderzoek van de
door B. en W. aangeboden gemeente-rekening
over het jaar 1901.
Tot assistentie daarbij komt mede ter verga
dering de heer J. G. van Eden, ontvanger.
De verschillende bescheiden worden nage
zien door de heeren Koopman. Visser, De
Moor en Knilman.
De voornaamste ontvangsten en uitgaven
zijn geweest
Ontvangstenbatig saldo dienst 1890
f 517.95; huur van huizen en gebouwen
f 467.id van landerijen f 3089.rente
van kapitalen f 313.22; 40 opcenten geb.
eigendommen f 748 22; lOopc. ongeb. eigend.
f 573.51 30 opc. personeel f 720 12'hoofde
lijke omslag f 2479.09'hondenbelasting
f 141.50; vergunningsrechten f 200 school
geld f 118.60; vergoeding v. h. Rijk in de
gawone kosten van het lager onderwijs
f 1037 10 rijksuitkeering (vroeger Vs personeel)
f 4647.15'; uitkeering van de Banne f 40Ü.
gedeelte van het saldo van 1900 f 4ÜU.
geldleening voor school behoeften etc. f700.—.
Totaal f 16928 23'
Ultgavea jaarwedde Bu-g. f501.Wet
houders f80.—; Secret. f 450.—; Ontvanger
f 200.presentiegeld raadsleden f 75.
jaarwedde bode f75 drukwerken en secre-
tnriebehoeften f 259.95'; onderhoud Raadhuis
f 10609'; kosten kiesverrichtingen f 125.90;
huishoudelijke kosten f 99.11; kosten van
invordering plaatsel. belastingen f 82.61; jaar
wedde klokkenist f75.— onderhoud huizen,
toren en verdere gemeente-eigendom men
f736.21'; onderhoud straten en wegen f 1093.51';
id. bruggen f 77.103; id. begraafplaats en
kosten begraving f 51.40; grondlasten f 272.87;
polderlasten f 399.57'; jaarwedde veldwachter
f 350.kleeding veldw. f 50 kosten straat
verlichting f 367.29'; jaarwedde onderwijzers
f*4290.—onderh. schoollokalen en onderw.
woningen f 338.65'; kosten schoolmeubelen
en leermiddelen f 1061.30; verlichting en ver
warming van schoollokalen f317.06; aandeel
Langereizer school f773 81; jaarwedde gem.-
geneesheer f1000.—id. vroedvrouw f200.—
verpleging arme krankz. f 360.subsidie
algem. armen f800.renten van geldlee-
ningen f 254.—; aflossingen f600.—; kosten
brandverz. f 95.83; bijdrage pensioenfonds
gem.-ambt. f 125.—; onvoorz. uitgaven f397.74.
Totaal f 16618.44'. Het batig saldo bedraagt
derhalve f309.79.
Nadat alle bescheiden nauwkeurig zijn
nagezien, wordt met algemeene stemmen de
rekening op de genoemde cijfers goedgekeurd.
Na 14 dagen ter inzage te hebben gelegen,
zal ze aan Gedeputeerde Staten ter goed
keuring worden ingezonden.
Hierna wordt opgemaakt de voordracht
van 2 maal 2 zetters van 's Rijks belastingen,
die voor 1 September aan den Commissaris
der Koningin moet zijn ingezonden. Op de
voordracht worden geplaatstvoor den heer
P. Haringhuizen, de heeren P. Haringhuizen
en J. Wijn, en voor den heer K. de Moor, de
heerenK. de Moor en P. Koopman.
De rondvraag levert niets op, waarna de
vergadering wordt gesloten.
Woensdagmorgen gebeurde
er een vreeselijk ongeluk in de ZIJPE, ten
'huize van den landman P. Delver a. h. Duin.
Terwijl het bijna 13-jarige dochtertje de
hooiers uit het land zou roepen, ging zij, j
om zich beter te laten zien, op een oud
vliegwiel van een dorschmachine staan, dar
tegen den muur stond, met het nood
lottig en vreeselijk gevolg, dat dit is omge
vallen op het hoofd van het meisje, waardoor
een diepe gapende wonde aan den slaap
ontstond. De dood trad onmiddellijk in.
De toestand der ouders, die hun dochtertje
zoo vonden, laat zich denken.
Door den heer G. E. te OUD
KARSPEL zijn pogingen in het werk
gesteld ter verkrijging van brongas. Op eene
diepte van pl.m. 50 voet werd gas ontdekt,
terwijl men in de onmiddellijke nabijheid
pl.m. 90 voet moest boren voor men tot het
gewenschte resultaat geraakte.
Door middel van zeven putten, waarvan
4 ter diepte van pl.m. 90 en 3 ter diepte
van pl.m. 60 voet, zal de heer E. waar
schijnlijk voldoende gas voor eigen gebruik
kannen verkrijgen.
Met ingang van 1 Augustus
£ls. is aan den heer M. Kroon Cz. eervol
ontslag verleend als sub-ontvanger voor de
accijnzen te OUDKARSPEL, onder dank
zegging voor de bewezen diensten gedurende
meer dan een kwart eeuw, terwijl in zijn
plaats is benoemd de heer M. J. Kroon Mz.
te Oudkarspel.
BijMinisteriëele beschikking
is met ingang van. 16 Juli 1902 tot brieven
gaarder te NOORD-SCHARWOUDE benoemd
de heer J. Joman Jr. te Oudkarspel.
vrouw Wastrowitz, de huishoudster van het
slot Hubertsburcht. Alle drie deden zich
te goed aan de heerlijke gerechten, die op een
eiken tafel stonden toebereid. Lekker bruin
brood, goudgele boter, karbonaden en worst,
koud vleesch en compote stonden gereed.
Vrouw Wastrowitz wist wel, wat haar
vrienden gaarne aten, en dezen droegen er
dan ook het hunne toe by, dat aan het
maal niets ontbrak. Köhnemann en ook de
koetsier hadden gelegenheid genoeg, eens
een bezoek aan den wijnkelder te brengen.
De flesschen die in de keukenkast
stonden, legden er getuigenis van af,
dat zij zeer goed de beste merken kenden
en dat de fijnste bun het liefst waren.
Vrouw Wastrowitz hield bet meest van
Tokayer, Glosen wa° verliefd op een
glaasje cognac, terwijl Köhnemann de
voorkeur gaf aan den wijn, dien graal
Tassilo steeds dronk, een echten uit Bour
gogne. zoo nu en dan afgewisseld door
een glaasje champagne.
„'t Is een fameus leventje, dat wij nu
leiden" meende Glosen,terwijl hjj vergenoegd
lachend zijn glas tegen het licht hield.
„Wanneer de oude knijper op is, kunnen
we ons ook aan niets te goed doen", ant
woordde de huishoudster.
„Ik zou wel willen, dat hij nog een
paar maanden op zijn nestje bleef", ant
woordde Köhnemann.
Allen dronken.
De huishoudster verdeelde met een nauw
gezetheid, die haar rechtschapenheid alle eer
aandeed, tusschen haar beide tafelgenooten
de lekkerste beetjes.
Dan zeide ze, met haar gele tanden in
een roodwangige perzik bijtend
,Eet maar flink Wie weet hoe kort
XXXIII.
Een etenmaat8chappij.
o
We m»y live without poet-y mu-ie in 1 »rt;
We m«y live without c-'ngeien-ie »od live without heurt;
We m»y live without friends; we mey live wi hout boekt,
But eiviliied men canuot 1've without cooks.
owen merkdith.
Verleden week zijn mijn vrouw en ik naar
Londen geweest. Wat m ij betreft, ik moest
er voor zaken wezen en Grietje had zich nn
in 't hoofd gezet, om meê te gaan. Ze wou
haar nicht, die daar al vijf jaar woont, wel
eens in haar huishouding zien, zei ze. ^"an
nichtjes hnishondtalent had ze nn bepaald
geen groote verwachtingen, want toen die
nog ongetrouwd was, hield ze zich wel
bezig met muziek en litteratuur en schilder
kunst, wat Grietje in een vrouw allergekst
vindt, maar alle mogelijke zaken, waar mijn
bedrijvige wederhelft heelemaal in opgaat,
waren nicht Marie een gruwel.
„Ze is gelukkig rijk getrouwd," zei Grietje,
..maar als je toch zélf geen hart voor
huishouden hebt, moet het toch een rare
boel bij je worden. Ik ben daarom erg
nieuwsgierig, Marie 'ereis in d'r eigen
bedoening te zien."
Men kan dus niet zeggen, dat haar zucht
om nichtje eens op te zoeken, nn bepaald nit
een edele bron opwelde. Maar die eigenaardige
belangstelling mocht dan al of niet edel zijn,
ze was in ieder geval oorzaak dat ik, in
plaats van alléén, met mijn vrouw naar
Londen raakte
Met de nachtboot gingen we van Vlissingen
en kwamen 's morgens om 8 uur te
Queenborongh aan. We waren al een eindje van
de boot, toen Grietje opeens bemerkte, dat
ze haar paraplu vergeten had. Toen op een
drafje terug natuurlijk, met het gevolg, dat
we tamelijk laat aan den trefn kwamen.
„Ik ga bij een raampje zitten," zei Grietje,
„dan kan ik tenminste altijd zeggen, dat ik
nog wat van Engeland gezien heb."
Maar jawel, aan den eenen kant waren die
al bezet en aan de andere zijde hadden reizi
gers, die nog even uit den trein gegaan
waren om een kennis toe te spreken, uit
voorzorg hun handbagage toch alvast opge
stapeld. Ik zei dus, dat van uitkijken wel
niet veel komen zou. Maar Grietje nam dood
bedaard zoo'n vrachtje op, zette het op zij en
plaatste zich in het ontruimde hoekje met
een gezicht van: Ziezoo, dat heb ik 'eris heel
gauw opgeknapt.
Maar daar stapte de eigenaar van de ver
plaatste bagage den coupé in en nu hadt je de
poppen aan het dansen.
„No, no, noriep de man met verba
zend veel hoofd- en handgebaar.
„Spreek je moeders taal man zei Grietje,
die nog niet van plan scheen, om zoo dadelijk
maar weer het veld te ruimen. Maar ook de
Engelschman stond op zijn stuk.
„No 1 no 1 no 1" herhaalde hij driftiger. En
zich met trots op de borst slaande, voegde hij
er bij I speak Englishalsof hij zeggen
wou Een Engelschman laat zich zoo gemak
kelijk niet afschepen
„Al sprak je voor mijn part Spaansch",
pruttelde Grietje, „moet ik daarom uit mijn
hoekje vandaan En zich tot de andere rei
zigers wendend, die er blijkbaar geen woord
van verstonden „Wat een opschepper hè
Enfin", vervolgde zij, terwijl ze toch plaats
maakte voor den Engelschman, „ik ben wel
niet bang voor een beetje vreemde poering,
maar ik zal maar denken als onze goeie
vader Cats
Ghy die by vtperade lieden coaoit
Het i* u nat, te Byn hesebroumt."
Dit incident liep das nogal goed af en
zonder verdere avonturen kwamen wij te
Londen.
„Heeremijntijd!" riep Grietje, „wat 'n drukte!
Laten we dadelijk maar naar nicht gaan
Ik vond het echter nog wel wat vroeg.
Stadsmenschen zijn zelden matinens. We
traden dus eerst maar een restauratie in om
te ontbijten. Toen gingen we de stad wat
bekijken en daarna zochten we nicht op.
Haar man was op het kantoor, maar door
nicht zelf werden we allerhartelijkst ont
vangen. Ze verkoos volstrekt niet, dat we
in een hötel logeeren zouden, maar stond er
op dat we, zoolang we in Londen bleven,
bij haar onzen intrek zonden nemen.
„Wacht," zei ze, „ik zal even telephoneeren,
dat er van middag twee couverts méér moeten
zijn en meteen wipte ze de kamer uit.
„Ja," zei Grietje, „ze is altijd een beetje
vreemd geweest. Wie noemt dat nu telepho
neeren, als je tegen de keukenmeid zegt, dat
ze wat meer eten klaar moet maken. Want
zélf zal ze natuurlijk wel niet veel anders
doen dan ei zoo'n beetje bij staan te kom
mandeeren en
De terugkomst van nicht Marie onderbrak
Grietjes opmerking en in een oogenblik had
den wij het nu zóo druk over Holland en de
Hollandsche familie en kennissen, dnt de tijd
letterlijk omvloog. Ja, we hadden al lang
kbffie gedronken en nog altijd .varen we
daarover niet uitgepraat.
Om drie uur kwam nicht haar man thuis.
„En heb je er nu wel aan gedacht te tele
phoneeren, dat we twee persouen méér heb
ben vroeg hij
„O zeker." antwoordde nicht, „dat is mijD
eerste werk geweest
„En nn znllen we gauw de kantoorlucht
er een beetje af zien te krijgen 1" vervolgde
haar man. „Vrouw, help je me even een
schoonen boord omdoen
„Die heeft het óók al over telephoneeren",
fluisterde Grietje, zoodra beiden in de
aangrenzende kamer waren. „Maar hoe we
om vier uur nog eten zullen, gaat mijn
begrip te boven. Ik heb Marie nog niet de
minste toebereidselen zien maken. Nog geen
óógenblik is ze in de keuken geweest
Even later kwamen beiden weer binnen.
We gebruikten nog 'n glaasje port, maar
nicht Marie scheen om de keuken nog
maar altijd niet te denken.
Nauwelijks echter had de pendule 4 uur
geslagen, of een aardig dienstmeisje kwam
binneD en dekte vlug en handig de tafel
met een keur van gerechten, wat Grietje
een paar oogen deed opzetten, alsof ze aan
i tooverij dacht. Ze onthield zich echter van
vragen en opmerkingen. Maar toen hetzelfde
meisje, na ons eveneens bij het diner bediend
te hebben, eindelijk even vlug en behendig
de tafel ook weer afgenomen had, kon mijn
vrouw zich toch niet langer inhouden.
„Je schijnt een heel goeie keukenmeid
getroffen te hebben," zei ze.
„Een kenkenmeid," zei nicht, „die hou ik
er gelukkig niet op na. Ik zou er niet tegen
kunnen, om die achterna te moeten loopeu
en af en toe standjes te moeten geven, op
gevaar af natuurlijk, van nog gebrutaliseerd
te worden bovendien."
„Maar hoe heb ik het nu met je vroeg
mijn vrouw verbaasd. „Zélf ben je toch óók"
niet aan 't kokkeren geweest
„Ik lachte nicht Marie, „nee maar,
dat zou me goed afgaan
„Jongens nee", zei de gastheer, „daar zou
een bitter beetje van terecht komen. Afge
scheiden nog van de vraag, of mijn vrouw
dat koken en braden erg pleizierig zou vinden.
Trouwens, welke huisvrouw zal dat wèl Me
dunkt, zelfs in den Hof van Eden moet moeder
Eva, ook al viel er niet te koken, reeds onder
haar huishoudelijke beslommeringen, onder het
uitdenken der vegetarische menu's, gebukt
zijn gegaan."
„Ja, zei ik, „ik kan me onmogelijk een
huisvrouw denken, in welken tijd ze ook
geleefd heeft, of leven zal, die zulke beslom
meringen van een roosklenrigen kant vermag
te bekijken." (Grietje knikte.)
„Zelfs de klassieken", vervolgde onze gast
heer, „wemelen van beschrijvingen der vrou
welijke beproevingen, en kwellingen in het
huishouden, door de dienstboden. Zoowel I
de Romeinsche matrone van vroeger, als de
Hollandsche huisvrouw van tegenwoordig
jammeren over den achterurtgang van de
kookkunst, over de onvolkomenheid van haar
keukenmeiden".
„Maar u hebt over uw keukenmeid toch niet
te klagen", zei Grietje, die blijkbaar met
welgevallen aan het smakelijk diner terug
dacht.
„Maar we bèbben immers geen keuken
meid", lachte nicht.
„Nu", zei Grietje, „dan begrijp ik er niemen-
I dal van
„Laat ik u uit den droom helpen", ver
volgde onze gastheer. „De Engelsc.hen, al
hebben ze veel onaangenaams, zijn bijzonder
practisch en die zin voor het practische
heeft hen er toe gebracht, in onze stad een
maatschappij op te richten, onder den naam
van The London Distributing Kit-
chens Company. Een maatschappij die
zich, evenals de ridder nit het grijze verleden,
ter bescherming van de tobbende en afge
tobde Martha's onder ons heeft opgeworpen.
Je betaalt slechts zóóveel per dag, per
week, per maand of per jaar, en een of
meer maaltijden worden u, kokend heet en
uitnemend toebereid, per automobiel door
deze efenmaatschappij thuis bezorgd.
„Ik zou toch erg bang wezen, dat de boel
onderweg wel eens koud kon worden", opperde
Grietje.
„O, neen, geen noodzei de gastheer,
„want door een vernuftig uitgedacht stelsel
zijn de etendragers zóó ingericht dat alle
spijzen, die er in geplaatst worden, gedurende
een uur of drie warm kunnen blijven, terwijl
door een niet minder vernuftig systeem i
koude gerechten, als ijspuddings en zoo. u
in hun bevroren toestand bereiken. Tafel-
linnen, couverts en wat de cliënten verder
mochten verlangen, als wijnen, spiritualiën,
minerale wateren, koffie, enz., worden handig
verpakt in een afzonderlijk compartiment van
den etendrager. Wie geen abonné is, kan zijn
ontbijt, lunch, diner, afternoon-tea en souper
per briefkaart, per telegram of per telephoon
bestellen."
„Ah zoodacht ik, „nu begrijp ik dat
telej honor<m «-sr dhar cfraVs.
Fr» al- imeer zrI ra,il
i <i-ts te wonsi-hen
bereiding van <.e >pjw--
overlaat, dan kun je d
vredenheid uitstorten
iets
fiolen van je onte-
t]e spreekbuis van
de telephoon en zo «doende de meestal
kwik lelijke dialogen met je keukenmeid ver
^.Maar het zal toch nog al ecu dure ge bi
denis wezen," meende Grietje.
„Och neen." zei de gastheer, „dat valt nog
al meê. Natuurlijk hangen de prijzen ge ief
af van de uitgebreidheid, die men aan zijn
menu's wenscht te geven. A ie tevreden is
met eenvoudige en eenvoudig toeberei e
gerechten, kan bij de „Distributing Kitchens
Company" heel geschikt terecht.
„Bovendien, je moet niet vergeten, zei
nicht, „dat je uitwint het loon en de voeding
van een keukenmeid, de installatie en het
onderhoud van je keuken, het onophoudelijk
aanschaffen van nienwe keukengereedschap
pen, het vervangen van gebreken of door de
hitte van het vuur onklaar geworden potten
en pannen, en het aankoopen en orderhond
van je tafellinnen.".
„En als je verder nog eens nagaat, zei
haar man, „op hoeveel den tegenvVoordigen
duren prijs der brandstoffen in aanmerking
genomen het door uw keukenmeid met
machinisten-energie gestookte fornnisvunr
n te staan komt, en hoeveel er verloren gaat
bij het klaarmaken van het eten, iets wat zelfs
in de best georganiseerde keukens niet te
voorkomen is dan geloof ik dat het, alles
wel beschouwd, zuiniger is, zich voor de
diverse maaltijden bij de „L ondon Dis
tributing Kitchens Company" te
abonneeren.
„Nog niet
het bestaan
maatschappij
tevreden met deze manier, om
te vergemakkelijken, legt de
zich er tegenwoordig ook nog
op toe, om een brigade van flinke, degelijke
kamermeisjes te formeeren. WanDeer je dat
verlangt, verschijnt er 's morgens, gelijk met
je ontbijt, een goed onderlegd, handig meisje,
dat je. tafel dekt en het per automobiel
bezorgde ontbijt gereed zet. Je knnt met de
directie schikkingen maken om haar den
geheelen dag te houden, of alleen gedurende
de morgenuren, om haar weer terug te laten
komen om te dekken en je aan tafel te
bedienen. Wie een groot diner wenscht te
geven, kan van de maatschappij ook knechts
krijgen, zooveel hij maar wil.
„Laat ons hopen, waarde neef" zoo besloot
mijn gastheer, „dat ook in de groote steden
van Holland door het oprichten van
zulke maaltijden-uitzendende maatschappijen
weldra in een dringende behoefte zal worden
voorzien. Eén motief tot tobben voor de huis
vrouwen zal dan ten minste opgeheven zijn.
„Ik vrees echter, dat er in den Polder voor
eerst nog wel geen sprake van zal wezen".
Teunis Ploeger.
ADVERTKNTIKN.
Mr. Steenhouwer.
uioiünieen.
Prachtige Zithers met aluminium
lijsten, 5 accoorden, 41 snaren en 12
muziekstukjes naai keuze
Gezelschapsliederen boek van
Kwast, bevattende 143Nederlandsche
zangen, benevens 14 volksliederen
van andere natiën, voor zang met
piano, licht gezet, in prachtband f
Groote voorraad Viool- en Pianomiwiiu
voor 10, 15, 25 en 30 cent per num™
Catalogus te bezichtigen van allo
muziek-uitgaven.
Voordrachten van De Winter, Chretü
Solzer en Hesse, De Haas en vele and»
Muziekpapier en boekjes, etc. etc 811
>e!ast zich met den aan- en verkr.„
effecten, K00P hii
ilaatst en bezorgt kleine en groote k
len op hypotheek op zeer a^
BILLIJKE VOORWAARDFM
leemt gelden a déposito,
opent rekening-courant met rentevercw-
geeft geld op prolongatie, soeaing,
koopt cheques, coupons, vreemd bantn»
en specie voor de hoogste^ paP'8r
sluit verzekering tegen r„I8 0 n«
inbraak, 8Dd en
verzekert op het leven, testen
en ongelukken, mval><hteit
belast zich vei der met alles wat u
kassiersvak betrekking heeft; 1
Houdt Donderdags te échagen rit-
'ing in hot Café van der» Hear
elis Viirlfwi-.fl
ffaoott koaze, V@Uf bawwkt&g,
Tookoaiagoa op u&mag.
^toom*teenhouwerïj
W. F. Stoel Zoon,
Alkmaar.
Opgericht 1765.
KONINKLIJKE FABRIEKEN.
Voedert uw Vee met de zuivere murxee
merk „Ster" en
uitmuntende door hoog eiwit- en
vetgehalte en grootste voedingswaarde
Eer e-D i p 1 o m a Parijs 1900.
Zeven gouden medailles
ANN-t PACLOWNA,
beveelt zich beleefd aan tot het
sluiten van verzekeringen op
iet leven, tegen brandschaden, ver-
iezen van Paarden en Rundvee, en voor
len commissiehandel in H Dlgune!^-
Stoffeil, en Werktuigen voor Akker-
in Hooibouw, Stalvoedering, Zuivel-
ereidiug enz.
we nog maar zullen kunnen genieten
Waüt dat er een verandering zal komen,
dat is zeker, ik voel het."
„Ik ook
„Ik ook
Zoo riepen de beide mannen als uit één
mond.
„Hoe is toch eigenlijk dat idéé in zijn
kop gekomen vroeg de huishoudster.
Köhnemann krabde zich achter de ooren.
„Dat weet de lieve hemelIk geloof,
in hetzelfde oogenblik toen hij haar zag
Hij was dadelijk vuur en vlamWel
twintig maal keek hjj naar de bloemen in
zijn hand, ais waren zij bankjes van dui
zend Toen we thuis kwamen, zeide hjj
Köhnemann, dat was een verrukkelijk meisje,
wat Zeker gaf ik ten antwoord
Ed zij beviel mij uitermate, toen ik eerst
recht begreep, wat voor gekke planneD de
oude dwaas heeft
Vrouw Wastrowitz sloeg met de vlakke
hand op tafel dat het klapte.
„Er is niets aan die meidZij heeft
rood haar en is zoo mager als een ha
ring En boven alles, ze is zoo arm als
een kerkrotWie had kunnen denken,
dat die oude knijper er nog aan zou kun
nen denken, zulk een meid als zijn vronw
te willen hebben."
„Liefde is blind", meende Glosen, met
een smaebtenden blik naar de huishoud
ster
Köhnemann, die tot afwisseling een glas
sek door zijn keel had gespoeld, ging
voort
„Nu ja. zooals ik reeds zeide.Dade
lijk den volgenden dag zag ik, dat het met
den onde niet meer zoo was als vroeger.
Hy wilde dadelijk jong en mooi worden.
Daarbij heeft hij zich een verkoudheid op
den hals gehaald, die hem nu op het bed
houdtOes kan dat geen schade doen
wij hebben dezen tijd een fameus leven.
Ik wenschte wel, dat er nooit een eind
aan kwam
De drie trouwe zielen klonken met elkaar
i op den vromen wensch, dien zij voor het
welzijn van hun heer koesterden.
Onderwijl lag deze nog steeds slapend
op zijn bed, een gelukkige trek op zijn
gelaat. Steeds bewogen de bleeke lippen
zich en lispelden een naam
„Hilde
Het was geen praatjeHet was waar,
wat Köhnemann had beweerd. Graaf von
Everest, baron von Lindow en heer van
Fordingen, de rijkste grondbezitter van de
Oostzeekust, was tot over de ooren verliefd
op de dochter van den armen muziek
meester de verwelkte grijsaard had de
rest van het gevoel, dat hij nog bezat, aan
het in de lente haars levens bloeiende
meisje geschonken.
Weder bewogen de lippen zich, om lief
deswoordjes te fluisteren.
De kamer waarin de zieke lag, was met
groote deftigheid ingericht, die er op
wees, dat de afstammelingen van het ge
slacht Everest in hun tijd hadden meêge-
daan en een goed leven en een kostbare
omgeving hadden geprefereerd boven den
eenvoud en teruggetrokkenheid, waaraan
de beide laatste vertegenwoordigers vac
bun naam zich hadden overgegeven.
Dicht naast het bed stond een tafeltje
de arbeid van een Neurenberger schrijn
werker en daarop twee bekers, in elk een
verdroogde ruiker veldbloemen
Het waren de ruikers, welke Hilda had
gegeven; voor den zieke krank naar
lichaam, maar nog kranker misschien door
de liefde .op dit oogenblik van grooter
waarde dan al de pracht, die hem omgaf.
Intusschen droomde de grijsaard van
het geluk dat zijn hart vervulde.
Hij was met Hilde alleen in het bosch en
vond daar gelegenheid, zijn wenschen uit
te spreken. Zij luisterde naar hem en
gaf gehoor aan zijn verlangen, om de zijne
te worden. Hand in hand traden ze voor
het altaar en de geestelijke sprak de bin
dende formule. Met den jonkvrouwelijken
krans om het voorhoofd, gehuld in een
heerlijk zacht bruidskleed, was Hilde zoo
mooi. dat een gemompel van bewondering
door de rijen der toeschouwers ging. Dan
trok ze als meesteresse naar het slot Everest,
als het kostelijkste kleinood, dat ooit het
oude gebouw tusschen zijn vier muren
had geherbergd. Van haar jeugd straalde
ook een deel af op hem. Hij voelde zich
niet meer oud. Het was weggevaagd, dat
gevoel van oud en afgeleefd zijn, als
door een wonderkracht. Zijn lichaam werd
weer lenig, zijn oogen keken helder, in de
aderen stroomde het bloed weer met kracht,
en zijn hart klopte even onstuimig als toen
hij de bruidegom was van zijn eerste ver
looide, de gravin Von Rothzogen.
O, die liefdeHet is waar den een
verlcmt zij het hart. verwart hem het
denken, drijlt hem zelfs in den dood Maar
den ander is zij een tooverbron van onver
gelijkelijke kracht. Wie zich daarin onder
dompelt, vindt geluk, genezing, jeugd
Zoo ging het ook met graaf Tassilo.
Toen Dr. Kein, de dokter van het
eiland Wallin, en professor Grutthusen,
die voor een consult uit fierlyn was over
8
2
N
w
-i
<D
<D
G
<D
s
a.
-e
5
o
E
-O
bo
r-1
c
M
«-
o
a
0
_c
O
t/J
lm
O
O
a
ca
Pm
X
-O
e
bc
H
rw 1-
UJ
- CC
O
rZ N
J O
O
CT
C
CO
o
- fe
b
fa o
u
-
mlt
X
gekomen, den zieke voor het eerst zagen,
schudden ze bedenkelyk het hoofd. ^aar
in dit oude lichaam moest een kracht
huizen, die van geen buigen of wijken
wist. Elk middel, dat de dokters vol
schreven, hielp. Maar meer dan hun me®"
cijnen, hielp de wonderartseny, di® 6
patiënt zelf had ingenomende machtige,
allesbeheerschende liefde.
Het gevaar was spoedig voorbijslee
een begrijpelijke zwakte was het geve'Sj'
Gedurende de ziekte van den graaf ko
men duidelijk opmerken, hoe weinig
belangstelling was, die men voor hem ha-
Met zijn standgenooten had
reeds sedert lang allen omgang 8fef9ü6<^
Zy hielden het daarom ook niet v
noodig, naar zyn gezondheid te koniP
vragen. Nu en dan kwamen er pacht
en wel ook het meest om eens te zie«
of de man. die steeds hun Pa<^
streng eischte en die noch medelijo
had bij ziekte, noch bij ongel ok,®r
zijn ziekbed ook tot andere gedachten
gekomen.
Zij werden natuurlijk niet toegelaten.
Evenmin dominé Ékdal, die doof *0
plicht van zieleherder naar het slöt we
gedreven.
Dat niemand in nauwen omgang me
zieke kwam, daarvoor zorgde welbeten
bedienden drietal. Hun belang bracht
mee, voedsel te geven aan de idééën
graaf Tassilo. Bezoek van menschen w
hun maar lastighuD lui lekker leven J
kon er slechts gevaar door loopen.
WORDT VERVOLGD.
