OPVOERING
Dekhengst.
Disponibel
k
aarten,
E AL.
LEVERS
ZEEPPOEDER
GOEDKOOP
ANNA PAÜLOWNA,
Op het politiebureau.
NA AFLOOP BAL.
BAL NA.
NA AFLOOP BAL.
ONTVANGEN
ADVERTËNTIEN.
MURE
„Sultan,
„Christinan,"
„Disponible,"
Noord-Hollandsch Koffiehuis,
S C H A G E N.
mwin iiiToeriBi
Maandag 13 April 1903,
„Crescendo"
Zondag 12 April (len Paaschdag,)
Een huwelijk zonder liefde,
NA AFLOOP VRIJ BAL.
©Himngerurard.
Zondag 12 A pril 1903,
(Eersten Paaschdag,)
bij Mei. de Wed. J BOON,
MÉ
BlIBITi HILL
Banium m Baiiey!
ldM
op Maandagavond, 2en Paaschdag,
P;
Optrede* van nnigreuper
60 personen.
prachtig ORKEST.
yjuuaiu uii'uo
Oefening,"
op Zondag 12 April 1903,
DE VONDELINGE,
Maandag 15 April 1905,
(2en Paaschdag:,)
riYLD
en eenige Voordrachten,
le Dirkshorn.
NA AFLOOP VRIJ BAL.
iëïsÏM
Zondagavond 12 April a.s.,
te Hieuwe Niedorp,
iedcp's Mannenkoor rnet
Damesafdeeling:,
e. 6BOEI,
NA AFLOOP VRIJ BAL
2den Paaschdag,
Lokaal „HEM HU mi,"
G. PLiEVIÜR,
R IJ ff 81BII,
Ju. SMIT Tz.,
ALS GOUD
Het ie een groote gebeurtenis, deze
spoorwegstaking, groot voor allen. Oo.t
voor hen, die andere niet plegen mee te
doen in het openbare leven.
Ten tijde van het proces te Hennes deed
de mop de ronde, dat een vrouwke met
heel veel verbazing gevraagd had wie
toch die Dreyfus was, ze hoorde van
middag voor 't eerst van 'r leven van
zoo'n man.
Waarschijnlijk was 't niet meer dan een
mop, maar zij is naarstig gelanceerd.
En ik geloof niet dat iemand den moed
zou hebben, thans in ernst het befaamde
ouwe vrouwtje te laten verschijnen, met de
vraag wat er toch eigenlijk bij de sporen
te doen is, want ze had er zooveel soldaten
gezien 1
Deze gebeurtenissen maakt iedereen zon
der uitzondering meê en zij zijn een buit
voor de herinnering in vele volgende jaren.
Men zal 't aan zijn kinderen vertellen, hoe,
lang geleden, op zekeren dag, plotseling
geen sporen in Nederland meer ïeden,
inééns alle verkeer stil stond. Lang geleden
toen de spoorwegarbeiders nog zooveel
redenen tot klagen hadden.
Het ging toen hard tegen hard, zal men
vertellen, er werd geen woord van ver
zoening gehoord, er was van beide zijden
zoo groote verbittering, dat, wie winnen
moest, niet weten wilde van mededoogen.
En, gelukkig dat wij zulke booze dagen
thans niet meer beleven, zal men tenslotte
zeggen. En stil zal men denken gaan aan
deze harde dagen van het verleden.
Harde dagen, waarin wij tbans leven
De spoorwegstaking is wel onverwacht
gekomen. De meesten onzer waren geneigd
te gelooven, dat het er niet meer van komen
zou. De leiders lieten hun oogenblik voor
bijgaan, meenden we, zooals we nu nóg
meenen dat zij gedaan hebben. De bewe
ging moest mislukken, maar zij had althans
de beteekenis kunnen hebben van een zich
niet zonder verweer overgeven aan wat
de staat van knechtschap gevonden werd.
Die beteekenis heeft zij thans niet. Zij is
een uiterst onbezonnen daad, ondernomen
toen aan de andere zijde reeds alle maat
regelen van verweer rustig waren beraamd
en voorbereid.
De leiders werden door hun aanhang
verplicht iets te doen, zij moesten wel, zij
konden er zich niet aan onttrekken zonder
hun prestige in te boeten. Hun makker,
die een der scherpste vernuften van Neder
land is, Mr. P. J. Troelstra, heeft in zijn
beroemd geworden artikel: „Wat nu?"
stellig hun meening weergegeven,voorzoover
zij waren t; goeder trouw, verstandig en
helder-ziend.
Reeds den v veeden dag had het Comité
van Verweer, da' maar raakweg allerlei
stakingen proclameerde, zonder te weten
of er kans was dat zijne proclamaties wer
den beantwoord en dat werden zij voor
't overgroote deel niet blijkbaar de be
zinning verloren.
Zoo maakte de beweging duizenden
slachtoffers en zjj had geen resultaat.
En wat het ergste is, nergens wordt een
woord van verzoening gesproken. Het is
een uitvechten, om te zien wie de sterkste
is, met harde koppen en zware vuisten
door de uitersten aan de beide zijden.
Daartusschen staan dan een massa onschul-
digen, die weifelen of niet willen, maar
móéten, en zij ontvangen de slagen.
Wie er op toeziet, onbevooroordeeld, ge
voelt in zich de trieste beklemming van
wie een groot onrecht ziet gebeuren of een
groot leed, maar niet helpen kan.
Wie het eerst in deze ellende een woord
van verzoening weet te spreken, dat ge
hóórd word t m den lande, doet een groote
weldaad. Maar er is zwijgen, en toezien op
barre verbittering.
Zoo zijn we in droeve dagen zonder hoop.
Maandagmorgen vroeg hoorden we, zoo
toevallig, als een nieuwtje, dat de spoor
wegstaking nu algemeen was uitgebroken.
Er zou geen trein meer rijden.
En tegelijkertijd steeg van 't station,
waarheen we, nieuwsgierig, naderden, een
schrille fluitgil. Er reed dus nog een trein.
Voortdurend hoorden we alle dagen, vele
malen, die scherpe stem van 't spoor
plichtmatig gaven de machinisten, die reden,
hun signaal bij de afvaart en de aankomst.
Wonderlijk was nu dat geluid. Als van
een klok, waarvan we 't slagwerk vernield
weten en die plots begint te slaan. Even
schrikt ge er van op en met verbazing kijkt
ge naar de plek, vanwaar die niet vermoede
stom klinkt. I
Zoo was deze week ook elke rijden de
trein een wonderlijk ding. We keken er
naar: naar den machinist op zijn locomotief
naar de conducteurs, uitkijkend van de ba
gagewagens, naar de, zeer enkele, passagiers,
die ook naar ons keken niet verwondering.
Wellicht met wantrouwen.
Iemand, die heusch op reis ging, leek
iets vreemds. Een wonder van moed of van
onvoorzichtigheid
Men mag het dan atkeuren, dat Oude
geest en Van den Berg waarschuwen tegen
het nog werkende spoorwegpersoneel
en dat dronkenlappen of domkoppen noem
den, niemand ging er voor zjjn plezier op
reis, en wie niet zeer beslist moest, bleef
liever thuis, 't Gevoel van veiligheid door
gewoonte was er niet meer. Bij een spoor-
reis moet men niet gaan zitten nadenken
over mogelijkheden, dan wordt zoo'n reis
een benauwde, enerveerende onderneming
Nu dacht, natuurlijk, iedereen na, was trou
wens het gevaar grooter. En men bleef
thuis.
In onze stad kwam weer militair ver-
toon, dat Rotterdam zoo uiterst dwaas
pleegt te staanpatrouilles huzaren reden
door de straten, gewapend en wel. Groep
jes soldaten, bajonet op 't geweer, mar
cheerden naar en van een aflossing Waar
toegang was tot een spoor ot een spoor
baan, stonden militairen op wacht, voor
zichtig omgaand met de geweren, die dus
i geladen waren. Een bewaking, die we niet
kennen in ons gewone stadsbestaan en die
we dus zeer vreemd vonden. Ieder soldaat
op post had minstens tien bekijkers, werd
j ook bewaakt.
Dan groepen werklieden, kalm-stappend,
ieder man de handen diep in de zakken,
vréémd ook in onze straten, waarin altjjd
in een haast-tempo het bewegen gaat.
Maar overigens ging alles gewoon, on
gestoord. Het is opmerkelijk, hoe weinig
zich een Hollandsch stadsleven beïnvloeden
laat, óók door de meest ernstige dingen.
Voor een vreemdeling moet dat allergekst
wezen. De staat van beleg zou kunnen
zijn afgekondigd en wie 't niet wist, zou
het niet weten. Wij vinden alles zoo ge
woon, maken ons bij voorkeur niet druk.
Minder kiesch dan handig hebben lui,
die iets te adverteeren hadden, hier en
daar van den toestand gebruik gemaakt.
In de N. R. Ct. stond een groote annonce
boven aan het blad: „Staakt allen arbeid I"
waarop met kleine letters volgde„en lees
de advertentie onderaan dit blad, het is
uw voordeel". Dit was een aankondiging
van pakpapier.
Het Nieuwsblad had een advertentie
„Om de werkstakers eenigszins tegemoet
te komen, worden vanaf heden extra hooge
prijzen besteed voor lompen, koper, lood,
zink, touw, oud en nieuw paardeltaar."
En een man die er als een bootwerker
uitzag, deelde op Beurstijd op den Blaak
circulaires uit: Toont u standvas
tig en staakt allen met een ander
merk te vragen dan moor, dè,n alleen is
u zeker voor weinig geld goede potlooden
en inkt te hebben ontvangen".
Dat is wel min of meer cynisch. Van
een droeve gebeurtenis profiteert men toch
bij voorkeur niet.
Het is al erg genoeg dat de houders
van pandjeshuizen bij deze stakingsbewe
ging zoo wèl varen.
O.
tioll. Maatschappij van Landbouw
Af deeling HELDER
Bij den Heer ,|b. ÜUIPER, te
Koegras, gena Helder, staat vanaf
15 April ter dekMng- beschikbaar
de drie-jarige, zwart-bruine Hengst
Dekgeld f 10.bij niet-dracbtig-
zijn der merrie wordt f5terug
betaald.
HET BESTUUR.
i voorhetafnemen
■OER GEVERFDE-
De Hengst
ff
No 625 N. P. Sstaat ter
dekkint beschik
baar bij Rutger Kaan te Wik-
ringkrwaard, en
No. 753 N. P. S., bij Willem Kaan
te Callantsoog, en
tijdelijk (tot half April) bij Nicolaas
Kaan te w ikringerwaard, allen
tegen een dekgeld van f 8 O.en
niet drachtig f 5>.terug.
Namens de Heng stenhouders,
N. D. KAAN e, a.
j IS ZEER ZUIVEREND EN
J. VADER Az.,
op
(2en Paaschdag,)
door de
van ALKMAAR.
Directeur de heer J. M. O T T O.
Op te voeren:
den wensch, om aan dit onderhoud een
einde te maken.
„Hoe zou ik me délraan hebben kunnen
stooten", zeide zjj. „Juist daardoor, dathij
zijn held uit zulke lage sferen laat op
stijgen, en hem door eigen kracht allerlei
hinderpalen doet overwinnen, dat verze
kert den schrijver van de sympathie en
bewondering van den lezer. Maar neemt
u me niet kwalijk, mijnheer Bartel, wan
neer ik u goedendag moet zeggen. Het
is mijn plicht, die mij roept. Goeden mor
gen dus en nog eenmaal mijn dank."
Ieder ander zou zjj tot dank de
hand hebben gereikt. Maar tegenover
dezen man kon ze dat niet van zich ver
krijgen en tenslotte was de indruk, dien
deze ontmoeting bij haar achterliet, zoo
oppervlakkig, dat ze er reeds het volgende
oogenblik niet meer aan dacht.
't Was ook iets heel anders, waarmede
hare gedachten zich bezighielden. De
krenkende woorden, waarmede Hermine
haar gister had ontvangen, de hoonende
toespelingen op haar vriendschap met den
advocaat Schröder, hadden een zeer onaan-
genamen indruk op haar gemaakt en het
was haar nog niet gelukt, dat te over
winnen. Zij voelde, dat het onmogeljjlj was
nog langer met den heer Schröder om te gaan
zooals tot heden. Zjj kon niet meer vrjj en
ongedwongen zjjn tegenover den vriend
van haar broeder, en het werd haar nu
eerst duideljjk, hoeveel vreugde haar deze
omgang had verschaft, hoeveel schoone
indrukken zij aan hem te danken had.
Nog steeds kon ze niets laakbaars of
verkeerds vinden in haar omgang met
den advokaat, maar de meer ervaren Her-
mine wist beter dan zy, wat in de
DIHJOfU Ult'UUsiMj
te geven door
eesip Leien van Ml en Gennep"
o p
in het lokaal van den hr G, J. Volder,
Op te voeren stukken
Tooneelspel in drie bedrijven, door
H. P- Boudier.
Daarna:
Kluchtspel in één bedrijf.
Entrée 30 ct. Aanvang 8 uur.
door het gunstig bekende
Variété- en Operetten-Gezelschap
van Amsterdam.
Opvoering der groote Succes-Revue
enz., enzenz.
Groot succes door geheel Nederland!
Aanvang 8 nor. Entrée t 0.50.
Plaatsen vanaf heden te bespreken
a 10 ct. extra.
bij B. SLIKKER,
O u d e s 1 u i s.
oogen der menschen passen zou of niet,
en haar nadrukkelijke vermaning, dat ze
om haar goeden naam moest denken, had
Martha zeer ongerust gemaakt en boven
dien zoo verstrooid en terneergeslagen,
als haar jonge scholieren haar nog nooit
hadden gezien.
„Wanneer het toeval hem vandaag weer
op mijn weg bracht 1" moest ze steeds weer
denken, en ze aarzelde, na het einde van
de les heen te gaan.
Maar haar goed gemeende poging was
voor niets geweest. Want toen ze eindeljjk
besloot heen te gaan an de plaats naderde,
waar zij gister den advocaat had ontmoet'
zag zij zijn hooge gestalte op precies de
zelfde plek. Ofschoon hjj naar de lucht
koek, als iemand die zich omtrent het weer
oriënteeren wilde, kon zij den argwaan toch
niet van zich afzetten, dat hij daar met
een geheel andere bedoeling stondalleen
om op haar te wachten.
En zulk een gedachte was niet heel
geschikt om haar minder verlegen te
j doen zjjn en hij had zeer kortzichtig moe
ten zijn, om niet dadelijk bjj de eerste
begroeting de verandering waar te nemen,
die. sedert gisteren by haar had plaats ge
vonden.
Zy was terughoudend en verlegen, en
nadat zij zyn vraag naar den uitslag van
het gister plaats gehad hebbend onderzoek
van den dokter met hetzelfde geruststel
lende gezegde had beantwoord, dat -zij zeil
van haar schoonzuster had ontvangen, ont
stond er een zeer pjjnlijk zwjjgen, daar zy
met, zooals gister, gemeenzaam met hem
baar weg had voortgezet, maar er nu blijk
baar op wachtte, dat hy afscheid van haar
zou nemen.
„Ik vermoed, datu haast heeft, juffrouw
Winter", zeide by dan met een zacht ver-
wjjt. „Ik zal u niet langer ophouden."
Zy was zoo weinig geoefend in het
vinden van uitvluchten, dat ze niet dade-
ljjk een antwoord vond, maar alleen zeer
rood werd en hulpeloos voor zich heen
keek.
Zijn zeer licht te wekken wantrouwen
moest aan dat teeken wel een onaange
name beteekenis geven, die voor hem iets
kwellends of smarteljjks had, want hjj
verschoot dadelijk van kleur en haalde op
vallend haastig zyn hoed at. Eer haar
het dwaze van haar doen nog recht tot be
wustzijn was gekomen, had hy haar met een
kort afscheidswoord reeds den rug toege
draaid. Zy had hem moeten naloopen of
terugroepen, wanneer ze hem nog iets
vriendelijks had willen zeggen. Doch dat was
bepaald nog onhandiger geweest, dan het
aannemen van zyn geleide. Het zou haar
ook wel aan de rechte woorden hebben
ontbroken. Want de waarheid mocht ze
hem niet zeggen en hem voorliegen, dat
kon ze ook niet.
Zoo liet zij zich het koel en bjjna on
vriendelijk afscheid welgevallen en sloeg
met een treurig hart den weg naar huis in.
HOOFDSTUK V.
i Gerard Winter was in de wolkon over
i de voornaamheid en vriendelijkheid van zyn
als uit den hemel gevallen zwager, en over-
laadde dezen met allerlei kleine attenties,
welke den zoon van zyn voormaligen chet
bewyzen moesten, dat hij een zeer wel
kome gast in het huis van zijn zuster was.
Het was Winter byna als een onderschei
ding voorgekomen, dat George Müller of,
Wereldberoemde Opera-Comique
in 4 tafereelen.
Woorden van Clairvilt.e en Gobet.
Muziek van Robert Planquette
Cosiumes van de Heeren
SERNÉ 8f ZOON te Amsterdam.
Asmivjmïst 8 uur.
Entrée f 0.3T5 en f 0.5 88.
Plaatsen te bespreken a 10 ct. extra,
(kan ook per briefkaart geschieden
Tekstboekjes zijn aan het lokaal
verkrijgbaar,
BALMUZIEK van de Heeren
BJJPOST en PRINS.
van de
R^dmjUTskarner
(len Paaschdag,)
in het lokaal van den heer SCHER-
MERHORN aldaar.
Op te voeren
Oorspronkelijk tooneelspel met zang
in twee bedrijven door M J. Gillissen.
II. GemeÈMe kamers le tor,
Blijspel in twee bedrijven door J. Nuijen.
UI DEFTIGE LUI,
Komische scène
Entrée Ie rail- X 5<>*—
D re 2e 30.
4aïiv«njr 71/*
Plaatsen te bespreken a 10 cent
extra aan 't lokaal.
„iiuuuum vjülulbll,
gevolgd door eene
Apottóose met BeiaaHe Miiet
in het lokaal van den Heer
S. BROMMER,
Aanvang 8 U51 r. Entrée 50 ets.
Plaatsen zijn te bespreken tegen
10 ets. extra bij den hr 8. Brommer,
De entrée is voor de geheele
Iocaliteit verschuldigd.
P.S. De netto-opbrengst der entrée's
zal ten bate komen van het Ziekenfonds
„Door ons, voor ons", in de gemeente
Haringcarspel
- OP -
(len Paaschdag.)
in het lokaal van den Heer
P. HARINGHUIZEN,
van
(het vorig jaar in den wedstrijd te
Hoogkarspel bekroond met den
eersten p r ij a,)
met medewerking van den Heer
(Viool,)
en Ia. OLJlI,
(Piano.)
Entrée 50 cent.
voor hen, die de uitvoering hebben
bijgewoond.
Het concert is zoo tijdig afgeloopen,
dat bezoekers uit de richting Schagen
nog met de tram van kwart vóór elf
kunnen vertrekken.
een prachtige oolleetie
Aanbevelend
S c h a g e n
zooals op zijn visitekaartje stond te lezen
George H. Miller hem reeds van het
eerste uur af m6t het broederlijke jjj en
jou had aangesproken. Winter had het
eerst slechts schuchter over zyn lippen ge
bracht en zyn optreden tegenover zyn
wereldwyzen zwager was meer respectvol,
dan vertrouwelijk geweest.
George had in den loop van den avond
verteld, dat hy in Berlijn zou gaan wonen
en zich daar bezig zou houden met het
verkoopen van Amerikaansehe patenten.
Zoo naar den schijn te oordeelen, had hij
op dat gebied de meest schitterende voor
uitzichten. Gerard Winter luisterde zeer
opmerkzaam naar zyn redeneeringen, waar
van hij zeer weinig verstand had, maar
waaruit de geduchte getallen hem impo
neerden
Juist omdat het hemzelf zyn geheele leven
aan ondernemingsgeest had ontbroken, had
hy een grooten eerbied voor dat koopmans
genie, dat ook voor de koenste operaties
niet terugschrikt en waaraan het zoo
vaak gelukt, niets in millioenen om te
tooveren. Dat ook zyn zwager tot deze
genieën behoorde, daaraan twijfelde hij na
de eerste kennismaking geen oogenblik en
hy was er trotsch op, een dergelijk man
zyn zwager te mogen noemen
Zooals men een waarden gast anders zyn
eigen kunstschatten toont, zoo toonde
Winter, wiens geestelijke horizont één ge
worden was met de enge grenslijnen van
zyn werkkring, zijn bezoeker den tweeden
dag, toen de beambten zich om twaalf uur
hadden verwijderd, de inrichting van de
kantoren, die hem onverbeterlijk schenen,,
hoe weinig bezienswaardig een ander deze
ook mooht vinden. Hy voerde Müller
alsmede
alle OMeritóen ei Beioiiieleo.
tegen de scherpst concurreerende prijzen.
Tevens ingericht voor alle voorkomende
Reparatiên.
Kmailleeren en
Vernikkelen.
Beleefd aanbevelend,
Bondsrijtwielhersteller,
Barsingerhorn, Kreil.
onder allerlei opmerkingen, die deze
niet weinig vermaakten, door alle vertrek
ken, en tenslotte met niet te miskennen
trots in het heiligdom van het huis,
waarvan hy zich den eigenlijken bescher
mer en heheerscher voelde.
En hier scheen de tot dusverre gehui
chelde belangstelling van den Amerikaan
werkelijk te ontwaken. Hy bekeek met
groote opmerkzaamheid de inrichting van
de machtige, ingemetselde brandkluis, de
constructie van de stalen deuren en den
loop van de kunstige sloten, die de boek
houder herhaalde malen opende en sloot,
om zijn zwager de volkomenheid van het
mechanisme te toonen.
„Dat is het ideaal van een brandkast",
zeide Müller bewonderend, „en wanneer
j ik eerst een beetje verder ben, zal ik er my
i naar deze kast nauwkeurig een laten maken.
Voorloopig kan ik me met dit kostbaar
stukje nog niet inlaten, maar zal ik met
ieen eenvoudiger kast genoegen moeten
nemen".
Gerard Winter maakte dadeljjk een geste
als iemand, die op een glorieuze gedachte
komt. „Neen maar, dan kan ik u tot mjjn
genoegen misschien een kleinen dienst be
wijzen. Wy hebben op den corridor nog een
drietal groote brandkasten staan, die we
gaarne zouden verkoopen, en waarvan de
directeur-generaal op mijn verzoek u er
beslist billjjk een zal afstaan. Zij zjjn
voor ons doel niet meer toereikend, maar
anders nog zeer bruikbaar. Wil je ze eens
zieB
George Müller stemde toe en zjj stapten
den gang in, waar de jjzeren kasten stonden.
WORDT VERVOLGD.