Zondag 2 Augustus 1903
47ste Jaargang No. 3858
JBureau ICHAGM, Laan, O 4.
Uitgever 2 P. TRAPMAN.
MedewerkerJ. W I K E L,
EERSTE BLAD.
Heden verzenden wij aan onze lezers,
die zich daarop abonneerden, No. 21
van onze premie
Het Nieuwe Modeblad.
Deze aflevering bevat tallooze figuren
met bijbehoorenden tekst, de nieuwste
modellen der Mode voor Dames en
Kinderen, en een uitvoerig, zorgvuldig
uitgevoerd knippatroon.
Daarenboven als extra premie, nog
een aflevering van den boeienden roman
„Nacht en Morgen."
„Het Nieuwe Modeblad" kost voor
de abonné's op ons blad slechts 55 ets.
per drie maanden, fr. p. p. f 0.80.
DE UITGEVER.
BEKENDMAKINGEN.
Vergeefs getrouwd.
Buiten huidsch Nieuws.
Politiek overzicht der week.
Binnenlandse!! Nieuws.
SGHAGE
Ritus-
RAAIT.
Alinrimlit" k Lsiitimllal.
en
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag-
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel mees- öct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaal uit twee bladen.
Gemeente Scbagen.
o—o
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente worden
inlichtingen verzocht omtrent een verloren
ceintuur.
[Een schets uit donkerst Londen.]
Jimmy Steer had een buitenkansje gehad.
Een heer had hem een zes-pence-stuk gegeven,
omdat hij op zijn paard op het marktplein
van Convent Garden had gepast. Telkens
en telkens weer liet Jimmy het geldstuk
door zijn vingers glijden en lette er ter dege
op, dat het kostbaar bezit niet op den grond
viel.
Ik weet nog niet precies, wat ik er voor
doen zal, overlegde hij nog, toen zijn aan
dacht getrokken werd door een klein meisje,
dat ongeveer twee jaar jonger kon zijn dan
hij en Jimmy was al negen jaar. Het meisje
stond voor het venster van een volksgaar
keuken en tranen liepen langs haar wangen.
Zij was in bijna even voddige lompen gekleed
als de gelukkige Jimmy, maar haar gezichtje
was zindelijk en aan haar schortje kon men
zien, dat het pas kort geleden gewasschen
was en versteld. Het was een mooi kind,
hoewel haar groote, zwarte oogen, die zoo
verlangend op een groot stuk van een rozijnen-
pudding gericht waren, nu van het vele huilen
gezwollen waren.
Halloriep Jimmy haar toe, wie heeft
je wat gedaan
Het meisje wendde den blik van het ven
ster af.
Niemand. Maar ik heb zoo'n ergen hon
ger, zuchtte zij.
Als het anders niets is, antwoordde
Jimmy, ik heb altijd honger. Waar is je
moeder?
Deze vraag maakte het kind opnieuw aan
het huilen.
Weggeloopen, antwoordde zy eindelijk.
Zij zei, dat ze een politie-agent ging halen,
die mjj in een armhuis moest brengen. Maar
ik wil niet in het armhuisik ben er al eens
geweest.
Hoe heet je
Alice.
Jimmy draaide het geldstuk in zijn handen
eenige malen om.
Vandaag zal ik eens trakteeren, zei hij
plotseling. Kom mee, Alice.
De hongerige kleine liet zich niet lang
smeeken. Spoedig zaten zij voor een bord,
waarop een groot stuk pudding lag. Het eten
maakte hun tongen los en zij begon te vragen.
Jimmy vertelde haar alles, wat hij van zich
zelf wist. Hy had vader nog moeder. Sal
Steer had hem grootgebracht. Zij sloeg hem
echter zóó hevig, dat hij het ten slotte niet
langer kon uithouden en nu reeds in geen
vier weken meer thuis geweest was.
En ik ga ook niet meer naar huis,
besloot hij.
Waar slaap je dan nu vroeg Alice.
Och, zoowat overal, was zijn zorgeloos
antwoord. In Grecian Lane is een poort en
daaronder bevalt het mij het best, als ik
geen geld genoeg heb om in een slaapzaal
onder dak te komen.
Kun je mij niet meenemen Ik weet
ook niet, waar ik slapen moet.
Jimmy antwoordde niet dadelijk.
Ja, sprak hij eindelijk, nadat hij de zaak
rijpelijk overlegd had, ik moet er vannacht
weer slapen, als ik tenminste niet weer een
buitenkansje heb.
Nadat Jimmy zich overtuigd had, dat het
nutteloos zou zyn nog langer te wachten,
om misschien op een ander paard te kunnen
passen, een pakje te dragen of een boodschap
te doen, ging hij met zijn vermoeid vriendin
netje naar Grecian Lane. Het was een zeer
treurig tehuis, deze poort. Jimmy had echter
geen beter en in één opzicht bezat het zelfs
een groot voordeel. De groote, nauwe, over
dekte gang zag er namelijk zoo luguber uit,
dat de politie-agenten op hun nachtelijke
ronde altijd in het midden bleven, zoodat de
slapers in de sloppen en huisportalen ge
woonlijk aan hun aandacht ontsnapten.
Den volgenden dag had Jimmy wel weer
een buitenkansje, maar hij moest nu voor
twee menschen zorgen en dus moesten zij
weer te de poort van Grecian Lane hun
nachtkwartier opslaan. Dat duurde zoo lan
ger dan een week.
Het gaat niet langer zoo, verklaarde
Jimmy op een avond. Ik heb al heel veel
vrienden gehad, maar zij zijn allen opgepakt,
óf door de politie, óf door de onderwijs-
antoriteiten, óf door het tehuis voor kinderen.
Tot nu toe heb ik altijd geluk gehad, maar
ik weet zeker, dat zij mij ook wel eens zul
len snappen, en dan zijn wij gescheiden, Alice.
Het kind omsloot hem met haar zwakke
armpjes en liet haar vervallen hoofdje op
zijn schouder rusten.
Ik zou doodgaan, als ze je van me weg
namen, zei ze. Als we getrouwd waren, zou
niemand ons van elkaar kunnen scheiden.
Dat zei moeder altijd tot vader, als hij dreig
de dat hij van haar weg zou loopen. Hoe
gaat dat, ais men trouwen wil, Jimmy?
O, dat is heelemaal niet moeilijk, ant
woordde Jimmy, met al de autoriteit, die hij
aan zijn grootere levenservaring ontleende.
Dicht bij Tiafalgar Square staat een kerk,
waarin bijna iederen dag menschen trouwen.
Ik ben er al eens een paar maal binnenge
slopen. Ze staan voor een soort traliewerk
en een man in een lang, wit hemd leest
iets uit een boek voor. Dat is de man, die
de anderen laat trouwen.
Denk je, dat hij ook ons zou willen
trouwen
Nu, voor niemendal doet hij dat niet.
Ik heb nog maar drie pence en die hebben
we morgen voor het ontbijt noodig.
Ik kan het ook wel zonder ontbijt doen
antwoordde Alice. Liever zou ik trouwen.
Als wij naar binnen slopen, als de man
in het witte hemd iemand anders trouwt,
merkte Jimmy peinzend op, dan zouden wij
misschien voor niemendal kunnen trouwen.
Ssst 1 Pas op, een agent 1 Ga dicht tegen den
muur liggen, Alice!
Den volgenden morgen, even na 10 uur,
kon men Jimmy en Alice in den omtrek van
de St.-Martinskerk zien rondzwerven. Tegen
II uur hielden een aantal rijtuigen voor de
kerk stil.
Kom hier, Alice, riep Jimmy, nu be
ginnen ze te trouwen.
Onder de toeschouwers, onopgemerkt door
de kerkeknechts, slopen zij de keik binnen
en zochten een plaatsje nabij den preekstoel.
Achter een pilaar verscholen, wachtten zij hand
in hand op het begin der plechtigheid. Wel
iswaar verstond geen van beiden de openings
woorden van dan geestelijke, doch misschien
had deze nimmer tevoren zulke oplettende
toehoorders gehad als deze beide kleinen. Toen
de geestelijke de vraag deed, die met de woor
den begint
Wilt gij deze vrouw.
en de bruigom met „ja" antwoordde, scheen
Jimmy het niet gehoord, of misschien niet
verstaan te hebben, maar toen de bruid aan
de beurt was om „ja" te antwoorden, bleef
hij niet in gebreke er Alice opmerkzaam op
te maken.
Zeg „ja", fluisterde hij haar toe.
Ja, stamelde Alice.
•- Nu kan niemand ons meer scheiden,
meende Alice, toen zij na afloop van de
plechtigheid de trap van de kerk afgingen.
Twaalf uren later liep dr. Barnett, een
bekend filantroop, in gezelschap van den
inspecteur van één zijner kinder-asyls en een
politiebeambte door Grecian Lane. Op eeni-
gen afstand volgde hen een gesloten wagen.
Het was een van die expedities, welke den
armsten der armen, den verwaarloosden kin
deren, hulp en redding willen brengen. Van
tijd tot tijd liet de politiebeambte het licht
van zyn blinde lantaren in een slop of een
portaal vallen.
Plotseling bleef hij staan. Hij bevond zich
juist voor Jimmy's tijdelijke woonplaats.
Hier zijn er twee, dokter, riep hij.
Dr. Barnett kwam onhoorbaar nader en
wierp een blik op de in lompen gekleede
kleinen, die dicht tegen elkaar aan in den
hoek lagen.
Arme kinderen, zei hij in zichzelf.
Heidaar, riep de politiebeambte en boog
zich over hen heen, wordt wakker!
Jimmy schrikte op en opende slaapdron
ken de oogen. Alice mompelde iets in den
slaap.
Wat zegt ze? vroeg de inspecteur.
„Ons kan niemand meer scheiden", ant
woordde de politiebeambte. „Komt, vooruit,
wakker 1
De jongeu sloeg de oogen op, zag de ge
vreesde uniform en sprong overeind.
Loop weg, Alice, loop weg 1 riep hij.
Daar is een agent.
Hijzelf trachtte niet te ontkomen, maar
liet het rustig toe, dat de agent hem aan
zijn versleten monwen vastpakte. Alice richt
te zich overeind en begon te huilen.
Och toe, mijnheer de agent, doe Jimmy
geen kwaad, hij heeft niets gedaan.
Niemand zal hem kwaad doen, ant
woordde de inspecteur. Waar woon je?
Bij Jimmy, antwoordde zij snikkend.
En waar woont Jimmy Dat is zeker
je broertje
Neen, mijnheer, antwoordde het meisje.
Wij zyn getrouwd. Zij mogen ons niet van
elkaar scheiden.
Dr. Barnett zag den politiebeambte aaD
en deze den inspecteur. Maar geen van
drieën lachte. Na een korte poos kuchte de
dokter, de inspecteur vertrok zijn gezichten
de politiebeambte riep uit
Zoo iets heb ik nog nooit beleefd
Terwijl de kinderen hun geschiedenis ver
telden, ieed de wageq voor de poort.
U zult ons toch niet van elkaar schei
den riep Alice uit.
Zonder tegenstribbelen liet zij echter toe,
dat de inspecteur haar in den wagen zette.
Jimmy echter sloeg van zich af en verzette
zich woedend. Het hielp hem echter niet
ook hij moest in den wagen.
Meer dan veertien jaren waren sedert
voorbijgegaan. Een jonge, stevige man, wien
men het kon aanzien, dat hij door de zon
gebruind en door het leven gehard was,
liep door de Montcalm Street te Quebec.
Ijverig bestudeerde hij de huisnummers en
de firma-namen. Plotseling nam hij een brief
uit zijn zak en las hem. De brief was uit
Londen gedateerd en luidde
„Waarde James
Het doet me veel genoegen, je te kunnen
mededeelen, dat Alice Graham in Mei van
het vorig jaar met vier-en-twintig andere
meisjes naar Canada is gegaan. Zij is in be
trekking bij den heer Le Croix, Montcalm
Street 101 te Qaebec. Met oprechte blijdschap
heb ik gehoord, dat het je zoo goed gaat en
van ganscher harte hoop ik, dat het je ook
verder goed zal gaan.
Je trouwe vriend,
Kobert Barnett."
Het was minstens voor de honderdste maal,
dat Jimmy den brief van dr. Barnett las.
Zoodra hij hem had ontvangen, was hij van
Hamilton per stoomboot over het Ontario-
meer gereisd en, daar hij onderweg niets te
doen had, had hij telkens opnieuw den brief
gelezen.
Terwijl hij naar nummer 101 zocht, gaf hij
in woorden uitdrukking, aan hetgeen in zijn
hoofd omging.
Ik zou wel eens willen weten, of zij me
nog zal kennen. Ik geloof het niet. Vijftien
jaren doen veel veranderen. Ik ben thans drie
maal zoo dik, als ik toen was. Ik zal haar
dadelijk herkennen, ofschoon Kom, geen
angst, ik zal haar toch wel herkennen.
Nummer 101 was een tamelijk groot, par
ticulier huis. Jimmy schelde aan, waarop een
net dienstmeisje hem opendeed.
Kan ik Alice Graham spreken vroeg
hij.
Juffrouw Graham is bij de kinderen,
kreeg hij ten antwoord. Wilt u zoo goed zijn,
binnen te komen, dan zal ik haar waar
schuwen. Wien kan ik zeggen dat er is
Ik noem mijn naam liever niet, verklaarde
Jimmy.
In da kamer, waarin hij gelaten was, bleef
hij niet lang met zijn gedachten alleen, want
weldra trad een in het wit gekleede jonge
dame binnen. In haar glanzend zwarte haren
stak een roode roos en een andere droeg zij
in haar ceintuur. Haar rond gelaat met kuil
tjes en haar groote, zwarte oogen deden
eenigszins verlegen.
Jimmy stond van zijn eigen stoel op en
maakte een tamelijk onhandige buiging.
Er moet hier bepaald een vergissing
in het spel zijn, stamelde hij. Ik ben hier
gekomen om mejuffrouw Alice Graham te
spreken.
Ik ben Alice Graham.
Jimmy keek haar scherp aan. Zij was zeer
mooi en naar de laatste mode gekleed. Alice
was wel, naar hij zich herinnerde, ook mooi
geweesthet beeld echter, dat van haar
in zijn geest leefde, had met de schoonheid,
die nu voor hem stond, slechts weinig over
eenkomst.
U moet toch een andere dame zijn,
meende hij op trenrigen toon. De juffrouw
Alice Graham, welke ik wenschte te spre
ken, is van Londen naar hier gekomen.
Ik ben ook uit Londen afkomstig.
Uit het Tehuis van dr. Barnett
Ja.
Dan vrees ik, dat de dokter zich lee-
lijk heeft vergist. Hij heeft mij dezen brief
geschreven, maar er is iets, dat niet klopt.
Het meisje wierp een blik op het adres.
Het volgend oogenblik had zij haar armen
om zijn hals geslagen en de roode roos in
henr haar rnstte op zijr. schouder.
Jij bent Jimmy Steerriep zij uit. Jim
my, die jaren geleden in de St-Martinskerk
met me getrouwd is En ik herkende je niet
dadelijk, ging zij voort, half lachend, half
huilend. Wat heb je wel van me gedacht 1
Daarop duwde zij hem een pas achteruit
en monsterde hem van het hoofd tot de voe
ten.
Maar Jimmy, wat ben je gegroeid!
Het is geen wonder, dat ik je niet herkend
heb, want je bent een groote man gewoi-
den.
En dangaf zij hem een kus.
Al had Jimmy niet al geweten, dat er geen
vergissing in het spel was, dan zou die kus
er hem van overtuigd hebben.
Ongeveer een jaar later verloor mevrouw
Lo Croix de gouvernante harer kinderen.
Jimmy maakte nogmaals de reis van Hamil
ton naar Quebec. Maar terug reisde hij niet
alleen en het huwelijk dat de reis vooraf
ging, vond ditmaal niet tevergeefs plaats.
Vorst Ferdinand van Bulgarije is naar
Cobnrg vertrokken, volgens offioiëele mede-
deelingen ter herdenking van den sterfdag
zijns vadersvolgens even geloofwaardige
berichten, omdat de vorst een aanskg op
zijn leven vreest. Allerlei sensatie-berichten
nit Sofia en Belgrado sluiten zich volkomen
bij deze laatste opvatting aan.
Uit Belgrado weet men te melden, dat
men een wijdvertakte samenzwering op het
spoor is. Dit complot zon ten doel hebben
vorst Ferdinand te onttronen, daarna Bulga
rije en Servië onder koning Peter I tot één
koninkrijk te vereenigen en, dus versterkt, ge
zamenlijk Turkije te beoorlogen, met het doel
het Macedonië en Oud-Servië te ontrukken.
De machtige Slavische staat, die dan ge
sticht zou zyn, kon later, al naar de Omstan
digheden zulks meêbrachten, de handen naar
de nog overschietende provincies van het
Turksche rijk uitstrekken. Zulk een plan
ligt echter volstrekt niet in de bedoelingen
van Rusland.
Een groot Slavisch rijk in Noord- en Midden- j
Turkije zou Rusland den weg naar Korts tan-
tinopel kunnen versperren. Het zou zelfs
kunnen zijn, dat het bezit van Konstantinopel
het eindresultaat der Bulgaarsch-Seivische
planneD was, en daartegen zon Rusland zich
met alle kracht moeten verzetten. Het politieke
testament van Peter don Grooten omschrijft
zeer duidelijk, in welke richting Rusland de
Turksche kwestie denkt op te lassen.
In hoeverre de groot-Slavische droomen met
de positie van Ferdinand van Cobnrg in ver
band staan, is moeilijk te beoordeelec, doch
zeker is het, dat die positie verre van aan
genaam is. Wanneer de prins van Coburg den
prins van Battenburg niet tot voorganger had
gehad, waardoor vergelijkingen moesten ont
staan, da-n ware hij misachten geduldnu
evenwel wordt hij door de meerderheid der
Bulgaren veracht.
Terwijl de Battenburger in de uren des
gevaars, aan het hoofd van 't leger, tegen de
Serviërs optrok en hen bij Slavitza totaal ver
sloeg, is de Coburger in het buitenland, als
Turksche legers do Bulgaarsche grenzen
bedreigen.
Misschien worden zulke handelingen soms
wel te oppervlakkig beoordeeld, doch zeker
is het, dat zij op een half-besobaafde, kloeke
bevolking een slechten indruk maken. Wan
neer dus Ferdinand van Coburg op een
goeden dag afstand van de regeering doet,
of door de bevolking daartoe wordt gedwon
gen, behoeft zulks niemand te verwonderen.
Een ander punt, dat in de laatste dagen tot
veel geschrijf aanleiding geeft, is de mogelijk
heid van een verbond tusschen Frankrijk,
Engeland, Rusland en Italië. Deze coalitie
zou dan tegen Duitschland gericht zijn. Het
is vooral de Fransche pers, die de vorming
van dit viervoudig verbond bespreekt. Op
den bodem van al deze beschouwingen ligt
de herovering van Elzas-Lotharingen. Jam
mer voor de revanche-mannen is het, dat men
in Rusland en ook in Engeland volstrekt
geen lust toont, op het Eransche idéé in t>e
gaan. Ook in Frankrijk beschouwen bezadig
de mannen de genoemde combinatie onmoge
lijk. Frankrijk zon volgens hen, sru een samen
gaan met Engeland te land niets hebben, ter
wijl men zich niet kan voorstellen, dat Rus
land vereenigd met Engeland tegen Duitsch
land zal optrekken.
Tusschen Rusland en Duitschland hangen
volstrekt geen teere geschillen, terwijl de
politieke hemel tusschen Rusland en Engeland
overal met donkere wolkgn is bezet. Boven
dien, waarom zou Rusland een oorlog met
Duitschland wenschen Wil het meer gebied,
dan mag het dit liever in Aziatisch Turkije,
in Perzië of in Afghanistan hebben, dan in
Duitschland. Alleen het bezit van Finmarken
en Konstantinopel heeft voor Rusland in
Europa waarde. Blyft Rusland daarentegen
goede vrienden met Duitschland, dan is het
altijd in den rug gedekt en kan het zich
onbezorgd in Azië uitbreiden. Noch Rusland,
noch Engeland zullen om Elzas-Lotharingen
een strijd met Duitschland beginnen. Er zijn
zelfs alle redenen voor, dat Rusland zich
nauwer bij Duitschland zal aansluiten.
l De Eransch-Engelsche vriendschap kan Rus
land niet aangenaam zijnde anti-Duitsche
geest, die in enkele Engeische kringen wordt
waargenomen, dwingt Duitschland, de oogen
naar Rusland te richten. De quadruple allian
tie is eene politiek fata-morgana, een mooi
beeld voor de chauvinistische Franschen,
doch meer ook niet.
Ongeveer in denzelfden geest als in Frank
rijk, is mee in Spanje bezig eene overeen
komst met Frankryk in elkander te zetten.
Spanje voelt zich niet op zyn gemak. De
onlusten in het naburige Marokko duren nog
steeds voort, en langzamerhand begint de
overtuiging in de politieke wereld wortel te
schieten, dat eene tusschenkomst van Europa
noodig zal zijn, om het land tot rust te bren
gen. Doch wanneer zulks plaats zal vinden,
zou Spanje gaarne een woordje medespreken.
Hoogst waarschijnlijk zal Frankryk in de af
wikkeling derMarokkaansche aangelegenheden
een belangrijk aandeel hebben. Geen wonder,
dat Spanje zich nu gaarne met Frankrijk
over eene eventuëele bezetting verstaan zon.
In Frankrijk schijnt men een vriendschaps
verbond met Spanje niet bijzonder genegen
te zijn. Frankrijk kan bij zulk een verbond
niets winnen. In een oorlog zon de Spaan-
sche steun van weinig beteekenis zjjn, ter
wijl het zich daarentegen in Noord-Afrika in
zijne vrijheid zou moeten beperkten. Hoe be-
geerig men in Madrid ook de handen naar
Frankrijk moge uitstrekken, tot een
nauw verbond zal het voorloopig wel niet
1 komen.
Waarschijnlijk is het evenwel, dat Spanje
in de grensbepaling van de sfeer van invloed
in Marokko, zal worden gekend. Over die
sfeer van invloed schijnt men het in China
ook eens te worden. Wij hebben het voor
eenige weken gezegd, dat de Mantsjoerijsche
kwestie zich zou oplossen in handelsconsessies
aan Amerika en de erkenning van den Ja-
panschen invloed in Korea. In dien geest
moet thans tusschen Rusland, Amerika en
Japan eene overeenkomst aanhangig zijn.
Rusland zal daarbij het recht verkrijgen, den
Chineeschen Oosterspoorweg met troepen te
beschermen do door Rusland bezette Chi-
neesche havens zullen voor den handel wor
den geopend, terwijl de Japansche invloed
in Korea door Raïsland wondt erkend. Daar
door zon Japan in Korea spoorwegen mogen
aanleggen en de Koreaansche kroon van raad
mogen dienen. Wel wat m Strijd roet dit
vredelievende bericht, zijn de oorlogszuchtige
geruchten, die nog steeds door Engeische
bladen de wereld ingezonden worden. Mis
schien is het wel mogelijk, dat eene oplossing
als bovon in strijd met de Engeische politiek
is. Dan zijn de artikels van Times ën Stan
dard zeer goed te verklaren.
WARMENHUIZEN.
Bij den burgemeester dezer gemeente heeft
zich reeds iemand van elders schriftetijk aan
gemeld als sollicitant naar de betrekking van
conducteur op de Noorderstoomtramals
aanbeveling gaf hij op, een zeon tu zijn van.
zijne ouders. Bij eene eventuëele benoeming
van dien sollicitant zttl het derhalve het rei
zend publiek later aan dtiideljjke ihfichtiwgen
vermoedelijk niet ontbreken.
Lotery-zwendel.
De arr.-rachtbank te LEEUWARDEN
heeft Donderdag uitspraak gedaan in de
zaak van G. Helling^ makelaar te Buiksloot,
thans in hechtenis, beschuldigd van vafsch»
heid in geschrifte [lotery-zwendel), gepleegtj
te Sneek den 10 Juni j. 1.
De rechtbank heeft hem overeenkomstig
den eisch veroordeeld tot drie Jaar gevast
genisstraf.
Déraillement.
Donderdagochtend derailleerde even voor-
het station BU8SUM, zijde -Amsterdam, eau
wagen van een goederentrein. Op ziehzekf
was het geval van weinig beteekenis, doch
het treinverkeer ondervond gedurende een
paar uren aanmerkeljjke vertraging. Reizigers
van Amersfoort en Baarn met trein 859, die
veel forensen naar de hoofdstad brengt, moes
ten o. a. te Hilversum overstappen en deze
trein stopte, wat anders niet het geval fs,
ook te Bussum. De ür'eSn kwam met een half
uur vertraging aan het Centraal-Station. On
geveer 41 uur was het Verkeer weder normaal.
In FRIESLAND vertoont zich
op sommige plaatsen de aardappel-ziekte
het loof op eu'kaie akkers is geheel dood
en heeft een onaangenamer! reuk.
Men tracht door besproeiing zooveel moge
lijk de voortplanting der ziekte tegen'te
gaan.
De grootste draaibrug van
Europa dichtgedraaid.
Men schrijft uit VELSEN aan de N. R. Ct.:
Toen eeu paar dagen geleden Word ver
nomen, dat de nieuwe spoorbrug over het
kanaal spoedig eens zou worden dichtgedraaid,
om te zien, of de aanpassing a^m de land-
hoofden goed was, schudde menigeen het
hoofd on werd gezegd: als dit maar niet
zoo'n mislukking geeft, als met de ponten.
Want zooals de kolossus daar lag, schijnbaar
nog steunend op den houten steiger soheeja
het een on mogelijk hoid, dat het dichtdraaien
zou gelukken zoo maar bij de eerste poging.
En toch is het gelukt en dat wel zonder dat de
windwerken konden gebruikt worden. De brug
is eenvoudig dichtgedraaid door er een touw
aan te verbinden on dit op oen lier te leggen.
Toen de lier werd aangezet bewoog zieïi het
gevaarte statig, en na 16 minuten was het
beweegbare deel aan het vaste verbonden.
Eerst toen was eens goed te zien, hoe ver
bazend groot, en grootsch ook, dit werk ie,
en zelfs te Waanidee wist men niet, welke'
reuzenversperring er nu toch wel in het
kanaal was gemaakt.
De indruk, dien men kreeg, Was dat hier «en
kunstwerk van groote 'waarde zonder eenig
gebrek was gemaakt en zoowel den ingenieur
i N. Kist als den uitvoerder der fabriek-Co-
querille, te Seraing den heer d' UrbJ, straalde
het gelaat van rechtmatigen trots.
Juist lag er een pleizierboot te wachten,
i dia muziek aan boord had ec deze hief fanfares
aan ter eer van de uitvoerders en wesfelierkjr,
die de goed geslaagde proef luide toej-uiebtes!
Nadat het aanpassen had plaats gehad, werd
de brug weer opengezet. Ook dit duurde
16 minuten.
Zooals reeds gemeld werd, zal bjj toepae-
siug van electrische beweegkracht daarvoor
slechts 90 seconden noodig zyn.
De proaf is herhaald in hjjzjju van ta.1 van
autoriteiten.
Een pechvogel.
Op de reis van EL S. da Koningin 1? Öiift-
bnrg heeft zich, naar gemeld woreb^ ver
makelijk incident voorgedaan. Aan een stetfco,
waar de trein stil hield, bsvtteg jtfbh bur
gemeester een man om leoftflfl dlè
ondanks den regen, voor cüen KoefiWriijb*,
wagen staan bleef, zijn dochtertje bood IR M
een bouquet aan en de Koningin noodigdfe
den burgemeester uit, hintten ta treden, mam-
de waardige man, die ntft gewoonte in zn&
plaatselük dialect sprak, had zijn speech opge
schreven on wilde dien buiten voorlezen. Mis-
schien kwam het door de aandoening blaar
zijn lorgnet wilde niet houden op zijn neus
loen het eindelijk toch bevestigd was, waren
de glazen zoo nat, dat hij er niet doorheen
kon zien. Hij veegde ze af. De Soningin, om
hem mt de verlegenheid te redden,, wilde
het papior van hem aannemen, maar hij
stond er op, het voor te lezen. Eindelijk was
het lorgnet in orde, hij zou beginnen, maar
een nieuw ongeluk het papier was zoo nat
geworden dat de letters niet leesbaar meer
waren H. Al. heeft hem niettemin vriendelijk
bedankt voor zya welsprekende ^eo,^