Zondag 2 Augustus 1903 47ste Jaargang No. 3858 JBureau ICHAGM, Laan, O 4. Uitgever 2 P. TRAPMAN. MedewerkerJ. W I K E L, EERSTE BLAD. Heden verzenden wij aan onze lezers, die zich daarop abonneerden, No. 21 van onze premie Het Nieuwe Modeblad. Deze aflevering bevat tallooze figuren met bijbehoorenden tekst, de nieuwste modellen der Mode voor Dames en Kinderen, en een uitvoerig, zorgvuldig uitgevoerd knippatroon. Daarenboven als extra premie, nog een aflevering van den boeienden roman „Nacht en Morgen." „Het Nieuwe Modeblad" kost voor de abonné's op ons blad slechts 55 ets. per drie maanden, fr. p. p. f 0.80. DE UITGEVER. BEKENDMAKINGEN. Vergeefs getrouwd. Buiten huidsch Nieuws. Politiek overzicht der week. Binnenlandse!! Nieuws. SGHAGE Ritus- RAAIT. Alinrimlit" k Lsiitimllal. en Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cent. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel mees- öct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dit nummer bestaal uit twee bladen. Gemeente Scbagen. o—o POLITIE. Ter Secretarie dezer gemeente worden inlichtingen verzocht omtrent een verloren ceintuur. [Een schets uit donkerst Londen.] Jimmy Steer had een buitenkansje gehad. Een heer had hem een zes-pence-stuk gegeven, omdat hij op zijn paard op het marktplein van Convent Garden had gepast. Telkens en telkens weer liet Jimmy het geldstuk door zijn vingers glijden en lette er ter dege op, dat het kostbaar bezit niet op den grond viel. Ik weet nog niet precies, wat ik er voor doen zal, overlegde hij nog, toen zijn aan dacht getrokken werd door een klein meisje, dat ongeveer twee jaar jonger kon zijn dan hij en Jimmy was al negen jaar. Het meisje stond voor het venster van een volksgaar keuken en tranen liepen langs haar wangen. Zij was in bijna even voddige lompen gekleed als de gelukkige Jimmy, maar haar gezichtje was zindelijk en aan haar schortje kon men zien, dat het pas kort geleden gewasschen was en versteld. Het was een mooi kind, hoewel haar groote, zwarte oogen, die zoo verlangend op een groot stuk van een rozijnen- pudding gericht waren, nu van het vele huilen gezwollen waren. Halloriep Jimmy haar toe, wie heeft je wat gedaan Het meisje wendde den blik van het ven ster af. Niemand. Maar ik heb zoo'n ergen hon ger, zuchtte zij. Als het anders niets is, antwoordde Jimmy, ik heb altijd honger. Waar is je moeder? Deze vraag maakte het kind opnieuw aan het huilen. Weggeloopen, antwoordde zy eindelijk. Zij zei, dat ze een politie-agent ging halen, die mjj in een armhuis moest brengen. Maar ik wil niet in het armhuisik ben er al eens geweest. Hoe heet je Alice. Jimmy draaide het geldstuk in zijn handen eenige malen om. Vandaag zal ik eens trakteeren, zei hij plotseling. Kom mee, Alice. De hongerige kleine liet zich niet lang smeeken. Spoedig zaten zij voor een bord, waarop een groot stuk pudding lag. Het eten maakte hun tongen los en zij begon te vragen. Jimmy vertelde haar alles, wat hij van zich zelf wist. Hy had vader nog moeder. Sal Steer had hem grootgebracht. Zij sloeg hem echter zóó hevig, dat hij het ten slotte niet langer kon uithouden en nu reeds in geen vier weken meer thuis geweest was. En ik ga ook niet meer naar huis, besloot hij. Waar slaap je dan nu vroeg Alice. Och, zoowat overal, was zijn zorgeloos antwoord. In Grecian Lane is een poort en daaronder bevalt het mij het best, als ik geen geld genoeg heb om in een slaapzaal onder dak te komen. Kun je mij niet meenemen Ik weet ook niet, waar ik slapen moet. Jimmy antwoordde niet dadelijk. Ja, sprak hij eindelijk, nadat hij de zaak rijpelijk overlegd had, ik moet er vannacht weer slapen, als ik tenminste niet weer een buitenkansje heb. Nadat Jimmy zich overtuigd had, dat het nutteloos zou zyn nog langer te wachten, om misschien op een ander paard te kunnen passen, een pakje te dragen of een boodschap te doen, ging hij met zijn vermoeid vriendin netje naar Grecian Lane. Het was een zeer treurig tehuis, deze poort. Jimmy had echter geen beter en in één opzicht bezat het zelfs een groot voordeel. De groote, nauwe, over dekte gang zag er namelijk zoo luguber uit, dat de politie-agenten op hun nachtelijke ronde altijd in het midden bleven, zoodat de slapers in de sloppen en huisportalen ge woonlijk aan hun aandacht ontsnapten. Den volgenden dag had Jimmy wel weer een buitenkansje, maar hij moest nu voor twee menschen zorgen en dus moesten zij weer te de poort van Grecian Lane hun nachtkwartier opslaan. Dat duurde zoo lan ger dan een week. Het gaat niet langer zoo, verklaarde Jimmy op een avond. Ik heb al heel veel vrienden gehad, maar zij zijn allen opgepakt, óf door de politie, óf door de onderwijs- antoriteiten, óf door het tehuis voor kinderen. Tot nu toe heb ik altijd geluk gehad, maar ik weet zeker, dat zij mij ook wel eens zul len snappen, en dan zijn wij gescheiden, Alice. Het kind omsloot hem met haar zwakke armpjes en liet haar vervallen hoofdje op zijn schouder rusten. Ik zou doodgaan, als ze je van me weg namen, zei ze. Als we getrouwd waren, zou niemand ons van elkaar kunnen scheiden. Dat zei moeder altijd tot vader, als hij dreig de dat hij van haar weg zou loopen. Hoe gaat dat, ais men trouwen wil, Jimmy? O, dat is heelemaal niet moeilijk, ant woordde Jimmy, met al de autoriteit, die hij aan zijn grootere levenservaring ontleende. Dicht bij Tiafalgar Square staat een kerk, waarin bijna iederen dag menschen trouwen. Ik ben er al eens een paar maal binnenge slopen. Ze staan voor een soort traliewerk en een man in een lang, wit hemd leest iets uit een boek voor. Dat is de man, die de anderen laat trouwen. Denk je, dat hij ook ons zou willen trouwen Nu, voor niemendal doet hij dat niet. Ik heb nog maar drie pence en die hebben we morgen voor het ontbijt noodig. Ik kan het ook wel zonder ontbijt doen antwoordde Alice. Liever zou ik trouwen. Als wij naar binnen slopen, als de man in het witte hemd iemand anders trouwt, merkte Jimmy peinzend op, dan zouden wij misschien voor niemendal kunnen trouwen. Ssst 1 Pas op, een agent 1 Ga dicht tegen den muur liggen, Alice! Den volgenden morgen, even na 10 uur, kon men Jimmy en Alice in den omtrek van de St.-Martinskerk zien rondzwerven. Tegen II uur hielden een aantal rijtuigen voor de kerk stil. Kom hier, Alice, riep Jimmy, nu be ginnen ze te trouwen. Onder de toeschouwers, onopgemerkt door de kerkeknechts, slopen zij de keik binnen en zochten een plaatsje nabij den preekstoel. Achter een pilaar verscholen, wachtten zij hand in hand op het begin der plechtigheid. Wel iswaar verstond geen van beiden de openings woorden van dan geestelijke, doch misschien had deze nimmer tevoren zulke oplettende toehoorders gehad als deze beide kleinen. Toen de geestelijke de vraag deed, die met de woor den begint Wilt gij deze vrouw. en de bruigom met „ja" antwoordde, scheen Jimmy het niet gehoord, of misschien niet verstaan te hebben, maar toen de bruid aan de beurt was om „ja" te antwoorden, bleef hij niet in gebreke er Alice opmerkzaam op te maken. Zeg „ja", fluisterde hij haar toe. Ja, stamelde Alice. •- Nu kan niemand ons meer scheiden, meende Alice, toen zij na afloop van de plechtigheid de trap van de kerk afgingen. Twaalf uren later liep dr. Barnett, een bekend filantroop, in gezelschap van den inspecteur van één zijner kinder-asyls en een politiebeambte door Grecian Lane. Op eeni- gen afstand volgde hen een gesloten wagen. Het was een van die expedities, welke den armsten der armen, den verwaarloosden kin deren, hulp en redding willen brengen. Van tijd tot tijd liet de politiebeambte het licht van zyn blinde lantaren in een slop of een portaal vallen. Plotseling bleef hij staan. Hij bevond zich juist voor Jimmy's tijdelijke woonplaats. Hier zijn er twee, dokter, riep hij. Dr. Barnett kwam onhoorbaar nader en wierp een blik op de in lompen gekleede kleinen, die dicht tegen elkaar aan in den hoek lagen. Arme kinderen, zei hij in zichzelf. Heidaar, riep de politiebeambte en boog zich over hen heen, wordt wakker! Jimmy schrikte op en opende slaapdron ken de oogen. Alice mompelde iets in den slaap. Wat zegt ze? vroeg de inspecteur. „Ons kan niemand meer scheiden", ant woordde de politiebeambte. „Komt, vooruit, wakker 1 De jongeu sloeg de oogen op, zag de ge vreesde uniform en sprong overeind. Loop weg, Alice, loop weg 1 riep hij. Daar is een agent. Hijzelf trachtte niet te ontkomen, maar liet het rustig toe, dat de agent hem aan zijn versleten monwen vastpakte. Alice richt te zich overeind en begon te huilen. Och toe, mijnheer de agent, doe Jimmy geen kwaad, hij heeft niets gedaan. Niemand zal hem kwaad doen, ant woordde de inspecteur. Waar woon je? Bij Jimmy, antwoordde zij snikkend. En waar woont Jimmy Dat is zeker je broertje Neen, mijnheer, antwoordde het meisje. Wij zyn getrouwd. Zij mogen ons niet van elkaar scheiden. Dr. Barnett zag den politiebeambte aaD en deze den inspecteur. Maar geen van drieën lachte. Na een korte poos kuchte de dokter, de inspecteur vertrok zijn gezichten de politiebeambte riep uit Zoo iets heb ik nog nooit beleefd Terwijl de kinderen hun geschiedenis ver telden, ieed de wageq voor de poort. U zult ons toch niet van elkaar schei den riep Alice uit. Zonder tegenstribbelen liet zij echter toe, dat de inspecteur haar in den wagen zette. Jimmy echter sloeg van zich af en verzette zich woedend. Het hielp hem echter niet ook hij moest in den wagen. Meer dan veertien jaren waren sedert voorbijgegaan. Een jonge, stevige man, wien men het kon aanzien, dat hij door de zon gebruind en door het leven gehard was, liep door de Montcalm Street te Quebec. Ijverig bestudeerde hij de huisnummers en de firma-namen. Plotseling nam hij een brief uit zijn zak en las hem. De brief was uit Londen gedateerd en luidde „Waarde James Het doet me veel genoegen, je te kunnen mededeelen, dat Alice Graham in Mei van het vorig jaar met vier-en-twintig andere meisjes naar Canada is gegaan. Zij is in be trekking bij den heer Le Croix, Montcalm Street 101 te Qaebec. Met oprechte blijdschap heb ik gehoord, dat het je zoo goed gaat en van ganscher harte hoop ik, dat het je ook verder goed zal gaan. Je trouwe vriend, Kobert Barnett." Het was minstens voor de honderdste maal, dat Jimmy den brief van dr. Barnett las. Zoodra hij hem had ontvangen, was hij van Hamilton per stoomboot over het Ontario- meer gereisd en, daar hij onderweg niets te doen had, had hij telkens opnieuw den brief gelezen. Terwijl hij naar nummer 101 zocht, gaf hij in woorden uitdrukking, aan hetgeen in zijn hoofd omging. Ik zou wel eens willen weten, of zij me nog zal kennen. Ik geloof het niet. Vijftien jaren doen veel veranderen. Ik ben thans drie maal zoo dik, als ik toen was. Ik zal haar dadelijk herkennen, ofschoon Kom, geen angst, ik zal haar toch wel herkennen. Nummer 101 was een tamelijk groot, par ticulier huis. Jimmy schelde aan, waarop een net dienstmeisje hem opendeed. Kan ik Alice Graham spreken vroeg hij. Juffrouw Graham is bij de kinderen, kreeg hij ten antwoord. Wilt u zoo goed zijn, binnen te komen, dan zal ik haar waar schuwen. Wien kan ik zeggen dat er is Ik noem mijn naam liever niet, verklaarde Jimmy. In da kamer, waarin hij gelaten was, bleef hij niet lang met zijn gedachten alleen, want weldra trad een in het wit gekleede jonge dame binnen. In haar glanzend zwarte haren stak een roode roos en een andere droeg zij in haar ceintuur. Haar rond gelaat met kuil tjes en haar groote, zwarte oogen deden eenigszins verlegen. Jimmy stond van zijn eigen stoel op en maakte een tamelijk onhandige buiging. Er moet hier bepaald een vergissing in het spel zijn, stamelde hij. Ik ben hier gekomen om mejuffrouw Alice Graham te spreken. Ik ben Alice Graham. Jimmy keek haar scherp aan. Zij was zeer mooi en naar de laatste mode gekleed. Alice was wel, naar hij zich herinnerde, ook mooi geweesthet beeld echter, dat van haar in zijn geest leefde, had met de schoonheid, die nu voor hem stond, slechts weinig over eenkomst. U moet toch een andere dame zijn, meende hij op trenrigen toon. De juffrouw Alice Graham, welke ik wenschte te spre ken, is van Londen naar hier gekomen. Ik ben ook uit Londen afkomstig. Uit het Tehuis van dr. Barnett Ja. Dan vrees ik, dat de dokter zich lee- lijk heeft vergist. Hij heeft mij dezen brief geschreven, maar er is iets, dat niet klopt. Het meisje wierp een blik op het adres. Het volgend oogenblik had zij haar armen om zijn hals geslagen en de roode roos in henr haar rnstte op zijr. schouder. Jij bent Jimmy Steerriep zij uit. Jim my, die jaren geleden in de St-Martinskerk met me getrouwd is En ik herkende je niet dadelijk, ging zij voort, half lachend, half huilend. Wat heb je wel van me gedacht 1 Daarop duwde zij hem een pas achteruit en monsterde hem van het hoofd tot de voe ten. Maar Jimmy, wat ben je gegroeid! Het is geen wonder, dat ik je niet herkend heb, want je bent een groote man gewoi- den. En dangaf zij hem een kus. Al had Jimmy niet al geweten, dat er geen vergissing in het spel was, dan zou die kus er hem van overtuigd hebben. Ongeveer een jaar later verloor mevrouw Lo Croix de gouvernante harer kinderen. Jimmy maakte nogmaals de reis van Hamil ton naar Quebec. Maar terug reisde hij niet alleen en het huwelijk dat de reis vooraf ging, vond ditmaal niet tevergeefs plaats. Vorst Ferdinand van Bulgarije is naar Cobnrg vertrokken, volgens offioiëele mede- deelingen ter herdenking van den sterfdag zijns vadersvolgens even geloofwaardige berichten, omdat de vorst een aanskg op zijn leven vreest. Allerlei sensatie-berichten nit Sofia en Belgrado sluiten zich volkomen bij deze laatste opvatting aan. Uit Belgrado weet men te melden, dat men een wijdvertakte samenzwering op het spoor is. Dit complot zon ten doel hebben vorst Ferdinand te onttronen, daarna Bulga rije en Servië onder koning Peter I tot één koninkrijk te vereenigen en, dus versterkt, ge zamenlijk Turkije te beoorlogen, met het doel het Macedonië en Oud-Servië te ontrukken. De machtige Slavische staat, die dan ge sticht zou zyn, kon later, al naar de Omstan digheden zulks meêbrachten, de handen naar de nog overschietende provincies van het Turksche rijk uitstrekken. Zulk een plan ligt echter volstrekt niet in de bedoelingen van Rusland. Een groot Slavisch rijk in Noord- en Midden- j Turkije zou Rusland den weg naar Korts tan- tinopel kunnen versperren. Het zou zelfs kunnen zijn, dat het bezit van Konstantinopel het eindresultaat der Bulgaarsch-Seivische planneD was, en daartegen zon Rusland zich met alle kracht moeten verzetten. Het politieke testament van Peter don Grooten omschrijft zeer duidelijk, in welke richting Rusland de Turksche kwestie denkt op te lassen. In hoeverre de groot-Slavische droomen met de positie van Ferdinand van Cobnrg in ver band staan, is moeilijk te beoordeelec, doch zeker is het, dat die positie verre van aan genaam is. Wanneer de prins van Coburg den prins van Battenburg niet tot voorganger had gehad, waardoor vergelijkingen moesten ont staan, da-n ware hij misachten geduldnu evenwel wordt hij door de meerderheid der Bulgaren veracht. Terwijl de Battenburger in de uren des gevaars, aan het hoofd van 't leger, tegen de Serviërs optrok en hen bij Slavitza totaal ver sloeg, is de Coburger in het buitenland, als Turksche legers do Bulgaarsche grenzen bedreigen. Misschien worden zulke handelingen soms wel te oppervlakkig beoordeeld, doch zeker is het, dat zij op een half-besobaafde, kloeke bevolking een slechten indruk maken. Wan neer dus Ferdinand van Coburg op een goeden dag afstand van de regeering doet, of door de bevolking daartoe wordt gedwon gen, behoeft zulks niemand te verwonderen. Een ander punt, dat in de laatste dagen tot veel geschrijf aanleiding geeft, is de mogelijk heid van een verbond tusschen Frankrijk, Engeland, Rusland en Italië. Deze coalitie zou dan tegen Duitschland gericht zijn. Het is vooral de Fransche pers, die de vorming van dit viervoudig verbond bespreekt. Op den bodem van al deze beschouwingen ligt de herovering van Elzas-Lotharingen. Jam mer voor de revanche-mannen is het, dat men in Rusland en ook in Engeland volstrekt geen lust toont, op het Eransche idéé in t>e gaan. Ook in Frankrijk beschouwen bezadig de mannen de genoemde combinatie onmoge lijk. Frankrijk zon volgens hen, sru een samen gaan met Engeland te land niets hebben, ter wijl men zich niet kan voorstellen, dat Rus land vereenigd met Engeland tegen Duitsch land zal optrekken. Tusschen Rusland en Duitschland hangen volstrekt geen teere geschillen, terwijl de politieke hemel tusschen Rusland en Engeland overal met donkere wolkgn is bezet. Boven dien, waarom zou Rusland een oorlog met Duitschland wenschen Wil het meer gebied, dan mag het dit liever in Aziatisch Turkije, in Perzië of in Afghanistan hebben, dan in Duitschland. Alleen het bezit van Finmarken en Konstantinopel heeft voor Rusland in Europa waarde. Blyft Rusland daarentegen goede vrienden met Duitschland, dan is het altijd in den rug gedekt en kan het zich onbezorgd in Azië uitbreiden. Noch Rusland, noch Engeland zullen om Elzas-Lotharingen een strijd met Duitschland beginnen. Er zijn zelfs alle redenen voor, dat Rusland zich nauwer bij Duitschland zal aansluiten. l De Eransch-Engelsche vriendschap kan Rus land niet aangenaam zijnde anti-Duitsche geest, die in enkele Engeische kringen wordt waargenomen, dwingt Duitschland, de oogen naar Rusland te richten. De quadruple allian tie is eene politiek fata-morgana, een mooi beeld voor de chauvinistische Franschen, doch meer ook niet. Ongeveer in denzelfden geest als in Frank rijk, is mee in Spanje bezig eene overeen komst met Frankryk in elkander te zetten. Spanje voelt zich niet op zyn gemak. De onlusten in het naburige Marokko duren nog steeds voort, en langzamerhand begint de overtuiging in de politieke wereld wortel te schieten, dat eene tusschenkomst van Europa noodig zal zijn, om het land tot rust te bren gen. Doch wanneer zulks plaats zal vinden, zou Spanje gaarne een woordje medespreken. Hoogst waarschijnlijk zal Frankryk in de af wikkeling derMarokkaansche aangelegenheden een belangrijk aandeel hebben. Geen wonder, dat Spanje zich nu gaarne met Frankrijk over eene eventuëele bezetting verstaan zon. In Frankrijk schijnt men een vriendschaps verbond met Spanje niet bijzonder genegen te zijn. Frankrijk kan bij zulk een verbond niets winnen. In een oorlog zon de Spaan- sche steun van weinig beteekenis zjjn, ter wijl het zich daarentegen in Noord-Afrika in zijne vrijheid zou moeten beperkten. Hoe be- geerig men in Madrid ook de handen naar Frankrijk moge uitstrekken, tot een nauw verbond zal het voorloopig wel niet 1 komen. Waarschijnlijk is het evenwel, dat Spanje in de grensbepaling van de sfeer van invloed in Marokko, zal worden gekend. Over die sfeer van invloed schijnt men het in China ook eens te worden. Wij hebben het voor eenige weken gezegd, dat de Mantsjoerijsche kwestie zich zou oplossen in handelsconsessies aan Amerika en de erkenning van den Ja- panschen invloed in Korea. In dien geest moet thans tusschen Rusland, Amerika en Japan eene overeenkomst aanhangig zijn. Rusland zal daarbij het recht verkrijgen, den Chineeschen Oosterspoorweg met troepen te beschermen do door Rusland bezette Chi- neesche havens zullen voor den handel wor den geopend, terwijl de Japansche invloed in Korea door Raïsland wondt erkend. Daar door zon Japan in Korea spoorwegen mogen aanleggen en de Koreaansche kroon van raad mogen dienen. Wel wat m Strijd roet dit vredelievende bericht, zijn de oorlogszuchtige geruchten, die nog steeds door Engeische bladen de wereld ingezonden worden. Mis schien is het wel mogelijk, dat eene oplossing als bovon in strijd met de Engeische politiek is. Dan zijn de artikels van Times ën Stan dard zeer goed te verklaren. WARMENHUIZEN. Bij den burgemeester dezer gemeente heeft zich reeds iemand van elders schriftetijk aan gemeld als sollicitant naar de betrekking van conducteur op de Noorderstoomtramals aanbeveling gaf hij op, een zeon tu zijn van. zijne ouders. Bij eene eventuëele benoeming van dien sollicitant zttl het derhalve het rei zend publiek later aan dtiideljjke ihfichtiwgen vermoedelijk niet ontbreken. Lotery-zwendel. De arr.-rachtbank te LEEUWARDEN heeft Donderdag uitspraak gedaan in de zaak van G. Helling^ makelaar te Buiksloot, thans in hechtenis, beschuldigd van vafsch» heid in geschrifte [lotery-zwendel), gepleegtj te Sneek den 10 Juni j. 1. De rechtbank heeft hem overeenkomstig den eisch veroordeeld tot drie Jaar gevast genisstraf. Déraillement. Donderdagochtend derailleerde even voor- het station BU8SUM, zijde -Amsterdam, eau wagen van een goederentrein. Op ziehzekf was het geval van weinig beteekenis, doch het treinverkeer ondervond gedurende een paar uren aanmerkeljjke vertraging. Reizigers van Amersfoort en Baarn met trein 859, die veel forensen naar de hoofdstad brengt, moes ten o. a. te Hilversum overstappen en deze trein stopte, wat anders niet het geval fs, ook te Bussum. De ür'eSn kwam met een half uur vertraging aan het Centraal-Station. On geveer 41 uur was het Verkeer weder normaal. In FRIESLAND vertoont zich op sommige plaatsen de aardappel-ziekte het loof op eu'kaie akkers is geheel dood en heeft een onaangenamer! reuk. Men tracht door besproeiing zooveel moge lijk de voortplanting der ziekte tegen'te gaan. De grootste draaibrug van Europa dichtgedraaid. Men schrijft uit VELSEN aan de N. R. Ct.: Toen eeu paar dagen geleden Word ver nomen, dat de nieuwe spoorbrug over het kanaal spoedig eens zou worden dichtgedraaid, om te zien, of de aanpassing a^m de land- hoofden goed was, schudde menigeen het hoofd on werd gezegd: als dit maar niet zoo'n mislukking geeft, als met de ponten. Want zooals de kolossus daar lag, schijnbaar nog steunend op den houten steiger soheeja het een on mogelijk hoid, dat het dichtdraaien zou gelukken zoo maar bij de eerste poging. En toch is het gelukt en dat wel zonder dat de windwerken konden gebruikt worden. De brug is eenvoudig dichtgedraaid door er een touw aan te verbinden on dit op oen lier te leggen. Toen de lier werd aangezet bewoog zieïi het gevaarte statig, en na 16 minuten was het beweegbare deel aan het vaste verbonden. Eerst toen was eens goed te zien, hoe ver bazend groot, en grootsch ook, dit werk ie, en zelfs te Waanidee wist men niet, welke' reuzenversperring er nu toch wel in het kanaal was gemaakt. De indruk, dien men kreeg, Was dat hier «en kunstwerk van groote 'waarde zonder eenig gebrek was gemaakt en zoowel den ingenieur i N. Kist als den uitvoerder der fabriek-Co- querille, te Seraing den heer d' UrbJ, straalde het gelaat van rechtmatigen trots. Juist lag er een pleizierboot te wachten, i dia muziek aan boord had ec deze hief fanfares aan ter eer van de uitvoerders en wesfelierkjr, die de goed geslaagde proef luide toej-uiebtes! Nadat het aanpassen had plaats gehad, werd de brug weer opengezet. Ook dit duurde 16 minuten. Zooals reeds gemeld werd, zal bjj toepae- siug van electrische beweegkracht daarvoor slechts 90 seconden noodig zyn. De proaf is herhaald in hjjzjju van ta.1 van autoriteiten. Een pechvogel. Op de reis van EL S. da Koningin 1? Öiift- bnrg heeft zich, naar gemeld woreb^ ver makelijk incident voorgedaan. Aan een stetfco, waar de trein stil hield, bsvtteg jtfbh bur gemeester een man om leoftflfl dlè ondanks den regen, voor cüen KoefiWriijb*, wagen staan bleef, zijn dochtertje bood IR M een bouquet aan en de Koningin noodigdfe den burgemeester uit, hintten ta treden, mam- de waardige man, die ntft gewoonte in zn& plaatselük dialect sprak, had zijn speech opge schreven on wilde dien buiten voorlezen. Mis- schien kwam het door de aandoening blaar zijn lorgnet wilde niet houden op zijn neus loen het eindelijk toch bevestigd was, waren de glazen zoo nat, dat hij er niet doorheen kon zien. Hij veegde ze af. De Soningin, om hem mt de verlegenheid te redden,, wilde het papior van hem aannemen, maar hij stond er op, het voor te lezen. Eindelijk was het lorgnet in orde, hij zou beginnen, maar een nieuw ongeluk het papier was zoo nat geworden dat de letters niet leesbaar meer waren H. Al. heeft hem niettemin vriendelijk bedankt voor zya welsprekende ^eo,^

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1903 | | pagina 1