JUUAPA010WIÏ
Jlt JUzett,
Zondag Januari 1904.
18ste Jaargang No. 3902.
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
Zaterdagavond, Bij inzending tot 's morgens 9 nre worden
ADVERTKNTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatsT
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. g l
EERSTE BLAD.
ONDERZOEK
Het Pachtcontract.
Het Twaalfde Raadslid eischers wordt opgeheven
COURANT.
Aflnitnitie- UsfftsulM
Rureau ICK1GKN, Laan, D 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
Medewerker J. W 1 Ai K E L.
Prijs per jaar f 8.Franco per post f 8.60.
Afzonderliike nummers 5 Cent.
ADVERTÊNTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5c
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit twee bieden.
Gemeente ^elmeen.
BEKENDMAKINGEN.
—ooooo—
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente worden
inlichtingen verzocht omtrent een verloren
gouden dameshorloge.
—oo—oo—
naar de geoefendheid van lotelingen der lich
tingen 1903 en 1904, die dingen naar het
bewijs voor militaire bekwaamheid of voor
lichamelijke geoefendheid, of wel voor
beide, en naar de geoefendheid van jon
gelieden, die dingen naar het Militair
Getuigschrift, vereischt tot het
aangaan eener verbintenis bij
het Reservekader, hetzij
der Infanterie of der
Vesting-Artillerie, dan
wel der Genie.
De Burgemeester der gemeente Sehagen
brengt ter kennis van belanghebbenden, dat
de lotelingen dezer Gemeente van de lichtin
gen 1903 en 1904, die zich hebben aangemeld
tot deelneming aan het onderzoek naar de
geoefendheid van hen, die dingen naar het
bewijs, hetzij voor militaire bekwaamheid,
hetzij voor lichamelijke geoefendheid, dan wel
voor beide [art. 104 der Militiewet 1901] en
de jongelieden, die zich hebben aangemeld
tot deelneming aan het onderzoek naar de
geoefendheid van hen, die dingen naar het
Militair Getuigschrift, vereischt tot het aan
gaan eener verbintenis als vrijwilliger bij het
Reservekader, voor dat onderzoek zullen
moeten aanwezig zijn op Donderdag, den 14
Januari 1904, des voormiddags te 9'/i uren,
in de Infanterie-kazerne binnen het fort
Erfprins te Helder.
Sehagen, den 29 December 1903.
De Burgemeester voornoemd,
H. J. POT.
oo
Dat was Dinsdag de laatste raadsver
gadering van dit jaar, maar, dit moet ik
er dadelijk achter zeggen, niet de belang
rijkste.
Er waren feitelyk maar twee zaken, die
eenige discussie brachten, en dat waren de
vraag om een lantaarn bij de draaibrug
over de Molenvaart en het adres van het
college van Notabelen en Kerkvoogden der
Ned. Herv. Kerk, om subsidie voor het on
derhoud van het toren uurwerk.
Ik voor mij vind het niet goed, om een
aanvraag om verlichting op een donker en
gevaarlijk punt, van de hand te wijzen; dit
in 't algemeen gesproken. Maar meer nog
vind ik dit af te keuren, waar die ver
lichting op zeer weinig kosten komt voor
de gemeente. Want de bewoners van de
Gelderschehuisjes vragen aan de ge
meente om een lantaarn, en nu maak ik mij
sterk, dat degenen, die daar direct belang
bij hebben, gaarne voor het opsteken
en uitdraaien der lantaarn zouden zorgen.
De aanschaffing van een lantaarn, plus
eenige kannen petroleum, brengen nu toch
niet zooveel kosten mede, om daarvoor de
risico te loopen van een ongeluk op een
donkeren avond. Ja maar, dan op andere
gevaarlijke punten zal men eveneens op
verlichting aandringen. Welnu, voldoe
op die enkele plaatsen, waar dit nog noodig
bljjkt, ook aan die aanvraag. Want wordt er
misbruik van gemaakt, dan is de Raad toch
zeker mans genoeg om daar een stokje
voor te steken. De leden van don Raad
kunnen er ook nog wel over oordeelen. of
op sommige plaatsen de passage bij duister
nis gevaarlijk is. Men ga met overleg met
de verlichting te werk, maar voor de
veiligheid dient in de allereerste plaats te
worden gezorgd, en daarvoor is de G e-
meente het aangewezen lichaamDe
dwaasheid is toch te groot om den bewoners
bij gevaarlijke overgangen, hoeken en der-
gelfiken maar een wisseltje op de eeuwig-
ja, omdat het
maar dan ook onder deze uitdrukkelijke schermen tegen de ongunstige omstandig- geduurd, is de grootst mogelijke inspan-
bepaling, dat de gemeente steeds en ten heden, die zeker niet altijd, maar toch ning verhoogde plicht,
ailen tijde de beschikking over de klok maar al te vaak de eigenaar te baat Welnu, misschien geen gedeelte van dat
heeft. Collega Van Mullem dient gerust te neemt tot eigeD voordeel, doch tot nadeel gebouw is tot nu toe in sterker mate stief-
kunnen zjjn, dat, wie er ook begraven wordt, èa van den gebruiker, en vaa de samen- moederlijk behandeld, dan het onderwerp
indien gewenscht.onzepolderklok zal kleppen. leviDg in haar geheel. dezer regelen. De regeering, die het ter
I Ja, mijn Dagelijksch Bestuur moet ik toch Terecht heeft voornoemde commissie hand neemt en het naar eisch weet te
op een tegenstrijdigheid wijzen in deze begrepen, dat de gemeenschap als zoodanig regelen, zal, onverschillig welk in 't alge-
kweatie. Voorz. stelt voor, f25 toe te staan moet kunnen ingrijpen, door uitbreiding
voor de laatste reparatie der klok, dus van het onteigeningsrecht. Maar evenzeer
terecht heeft zij klem gelegd op de nood
zakelijkheid eener wettelijke regeling van
het pachtcoctract. Dit laatste te meer,
waar de uitoefening van het landbouw-
bedrijf door den pachter ia ons land de
regel, in sommige streken schier regel
zonder uitzocdering is.
In dat opzicht nu heeft tot dusver de
wetgever gezondigdzoowel door doen als
de gemeentekas van een vaste jaarlijksche door laten. Gezondigd heeft hg door dóéa,
uitgaaf van 1 51) te ontlasten. Maar waar hg de huurpenningen vod onroerende
dat mag geen motief zijn voor ons Dag. goéderen, dus ook van landerijen, tot een de zoe]C) zufvere lucht.'Zij luisterde, verstrooid,
Bestuurmen vrage wat is billijk. Kd nu bevoorrechte schuld maakte, die, vóórdat naar de verre, verwarde geluiden, terwijl zij
is f50 per jaar niet een som, om de billijk- eenige andere schuld betaald wordt, door haar hoofd togen de leuning van haar grooten
beid in een hoekje te zetten en te profi- den grondeigenaar verhaald kan worden rieten stoel hield geleund. Werktuigelijk
teeren ten koste van een ander... vooral op alle bezittiogen van zijn pachter, zoodatstreelden haar vingers den kop van een
als die ander, verkeerendo evenmin in aan dezen bij
ontnomen wordt, om geld op te nemen op j
erkent daarmede, dat die klok ten dienste
der fcurgcrlgke gemeenschap is. Het Dag.
Bestuur wil uit een billijkheidsgevoel dat
bedrag geven, omdat bet blijkens den ge-
dachtengang, de kerk tcekomtmaar
de f 50 voor bediening en verder onder
houd der klok geven zij niet 1 Waarom
niet? Ja, dat vergat meneer Jelles er bg
te zeggen. We veronderstellen, alleen om
meen haar politieke richting is, een nitne-
menden dienst bewijzen aan land en volk.
Dook
Reyneke
van Stnwe.
rooskleurige omstandigheden, na jarenlang
de kosten betaald te hebben, vraagt daar
van ontheven te worden. Maar de zaak is
nog in onderzoek en kan de beslissing nog
wel ten gunste van de kerk uitvallen.
Dan hadden we nog een paar benoemin
gen, die mgn aandacht trokken.
Eerstens de benoeming van een eersten
onderwijzer aan School I. De heer Jelles
deelt de voordracht mede, de heeren stem
men allen no. 1. Waarom kregen wij hier
geen stukken ter tafel
Wat meer inlichtingen zgn bij zulk een
belangrijke benoeming, dunkt mij, niet on-
gewanscht. Of waren alle raadsleden reeds
volledig op de hoogte gesteld
En dan de benoeming van een lid van
de Schoolcommissie. De heer Stoel had
wegens vertrek bedankt, B en W. bevelen
den beer J. Bakker aan. In het geheel geen
voordracht, on de Heeren waren verplicht,
wilde men niet botweg to kennen geven
tegen den heer Bakker te zgn, bij accla
matie dozen te benoemen.
't Spijt mij, dat niet één mijner collega's
protesteerde. Voor een dergelijke benoe
ming behoort een aanbeveling of vooi dracht
te zijn van meer dan één persoon. De vrijheid
van kiezen mag niet aan banden gelegd
worden. Geen opdringen van een persoon
asjeblieft, die door dokter of dominé, of
wien ook, wordt gewenscht.
't Is hier, dat de heer Bakker
deze belangen wel volkomen zijn toever
trouwd, en de keuze bepaald met aller
instemmirg was, maar toch ware protest
tegen deze wijze van benoeming zeer goed
geweest, omdat dit dan voor volgende
voorkomende gevallen zijn invloed had laten
gelden. Dit kon soms eens in de toekomst
noodiger zijn.
Jeanne
In den warmen, zonnigen tuin zat Ellat
in de zware schaduw van den volomloofden
plataan. Ver achter haar, op het tennisveld,
joelden en stoeiden haar broertjes, nu en dan
klonk scherpluid een jnchend „gamedoor
voorbeeld de gelegenheid grooten hond, die naast haar zat, in het gras,
loom leunende
den oogst, die nog te velde staat. Gezon
digd heeft de wetgever nog méér, door ck
te laten wat reeds lang had moeten ge
beuren. Weliswaar schreef hg vcor, dat,
indien de heele of do halve oogst
door onvoorziene toevallen (hagel, vorst,
overstrooming, enz.) te tiet gaat, de huur
ders recht hebben op vermindering van
de pachtsom maar hij voegde er bg, dat
de pachter bg beding in het contract van
dat recht afstand kan doeD, en dien
tengevolge is de werkelijkheid, dat in
bijkans alle pachtovereenkomsten zulk een
beding wordt opgenomen.
Hieraan behoort een eind te komen. Doch
niet hieraan alléén. Het geldt, een samen
stel van bepalingen in het leven te roepen,
in haar onderling verband ten doel heb
bend, den pachter minder afhankelijk te
maken van den eigenaar, hem beter te
waarborgen do vruchten van zijn
en tevens aan de samenleving de voordeelen
te bezorgen, welke daaruit voor haar zullen
voortvloeien.
Ziehier de daarop betrekking hebbende
eischen, welke in de ontworpen landbouw- j
paragraaf aan een wettelijke regeling van
het gebruiksrecht, ten deele met dwingend
recht, worden gesteldeen regeling sóó,
dat:
a. den gebruiker ten goedo komen de
aan haar knie.
Zij voelde zich moe, gebroken door de te
groote hitte, waarin zij zich niet bewegen
kon. Zwak zonken de leden der oogen telkens
weer neerhet zonlicht verblindde haar, en
zij verbaasde zich over de luidruchtige bewege
lijkheid harer broertjes, die, ongedeerd door
de warmte, rumoerden en sprongen, in de
volle zon.
Vóór haar was het groote rozen-perk, één
schitterend gewemel van klenren. De rozen
rankten aan de tengere Btammen, in welig-
milden overvloed; de kronen bogen, of reikten
omhoog, en boden, ten alleD kant, haar fijne
beker8-vol-geur. Donkere, donzige, diep-roode
rozen roomgele, witte, of teêr-bleek rosé,
slingerden haar rijkbloeiende twijgen in beval
lige warreling dooreen. En aldoor barstten
nog knoppen open, tot een vollen, weelderigen
bloei, en aldoor mengden zich nieuwe tinten
in de gloeiende kleuren-orgie. Aan den voet
der stammen werd het donkere zand door
neergesneeuwderozebladeren hel-licht bekleurd
on, telkens weer, stortte, in tintelenden val,
arbeid, een rozekrooB, al te zwaar-vol van leven, op
den verwachtingsvollen, verlangenden grond.
Dicht bij haar was het lage bed met bego
nia's, wier dikke, Btijf-gesneden, vleesch-
kleurige of bleek-roode bloemen neer-hingen
in pretentiensen, pralenden pronk. Daarnaast
het groote perk met blauwe riddersporen,
die statig zich verhieven, in hun omgroende
pracht. En verder, door den geheelen tuin,
in ronde, ovale of vierkante vakken, bloeide
een bloemen-overvloed, die de schadaw-rijke
lanen en zonnige paden door-geurde met een
fijnen, ijlen, in de lichte lucht snel verwol
kenden walm.
Zij zat er naar te kijken, lusteloos, ver
strooid, met een wrevelig-verbeten trek om
den mond. Haar bleek, klein, ontevreden ge
zicht, met de scherp-zwarte oogen, en de
smalle, onveerkrachtige lippen, toonde zich
wit en slap, in de zware beschadnwing van
in
zooals hier, het
het Polder-
aan
heid te geven, omdat
wat geld kost, of b.v.
sluiten van de brug
bestuur hoort
En dan dat uurwerkDe Kerk heelt
een toren, in dien toren is een uurwerk en
de kosten van dat uurwerk worden door
de Kerk betaald. Heeren Notabelen en
Kerkvoogden meen6n nu, dat de tijd door
die klok wordt aangegeven voor Protestanten
en Katholieken voor Joden en ODgeloovigec,
kortom vcor eiken inwoner van onze
0 0—0
Toen in Januari 1902 de Vrijzinnig-De
mocratische Bond zijn werkprogram vast
stelde,nam hij daarin wel ook eenige wenscheD
op, die betrekking hadden op den landbouw,
maar hg deed 2ulks slechts voorloopig
iich voorbehoudend hierop terug te komen,
nadat een afzonderlijke landbouw-paragraaf
zou zgn ontworpen door een daarvoor te
benoemen commissie. Dit is thans geschied.
De commissie is met haar arbeid gereed.
Aan de bij den Bond aangesloten vereeni-
gingen is bet ontwerp toegezonden met
een daarbij behoorende toelichting. En bin
nenkort zal een algemeene vergadering
worden belegd om het te bespreken en, al
dan niet gewijzigd, vast te stellen.
Geen wonder, dat de Vrijzinnig-Demo
cratische Bond aan de laxdbouw-belangen,
en aan de verhoudingen tusschen gemeen
schap, grondcigenaais en grondgebruikers,
me°r dan gewone aandacht wgden wil.
Eenerzijds toch betreffen die belangen zoo
wel de"" voornaamste bron van de welvaart
van ons volk als de overgroots meerder
heid van de bevolking. Anderzijds drasgt
de grond, door zgn aard en zijn bestemming,
een ióó bijzonder karakter, dat daardoor
buitengewone maatregelen van den wetge
ver gerechtvaardigd, ja geboden woid-n.
Het vraagstuk van den grondeigendom
in en bij de steden hier ter zgde latend,
behoeven wij slechts te wijzen op een feit
met tweeërlei gevolg Op het fe.t n.^
g figuur lag weg-gedoken in den stoel,
een ziekelijke, krachtelooze houding. Zij
was leelijk, en dat zij dit wist, maakte haar
gelaatsuitdrukking bitter en onaangenaam-
door hem aangebrachte verbeteringen aan
land en hoeve
b. de verpachter verhinderd wordt, alle
risico van het bedrgf en van den markt
prijs te laden op den pachter
c. een langdurig gebruiksrecht wordt
bevordeid; o -
d. de bijzondere wettelijke bevoorrechting don breed-geranden hoed Haar tenger, onbe
van den verpachter boven andere schuld- 1 valI!e fieuur laK in den stoel
e. door instelling van pacbtcommissicn,
waarin eigenaar, gebruiker en arbeider hard.
zijn vertegenwoordigd, gelegenheid bestaat. Waar bleef Ada nn toch! Wat had zij in
zoo voor het geven van advies bij ver- huis te doen Zou ze soms weer in de bil-
pachtingen, als om toe te zien op de naleving jartkamer zijn... met Charlie? Een j aioer
van de pacht-overeenkomst, in het bijzonder sche achterdocht door-krampte haar de borst,
voorzooveel betreft bepalingen van dwin- I f18" !aa gT zien of
re naar vrees ook de waarheid was. Zou ze een
gena recht. harer broertjes Charlie laten roepen Ze zat
Uit het vorenstaande blgkt reeds, dat hier nu al zoo lang alleen,
eveneens aan de belangen van de arbeideis Manritsriep ze»
is gedacht. Doch dat ook overigens hun ^a' direct, hoorriep zijn hooge jon-
belangen bij een behoorlijke regeling van
het pachtcontract ten nauwste betrokken j Ongeduldig 'richtte zij zich op in
zijn, springt in het oog. Weliswaar vordert haar gtoe) De hond hief zich jaDgzaam op>
hun rechtstoestand we denken aan on- drentelde een eind van haar weg en ging
gevallen-verzekering, aan een maximum-ar
beidsduur, aan beperking van vrouwen
de hoeveelheid grond beperkt is, ter-
,i. 1 Aft aar-
r-oiaer, en dus moet ae burgerlijke gemeente aai gestadig toeneemt. Waar-
ook maar de kosten van die klok dragen, wgl de bevo g g gr0otste gewicht
Vcor die redeneering is véél te zeggen mt volgt, dat het van nei g
Wie er het genot van heeft, moet er
ook de kosten van dragen. En was
onze kerkelijke gemeente nu royaal voorzien
van dubbeltjes cch, dan kon dit faveurtje
der grmeente wel worden geschonken, maar
dat is nu juist niet het geval, dus is het
biligk, dat de gemeente lier bgspringt,
is den grond zoo productief mogelgk te
maken, en te maken dat de eigenaars het
niet in hun macht hebben, sèèrnaar neb
to:> ".fEibti
^™P«oowel die
Jb den gebruiker van den grond te be
en
kinderarbeid evengoed voorziening als
die van de arbeiders in ng verheid en
handel. Doch ai dienen zij daardoor veilig
te worden gesteld tegen machtsmisbruik
ook van den pachter, in wiens dienst zij
staan, toch begrijpt een ieder, dat, naar
mate deze door zijn bed rij 1 in gunstiger
corditie komt, voor hen de kans wordt
verhoogd om, zij het cok misschien eerst
na krachtsontwikkelicg door vakvereeni-
gingen, hunnerzijds van die gunstiger cm-
star digbeden profgt te trekken.
't Is een op ziehzelf betreurenswaardige
waarheid, dat van de werkkracht des wet
gevers op allerlei gebied in onze dagen
buitengewoon véél gevergd wordt. Het te
lang verzuimde is, links en rechts, dermate
liggen met zijn kop in de zon.
Maurits kwam aanstuiven, met zijn vuur
rood gezicht en zwaaiende als een wilde met
zijn racket.
Wat is d'r nou
Ga toch 's kijkeD, waar Charlie blijft
's zieD, wat ie doet hij zou al lang in
den tnin zijn gekomen maar niet zeg
gen dat i k 'm geroepen heb, hoor
Maurits holde over de paden, zijn racket
achter zich aan sleeper.de, door het kDiste-
rende kiezel. In de serre bonsde bg plotseling
tegen Charlie aan.
Hei!
Wat zoek je met zoo'n haast, wilde
baas Ada komt daar al met limonade aan,
wou je d'r roepen
O, komt ze daar! riep Maurits diploma
tisch, en zette onmiddellijk weer koers naar
het tennisveld.
Charlie drentelde op zijn gemak naar den
aaDgegioeid, dat bijna bovecmenschelijke plhtaaib waar E;la zat. Zij had van het tafeltje
inspantirg nocdig is cm het binnen be-i een ">ek opgenom.n, maar lette onderwijl
kwamen tijd in te halep. Dat moet aan den
eenen kant ons stemmen tot eenige be
scbeidenhtid, en ois niet doen voorbijzien,
dat een dag slechts vier-ec-twintig uren,
ec een jaar slechts twaalf maanden heeft.
Maar het mag aan den arderen kant ons
niet weerhouden, te verlangen, dat aan de
veibeteiirg van het getouw der wetgeving
gearbeid worde met doortastenden ijver.
Juist omdat de verwacrlcozing tan menig
op, waarheen hij zou gaan.
O, ben je daar! zei ze, teen hij een stoel
verschoof, tn er op ging zitten. Haar gezicht
ontstrakte, de geknepen tiek cm haar moed
klaarde zich zelfs tot een lichten glimlach op.
Zij had hatr bock dadelijk neergelegd, en zat
hem aan te kijken, w achtend op een inleiding
tot een gesprek. Wat was hij toch knap...
veel knapper dan een der jongelui, die zij
kei de o, wat zen iedereen jalcersch cp
haar 2ijn, als... Maar Lij zon wel niet spre
ken, waarom zon hij... Vier weken had hij
gedeelte van dit gebouw eco lang Keelt nn bij hen gelogeerd, en aldoor in dien tijd
had hij haar het hof gemaaktniet omdat
hg zooveel van haar hield maar hoofd
zakelijk misschien wel alleenomdat zg
zoo rijk was, zoo'n goede partij
Zij, met haar koel verstand, haar reflectieve
ziel, haar, door vertroetelen en ontzien, zeer
sterk ontwikkelde zelfzucht, zg had hem niet
lief, met een spontane, argelooze liefde. Zij
hield van hem om zgn uiterlijk, om zijn
goed-gehnmeordheid, zijn aardige, charmante
manieren, en vooral ook, omdat zij wel wist,
dat zij om dit huwelijk door iedereen benijd
worden zou.
Zij wachtte, in driftig ongeduld wachtte zij,
totdat hij eindelijk zou spreken. Nu nog ver
langender dan een tijd-lang geleden, omdat
hij Ada had gezien, de mooie, vrooiijke Ada,
haar nichtje, die, als arme wees, door haar
ouders, uit gunst, in huis was genomen. Hij
ook vond haar mooi, hij ook vond haar aardig
en lief... zooals iedereen. En een scherpe,
stekende jaloezie kwelde haar, als Ada on
bevangen met Charlie schertste, met hem
biljartte, of wandelde door den tuin. Een
brandend verlangen, dat bg zich zou ver
klaren aan haar, door-koortate haar dag en
nachtmet koele berekening overlegde zij,
dat hij haar ten hnwelijk móést vragen, zij
had immers gehooid van zijn schalden, en
zijn voornemen om te zoeken naar een vrouw
met geldAda kón niet in aanmerking
komen... Maar waarom sprak hij dan niet,
waarom verzekerde hij zich dan niet van haar
bezito, wat gaf zij er niet voor, om één
maal, en dan zoo schitterend heerlijk 1 te
triomfeeren over de mooie, aardige, lieftallige
Ada... Maar waarom sprak hij dan niet.
en van avond ging hij al weg
Hg begon, verstrooid, te praten over het
boek, dat op het tafeltje lag, over de groote
verscheidenheid der geraniums, over de warmte
totdat er opeens weer een geanimeerde
uitdrukking in zijn oogen kwam. Ada trad
uit de serre, met een groot blad in de handen,
waarop velschillende limonades, glazeD, riet jes
en een schotel met ijs. Charlie stond op, om
haar te helpen dragen, maar ze weerde hem
lachend af.
Wat is 't hier heerlijk 1 zei ze, bij hot
zitje onder den plataan. Zoo koelWil
je Jimomade, Ella?
Ja, frambozen.
Ada maakte haar glas klaar, en riep:
MauritB Gnus Limonade Jopie 1 Li
monade, jongens! Kom!
De jongens kwamen aangestormd, druk
zich bewegend om het tafeltje, en knoeiend
met het ijs. Charlie volgde Ada's bezige
handen, en ook Ella keek naar de bevallige,
rechte figuur van haar nichtje, wier oogen
zoo zorgeloos-vroolijk stonden in het mooie,
frisch-jonge gezicht. Maar binnenkort zou zij
óók reden hebben, zoo opgeroimd-uitdagend
te zien en wélke reden
Do jongens waren weer weg. Maurits moest
eer6t Guus verslaan, dan kwam hij Ada voor
een single halen.
Heb je 't dan niet te warm? vroeg
Charlie.
O, nee, ik kan er goed tegen, en Manrits
heeft 't zoo graagEn lachend voegde
ze er bijEn m'n teint doet de zon geen
schade|5
Dat had zij op haar voor, dacht Ella met
trots, een fijne, was-blanke huidskleur, tei wijl
Ada's gelaat licht was getint. Maar het mis
stond haar niethaar gezicht kreeg er
juist zoo'n warme, sprekende uitdrukking
door.
Ada was niet gaan zitten zij dwaalde door
den tuin, bekeek de bloemen, en plakte, bak
kend, een takjs heliotrope.
Ik zal wat rozen nemen riep zij toen.
't Is te jammer, zo vallen uit, in die felle
zon, in vazen blijven ze veel langer goed
En zij ging naar het priëel, om haar mandje
en mes te halen.
Ella zag, dat Carlie een beweging maakte,
alsof hij op wilde staan, maar ook, dat hij
dadelijk terug-viel in zijn stoel. Hij blgft bij
mij, hij vindt dat beter, dacht zij, met vreugd.
Eu zij zag naar Ada, die nu in het groote
rozenperk stond, midden tnsschen de veelheid
van bloemeneen slank-bevallig meisje, in
een witte japon, met lachende lippen, tn
stralende, zonnige oogen in het hel door
het zomerlicht overschenen gelaat.
Wat is zij mooi, dacht Ella, met schrijnen-
de afgonst. Zij wilde haar oogen afwenden,
maar,onweerstaanbaar geboeid,bleef zij zien,hoe
Ada de ranke takken met haar fijue vingers
omvatte, en de rozen, overvloedig, in de mand
vallen deed. Hoe zij der rozen koele pracht
liefkoozend hield aan haar wang, haar handen
vol nam van die geurig zoete bloemen, en er mee
speelde, in een kleur-rijk, bekoringsvol spel.
Ook Charlie keek naar haar, met helieu,
a&ndachtigen blik. Hij zag, hoe Ada zich met
rozen tooide, met rijke, roode rozen, van diepe
fluweel-zachte tint,' en hoe zij, lachend om
haar kinderlijk gespeel, de purperen bloemen
aan haar slapen hield. Hij zag het, hoe zij stond,
in volle zon, zcojoDg, zoo mooi met haar don
kere, flonkerende oogen, haar rooden, vroolijken
mond, en tegen haar amberen wang de gloed
volle, diep-roode rozen.
Een harde jongensstem riep luid Ada's
naam. De bloemen vielen, zij riep terng dat
zij kwam, en Charlie wendde zijn oogen af,
met een diepen, OEbewasten zucht. M<.-ar
Ella hoordé dien, even goed als zij zijn harts-
tochtelijk-bewonderendoa blik had gezien, en
een bitterheid rees in haar ziel, die ba8r, op
dit oogenblik, Iaat leek te zijn. Hij had Ada
lief o, zij wist het, zij had het gezien
en hij zou haar ten fcuwe'rk vragen,
haar o, die smaad, die smaad
Ada was naar het tennisveld. Zij keiden
zaten zwijgend; rog wss in zijn ccgen e<n
afwezige blikop haar gezicht trok haar
inwendige wiek leeigke scherpe lijnen. Nu
