Ai^rtEDtifi- Lailliiillil
aar ik teil!
Donderdag 10 Maart 19(H.
48hLe Jaargang No. 3921.
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
1 a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
i nVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Bureau ICHAÖK1Ï, liaan, D 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
Medewerker s J. I V k F L.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderliike nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.26 iedere regél meer 6 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Uit en voor de Pers.
De Tarief-wet.
Binnenlandscli Nieuws.
FEUILLETON.
CHA
ODRANT.
Bij dit nummer behoort een bijvoegsel.
}cmcca te behagen.
BEKENDMAKINGEN.
Bu-gemeester en Wethouders van Schagen,
1 t od att. 264 der Gemeentewet;
Wncen ter kennis van oelanghebbenden, Want om menige reden lijkt ons het stel
Aat lipt door Heeren Gedeputeerde Staten op geij <jat minister Harte hier te lande wil in
o jjgait 1904 goedgekeurde supp.etoir ia-;rJen, een verderfelijk stelsel.
k hier'voor de belasting op de honden, dienst Naar de eigen erkentenis van minister
j 903 gedurende vijf maanden ter Secretarie Kuyper bij de begrootingsdebatten in 1901,
ter van financiën niet bewezen), dan moet
worden aangetoond, dat zij niet langs ande
ren weg men denke aan de directe belas
tingen en aan het successierecht. te ver
krijgen zijn.
Wij voor ons zouden aan het dieper boren
van de hier genoemde putten ten dienste van
's rijks schatkist beslist de voorkeur geven.
goede gunsten mogen beroemen. Allen te
beschermen immers is hem onmogelijk.
Het is met name de uitgebreide groep van
hen, die leven van vaste inkomens, welke
door den fiscus onmogelijk kan worden
tevreden gesteld. Hun inkomen blijft het-
gratifleatie te verleenen ad f 10, voor het
opnemen der paarden voor het leger.
De heer Peeroboom vraagt, wiens werk
dat is.
Voorzitter zegt't staat niet in de wet
wel hoort 't op de secretarie thnis, doch de
zelfdein geld, maar hun reëel inkomen Secretaris is niet verplicht 't te doen.
daalt, doordat zij hnn inkoopen duurder moeten
betalen.
Aan dit euvel bevoorrechting te zijn
van den een ten koste van den ander
ontkomt geen stelsel van bescherming ooit.
Eu dit nadeel partijdigheid binnen te
De heer Kunt vraagtwien komt dat werk
dan toe
De heer Obreen zegt, dat b.v. de houders
van paarden verplicht zijn met hnnne paarden
bij de secretarie te komen, om ze te laten
meten, doch dit kost dien menschen heel wat
der 'gemeente voor een ieder ter lezing is heeft de vrije handel aan Nederland welvaart loodsen in het Staatsbestuur weegt alleen tijd, en daarom hebben B. en W. gemeend,
bezwaren tegen don aanslag kunnen bin
nen 3 maanden na den dag der uitreiking
can het aanslagbiljet, bij den Raad, op onge-
7eeeld papier, worden ingebracht.
Schagen den 8 Maart 1904.
Rnreemeester en Wethouders voornoemd,
g H. J. POT.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
Het ontwerp van bovenstaande wet, door
dit Ministerie ingediend, heeft een stroom
van artikelen en ingezonden stukken ten ge
volge, waarin bet ontwerp om verschillende
fouten en onbillijkheden wordt veroordeeld.
De Haagsche Courant zegt:
„Wie in 1901 meende, dat de vrijzinnige
Ministers hem pinkten, wordt nu door den
protectionist-conservatiefgeschoren.
„Want deze eischt nn niet 1 per 1000 van
effecten enz., d. 1. zoowat '/,o van de
rente, maar een rijksdaalder van de
naaister, die voor f 50 een naaimachine moet.
koopen voor haar armzalig levensonderhoud,
3 centen van een kilo aardappelmeel, 16 cen
ten op een paar schoenen van 3 gulden,
6 centen meer op eiken gulden voor naai
garen, 5 centen op den gulden band, 7 pCt.
prijsverhooging op confectiekleeren en 7 pCt.
op gewone glaswaren, 5 centen op 't kilo
koiffe, enz.
„Inderdaad, nietwaar 't doet denken aan
Lafontaine's fabel van de kikvorschen, die
een koning verlangden en toen hun vijand
den ooievaar als zoodanig kregen."
Het Vaderland zegt ervan: dat het wets
ontwerp van den minister van financiën „tot
vaststelling eener nieuwe Tariefwet" zich van
andere voorstellen tot belastingheffing hierin
onderscheidt, dat het wél een kwaad, maar
niet noodzakelijk is, daar het de lijn onzer
handelspolitiek, die in de laatste halve eeuw
zich voortdurend in de richting van tariefs
verlaging bewoog, ombuigt naar boven, in de
richting van tariefsverhooging, met de uitge
sproken bedoeling van bescherming onzer
nationale nijverheid en arbeid.
Het Kabinet, zoo schrijft het blad verder,
wil de Nederiandsche verbruikers ten bate
van de schatkist en ten bate van sommige
takken van voortbrenging, een kleine tien
millioen aan indirecte belastingen méér laten
betalen.
Dat dit een kwaad is, is duidelijk.
De vraag, die antwoord vergt, is dus deze
of tegenover dit kwaad grooter goed staat,
dat met het kwaad verzoenen kan.
Zijn die kleine tien millioen noodig voor
de schatkist?
Wij willen niet ontkennen, dat zij althans
binnen niet te lang tijdsverloop noodig kun
nen zijn. Blijkt dit het geval te wezen [dat
het reeds het geval is, wordt door den minis-
gebracht.
Wat nochtans dar regeering geen bezwaar j
blijkt, dit beproefd systeem van handelspoli- j
tiek den rug toe te keeren.
Zoetjes-aan, weliswaar. Het is geen protec
tie, zooals naburige rijken baar kennen, die
nn wordt voorgedragen. Het is maar een
slappe protectie, niet hooger dan op zijn
ergst 12 pCt., die de minister van financiën
ons voorshands wil doen slikken.
Maar een loslaten van het vrijhandeisbe-
ginsel is het dan toch, een principiëele wijzi
ging in onze belastingpolitiek. Het is duide-
lyk, waartoe deze eerste schrede leidon moet.
Zoodra nieuwe tekorten dreigen, zal men
verder gaan op dezen weg, waarop van een
eindstation weinig valt te bespeuren.
Het vraagstuk, dat mat dit ontwerp van
wet aan de orde is gesteld, is dus dit: of bet
stelsel van bescherming de voorkeur verdient
boven dat van den vrijen handel.
Er is naar ons inzien geen ander, dan ont
kennend antwoord te geven.
Het Vaderland betoogt, dat, indien bescher
mende rechten hun doel niet missen, voor de
beschermde artikelen stijging van prijzen
intreedt.
Die stijging van prijzen is een nadeel voor
al degenen, die verbruikers zijn van het be
schermde artikel. Zij worden in hun koop
kracht geschaad. Dit beduidt, dat zij hun
inkoopen van andere goederen zullen vermin- krijsen.
reeds zwaar genoeg, om den ban en den ach
terban der vrijzinnige partijen in bet geweer
te roapen tegen het wetsvoorstel „tot vast
stelling eener Dleuwe Tariefwet."
Vergadering van den Raad
der gemeente "WIERINGEN, gehouden op
Maandag 7 Maart 1904, des nam. 2 nur.
Aanwezig alle leden.
Na opening door den Voorzitter, den heer
Cavaljé, werden door den Secretaris, den
heer W. J. Brunl, de notulen der vorige
vergadering gelezen en onveranderd goed
gekeurd.
Wordt medegedeeld, dat door den heer
Betaalmeester te Amsterdam aan den Gem.-
ontvanger is betaald de som van f 350.
dat van heeren Ged. Staten goedgekeurd
terugontvangen is de gewijzigde verordening
op het Herhallngs onderwjjs.
Voorzitter deelt mede, dat het Huis van
Bewaring te Den Helder is opgeheven Dit
huis is gebouwd voor rekening der verschil
lende gemeenten, welke onder het
Helder behooren. Uit de hierop betrekking
hebbende stukken is gebleken, dat deze
gemeente [na aftrek der rijkssubsidie] haar
om dit te voorkomen, dat bovengenoemde
heeren bij hen rond zonden gaan.
De heer Tijsen meende, dat men dit dan
vóórdat de heeren zijn rondgegaan, had
moeten behandelen.
De heer Obreen zegt, dat de uitvoering aan
B. en W. was opgedragen, en nn meenden
zij, voor dit reuzenwerk den heeren ter
secretarie een kleine tegemoetkoming te moe
ten geveD, waarvoor het besluit vi n den Raad
noodig is. -*■ Algemeene stemmen aangenomen.
plakken, met het verzoek met die baldadig
heid op te honden.
Voorzitter zegt, dat de politie reeds een
waakzaam oog op verschillende punten
houdt. Aanplakking achtte Voorz. ook wen-
schelijk en hij zou er dus voor zorgen.
Het kohier van den Hoofdelijken Omslag
werd vastgesteld tot een bedrag van f 6766.10
en dat der Hondenbelasting tot een bedrag
van f 313.
Hierna slnlting.
- HAEINGCARSPEL, 7Maart
't Was heden een kwart eeuw geleden, dat
de heer J. Swan voor 't eerst als burgemees
ter dezer gemeente optrad, en de ingezetenen
meenden, dat deze dag niet onopgemerkt
mocht voorbijgaan.
Reeds vroeg in den morgen wapperden
allerwege vlaggen en wie kon, had het werk
er aan gegeven en 't feestpak aangetrokken.
Vooral te Dirkshora, de woonplaats van den
jubilaris, was het woeliger dan gewoonlijk,
I in afwachting van de dingen, die komen
zouden, en 't was natuurlijk, dat de woning
des burgemeesters met haar omgeving het
Worden ter tafel gebracht de noodige stuk- middelpunt der drnkte was: daar toch was
ken van het tramplan Scbagen-Wleringen.
De Secretaris leest deze stukken voor, waaruit
blijkt, dat men van daze gemeente een sub
sidie vraagt groot f 10 000, de helft als
aandeelen-kapitaal en de andere helft als
1 renteloos voorschot.
De heer Tijsen zegt, niet veel heil in die
beweging te zien.
reeds voor het aanbreken van den dag door
welwillende handen een sierlijke eereboog
opgericht, langs een haag van groen en
bloemen toegang gevende tot die woning.
Om negen uur bracht het fanfarecorps den
jubilaris een aubade, hiermede het feest van
den dag openende.
Toen de laatste tonen van dezen morgen-
De heer Obreen vindt, dat er een fout in I groet waren weggestorven, trad een commis-
het opschrift staat, want volgens zijne mee
ning is het niet Hchagen—Wieringen, maar
Sohagen—Van Ewijeksluis. De Van Ewijck-
slnis is van hier niet altijd op vaste uren te
bereiken en een tram vertrekt geregeld op
kanton tijd. Wel is indertijd door den Voorzitter van
het tramplan gezegd, dat, mocht het plan
tot stand komen, dan misschien door
de hooge Regeering verbetering in dm thans
Roman van
FRIEDA VRIJVROUWE VON BULOW.
19.
-000
deren, wat wederom een nadeel is voor hen,
die deze andere goederen voortbrengen. Boven
dien is de prijsstijging der beschermde arti
kelen het tegendeel van een voordeel voor
al diegenen, die het beschermde artikel als
grondstof noodig hebben. Hieruit volgt, dat
beschermende rechten, mogen zij al op de
eene plaats winst doen maken, elders een
verlies veroorzaken, dat tegen die winst
nauwkeurig opweegt. Tegenover de vermeer
derde koopkracht van den een staat de ver
minderde koopkracht van den ander, tegenover
vooruitgang hier, achteruitgang ginds. Op
deze plaats wordt werk verschaft, op gene
wordt werkloosheid in het leven geroepen.
Voorts heeft bescherming, naar de meening
van Het Vaderland, de neiging, zich nit te
breiden als een olievlek.
Want natuurlijk, schrijft zij, wekt bescher
ming van sommigen .de begeerlijkheid en den
naijver van alle anderen. Zij willen ook be
schermd worden, hetzij omdat zij geen reden
zien waarom hun wordt onthouden wat
anderen gegeven wordt, hetzij omdat zij aan
eigen lijf de positieve nadeelen gevoelen van
de protectie, die anderen ten bate kwam.
Dit geeft een ge-intrigeer en een gehengel
naar de gunsten van den fiscus, dat op de
moraliteit van het openbare leven een hoogst
ongunstigen invloed moet oefenen. En de
fiscus zal voor de keuze komen te staan, den
een te weigeren wat hij den ander toestond,
partijdig te zijn in. a. w., öf allen tevreden
te stellen, die zich bij hem aanmelden en aan
wier wenschen hij gevolg kan geven.
Maar al doet hij dit laatste, dan nog zal
hij zich niet op onpartijdige nit deeling van
zyn landgoed te besturen. Nu kon hij dus
goed een vrouw gebruiken, die aan het
landleven de voorkeur gat. Zoo een als
Gunne, die als 't ware leefde voor de
boerderij. En daarom stond het sedert
gisteravond by hem vast, dat geen ander
dan Gunne de opvolgster van zijn moeder
zou zijn.
Gunne merkte niets. Zjj was te zeer
met Bacha bezig
„Hoor eens, Naatje", zeide Hollen, toen
te eischen aandeel, groot f 451.26, kanterug- bestaanden toestand aan de Van Ewijeksluis
zou worden gebracht, doch dit is nog in
't onzekere, en spr. ziet hier ook geen nut in.
De heer Kunt vindt, dat alleen enkele pas
sagiers van een tram zouden kunnen gebruik
maken, en daar men op 't oogenblik voor
't vervoer van vee en stukgoederen een goede
verbinding heeft met de Schager markt,
[want b.v. dat overladen uit het schip in de
tram is voor 't vee niet wenschelijk], ziet ook
spr. er geen voordeel In.
Da heer Peereboom zou er sterk voor zijn,
mits tegelijkertijd vanaf de Van Ewijeksluis
naar Wieringen een groote brug werd gelegd,
wat zijns inziens wel kon gebeuren
Voorzitter brengt het verzoek om snbfidie
in omvraag, en met algemeene stemmen
wordt 't verworpen
RondvraagDe heer Tijsen zegt, dat het
hek van den tnin bij de onderw.-woning te
Westerland noodig gerepareerd moet worden.
Voorz. belooft een onderzoek.
De heer Peereboom brengt in 't midden,
dat de jongelui des Zondagsnachts geregeld
de hekken der weilanden op den weg wer
pen, ja zelfs rechtop tegen elkander zetten.
De ongelukken hierdoor zouden soms niet te
overzien zijn. Rijtuigen, welke 's morgens
vroeg hnn passag ers naar de postboot brach
ten, ondervonden reeds heel wat vertragiDg,
doordat de paarden schrikten en in de kan
ten van den weg sprongen. Mocht het voor
komen, dat men des nachts den dokter of
vroedvrouw ging halen, dan stonden onschul
dige menschen aan groote gevaren bloot.
Gaarne zag de heer Peereboom, dat hier
strenge maatregelen tegen werden genomen
Wordt gelezen het verslag van de Com
missie tot wering van Schoolverzuim over
1903 Hieruit stippen wij aan, dat de Commissie
het wenschelijk achtte, voor de opoffering
van tijd pre8entie-gelden toe te kennen.
Naar aanleiding hiervan stellen B. en W.
voor, de presentie-gelden te bepalen voor de
geheele Commissie op f 20, en voor den
Secretaris op f 10. Aangenomen met
6 stemmende heer Hermans hield zich
buiten Btemming.
Ter inzage wordt aangeboden de staat der
zeegras-exploitatie over Januari 1904.
Was ingekomen een verzoek van drie bur
gers, wonende aan 't plein achter de Herv.
Kerk, om verbetering van 't plein.
B. en W. stellen voor, 't midden van dat
plein te beharden met oude klin kersteenen,
welke bij 't herstellen der Nieuwstraat worden
uitgegraven.
De heer Kunt ziet daar geen verbetering
in 't plein is nog goed.
De heer Tijsen vindt 't beter, een straatje
langs die huizen te makenin 't midden is
't plein vrij goed, maar de laagten zijn wat
papperig.
De beer Peereboom vindt, dat 't voor die
3 huizen niet zoo noodig iser zijn wel
andere plaatsen waar verbetering meer noodig
is, b.v. in do Belt, voor de boerderij van den
heer J. Poel.
De heer Kunt acht 't beter, 't verzoek aan
te houden tot een' volgenden keer, opdat men
zich eerst eens kan overtuigen hoeveel klin
kers er overschieten. Aangenomen.
B. en W. stellen voor, aan den Gem,-
secretaris en Gem.-veldwachter ieder een
Hollen had tot Gunne willen zeggen
„Je bent nog een recht kind." Maar hy hij later met zijn vrouw alleen was, „het i best, haar man daarvan te overtuigen, om
sie uit de ingezetenen naar voor, om den
jubilaris aan te bieden het huldeblijk der
burgerij, bestaande in een gouden gedenk
penning en een albnm met standaard, bevat
tende de namen van do 481 inwoners van
Haringcarspel, die daartoe hnn bydrage had
den geschonken.
Deze gedenkpenning vertoont aan de eene
zijde het wapen der gemeente en aan de
keerzijde de woorden „Ter herinnering aan
7 Maart 1879—1904", omsloten door een
krans't een en ander en relis-f Het album,
in bruin Russisch lederen band, heeft mede
aan de voorzijde in zilver het wapen van
Haringcarspe!, omgeven door lauwertakken,
met zilveren hoeken en sluiting. De heer F.
J. Gielen te schagen calligrspheerde op hoogst
verdienstelijke wijze de Damen in dit album.
Te half tien kwam de schooljeugd van
Dirkshorn, die evenals die te Kerkbuurt en
Waarland, door den jubilaris zou getrakteerd
worden, den feestvierende een liedje toezin
gen, waarna zij op de tonen der mnziek van
't fanfarecorps naar de school terugkeerden
om zich daar te vergasten op krentebrood en
chocolade, terwijl de mnziek nog gedurende
eenigen tijd in het gebouw haar opwekkende
deuntjes deed hooien Later verscheen een
goochelaar, om1 den kinderen zijn handvaardig
heid te toonen. De muzikanten waren toen
naar 't Waarland vertroskan, om daar het
schoolfeest op te vroolijken, vanwaar zij met
gelijk doel naar de Kerkbuurt togen, waar
't feest na den middag zou gevierd worden.
Ook daar lnisterde de goochelaar het feest op
door zijn toeren.
In de ochtenduren kwamen de raadsleden
met den Secretaris den Burgemeester compli-
menteeren en boden hem een kostbaar ge
schenk in zilver aan.
Ongetwijfeld zal deze dag voor den heer
Swan steeds in aangename herinnering blij
ven, wegens de blijken van aanhankelijkheid,
hem zoo van alle zijden bij zijn jnbileum
getoond.
Eu mag de jengd van Haringcarspel dezen
en hij achtte het wenschelijk, op verschillende dag tellen bij zooveel andere, waarop haar
plaatsen van 't eiland publicaties aan te de gelegenheid geschonken wordt zich eens
niet. Daarvoor ben ik dan nog te goed."
Zij liep weg.
waarde van den arbeid!"
Nathalie zelf werkte bijna nooit. Maar
zij las veel, ook ernstige boeken, over
opvoeding en zoo meev, allen boeken die
Biensaam haar gaf. Wanneer de richting
in 't algemeen haar aanstond, nam zij de
bijzonderheden ervan zonder eenige critiek dachten k&lm onder woorden te brengen,
in zich op ea uitte het als iets van zich- dat wist zy. „Maar hy kon toch wel wat
zelf, totdat iets nieuws dat andere ver- rekening met haar houden", meende zij
drong. Maar zij voelde zich als een belezen, boos.
denkende vrouw, en deed somwijlen haar Zoo
Maar niet zoo genadig, zoo nederbuigend, als huishouding, en daarom wil ik, datje vanaf
uit medelijdenJouw modelijden behoef ik morgen de huishouding hier overneemt."
„O mama, hoe heerlijk
Gunne had reeds lang met de keuken-
Wanneer zij zich gekrenkt gevoelde, i meid het huishouden gevoerd, maar zij had
had zij niet meer de macht om haar ge
bracht die woorden niet over zijn lippen
Hij zag het duidelykzij had opgehouden
het vroolijke, onbekommerde kind te zijn.
Spoedig daarop luidde de bel voor het
ontbijt. Neet Max, een zeer geziene gast,
vergrootte vandaag den familiekring.
Graaf Max kwam, doordat het landgoed
zyner ouders een paar uur van den Kloos
terhof af lag, veel bij oom Höllen.
steeds zijn nichtje
Hy had
gemaakt, wat Lies gaarne had. Hij was
aardig, vriendelijk mensch, dien allen
graag mochten lijden, zelfs Biecsaam.
Maar terwyl hij zich met zijn gewone
opgewektheid nu met dezen, dan met gene
bezighield, bleet zijn blik by voorkeur op
Gunne gevestigd.
Met die had hjj steeds gekibbeld en
haar geplaagd, evenals zy hem, maar dat kon
hij thans op eenmaal niet meer. En hij kon
haar ook niet zulke oppervlakkige compli
mentjes maken, zooals hij Lies had gedaan.
'Sedert gisterenavond hield hjj zich in zijn
gedachten steeds met Gunne bezig, zoo
neer, dat het hem bijna zijn onbevangenheid
hostte.
Max had den militairen dienst verlaten
en zy q zieke! ijken, ouden vader geholpen
zou mij zeer aangenaam zyn, wanneer je
Gunne eens geducht aan het werk zette
maar het moet wat ziju, dat geheel haar
gedachten in beslag neemt, en dat haar
tevens wat genoegen geeft."
„Hoe kom jij daar zoo ineens op?"
meende Nathalie. „Gunne is werkelijk zeer
vlijtig. Moet zy dan den gacschen dag
werken Gister heeft zy voor Werner en
Lies het hof Dietrich nog een dozijn hemden geknipt."
Höllen voelde zich verdrietig gestemd.
Een ernstige aangelegenheid met Nathalie
te bespreken, was bijna onmogelijk. Nu ge
voelde zij zich dadelijk weer gekrenkt,
omdat hij een bijzonderen wensch te kennen
gat, zonder dat zy hem begreep. En eigen
lijk was zij ook in haar recht. Maar had
hij haar zyn zorgen meêgedeeld, dan zou
zij zich verbazend overstuur hebben ge
maakt en het heele huisgezin noodeloos
hebben gekweld. Want de wil en de
kracht om haar gevoelens te beheerschen,
ontbraken haar volkomen.
„Ik vind het bovendien onnoodig", ging
zij voort, „dat haar werk altyd aangenaam
moet zyn- Ik vind dat in principe niet
goed. Want waar blyft dan de plicht
Dat is toch immers de opvoedkundige
eindigden de gesprekken tusschen
Heinrich Höllen en Nathalie steeds.
HOOFDSTUK XIX.
Nathalie Höllen hield ervan, om
man tegen te spreken, om zich zoodoende
voor te doen als had zij een eigen
oordeel. Maar later deed zij toch bijna
geloof Biensaam, die bij haar meer tege-steeds, wat haar man verlangde,
moetkoming ontmoette dan bij den baron, „Gunne", zeide zy nog op denzeifden
haar versterkte. dag tot haar dochter, „je bent nu een
„Het komt alleen aan op den ernst, volwassen jonge dame en wy moeten er
dat hij haar blijkbaar in zijn verstokten
mannenhoogmoed onderschatte. Hij had
veel meer energie en kracht, maar in gods
dienstige en opvoedkundige vragen of
andere ernstige dingen, geloofde zij zich
zelf verre boven hem verheven, in welk
waarmede de arbeid wordt verricht,
myn lieve", antwoordde Höllen op haar
opmerkingen over de zedeiyke waarde van begeert."
den arbeid. Hij keek daarbij verstrooid j Nathalie had namelyk een interessante
voor zich heen. I ontdekking gedaan, niet bij Gunne, maar
„Ik verwonder er mij over, dat ik mij bij neet Max.
nog de moeite geef, met je te praten", zeide
steeds eiken sleutel uit het sleutelmandje
van haar moeder moeten halen, en zoodoende
had mama overal haar meening over gezegd,
en ook had zij al haar uitgaven in mama's
huishoudboek moeten schrijven en dat
steeds in mama's bijzijn. Zoodoende had
zij wel de moeite gehad, maar zonder het
recht te hebben alles in t8 richten zooals zij
het gaarne wilde en ook zonder de verant-
haar woordelijkheid Nathalie's inval bracht dus
veel vereenvoudiging en dan het bewustzijn
der verantwoording, wat voor elk ijverig
mecsckenkind een aansporing is om zijn
best te doen.
Gunne bezat sedert gister nog een
andere, veel sterker aansporing, maar
dat was haar geheim.
's Avonds gaf haar moeder haar plechtig
Nathalie. „Gunne kan het domste zeggen
en je luistert er naar, als naar een orakel
spreuk. Maar wanneer ik spreek, geet je
je niet eens de moeite, meer om naar my
te luisteren."
„Kom Naatje", zeide hy goedmoedig en
vriendelijk, „wij zullen je meening met
alle oplettendheid behandelen, wanneer je
dat wilt."
Zij wendde zich met tranen in de oogen af.
dus op voorbereid zijn, dat over korter of
langer tyd er een komt, die je tot vrouw huishoudboek, sleutelmand en portemonnaie
over. Trotsch en gelukkig droeg Gune dit
alles naar haar kamertje.
Zy was zeer gelukkig, maar ook zeer
ongerust, want zij verwachtte eigenlyk elk
elk uur een boodschap van Bacha, die
tech nog eerst eens met haar wilde spre
ken, vóór hy met haar ouders sprak.
Maar buiten regende het onophoudelijk,
zoodat Gunne dacht: hij zal eerst den regen
laten voorbijgaan.
Maar zij verlengde zoo n-<-:.r hem, als zy
niet geloofd had dat zij ooit naar iemand
„Wanneer i k wil J y moet willen, te kry^ Schager brug.
Gunne wérd by deze onverwachte moe
derlijke toespraak rood tot achter de ooren.
„Ik wou graag, dat jjj je eens afwetdde
om by elke gelegenheid rood te worden,"
zeide Nathalie. „Dat staat zoo kinder
achtig."
„Ik erger ei my zelf genoeg over, maar
ik kan er niets aan deen."
„Nu, ik heb bij my zelf zoo eezs ge- zou kunnen verlangen,
dacht," ging Nrvth»Du uori. „dat het nuttig Den volgenden dag
voor je ksoi'e bevragen bij JiL"èigheid harder,
regende het nog
WORDT VERVOLGD.