Donderdag 29 September iOÖJk
48ste No. 3979
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 nre, worden
i DVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
j\'GEZONDFN STUKKEN één dag vroeger.
IBureau•4D$SA©15flï, Laas, 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. 1\REL.
Prijs per jaar f 8.Franco per post f 3.60.
Afzonderliike nummers 5 Cent.
ADVERTKNT1 EN van 1 tot 5 regels t 0.26 iedere regel meer 6 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
fljj dit nummer behoort een bijvoegsel.
H0t w*s binnen zeer korten tijd, dat te
Mianwe Niedorp voor do tweede maal feest
erd gevierd. Was het een dris weken
".'eden de gymnastiekvereniging, die een
iabilenm vierde, nn wes het Niedorp's Man
nenkoor met Damesafdeeling, dat zfjc 26-jarig
butaan feestelijk (dat is nu eens het
rechte woord) herdacht.
Bij de aankomst van de zaDgers prijkte
Niedorp sl in vlaggentooi en overal een
vriendelijke handdruk en een gulle lach
ais welkom.
De officiëale ontvangst was om elf nur in
de Prins Maurits." In de „eeuwig groene"
feestzaal van den heer Haringhuizen, waar
gelukkig geen aangebrachte versiering den
mooien dosch.dien moeder Natuur hier geschon
ken heeft, bedierf, riep de heer Jb. van der
Stok, de eere-voorzitter, den zangers het wel-
£ozn toe.
Voor drie weken geleden, zoo begon Voor
zitter, stond ik hier op ongeveer dezelfde
plaats, om het feest te openen der gymnastiek
vereniging, en thans andermaal geniet ik
dat voorrecht, nu de Zangvereeniging Nie
dorp's Mannenkoor met Damesafdeeling haar
26-jarig bestaan herdenkt. Dat feit heeft
die Vereeniging gemeend, niet onopgemerkt
te moeten laten voorbijgaan en te
moeten vieren met dit feest, waaraan een
wedstrijd is verbonden geworden. Om dit
alles te doen slagen, ie de hulp der Zuster-
vereenigingen ingeroepen benoorden het IJ
en nauwelijks was die roepstem tot haar
doorgedrongen, of zij waren bereid naar
Nieuwe Niedorp op te trekken, om dit feest
mee te vieren.
Uwe tegenwoordigheid, dames en mijne-
heeren, is ons een groote eer en wordt op
den hoogsten prijs gtsteld. Ik roep n van
harte het welkom toe en verbindt daaraan
ten wocsch, dat het n gegeven moge zijn,
een recht aangenaam feest te vieren.
Ik wensch ook hartelijk welkom te heeten de
Juryleden Groot, J. Kuilman en TLrie. Ik noem
de heeren in deze volgorde, omdat ik nog
een extra-welkom wensch toe te Toepen aan
den heer Tierie, die zoo bereidwillig was,
de plaats van mjjnheer De Lange, die voor
vandaag verhinderd was, in te nemen en ons
das voor een impasse heeft bewaard.
Niedorp's Mannenkoor viert feest vandaag 1
Zooals met alle vereenigingen, mag niet wor
den vergeten, dat, als men de geschiedenis,
het leven der vereeniging raadpleegt, er ook
voor deze zangvereeniging geweest zijn oogen-
blikken van zwakte, oogenblikken van stil
stand, om nn maar niet van achteruitgang
ta spreken. Iu een zangvereeniging ten
pl&ttenlande is het gewone verschijnsel de ver
andering in de leden, ziekte, enzenz.dat
geeft een slechte bezetting der partijen met
als gevolg het gemis der juiste stemming.
Ook die oogenblikken heeft Niedorp's
Mannenkoor achter den rug, maar de ver
eeniging leeft, zij bestaat, zij leeft, zij
bestaat krachtig, waarvan het 'bewijs is, dat
rij dit feest viert. Ik wensch haar namens
dt Feestcommissie, en niet het minst namens
mijzelf, harteljjk geluk met dit haar feest
en ik hoop, dat het haar gegeven moge zijn,
oog vele jaren te beBtaan, zoodat zij nog
langen tijd behaersohe den zang te Nieuwe
Niedorp en haar steun zal blijven schenken
&an de volmaking van den volkszang.
Ik wensch in niet minder mate den direc
teur, den heer D. Kuilman, geluk met dit
feest. Hij is gedurende dien langen loop van
jaren steeds directeur der vereeniging geweest
en heeft natuurlijk ondervonden die teleur
stellingen en z.g. ontmoedigende kleinigheden,
waarvan lk straks ook al sprak, die knsgen
en pijn doen en verdrietig stemmen er.fin,
zg die ze ook hebben ondervonden, weten,
hoe dergelijke dingen kunnon ontmoedigen.
Maar gij hebt, mjjnheer Kuilman, niet ver
saagd, met taaie volharding hebt ge gestreden,
om den zang te blijven dienen en bevorderen,
en met de moeilijke, maar schoone over
winning, door u behaald, wensch ik u geluk.
Wat ge bereikt hebt, dit bewijze ook mede
vandaag dit feest. Ik wensch u toe, mijnheer
Kuilman, dat ge in het bezit blijft van uwe
taaie volharding in het belang uwer ver
eeniging en van den zang.
Dames en mijneheeren, op het podium ziet
u staan drie versierde stoelen. 3 Heeren, voor
wie deze kleine attentie is bestemd, hebben
het voorrecht, oprichters te zijn van Niedorp's
Mannenkoor, 26 jaar leng zijn zij lid der
vereeniging geweest, en alle verdrietelijkheden
hebben zij glansrijk meê doorstaan. Ik geloof
zeker, dat de directeur Kuilman van deze
heeren veel medewerking heeft ondervonden
sn dat zij hem zijn taak lichter hebben ge
maakt. Ik hoop daarom, dat de heeren P.
Fray, J. Timmerman en S. Fray nog lange
jaren lnst mogen hebben en de gezondheid
mogen genieten, om lid te blgven van Nie
dorp's Mannenkoor.
Ik heb nog de opdracht te vervullen, dames
en mijneheeren, om n in een andere betrek
king het welkom toe te roepen. Het ge
meentebestuur van Nieuwe Niedorp wGeacht
u een dronk aan te bieden, een eeredronk, dien
ik hoop dat n znlt aanvaarden, onder onze
verzokering dat wij hopen, dat u hier een
prettig feest znlt vieren, 't Is hier vandaag
wedstrijd in het zingen, die, zoo ik hoop,
voor beide partijen, zoowel voor de winners
als voor de niet-winners, den verstandigen
prikkel moge hebben om door te gaan met
al hun best te doen, goed te leeren zingen.
Ik hoop, dat deze wedstrijd goede resul
taten moge hebben en dat der Jmy vandaag
zeer moeilijke oogenblikken zullen worden
bereid. Dat is nn wel niet zoo heel aangenaam
voor de Ju y, maar het is toch het beste
bewijs, dat sciioone resultaten zijn verkregen
en dan is het doel van deze bijeenkomst, van
dit zangersfeest, het schoonst bereikt.
Ik heb gezegd(Daverend .applaus en
fanfares.)
De heer D. Kuilman brengt in enkele
woorden zijn dank voor de waardeerende
woorden, door den Eere-Voorzitter, tot hom
gericht, en zegt, dat zijn hart op het oogen-
biik vol is van de dingen, dia deze dagen
zullen komen en daarom zegt hij mat den
dichter „Het zij in vreugde of verdriet, stort
uw hart uit in een lied" en nu weerklonk
fiisch door de zaal het welkomstlied dei
feestvierende Vereeniging.
Daarna werd in de volgorde, door den
Voorz, den heer W. C. Visser, reeds meege
deeld, de optocht opgesteld en voorwaarts
ging hot naar het kerkgebouw der Ned. Herv.
gemeente, waarin de wedstrijd zou worden
gehouden.
Op straat was de levendigheid niet minder
geworden. Wat een menschen
Met tram en spoor, per flits, rijtuig of te
voet, waren zij van alle kanten komen binnen
stroomen, zoodat de optocht zich door een
dichte haag van menschen bewoog. Hoe
dichter bij de kerk, hoe voller, en vlak voor
de ijzeren poort een groote menigte, die met
ongeduld de opening van het hek afwachtte.
Het geduld werd op eeu z ware proef gesteld.
Half twaalf wedstrijd en eerst over twaalven
gicg de poort open, en toen een gedrang om
naar binnen te komen, van belang 1 De
opstopping was te groot geworden, had men
de menschen geleidelijk, naar zij veischenen,
feuilleton.
Roman van
C. SCHROEDER.
000
Vierde Boek.
87.
Zelfs den arts grepen deze aanklachten
aan' terwijl hg met bevende vingers zijn
verbanden legde, en Kitty verscheurde het
het hart. Haar Dick haar goede Dick
tt0® kon hij zichzelf zoo bitter aanklagen
ü&d hij dan in die korte levensspaone
gwiaan, wat hg niet, en niet gedaan, wat
i had moeten doen Had luitenant Dal-
7'kth haar niet gezegd, dat voor hem en
8 kameraden in Dick een trouwe vriend
Sllerf, en had niet een blik op al die
^Wige en droeve gezichten haar van
8 Waarheid dier woorden overtuigd? Die
05r allen zoo hoog vereerd werd, kon dat
6811 slecht mensch zijn?
nik geloot het niet, Dick, mgn Dick,"
•-Qisterde zij, hem liefkoozend over de rus-
coze handen strijkend. „Ge hebt liefde
8®zeaid, waar je maar slechts kon."
fhk heb mgn leven vermorst, Kitty
«Dick, onvolmaakte menschen zijn wij
a '8n, maar God is barmhartig God ia
6 Tc^6' die alles vergeelt."
»Jk Leb mgn leven vermorst," Dat was
steeds het jammervolle retrein, de lang6
vreeselgke uren door. Pas dicht voor het
heengaan stilde die gowetenspgn en de
kwellende onrust week voor een toestand
van volkomen uitputting.
Een stille vrede legde zich op het bleeke
gelaat. Voor zgn open oogen begon het te
schemeren, donkere schaduwen legden zich
voor zgn blik. Plotseling gleed een lachje
over zijn gelaat stil, gelukzalig want
hg hoorde iets, dat hg, achzoo
lang niet meer gehoord had. Het waren de
klokken van Killarney, zg luidden eerst
heel ver en zacht, dan nader en voller,
steeds voller. Hg wist ook, waar hg was.
Op het Muckrosy-meer, met Kitty. Zjj zateD
hand in hand in het vredig wegdrijvende
bootje.
De waterspiegel vlamde als vloeibaar
goud in den laatsten avondschijn, en de
oever, de bergen, de bosscben, de smarag
den weiden hg herkende alles weer,
maar in zulk een heerlgk licht hed hij het
nog nooit gezien. En schooner dan dit alles
was de hemel. Een zacht groen-blauw ge-
i welf, naar het westen heen in rozengloed
gedoopt, en midden in dien gleed een gou
den deur. Daar f peilde zich langzaam die
I deur en daaruit schitterde een glans zoo
bovenaardsch, dat alles er voor verbleekte
„Ziet ge," fluisterde de stervende, „ziet
ge het, Kitty? De deur is open. - Vlug,
neem het roer, wg willen naar
binnen."
Zijn lippen sloten zich, de zware oog
leden zonken neer. De heldere glans wss
vei bleekt, duietere nacht w as het nu rondom
hem, de klokketoten stierven zacht en kalm
weg en als door kabbelende golijes licht
binnen gelaten, dan had dst een betere maat
regel geweest, dan nu. Zóó wss het tenminste
glad verkeerd, mssr erfia, al doende leert
men en wij willen met Uilenspiegel zeggen
„hierna beter
Zoo nam dan de wedstrijd voor koren, die
nog nooit een prijs hadden gewonnen, een
aanvang.
Zooals al reeds in de feestzaal was meege
deeld, was het le koot „Crescendo" van De
Rijp niet opgekomen, zoodut „Euphonia" van
Schagerbrug, onder leiding van den heer
M. Bergsma, als eerste optrad met Morgen
lied van Kolkman en Aan de Maan van
donzelfde. 't Zou ons te ver voeren, om elk
nummer op zichzelf uitvoerig te bespreken en
zoo zullen we ons bspalon tot eokele opmerkin
gen. De lnd.uk van dit koor was verre van
ongunstig. Werd het Morgenlied wat mat en
klenrloos ingezet en hield dat een paar regels
aan, zoo gaven de sopranen InHoog op de
bergen, enz een mooie schakeering. Zoo ook
inDie toon dringt, enz., was de bas niet
mollig on rond, maar zwak en enkel. Mooi
ingezet werd het slotvers, daar was de stem
ming heel, heel goed, en ook't Goede Morgen
aan het slot werd nltstekend afgesloten. In
Aan de Maan was het koer niet gelnkkigen
de opmerking moet ons van het hart, en wij
zeggen dit in het belang van het koor: daar
heeft de bas van die bijtonen gehad, die
hinderlgk en leelijk warenhet bleek hier,
dat men zijn geluid ook kan bederven. Een
mooi ensemble kreeg men in Waar zonder
I hoop, enz., daar klonken de damesgtemmen
rein en het was een uitstekend slot. Had
bet koor in dit Aan de Maan beter gezongen,
dan had de Jury de vereeniging zeker gunsti
ger beoordeeld, dan nn.
„Varia" van Warmenhuizen zong Heilig,
van Rinck en Helmwee van Heim. De twee
groote eigenschappen, die dit koor niet
j maken tot wat het moet zijn, is het doml-
I neeren van enkele stemmen op hinderlijke
wijze, en da verhouding tusschen dames en
heeren, die niet is zooais gewenecht: het
laatste deel is te sterk. De beide nummers
werden niet onverdienstelijk gezongen, maar
meer warmto in den zang is zeer aan te
bevelen.
Ieder koor heeft een eigenschap, dat van
Westwond-Binnenwijzend had de glad-ver
keerde, om het pianissimo nog zachter te
willen zingen dan zacht, zoodat sommige
oogenblikken geen fatsoenlijk geluid werd
voortgebracht, en dan een tempo, neen maar I
Alsjeblieft wat vlugger voortaan, men raakte
er bepaald bij in slaap. En dan nog iets
die sopranen, hoe leelijk, dat kolossaal domi-
neeren van zoo'n schei po sopraan, die er
zoo lekkertjes tegen-san zong
„Harmonie" van Beemster onder J. Paar-
dekooper Jr. was veel en veel betsr. In het
Krijgsmans-minneiied w erd eeu mooi ensemble
verkregen, die lied werd met goede voordrecht
gegeven. Dit koor heeft o. i. zeer goede
eigenschappen, het geelt «en krachtig volume
jammer, dat mort zoo Dn en dan niet zuiver
was. De aigoheele indruk was goed, men zingt
hier frUc'n.
Toen volgde „Concordia" van Westzaan
onder den heer J. Sluis. Al dadelijk luisterden
wij mtt gtnoegen. Heimwee is eon gemakko'iik
nummer, doch het werd eer.vondig en iief
gezongen, met een mooie kleur. Maar vooral
in Goede Moed van 8. de Lange bereikte
dit koor zijn hoogte-punt. Wat klonk dat
krachtig en friscn, datGoede moed. Goede j
moed! Dat was zingen, geen geccquatteer
tnet mooie geluidjes, waaraan de heele voor-
dracht wordt opgeofferd. Neen. een mocis
klenrwisseling, een lief piano in Is nw beurs,
enz. van de sopranen, maar ook een heldere,
tintelende kracht, waar dat gevraagd werd,
en een goede uitspraak, waaraan ook wel
eenige directeuren meer aandacht mogen
wijden. Waarachtig, o. i. wordt tegenwoordig
te veel geofferd aan het verkrijgen van mooie
c-ffectjes. Wij hoorden het bij het koor van
Westwond-Binnenwijzend, waar een verkeerde
en overdreven toepassing van het piano een
koor brengt. Mondjes worden er getrokken
voor pruimpjes en prisma's, maar niet om te
zingen. Angstvallig wordt elk plano uitge
voerd, maar als er een beetje gloed en warmte
moet zgn, als er eens krachtig een lied moet
Bchallen, ho maarOver het algemeen gaven
de koren te weinig zang in den goeden zin,
er zat geen muziek in. En juist dat frissche,
heldere, vroolijk opklinkende lied van
Westzaan trof zoo dubbel. De heer Sluis is een
kranig directeur, die zgn jong koor, indien
het hem blijft volgen als tot heden, zeker
hooger zal opvoeren.
Hier hadden wij een pauze en vroegen de
optocht van versierde fietsen en het hardleo-
pen met hindernissen onze aandacht.
16 Versierde fietsen leverden een heel
aardig en optocht en er waren er bij, die met
smaak waren versierd. Groen met bloemen,
welke een kleurschakeering geven die fijn is,
maken altijd den besten indrnk en diagen
steeds de ecrekroon weg. Dit werd ook bij
dezen wedstrijd weer bewaarheid, waarbij
mejuffrouw A. v. d. Stok den len prijs kreeg,
deze fiats was smaakvol. Den 2en pijjs kreeg
mej. M. Sieswerda, den 8en IJ. Reeelmen c.s.
en den 4en Jb. Arts. De Juiy had, hoewel
niet te voren aangekondigd, 2 rubrieken ge
maakt. De eerste de mooist versierde fiets,
(zie hierboven) en de tweede de eigenaardigst
versierde fiets, waarin den eersten prijs ver
wierf de heer Jb. Visser, den 2cn de heer
P. de Graaf en den 3en de heer E. Schermer-
horn. De piijzen bestonden nit kunstvoor
werpen ter waarde van f 16, f 10 en f 6 voor
de le rubriekvoor de 2e rubriek had de
Ned. Wielrijdersbond 3 medailles uitgeloofd.
Bij het bardloopeu met hindernissen voor
jongens van 12 tot 16 jaar won den lea prijs
J. Myts, 2en prijs N. Stammes, 3en prijs C.
v. d. Oord en 4an prijs P. Tuinman.
De prijzen waren hier kunstvoorwerpen van
f 6, f 8 en f 2.
Met groote belangstelling volgde een groote
menigte deze beide nummers, die een welkome
afwisseling gaven.
De zangwedetrijd nam daarna weer een
aanvang.
Het eerste wat wij hoorden was Avondlied
door „Polyhymnia", vsn Schellinkhout onder
den heer J. Roos en daarna Avondklokje.
Die kennismaking viel niet mtê De zang
was over 't algemeen «lap, het tempo zaal
en de zaiverhoid liet te wenechen over.
„A.d.v.e.n.d.o" van Middon-Beemster ver
volgde de rij met Avondlied van Abt en Lom-
meiKoelte van Verhulst. Het eerste lied word
met een mooien, waimen klank gczor.gan,
daar was kleur in, met een molligen, ronden
bas als grondtoon. Verschillende pasrsges b v.:
L3g inoede 'c hoofd dus neder, treffan. Jam
mer, dat Lommerkoelte den indruk zoo bedierf,
daar was het koor zeer ongelukkig, 't was
hetzelfde koor niet meer van zoo pas. Alf
dit nnmmer was geweest als het eerste, dsc
had het koor zeer hooge oogen gewoipen.
„Bergen" te Bergen onder den heer P. van
Hoorn, maekte een goeden indiuk. De inzei
van „Zalig, die in vrede sterven," was heel
goed. Jammsr dat de gacsche weergeving wat
saai was en dat de tenoren in Hun Leids
man, van den goeden weg af waren. Dit num-
mor sloot met een mooi Halleluja.
Rust is een lied, dat 6 coupletten heeft,
daf is wel 2 te veel. Het werd over het
algemeen goed gezongen, vooral het laatste
vers, daar was een mooie stemming in do
voordracht.
Crescendo van Noord-Scharwondeonderden
gedrsgen, gleed Dick Macdermat het be
geerde doel tegemoet.
Wat het boech aan bloemen bezat, had
den de kameraden aangedragen, en nu lag
Dick midden iu al die bloemen, als een mar
merbeeld, op zgn smal veldbed. De dood
had van het stille gelaat alle sporen van
de treurige uitspattingen der jeugd wegge
nomen en hem een aangrijpende schoonheid
gegeven, die geen enkele ongetroffen kon
aanzien.
Dat moest Dick zgn, die dolle Dick,
met wien men had gelachen dat de wanden
er van dreunden. Onbegrijpelijk Zelfs de
berinnering aan dit lachen scheen als een
heiligschennis in het aangezicht van dezen
doode en in tegenwoordigheid van haar,
die van allen den doode het meest beklaagde.
De arme, jonge, wocderschoone vrouw,
zij had met eigen hand den vriend en
broeder met de bloemen getooid en toen
had haar het verdriet aangegrepen, met
groote vertwijfeling. Het gelaat in de
handen gedrukt, op de knieën lag zij nu
daar, de teer8 gestalte heen en weer ge
schokt door het snikken.
Zij had er geen denkbeeld van, hoe de
tijd voortging. De zon stond reeds diep
aan den hemel en reeds driemaal had
majoor Tsyicr aan luitenant Da'quith fl iis-
tererd uiieergezet, dat het zgn plicht
was, er haar opmerkzaam op te maken, dat
Laest gemaakt moest wordeü, als men nog
vóór den nacht Pal&npur wilde bereiken.
Jack zeg dat in, maar hij waagde het niet,
met zrn aanmattirg het heiligdom dezer
smart binnen te dringen en zco stond hg
neg aarzelend aan den ingang van de tent
toen plotseling Kathlin naar buiten trad,
bgna zoo bleek ais de doode daarbinnen,
maar kalm en stil.
„Mgn paard, mijnheer Da.'quith, wanneer
ik u verzoeken mag," fluisterde zg.
„Het etaat reeds gezadeld, mevrouw,"
antwoordde Jack, en een van de Hindoes
een teeken gevend, voegde hij er aan toe
„U zult mg zeker wel veroorloven, met u
meê te rjjden
„Neen, neen 1 Vergeving 1 Ik dank u
zeer, ik kan u niet genoeg danken voor
alles wat gij hebt gedaan, maar het is nu
geen nacht, on ik heb ook een bediende
bg mg."
„Zooals u beveelt," mompelde hij en trad
terzijde.
Toen werd zg een dozyn mannen gewaar,
die bg haar verschijnen waren opgespron
gen en haar nu eerbiedig groetten. Een
licht beven ging er door haar trekken en
er was iets schuws, angstigs in haar blik,
terwgl zjj haastig boog.
„Zg vreest betuigingen van leedwezen,"
dacht Daïqiith, „maar daarvoor bestaat
geen gevaar. Zelfs den majoor zou het woord
in de keel blijven steken."
Nu werd het paard voorgebracht en zg
liet zich in den zadel heffen.
Vóór zg de teuge's aanhaalde, vroeg
zij met sidderende lippen, naar de tent
wgzend
„Waarheen wilt ge hom brengen
Is dit plekje niet mooi vroeg Da'qrith
„Ja," knikte zij, met een langen blik in
het rond, „paradijsachtig schoon, maar,"
voegde zij, do.r vreeseiijke gedachten ge
pijnigd, eraan toe, „niet zonder kist in
de aarde, Mr. Dalquiih, dat moet ge mg
heer Dorsman was het laatste koor. Motet
van Richter was zijn eerste nnmmer. Daar
wts een goed geheel met frisschen klank en
flink volume, met Uw God is koning als
mooi slot. Avondgebed van Kolkman
werd direct uitstekend ingezet, sn in dit lied
kregen wij effecten, die de voordracht zeer
ten goede kwamen. Het Amen aan het slot
verhoogde nog den goeden indrnk. Als men
zich te Noordscharwonde blijft inspannen, is
er esn toekomst.
Hiermede wes de wedstrijd afgeloopen en
vroeg de uitvoering van Broederliefde van
Wouters en Bede van Dan. de Lange door de
gezamenlijke koren (340zangers) onze aandacht.
Deze twee liederen werden buiten
gezongen op het kerk plateau, onder leiding
van deu heer D. Kuilman, dan feestdirectenr.
Zooals het altijd bij samenzangen gaat,
studeert elke vereeniging den zang natuur
lijk in onder verschillende directeuren en dus
veelal ouder verschillende tempo's. Er is dus
een krachtige hand voor noodig, om de bent
bijeen te houden. De heer D. Kuilman
kwoet zich kranig van die taak, zoodat deze
twee nummers den gewenschten indruk
maakten.
Toen beklom de heer Groot, voorzitter
der Juiy, den lessenaar en verkondigde den
uitslag van den wedstrijd: le prijs met 2
tegen I stem, Concordia van Westzaan
directeur do heer J. Siuis; 2e prijs met alge-
moece stemmen Crescendo van Noord-Schar-
woude, directeur de heer W. DorsmanSe
prijs met algemeene stommen A.d.v.e.n.d.o
van Midden-Beemster, directeur de heer C.
Vink, cd zoo er een 4e prijs was geweest,
zou Bergen te Bergen, directeur de heer P.
van Hoorn, do gelukkige zgn geweest. De
prijzen bestonden ineen groote zilveren
medaille vun H. M. de Koningin-Moeder, een
zilveren medaille en een bronzen medaille.
Het behoeft eigenlijk niet te worden gezegd
met welk een gejuich en gejubel deze uitslag
van den kant der overwinnaars werd ontvangen.
Het „lang zal hij leven" en „hiep, hiep
hoera 1" gaven duidelijk blijk, hoe gelukkig
men was met de behaalde overwinning.
Er volgde nn een flinke pauze, die genoeg
gelegenheid schonk tot rusten en om het
een en ander versterkends te gebruiken, waar
de maag langzamerhand behoefte aan kreeg.
Om zes uur weer naar het kerkgebouw,
waar te half zeven het concert van de feest
vierende vereeniging plaats vond met mede
werking van dan heer J. Mossel, soloviolon
cellist van het Concertgebouw te Amsterdam,
en den heer Evert Corneiis, organist.
Vóór het concert een aanvang nam, reikte
de Voorzitter der feestcommissie, de heer
W. C. Visser, met een kort woord de verschil
lende medailles uit.
Da organist opende het concert met een
Sonate a. gr. t. van Rheinberger, die in
goeden toon, hoewel o.i. niet met voldoende
schukeering, Ietwat eentonig, werd voor
gedragen.
Een groote bekoring weet de heer Mossel
te doen uitgaan van zijn instrument. Hoe
innig en heerlijk klonk zgn spel, wat mec-
aleepend en teer, hoe zangrijk en vol melodie
De User Mossel is een knnstenaar, dat wisten
wij, en dat geeft ook, zijn plaats in hetconceit-
getiouw voldoende aan, maar de verwach
ting, door hem opgewekt, is bevredigd 5
weik een buitengewoon genot heeft hij ons
geschonken j
Het is nog niet lang geleden, dat wij zeer
uitvoerig den zang van Niedorp's Koor hebben
oesproksn en behandeld. Was ons oordeel
toen gunstig, het doet ons genoegen, dat
gurstlg oordeel nog eens te kunnen onder
streepten, door te veiklaren, dat Niedorp's
Koor Zondagavond mooi heeft gezongen. De
goede eigenschappen, die het bezit.
beloven."
„Wg hebben reeds om een kist naar
Pal k-ipur gezonden, mevrouw, en die zal
wel spoedig hier zgn."
„God zg dank," fluisterde zg, de hand
op het hart drukkend. „Zg schgnt zoo
heerlgk, deze tropenaarde, maar onder die
mooie oppervlakte kruipt en wroet het en...
ik zou het tiet kunnen verdragenMr.
Dalquith, niet waar, er zal ook nog worden
gebeden
„Ja," verzekerde hg heeech.
„Dank. Het zou hem verheugen, als hg
het wist. Hij beeldde zich in, niet goed
genoeg te zijn om te sterven Dick 'niet
goed geno6g 1"
Haar trillende lippen poogden te glim
lachen, maar dat mislukte jammerijjk. Een
plotseling snikken steeg haar uit de keel
op en toen zg met diep gebogen hoofd het
leger uitreed, was haar gelaat door tranen
overstroomd.
HOOFDSTUK IV.
Ongeveer een mgl ver had Kathlin ge
reden, toen de naderende hoefslag van
een paard haar uit haar diep gepeins wakker
schrikte. Zg herkende heftig schrikkend
Paul Rieger, en haar hand. waaraan de
teugels waren ontgleden, hief zich afwerend
tegen hem op. Maar hg was reeds naast
haar.
„Slechts één woord, Kathlin," smeekte
hg innig.
„Het is beter van niet," fluisterde zg,
eehuw langs hem heenkijkend. „Ik ben zoo
bang voor mg zelf."
WORDT VERVOLGD.