Schipbreuk. Donderdag 20 April 1905 49ste Jaargang No. 4037. EERSTE BLAD. INGEZONDEN. Staatspensionneering. Binnenlandscb Nieuws. k LhIIisiIW. Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ore, worden A i)V ERTKNTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. [NGRZONDEN STUKKEN één dag vroeger. BureauftCH AOjKJH, ICtaau, II» 4. Uitgever P. T R A P M A N. MedewerkerJ. V* S SA E L. Prijs per jaar f 8.Franco per post f 8.60. Afzonderlijke nummers 5 Cent. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regel» t 0.25 iedere regel meer 5 cti Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dit nummer bestaat uit twee bladen. Uemeeate i^chageu BEKENDMAKINGEN. KANTOORUREN GEMEENTE-ONTVANGER. Bnrgem-es'er en Weihonciers 'ter Gemeente Schagen brengen ter algemeene konnis,dat het kantoor van denOnt.» vanger dier gemeente met ingang van den 1 Mei a.s. ge opend zal zijn op Maandag,Dinsdag en Donderdag,van des voomiddags 9 tot des namiddags 1 nur en op Woensdag des voormiddags van 9 tot 11 uur. Schagen, den 14 April 1906. Burgemeester en Wethouders. De Burgemeester, H. J. POT. De Secre's-is, ROGGEVEEN. De Burgemeester der Gemeente Schagen, brengt bij deze ter kennis van de ingezeten dier gemeente, dat het kohier no 1 der personeele belastingdienst 1905, van deze gemeente, op den 15 dezer door den Heer Directeur der Directie Belastingen te Amsterdam is exe< utoir verklaard en op heden aan den Heer Ont vanger der directe belastingen binnen deze gemeente ter invordering is overgegeven. Ieder ingezetene, welke daarbij belang heett, wordt alzot vermaand op de voldoening van zjjaen aanslag behoorlijk acht te geven, teneinde a le gerechtelijke vervolgingen, welke uit nalatigheid zouden voort vloeien, te ontgaan. Schagen, 18 April 1905. De Burgemeester voornoemd. H. J. POT. Nog eens, M. de R., en nu beslist ook voor het laatst, een enkel woord over de hangende kwestie In den Bond, naar aanleiding van het Ingezonden Btnk van Ds. D. A. v. Krevelen in het laatste nommer. Ia de eerste plaats beantwoordde ik niot het 2e bezwaar, dat Z.Eerw. in een vroeger stuk had genoemd. Ik heb dat stuk nog eens nagelezen en daarin gevonden als 2e bezwaar, dat ons stelsel niet tot het einddoel zon kannen leiden. Het spijt mij, dat ik daar over heengegleden ben, doch de heer i. K. houde mij ten goede, dat ik dat deed enkel en alleen, omdat ik die zaak als bekend bij hem veronderstelde. Om echter den schijn te vermijden, dat ik dat bezwaar niet aan durfde, volgt dan hier, hoe ons stelsel b.v. in 4 tempo's tot het einddoel kan leiden. Ia de eerste wet zou dan b.v. moeten staan „Aan alle Nederlanders, die op 65-jarigen „leeftijd minder inkomen hebben dan f 6 per „week, wordt vanwege den Staat een pen sioen toegekend van f 2 BO per week, met FEUILLETON. —ooo— „Koe lang kan het nog aanloopsn De man die deze vraag deed, keek omhoog van nit de machinekamer, waar hjj gebakt stond over een rooster, in zijn hemdsmouwen, zijn handen zwart van olie en Ijzervijlsel. De gezagvoerder van do Maori, boven op de brng, lennde met zijne ellebogen op de stalen balustrade, en .bedacht zich even, niet langer dan twee seconden. Hij was gewoon vlag te denken en snel te handelen. „Ik reken dat wij binnen twintig minuten, of hoogstens een half nar, op de klippen zallen zitten als je er geen beweging in krijgen kunt." De eerste machinist bromde iets, dat niet hoorbaar was boven het loeien van den wind door het scheepstnlg en het balderen van de groene zeeën, die over de voorplecht heen- tloegen. «Wat schreeuwde de kapitein over de oahistrade. de machinist, weder met zijn gezicht ®gsn het rooster, herhaalde den vloek niet, nltgestooten had. Waren allen daar beneden, maohinisten 8 0 18 van de Maori, in hunne hemds- etanW6Q' 8ekr<»keld tnssohen de glimmende hnn^even"1 8t^ven' werkende, zwoegende om zich6' W j8 Wel ongelukkig, dat do machine Golf KOe* goboaden had in de Arabische „vol" «n h )dr2 Roode Zee' en bij het la8tige nit" in h«t j| e? »at°PP9n" en "we®r '°r Va_ Kanaal, jnist tot aan het licht kerdo de dat voorwaarts 11 in- Met moeite had men het schip óm *0 d ^6D zoilen zwart van het kolenstof Vj r°°b van vele reizen, waren nitgezet. •no» ï'n? n om bet vaartuig nog zooveel Was P nvan den wo' te bonden. Maar dit ■Ér Jr Maori was drijvende drijvende. in. geen vaart. er was geen stuur meer de passagiers aan tafel zalen, had vóór plotseling stilgestaan, en nog waa J110" er eigenlijk acht op gesla en had, wigin.M8 P'teiP> na ern blik te hebben ge- verdwenen*8' Z'"'ne ^Bieren, nK bet salon ^eoblne," had de derde stuur- tafel veiIw'1 Tdokter S^egd, terwijl hjj de gestoft Vermoedelijk had de machinist dkn l.LiC,m M versleten pijp of iets van te repareer en. Een kleinigheid in „dien verstande, dat pensioen en eigen „inkomen te zamen niet meer den f B per „week zallen mogen bedragen." In tweedon termijn mo8t dat artikel zoo danig gewijzigd worden, dat telkens voor f6 f 10 moet worden gelezen. Ia derden termijn moeten dan die bedragen verhoogd worden tot b.v. f 20 [dat is f 1040 per persoon of f 2080 per echtpaar En dan in vierdeD of laatsten termijn zon het betrekkelijk artikel eenvoudig moeten luiden „Aan alle Nederlanders wordt op66 jarigen „leeftijd vanwege den Staat een pensioen toe- ngekend van f 2.60 per week Deze laatste uitbreiding zal niet da grootste zija. Echtparen met meer dan f 2080 eigen inkomen op 65 jarigen leeftijd zijn er niet zoo veel, men zie maar eens om zich heen. Me dunkt, dat het vorenstaands zóó een voudig is, dat wel niemand meer zal zeggen, dat or.s stelsel niet tot het einddoel kan leiden. Maar zal het er ook toe leiden zal misschien de heer v. Kr. vragen. Ja, daarvoor zou men een profatischen blik moeten hebben. Ik zou er niet anders op kunnen antwoorden dan ditWerischt het Neder- landsehe volk het, dan „ja," en wenscht het N*derlandsche volk hrt niet, dan „noen." Wij worden immers geregeerd door de ver tegenwoordigers van het volk en dus ook door den wil van het volk. Op de kwestie recht of bedeeling ga ik nu niet verder in. Evenais men over smaken en kleuren niet kan twisten, kan men dat over gevoel. De men schen proeven en onderscheiden niet gelijk, maar voelen ook zeor zeker verschillend, dat is eenmaal een uitgemaakte zaak. De heer v. Kr. vraagt mij, of lk mijn voor stel niet zon wijzigen. Dat zonden wij zeer gaerne doen, als de heer v. Kr. ons maar eerst wil zeggen, op welke andere wijze wij ons doel „vrijheid om ook onze iöésën te mogen verkondigen", ook knnDen bereiken. Ten slotte vraagt de hser v. Kr.„Is het een vergissing of een misverstand, dat ik tot tweemaal lees, dat de Bond „is opgericht voor de arme onden Ik zon haast willen vragenIs het eeD vergissing of misverstand, dat de heer v. Kr. dit vraagt Zooals ZEerw. bekend is, werd de eerste steen van onzen Bond gelegd door de hoeren Wleringa en Boswijk. Welnu, deze heeren werden daarbij geleid door hun medelijdeD met onde armemenschen. Daarvoor hebben zij zich aan den arbeid gezetwaren er geen arme oudjes geweest, hnn brochure wag nooit geschreven geworden en de Bond was nooit opgericht. Men wilde niot den toestand voor de gegoede oudjos ver betaren, maar voor de arme oudjes. Het is das zoo heider a's glas en het staat das onomstcotbasr vast, dat de Bond voor de arme ouden is opgericht. Hiermede neem ik afscheid, M. de R,, met mijn dank voor de gartvrijfceid. Uw dn., H. FEESSER. elk geval. De hofmeesters draafden af en aan met de schotels. En de passagiers aten hun laatste maal hier op aarde in die snblieme onwetendheid, die nu eenmaal het voorrecht is van passagiers. De gouverneurs vrouw Barrowby, die, met het oog op den vacanten stoel van den ge zagvoerder aan hare linkerzijde, als het ware het moreele kommando over het schip op zich nam, verklaarde m3t luide Btem, dat zij in de officieren en da manschap het meest onbegrensde vertrouwen had. Waarop de jonge Skeen, van de Bengaalsche Reken kamer, met verlof naar hnis, de verzekering aflegde, dat hij nu met volkomen gerustheid zijnen maaltijd beëindigen kon, en dat zijn appetijt terugkeerde. „Natuurlijk," zeide hij „als mevrouw Barrowby verklaart, dat het niets te betee- kenen heeft, dan kannen wij gornst zijn" en daarbij keek hij veelbeteekenend eene jonge dame aan, die met zedige oogen en trillende lippen naast hem zat. Men moet namelijk weten, dat de gouver- neursvronw Barrowly reeds gedurende de ganeche reis haar oog had gehad op deze beide joDgelnt. Er was geeu redeD, waarom zij niet op elkrar verlieven zonden, en trou wen, en tot aan het einde hunner dagen gelukkig zijn. Maar de gouverneursvrouw Barrowby meende, dat dit niet geschieden mocht zonder hd-e goedkeuring, of althans zonder béér medeweten, omdat zij nn eon- maal de hoogstgeplaatste matrone aan boord en bovendien eene vronw van beteekenis was. De beide jongelieden echter ignoreerden haar eenvondig. Lacy Crafer, de moeder van het meisje met de zedige oogen, was een dwaze vrouw, die hot grootste gedeelte van den dag zich opgesloten hield in hare hut. En daarom voelde de gouverneursvrouw Barrowly en zij voelde het niet alleen, maar zei de het ook aan ieder die het hooien wilde dat, onder de gsgeven omstandigheden, een zedig meisje niet beter kon doen dan zich te stel len onder de bescherming van eene ervaren en deftige dame zooals zij. Maar omdat Eve'ya Crafar dit niet scheen te hebben ingezien, had zij in da oogen der gouver neursvrouw Barrowby geen genade kunnen vinden. Ter wjj! nn deze overwegingen zich teeken den op het uitdrukkingsvolle gelaat van de dame aan hot h< ol'd der salontafel, naest dan ledigen kapiteirsst iel, hadden er op het dek van het goede stoomschip Maori wonderlijke dingen plaats. De gacsobe bemanning was aangetreden. De sloepen werden uitgezet, de davits omgedraaid, de hulzen verwijderd, de riemen h&ndklaar gemaakt. Tegelijkertijd werden er reddlngsgordels neergelegd in de NOORDER STOOMTRAM. Eene Naamlooze Vennootschap tot aanleg en exploitatie van deze tram is nu opgericht, maar. de tram is er voorloopig nog niet. Zie hier, wet er in den Raad van War- rnenhuizen is gepasseerd. Gelijk man weet, zijn Gemeente en Polder Warmschuizon verre weg da grootste aandeelhouders. Behandeld werd de aanvraag van het bestuur der Noordeistoomtram-vereeniging, om al vast 10 van het deelgenomen aandeelen-kapitaal te storten. Ganoemd bestuur had dat beschei den sommetje ai liefst op 31 Maart in kas gehad. Vermoedelijk in het fiaanclëel belang der ondernemingdoch B. en W. hadden vrijheid gevonden die storting onder aanvoe ring van bedenkingen nog wat nit ta stellen. Nn bleek, dat daartegen het bestuur van de N. 8 V. ook weer bedonkingen had en zelfs oen dreigbrief had ingezonden om binnen 14 dagen na heden te betalen, anders. Je, dan zag het er leeiijk voor de gemeente uit, want dan wachtten haar sommatie en straf rechter 't was om angstig te worden, doch de Raad besloot „om 't kalm af ta wachten." Wat zallen de dingen zijn, die komen zallen „Gelukkig zijn er nog rechters te Berlijn," is waarschijnlijk de hoop van beide partijen. Er werd gevraagd, waar het geld voor noodig was en aan dat noodig werd getwijfeld. Waar de Provincie ook „haar tiende" niet stortte, en das het tiende niet compleet kon zijn, daar werd ook niet zwaar getild over het ontbrekende tiende van Warmenhuizen. Ook zonde men gaarne bekend zijn met de afreke ning der gestorte en toegezegde bijdragen in d8 voorloopige kosten en wilde eene vergade ring van aandeelhouders ter bespreking dezer aangelegenheid, wat blijkbaar het bestuur der N. 8. V., althans naar de meening van den invloedlijken Secretaris dier vsreeniging, liever niet wilde, hoewel dezelfde Statuten, wasrop deze zich beroept, het beleggen eener alge meene vergadering van aandeel houders binnen 4 weken Da de bekomen aanvraag daartoe verplichtend voorschrift. Met ernst werd opgekomen tegen de onjuiste uitlegging van de bedoeling van Warmenhuizen inzake het kantoor van stort ing. Bij de gemaakte beden kingen had men het oog gehad op particuliere bankinstellingen in het algemeen, doch niet op Landbonwcrediet in het bizondermen had daarbij gedacht, of een polder- of gemeente bestuur door aldus te handelen, verantwoord is. De toon van het schrijven van het bestuur der N. S. V. werd niet welwillend geacht, enz enz. Al deze opmerkingen en daarbij het denk- mnziekkamar op het dek, on de purser gaf aan de hofmeesters last, om den maaltijd zooveel mogelijk te rekken. „Liat ze eerst nog hunne bekomst eten", had de kapitein veelbeteekenend gezegd. En ondertusachen dreef de Maori gestadig aan op de klippen. Recht vooruit flitste aan den horizont een licht met regelmatige tnsschenpoozen, terwijl oostwaarts, hooger boven de zee, een groot, geel, starend oog uitkeek in den nacht. Dit was het licht op de westelijkste punt van Europa, de Pointe de Raz. Het kleinere vuur, laag aan den gezichtseinder, was dat van het eiland Sain, welks weinige bewoners leven van hetgeen de zee hnn brengt hetzij visch of wrakgoed. Van beiden is er genoeg. Eene sterke gtrooming loopt noordoostelijk, en zi] wordt schier vliegend in de engte tusschen het eiland en de rotsige kast. In die strooming dreef de Maori. De kapitein had louter de waarheid gezegd. Er zijn omstandigheden, onder welke de schranderste man met den sterksten wil ver- geeis tegen de blinde natuurkrachten worstelt. Hier viel eenvondig niets te doen, dan te trachten de machine nog tijdig te herstellen en op het dek vnurpeilen af te schieten 1 en zich voorbereid te honden op het ergste. Dit had de kapitein gedaan zelfs tot hst lossuoeien van zija schoenen. Dat laatste is altijd een slecht teeken. Wanneer de kapitein aan zijn eigen echoenen denkt, dan wordt het voor de anderen tijd om te trachten zich de weinige goede daden te herinneren, en de vele minder goede misschien, die zij in hnn leven mogen hebben gedaan. Na tien minuten wisten het de passagiers; want de kapitein was het hnn komen zeggen, nog vóór het dessert verorberd was. Het gevolg was een groote verwarring, en een algemeene stormloop naar de kajuitstrap. De sloepen waren reeds neergelaten en hingen tegen de ladders boven eene woeste zee. De ende dames hielden zich verwonderlijk flink, in aanmerking genomen haar leeftijd en nog andere dingen. Da gouverneursvrouw Barrowby verklaarde, dat zjj voortaan nooit anders meer dan met de booten van de Peninsnlar and Orlental reizen zou, en dat het alles de schuld wes van haren man. Maar zij was de derde op de trap, en bijtijds om den ruimsten reddfngsgordel nit te zoe ken Lady Crafer hechtte groot geloof aan hofmeesters Zij klampte zich aBn een van deze functionarissen vast, ea riep hare dochter Evelyn toe, cm haar te volgen. Voor Evelyn Crafer werd echter door iemand kaders zorg gedragen namelijk door den jongen Skeen, van de Bengaalsche Rekenkamer. Hij legde kortweg bestag op haar en zeide haar, wat te doen. Htj vond zelfs nog tjjd tot lachen om mevrouw Bar beel d van enkele leden, dat van de Tramzaak nooit iets tot stand zal komen en elke betaling als verloren geld moet worden beschouwd, deden don Raad besluiten, eene afwachtende houding aan te nemen Het laatste woord in deze is dus nog lang niet gesproken. [„Alkm. Crt."] - HEER HUGOWAARD. Door ecnige voorstanders van Openbaar Lager Onderwijs is doa 15en eene afdeeling opgericht van „Volksonderwijs" met 26 leden. Tot bestuursleden werden gekozen de heeren P. Wonder PzM. de Jong en D. Pijper. Om het aantal leden te doen toenemen, znllen eenige heeren bezoeken afleggen bij voorstanders van openbaar lager onderwijs. Zaterdag 16 April werd in „Veorburg" eene vergadering gehouden van bet departement ANNA PaULOWNA der Maatschappij tot Nut van 't Algemeen. Na dat de voorzitter de vergadering had geopend, werden de notulen gelezen en goedgekeurd. Toen kwam aen de orde de ballotage van den heer IJ, Lanshof Met algemeene stemmen werd deze als lid aangenomen. De heer N. Raap deed verslag van de Spaarbank terwijl da heer Jb. Bakker, lid der commissie tot nazien dier rekening, een gunstig rapport uitbracht. Beide heeren ont vingen bij monde van den voorzitter den dank der vergaderiDg. Het verslag van de Volks bibliotheek werd door den heer K L van Gorkom uitgebracht.Iu het efgeloopen seizoen waren in 't geheel aan 120 lezers 1390 boeken nitgereikt. Door het samenstellen van een nieuwen catalogus en wijziging in de in richting der bibliotheek werd in den beginne da uitreiking der boeken vertraagd Aan heeren bibliothecarissen werd dank gebracht voor hun belangeloozen arbeid De beschrijvingsbrief gaf geen aanleiding tot debat en zoo ging men over tot de rege ling der leesbeurten. Op voorstel van het be stuur werd besloten, in het komende winter seizoen een spieker van buiten te laten komen, niet een Nuts spreker. Desa zou dan optreden in da laatste bijeenkomst. Verder zuilen leesbeurten vervullen de heeren K L. van Gorkom en N. Raap, terwijl voor de bij dragen zich opgaven de heeren K. A. Kaan en S. de Jong. Tot afgevaardigde en dieua plaatsvervanger werden gekozen de heeren D. C. Rezelman en Jb. Bakker, wa ke beiden zich de keuze lieten welgevallen. Bij acclamatie werd uit een dubbeltal tot Commissaris van het Z ekenfonds ge- xozen No 1 de heer A. Kos, tegenover den heer K. Nap. Evenzoo ging het bestuurs voorstel er door, waarbij was in overweging gegeven, het „Volksnut" van de baan te scnulven, daar dit ongunstig werkte tegen over de eigenlijke nutsbijeenkomsten. Onze gemeente verliest alzoo deze instelling. Subsidie werd toegestaan aan Volkanut, om zijne onkosten te kannen dekken. Toen had een langdurig debat plaats over de inrichting van den rooster van aftreding van bestnn s- leden, dat dit resultaat gaf, dat inplaats van 2 aftredende bestuursleden, beiden bleven, en daarvoor in de plaats kwam de aftreding van den Secretarie, die terstond werd herbenoemd. Daar de rondvraag niets opleverde, sloot de voorzitter de vergadering. Men meldt uit HILVERSUM: De heer J E Bosz, directeur van het che misch laborato'iom alhier, fceeft bij den com missaris van pobtie een aanklacht ingediend tegen de heeren R. K., zyc compagnon J. M. K. te Amsterdam en A. G. H., makelaar alhier, wegers diefstal en huisvredebreuk in zijn woning tijdens zijne afwezigheid gepleegd, op Vrijdag 14 April jl. Alstoen is de achter deur zijner villa geopend, zoo ook de brand kast, waaruit vermist worden een zestal akten, brieven, een prii copieboek, privé en zake lijke kwitanties en eenlg geld. Ook is een rijwiel verdwenen, j Genoemde heer Bosz zal eveneens door tnsscbenkomst van den Hollandschen consul 1 te Keulen tegen genoemden R. K., wonende te Ciiihl bij Kenlen, een zelfde aanklacht indienen. De heer Bosz vermoedt, dat én de diefstal In zijn villa Sparr»"jheuvel, én de aanranding van zijn persoon, en hij gekneveld en met een prop in der. n oud in den tuin gevonden i is op den avond v r 80 November jlèn het feit, dat plaats bad op 14 April jl., met elkaar in verband staan, en dat het doel van dit alles was, een akte in bezit te krjjgen en te ver nietigen, die èt voor hem, Bcsz, èn voor don heer R K. van zeer groot gewicht is. Beide malen was bedoelde akte echter niet in zijn woning aanwezig, maar bevond zij zich in een safe depoait te Amsterdam. De personen, die de hand gehad moeten heb ben in de gebeurtenis van 30 Nov. jl., zijn nog altijd onbekend, en deze zeer dnistere zaak is nog niet opgelost. Alsnu wordt door de politie alhier en te Amsterdam naar beide voorvallen onderzoek ingesteld. Men meldt nit DEN HAAG Zaterdagavond half tien heeft er een bru tale inbraak plaats gehad in het hnis van een vlaesohhonwer in de Zoutmansstraat, die tijdelijk afwezig was. Met een valschen sleu tel zijn de dieven (let waren er twee) naar binnengekomen. Een aantal meubelen, waar onder eeD schrijfbureau en een linnenkast, zijn door hen vernield of beschadigd, doch geld of iets van geldswaarde werd door hen niet gevonden, daar dit niet in het hnis aan wezig was. Terwijl zij met hun inbrekers werk bezig waren, werden zij door de politie verrast Zij vluchtten aan dan achterkant uit het hu s, doch een der dieven werd gearresteerd, fcjj deze arrestatie moest door de recherche met den revolver geschoten worden, om den inbre ker te overmannen De vleeschhouwer lijdt geen schade, daar hij tegen de gevolgen van inbraak verzet:id is dek, rowby's kniten, die zij vertoonde by het springen over een stapel vuile borden. „Bl£f hier!" riep hij Evelyn toe. „Het dient tct niets, met dat gepeupel meê te dringen. Onze éóeige kans is, hier te bleven." Zij gehoorzaamde. Enkele vrouwen doen dit soms nog. En zoo stonden zjj in het vrooüjk verlichte salon, en waren getuigen van den wedloop naar het dek een menscbonteerend schouwspel. Toen eindelijk de trap weder vrij was, wendde Skeen zich tot haar en keek haar aan. Vervolgens nam hq haar in zijae armen en kuste haar. Zij waren sinds veertien dagen naar deze crisis al drijvende geweest. De omstandigheden hadden haar een weinig be spoedigd. Dat was 41. „Liefste," zeide hij „wil je hier blijven, terwijl ik op het dek ga en zie, wat voor kans op redding er is Als je naar boven gast, in het donker en de verwarring, dan zal ik je verliezen." „Ja," antwoordde zjj. En terwijl zjj dit zeide, kwam er een krakende en donderende stoot, die haar ten tweeden male in zijne armen wierp, en meteen de ganeche tafel schoonveegde. Zjj stonden letterlijk tot over de eikels in wijnglazen, dessert en borden. De Maori was tegen de rotsen geraakt E volgde een rollend gestommel over het en een verward geluid van schreeuwen. „Zal je blijven riep Skeen nogeens. „Ja Charles." Hjj ging en liet haar daar alleen. Op het dek vond hjj een menschenhoop. De passagiers werden in de aioepen gelaten. In aanmerking genomen de dnisterniB, de razende zee, en de hopeloosheid van den ganschen toestand, ging het alles voorbeeldig toe. De kinderen gingen eerst. Een bootsman stond boven aan de trap en hield de men- scheu in bcdweDg. Toen Skeen aankwam, was de gouverneursvrouw Barrowly juist bezig dezen pekbroek, naar zij meende, betere manieren te leeren. „Man," zeide zjj, „laat mjj door. Je weet blijkbaar niet, wie ik ben. Ik ben de vronw van den gonverneur Barrowby." „Madam, n kuut voor mjjn part de vrouw wezen van den aartsengel Gabriël, maar ik heb mijne orders Achteruit dus, asjeblieft Zijn er nog méér kinderen op den arm Maar de gouverneursvrouw Barrowly kende de waarde van hare .deftige en aanzienlijke persoonlijkheid. Zjj versperde das hardnekkig de ladder. „De eene vrouw is even goed als de andere," zeide zij. „Jawel behalve de moeders en die bennen beter," antwoordde de bootsman, haar terzijde duwende, om eene dame met een kind door te laten. „Wat Die riep de gouverneursvrouw Barrowly. „Eau schepsel dat over de tong gegaan is van het gansche schip vóór mjj 1" „Geduld, madam, geduld eventjes I UT komt er nog vroeg genoeg, waar u niet wezen wilt. 't Is waarachtig niet de moeite waard om er om te vechten 1" „Ik zal je aanklagen, man." „Jawel, madam bij onzen Lieven Heer en voor H im ben ik niet bang Zoo nu bant aan de benrt." En verontwaardigd, met opgeblazen krop, ging de gouverneurs vioaw Barrowby de ladder af in den dood. Want geen sloep kon de kast bereiken door zulk eene branding, en da kapitein en de manschappen wieten dit ook wel. Er bestaan echter tegenover het mensoheüjk leven zekere formaliteiten, die scheepskapiteins, dokters en anderen nn een maal in acht hebben te nemen. Skeen liep naar de andere zjjde. Er flik kerden lichten door het opspattende schalm. Het land was geen vijfhonderd voet verwjj- derd maar het waren vijfhonderd voet van enkel branding en rots. En er was ééne kans. Sk8en schopte zijne laarzen nit en liep terug naar het Salon-Het was alles een ding van secon den. Ia het eerste oogenblik verblindde hem het schitterende iicht. en wild keek hij rond naar Evelyn Crafer. Een groote angst greep hem om het hart als met een tang van koud jjzar, maar voor een oogenblik sleohts. Hg zkg haar. Zij knielde bij de tafel, van zjjne aanwezigheid onbewust. „O God," zoo bad zjj luid „red hem red hèan nit dit gevaar 1" Hij hoorde deze woorden, terwijl hij zich bukte om haar op te nemen als een kind haar torug te brengen van God tot de men- sohen. Een half uur later zat er een meisje bjj een houtvuur In het huisje van den onden pastoor op het eilerd Sein; en ebd hBre voeten knielde een m*a, met een gebroken arm laogs zijne zijde gezwachteld. Eu zach'jes streelde hij hare handen. Hjj trachtte haar te sassen en aan het verstand te brengen dat zjj gered en veilig was. „Laat haar wat tijd, mjjn zoon," zeide de oude curé, met zijnen diepen, wjjzen glimlach. „Dan zal zij wel bekomenAl menigeen heb lk er zoo uit de zee zien halen. Zjj heb ben allemaal tijd genoeg. En een mensch bekomt van allo dingen met tjjd." —o—

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1905 | | pagina 1