Schipbreuk.
Donderdag 20 April 1905
49ste Jaargang No. 4037.
EERSTE BLAD.
INGEZONDEN.
Staatspensionneering.
Binnenlandscb Nieuws.
k LhIIisiIW.
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ore, worden
A i)V ERTKNTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
[NGRZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
BureauftCH AOjKJH, ICtaau, II» 4.
Uitgever P. T R A P M A N.
MedewerkerJ. V* S SA E L.
Prijs per jaar f 8.Franco per post f 8.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regel» t 0.25 iedere regel meer 5 cti
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
Uemeeate i^chageu
BEKENDMAKINGEN.
KANTOORUREN GEMEENTE-ONTVANGER.
Bnrgem-es'er en Weihonciers 'ter Gemeente Schagen
brengen ter algemeene konnis,dat het kantoor van denOnt.»
vanger dier gemeente met ingang van den 1 Mei a.s. ge
opend zal zijn op Maandag,Dinsdag en Donderdag,van des
voomiddags 9 tot des namiddags 1 nur en op
Woensdag des voormiddags van 9 tot 11 uur.
Schagen, den 14 April 1906.
Burgemeester en Wethouders.
De Burgemeester,
H. J. POT.
De Secre's-is,
ROGGEVEEN.
De Burgemeester der Gemeente Schagen, brengt bij
deze ter kennis van de ingezeten dier gemeente, dat
het kohier no 1 der personeele belastingdienst 1905,
van deze gemeente, op den 15 dezer door den Heer
Directeur der Directie Belastingen te Amsterdam is
exe< utoir verklaard en op heden aan den Heer Ont
vanger der directe belastingen binnen deze gemeente
ter invordering is overgegeven.
Ieder ingezetene, welke daarbij belang heett, wordt
alzot vermaand op de voldoening van zjjaen aanslag
behoorlijk acht te geven, teneinde a le gerechtelijke
vervolgingen, welke uit nalatigheid zouden voort
vloeien, te ontgaan.
Schagen, 18 April 1905.
De Burgemeester voornoemd.
H. J. POT.
Nog eens, M. de R., en nu beslist ook voor
het laatst, een enkel woord over de hangende
kwestie In den Bond, naar aanleiding van
het Ingezonden Btnk van Ds. D. A. v. Krevelen
in het laatste nommer.
Ia de eerste plaats beantwoordde ik niot
het 2e bezwaar, dat Z.Eerw. in een vroeger
stuk had genoemd. Ik heb dat stuk nog eens
nagelezen en daarin gevonden als 2e bezwaar,
dat ons stelsel niet tot het einddoel zon
kannen leiden. Het spijt mij, dat ik daar
over heengegleden ben, doch de heer i. K.
houde mij ten goede, dat ik dat deed enkel
en alleen, omdat ik die zaak als bekend bij
hem veronderstelde. Om echter den schijn
te vermijden, dat ik dat bezwaar niet aan
durfde, volgt dan hier, hoe ons stelsel b.v.
in 4 tempo's tot het einddoel kan leiden.
Ia de eerste wet zou dan b.v. moeten staan
„Aan alle Nederlanders, die op 65-jarigen
„leeftijd minder inkomen hebben dan f 6 per
„week, wordt vanwege den Staat een pen
sioen toegekend van f 2 BO per week, met
FEUILLETON.
—ooo—
„Koe lang kan het nog aanloopsn
De man die deze vraag deed, keek omhoog
van nit de machinekamer, waar hjj gebakt
stond over een rooster, in zijn hemdsmouwen,
zijn handen zwart van olie en Ijzervijlsel.
De gezagvoerder van do Maori, boven op
de brng, lennde met zijne ellebogen op de stalen
balustrade, en .bedacht zich even, niet langer
dan twee seconden. Hij was gewoon vlag
te denken en snel te handelen.
„Ik reken dat wij binnen twintig minuten,
of hoogstens een half nar, op de klippen
zallen zitten als je er geen beweging in
krijgen kunt."
De eerste machinist bromde iets, dat niet
hoorbaar was boven het loeien van den wind
door het scheepstnlg en het balderen van de
groene zeeën, die over de voorplecht heen-
tloegen.
«Wat schreeuwde de kapitein over de
oahistrade.
de machinist, weder met zijn gezicht
®gsn het rooster, herhaalde den vloek niet,
nltgestooten had.
Waren allen daar beneden, maohinisten
8 0 18 van de Maori, in hunne hemds-
etanW6Q' 8ekr<»keld tnssohen de glimmende
hnn^even"1 8t^ven' werkende, zwoegende om
zich6' W j8 Wel ongelukkig, dat do machine
Golf KOe* goboaden had in de Arabische
„vol" «n h )dr2 Roode Zee' en bij het la8tige
nit" in h«t j| e? »at°PP9n" en "we®r '°r
Va_ Kanaal, jnist tot aan het licht
kerdo de dat voorwaarts 11 in-
Met moeite had men het schip óm
*0 d ^6D zoilen zwart van het kolenstof
Vj r°°b van vele reizen, waren nitgezet.
•no» ï'n? n om bet vaartuig nog zooveel
Was P nvan den wo' te bonden. Maar dit
■Ér Jr Maori was drijvende drijvende.
in. geen vaart. er was geen stuur meer
de passagiers aan tafel zalen, had
vóór plotseling stilgestaan, en nog
waa J110" er eigenlijk acht op gesla en had,
wigin.M8 P'teiP> na ern blik te hebben ge-
verdwenen*8' Z'"'ne ^Bieren, nK bet salon
^eoblne," had de derde stuur-
tafel veiIw'1 Tdokter S^egd, terwijl hjj de
gestoft Vermoedelijk had de machinist
dkn l.LiC,m M versleten pijp of iets van
te repareer en. Een kleinigheid in
„dien verstande, dat pensioen en eigen
„inkomen te zamen niet meer den f B per
„week zallen mogen bedragen."
In tweedon termijn mo8t dat artikel zoo
danig gewijzigd worden, dat telkens voor f6
f 10 moet worden gelezen.
Ia derden termijn moeten dan die bedragen
verhoogd worden tot b.v. f 20 [dat is f 1040
per persoon of f 2080 per echtpaar
En dan in vierdeD of laatsten termijn zon
het betrekkelijk artikel eenvoudig moeten
luiden
„Aan alle Nederlanders wordt op66 jarigen
„leeftijd vanwege den Staat een pensioen toe-
ngekend van f 2.60 per week
Deze laatste uitbreiding zal niet da grootste
zija. Echtparen met meer dan f 2080 eigen
inkomen op 65 jarigen leeftijd zijn er niet zoo
veel, men zie maar eens om zich heen.
Me dunkt, dat het vorenstaands zóó een
voudig is, dat wel niemand meer zal zeggen,
dat or.s stelsel niet tot het einddoel kan
leiden. Maar zal het er ook toe leiden zal
misschien de heer v. Kr. vragen. Ja,
daarvoor zou men een profatischen blik moeten
hebben. Ik zou er niet anders op kunnen
antwoorden dan ditWerischt het Neder-
landsehe volk het, dan „ja," en wenscht het
N*derlandsche volk hrt niet, dan „noen."
Wij worden immers geregeerd door de ver
tegenwoordigers van het volk en dus ook
door den wil van het volk.
Op de kwestie recht of bedeeling ga
ik nu niet verder in. Evenais men over
smaken en kleuren niet kan twisten,
kan men dat over gevoel. De men
schen proeven en onderscheiden
niet gelijk, maar voelen ook zeor zeker
verschillend, dat is eenmaal een uitgemaakte
zaak.
De heer v. Kr. vraagt mij, of lk mijn voor
stel niet zon wijzigen. Dat zonden wij zeer
gaerne doen, als de heer v. Kr. ons maar
eerst wil zeggen, op welke andere wijze wij
ons doel „vrijheid om ook onze iöésën te
mogen verkondigen", ook knnDen bereiken.
Ten slotte vraagt de hser v. Kr.„Is het
een vergissing of een misverstand, dat ik tot
tweemaal lees, dat de Bond „is opgericht voor
de arme onden
Ik zon haast willen vragenIs het eeD
vergissing of misverstand, dat de heer v. Kr.
dit vraagt
Zooals ZEerw. bekend is, werd de eerste
steen van onzen Bond gelegd door de hoeren
Wleringa en Boswijk. Welnu, deze heeren
werden daarbij geleid door hun medelijdeD
met onde armemenschen. Daarvoor
hebben zij zich aan den arbeid gezetwaren
er geen arme oudjes geweest, hnn brochure
wag nooit geschreven geworden en de
Bond was nooit opgericht. Men wilde niot
den toestand voor de gegoede oudjos ver
betaren, maar voor de arme oudjes.
Het is das zoo heider a's glas en het staat das
onomstcotbasr vast, dat de Bond voor de
arme ouden is opgericht.
Hiermede neem ik afscheid, M. de R,, met
mijn dank voor de gartvrijfceid.
Uw dn.,
H. FEESSER.
elk geval.
De hofmeesters draafden af en aan met
de schotels. En de passagiers aten hun
laatste maal hier op aarde in die snblieme
onwetendheid, die nu eenmaal het voorrecht
is van passagiers.
De gouverneurs vrouw Barrowby, die, met
het oog op den vacanten stoel van den ge
zagvoerder aan hare linkerzijde, als het
ware het moreele kommando over het schip
op zich nam, verklaarde m3t luide Btem,
dat zij in de officieren en da manschap het
meest onbegrensde vertrouwen had. Waarop
de jonge Skeen, van de Bengaalsche Reken
kamer, met verlof naar hnis, de verzekering
aflegde, dat hij nu met volkomen gerustheid
zijnen maaltijd beëindigen kon, en dat zijn
appetijt terugkeerde.
„Natuurlijk," zeide hij „als mevrouw
Barrowby verklaart, dat het niets te betee-
kenen heeft, dan kannen wij gornst zijn"
en daarbij keek hij veelbeteekenend eene jonge
dame aan, die met zedige oogen en trillende
lippen naast hem zat.
Men moet namelijk weten, dat de gouver-
neursvronw Barrowly reeds gedurende de
ganeche reis haar oog had gehad op deze
beide joDgelnt. Er was geeu redeD, waarom
zij niet op elkrar verlieven zonden, en trou
wen, en tot aan het einde hunner dagen
gelukkig zijn. Maar de gouverneursvrouw
Barrowby meende, dat dit niet geschieden
mocht zonder hd-e goedkeuring, of althans
zonder béér medeweten, omdat zij nn eon-
maal de hoogstgeplaatste matrone aan boord
en bovendien eene vronw van beteekenis
was. De beide jongelieden echter ignoreerden
haar eenvondig.
Lacy Crafer, de moeder van het meisje
met de zedige oogen, was een dwaze vrouw,
die hot grootste gedeelte van den dag zich
opgesloten hield in hare hut. En daarom
voelde de gouverneursvrouw Barrowly en
zij voelde het niet alleen, maar zei de het
ook aan ieder die het hooien wilde dat,
onder de gsgeven omstandigheden, een zedig
meisje niet beter kon doen dan zich te stel
len onder de bescherming van eene ervaren
en deftige dame zooals zij. Maar omdat
Eve'ya Crafar dit niet scheen te hebben
ingezien, had zij in da oogen der gouver
neursvrouw Barrowby geen genade kunnen
vinden.
Ter wjj! nn deze overwegingen zich teeken
den op het uitdrukkingsvolle gelaat van de
dame aan hot h< ol'd der salontafel, naest dan
ledigen kapiteirsst iel, hadden er op het dek
van het goede stoomschip Maori wonderlijke
dingen plaats. De gacsobe bemanning was
aangetreden. De sloepen werden uitgezet,
de davits omgedraaid, de hulzen verwijderd,
de riemen h&ndklaar gemaakt. Tegelijkertijd
werden er reddlngsgordels neergelegd in de
NOORDER STOOMTRAM.
Eene Naamlooze Vennootschap tot aanleg
en exploitatie van deze tram is nu opgericht,
maar. de tram is er voorloopig nog niet.
Zie hier, wet er in den Raad van War-
rnenhuizen is gepasseerd. Gelijk man weet,
zijn Gemeente en Polder Warmschuizon verre
weg da grootste aandeelhouders.
Behandeld werd de aanvraag van het bestuur
der Noordeistoomtram-vereeniging, om al vast
10 van het deelgenomen aandeelen-kapitaal
te storten. Ganoemd bestuur had dat beschei
den sommetje ai liefst op 31 Maart in kas
gehad. Vermoedelijk in het fiaanclëel belang
der ondernemingdoch B. en W. hadden
vrijheid gevonden die storting onder aanvoe
ring van bedenkingen nog wat nit ta stellen.
Nn bleek, dat daartegen het bestuur van de
N. 8 V. ook weer bedonkingen had en zelfs
oen dreigbrief had ingezonden om binnen 14
dagen na heden te betalen, anders. Je,
dan zag het er leeiijk voor de gemeente uit,
want dan wachtten haar sommatie en straf
rechter 't was om angstig te worden, doch
de Raad besloot „om 't kalm af ta wachten."
Wat zallen de dingen zijn, die komen zallen
„Gelukkig zijn er nog rechters te Berlijn," is
waarschijnlijk de hoop van beide partijen. Er
werd gevraagd, waar het geld voor noodig
was en aan dat noodig werd getwijfeld. Waar
de Provincie ook „haar tiende" niet stortte,
en das het tiende niet compleet kon zijn,
daar werd ook niet zwaar getild over het
ontbrekende tiende van Warmenhuizen. Ook
zonde men gaarne bekend zijn met de afreke
ning der gestorte en toegezegde bijdragen in
d8 voorloopige kosten en wilde eene vergade
ring van aandeelhouders ter bespreking dezer
aangelegenheid, wat blijkbaar het bestuur der
N. 8. V., althans naar de meening van den
invloedlijken Secretaris dier vsreeniging, liever
niet wilde, hoewel dezelfde Statuten, wasrop
deze zich beroept, het beleggen eener alge
meene vergadering van aandeel houders binnen
4 weken Da de bekomen aanvraag daartoe
verplichtend voorschrift. Met ernst werd
opgekomen tegen de onjuiste uitlegging van
de bedoeling van Warmenhuizen inzake het
kantoor van stort ing. Bij de gemaakte beden
kingen had men het oog gehad op particuliere
bankinstellingen in het algemeen, doch niet
op Landbonwcrediet in het bizondermen had
daarbij gedacht, of een polder- of gemeente
bestuur door aldus te handelen, verantwoord is.
De toon van het schrijven van het bestuur
der N. S. V. werd niet welwillend geacht,
enz enz.
Al deze opmerkingen en daarbij het denk-
mnziekkamar op het dek, on de purser gaf
aan de hofmeesters last, om den maaltijd
zooveel mogelijk te rekken.
„Liat ze eerst nog hunne bekomst eten",
had de kapitein veelbeteekenend gezegd.
En ondertusachen dreef de Maori gestadig
aan op de klippen.
Recht vooruit flitste aan den horizont een
licht met regelmatige tnsschenpoozen, terwijl
oostwaarts, hooger boven de zee, een groot,
geel, starend oog uitkeek in den nacht. Dit
was het licht op de westelijkste punt van
Europa, de Pointe de Raz. Het kleinere vuur,
laag aan den gezichtseinder, was dat van het
eiland Sain, welks weinige bewoners leven
van hetgeen de zee hnn brengt hetzij
visch of wrakgoed. Van beiden is er genoeg.
Eene sterke gtrooming loopt noordoostelijk,
en zi] wordt schier vliegend in de engte
tusschen het eiland en de rotsige kast. In
die strooming dreef de Maori.
De kapitein had louter de waarheid gezegd.
Er zijn omstandigheden, onder welke de
schranderste man met den sterksten wil ver-
geeis tegen de blinde natuurkrachten worstelt.
Hier viel eenvondig niets te doen, dan te
trachten de machine nog tijdig te herstellen
en op het dek vnurpeilen af te schieten 1
en zich voorbereid te honden op het ergste.
Dit had de kapitein gedaan zelfs tot hst
lossuoeien van zija schoenen. Dat laatste is
altijd een slecht teeken. Wanneer de kapitein
aan zijn eigen echoenen denkt, dan wordt
het voor de anderen tijd om te trachten zich
de weinige goede daden te herinneren, en de
vele minder goede misschien, die zij in hnn
leven mogen hebben gedaan.
Na tien minuten wisten het de passagiers;
want de kapitein was het hnn komen zeggen,
nog vóór het dessert verorberd was. Het
gevolg was een groote verwarring, en een
algemeene stormloop naar de kajuitstrap. De
sloepen waren reeds neergelaten en hingen
tegen de ladders boven eene woeste zee.
De ende dames hielden zich verwonderlijk
flink, in aanmerking genomen haar leeftijd
en nog andere dingen. Da gouverneursvrouw
Barrowby verklaarde, dat zjj voortaan nooit
anders meer dan met de booten van de
Peninsnlar and Orlental reizen zou, en dat
het alles de schuld wes van haren man.
Maar zij was de derde op de trap, en bijtijds
om den ruimsten reddfngsgordel nit te zoe
ken Lady Crafer hechtte groot geloof aan
hofmeesters Zij klampte zich aBn een van
deze functionarissen vast, ea riep hare dochter
Evelyn toe, cm haar te volgen.
Voor Evelyn Crafer werd echter door
iemand kaders zorg gedragen namelijk
door den jongen Skeen, van de Bengaalsche
Rekenkamer. Hij legde kortweg bestag op
haar en zeide haar, wat te doen. Htj vond
zelfs nog tjjd tot lachen om mevrouw Bar
beel d van enkele leden, dat van de Tramzaak
nooit iets tot stand zal komen en elke betaling
als verloren geld moet worden beschouwd,
deden don Raad besluiten, eene afwachtende
houding aan te nemen Het laatste woord in
deze is dus nog lang niet gesproken.
[„Alkm. Crt."]
- HEER HUGOWAARD.
Door ecnige voorstanders van Openbaar
Lager Onderwijs is doa 15en eene afdeeling
opgericht van „Volksonderwijs" met 26 leden.
Tot bestuursleden werden gekozen de heeren
P. Wonder PzM. de Jong en D. Pijper.
Om het aantal leden te doen toenemen,
znllen eenige heeren bezoeken afleggen bij
voorstanders van openbaar lager onderwijs.
Zaterdag 16 April werd in
„Veorburg" eene vergadering gehouden van
bet departement ANNA PaULOWNA der
Maatschappij tot Nut van 't Algemeen. Na
dat de voorzitter de vergadering had geopend,
werden de notulen gelezen en goedgekeurd.
Toen kwam aen de orde de ballotage van
den heer IJ, Lanshof Met algemeene stemmen
werd deze als lid aangenomen.
De heer N. Raap deed verslag van de
Spaarbank terwijl da heer Jb. Bakker, lid
der commissie tot nazien dier rekening, een
gunstig rapport uitbracht. Beide heeren ont
vingen bij monde van den voorzitter den dank
der vergaderiDg. Het verslag van de Volks
bibliotheek werd door den heer K L van
Gorkom uitgebracht.Iu het efgeloopen seizoen
waren in 't geheel aan 120 lezers 1390 boeken
nitgereikt. Door het samenstellen van een
nieuwen catalogus en wijziging in de in
richting der bibliotheek werd in den beginne
da uitreiking der boeken vertraagd Aan
heeren bibliothecarissen werd dank gebracht
voor hun belangeloozen arbeid
De beschrijvingsbrief gaf geen aanleiding
tot debat en zoo ging men over tot de rege
ling der leesbeurten. Op voorstel van het be
stuur werd besloten, in het komende winter
seizoen een spieker van buiten te laten
komen, niet een Nuts spreker. Desa zou dan
optreden in da laatste bijeenkomst. Verder
zuilen leesbeurten vervullen de heeren K L.
van Gorkom en N. Raap, terwijl voor de bij
dragen zich opgaven de heeren K. A. Kaan
en S. de Jong. Tot afgevaardigde en dieua
plaatsvervanger werden gekozen de heeren
D. C. Rezelman en Jb. Bakker, wa ke beiden
zich de keuze lieten welgevallen.
Bij acclamatie werd uit een dubbeltal tot
Commissaris van het Z ekenfonds ge-
xozen No 1 de heer A. Kos, tegenover den
heer K. Nap. Evenzoo ging het bestuurs
voorstel er door, waarbij was in overweging
gegeven, het „Volksnut" van de baan te
scnulven, daar dit ongunstig werkte tegen
over de eigenlijke nutsbijeenkomsten. Onze
gemeente verliest alzoo deze instelling.
Subsidie werd toegestaan aan Volkanut, om
zijne onkosten te kannen dekken. Toen had
een langdurig debat plaats over de inrichting
van den rooster van aftreding van bestnn s-
leden, dat dit resultaat gaf, dat inplaats van
2 aftredende bestuursleden, beiden bleven, en
daarvoor in de plaats kwam de aftreding van
den Secretarie, die terstond werd herbenoemd.
Daar de rondvraag niets opleverde, sloot de
voorzitter de vergadering.
Men meldt uit HILVERSUM:
De heer J E Bosz, directeur van het che
misch laborato'iom alhier, fceeft bij den com
missaris van pobtie een aanklacht ingediend
tegen de heeren R. K., zyc compagnon J.
M. K. te Amsterdam en A. G. H., makelaar
alhier, wegers diefstal en huisvredebreuk in
zijn woning tijdens zijne afwezigheid gepleegd,
op Vrijdag 14 April jl. Alstoen is de achter
deur zijner villa geopend, zoo ook de brand
kast, waaruit vermist worden een zestal akten,
brieven, een prii copieboek, privé en zake
lijke kwitanties en eenlg geld. Ook is een
rijwiel verdwenen,
j Genoemde heer Bosz zal eveneens door
tnsscbenkomst van den Hollandschen consul
1 te Keulen tegen genoemden R. K., wonende
te Ciiihl bij Kenlen, een zelfde aanklacht
indienen.
De heer Bosz vermoedt, dat én de diefstal
In zijn villa Sparr»"jheuvel, én de aanranding
van zijn persoon, en hij gekneveld en met
een prop in der. n oud in den tuin gevonden
i is op den avond v r 80 November jlèn het
feit, dat plaats bad op 14 April jl., met elkaar
in verband staan, en dat het doel van dit alles
was, een akte in bezit te krjjgen en te ver
nietigen, die èt voor hem, Bcsz, èn voor don
heer R K. van zeer groot gewicht is. Beide
malen was bedoelde akte echter niet in zijn
woning aanwezig, maar bevond zij zich in
een safe depoait te Amsterdam.
De personen, die de hand gehad moeten heb
ben in de gebeurtenis van 30 Nov. jl., zijn
nog altijd onbekend, en deze zeer dnistere
zaak is nog niet opgelost. Alsnu wordt door
de politie alhier en te Amsterdam naar beide
voorvallen onderzoek ingesteld.
Men meldt nit DEN HAAG
Zaterdagavond half tien heeft er een bru
tale inbraak plaats gehad in het hnis van
een vlaesohhonwer in de Zoutmansstraat, die
tijdelijk afwezig was. Met een valschen sleu
tel zijn de dieven (let waren er twee) naar
binnengekomen. Een aantal meubelen, waar
onder eeD schrijfbureau en een linnenkast,
zijn door hen vernield of beschadigd, doch
geld of iets van geldswaarde werd door hen
niet gevonden, daar dit niet in het hnis aan
wezig was.
Terwijl zij met hun inbrekers werk bezig
waren, werden zij door de politie verrast Zij
vluchtten aan dan achterkant uit het hu s,
doch een der dieven werd gearresteerd, fcjj
deze arrestatie moest door de recherche met
den revolver geschoten worden, om den inbre
ker te overmannen
De vleeschhouwer lijdt geen schade, daar hij
tegen de gevolgen van inbraak verzet:id is
dek,
rowby's kniten, die zij vertoonde by het
springen over een stapel vuile borden.
„Bl£f hier!" riep hij Evelyn toe. „Het
dient tct niets, met dat gepeupel meê te
dringen. Onze éóeige kans is, hier te bleven."
Zij gehoorzaamde. Enkele vrouwen doen
dit soms nog. En zoo stonden zjj in het
vrooüjk verlichte salon, en waren getuigen
van den wedloop naar het dek een
menscbonteerend schouwspel.
Toen eindelijk de trap weder vrij was,
wendde Skeen zich tot haar en keek haar
aan. Vervolgens nam hq haar in zijae armen
en kuste haar. Zij waren sinds veertien dagen
naar deze crisis al drijvende geweest. De
omstandigheden hadden haar een weinig be
spoedigd. Dat was 41.
„Liefste," zeide hij „wil je hier blijven,
terwijl ik op het dek ga en zie, wat
voor kans op redding er is Als je naar
boven gast, in het donker en de verwarring,
dan zal ik je verliezen."
„Ja," antwoordde zjj. En terwijl zjj dit
zeide, kwam er een krakende en donderende
stoot, die haar ten tweeden male in zijne
armen wierp, en meteen de ganeche tafel
schoonveegde. Zjj stonden letterlijk tot over
de eikels in wijnglazen, dessert en borden.
De Maori was tegen de rotsen geraakt E
volgde een rollend gestommel over het
en een verward geluid van schreeuwen.
„Zal je blijven riep Skeen nogeens.
„Ja Charles."
Hjj ging en liet haar daar alleen.
Op het dek vond hjj een menschenhoop.
De passagiers werden in de aioepen gelaten.
In aanmerking genomen de dnisterniB, de
razende zee, en de hopeloosheid van den
ganschen toestand, ging het alles voorbeeldig
toe. De kinderen gingen eerst. Een bootsman
stond boven aan de trap en hield de men-
scheu in bcdweDg. Toen Skeen aankwam,
was de gouverneursvrouw Barrowly juist
bezig dezen pekbroek, naar zij meende, betere
manieren te leeren.
„Man," zeide zjj, „laat mjj door. Je weet
blijkbaar niet, wie ik ben. Ik ben de vronw
van den gonverneur Barrowby."
„Madam, n kuut voor mjjn part de vrouw
wezen van den aartsengel Gabriël, maar
ik heb mijne orders Achteruit dus, asjeblieft
Zijn er nog méér kinderen op den arm
Maar de gouverneursvrouw Barrowly kende
de waarde van hare .deftige en aanzienlijke
persoonlijkheid. Zjj versperde das hardnekkig
de ladder.
„De eene vrouw is even goed als de andere,"
zeide zij.
„Jawel behalve de moeders en die
bennen beter," antwoordde de bootsman, haar
terzijde duwende, om eene dame met een
kind door te laten.
„Wat Die riep de gouverneursvrouw
Barrowly. „Eau schepsel dat over de tong
gegaan is van het gansche schip vóór
mjj 1"
„Geduld, madam, geduld eventjes I UT komt
er nog vroeg genoeg, waar u niet wezen
wilt. 't Is waarachtig niet de moeite waard
om er om te vechten 1"
„Ik zal je aanklagen, man."
„Jawel, madam bij onzen Lieven Heer
en voor H im ben ik niet bang
Zoo nu bant aan de benrt."
En verontwaardigd, met opgeblazen krop,
ging de gouverneurs vioaw Barrowby de
ladder af in den dood. Want geen sloep kon
de kast bereiken door zulk eene branding, en
da kapitein en de manschappen wieten dit
ook wel. Er bestaan echter tegenover het
mensoheüjk leven zekere formaliteiten, die
scheepskapiteins, dokters en anderen nn een
maal in acht hebben te nemen.
Skeen liep naar de andere zjjde. Er flik
kerden lichten door het opspattende schalm.
Het land was geen vijfhonderd voet verwjj-
derd maar het waren vijfhonderd voet
van enkel branding en rots. En er was ééne
kans.
Sk8en schopte zijne laarzen nit en liep terug
naar het Salon-Het was alles een ding van secon
den. Ia het eerste oogenblik verblindde hem
het schitterende iicht. en wild keek hij rond
naar Evelyn Crafer. Een groote angst greep
hem om het hart als met een tang van koud
jjzar, maar voor een oogenblik sleohts. Hg
zkg haar. Zij knielde bij de tafel, van zjjne
aanwezigheid onbewust.
„O God," zoo bad zjj luid „red hem
red hèan nit dit gevaar 1"
Hij hoorde deze woorden, terwijl hij zich
bukte om haar op te nemen als een kind
haar torug te brengen van God tot de men-
sohen.
Een half uur later zat er een meisje bjj
een houtvuur In het huisje van den onden
pastoor op het eilerd Sein; en ebd hBre voeten
knielde een m*a, met een gebroken arm
laogs zijne zijde gezwachteld. Eu zach'jes
streelde hij hare handen. Hjj trachtte haar te
sassen en aan het verstand te brengen dat zjj
gered en veilig was.
„Laat haar wat tijd, mjjn zoon," zeide de
oude curé, met zijnen diepen, wjjzen glimlach.
„Dan zal zij wel bekomenAl menigeen
heb lk er zoo uit de zee zien halen. Zjj heb
ben allemaal tijd genoeg. En een mensch
bekomt van allo dingen met tjjd."
—o—