£33
II' Uil.
HENRIK GEHRTS.
c
Kiekjes op de Hodslail.
Zondag 7 Jan. '06.
TrWEEl)E BLAD.
in Friesland.
FEUILLETON.
2 T
vj tt'Z,Tn°V^Tt Ta?
K»Stóle,i,ngericht V0^r
Ï1S KWrd evenwal ^choote
SSLrlSSr- V4U wellüSn
Ouderdoms- en Invalidi
teitsverzekering.
Binnenlandsch Nieuws.
we
het
Hetgeen ik n ga vertellen Is niet om u
vesi geleerdheid of veelzijdige kende te ver
kondigen, het ttrekke elecht om iete bg te
dragen tot de bekendmaking van het vele
goede, dat de Provincie Erlealaod en hare
bewoner» Bug te tien en te denken gaven.
Het waa in de maand September toen ik
mij op een moo'rn Maandagmorgen op iele
begaf met het verlangen om eeie van caby
kenn s ie maken met verachiilende landbouw
instellingen en toestanden der genoemde
Provincie
Binnen enkele men bereikte ik Enkhniien,
om mg aan boord te begeven van een der
keorige spoorbooten, die mij en mijne mede
reiziger» naar de overzgde der Zuiderzee zon
brengen.
't Wt» daaga te voren storm geweeat en de
was blijkbaar nog niet gekalmeerd Op
achterdek gezeten, waa het gedurende
den overtocht een afwisselend op en neer
gaandan verhief zich de voorateven tegen
de golven en even da»me daalde hg weer,
al» was het om den passagiers op het achter
dek over de kajuit heen eens een kgkje naar
voren to geven.
Niet onbehagelijk kon Ik het vinden, e' was
de deining voor enkele mijr.er medereiziger»
jai»t zwak genoeg om hen te vrijwaren
voor zeeziekte. De korte duur van het
rei»je maakte, dat allen voor onaangename
gewaarwordingen werden gespaard.
't Is niet onaardig, too'n zeereisje; nu eens
psaseerdeo wg eene stoomboot en dan weer
waren het een paar v'sschersschulten, een
vlocht meeuwen of de atoompont, die de
belangstelling tot zioh trokken. Dit alles
werd tot een harmonisch geheel van schoon
heid gevormd, wanneer de zon zoo nu en dan
hare stralen door de wolken wierp- Hoe
fraai was dan die kiemen rijkdom Nu eens
waa h6t de onmiddellijke nabgheid en even
daarna de wegdeinende Hollandiche knst,
of voor on» aan den gezichtaeinder de
hoogten van Gaasterland, die schitterden in
zonnegloed.
Meer en meer naderden wij de Frleeche
kust, zoodat wg, na een uur gevaren te heb
ben, de stille, maar ruime haven van Stavoren
binnenstoomden.
Van de boot af overstappen in een gereed-
staanden trein waa het werk van een oogenblik,
en na niet lang gewacht te hebben, zette hij
zich in beweging. Weldra ging het vliegens
vlug de vlakten van Friesland over.
Zooais het mg meermalen was voorgekomen
bg het doorsporen dezer streek, was het ook
nu: er bekroop mg een gevoel van verlaten
heid bg het aanschouwen v»n die akelig kale
en boomlooze vlakte. Groote koppel» koelen
ber aasden het met slooten en greppels door
sneden terrein. waarop zoo hier en
daar eene groote boerderg met typisch
uitstekende kap. Deze eentonigheid huurde
tot bgna IJlst, waar het landschap wat
levendiger werd. Langs de wegen boom aan
plantingen en om de woningen wat opgaand
hout. Dit ging zoo voort tot Sneek, alwaar
ik uit den trein stapte, om verder gebruik
te maken van de stoomtram via Bolsward
naar Klmswerd. Na een klein half uurtje
oponthoud vervolgde ik mgce reis, en ik
moet bekennen dat de stoomtram, voor
iemand die de streek goed wil bezien, eene
uitnemende gelegenheid Is om mtê te reizen.
De weg ging al kronkelend door eene vrucht
bare weidestreek, waar zoo hier en daar
een soms zoo aardig tusschen de boomen
verscholen kerktorentje het vlakke van het
landschap wat brak. Zoo hier en daar,
merkte ik reeds op, want voor een Noord-
Hollander is het wel een vreemd gezicht, dat
ieder plaatsje, zelfs de allerkleinsten, de
bezitster Is van een zoodanig teeken van
tegenwoord*gen of vroegereo godsdienstzin.
Nadat wg de niet-onaardige dorpen IJs-
brechtam en Ngland voor bg waven, arriveer
den wg spoedig te Bolsward. Het nette eh
vriendelijke landstadje maakte op mg esn
guostlgen indrnk, waar de flinke zuivelschool
ook wei het hare toe bgdroeg. Wgi de tram
even halt hield, maakte ik van de gelegen
heid gebruik om naar het andere eind der
stad te wandelen, om daar weer op te stap
pen. Op mgue wandeling had ik gelegen
heid, om de eeuwenoude antieke Broerekark
en het prachtige stadhuis te bezien. Bg het
veriaten van het stadje passeerden wg de
kolossale fabriek Hoilatsdia, voor melkproduc-
Ho man
van
FRANS ROSEN.
Berties vader was na een langdurig ljjden,
waarover de jongen niet precies uitkomst
wist te geven, gestorven, en zgn moeder
had zich met al haar kinderen nit de
groote stad waar haar overleden man
een militaire positie had hekleed, op
een landgoed teruggetrokken Dit lag niet
zoo heel ver van dat van Her rik Gehrts af.
Zoo kwamen de ouders van beide knapen
met elkaar iu kennis.
Lisa Behren bezocht Jesta Gehrts en
sprak dadeljjk zeer hartelijk en verheugd
over de vriendschap van de beide zoons,
van welke vriendschap, als de jongens op
ouderen leeftijd buren geworden waren, veel
vreugde en zegen als vrucht bon komen.
Jesta voelde zich gestreeld, dat Bertie
zooveel scheen te hechten aan de vriendschap
van haar zoon. Zjj was reeds te voren met
den vreemden knaap ingenomen, omdat hg,
zooals het scheen, vriendelijk over Rik ge
schreven bad Zg wist het immers wel
men moest haar zoon maar begrijpen om
hem lief te hebbenslechts lief hebben, om
hem te begrijpen
Henrik dacht bg zichzelfals Bertie
Behren werkelijk vriendschap sluit met
Rik, dan zal hg ook niet veel te beteekenen
de weDÏJrt i,"*" v#el ^dragen
b,t «ad|e' SU'VA0 !Udie Toec
b«t landschap mee, 17°°^ 0 W4ren' w«d
grasland weer M K?'vrn&, to maakte het
Voorbg Wiïm-irganm8^ plaats voor bouwland,
oneffener en kroep. hTt'f bet landschap r.og
overhand git V?*?1*** *eheai da
,wsar het terrein%iakke. r,™0 voort
bouwland wee,- mwr w«M ho«vee!beJd
grasland. Werd vervangen door
verbonw^er^w^op biTond bier aard.ppeien
Voor den «rfngewödi? w V0""6 kerfje,,
«een idéé van K'f dit
vernam ik ev r.w6| dl» 5 caltnar Later
van den grand d deondoor latend held
Peie wel noodzakelgk maakte 'v grep"
bouw werden de akk«r.l?r..A Voor P*"-
dat men daarbij nf.-breedergemaakt, om-
vreeed w„ ?r, het wat« be-
!»og, of ik bereikte duurde het niet
doel mgner rah voor
derij Na «ankomsf uikl^ S2*"1 boer"
mfddagmaa', om om Si wy het
E. Weetra t- K?? Le taar den beer
boerderg te be 'iet^BH h° - dieoa k°loeiale
Poetma'a e:f nemenJh V0flatea 7an vriend
h^erichten bierkelder in 7°g 6Vïn dea 80ed
dl. ut gezegd, dat hier m t ^en8c onwi en het
tlicheu zin was gehair'elH A?° mee*! prac"
eene echt plat Friesoh" te" h 'd kwam om
Hoewel ik niet ta fit °°rea ,pre*yn'
geheel te volgen kon ik °et ***Prek
«taan om dr£d er JVai V0r"
te T.tW. D, kitokl kJLX™'b"«S
decwiardig de „Jh ,d JJJ
evenwel geenszins de bedoelir,gomden 7ha
te verpraten. De Heer Ww! ad
voor om flkraf /io k j atelde daarom
voor, om ear«t de boerderri even te ba/ten «n
g wg bezichtigden het eerst den koestel
wi l voorzien van schoon driuk-
water, wgl op eiken stal een Dutie wa«
gemetseld, waarin door eene buis van nit
de overdekte goot het water werd aangevoerd
regel kan ^-7 Mn K°®den maat-
regei kan worden genoemd. De geheels
stalinrichting was uiterst solide, zonder eenV
E? 7fn onnoodlge pronkergen en bovenal
hoogst zlndelgk, zoodat ze de zoo hoo-
geprezen Hollandsche zlndelgkheld alle eer
zou heDbea aangedaan.
Na deze inspectie nam ik afscheid van de
hnisgenooten van den heer Westia en
bestegen wg bet rgtnig, om, „a eeV e'indje
a «eedgk naar Harüngen te hebben
gereden, een zywag in te slaan en even halt
w houden aan de boerderg van den onden
2'/ i«h° ?i H,lSr werd een «eer goede"
2 li Jarige stier bezien, waarna wn od het
dorp Kimswerd aanreden Aldaar aangekomen,
Sr K Haw°m- °°k PW r*tai* aaar d*n
neer H. Westra te gaan. Dit ging even
a,et «emakkelgk, want door de vele
regens was de landweg al bizonder drassig
geworden, zoodat ultkgken de boodschap wa,
g0oot dat w3 mochten
smaken bg het aanschouwen van des Hlaren
estra s prima fokschapen. Het was eena
collectie, die voor een schapenfokker z^er
bezienswaardig genoemd kan worden. Oage
veer dertig gekruiste en volbloed Linoofn-
sohapen met een prima volbloed Linooln
ïókmllh^f ?Tg racht' De re*ultaten der
fokmethode deden zien, wat op dit gebied
v^rf° de trTWg eD teeltkeQi wordel
verfcregen, wgl zoowel een goad vlsesoh- als
wolschaap werd gefokt.
Van den heer Westra vernam ik, wat sr
alzoo op het gebied der «chapenfokkein n 1
door invoerlug vau Engel.che rammen, is
g®faaa, 'n Friesland, en niet onbelaugrgk
acht ik het, om daarvan melding te maker
Voor eanige jaren werd er in een der af-
deelingec der Friesohe Maatschappg van Land
bouw op geweien, dat er wel veel werd ge-
Offerd voor de rund veeteelt en paardenfokkerij,
doch dat de sonapen- en varkens.okkerg teti.
stiefmoederlijk werden bedeeld. Naar aanlei
ding van deze in het midden gebrachte rede-
gja*. k-.« d. F.,„cke
Landbouw er .oe,om zoowel voor sch-per, a's
voor varkens eene commissie te benoemen, die
zich onledig »on houden met nu te gaan
welke middelen konden worden aaegewer.d'
om verbetering r« brengen. g nd
De commi.slSn bestonden ieder uit drie leden
k.'ÏS.' d" d. „rb,t„ing V.D
oet (chvpenrae werd eerat eens nagegaan welk
voor Friesland hst beate wefd geTchf
HoH r werd Mne r*'« ftemaakt door Noord
Hollend en Groningen, waar men ging bezien,
7at.rrJp .het «eb,sd d« schapecfokkerg ge-
aan werd- De opgedane ervaring leerde
wel goede anderhalfjsrlge schapen
voor export werden gefokt, maa^r geen ff
gere. De commlealVeden meenden beter
te doen om te trachten schapen te fokken
die reeds in het eerste levensjaar als geschikt
Sbïkït1"3 "nk m8rkt k0flda" worden
al<rt van het onderzoek en de gehou-
deu brsprekicgen wan, dat door tuasch- nkomet
i r M* s#nm. de oommissie ult-
ken nit Rge vcrden botrok
ut Eagelacd. Deta rAtnmeo werdeii
WL^de" dBl Fr,eache M" JhapJg
P£) VA ht t6gen
i per stuk. Aangemoedigd door h-.-
suoces, begaf de commisaie zich hot daarop
famrn.2 8anetlK «ovolg, dat deze
th^ h pW, "nk opbrachten. En
atn l planEen ott stamboek
Zn lLjl?g8D T! tQi7er Ltnoolnschapen,
een verac^gnsei dat er op wfig' dat
dMScomm°iïsri0htiDg' dalk de bemoeUa^">
der commissie, opgang begint te maken.
Na deze inlichtingen te hebben gekregen
gastheer en keerden naar het dorp terug.
Wordt vervolgd. G. NOBEL
Bg de algemeene beraadslagingen over de
'n de Tweede Kamer
gehouden, relde Minister Veegens in de ver
gadering van 8 Dcc. over bovenstaand onder-
S re/.lln V° geDde »°7ar den inhoud
fgelicKL ware ,en debat thans zeker
gaan H °ZP daarb® mÖa elgeu weg te
de int.» W*u ook bii nadere studie
mn al voorko.mt' ,n de hoop, dat de Kamer
- h daar°P "1 kunnen volgen. Het geldt hier
toch, evenals bg andere onderwerpen, die aan
tarnnwH8 DePart,,nient zijn toever-
i a ermlE8t, ®®ce PartS«ak- maar een
ngif^D V0lkabeIaE« Sl^ht. zou ik,
.Z„ i gi,T dMe *aak> "an deQ ge-
achten afgevaardigde uit Amsterdam UI nog
wel wenschen te vragen, hoe hg er aan komt,
dat volgens mededeling der Regeering het
pensioen van de arbeiders grootendeels
n i zelf Ml m°eten worden be
taald. De Regeering beeft alleen verklaard,
dat, naar hare meening. eene invaliditeit*- en
ouderdomsverzekering zonder bgdiagen van
de arbeiders «elf, voor verwezenlgkiDg niet
i« bwrsWara wu°°rd Kr°otendeele
hier door den geachten afgevaardigde ze'f
zeer ten onrechte tusschengevoegd."
Omtrent een belaugrgk hoofdbeginsel, dat
In de van dezen Minister te verwachten rege-
Ung der ouderdoms- en invaliditeitsverzeke
ring toepassing zal vinden, bevatten boven
aangehaalde woorden eene zoo duidelgk moge
igke verklaring: ook de verzekerden zeiven
■allen voor het hun toe te kennen ouderdoms-
of invaliditeitspensioen moeten bydragen. Dat
ook van Staat en werkgevers daarvoor by-
dragen zullen worden gevorderd, spreekt zoo
vanzelf, dat het ook «onder uitdrukkelgke ver-
trfn 1-ff T""Sda' ala in d« bedoeling des
Ministers liggende, mag worden ar.«genomen.
En tegenover de oud-liberalen èa tegen
over de sociaal-democraten wordt aldus het
standpunt gehandhaafd, dat van da drie be
langhebbenden bg het tot-stand komen der
ouderdoms- en invalidlteits-verzekerlng n.1. de
gemeenschap, door den Staat veriegenwoor-
d gd, de werkgever, en de arbeider, de kosten
n Vk.nau?r,.Ag mofen g®'orde.d worden.
De bliigkheid van dat standpunt springt in
het ocg, wanneer men het belaDg van elk der
drie genoemde belanghebbenden nader be-
8CÖOU Wt.
Voor de gemeenschap is een tevreden, voor
de toekomst vetzekerde, aan hare instellingen
verkuochte, door den band van rechten en
verplichtingen aan haar gehechte arbeider een
ievensvooi w.arde. Veel van hem verlangend
moet «g hem ook veel geven en wel niet
d.® ba?oh8rm,ng de« rechts en persoon-
ïgke vrgheld, maar ook ateun ter verkrflging
van de levensvoorwaarden, zonder welke van
hebben. Hg hield zich dus zeer terug
getrokken tegenover de toekomstplannen
van de bezoekster.
Daarbij keek hg de moeder van dien
onbekenden knaap eens aan. Zjj was diep
in het zwart, slank en fijn, maar gezond
van ljjf en ziel De/a opmerking drong
zich met ontwijfelbare zekerheid aan hem
op. Hare oogen waren zoo helder, dat
men haar als 't ware vierkant in het hart
keek. Daarbjj had ze de houding eener
prinses en de zachte beminnelijkheid van
een meisje.
Den ganschen dag bleven die heldere
oogen en die zachte stem hem bjj. Hij
was toch begeerig, den zoon van deze vrouw
eens te zien Veel omgang kwam er evenwel
niet uit deze nieuwe kennismaking voort.
Mevrouw Von Behren was in den rouw en
de Gehrts' waren het uitgaan niet gewoon.
Daarna kwam de zomervhbantie en daar
mee ook Rik. Hjj vertelde zjjn moeder
veel van zjjn jongen vriend en sprak den
wensch uit, hem eens te bezoeken.
Lisa Behren voorkwam dezen wensch
met een uitnoodiging voor Henrik en Jesta
en alle kinderen.
Op een wonderschoonen zomernamiddag
gingen zjj allen heen. De weg ging in
hoofdzaak door het bosch, waar de vogels
zongen en alles leven en heerljjkheid
ademde.
Henrik Gehrts hield zelf de teugels Hjj
was in een vrooljjke, opgewekte stemming
en floot een oud wijsje. Die nieuwe
kennissen beloofden hem als 't ware vreugde.
Jesta was een weinig zenuwachtig Zjj
monsterde haar kinderen, ot ze wel een
goeden indruk zouden maken de dochters
in haar nette jurkjes, maar vooral Rik
hem sreen tevredenheid met zijn lot te verwach
ten is- Dat die steun niet enkel bestaan kan in
het van staatswege openen dor gelegenheid
tot het door eigen middelen veriirggen van
eene verzekerde toekomst, heeft de ervaring
voldoende geleerd.
Niet minder groot la het belang der werk
gevers bg het tot-stand-komen van dezen
soc alen maatregel, maar op hen rust ten deze
een even groote verplichting. Onhoudbaar is
de toestand, dat de oud-geworden of vroeg
versleten arbeider, wiens werkkracht geen loon
meer waard ia, alleen var de liefdadigheid cf
het plichtsgevoel der zgnen hulp kan ver
wachten.
Het bedrgf, waaraan hg zgee beste
jaren heeft gegeven, tot welks bloei
zgne krachten zgn gebruikt, behoort niet on
verschillig te blijven voor sgn lot na het einde
der jaren van arbeid En deze verplichting,
door vele ondernemers gevoeld, door som
migen daadwerke'gk verrold, kan toch eerst,
door den wetgever opgelegd en geregeld, tot
volledige handhaving geraken.
Eicde'yk de arbeidersklasse; niet grooten
deels, maar zeker mede behoort «y de kosten
harer toskomztverzekerir.g te drsg?c, wat wol
opme-ke'ijk, m ar onlargs de bladen berichtten,
ook do Fransohe eoclalisteuleidsr Janrès heeft
betoogd. Niet alleen de onuitvoerbaarheid,
blykenr boven aangehaalde uitlating dee Mi
nisters, ven eene verzekering zonder bydragen
der arbeiders, stelt aan hen den eisch zich daar
voor een persooniyk offer te getroosten, masr,
ook kun gevoel vau eigenwaarde en zelfstan
digheid moet hen daartoe bereid doon zyo.
Hopen wg dat de wensch, door den Minister
geuit, dat de Kamer hem zal willen volgen
op den weg, dien hg ter behartiging van dit
gewlohtig volksbelang zal kiezen, in vervul
ling moge gaan. V. D.
XXV.
Nieuwjaarsdag
Veel heel en zegen in 't nieuwe jaar, roe
pen vrienden en bekenden elkaar op den
eersten dag van 't jaar toe en ook wg znllen
niet schterbiyven en wenschen onzen talrgken
lezeressen en lezers allen voorspoed en gelnk
toe, die 1906 heD schenken kaD. De Nieuw
jaarsdag is de dag van 't feliciteeren, en
t uitgaan. Het is een nienwe stap In 't leven.
Evenals bg den onden man in zgn laatste
levensdagen de tred niet meer veerkrachtig
is, zoo sleept ook het onde jaar dreinend en
Boffend zijn bestaan voort, 't Was overal stil
en droog en «aaiDoch zie, nauwelijks
is Nieuwjaar in 't land, of overal klinkt het
't Is vandaag de eerste dag,
Komt, laten wg vrcolgk wezen.
Op dezen deg moet ieder er op nit. üit om
te feliciteeren de ondergeschikten hun pa
troons of ohefs, die door een doncenr de aan
blik van 't nienwe jaar voor de minder met
aardsche goederen bedeelden eenigszins ver-
vroolgkende kinderen, die ooms en tantes en
wat dies meer zg sfloopen om zich aan cho
colademelk met beschuitjes te goed te doen,
een traditie, die echter het meeat onder de
kleine burgerklasse bigft voortleven.
Nieuwjaarsavond bigft de meest offioieele
schonwbnrgavond van 't jaar. Het Neder-
landsch Tooneel, dat dan volgens een goed
gebruik „Ggsbregcht van Aemstel", het be
kende treurspel vau Joost van den Vondel,
opvoert, gevolgd door de „Bruiloft van Klo
ris en Roosje waarin Thomasvaer en Pie
ternel denNienwjaarswensch uitspreken, maakt
dan reuzenzaken. De Stadsschouwburg was
een week vóór tyd uitverkocht, wat niet al
te vaak In het jaar zal geschieden. Daar kan
men zich dan ook laven aan de bron van
tale-schoonheid, en is het
„Vaarwel, mijn Amstelstad,
„Verwacht een ander Heer!"
waarbij dan groote en kleine kinderen weer
vervroolykt worden door ouderweteche vrien-
deiyke deuntje* ale
„Dan komt de notaris, die 't huwelgk sluit
„En dan is het vrgen gedaan,"
waaraan het Zangspel Kloris en Roosje zoo
rgk is.
De Stadsschouwburg waa dit keer ook de
eenige waar een wensch werd oitgesproken.
De vorige jaren bewerkte de heer Bigot
er ook een voor de Ned. Tooneelvereeniging.
Dooh „Op hoop van Zegen", dat op Nieuw
jaarsdag door dit gezelschap werd opgevoerd,
vulde biykbaar voldoende den avond. En ook
deze schouwburg was geheel gevold, wat mg
voor het wakkere gezelschap van harte ge
noegen deed' Want ondanks het vele schoons,
dat dit gezelschap in den loop dar tgden
hëeft gegeven, ondanks de modelopvoeringen,
ondank* de onovertroffen wijze, waarop het
de vaan der knnst heeft hooggehouden, zgn de
drie laatste stukken van het repertoire op de
onbarmhartlgste wgze uitgekleed.
En door wie Door critici, wier bevoegd
heid boven twyfel verheven is
Ik las dezer dagen een stokje in het
Haagsohe blad „De Avondpoat", waarin van
een criticus werd getuigd„Met onvolprezen
gver tn bekwaamheid heeft hg die taak rnim 16
jaar verrichtliefde voor de muziek bestuurde
Immer zgn pen, waarbg hg zich nimmer van
den rechten weg der eerlgkheia liet afbrengen
door vóór- of tegeningenomenheld met per
sonen of richtingen. Had hg wat aan te
marken, dan geschiedde dat slcyd in wei
willenden vormgrof was lijn critiek nooit,
wei-overwogen altyd, en bondig daarbg."
Ook in de hoofdstad hebben wg nog enkele
critici, vooral de onderen, zooals de heeren
Roseing en Kalff, die steeds fijn gentleman
biyven zelfs als zg afbreken. Hoe scherp
steekt daarbg de houding der jongeren ef.
Bgv. de wgee, waarop de heei G. van Liasa
vau 't Handelsblad critiek uitoefent I En
waaraan ontleent hg zgn bevoegdheid?: aan
een door hem onder peendoniem geschreven
toooeelspel, dat als een baksteen is gevallen
Doch wat het meest de aandacht trekt, is
niet zoo zeer het oordeel zelf els wel de
wgze waarop het wordt uitgesproken. De
knnst om zondsr noodzaak te krenken, harde
dingen te zeggen, hebben vele jongeren zich
niet eigen gemaakt. Het beleedlgen, zonder
iete te betoogen, fs daarentegen voor sommi
gen mode geworden.
En hierbg kannen wg niet nalaten even
te verwgzen naar de eigenaardige causerieën
van „Uiltje" in de Telegraaf. De „Uiltjes"
a orden volgens de algemeene meenfng (wet
tig bewezen Ie het wel niet, maar ik zon
toch haast durven schrgven dat het zeker is)
geschreven door den telegrafist Blok en
den assuradeur Orobio de Castro. Daar eerst
genoemde als telegrafist verboden was ge
worden voor de pere te werken zoo zegt
men moest hg een pseudoniem kiezen en
dat streng handhaven.
De „Uiltjes" zgn geworden een reeks van
persoonlgkheden nit een zeer klein wereldje.
Hebben Heyermane, Róssing, Lion van Lier,
Frank Troéder. Hlrscb, Boedels, Siedenburg,
De Hoedt, Gorter, Htnning, Alex Benno an
nog een stnk of wat een beurt gehad, dan
begint het lgstje weer van voren af aan.
Begrijpelijk Is het, dat de tooneel-directenr
Frank, die een paar maal door Uiltje waa
beleedigd, den heer Blok op straat een
llchamelgke afstraffing toediende, waardoor
de heer Frank een kleine geldboete moest
betalen. Doch onbegrypelgk is het, dat men
onder deze omstandigheden den medewerker
Uiltje nog over den heer Frank laat recen
seerde, daar onpartydlgheld het eerst
noodige voor den crlticns toch bgna
bovenmenschelgk zou zgn. Nog onaangena
mer voor hen die het peil der pers boog
willen honden doet de „zeer beschaafde"
nit val aan, tegen de antenrs der Revne „De
Ware Jacob". Vooral voor hen, die weten, dat
een der schrnvers in zgn kwaliteit als joar-
nalist „Uiltje eert danig de les gelezen
heeft over «yn goede peremsnieren, in rasn
het zinspelen op een lichamelgk gebrek van
een collega.
Toen de antenrs deze week aan de Tele
graaf een ingezonden stak zonden, waarin op
een aantal feitelgke onwaarheden nit het
Uiltjes verslag werd gewezen, weigerde de
hoofdredactie de opname. Vermoedeiyk zal
na de Telegraaf wegens smaadschrift worden
vervolgd.
Niet erg bescheiden.
Ten nadeele van den magazgnhouder A. G-,
op den Dam te MIDDELBURG, zga
tusschen Zaterdag en Dinsdag, terwgl de
bewoners nitstedig waren, ongeveer eau
duizendtal parapluies, parasols en wandel
stokken ontvreemd.
De dieven, vermoedelgk drie personen,
moeten door middel van een stnk geer, het
kelderlaik hebben weten te verbreken, en
zich aldus toegang tot het magazgn hebben
verschaft.
Zg hebben zich de bette paraplnies en
parasols egden toegeëigend, op den
goeden afloop van hnn onderneming een
glaasje gedronken, een kistje sigaren van
den bewoner te voorschyn gehaald en op de
tafel gezet en er een echt „onder-onsje" van
gemaakt
(M. Ct.)
De oprechte Haarlemsche
Courant.
Op 8 Januari e k. zal het 260 jaren zgn ge
leden sedert Abraham Cssteleyn te Haarlem
het eerste nummer uitgaf van de „Weecke-
lycke Courant van Enropa", die eiken Zater
dag verscheen, en waarbg hg van 18 Juni af
een Dinedag-nammer voegde onder den nat m
van „Haerlemn Courant", vóór welken m-.am
(tevens voor belde weeknnmmert) in 1664 het
woord „Oprechte" werd geplaatst. In 1787
ging de oonrant over op Izaac en Johannes
Enschedé Met 1847 werd zg een dagblad.
In de Stads-editie van heden begint mr-Joh.
Enschedé een reeks van losse aanteekeningen
over de geschiedenis der courant Daaraan zgn
bovenstaande voorname dagteekeningen van
haar leven ontleend.
in zgn linnen blouse met een rooden kraag.
Qg was bg haar in alles toch de hoofdzaak.
Lisa Bebren's tuin en huis lagen in den
schooDËten zonnesclign. Groote linden-
boomen stonden voor het huis en legden
het in koele schaduw.
In deze schaduw stond Lisa Behress
smalle, donkere gestalte, omgeven door haar
vier kinderen. Fen klein vgijarig meisje
zat op de bovenste trede van de steenen
trap. Twee oudere jongens stonden achter
haar Met het hooid omhoog, naast zgn
moeder, hali vertrouwelijk tegen haar aan
geleund dat moest Bertie zgn. Henrik
nam hem vlug op Hg ondervond iets
vreemds, waarover hg het zoo spoedig niet
met zichzelf eens kon worden. Het leek
wel een plotseling stekende pijn.
Toen hield het rgtuig stil Den kleinen
Rik bekeek Lisa Behren met groote belang
stelling. Zg hield zgn band een poos in
de hare, en haar oogen rustten op zgn
gelaat, als zocht ze daar wat. Enkele
seconden vergat zg de anderen.
Dat was hg dus Merkwaardig, hoe
weinig hg van zgn vader had. Zg was
teleurgesteld. Zg had zich een andere
voorstelling gemaakt van den vriend van
haar zoon.
Daarna legde zg haar hand op den
schouder van Bertie.
„Dit is mgu oudste," zeide zg en haar
gelaat was als een zonnestraal. Zg had
alle reden om trotsch op baar jongen te
zga.
Henrik kreeg den jongen, die daar zoo
flink tegenover hem stond en zgn grgze
oogen zoo trouwhartig tot hem opsloeg, in
het eerste oogenblik lief, met een sterk,
verlangend gevoel, als zag hjj in hem het
geluk, dat hem ontzegd gebleven was.
Hoe verkwikkend moest het zgn, zhlk
een zoon te hebben.
Gedurende de volgende uren bleef hg
verstrooid. Steeds weer volgden zijn blikken
de belde knapen en zgn hart maakte steeds
vergelijkingen, die hem bedroeid en onte
vreden maakten. De beide vrouwen spraken
over hare kinderen. Het was voor hem
zoo pijnlgk om aan te hooren, hoe Jesta
baar Rik opkamde en loofde, als moest zjj
een ongunstigen indruk uitwissen, waaraan
zgzelve toch zeker niet geloofde. Hjj
schaamde zich. Maar het zou de zaak nog
maar meer opvallend hebben gemaakt, als hjj
haar had tegengesproken.
Hjj zag, dat Lisa Behren opmerkzaam
toeluisterde. Het scheen hem toe, alsof zjj
alle moeite deed, Jesta's woorden te ge-
looven.
Over Bertie zeide zjj niets Waartoe
ook Die sprak immers voor zichzelf 1
Maar later, toen zjj samen in den tuin
zaten en aardbeien aten, en de kinderen
heel vertrouwelijk met elkaar waren,bemerkte
Henrik, hoe Lisa's oogen steeds weer Ruth
zochten en deze met stjjgend welgevallen
gadesloegen. Dat was een zoete schadeloos
stelling voor Henriks vaderhart. Ruth zag
er ook bepaald zeer bekoorljjk uit. Zjj was
zoo bescheiden en voorkomend, zoo harteljjk
bljjde met de jongere kinderen. Hjj had
Lisa Behren de hand wel kunnen kussen
voor deze goedkeurende blikken, en toen
het jonge volkje zich weer verwjjderd
had, gaf Lisa Behren aan haar indrukken
luoht.
„Wat hebt ge een lieve dochter I" zeide
zjj. „Dat moet een hemelsch geschenk
voor een moeder zjjn."
Henrik lachte. „Waarom ook niet voor
den vader?" meende hg.
Lisa Behren kon zich niet recht ver
klaren.
„Ik weet niet misschien vergis ik
me mij schjjnt het toe, dat de dochters
meer bjj de moeder hooren, en de zoons
bjj den vader."
„Bjj ons is dat anders," sprak Jesta
daartasschen en haar stem klonk hard.
„Ruth is de verklaarde lieveling van mjjn
man, terwjjl hjj zich om Rik heel weinig
bekommert".
Lisa Behren keek verbaasd op. Zjj was
onaangenaam getroffen door deze woorden,
maar meer nog door den toon, waarop zjj
gezegd waren.
Zjj was getroffen door den vjjandeljjken
trek, die er om Jesta's mond lag. Zjj keek
in de donkere schaduwen van dit huwelgk
en zjj geloofde te begrjjpen. Henrik
zeide evenwel op zjjn kalme manier
„Mevrouw von Behren kan eigenljjk niet
begrjjpen, wat ge daarmed bedoelt, Jesta.
Zulke intieme familie-aangolegenheden,
kunnen alleen door de familieleden zelf
verstaan worden. Voor andere menschen
zjjn ze raadselachtig".
Jesta's gelaat werd nog vjjandiger. Zjj
vermeden het nu alle drie, om over de
kinderen te praten.
Op de reis naar huis was Jesta uit
haar humeur en stil. Ruth was beter be
vallen dan Rik, dat kon zg onmogelijk
verdragen. Dat vergaf zjj Lisa Behren
nooit.
Toen Ruth begon met opgewonden en
begeesterd over Bertie te spreken, viel
Jesta haar scherp in de rede„Ik vind
niets bjjzonders aan dien jongen. Hjj heeft
