Stip Cont.
HENRIK GEHRTS.
Mededeelingen
Cit den Sittardsehen Gemeenteraad.
Zondag 1 April '06.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
Doos
ALFRED HEDENSTJERNA.
Gelokkig eg. voor wie da «trgd om het
dagelgkach brood het iwmrit Is In den voor
middag van het leven Want, het dan goed
hebben, elch misschien in overvloed te knn-
ren baden en dan in den avond des levens
de wolken boven te slen samenpakken en te
moeten zien, hoe het eigen hnls verwoest
wordt en hoe elke komende dag in een drei
gend spook verandert, dat is voorwaar een
hard lot.
Zx> ging het den Süidins. De heer Süa-
din, of liever „baas" Süadin, sooals de boeren
nit den omtrek hem noemden, wanneer hg
taken mat hen deed, had tamelijk lang het
hoofd boven weten te honden- Meermalen
werden eeee bezending Zweedsch hoornvee
en allerlei landbouwwerktuigen op de En-
gelsche markt met wicst van de hand ge
el «ai, en dan was de portefeuille vol en
glansde het gezicht van den baas. Dlkwgls
ook ging het slecht, en dan was het nood
•akelgk, self het werk weer met frissche
krachten aan te grijpen. Masr op het laatet
waren de omstandigheden dermate ln de wsr,
dat de mine onafwendbaar voor de denr
•tond, en baas Sündln gevoelde, dat er voor
hem nooit weer betere tgden tonden aan
breken.
Op zekeren dag zat men in het hnls, dat
spoedig niet meer het eigendom zon zijn van
de Sfiadlna, te ontbgten. Vader was stil, o zoo
stil, en zgn oogen stonden droevig, als hg
een blik wierp op z^jn drie zoons.
Toen het ontbjjt was afgeloopen, kuchte hg
eens en speelde zenuwachtig met zgn mes.
De moeder hield hsar schort voor de oogen
en verliet de kamer.
„JoDgens het Is met mg gedaan telde
baas StUdin. „Wat er van mg en moeder
worden zal, ik weet het nietmaar dit is
seker: ik kan jelni onmogelgk langer de
school laten bezoeken, 't I» wel jammer.
Twee van Jelui zitten nn al In de tweede, en
de andere in de derde kies van de Litgniche
school Het is wel hard, dat jelni je het
atndesren nit het hoofd moet zetten. Maar
het la noodig, dat Je een beroep kiest, waar
door je zoo spoedig mogelijk in je eigen on
derhond kant voorzien. Wjj tallen die zaak
samen overleggen. Ik wil ook mijne tooge
naamde onde vrienden opzoeken, en hem
vragen, jelui wat voort te helpen, dezelfde
vrienden, die mg in dezen moeligken
tgd voor het hoefd hebben gestooten.
Weigeren ze ook, jelni te helpen och,
bette jongens, ln znlke omstandigheden,
waarin ik nn verkeer, komt het cp een ver
nedering meer of minder niet aan
De knapen verbleekten en het begon ver-
radeiljjfc te trekken om de mondhoeken van
den jongste. Maar toen hjj zag hoe de ondate
brceier met op elkander geklemde lippen den
vader op den achonder klopte, vermande hg
zich. De knapen gingen de denr nit en
kwamen eerst tegen den avond terng.
„Wg zijn er al mee klaar, papa 1"
l)e onde man keek op.
„Wij hebben alle drie eene betrekking!"
De onde man keek zijne zoons aan, zonder
er iets van te begrjjpen.
„Ik heb b(j den landmeter Rlngman eene
aauatelllng gekregen. Vrjje koat en inwoning
en honderd kroneD salaris per jaar," zeide
de zestienjarige Axel.
„En Ernst en ik worden biljart marquenrs
In het hotel Svea," zelde Frans. „U behoeft
das voor ons bjj geen mensch aan te kloppen
en te bedelen, papa.
Het wat een harde strjjd tnsschen trots en
noodsakelgkheidmaar twee dagen daarna
stonden Ernst en Frans in de biljartzaal van
het hotel Srea en werden In de regelen van
het spel Ingewjjd.
Thn's zat de vader en hield zich met
wat handenarbald onledig, en de moeder
breide wolle doeken voor vgf kronen het
stak. Maar de handenarbeid nam veel tjjd
ln beslag en werd maar karig beloond, en
hst materiaal voor een doek kwam wel op
drie en een halve kroon.
De herfstatorm was over het hnls losge
barsten.
Het was Deoember. Helder scheen de win
terzon over de Selnestad en de wind deed de
wangen tintelen van ieder, die over da bou
levards zich spoedde. De heete kastanjes, die
op de hoeken der straten te koop werden
geboden, vonden goeden aftrek, en maar
neen, de verdere beschrijving zullen we
liever overlaten aan iemand, die Parijs beter
kent dan Ik. Langs den boulevard liep een
Roman
van
FRANS ROSEN.
81. o
Zjj liepen het pad op, want ook het stil
aitten beviel hem nietalsof de innerlgke
onrast eene afleiding ondervond door de
uitwendige beweging.
Als alles waar was, wat Hen rik vertelde,
ja, dan moest er voorzeker eene slechte
verandering bjj Rik hebben plaatsgevonden.
„Hjj heeit een stal- en vrouwenreek bjj
aich, die mjj walgt," zeide Henrik. Het
was hem eene weldaad, al deze gedachten
te kannen uitsprekenzjj smartten dan
niet meer aoo stekend, zoo onverdrageljjk.
„Hjj heeft democratische begrippen en ver
achtelijke, lage manieren. Het zon mjj niet
kunnen verwoederen,sda hjj bjj de anarchisten
ging in plaats van bjj de militairen. Ik weet
eigenljjk niet, wat hjj daar wil. De uiter-
Ijjke glans lokt hem aan, het gemakkelijke
leventje 1 Hjj ie immers veel te lat, om den
strijd met het leven op te nemen, waarin
hg naar zijn plannen den thuis behoort.
Het is alles onrjjp en erbarmelijk bjj hem.
Iedere flinke booswicht is achtenswaardiger
dan zulk een in-luie, ingebeelde fat".
Lisa probeerde in 't geheel niet hem
tegen te epreken, rg wist dat het een veel
gicotere weldaad vcor hem was, wanneer
ajj hem niet tegensprak. Maar ten slotte
jonge man met raaache schreden voorwaarta.
De hord en di jia wa'en ns..r de Pafgscte
mode, msn de nloode baard en de hooge,
fo'tche g-sialte weien op een noordelijke
afkomst. Plo aeilng acbjj-.t bg een echok van
tchrik te krijgen en begint hij de rnegen
dergenen, die voor hem loepen, te fix-eren.
Krachter.a de natuurwet vic he: dier.ijk mag
netiame maakt eene kleine bloemenverkoop
ster een kwart draal met het hoofd, noemt
den joDgen man hesl nauwk nrlg op met de
oogen, die het vronwelgt geslacht wa<r dit
noodig ia ook in het achtet hoefd her ft. en
maakt aich gereed, ala hg haar voorbjj zal
gaan. hem vrlendelgk toe te lachen.
Pardon, mademolaelle, ditmaal geldt het u
niet! Hg verslindt een paar fjrichgebonwde
hoeren met zgne blikken, verhaast zgne achte
den, loopt hen voorbg, keert zich daarna om.
kgkt hen vorschend In het gezicht, steekt
beide handen nit en roept:
„Ernst! Frans!"
Landmeten la eene Lntiige zaak, maar ten
eerste is bg ons te lande reeds al het land
opgemeten, en ten andere kan dit werk door
lederen fl nken jongen man worden gedaan,
die een paar goede boenen en een hoofd
heeft, dat altham een beetje helder 1*. Toen
Axel Ëüidln Indertgd meende op te merken,
dat hg niet alleen voor rechte Iguen en
mooie plattegronden, maar ook voor de
aohoonheid der natuur, de wolken aan den
hemel en het spel der golven een kenners
blik had, verwisselde hg met een goed
geweten de niveileeringtrumenten met het
penseel, reisde naar Psrgs ln plaats van naar
Stockholm, en begon er op loe te smeren,
zonder aan xgn landmeters'ximen te denken.
Hoe zonden tooh al die jonge schilder* de
middelen vinden, om aan den kost t* komen
Ja, wie zon dat weten
Men kan evengoed aan den leeuwerik
vragen, waar hg den avond doorbrengen zal,
of aan de match, waar zg morgen haar
middagmaal denkt te gebruiken I
Een bl'jartmarquenr, die de oogen open
hondt, krggt bnlt-n het groene laken nog
heel wat te zien. Ernst en Frana hadden op
die manier heel goedkoop geleerd, hoe het
ln een hotel van den eersten rang toegaat.
Zg hadden met armoede geworateld, maar
altgd in elk opzicht aollde geleefd, en steeds
ln hinderlaag gelegen om geene goede ge
legenheid ongebruikt voorbg te laten gaan'
Op het oogenbllk waren zg beiden ober-
kellner in een prachtig hotel In de wereld
stad, en nn, na acht lange jaren, stonden de
drie broeders weer bg elkander op het
trottoir, zooala vroeger In hnnne geboorte
plaats op dien morgen, toen de vader Beide
„Jelni moet naar een betrekking omzien,
die je zoo spoedig moge'gk in staat stelt in
je eigen onderhond te voorzien
Dat was een blgdschap en een gejnbel bg
het dineetje met tvgn en loskomende tongen.
En door het gaslicht, het gewirwar van
stemmen en den kristalklank der glazen
kwamen steeds krachtiger en levendiger
heel andere beelden hun voor den geest
twee grgse schedels boven gegroefde voor
hoofden, vier onde oogen boven ingevallen
wangen, en twee onde harten, die tot den
laatsten ademtocht voor hen zonden kloppen
„En ODze oude lui, Axsl
„Ja, nog altgd hetzelfde, toen Ik afreisde,
't Is werkeljjk een armzalig leven voor hen.
maar ze komen er toch Dog, God zg dank
Toen ik mgn eerste schllderg hier verkocht
had, heb ik hna twintig francs gezondeo.
Moeder schreef mg toen. dat vader ziek
geweest is. Zg zgn werkelgk te beklagen
Frana en Ernst verzonken in een nadenkend
zwggen. Ook zij hadden twintig francs ge
zonder, en dertig en veertig, terwgl zg
terzelfder tgd voor een gemaskerd bal zeventig
en voor een déjeuner in Saint Ciond vgf-en-
dertig francs hadden nltgegeven. Een daar
na nog eenmaal volle vgftig francs kortom,
vele zoons zonden op deze egcïitische wereld
niet - zooveel gedaan hebben als zg. Toch
scheen hun dit op dit oogenblik niet vol
doende en het lag hnn zwaar op het hart,
dat zg de angstige vraag„Zonden wg hen
dan nooit terugzien nooit beantwoord had
deD. Toen zg nn, ca zoo vele jsren, weer als
aan tafel thuis bg elkander zateD, kwamen
de beelden der onder* dnldelgker en levendiger
dan ooit te voren voor hnn geestesoog en zg
deden lange trekken nit hunne aigaretten.
„Die verweBtchte rook! Die bgt iemand
gewoon in de oogen I" zeide Ernst, terwgl hg
met den zakdoek over het gezicht wreef
Volle twee mlnnten sprak geen hnnner
een woord. Toen boog Frana zich naar voren
en speelde met den voet van zgn glas.
„Heb heb jelni geld, jongens
„O ja, hoeveel heb ja noodig?4
„Ongeveer evenveel als jelni, denk Ik. Het
Is vandaag de achttiende December. Zooien
we aan de ondelnl niet eens een gemeenschap-
pelgken Kerstbrief schrijden
Twee gespierde vnlsten drukten hem onder
de tafel zwggend de hand.
Twee trappen hoog iets ongehoords in
eene kleine etad in een der twee kleine,
op een achtertnin uitziende kamers zatsn op
Kerstavond papa en mama Sttndin. De onde
zeide zjj met zachte stem, waarin het
medeljjden sidderde „Uwe liefde zal hem
ten slotte nog redden."
„U «e liefde vroeg hjj bitter. „Hoe
bedoelt ge dat Jesta s Heide zal hem be
paald niet redden. En ik ik heb hem
in 't geheel niet lief."
„Toch wel, ge hebt hem lief. Anders
kou dat alles u onmogeljjk zulk een pjjn
doen."
Henrik steunde. Zjj had hem in de
ziel gegrepen. En deze greep was als een
meestoot.
„Het is mjjn vleesch en bloed," zeide
hjj. „En dat kan men nooit geheel en al
verloochenen. Dus kunt ge misschien wel
geljjk hebben."
In hun verder onderhoud bemerkte
Henrik, dat L:sa verstrooid en onrustig
was. Zjj draaide dikwjjls het hoofd om.
als zocht ze iemand zjj luisterde met een
half oor.
„Wacht ge op iemand?" vroeg hjj ein-
deljjk.
Op hetzelfde oogenblik stapte Bertieeen
boscbje om en zwaaide vrooljjk m6t den
hoed, toen hjj hen beiden ontdekte.
Lisa Behren keek beklemd tot Henrik
op, die den jongen man zwjjgend tegemoet
giog.Het deed hem zoo goed, dezen tnsschen
jongen te zien. dien jongen die zoo vrooljjk
lachte, wiens heldere oogen zoo moedig en
eerljjk de wereld in keken, wiens gacsche
persoonlijkheid zoo alles frischheid
en levenslust ademde. Het was als
een reinigend bad, na al die ellende van
de laatBte dagen.
Lisa Behren verstend de uitdrukking
op zjjn gelaat verkeerd.
„ik had u dit zoo gaarne bespaard."
man lag met een omslagdoek over zich op
de sof» hg had in den winter altijd heel
veel hinder van zgoe voeten en zgne
vrouw wei bezig met een kopje koffie te
zetten- E-avcudig, bgia «'moedig z»g bet er
bjj hen nit, maa' het was er holder en netjea
en het kram den binnentrede oden postbe
ambte dan ook ge-m oogeab'ik in de gedachte,
de pst op bet hoofd te houd-n.
„Ik heb hier een aangeteek?nden brief
voor o, mijnheer Sfi ïdln."
„Dat zal wel een vergissing zgn, Holmberg,"
zeide d« onde m»n kalm, „zeker voor esn
and*ren Süidlo."
„Heet n dan niet Johan Peter van nw
voornaam
„Ja, maar het zou toch merkwaardig zgn
Hij teskecde het ontvangittewjjs en brak
den brief met bevende handen open Een wis
sel vsn vijfhonderd francs lag er In, en het
schrijven, dat er bg w»s. geleek in niets op
de haastig geschreven brieven, die wel vrlen
delgk, maar tcch ook aoo niets beteekenend
waren eD die de soona gewoonlijk zonden.
Het was een brief, overvloeiende van liefde
en verlangen, en hij eindigde met de
belofce, dat zjj, zoo zjj het eenigesins konden
schikken, hnane ouders met het voorjaar
wilden komen bezoeken.
De onde wesnde en «treek met de verdroogde
hand liefkoozend over den brief.
„Wees toch kslm, vader; die opwinding
kon wel eens nadeeltg voor je zijn
„Met het voorjiar! Met het voorjisr Wan
neer ik het ook al niet meer beleef, dan heb
ik toch ten minste de zekerheid, dat de Jongens
naar hunne ouders verlangen
De moeder viel naest de sofa op de knieën
en verborg het grjjse hoofd In de plooien van
den onden slaaprok
De kaarsen brandden nit en het werd don
ker in de kamer. De Süidine merkten het
niet. De ventters der kerk werden helder
verlicht, en de klokkeo riepen de menschen
op tot de godsdienatoefenlng. De Sündins
konden aan die roepstem geen gevolg geven
maar too'n vrooljjk Kerstfeest hadden zjj niet
gehad sedert het allereerste In hnn eigen hnls
Twee dagen na Keistmi* werd er ln Hotel
Briatol te Parjjt een brief nit Zweden aan
den oberkellner afgegeven. Drie paar vochtige
oogen lazen dien telkens en telkens weer. Op
het achtste kantje stend„Zoo iets mag Je
niet weer doen, lieve jongens 1 Het zon vader
en mjj den dood kunnen dosn [N. R Crt.]
De Limburger Koerier geeft verslag van
eene vergadering van den gemeenteraad van
Slttard van 26 Maart. Wjj nemen daaruit hier
enkele gedeelten over.
Na voorlesing van de notulen der vorige
vergadering vraagt de voorzitter, of iemand
aanmerkingen heeft
Cö-vera. Die notulen die honden niet in,
begrjjpt n, wat er gezegd la. In de eerste
plaatsn hebt voor 't stemmen gesegd dst
u zich tot de Koningin zoudt wenden. Dat
staat niet er binnen.
Voorzitter. Dan zal dat aangevnld worden.
Cö.vers- Ja maar, er it nog meert Wij
waren in gesprek en toen aondt u gesegd
hebben, als ik niet bedaarde zoudt u mjj er
uit laten zetten. Ik zit hier In 't belang der
gemeente jtlaet met de vniet op tafel,] en
Voorzitter Weee n maar kslm
Cörvers (ttaat op en geeticnleert heftig).
Sist, ssst, ik heb gezegd dst ik hier ln 't
belsng der gemeente zit en dat wil Ik er
binnen hebben. Heb ik 't niet gezegd Mijn
heer Verheggen, wat zegt n
Verheggen. Ja, dat hebt n gezegd.
Cörvers. A la bonhenr. Zoo wil ik 't er
in hebben.
Voorzitter. Dan kunnen we wel een
stenograaf nemen, alt alles er letterljjk in
moet.
Cörvers. Wat stenograaf Allee moeter
ln. En als dat niet kan, dan maar niets.'
Vooraitter. 't Notnleeren Is om een over
zicht te geven
Cörvers. 't Zal er in.
Voorzitter. Enfin, alt 't gezegd (e, zal 't
er in: Maar ik kan allee geen jaar onthonden.
Cö vers. 't Heeft er althans in gestaan,
waarom Ie 't dan geschrapt? Als'c geen zaak
van belang ie wordt het er wjjd en breed In
gezet en nn dit wordt geschrapt. Waarom
is dat
Voorzitter. Ik zeg n allk kan 't geen
jaar onthonden.
i Cö vere. Ik wel, lk heb een goeie hier
(wjjse op zjjn voorhoofd) en ik zeg n maar,
't is maar goed dat Ik niet verstaan heb dat
u seldet, dat ik er alt moest als ik niet
bedaarde.... Ja, jaaa I dat zeg ik maart
Voorlezing wordt gedaan van het adres
vsn den Slagershond In eake het slachthuis.
Daarin wordt o a. medegedeeld, dat bjj een
volksstemming 767 menschen elch tegen een
slachthuis hebben verklsard en 20 er voor.
De voorzitter deelt mede dat er verscheidene
bjjlagen ego, nl- de inteekenljjsten.
De secretaris leest die voor, 't welk her-
haaideljjk aanleiding geeft tot aitbnndige
hilariteit onder het pnbllek.
8 wakhoven. Moeten die allemaal voorge-
fluisterde zg.
„Waarom Het is een weldaad," ant
woordde hg.
Intueschen hadden zg elkaar ontmoet.
Met de school was Bertie klaar. Zgn moe
der had hem op reis gezonden. Met den
jachttjjd was bg nu naar huis gekomen sn
vau den herfst zou hjj bjj zjjns vaders
regiment gaan dienen.
Dat alles vertelde hjj met kinderljjke
opgewektheid en de onbevangen levens
vreugde schitterde hem in de oogen.
Henrik Gehrts kon zich niet moe aan
hem kjjken. Hjj gunde Lisa Behren dit
geluk en toch maakte h6t hem treurig.
Hjj haalde diep en zwaar adem.
„Zoo heb ik mjj eens mjjn zoon gedroomd,"
zeide bjj voor zich heen.
Bertie keek hem getroffen asn. Uit een
niet heldere gevolgtrekking en gedachten-
verbinding vroeg hjj als vanzelf:
„Hebt u bericht van Rik
„Rik is thuis," antwoordde Lisa snel in
plaats van Henrik.
„Maar vraag er nu maar niet verder
naar,"
Een pauze volgde.
„Kan ik Rik bezoeken vroeg Bertie
schuchter en onschuldig.
„Neen, mjjn jongen," zeide Henrik met
droeven ernst „Laat dat liever. Hjj zal
zich jou niet waardig toonen en ge
behoeft hem in 't geheel niet te leeren
kennen, tenminste niet door mjj en in
mjjn huis."
Het wis winter.
In een groote stilte droomde het witte
landschep van de vreugde van den zomer.
Ook over Henxik's huis was stilte geko
lezen worden
Oörver». Zsier. Natuurlijk. Hier wjrdt wel
veel gelacht, maar ik seg n, dat zgn allemaal
hoofden van huisgezinnen. Ala 't op da ver
kiezingen aanloopt, dan lachen jnllie er niet
om Dan komen jnllie met hangende pootje».
Kamps. Wel neen, die behoeft de secretaris
allemaal niet voor te lezen.
Cörvers Zr zu l«n gelezen worden. Tegen
de verkiezingen komen jainl aan met hangende
pooijaa, begtlepste? (beapeekaelt andermaal
den grond dat 'i klapt).
Kamps. Ik begriep niks.
Cö.-rers. Ik zeg je, dan kom je met han
gende pootjes.
De aecretaria veegt zich het zweet van zgn
aanschijn en zwoegt verder.
De heat Cörvers verwjjdert zich een oogenb'lk.
Ern paar minuten lacer: Voorzitter. Moeten
ze nn allemaal gelezen worden
Cörvers. Ik zon er graag nog wat meer
hooren. Non wil lk ook eens gelacht hebben.
De secretaris worstelt onverpoosd de eene
ljjst na de andere door, 767 namen lang.
De reeds eerder zich roerende toehoorder
onder het pnbliek, heeft zich inmiddels, dank
zjj zijne bewegelijkheid, een open krlog ver
zekerd, in welken hij herhaaldelijk staat te
interrampeeren.
De secretaris is elodelgk klaar.
Cörvera. Zie, zoo, na ken lk ze allen behalve
de voorstanders. Non die nog. We moeten
ze allemaal kennen.
De secretaris slaat zich ook daar nog door
heen.
Na het voorlezen van een echrgven der
gezondheidscommissie in zake het slachthnle
Cörvera. Wjj hebben hier een oommlesie
gekozen nit den raad, om over het elachthnie
te vergaderen. Maar dan vraag lk wie heeft
die commissie het recht gegeven om de
gezondheldecommleile er bg te halen Da
gezondheidscommissie heeft er zich eenvoudig
bulten te honden. Daar hebben we niks mee
te maken. Bagrlepite
Voorzitter. De gezondheidscommissie is
door B. en W. ultgeooodlgd en ook nit haar
zelf al gekomeu. Wanneer die volgens u
niets mee kwsetias te maken heeft betreffende
de volksgezondheid, dan hebt n er een andere
oplnte over als Ik.
Cörvers- Dat is 't 'm sjns, wjj verschillen
van meening n en ik. Maar lk wil weten
[vnlstslag op tafel], wat die gezondheidscom
missie er mee te makea heeft! [vnlstslag].
Voorzitter. B. en W. hebben haar advies
gevraagd.
Cö vere. Ik zeg dat ze er niks mee noodig
hebben. Ze hebben niet op ons terrein te
treden. Wjj boawen zooals wg willen.
Voorzitter. Natnnrlgk, dat doen we!
Cörvers. Net zoo groot en hoog als wjj
willen.
Voorzitter Zsker, doch n cjjfert ze weg
bg de kwestie der volksgezondheid.
Cörvers. Ik wegcgfsrsn Ik cgfer niks
weg. Maar die lal wlilen overal tnsachen
zitten. Zs voeren niks alt en slenteren den
heelen dag maar rond. Er zgn er bij die
f8600 verdleneD. Van tgd tot tgd maken ze
dan maar eens reclame, anders denksn ze we
worden aan den dqk gezet, en dan zgn we
ons geld kwgt Dat is opgelegd- Dan zgn
ze het kwgt 1 Dat is opgelegd. Bsgriepste
't Is niks als haterg van hen.
Voorzitter De leden der getondheidscom-
mi«»le hebben geen salaris.
Cö. vers. ZóóEn de Inspecteur van de
volksgezondheid dan
Voorzitter. Die wel, maar die komt hierbg
niet te pas. U vraagt ms wie die gezond
heidscommissie er hebben bggehaald. Dat ia
door ons gebeurd, dat verzoek om die com
missie nit den raad bij te wonen.
Cörvers [hamert hevig met zgn volle
valst op de tafel). De raad benoemde de
commissie, en dan hebben B. en W. niks
meer te benoemen.
Voorzitter. Wg hebben de gezondheids-
oommissie gevraagd.
Cö-vera. Dan bant u buiten nw terrein,
dat zeg ik maar 1
Voorgelezen wordt nn het rapport der
commissie ad hoe. De aecretaria leest en waar
't niet duldeigk leesbaar is, aouffljert de heer
Kamps, welke de lezing ondaoka zgn ver
koudheid ten slotte geheel op zich neemt.
Inmiddels Is ds roerige mgnheer nit het
pnbllek roeriger dan ooit gewordenhg
interrumpeert nn zoo dlkwgls,dat de Voorzitter
den bode doet versebgnen en onder het publiek
plaats nemen, om nit te zien naar dengene die
de vergadering htndert.
De roerigs blgft roerig en interrumpeert
door.
Voorzitter (tot bode). Nn weet je wel, wie er
lastig is I
Bode. Jawel mg-: heer.
Voorzitter. Haal dan esn politie, inmiddels
schors Ik de zitting zoolang.
De Roerige verzekert een leder, die het
hooren wil, dat hg „niks" gezegd heeft.
De bode komt terug met een politieman.
Voorzitter. Wie is de mgnheer die gespro
ken heeft
Bode. Mgnheer Kallen.
Vooraitter. Dan verzoek ik mgnheer Kallen
heen te gaan.
men, als een weldoende slaap na de op
winding van den laatsten tgd.
Rik waa militair. Zgn berichten kwa
men spaarzaam in en bleven soms weken
lang weg.
Henrik was daar zeer rustig onder.
Geen berichten waren goede berichten. Hjj
werd bepaald zenuwachtig, als hjj bjj de
brieven er een vnn zjjn zoon zag, ofschoon
hjj wist, dat de elegante couverts toch
een mageren inhoud hadden, eigenljjk den
naam van brief niet verdienden en slechts
voor Jesta bestemd waren. Hjj verlangde
nooit, er kennis van te nemen.
Ook Jesta scheen rustiger te worden.
Maar haar zwaar geschokte gezondheid
wilde maar niet weder worden, zooals het
behoorde. Allerlei lichameljjk ljjden bad ze
te verdragen en dat maakte haar prikkel
baar eu lastig. In het algemeen was er
een groote verslapping over haar gekomeu,
iets willoos en een moede onverschilligheid
tegenover de groote en kleine dingen van
het dageljjksch leven. Ruth was steeds
daar. om voor alles te zorgen, en het was
Jesta lief, daardoor van de verplichting om
het zelf te doen, ontheven te zgn.
Urenlang lag ze op de sofa, met lichte
lectuur den tjjd doodend, of over haar
gezondheid denkend Hare gezondheid was
het liefste thema voor haar gesprekken.
Onophoudeljjk kwelde zjj hare omgeving
met allerlei vrees voor de ontzettendste
kwalen en ze nam bet hoogst kwalgk als
aan baar woorden niet voldoende beteeke-
nis werd gehecht, of als men trachtte haar
op andere gedtchten te brengen.
Ruth deed dienst als de Samaritaan.
Wat haar aan respect en achting ontbrak,
dat bracht een diep en heilig medeljjden
1 Ka'.'en. Heb !k wat gesegd Ja God, dan
most fk c. - weg. de deur geuadeidl.
Ik hnb oucb e i jaor deen*.
Ds heer Killen, ln de gang gearriveerd,
betuigt daar nog eenlgen tfid met luider stem
me, dat hg „elf jaar dienst" heeft en nn „niks"
heeft gezegd.
De Voorzitter heropent de vergadering en
doet den politieman onder het pnbllek blgven
voor eventuee e aanwezigen die mede „niks"
gezegd hebben.
Er la sprake van de lg*ten met handtee-
keningen vcor en tegen het slachthuis
Cö -ver» (tot den Voorzitter). Willen wg
•om» samen eens met een ljjat er op altgaan
Alia, voomit maar. Ik daag n nit. Ik hond U
er aan. Ik ila de lol niet in hnn gezicht die
mg hier gezet hebben 1 (vnlstslag op tafel).
Chorna. Vele leden die op de lget tegen 't
•lachthnia geteekecd hebben, hebben mg ge
zegd ale U bg mg komt met een Igat vóór
't slachthui», t es ken ik er ook op*
Cö.-vere [vliegt op, zwaait met de armen
in da lacht en roept]Da'» gelogen. Ik daag
U nit, kom mee met loeten [behamert de
tafel mot vuistslagen]. Dan zullen wg eens
zien.
De Voorzitter hamert.
Chorus. Ze hebben mg gezegdzorg U
maar dat er een slachthui» komt.
Cörvera 't I» niet waar
Voorzitter, Mgnheer Cörvera!
Cörvers. 't I« niet zoo. Ik zeg maar.,.
Voorzitter. Mgnheer Cö vers
.Cörvera. Ja, maar ik zwgg niet, ik blgf
hier niet zitten ale esn stommerik 1
A. Arnoldts In de herberg, daar kan je
spektakel maken.
Cörvers. 't Km me niet schelen. Ik zal
spreken (wiekt met zgn armen door de lnoht).
Ik houd mgn bek niet meer.
Voorzitter. Stoort U u aan de orde, ja of
neen 1
Cörvers. Liat mg er nn maar uitzetten I
Zsker I
Chorus. Waarom zonden wg geen slacht
huis nemen Straks komt op de Agenda een
subsidie van Slttard Vooruit, maar ala wg
hier achteruit blgven gaan, zal dat niet veel
helpen.
Cörvers. U gaat van 't terrein af. We
hebben t over 't slachthuis. U moet niet
depken dat ik mgn mond houd.
Voorzitte-. Wilt U na zwggen?
Cörvers. Ja, a's je hier js mond hondt, dan
i» 't goed, maar ik heb me voorgenomen
't niet langer te doen Ik zal seggon wat ik
wil. Wat denken jelui wel
omtrent zjjn verbljjf in Frankrjjk
door A, D. Groxkjcsn,
Opgemaakt voor en voorgelezen in de ver
gadering van Oud-leerlingen der
R. L. W. S. te Schagen.
—o
IV.
Den volgenden dag, Zondag, zouden we
de geheele inrichting en boorderg eens opnemen
en daarna een de fioitief besluit nttnsu. Tosn
ons dat alles zoo gedacht tegenviel en alles
zoo vuil en zoo'n rommel was, waren we
voor een oogenblik vatt besloten, niet ta
blgven. M«ar waarheen dan? Bikendsn had
den we er niet en naar Nederland tsrngkee-
rep, daar was geen sprake vsn. Gelukkig
besloten we, het nog eens een pear daren
aan te zien en te trachten, ons te schikken,
met dat gevolg, dat we sr tot 20 Maart zja
gebleven en tenslotte mst voldoening.
Verwonderlgk was het, zoo gauw als we
aan die smerigheid gewend waren en met
slies genoegen namen. Wel konden we vsn
tgd tot tgd een soort wrevel niet onderdruk
ken bg de gedachte aan die vreeseüjke hum
bug ln 't programma en aan 't beloofde in
da brieven, waardoor we later tooh nog wel
eens moeite deden te veranderen, maar het
was overal al net hetzelfde.
Maar dan hadden we hier In ieder geval
een goede leerschool voor de taal, te midden
van die stagiaires en 20 leerlingen, die ook
intern waren, maar ln een aparte zaal geza-
mealgk aten en sliepen, in tegenstelling van
de stagiaires, die elk hun eigen slaapkamer
hadden. Bg gebrek aan een gemeensohappe-
lijke conversatiezaal, dienden die slaapkamers
tevens tot woonvertrek, waarin ws het, sou
der nu jnfst van de warmte te poffen, den ge-
heelen winter uithielden zonder kachel, die ln
Normandië lacg niet algemeen is.
Om U een denkbeeld te geven van da
groote humbug in 't programma, even 't vol
gende
le. Een militaire iostrnctenr was er niet. 2e.
Er was geen dokter aan de Inrlohtipg verbon
den 8e. Over 't order «gs ken ik niet veel zeg
gen, meer 't scheen ook lang niet zoo dege-
lgk te wezen ala men nit het programma
zon opmaken. 4e. De directeur onderwees
de stagiaires en leerlingen nooit in de knnst
van koopen, verkoopen en weardeeren van
vee. Op de markten ontweek hg bg voorkenr
hun gezelschap. 5e. Het zniveliokaal, dat
met deze moeder, die aan haar moederliefde
feu gronde ging Met oouitputteijjk geduld
hoorde zjj Jesta's klagen en jammeren
aan. Ooverdroten trachtte zjj steeds weer
opnieuw, het haar naar den zin te maken,
hoe dikwjjls ook deze of gene handeling
van haar in het huishouden werd afgekeurd.
Voor zichzelf begeerde zjj niets. Niets
van de rechten en vreugde, die haar jeugd
mocht eischen. Niets wenschte ze, ale de
erbarmeljjke rest van vrede en rost van
dit huis te bewaren. Want op dit huis lag
de zware hand van het noodlot ea de zon was
verdonkerd, die eens zoo stralend daarover
was opgegaan.
Niemand zag haar tranen en slapeioozs
rechten. Niemand wist van haar hartepjjn,
van den strjjd dien zjj eiken morgen moest
doormaken om de kracht te hebben, haar
dagtaak weer te kunnen volbrengen.
Deze tranen en strjjd golden niet haar
zelf en haar leven. Zjj golden slechts haar
vader.
Uit hare liefde voor hem kwam al die
emart, maar ook al die kracht. Uit liefde
voor hem, vergat zjj zichzelf. Uit liefde
voor hem ete nde en verdroeg zjj haar moe
der. Uit liefde voor hem lachte ze hem
toe, wanneer ze liefst weecend in een
hoek zou zjjn gekropen. Uit lietde voor
hem huichelde zjj een vroolgk gelaat, ter-
wjjl het jammer van den dag baar de keel
dichtsnoerde.
En wanneer zjj dat alles had gedaan,
vertwjjtelde zjj nog d»erover, dat het pog
zoo weinig was Zg koe zjjn wonden slechts
verbinden en hem streelen helen kon
zjj ze niet.
Zjj zou sichzelf vermeten te gelooven,
dat ze hem met het geringste zou kunnen
