Een kruidenier verliefd.
Zondag 15 Juli
50e Jaargang. No. 4169.
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
Eoor
B. CANTER.
Toen bg be". kornetgtja overnsm, wa h?t
verloopen. De «reduw», die het had opgezet,
wti vuil en ilordlfj geweest tn hear k «ndule
wa ten lasls'.e ineeugektompen tot drie, vlet
dienstmeisjes in de t nart, die wel graag in
het winkeltje stonden te schimpen op ha»!
volk en die tronw geigk kregen van het
vietlge poet]*, dat in haar argelooaen eer, vond
we-ke'gk mcêg had met de mtlzsiea. Ook
k'eeg üj neg wet een» Z .terdagiavend» klanten
nlt de „Hofjsswgk", waar scharenslgpers-,
mnlzenvallenmakers en lampekapplooleis-
faroitlea woonden, f'e huisvrouwen hadden
bemerkt, dat de weduwe niet te beet met
het gewicht overweg kon al« 't boven bet
kilo ging en ook, d»t tg tlch bg 't geld terug
geven verrekende, als het hooge bedragen
boven den galden betrof. Dat het meel mnf
war, de rgat en gott naar den tak smaakten
en de boter ransig was, proefde men ia de
hofjtiwgk niet.
Do:na de Boet had bet heeie taakje met
■tand en winkelvoorraad voor vijftig gnlden
overgenomen en 't waa. toen hg alles na den
koop goed bekeek, nog te dnar geweest.
Maar hg waa een flinke, werksame, zlcdeiyke
kerel, die teven jaar ala kruideniersbediende
In een groote taak gearbeid en gespaard
had Hij kè ide het vak en binnen 't jaar
brecht bij 't taakje too tot bloei, dat de
batrbaas de baar opsloeg en als pleister op
de wonde één groot venster met spiegelruit
liet aanbrengen in stede van de twee ktein-
gernite raampjes.
De moeder van Doms, ondetwetsohe tin-
delgke vronw, Hoilsndsch ras wijf toigde
voor de bulehouding en 't schoonhouden van
den winkel. E'ken morgen om ses uur werd
de grord gedweild, de stoep geschrobd De
de groote weegschalen
paars. Hjj wilde boogerop. Als hg tTcmwde
won hy een vrouw uit de ho~>gere kisten heb
t en. GLId h- efdo te niet te he bec wie
een p„ie»Je trouwt om haar goedje, vellen*
het goedje en houdt hst poetje moer te
motst flink voor de saak ego en go-.:d met
dt pen om kunnen gaan Want Dorns had
groote toekomstplannen en droomde van
groe»ieren.
Eea bea:belden onderwgre.etje die schuin
aan de ove-tijde op 't tweede bovenhals met
haar moeder leefde, kwam In Dorns' winkel
v>ak haar kleine Inkoopen doen. Zij h*d al
eens een tnkele maal gekl-nrd en 't hoofd
afgewend, a s Dorns hoar aanreck, die dan
even de achoocgeschorfn breede kin rp de
borst rok en m»' dt vingers langs de zwaar
den van 't opengehak- mondstuk streek. D»
doorslag werd bg dia grleg.uheden een echt
overw.cht roodst eenmaal relf« 't onderwjj
terssje terug was gekomen. „U heeft o bg 't
wegen vergist mijnheer, 't Is «es ons Inp'vït»
vsn vgf o=» suiker. Wy hebben het thuis bg
't nawege-r geilen
Elgenlgk vond hg naween Iets ongeoor
loofde. Maar de liefde Is soo mytt-rlen- hn
haa vond hfl het nawegen eer dengd, dl*
van nauwkeurigheid getuigde. Preciesheid
bg Je eigen vroaw Is eer groot voordeel.
Hg toont een voorwendsel en verraste het
onderwjjtrreije in de eigen woning, waai
hg haar mededeelde, dst hij morgtn e»n
zending versche eieren ton krggen die hg
bgtonder kon aanbevelen en die maar drie
cent 't stuk zonden doen.
Toen hg haar den volgenden dag, 't wat
vastendag, zes eieren voor achttien cent ver
kocht, die elgenigk dertig hadder moeten
kosten, glimlachte hg ondanks ego offer
Want hg wist nu. dat het bg h>ar thuis
kraakslEdelgk was, had de sekerheid dat tg,
bigkena de platen aan den wand en de
beeldjes onder gissen stolpen op de kast,
van hettelfie geloof was, wat bg al door
haar Inkoopen tegen de vastendagen vermoed
had- Hg begon haar na tastbare bewyoea
vsn liefde te geven, haar bedienend vóór
andere klanten en niet alt de bekken en
bassen in den winkel, meer uit geheimzinnige
bargplur. sen in den kelder. Met Paschen
toud hg haar een groote mand. gevuld met
dé lors, he beste in ?gn winkel ie
vinden was: GMdersche worst, versche eis en,
p.kjea chocolade, takjes eu toetjes mat diops,
flikjes en cakes, een tros malaga-rozy-ien,
dat alles gelegd op een ster vsn vanille,
pypkaneel, meccaronl stangnn, oassano drop
en pepermuct-pgpen, neljes om een blauw
karton genaaid Eu daarbg een brief, riet
vrg van spel- ea stijlfouten, maar toch
getuigend van natnnrigke b'schaving Dat
hg haar reeds lang In stilte had bewonderd:
gaarne met toestemming van haar „memz"
nader met haar wilde kennismakeneen
waar onvervalscht, maar fr. den winkel was
bgna alles vsrvalscht. De boter werd door
hem in den keiler mei watet gekneed
Poeder caocoiade met gerste-meei beswaard.
Ds groent seep veimeogde hg met een
geeibmin poeder; de azijn verdunde hg mat
wi-srde kandgitroop vermengde hg met
me'aase; de marme ale met aardappelmeel
Iets meer
dan
sgu
o
gewone phantasis sal er
om deten brief 'n «Am-
de gemalen koffie mei gedroogd, fijn gemalen I voor -
xoffiadik jsterdamsche te noemen, want ik vrees,
Zg ervoer' de vakgeheimen met stggend: a«f hg met Amsterdam niets andets gemeen
verwondering en verontwaardiging Toen hg *s' h,ebbf dïü d d' ^rgver «rvan
ten lsaUte ha^t In den k-ider £u hok voi I 1k ,n Amsterdam thul.behoort en niet In
band-balansjes en
klommen als uithang scheerbekkens in 't zon- UBUOI „llu„
licht. De groote spiegelruit werd zesmaal echtvriendin sooht. om mede door
weeks gelapt, driemaal van balten en
driemaal van blac en. Do: ns trok eiken morgen
ten echoc-n wit jssja aan Hg liet zich om
den anderen dag scheren, mond en kin glad
en twee brnlne bakkebaardjes terzy hangend
als de zwaarden aan een zeilschip
Hg noemde de dienstmeisjes juffrouw, de
|uffrouwen mevrouw eu de mevrouwen dame
Kinderen kregen een klontje of een zuren bal
toe en hg gaf bg 'c wegen altoos een fllaken drlnkeB.'
doorslag. Vrgdsgs en Zaterdags had hg ixtra esnlge maanden vond de verloving
lage prgzen voor koffie en su-ker en op vaa- piaatg Qesin vond het eetat wel wat
tendagen etaleerde bg versohe goudbruine onverwi,cht, dat stj do school zou vprlaten,
bokking en zette een schaal peke hzrirg in W(ni[ejjerï.yrouw worden au ln een krulde-
hec leve -, te gaan en levens lief en leed
te deol'.n De oodarteekonlng met het «ruin-
saam it mg In UEis. gunst aanbevelend,
teekea ik mat hoogaohtlng uws dw. dr
dis hg van een handelsbrief had overgeschre
ven, vormde geen harmonisch slot, mss'
desondanks deed de brief zyu plicht «Mama"
kwam myuheer De Bout en sgu moeder
ultnoodlgen, om 's avonds een kopje thee te
botsen ingemaakte grotnien aanwees, die
overjarig waren en waarvan hg tegen 't na
Jaar hoopte eea ni ruwen conserven-aitveikoop
te makur, herinnerde Gosia» zich, dat zg bg
ham ln 't vooija-.r ook een paar goedkocpe
bussen sugoooutjes had gekocut e 1 dat zg
en moeder toen een werk leng asn ba k en
m->agpgren hadden geleden, oiet beseffend
wst daarvan de oorzaak kon sgu.
«Dat zgn de vakgeheimen". zeide Dorns
toen sg uit deu kelder boven kwamen «Daar
zit de ware verdljns'e op"
«M«'-i Dorns.... dat is'bedrog.en heb
Jr dat wel etn» gebr -cht vioeg tg ontzet
Hg zag, hoe b'eek ag ws-. geworden.
«V Is wat rillerig ln den keider, niet
vroeg hg ontwgk-jud.
«Neen, neenje antwoordt mg -let....
't Is bedrog.als Ik ooit ia de saak kom,
ve'koopen wg alleen zuivers waar...."
Hg lachte luid-op.
„Dao sg v?g ook gauw failliet. Hoe wil je
de concurrentie volhouden tegen grooten,
ais je er niet je middeltjes tegen heb.
Weet Ji wel, dat er groote kruideniers zgn.
die honderd balen suiker tegeigk Inslaan
En dia op één dag zooveel bussen ingemaakt
verkoopen als Ik ia c-ea heelen winter.
«En lk soa nooit, nooit vervslschte waar
voor talvare willen verkoopen.... Wat zon
myo biechtvader daarvan zeggen.... Heb jg
't nooit gebiecht?" vroeg tg nogmaals.
«Gekheid", sei hg «Je zonden, js die
mot je biechten, maar je vakgeheimen niet.
Die hooren bg den handei.
„En ik zeg je. dat ik liever ougatroawd
blgf, dan de metisch -.a zoo te bedriegen. En
die steen In je weegschaal is gewoonweg
diefstal.
«Td ütdtü", telde hg, driftig wordend.
«Schelden doet g«eo pgu, mam wie 't doet, is
een zwgu
Js wordt grof
«Wie? Ik? Wie spreekt 't eerst van be
drog en diefstal 'k Geloof toch gg. Wat wil
len de mensebtn Dat Ik se een flink-n door
slag geef - dat sg op een ons koffie een
halflood toek-ggen ze kyken me als ik
we-^g op de bscder.hebben rg recht op
méér dsn 't gewicht Op elk ons een half
lood, dat is vgf Ipod op 't kilo dat eischen
ze.en als Ik dan een steentje in de hnle
doe, besteel ik ze niet, maar 'k geef se hnu
wicht eu Diet méér.
„Dan moet je er ook deu scbyu niet van
aannemen
„Nee nou ben je op dan rechten weg
Dan kom je ver In den handelWil ik je
eens wat zeggen Jg kunt knap op je school
zgn, maar voor de zaak deug je niet
Rtv d l e y. een E- gelsch dorp in Worcer-
rershire waarheen hg nu door he'
tohodJen van het Ie', als 'n aardappel ln den
scheper, ia verdwaald, 't Is dan ook mogelgk,
dst ds setter het gewone epitheton „Am-
sterdamsche" wegHa- en er voorin
ds plasis set: Een brief ait Enge
land van onsen Amaierdzaatchea oories-
pondent H. d. H.
En dit ssl meer over*enkom«Mg de waarheid
zgn M-"»r eer Ik ln Engeland was 1 o mg!
Daartosscheo ligt ds zee; en de zes hoe
groot myo bewondering en eerbied ook voor
hcar is is de nitua'lgke vysndin van ragn
maag. Meet ik 't duldelgker zeggen Ik bid
n, h-grgp mg Er sgn dingen, waarover men
la fetsosnlgk geselschap soo moellgk spreken
kan. Men praat er om heen, maar meu zegt
't nietaooala men ln tegenwoordigheid vac
kinderen praat over de baker en als ierasnd er ?s
- - toen 'k door
deelen met 'n commiis'onnalr in eff-cten, die
niet wist, dat hg mg 'n dolks eek toebracht
toen hg mg wgs maakte, dat Ame-lka „nog
meer soa sakken", eu ook moeten deelen met
'n twintigjarigen Veoesnelsan, die voor zgn
pleister re-sde, zeeziek was en viool speelde
Och och, wat Is de Nalnar vreemd In haar
combinatie»En aan 't ontbgt klokke
ses nar 's morgens ook kenait gemaakt
met 'n geneesheer alt Voorschoten, die naar
ean dar eilanden zou gaanen ook met een
jeugdigen Amsterdammer, die in Londen sou
•ïlgven cn logeerau op .Stinlsy House", waai
lk hem, ait het Noorden terugkeerende, soa
opzoeken.
Ik alleen van ons kleine groepje moeet
naar hst Noorden. Omtrent 8 uur a half
neger- werd er 'n schielijk afscheid genomen
aan de Fenohurch-strset en de Voofscho'cosche
dokter en ik scharrelden naar Preaditreet-
station en vandaar naar Paddington-statlon,
waar wy belden er den tgd van namea om
evsn tot onsaelvea te komen. De dokter
vertrok omtrent elf aar.
Ik moest naar Bewdtey en daar ik dal
nog 'n paar uren dsn tgd had mgn trein
sou p&s vertrekken te l 40 en H y d e-
park in de onmtddeligks nabijheid ligt vau
Paddicgton atatlon, besloot ik daorheea te
gaan. Ik giog het Park ln een der Noordelgke
ingangen binnen, met de wasaulgke bedoeling
volle uren io te wandelen. Maar
n beetje te duldelgk wordt, dan aanvangt te *0BD au"r Kehoomte heen was,
I de vier vyvers had bewonderd, die voor
't standbeeld van J o n n e r liggen, toen viel
'c mg weer op, dat Engeland in zyu geheel
elgenigk r.Ut anders is dan 'n groot park.
In zgn geheel; want 't is hier in Bewdtey
prscies als in Londsa en In Londen preciea
als ln Klngs Norton Overal zgn hekken en
zingen
Taf, tnf, tuf,
Taf, taf, taf,
Alles gaat met stoom
Behalve kleine kindertjes,
Die groeien aan den boom
Zoo ook, als wy over 'n zeereis praten.
de étalage, omringd dcor vaatjes snsjovis.
Als de dirns'melsjes kwamen kwaadspreken
over hnn volk, weckte hg moeder, die 't ge
sprek overnam en meewarig toehoorde en
verontwaardigd gelgk gaf. Hg daarentegen,
als soms jafl ouwen en zelfs dames zich be
klaagden over het personeel, henld met den
rijkdom en zet dat men „tuig" In huls had.
Zg gingen zonder kus en zelfs zonder hand
druk dien avond uiteen. Reeds dsn volgen
den morgen kreeg hg een brief, waarin zg
hem rogmaals zgn prak.gken verweet en
hem - oor ds kens stelde tasschan haar en
zgn wgse van z»ken doan. Hg haalde de aohou-
de toekomst en voorloop'g der* op. „Schoolgeleerdheid", meende bg en
antwoordde niet eens. Zg ion wel eieren voor
nier der ij b-dienen Maar hg sprak van sgn
groothandel In
hield sg alleen 's avonds de boeken bg, die
wel vat verwaarloosd waren. Toen hg ha--r j
mooie handschrift aag op ds sierigk geschreven
qnltantles; bems-kïe, hoe ving ?n tanwkenMg
tg optelde voelde hg zgn hare week worden
Hg sloeg zgn armen om haar schouder» en I
Hij beval knappe dienstmeisjes aan, die van I haar "op de wangen en op den mond.
betrekking veranderden en als hg bemerkte, dat wag vrouw, die hg noodlg had,
dienstboden vsn goede klanten dieveggen i weritl,gmt naawkznrig, vlag en zindolgk.
waren, (hg kwam daar bg haar Inkoopen heel Q1#rbg een dame, neljes op haar klee en, d's
t pcedig achter,) wist hg diplomatiek de _9 l8-.£ m.rakte, met een lief duitje op het
meesteressen te waarschuwen, maar zoo, dat ep»arbaükbo«kj*.
hg self niet bg de dienatmelijta sl» de ver- bad haar eerat Zondags in den winkel
isjer bekend kon worden. 4,, prgfetgk eu de geheimen van het vck
Zoo dan werd het verloopeu koomeog'je wMea leeren. Maai zy waa téér vroom en hield
een druk zaakje en toen hg een paar keeien er yaD) ,jen tevenden dag te heiligen. Daarom
gelukkig koffie en sniker had ingekocht,
begon hg over trouwen te denken.
Hg wiat wèl, dat het een gewaagde stap
waa. Want soolang hg vrge jongen bleef, waa
hg, als alleen loopend manspersoon, Lij de
dienstmeisjes méér dan bemind, soodat zg, al
wat 't ook met vage hoop méé In den win
kel kwamen met schyn-boodachapjes dan wel
noodlg was. Date platonische vereering, die
Doolt verder ging van zgn zgde dan het
zoemen van een voornaam, bracht hem het
voordeel, dat de Aaitjes Jansjes, Pietjes,
Gsrrltjei en Trientjes in de keuken minder
zniclg met da koloniale wsren omgirgen, dan
we' geknnd had. Een knappe jonge man
wordt nn eenmaal gaarne gesien en een
bcodtchappie naar tyn winkel was een dub
bel aangenaam uitlooper* ja. Maar Dorns
had in zgn biorenste eer. groote minachting
voor de „floddars". Want zoo noemde hg
zoowel *ls moeder de sohoone c'lën è'e tn
Vsn
WILHELM VON POLENZ.
o—
Tweede Boek.
18.
Later op den dag hoorde tante Nettel-
maller Anna Maria in haar kamer zingen
en fluiten, en dat jnist dansmelodieën
Daarover ergerde de weduwe zichirhooge
mate. Haar eigen bal was haar slecht be
komen Waarvoor zich zoo uit te sloven?
vroeg zg zichzelf af Opdat Anna Marie
tri truien zou kunnen vieren Zg was zeer
ontevreden over haar nicht. Eet meisje
stuurde al haar plannen in de war. Vroeger
hsd de weduwe gelooid, dat Anna Marie
onverstandig was, toen zg E verhard Hindorf
®n Chiaeck afgewezen had; dat schreef zg
toen op rekening van baar jeugdige wis-
ielturighe:d Maar baar nieuwste optreden
m«t Ernst van Hindorf deed tante een
ere gedichte van het meisje krggen.
u datgene, wat men voor overmoed hield,
"iet louter berekening zgn en van een
Wei?.7ej p'an het gevolg sgn
Bg de weduwe ging het tot stand bren-
c.en een verloving boveo alles Maar
- ast Hindorf en dat „domme ding"
'00 noemde zg Anna Marie die ge
dachte wt8 ongehoord 1
Hier was het zaak te bandelen. Mevrouw
Mettelmüüer liet het rg tuig voorkomen,
werd er een Zaterdagnamiddag, toen eg vig
van de sohool was, voor gekozen.
Maar nn leerde Geslna haar a&nataand» en
zgn vak van een sgde kennen, die haar toch
de school boven den haodsl In koloniale
waren deed verkiezen Het eerat werd haar
'c geheim van den doorslag onthuld Boven,
ia het roodieeren haltjs van de drie toawt|-s,
waai aan de llnksche schaal van de handba
lans hing, zat een kiezelsteen, die den doorslag
precies op evenwicht bracht Zq zeek Do as
even ernstig aan, toen hg haar 't geheim
onthulde, maar zg zelde niets Hg leerde haar
nu In den kelder, hoe gecua olie werd aange
mengd met katoen-olie. Hoe salker verzwaard
werd met meel. Hoe onde muskaat-noten in
water opzwollen en daD in meel gerold eu
gedroogd er weder als groote frl«?che ults?g*n.
Langzamerhand beguo zg te begrgpen, waarom
hg haar niet uit den winkel, maer nit den
kelder bediend had Ia den kelder was de
Zg zc<de haar nicht, dat zg wat rgdeo ging,
om door de frisacho lacht haar hoofdpgu
te verdrgv6n Anna Marie had geen
hootdpga n voelde ook geen bshoeite om
mee te rgderi
Den volgenden voormiddag kwam Horst
Piessow in de villa Hg had het bal niet
meegemaakt, met de bewering, dat bg ge
durende den nacht zgn vrouw niet alleen
koa laten. Vandaag, zeide bg, wilds hg
eens zien, hoe zgn zuster het maakte, Anna
Marie was verbaasdzulk een belangstel
ling lag zoo geheel buiten zgn aard Maan
denlang had hij zich wei eens niet om
haar bekommerd.
Horst vroeg naar Job, van wien zooals
hg had gehoord, Anna Marie brieven had
gekregen.. Hg liet zich vervolge-s over
het leven van zgn broeder uitvoerig in
lichten
Anna Marie had dadelijk het gevoel
gekregen, dat Horst aan zgo bezoek een bij
zonder doel verbond, dat hg nog niet wilde
blootgeven.
Hg sprak er over, dat de tgd, dat Anna
Marie mondig zou worden, niet meer zoo
ver was. Men rcoest eens beslissen wat
men met het kleine kapitaal zou aanvangen
Horst sloeg voor. dat Anna Marie ge
kocht werd in een stift voor jonge adellijke
dames, dat in Noord-Duitechland lag, want
het was soo duidelijk als glas, dat zij vau
de renten van haar tienduizend mark niet
kon leven Als stittsdame had zg ten
minste oen thuis en wist dan, waar zg bg
behoorde.
Horst had reeds vroeger dit idéé tegen
over zgn zuster geuit en zg had er hem
geen enkel oogenblik over in twjjiel
gelaten, hoe ag daar over dacht. Zg had er
soa
haar geld kleien.
Maa< ze kooi te niet en aan 't eind van de
maend verhuisde rij met haar moeder naar
een andere straat
Hg zag het kleine verhniiboeltje en haalde
de schouders op.
„'t Waa toch niks voor mg geweest," dacht
hg. „'k Z u mot héér nooit grouier zgn ge
worden."
„En wat aal het tyn, juffrouw vroeg hg,
met een grlmmetje tot een „flodder" die den
winkel was binnengekomen, al machine al
de rechterband strekkend naar de handbalans
met deu doorslag-steeD.
„'n Dnbbelje sppelstroop zei sg, de witte
flip op de toonbank zettend.
„Om n te dienen
„Is uw verkeering met die van den overkant
af vroeg ag brutaalweg.
Verkeer lag zei hg, de spatel stekend 'n
de zwartroode, kleverige massa den rag naar
de paariche Juffrouw gekeerd. „zoover is 't
niet geweest hoor't Was niks voor mg
heslemaal niks..* Nes hoor
Hg streek nu de spatel tf aan den rand
van de flsp.
„Dat dachten wg al", zei de juffrouw In
't paars „dat hebben wg allemaal al gezegd.
Zoo'n halve dame was niks voor n..."
„O zoo 1" meende bg En 't neergelegde
kwartje In de l*de sttgkead, die half open
hing achter aan de toonbank, ging hg voort
„Eén duppi» en vgftlen cents teug
alstnbllef juffrouw..." N. Crt.
uenech in zgn verbouwereerdheid gaat
vertellen, dat Ie zeeziek was. Bom I Daar
zag ik 't toch. Ja, 't ia er naait, en lk hoop,
dat mgu lezers 'c mg vergeven sollen, 't Was
myu bedoeling hausch niet, ze onpaas'.igk te
maken of sa te onthalen op minder smakelijks
voorstellingen. Want in ernst acht ik de
waarheid van „tuf, taf, taf" niet soo dégoutant,
als de gevolgen van 'n ziekte Maar Godlof,
overal zgn goede mensohen, zelfs aan boord
van 'n zeeboot, en de vriendeiyke bgstand,
die daar door 'n beswekane soms wordt
ondervonden, soa stof kannen leveren voor
een lofzang op het menachdom,
vin welkt lofwaardigheid ik heusch niet
altyd evsaiee.' doordrongen ben
Maar ik ben weer even op de zee geweeat,
ds zee, de haerlyke zee, al waa 't dan ook
n'.et de Groote Atlantische, dis ik tweemalen
Lager dan een week mocht bewonderen.
Oi-'-e Noordzee is maar 'n overstapje voor
Hsrcnlss. sa de jongs reus Gargantas nlt de
N jorroue sage zon haar bukkoude gemakkeiyk
kannen leegdrinken, waat hg had negen min
nen, die niet in staat waren hem voldoende van
voedsel te voorzien.
Naar alten zchgu was 't de Noordzee, die
den grooten dichter Swinbnrne stof
leverde voor het gedeelte „The 8 e a" nlt
sjju „T r i u m p h of Time". Hg noemt
haar da groote, zoete moeder, die alle
meceohen lief aeefs en tot wie hg hoopt weer
te keeren. Hg wil zich met haar vermengen
en haar vasthouden, zgn ziel vrg maken
evenalt hare rlel vrg li. Swinbnrne kent
nleta schooner dao dc zee
„O fair green-girldled mother of'mine,
„Ssa, that are olothed wlth tha aan and the
[raio,
„Thy eweet hard kisaes are etrong like
[wlue,
'„Thy larga embruoee are keen like pain.
„Save me and nide me wlth all thy wavei
„Flnd ms oce grave of thy thonsand graves,
„Thoae pare cold popnlous graves of thine,
„Wronght without hand in a world without
ataln". f1)
Eu deze goede moeder, wier schitterend
gewaad ie geweven uit dauw en zonnestralen,
die ilaapt als de wind slaapt, ik spreek
Swinbnrne's woorden dese teedeie
moeder, wier liefde volkomen iswier lippen
bitter, maar wier hart zoet tz; die te sterk
is voor den dood en wier geboorten msnlg-
vu?digzgn, deze lieve, nooit-geooeg- bewon
der de moeder heeft mg hier gebracht.
Ik weet niet, waar ik sterven zal en wear
myu gr&f zal wezen, maar ik hoop, dat 't zal
zgn In de zee, om ook te elapen als de etorm
slaapt, en „to move with the ufo-
ving ehlpz" Dan „My li pa wlll
feaet on the foam of thyiips"i*).
Maar zeeziekte ie 'n aleohte kweekster van
dichterlgke gedachten, en toen wg bg 't krieken
van den morgen omt.-ent half vier, de Theems
binnen liepen, was 't mg 'n verademing even
tot myeelvec te koman en nog gauw wat
op te echryven, wat mg auders in den drang
der omstandigheden ontgaan mocht. En toen
de boot eenmaal atll lag en de douanen aan
boord waren gekomen, toen het gekonkel
en gerall van „misschien teveel
sigaren" voorbq was en wy te Tilbury
op vasten boden stonden, tosu werd 't rog
voor de zooveelste maal bewessn, dat niets
zoo dienstig it voor het sluiten van vriend
schap, ala 'n zeerei*. Ik had mgn hut moeten
beslist geen zin in gehad. Waarom kwam
hg daar nu weer opnieuw mede aan
Oogezblikkelgk interesseerde het haar,
waarom Horst dit afgedane thema opnieuw
te berde bracht. Zg kende hem voldoende
er behoorde wat toe, eer hg zich uit zgn
gemakkelgkheid om zoo te zeggen opheesch
zonder reden was hg niet gekomen met deze
praal j ;s
„Ja, lief kind," zeide Horst, „je moet
nu eens duidelgk gaan begrgpen, wat je
van de toskomst verlangt. Je hebt de
opvoeding van eeu dame genoten je bent
lang niet leeljjk Dat zgn dingen, die voor
een meisje iets waard zjjn
„Maar je bent ook verwend en veel-
eischend Met een zeker recht, dat wil ik
:oegeven Maar denk er aan, dat de j iren
voorbijgaan. Vandaag ligt allea nog aan
je voeten, maar wg spreken elkaar over
eenige jaren nader.Voor een oud meisje is het
eerder eer last dan een voorrecht, wanneer
sij van adel is Je kunt niet zooals juf
frouw Muller of juffrouw Meger. gouver
nante of huishoudster worden. Voor hof
dame ben je ook niet geschikt. Er blgit
dus niets anders over dan dat je tronwt.
Ik «ie je toekomst nogal duister in."
„Verontrust jenist, Horst," antwoordde
Anna Marie en zg lachte daarbg gedwon
gen „wat er ook van mg worden mag. dit
baloot ik jede familie zal ik niet tot last
worden."
„Zoo was het niet gemeend waarachtig
niet. Je bent h9t eenige meisje onder ons,
en daarbg het jongste kind. Ik heb als
broer de plicht, voor jou te wakea. En
bovendien geeft de wet mg dat recht, zoo-
lang jg nog onmondig bent. Ik bekleed
de positie van vader bg jou. Dat betee-
kentik heb niet alleen te zorgen over je
flsaaoién, maar over al het andere dat je
dost. Natuurlgk kan ik je niet voorschrg-
ven, ho3 jg je in alle aparte gevallen hebt
te gedragen. Dat moet aan jouw tact
worden overgelaten, en om dat te weten
ban je ond genoeg. Maar ten slotte word
ik toch verantwoordelijk gesteld ala
broeder en hoofd der familie voor datgene,
wat ge zegt en doet."
Anna Marie keek met grenieclooze ver
wondering haar broer aan Hg kwam haar
u!s waker voor deugd en fatsoen erg be-
Lchelgk voor, maar de ergernis kreeg spoe
dig de overhand.
„Tante Nettelmüller is dus in Bader-
wisch geweest?' zeide r.g.
„Ja hoe vraag je dat zoo
„lk heb zoo het idéé, of ze te babbelen
is geweest."
„Van babbelen is geen prake. Tante
NoUelmtiller heeft recht om verontwaardigd
'e zgn. éo als vrouw des huizes, èa
és pleegmoeder. Wanneer jg een mispas
inzakt in gezelschap, dan is zg degene, die
daarvoor in de eerste plaats ter verant
voordicg wordt geroepen. Ons wordt het in
de schoenen geschoven, dat jg je onvrou-
velgk, in elk geval niet meisjesachtig hebt
gedragen, zooals jammer genoeg gister
avond het geval is geweest Msn vraagt
i in dergelgke gevallen bet eerstwaar is de
t&milie Hoe kan die zoo iets toelaten
Anna Marie barstte in lachen uit.
„Denk nu maar aiet, lieve zuster, dat
jouw jgedrag niet gecommeateerd wordt 1"
ging Horst voort. De bons, dien
je Chineck gegeven hebt, is men nog
niet vergeten, evenmin als dien van Ever-
hard Hindorf. De wereld knoopt aan soo
hekje*, schuttingen en helninkjes; overal L
rasterwerk en traliegaai- Ik kan me zoe
vocetellen, wat er io 'n Engalichman omgart,
als hg 't Scheppingsverhaal leest, en hoe hg
zich het Pa-e.dgs voorstelt. Hg kan zich dit
niet ander* denken dan al* 'n keurig onder
houden tuin, keurig gesnoeide boomen, keurig
met kiezel bestrooide paden, en heel de rest
alles e7en keurig. Een fontein in het midden
en 'n paar geruakkelgke banken erom heaa.
Adam pal bg dan barbier vandaan en Eva
met keurig opgemaakt haar, zooals dat
'n Engeltche vrouw betaamt. Want er i*
misschien veel kwaads van Engeland en de
Engalscheo te zeggen, maar, dat te niet keurig
zouden zgn ln hun doen en laten, zou pure
laster wezen.
Verder zou 'n Eugelsonman zich niet
kannen voorstellen, dat Adam en Eva in
Gods kaleche natuur den ilasp der onschuld
konden elapen in elkanders armen Den
schilder of dichter, dte 't ben zoo voorstelde,
zonden ze niet eeus vragen of hg gek was
ze soadeu hem doodeenvoudig niet zien,
niet zien; veluten niet te weten dat hg
beetood. Na ja, pratende kan Ik meer
over dit onderwerp zeggensohryvende niet.
Misschien vergis Ik mg, maar 'c scbyat
mg toe, dat er in Engeland zeer vele
a-srzueele menechen zgn.
Weet ge uiet, wat 'n „a" vóór 'n woord
beteekent
Dat heet onder de geleerdende a-depri-
vltlve.
Weet ge 't na nog niet Na, dan moet ge
't n* dokter msar eens vragen-
En met dergelgke overwegingen ging Ik
in het gras vau Hydepark liggen en er den
blauwen hemel aai trgkeu en het groen der
wnlvecde boomeu. Ik dacht over Engeland
en de Eugelscheo, over Fr&nkryk en de
Franschen, eu hoe de laatsten met groote
beslistheid door de eersten „wnft" worden
genoemd. Lses, wat daarvan Mrs. Barre:
Browning zegt aan 't begin van het 6 a
hoofdstak van haar beroemde boek. Ik heb
't hier niet bg mg, maar lees 't en 't aal u
goed doen snlke woorden ait 'n Eagelschen
mond te hooren.
Toen 't mgn tgd was, ben Ik opgestaan en
ben lk gaan wandelen naar Paddington-
statlon.
En vandaar ben lk doorgevlogen MI d-
dleseex, Berkshire, Ozfordahire,
om eindeiyk ;n Woroeiterahire aan
te landen, eu in 't voorbggaan te zien „the
place of the Duke of Orbans", genaamd
„W oo d nor ton" ln de nabjjheid van
Evesham in Woroeeter, het hn!a van den
Franschen Boorboc, dien men te Parys
'u woning ontzegde, en die hier an Engeleche
grooten eu eoma deu Koning van Spar.je
ontvangtom naby Oxford, het om zya
universiteit zoo beroemde Oxford, het palels
te alen van don Hertog van Marlborongh,
genaamd „W o o d s t o c k". Dit 1* betzelfde
Oxford waar s mlge jaren galeden een onzer
groote geleerden, wyten Prof Tiele, zgn
baioemda lesingen heeft gehouden over
theologie en Israëlletlsche letterkunde.
Ik stopte een seoonde te Droitwich,
waar groote zontmgnea zgn en waarheen
telkens, als naar 'a plaats vaa bedevaart,
zich vele rhenmatlekigders begeven, om in
brinabaths genezing van hunne pynsn
te vinden. [Een brinebath 1* 'n natuurlijk
zoutbad-]
iets hare vermoedens vast."
„Wat voor vermoedens?" vroeg Anna
Marie.
„O, de msnschen denken, wanneer rg je
nu met een ander zien flirten z hal déar-
om dus wees ag den jongeren broeder
at. Mevrouw Van Hindorf wil zg worden,
maar niet mevrouw Van Hindorf zonder
Lamnitz. Je speelt een zeer hoog spel, liet
kinden ik zeg je vooruitje zult het
verliezen. Ik ken Ernst van Hindort van
zgn jeugd af. Hg is de grootste huichelaar,
dien ik ooit ontmoet heb. Hg heeft 'Ca
eerste vrouw getrouwd ter wille van huar
geld, en al mag hg nu als weduwnaar
treuren als een hond, die zgn baas kwgtis,
dit is en blgft de waarheid. Ernst Hin
dort zal nooit weer trouwen, ot alleen
om het geld. Dat de dames hem allen
bet hof maken, als rgk weduwnaar dat
laat hg zich gaarne welgevallen. Maar
hg lacht jelui uit, evenals die van Wen-
denau, hoe erg die hem nu nog m^g
ca'oopec
„Ik als je broer mag ec wil niet kalm
toezien dat je je voor hst oog van de gansche
wereld om den hals van een man werpt,
die stseds een vurig tegenstander van onze
familie is geweest. Vader zou zich in zgn
grat omdraaien, als hg dit kon ervaren
Het lachen was Anna Marie vergaan. Zij
wrong zich de handen en steunde luid.
Dat iemand het wagen durfde, haar dat te
aeggeri!" Hoe verwenschte zg het op dit
oogenblik een meisje te zgn. Een nku
had na zulke woorden den spreker neerge
slagen of hem uitgedaagd! Wat kon ijj
doen Tegen wat of wien moest zg zich
verdedigen 't Wat hg daar beweerde, was
immers soo laag, zoo gemeen, dat het haar
