ISSN
verlossen van Vee.
1. Kti (timp Mijl,
2. Iloa Jetje geiriji
J
Leesbibliotheek,
V eesnijder.
Twee Meezeil,
en hetgeen erbij behoort.
C. PEETOOM,
In de Paarden-
en Kalverslachterij
tan DiiMom's Zaugkoor
b(
Iste kwaliteit
J. DE JONQH,
SS z ertr verlichtiDs-en be*>f
Binnen landsch Nieuws.
Gemengd Nieuws.
Advertentie n.
Slager, Winkel.
van Cm SL3BC Kz.,
Loet E 90, 3CHAGEM,
is durelijks verkrijgbaar 1ste
Kwaliteit versch geslacht
bedoeld in Art. 27e der Gezondheids
wet (ter behandeling en vast
stelling van het Jaarverslag over
zal gehouden worden op
Woensdag 13 Febr.tï.k.,
des namiddags te één uur, in het
Raadhuis te Schagen.
De Secretaris,
CORN V188ER Az.
Vrijdag 15 Febr. 1907,
Openbare
door de Rederijkerskamer
IDE EENDRAOHT"
te D i r k s h o r n,
op Zondag 10 Febr. '07
in het lokaal van den Heer 8 Brommer
te Dirkshonn.
Opgevoerd zullen worden
Oorspronkelijk Tooneelspel in drie be.
drijven door H. P. Boudier.
Kluchtspel in één bedrijf, door
van Develstein.
Aanvang half acht Entrée 40 Ceafe
Plaatsen te bespreken a 10 cents
extra, bij den Heer H. DIECKM.ANN,
Na afloop vrij Bah
Om bij een ieder op tijd te kunnen
verschijnen, verzoekt ONDERGETEE
KENDE vroegtijdig bericht Beveelt
zich verder beleefd aan tot het
WT Levert alle soorten BOOMEN,
HEESTERS, STRUIKEN, PLANTEN,
enztegen concurreerende prijzen.
J. BIJHOUWER,
Tuinman, Bloemist,
WINKEL.
ZIJ, die wenschen te
vertrekken naar Amerika
of Canada, kunnen kaar
ten voor deze reis be-
komen bij ™dergetee- p
oowel oer snoor UUotUUilillddlolt/i
Ondergeteekende beveelt zich
beleefd aan als
kende, zoowel per spoor
als per boot, rechtstreeks
tot alle stations in deze
beide landen, zonder ver
hoogd tarief. Ook geeft
ondergeteekende gratis
alle verlangde inlichtin-
tingen omtrent deze
beide landen, zoowel op
Landbouw- als op Vak
gebied, daar hij zelf
eenige jaren in beide
landen heeft vertoefd en
gewerkt.
J. R. MOOIJBOER,
Smid te Obdam
Agent der Dominionlijn
naar Canada en der An-
chorlijn naar New~York.
Beleefd aanbevelend,
M. van Twuijver Ad
Noord, Schagen
De ONDERGETEEKENDE
beveelt zich beleefd aan als
M. ROOZING Pz.
Leermeester Jb. jan Wonderen Pz
Aanbevelend,
BI. J. PLOEGER,
Moord.
Openbare
door de Rederijkerkamer /AURORA"
van Winkel,
in de zaal van den Heer Jb. SMIT
te Kolhorn,
op Zondag 10 Febr. 07.
Programma:
Drama in acht Tafereelen, naar hel
Pransch van D'ENNERY en ANN18ET
BOURGEOIS.
Entrée 40 Gents. Aanvang 7 uuf precies.
Plaatsen te bespreken a 10 cents
extra bij den Heer Jb. SMIT. Bij
bespreking te voldoen.
Na afloop Bal.
Costumes van den Heer DE GRA AUW
van Den Helder.
Lokaal „Bethel", Hoep.
lederen Zaterdagavond van 7l/i tot
8 uur afgifte van Boeken.
Catalogus 10 cent Lezen gratis,
HET BESTUUR.
BRONGAS
houten Welpijpen,
A. Sleutel,
gelegenheidsdichter,
Mriesehe Dijk. onder fudeslnis.
ÏÏ7-Ü-T ",d,;
nanwJ 7a8A°f' het kwam door hat
tegen betaling van klasse-tarief wen
nen gebruik te maken." In dat bestuur
kunnen naast Ned. Hervormdon dus zitting
nemen zoowel een dissenter, als een Roomsch-
Katholiek en een Israëliet, met volmaakt
dezelfde rechten en plichten als de anderen,
teneinde al de voorkomende zaken te regelen,
en er voor te waken, dat hunne belangen
niet in 't gedrang komen. Mocht dit laatste
toch onverhoopt het geval worden, dan heb
ben zij het volste recht om met argumenten
in de vergadering te protesteeren. En by
aldien dit niet hielp, en een Ned. Hervormde
of zelfs Protestantsche meerderheid toch haar
wil doorzette ten koste van een niet.-Her-
vormde of niet-Protestantsche minderheid,
dan zouden zij heen kunnen gaan en gekomen
bij hunne vereenigingen of instellingen, kun
nen zeggen: Wij adviseerentrekt uwe
subsidie in, maakt niet langer gebruik van
de hulp der Zuster tegen klasse-tarief, want
die vereeniging „Gezinsverpleging" is er eene
van „bepaald kerkelijke kleur". En dan,
maar ook dari pas, zou men recht hebben
zoo te spreken.
Men zal zeggen„maar die regeling is
tamelijk ingewikkeld." Ik stem het aan
stonds toe, en zou indertijd ook graag een
veel eenvoudiger regeling hebben getroffen.
Maar dat is nu eenmaal zoo niet. En het
verandert ook niets aan de zaak waarom
het hier gaatvan de vruchten van dit liefde
werk kan door elk, zonder onderscheid, van
welk geloof hij mag zijn, of van wat kerk
genootschap, worden genoten.
Waarom ik de pen heb opgenomen ter
verdediging van het goed recht der vereeni
ging „Gezinsverpleging en hare aanvrage
om subsidie ook aan zoogenaamd neutrale
instellingen Omdat ik gezien heb hare
onmisbaarheid in de huizen onzer zieken,
speciaal in die onzer arme zieken, en
omdat ik vreesde, dat tengevolge van
een misverstaan van die uitlating
„bepaald kerkelijke kleur", er schade
zou kunnen worden berokkend aan die ver
eeniging, doordat hier iemand zijn toch zoo
hoog noodige jaarlijksche bijdrage zou in
trekken, ginds een ander zou worden afge
schrikt om te gaan offeren op dit altaar
der naastenliefde. En verder.
De afdeeling „Het Witte Kruis" te Anna
Paulowna moge weten, wat ze doet. Het
werk van wijkverpleging ligt geheel in de
lijn van den arbeid van „Het Witte Kruis."
En daarom, als straks eens blijken mocht,
dat de werkzaamheid der „Gezinsverpleging"
moest worden ingekompen of misschien
opgeheven, dan zou die afdeeling mede het
verwijt treffen door de niet-toekenning van
een subsidie tengevolge van eene verkeerde
wets-uitlegging, aan deze zoo hoogst nuttige
instelling, die allen bereiken kan, het bestaan
onmogelijk te hebben gemaakt.
Mijnheer de Redacteur, ik had in het
Zondagsnummer van uw blad verwacht een
woord van verdediging en van nadere
toelichting in deze zaak van de zijde van
het dagelijkschbestuur der Gezinsverpleging;
dit is hiermede natuurlijk nog beter op de
hoogte dan ondergeteekende. Nu dit niet
gebeurd is, heb ik dit naar mijn beste
weten gedaan.
U dankende voor de verleende ruimte,
Uw dw. dn.
E.
wanhoop nabij, werd hij medegenomen naar
het politiebureau, alwaar hij eerlijk zijn daad
opbiechtte.
In de Hooipoort wachtte men dien
middag tevergeefs op den kleinen kolendief.
(U. D.)
Lood vergiftiging.
De Gezondheidscommissie te Bolsward
heeft in 't afgeloopen jaar eene proef geno
men met het volgende voor eenvoudige,
practische toepassing zeer gelukkige resultaat.
Zij liet drie bakken maken van lood,
en wel A een van nieuw lood, B een van
nieuw lood met blackvarnish bestreken, C
een van oud ongeplet lood. Deze werden
buiten geplaatst en geregeld van evenredige
hoeveelheden water voorzien. Tweemaal
werd dit gedaan, eerst gedurende 6 maanden
daarna gedurende 4 maanden. De eerste
maal was de hoeveelheid opgelost lood in
A 16.56 m. gr. per liter, in C 24.84de tweede
maal in A 16, in C 19 m. gr. per liter. Van
oud lood lost dus [in tegenstelling met de
gangbare meeningj meer lood op dan van
nieuw. In B waren bijna onmerkbare sporen
van lood. Het verven van dit lood bij dak
bedekking, goten, enz., met 't zoogoedkoope
blackvarnish verdient dus aanbeveling en
algemeene toepassing.
Huziek bij 't pond.
Een piano, die by het gewicht verkocht
wordt, behoort zekér tot de zeldzaamheden.
Een ingezetene van Winterswijk, die ging
verhuizen, heeft dit echter gedaan. Dekooper
had de piano nimmer gezien, doch durfde
I toch 15 Mark voor het pond bieden. Het in-
strument was zeer zwaar, zoodat de prijs
tamelijk hoog werd. Toen de piano ten
huize van den kooper arriveerde, bleek het
een oud verveloos ding, bijna zonder tonen
of muziek, te zijn, zoodat de man een kat in
den zak had gekocht. („Zutph. Ct.")
Van 'u boertje en van muziek.
Traject Hilversum— Amsterdam. Een
nieuwe wagen 3e klasse met zijgang. In
een der laatste coupé's een oud boertje met
vrouw, alsmede een jonge dame. Te Weesp
stappen 4 jongelui in. 't Is smoorheet.
Juist toen de trein zich in beweging stelde,
staat een van hen op en stelt de verwar
ming van warm op koud. Op 't zelfde
oogenblik laat zich een wals uit „Das süsse
Madel" hooren. Boertje kijkt verbaasd en
z'n vrouw niet minder.
„Ja," zegt een der aanwezigen, „dat doet
mijnheer" wijzende op den versteller van
den kruk. By elke nieuwe mop stijgt de
verbazing. Tot we de Muiderpoort naderen
I en de bekende harmonicaspeler ons 't geld-
bakje onder den neus houdt. Tableau.
de postambtenaren kregen achterdocht over
zooveel aanzienlijke geldzendingen aan één
1 ^viridanift ueen
adres, de Turkseha consul verklaarde geen U U/JUIIu n'li mumm
George Bey te kennen en nauwelijks had
de bedrieger Napels gezien, of hy was al j gezeteld te SCHAGEN.
Boefje.
Gewapend met een flinken zak, waagde een
9-jarig boefje zich Donderdagmiddag op het
rangeerterrein van de Staatsspoorwegen te
Utrecht. Thuis koud en niets te stoken. Den
zak had hy onder zijn dunne jasje verbor
gen, opdat hij geen argwaan zou wekken.
Niemand lette ook op het onoogelyke ventje.
De bewaarplaats van de steenkolen was
weldra bereikt en hier werd in koortsach
tige haast de zak gevuld. Zonder gestoord
te worden, kwam hy hiermede klaar. Nu
ongezien weer weg komen. In geen velden
of wegen is echter onraad te bespeuren.
Voorzichtig sluipt hy naar den uitgang toe
en een zucht van verademing ontsnapt toch
aan zyn borst, wanneer hij eindelijk buiten
de omrastering is en op den Leidschen weg
staat. Vryer en ongedwongener gevoelt hy
zich. Alle voorzichtigheid wordt thans uit
het oog verloren. De goed gevulde zak be
hoeft hy nu niet meer te verbergen en ben
gelt zwaar in zijn 'verkleumde handen.
Daarover echter geen nood meer, want
straks zal de kleine rakker ze kunnen war
men, wanneer de snorrende kachel lachende
blosjes aan vader en moeder en broertjes en
zusjes toewerpt.
Zoo philosopheerende, heeft hy de nadering
van een politie-agent niet opgemerkt. Plotse
ling klemt zich een stevige hand om zijn
arm en voegt een harde stem hem op bar-
schen toon toe: „waar heb je die kolen van
daan?" Arm ventje, de schrik bevangt hem.
Hy wil vluchten, maar de man der wet be
let 't hem en zyn knikkende knieën ontzeggen
hem trouwens den dienst. Snikkende en der
Afschuwelijke boycol.
In een Engelsch dorp heeft zich een geval
van boycot voorgedaan in zyn verschrikke-
lyksten vorm. In dat dorpje woonde een
arme weduwe van acht-en-zestig jaar met
een eenigen zoon. Zij had een kleine boer
derij gehuurd, die vroeger was bewoond ge
weest door een anderen pachter. Maar deze
had zijn huur niet kunnen betalen en was
door den eigenaar eruit gejaagd. Nu hadden
de boeren van het plaatsje besloten, dat
iedereen die een huis ging bewonen, waaruit
een ander om wanbetaling van de pacht
was gezet, door de boeren in den ban zou
worden gedaan. Dat gebeurde ook met do
oude vrouw.
Niet alleen, dat geen der inwoners van
het dorp tegen haar sprak, men weigerde
ook iets van haar te koopen of aan haar te
verkoopen, met het gevolg, dat de arme
lieden naar een ver verwijderd doip moesten
gaan om hun inkoopen te doen, en dat zij
in het dorp in de meest volstrekte eenzaam
heid leefden. De weduwe heeft dat leven
niet kunnen volhouden, zy is van verdriet
gestorven. Maar zelfs na haar dood nog
bleef de boycot over haar uitgesprokenhet
gelukte den zoon niet voor zijn moeder een
doodkist te laten maken. De verschillende
timmerlui, by wie hij aanülopte, zeiden allen,
dat, wanneer zy het deden, zy zelf zouden
in den ban gedaan worden. Eindelijk heeft
de zoon zelf een kist moeten maken en zelf,
zonder iemand er by, heeft hy het lyk van
zyn moeder naar het kerkhof moeten bren
gen, op zijn eigen groentenkar, met een ezel
bespannen.
Een postdicfktal in 't groot.
Een postambtenaar uit Kaïro, die George
Bey heet en te Napels aangehouden is, had
een nieuwe manier uitgedacht om een
reisje naar Italië te maken en overal ge
reed geld te vinden. Vóór zyn vertrek uit
Kaïro verzond hy aan zichzelf een
aantal postwissels naar Napels, Rome en
Milaan tot een gezamenlijk bedrag van
100,000 lire, waarvan hy natuurlijk geen
centime stortte. Te Napels alleen lagen
69 postwissels, van 1000 lire elk, voor hem
gereed. 'sMans domheid of eigenlijk zyn
speculatie op het weinige doorzicht zijner
Itaiiaansche collega's, bracht hem ten val
„Dat moet toch gemakkelijk genoeg te
veranderen zgn," meende Panl.
„Ja, het is heel eenvoudig
„Dat hebt ge toch bepaald tegen den
jachtopziener gezegd
„Ik heb het reeds dikwijls gezegd,"
antwoordde de jager en haalde de schou
ders op.
„Zeg het dan eens tegen je meester zelf,"
zeide Paul.
Na een poosje antwoordde de jager, wat
onzeker„Het is niet zoo, als met de
boschwachtorswoning, baron. De bosch-
wachterswoning is zoo gelegen, dat een
elk die ziet. Dat houdt men natauriijk
wel in orde, dat moet er goed uitzien.
Maar het jagershuis, dat ligt achteraf, daar
komt nooit iemand
„Ja, zoo I" antwoordde Paul, verwonderd
over de naakte waarheid in deze woorden.
En dan voegde hg er onwillekeurig aan
toe„Zeg het dan eens tegen mevrouw
Hauszmann 1" En hy voelde, hoe hjj een
kleur kreeg op hetzelfde oogenblik, want
het was de eerste maal, dat hg haar zoo
noemde. „Nu ga ik weer over het meer
terug. Kasper, daar heb je een paar sigaren,
wil je die hebben
„Ik dank u hartelgk, baron."
Paul gaf hem de hand. „En hoe gaat
het met den oude vroeg hy nog.
„Het is steeds hetzelfde, hy slaapt,"
antwoordde Easper.
Paul ging nu over het meer terug. De
zonnestralen waren korter geworden. Op
de sneeuw speelde een blauwachtig licht.
Wat had die jager dat wonderlijk
gezegd in zgn eenvoud 1 De hout
vesterswoning ziet iedereen, en het jagers
huis niemand. Voor eenigen tgd torug
was Kasper zelf ziek geweest en do op
zichter bad hem beduidlanger mocht het
niet durenzgn meester hield niet van
zieke bedieadan, en bg hem was het een
hee'e familie. Daarop had Kasper weer
direct gezond moeten zgn. Gaston Hausz
mann stond er voor bekend, dat hg zgn
ondergeschikten krap hield en zeer streng
behandelde. En de opzichter was een hard
vochtig man.
Ook de jager verheugde er zich over,
dat er een nieuw leven op Wied aan-
staande was. Het kon niet anders, het
moest daar nu levendiger worden.
Hoe spoedig zou die tgd daar zgn,
i dacht Paul. In begin Mei, had Elinore
geschreven. Begin Mei reeds 1
Midden op het meer bleef Paul staan,
en keek naar Wied. Aan den gevel was
een zwarte stok merkbaar. De gvlaggestok.
Wanneer de meester op het slot was, waaide
de wimpel daaraan.
Hoe nabg was die tgd 1
Tot op heden had hg zgn kleine, ver
droomde, stille wereld kunnen bewaren,
alsof nooit een geluid, nooit een voetstap,
nooit de schaduw eener gestalte van
buiten af daar kon doordringen. En nu,
op eenmaal - Juist zóó was het, als trok
op eenmaal de voorhang voor hem weg.
Het was bedekt, de wanden van zyn
heiligdom met zachtkleurige schilderingen,
met teere gestalten. Een zachte, bleek
blauwe. verre hemel zweefde boven dit
alles. Nu echter was de betoovering op
eenmaal verjaagd. Het doek rolde
omhoog, zacht ritselend, als oude, kostbare
brocaatstof. Het breede, belichte too-
neel werd daarachter zichtbaar en nu
is alles, alles vreemd
De ONDERGETEEKENDE
beveelt zich, evenals vorige
jaren, aan voor het
KALFSVLEESCH.
Direotenr de Heer E. MEIJER DREES,
te geven in het KERKGEBOUW
der Ned Herv. Gem. aldaar, op
's avonds te 7 uur.
Entree f 0.25, met inbegrip van tekst
boekje.
UITVOERING
aa&leggaa, saoaiea ea oitehandea
vaa f alaaa sa loomgaardsa.
Hoofdstuk VIII.
In Mei betrok het jongs paar het slot
Wied- De jagers en de andere bedienden
hadden op den toegangsweg eenige vlag
gen geplaatst en dén ingang van het slot
versierd. Deze begroeting verheugde
Elinore, omdat zy dacht dat de menschen
die zolf hadden bedacht. Maar Gaston
verstoorde dezen eersten indruk, toen hg
den opzichter vroeg„Zeg Scheib had ik
je niet geschreven, dat er een soort eere
poort moest zgn En mgnheer Schaib
zette een verlegen gezicht en trachtte er
zich uit te redden.
Twee dagen later kondigde Elinore haar
eerste bezoek in Essenbach aan.
De barones geraakte weer in groote
verlegenheid en meende, dat men Elinore
op de eene of andere wgze feestelijk moest
ontvangen. En Hauszmann was zoo schrik
kelijk veeleischend.
Elinore moest in het rgtuig lang wach
ten vóór Hauszmann verscheen. En dan
reden zg zonder een enkel woord te wis
selen, naar Essenbach.
Overal ontlook en ontsproot het jonge
groen. De kerseboomen op Essenbach
stonden in golvende bloesempracht, en langs
dn wegen prgkte de hagedoorn met zyn
witten sluier, dwarrelden zyne bloesems in
den wind Elinore genoot bg het aanschou
wen van dit heerlijk landschap.
Eindelijk reed men de populieren-allée
van Essenbach binnen en hield men stil op
hef plein. De barones en de baron, Marianne,
Paul en ook de juffrouw kwamen naar
buiten. Daarna gingen allen het huis bin
nen. De baronnes en Marianne namen
EJjnore apart; de baron vergoelijkte dit
Petten.
KALFSM
JLi
met te zeggen„Och, zg willen eens alles
met elkaar bepraten Gaston liep lang
zaam, de lange rghaadschuenen achteloos
in de hand zwaaiende, over het terras naar
de kamer. Zjjno houding had altijd iets
ongegeneerds, zoo iets opzettelyk-onver-
schilligs Maar des te onberispelyker was
steeds zijne kleeding. Hij leefde in
de overtuiging, dat een menscu, die eenigs-
zins van zichzelven hield, zich alleen kon
kleeden uit het magazijn Poole ta Londen
en geen anderen hoed kon dragen dan dien
van Heath of van Wood. Evenzoo waren
er alleen in Engeland schoenmakers, die
dien naam verdienden.
Men nam aan tafel plaatB, en de
barones, die in lang geen gasten meer had
gehad, verkeerde in gestadige onrust. Maar
alles ging goed, nadat een al te lange
pauze na de soep was doorgemaakt.
„Beste Paul," zeide Gaston op eens,
„zoudt ge mg wel de Harvey-sauce even
willen toereiken?"
Ei de barones kleurde. „Ach, veront
schuldig mg, Hauszmann, dat is geen
Engelsche sauce I"
„O, dat hindert niet I" zeide Gaston en
boog zich over zgn bord.
„Ja, het gaat er bg ons landelijk eenvoudig
naar toe," zeide Paul lachende,
„Hoe is u de Engelsche keuken be-
v*llea vroeg nu de baron aan Elinore,
om toch ook maar iets te zeggen.
Gaston antwoordde in hare plaats.
Een prettig onderhoud scheen er maar
niet te komen, men sprak over allerlei.
Elinore vertelde van de Riviera. Hare
wangen hadden een hoog roode tint gekre
gen en in hare oogen was een onrustige
glans gekomen. Een eigenaardig, onverwacht
UITÏOERIN
Qndergeteekende beveelt zich beleefd
aan tot het aanleggen van
en het maken van
onder garantie.
Mr. Timmerman, DIRK8HORN.
gevoel bekroop haar. Dit bezoek in Essen
bach, waarop zg zich zoo kinderlgk had
verheugd drukte haar nu loodzwaar Ter
nauwernood maakte de barones eenïg r
baar om op te staan of ook zg stond van
tafel op en verliet het vertrek, en zeide
dat het eigenaardig zwoel was geworden.
fla 1 j aMb" 8cheen h« haar to«.
als verrieden deze twee woorden nog vele
dft T" Si k0ek W aaB fiB begreep in
ming K°D Iöt8 Va° bar0 Kemoed9Btem'
in bar0BeB nood'gde het gezelschap uit,
Marianne vroeg: „Wilt ge Paul's honden
aardi^l Ellnore? BÜ heeft ze zulke
aardige kunsten geleerd."
m;tWa" syn ze dan riep Elinore uit,
waren op den hof. Terwgl
knn Jl ,wet n b8zi* hiold »llerlei
SHfi Va",chten> had hg ruimschoots
feund» El,DOre «ade Z«
leunde tegen een pilaar der veranda.
zn "'f1 8'anker, rgziger voor, dan
hLn Engelsch kleed van donker
blauwe geruite stof. Hare schouders
waren breed, een weinig afvallend, harn
rmen s'ank en rond, hare groote handen
ki u gevormde vingers waren wat
bleeker geworden.
WORDT VERVOLGD.