ISSN verlossen van Vee. 1. Kti (timp Mijl, 2. Iloa Jetje geiriji J Leesbibliotheek, V eesnijder. Twee Meezeil, en hetgeen erbij behoort. C. PEETOOM, In de Paarden- en Kalverslachterij tan DiiMom's Zaugkoor b( Iste kwaliteit J. DE JONQH, SS z ertr verlichtiDs-en be*>f Binnen landsch Nieuws. Gemengd Nieuws. Advertentie n. Slager, Winkel. van Cm SL3BC Kz., Loet E 90, 3CHAGEM, is durelijks verkrijgbaar 1ste Kwaliteit versch geslacht bedoeld in Art. 27e der Gezondheids wet (ter behandeling en vast stelling van het Jaarverslag over zal gehouden worden op Woensdag 13 Febr.tï.k., des namiddags te één uur, in het Raadhuis te Schagen. De Secretaris, CORN V188ER Az. Vrijdag 15 Febr. 1907, Openbare door de Rederijkerskamer IDE EENDRAOHT" te D i r k s h o r n, op Zondag 10 Febr. '07 in het lokaal van den Heer 8 Brommer te Dirkshonn. Opgevoerd zullen worden Oorspronkelijk Tooneelspel in drie be. drijven door H. P. Boudier. Kluchtspel in één bedrijf, door van Develstein. Aanvang half acht Entrée 40 Ceafe Plaatsen te bespreken a 10 cents extra, bij den Heer H. DIECKM.ANN, Na afloop vrij Bah Om bij een ieder op tijd te kunnen verschijnen, verzoekt ONDERGETEE KENDE vroegtijdig bericht Beveelt zich verder beleefd aan tot het WT Levert alle soorten BOOMEN, HEESTERS, STRUIKEN, PLANTEN, enztegen concurreerende prijzen. J. BIJHOUWER, Tuinman, Bloemist, WINKEL. ZIJ, die wenschen te vertrekken naar Amerika of Canada, kunnen kaar ten voor deze reis be- komen bij ™dergetee- p oowel oer snoor UUotUUilillddlolt/i Ondergeteekende beveelt zich beleefd aan als kende, zoowel per spoor als per boot, rechtstreeks tot alle stations in deze beide landen, zonder ver hoogd tarief. Ook geeft ondergeteekende gratis alle verlangde inlichtin- tingen omtrent deze beide landen, zoowel op Landbouw- als op Vak gebied, daar hij zelf eenige jaren in beide landen heeft vertoefd en gewerkt. J. R. MOOIJBOER, Smid te Obdam Agent der Dominionlijn naar Canada en der An- chorlijn naar New~York. Beleefd aanbevelend, M. van Twuijver Ad Noord, Schagen De ONDERGETEEKENDE beveelt zich beleefd aan als M. ROOZING Pz. Leermeester Jb. jan Wonderen Pz Aanbevelend, BI. J. PLOEGER, Moord. Openbare door de Rederijkerkamer /AURORA" van Winkel, in de zaal van den Heer Jb. SMIT te Kolhorn, op Zondag 10 Febr. 07. Programma: Drama in acht Tafereelen, naar hel Pransch van D'ENNERY en ANN18ET BOURGEOIS. Entrée 40 Gents. Aanvang 7 uuf precies. Plaatsen te bespreken a 10 cents extra bij den Heer Jb. SMIT. Bij bespreking te voldoen. Na afloop Bal. Costumes van den Heer DE GRA AUW van Den Helder. Lokaal „Bethel", Hoep. lederen Zaterdagavond van 7l/i tot 8 uur afgifte van Boeken. Catalogus 10 cent Lezen gratis, HET BESTUUR. BRONGAS houten Welpijpen, A. Sleutel, gelegenheidsdichter, Mriesehe Dijk. onder fudeslnis. ÏÏ7-Ü-T ",d,; nanwJ 7a8A°f' het kwam door hat tegen betaling van klasse-tarief wen nen gebruik te maken." In dat bestuur kunnen naast Ned. Hervormdon dus zitting nemen zoowel een dissenter, als een Roomsch- Katholiek en een Israëliet, met volmaakt dezelfde rechten en plichten als de anderen, teneinde al de voorkomende zaken te regelen, en er voor te waken, dat hunne belangen niet in 't gedrang komen. Mocht dit laatste toch onverhoopt het geval worden, dan heb ben zij het volste recht om met argumenten in de vergadering te protesteeren. En by aldien dit niet hielp, en een Ned. Hervormde of zelfs Protestantsche meerderheid toch haar wil doorzette ten koste van een niet.-Her- vormde of niet-Protestantsche minderheid, dan zouden zij heen kunnen gaan en gekomen bij hunne vereenigingen of instellingen, kun nen zeggen: Wij adviseerentrekt uwe subsidie in, maakt niet langer gebruik van de hulp der Zuster tegen klasse-tarief, want die vereeniging „Gezinsverpleging" is er eene van „bepaald kerkelijke kleur". En dan, maar ook dari pas, zou men recht hebben zoo te spreken. Men zal zeggen„maar die regeling is tamelijk ingewikkeld." Ik stem het aan stonds toe, en zou indertijd ook graag een veel eenvoudiger regeling hebben getroffen. Maar dat is nu eenmaal zoo niet. En het verandert ook niets aan de zaak waarom het hier gaatvan de vruchten van dit liefde werk kan door elk, zonder onderscheid, van welk geloof hij mag zijn, of van wat kerk genootschap, worden genoten. Waarom ik de pen heb opgenomen ter verdediging van het goed recht der vereeni ging „Gezinsverpleging en hare aanvrage om subsidie ook aan zoogenaamd neutrale instellingen Omdat ik gezien heb hare onmisbaarheid in de huizen onzer zieken, speciaal in die onzer arme zieken, en omdat ik vreesde, dat tengevolge van een misverstaan van die uitlating „bepaald kerkelijke kleur", er schade zou kunnen worden berokkend aan die ver eeniging, doordat hier iemand zijn toch zoo hoog noodige jaarlijksche bijdrage zou in trekken, ginds een ander zou worden afge schrikt om te gaan offeren op dit altaar der naastenliefde. En verder. De afdeeling „Het Witte Kruis" te Anna Paulowna moge weten, wat ze doet. Het werk van wijkverpleging ligt geheel in de lijn van den arbeid van „Het Witte Kruis." En daarom, als straks eens blijken mocht, dat de werkzaamheid der „Gezinsverpleging" moest worden ingekompen of misschien opgeheven, dan zou die afdeeling mede het verwijt treffen door de niet-toekenning van een subsidie tengevolge van eene verkeerde wets-uitlegging, aan deze zoo hoogst nuttige instelling, die allen bereiken kan, het bestaan onmogelijk te hebben gemaakt. Mijnheer de Redacteur, ik had in het Zondagsnummer van uw blad verwacht een woord van verdediging en van nadere toelichting in deze zaak van de zijde van het dagelijkschbestuur der Gezinsverpleging; dit is hiermede natuurlijk nog beter op de hoogte dan ondergeteekende. Nu dit niet gebeurd is, heb ik dit naar mijn beste weten gedaan. U dankende voor de verleende ruimte, Uw dw. dn. E. wanhoop nabij, werd hij medegenomen naar het politiebureau, alwaar hij eerlijk zijn daad opbiechtte. In de Hooipoort wachtte men dien middag tevergeefs op den kleinen kolendief. (U. D.) Lood vergiftiging. De Gezondheidscommissie te Bolsward heeft in 't afgeloopen jaar eene proef geno men met het volgende voor eenvoudige, practische toepassing zeer gelukkige resultaat. Zij liet drie bakken maken van lood, en wel A een van nieuw lood, B een van nieuw lood met blackvarnish bestreken, C een van oud ongeplet lood. Deze werden buiten geplaatst en geregeld van evenredige hoeveelheden water voorzien. Tweemaal werd dit gedaan, eerst gedurende 6 maanden daarna gedurende 4 maanden. De eerste maal was de hoeveelheid opgelost lood in A 16.56 m. gr. per liter, in C 24.84de tweede maal in A 16, in C 19 m. gr. per liter. Van oud lood lost dus [in tegenstelling met de gangbare meeningj meer lood op dan van nieuw. In B waren bijna onmerkbare sporen van lood. Het verven van dit lood bij dak bedekking, goten, enz., met 't zoogoedkoope blackvarnish verdient dus aanbeveling en algemeene toepassing. Huziek bij 't pond. Een piano, die by het gewicht verkocht wordt, behoort zekér tot de zeldzaamheden. Een ingezetene van Winterswijk, die ging verhuizen, heeft dit echter gedaan. Dekooper had de piano nimmer gezien, doch durfde I toch 15 Mark voor het pond bieden. Het in- strument was zeer zwaar, zoodat de prijs tamelijk hoog werd. Toen de piano ten huize van den kooper arriveerde, bleek het een oud verveloos ding, bijna zonder tonen of muziek, te zijn, zoodat de man een kat in den zak had gekocht. („Zutph. Ct.") Van 'u boertje en van muziek. Traject Hilversum— Amsterdam. Een nieuwe wagen 3e klasse met zijgang. In een der laatste coupé's een oud boertje met vrouw, alsmede een jonge dame. Te Weesp stappen 4 jongelui in. 't Is smoorheet. Juist toen de trein zich in beweging stelde, staat een van hen op en stelt de verwar ming van warm op koud. Op 't zelfde oogenblik laat zich een wals uit „Das süsse Madel" hooren. Boertje kijkt verbaasd en z'n vrouw niet minder. „Ja," zegt een der aanwezigen, „dat doet mijnheer" wijzende op den versteller van den kruk. By elke nieuwe mop stijgt de verbazing. Tot we de Muiderpoort naderen I en de bekende harmonicaspeler ons 't geld- bakje onder den neus houdt. Tableau. de postambtenaren kregen achterdocht over zooveel aanzienlijke geldzendingen aan één 1 ^viridanift ueen adres, de Turkseha consul verklaarde geen U U/JUIIu n'li mumm George Bey te kennen en nauwelijks had de bedrieger Napels gezien, of hy was al j gezeteld te SCHAGEN. Boefje. Gewapend met een flinken zak, waagde een 9-jarig boefje zich Donderdagmiddag op het rangeerterrein van de Staatsspoorwegen te Utrecht. Thuis koud en niets te stoken. Den zak had hy onder zijn dunne jasje verbor gen, opdat hij geen argwaan zou wekken. Niemand lette ook op het onoogelyke ventje. De bewaarplaats van de steenkolen was weldra bereikt en hier werd in koortsach tige haast de zak gevuld. Zonder gestoord te worden, kwam hy hiermede klaar. Nu ongezien weer weg komen. In geen velden of wegen is echter onraad te bespeuren. Voorzichtig sluipt hy naar den uitgang toe en een zucht van verademing ontsnapt toch aan zyn borst, wanneer hij eindelijk buiten de omrastering is en op den Leidschen weg staat. Vryer en ongedwongener gevoelt hy zich. Alle voorzichtigheid wordt thans uit het oog verloren. De goed gevulde zak be hoeft hy nu niet meer te verbergen en ben gelt zwaar in zijn 'verkleumde handen. Daarover echter geen nood meer, want straks zal de kleine rakker ze kunnen war men, wanneer de snorrende kachel lachende blosjes aan vader en moeder en broertjes en zusjes toewerpt. Zoo philosopheerende, heeft hy de nadering van een politie-agent niet opgemerkt. Plotse ling klemt zich een stevige hand om zijn arm en voegt een harde stem hem op bar- schen toon toe: „waar heb je die kolen van daan?" Arm ventje, de schrik bevangt hem. Hy wil vluchten, maar de man der wet be let 't hem en zyn knikkende knieën ontzeggen hem trouwens den dienst. Snikkende en der Afschuwelijke boycol. In een Engelsch dorp heeft zich een geval van boycot voorgedaan in zyn verschrikke- lyksten vorm. In dat dorpje woonde een arme weduwe van acht-en-zestig jaar met een eenigen zoon. Zij had een kleine boer derij gehuurd, die vroeger was bewoond ge weest door een anderen pachter. Maar deze had zijn huur niet kunnen betalen en was door den eigenaar eruit gejaagd. Nu hadden de boeren van het plaatsje besloten, dat iedereen die een huis ging bewonen, waaruit een ander om wanbetaling van de pacht was gezet, door de boeren in den ban zou worden gedaan. Dat gebeurde ook met do oude vrouw. Niet alleen, dat geen der inwoners van het dorp tegen haar sprak, men weigerde ook iets van haar te koopen of aan haar te verkoopen, met het gevolg, dat de arme lieden naar een ver verwijderd doip moesten gaan om hun inkoopen te doen, en dat zij in het dorp in de meest volstrekte eenzaam heid leefden. De weduwe heeft dat leven niet kunnen volhouden, zy is van verdriet gestorven. Maar zelfs na haar dood nog bleef de boycot over haar uitgesprokenhet gelukte den zoon niet voor zijn moeder een doodkist te laten maken. De verschillende timmerlui, by wie hij aanülopte, zeiden allen, dat, wanneer zy het deden, zy zelf zouden in den ban gedaan worden. Eindelijk heeft de zoon zelf een kist moeten maken en zelf, zonder iemand er by, heeft hy het lyk van zyn moeder naar het kerkhof moeten bren gen, op zijn eigen groentenkar, met een ezel bespannen. Een postdicfktal in 't groot. Een postambtenaar uit Kaïro, die George Bey heet en te Napels aangehouden is, had een nieuwe manier uitgedacht om een reisje naar Italië te maken en overal ge reed geld te vinden. Vóór zyn vertrek uit Kaïro verzond hy aan zichzelf een aantal postwissels naar Napels, Rome en Milaan tot een gezamenlijk bedrag van 100,000 lire, waarvan hy natuurlijk geen centime stortte. Te Napels alleen lagen 69 postwissels, van 1000 lire elk, voor hem gereed. 'sMans domheid of eigenlijk zyn speculatie op het weinige doorzicht zijner Itaiiaansche collega's, bracht hem ten val „Dat moet toch gemakkelijk genoeg te veranderen zgn," meende Panl. „Ja, het is heel eenvoudig „Dat hebt ge toch bepaald tegen den jachtopziener gezegd „Ik heb het reeds dikwijls gezegd," antwoordde de jager en haalde de schou ders op. „Zeg het dan eens tegen je meester zelf," zeide Paul. Na een poosje antwoordde de jager, wat onzeker„Het is niet zoo, als met de boschwachtorswoning, baron. De bosch- wachterswoning is zoo gelegen, dat een elk die ziet. Dat houdt men natauriijk wel in orde, dat moet er goed uitzien. Maar het jagershuis, dat ligt achteraf, daar komt nooit iemand „Ja, zoo I" antwoordde Paul, verwonderd over de naakte waarheid in deze woorden. En dan voegde hg er onwillekeurig aan toe„Zeg het dan eens tegen mevrouw Hauszmann 1" En hy voelde, hoe hjj een kleur kreeg op hetzelfde oogenblik, want het was de eerste maal, dat hg haar zoo noemde. „Nu ga ik weer over het meer terug. Kasper, daar heb je een paar sigaren, wil je die hebben „Ik dank u hartelgk, baron." Paul gaf hem de hand. „En hoe gaat het met den oude vroeg hy nog. „Het is steeds hetzelfde, hy slaapt," antwoordde Easper. Paul ging nu over het meer terug. De zonnestralen waren korter geworden. Op de sneeuw speelde een blauwachtig licht. Wat had die jager dat wonderlijk gezegd in zgn eenvoud 1 De hout vesterswoning ziet iedereen, en het jagers huis niemand. Voor eenigen tgd torug was Kasper zelf ziek geweest en do op zichter bad hem beduidlanger mocht het niet durenzgn meester hield niet van zieke bedieadan, en bg hem was het een hee'e familie. Daarop had Kasper weer direct gezond moeten zgn. Gaston Hausz mann stond er voor bekend, dat hg zgn ondergeschikten krap hield en zeer streng behandelde. En de opzichter was een hard vochtig man. Ook de jager verheugde er zich over, dat er een nieuw leven op Wied aan- staande was. Het kon niet anders, het moest daar nu levendiger worden. Hoe spoedig zou die tgd daar zgn, i dacht Paul. In begin Mei, had Elinore geschreven. Begin Mei reeds 1 Midden op het meer bleef Paul staan, en keek naar Wied. Aan den gevel was een zwarte stok merkbaar. De gvlaggestok. Wanneer de meester op het slot was, waaide de wimpel daaraan. Hoe nabg was die tgd 1 Tot op heden had hg zgn kleine, ver droomde, stille wereld kunnen bewaren, alsof nooit een geluid, nooit een voetstap, nooit de schaduw eener gestalte van buiten af daar kon doordringen. En nu, op eenmaal - Juist zóó was het, als trok op eenmaal de voorhang voor hem weg. Het was bedekt, de wanden van zyn heiligdom met zachtkleurige schilderingen, met teere gestalten. Een zachte, bleek blauwe. verre hemel zweefde boven dit alles. Nu echter was de betoovering op eenmaal verjaagd. Het doek rolde omhoog, zacht ritselend, als oude, kostbare brocaatstof. Het breede, belichte too- neel werd daarachter zichtbaar en nu is alles, alles vreemd De ONDERGETEEKENDE beveelt zich, evenals vorige jaren, aan voor het KALFSVLEESCH. Direotenr de Heer E. MEIJER DREES, te geven in het KERKGEBOUW der Ned Herv. Gem. aldaar, op 's avonds te 7 uur. Entree f 0.25, met inbegrip van tekst boekje. UITVOERING aa&leggaa, saoaiea ea oitehandea vaa f alaaa sa loomgaardsa. Hoofdstuk VIII. In Mei betrok het jongs paar het slot Wied- De jagers en de andere bedienden hadden op den toegangsweg eenige vlag gen geplaatst en dén ingang van het slot versierd. Deze begroeting verheugde Elinore, omdat zy dacht dat de menschen die zolf hadden bedacht. Maar Gaston verstoorde dezen eersten indruk, toen hg den opzichter vroeg„Zeg Scheib had ik je niet geschreven, dat er een soort eere poort moest zgn En mgnheer Schaib zette een verlegen gezicht en trachtte er zich uit te redden. Twee dagen later kondigde Elinore haar eerste bezoek in Essenbach aan. De barones geraakte weer in groote verlegenheid en meende, dat men Elinore op de eene of andere wgze feestelijk moest ontvangen. En Hauszmann was zoo schrik kelijk veeleischend. Elinore moest in het rgtuig lang wach ten vóór Hauszmann verscheen. En dan reden zg zonder een enkel woord te wis selen, naar Essenbach. Overal ontlook en ontsproot het jonge groen. De kerseboomen op Essenbach stonden in golvende bloesempracht, en langs dn wegen prgkte de hagedoorn met zyn witten sluier, dwarrelden zyne bloesems in den wind Elinore genoot bg het aanschou wen van dit heerlijk landschap. Eindelijk reed men de populieren-allée van Essenbach binnen en hield men stil op hef plein. De barones en de baron, Marianne, Paul en ook de juffrouw kwamen naar buiten. Daarna gingen allen het huis bin nen. De baronnes en Marianne namen EJjnore apart; de baron vergoelijkte dit Petten. KALFSM JLi met te zeggen„Och, zg willen eens alles met elkaar bepraten Gaston liep lang zaam, de lange rghaadschuenen achteloos in de hand zwaaiende, over het terras naar de kamer. Zjjno houding had altijd iets ongegeneerds, zoo iets opzettelyk-onver- schilligs Maar des te onberispelyker was steeds zijne kleeding. Hij leefde in de overtuiging, dat een menscu, die eenigs- zins van zichzelven hield, zich alleen kon kleeden uit het magazijn Poole ta Londen en geen anderen hoed kon dragen dan dien van Heath of van Wood. Evenzoo waren er alleen in Engeland schoenmakers, die dien naam verdienden. Men nam aan tafel plaatB, en de barones, die in lang geen gasten meer had gehad, verkeerde in gestadige onrust. Maar alles ging goed, nadat een al te lange pauze na de soep was doorgemaakt. „Beste Paul," zeide Gaston op eens, „zoudt ge mg wel de Harvey-sauce even willen toereiken?" Ei de barones kleurde. „Ach, veront schuldig mg, Hauszmann, dat is geen Engelsche sauce I" „O, dat hindert niet I" zeide Gaston en boog zich over zgn bord. „Ja, het gaat er bg ons landelijk eenvoudig naar toe," zeide Paul lachende, „Hoe is u de Engelsche keuken be- v*llea vroeg nu de baron aan Elinore, om toch ook maar iets te zeggen. Gaston antwoordde in hare plaats. Een prettig onderhoud scheen er maar niet te komen, men sprak over allerlei. Elinore vertelde van de Riviera. Hare wangen hadden een hoog roode tint gekre gen en in hare oogen was een onrustige glans gekomen. Een eigenaardig, onverwacht UITÏOERIN Qndergeteekende beveelt zich beleefd aan tot het aanleggen van en het maken van onder garantie. Mr. Timmerman, DIRK8HORN. gevoel bekroop haar. Dit bezoek in Essen bach, waarop zg zich zoo kinderlgk had verheugd drukte haar nu loodzwaar Ter nauwernood maakte de barones eenïg r baar om op te staan of ook zg stond van tafel op en verliet het vertrek, en zeide dat het eigenaardig zwoel was geworden. fla 1 j aMb" 8cheen h« haar to«. als verrieden deze twee woorden nog vele dft T" Si k0ek W aaB fiB begreep in ming K°D Iöt8 Va° bar0 Kemoed9Btem' in bar0BeB nood'gde het gezelschap uit, Marianne vroeg: „Wilt ge Paul's honden aardi^l Ellnore? BÜ heeft ze zulke aardige kunsten geleerd." m;tWa" syn ze dan riep Elinore uit, waren op den hof. Terwgl knn Jl ,wet n b8zi* hiold »llerlei SHfi Va",chten> had hg ruimschoots feund» El,DOre «ade Z« leunde tegen een pilaar der veranda. zn "'f1 8'anker, rgziger voor, dan hLn Engelsch kleed van donker blauwe geruite stof. Hare schouders waren breed, een weinig afvallend, harn rmen s'ank en rond, hare groote handen ki u gevormde vingers waren wat bleeker geworden. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1907 | | pagina 6