derde blad.
GETKÖÖ8T
Klooster te Nieuwe Niedorp.
Café „De Benrs" m den lieer W. Roggeveen Cz
Zondag
1907.
5Ie Jaargang. No. 42ö7.
Hulpmestsioffen
levert JOH. C. DE WIT
nnripr finPnnïSï*P O n n l l* n I O koopman bleef er bij en nam de hokkeling mee. De F*™; ®en .coon'ct. wi
Bimieulandseh Nieuws.
lil
superieure kwaliteiten
tegen uiterst scherpe prijzen.
geeft Job. C. de Wit, Beemster
mT /"I
Door
FRITS SINGER.
„Kijk eens aan, Stoffel, wat daar weer een stof ligt
daar op den Apollo!"
„Maar meneer
„Zwijg! Geen uitvluchten! Ik ken je praatjes
Maar ik zeg je, als het nog eens gebeurt, dan ben
je den langsten tijd bij mij geweestEn nti, inge
rukt, marsch
Het humeur van doctor Konrad Lohberg was reeds
vóór deze woordenwisseling alles behalve beminnelijk
geweest. Reeds in de restauratie had de goede man zièh
grootelijks geërgerd over het gebrek aan phantasie bij
den kok en keukenmeester, die hem dag aan dag het
zelfde menu voorzette. „Wat een treurige toestand
toch," had hij gebromd, „dat men voor zijn lichame
lijk welzijn en voor eene goede digestie van zulke
individuen afhankelijk Wezen moet!"
Met groote stappen liep hij nu in zijne voorkamer
op en neer, iets fluitende, wat op een oparadeuu ge
lijken moest. Daarna beproefde hij op een anderoma-
nier zijne zenuwen te kalmeeren. Hij stak den brand
in eene fijne havana en liet zich op den stoel voor
zijne schrijftafel vallen. Een helder licht stroomde door
het venster op het spiegelblanke meubel, op al de
tranen1 "in Tde misha»deld«>
an'riw tin .va,lscl* n(jsl:" ,bro>nde Ivonrad. „Dit kwaad-
vm a denfclfden naam> die mijn lieve
\iouw en mijn aardige dochtertje dragenpardon
gedragen zouden hebben." J
fi|:;;'d(lele7'j' had jongejuffrouw Suusje een nieuw ver
grijp aan haar kleinere zusje gepleegd. Dit laatste ren-
e nu naar binnen en verscheen een oogenblik later
weder, vergezeld van den sterken arm der gerechtig-
met
toon
Vit-l
hud 111 de persoon van eene corpulente dame.
„Kunnen jullie bengels mij dan geen oogenblik
l ust latenklonk reeds van verre op grinimiöeri
de moederlijke vermaning.
„Arme moeder! dacht Konrad meelijdend. Hij wilde
slechts een vluchtigcn blik op haar werpen maar
zijn oogen bleven aan haar hangen. De trekken ,van
dit brecde gezicht kwamen hem in de hoofdlijnen zoo
bekend voor. Straks deed hij niet alleen zijne oogen,
maar ook zijnen mond wijd open; en toen het hem met
eenige moeite gelukt was, zijn physionomie weer in
den normalen toestand te brengen, riep hij:
„Suusje!... pardon, mevrouw Susanna!" het di
minutief zou tegenover deze honderd-en-twintig kilo aan
lichaamsgewicht als eene ironie hebben kunnen worden
opgevat „bent u 't werkelijk?"
De dame zette haar lorgnet op den neus en ant
woordde
„Vergis ik mij niet, dan is u dokter Lohberg?"
■fa, ja, zij was het. Do tijd had hier minder ge
knaagd, dan aangevuld. Een dikke laag poudre de riz
trachtte vergeefs de roodheid der wangen te tempe
ren, en de eertijds zoo liefelijke mond werd bescha
duwd door een normaal ontwikkelden snorrebaard. En
dan die kolosale lichaamsafmetingen! Konrad gedacht
zijnen lievelingsdroom en bekeek medelijdend zijne
knieën, op welke hij zijn Suusje had willen laten
schommelen.
„Wel, en hoe staat u 't leven? Hoe is het u in al
dien tijd gegaan?' vroeg de dame, die merkwaardiger-
anderen vorm aanneemt. Dan weer krijgt de agent een
vriendeltjken en bevestigenden knik van Iemand die....
links blyft houden. Dan en en dit zeer vaak geen
antwoord, geen knik, geen blik van oen linkshouder, die
onverstoorbaar links blijft houden. Soms blijft iemand
nijdig pruttelend en boos omkijkend, links houden. Maar
iedereen en alles blijft links houden, ook na de aanma
ning. Tot eindelijk, eindelijk er een komt, neon, er drie
tegelijk [waarbij oen dame met zoo'n bruine voile op
haar hoed] die haastig aan don wenk van den hen ver
baasd nastarendon agent gehoor geven en naar de rech
terzijde van de straat stappen. Ik hoor ze daar in het
Amerikaansch tot elkaar zeggen, dat ze werkelijk niet
opgemerkt hadden, dat in c[ezo stad rechts gehouden
moest worden.
Toen is de vorslaggever maar weer doorgestapt, hij
kon aan den toestand niets veranderen, het publiek niet
verbetoren. Maar by overdacht, wat een blaffende Prui
sische agent, wat een meer gemoedelijke Engelsche
bobby zou doen, indien zij ons Amstordamsch publiek
aan de orde moesten gewennen. Zjj zouden zeker niet
de onverschillige gemoedelijkheid van den Amsterdam-
sche politiedienaar behouden. En minder zouden zy' niet
gemakkelijk kunnen uitwerken.
[Hdbld.]
Marktpraktijken.
Men schrijft uit Gorredijk, dato 27 Aug.
Een tweetal eenvoudige menschen uit Jubbega-Schurega
i stonden met een hokkelingop de markt. Zij wenschten deze
van de band te doen en in plaats daarvan een koe te
I koopen. De waarde der hokkeling was circa f80. Al
i spoidig kwam er bezoek van een koopman, die een koe
had te missen en deze wel wilde ruilen tegen de hokke
ling. De koopman stelde de vraag, of men f20 wenschte
Moe te geven, 't Antwoord luidde ontkennend. Een gelijk
antwoord werd gegeven op de vraag of men dan f 10
zou willen toegeven. Eindelijk vroeg de koopman: „wil
het Burgerlijk Armbestuur, de Stads-apotheek en het
stedelijk ziekenhuis, evenals de begrootingen voor 1908
van de Gezondheidscommissie, met een bijdrage uit de
gemeentekas van ruim f400 en van het Burgerlijk
Armbestuur met een gemeentelijke subsidie van f16900.
Het voorstol van B. en W. met betrekking tot eene
bestrating van de Nieuwpoortslaan en daarop aanslui
tende Nieuwpoortssteeg, uitgaande van het beginsel, dat
eigenaars van aangrenzende perceelen in de te maken
kosten f3 per strekkenden Meter zullen moeten bijdra
gen, werd onveranderd aangenomen, evenals dat, waar
bij in overweging wordt gegeven den aannemer D. Groot
te Spierdijk kwijtschelding te verleenen van de beloopon
boete van f 2320, hem opgelegd wegens te late oplevering
van de uitbaggering van vorschillende stadsgrachten.
Aan de orde waren thans de ontwerp-verordeningen
met betrekking tot de exploitatie van het gemeente
slachthuis o.a. tot aanwijzing van de plaats en op het
gebruik dier inrichting, alsmede op het keuren van vee
en vleesch en den in-, uit- en doorvoer van vleesch, en
van den verkoopeene instructie van den directeur,
eene verordening tot regeling van den werkkring der
commissie van bijstand en eene idem tot heffing van
rechten voor het gebruik van het slachthuis. Zonder
noemenswaardige wijzigingen werd tot de vaststelling
overgegaan. Alleen werd een speciaal tarief van keur
loon bepaald voor vleesch, dat eventueel bestemd mocht
zyn om te worden geleverd aan de Marine of b v. aan
een krankzinnigengesticht.
Eindelijk werd nog eene commissie benoemd uit den
Raad ter overweging van de bozwaren, die ingebracht
zijn tegen het ontwerp van den ligger der wegen. Tot
leden dezer commissie worden benoemd de heeren Mr.
Van der Feen de Lille, Voorzitter, Glinderman en De
Groot.
Behalve een suppletoir kohier voor den hoofdelijkon
omslag, dat in besloten vergadering zou worden be-
je dan niets toegeven en toen daarop van de anderehandeld, was de agenda hiermede afgeloopen.
zyde een bevestiging werd gogeven, gaf de koopman I i] rondvraag drong de heer Glinderman er ander-
geluk. Dat was wel niet de bedoeling geweest van de majr,?P aan> scheidsgerecht voor de werklieden
andere party, omdat 't gegeven antwoord volstrekt niet c' eiijk zou worden geformeerd. Nog steeds was door
inhield, dat men gelijk wenschte om te zetten. Doch de ?ea ^ee'1 voorzitter er van aangewezen. Stel, er
koopman bleef er bij en nam de hokkeling mee. De een conflictwaar moeten de werklieden hunne
koe, die nu voor de anderen was bestemd, was klaar-
en op GEMAKKELIJKE VOORWAARDEN. -
U« U.W. „m .wu v«, geen Voorzitter er van aangewezen. Stel, er
U|JCllUcirC tonir 016 koe, die nu voor de anderen was bestemd, was klaar- J -uw, '^brengen
blykelyk niet gezond en van inferieure kwaliteit. e, orz.l.ttof antwoordt, dat B.en W.reeds geruimen
Hadden do vorige eigenaars van de hokkeling zich nu z^n Jlttu0n van- ^^^te leden en pl.
maar niet als eigenaars der koe gedragen, misschien v. leden, waarvan de benoeming aan dit college be-
i i i v wfis d?m dtt k nncr rprldpn P'Aweest Doch een derde nooit. ^oociia die benoeming heett plaats gehad, kan de
wijze bij deze ontmoeting veel minder verlegenheid 1" vermo«leufk den vorTge voordracht tot benoeming van een Voorzitter verdacht
laan den dag legde, dan de heer Konrad zelf. „Wi Perf°on, vumoeaeiyK nanaiangei van aen vorige, worden
- - hebhpn in nnzc fpnóri cam„n n00i ,.n i meldde zich aan om de koe voor f 40 te koopen. t Kwamx;
hoeken en snuisterijen, die daarop verstrooid lagen, =1^^1X1™ I tot een accoord, zoo beweerde tenminste de koopman.' Nadat vervo'??n® no° verschillende leden hunne
en ook op de photografieën, die op het regaal prijk- 0 Xch ja heel wat dwaasheden herhaalde Knnnd nu koos 't publiek de party van den zwakste. De ontevredenheid hadden uitgesproken over de wyze,
ten. Eén zonnestraal echter, indiscreter dan de an- mèchaniseh dwaasheden, herhaalde Konrad tnnTmion var,
dere, richtte zich kaarsrecht op een klein portretje dat
heel zijwaarts en verloren in een hoekje droomde. Het
was het konterfeitsel van een allerliefst meisjesgezichtje.
Eigenlijk had het zijn recht, om hier nog te mogen fi-
gureeren, reeds vóór lange, lange jaren verbeurd. Maar
doctor Konrad had nooit kunnen besluiten het weg
te nemen, en zoo stond het daar dan altoos jnog,
met zijne verbleekte tinten ien 'in zijn, geheel uit de mode
geraakte vergulde lijst.
„Suusje!" zuchtte Konrad Lohberg zwaarmoedig, ter
wijl hij het portretje een teederen blik toewierp. „Ach,
hoe gelukkig zouden wij nu hebben kunnen zijn, als
't noodlot ons vergund had elkaar toe te behooren
En zijne gedachten, eenmaal in deze richting ver
dwaald, sponnen zich al verder en verder voort.
„Ach!" zoo peinsde hij „in plaats van hier nu
als een oude kraai alleen te zitten krassen, zou ik jou,
verrukkelijk wijfje, op mijn knieën schommelen en je
ravenzwarte kopje tegen mijn s chouder vlijen. Ach
met duizend kussen op je rozige lippen zou ik je da
gelijks voor die zaligheid danken!... En hier, aan
onze voeten zouden onze twee cherubijnen van kinde
ren spelen. Ja niet meer dan twee, Want ik ben een
voorstander van het Fransche tweekinderstelsel
Deze engelachtige wezentjes zouden zich met een pren
tenboek of met een knibbelspelletje den tijd verdrij
ven. Want natuurlijk zouden het zoete en welopgevoede
kinderen zijn, die door de moeder zouden zijn gedrild
om van geraasmakende' speten een afschuw te hebben.
Dc jongen zou naar mij Konrad heeten en op mij
lijken. Een Adonis zou hij daardoor niet zijn; maar
dat zou niet hinderen. Jongens behoeven niet mooi
enkel maar snugger te wezen. En dat hij snugger
worden zou, daar zou ik wel voor zorgen. Als eene
schoonheid van den eersten rang daarentegen zou ons
kleine Suusje zijn uitgevallen, want die zou natuur
lijk naar de moeder hebben geheeten eu geaaid. jEn
de opvoeding van die kleine fee zou natuurlijk ook
geheel het werk van de moeder zijn geweest, tk, als
man en vader, zou mij wel gewacht hebben, daarbij den
vinger tusschen den boom en den schors te steken.
Ach, alles een ho'.le droom, een ijle nevel! En
waarom? Omdat je papa, Suusje, die wandelend etabel
van vermenigvuldiging, van meening was, dat er tus
schen mijn toenmalig inkomen en zijn geldzak geen
behoorlijke verhouding bestond om welke reden
die ellendeling drie maanden later jou, met al jeap-
peradende en dependentie van behoorlijkheden, aaneen
méórbiedende heeft toegeslagen en nog wel aan een
mensch, die zoo prozaïsch is van in Lubeck te wo
nen. Je familie heeft met je, ons lieve Weenen
verlaten* elke relatie werd daardoor tusschen ons af
gesneden en ik ongelukkige weet op het oogenblik niet
eens of jij, lichtgestalte van mijne droomen, nog on
der de levenden wandelt. Mij bleef niets van je over,
dan dit portretje en de herinnering!"
Doclor Lohberg trok onder deze monoloog zijne si
gaar tot een steeds heftiger gloed aan. Het eene rook-
ringetje joeg hij na het andere de lucht in, en naai
de zoldering van het vertrek stegen wolken omhoog,
even grijs en zwaar als de gedachten die ze vergezelden.
Konrad Lohberg leed dikwijls onder dergelijke lage
barometerstanden van het gemoed. Zij keerden van
jaar tot jaar vaker terug en gingen steeds gepaard met
dezelfde onvruchtbare phantasieën. Gedurende het win
terseizoen werden de aanvallen gemakkelijker overwon
nen, want dan waren er in club, theater, concert en
avondgezelschapjes allerlei verstrooiingen te vinden, die
de verdrietelijkheden van het celibatairs-leven althans
tijdelijk deden vergeten. Maar nauwelijks was de zo
mertijd daar, wanneer de theaters gesloten werden en
al wat zjch eene veer van den mond kon blazen uil
de stad ging, of de booze stemming keerde terug, Wan
neer dan al zijne troosters en troosteressen in de vier
windhoeken uiteengestoven waren, bleef er voor den heer
Konrad niets anders over, dan dit voorbeeld te vol
gen en óók maar zijn bundeltje te snoeren. Al had
ook het reizen Weinig bekoring meer voor hem, het hielp
hem in elk geval toch eenige vervelende weken dood-
Zoo besloot hij dan ook ditmaal, maar den Vandel-
staf te grijpen of, juister gezegd, in een D-trein te
gaan zitten, ofschoon hij nog niet wist waarheen.
Dit onderdeel van de kwestie was hem ook jammerlijk
onverschillig. Hij reisde er gewoonlijk maar doelloos
op los, en stapte hier of daar uit, al naar het hem
inviel.
Aati het station gekomen, had hij zijne keus geves
tigd op Zwitserland. Het gezelschap, dat den coupe
inct hem deelde, droeg er niet juist toe bij om zijne
stemming op te fleuren. Het waren toeristen, die voort
durend elkes tad, elk dorp, elke rivier en eiken mols
hoop waar de trein voorbijreed, naar Baedeker con
troleerden Wat echter bekommerde zich onze vriend,
in zijnen tegenwoordige!! gemoedstoestand om de
schoonheden of merkwaardigheden van het landschap!
Wat kon het hem schelen, of de weg hier >Jsofdaar
daalde, of er rechts eene ruïne opdook, of links de
spits van een sneeuwberg? II'j verwaardigde zich
nauwelijks een blik uit het venster te slaan Hij had
immers dit alles zoo vaak reeds gezien - tot vene-
kVan den spoortrein ging het op de
boot weer in den spoortrein. Aan het Vierwaklslat
termeer sloeg onze vriend zijn kwaiti p.
middagzon brandde heet op de aaide, j
het eerst uit zijn hotel naar buiten trad. In den turn
voor het huis speelden twee kieirieincisj'». Datwil
zeggen: zij speelaen niet, maar zij kibbelde 1 g
den elkaar. Zoo juist had het oudste van de twee
11 Konc nn IGP.Oft
mechanisch.
„Ik geloof zelfs, dat u mij toen hadt willen trou
wen! Maar mijn goede papa heeft wel gelijk ge
had, toen hij u mijne hand weigerde. U was ten
minste destijds waarlijk niet in staat mij behoorlijk
te verzorgen."
„Leeft die voortreffelijke oude heer nog?"
Konrad was over zichzelf verbaasd, dat hij dit lof-
sprekende epitheton ten opzichte van een man, dien
hij meer dan iemand ter wereld gehaat had, zoo glad
over zijne lippen had kunnen brengen.
„O neen! Mijn arme vader is al lang dood."
„Is u met uw man hier, als ik vragen mag?"
„Wel neen! Wat denkt u wel? Die zit thuis op
zijn bureau en moet geld verdienen. Een groot ge
zin heeft heel wat noodig, weet u. Maar voor mij is
het leven in dat vervelende Lubeck, waar de men
schen te saai en te nuchter zijn om zelfs een dage-
lijksch kaartpartijtje er mee te kunnen op touw zet
ten, op den langen duur onuitstaanbaar. Daarom ga
ik er elk jaar voor eenige maanden uit."
Op dit oogenblik brak er tusschen de beide kleine
meisjes ieen nieuwe, van woest geschreeuw vergezel
de ,veete uit.
„Die die dartele kindertjes zijn zeker van u?"
„Ja. Dat zijn mijne twee jongsten."
„Zoo zoo? llebt u er dus nog méér dan die twee?"
„Ik heb er zes, beste vriend. Drie meisjes heb ik
nog op de kos.lschool, en mijn éénige zoon dient op
het oogenblik als eenjarige."
„Maar maar h.oe is het mogelijk? Is hel dan
al zóó lang geleden, dat u getrouwd bent?"
„Negentien jaar."
„Negen tien jaar?"
„Ja, ja, de tijd staat niet stilMaar neem mij
niet kwalijk, beste vriend, dat ik u nu ga verlaten.
Wij maken binnen een partijtje poker, en terwijl jk
hier sta te babbelen, heeft eene knoeisfer mijne kaarten
in handen. De hemel weet wat zij in dien tussehentijd
voor flaters op mijne rekening maakt!... Hebt u mis
schien lust om eens toe te kijken?"
Beleefdheidshalve volgde Konrad de vriendin zijner
jeugd. Om eene ronde tafel zaten acht of tien dames
van reeds gevorderden leeftijd, met scherp in een zelf
de richting geconcentreerde blikken. Eene buitenwereld
scheen er voor haar absoluut niet te bestaan. Zij leef
den geheel In en voor 'het spel, en hare pogen hingen
aan de kaarten, die zij met vaardige handen de
nagels meerendeels met een rouwrand versierd wie-
schen, afnamen en ronddeelden.
Mevrouw Susanna was onder de ijverigen de ijve
rigste. Zij schonk den gewezen, aanbidder, die sedert
twintig jaren van verlangen naar haar had verleerd,
geen blik, en zij nam van zijne aanwezigheid isleehls
éénmaal notitie, toen zij na het verliezen eener partij
hem op kregelen toon toevoegde
„Doctor Lohberg, u bent een slechte kiewiet!"
Ónze vriend kreeg dus van het gezelschap al spoedig
zijne bekomst. Hij stond op en richtte een paar be
leefde afscheidswoorden tot mevrouw Susanne. Maar
deze antwoordde slechts met een vluchtig: „Adieu,
adieu 1"
Doctor Lohberg was in de geheimen van het po-
kerspel te weinig ingewijd, om te kunnen begrijpen,
dat hij tot zijn heengaan een allerongunstigst oogen
blik gekozen had. Mevrouw Susanne had namelijk een
vierling in de hand. Hoe kan men bij zóó iets nog
aan eene kalverliefde denken?
Eenige uren later 'reeds reisde doctor Lohberg laf,
en wel langs dezelfde lijn, over welke hij gekomen
was. En al de zoo Welbekende landstreken, door welke
hij nu terug moest, leken hem opeens merkwaardig
in haar voordeel veranderd. Wat lag het meer daar
heerlijk blauw! Hoe prachtig ruisehten de waterval
len, lloc majesteitelijk spilsten zich dc sneeuwbergen
hemelwaarts
„Wat hem toch op reis mag overkomen zijn?"zöo
peinsde Stoffel, doctor Lohberg's factotum, al hoofd
schuddend, nadat zijn gebieder teruggekeerd was. Deze
plotselinge verbazingwekkende verandering maakte Stof
fel haast bezorgd. Zijn heer bromde en schold en
foeterde niet meer. In plaats van „lummel" noemde
hij hem „beste jongen", en met Nieuwjaar verhoog
de jiij zelfs zijn loon.
En tocii mocht Stoffel met de hand op zijn geweien
verklaren, dat hij den doctor tot dezen heuglijken om
mekeer niet de geringste aanleiding gegeven had. Want
hij was zich bewust, dat hij nog even lui en onhandig
was als vroeger.
koopman verklaarde zich bereid tegen ontvangst van waar°P dit jaar de kermistenten op de Nieuwesloot zyn
f2 don koop als ongedaan te beschouwen. De koopman geplaatst (sommige tenten staan vlak voor de ramen
L, -Li- der huizen, zonder eenige ruimte, zoodat alle licht ont
nomen wordt) richt de Voorzitter waardeerende woorden
aan het voor het laatst aanwezige lid, den heer Mr.
Coben Stuart, wien hy dank brengt voor hetgeen door
hem in de zes jaren, dat hy lid dezer vergadering is
geweest, heeft verricht in het belang der gemeonte.
(Instemming.) De heer Stuart zegt wederkoerig den
en z'n handlanger moesten den aftocht blazen, achter
volgd door een talryk publiek. De koe bleef in 't bezit
dergenen, die zoo sluw waren beetgenomen.
Naar men verneemt, is de zaak in handen der politie.
Voor postzegelverzamelaars.
Do nationale postzegeltentoonstelling te Hoorn
thans bepaald op 16, 17, 18 November. De heer Liicke, Voorzitter dank voor diens woorden en den Raad voor
te Loipzig. heeft een zyner permanente albums, bestaan- zyne daarmede betoonde instemming.
de uit drie deelen, als prys ter beschikking van hot1 De heer Bosman, die mede de zittingen niet meer zal
comité gesteld.
bywonen, was niet tegenwoordig.
De openbare zitting werd gesloten.
Een Kamerzetel vacant.
Naar „De Nederlander" mededeelt, hoeft mr. O. J. H.
graaf van Limburg Stirum, het Tweede Kamorlid voor
Schiedam, wegens gezondheidsredenen zyn ontslag als
Kamerlid ingediend.
Weer een ongeluk met een auto.
kwam bedrogen uit. Te Heerlen had Woensdag een ernstig automobiel-
Een jeugdig kantoorbediende van een expediteursfirma ongeluk plaats. De chauffeur willende uitwyken voor
te Amsterdam is op hot postkantoor de dupe geworden een hond on reed tegen een boom aan. Hy kwam met
van een sluw hoorschap. De jongeling had aan het loket zulk een kracht tegen den boom, dat de automobiel in
voor aangeteokende stukken oen paar brieven afgehaald splinters vloog en de inzittenden uitgeworpen worden. Een
en wilde daarmee terugkoeren, toon hy in de groote hoer, een damo en de chauffeur bekwamen ernstige
hal van het postkantoor, vlak voor de deur, welke naar
het bureau van den directeur leidt, werd staande ge
houden door een heer, die kortaf en mot iets gebiedends
in zyn stem tot hem zei: „Geef me dien dikken brief
nog oven Do man trad met zoo'n autoriteit en aplomb
verwondingen, terwyl een kind onmiddeliyk gedood
werd. De verwonden zyn in het hospitaal te Heerion
opgenomen.
I>e treinenloop.
Ten einde een gerogelden treinenloop by de staats-
op, dat de jeugdige bediende meende, dat hij met den spoorwegen te verzekeren, is bepaald, dat de locomo-
postdirecteur te doen had en zonder aarzelen den brief tieven, die tot heden met een snelheid van niet meer
overgaf, een zwaren brief uit Suriname, welke een niet dan 75 K.M. mochten ryden, nu 90 K.M. in 't uur
onaanzienlijke waarde moest bevatten. mogen loopen.
Met een „wacht bier maar even"verdween de man
Nieuwe postzegels.
Het plan moet bestaan, om een geheelo niouwe uit
gave van onze postzegels binnenkort het licht te doen
zien.
Goedkoope dienstboden.
Advertentie uit een van de Haagsche bladen
„le Klas huis levert Naaimachines tegen 50 ct. per
week afbetaling. Ook dienstmeisjes boven 21 jaar. Br.
fr. nobur. v. d. blad."
Dat w as de verkeerde.
Het gebeurde op een der kermisdagen in de Sin
gelstraat te Delft.
Een rondtrekkend koopman in potlood en „puik
best" schrijfpapier, bood zijn waren aan in de gang van
een bovenwoning. De bewoonster vaardigde haar telg
naar beneden met de wekelijksche huishuur, daar ze
in den „potloodman" haar huisbaas meende te herken
nen: „Hij was ook nog al dikkig!"
De milde gift werd natuurlijk in dank aanvaard,
doch toen later de heusche huisheer kwam, bleek de
persoons-verwisseling
Do politie, tot wie men zich wendde kon .weinig
hulp of troost verschaffen.
in de deur waaruit hy nog altyd weer to voorschijn
moet komen. Langs do binnentrap heeft hy de gak ry
kunnen hereiken en vandaar langs een andere trap
hei. gebouw kunnen veriaten, zonder dat de niets kwaads
vermoedende kantoorbediende er iets van bemerkte.
(N. v. d. D.)
DONDERDAGS TE S( II VGE.V in liet
Vlcktyplms.
Op verschillende dorpen in Friesland is vleklyphus
uitgebroken.
De laatste.
Te Rotterdam overleed lieden de laatste Metalen-
Kruisridder J. Koesemans, 95 jaar.
Raad Alkmaar, Woensdag j.1.
't Waren eenige rustige uurijes in eene roezemoezige
kermisweek, de uurtjes van één tot nagenoeg vier uur
hedenmiddag, toen de vertegenwoordigers du- burgerij,
in rade vereenigd, hadden te beraadslagen en te beslui
ten omtrent de op de agenda vermelde punten. De
politie waakte er nauwlettend voor, dat geen harmo-
Sta™r^S!""6 °'g6lS prU.cur.nt», br.cLuc, run., gru.1.
Slechts elf van de zeventien vertegenwoordigers hadden
aan den oproep van den Voorzitter gehoor gegeven. En
de heeren bleken het ditmaal heel leukjes en kalmpjes
op te nemen, waren althans allerminst strijdlustig en
het gevolg was, dat er in weinig ty<ts door onzichtbare
samenwerking veel wud afgedaan, waaronder zakon
niet zonder gewicht. In de eerste plaats moest weer
een rij van ingekomen stukken den hamer van den klooster met db 'bijgebouwen der paters Franciscanen.
Voorzitter passeeren. Behalve eenige goedkeuringen van Het ontwerp voor dit complex van gebouwen is van
Ged. Staten op vroeger genomen besluiten, waren o.a. den architect, den heer P. J. Bekkers van Amsterdam
ingekomen: le. een adres van de hier ter stede gevestig- De aannemer, de heer J. R. Vlaming te Schagen kan
de bouwvak-organisaties, houdende het verzoek om by in waarheid trotsch zijn op het werk, dat hij met de
het uitvoeren van openbare gemeentewerken het voltooiing van deze grootsche stichting tot stand heeft
minimum-loon voor alle vakken met 3 cent per uur te gebracht. Een woord van lof ook komt toe aan de
verhoogen en den maximum-arbeidstyd te willen bepalen vele arbeiders, die hem daarbij trouw ter zijde hebben
op 10$ uur per dag; 2e. een adres van het college van geslaan onder de flinke leiding van zijn bekwamen
curatoren over het gymnasium, om onder de verplichte uitvoerder, den heer B. Dekker, mede te Schagen.
leervakken te willen opnemen de gymnastiek, zulks in Den 15 Maart 1906 werd met den arbeid begonnen,
"in tegen-
le eerste
In de nabijheid van Nieuwe Niedorp aan den Oos-
tcrweg verheft zich thans, zoo goed ais voltooid, het
lüt/X VcllNIA.t/11 IC WillClX UpilOLUO'l 6j miiwuvivu, aiiaajanj iu 1ZC1I X'J -llüai t JL./V7U IVtlU 1UVI lACIl CU 1SV1U I
overleg met den rector en den Inspecteur der gymnasia; 1 den 17den September daaraanvolgende werd i
3e. een adres van eene commissie ad hoe, om van woordigheid van onderscheidene autoriteiten
Rechts houden.
Een kort, dik dametje, in 't blauw gekleed, stapt de
gemeentewege eene subsidie te willen verleenen voor
een in den zomer van 1908 te organiseeren wedstryd
van werkstukken van handwerkslieden met daaraan
verbonden tentoonstelling. Deze adressen werden alle
ter fine van praeadvies in handen gesteld van B. en W.
De Raad benoemde tot leeraar in de Fransche taal
aan het gymnasium den heer C. R. C. Herokenrath te
's Gravenhage, ter vervulling der vacaturo A. J. Fehr;
tot opzichter'by de gemeentewerken, meer in het by-
brug van hot Koningsplein te Amsterdam over en gaat zonder belast met het toezicht op do naleving der
de I eidschestraat in, links houdend. Op den hoek van Bouw- en Woningverordening, den heer J. Schute
do Loidschestraat staat een politie-agent, die haar waar- Nordholt, thans kZ°t°erwiü damThet oiXr®
schuwt rechts te houden. Een nydig knikje en eenige, jaarwedde van f1200—loOO, terwyl daarna net onaer
voor don rechtshoudenden verslaggever onverstaanbare, wyzend personeel voor het herha.ingsondei wys
wnnritpn ziin het antwoord. Wat zou zij geantwoord aangewezen.
hebben 9 Dat zij in een winkel links moet zyn? Dat zy De in dit blad reedskortelyk vermeldeontwerp-motor-
„I7ittlcn en rijwiel verordening word door den Raad aangevuld,
De verslaggever loopt door, rechts. Het blauwe, dikke waar het betreft de wegen, die voor het verkeer met
dametje loopt door, links, meest op den ryweg. Do Kei- deze voertuigen geheel zullen verboden zyn, ïmmeis
zersgrachlbrug over en de tweede Leidschestraat in. werden de reeds genoemde wegen uitgebreid met do
Daat staat weer een agent. Zelfde opmerking van den Hekelstraat en met de voetpaden en wandelingen langs
agent Zolfde gebarenspel van de blauwe dame, die door de binnensingels van de Heiloërpoort af tot aan de
bljjft loopenlinks. gasfabriek. Fietsers zonder licht, die anders de verlichte
De verslaggever stelt er belang in, of de zeer zachte straten der stad ter voorkoming van eene bekeuring
pressie van den agent steeds hetzelfdo lydelyk verzet wel eens vermyden door langs de bolwerken te ryden,
ucn cikucuXiW i- n.1 van bfisohaafcl Amsterdarasch publiek ondervindt, zullen dus voortaan op hunno hoode moeten zyn.
aanjaet jongste <^0 Hy blijft even staan en ziet dat het verzet wel eens een Goedgekeurd werden de rekeningen, dienst 1906 van aanbrenging een liecl goed effect maken.
steen van het klooster gelegd door Z. II. E. Vitalis
Keenen, te Weert, provinciaal der Nederlandsche or-
densprovineie. Den eersten steen van de kerk legde de
weleerwaarde heer De Graaf, pastoor te 't Veld. Op
3 en 4 Septeiribcr van dit jaar is het dan voltooide
werk vrij voor het publiek te bezichtigen. Na dien
datum komen voorloopig een vijftal paters or.i alles
voor de ontvangst der latere bewoners in gereedheid
te brengen. Het klooster telt 32 cellen, waarvan er
waarschijnlijk 30 door paters en broeders zulkti wor
den betrokken.
Donderdag hadden we het genoegen met toestem
ming van den aannemer op dc terreinen en door de
gebouwen rondgeleid te worden door den lieer B. Dek
ker, die ons gaarne alle inlichtingen gaf omtrent bouw
inrichting, enz. van het werk. De hoofdingang van de
kerk, zoowel als die van het klooster, is eenvoudig,
doch maakt als ;ilies aan het klooster een indruk
van waardigheid en degelijkheid. Heel boven op den
voorgeveltop van de kerk staat een kruis met de
letter M. in goud, aanduidende den naam van de
stichting, die aan de Heilige Maria is gewijd. De kerk
ziet er van binnen keurig mooi uit. Dc géhecle versie
ring als bouwwerk is aangebracht uitsluitend en al
leen door het gebruik maken van verschillend ge
kleurde stcenen, die door vorm, kleur eu pl.tals van
Dc ïauieu
