Arrondissement^ Rechtbank
te Alkmaar.
Bhmenlandsch Nieuws.
Gemengd Nieuws.
me wou anvliegen, op
smeet-ie z'n glas aan
Hij was zoo bleek als
ooren te krabben. O, zoo op 't gezicht scheen't prachtig.
Louis had alles nagegaan, tot in de fijnste puntjes,
't Was eigenlijk - oppervlakkig beschouwd kinder
spel. Maar, zie je" en nu had Luk heelemaal de pose
van zeer ervaren, bedachtzaam man, die de vruchten
van zijne ondervinding tentoonstelt met zeker welbe
hagen - „maar zie je, d'r zijn in de wereld dingetjes,
tè mooi om waar te kunnen wezen. Al wat zoo
briljant schijnt, zoo afgerazend prachtig. Ho-maar
Oppassen is de boodschap. En nog dank ik den lieven
God deze ontboezeming, in verband met wat Luk
me vertelde, gaf me even een gevoel van griezeling,
maar de expressie van Luk's gelaat was zoo ernstig,
zoo „gewoon" als zich slechts laat denken. Van
sarcasme geen spoor. Van opzet om grof te zijn,
uitdaeend of zoo, niets. Blijkbaar vond Luk 't héél
natuurlijk, om divine leiding te gelooven in den loop
der dingen bij z'n kring van vrinden en helpers.
„Nog ben 'k er dankbaar voor, dat 'k me toen niet
door Louis heb laten overhalen. Wat die gladakker
want dat is de schele, je mag zeggen wat je wilt 1
me heeft uitgescholdenIk was dit en 'k was dat
Ik verschopte m'n fortuin Hij verdraaide 'torn
ooit weer 'n poot met me te verzetten En ik most
maar koekebakker worden, dat paste beter bij m'n ban
gigheid Afijn, 't heeft in die dagen weinig ge
scheeld of we hadden samen 't zaakje eens eflfetjes af-
gebakkeleid Maar ik zei bij mezelfJe weet nou
toch wie Louis is. Laat 'm praten En of-ie hoog
sprong of laag sprong, ik bleef erbij: 'khield me d'r
buiten. Maar ze mosten een derde mannetje hebben
Ik had ook al uitgekeken Maar dat was nou een
ding, waar je iemand voor noodig had, met dat
En Luk wees me, de mouw even opstroopend, op de
forsche spieren van z'n benedenaim Daarmee be
doelde hijmoed, „lef"
„En van dat! Niet te vergeten 1" Hij tikte met den
wijsvinger tegen z'n laag voorhoofd Luk wou nu
zeggen sluwheid, overleg, fijn beleid
„En dat vindt-je niet bij eiken jongen Adres aan
de „Kraaibromde hij, als in zichzelf en niet zonder
zekere minachting kijkend naar den dronken kerel met
'theesche geluid.
Nou, afijn, hoe 't zij op een avond wenkt
Louis me en fluistert me in 'toor: „Ik hèb er een,
hoor! Een taaie! 't Was een splinternieuwe,
een, die al bij de acht jaar „buiten gewerkt" had
Weet ik waar In Londen, Berlijn, in Boston
Overal Een piekfijne Een, van wien je nog
't een en ander leeren kon Afijn, de schele was
reëel dol van blijdschap, dat kun-je begrijpen. Ik wou
maar niet veel zeggen, maar 'k weet niet hoe 't kwam...
Ik vond iets „muffigs" in de heele geschichte„Louis,"
zeg ik nog, „jongen, wees voorzichtig! Je kent de histo
rie met den manke Hoe die door Batelt, inder
tijd
Maar 'k docht, dat de schele
dat oogenblik. Van nijdigheid
gruzelementen op den grond
'n doek „Jawel, spring-jij maar uit mekaar," dacht
ik, „toch blijf ik de zaak vreemd vinden Je mot
denken, ik was toen al zes jaar „in de beweging"
Maar dien eigen-avond, in Lammetje d'r opkamer, brengt
Louis me den nieuwe mee."
Weer wachtte Luk even, want de bekentenis van z'n
domheid scheen hem toch moeite te kosten. Maar hij
zei 't rondborstig uit.
„Nóóit had ik den vent voor een verklikker aange
zien 1" riep hij uit, eensklaps onstuimiger wordend, als
om daardoor nog iets te bemantelen van z'n naïeveteit.
„Al was er op dat oogenblik een gekomen die me ge
zegd had„Luk, pas op, die vent is er een van de
„prinserij" Verduveld ik had 'm net zoo lief op
z'n smoel geslagen as te gelooven, dat die kerel 'n
verklikker was.
„De ploert", ging Luk voort, maar hy had moeite,
zag ik, om zyn gemoed, bjj 't oprakelen der herinnering
te bedwingen „heeft zès weken. Zès weken zeg
ik je, dat's geen dag, hè-? Avond aan avond, nacht
aan nacht met ons by Lammetje zitten praten, over
leggen, alles klaarmaken voor 't zaakie. Eens, op
'n keer, heeft de vent, by 't naar beneden tippelen (dat
kamertje by Lammetje was héélemaal boven) z'n poot
haast gebroken. Dat gebeurde een dag of drie vóór
dat 't dan los zou gaan. Ik heb z'n poot nog ge
zwachteld. Ik heb tot den ochtend toe bij hem ge
zeten. Hem versche compressen gelegd op z'n been.
Hem laten drinken en eten. Want natuurlijk konden
we geen dokter laten roepen, dat snap-je, en als de
nieuwe op z'n nest most blijven, dan waren we alle
maal „g9schochten". Bovendien" en nü flikkerde
vooral wilde woede in het koolzwart van Luk's oogen
„ik mocht den kerel wel. Ik vond 't een gewik-
sten, leuken baas. Ik had 't reëel voor 'm over.
Met een smak lei Luk z'n pijp op de tafel. En hij
barstte toen uit, dat ze allemaal in de kroeg naar 'm
keken„En dan te denken, dat toen ze Louis en
de kleine Frans, de „baklap" en die jongen van den
manke toen ze dan, dien avond, goed en wel.
Dat zij daar eflfetjes acht mannetjes vonden, van de
„prinserij" Zoodat ze „geschochte" waren voordat
ze boe-of-ba konden zeggen.En de nieuwe, de „bochel
had 't commando. Recht
vent. Geen bult, hoorl
belazerd.
Luk vloekte tusschen de tanden en de pjjp, die hij
weer ging stoppen, trilde in z'n handen
„Afijn," besloot hij, iets bleeker van de'emotie, die
hy doorstond, en wenkend om versche borrels
„Afijn, verklikken dat is zoo'n vent z'n baantje
Maar zijn schuld is 't, dat die jongen van den manke
er 't hachje bij heeft ingeschoten Toen-ie wou
vluchten en een van de kerels op hem schoot De
jongen kreeg een kogel door een van z'n iongen, en
vier weken later is ie gestorven „Zie-je", zei Luk,
en hy keek me nu plotseling aan met een paar oogen,
waar 'k toch even van schrok van ontstelde
zóó dierlijk-wreed, zóó dreigend, zóózeer met iets van
op bloed belust roofdier, dat een der zijnen gewond,
gedodd ziet was de expressie ervan
„Zie-je, alles had 'k den vent nog kunnen vergeven....
Maar die Hein was een goeie sukkel Een kalf van
'n jongen Heelemaal niet geschikt, eigenlijk-gezegd,
voor En de vent wist, hoe de moeder van dat jong
'n verdriet had En hy had, alléén om er nóg maar
één te kunnen vangen, tegen den jongen gezegdKom,
ben-je gek, je doet maar mee, hoor 1 Dat loopt best
af!
„De hondsvot!" zei Luk, nog bevend van woede en
wraakzucht „dat was enkel en alleen omdat die
Hein van een ander zaakie nog wist. Dat is twee
vliegen in één klap, dacht de ploert, snap-je wel
Ze zeggen, dat ie tegenwoordig niet meer in Groot-
Mokum is, die „stille" Nou, 't is z'n geluk.
Want als ik den vent in m'n klauwen kon krijgen.
Hy behoefde den zin niet te voltooien. Ik had gezien
de echte smart van terugdenken aan den doodenkornuit,
die den boef hef was geweest. Maar sterker, veel
heviger was, in 't trillon zijner ijzeren spieren en in
't flonkeren van het dreigende vuur in zijne oogen, de
haat, nu weer in hem oplevend tegen den „spion".
damm, een 38-jarig edelman, geboortig uit de Karpaten
een echt Magyaren type en frauleln H. P. W. C.
D. Haidt, de bloem der Europeesche vrouwen, eene
schoonheid van zóó gevestigde reputatie, dat Baron Croet
al zyn best deed, den scherpzinnigen Hertog wijs te
maken, dat zy zyne ega was - hoewel ze, ondanks de
voorrechten haar in zoo overvloedige mate door moeder
natuur geschonken, slechts de teederminnende weder
helft van een zekeren doodgewonen mijnheer Hardt is
of was, dien ze op een goeien dag met zyne en ha
re 1 vier kindertjes in den steek liet, om, gedreven
door eene inwendige stem, Croet te volgen en met hém
voortaan alles te deelen.
Dit edele drietal stond by elkaar in de Nieuwstraat,
toen eensklaps weerklonk de zware basstem van den
Hertog. Er werd blijkbaar iets gezegd over de schoone
vriendin, waaruit bleek, dat de Hertog vue's had op
deze lieftallige.
Maar o, groote Goden, daar hadt je de poppen aan
het dansen. De mededinger razend; een woordenvloed,
zoo onparlementair, dat die hier niet kan worden weer
gegeven volgde, en de woede steeg zoo hoog van den
vertoornden adellijken held, dat hy zyne sterfelijke hand,
trillende van blakenden strijdlust, naar von Tintelen-
burg und Rathenstein—Nydamm uitstak en dezen een
paar vry burgerlijke oorvegen toediende. De schoone had
intu8schen beenen gemaakt.
Maar nog niet mooi genoeg, nam de Baron, daar de
beleediging, hem en zyn „ega" aangedaan toch bloed
eischte, in de vervoering van 't oogenblik de pardon,
een zeker nachtameublement, viy van hoekigheden, en
sloeg daarmee, zoodat de bruine scherven rinkelend in
't rond stoven, den Hertogelyken kop tot bloedens toe.
Eerst toen hy nog slechls het oor treurig restje van
zyn strijdwapen in de geweldige vuist had, liet de
Baron af. En 't werd tyd ook, want daar verscheen de
reusachtige zoon des huizes, die als Engel des Vredes
de werkzaamheden van het hof van arbitrage waarnam
en Nydamm volgens den Burgerlijken Stand gewoon
weg H. P. Nydamm voor goed uit de pinarie hiel;.
Croet, die valschelyk zyn naam opgaf als Groentjes, heet
eigenlijk P. J. Croet, keek wat raar op, toen ten over
vloede de politieman J. de Liefde opdaagde. Het weg
stervend vuur van Croet's woede laaide dadelijk weer
op en hy greep met de hem eigen opbruisendheid den
agent woest in de keel, scheurde de lieve freule over
den vloer, zoodat hare weelderige coiffure in eer, heil-
looze verwarring geraakte, en maakte het kortom zoo
bont, dat den volgenden dag De Liefde en ook de poli-
tie-agent J. P. Abma de zaak nauwkeurig op papier
stelden en een lijvig rapport van eon en ander ter be
stemder plaatse aanlandde. Croet was in vol ornaat
present, doch bekende maar zoowat half.
Een opzettelijke daad
In ons vorig nummer deelden we mede, dat een j0ni
gen te Nieuw-Buinen per ongeluk een meisje met V
schot uit een geweer doodelyk verwondde. Het merni»
is inmiddels overleden. Van dit geval wordt thans J
meldt de „N. G. Ct., een andere lezing gegeven, welke
de zaak nog ernstiger maakt.
De 16-jarige leerjongen E. Haak, die bezig was een
ry'wiel in elkaar te zetten, heeft tegen het 12-jarjo
meisje van den heer Thomas, 'twelk voor de werk
plaats stond te spelen, gezegd als zy niet weggin„
schoot hy haar dood Toen het kind niet wpggin„'
heeft hij een oud geweer, 't welk uit elkaar op de bank'
lag, genomen en heeft het kind toen doodelyk getroffen
Hy ontkent echter er een patroon in gedaan te hebben
ofschoon het geweer 's morgens niet geladen was en het
dien dag ook niet is gebruikt. Ofschoon hy eer9t rade.
loos was, neemt hy thans een zeer kalme houding w
Toen hy Zondag by' het lyk werd gehaald om het u
herkennen, kon men aan hem niets bespeuren.
Influenza onder paarden.
Onder de paarden op het domein 'tLoo heerscht, z^i
meldt de „Tel.", in hevige mate de influenza; een der
dieren van de Koninklijke boerderij is reeds aan
ziekte gestorven.
Inbreker gevat.
Men meldt uit Amsterdam
De O. v J. vond echter allen grond, om de mi.shan- dergelijke, wanneer zn nog niet droos- ziin
1rt a„I 1 A U „A- TVu z. e v
van lijf en leden was de
Hy had ons allemaal
Zitting van Dinsdag 31 Maart 1908.
In den huize Branlenaar.
Den 6en December 19071 Welke der talrijke gasten van
den huize Brantenaar, bodégain de Nieuwstraat teScha-
gen, zal ooit dien gewichtigen dag vergeten Die schoo
ne winterdag, waarop zoo menig hartje al in den vroeg-
sten morgen vol verwachting popelt naar al wat de
geheimzinnige en goedhartige „Sint" heeft willen schen
ken.... Dien avond, waarin zoo „en familie" zich onder
de stamgasten van moeder Brantenaar een spel afspeelde
een spel van de.... Ruzie!
Op dien avond stonden buiten in de Nieuwstraat: P.
P. Baron Croet tot Groentjes, een hooggeboord 25-jarig
kunstminnaar, die tot instandhouding van de noodige
fondsen voor zijne liefhebberyen, ook wel zoo nederig
is, het eerzame koopmansbedrijf 'n al zijnen eenvoud
uit te oefenen
deling, 2 maal gepleegd, bewezen te achten, alsook het
opgeven van den valschen naam. Croet erkende dron
ken te zyn geweest, maar die omstandigheid kan niet
goedmaken, wat hy misdeed.
Wegens de mishandeling werd 10 dagen gevangenis
straf geëischt en wegens het opgeven van den valschen
naam waarvan de heer Officier gansch geen vriend
is f 7 boete of 14 dagen hechtenis. Daarmee kan be
klaagde het wel doen 1
Bedelen.
Een stevige, 'n pikzwarten baard, knevel en haar
dragende 39-jarige snoeshaan, Jan Hoekstra Jz. genaamd,
moest vervolgens „opkomen", omdat hy den llden
Februari te Hoorn had gebedeld by Jodocus Ridderik-
hof, barbier in de Kerkstraat No 36.
P. Zwart, agent van politie, No. 10, 2e klasse, een
flinke orde-en-rustbewaarder, bad het feit zien plegen
en Hoekstra was erbij.
Hy bekende dan ook.
De officier van Justitie eischte wegens bedelarij 2
dagen hechtenis, benevens 3 maanden opzending naar
eene rijkswerkinrichting.
Een ruzie uit Anna Paulowna.
Volgt een standje uit Anna Paulowna, waar den 2den
Februari j.1. de 29-jarige Willem Cornelisse het rijwiel
van Willem Ruitenberg, door er meermalen tegen te
schoppen met een klomp, ernstig beschadigde, zoodat
de reparatie f28 kostte.
Dat kwam zóóRuitenberg reed op de fiets met een
mand, Cornelisse was ook op het wiel en scheen naar
zyn idéé niet goed genoeg te kunnen passeeren en zag
daarin een poging om hem te hinderen.
Hy werd kwaad en riep tegen Ruitenberg„kom jij
er es af." Ruitenberg, die iijna vi°', stapte van zyn
fiets en zei„als je an me komt, dan zal jo dat be
rouwen." Toch kwam C. op hem toe en er ontstond
een worsteling, waarbij C. niet de sterkste bleek en
daarom zei„als je me los laat, zal ik je verder niet
lastig vallen." Ruitenberg geloofde dit en liet hem los.
Doch daarop greep Cornelisse een sikkel, dien Ruitenberg
by zich haf en had latei vallen,en kwam daarmee op dezen
toe. Ruitenberg, vreezende gewond te worden met dit
scherpe voorwerp, waagde zich aan geen nieuwe wor
steling en maakte ruimte.
Toen moest de fiets het ontgelden en kwam de klomp
in actie met het hierboven genoemde gevolg.
De- O. v. J. vond alleen bewijs voor de beschadiging
der fiets, waarvoor hij tegen beklaagde f 15 boete, subsi
diair 10 dagen hechtenis eischte.
Dat viel lang niet mee.
Arie Noordstrand, een ongeveer 20jarige landbouwer
uit 't Waarland gem Harenkarspel, was Zondag 23
Februari j.1. te Zijdewind tegenwoordig by eene too-
neeluitvooring in de herberg van den heer P. Bruin.
By 't gebruikelijke „bal na" was Arie een beetje las
tig uitgevallen en raakte aan het vechten, zoodat Bruin
hem uit de zaal liet zetten door de politiemannen Van
der Hulst en Kooiman. En 't werd hem verboden, er
weer in te komen. Toch kwam Arie, tot drie maal toe,
weer de herberg instappen, werd telkens verwijderd en
ten slotte verbaliseerd.
De O. v. J. eischte straf en niet heel malsch, mede
met het oog op een gerucht, dat de Rijksveldwachter,
den heer Van der Hulst ter oore was gekomen,
als zouden de jongelieden in die buurt daar een
complot vormen, zoodanig, dat, wanneer een
hunner werd beboet, allen die boete hielpen dragen.
De eisch nu, met toepassing van art. 138 Wetb. v.
Strafr. ingesteld, was7 dagen gevangenisstraf.
Nog zulk een recept.
Met dezelfde maat werd gemeten de 22-jarige Simon
Jonker, die óók uit Harenkarspel komt, óók op 't bal by
P. Bruin was, ook zich zoodanig gedroeg dat hy er werd
uitgezet eerst door Bruin en diens bediende, vervol
gens door Kooiman en later door Van der Hulst en
ten slotte ook verbaliseerd werd.
De O. v. J. eischte tegen Jonker, met toepassing van
hetzelfde wetsartikel, eveneens 7 dagen gevangenisstraf.
Nog meer ruzie.
Piet Morsch, uit de Haarlemmermeer afkomstig, thans
te Alkmaar wonende, kreeg het in deze oude Victorie-
stad den löden Februari met een mede-Alkmaarder J.
F. Hoekmeier genaamd, aan den stok. Vloeken en
schreeuwen geen gebrek
Hy mishandelde Hoekmeier, omdat deze geen „rondje"
wilde geven in een of ander Alkmaarsch café.
De O. v. J. eischte tegen Morsch, die al meer is ver
oordeeld geworden, deswege tot 14 dagen gevangenis
straf.
Zoo mag je niet meten.
W. J. M. Hubert Seling, een Hoornsch winkelbediende,
wa3 in appèl gekomen van eene beboeting door het
Herhaaldelijk is de aandacht van binnen- en buiten
land gevestigd geworden op h6t onvoldoende karaktei
van den Belgischen opsporingsdiensten, misdadigers.
In den korten tyd van anderhalf jaar zijn twee gruwe
lijke kindermoorden, beide te Brussel gepleegd, onopge
helderd gebleven. In aansluiting daarmede heeft nu
onlangs de Belgische minister van justitie in de Kamer
verklaard het voornemen te koesteren om een dienst
van gerechtelijke indentificatie der misdadigers in te
stellen, en uit deze verklaring volgde reeds de.minder
voor België eervolle bekentenis, dat het land tot heden
geen zulkdanigen dienst ryk is. Op deze leemte vestigt
nu weer de Luiksche wetsdokter Eug. Stockis de aan
dacht in een zaakrijk en lezenswaard opstel.
Men herinnert zich nog de bewondering een twintig
jaar geleden gewekt door het stelsel van anthropome-
trische fiches, van dr. Bertillon. Het door dezen ver
dienstelijken man te Parijs in 't leven geroepen indenti-
flcatiebureau werd lang vermeld als een toonbeeld en
is dan ook in talrijke landen nagevolgd.
Doch men heeft sindsdien vorderingen gemaakt. Men
heeft beter gevonden, en* de wetenschap heeft een
zekerder middel ontdekt, ja een onfeilbaar middel tot
indentificatie, namHyk de vingerindrukken.
Vaak is gezegd dai het welslagen van een gerechtelijk
onderzoek grootendeels afhangt van de nauwgezetheid,
waarmede de eerste waarnemingen gedaan worden. Het
eerste onderzoek op de plaats der misdaad is derhalve
een zaak van het hoogste gewicht en in menig geval i Het is der politie Dinsdagnacht gelukt de hand te
gaven de resultaten van dit eerste onderzoek de lyn [eggen op een gevaarlijk individu, een der onbekende
aan waarin verder werd gevorscht. daders, waarschijnlijk van de inbraken, welke den laat-
sten tijd hier ter stede weer menigvuldig worden. De
aanhouding is te danken aan de oplettendheid en den
moed van een agent van politie, die dapper werd bij
gestaan door een werkman van het stadswaterkantoor
De agent betrapte den dader - een 18-jarig jongmensch
toen deze bezig was. dc deur te forceeren Van
het soiisterrain van een huis aan de Kalkmarkt. Eene I
worsteling ontstond, waarbij de aangehoudene den agent
met een zakmes in den wang stak. en dus wist te ont
vluchten. Voor d etwcede maal gegrepen, nu door den
werkman, verwondde hij dezen door een messteek in
de linkerhand, zoodat ook deze hem losliet. Daarop
gelukte het den agent die de vervolging niet had op
gegeven. hoewel hij hevig bloedde, den man voor de
derde maal te vatten. Een gevecht van man tegen
man ontstond, waarbij de agent nog twee verwondin
gen bekwam in de linkerzijde, en het pleit ware wel
licht beslecht in bet voordeel van den inbreker, ris
niet een tweetal andere agenten hun collega te nulp
waren gekomen. Onder hevig verzet werd de dader
naar het politieposthuis aan de Oude Waal en ver
volgens naar het bureau in de Warmoesstraat geleid.
Tusschen de beide openslaande deuren van het bo
vengenoemd perceel was een groote beitel geslagen.
I>e gewonde agent en de werkman zijn in het Binnen-
Gasthuis verbonden.
De aangehoudene is een pakhuisknecht J. M. d. J.
Op hem werden een aantal inbrekerswerktuigen gevon
den, alstwee breekijzers, een steekbeitel, een bliktang.
een [schroevendraaier en vele loopers. Hij wordt ver
dacht van nog twee inbraken en onderging te dezer
zake den volgenden dag een langdurig verhoor.
Hoofdagent B. van Dam, aldus luiden de kwaliteit
en den naam van den verwonden politiedienaar, wordt
in zijne woning verpleegd. De wonden, hoewel ernstig,
zijn niet levensgevaarlijk. Toch zal hij eenigen tijd het
bed moeten houden. De poging tot inbraak geschiedde
aan d,e wijnkooperij van den heer Musbach, Kalk
markt 9. In het perceel zijn tevens de kantoren ge
vestigd. zoodat het niet twijfelachtig is of de J. was
van zins zijne krachten te beproeven op de daarin
staande brandkast en lessenaars. Des morgens nam de
politie een fotographische opname van de deur met den
daartusschen geklemden beitel.
Nader verneemt men, dat de J. eene volledige be
kentenis heeft afgelegd.
Nu weet men, dat er geen twee menschen bestaan
wier vingerindrukken geheel dezelfde zyn. Geen veiliger
aanwijzing om de indentiteit vast te stellen als juist
die vingerindrukken, en deze zijn dan ook op weg om,
ln menig geval, de photo te verdringen.
Verkregen worden de vingerindrukken door de deseins
welke de vleezige toppen der vingers op zekere voor
werpen. papier, glas, hout, enz., achterlaten. Wat nu
ook hét uitzicht moge wezen van den indruk, ééne
zaak staat vast, namelijk deze, dat het vingerdessin,
voorhanden van de zesde maand af in het moeder
lichaam, onveranderlijk blijft sinds de geboorte tot na
don dood, tot het oogenblik waarop door verrotting de
samenhang der moleculen wordt opgeheven, onverander
lijk in zyn groote lijnen, onveranderlijk in zijn minste
bijzonderheden. De vingerindruk is derhalve een on
schatbaar bewys van persoonlijkheid. Hy is een wezen
lijke handteekening, zoo veilig zelfs, dat men, om te
vrijwaren tegen artistiek bedrog, voorgeslagen heeft
schilders, plateelbakkers en vormgieters uit te noodigen
nevens hunne handteekening tovens den indruk te
geven van hun duim op de gipsboelden, schilderijen en
H ornrc»! li lz- ra nTCnnoAv rwi-ï -3-
Daaruit volgt tevens, dat de vingerindrukken een
uitstekend middel aan de hand doen by het strafrech
terlijk onderzoek. Immers, nooit hebben twee verschil
lende vingers twee dezelfde indrukken geleverd, zoodat
op goede gronden mag worden verklaard„Laat mjj
uw vinger zien, en ik zal u zeggen wie gij zyt."
Men kan, zegt dr. Stockis, het merk van den vinger
afdruk eischen by paspoorten, by militaire vrijgeleide-
brieven, bjj arbeiderskaarten enz., welke aldus geen
ander bewijs van echtheid behoeven. Veilig kan men
denzelfden eisch stellen aan alle andere officieele stuk
ken, omtrent de echtheid van welke geen twijfel mag
bestaan. De algemeen-making van dit stelsel zou leiden
tot het bewaren van de vingerindrukken van talrijke
individuen, welke ontsnappen aan de gerechtelijke
indentificatie en waardevolle vergelykingselementen aan
de hand doen in al de omstandigheden waarbij de
burgerlijke identificatie noodig wordt geacht. Het is
heelemaal niet zeldzaam dat een boosdoener op de
plaats der misdaad, buiten zyn weten, den indruk zijner
vingers achterlaat en dr. Stockis zelf kon op deze wijze
in talrijke gevallen tot de ontdekking komen van den
schuldige. Voorts kan de wetenschap der vingerindruk-,
ken of dactyloscopie dienst doen by het herkennen van
lyken, welke heden al te vaak aan het toeval eener
openbare tentoonstelling in de Morgue worden over
gelaten.
Verscheidene landen maken tegenwoordig alreeds ge
bruik van de vingerindrukken by het opsporen der
misdadigers. Een curiosum dat nog nader bewijs
vereischt zal zeker wel zijn het beweren dat de
Chineezen alreeds in de zevende eeuw de vingerindruk
ken in burgerlijke zaken als gerechtelijk document
zouden hebben aangewend.
Van meer gewicht is het feit, dat de identiteitskaar-
ton, afgeleverd aan dienstboden in het huidige Egypte,
de vingerindrukkon dir orby betrokkenen moeten dragen.
In Roemenië is sinds 1903 de indruk van den duim ver
plicht gesteld by al de akten van den burgerlijken
stand. Sinds 1896 heeft de Argentynsche Republiek de
dactyloscopische identificeering voorgeschreven niet alleen
voor misdadigers, doch mede voor alle politie-beambten,
koetsiers, voerlieden, kruiers en dienstboden, en eischt
voorts den vingerindruk op paspoorten en op alle stuk
ken, betreffende bankdepöts. In den laatsten tyd heeft
de regeering der Vereen igde Staten denzelfden maatregel
voorgeschreven, op de Philippijnen, bjj de handteekening
van ongeletterden, die gelden in de spaarbank storten,
zoodat op die wyze alle verdere getuigen om de identi
teit der deponenten vast te stellen, overbodig worden.
Hoe zulke vingerindrukken in de practyk by het vast
stellen der persoonlijkheid dienst kunnen doen en
reeds doen ziedaar een zeer ingewikkelde zaak, wel
ke door den Luikschen wetsdokter in de bijzonderheden
wordt nagegaan, doch hier al te veel ruimte in beslag
zou nemen. Misschien kom ik er eerstdaags op terug,
daar dr. Stockis nu spoedig te Brussel in een vereeni-
ging van rechtsgeleerden zyn idééën omtrent het prac-
tisch nut der dacty'oscopie moet komen uiteenzetten.
Voor heden moge volstaan te weten, dat by voorstelt
het tot stand brengen van een stelsel van internationale
fiches, welke, naar zy'u vaste overtuiging, der justitie
uitstekende diensten zou kunnen bewijzen.
Wereldstad
Misschien is niets zoo geschikt om eenig denkbeeld
te geven van de reusachtigheid in elk opzicht -
van de wereldstad New York, als de volgende getallen,
welke op de stedelijke begrooting voorkomen. Daaruit
blykt beter nog dan uit de vermelding van het inwo
nertal, hoe ontzaglijk omvangrijk het gemeentelijk be
staan van Grooter New York geworden is. Op de New
Yorksche begrooting voor 1908 komen de volgende pos
ten voor, van welke de bedragen in dollars zyn uitge
drukt
Brutaal.
Gisteren is te Roermond, naar het Nwbl. van Venlo
meldt, een verschrikkelijk brutale straatroof gepleegd.
Omstreeks 8 uur werd de bode ontvanger van de ge
meentelijke gasfabriek, die zijn dagelijksche ronde ge
daan had en met eene som gelds naar de gasfabriek
ging op den Prinsendijk nabij de Kathedraal, een nog
al duister laantje, door een of meer personen aan
gerand.
Peper schijnt men hem in de oogen geworpen te
hebben en er zijn hem verschillende wonden toege-
Zijn tasch met een -
hij met een
bracht, um lascn met oen vrij groote som gelds, die
riem om het lijf draagt, werd hem nf-
gesneden en ontvreemd. In bewusteloozen toestand is hij
aldaar gevonden. Zijn wonden zijn evenwel niet le
vensgevaarlijk. De politie doet onderzoek.
Eigen schuld.
Te Almelc wilde Bouwmeester onlangs niet als Narcis
optreden, omdat er in het geheel slechts 36 personen
waren. Gisteren te Enschedé was de opkomst voor
Narcis ook uiterst klein. De weinige bezoekers von
den aan den ingang der groote Sociëteit een met blauw
potlood geschreven biljet, vermeldende, dat de voor
stelling door ongesteldheid van den heer Louis Bouw
meester tot het volgende
seizoen is uitgesteld.
Vad.
een foxter-
paar
jonge vossen,
Straatreiniging
Onderhoud en aanleg van parken
Politie
Gezondheidsdienst
Brandweer
Burgemeester en bureau van den burgemeester
Wethouders en gemeentesecretars
Gemeentelijke bibliotheken
Dienst van de gemeentelijke schuld
Amortisatiefonds
6,632,856
3,078,252
14,350,499
2,279,848
7,483,485
70.000
238,856
954,400
24,576,522
9,767,161
Het op de begrooting voor 1908 voorkomende totaal
bedrag der loopende uitgaven is 140,572,266 dollar.
eenige in de toonbank geslagen punaises als maat ge- de maand Maart 1908
bruikte of liet gebruiken. Een onbeduidend zaakje,
waarvan niet veel meer valt te vertellen, dan dat de 0.
v. J ongeveer een gelijke beboeting opnieuw recht
doende voorstelde.
Anna Paulowna.
Aan het postkantoor te Anna Paulowna en de daar-
-- - v.. a- Ku v,ori oAtrftvén daarhii onder ressorteerende hulppostkantoren, werd gedurende
Hoornsche Kantongerecht die hy had geKreg^ ny maaa(i Maart 1908 in de Rijkspostspaarbank inge-
i- u jegd f6056.25 en terugbetaald f561737. Het laatste, door
dat kantoor utgegeven boekje draagt het nummer 672.
Anna Paulowna, Breezaud.
Voor een alhier op te richten harmoniecorps hebben
zich reeds 18 leden aangemeld.
Koolhandel.
Voor de grootste soorten kool worden nu aan den
Langedijk nog hooge prijzen besteed, doch naar kleinere
soorten en wel voornamelijk roode kool, is weinig vraag,
dit is een gevolg van nog groote hoeveelheden van
deze soorten in de opslagplaatsen.
De marktaanvoer is nog levendigvan 23 tot 28
Maart werden aan de afslagmarkt te Broek op Langendyk
nog aangevoerd 97700 stuks roode kool.
Het achtste en laatste was een
Deuren op slot.
A.s. Dinsdag uitspraken.
kinder wettenzaakj e.
Vingei indrukken hij liet opsporen vau misdadigers.
De Brusselsche briefschrijver van het Handelsblad
Hertog H. P. von Tintelenburg und Rathenstein-Ny. endt de volgende correspondentie:
Moéderhond
dig op als haar
Aardig.
Te Meppel kreeg voor een paar dagen
rier jongen; tegelijkertijd ongeveer vond m
uren buiten Meppel een hol met zes jvriigv VU03X/U,
die ook pas het levenslicht zagen. Men nam de jonge
foxjes weg en legde de vosjes er voor in de plaats.
past de Reintjeskinderen even zorgvul-
eigen kroost en zoogt ze even trouw.
Ook eeu hulde.
In een op de Veluwe verschijnend blad kon men
dezer dagen de volgende advertentie lezen
Bij deze brengen wij huidie aan den onbezoldigd
rijksveldwachter, die dezer dagen den dag heeft her
dacht, waarop hij voo rvijf-en-twintig jaar werd aange
steld als jachtopziener in de gemeente P.
Wij hopen, dat hij nog vele
vervullen; hij
laatste jaren
jaren zijn taak mag
was een trouw oppasser, vooral voor den
minderen stand, die in de laatste jaren geen dag of
van v"""
loanK jaren geen dag
nacht last van hem had.
Hij werd hier geplaatst in een jachtveld met wild en
nu is zoo jammer, alsdat tegen straffe surveillantie in,
zijn wild verteerde als sneeuw voor de zon en die
enkele haas, dien hij nog heeft, met het doodvoiuiis
aan zijn staart loopt.
Namens eenige zonen van Nimrod.
K.
Dc beginselen de.- politiek.
Onder het opschrift: „Hoe meester Pennewip
kindertjes de eerste beginselen der politiek leerde
zen we in de „Voorhoede:"
Meester Penntwip is een democraat en levens
onwaarschijnlijk -*f
1- 1
den
h-
hoe
len vinden
sommige conservatieven dat ook zul-
een practiseh man.
Als democraat wil hij, dat de kindertjes de natnen
der volksvertegenwoordigers kennen.
Als practiseh man doet hij dat zoo:
„Jantje, sta eens op en zeg me: Wie is het lamste
Kamerlid?"
Jantje: „Schaper, meester."
En wie het onwilligste? Nolens, meester.
Wie 't marmelijkste'' T
Wie j|^
Wie
Wie
Wie «v aiuuhciijKsic? Bogaardt, Fruytier en Aal-
berse.
Wie
Wie
Lohman.
t meest duivelsche? Helsdingen.
't knapste? Bolsius.
't cnschuldigste? Reyne en Lely.
de smakelijkste? Bogaardt, Fruytier
't hoogste? v. d Heuvel.
't edelste? De Ridder.
t/X/
Wie 't klassiekste? Borgesius.
Wie 't koppigste? De Vries.
Wie 't draaierigste? Van der Molen.
Wie 't gezondste? Arts. uic
Wie de beste hengelaars? Pierson en l>e vis.
Wie 't meest de man van de klok? Tyde
Wit de beste schipper? Zijlrna.
En wie 't kerkelijkste? Passtoors.
„Mooi zoo Jantje, je kent je les al
nu maar weer zitten.
goed
ga
