MARIANNE DENIER.
Donderdag J4 Mei 1908.
52e Jaargang. No. 4360.
TWEEDE BLAD.
387ste Staatsloterij.
!8K:«S 15711
Uit en voor de pers.
FEUILLETON.
1
4d6 K L S 8 E'h00GE PRIJZEN
1 3000 20095.
i WO" 12077' 182°7' 19425
late T R E K K I N G
Prijzen
van f 65.
24
2605
5663
8012
10825
13960
16269
18523
44
677
699
24
828
988
274
593
152
702
720
148
831
14039
328
596
159
724
762
216
855
65
380
605
163
759
772
255
863
143
389
725
193
802
787
338
947
331
419
754
211
833
794
342
975
353
139
778
224
849
827
352
995
375
440
883
307
898
829
377
11026
383
473
889
320
901
909
432
40
394
510
929
345
959
931
513
193
410
521
19003
155
906
978
525
242
463
530
77
459
973
990
586
296
483
580
343
168
3055
6024
592
342
503
596
378
473
137
29
611
350
553
612
439
519
158
62
746
419
556
676
149
556
234
114
882
447
563
831
477
600
290
117
899
448
672
856
558
651
314
129
970
497
704
920
588
680
315
320
976
605
794
938
615
696
377
329
981
661
860
973
642
701
439
379
9013
700
890
17021
675
736
446
447
132
720
964
82
792
753
160
479
214
721
15022
210
834
764
520
584
244
770
75
216
891
785
575
652
340
791
147
247
969
809
582
680
352
809
195
287
995
980
773
742
367
816
209
322
988
1043
788
714
421
819
228
348
20075
128
802
818
435
833
298
353
96
175
836
847
472
911
317
374
115
206
924
939
478
12025
378
414
133
228
959
968
572
74
459
447
173
347
981
7009
615
86
480
491
187
384
996
12
636
169
498
529
237
392
4015
15
698
181
533
553
328
426
106
25
860
188
540
599
348
441
116
186
923
212
548
604
354
449
201
246
934
299
614
617
383
515
320
285
961
308
628
684
409
524
331
302
970
373
639
808
459
561
408
316
10050
500
675
693
460
567
112
334
82
582
692
810
487
608
437
368
109
604
708
815
591
746
580
404
111
652
736
836
629
787
583
434
168
748
751
911
653
857
593
441
179
775
754
928
695
868
622
451
188
793
775
971
722
877
768
482
213
819
801
991
791
2013
820
614
251
917
821
18035
831
121
841
620
416
13199
864
57
834
295
874
621
433
258
933
67
835
336
896
642
437
381
16013
123
881
378
5118
702
515
395
19
167
837
415
170
713
597
424
21
236
957
444
230
714
693
553
62
254
989
463
261
765
727
588
124
255
490
388
816
765
636
148
318
522
475
885
769
662
169
325
528
535
895
771
739
177
384
535
605
946
772
820
207
445
552
661
963
820
937
267
462
De Standaard en het Kabinet.
De Nieuwe Courant schrijft:
De Standaard zal er nu maar niets meer van
zeggen.
Het blad is verkeerd begrepen; men heeft zijn arti
kelen onjuist geresumeerd, zijn bedoelingen miskend
en nu het wil uitleggen wat het altijd bedoeld heeft,
roept men: „hij haalt bakzeil."
Voor als nu blijft het onze overtuiging, dat wie
niet met personen, maar met beginselen rekent, niet
anders kan zeggen, dan wat wij steeds schreven en
onveranderd volhouden„Nu hebben we een ongewoon
of abnormaal Kabinet, en als in 1909 de meerderheid
rechts gaat, moet het gereconstrueerd in een princi
pieel Kabinet, wat 't nu niet is."
Het ongeluk heeft gewild, dat men de uitdrukking
„gereconstrueerd" in den gebruikelijken zin heeft op
gevat en gemeend hoeft dat hieronder moest worden
verstaan dat sommige ministers bij die gelegenheid door
andere zouden moeten vervangen worden. Laatstelijk
EENE VERTELLING
VAN
KUNST ZAHN.
O
9.
Denier wiegde zich heen en weei op zijn stoel, als
zocht hjj de deur, waardoor hjj naar buiten wilde. Wat
zfc zeide, scheen hjj nauwelijks te hooren. Plotseling
hield h\j op. Zijn hals stak hij weer vor naar voren.
„Hebt ge hem reeds gezien vroeg hyHij sprak
zoo maar recht voor zich uit, maar draaide dan het
hoofd plotseling naar haar toe. Het was hem aan te
zien, hoe gierig hij op een antwoord wachtte.
„Wien!" vroeg Marianne. Het bloed steeg naar heur
gelaat.
Denier lachte grimmig. „Natuurlijk Michel", zeide hij.
„Ik heb nog niemand anders gezien dan jou", ant
woordde Marianne. Zijn wantrouwen was haar onver
draaglijk, maar niet zooals vroeger, alleen omdat zij
zich bespied gevoelde, maar omdat zij wist, dat hij in
den grond van de zaak gelijk had. Uit het eerbaar
huis haars vaders komend, schaamde zij zich. Zij beefde,
zoo schaamde zij zich.
Maar Denier ging op denzelfden toon voort: „De duivel
mag weten, wat er in hem is gevaren. Hij is zoo raar
en geeft my geen enkel goed antwoord. Hij zoekt twist,
Zü°dra hjj maar in de kamer komt"
„Stuur hem dan weg", zeide Mariann9 luid. Een
plotseling besluit legde haar dit woord op de tong.
Zg stond op en het hoofd wierp zij in den nek, zoo
beslist was plotseling haar genomen besluit.
Denier draaide zich langzaam nog meer naar haar
om, alsof hij zich ervan vergewissen wilde, dat hij haar
goed had verstaan en alsof hij ondanks zijn doode
oogen, de gedachten wilde lezen, die zp achter haar
woorden verborg.
„Het zal ook wel zonder hem gaan", zeide Marianne
nu weer. Haar stem klonk nog scherper. „Ik ben wel
zoo ver, dat ik nu hier alles alleen kan drijven."
Denier rukte op zijn stoel heen en weer. Hij was ver-
Wr\_' n'6ti wat hij ervan denken moest.
Up dit oogenblik bracht Aloisia de koffie binnen.
bleek echter dat De Standaard gaarne zou zien, ja
het als vanzelfsprekende beschouwt, dat het tegenwoor
dige ministerie, in geval
der
zijn
in geval van een overwinning
reuhtsehe partijen bij de stembus van 1909
geheel aanblijft.
Onder „reconstructie is dus te verstaan dat in het
gestelde geval het kabinet-Heemskerk van abnormaal
principieel zal worden.
Onjuiste resumptie bracht alzoo den indruk teweeg
dat De Standaard het aanvankelijk anders bedoelde,
hn om dit misverstand is, in de rechtsehe pers, weken
lang gepolemiseerd, en De Std. heeft het op z n beloop
gelaten.
Nu evenwel heeft het blad gezegd wat het bedoelde
en is de zaak gezond.
Clair comme du chocolat.
De Nieuwe Tilburgsche Courant, het orgaan van het
Kamerlid Arts, zegt er thans niets meer van te be
grijpen.
Op 24 Februari jl. schreef de Standaard over het
kabinet Heemskerk
„Men mag aan dit Kabinet niet dezelfde eischen
stellen, die uiteraard aan een principieel Kabinet van
Hechts niet gespaard zouden mogen worden. Niemand
mag van dit Kabinet het onmogelijke vergen. Indien
het deze anderhalf jaar ons door de branding helpt,
zal het zich verdienstelijk jegèus het land heboen ge
maakt"
Na dien tijd werd in verschillende katholieke bla-
1 den gezegd, dat zij er anders over dachten; dat zij
vvenscbten, dat wanneer in 1909 de meerderheid der
Tweede Kamer ndur rechts werd verplaatst, hel mi
nisterie-Heemskerk zou aanblijven.
Ondertusschen werd de antirevolutionaire broeder
strijd gevoerd en werd professor F&bius op de bekende
wijze achtervolgd.
De kansen van een winnen der rechterzijde in 1909
werden daar niet grooter op.
Vooral niet omdat, wat dien hier en daar in anti
revolutionaire kringen scheen te wenschen, dat per se
dr. kuyper in plaats van den heer Heemskerk zou
moeten treden, onzerzijds als niet wenschelijk hoorde
verklaren. Niet omdat men iels tegen dr. Kuyper had,
maar omdat het goed gaat, zooals het gaat en men
het ook niet prettig achtte de tegenwoordige ministers
kruiersdieaisten te laten verrichten. Toen kwam de
Standaard in een driestar vertellen, dat wanneer in
1909 links zou winnen, „ieder nu reeds weet, dat de
tegenwoordige ministers heengaan. Maar (dat) ook om
gekeerd een ieder overtuigd is, dat (wanneer) in 1909
rechts wint, dc tegenwoordige ministers blijven."
De Nieuwe Tilburgsche Courant verheugde zich over
die „duidelijke taal". En het werd, zegt zij, er nog
beter op, toen De Standaard verontwaardigd tegen De
Tijd uitviel en de vraag stelde, „waar de redactie van
De Tijd de voorstelling vandaan had gehaald, dat de
anti-revolutionairen in 1909 de tegenwoordige minis
ters verjagen wilden."
Maar nu komt het mooiste van de zaak!
De Standaard, welke eerst de hoop liet koesteren,
dat het ministerie Heemskerk toch ook naar zijn mee
ning na 1909 zou aanblijven, slaat die hoop nu weder
den bodem in.
Duidelijker dan het blad eerst schreef, dat, wanneer
in 1909 de christelijke partijen het zouden winnen,
het huidig kabinet zou aanblijven, schrijft het nu, dat j
het ministerie Heemskerk ten deele weg zal moeten, j
Reconstructie van dit kabinet in een volgens De
Standaard „principieel" kabinet zal niet gaan, of som
migen der ministers zullen moeten verdwijnen.
Het is pleizierig voor de heeren, zulks reeds aan
gekondigd te zien!
Of m(an dat nu algemeen maar goed zal moeten
vinden
Wat De Standaard tegen het Kabinet-Heemskerk doet,
noemt men in Noord-Brabant „wringen". Dat is
direct kwaad, maar ook geen goed.
Twee heeren begaven zich naar den uitgang en ont-
raoe'ten elkander op de stoop.
„He, bonjour K., ga je al hoori
„Ja, ik moet even naar het kantongerecht, ten be- mel ar|ders dan
hoeve eener nicht van me in den zesden graad. Haar
man is wegens zielsziekte in een sanatorium geplaatst,
gen lïï het vaste vertrouwen, dat hij weldra zijn roes
zou hebben uitgeslapen, t Mocht echter niet zoo zjjn,
toen des avonds de dokter werd gehaald, kon deze
Tii»i den dood constateeren.
Ken verhtpartg.
o_tTe Westerbork heeft Zondagavond een vechtpartij
zit kan de "zaak niet voortzetten en wil graag d°en in ven- plaats gehad, met het treurig gevolg dat een jongeling
taris aan kant doen. De wet eischt nu, dat vier man- van 17 jaar zoodanig over den ann werd gesneden, dat
liike familieleden hieraan hun goedkeuring hechten, oen oogenblik later de dood intrad.
Ongelukkig behoort ze tot een echte vrouwenfamilie, De vermoedelijke dader is direct door de gemeente-
goen broers, geen ooms, geen neven aanwezig en ten en rijksveldwacht in arrest genomen en heden door
einde raad heeft ze mjj te hulp ge oepen en ik kan die die politie naar Assen
haarniet weigeren".
„Welnu, dan gaan we samen, want ik ga voor dezelfde
zaak naar het kantongerecht".
„Jij maar je bent toch geen familie
„Neen, maar ik ben te Winschoten lid van dezelfde
kegelclub als haar mans neef, die door haar als hande
lend familielid was opgegeven en daar deze wel wist,
dat ik eiken Dinsdag naar Groningen ga, heeft hfj mij
verzocht als zijn gevolmachtigde dit zaakje op te knappen".
Ze kwamen aan het kantongerecht, waar als gevol
machtigden van de boide andere familieleden twee kler
ken der griffie optraden. De kantonrechter stelde de
gebruikelijke vragen en de vier heeren, die nauwelijks
wisten, voor wie en waarvoor ze hier eigenlijk kwamen,
verklaarden met een gewichtig gezicht, dat ze er geen
bezwaar in hadden, dat de inventaris verkocht werd,
waarna ze vertrokken, bun partijtje biljart speelden en
niet meor dachten aan de vrouw, voor wie ze zoo even
een beslissing hadden genomen.
En thuis zat de vrouw, omringd door haar moeder
en drie zusters en deze, aan wie de wet geen zeggings
kracht toetend, beraadslaagden met elkaar, hoe in deze
treurige omstandigheden moest gehandeld worden en
bij het woord voegden ze de daad.
Door vrouwenhanden geschraagd, kon de zwaar be
proefde zich oprichten, met moed de taak aanvaarden,
Jle haar was opgelegd on aan haar gezin een zekere
mate van welvaart verschaffen, zooals ze die vroeger
nooit had gekend!
C. M. MULLER-Ter Huizen.
Groningen.
Door den schrik.
Zondagavond had op den Stationsweg te Sliedrecbt
eon ongeval plaats. Een drietal meisjes, dat daar liep
te wandelen schrok voor een paar jongens die ter zijde
van den weg in het gras lagen, en stoven uiteen. De
15-jarigo Cornelia van Wijngaarden bleef op eens staan,
draaide zich om en viel. Een onmiddellijk ontboden
geneesheer kon slechts den dood constateeren.
Kind verbiand.
Op de Hooge-Vuursche is een vierjarig kind verbrand.
Naar men vermoedt, heeft het kind in de schuur bij
de ouderlijke woning eon vuurtje gostookt tengevolge
waarvan deze in vlammen opging. Nadat de biand
was gebluscht vond men het lijkje onder de puin-
boopen.
Gestikt in de modder bg het duiken.
Bij den Ringdijk is Maandagmiddag het gehoel naakte
lijk van een man gevonden, stekende mot het hoofd in
de modder. De kleederen lagen aan den kant. Ver
moedelijk is hij bij het duiken in de modder terecht
gekomen en gestikt. Het lijk is naar het posthuis Wa-
tei graafsmeer overgebracht.
Met vrouw en kinderen de kazerne in.
Toen te Amersfoort het 19e Landwoerdistrict onder de
wapenen moest verschijnen, kwam eensklaps een in
uniform gekleed landweerman de kazerne binnenrennen
met een hondekar, waarop hij vrouw en vijf kinderen
had geladen. De schildwacht, die hem wilde tegenhou-
ilan iitaw/I
de
genomen
overgebracht.
Ass. CL, waaraan dit ontleend
jaar oud.
geen
6.n ,v^erc?. genegeerd, de landsverdediger ijlde door
tot hy zijn chef bereikt had, bij wien hij zich meldde.
de officieele voorstelling plaats,
vrouw en kinderen. En die had hij nu
Ja, dat
Uit de Haagsohe Kroniek van de N. Gron. Ct.
H. M. de Koningin heeft van Haar aanwezigheid
in de hofstad ook weder gebruik gemaakt om verschil
lende Ministers in audiëntie te ontvangen. Of er iets
bijzonders te wachten is weet ik niet, maar in de
staatkundige kringen fluistert men over groote dingen,
plannen om een reorganisatie te brengen in de in
deeling van de takken van bestuur, door uitbreiding
van het getal ministerieele Departementen met één
en men noemt den nieuwen titularis zelfs, die dan
in 't Kabinet zou optredenGij raadt zijn naam.
Het is echter de vraag nog of, zoo er iets van dien
aard in de lucht hangt, of het reeds zeer spoedig zal
gebeuren. Misschien zal men de algemecne verkiezin
gen van 1909 wel afwachten om, bij het behoud van
een rechtsch Kabinet, door een parlementaire meer
derheid gesteund, laan de moeilijkheden te ontkomen
door het bovenvermelde middel 'aan te grijpen ter be
vrediging van zekere begeerten van een groot deel van
ons christenvolk.
Vrouwenkiesrecht.
(Ingezonden.)
Het voorloopig bostuur van de Afdceling Schagen van
de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht, propaganda
makende voor hare beginselen brengt het volgende
onder de aandacht
't Was Dinsdag, marktdag te Groningen. In de
Korenbeurs heorschte groote drukte, gewirwar van koo-
pers til verkcopers.
Daarop had
waren zjjn
maar meegebracht, want zij zouden door zijn landweer
plicht broodeloos worden en hij zou het niet kunnen dul
den, dat hij, als dienend in Harer Majesteits leger, wèl
e, zij niet den kost hadden. Alzoo had hij de verza
meling maar opgeladen en meegebracht. Men bracht
den snuggeren bol aan het verstand, dat de gemeente
een voorschot op de aan hem van Rijkswege toegekende
geldelijke ondersteuning zeker wel geven zou. Niks er
van, Sinjeur wilde beslist weten, dat zijn vrouw en
kroost een goed onderkomen zouden hebben plus te
eten en anders.
De politie, welke gewaarschuwd werd, zorgde voor
een geleide en zoo ging het konvooi bestaande uit
mama, vjjf spruiten en één hondekar naar 't stadhuis,
waar de uitkeering werd verstrekt.
De hond is toen mot zijn last naar huis toe gehijgd.
En de landsverdediger heeft geëxerceerd, dat er
blauwe vlekken in de lucht kwamen. Hij was nu ver
antwoord (Tijd).
Amsterdamse b.
Een onderwijzeres van een onzer Amsterdamsche
volksscholen, zag dezer dagen een harer leerlingen met
een kapje op 't hoofd de klasse inkomen.
„WeL, Mientje, waarom moet je je mutsje ophouden?"
En 't antwoord, letterlijk opgeschreven, luidde:
„Omtottemaureplaehaselle."
Door den drank.
Te Scheemda waren Vrijdag een paar jongelui in
den echt verbonden. Den volgenden dag werden de
lieden, werkzaam op de boerderij, rijkelijk onthaald,
't Duurde niet lang, of ze kwamen geheel in de macht
van „Koning Alcohol", met het treurig gevolg, dat een
jonge, oppassende man van pf. m. 30 jaar, een zekere
Meerman van Midwolda, bewusteloos werd weggedra-
Nader verneemt
is, o. a. nog:
De verslagene heet Roelof Kinds en is 17
De verdachte, Hendrik B., is 16 jaar, maar ziet er
veel ouder uit. Er schijnt tusschen de betrokken per
sonen .een wrok bestaan te hebben. Bij een ruzie bracht
K. aan B. een slag tegen 't hoofd toe, waardoor deze
verwond werd. B. trok het mes (een gewoon zakmes)
en sloeg woest in 't ronde, en raakte K. in den linker
bovenarm, aan den achterkant, waardoor een diejie
wond ontstond en de slagader getroffen en doorgesneden
werd.
Inbraak te 's-Gravenhage.
In een lijdelijk onbewoond huis in de Zeestraat is
in den nacht van Zaterdag op Zondag ingebroken.
Toen de huisknecht Zondagmorgen vroeg in de woning
kwam, vond hij alles overhoop gehaald en een grooten
voorraad tafelzilver en andere waardevolle" voorwerpen,
een vrij aanzienlijk bedrag vertegenwoordigend, uit
verschillende kaslen gehaald, bijeengelegd.
Hij waarschuwde ijlings de politie, die bij haar
komst de gouden en zilveren voorwerpen ingepakt vond,
doch de vogels waren gevlogen.
Zij waren door een dakraam over de daken ontvlucht,
en hadden zich, zooals later bleek, aan de achterzijde
van oen 'huis aan de Laan van Meerdervoort langs
de pijp van de dakgoot laten afglijden, waren zoo op
oen serre terechtgekomen en van daar in de gang van
oen pakhuis, waaruit zij op straat kwamen.
De politie liet enkele individuen, die zij van de
inbraak verdacht, aanhouden en twee hunner, recidi
visten en dus oude bekenden der justitie, werden her-
j kend door een dienstbode, die hen in de bovenbedoelde
gang was tegengekomen. Ook een heer, die van zijn
kamer uit de vluchtende inbrekers had gezien, her
kende het tweetal.
Zij zijn vermoedelijk door een brandgang in de
Bazarstraat in den tuin van het huis gekomen, heblien
een ruit verbrijzeld, konden toen de kruk van een
spanjolet naar beneden drukken en zich aldus toe
gang tot de woning verschaffen.
De aangehoudenen zijn na verhoor naar het Iluis
van Bewaring overgebracht en daar ter beschikking
van de justitie gesteld.
Gasontploffing.
Zondagmorgen heeft te Hengelo tengevolge van een
lek in de leiding ten huize van den heer Kamphuis
aan den Ouden Molenweg een gasontploffing plaats ge
had. De ruiten en roeden werden uit de ramen gesla
gen en een binnenmuur van het huis stortte in. De
hoer Kamphuis kreeg brandwonden aan handen en
gelaat.
Betreffende de gasontploffing te Hengelo meldt men
aan het Hdbld. nog nader, dat de instortende binnen
inuur juist viel in het ledikant, waarin de vrouw des
huizes lag. Als door een wonder kwam zij ongedeerd
van onder de steenmassa te voorschijn. Ook een
buitenmuur is door den slag uitgeweken, terwijl zolder
en dak op verschillende plaatsen zijn beschadigd;
bovendien werd veel schade aangericht aan de aanwe
zige meubelen. Tot op verren afstand
fing hoorbaar.
Achter haar kwamen Melk en Hendrika binnen. De
eerste hoog voor Marianne nog dieper dan gewoonlijk.
Hendrika was zeer bleek en in het anders zoo uitdruk
kingloze gezicht stond een eigenaardige trek van scherpte
of zorg
„Is u weer thuis vrouw?" vroeg Melk terwijl zijging
zitten.
Marianne stond in haar zwart kleed breed voor de
tafel en sneed van het groote, harde brood dikke sne
den af. Bü iedere kom logde zjj een snee neer. Toen
ook zij plaats had genomen, kwam Michel binnen en
groette morrend. Hij droeg een ruwen linnen stalkiel, de
hals kwam rood en kort uit het hemd te voorschijn. „-■»-» «au «as uac r- vroeg Denier. Hij leunde
Zijn bruin gelaat met den flinken neus had steeds nog de zoo zwaar in zgn stoel voorover, dat deze een eindje
uitdrukking,dien Marianne daar het laatst op had gezien, voortschoof.
Onrust ep inwendige boosheid kon men er duidelijk van „Je vrouw vrij laten, jij!" schreeuwde Michel hem toe.
aflezen. Hij was zelf de verpersoonlijking van hetgeen „Bloedzuiger, giftalder. Omdat jou een ongeluk is over-
hem daar binnen hinderde. Hij was ervan overtuigd komen, houdt je een ander mensch naast je in het on-
dat die lamme daar z'n vrouw niet verdiende, dat om- geluk vast. Omdat jjj niets meer van het leven eischen
gekoerd de vrouw niet aan de zijde van dien halfdoode kunt, laat je een ander naast je omkomen! Ik heb je
mocht verkommeren. Deze overtuiging was hem zóóin vroeger voor etn man gehouden maai- oor. o„i
vlee&ch en bloed doorgedrongen, dat hij bereid was, haar JJ, een
stusken ondor de huid. „Wie is het, wil ik nu weten!"
herhaalde hij.
Nu begreep zij, waarheen hij wilde. „Ben je gek,
Michel 1" zeide zij.
Hjj hield de deur toe en keek hoonend naar de twee,
daar in den anderen hoek van de kamer. De gedachte,
dat hij hen in zijn macht had, gaf hem vreugde. „Moet
ib zwijgen, omdat hij daar hoort, wat ik zeg?" ant
woordde "hij tot Marianne.
„Wat bekommert het mij, wat die daar hoort! Wan
neer hij een vonkje eergevoel in zijn lichaam had, had
hij reeds lang geweten wat plicht was."
Wat wat was dat
was de ontpl of-
Droevig geval.
Zondagmorgen juist midden onder de vroegmis, wer
den de geloovigen te Zevenaar opgeschrikt door een
hevig gebons op de kerkdeuren, gevolgd door een
vreeselijk geschreeuw. Een en ander werd veroorzaakt
door onzen burgemeester, A. baron van Hugenpoth tot
Aerdt, die in een vlaag van waanzin, in ambtsgewaad
gekleed, den volke kond wilde doen, dat allen Roomseh
moesten worden. Met veel moeite maakte men zich
van den ongelukkige meester en bracht hem per auto
naai" 't St. Elisabethsgesticht te Arnhem. Overspanning
van zenuwen schijnt oorzaak te zijn van dit treurig
incident
Vrouwenkiesrecht.
Men meldt aan de N. Rott CL:
Mts. Carrie Chapman Catt, de presidente van den
Wereldbond voor Vrouwenkiesrecht, is te Amsterdam
aangekomen om in persoon de voorbereiding van het
internationaal congres voor vrouwenkiesrecht, dat van
15—20 Juni te Amsterdam zal worden gehouden, te
leiden en de organisatie daarvan op zich te nemen.
Mrs. Catt wordt vergezeld door mrs. Husted Harper,
journaliste, verslaggeefster van verschillende groote Ame-
rikaansche bladen, schrijfster van de biografie van Susan
B. Anthony.
Kievitseieren.
Het getal, dat in het afgeloopen seizoen in Fries
land is gevonden, wordt geschat op 100,000 120,000,
wat, tegen een gemiddelden prijs van 18 cent per stuk,
een bedrag maakt van ruim f 19.000 alléén aan arbeids
loon, ongerekend nog het groot getal eieren van griet,
tjirk, snip, kemphaan enz., welke niet zoo bepaald ge
zocht, doch in het voorbijgaan medegenomen werden.
Niet meer dan een derde van den voorraad eieren
bleef in het land, de overige werden naar het buiten
land verzonden en ter markt gebracht, voornamelijk
naar Engeland, Frankrijk en België.
UVM JXJ
etn man gehouden, maar een schavuit ben
U
„Nu is het genoeg Michel." zeide Marianne.
Door haar gevoel gedreven, trad zg achter don stoel
woord Molk de knecht keek heimelijk met nieuwsgierige i van den blinde en legde haar hand op de leuning. Haar
bhkken naar Michel en de vrouw. Hendrika keek strak oogen die anders veelal onder de wimpers schuil mn™
met al zgn kracht en ongetoomde drift te veroveren.
De maaltijd was spoedig voorbij. Niet één sprak een
op haar bord en scheen zich niet om de anderen te
bekommeren; Aloisia echter zat mot gebogen hoofd en
bad lang, toen zij met het eten klaar was.
De ondergeschikten stonden allen gelijktijdig op.
Michel alleen bleef zitten, hij sneed zich, nadat de
anderen met eten waren opgehouden, plotseling nog
een stuk brood af.
„Wie is daar nog vroeg Denier.
Ik ben nog hier", gaf Michel ten antwoord. Daarna
stond hij op Den laatsten hap brood gooide hij op tafel,
zoodat de kruimels rondom stoven, liep naar de deur
en greep den knop.
Marianne stond juist klaar hem te volgen. Zij deed
het nu evenwel niet.
Michel, die als 6en stier, hot hoofd gebogen voor de
deur stond, draaide het hoofd naar haar om en vroeg
Nul Wat is er nu?"
Zij begreep niet wat hij meende. Maar zij keek hem
toornig aan. Het maakte haar boos, dat hij haar het
leven nog lastiger maakte.
Daar versperde hij met den rug de deur. De eene
hand legde hij achter den rug om op den knop. Zijn
schouders waren breed, zijn beenen stram en sterk en
op zijn armen lagen de spierbundels als ruwe graniet-
hooren, dat hg telkens bleef staan, alsof hg zich bezon.
Marianne verliet de plaats waar zg stond en trad op
de kast toe, waar Denier zijn geld borg. Zij kreeg daar
een boek uit. Dan begon ze met den blinde te onder
handelen. Dat en dat had Michel nog te goed. Wat ze
hem moest uitbetalen.
Denier gaf op een half verwarde en half wantrouwen
de wijze bescheid. Het was, alsof hg steeds nog wachtte
wat komen zou. Maar over dat, wat gebeurd was, sprak
hg geen woord.
HOOFDSTUK X.
Marianne zond Aloisia met een papier waarop de
afrekening stond en met geld naar Michel, die in zijn
kamer was. Aloisia keek haar ongeloovig aan. Maar zij
ging toch. Na een poos kwam zij met het papier terug.
Michel had er met vaste letters opgeschreven„met
voel dank voor het mooie geld, Michel Denier."
Marianne zag hem voor zich, hoe hij toornig naar pen
en inkt greep. Er scheen haar een bedreiging in deze
woorden te liggen, en zg wachtte er den ganschen
avond op, hoe hg deze bedreiging tot werkelijkheid
zou maken. Zij geloofde er niet aan, dat Michel goed
willig het huis uit zou gaan. Den ganschen avond bleef
zg op haar verdediging voorbereid.
Zij liep met luide schreden heen en weer, gaf op on-
{a„>1aI:MJ - - - -
vv>vu uuoii oii wüür, geil op OD*
vriendolgken toon bescheid aan de ondergeschikten of
aan Denier en gaf zich allen schijn, alsof de zaak met
Michel haar reeds uit de gedachten was. Maar zij zag
»l Alï O F .-1 <- - 1
het
w guvtuuutyii wiiSi maar zy
nog steeds de loerende spanning, die op het gelaat van
den blinde stond en al hare ged?"1-"
lit eene„Hij moet h
ij, zoo spoedig als moge
rtrok dien avond niet. Hij verliet nog laat
huis en Marianne
maar zgn
D T'
stonden groot open, on de opgewondenheid van het
oogenblik deed haar gelaat zenuwachtig trekken.
Michel aarzelde. Haar volle, vrouwelijke gestalte
scheen zich te hebben opgericht, en hij had haar nog
nooit op dien toon hooren spreken. „Stel je toch niet gericht op dit eene„Hg moet het huis uit, Michel 1
zoo aan," ging hij dan voort, zich tot haar wendend. Weg moet hg, zoo spoedig als mogelgk is."
„Wees eerlijk en zeg htm, bij wien je behoort, bg hem Michel vertrok dien avond niet. Hii verli
of bg mg." w-| M li
Van zgn rechten zeker, verbaasde het hem, dat zg nog
steeds 'naast haar man bleef staan. Hij liet den knop
van de deur los en kwam naderbij. „Hahaha!" lachte
hij. „Je bent bang voor hem. Ik zal je wel helptn.
Ik zal je wel van hem wegbrengen 1" Hij stak de hand
uit en wilde haar arm grijpen.
Toen leunde Marianne over den stoel van Denier, om
hem te ontwijken.
Zij was zoo bleek, alsof zg het volgende oogenblik in
onmacht zou vallen. En plotseling viel zg uit: „Ga, pak
je rommel Michel, wg zullen je betalen."
Michel trok de uitgestoken hand terug, keek haar
aan, slikte een paar maal, keek haar weer aan en
vertrok zijn gelaat tot een grijns. Hg spuwde haar
Ha vnoton or» V.TT -
^wll, TOUltJU IlUg
en Marianne hoorde de huisdeur dichtslaan
P koffor was nog op zijn kamer toen zij daar keek.
Denier vroeg, of hij gegaan was. Daarop gaf ze he
lheid, dat hg nog wel eenmaal terug zou komen en
oegde er aan toe: „Hij zal niet maken, dat de politie
hem buiten de deur zal moeten brengen
pat woord stak baar als «n
w gugaau WüS, JJtic
scheid, dat hij nog wel eenmaal terug zou komen en
voegde er aan toe: Wi; 1
r
baar als een mes, toen ze het zeide,
maar ze wilde het zeggen. Zg had op dit oogenblik zelf
met de vuisten Michel ingiet gelaat 'kunnen slaan.
Daar kwam de nacht. Hendrika ging slapen. Melk de
.„„Li i
voor
- w 6'VUO. JJ.1I auuw
e? JeiL!.n Het ^8 niet met zgn fermen
—vuo. AAouuru
knecht kwam binnen, zeide met een half nieuwsgierigen,
half onderworpen blik „goeden nacht", en ging naar zijn
slaapplaats Marianne bracht haar man te bed, waarbij
kei woord met elkaar spraken. Eindelijk
zg geen enkel
M ..-„.v mot uixaar spraken. Eindelijk
slofte Aloisia de trap op naar haar kamertje. Een kras-
uiou rnoL zgn iermen sen klonk nog door het huis, toen zg de deur sloot.
flinken stap, dat hg zich verwijderde. Het was goed tg Toen werd alles heel stil. (Wordt vervolgd).