f
1.
ScüBtsBn uit ie Rechtzaal.
Zondag 21 Juni 1908.
52e Jaargang. No. 4371.
VlftRDE BLAU.
LOSSE BLADEN
Plichtsbetrachting.
Uit den ouden trommel.
xxxx.
uit het Boek van
F I D V S.
XV.
Mijn bidden is het noemen van uw naam;
Mijn levensbrood gestaag aan u te denken.
Al zouden anderen mij alles schenken,
ben belanghebbenden geprotesteerd, dat was niet vol
doende, en ze hadden in zoover gelijk, daar waar de
levensstandaard hoog was. Maar üat is niet overal 't
ge\'ai. t Is gebeurd dat particulieren, induslrieelen enz.
ach beijverden om vooral de jaarwedden hoog te stel
len, en hebben ze dit gevraagd uit overtuiging t We
hopen het, maar hebben ze loen ook gedacht of er
nog anderen zijn die toch nog grooter behoeften had
den? zoo neen. Nog een paar maanden en de ver
slagen zuilen allerwege de behandeling der gemeente-
begrootingen aankondigen en we gemeten weer van
vraag en aanbod, doch dat dan diezelfden zich ook
eens beijveren voor anderen Wier bezoldiging zonder
hoogeren dwang wordt geregeld, en daardoor beneden
het middelmatige is geoleven. Ze hebben zich toch
niet laten voorspiegelen, dat het Rijk de meerdere
kosten van het onderwijs draagt? 't Klinkt wel mooi,
maar vergeet niet dat andere nijdragen, welke de ge
meenten ten goede kwamen met het bedrag, hetwelk
het Rijk meer uitkeert voor onderwijzersjaarwedden,
zijn verminderd, en 't slot van de rekening is toch
dat het uit de gewone middelen, dus ook belasting
moet gevonden worden.
CRITICUS.. I
Hun
hart en leven, ik bleef onbekwaam
slechts
te zijn. Ik kan aan u slechts denken,
uw mond geen ander woord dan blaam.
Om. blij
Al zei<l uw mond geen
U slechts begeer ik. en ik noem uw naam,
Alsóf die klank mij lafenis kan schenken
Binnenlandsch Nieuws.
Mijn rijkdom is geen atTdebe dan pijn,
Mijn Weelde slechts een overvloed van klachten
Mijn \yensch alleen, dat
Zoo kruipen heen mijn dagen en mijn nacn
Zoo zet ik eeuwig voort mijn droeven tocht.
Biddend en hopend, dat 'k u vinden mocht.
gij bij mij mocht zijn.
nachten
(Ingezonden.)
Wat is plichtsbetrachting? een vraag op het oog zoo
kort en juist te beantwoorden, en toch eigenlijk bij
goed nadenken zoo moeilijk en zoo verschillend.
Zeker, ieder is overtuigd zijn plicht gedaan te heb
edragen overeenkomstig verplichtinger
J— "mbt of bediening opgelegd
de beteekenis van plicht'
Haad, Alkmaar.
De Raadsvergadering van Woensdag, door alle leden
bijgewoond, zaï voor menigeen teleurstelling heb
ben gebaald, liet voornaamste punt van behandeling,
dat op de lange agenda voorkwam, was ongetwijfeld net
voois iel van ii. en W. tot hel maken van twee nieuwe
MlUiaiVi tan u. w.
bruggen, n.1. een nieuwe rijbrug van gewapend beton,
breeü IÜ Al., over de Singelgracut tegenover de Emnia-
straat, ter vervanging van ue bestaande rustieke voet
brug, en een nieuwe rijbrug naast en ter vervanging van
de Heiloerbrug, die een betere ligging zou verkrijgen,
om een rechtere verbuiding tot suuid te brengen tus-
schen Ritsevoort en keuneinerstraatweg, en bovendien
eeue verbreeding zou krijgen tot 12 Al. Dat in den
bestaanden toestand met het oog op de eischen van
daarover
arriveeren, waar de inwendige mensch even versterkt
werd, om vervolgens op te breken en de prettige reis
onder begunstiging van keurig mooi weer voort te zet
ten naar Zandvoort. Vonden de scholieren den rit
éénig mooi, niet minder genoten ze te Zandvoort aan
't strand, sommigen met de spade ijverig werkende,
anderen weer zich vermeiende door blootsvoets in 't
zeewater rond te kuieren, een genot, dat ook enkele
volwassenen ateh niet wilden ontzeggen.
Juist was "nder voortdurend gunstig weder, het ge
zelschap verzadigd van 't strandgenot en hadden honge-
rigen en dorstigen z;ch behoorlijk verkwikt, toen een
hevige bui losbarstte, die sterk aan het openen van de
Sluizen des Hemels in Noach's tijd deed denken,
zóó hevig plofte de regen neer Al wat vloug'len
had, of beenen, repte zich naar de Jan Pleiziers
en, eenmaal gezeten; bleek de blijmoedige stemming
van 't gezelschap heelemaal niet geleden te hebben want
lustig klonk de heldere zang, al konden de kinderen nu
voortoopig niet zooveel van de fraaie omstreken hier
genieten tijdens don terugrit van Zandvoort, daar de
wagens voor den hevigen regen zooveel mogelijk dicht
gemaakt werden.
Gelukkig klaarde weldra het weer op en konden de
zijkleeden weer opgenomen worden en kon weer volop
worden genoten van het natuurschoon, tot weldra 't
station Santpoort—Meerenberg weer werd bereikt.
Hier werden de kleuters gemonsterd en toen alles
present bleek, steeg men weldra de spoorwegwagons
weer in en te bestemder tijd was 't clubje te Noord-
Scharwoude, waar de rijtuigen al gereed stonden om
allen hoogst voldaan huiswaarts te brengen.
't Is voorzeker een dag van veel genot en pleizier ge
weest voor jong en oud.
hem door een
maar juist de opvatting van
is zoo verschillend.
Iemand een bediening bekleedepde, welke nauwkeurig
door verordeningen, instructies en werkroosters om
schreven is, doet precies datgene wat daar op voor
komt, en geen haarbreed daarvan afwijkt, komt 's avonds
thuis, zet zich gemakkelijk neer, en zegt met zelf
voldoening. ziezoo, ik kan het er nu eens van nemen,
den geheelen dag mijn plicht gedaan, en als
hond, die uit 'het "water kruipt schudt hij de be
ik heb
een hond, aie mi ut. r_
lommeringen van zijn werkkring van zich af.
Zijl gij het met dien iemand eens,' lezer? Heeft die
man zijn .plicht gedaan? Of, is ook uw oordeel evenals''
dat van Criticus, die man kent geen plicht of plichts
betrachting, juist gebrek daaraan maakte het noodig
zijn werkkring in kleinigheden te omschrijven, gemis
aan gevoel, aan oordeel van zelfstandig nadenken had
hem niet doen opgaan 1
IX.'b liicl_HU.CH iVAaiauvi ii.v. MD x
het verkeer dringend voorziening noodig is, daarover
zijn allen het eens. Maar niet eens van zin bleek men
te zijn over de wijze, waarop voorziening zal wor
den getroffen. B. en W» kwamen met het verst strek
kende voorstel, om maar dadelijk twee nieuwe brug
gen te maken. Daarmede sprak dit college als zijne
meening uit, dat met het leggen van één brug, althans
in de naaste toekomst, mei zal kunnen worden vol
staan. Het nieuwe kwartier op de terreinen van Rijne-
coin zal men niet steeds door oen loopbrug, waarover
geen melk-, geen bakkers- of groentenwagen mag
rijden, ja waarover het zelfs den fietsrijders verboden
is rijdende te passeeren, van de Kom der gemeente,
waaraan liet onmiddellijk grenst, geïsoleerd kunnen
houden. Zooals de toestand thans is, moet er steeds
worden omgereden óf over de Heiloër- óf over de
Nieuwtanderorug. terwijl de kortste verbinding met het
centrum der stad is afgesloten. Ai spoedig bLeek echter
dat de meerderheid \an den Raad niet gezind
gelden toe te slaan voor twee bruggen. Immers
n leuen 8 stemmen werd het daartoe strekkende
31 van Z011SIU11U4, i^v,..w. ---
in zijn werk en veeleer had hij
„li., hanroKUl
zijn plicht verzaakt dan betracht, want was zijn beweren
juist, de ondergeschiktste machine in een of andere
fabriek had dan ook een plicht te vervullen.
Plichtsbetrachting is een edel streven, maar moeilijk
en vordert meestal zelfopoffering, doch gemis daaraan
maakt ons onbekwaam voor elk belangrijk werk en
we zijn toch allen geroepen om mede te werken en
nuttig tc zijn in die samenleving van menschen, welke
wij de Maatschappij noemen.
Ik wil niet hard zijn voor hen die door ongelukkige
omstandigheden de noodige gaven missen, maar ieder
ander weeg ik naarmate hij Ls in zijn werk, zijn leven,
daardoor alleen is uit te maken: is hij achtenswaar
dig of niet.
Door het betrachten van uw plicht zijn instructies
en werkroosters overbodig, ge kunt dah niet anders
doen dan datgene wat tot uw werkkring behoort, te
beschouwen alsof het van u persoonlijk uitging of be
trof. 't Is ook waar dat, wanneer wij in een onder
geschikte betrekking werkelijk onzen plicht doen en de
óclangcn des patroons voorstaan alsof het onze eigen
belangen waren, de moeite en zelfojx>ffering welke we
ons daarvoor getroosten, maar al te dikwijls onbeloond
blijven en niet naar waarde worden geschat.
't Laatste misschien nog wel, waar zulks te pas
komt, och, dan is men nog wel genegen u te prijzen
als een goeden, oppassenden knecht of bediende, mits
ge er uw patroon uiterst dankbaar voor zijt en die
verklaring maar niet ten eigen bate wilt aanwenden
door datgene te eischen wat ge meent dat u voor het
1 t/xol' rkjnl
geval
verrichten uwer werkzaamheden toekomt.
Doch zou alleen bij patroons een dergelijk
kunnen voorkomen? Neen, we kunnen er getuige van
zijn, dag aan dag, hoe in onze regeeringslichamen zich
dezelfde verschijnselen voordoen, en vooral wenseh ik
de aandacht te vestigen op de gemeemtebesturen.
t Ligt me nog versch in het geheugen de vergade-
de gemeenteraden dit jaar gehouden. In
rto.»»Qr(oW HP VPT-
was
met
9 tegen 8 stemmen werd nel daartoe suckkcuuc voor-
stel van B. en W. verworpen. Te beantwoorden bleef
toen over de vraag, of men één nieuwe brug wenschte,
en zoo ja, welke. Hierbij bleek dat de eerste stem
ming leeds een onzuiver karakter droeg. Sommige
ieden nl. gaven de voorkeur en naar wij meenen
niet zonder reden aan een nieuwe rijbrug over
de Emmastraat. Immers, daar ontbreekt elke gelegenheid
om met rijtuigen te passeeren, wat bij de Heiloerbrug,
die een rijbrug is, niet het geval is. Nu mag de laatste
te smal zijn, maar een nieuwe Emmastraatsbrug zou
ongetwijfeld verdeeling van het verkeer tengevolge heb
ben gehad. De Heiloerbrug zou ziju ontlast, de be
hoefte aan vernieuwing minder dringend en men zou
stede van één, twee rijbruggen verkrijgen. Zij die
zoo dachten, en toch éen nieuwe brug voldoende
achtten, stemden over het voorstel, om al dadelijk twee
nieuwe bruggen te maken, niet gelijk. Eén lid stemde
althans vóór beide bruggen, om de kans voor een
Emmastraatsbrug te vertioogen. Een ander lid echter
stemde tegen, hoezeer ook tnj aan de laatste brug de
voorkeur gaf. Toen de Raad gesteld werd voor de vraag,
welke brug, verwierp hij met 11 tegen 6 stemmen de
Emmastraatsbrug en sprak zich vervolgens uit voor
een verbreeding van de bestaande Heiloerbrug, zoodat
ook het voorstel om een geheel nieuwe brug te maken
van de hand werd gewezen. Had het lid, dat tegen
beide bruggen stemde, gestemd als het andere, die uok
maai- één voldoende achtte, beide bruggen waren er
gekomen. Gewapend beton werd veroordeeld uit een
schoonheids oogpunt en het gevolg is, dat B. en W.
met een nieuw plan moeten komen, waarbij de Raad
tevens de wensciielijkheid uitsprak daarover enkele des
kundigen te raadplegen, met nel oog op de aesthetica.
Behalve verschillende begrootingen en rekeningen van
aan het gemeentebestuur ondergeschikte administraliën,
waaronder de rekening der gasfabriek en de begrooting
voor het slachthuis over het tijdvak 1 Apr.ól Dec
werden goedgekeurd een tweede aanvullings
aai»-» «ïilrroof /\T
Hoe nit-u voor ruim 200 jaren een onderwijzer
genoemde.
Extract uyttet Dorps Rekenboeck belangende
de conditiën van een schoolmeester aan te ne
men, int jaer 1686.
Op hujjden den 26 November Ao. 1686, is bij burge-
meesteren en schepenen dezer stede mitsgaaders predi
kant en ouderlingen als kerekenraet tot schoolmeester
en coster b;j meerderheyt van stemmen verkosen en
aangenomen Jan Jar.sz blanck, geboortig tot Wjjdenes
voor een jaarlijcx vast tractement van f 275:0:0:— in-
gaende mettet nieuwe jaer 1687. Waarvan burgemeeste-
ren voor den schooldierst sullen betalen f235:0:0:— en
kerekmeesteren voor den kerekedienst of costerij
f40:0:0:—. Wijders zal hij schoolmeester nog genieten
voor schoolgelt alle vierendeels jaers 2J stuyver van
alle de kinderen. Exempt de arme kinderen die ael-
moessen genieten moet hij voor niet leeren en onder-
wijsen. Oock moet hij om niet de hinderen vant spin-
huys savonts ten vier uren int school bij hem komende
overhooren en onderwijnen int lesen.
De kinderen moet hy onderwysen int lesen, schrijven,
sijfforen en singen; oock alle vierendeel jaers yder schrij
ver een nieuw vooischrift geven.
Ook moet hij avontschool houden. Zijn schooldienst
moet hij een geheel jaer door waernemen, 's morgens
van 8 uren af tot ll uren toe en van snaemiddags van
12 uren af tot 4 uren toe, Donderdag snaemiddags ver
lofsdag en Saturdags tot 2 uren toe en nog inde hoy-
tijt 14 dagen vacansje.
Stellen en luyde van beyde kloeken tot sijnen laste
alleen.
Oock moet hij schoolmeester hemselfs veraorgen van
een huys of woontngh.
Ten aensien van de kerekedienst, moet hij als Coster
deselve naerstig waarnemen, met selfs te singen en
voorleesen: 't doopwater te besorgen, de gedoopte int
doopboek op te schrijven: Alsser gecattegiseert wort
voor en nae de Categisatje een vers a twee te singen.
Oock speciael Saterdaegs snamiddaegs de kinderen
int school naerstig te categiseeren met de gebeden op
te doen seggen, lessen te laeten leeren uyt Corstius of
andere vraegeboeckjens, om alsoo de jonge jengt van
jnngs aen in de fundamenten van de Gristelijcke religie
te oefenen en onderwijsen.
En voort getrouwlijck alles te doen, dat een getrouw
Schoolmeester en Coster schuldig is en behoort te doen.
Off bij manquement en nalatigheijt van dien, houden
de aennemers voor haer 't recht voor haerselven om
de voorn: Jan Jansz blanck (sig niet wel en naerstig
in sijnen dienst dragende) wederom van desen vergun
den dienst te mogen excuseren en ontslaenWelcke
voorzegde conditiën hem mr. Jan blanck behoorlijck
voorgedragen sijnde, heeft verklaert bij desen hem
selven die alle gewilleglycken te onderwerpen, beloo-
vende deselve met alle naerstighijt, soo veel in sijn
vermogen is, en Godt den Heere hem daer toe kragten
verleent te sullen naerkomen. En ten otrkonde desen
bij hem met sijn hant ondertekent.
Winkel.
pwi
ringen van uc
alle gemeenten is zoowat opnieuw geregeld de ver
ordening der onderwijzersjaaiwedden en hoewel voor
de steeds meer eischenden de [nieuwe regeling soms
tegengevallen is, toch zijn ze er beter van geworden.
Was in die dagen, dat ik ('t is misschien verkeerd
van me een gesprek afluisterde van een schoolhoofd
en iemand eveneens in dienst der geineepte, maar op
een geheel ander terrein, n.1. ter gemeente-secr~'~-:"
Triomfantelijk zegt de onderwijzer, „ziet ge wel.
weet onze diensten te waardeeren" waarmede hij
de pas tot stand gekomen wetswijziging betreffende de
onderwijzersjaarwedden bedoelde, en ging hij verder,
op eenigszins hoogeren toon: „nu zijn jullie aan de
beurt."
Ik kon de houding van dien onderwijzer niet ver
geten en gaarne had ik liet voor zijn tegenpartij opge
nomen en hem de vraag gesteld, „denkt ge werkelijk
dat die man, wiens tractement met verhoogd, zelfs
beneden het middelmatige is, minder plichtsbetrachting
hoeft, minder verdienste dan gij?"
Was tiet wetsvoorstel gegrond op het feit dal de
onderwijzers zich zoodanig van hun pücht kweten, dat
de verhooging moest plaats hebben, of was het omdat
hunne jaarwedden ongeacht de wijze waarop ze
hun plicht vervullen niet voldoende waren in ver
houding tot den levensstandaard Het laatste was het,
dus geenszins behoefde de eerste spreker prat te zijn
-1- - Lr,n OflAn
1908, 0
gemeentebegrooting, dienst 1907 in ontvang en uitgaaf op
i 14125, een voorstel tot versterking van den post voor
onvoorziene uitgaven met f 7000, benevens verschillende
af- en overschrijvingen, alle betreffende den dienst
1907. Aan bewoners van Bergen, die een bezwaarschrift
hadden ingediend tegen eventueel voorgenomen plan
nen tot terlegging van het eindpunt der stoomtram
Bergen—Alkmaar naar de Kanaalkade alhier, zal wor
den" bericht, dat eerlang door een verbindingsspoor een
j, i jr4/-»* z&L WOrQ.611
IDI UCH tv
Het laatste was het,
dus geenszins behoefde de eerste spreker prat te
op zijn verdienste, want die waren misschien beneden
pijl. en de andere, hij had een kostbare opleiding ge
had van enkele jaren, moest voldoen aan hooge en
snellere verbinding dan tot heden bestaat,
tot stand gebracht tussehen het station der H. IJ. S
M. alliier en dat der tranl te Bergen. Daarmede zal
an de bezwaren van de adressanten geheel worden
voldaan. De bestaande bepalingen omtrent minimum
loon en maximum-arbeidstijd werden gewijzigd. Voort
aan zal een aannemer van een ritaé
en „zakjes" onder de oogen.... Voelde, hoe et
werdZou neef 't nog een jaar of tien h
Hoeveel geef-jij 'm nog.... De kunst, in de fam.
en bleef Joosten te goed vriend te houden.
Toen was de bruiloft van oome Willem en
Keetje dan gekomen, zagen we. En drie dagen
het feest had de moeder van Willem, die een bijs.
zurig, stemmig, dor vrouwken was, ijselijk op d i
„ponteneur", en direct nijdige mondhoekjes trekkend
wanneer iemand iets zei, dat „niet comme-il-faut" was,
zooals zij 't uitdrukte, afgeluisterd hebbend van de
mevrouw, waar zij gekamenierd had in 't verleden....
Moeder van Willem had gezegd: „Een ding moet ik
je vertellen, dien gemeenen 'Joosten verkies ik niet op
de partij!"
Zij, die later „tante-Pie" zou worden, was aanwezig
en hoorde d?ien uitval. Ze werd zoo rood als een
kreeft. Ze beefde, van toorn en gehoond-zijn, als 'n
espenblad. Ze zag de aanstaande schoonmoeder van
d'r vriendin aan met 'n paar oogen, die glommen als
kooltjes-vuur.... Keetje begreep 't wel, was er bleek van,
maar durfde niet veel zeggen.... Nu kwam erbij, dat
ze moeder niet heelemaal ongelijk kon geven. Neef
Joosten kon vooral ais-ie de hoogte had, en dat
gebeurde haast dagelijks, doch nam op een „partij"
geduchte semensien aan.... Kon dan worden wat de
meisjes „eng" noemden. Hij knoopte z'n kleeren los.
Liet geluiden hooren, die zelfs 't mansvolk nijdig maak
ten. Spuwde op den grond. Verkocht uien en mop
pen, die voor kazerne-atmospheer iets te gepeperd
waren.... Had er lol in om te bemerken dat-ie sommigen
ermee ergerde, en werd dan voortdurend grof-schuiner.
Genoot ervan ais-ie zag dat een paar nichtjes, die hem
te vriend wildfen houden, grinnikten en deden of ze
'm wat-leuk vonden.... Hoe t zij, een mensch schaamde
zich, voor „vreemden", |de oogen uit het 'hoofd als
neef Joosten van de partij was....
„Hij of ik dat is mijn laatste woord," had moe
dei- gezegd.
Maar Pie trok zich de zaak aan en achtte in
neef Joosten haar gansche familie-eer gekrenkt....
„Kijkt u maar naar uw eigen familie, juffrouw," zei
ze, doodsbleek van drift, „zoo'n dame als uw zuster
Leen hebben wij, goddank, bij ons niet! U mocht
willen, dat u een Joosten tot neef hadt.... Dan zou
't er voor Willem en Kee in de toekomst beter uit
zien."
Dat was een dubbele en venijnige steek-onder-water.
Tante Leen was een nagel aan schoonmoeders dood
kist.... De naam der afgedoolde werd nooit op de lip
pen genomen.... En dan die toespeling op de nu juist
niet schitterende finantieele omstandigheden van de
juffrouw....
't Liep dien dag zoo, dat moeder opstond en,
zonder zich te verwaardigen iets te antwoorden, weg
gingDat de boezemvriendinnen eerst geweldige ru
zie kregen.... Maar Pie was nerveus en gevoelig van
aard... Ze barstte in tranen uit.... Van-den-weeromstuit
kroeg Kee 't ook op d'r zenuwen.... Tranen verteederen
en verzoenen nu eenmaal.... Een kwartier later lagen
zij weer in eikaars armen.... De vrede werd gesloten.
Pie ging de oude juffrouw excuus vragen in haar ont
roerde stemming en zucht om „alles maar weer goed
te maken". De oude juffrouw ging mee schreien.... Pie
erkende dat ze niet, nooit had mogen zeggen wat zij
Vader kwam juist binnen. En 't verrassend eind van
de zaak was dan moeders belofte, dat zij „er nog
eens over denken zou".... Pie, op haar beurt weer
verteederd door dat groote, ongedachte blijk van plooi-
zaamheid, gaf toe dat neef Joosten „raar kon doen'....
Maar ook, hij was „niet kwaad".... We hebben alle
maal onze fouten, nie-waar„Ja, zeker!" erkende
schoonmoeder op zalvenden, vromen toon. Besloten
werd, dat oom Hendrik de trots der familie
naar neef Joosten zou gaan.... Hem, met een fijnen
tact, dezen oom eigen, zou wijzen op de noodzakelijk
heid om zich nu, op de bruiloft van Willem en Kee,
netjes te houden.... Van Hendrik nam Joosten zoo'n
„preek" aan....
En vooral dit laatste gaf den doorslag, Moeder
zwichtte.... Een beetje gerustgesteld.... Neef zou komen
en moe niet wegblijven....
Uiterlijk leek alles prachtig. Maar in 't teere, licht
te ontstemmen instrument, vriendschap geheeten, was
toch iets vernield.... Tussehen Kee en Pie was 't niet
meer „dat"!....
Vooral die bitsigheid over de noodlottige tante Leen
was blijven hangen. Men had erover gefluisterd, maar
de naderende bruiloft had de tongen wat bedwongen....
Doch een broer van schoonmoeder, wiens driftig tem
perament alom bekend was, had op den grooten dag
al van 's ochtends af, van dat-ie met hooge-hoed en
witte-das, in een der rijtuigen had plaats genomen,
eigenlijk „zitten koken". Hij kauwde z'n sigaar aan
flarden. Spuwde onheilspellend om zich heen. Trok
en wrong aan z'n feestdas. Klopte telkens onnoodig
en vreemd-driftig denkbeeldige stofjes en aschjes van
Uitslag van den verkoop eener villa, alhier, B 736, tuin 1 zwarte-jas en feestpantalon.... Moeder had duizend ang-
oot 49 aren, huis 1.4 aren, gehouden ten overstaan sten uitgestaan, want zij kende broer. Wist op een
«-»tiaartie wat er in hem omeing. Een klein vonkie was
groot
van notaris C. L. van den Bergh te Schagen.
houden op 4975 gld.
Opge-
Van kat en.
Oud zeer!
Op de bruiloft van oome-Willem en tante-Kee was
't eigenlijk, oorspronkelijk, aangekomen. Er was geen
wolkje aan de lucht, toen nog. De bruid en tante Pie
waren zelfs boezemvriendinnen geweest, haar leven
lang. Samen waren ze in betrekking gekomen bij de
firma Hansen en Go., in lingerieën. Ze combineerden
haar uitgaans-avondjes. Hadden geen geheimen voor
uiTte voeren*openbaar I f^mir. War?n tot „vaste verkeering" gekomen met
twee onscheidbare en onafscheidelijke vrienden, meer-
aail Z^xv Wil w .„««HJörlün cr^r-n l>voc v, v>n w,
gemeentewerk verplicht zijn aan zjic genoemde oom Willem en wat dan nu, in zijn naasten
loon te betalen, dan. aan een nr taiuiliekriiig, oom Gerrit wordt genoemd 7"
lager nxwi ic UPUUVU, uuu
stucadoor 24 cent, aan een tknmermanl metselaar, smid,
loodgieter of baggerman 22 cent, aan een witter, verver
of behanger 21 cent en aan een aardwerker, sjouwer-
of opperman 18 cent per uur. De werktijd werd gesteld
op fo pur per etïna^ Wordt er langcV gewerkt, dan
zal voor overuren betaald moeten worden: voor de
eerste twee uren IV -ƒ v j HL-
voor volgende uren, alsmede voor Zondags werk 50 <y0
per uur bqven liet minimum-uurloon.
Aan B. en W. werd een erediet verleend van f 1100
voor het doen maken van een spoel waterafvoer aan
de urinoirs in de 4de en 5de Gemeenteschool en van
een nieuwen stofvrijen vloer in het speellokaal der
Meisjesschool.
Tot lid der Commissie van Toezicht op het Lager
onderwijs werd benoemd de heer C. Altena, lector,
hoofd van onderwijs aan de Cadettenschool.
Aan het einde der openbare zitting deelde de heer
H. J. Vonk mede, dat hij ontslag zal nemen als raads
lid, welke mededeeling gevolgd werd door eene van
den heer G. \V. Melchers van gelijke strekking, omdat
hij heeft aangenomen het beroep tot predikant bij de
Ned. Ilerv. Gemeente te Ursem en tevens de gemeente
metterwoon gaat verlaten.
De Raad ging over in eene zitting met gesloten
deuren.
10 o/c
voor het derde 25 o/o
ilücl van tJIlKClc jeu uuj
meest uitgebreide eischen, droeg grootere verantwoor
ding, en boven dat alles werd daarvoor niet betaald,
maar toch deed hij zijn best en ijverde voor de zaak
Maar waarom zult ge zeg
WOÏU uuu.
best en ijverde voor de zaak,
waarvoor hij geroepen was. Maar waarom zult ge zeg
gen, dan dat verschil in bezoldiging? Is de kennis vrn
den onderwijzer zooveel grooter? Neen, want die be
paalt zich tot één vak (onderwijs) en de, ander moet
zich kunnen bewegen in veel meer richtingen. Heeft
de onderwijzer een kostbaarder opleiding gehad? Neen,
ook de ander heeft zijn jongelingsjaren voor een deel
aan studie gewijd. Doch ik zou zoo voort kunnen gaan
en vergeten dat onder koren ook kaf voorkomt, waar
door mijn bewering, die ik geef, voorzoover ik be
voegd ben, die te geven, niet op allen toe te passen
Ls, en ik wil mij meer bepalen tot het beantwoorden
der vraag, waarom dan die beide menschen. beiden
Iteslist nuttig, zoo verschillend worden beloond voor
de wijze waarop zij hun plicht vervullen. De verschil
lende behandelingen volgende, bleek mij dat beider
jaarwedden door den Raad worden bepaald, doch met
dit verschil, dat de jaarwedde der onderwijzers hoogere
goedkeuring behoeft en die van ambtenaren ter Ge
meente-secretarie niet. Is men dus in het eerste aan
«.mi wettig minima gebonden hetwelk gegrond is
<>p het bedrag dat noodig is om behoorlijk te leven
üi het tweede geval is men vrij, en geeft vooral
aan uw, ~P- er toestamTen worden
kleine gemeenten, dat de Burgemeester en
"onioiun als een
Nieuwe Xledorp.
Woensdag 17 Juni genoten de kinderen van de scholen
(kom dorp) en II (Moeibeek) gemeenschappelijk van
een schoolfeest, dat dank zij den flinken financiëelen steun
van de Hervormde Weezenadministratie (vertegenwoor
digd dopr do heeren J. Kuilman, P. Koopman en D. v
d. Stok) dezen keer eens extra veel pleizier bood.
Opgewekt ging de reis dan stationwaarts en etteliike
rijtuigen waarin de 90 „Nierepper" en 55 „Morrebokker"
kleintjes in gezelschap van een aantal geleiders waren
gezeten vanaf hot Kerkeplein, ten aanschouwe van tal
rijke nieuwsgierige, vroolijk ten afscheid wuivende
burgers.
Aan het Noord-Scharwouder station aangekomen, ging
het vandaar met den „schooljongenstruin" van achten
tot het station Santpoort—Meerenberg, waar het gezel
schap in een halfdozijn groote Janpleiziers plaats nam
PTT! I 7An
rijke
I
een
haartje wat er in hem omging. Een klein vonkje was
maar noodig. En dat vonkje kwam....
Neef Joosten was smeriger dan ooit Een van de
haast-vijandige familie zei er wat over.... De f eest-
karaffen waren voor driekwart al leeg.... De wangen
gloeiden, de oogen schitterden.... 't Was een zwoele
joligheid, die er hing. Atmospheer, overladen met
„electriciteit"
Toen kwam 't. Een enkel woordje, waar broer, die
al z'n ooren gespitst had, iets uit ken opmaken
Steekje-onderwater in verhand met tante Leen. Neef
Joosten, die, in z'n hemdsmouwen, zat te knikkebol
len, de beenen op een paar stoelen uitgestrekt, een
achttienjarig nichtje op een van z'n knieën.... Neef
werd haast ontnuchterd van schrik, zooals broer van
Leen plotseling uitbarstte, als een bom, die neerploft....
Beukend, met twee vuisten op de feesttafel. Karaffen
stuk, glazen te-gruis.... Een lampekap aan gruzelemen
ten.... Gegil van vrouwen. De verhuurder van het lokaal
binnen-gestormd
Een herrie van belang.... Een bruiloft aan stukken,
aan flarden.... En temidden van 't gewoel en geraas,
de bruid en Pie, tegenover elkaar, tierend en razend,
als furiën, met gekromde, tot krabben klaar-zijnde vin
gers.... De bruid, die haar klein sluiertjq^alf-afgenikt
- 2e waren,
zij t in de verte, nog aan elkaar verwant, iets van
achternichten in den tweeden graad. Nette, fatsoenlijke,
bedaard-ingetogen meisjes. En toen Willem en Kee
bruiloft zouden vieren, was de groote vraag ter sprake 1
gekomen; of neef Joosten zou geïnviteerd wordeii..... Ëad... Pie, door'haar traneiTheen'7chefdSd""£f'vrat
^N'eef Joosten was in de familie van juffer Pie iemand,
om wien men „te geven" had. Hij was ongetrouwd. Had
een floreerend zaakje in kruidenierswaren. Kwam op
verjaardagen en andere feestelijke occasiën met cadeau
tjes aan. Stopte de jongens, die hem kwamen felicitee- legen, veilig hoekje gestrompeld en zat zich daar....
i Woenioedig-hoofdschuddend en trs
dagenlang opgekropt was aan ontkiemende haat
verontwaardiging, nu plots ontketend
Alleen neet Joosten was van eersten schrik beko-
met een karafje wittig-vocht naar een afge-
men
"iet meer dan noodig is, en
geboren in kleine gemeenten, 1
Secretaris evenveel tractement genieten als
onderwijzer met minder dan 5 dienstjaren.
In dje gemeenten waar de jaarwedden der onder
wijzers werden bepaald gelijk met het minimum, heb-
ren, als 't zijn beurt was om te jubileeren, kwartjes
in de hand.... Een paar maal zelfs een pop.... En om
neef Joosten had zich gevormd een soort vas mysteri-
euse legende met testament in verband staande. Neef
vond 't verduiveld aardig om door de nichtjes vertroe
teld te worden vanwege hetgeen nog eens gebeuren
kon wanneer hij.... o, in verre toekomst. een oog
zou dicht-doen.... Neef Joosten koketteerde met zijn
testament. Nu eens gaf hij knipoogjes aan de eene,
dan weer aan de anaere verwante.... Dan haalden ze
borreltjes voor neef, als-ie op visite kwam.... En er
werd een kistje lekker-fijne tabak voor 'm neergezet....
En als neef z'n oogen dan ietwat lodderig werden
en z'n tong wat loom, dan kon-ie zoo langs z'n neus
weg, mompelen: Nou, Daatje.... Of: Nou, Heintje.... Ik
zeg niks, hoor.... Maar als ik kom te vallen... De ge
dachte maakte hem treurig. Soms, als-ie extra-ordinair
gepimpeld had,, kwamen er tranen opzetten. Da of
Hein haastte zich dan om neef z'n glaasje te vullen,
en men putte zich uit in ontboezemingen van: „He,
foei, Joosten, hoe kan-je nou zoo spreken?.... 't Is
zonde.... Jij leeft nog wel vijftig jaren... Op z'n aller
minst.... Jij overleeft ons allemaal.... Let maar op!'
Als neef 't dan erg te pakken had, schudde hij, met"|
zekere weemoedige treurigheid, 't al-grijzende, hevig-
blozende, zwaar-vleezige, bonkige hoofd. Tuurde hij in
z'n kelkje.... Werd-ie zwaar op de hand. Zinspeelde
neef op z'n eenig verlangen om de meuschen, op wie
hij 't begrepen had, na z'n dood een centje na te
laten.... Allicht veegde een der gevoeligst-aangelegde
nichten zich, van verteedering en aandoening, over de
oogen Maar wie goed en" scherp observeerde, zag
't geglinster in de oogen der verwanten.... 't Flikkeren
acnap in T-wïïn>"ónnr deze aan natuurschoon zoo van "hebzucht.... 't Stillekens aankijken van dikken,
om na een heerlyk rtye uw» Kraantjei©k« te zwaargebuikten ouwe-vrijer met verdacht-bolle wangen
riike streek te ongeveer ll o
tranen stortend over de
Al-maar glaasjes te vullen
Toch was 't niet de scheldpartij van den verstoorden
bruiloftsdag, die op een stillen middag de twee
vrouwtjes, ex-vriendinnen, tante Kee en tante Pie
voor den strafrechter bracht,
t Had nog een kleine maand geduurd. Toen was
't tot een eind-explosie gekomen.... En Pie had zich
door haar man, haar vader en haar. moeder laten
dwingen om de zaak „aan te geven".... Allebei hadden
ze schuld, maar toch.... wat waar is moet waar heeten....
Kee had de andere verreweg 't ergst uitgeveterd, en
er bovendien een bezemsteel bij te pas gehaald.... Ware
zekere getuige, die op de zitting komt verklaring geven,
er niet tussehen gekomen....
„Edelachtbare, ik bezweer 't u, ze had 'r hardstikke-
dood kunnen slaan!" roept getuige, nog sidderend bij
de herinnering, den president toe
Maar de grijze gemoedelijke voorzitter glimlacht even.
Hij weet wel dat 't zoo'n vaarl niet zal ïoopen.... Kent,
doorziet z'n menschjes.... Spreekt vriendelijk, op zacht-
gedempten toon tot de vrouwtjes. Heeft de beklaagde
uit haar bankje laten treden. Nu staan ze, de doods-
vijandinnen, op de estrade.... Vlak naast elkaar.... Voor
den praeses
Sluit jelui nou maar vrede met elkaar," vermaant
Z.E.A. op goedig-vaderlijke manier, „kom, jelui l>ent
toch altijd bevriend geweest, zei-je daar-straks.... Wel-
nou-danLaat t een les zijn.... Maar een schoone
lei gemaakt, hoor!"
De gevoelige Pie snikt luide. De zachte taal van
den minzamen rechter had haar, belcedigde partij, al
week gemaakt, gelijk boter.... Had 't aan haar gele
gen, ze zou Kee alweer om den hals zijn gevallen.„,1
