paden en zilveren Sieraden.
Grooie Prijsverlaging.
Gij vermijdt Kinderwagens,
BURGERS E
Promenade-W agens
en Sportkarren. - -
Groote keuze van de goedkoopste tot de fijnste soorten.
Ad. BAKKER,
Ch. H. Th. Schmalz,
Bekendmaking.
Uurwerken,
RIJWIELEN,
Speciale zaak voor Costumières.
Laa^zijde 75- Schagen.
kinderpakjes,
Firma P. v. d. Brul.
PLLIZIËK BOOT.
Rensgas Schagen.
Westfaalsche Hammen,
ADVERTENTIEN.
Soliede Winkeliers
NtimrMMlt KOEGRAS-AMSTERDAM en ieriij,
WIERÏNGEN
Reparatiën.
G. RUMP.
Prima Engelsche
HEEREN- EN DAMES-
Jb. de Goede,
onkosten en ongemak van herstellingen aan uw
Rijwiel, wanneer gij een
aanschaft.
Vraagt Prijscouranten
Stoom-Plisseer- en Uitslaan-inrichting.
Grootste keuze. - -
Vertrouwdst adres.
ieni 5, Alkmaar. -
Alle voorkomende Nouveauté's.
- - - Billijkste prijzen. - - -
Favorit patronen.
Laagzijde B
66, Schagen,
Stalen worden op aanvraag
onmiddellijk franoo toegezonden.
Ch. H. Th. SCHMALZ.
Op Zon- en Feestdagen des avonds na zeven uur gesloten.
De Muziekvereeniging „Kunstzin"
te KOEGRAS
op ZONDAG 6 SEPTEMBER a.s.
Hooiden van gezinnen, verzekert Uw dienstboden en knechts
voor het risico, vervat in het Arbeidscontract, bij de Levensvei-
zekering-Nij, „I)e Standaar d", te Amsterdam. Premie 15.75
per jaar en per hoofd. Verdere inlichtingen geeft de Inspecteur
B. H. E. Veitman, te Alkmaar. Actieve Agenten en Agentessen
gevraagd,
Rookvleesch, Boterhammenworsf, Oude en jonge
Edammer Graskaas, Leidsche en Zwitsersche Kaas,
prima kwaliteit Tafel- en Huishoudjam,
verschillende soorten Biscuits, Ontbijtkoek, Van
Houten's Cacao, Blooker's Daalders Cacao
Henstra's Zangzaad
voor Kanaries en Leeuwerikken, en Hoendermeel.
De ondergeteekende maakt zijn geachte
plaategenooten Tan
attent op de UITSTALLING Tan
*n de Wsgenmakerij te Hippolytushoef.
Regulateurs, 14 dagen loopen,vanaf f 9.50
Verschillende soorten staande en
scheepsklokjes vanaf 4.
Verschill. soorten Wekkers 1.60
Gouden Heeren rem. Horloges ,26.—
Dames 12 50
Zilveren Heeren 6.
Dames 5.50
Nikkelen Heeren3.50
Lange zilv. Dameskettingen 1.40
Verschillende soorten Gouden en Zil-
veren, Zeeuwsche en andere Broches,
gouden en zilveren Belletjes, Armbanden,
Ringen, Hoedepennen, Vingerhoeden,
Heeren- en Dameekettingen, Dasspelden,
Flacons met gouden en zilveren Doppen,
Beursjes, Tonnetjes, nikkelen Kettingen
enzenz., enz., te veel om alles op te
noemen.
Op alle uurwerken wordt één
en twee jaar garantie gegeven.
Tevens het beste adres voor alle moge
lijke
Aanbevelend,
met gesloten Kettingkast, twee Remmen,
Vrij wiel, gebiest Frame en nikkelen
Wielen worden voor bijna inkoop s-
p r ij s verkocht door
te Oudesluis.
i. SMIT El C. BAKKE
c
S N
X S
8 4-
c
Cl
L. SS
4,
koopt uw Iüigeiigeslacht Spek
bij de alom bekende Varkensslachterij
,ENGROS" van FRED. VAN SLO
TEN Rz., Amsterdam. Beste kwa
liteit, tegen scherp concurreerenden prijs.
Intero. Teleph. 7500. Vraagt prijscourant.
bericht hiermede de ontvangBt der nieuwste
alsmede
uit de bekende Magazijnen der
De Eerste coupeur der Firma is Donderdags
tot maatnemen en passen aanwezig en ook
aan huis te ontbieden. Elegante coupe
en prima afwerking in alle opzichten
gegarandeerd. PRIJZEN in verhouding
tot de kwaliteit BESLIST BILLIJK.
Aanbevelend,
noodigt vriendelijk uit tot deelname aan den
Afvaart van de Blauwe Keet" (Koegras) des morgens 7 uur precies.
Terug van Amsterdam des avonds 6 uur.
Nog maar een beperkt aantal kaarten verkrijgbaar k i 1 de persoon.
De boot zal mede stoppen, om passagiers op te nemen, te WESTEINDE
't ZAND en STOLPERVLOTBRUG, doch op deze aanlegplaatsen moet men van
te voren van kaarten voorzien zijn.
Namens het Bestuur,
G. SCHOT, Pres.
J. HOEP. Secr.
j. »i:mjs k/,.
Bericht de ontvangst van een mooie partij
Erich had zich langzaam opgericht. Hij hield nog
steeds zijn moeder vast, maar zijn oogen waren steeds
grooter geworden en strak gericht op het gelaat van
den ouden man tegenover zich. Een paar maal was
hij ineengekrompen, als door een zweepslag getroffen.
Toen de oom zweeg kon men een spottend lachen
hooren, in den hoek bij de deur. Het was maar even,
maar daardoor kwam ook Erich weer geheel tot zich
zelf. Hij werd bloedrood en riep„Ik verbied je te
lachen, Claire, schaam je!" En dan dreigend tot den
ouden heer, die zich welgemoed de handen wreef„uw
jaren beschermen u, oom Richard, anders
Daar kwam Claire aangeruischt„Jij hebt mij nie
mendal te verbieden, waarde broeder. En oom heeft
volkomen gelijk. En bijna hetzelfde heeft Matthias ge
zegd, met bijna dezelfde woorden. Zulk een dametje
mag men hef en aardig vinden, maar mijn beste jongen,
daarmee trouwt men toch niet
Zij kwam niet verder. Want Erich greep haar bij
den arm en schudde haar heftig heen en weer: „Ik
verbied je ik verbied je De stem wei
gerde hem verdere diensten. Verachtelijk het hij
Claire los.
Hij stond rechtop, sidderend van opgewondenheid.
Voor zijn oogen danste het. Alsof het uit de verte
kwam, zoo klonk Jiet nog in zijn ooren, wat oom
Richard zeide„In 't geheel niets beleedigends
men moet het met een goede maat meten
Dan boorde zich op eenmaal de vraag in zijn hart
„waarom spreekt moeder niet? Waarom duldt zij, dat
Sidi beleedigd wordt?"
Maar toen hij naar haar keek, zag hij dat de zachte
uitdrukking uit haar gelaat verdwenen was. Hare han
den lagen weer op de tafel en de groote steenen van
haar ringen schitterden koud.
En niet tot haar zoon richtte zij de eerste woor
den.
„Richard," sprak zij, „ik wil niet gehoord hebben,
wat jij daar zooeven hebt gezegd. En heelemaal niet
wat jij daarop hebt geantwoord. Claire. Ik heb mijn
huis tot dusverre rein weten te houden, en rein zal
het blijven."
De oude heer boog het hoofd als een berispt kind.
Claire lag reeds weer in den schommelstoel, trok de
wenkbrauwen hoog op en lachte.
„En nu tot jou, Erich
Zij keek hem niet aan. zij keek strak voor zich
uit. En zij sprak weder klaar en scherp.
„Ik zal geen woord verspillen over dat meisje, om
wie gij alles wilt opgeven, wat ge tot dusverre hebt
hooggehouden. Je familie, je ambtelijke, je heele so
ciale positie. Ik ken het meisje niet, wil het ook niet
leeren kennen ik smaad of veracht het ook niet.
Ik heb alleen met jou te maken. Slechts jou vraag
ikben je wel duidelijk genoeg voorgelicht van alle
gevolgen van je daad? Val me niet in de rede, Erich
laat mij uitspreken. Zijt ge wel doordrongen van
het feit, dat ge uw ontslag zult moeten vragen uit
staatsdienst, dat onze kringen geheel voor je zullen
zijn gesloten, dat al onze menschen zich van je zullen
afwenden.... en dat het huis van je ouders voor je
zal zijn gesloten? Hebt ge dat alles wel goed bedacht,
wat dit alles beteekent?
Hij wierp het hoofd in den nek. „Wij zullen strijd
te voeren hebben dat weet ik. Maar wij leven in
een tijd, die niet meer zoo klein denkt, zooals dat
vroeger het geval was. U spreekt van onze kringen
ik zou u voorbeelden genoeg kunnen opnoemen mama,
waarbij men zich verre van bekrompen en bevooroor
deeld heeft getoond. Ik zou u de voorbeelden kunnen
opnoemen, waarin de staat de ambtenaren niet weg
joeg, omdat zij getrouwd waren met een "looneelspeel-
ster. Den strijd aanvaard ik en van de overwinning
ben ik zeker. O zieker, niet morgen alreeds, of over-»
morgen, maar over één of twee jaar en men zal,
ik wil nu eens deze uitdrukking gebruiken, ofschoon
zij niet precies past, zal men vergeten en vergeven
hebben.'' Hij hield een oogenblik stil, haalde diep
adean„Maar u, moeder u hebt straks toch ge
weend
„Denk niet aan mijn zwakheid. Denk daaraan wat
ik u zeg: dat de deur van ons huis voor jou gesloten
zal zijn
„Waarom moet dat, mama?"
„Ik wil dat meisje niet smaden. Daarom moet je
die vraag zelf maar beantwoorden
en beleedigt ge haar niet in denzelfden adem
tocht?" riep Erich uit. „Ah ik weet het, ik wlef
het. Over schandalen en schandaaltjes in onze kringen
dekt men spoedig den mantel der üefde. Daar wordt
alleen heimelijk over gepraat en gelachen, de schouders
opgehaald verder niets! Zal ik u eenige voorbeelden
noemen, mama? Namen noemen, feiten, die bepaald
niet te loochenen zullen zijn? Over een arm meisje,
dat den moeilijken strijd voor haar bestaan inoet strij
den, daar is de scherpste rechtbank direct voor klaar
om het veroordeelend vonnis over uit te spreken. Het
is immers maar een meisje van het theater. En wan
neer zulk een arm kind het waagt haar hand naar
het geluk uit te strekken, wanneer een eerlijk man
het aan zijn hart wil drukken, omdat hij haar Liefheeft,
dan wee, wee hen beiden."
Het was met zijn met groote moeite bewaarde zelf-
beheersching gedaan. Hij kon niet meer naast zijn moe
der blijven staan, holde een paar maal de kamer op
en neer. Het rood van den toorn kleurde zijn wangen.
„Breek jelui den staf maar over haar. Mij zal dat
niet hinderen. Wanneer u mij op die manier tot andere
gedachten wilt brengen, mama, dat zeg ik u bij voor
baat, geef die poging maar op. Ik heb Sidi lief hoort
ge liet wel: ik bemin Sidi en het is alleen mijn
zaak, het te beoordeelen wat achter den rug is
hoe haar verleden is geweest. Ik duld van niemaud,
dat men een kwaad woord over haar zegt ook
niet van u, moeder."
Nu stond hij weder voer zijn moeder. Maar hij stond
voor haar met fonkelende oogen. Nu verdedigde hij
niet meer zichzelf, na verdedigde hij zijn bruid.
Toen antwoordde de oude dame koud: „Uil je
opgewondenheid spreekt de schaamte."
Als een slag in het gelaat voelde hij dat. Zoo sterk
dat hem als 't ware de keel werd dichtgesnoerd. Hij
kon slechts verachtelijk glimlachen.
Oom Richard was naar Claire toegegaan, boog zich
diep over haar heen en zij fluisterden met elkaar. En
toen kwam hij, toen Erich stil voor zijn moeder stond,
op hem toe en meende vergoelijkend: „Laat nu maai'
rusten wat gebeurd is maar ik waarschuw je, je
zult niet verongelukken door de teleurstellingen die
van buiten komen, maar die in je eigen binnenste
zullen oprijzen. Stuif nu niet direct zoo op: vandaag
zie je alles met de oogen van een verliefd jongeling.
Een jaar verder en alles bekijk je door een anderen
bril smartelijk' ontnuchterd."
„U dwaalt," gaf Erich scherp terug. „Ik ben
niet verliefd. Ik bemin." En dan wendde hij zich nog
eenmaal tot zijn moeder.
Hij was weer zichzelf meesteruit zijn stem klonk
niet meer de smartelijke ontroering, maar een toon
van wgeë bitterheid lag daarin. Kalm sprak hij„iets
wil ik u nog vragen, snijd niet de laatste banden tus-
schen ons door. L heeft zooeven gezegd, dat het ouder
lijk huis voor mij gesloten zou zijn. Neem dat woord
terug ik smeek er u nederig, hartelijk om en
al het andere zal ik aan den tijd toevertrouwen
De oude dame keek trotsch en onbeweeglijk op het
veelkleurige tafelkleed neer.
Het scheen wel, alsof zij overlegde; haar handen
beefden, de groote brillanten schitterden nog sterker.
Op dat oogenblik boog zij het sneeuwwitte hoofd een
weinig.
Dóch plotseling zeide zij zeer beslist: „Neen, Erich,
dat kan ik niet. Er is maar een beslissing Erich,
je bent je eigen meester, jij moet het dan maar weten.
Het was doodstil in de kamer, het was alsof alle
vier de menschen hun adem inhielden.
Toen sprak Erich kort: „vaarwel!"
Hij boog zich over de rechterhand zijner moeder
en kuste die. Hij gaf oom Richard de hand. Hij ging
naar zijn zuster en groette ook haar even. „Arme jon
gen," fluisterde zij. Hij hoorde het niet
„Vaarwel," zeide hij nog eenmaal en wendde zich
af. Langzaam en moeilijk had de moeder een stap
voorwaarts gedaan. Erich zag het niet meer.
De deur viel achter Jiem in het slot. Even later
stond hij stil op de galerij. Er lag een zware druk
op hem, dien hij niet direct van zich kon afschudden.
Het voorhoofd brandde, het ademen viel hem zwaar.
Maar toen hij de trap opliep, werd het hem bij
elke trede üchter te moede. Het besluit was gevallen.
Het was gekomen, zooals het komen moest. E11 vóór
hem lag het geluk.
Toen hij door de hal liep, keek hij nog even om
naar Marga. Haar had hij zoo gaarne een Afscheids
woord gezegd, maar de plaats aan den schoorsteen was
leeg. Een lichte spijt gevoelde hij daarover nie'
meer, het verlangen naar haar was direct weer ver
dwenen.
In het portaal stond de oude bediende: deze had
bepaald hem hooren koinen en hield den pels reeds
in de handen. De man kende hem van kindsbeen af.
Er steeg weer een lichte spijl in hem op: „den ouden
Adolf ziet ge ook niet weer." Hij greep in zijn zak
en drukte hem een goudstuk in de hand. „Adieu Adolf
houd je maar patent hoor."
„Tot uw dienst, baron, dank u beleefd." liet klonk
zeer verwonderd.
Bij de deur draaide Erich zich nog eenmaal om.
„Adolf ik laat de jonge mevrouw recht hartelijk groe
ten. Vergeet dat niet, Adolfhartelijk groeten
„Bepaald, baron."
Buiten stond de automobiel. Er was versche sneeuw
gevallen, de straat was wit, en de chauffeur zag er
uit als een kerstmismannetje.
E1?C^Jit^pte Ylu$ ..ÜL H'J" bezon zich evenwel. „Ik
ga te voet zeide hij. „Rijd maar naar huis."
S!3p °ver, de krakende sneeuw verder. Hij
™",nt(j..,en. bjd leggen tusschen dit laatste uur
ouderlijk huis en het weerzien met Sidi.
Ruimte en tijd
Kerstin dacht aan beiden toen hein de portier,
iul- ru erI. ^r°. bem in langen tijd uit het ouder-
J '1.LS bereikte, een brief van zijn schoonzuster over-
nandigde. Marga was de eenige, die den lossen band
war^n n°£ vasthield. In de laatste vier maanden
Gewissel" miss en ^ri^ vier brieven tusschen hen
^nd op de trap om naar het water af te
dalen, de gondel wachtte reeds beneden. Een oogenblik
hield hij overleggend den brief in de hand. Zou hij
in huis terugkeeren om hem te lezen? Maar dan schoof
tot lezen 111 n ZJsk onderweg had hij tijd genoeg
Vanmorgen vroeg waren Sidi en hij van Geiwi
weerenHetmwaIelletlë ^"^nd. Bij een afschuwelijk
rif nit hÜl nff-i rechte ontgoocheling geweest toen
I het leehjke grauwe station naar buiten kwamen
en naai het zwarte dek van de bark keken Net
een doodkist," had Sidi gezegd
"Moet ik daarin kruipen? Dat is nog veel erger
dan een Berlijnsche fiacre!" En zoo comisch had
dat gezegd dat hij nog bij de herinnering moest lachen,
f" ,OVer de verbazing waarmee zij Venetië voor de*
eeiste maal vanuit haar schuilhoek bekeek vermaak!*
hij zich eveneens terdege. Zij beweerde, dat die o*>e
rommel precies het afbreken waard was. En zoo hé*
erg ongelijk had zij niet, want het trotsche Venei®
presenteerde zich op de meest onvoordeetige 'wijze
in den nevel. 6
Maar het weer was plotseling omgeslagen de
speelde op het hchtende zacht bewegende 'water en
fantaseerde mooie lichteffecten in bet grijze steen we*
van de Santa Maria della Salute.
Jammer dat Sidi nu niet mee naar beneden gekomen
was. Nu zou ze zoo heel anders oordeelen. Maar a)
Ifh 1'n eelln}?a ren Banschen langen voormiddag v**
!tin' i1C e slaaPk°P' En hij wilde nu juf
een tocht maken om zich wat te oriënteeren, zooalj
men zoo gaarne maakt, als men in lang niet in Venetië
geweest is, tot de Rialto-brug en dan te voet naar de
Mericna en het Markusplein om dan bij den grooie»
Trödler een kleinigheid voor Sidi te koopen Een Dj»
gouden kettinkje of wat kant. Juist, kant met kan
dweepte Sidi; net als een kind met chocolade. Da
lustte zij anders ook wel, dat lekkerbekje.
Do zon scheen en Erich was in een alleropgewekt-
ste stemming. Hij verheugde zich over de komende
dagen in Venetië. Als jong student had hij voor de
eerste maal met deze stad gedweept. Toen was h'J
alleen. Nu wilde hij met meer ervaren oogen kijkt"
en aan de zijde zijner vrouw het klonk hem stecd*
nog als lieve muziek in de ooren, als een lief stee"5
nieuwer wonderzijne vrouw I
(Wordt vervolgd.}
w-
