Uitgevers: TRAPMAN Co. Zondag 9 Augustus 1908. 52ste Jaargang. No. 4385 Bureau SCHAGEN, Laan D 4. lnterc. Telephoon No. 20. EERSTE BLAD. Binnenlandsch Nieuws. SCHAGER Aliwti Nienws- COURA AirattitiJ- Laiiliullai, Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cent. ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5 Ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Dit nummer bestaat uit v er bladen XLVII. De „nieuwe man". Waarom wist hij nu zelf niet, maar wanneer er, op liet ka n (oor. gesproken werd van den „nieuwen man", die op komst was, dan" kreeg hij, Van Ulft, zoo'n raar, benauwend, angstig gevoel. Hij vond Uzelf bespottelijk, en werd kregel over zijn dwaasheid Dan ging hij rustig zitten nadenken, zooals-ie vroeger ook al gedaan had bij zulke gelegenheden. Want van Ulft was meer in zoo'n gemoedsstemming geweest..... Telkens als er sprake was van een nieuwen bediende, die op 't zich al-maar uitbreidende kantoor zou ver schijnen, doorleefde hij dagen van spanning en nach ten van "klemmende benauwenis. Dan na kantoor tijd ging hij naar een of ander café, waar-ie zeker was geen kennissen te zullen ontmoeten, en daar poog- de-ie dan z'n angst weg te drinken. De eene borrel voor, de andere na.... Totdat z'n vrees begon verdoofd, versuft te worden. Dan zat Van Ulft te lodderoogen aan de leestafel in de vreemde lokaliteit, en hij kwam op verhaal.... Z'n angst doezelde zoetjes-aan voor .een uurtje weg. Loste zich op in nevelen van vervagend besef.... 't Knellen, wringen van onrust in z'n 'gemoed hield op. Hij begon zonniger stemming te krijgen.... Had nu weer macht om zichzelf uit te lachen..... Och wat, en hij tikte om nog een borrel hij moest nu toch eens eindelijk verstandiger worden, 't Was'nou bij de twaalf jaar geleden.... En de paboon van toen had er toch geen „zaakje" van gemaaktWie kon 'm eigenlijk nog iets verwijten?Hij zou den kerel, die 't wagen durfdeIn z'n eentje, slurpend jene ver, zat van Ulft zich nijdig te maken met flik kerende oogen, gebalde vuisten, rooie wangen op den denkbeeldigen kerel, die hem zou ontmaskeren. Aan de kaak stellen, van dat-ie als joggie van eventjes in de twintigAis onbezonnen melkmuil.... Toen, met dat bankje van zestig, en dat andere geldEn dat snoepreisje naar Antwerpen, metEn hoe de patroon toen meelij met hem had, en de justitie erbuiten liet. Do paboon zelf was al-lang dood. De zoon die nu de zaak bestierde, was voor twaalf jaar nog een knaap van veertien of vijftien, die er niets van had kunnen vernemen. Op kostschool ging. Bovendien had meneer, een brave man den eenige, die, behalve hijzelf, de historie wistHet kantoor was toen nog zooveel kleiner.... Den eenige die ervan wist den „zwarten Evers", zooals hij overal genoemd werd verboden er ooit van te reppen. Van Ulft had al die jaren nadat hij weer een goede betrekking had ge vonden, door wonderbaren samenloop van omstandig hedenVan Ulft had al die jaren, dag aan dag, de kranten nageplozen, of hij iets van den „zwarten Evers" las.' 't Beeld van den boekhouder met z'n melkwit ge zicht. Z'n gitzwarten baard, die bijna de wangen be dekte. Z'n stekende, zwarte oogen. Z'n gladde, slui pende bewegingen..... Van den nederig-onderdanigan, zoeitelijk-hoffelijken Evers had hem vervolgd... Als die toch eens op z'n levenspad kwam.... Het personeel op 't kantoor, waar Van Ulft nu was, werd telkens aan gevuld,... En telkens, van 't moment at dat er een lessenaar werd opgesteld voor „nog een mannetje", doorleefde Van Ulft dan die fol teldagen, totdat de nieuweling kwam en een ander dan „de zwarte Evers" bleek te zijn. 't Idee, dat hij juist hier in een dei- takken van dienst zou worden gebruikt, was te dol. Evers was niet vlug. niet knap, minder dan middel matig.... En hier, op het groote kantoor, was men zeer sbeng in de keuze van nieuwe krachten Toen had Van Ulft gehoord ditmaal wie de man was, dien men wachtte.... Iemand uit Enschedé, een gewezen ingenieur, wiens speciaal technische ken nis eerlang door de directie voor ander dan kantoor werk zou worden gebruikt Van Ulft herademde. Herleefde. Gaf dien dag, den kantoorknecht, die hem z'n kop koffie 's morgens bracht, een kwartje.... Zoodat de lui al vertelden: Van Ulft heeft een buitenkansje gehad!.... En..de Roode, die vlak tegenover hem zat en er ah de kippen bij was als iemand „te grazen" kon worden genomen De Roode riep hem toe: „Van Ulft, amice, wel ge- feleciteerd, hoor!.... Jij hebt de honderdduizend van een tientje, he?.... Nou, dat kost je vanmiddag een rondje, kerel!" Van Ulft was na de tijding over den nieuwen man zoo opgelucht, dat-ie met zich liet mollen. Beloofde het bewuste rondje, ook zonder de f 10.000 van de loterij, te zullen geven.... Waarna de lui op het kantoor waarachtig gingen denken dat er toch meer achter school en er op de Roode's gelaat grimmig grijnsje van jaloezie kwam...'. Maar en dat is nu het gekste toch Van Ulft bleef, door z'n herboren vroolijkheid heen, iets be nauwends voelen, dat weer opkwamDat angstige. dat drukkende.... En vruchteloos poogde hij 't van zich af te zetten 't Was de ware kalmte en prettige ge moedsrust niet.... Waarom, waardoor, zeiden we reeds, kon hij zich niet verklaren ....Tot ze, dien middag, bij het bewuste feestelijke „rondje" in 't stam-café, al op punt van uiteengaan waren.... De klak wees naar halfzeven.... En tegen half negen moesten de meesten weer op het kantoor terugkamen. Een uurtje voor zeer dringende brieven, als die er altemet waren Dat was een bepaling van den allerlaatsten tijd.... Van Ulft had z'n restant van vreemden, nu toch onverklaarbaren augst weggeborreld. Hij voelde zich wel joliger, maai" de lui merkten toch zoo uitgelaten als een, die werkelijk een buitenkansje van beteekenis heeft gehad, was hij niet.... Heelemaal niet... Met een van de collega's wandelde hij 'tcafé uit. Ze waren al in de gang. Toen vroeg van Ulfl en terwijl hij 't zei, hamerde 't in z'n keel „Apropos, wanneer kamt dat technisch genie uit En- scluxlé nou'?.... Die had 'r toch al moeten zijn, is 't niet?" „Technisch genie?" vroeg de ander, niet dade lijk snappend.-. „O. je bedoelt dien meneer Van Dijk. dien ingenieur.. Neen, die komt niet!.... Die wordt direct naar de fabrieken gestuurd Is ook veel ver standiger!" Van Ulft duizelde 't. Hij was lijkbleek ge- jwordeu. De ander die hei» niets hoorde zeggen, zag 'm aan.... „God, kerel, ben-je niet goed?.... Je ziet zoo wit als u doek...." „Ja," zei Van Ulft, met bevende lippen, „dat's die verdraaide maagkramp.... Daar heb 'k meer last van.... Pardon, ga maar vooruitik moet even...." Weg was hij. 't Café weer in.... Collega ke k hem met bedenkelijk gezicht na. Toen werd over het geval nog gepraat.... Die Van Ulft stak nooit in 'n goed vel. Beslist iets aan 't hart.... En enkelen pie kerden al over vraag, hoe.... Als die van Ulft eens- Hoe dan de promotie zou gaan op 't kantoor En inmiddels was Van Lift teruggegaan. Zat hij, aan de leestafel, met bevende hand, nog een borrel te drinken.... Radeloos van angst.... Zoodat de kellner, die al ijverig aan 't opruimen van de zaal, na borrel uur, was, hem van-terzij beloerde, met vreemde oogjes van: Nou, die lust 'm, hoor.... Met een kameraad over 't zaakje ging fluisteren...... En een dag of acht later zat de man met het vale gezicht en de glad-nederige bewegingen, zat de „zwarte Evers" tegenover Va* Ulft, op de kamer van laatstgenoemde, 't Ontzettende, waai' hij jaren voor gesidderd had was eindelijk gebeurd.... Den och- icnd na het feestelijk café-uur, dat zoo somber ein digde, zag hij op 't kantoor, op de plaats van den „nieuwen man", iemand zitten met grijzend haar en kaal geworden schedel.... Even twijfeloe hij .nog, maai de man keek op.... De stekende, valsch-vriendelijke, gitzwarte oogen van Evers waren dezelfde gebleven van glans en expressie, in al die twaalf jaren... Een half uur hield, dien ochtend, Van Ulft '1 uit op kantoor.... Evers had. hem begroet alsof hij hem nooit van z'n leven gekend had.... Maar de zwarte oogen zeiden: Denk maal" niet dat ik je vergeten ben.... Van Lift meldde zich ziek en ging weg.... Er werd weer over gefluisterd: Zie-je wel, hij is zieker dan je denkt i^aatst, in het café.... Eu nou weer* op kantoor Tjonge, tjonge, 't is treurig!.... De „nieuwe man", met de koolzwarte oogen, zei geen woord erover.Hij was de eenige op hei kantoor, die wist.... Begreep Toen, na acht dagen, zat hij bij Van Elft. En hij had hem gerustgesteld. Maar op een speciale ma nier.... Heel speciaal „Deuk-je nou, beste vrind, dat ik je ongelukkig zal maken.... 'k Weet toch wel, wat do gevolgen zouden zijn wanneer 't uitlekte En zoodra Van Ulft poogde te beduiden dat 't toch zoolang geleden was.... Dat er nooit een „zaak" van gemaakt was.... Dan werd de ander, de zwarte, steeds vuriger in zijn verzekering, dat-ie liever.... Lietver Dan z'n puwen vrind te verraden.... Maar... Maar... Do beteekenis van het geheim zelf schetste hij zoo dreigend, zoo verschrikkelijk, dat Van Elft, overstelpt door wanhoop, de handen voor de oogen sloeg Dien avond bleef de „zwarte Evers' wel een uur bij z'n collega. En toen hij zou heengaan, terwijl hij de hand van z'n. gastheer met vertoon yan onsiui- mige hartelijkheid tusschen zijn vingers klemde, zei de zwarte, half fluisterend iets Waar van zeker geld bedrag sprake bij was.... En de koolzwarte oogen in het vriendelijk-grijnzende vale gelaat zeiden iets anders dan de honingzoet-pratende 'mond.... Dreigden.... Joe gen angst aan.... Zoodat Van Ulft naar z'n schrijftafel ging, en een la opensloot, een bankbiljet te voorschijn haaide uit geldkistje.... 't Den „zwarten Evers" die in „mamenteele ongelegenheid" verkeerde, overreikte, Moest gedoogen, dat de bezoeker hem de hand nog inniger, hartelijker kneep.... Toen ging de „zwarte weg. En Van Lift zonk in zijn bureau-stoel neer Terwijl het klemmende gevoel nu over hem kwam, dat hij, voor-goed, de slaaf was geworden van dien ander.... Die wist van vroegerDie praten zou, hem ont maskeren, als hij niet, straks, morgen weer, uit 't geld kistje ....De subst. officier van justitie, die de zaak der vechtpartij van de beide heeren, die 's nachts elkaar op straat te Lijf waren gegaan, zoodat de politie erbij tcpas kwam.... De officier, die deze zaak in handen kreeg en onderzocht, weifelde lang voordat hij kon besluit nemen.... Er was iets in 't schijnbaar-onbedui dend geval, dat hem vreemd voorkwam.... Bevorderde hij dat de onbeduidende mishandeling naar de open bare rechtszitting werd verwezen, dan was althans de verdachte, Van Ulft, ongelukkig. Die raakte stellig z'n betrekking kwijt, dan.... Maar de officier had gehoord, dat 't maar een haartje.... 'n Haartje gescheeld had of de aanklager, Evers, was erom. koud geweest.... Net bijtijds had men Van Ulft dat boksijzer ontrukt.... 't Zweefde al boven Evers' hoofd..». Dat was duidelijk gezien.... Toen heeft de officier de heeren bij zich ont boden. En hij trachtte door te dringen in het vreemde.. In het mysterie.... Maar vruchteloos. Eindelijk ver zocht die mishandelde, Evers, om de zaak blauw-blauw te laten. De officier weifelde.... Was geneigd om er toch 't zijne van te hebben.... Maar was overstelpt door bezigheden.... Eigenlijk blij dat-ie iets van de baan kon schuiven.... „Heusch, meneer de officier," zei de „zwar te Evers" „ik zal U dankbaar zijn, heel dankbaar, als U mijn collega niet vervolgt.... 't Was in een driftbui.... Hij is wat nerveus.... We zijn zulke goeie- vrinden anders.... We kennen elkaar al zoo lang...." De toon, waarop dit gezegd werd, deed den offi cier, die fijn-geoefende ooren had, opzien.... Terwijl Evers stond te praten met z'n vleierig, zoetig geluid, richtte de blik van den officier zich plotseling op den ander.... op Van Ulft En zag de officier nu zoo scherp, hoe wilde, mach- telooze haat de trekken van dien man, die vruchte loos poogde te .verlieten wat er in hem omging, ver wrong. Met een korte, norsche waarschuwing liet de offi cier hen gaan. De zaak werd niet vervolgd.... Maar de lui op het kantoor, die voorspeld .hadden dat Van Ulft „niet in een goed vel staks", hadden toch maar gelijk. Hij leefde nog een maand of zes na dat „toeval'' in hét café. Van de vechtpartij was slechts zeer enkelen iets bekend geworden,..,, 't Moet erkend, dat „zwarte Evers" zelf alles gedaan had om 'tonder den dekmantel te houden.,.. Wie ervan wisten vonden dat prachtig. Een staaltje van bijzondere lovauteit en vriendschap.... Maar waar de lui, na Van Ulft's dood. 't meest verwondeid over waren, was, dat hij, die toch solide geleefd had en een aardig duitje heette overgelegd te hebben, zoo'n bedroefd-klem schijntje aan duiten naliet Daar werd, op 't kantoor, nog weken over gepraat, bespiegeld... Alleen de nieuwe man, de „zwarte" hield er zich buiten.... Kieschheidshalve MAïTRE CORBEAU. Uit de Egmonden. Een trouwparty in 't middernachtelijk uur is zeker een unicum. Welnu, dat unicum had in Egmond aan Zee plaats van Dinsdag- op Woensdagnacht. Een trouwlustig visscher, die den volgenden morgen vroeg naar zee moest en dus den gewonen trouwtyd niet kon afwachten, werd door de bereidwilligheid van den burgemeester 's nachts even na twaalf getrouwd, nadat juist den wettelijk daarvoor gestelden afkondigingster- mijn verstreken was. Het jonge paar vierde daarop met familie en kennissen den heelen nacht bruiloft en toen trok manlief met het trammetje van halfzeven naar de plaats zijner inscheping. (Alkm. Ct.) Moord te Amsterdam. (Zie 4e blad.) Uit ingewonnen informaties is gebleken, dat Hartog N. nog steeds gedeeltelijk bewusteloos in het Binnen gasthuis is. Hij is totaal suf en kon in dien toestand natuurlijk nog niet ondervraagd worden. Men meent de2e sufheid echter niet aan de door hemzelf toege- gebrachte verwonding te moeten toeschrijven. Deze toch bepaalt zich slechts tot een betrekkelijk lichte schram in het aangezicht. Vermoed wordt, dat N. iets heeft ingenomen, waardoor hij in dezen bewusteloozen toestand geraakt is. Ook meent men zijne aanvankelijke bewusteloosheid te mogen wijten aan den schrik, die bij het beseffen zijner daad zich van hem meester maakte. Bij zijn aankomst in het Binnengasthuis had Ny8tad een brandwonde aan het been, die zorgvuldig verbonden was. Het levensgevaar is intusschen ge weken. Men meent zelfs, dat hij, zoodra hij tot bewust zijn is gekomen, naar het huis van bewaring kan wor den overgebracht. Tot zoolang wordt het onderzoek voorloopig geschorst. 't Vleeschsmokkelen te Meppel. De keurmeester, de heer Mast te Meppel, zag op 't spoorwegstation aldaar twee groote theekisten, gemerkt met 't woord „Congo", en andere mei ken, die er ver dacht uitzagen. Het trok zijn aandacht, dat uit één der kisten, bij nadere beschouwing, bloed bleek te sijpelen. Dadelijk werden de kisten geopend, en nu bleek het, dat zij gevuld waren met stinkend, erg bedorven vleesch van een heel rund! De kisten waren bestemd voor een bekend slager te Meppel, en afgezonden uit Sieen. In den brief, die naast de „fijne" vleeschwaren aanwezig was, stond vermeld, dat deze geheele partij vleesch, slechts... f 7.50 kostte, en dat de afzender meermalen in de gelegenheid was, zulk goedkoop vleesch te kunnen zenden. Men is in die streken gedurig bezig, de bewakers van de veilig heid der publieke maag om den tuin te leiden. Gelukt bet, en dit moet nogal eens plaats hebben, dan zijn die „fijne vleeschwaren" veelal ook in den vorm van worst, bestemd voor het smulgrage Amsterdam,'s-Gravenhage, Rotterdam, enz., enz. Een kleine grappenmaker. Eergisteren maakten de leerlingen der school van Marken Binnen een uitstapje naar Wijk aan Zee. Bij het appèl-blazen werd een 5-jarig knaapje vermist, waar van men wel de schoenen en kousjes vond. Doodelyke ongerustheid bij de geleiders, tot eindelijk na 3 uur zoekens het bericht uit IJmuiden kwam dat de kleine beunhaas aJdaar op b«t politiebureau zat te zingen van „Zie de maan schijnt door de boomen". „Al „pootje-badend" wasbij naar IJmuiden afgedwaald. De werkloosheid in de diamantindustrie. De Bondsraad vaii don Alg. Ned. Diamantbewerkers- bond te Amsterdam heeft besloten de uitkoonngen aan werkloozen tot einde Augustus voort te zetten. Is bet zoover, dan zal er van bet millioen dat de bond in kas had, nog maar drie ton over zijn. De heer Henri Polak wijst er in het Donderdag ver schenen nummer van het bondsorgaan op, dat van dat overschot niet veel meer zal afkunnen als de Bond zijn taak als vakvereeniging in deze moeilijke tijden zal willen blijven volvoeren. Hjj gelooft wel dat bet najaar eenige verlevendiging van de industrie zal brengen, maar meent toch, dat het al zeer zou moeten meeval len als de Bond tegen dien tijd minder dan tweeduizend werkloozen zal behouden. tOp bet oogenblik zijn er 3396 werkloos). En dan schrijft hij over de te nemen maatregelen „Tweeduizend werkloozen wil zeggen, dat er onge veer zesduizend werkenden zullen zijn. „Op deze werkenden zal voor een deel de plicht ge legd moeten worden, hun misdeelde kameraden door middel der organisatie bü te staan en de barre winter maanden door te helpen. „Er waren in den Bondsraad voorstellen gedaan, om nu reeds van de werkende leden een extra contributie te heffen. Die voorstellen werden verworpen. De bonds raad overwoog namelijk, dat op degenen, die pas den arbeid hebben hervat en de verdiensten van voorheen niet kunnen behalen, die schuld hebben af te doen, huisheer, bakker en kruidenier nu niet meer kunnen uitstellen, werklooze familieleden hebben te steunen enz., thans door den bond geen nieuwe lasten mogen worden gelegd. „Dat was juist. „Maar als wij nu een week of zes verder zijn en er is geen andere oplossing mogelijk, dan mag en moet wel degelijk van do werkende leden een matig offer gevraagd worden ten behoeve hunner misdeelde vakge- nooten, die niet zoo gelukkig waren werk te vinden. „De bondsraad zou dan, gebruik makende van de hem bij" huishoudelijk reglement gegeven bevoegdheid, een extra-contribatie moeten voorstellen. Deze zou vermoe delijk niet zoo hoog kunnen zijn, dat de geheele uit- keering aan de hypothetische tweeduizend werkloozen er mede kan worden bekostigd. Doch wü zouden er een heel stuk mee kunnen opschieten. En wat ontbreekt zou uit de bondskas kunnen worden bijgepast. „De positie is thans namelijk zoo, dat de gewone inkomsten de gewone uitgaven weder verre overtreffen. Het aldus verkregen overschot, dat gauw twee a drie duizend gulden per week bedraagt, zou kunnen dienen voor bet zooeven bedoelde bijpassen, zoodat alsdan het voortzetten der uitkeeringen gedurende den winter ver zekerd zou zijn. „Ons beschikbaar kapitaal zou dan weliswaar weinig of niet toenemen, doch daarom moeten wij ons ouder de gegeven omstandigheden maar niet al te veel bekom meren. Wy mogen reeds dankbaar zijn als wij er in slagen het op 1 September a.s. nog aanwezige saldo onaangetast te houden en toch de werkloozen over de kwaadste tijden te kunnen helpen." Aan het «lot van zijn artikel vertelt 4e beer Polak ook, hoe de werklooze leden met hunne kleine bonds- uitkeering het hoofd boven water houden. (De uitkee- ring varieert van 5—6$ gulden.) Daarvan kent hij tal van treffende voorbeelden. „Zoo zy'n er velen, die bij familieleden den hoofdmaal tijd van den dag gebruiken. De uitkeering wordt dan aangewend tot het betalen van de huishuur, het koopen van brood, enz., zoodat men dus een dak boven het hoofd en lichaam en ziel bijeen houdt. „Anderen hebben het geluk niet, bij welwillende ver wanten of vrienden te kunnen eten, doch hebben dan met den buisheer en met leveranciers (bakker, kruide nier enz.) een overeenkomst gesloten tot gedeeltelijke betaling van huur en geleverde waren, zoodat hetzelfde doel bereikt wordt. „In weer andere gevallen zijn twee of drie kleine gezinnen gaan samenwonen; in plaats van twee- of drie-, behoeft dan slechts éénmaal huishuur te worden betaald en kan met de gemeenschappelijke uitkeering worden rondgekomen. „Dan zijn er ook gezinnen, waarvan meerdere leden bondsleden zijn, bijvoorbeeld de vader en een of meer zonen en dochters, twee broers, enz. De gezamenlijke uitkeeringen zijn dan wel toereikend om in de behoef ten van het gezin te voorzien. „Voor de rest is de uitkeering een aanvulling van hetgeen men soms nog heeft, of van hetgeen men op andere wijze heeft weten te verdienen, of, helaas, van hetgeen de verkoop of verpanding van meubelen, lijfsie raden en zelfs lijfsgoederen opleveren." Winkel. Uitslag van den Kolf- en Biljartwedstrijd, gehouden op Woensdag 5 Aug. j.1., bij den heer J. Moejes te Winkel. Kolven: Eerste prijs L. de Vries te Aartswoud, tweede prijs C. Brugman en derde prijs J. Moejes te Winkel. Biljarten; Eerste prijs J. Timmerman te Nieuwe Niedorp, tweede prijs C. Peetoom en derde prijs J. Moejes te Winkel. Gezinsverpleging. Het kringbestuur Benningbroek van de vereeniging van Ned. Herv. Diaconieën in de classis Hoorn voor gezins verpleging beeft tot zuster aangesteld Mej. Van der Linde van Lisse voor Spanbroek; Mej. Feenstra van Amsterdam voor Benningbroek; Mej. Waanders van Amsterdam voor Andijk en Mej. Klein van Kinderdijk voor Hem. Wieringerwaard. Den 9den Augustus zal 't25 jaar geleden zijn dat in onze gemeente een telefoonkantoor werd opgericht, onder beheer van den Brievengaarder P. Peereboom. Sinds een paar jaar heeft men daar ook aan verbon den eene openbare spreekcel, zoodat men nu ook Inter communaal kan worden aangesloten, waarvan ook nog al druk gebruik wordt gemaakt. Wieringerwaard. Bedankt voor 't beroep bü de Ned. Herv. Kerk alhier door Ds. France vau Akersloot. Broek op Langendijk. De heer Jn. Slotemaker alhier is gekozen als lid van üet bestuur van den polder van dien naam. Noord-Scharwoude. Meldden we de vorige week, dat er alhier pogingen werdon aangewend om te komen tot de oprichting van een rt.-K. tooneelvereeniging, thans kunnen we mede boelen, dat de vereeniging is opgericht met aanvankelyk 15 leden. De uitvoeringen zullen in de oude kerk wor den gehouden. Watei leiding aan den Langedyk. De heer Bakker uit Den Helder die voorloopig conces sie heeft aangevraagd voor het aanleggen van een wa terleiding aan den Langedyk, heeft onder de gemeente Zuid-Scharwoude een boring laten uitvoeren, waar, op een diepte van ruim 33 M., goed water werd gevonden. Mocht de concessie definitief' worden verleend, dan is reeds een terrein van ongeveer 17 A, aangekocht. Zuid-Scharwoude. In de j.1. gehouden vergadering van de Schoolfeest- commissie werd rekening en verantwoordiug gedaan, waaruit bleek, dat er een overschot van f0.50 was. Mocht echter onverhoopt de vracht voor het vervoer der poppenkast nog moeten worden betaald, dan zal het te kort f 1.50 bedragen. Besloten werd, een volgende vergadering een voorstel te behandelen, om een maxi mum aantal willekeurig verzuimde schooltijden te bepalen, waarby de leerlingen nog aan het feest mogen deelnemen. Zuid Scharwoude. De gemeenteraad alhier heeft de salarissen der onder- wyzers zoodanig geregeld, dat er alleen wyziging heeft plaats gehad volgens de veranderde minima by de wet- Rink vastgesteld, niet dien verstande dat onderwyzers met meer dan 20 dienstjaren f 25 boven dat minimum krygen. Van de Broeker veiling. Werd tot nu toe de bloemkool, die aan de Broeker veiling werd verkocht, in manden verzonden, thans hebben de handelaars plotseling besloten dit in kisten te doen. Het is duideiyk, dat deze handelwijze voor de hier gevestigde mandenmakers een zware slag is. Naar wy vernemen komt de verzending op deze manier den handelaars ruim zoo voordeehg uit. Haringbuizen, 6 Aug. 1908. „'t Is maar een barmonika!" hoor ik menigeen zeg gen. Goed, zeg dat, ais je den eersten den besten straat- virtuoos zyn instrument hoort be- en mishandelen, maar zeg dat niet, als je over Jacob Kelder praat. Dan vraag je: „Is dat nou een harmonika? Kan iemand daar zóó op spelen?" En als je een poos geluisterd hebt, dan zeg je met my „Wat is dat mooi Die arme, misvormde tobber, die zeer slecht ziet, doet je verwonderd staan kyken, by overbluft je door zyn zuiver, aangenaam spel. Ouvertures, aria's uit opera's alle mogelyke liederen speelt hy uit z'n hoofd. Van' sommigen kent by niet eens den naam. Maar hy speelt ze correct, met gevoel, met lust, en daardoor weet bij van 't begin tot 't eind zyn publiek te boeien. En t is hem aan te zien, uat dö byvalsboiuigiiigen hem goed doen. fly gevoelt zich gelukkig. By gaat op in zyn muziek en spreekt met weemoed orer zijn gestorven moeder, die met hem alle mogelyke armoede gekend heeft en niet getuige mocht worden van zijn tegenwoordige, gelukkiger tyden. Wy hebben hem met 't grootste genoegen gehoord by den heer M. Kooy. De zaal was vol en niet een is er geweest, die zich maar één oogen bik beklaagde, dat hy er was. Wy hopen hem meer te hooren en kunne» hei» ten zeerste by muziekliefhebbers aan bevelen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1908 | | pagina 1