De heilige Sebastiaan. bondag 13 Sept. 1908. 52e .laargang. No 4395. TWEEDE BLAD. 388ste Staatsloterij. FEUILLETON. Binnenlandsch Nieuws. Van 'n „frlo" Ontaarding. Een fijn glimlachje speelde om de dunne lippen van den „rechtskundigen adviseur" en met z'n slanke vingers streelde h\j zijn verdaetit-zwarten knevel. Onder wijl knipoogend naar een kleurig stukje lint in z'n knoopsgat, dat hem by eene categorie klanten vermaard heid van deftig beroemd zijn hielp verwerven. Vervol gens blies hjj stofje van z'n zwart lakensche jas en klopte ertegen, verontwaardigd over het kleven van onreinheid op z'n toilet. Toen haalde hij de wenkbrau wep zóó hoog op, dat de man, die tegenover hem za'. on- dahks z'n zorgen en bekommernis, ondanks z'n angsten, die groeven hadden geteekend op zijn smal gezicht eri in enkele maanden vergrijsd handen z'n hareii Dat de and.r er toch op letten moest, en zich afvroeg of de spieren op 't gelaat van meneer den adviseur inderdaad van een soort elastiek waren. De rechtskundige verzette zich op z'n kantooistoel. Toen richtte hij zijn strenge, koude, zwarte oogen op den bezoeker. En met z'n krakende, pedantesk-gewron- gen stem kwam 't eruit „Als u in een dergelijke belangrijke en ingewikkelde zaak een juridisch advies wilt hebben naar eer en geweten gegeven gegrond op kennis en deugdelijke wetenschap Meneer was vroeger o, al jaren gele den 1 in dienst geweest, als simpel overschrijvend en op z'n teenen-rondloopend, toch sluwig luisterend klerkje bij een procureur van den ouden stempel. Daar had-ie van die kostelijke woorden en stukken-zinsneden opge daan. Waarmee bij nu bezig was En midden in z'n toespraak bespeurde hij, dat de be zoeker hem in de rede wou vallen. Hij deed 't wei niet, nog, maar 'thad er sterken schijn van Waarom adviseur ophield. De toornig-trotsche expressie van z'n kijken versterkte. Zoodat de smal-bleeke, schuchtere man zich haastte om met eerbiedige haastigheid te knikken Jazeker, hij luisterde. Gespannen, en vol attentie De adviseur sloeg de oogen neer; in milde, meedoo- gende vergevensgezindheid. Hervatte toen „Wie, dus, in een dergelijk ingewikkeld, zeer gecom- pliceerd geval een betrouwbaar advies wil hebben, die behoort te beginnen met, gelijk op elk rechtskundig kantoor gewoonte is, voorschot te storten. Althans, voorzoover hij niet behoort tot den kring van vaste cliönten, wat met u 't geval niet is, hè?" En, dit zeggend, nam meneer heelemaal de pose aan van een politie-ambtenaar, die iemand verdacht begint te vinden. De koolzwarte oogen waren niet meer van don bezoeker afgewend. Hij had de lippen saamgeperst op zoo'n heel bijzondere, wringerige manier, dat 'tden hmalle was, of er een straaltje ijskoud water van de vieze, berookte zoldering langs z'n rug kwam sijpelen Terwijl, tegelijkertijd, een paar druppels angstzweet langs z'n slapen biggelden. De vleezige vingers van meneer den adviseur huppelden op de versleten hoeken der aroien van 't telkens kreunende kantoor stoeltje. Hjj fluisterde iets met heesch geluid Z'n best doend om toch nog te glimlachen. „Wat zegt u 1 riep meneer uit, zoo hard, zoo barsch, zoo ongeduldig, dat slechts een snelle greep van de trillende handen des bezoekers het hoedje konden pakken, dat van z'n spichtige knieën gleed. En weer fluisterde hü iets. Van dat ie 't begreep. Natuurlijk Dat wist-ie ook wel. Maar op 'toogen- blik, ziet u, had-ie, tot z'n spijt Hij zou direct naar huis gaan Probeeren Dus u kunt dat voorschot niet storten?" zei meneer. wei wat ze aan grappenmaker hadden. Vertrouwden hem in niets. Maar hij werd gebruikt voor speciale luidjesdie door de statige grimmigheid van don een '^e Gronde slnwigheid van den ander weiden afgeschrikt De luchtige onbezorgdheid van piere waaier grijpvogel kwam hun soms heerlijk te pas. Wan neer er iets moest ondernomen worden, waar je toch effectief „lef" voor moet hebben, dan haalden ze hem erbij, Wimpie. Dom was-ie om den drommel niet, en op t allereerste gezicht maakte hij dan afwerende beweging. Zei, met z'n schorre stem, flaphoedje nog een tik scheever duwend „Afblijven, jongens! Daar is 'n leelyk luchie an Maar dan tqpnde adviseur eerst z'n fijne, scherpe menschenkennis. Die wist twee dingenvooreerst dat Wimpie gloeiend 't land aan hem had En dan, hoe mateloos ijóel de jolige was. En daar speeuleerde hij dan op. Zag vertrouweling van de altijp-glurende oogen aan met dat pedantsarrende, zelfgenoegzame glimlachje, dat Wimpie zoo helsch van nijdigheid kon maken Zei met z'n krakende, echamper-spottende stem: „Nou, amice, wat heb ik je gezegd Dat durft-ie natuurlijk nietl" En hpj mompelde nog wat na Van „groote woor den" en „veel praats" Zoodat Wimpie bloedrood werd van nijdigheid. Een klap op z'n toch al verfom faaiden flaphoed gaf Opsprong Vlak vóór adviseur ging staan. Hem vroeg: „0, dacht-je soms oat 'k geen lef ervoor heb? Ben-je van die opinie?" Adviseur wist, in zoo'n geval, dat Wimpie, die het gevaar best inzag, nog aarzelde. En daarom tergde hij hem dan door zoo stilletjes vöör zich heen sarrend-glimlachje te vertoonen, a! hoofdschuddend van: Je lapt 't niet Tóch durf je niet En het eind was dat Wimpie z'n bezinning verloor Z'n flaphoed, van overziedende woede, op den vloer smeet. Schreeuwde, dat z'n zieke stembanden er haast van bezweken: „Dan zul-je 't zien! Vooruit dan maar! Dan zal ik 't je toonen!" Adviseur bleef stillekens glimlachen. Hij had z'n doel bereikt z'n gewone, smakelijke manier van den „stommen vent", die voor een klein jaar „erachter zou gaan". Smoesden zij in genot van herinnering over't sommetje, dat zy er met hun-drietjes uitgeslagen hadden Hieven zij, op zeker moment, hun glazen op ter eere van amice Flips, den kranigen rechtskundige, die dat alles zoo prachtig had geregeld Pronkstuk van „tact", zooals meneer het noemde En toen hü, met z'n zelfgenoegzamen glimlach en welwillend buiginkje, dankte voor de glorie, hem ge bracht, toen in de donkere oogen, even vlammetje van anders kunstig beheerschte ijdelheid oplaaide Toen eerst kon men recbt zien, hoe bij dezen mensch de gewoonte van te plukken, te bedriegen, laatste vonk van zedelük besef versmoord had MAiTRE CORBEAÜ. 4de KLASSE, 2de TREKKING. HOOGE PRIJZEN'. f '2000 7004. f 1000: 11852, 13058, 14734. f 400 20881. f 200: 11407, 14396. f 100 520. 790. 9756, 9850. 18095. Maar nu toen zij daar weer met hun drieën zaten te befluisteren allernieuwst gevalletje, waar „tact" voor noodig is Nu hoefde Wimpie zich heelemaal niet nijdig te maken. Adviseur leunde met zeker rustig wel behagen in z'n stoel. Liet het blauwe papiertje, - 't muntje van tien, dat ie zooeven had gekregen van den angstigen man, die in wachtkamertje-beneden zat te smachten naar 't oogenblik dat ie bp meneer zou geroepen worden tusschen duim en wijsvinger op en neer wippen, merkte best, hoe Wimpie's oogen telkens glinsterden van hebzucht, als-ie naar 't muntje keek Die van de altijd loerende oogjes noteerde, met won- der-sneltastende vingets, allerlei cüfers En Wimpie was druk in de weer met h«t trekken aan de punten van z'n gelen verkleurden knevel, die hem. de reputatie had gegeven van zekere onweerstaan baarheid als don Juan in lugubere nacht- en gokkroeg jes Wimpie bad füneri tastzin voor „zaakjes", waar iets uit te halen was. Snapte direct waar 't hierop aan kwam Voelde toch, ondanks al z'n afkeer van den „rechtskundigen adviseur", ditmaal zekere bewondering voor diens doorzicht Mannetje, die „op springen" stond, die binnen tweemaal vier en-twintig uur failliet zou gaan Die nog „bergen" moest wat-ie kon Z'n goedje voor appel en ei verkoopon Straks achter de tralies Wimpie en die van de loeroogen zouden, kwasi achter adviseur om, den man afkoopen Intusschen zou adviseur hem „geruststellen", maar op eane manier, dat ie er later nooit kwaad mee kon. Ze zouen alle drie winstje makenNu als de kippen erbg i Wimpie sprong »p van overstelpende en uitbundige bewondering. Weer wipte ie z'n flaphoed opzy. En gaf i adviseur plotseling een pats op den schouder Een pats, dat het oude, kreunende kantcorstoeltje er haast van bezweek. „En dan nog tien pop voorschot op don koop toe Flips, verdomd, je bent een kraan Meneer Flips grinnikte. Maar door den grijns heen goed luisterde, hooren de woede, die hem be ken, wie toonend, hoezeer bezoeker hem tegenviel. Mager-angsfig mannetje fluisterde weer „Nou, dan probeert u dat maar. En als 'tin orde is," wanneer u de contanten bij u hebt, dan kunt u hier tnriig komen Eerder niet. Goed begrepen 'ringeling, ging 't klepeltje in do verroeste schel op meneer z'n bureau. Mannetje boog. De adviseur fluisterde iets Met j den rug naar bezoeker toe Driftig-bladerend in j wetboek. Grabbelend in papieren. Klerkje wenkend, j van dat-ie, direct nadat mannetje de deur uit was, moest terugkomen Er was haast bü i Meneer /at al in de gauwigheid spoedbrief te krab bel en. En een klein uur later zaten zo met hun arieën bij den adviseur Met glurende, loerende, altqd in be weging zijnde oogjes. En de tweede met iets van pie- ïowaai'-rs voorkomen Vilten hoedje op een oor. Lmkerige oogjes, met traanijes erin van vorigon fuif avond Slipdasje. Oolyke glimlach om de lippen... U, de anderen, adviseur en z'n vertrouweling wisten En, terwijl angstig manneke beneden zat te wachten Totdat de geleerde meneer hem zou laton roepen Keken die twee eikaar aan Zwarte, statig-doende rechtskundige Flips met z'n koude donkere oogen, en Wimpie met zün joligen, loddengen blik En, met de hebzucht, gloeide, in vinnige branding, de haat tusschen deze twee van roof bende Voor de rechtzitting, waar de man, beklaagd van j bedriegelpke bankbreuk, moest voorkomen, bad Wim zich, met een stuk of wat borrels, „lef" ingedronken En toch toen hp tegen een uur of één bij de vrinden, die hem zaton te wachten in de „bar", waar de bond genooten doorgaans elkaar vorden, terugkwam, zag-ie tikje bleek om den neus. Was de band, waarmee hjj z'n portie van het „rondje" aanvatte, iet-of-wat onvast, trillerig Maar Wimpie was er niet de man naar om lang over iots te piekeren. Weldra kwam er weer oen glans in zün jolige oogen en herleefde de oolüke grimlach, spo lend om z'n gelen wipknevel Vertelde hü weer op EEN HUWELIJKSGESCHIEDENIS van HANS VON ZOBELTITZ 22. Ja zij speelde comedie en deed dat, zooals vroeger Sidi '1'enners het op het tooneel had gedaan Zij was j zoo charmant als Sidi Tenners geweest was als zij j wilde betooveren. En nu moest zij ontdekken, dat zelfs haai- schoonste kunstjes faalden. Het was om razend te worden. Het was om Ie lachen. In elk geval was het om zich dood te ergeren en liet werd van dag tot dag vervelender - deze ellen- j dige troostelooze wintereenzaamheid. Eenmaal kwam graaf Prach. Het was een s ipper zooals hij lachend tot Erich zeide. Omdat hij zulk een verlangen lh!ad naar een paai' lachende oogen, zoo^ hij Sidi toefluisterde, toen Erich hen een paai oogen- hlikken alleen had gelaten. Die arme I rach had zijn huisplaag nu weer thuis. Men kon den ai men man wel een paar Lachende oogen gunnen. En zij verheugde er zich over. dat zij nog aan anderen beviel. Wanneer die vervelende Erich met zijn ernstig gezicht daar maar niet steeds naast had gezeten. Hoe kon zij dal vervelende gezicht eenmaal knap gevon den hebben. Dat zij, om zoo te zeggen, verliefd geweest was op dien Erich Kerstin. Het was om te weenen. Het was om te lachen. In elk geval kon het zoo niet langer gaan. Op zekeren dag trad Sidi bij haar man in de werk kamer en zeide rondweg en klaar: ,.Ik wil van je weg!" Kerslin was er op voorbereid geweest, dat deze woorden eenmaal zouden komen. Hij had zich daar tegen gewapend, maai' ondanks dat. was hel. als kreeg li i j een steek in het hart. Het was geen smart, het was alleen éen weemoedig gevoel: daar staat de vrouw- voor je, die je zoo hartstochtelijk hebt liefgehad slpat voor je en zegt ernstig: „Ik wil van je weg. Hij vond niet dadelijk de woorden, die hij haar zeggen moest, en zij wachtte ook zijn antwoord met af. „Gisteren toen je in Glogau was, ben ik naar Gehrau gereden en heb met den advocaat Rudmger gesproken. Hij heeit mij gezegd, wat ik zonder hem al reeds wel wist. dat ik volkomen in nfijn recht Ix-n. Ik hoop dus dat wij in vrede van elkander zullen kunnen scheiden en dat je mijn posilia zult ver zekeren.'' Heel koel eii zakelijk zeide zij dat, en zijn hart kromp ineen van pijn: de vrouw die je zoo harts tochtelijk hebt lief gehad, wü uit de ruïne van ons huwelijk nemen wat zij maar kan. Net als de afkoop som van den minnaar meer 'kon het voor haar nooit zijn geweest. Het was toch de meest natuurlijke oplossing. Onver mijdelijk was zij wel. dat hadden hein de laatste weken geleerd En al zou hij nog in staat zijn geweest, dit [even yol te houden - voor die vrouw (laar, haar innerlijke natuur gehoorzamende, moest dit leven on draaglijk worden. Haar was daarover niet eens een verwijt te maken. Maar in hem werden weer alle bedenkingen leven dig, die hij steeds tegen scheiding had gehad. En al kon hij die nog alle het zwijgen opleg» u, één hieel er, n.1. de zorg voor de toekomst van Sidi. Daar kon hij maai- niet overheen komen. Zoodoende aarzelde hij nog steeds met een antwoord. 'totdat zij zeide: ,.Ik wacht En toen zag hij in haar oogen weder een flikkerend, listig schitteren en dat gaf hem de beslissing. Het viel hem zeer moeilijk, inaar hij sprak zeer kalm: „Jawel Sidi je hebt volkomen gelijk. Ik kan en' mug je niet vasthouden. Ik wil er niet over praten, hoe treurig alles is wij moeten het beiden pogen te overwinnen. Dat ik aan je verzoeken zal tegemoet komen, voor zoover dat maar eenigszin.s in mijn ver mogen ligt, spreekt vanzelf. Ik denk. dat hel 't beste is. dat jou advocaat mij voorstellen doet. Slechts deze eene vraag moet je mij veroorloven: hoe denk jij over je toekomst te besdhikken?" Zij wierp het hoofd in den nek: „Vlij wil ik zijn! Leven wil ik! Wat vraag je mij verder! Mijn toekomst gaat alleen mij aan. Toch niet zoo heel alleen, zeide hij treurig. „Ik tenminste mijne gedachten zullen je steeds vol gen ik zou het niet kunnen verdragen, wanneer - .Ik laat mij niet binden. Ik wil geen nieuwe ban den," liep zij opgewonden Hij dacht na. Misschien was het ook maar het beste, de zaken aan haai' gewone beloop over te latei). Zij moesten maar objectief oordecien, alle persoonlijke ge voelens maar buiten bespreking laten Misschien kon den zij dan wel een weg vinden, dat hun beider ver langens bevredigd werden. „Zoo zij het dan maar, Sidi zeide hij bedrukt. „Ik hoop innig voor jou een beter geluk, dan ik je heb kunnen aanbieden." Prijzen van f 65. 39 2611 4964 7874 10451 13381 15944 18707 59 675 5049 922 469 374 16027 716 104 709 67 942 484 395 223 779 109 767 192 8005 486 466 277 780 123 774 197 46' 584 490 304 801 140 827 230 120 598 495 369 812 161 833 289 260 665 506 437 859 210 858 293 290 892 519 534 980 217 865 342 329 893 597 553 19016 285 943 363 332 910 599 575 52 287 3024 458 435 981 626 595 127 304 45 470 473 11011 754 685 205 393 76 594 523 24 797 831 211 417 197 637 526 66 832 885 255 552 215 645 562 209 850 891 272 572 '243 664 573 222 901 926 309 678 300 769 574 237 956 937 354 702 318 881 575 248 14011 961 378 765 327 913 678 251 60 17014 394 770 348 973* 686 259 111 45 459 888 388 6008 727 291 116 66 461 1113 478 13 764 294 150 97 *473 123 534 16 901 321 169 236 483 190 558 22 992 339 257 257 541 200 723 32 9041 421 378 277 560 240 788 61 70 425 395 333 633 270 850 84 150 466 106 379 662 273 860 110 154 516 498 395 668 278 865 159 157 568 533 416 727 332 893 171 176 589 577 448 789 349 950 213 211 743 582 526 794 188 961 271 310 959 586 611 801 502 969 371 318 972 592 645 955 504 4046 411 320 12036 597 655 998 599 19 173 330 46 665 668 20024 707 88 488 337 90 728 675 36 711 112 554 365 106 804 696 77 726 159 566 387 178 871 761 90 770 186 622 393 211 927 800 115 792 204 653 405 215 936 831 154 837 238 727 435 291 996 903 214 937 247 823 444 341 15105 909 493 951 251 833 489 355 128 914 434 995 254 842 538 412 136 18007 502 999 256 949 598 515 238 56 511 2094 259 976 670 509 287 73 522 103 297 7109 705 574 292 110 545 123 415 127 740 578 309 117 557 166 571 151 791 609 358 129 567 206 576 227 835 673 441 134 590 241 584 240 887 684 515 169 644 257 683 349 910 725 567 183 688 283 685 103 956 791 583 188 725 '285 751 423 10163 818 601 268 734 313 769 487 182 831 616 293 802 317 781 532 215 872 639 326 841 490 805 566 254 964 661 374 906 511 825 643 325 13008 728 384 910 546 840 671 397 12 769 433 913 568 927 684 415 23 794 491 930 590 942 871 429 41 916 614 977 4de KLASSE, 3de TREKKING. HOOGE PRIJZEN. f 1500 7299. f 1000: 16313. J( f 400 3541, 19232. f 200 5271. f 100: 1009, 2892, 5408, 6048, 10667 11590, 16951 Prijzen van f 65. 25 2354 5250 7940 10651 13545 15712 17943 66 147 269 958 742 569 756 996 126 446 288 962 736 608 774 18041 170 486 304 8004 748 660 795 43 247 579 324 35 757 760 16016 93 26(1 589 341 66 826 825 17 131 300 645 349 88 861 855 58 158 303 750 410 144 881 939 98 162 333 764 480 276 897 971 122 190 376 809 186 295 924 983 134 232 390 853 598 310 929 14028 136 301 415 893 603 447 942 32 153 305 425 927 663 490 944 71 172 427 598 930 701 563 11049 77 249 472 634 987 821 612 134 78 264 576 781 3040 865 643 110 112 300 687 818 50 924 667 142 206 327 727 922 105 925 681 175 241 387 763 933 107 931 831 181 267 136 800 948 150 955 835 192 314 542 846 959 248 968 843 249 337 564 956 993 272 6026 888 256 343 565 999 1016 284 136 906 317 359 669 19020 20 340 226 936 331 407 702 61 65 354 311 970 376 482 725 88 67 364 322 993 104 497 736 125 69 387 343 999 439 501 785 130 73 396 349 9079 442 503 805 152 142 399 669 109 544 542 845 185 156 494 699 135 712 575 907 300 266 524 711 195 714 617 973 322 290 542 748 250 725 672 994 423 302 574 807 285 836 730 17156 430 310 700 847 396 866 807 180 686 398 774 884 421 975 845 194 698 404 789 907 451 12014 915 226 775 417 799 7055 488 161 929 254 791 444 802 165 493 212 930 256 892 466 872 180 559 '224 949 320 928 4% 966 262 587 282 954 366 935 511 4060 401 744 342 978 371 962 548 76 407 875 411 981 384 20015 562 211 112 912 539 15022 417 76 657 231 416 959 590 44 426 42 683 305 457 992 657 68 427 96 700 387 466 10089 707 88 492 130 752 416 181 94 740 152 496 165 847 426 535 99 743 170 510 219 851 464 543 115 767 181 557 230 901 542 552 151 807 195 566 232 917 651 562 152 876 219 598 236 922 677 647 229 907 '257 656 251 2154 701 763 236 943 326 662 315 177 734 821 347 962 336 702 164 252 814 849 369 13155 357 706 517 280 846 858 464 185 375 714 530 292 917 861 493 207 465 716 598 297 924 873 531 208 574 735 675 299 987 900 554 379 646 776 691 308 5175 909 573 402 671 810 861 312 218 920 648 508 676 842 890 Emigratie naar Brazilië. Van Amsterdam vertrokken weer 177 landverhui zers naar Brazilië. Dat is voorloopig de laatste groep, die voor rekening van den Brazüiaanschen staat den overtocht doet. Landverhuizers, die voortaan naar Zd.- Amerika willen emigreeren, zullen dus zelf de kosten der passage hebben te dragen, maar kunnen overigens op de bekende voordeelen blijven aanspraak maken. H. M, de Koningin. Men meldt uit Apeldoorn: Woensdag heeft prof. B. J. Kouwer, hoogleeraar in de verloskunde aan de rijksuniversiteit te Utrecht, ]>er auto een bezoek op Het Loo gebracht, tot het hou den van een consult. De Koningin houdt zich meestal op in haar parti culiere vertrekken en ontvangt alleen de hoogst noo- dige bezoeken. Donderdagmorgen verleende H. M. een korte audiëntie aan minister Heemskerk. Om halftwaalf vertrok Z. Exc reeds weder naai- Den Haag. De Koningin maakt in den laatsten tijd geen rijtoe ren. Nu en dan maakt H. M. «en korte wandeling in het park. Automobiel-ongeval. Dinsdagavond geraakte op de Voorstraat te Utrecht j de motor van een automobiel uit Rotterdam defect, waardoor de inzittenden genoodzaakt werden uit te stappen. Wijl liet voertuig op de tramrails stond, wenkte de eigenaar van de auto den wagenbestuurder van een naderend tramrijtuig stil te houden, doch dit sein werd door den wagenvoerder niet bemerkt, ten gevolge waarvan de tramwagen tegen de auto aan botste. Door den geweldigen schok werd de motor van de auto in werking gebracht en snorde het voertuig zonder bestuurder over de straat, nu eens links zwen kende dan weder rechts. Gelukkig werd de „losgebro ken" auto spoedig achterhaald en kon de motor wor den stop gezet. Een haltepaaltje van de tram was met de auto in aanraking geweest en afgeknapt. Het tram verkeer ondervond door dit ongeval groot oponthoud. De schade door de hotsing van de tram tegen de stilstaande auto aan dit voertuig veroorzaakt wordt door den eigenaar op f 2000 geschat Nader meldt het Ütrechtsch Dagblad: In aansluiting met hetgeen wij van dit ongeval mede deelden kunnen wij thans nog melden, dat de wagen bestuurder van de tram aan de politie heeft opge geven pas op plm. 20 meter afstand de auto, stil staande op de tramrails, te hebben bemerkt, waarop hij onmiddellijk remde, niet alleen met de handrem, maar ook met de electrische rem. Het mocht hem evenwel niet gelukken den wagen tijdig genoeg tot staan te brengen, wat de botsing onvermijdelijk maakte. De eigenaar van de auto zal intusschen de gemeente aansprakelijk stellen voor de aan zijn voertuig berok kende schade, die z. i. voorkomen had kunnen wor den. als de wagenbestuurder beter op de baan had uitgekeken. Bij raming is die schade voorloopig op f 2000 geschat, het bedrag zal echter door deskundi gen nader worden vastgesteld. Zij had van den beginne af, een stoel naar zich toe getrokken en zij zalen nu tegenover elkaar, ieder aan een kant van de schrijftafel. Zij keek hem aan en knaagde aan haar onderlip. „Heb je ook nog een bijzonderen wensch, Sidi?'' Over haar gelaat gleed een rosse gloed. Zij vond het toch zeer verdrietig, dat hij. haar tiseh zonder meer, maar zoo inwilligde. Het was een ontgoocheling voor haar, haai ijdelheid was gekwetst. In den grond van haar" hart had zij gehoopt, ja verwacht, dat hij bak zeil zou halen. Een weinig comedie, was er ook dit maal bij haar besluit geweest, toen zij hem in het gezicht ihiad gezegd: „vrij wil ik zijn geen nieuwe banden!" Zij keek in werkelijkheid lang niet zoc zeker de toekomst in. Die zakelijke zekerheid alleen deed het in haar oogen niet alleen „Dat spreekt zoo vanzelf dacht zij „en een voornaam man als Erich zal het mij wel aan niets laten ontbreken. Maai bed veel geeft men toch op.. De positie, die men in de wereld heeft, wordt weer eensklaps verschoven en in dc oogen van de wereld wordt de geseheiden vrouw van Erich Kerstin weer Sidi Tenners met dat on- ders.-lieid, dat niemand meer geloofde aan haar jeugd." En bij al haar gedachten kwam nog een greintje genegenheid. Het was nog wel een heel klein beetje, maar het was er todi nog. Op eenmaal vroeg zij hem, en haar stem klonk een weinig sehelmsch, ja vleiend: „Ventje dus werke lijk? Je laat mij gaan, zoo maar, ben ik dan niets voor je? Ik kan mij dat nog maar niet recht voor stellen. Maar pijn doet het. dat zweer ik je. En en wanneer je wilt, lief ventje bet ligt geheel aan jou - Had zij ernstig gesproken, had zij deze ernstige ver klaring niet op den meest wuften toon gezegd, met een klein lachje had zij ook nu weer niet come die met hem gespeeld, zoo duidelijk, dat hij het er kennen moest hij zou haar hand die zij hem over tafel toestak niet geweigerd hebben. Maar haar toon wekte voor hem op haar gansche persoonlijkheid, zooals die was; die riep bij hem wakker alle gevoelens van weerzin die hem eeuwig van haar moesten scheiden En toch waser aarzeling. „Sidi. ik kan je geen liefde ineer bieden," zeide hij ernstig. „Het Ware leugen en het ware huichelarij. Wil je ondanks dat bij mij blijven, wil je mij vertrouwen voor later ik zou de laatste zijn, die je liet gaan. Ik vraag je zelfs: blijf. Wie kan er in de toe komst zien? Maar het onmogelijke mag je niet van mij verlangen." Zij sloeg de oogen neer en zweeg. Dan schudde zij het hoofd: Neen, Erich dit leven naast je, houd ik niet uit. Het is beter, dat wij van elkaar scheiden." „Laat het dan zoo zijn als je wenscht. Ik heb maar één bede, overhaast je met. Blijf kalm in NValdow zoolang als je wilt Ik zal eerlijk pogen het verblijf hier je zoo aangenaam mogelijk te maken." Een paar oogenblikken dacht zij na. „ïk zal dat afhankelijk laten zijn van de meening van mijn advo- caat, antwoordde zij ten slotte. „Misschien ga ik dan wel op reis, wanneer het je goed is, tot alles be- slist is. Zij had weer kalm gesproken, maar plotseling snikte zij luid. Het was maai een enkele maai en zij stak hein over de schrijftafel de hand toe: „Geef me een hand, Erich Toen nam hij deze en hield haai- een minuut in de zijne. Zij knikte een paai- maal mei het hoofd. Ja Ia gaa,' hel 111 'l leven En dan trok zij haar hand snel terug en ging zonder een enkele maal het hoofd om te draaien de kamer uit. Dat was twee weken vóór Kerstmis geweest. Sedert ging het leven op Waldow zijn gewonen gang alsof dit onderhoud tusschen Erich en zijn vrouw met had plaats gehad. Sidi kwam met geen enkel woord op haar besluit terug, al bleef ook elk verder onder houd met haar advocaat achterwege. Het kon niet an ders mogelijk zijn zij was bepaald tot een ander besluit gekomen. Dus moest dat andere ernstige be sluit weer in een luim zijn opgevat. Maar Sidi, vond haar man, was ook anders veranderd Misschien slechts, omdat zooveel punten van aanra king tusschen hen waren afgestompt Misschien had zij ook nieuwe hoop gevat, zich het leven met hem wal dragelijker te maken. !af ^sC,ï ï?°r de onderlinge omstandigheden waaronder zij leefden, merkwaardig ongedwongen was dikwijls verrassend vroolijk, was natuurlijker dan zij p-:uf ba sten tijd geweest was. Hoogstens kon het Ench opvallen, dat zij nooit meer eens haar lieve naampjes voor hem had. Zelfs de feestavond waarvoor hij zoo hang was ee- h-Üf .eenige ontroering voorbijgegaan Hij h*h u K-ldl geschenken laten kojnen en had hem bijzonderharteüjk bedankt „Je bent werke- ifeL^edLK°°r mj' Erich - en beschaamd >k ondankbaar creatuur heb niets voor jou" „Naaf oud gebruik waren alle beambten aan tafel g komen; ook reeds op den eersten feestdag Beide dagen had Sidi zich uitnemend gedragen, vriéndelijk maar ook met meer. Zelfs voor den ouden Reder vond aardijSe woorden, die de oude brombeer met eenige malen luid dichtklappen zijner kiezen be antwoordde Met den volontair Frank had zij na tafei

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1908 | | pagina 5