De heilige Sebastiaan.
bondag 13 Sept. 1908.
52e .laargang. No 4395.
TWEEDE BLAD.
388ste Staatsloterij.
FEUILLETON.
Binnenlandsch Nieuws.
Van 'n „frlo" Ontaarding.
Een fijn glimlachje speelde om de dunne lippen
van den „rechtskundigen adviseur" en met z'n slanke
vingers streelde h\j zijn verdaetit-zwarten knevel. Onder
wijl knipoogend naar een kleurig stukje lint in z'n
knoopsgat, dat hem by eene categorie klanten vermaard
heid van deftig beroemd zijn hielp verwerven. Vervol
gens blies hjj stofje van z'n zwart lakensche jas en
klopte ertegen, verontwaardigd over het kleven van
onreinheid op z'n toilet. Toen haalde hij de wenkbrau
wep zóó hoog op, dat de man, die tegenover hem za'. on-
dahks z'n zorgen en bekommernis, ondanks z'n angsten,
die groeven hadden geteekend op zijn smal gezicht eri
in enkele maanden vergrijsd handen z'n hareii Dat
de and.r er toch op letten moest, en zich afvroeg of de
spieren op 't gelaat van meneer den adviseur inderdaad
van een soort elastiek waren.
De rechtskundige verzette zich op z'n kantooistoel.
Toen richtte hij zijn strenge, koude, zwarte oogen op
den bezoeker. En met z'n krakende, pedantesk-gewron-
gen stem kwam 't eruit
„Als u in een dergelijke belangrijke en ingewikkelde
zaak een juridisch advies wilt hebben naar eer en
geweten gegeven gegrond op kennis en deugdelijke
wetenschap Meneer was vroeger o, al jaren gele
den 1 in dienst geweest, als simpel overschrijvend en
op z'n teenen-rondloopend, toch sluwig luisterend klerkje
bij een procureur van den ouden stempel. Daar had-ie
van die kostelijke woorden en stukken-zinsneden opge
daan. Waarmee bij nu bezig was
En midden in z'n toespraak bespeurde hij, dat de be
zoeker hem in de rede wou vallen. Hij deed 't wei
niet, nog, maar 'thad er sterken schijn van Waarom
adviseur ophield. De toornig-trotsche expressie van z'n
kijken versterkte. Zoodat de smal-bleeke, schuchtere
man zich haastte om met eerbiedige haastigheid te
knikken Jazeker, hij luisterde. Gespannen, en vol
attentie
De adviseur sloeg de oogen neer; in milde, meedoo-
gende vergevensgezindheid. Hervatte toen
„Wie, dus, in een dergelijk ingewikkeld, zeer gecom-
pliceerd geval een betrouwbaar advies wil hebben,
die behoort te beginnen met, gelijk op elk rechtskundig
kantoor gewoonte is, voorschot te storten. Althans,
voorzoover hij niet behoort tot den kring van vaste
cliönten, wat met u 't geval niet is, hè?"
En, dit zeggend, nam meneer heelemaal de pose aan
van een politie-ambtenaar, die iemand verdacht begint
te vinden. De koolzwarte oogen waren niet meer van
don bezoeker afgewend. Hij had de lippen saamgeperst
op zoo'n heel bijzondere, wringerige manier, dat 'tden
hmalle was, of er een straaltje ijskoud water van de
vieze, berookte zoldering langs z'n rug kwam sijpelen
Terwijl, tegelijkertijd, een paar druppels angstzweet
langs z'n slapen biggelden. De vleezige vingers van
meneer den adviseur huppelden op de versleten hoeken
der aroien van 't telkens kreunende kantoor stoeltje.
Hjj fluisterde iets met heesch geluid Z'n best
doend om toch nog te glimlachen.
„Wat zegt u 1 riep meneer uit, zoo hard, zoo
barsch, zoo ongeduldig, dat slechts een snelle greep van
de trillende handen des bezoekers het hoedje konden
pakken, dat van z'n spichtige knieën gleed.
En weer fluisterde hü iets. Van dat ie 't begreep.
Natuurlijk Dat wist-ie ook wel. Maar op 'toogen-
blik, ziet u, had-ie, tot z'n spijt Hij zou direct naar
huis gaan Probeeren
Dus u kunt dat voorschot niet storten?" zei meneer.
wei wat ze aan grappenmaker hadden. Vertrouwden
hem in niets. Maar hij werd gebruikt voor speciale
luidjesdie door de statige grimmigheid van don een
'^e Gronde slnwigheid van den ander weiden
afgeschrikt De luchtige onbezorgdheid van piere
waaier grijpvogel kwam hun soms heerlijk te pas. Wan
neer er iets moest ondernomen worden, waar je toch
effectief „lef" voor moet hebben, dan haalden ze hem
erbij, Wimpie. Dom was-ie om den drommel niet,
en op t allereerste gezicht maakte hij dan afwerende
beweging. Zei, met z'n schorre stem, flaphoedje nog
een tik scheever duwend
„Afblijven, jongens! Daar is 'n leelyk luchie
an
Maar dan tqpnde adviseur eerst z'n fijne, scherpe
menschenkennis. Die wist twee dingenvooreerst dat
Wimpie gloeiend 't land aan hem had En dan, hoe
mateloos ijóel de jolige was. En daar speeuleerde hij
dan op. Zag vertrouweling van de altijp-glurende oogen
aan met dat pedantsarrende, zelfgenoegzame glimlachje,
dat Wimpie zoo helsch van nijdigheid kon maken
Zei met z'n krakende, echamper-spottende stem:
„Nou, amice, wat heb ik je gezegd Dat durft-ie
natuurlijk nietl"
En hpj mompelde nog wat na Van „groote woor
den" en „veel praats" Zoodat Wimpie bloedrood
werd van nijdigheid. Een klap op z'n toch al verfom
faaiden flaphoed gaf Opsprong Vlak vóór adviseur
ging staan. Hem vroeg: „0, dacht-je soms oat 'k geen
lef ervoor heb? Ben-je van die opinie?"
Adviseur wist, in zoo'n geval, dat Wimpie, die het
gevaar best inzag, nog aarzelde. En daarom tergde hij
hem dan door zoo stilletjes vöör zich heen
sarrend-glimlachje te vertoonen, a! hoofdschuddend van:
Je lapt 't niet Tóch durf je niet
En het eind was dat Wimpie z'n bezinning verloor
Z'n flaphoed, van overziedende woede, op den vloer
smeet. Schreeuwde, dat z'n zieke stembanden er haast
van bezweken: „Dan zul-je 't zien! Vooruit dan maar!
Dan zal ik 't je toonen!"
Adviseur bleef stillekens glimlachen. Hij had z'n
doel bereikt
z'n gewone, smakelijke manier van den „stommen vent",
die voor een klein jaar „erachter zou gaan". Smoesden
zij in genot van herinnering over't sommetje, dat
zy er met hun-drietjes uitgeslagen hadden
Hieven zij, op zeker moment, hun glazen op ter eere
van amice Flips, den kranigen rechtskundige, die dat
alles zoo prachtig had geregeld Pronkstuk van
„tact", zooals meneer het noemde
En toen hü, met z'n zelfgenoegzamen glimlach en
welwillend buiginkje, dankte voor de glorie, hem ge
bracht, toen in de donkere oogen, even vlammetje van
anders kunstig beheerschte ijdelheid oplaaide Toen
eerst kon men recbt zien, hoe bij dezen mensch de
gewoonte van te plukken, te bedriegen, laatste vonk
van zedelük besef versmoord had
MAiTRE CORBEAÜ.
4de KLASSE, 2de TREKKING.
HOOGE PRIJZEN'.
f '2000 7004.
f 1000: 11852, 13058, 14734.
f 400 20881.
f 200: 11407, 14396.
f 100 520. 790. 9756, 9850. 18095.
Maar nu toen zij daar weer met hun drieën zaten
te befluisteren allernieuwst gevalletje, waar „tact" voor
noodig is Nu hoefde Wimpie zich heelemaal niet
nijdig te maken. Adviseur leunde met zeker rustig wel
behagen in z'n stoel. Liet het blauwe papiertje, - 't
muntje van tien, dat ie zooeven had gekregen van den
angstigen man, die in wachtkamertje-beneden zat te
smachten naar 't oogenblik dat ie bp meneer zou
geroepen worden tusschen duim en wijsvinger op
en neer wippen, merkte best, hoe Wimpie's oogen
telkens glinsterden van hebzucht, als-ie naar 't muntje
keek
Die van de altijd loerende oogjes noteerde, met won-
der-sneltastende vingets, allerlei cüfers
En Wimpie was druk in de weer met h«t trekken
aan de punten van z'n gelen verkleurden knevel, die
hem. de reputatie had gegeven van zekere onweerstaan
baarheid als don Juan in lugubere nacht- en gokkroeg
jes
Wimpie bad füneri tastzin voor „zaakjes", waar iets
uit te halen was. Snapte direct waar 't hierop aan
kwam Voelde toch, ondanks al z'n afkeer van den
„rechtskundigen adviseur", ditmaal zekere bewondering
voor diens doorzicht Mannetje, die „op springen"
stond, die binnen tweemaal vier en-twintig uur failliet
zou gaan Die nog „bergen" moest wat-ie kon
Z'n goedje voor appel en ei verkoopon Straks
achter de tralies Wimpie en die van de loeroogen
zouden, kwasi achter adviseur om, den man afkoopen
Intusschen zou adviseur hem „geruststellen", maar op
eane manier, dat ie er later nooit kwaad mee kon.
Ze zouen alle drie winstje makenNu als de kippen
erbg
i Wimpie sprong »p van overstelpende en uitbundige
bewondering. Weer wipte ie z'n flaphoed opzy. En gaf
i adviseur plotseling een pats op den schouder Een
pats, dat het oude, kreunende kantcorstoeltje er haast
van bezweek.
„En dan nog tien pop voorschot op don koop toe
Flips, verdomd, je bent een kraan
Meneer Flips grinnikte. Maar door den grijns heen
goed luisterde, hooren de woede, die hem be
ken, wie
toonend, hoezeer bezoeker hem tegenviel.
Mager-angsfig mannetje fluisterde weer
„Nou, dan probeert u dat maar. En als 'tin orde
is," wanneer u de contanten bij u hebt, dan kunt u hier
tnriig komen Eerder niet. Goed begrepen
'ringeling, ging 't klepeltje in do verroeste schel
op meneer z'n bureau.
Mannetje boog. De adviseur fluisterde iets Met j
den rug naar bezoeker toe Driftig-bladerend in j
wetboek. Grabbelend in papieren. Klerkje wenkend, j
van dat-ie, direct nadat mannetje de deur uit was,
moest terugkomen Er was haast bü i
Meneer /at al in de gauwigheid spoedbrief te krab
bel en.
En een klein uur later zaten zo met hun arieën bij
den adviseur Met glurende, loerende, altqd in be
weging zijnde oogjes. En de tweede met iets van pie-
ïowaai'-rs voorkomen Vilten hoedje op een oor.
Lmkerige oogjes, met traanijes erin van vorigon fuif
avond Slipdasje. Oolyke glimlach om de lippen...
U, de anderen, adviseur en z'n vertrouweling wisten
En, terwijl angstig manneke beneden zat te wachten
Totdat de geleerde meneer hem zou laton roepen
Keken die twee eikaar aan Zwarte, statig-doende
rechtskundige Flips met z'n koude donkere oogen,
en Wimpie met zün joligen, loddengen blik En,
met de hebzucht, gloeide, in vinnige branding, de haat
tusschen deze twee van roof bende
Voor de rechtzitting, waar de man, beklaagd van j
bedriegelpke bankbreuk, moest voorkomen, bad Wim
zich, met een stuk of wat borrels, „lef" ingedronken
En toch toen hp tegen een uur of één bij de vrinden,
die hem zaton te wachten in de „bar", waar de bond
genooten doorgaans elkaar vorden, terugkwam, zag-ie
tikje bleek om den neus. Was de band, waarmee hjj
z'n portie van het „rondje" aanvatte, iet-of-wat onvast,
trillerig
Maar Wimpie was er niet de man naar om lang over
iots te piekeren. Weldra kwam er weer oen glans in
zün jolige oogen en herleefde de oolüke grimlach, spo
lend om z'n gelen wipknevel Vertelde hü weer op
EEN HUWELIJKSGESCHIEDENIS
van
HANS VON ZOBELTITZ
22.
Ja zij speelde comedie en deed dat, zooals vroeger
Sidi '1'enners het op het tooneel had gedaan Zij was j
zoo charmant als Sidi Tenners geweest was als zij j
wilde betooveren. En nu moest zij ontdekken, dat zelfs
haai- schoonste kunstjes faalden.
Het was om razend te worden. Het was om Ie lachen.
In elk geval was het om zich dood te ergeren en
liet werd van dag tot dag vervelender - deze ellen- j
dige troostelooze wintereenzaamheid.
Eenmaal kwam graaf Prach. Het was een s ipper
zooals hij lachend tot Erich zeide. Omdat hij zulk een
verlangen lh!ad naar een paai' lachende oogen, zoo^
hij Sidi toefluisterde, toen Erich hen een paai oogen-
hlikken alleen had gelaten. Die arme I rach
had zijn huisplaag nu weer thuis. Men kon den ai men
man wel een paar Lachende oogen gunnen. En zij
verheugde er zich over. dat zij nog aan anderen
beviel. Wanneer die vervelende Erich met zijn ernstig
gezicht daar maar niet steeds naast had gezeten. Hoe
kon zij dal vervelende gezicht eenmaal knap gevon
den hebben. Dat zij, om zoo te zeggen, verliefd geweest
was op dien Erich Kerstin.
Het was om te weenen. Het was om te lachen.
In elk geval kon het zoo niet langer gaan.
Op zekeren dag trad Sidi bij haar man in de werk
kamer en zeide rondweg en klaar: ,.Ik wil van je
weg!"
Kerslin was er op voorbereid geweest, dat deze
woorden eenmaal zouden komen. Hij had zich daar
tegen gewapend, maai' ondanks dat. was hel. als kreeg
li i j een steek in het hart. Het was geen smart, het
was alleen éen weemoedig gevoel: daar staat de vrouw-
voor je, die je zoo hartstochtelijk hebt liefgehad
slpat voor je en zegt ernstig: „Ik wil van je weg.
Hij vond niet dadelijk de woorden, die hij haar
zeggen moest, en zij wachtte ook zijn antwoord met
af. „Gisteren toen je in Glogau was, ben ik naar
Gehrau gereden en heb met den advocaat Rudmger
gesproken. Hij heeit mij gezegd, wat ik zonder hem
al reeds wel wist. dat ik volkomen in nfijn recht Ix-n.
Ik hoop dus dat wij in vrede van elkander zullen
kunnen scheiden en dat je mijn posilia zult ver
zekeren.''
Heel koel eii zakelijk zeide zij dat, en zijn hart
kromp ineen van pijn: de vrouw die je zoo harts
tochtelijk hebt lief gehad, wü uit de ruïne van ons
huwelijk nemen wat zij maar kan. Net als de afkoop
som van den minnaar meer 'kon het voor haar
nooit zijn geweest.
Het was toch de meest natuurlijke oplossing. Onver
mijdelijk was zij wel. dat hadden hein de laatste weken
geleerd En al zou hij nog in staat zijn geweest, dit
[even yol te houden - voor die vrouw (laar, haar
innerlijke natuur gehoorzamende, moest dit leven on
draaglijk worden. Haar was daarover niet eens een
verwijt te maken.
Maar in hem werden weer alle bedenkingen leven
dig, die hij steeds tegen scheiding had gehad. En al
kon hij die nog alle het zwijgen opleg» u, één hieel
er, n.1. de zorg voor de toekomst van Sidi. Daar kon
hij maai- niet overheen komen. Zoodoende aarzelde hij
nog steeds met een antwoord.
'totdat zij zeide: ,.Ik wacht En toen zag hij in
haar oogen weder een flikkerend, listig schitteren en
dat gaf hem de beslissing.
Het viel hem zeer moeilijk, inaar hij sprak zeer
kalm: „Jawel Sidi je hebt volkomen gelijk. Ik kan
en' mug je niet vasthouden. Ik wil er niet over praten,
hoe treurig alles is wij moeten het beiden pogen
te overwinnen. Dat ik aan je verzoeken zal tegemoet
komen, voor zoover dat maar eenigszin.s in mijn ver
mogen ligt, spreekt vanzelf. Ik denk. dat hel 't beste
is. dat jou advocaat mij voorstellen doet. Slechts deze
eene vraag moet je mij veroorloven: hoe denk jij over
je toekomst te besdhikken?"
Zij wierp het hoofd in den nek: „Vlij wil ik zijn!
Leven wil ik! Wat vraag je mij verder! Mijn toekomst
gaat alleen mij aan.
Toch niet zoo heel alleen, zeide hij treurig. „Ik
tenminste mijne gedachten zullen je steeds vol
gen ik zou het niet kunnen verdragen, wanneer -
.Ik laat mij niet binden. Ik wil geen nieuwe ban
den," liep zij opgewonden
Hij dacht na. Misschien was het ook maar het beste,
de zaken aan haai' gewone beloop over te latei). Zij
moesten maar objectief oordecien, alle persoonlijke ge
voelens maar buiten bespreking laten Misschien kon
den zij dan wel een weg vinden, dat hun beider ver
langens bevredigd werden. „Zoo zij het dan maar,
Sidi zeide hij bedrukt. „Ik hoop innig voor jou
een beter geluk, dan ik je heb kunnen aanbieden."
Prijzen van f 65.
39
2611
4964
7874 10451 13381 15944 18707
59
675
5049
922
469
374 16027
716
104
709
67
942
484
395
223
779
109
767
192
8005
486
466
277
780
123
774
197
46'
584
490
304
801
140
827
230
120
598
495
369
812
161
833
289
260
665
506
437
859
210
858
293
290
892
519
534
980
217
865
342
329
893
597
553
19016
285
943
363
332
910
599
575
52
287
3024
458
435
981
626
595
127
304
45
470
473
11011
754
685
205
393
76
594
523
24
797
831
211
417
197
637
526
66
832
885
255
552
215
645
562
209
850
891
272
572
'243
664
573
222
901
926
309
678
300
769
574
237
956
937
354
702
318
881
575
248
14011
961
378
765
327
913
678
251
60
17014
394
770
348
973*
686
259
111
45
459
888
388
6008
727
291
116
66
461
1113
478
13
764
294
150
97
*473
123
534
16
901
321
169
236
483
190
558
22
992
339
257
257
541
200
723
32
9041
421
378
277
560
240
788
61
70
425
395
333
633
270
850
84
150
466
106
379
662
273
860
110
154
516
498
395
668
278
865
159
157
568
533
416
727
332
893
171
176
589
577
448
789
349
950
213
211
743
582
526
794
188
961
271
310
959
586
611
801
502
969
371
318
972
592
645
955
504
4046
411
320
12036
597
655
998
599
19
173
330
46
665
668
20024
707
88
488
337
90
728
675
36
711
112
554
365
106
804
696
77
726
159
566
387
178
871
761
90
770
186
622
393
211
927
800
115
792
204
653
405
215
936
831
154
837
238
727
435
291
996
903
214
937
247
823
444
341
15105
909
493
951
251
833
489
355
128
914
434
995
254
842
538
412
136
18007
502
999
256
949
598
515
238
56
511
2094
259
976
670
509
287
73
522
103
297
7109
705
574
292
110
545
123
415
127
740
578
309
117
557
166
571
151
791
609
358
129
567
206
576
227
835
673
441
134
590
241
584
240
887
684
515
169
644
257
683
349
910
725
567
183
688
283
685
103
956
791
583
188
725
'285
751
423
10163
818
601
268
734
313
769
487
182
831
616
293
802
317
781
532
215
872
639
326
841
490
805
566
254
964
661
374
906
511
825
643
325
13008
728
384
910
546
840
671
397
12
769
433
913
568
927
684
415
23
794
491
930
590
942
871
429
41
916
614
977
4de
KLASSE,
3de TREKKING.
HOOGE
PRIJZEN.
f 1500 7299.
f 1000: 16313.
J(
f 400 3541, 19232.
f 200 5271.
f 100: 1009, 2892, 5408, 6048,
10667
11590, 16951
Prijzen
van f 65.
25
2354
5250
7940
10651
13545
15712
17943
66
147
269
958
742
569
756
996
126
446
288
962
736
608
774
18041
170
486
304
8004
748
660
795
43
247
579
324
35
757
760
16016
93
26(1
589
341
66
826
825
17
131
300
645
349
88
861
855
58
158
303
750
410
144
881
939
98
162
333
764
480
276
897
971
122
190
376
809
186
295
924
983
134
232
390
853
598
310
929
14028
136
301
415
893
603
447
942
32
153
305
425
927
663
490
944
71
172
427
598
930
701
563
11049
77
249
472
634
987
821
612
134
78
264
576
781
3040
865
643
110
112
300
687
818
50
924
667
142
206
327
727
922
105
925
681
175
241
387
763
933
107
931
831
181
267
136
800
948
150
955
835
192
314
542
846
959
248
968
843
249
337
564
956
993
272
6026
888
256
343
565
999
1016
284
136
906
317
359
669
19020
20
340
226
936
331
407
702
61
65
354
311
970
376
482
725
88
67
364
322
993
104
497
736
125
69
387
343
999
439
501
785
130
73
396
349
9079
442
503
805
152
142
399
669
109
544
542
845
185
156
494
699
135
712
575
907
300
266
524
711
195
714
617
973
322
290
542
748
250
725
672
994
423
302
574
807
285
836
730
17156
430
310
700
847
396
866
807
180
686
398
774
884
421
975
845
194
698
404
789
907
451
12014
915
226
775
417
799
7055
488
161
929
254
791
444
802
165
493
212
930
256
892
466
872
180
559
'224
949
320
928
4%
966
262
587
282
954
366
935
511
4060
401
744
342
978
371
962
548
76
407
875
411
981
384
20015
562
211
112
912
539
15022
417
76
657
231
416
959
590
44
426
42
683
305
457
992
657
68
427
96
700
387
466
10089
707
88
492
130
752
416
181
94
740
152
496
165
847
426
535
99
743
170
510
219
851
464
543
115
767
181
557
230
901
542
552
151
807
195
566
232
917
651
562
152
876
219
598
236
922
677
647
229
907
'257
656
251
2154
701
763
236
943
326
662
315
177
734
821
347
962
336
702
164
252
814
849
369
13155
357
706
517
280
846
858
464
185
375
714
530
292
917
861
493
207
465
716
598
297
924
873
531
208
574
735
675
299
987
900
554
379
646
776
691
308
5175
909
573
402
671
810
861
312
218
920
648
508
676
842
890
Emigratie naar Brazilië.
Van Amsterdam vertrokken weer 177 landverhui
zers naar Brazilië. Dat is voorloopig de laatste groep,
die voor rekening van den Brazüiaanschen staat den
overtocht doet. Landverhuizers, die voortaan naar Zd.-
Amerika willen emigreeren, zullen dus zelf de kosten
der passage hebben te dragen, maar kunnen overigens
op de bekende voordeelen blijven aanspraak maken.
H. M, de Koningin.
Men meldt uit Apeldoorn:
Woensdag heeft prof. B. J. Kouwer, hoogleeraar in
de verloskunde aan de rijksuniversiteit te Utrecht, ]>er
auto een bezoek op Het Loo gebracht, tot het hou
den van een consult.
De Koningin houdt zich meestal op in haar parti
culiere vertrekken en ontvangt alleen de hoogst noo-
dige bezoeken. Donderdagmorgen verleende H. M. een
korte audiëntie aan minister Heemskerk. Om halftwaalf
vertrok Z. Exc reeds weder naai- Den Haag.
De Koningin maakt in den laatsten tijd geen rijtoe
ren. Nu en dan maakt H. M. «en korte wandeling
in het park.
Automobiel-ongeval.
Dinsdagavond geraakte op de Voorstraat te Utrecht
j de motor van een automobiel uit Rotterdam defect,
waardoor de inzittenden genoodzaakt werden uit te
stappen. Wijl liet voertuig op de tramrails stond,
wenkte de eigenaar van de auto den wagenbestuurder
van een naderend tramrijtuig stil te houden, doch dit
sein werd door den wagenvoerder niet bemerkt, ten
gevolge waarvan de tramwagen tegen de auto aan
botste. Door den geweldigen schok werd de motor van
de auto in werking gebracht en snorde het voertuig
zonder bestuurder over de straat, nu eens links zwen
kende dan weder rechts. Gelukkig werd de „losgebro
ken" auto spoedig achterhaald en kon de motor wor
den stop gezet. Een haltepaaltje van de tram was met
de auto in aanraking geweest en afgeknapt. Het tram
verkeer ondervond door dit ongeval groot oponthoud.
De schade door de hotsing van de tram tegen de
stilstaande auto aan dit voertuig veroorzaakt wordt
door den eigenaar op f 2000 geschat
Nader meldt het Ütrechtsch Dagblad:
In aansluiting met hetgeen wij van dit ongeval mede
deelden kunnen wij thans nog melden, dat de wagen
bestuurder van de tram aan de politie heeft opge
geven pas op plm. 20 meter afstand de auto, stil
staande op de tramrails, te hebben bemerkt, waarop
hij onmiddellijk remde, niet alleen met de handrem,
maar ook met de electrische rem. Het mocht hem
evenwel niet gelukken den wagen tijdig genoeg tot
staan te brengen, wat de botsing onvermijdelijk maakte.
De eigenaar van de auto zal intusschen de gemeente
aansprakelijk stellen voor de aan zijn voertuig berok
kende schade, die z. i. voorkomen had kunnen wor
den. als de wagenbestuurder beter op de baan had
uitgekeken. Bij raming is die schade voorloopig op
f 2000 geschat, het bedrag zal echter door deskundi
gen nader worden vastgesteld.
Zij had van den beginne af, een stoel naar zich toe
getrokken en zij zalen nu tegenover elkaar, ieder aan
een kant van de schrijftafel. Zij keek hem aan en
knaagde aan haar onderlip.
„Heb je ook nog een bijzonderen wensch, Sidi?''
Over haar gelaat gleed een rosse gloed. Zij vond
het toch zeer verdrietig, dat hij. haar tiseh zonder meer,
maar zoo inwilligde. Het was een ontgoocheling voor
haar, haai ijdelheid was gekwetst. In den grond van
haar" hart had zij gehoopt, ja verwacht, dat hij bak
zeil zou halen. Een weinig comedie, was er ook dit
maal bij haar besluit geweest, toen zij hem in het
gezicht ihiad gezegd: „vrij wil ik zijn geen nieuwe
banden!" Zij keek in werkelijkheid lang niet
zoc zeker de toekomst in. Die zakelijke zekerheid alleen
deed het in haar oogen niet alleen „Dat spreekt zoo
vanzelf dacht zij „en een voornaam man als
Erich zal het mij wel aan niets laten ontbreken. Maai
bed veel geeft men toch op.. De positie, die men in
de wereld heeft, wordt weer eensklaps verschoven en
in dc oogen van de wereld wordt de geseheiden vrouw
van Erich Kerstin weer Sidi Tenners met dat on-
ders.-lieid, dat niemand meer geloofde aan haar jeugd."
En bij al haar gedachten kwam nog een greintje
genegenheid. Het was nog wel een heel klein beetje,
maar het was er todi nog.
Op eenmaal vroeg zij hem, en haar stem klonk een
weinig sehelmsch, ja vleiend: „Ventje dus werke
lijk? Je laat mij gaan, zoo maar, ben ik dan niets
voor je? Ik kan mij dat nog maar niet recht voor
stellen. Maar pijn doet het. dat zweer ik je. En
en wanneer je wilt, lief ventje bet ligt geheel
aan jou -
Had zij ernstig gesproken, had zij deze ernstige ver
klaring niet op den meest wuften toon gezegd, met
een klein lachje had zij ook nu weer niet come
die met hem gespeeld, zoo duidelijk, dat hij het er
kennen moest hij zou haar hand die zij hem over
tafel toestak niet geweigerd hebben. Maar haar toon
wekte voor hem op haar gansche persoonlijkheid, zooals
die was; die riep bij hem wakker alle gevoelens van
weerzin die hem eeuwig van haar moesten scheiden
En toch waser aarzeling.
„Sidi. ik kan je geen liefde ineer bieden," zeide hij
ernstig. „Het Ware leugen en het ware huichelarij. Wil
je ondanks dat bij mij blijven, wil je mij vertrouwen
voor later ik zou de laatste zijn, die je liet
gaan. Ik vraag je zelfs: blijf. Wie kan er in de toe
komst zien? Maar het onmogelijke mag je niet van
mij verlangen."
Zij sloeg de oogen neer en zweeg.
Dan schudde zij het hoofd: Neen, Erich dit
leven naast je, houd ik niet uit. Het is beter, dat wij
van elkaar scheiden."
„Laat het dan zoo zijn als je wenscht. Ik heb maar
één bede, overhaast je met. Blijf kalm in NValdow
zoolang als je wilt Ik zal eerlijk pogen het verblijf
hier je zoo aangenaam mogelijk te maken."
Een paar oogenblikken dacht zij na. „ïk zal dat
afhankelijk laten zijn van de meening van mijn advo-
caat, antwoordde zij ten slotte. „Misschien ga ik dan
wel op reis, wanneer het je goed is, tot alles be-
slist is.
Zij had weer kalm gesproken, maar plotseling snikte
zij luid. Het was maai een enkele maai en zij stak
hein over de schrijftafel de hand toe: „Geef me een
hand, Erich
Toen nam hij deze en hield haai- een minuut in
de zijne.
Zij knikte een paai- maal mei het hoofd. Ja
Ia gaa,' hel 111 'l leven En dan trok zij
haar hand snel terug en ging zonder een enkele maal
het hoofd om te draaien de kamer uit.
Dat was twee weken vóór Kerstmis geweest.
Sedert ging het leven op Waldow zijn gewonen gang
alsof dit onderhoud tusschen Erich en zijn vrouw met
had plaats gehad. Sidi kwam met geen enkel woord
op haar besluit terug, al bleef ook elk verder onder
houd met haar advocaat achterwege. Het kon niet an
ders mogelijk zijn zij was bepaald tot een ander
besluit gekomen. Dus moest dat andere ernstige be
sluit weer in een luim zijn opgevat.
Maar Sidi, vond haar man, was ook anders veranderd
Misschien slechts, omdat zooveel punten van aanra
king tusschen hen waren afgestompt Misschien had
zij ook nieuwe hoop gevat, zich het leven met hem
wal dragelijker te maken.
!af ^sC,ï ï?°r de onderlinge omstandigheden
waaronder zij leefden, merkwaardig ongedwongen was
dikwijls verrassend vroolijk, was natuurlijker dan zij
p-:uf ba sten tijd geweest was. Hoogstens kon het
Ench opvallen, dat zij nooit meer eens haar lieve
naampjes voor hem had.
Zelfs de feestavond waarvoor hij zoo hang was ee-
h-Üf .eenige ontroering voorbijgegaan Hij
h*h u K-ldl geschenken laten kojnen en
had hem bijzonderharteüjk bedankt „Je bent werke-
ifeL^edLK°°r mj' Erich - en beschaamd
>k ondankbaar creatuur heb niets voor jou"
„Naaf oud gebruik waren alle beambten aan tafel
g komen; ook reeds op den eersten feestdag Beide
dagen had Sidi zich uitnemend gedragen, vriéndelijk
maar ook met meer. Zelfs voor den ouden Reder vond
aardijSe woorden, die de oude brombeer met
eenige malen luid dichtklappen zijner kiezen be
antwoordde Met den volontair Frank had zij na tafei