o E~ T N K T vTSCH. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Binnenlaiidsch Nieuws. Woensdag 3 Maart 1909 o3ste Jaargang. No. 4 1(> 1 EERSTE BLAD. FEUILLETON. Alumni Hints- Alrattitu- LuttiifUit ssauaaraeuni Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag-, Woensdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Bjj inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Bureau SCSiAGE$$s Laan 4. In tere. Tclephoon Ac». 20, Uit^e^rers TÈAPftftMI Co. Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cent. ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. DU nummer bestaat uil twee bladen Zitting van Dinsdag 2 Maart 1909. Melkvervalsching. t Was geen drukke dag vandaag voor het E.A. college. Een zitting met een vijftal zaakjes, die geen van allen veel om 't lijf hadden. 't Eerste gevalletje dat heden berecht moest wor den, kon gevoegelijk worden ondergebracht bij de ru briek „vervalsching van levensmiddelen", welke ru briek nogal gevuld belooft te worden bij: dezen voort gang, want zoo af en toe komen zulke grapjes voor de vierschaar. Ook nu waren we tamelijk gauw met de behande ling gereed. Wél vreesden we, onder een wolk van cijfers van een deskundigen rapporteur te worden bedolven, 't betreft hier namelijk eene melkvervalsching —maar dat onweer idreef grootendeels voorbij. We waren in een ommezientje door de cijfers opsomming heen Het kwam zoo ver, dat er handtastelijkheden van kwamen en. de dronken Schaper de jas van Van Twisk scheurde. De kastelein deed aangifte en voor beklaagde restte heden niet veel anders dan bekennen dat hij 't ge daan had en dronken was geweest. De President informeerde of beklaagde nogal vaak zoo was, maar daar wou onze Rein niet heen! Hij beweerde dat het tot de groote zeldzaamheden be hoorde. De O. v. J. echter beschreef hem als een minder gunstig bekend staand persoon. Meermalen heeft Scha per feiten gepleegd, die verband houden met drank misbruik, o. a. mishandeling van dienstdoende ambte naren en wederspannigheid. Eens zelfs lieeft hij des wege drie maanden gevangenisstraf opgeloopen. Eene vrijheidsstraf voor 't plegen van deze ongemoti veerde daad vond spreker beter dan boete opleggen. De eisch was een.e week gevangenisstraf. Geen koolbladeren in publiek water. Arie Kossen van Broek op Langendijk was absent. Jammer! Anders had hij vandaag m,ooi eens kunnen vertellen waarom hij dezen zomer op een mooien Juli dag koolbladeren in eene openbare sloot vaarwater heeft gegooid, die uitloopt op een ander Broelter vaarwater, de Achterburggracht genaamd. Maar eene bepaling van de Politieverordening dier De 57-jarige' Arie Schouten van'Schoort,die zich T TVT 'T in |de arbeiders- en melkleveranciers-wereld verdien- uienafval etc Dat moet stelijk tracht te maken, betracht daarvoor eene min- ffb6"rea °Lvlak b i 1 spo°r op *ene door balken afge- der aanbevelenswaardige manier van doen. Immers, op j slo^n jnplVa"'Sandeld wa7 maakte Te 20 Januari j.1. nog kwam er een© zeer ernstige ver- xr„„„,wv,0 aa ,f "auoeid was maakte denking tegen hem op bij den melkcontroleur Jaap Noordscharwouder rijksveldwachter C. v. d. Molen pro- Dobber uit Schoorl, ten opzichte van zijne leveran tie van melk aan de fabriek „Wjlhelmina" aldaar. Dobber deelde zijn argwaan mee aan den Directeur en aan den politieman Van der Kerk. Deze drie hee- i ren begaven zich met gezwinden pas naar den huize Schouten, om eens eene melkaflevering mee te ma- ken en meteen 's even een paar monsters te nemen, i die vervolgens door apotheker H. J. Wanna uit Alk- i maar verder bewerkt zouden worden. Men was spoedig klaar en nadat den volgenden dag nog een paar stalmonsters waren genomen, had men voor den heer Wanna ook genoeg „stof" (in casu vloeistof) tot onderzoeking. Deze heer toog nu aan het werk en de uitkomsten wettigden ten volle de tegen Schouten gekoesterde verdenking, als zou hij zijne melk met water hebben vervaischt. We zullen ons' in beschouwingen over zooveel per cesverbaal op en terechtstelling volgde. Bij 't Alk- maarscbe Kantongerecht eischte de Ambtenaar van het Openbaar Ministerie f 3 boete of 1 dag hechtenis, maar... de kantonrechter deed vrijspraak. Hooger beroep... en de zaak verzeilde naar 't Am, sterdamsche gerechtshof, dat de kwestie ter berechting andermaal naar Alkmaar verwees. Maar nu naar de Arrondissements-rechtbank. HUBmasBJOsnasB die in één oogenblik een glasruit, aan gruizelementen de kamer in doet sluiven. En met zooveel geweld, dat de stukken en brok ken tot heel achter de kachel vlogen. Wat is er intusschen gebeurd? Buurvrouw Neeltjc Beek, de ega van Arie Koe man, had haren broer Kees hooien praten en was even komen luisteren, buiten. Toen begon de stem des bioeds te spreken en hel zusterlijk verlangen werd zóó sterk dat ze niet lan ger het contact met broerlief kon derven. Wat kon haar de eenige hinderpaal .daarvoor, - dat ellendige glasruit ook eigenlijk schelen? Dc zenuwen begon nen op Ie zetten, bijt Neel, zie je en dan,... Berg j>c\... Toch.-.., eerst even aantikken! Fatsoenlijk we zen. .Maar ze tikte zoo, hard, dat de rinkelend bin den stuivende stukken glas het zeer onveilig maak ten en de theegasten vertrokken dan ook al gauw, begeleid door De Heer en echtgenoote. Buiten gekomen restten nog meer aangename verrassingen. Arie Koeman sprak zwager Kees aan en Neellje schold Kees' vrouw uil voor alles wat maar leelijk is en slecht. En hierbij bleef 't niet, want de zenuwen waren Neel-buur zóó de baas, dat er geen eind aan was. -Ziji meende dat er kwaad van haar gesproken werd en ze sloeg haar schoonzus Maarte op den koop toe nog wat at ook. Vandaag wou ze hare lijdensgeschie denis oplepelen le beginnen met de tweede helft van 1908, maar de Praeses had daarin volstrekt geen zin en achtte dan hel leed niet te overzien. De O. v. J. overzag 't geval zoo, dat Neel als een furie was te keer gegaan en 't bewijs voldoende was geleverd tot 't eis enen van straf. Z.E.G. stelde voor, te straffen met f 15 boete, subs. 15 dagen hechtenis. 'k Laai 't er niet bij zitten, liet Neel grimmig lot afscheidsgroet hooren A.s. Dinsdag uitdeeling van eventueele straffen. De O. v. J. achtte 't bewijs voldoende geleverd. Z.E.G. kon zich zeer goed vereenigen met den eisch, I in eerste instantie door den Ambtenaar van 't O. M. gedaan. Ook de O. v. J hechtenis. mensch beschouwde, van adel te zijn. Ook de heer W. Roos als Dietrich von Vinck beviel ons best. Minder evenwel de zoon van den Baron, die wel goede oogen- blikken had, maar over 't algemeen te beweeglijk was: te druk met de armen en vooral met den mond. Van de dames voldeed ons 't meest Misstress Hanna Stephenson. Mary evenwel scheen ons wat vermoeid: haar stem klonk meermalen mat. En het stuk zelve... nu, die „oude geschiedenis" mag gehoord worden, telkens weer, vooral als ze met tal van zulke leuke, geestige waarheden gepaard gaat. Voegen we hier nog aan toe, dat de kleeding keu rig was, dan behoeven we zeker niet te herhalen, dat we met heel veel genoegen West-Frisia gezien en ge hoord hebben. We zullen het gaarne hier terugzien, maar dan voor eeneivolle zaal. Een enkele aanmerking doch niet over 't spel, maar over een deel van 't publiek, 't Schijnt, dat sommigen door het betalen van hun entree in de meening verkeeren, dat ze als publiek vrij zijn in hun doen en laten. Dus dat ze ook het recht hebben in de zaal een sigaar te rooken, niettegenstaande er dui delijk staat: „Verboden te rooken". Zulk een meening is een groote dwaling. Een atmos- jfeer met rookwolken past in 't geheel niet voor men- schen, die door inspannend sprekpn of zingen een tijdlang hun keel moeten gebruiken. Men vergete dit niet: ze hebben recht op zooveel mogelijk zuivere lucht. Wie zulk een slaaf van rooken is, dat hij het een paar uur niet kan laten, behoort niet naar een der gelijke uitvoering te gaan. Barsingerhorn. Tot machinist aan hel gemaal van den Kaagpol- der is benoemd de heer Schild van N. Niedorp. Hoogwoud. Ter voorziening in de vacalure-Reuzenaar, had Dins dag j.1. de stemming plaats voor een Hoofdingeland der Banne Hoog- en Aartswoud. Aan dé stemming namen slechts 18 personen deel, uitbrengende 41 stemmen, op den heer C. Klaver Wz. waren 19 stemmen, op den heer D. van Diepen Jnz. 12 stemmen, op den heer K. Glas 2 stemmen en op Heer-Hugowaard. Voor de verkiezing van drie Hoofdingelanden van den heer A. Donker 5 stemmen uitgebracht, zoodat eischte nu f 3 boete of 1 dag c^el1 polder zijn door de R.-Kath. kiesvereeniging can- er eene herstemming moet plaats hebben lussehen de didaat gesteld de periodiek aftredende heeren J. Nieuw- [wee eerstgenoemde)). Mpt ai- h t land en J. van der Oord en voor de vacature P. van at h Eert .soortgelijk zaakje had Jan Kok, ook een in- langen als Heemraad benoemd' de heer D' Scbilder' Zaterdagavond j.1. werd door hel Hoofd van den woner van Broek op Langendijk, aan de hand1. (Harenkarspel), Waarland. tweejarigen landbouwcursus, -den heer IJ. van Ree, Hij had 't zich op den hals gehaald, door 1enr'; O® initiatief van Mej. N. M. Plaatsman is alhier, eene openbare les gegeven, in tegenwoordigheid Van cent ^vetgehalte en zooveel percent vetvrije droge stof aanschouw© van Rijksveldwachter Van der Molen uit evenals elders, een vrouwenvereeniging „Hulp in. Nood" 5 leden van de Commissie van 'Toezicht. Dooi' de enz. niet gaan verdiepen. Arie was verplicht, volgens ^ijn groentenschuiL niet een vork wat hloemkoolbala- opgericht, welke zich ten doel stelt aan behoeftigen jeerli 1 1 I 1 1 1 1 kg ratnlrf r> trAvnf rwlrAvirl a m 1 rl rl a! rvn 4-av tt Avrt ttAlrlr av» u at» t contract, aangegaan met Directeur Modderman, om zui- deren in t Water te smijten ter plaatse waar zulks ver- vere melk te leveren, waaraan niets was onttrokken boden is. of toegevoegd, terwijl de prijzen varieerden n'aar den 1 kn 11 verband met de ziekten-, waarmee Lange tijd van 't jaar. In November is beklaagde al begon- dijk-s dorpelingen weieens geteisterd worden, is heit ver- kleinere jaarlijksche bijdrage verbonden. bij ziekte versterkende middelen te verstrekken. Een groot aantal ingezetenen hebben zich reeds bij deze 1 nuttige vereeniging aangesloten en tot een grootere of nen met ontrooming der melk. Zijne handelwijze, die hij heden ter terechtzitting bod om van de talrijke wateren in deze koolstreek Breezand. leerlingen van dén cursus werden aan het Hoofd een viertal boeken geschonken. Groentenspoorlijn. De gegarandeerde opbrengst van het groentespoor van Broek op Langendijk naar Alkmaar, welke garantie door de verschillende omliggende gemeenten en pol een Idrijv-end magazijn van rotienden groentenalVal te j in de Maandagavond gehouden vergadering van aan- ders wordt gedragen, groof f 7200, is van 1902 tot th 7u.1/ Zl 1' wrnl li» mui-mii on non »»/-] i re 11 n-r» 1 rvn.lL 1 /in i ,111jj i1 j. l 1 „1.,„ i aaa i t t-i-imr- r\r\-é bekende, vond de President zeer onverantwoordelijk. De maken, zeker wel te prijzen en waardig, nageleefd em j deelhouders der kaasfabriek alhier is tot kaasmaker einde 1908 gedaald tot' f 5775.821/2.' -- - in eere gehouden te worden - - heer Officier eischte wegens aflevering van vervalsch- te levensmiddelen, waarvan beklaagde wist dat ze vervaischt waren, eene gevangenisstraf van 3 weken. Hij was dronken geweest. De 24-jarige Reindert Schaper van Bovenkarspel was ook belangstellend genoeg om heden te verschijnen, nu het zijne beurt was voor 't spelen van de rol van beklaagde. Hij is een Hoornsche van geboorte, doch wat zijne vernielzucht betreft, kon ie veilig Kennemerlander zijn een oord, waarvan immers onlangs Mr. Sluis ver klaarde dat het door zijne grillige, hier en daar hoogst onregelmatig afgebroken duinenreeks den Hollandschen jongens tot vernieling opwekt en hen als hemelsche muziek in de ooren doet klinken: het rinkelen van brekend glas, het kraken van onder hunne schendende hand bezwijkend hout, enz. Reintje dan was den eersten Woensdag dezes jaars knapjes kachel en werd lastig en vervelend voor den caféhouder Van Twisk te Bovenkarspel. Door ERNST VON WILDENBRUCH. gekozen de heer S. Kossen te Wijde Wormer. Het aandeel in deze garantie is alsnog1 voor de gemeente en den polder St. Pancras ieder 1' 1042.851_.. Rijkspostspaarbank. De Staatscourant van 17 Februari j.1. bevat het i talrijker was, vinden we vreemd. Zijn de a.s. uitvoering Koninklijk Besluit van 29 Januari j.1., houdende o.m. De O. v. J. eischte ook in deze zaak, die even- j West.Frisi, Wierinaerwaard rehtT1! kLanl°nge,redlt ,CI{ - CJerechtshof naar deze Zond ga£\)We&t-Frisia" van Hoorn alhier een voor hechtenis beklaag<k 13 b°'ete' °f 1 da§ j stelling voor een klein publiek. Waarom dit niet veel Een echte furie. van het gezelschap Verkade te Schagen en die van de intrekking der art. 8 en 9 van onze spaar- Ook 'tslotzaakje speelde le Langedij'k. Maar in wat, j Philotechnie alhier er wellicht de schuld van? Mis- bankwet. Noordelijker streek, Noordseharwoude namelijk. j schien. Maar in elk geval is 't jammer, dat niet veel Die art. schrijven voor dat de inlegger, na eiken 't Is een fraaie historie. Luister maar. meer hebben kunnen genieten van de vertolking van inleg van f 25 of hooger, van den Directeur der Rijks- 1 ooneel der handeling: De Langestraat. I „Twee Wapens", zooals dit blijspel hier, vooral door postspaarbank binnen een bepaalden tijd moet ont- Personen: Een stelletje huren met theegastenj do hoofdpersonen, gegeven is. vangen: een kennisgeving dal die inleg ten zijnen na- de overige personen nader te omschrijven. j Wat de heeren Wilson als Baron von Wettingen en me bij. die instelling is geboekt, en dat hij1 zich, hij 't Is 's avonds een uur of 7, en gezellig ten "huize als Thomas Forster weergaven, was o. i. geen spel van de ontvangst van dat stuk, moet verzekeren of de van Klaas de Heer en zijn vrouw Aatje Ruiter. j rederijkers, maar meer van met eere optredende too- inschrijving in zijn boekje daarmede overeenstemt. De theegasten Kees Beek (broer van Neellje) en neelspelers. Steeds bleven ze in hun rol. Geen wonder Bedoeld besluit (reedt reeds binnen enkele dagen zijne vrouw Marie Nol luidjes uit St. Pancras, dan ook dat we volop genoten hebben bij de vertolking jn werking, en dus worden de kennisgevingen wei- vinden wel: „Scheiden tut \V,ehmaar niettemin - door den heer Jac. Wilson, die den typischen, werk- dra afgeschaft. wordt over opstappen gedacht. zamen Amerikaan weergaf, en niet minder bij die door Deze afschaffing houdt oorzakelijk verband met de Doch onaangenaam, alleronaangenaamst worden al- den heer Joh. Wilson, die zoo uitnemend den Baron invoering van nieuwe conli öle-maatrcgelen, waardoor Ier gehoorvliezen aangedaan door een geweldigen slag, typeerde, die 't als 't grootste voorrecht van den de kennisgevingen overbodig zijn geworden. 11. Eigenlijk kon de reden, waarom Iduna Schneideband haren buurman had afgewezen, Peter Alchschnitzer gladweg onverschillig zijn, maar toch hield hem do gedachte bezig of de schrijver van den brief en de afgewezen vrijer een en dezelfde persoon zou zijn. Wanneer dat zoo was, dan moest deze man Iduna werkelijk hebben lief gehad. Misschien had hij haar nog wel lief. Want onder die hoffelijke woorden ademde Iets als een onderdrukte gloed. Men kon uit den brief voelen, dat de schrijver zich om de vrouw angstig had gemaakt, dat hij terwijl zij misschien bewusteloos lag met haar ziekte te worstelen, voor haar had ge zorgd. Daarom was het den man een behoefte geweest, om zoodra de macht van de ziekte was gebroken en Iduna buiten gevaar was, aan zijn vreugde daarover uitdrukking te geven. Daarom had hij geschreven. Daarom had hij, lettend op zijn eigen gevoelens, aan genomen, dat ook de echtgenoot bezorgd moest zijn. Wanneer Peter Alchschnitzer bedacht, hoe geheel deze veronderstelling bezijden de waarheid was, hoe hij zich in 't geheel niet bezorgd over Iduna had gemaakt, dan had hij kunnen lachen. Maar eigenaardig hij lachte tiiet. Zijn zinnelijkheid was ruw, maar zijn ver stand zeer fijn; hij begreep wat daar voorviel: deze onbekende man, die door de vrouw versmaad was, had die vrouw nog steeds lief, en ofschoon hij zichzelf moest zeggen, dat zij door haar huwelijk voor hem voor altijd verloren was, juichte hij toch bij de ge dachte, dat zij in het leven zou blijven. Dat noemt men onzelfzuchtige liefde. Adellijk was de naam Peter Alchschnitzer zeide zichzelf dat achter dezen hoogen naam ook een waar achtig hoog mensch stond. En deze vrouw, die h e m zoo waardeloos was toegeschenen, hoe waardevol kon zij voor een ander zijn. Zonderling. Als de reflex van het zonlicht, dat van uit de vensters van een huis aan de andere zijde van de straat in onze in de scha duw liggende kamer geworpen wordt, zoo leek hem do liefde van dezen vreemden man en gaf een zekere bekoring aan de hem zoo onsympathieke figuur van Iduna. Niet dat het' hem ijverzuchtig maakte, daarvoor ging het hem niet diep genoeg, maar dat zij goed verpleegd werd, dat" Was hem toch zeer lief. Het was hem lief, want nu had liij rust, e:i nu begon hij weer te werken. Peter Aichschnitzer begon weer te werken, ja, wel met gropte energie, evnals vroeger, maar niet zoo verwoed als de laatste weken, alsof hij met alle men sehen in de wereld geheel had afgerekend. Want ter wijl hij nu schreef en studeerde kwam er in zijn binnenste een gevoel op, dat hij zichzelf eerst niet wist te verklaren, omdat hij nog nooit iets dergelijks had gevoeld, maar dat hem zich niet, meer zoo eenzaam deed gevoelen als den laatsten tijd. Steeds leek er nu wel iemand bij hem te zijn, die toekeek op zijn werk, die luisterde naar het krassen van zijn pen op het papier. Stond dat achter hem? Naast hem? Het was geheel onzichtbaar, hij kon het niet zeggen. Maar het hield zich heel stil, ademloos stil, opdat het hem maar niet stoorde. En eigenaardig, terwijl vroeger een dergelijk idee hem zenuwachtig zou hebben gemaakt, tot woede en razernij zou hebben gedreven, was het hem nu niet onaangenaam, ja bijna het tegendeel; want heel duide lijk voelde hij, hoe dat onzichtbare iets, dat als een levenlooze schaduw achter hem stond, van stille ver rukking sidderde, terwijl het hem zag arbeiden, hoe het uit dezen aanblik levensbloed dronk. Vroeger, wanneer hij geschreven en geschept had, was het geweest als het eenzame gebrul van een woest dier, dat alleen zijn stem laat uitgaan om zijn eigen wilde gevoelens lucht te geven nu was die mensch-vijandige proloog veranderd in een tweegesprek, want ieder woord dat hij uitbracht, elke zin die werd neergeschreven werd door een onzichtbareii toehoorder opgenomen, en niet opgenomen alleen, maar ook in het harte bewaard. Zoo sterk werkte dit nieuwe gevoel op hem in, dat hij diep ademhalend achterover in zij» stoel leunde. Moest hij vragen wie de onzichtbare toehoorder was? Wist hij niet, dat het eene vrouw was, en wie die vrouw was? Zijn ruwe mannenaard had tot dusverre elke inmenging van den vrouwelijken geest grof afge wezen voor de eerste maal in zijn leven drong het besef tot hem door, hoeveel waarde ook de geeste lijke bijstand van de vrouw voor den man kan heb- Het gevolg van dat alles was, dat, terwijl hij met een soort van grimmige woede aan zijn werk was be- gonnen hij met groote opgewektheid daarmee door ging. Én dat bracht weer als gevolg met zich, dat toen hij na eenige weken zijn arbeid beëindigde en het geschrevene overlas, hij tot zichzelf moest zeggendat hem nog nooit zoo'n schitterend werk was gelukt. Diep haalde hij adem, terwijl hij het ven ster uitkeek het kwam hem voor, als geschiedde het sedert weken voor de eerste maal, en bespeur de, dat het intusschen lente was geworden, en de kastanjeboomen in bloei stonden. Hoe heerlijk was die lentegeur. Was het slechts het ontlastende bewustzijn, dat hij een groot werk achter dén rug had, of had hij nieuwe zinnen gekregen, dat hij nu de betoovering van het nieuw ontluikende leven met een welbehagen in zoog als nooit te voren? Een onnatuurlijke gedachte sprong in hem op: hij wilde naar buiten, naar Iduna. Dreef hem het verlan gen naar haar? Nauwelijks te zeggen eigenlijk sléchts een onbestemde drang. Wilde hij haar spreken? Wat wilde bij met haar spreken? Nauwelijks te zeggen. Eigenlijk een lentetocht, die hem aanlokte en de ge dachte de plaats te leeren kennen waar dat vreem de menschenkind, dat zijn vrouw was, vandaan kwam. Dat de plaats waar Iduna's landgoed lag, per spoor was te bereiken, en dat hij daar nauwelijks anderhalf uur over werk zou hebben, dat had hij in minder dan geen tijd vastgesteld. Vandaag was het te laat, maar wanneer het morgen zulk heerlijk weer zou zijn, dan morgen. En op den volgenden dag was het weer zoo mogelijk nog mooier, zat hij al vroeg in den spoortrein. Tegen het middaguur bereikte hij de plaats zijner bestemming. Het stationsgebouw stond eenzaam ineen eenvoudig landschap. In de verte, daarboven, verhieven zich de daken van een dorp en zijwaarts de omtrek ken van dicht bebladerde hoornen. „Een mooi park," stelde Peter voor zichzelf vast en al spoedig hoorde hij, dat dit behoorde aan Iduna Schneideband. Een breede weg, die als een zandstroom van het dorp naar het station liep, wees aan, hoe men had te loopen. Ongeveer een kwartier van het dorp boog een tweede weg af, links naar het park. Een eigenlijke omheining of afrastering had het park niet, het lag open in het veld. Het voetpad, dat er' gedeeltelijk omheen liep en de grens was, volgde Peter. Wat hij doen, wat hij zeggen zou, hoe zijn komst te verklaren, dat wist hij zelf nog niet; met gebogen hoofd liep hij verder, de lentegeuren van de pas omgewoelde aarde insnubr^end. Hij was nieuwsgierig .waarheen de weg hem leiden zou, en wat er uit dit alles zou wor den. Nu boog het pad in een bocht naar rechts en door de boomen werd het heerenhuis zichtbaar, een ouderwetsch gebouw met een verdieping, met roo- de, door mos en andere planten reeds half groen geworden pannen. En nadat Peter nog eenige schreden had gedaan, bleef hij staan; hier ontdekte hij menschen j op de voorplaats van het huis, zoo ongeveer aangs- j geven door hoogopgaande boomen. Rondom stonden 1 roodbloeiende kastanjeboomen. Onder de boomen was een tuintafel neergezet, daarom stonden stoeien en daarop zaten menschen, twee, een vrouw en een man. De vrouw was diegene, die Peter Aichsilmitzer zijn 1 echtgenoote noemde, Iduna; den man, die haar gezel- 1 schap hield, kende hij niet. Hij kon ongeveer dertig jaar oud zijn, had een donkerblonden vollen baard en een nog jeugdig, hoewel wat ernstig gelaat. Dat dat gelaat regelmatig gevormd was, en oprallencl bleek, en dat het een uitdrukking toonde, als had - de man veel pijn geleden, misschien nog leed, dat bemerkte Peter Aichschnitzer zeer duidelijk. Hij stond op korten afstand achter een dikken beuke- boom, die hem bepaald voor die twee menschen zou hebben verborgen gehouden, ook al hadden zij opge keken. Maar zij keken niet naar hem, zij waren met elkaar bezig, zoo 'druk, dat zij bepaald voor andere 1 zaken geen gedachten hadden. De handen in den schoot, de schouders door een gehaakten doek bedekt, zat Idu- na, in een rieten stoel achterovergeleund. Een hand- werkje had zij niet bij zich; zij luisterde terwijl de ander haar iets voorlas. Niet uit een boek las deze, I maar uit. een manuscript, dat op tafel voor hem lag. En dat manuscript zag er heel vreemd uit: het leek wel een berg enkele vellen papier. Langzaam hief de I voorlezer het eene blad na het andere op en zin voor zin las hij aan Iduna den inhoud voor. Wat het wel zou zijn, wat hij las? Peter Aichschnit zer kon het niet verstaan, hij stond te ver af; maar de inhoud scheen hen moeilijkheden te bereiden, dat kon men wel zien aan de zeer nadenkende gezichten van deze twee menschen en hun duidelijk pogen, om het gelezene te begrijpen. Lang en zonder zich te vervelen, ofschoon het beeld geen afwisseling bood, stond Peter Aichschnitzer achter den boom. Heerlijke lentegeuren vervulden de lucht en de gebaren van die twee menschen, die met hun vreedzaamheid zoo precies pasten in deze omgeving vol vrede en rust, vervulden Peter met een ongekend gevoel van welzijn. Het was hem een genot dat schil derij daar voor hem te bekijken. Hij deed het als iemand die met de oogen daaraan slechts heeft deel te nemen, zonder dat het innerlijk er door in beroering wordt gebracht. Die vrouw die hij daar zag zitten, die toch eigenlijk zijn eigen vrouw was als een schemer verdween dat voor hem, zoodat hij het bijna vergat. Slot volgt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1909 | | pagina 1