mm 11
ff».
Van dit en van dat.
IV.
MODERN
Om heel los en ongedwongen met onze vrienden te
kunnen verkeeren, hebben wij een jour ingesteld. Alles
gaat nu volmaakt zonder onaangename stijfheid en for
maliteiten toe.
Reeds vroeg in den morgen wordt het salon totaal
ten ondersteboven gekeerd. Natuurlijk heet dit vertrek
nu niet meer „salon"- Dat zou veel te geforceerd, veel
te stijf en deftig klinken. Wij zijn immers ongedwon
gen echt twintigste eeuw.
De vleugel komt dwars tusschen de beide deuren
te staan, en de sofa schots en scheef midden in de
kamer. De schrijftafel draait men met den rug naar
voren, en de stoelen smijt men zoo onsymmetrisch
mogelijk door elkaar. Hetzelfde geschiedt met de ta
fels, op welke hooge vazen met zeer langstelige bloe
men worden geplaatst. Ook liggen daarop boeken en
tijdschriften verstrooid. Maar die mogen niet worden
aangeraakt, omdat anders de ongedwongenheid ver
stoord zou worden.
Aangezien Mina de meid den dieperen zin van deze
inrichting nooit snappen kon, loopt zij den heeleu dag
met een wanhopig gezicht rond. Zij mag niet den
schijn hebben alsof zij voor de heele geschiedenis
eene hand had uitgestoken. Het moet alles zoo van
zelf gekomen zijn, zoo heel natuurlijk en ongedwon-
gen.
Lotti verschijnt in het allermodernste gewaad, Robe
sylphide, zonder heupen, met honderd-twee-en-dertig
knoopjes, van achter dicht te peuteren. Zij heeft zich
dit kleed zoo maar .aan het lijf gegooid. Hare lokken
zijn van de wandeling nog ietwat verwaaid en verfom
faaid. Aan deze gracieuse improvisatie van ongedwon-
bekennen waren.... was 't iu Gods naam mogelijkDat slim juf
fie handigjes combineerde wat Dien haar vroeger \er
leid had met fantasie.,.. Met vernuftige vinding vai
waarschijnlijkheid.... Hoe meer de goudgele voorraat
])e in glacé-geschoeide, .smalle hand van juffie
had ijverig-gegrabbeld in de brieven ei waien al-
vergeeldc Ij ij die Dientje voor haar had uitgespreid,
't Was zóó gegaan, dat. juffie r beklaagde... I eemend,
klagend; al-door uilroejiend wal ze dan toch begin
nen most. Ais zij, juffie, er zóó voorstond, zoo
ellendig- ja, dan, wist ze zeker, zou ze\1 was
'I nog ".zoo'n zonde....
Toen kwam bij Dientje de irots boson. I le moe
ien aanhooren van dezelfde juffrouw Einan, aan wie
zij krediet had verleend toen iedereen zei dat zo wel
gek leek om hadr nog te „poffen dat weid toen...
Fn ze had de oude, mooie brieven voor den dag
gehaald Van freule Ilaels, toen die eens drie weken
in Wiesbaden was geweestBeginnend met: „Waar
de Dien:Of juffie dat wel goed zag? hu ein
digend met „Uwtei u toegenegen® O. R. V. li. v. D.
ld
in het karafje slonk. hoe minder ze 'i kon contro
leeren. De tooverkaarten warrelden en dwarrelden. De
deftige brieven gingen in de casette van juffie, van
profetes Lenormand over
En drupje na drupje goot Sibylle het venijn van
bedrog in ide ziel der andere. Maakte zij haar liet
fijngesponnen plannetjeMet die rijke, goedgéloo-
vige. dweepzieke juffrouw aannemelijk....
En toen Dientje, die fikscli van de schelvisch, waar
Die. zal er niets van merken.
Niets van nierken?' Komen we dan inoigen och
tend vroeg weer terug?
Neen, neen' Maar de tijd spoedt voort l.aat
ons spoedig 'n besluit nemen' Als l begint te .sche
meren verlaat je door de achterpoort het huis. Acht
uur is liet donker' Hier zal ik je dan wachten- Wil
je? Hel is 'n ramp dat, die zon zoo la"' ondergaat!
Maar men moet er zich in schikken. Ik zal hier met
iwee flinke paarden op je wachten. Wal er verder
noodig mócht zijn, daar zorg ik wel voor. 1 rek geen
al le licht kleed aan, dat ons zou kunnen verraden,
en.... houd ide zaak vooral geheim.
Toen omarmden ze elkaar nog vele malen, kus-
beloofden elkaar
ten elkander telkens weer, beloofden elkaar eeuwige
(rouw en namen afscheid. Josephine ging in gepeins
juffie' haar gesmuld om. na al de door het bosch naar dc ouderlijke woning, terwijl
cognac, wéér wat op d'r verhaal te komen.... Toen Meetor de tegenovergestelde richting insloeg.
Dien eindelijk afscheid nam van juffie, toen kusten
ze'elkaar of zo boezemvriendinnen waren. Slopte juf-i De zon neigde reeds ten onder, de schaduwen der
fie haar s-tiekum twee riksen in dc hand.... hoornen namen steeds reusachtiger afmetingen aan, liet
Fluisterend- U hebt me loeJi óók wel geholpenj gezang der vogelen verstomde en de maansikkel glans-
gulden „gepoft" had, in den tijde
,Dat beteekent", zei ze - „Carolinie Rosalie Vic
toria Ra ets van Duchteren", niet eens jonkvrouw® er
bij:Maar zóó schreef de freule niet aan iedereen'...
Kun-je denken'"
Ziezoo dacht ze die kan dat malle wijf in
d'r zak steken'Er waren nog meer brieven.
'Tuurde met haar sluwe grijze oogjes, naar de gon- de seconden, die hem nog van Josephine scheidden,
zeilde gaspit. Aaide vervolgens terwijl ze haar ei- - Mijn hemel' zoo riep hij, reeds acht uur' Josc-
genheid is zij twee uren doende geweest.
Onze vrienden komen ons niet bezoeken. O neen
Tliey drop in zoo dropsgewijze. Zij komen zoo we van den marxist, lot wier gemoed dc zeer-Vv™-
lieel toevallig maar eens binnenvallen, van een rout, uitstrevende ideeën van den gestorven echtgenoot niet
ot een ritje, of eene tentoonstelling. Zij brengen ook waren doorgedrongen „u mot denken, juffie boe
gaarne, heel ongedwongen, wildvreemde, aan niemand deftiger menschen, hoe gewoner, eenvoudigei zo
v oorgestelde individuen mee bij voorkeur jonge En- zijn. F kent 'l spreekwoord: „Als niet komt tot
s dan dat juffie zat le ko-
Een met een baronuekroontje erop. Van de freule nac, visch, en zoo meer....
d'r zuster "•>*-•inbegrepen..... Had „uitgezet Dat t zijn rente nj-
Ook zoo'n engel van 'n ménsch", zei de wecfn- fcélïjk zou afwerpen..
£muv gaspit.
gen slimmigheid zat te bewonderen en toe te knik- phine moest reeds hier ajn Zou^zij mij 111 nujn
j?cn over de tooverkaarten van Lenormand, die
haar uit den brand hadden geholpen
Berekende dat wat ze, dien avond, aan taartjes, cog-
De twee geleende riksen
Wou 'I maar een tikje mee-
gelsche Missen, die stijf tegen de wanden zitten, met dan.... Wat zegt u ervan?'
Rolf nnon mnndon ün rtizata v.PffTftn fla.n: ..Oh. ttlcirLksDi'GlltjC Q&Cdlt IllGl cLTTClCi.
half open monden, en niets zeggen dan: „Oh, thanks
Maar eigenlijk neemt niemand plaats. They lounge.
Zij staan eens op en laten zich weer vallen. Sommi
gen bladeren in kunst-albums. Er wordt ook veel gemu
siceerd, heel gewoon, de simpelste wijsjes: „Ist ein
Jud ins "Wasser gefallen," of „Ach, mein lieber Augus-
tin"Wij zijn immers ongedwongen. Wij verfoeien
deftigheid. Wij stellen ons niet aan.
Daarom doet ook niemand zijn best tot een leven-
dig° of geestige conversatie. Wij doen natuurlijk. Wij
geeuwen of wij zeggen een halven volzin of wij
zeggen niets.
Wat eten en drinken en versnaperingen betreft
nu, daarvoor hebben wij thee, limonade, gebakjes en
ooft. Wij sabbelen, wij lepperen, wij knabbelen, wij
kruimelen maar een beetje.
Onze jour was uiterst smart en nice. Inderdaad,
„quite a success". H I "-1JM
Lotti blaast zorgvuldig de kaarsen een voor een uit,
en bewaart de rose kapjes, die allersnoezigst zijn
zoo artistiek.
Wij hebben niet den geringsten omslag gemaakt. Wij
waren enkel maar zoo heel ongedwongen een paar
uurtjes samen met eenige allerliefste menschen, die
zich onze goede vrienden noemen onze allerintiem-
sten.
Maar wij zijn als geradbraakt.
N. R. Ct.
„Helderziende".
Erfgename van mme. Lenormand.
Met zachte hoofdknikjes toonde juffie dat zij d'r
vriendin volkomen begreep. Dan weer wiegelde zij 't
hoofd heen en weer. vanverschrikkelijk, meiisch.
hoe hou-je 'tuit:'t Is toch wat te zeggen'Stak-
kert, ziel, wurm die-je bent'
De andere had haar linnenkast open gemaakt en,
onderwijl er een grijns van verdriet kwam om
d'r mondhoeken en de lippen beefden van niet meer
te bedwingen wee, toonde ze haar armoede... Gapende
holten, waar kostelijk linnengoed was geweest. Leege
Dientj
ken van nijdigheid.
Maai- daarin vergiste zijl zich. De andere scheen
vól aandacht! ,Was verdiept in de beschouwing dei-
mooie, deftige brieven.
„Barones Van Heuvel.... Ziet-u, dal is de bloed
eigen zuster van de freule. Als ik jarig wasZe ont
hield 't alsof ik tot de familie behoorde' Op m'n
verjaardag kwam menigmaal jonker Hendrik... Toen-
ie nog '11 knaap was.... Bij: me... Met de groeten van
mama.... En een pakje.... Fijn dichtgelakt'... Ja, mensch,
als ik daaraan denk
En haar gemoed schoot vol.... Haar gestriemde trots
was zwakker dan d'r groot verdriet. Zij stond te schrei
en over de vervlogen glorie....
„En juffie scheen plotseling op te schrikken. Keek
haar met oogen aan, waarin 't zoo wondervreemd leef
de van zonderling kijken.... Waarin men blijdschap,
verrassing kon bespeurenSlimme gedachten, die.
ontkiemden....
Zij hield een van de papiertjes uit de doos in haar
hand.
Was opgestaan.
Dientje begreep niet...
Een kaartje was 't, een simpel visite-kaartje. Van
de oude juffrouw DaalhofEn kennis van de
freule.,..
„Is.... Is dat diezelfde juffrouw Daalhof van ,,V\ il-
genstein". daar in de huurt van....?
Dien knikte. Snapte nog altijd niet....
„En kent u die juffrouw Daalhof.... Die rijke ouwe-
vrijster.... Van dat ouderwetsche rijtuig met dien grij
zen koetsier op den bok?"
„Of ik Jiaar ken!"' zei Dien, tusschen d'r tranen
door. „tóen de freule op „Wilgcnstein" gelogeerd
was.... iNu pl veertien jaar geledenToen bén ik
mee geweest.... Of ik juffrouw Daalhof
Maai" ze kon niet uitspreken. Juffie had haar and
gegrepen. Scheen plotseling een ander mensch gewori
den..... Dientje voélde hek van opwinding, heven deï ziet...... Moet-je je er dan nog over verbazen dat de
1 menschen zicb laten villen door den eersten den bes
wanhoop alleen laten? Die ongelukkige Jacob is er
ook nog niet met dc paardenHij zal 't toch niet
vergelen hebben' O, ik ongelukkige lk ga hem zoe
ken'.... Maar dat kan niet' Binnen weinige seconden
kan Josephine hier zijn' Binnen weinige seconden kan
ik haar pan mijn boezem drukkenDe verlief-
deling wist nog niet, dat mannen geen „boezem heb
ben, en inj de plaats daarvan zich met '11 borst te
vreden moeten stellen. Als ik wegging, zou zij mij
niet vinden en reden hebben aan mijn liefde te twij
felen' O, daar komt mij iets ontzettends in de ge
dachten' Als Jacob eens met haar vader gesproken
had' En der vertwijfeling nabij, bleef hij staan en
wachten.
Het was intusschen volkomen avond geworden; al-
leen dc maan zorgde, dat 't niet pikdonker was.
Iöopen....
„En hebt 11 dat alles zoo maar grif geloofd... Zon
der een oogenblik te onderzoeken, navraag te doen?"
vroeg de rech ter-commissaris de getuige in de zaak
der oplichting, gepleegd door Dientje, thans .geïntro
duceerd bij sommigen als „helderziend medium", bo
vendien vermoedelijke erfgename van een aanzienlijk
kapitaaltje, haar toekomend uit zeer patricische ver
wantschap....
"De rechter bladerde in het dossier. Dacht aan het Daar ruischte iets 111 zijne nabijheid, de takken wer-
labyrintli van leugens, verzinsels, grillige fantasie, grol' den op zij1 geschoven en de oude Jacob werd zicht-
boerenbedrog; fijngesponnen verhaaltjes, welke, op 't ba^r in t onzekere maanlicht.
eerste gezicht, inderdaad schijn van mogelijkheid i O, Jacob' Ben je daar eindelijk? Jiep Ilector
hadden...... I meer dan hij het vroeg en greep hartstochtelijk des
De al-bedaagde vrouw, die tegenover hem zat, en ouden dienaars banden,
door „helderziende" voor bijna drieduizend gulden was Ja, jongeheer, was hel antwoord, maar ik kan
afgezet, zag hem aan met verwonderde oogenZe nergens paarden krijgen. Meneer, uw vader, heeft ver-
kon zich blijkbaar nog niet losrukken van de gedachte, boden zijn paarden uit den stal te halen, en omdat
dat het mysterieuse, waar men haar in verlokt had, ik meende, dat er twee paarden moesten zijn, heb
slechts bedwelmende wierook van laag bedrog wasik dat eene paard van den stalknecht niet willen 11e-
„Maar u ziet nu dan toch in, dat die twee men, omdat bet locli onmogelijk twee personen zou
schepsels u bij den neus hebben gehad?... Dat al die kunnen dragen. Daarom heb ik den ezel van den
prachtige brieven, telegrammen, boodschappen, vertoo- molenaar maar genomen, jongeheer; hei dier is moe-
ningen, medium-openbaringenWeet ik al wat imeer! dig en sterk en kan wel twee personen dragen.
Dat al die dingen enkel en alleen waren uitgedacht O, ik ramjjzalige aller stervelingen' O, zon,
hij: bedoelde de maan verberg voor mij uw licht
Op 'n ezel?' Moet mijn aangebedene op 'n ezel vluch
ten?- Dat zal zij' niet willen' O, hemel, daar is zij'
Een knecht wrong zich tusschen het geboomte door.
Is u meneer Hector? vroeg hij.
Ja, wat is er? Spreek'
Juffrouw Josephine Iaat u groeten en heeft mij
man van sanguinisch-onstuimigen aard uit verzocht u mede te deelen, dat zij inet haar moeder
en zuster naar bet feest van den burgemeester is.
Zooals u weet, is dal maar eens in 't jaar. E11 als
't u gelegen komt. dan zal zij graag 'n anderen keer
om u geld af te troggelen?
De rechter wachtte even.
De verbaasde dweepzieke oogen der getuige zagen
hem nog steeds aan
Maar antwoorden durfde ze niet
De suggestie der bedriegster was nog te machtig
„Ik geloof waarachtig, juffrouw'" barstte de rech
ter
vingers van juffie.
Nu fluisterde ze. Vlak bij" d'r oor.... De- ander®
luisterde naar wat ze praatte.... Zonderling, verward
onbegrijpelijk leek 't eerst. Doch gaandeweg kwam et
t'eekening in 't raadselachtige....
De kachel in het kamertje was al ijskoud. En die
planken, waar, vroeger,- haar trots en glorie was op- koffie in 't gekramde potje, op tafel, was ondrinkbaar
gestapeld; rhet keurig-nette strookjes van „uitgepunt" geworden. Maar de twee juffies voelden er niets van....-
'en van stelletjes-damast zelfs van legaatje der da- Ze zaten, vlak bij elkaar gedrongen; heel-zachtjes pra-
me, die zij over de tien jaren had opgepast en die tend, te fluisterenOp de tranige, verwelkte wan-
gen waren vurige plekjes gekomen, zóó scheen het
Dientje toen. in d'r testament zoo mooi bedacht had....
Alles weg' Zaakje verloopen door 't ondragelijke hu
meur van d'r man, die nu op-den-kop af drie maan
den dood was. Een vent, die de deftige klandizie, ge
komen ten faveure van Dientje, de-kamenier van wij
len freule Raets, wegjoeg door z'11 bokkige barsch-
heid.... Een „rooie", was-ie geweest, haar man. Een
Marxist nog wel' Öp 't anarchistische afOp een
discours die twee op le winden. Dientje was, nu,
heelemaal veranderd. Het moedelooze, wanhopig-ver
- „dat, syanneer die bedriegsters weer bij u kwamen...
Dat uDat u er nog eens in zoudt vliegen'?"
De getuige scheen beschaamd, verward, nerveus....
Maar zeggen deed zij niets. De rechter, die be- het genoegen hebben,
hoef te had om aan z'n wreveligheid uiting te geven
smeet een van de \yetboekjes, die binnen z'n be- Een antwoord van Voltaire.
reik lagen, met een smak van een stapeltje papier op Sajirieke gedichten op den regent Phillijje van Or-
't groen van de tafelGing maar niet op 't cha- leans hadden Voltaire in de Bastille gebracht. Daar
piter doordichtte hij zijn treurspel „Oedipus", (in 't Grieksdi
Vertelde de historie, dien middag, in z'n sooskring, van Sophocles) dat bij de opvoering grooten bijval
Riep, ten slotte, uit: oogstte. Weder in vrijheid gesteld had Voltaire de eer
„Als je nu toch zulke dingen met je eigen oogen aan den regent voorgesteld te worden.
- Wees nu maar verstandig sprak deze genadig,
en dan zal ik voor u zorgen.
Ik ben, antwoordde Voltaire, met '11 diejie bui
ging, uwe beminnelijke Hoogheid zeer verplicht. Al
leen verzoek ik haar de zorg voor mijn kost en in
woning voortaan aan mijzei ven over ie laten.
Vrijgezellen-belasting.
Bij het parlement van den staat Maine is een wets
ontwerp ingediend strekkende om een belasting te
heffen van ongehuwde mannen boven zekeren leef
tijd. Men weet, dat ook in Kansas dergelijke wets
ontwerpen op til zijn. Het wetsontwerp, dat voor den
ten slampamper, die ze weet te bedotten
En unaniem was men van oordeel, dat Z.E.A. vol
komen, in alle opzichten gelijk had'
MAïTRE CORBEAU.
Ook een schaking.
Eén. jóng, zeer jong heer, die van liefde en al wat
daarmede in verband." staat, nog allerlei malle voor- staat Maine'is ontworpen, heeft den' volksvertegen-
l tot geestelijken vader. Campbell
heen wil een belasting vaji 10 heffen van ongetrouwde
slagene was wég.... Er was weer hoép, leven tinte- stellingen had zooals jongelui wel meer hebben, fiep woordigen Campbell tot geestelijken vader. Campbell
ling in d'r oogfn.... Juffie wist, op 'n' haaxtjT; hoe I 111 1 eenzaamste gedeelte van n park, ongeduldig--
tje had ze voorzichtig te zijn
in, zie-jeZe kende „de wereld" jiog niet. Juffie
JVidlAlhl wet- V_7 IJ l dlldlLHlMUUlC lilvyp vi_.ll A", '-ie. V 0
nationalen feestdag had zij hem gebeden, gesmeekt om 1 moest beginnen met haar in de verbeelding te
toch óók de vlag uit te steken, fcij wist, er werd ge- dat alles écht waar was. Héél-serieus doen:Kwa-
lel op die dingen.... Maar Kees had. toen ze bleef j lijk nemen het meeste zweempje van twijfel aan hej-
doorzaniken over die vlag. een slag met z'n vuist op geen ze betoogde.... 'Bezwoer.... Hoe raar het ook,.
liet kostelijke mahonie-houtén tafelblad gegeven dat ze mocht klinkenSchijnen....
niet eens durfde kijken of er een barst in was ge
komen.... Oe klanten, die den avond van dien dag kwamen
„Een vlag'? Wou-je zoo'n lap uithangen?..., Best jn (je stille zijstraat, waai' de wijze Sibylle woonde,
die licht bracht „ook in de duisterste zaken", ze
zij t met de menschen moest aanleggen.... MetDien- en weer- Het was nog geen dag; de zon was althans mannen, die '10 zijn of ouder en die geen redelijke
- - - j;n Daar zat een natuur "«'gens Ie zien, al was t reeds min of meer pogingen hebben aan_gewend om tot het sluiten van
- Iutfie licht. Deze plek had de jongeling voor zijn morgen-i een huwelijk te geraken. De ojibrengst der belasting
laten-'Nvandehn8ei1 8ckozon- Maar de armo ion§en dacht niet zou dan ten goede moeten komen aan jonge-doch-
aan de natuur of hare schoonheden. Hij zag geen j ters. die den leeftijd van 10 hebben bereikt en wien
bnoinen of geen vijvers, omdat zijn geest gevoerd en nooil een huwelijksaanzoek was gedaan schoon zij
gedragen weid op de vleugelen der liefde naar hoo- I wel genegen zouden zijn geweest in het' huwelijk té
gerè sferen; Zijn lang golvend haar overschaduwde zijn treden. De aan oude-vrijsters uit' le keeren geldelijke
hoog voorhoofd, van onder zijn wenkbrauwen keken j schadeloosstelling voor buiten haar wil gederfde hu-
'n paar heldere oogen de wereld in, zijn houding was i welijksvreugd zou ten hoogst 100 's jaafs mogen bè-
voornaam; maar hij was verliefd, en dat is zeker wel j dragen.
'f oi'rte lo xxrof 'n iAnniinnneoli otrorl'/Mrinn LH i \r il'i i p. /-i
hoor, maar dan een bloed-rooie, wijf: Daar heb ik
niet legen'"
En toen, in den loop van dien dag, een nicht
van freule Raets in hoogsteigen jiersoon iets in Dien
tje d'r winkel kwam köopcn, en op een zonderling
toontje vroeg: „Hé, vlagt li vandaag niet?"
Toen schreeuwde Koes, die binnen zat, in hel ka
mertje achter den winkel, een paar nijdige woorden.... i
I)e freule was spierwit geworden van schrik. En zon
der
de
niet
',1
wel op straat was, den winkel in.... Riep, dat ze, voor
zijn part, weg kon blijvenDe proletariërs zouen
zich-zelf wel weten te helpen....
Dientje had de freule, natuurlijk, nooit teruggezien.
Denzelfden dag nog, liet zij door den huisknecht be
talen wat Dientje van 'r kreeg...
J)e winkel verliep langzaam maar zeker....
Ze hadden 't zaakje voor 'n apj>el en een ei weg
gedaan. De duiten waren in een paar maanden op....
Toen gingen ze kamers verhuren. Kees begon te suk
kelen. Lag dag' en nacht te hoesten.... Moest „verster
kende middelen" hebben. De misère was niel van de
lucht. Een anarchistische kennis van Kees, die zes
weken bij hem in den kost had gelegen, vertrok zon
der 'n cent te betalen. De avondtochtjes naar „oome
Jan" begonnen.... De damasten stapeltjes van freule
Raets d'r legaat, prachtig-fijn goedje; zóó mooi dat
de meneer van den lommerd 'n heelen tijd stond le
denken, Ie tasten, te kijken, voordat-ie. eindelijk geld
erop neertelde. Zoo'n schande moest zij ook nóg ver
duren
Eindelijk nas Kees dood en begraven. Maar nage
noeg alles was verdwenen, wat eenige waarde had.!...
Arme, berooide Dientje toonde juffie, die in de
goeie dagen van d'r winkel haar naaste buurvrouw
van twee-hoog was geweest.... Die zij, menigmaal meer
„gepoft" had dan eigenlijk voorzicJitig moest heeten...
Zoodat die van één-hoog uit dezelfde woning haar
eens vertrouwelijk had gevraagd: „Of ze wel wist dat
juffrouw Email bij den kruidenier en bij den bakker
en bij „hel fonds' óók ad in 't krijt stond Die
zij, in goed vertrouwen, tóch had „gepoft". Nu wa
ren dc rollen omgekeerd. Juffie zag er uit oni door
een ringetje te halen... Met voile liefst.. F.n
werden teleurgesteld.
't Schelletje maakte altijd een schril, angstig-bene
't ergste wat 'n jongmensch overkomen kan. Want hij Natuurlijk heeft Campbell ook dc vraag onder de
deed m zijn eentje soms net, alsof er een of meer I oogen gezien, wat moet worden beschouwd als een
bi] hem waren, en praatte en gesticuleerde dan. als- „redelijke poging om tol een huwelijk te komen
F, l f - T of hij op n tribune stond. Zijn hoogst moderne klee- Dat is dan, volgens Campbell het in ernst «*Fmo
pen geluid. Dan duurde teen minuut of wat voor ding behoorde zoo min bij de standen, die hij soms aanzoek van eiken man die niet in een krunfrinni
men he touw in de gang; hoorde knarsen en klep- aannam, als bij: de woorden, die hij dan zeide. 'n gengesticht verpleegd wordt en die Me?
peren. Eindelijk ging net smalle, groene straatdeur- Fluweelen wambuis, hozen, 'n helm, 'n degen zouden Ts \ve«ons eenig ontcerend 'misdrijf,dtck'
tje met een schommelruk open.... Hoor he»<w nu ««mu i,„hi,„„ „c i,„p h -1,
„Is madame Lenormand thuis?" vroeg men.
daar beter bij gepast hebben, of 'n volledig harnas,
om den een of anderen denkbeeldigen medeminnaar ont-
Strenge winters.
Gauw einde Maart en nog steeds winter, zoodat we
steen en beeii klagen! Maar 't kan nog erger. Wij
vonden zegt het Hdblad, vernield in „Commelins Be-
- - schrijvinge van Amsterdam": „In 't jaar 1667 begon
geen profetes was bii Dién moest zien gepoft" te krii? i.-éü üé~-~ °i V'"ri (?')- z!' 8eu>wn, het op den 16 Maart zeer hart te vriezen, met een
geen pioreies was, dij uien moest zien „gepon lexirj en tl ad. daaiuit n bekoorlijk jong meisje te voorschijn, N.O. wind, dat op 17 't IJ toelag zo dat men den
d0°?: den jongefing niet 'n kreet van vreugde begroet, igden over 't ijs liep, en kwam van' Nieuwen- en Dur-
Eindelijk eindelijk' riep hij hartstochtelijk cnvloog kerdam, zoodat de geheele Zuyderzee was toegevroren
naai tegemoet waardoor veele, zoo inkomende als uytgaande schepen,
r Och Hectoi, lieve Hectoi iiep ze wanhopig uit op zoo een onverwachte vorst niet verdacht wesende
want ze was nog even onwijs als hij Je zult in Zee bevroren raakten, dat de menschen van 70 jaron
me nofj ongelukkig maken door je liefde. zeyde zulks noyt gesien te hebben, want men liep
gen....
Ze kwamen, dien avond, tevergeefs. Eén dame, die
't naadje uit de kous wou welen, waar meneer z'n
avonden doorbracht als-ie soms lot halfdrie uitbleef,
vanwege gewiclitige besognes.... Een keukenmeid, die
meende te bespeuren. jdM haar „aanstaande" in den
iongsten lijd koeler werd.... Een maagd van om en
bij: de veertig, die haar vonnis kwam hooren: zou
ze eenmaal het zalig uur beleven van.... Nóg vijf of
zes anderen' O, juffie bracht d'r Sibylle-schap 'geep
windeieren'Allen werden afgescheept, dien avond.
!'t Touw rammelde, knarste niet. De groene deur
'werd door een manspersoon opengedaan, en die zef:
'„Mcdame is op reis. Morgen is ze denkelijk weer
terug."
1' lap dicht ging de deur. Men kon verder niets
uitvissehen...
Het huisje van erfgename der „echte Lenormand"
was, dien avond, heelemaal duister. Geen jiehtglimpje
aan^ een der vensters te bekennen.
Toch vergiste men zich'
De Sibylle was wél degelijk thuis. Maar de gor
dijnen waren met spelden dichtgemaakt. En ze had
er nog dingen overheen gehangen.... Maar in de ka
mer was 't licht, vroolijk.
Ze zalen er met d'r tweetjes; Sibylle en Dien
tje. Op de tafel stond een mooie karaf met geél-
achtig goedje. En dc dames hadden ieder een glaasje
vóór zich, waarin suiker cn fijne cognac.... Zooals
Dien zich niet herinnerde in d'r beste dagen geproefd
te hebben. Op een kcurigen schotel lagen overheer
lijke taartjes.'... Roomhoorns, waar ze zooveel van
Id' zandTar'jes,. appelbollen.... En straks zou nog
al, uit
*s cr d-'n gebeurd, mijn aangebedene? zei den 25sten nog over het IJ. Den 26sten gingen nog
hp weer, en voelde intusschen aan zijn bovenlip. drie jonge gasten over naar Waterland, en des avonds
ld gis^ravond mijn gou- .zeilden de waterschepen voor de stad' doch Pampus
vernante je laatsten brief. Ik wou 'm uit haar Kan- j raakte eerst den 29sten va7LrijrbeVrl,<l 1^^-
fezen ma'U Z° W°U Z°" PC'' se sten APril "epen nog menschen voor Uyt.dam of Schee-
rampzaligeZe las ,'m natuurlijk? decla-
°en lsten Februari van het jaar 1674 begon het
en beef|lfdoe?i A6 Vri?Z,ei1' doch het vroor zo° llarci. dat de Zuiderzee
gegaan en n! 1 ®T_!neT ™et P^fden, sleden en wagens daar
in
.'.icde kachel smeulde nog een ietsje-vinn' Méé-
t was echt-koud in dc kamer, cn zóóveel kon'juffie SCnS
een
'r glas. En
„„spreid. Hel
cognac gloeide 'i, l iTn T der twee vrouwen. De
benevelde i,„r ilcl..
.„ideA
meerde hij'
Och ja, maar toch heeft ze
ven, nadat ze mij eerst 'n scherp examen" heTft'ToTn ,vroor zo° a«'.
ondergaan. Toen is zij naar mama gegaan en nu 1 ovnr i.n whL?1 5 P'8leden
moet ik thuis blijven, terwijl Ma en Rosa naar lid uit Triesland kwam. Den 24sten Maart kwam men
feest van den burgemeester gaan. O, 't is ontzettend1 i paard 611 sl0de uit Noord-Holland; ook ud
Ontzettend' En dat alles heb ik aan jou le d uiken i m f,,a op dienzelfden dag, tot Enkliuizen toe. dc
omdat jij me brieven schrijft. Nu moet ik vanavond _MMlzee. yas zoov«r toegevroren, dat men van de
thuis blijven' 't Is verschrikkelijki
We zijn verloren' riep hij toen op denzelfden
toon. We moeten vluchten' Ja, vluchten' Luister I Je
mama en .Rosa gaan naar 't feest. De gouvernante
vergezelt haar. Je blijft alleen thuis?' N" of nooit
Je gouvernante is 'n listige slang; ze zou alles zon
der de minst© moeite te weten komen en ons vér-
hoogste duinen geen water kon bekennen, Den 24sten
Maart, daags voor Paschen, was er een zwaar onweer
met hevigen donder en 'bliksem, zoodat in twee dagen
de dooi het ijs onbetrouwbaar maakte, maar het
sneeuwde einde Maart machtig Den 27 sten durfde
niemand meer over het IJ loopen maar van Wie-
nngen en Medcmblik waren den eersten April nqg
wet ot) menschen over de Zi,ni,>,™„ Den 3
raden, en dan..... O, ik waag 't nauwfijks er aan te Aorif óinmu c" 0VC1' ^niderzee «cgian. D«J
denken' O, mijn schoon® Josephine' Bemint ge miil éu in». i man, vajl ky'dam naar het eilandMar-
- O ja, onuitsprekelijk' Maar bedenk' eens? zoo'n Hamleinnicrml? 'l°g cen ,nan op sch'Aalsen op <le
heelen avond alleen thuis te zitten en niet naar 'l Maar ,i„„ 7,1
bal te mogen' 'den April, vertelt weer Gommclui, was
mogen
Maar als we nu vluchten?
Vluchten? Ja' MaarWat zou Mama zeggen?
En je oom? En.... waar moeten we heen vluchten?
Is de wereld niet groot? En is de kleinste luit
niet ruim genoeg om twee harten...,
Zoo"n hutje als van ouwe Kobus?
Och kind, je bent onder mijn hoede overal vei
lig:
Ja, maar Mama'?
t toen ineens zóó warm, dat men de jongens in <1°
Haarlemmertrekvaart zag zwemmen. De oostenwind
nacl intusschen de ijsscholsen het IJ in gedreven en
om Pampus vastgezet, zoodal er den tOden nog gcc"
schepen uit de Zuidei'zee naar Amsterdam konden ko-
inen en l.f Ajiril raakten bij Medemblik nog een aan
tal schepen door de drijvende schotsen in het ijs be
kneld.
Wanneer het ons dus erg lijkt, dat liet half Maart
wintert, dan ziet men dat I nog erger kan'