mm 11 ff». Van dit en van dat. IV. MODERN Om heel los en ongedwongen met onze vrienden te kunnen verkeeren, hebben wij een jour ingesteld. Alles gaat nu volmaakt zonder onaangename stijfheid en for maliteiten toe. Reeds vroeg in den morgen wordt het salon totaal ten ondersteboven gekeerd. Natuurlijk heet dit vertrek nu niet meer „salon"- Dat zou veel te geforceerd, veel te stijf en deftig klinken. Wij zijn immers ongedwon gen echt twintigste eeuw. De vleugel komt dwars tusschen de beide deuren te staan, en de sofa schots en scheef midden in de kamer. De schrijftafel draait men met den rug naar voren, en de stoelen smijt men zoo onsymmetrisch mogelijk door elkaar. Hetzelfde geschiedt met de ta fels, op welke hooge vazen met zeer langstelige bloe men worden geplaatst. Ook liggen daarop boeken en tijdschriften verstrooid. Maar die mogen niet worden aangeraakt, omdat anders de ongedwongenheid ver stoord zou worden. Aangezien Mina de meid den dieperen zin van deze inrichting nooit snappen kon, loopt zij den heeleu dag met een wanhopig gezicht rond. Zij mag niet den schijn hebben alsof zij voor de heele geschiedenis eene hand had uitgestoken. Het moet alles zoo van zelf gekomen zijn, zoo heel natuurlijk en ongedwon- gen. Lotti verschijnt in het allermodernste gewaad, Robe sylphide, zonder heupen, met honderd-twee-en-dertig knoopjes, van achter dicht te peuteren. Zij heeft zich dit kleed zoo maar .aan het lijf gegooid. Hare lokken zijn van de wandeling nog ietwat verwaaid en verfom faaid. Aan deze gracieuse improvisatie van ongedwon- bekennen waren.... was 't iu Gods naam mogelijkDat slim juf fie handigjes combineerde wat Dien haar vroeger \er leid had met fantasie.,.. Met vernuftige vinding vai waarschijnlijkheid.... Hoe meer de goudgele voorraat ])e in glacé-geschoeide, .smalle hand van juffie had ijverig-gegrabbeld in de brieven ei waien al- vergeeldc Ij ij die Dientje voor haar had uitgespreid, 't Was zóó gegaan, dat. juffie r beklaagde... I eemend, klagend; al-door uilroejiend wal ze dan toch begin nen most. Ais zij, juffie, er zóó voorstond, zoo ellendig- ja, dan, wist ze zeker, zou ze\1 was 'I nog ".zoo'n zonde.... Toen kwam bij Dientje de irots boson. I le moe ien aanhooren van dezelfde juffrouw Einan, aan wie zij krediet had verleend toen iedereen zei dat zo wel gek leek om hadr nog te „poffen dat weid toen... Fn ze had de oude, mooie brieven voor den dag gehaald Van freule Ilaels, toen die eens drie weken in Wiesbaden was geweestBeginnend met: „Waar de Dien:Of juffie dat wel goed zag? hu ein digend met „Uwtei u toegenegen® O. R. V. li. v. D. ld in het karafje slonk. hoe minder ze 'i kon contro leeren. De tooverkaarten warrelden en dwarrelden. De deftige brieven gingen in de casette van juffie, van profetes Lenormand over En drupje na drupje goot Sibylle het venijn van bedrog in ide ziel der andere. Maakte zij haar liet fijngesponnen plannetjeMet die rijke, goedgéloo- vige. dweepzieke juffrouw aannemelijk.... En toen Dientje, die fikscli van de schelvisch, waar Die. zal er niets van merken. Niets van nierken?' Komen we dan inoigen och tend vroeg weer terug? Neen, neen' Maar de tijd spoedt voort l.aat ons spoedig 'n besluit nemen' Als l begint te .sche meren verlaat je door de achterpoort het huis. Acht uur is liet donker' Hier zal ik je dan wachten- Wil je? Hel is 'n ramp dat, die zon zoo la"' ondergaat! Maar men moet er zich in schikken. Ik zal hier met iwee flinke paarden op je wachten. Wal er verder noodig mócht zijn, daar zorg ik wel voor. 1 rek geen al le licht kleed aan, dat ons zou kunnen verraden, en.... houd ide zaak vooral geheim. Toen omarmden ze elkaar nog vele malen, kus- beloofden elkaar ten elkander telkens weer, beloofden elkaar eeuwige (rouw en namen afscheid. Josephine ging in gepeins juffie' haar gesmuld om. na al de door het bosch naar dc ouderlijke woning, terwijl cognac, wéér wat op d'r verhaal te komen.... Toen Meetor de tegenovergestelde richting insloeg. Dien eindelijk afscheid nam van juffie, toen kusten ze'elkaar of zo boezemvriendinnen waren. Slopte juf-i De zon neigde reeds ten onder, de schaduwen der fie haar s-tiekum twee riksen in dc hand.... hoornen namen steeds reusachtiger afmetingen aan, liet Fluisterend- U hebt me loeJi óók wel geholpenj gezang der vogelen verstomde en de maansikkel glans- gulden „gepoft" had, in den tijde ,Dat beteekent", zei ze - „Carolinie Rosalie Vic toria Ra ets van Duchteren", niet eens jonkvrouw® er bij:Maar zóó schreef de freule niet aan iedereen'... Kun-je denken'" Ziezoo dacht ze die kan dat malle wijf in d'r zak steken'Er waren nog meer brieven. 'Tuurde met haar sluwe grijze oogjes, naar de gon- de seconden, die hem nog van Josephine scheidden, zeilde gaspit. Aaide vervolgens terwijl ze haar ei- - Mijn hemel' zoo riep hij, reeds acht uur' Josc- genheid is zij twee uren doende geweest. Onze vrienden komen ons niet bezoeken. O neen Tliey drop in zoo dropsgewijze. Zij komen zoo we van den marxist, lot wier gemoed dc zeer-Vv™- lieel toevallig maar eens binnenvallen, van een rout, uitstrevende ideeën van den gestorven echtgenoot niet ot een ritje, of eene tentoonstelling. Zij brengen ook waren doorgedrongen „u mot denken, juffie boe gaarne, heel ongedwongen, wildvreemde, aan niemand deftiger menschen, hoe gewoner, eenvoudigei zo v oorgestelde individuen mee bij voorkeur jonge En- zijn. F kent 'l spreekwoord: „Als niet komt tot s dan dat juffie zat le ko- Een met een baronuekroontje erop. Van de freule nac, visch, en zoo meer.... d'r zuster "•>*-•inbegrepen..... Had „uitgezet Dat t zijn rente nj- Ook zoo'n engel van 'n ménsch", zei de wecfn- fcélïjk zou afwerpen.. £muv gaspit. gen slimmigheid zat te bewonderen en toe te knik- phine moest reeds hier ajn Zou^zij mij 111 nujn j?cn over de tooverkaarten van Lenormand, die haar uit den brand hadden geholpen Berekende dat wat ze, dien avond, aan taartjes, cog- De twee geleende riksen Wou 'I maar een tikje mee- gelsche Missen, die stijf tegen de wanden zitten, met dan.... Wat zegt u ervan?' Rolf nnon mnndon ün rtizata v.PffTftn fla.n: ..Oh. ttlcirLksDi'GlltjC Q&Cdlt IllGl cLTTClCi. half open monden, en niets zeggen dan: „Oh, thanks Maar eigenlijk neemt niemand plaats. They lounge. Zij staan eens op en laten zich weer vallen. Sommi gen bladeren in kunst-albums. Er wordt ook veel gemu siceerd, heel gewoon, de simpelste wijsjes: „Ist ein Jud ins "Wasser gefallen," of „Ach, mein lieber Augus- tin"Wij zijn immers ongedwongen. Wij verfoeien deftigheid. Wij stellen ons niet aan. Daarom doet ook niemand zijn best tot een leven- dig° of geestige conversatie. Wij doen natuurlijk. Wij geeuwen of wij zeggen een halven volzin of wij zeggen niets. Wat eten en drinken en versnaperingen betreft nu, daarvoor hebben wij thee, limonade, gebakjes en ooft. Wij sabbelen, wij lepperen, wij knabbelen, wij kruimelen maar een beetje. Onze jour was uiterst smart en nice. Inderdaad, „quite a success". H I "-1JM Lotti blaast zorgvuldig de kaarsen een voor een uit, en bewaart de rose kapjes, die allersnoezigst zijn zoo artistiek. Wij hebben niet den geringsten omslag gemaakt. Wij waren enkel maar zoo heel ongedwongen een paar uurtjes samen met eenige allerliefste menschen, die zich onze goede vrienden noemen onze allerintiem- sten. Maar wij zijn als geradbraakt. N. R. Ct. „Helderziende". Erfgename van mme. Lenormand. Met zachte hoofdknikjes toonde juffie dat zij d'r vriendin volkomen begreep. Dan weer wiegelde zij 't hoofd heen en weer. vanverschrikkelijk, meiisch. hoe hou-je 'tuit:'t Is toch wat te zeggen'Stak- kert, ziel, wurm die-je bent' De andere had haar linnenkast open gemaakt en, onderwijl er een grijns van verdriet kwam om d'r mondhoeken en de lippen beefden van niet meer te bedwingen wee, toonde ze haar armoede... Gapende holten, waar kostelijk linnengoed was geweest. Leege Dientj ken van nijdigheid. Maai- daarin vergiste zijl zich. De andere scheen vól aandacht! ,Was verdiept in de beschouwing dei- mooie, deftige brieven. „Barones Van Heuvel.... Ziet-u, dal is de bloed eigen zuster van de freule. Als ik jarig wasZe ont hield 't alsof ik tot de familie behoorde' Op m'n verjaardag kwam menigmaal jonker Hendrik... Toen- ie nog '11 knaap was.... Bij: me... Met de groeten van mama.... En een pakje.... Fijn dichtgelakt'... Ja, mensch, als ik daaraan denk En haar gemoed schoot vol.... Haar gestriemde trots was zwakker dan d'r groot verdriet. Zij stond te schrei en over de vervlogen glorie.... „En juffie scheen plotseling op te schrikken. Keek haar met oogen aan, waarin 't zoo wondervreemd leef de van zonderling kijken.... Waarin men blijdschap, verrassing kon bespeurenSlimme gedachten, die. ontkiemden.... Zij hield een van de papiertjes uit de doos in haar hand. Was opgestaan. Dientje begreep niet... Een kaartje was 't, een simpel visite-kaartje. Van de oude juffrouw DaalhofEn kennis van de freule.,.. „Is.... Is dat diezelfde juffrouw Daalhof van ,,V\ il- genstein". daar in de huurt van....? Dien knikte. Snapte nog altijd niet.... „En kent u die juffrouw Daalhof.... Die rijke ouwe- vrijster.... Van dat ouderwetsche rijtuig met dien grij zen koetsier op den bok?" „Of ik Jiaar ken!"' zei Dien, tusschen d'r tranen door. „tóen de freule op „Wilgcnstein" gelogeerd was.... iNu pl veertien jaar geledenToen bén ik mee geweest.... Of ik juffrouw Daalhof Maai" ze kon niet uitspreken. Juffie had haar and gegrepen. Scheen plotseling een ander mensch gewori den..... Dientje voélde hek van opwinding, heven deï ziet...... Moet-je je er dan nog over verbazen dat de 1 menschen zicb laten villen door den eersten den bes wanhoop alleen laten? Die ongelukkige Jacob is er ook nog niet met dc paardenHij zal 't toch niet vergelen hebben' O, ik ongelukkige lk ga hem zoe ken'.... Maar dat kan niet' Binnen weinige seconden kan Josephine hier zijn' Binnen weinige seconden kan ik haar pan mijn boezem drukkenDe verlief- deling wist nog niet, dat mannen geen „boezem heb ben, en inj de plaats daarvan zich met '11 borst te vreden moeten stellen. Als ik wegging, zou zij mij niet vinden en reden hebben aan mijn liefde te twij felen' O, daar komt mij iets ontzettends in de ge dachten' Als Jacob eens met haar vader gesproken had' En der vertwijfeling nabij, bleef hij staan en wachten. Het was intusschen volkomen avond geworden; al- leen dc maan zorgde, dat 't niet pikdonker was. Iöopen.... „En hebt 11 dat alles zoo maar grif geloofd... Zon der een oogenblik te onderzoeken, navraag te doen?" vroeg de rech ter-commissaris de getuige in de zaak der oplichting, gepleegd door Dientje, thans .geïntro duceerd bij sommigen als „helderziend medium", bo vendien vermoedelijke erfgename van een aanzienlijk kapitaaltje, haar toekomend uit zeer patricische ver wantschap.... "De rechter bladerde in het dossier. Dacht aan het Daar ruischte iets 111 zijne nabijheid, de takken wer- labyrintli van leugens, verzinsels, grillige fantasie, grol' den op zij1 geschoven en de oude Jacob werd zicht- boerenbedrog; fijngesponnen verhaaltjes, welke, op 't ba^r in t onzekere maanlicht. eerste gezicht, inderdaad schijn van mogelijkheid i O, Jacob' Ben je daar eindelijk? Jiep Ilector hadden...... I meer dan hij het vroeg en greep hartstochtelijk des De al-bedaagde vrouw, die tegenover hem zat, en ouden dienaars banden, door „helderziende" voor bijna drieduizend gulden was Ja, jongeheer, was hel antwoord, maar ik kan afgezet, zag hem aan met verwonderde oogenZe nergens paarden krijgen. Meneer, uw vader, heeft ver- kon zich blijkbaar nog niet losrukken van de gedachte, boden zijn paarden uit den stal te halen, en omdat dat het mysterieuse, waar men haar in verlokt had, ik meende, dat er twee paarden moesten zijn, heb slechts bedwelmende wierook van laag bedrog wasik dat eene paard van den stalknecht niet willen 11e- „Maar u ziet nu dan toch in, dat die twee men, omdat bet locli onmogelijk twee personen zou schepsels u bij den neus hebben gehad?... Dat al die kunnen dragen. Daarom heb ik den ezel van den prachtige brieven, telegrammen, boodschappen, vertoo- molenaar maar genomen, jongeheer; hei dier is moe- ningen, medium-openbaringenWeet ik al wat imeer! dig en sterk en kan wel twee personen dragen. Dat al die dingen enkel en alleen waren uitgedacht O, ik ramjjzalige aller stervelingen' O, zon, hij: bedoelde de maan verberg voor mij uw licht Op 'n ezel?' Moet mijn aangebedene op 'n ezel vluch ten?- Dat zal zij' niet willen' O, hemel, daar is zij' Een knecht wrong zich tusschen het geboomte door. Is u meneer Hector? vroeg hij. Ja, wat is er? Spreek' Juffrouw Josephine Iaat u groeten en heeft mij man van sanguinisch-onstuimigen aard uit verzocht u mede te deelen, dat zij inet haar moeder en zuster naar bet feest van den burgemeester is. Zooals u weet, is dal maar eens in 't jaar. E11 als 't u gelegen komt. dan zal zij graag 'n anderen keer om u geld af te troggelen? De rechter wachtte even. De verbaasde dweepzieke oogen der getuige zagen hem nog steeds aan Maar antwoorden durfde ze niet De suggestie der bedriegster was nog te machtig „Ik geloof waarachtig, juffrouw'" barstte de rech ter vingers van juffie. Nu fluisterde ze. Vlak bij" d'r oor.... De- ander® luisterde naar wat ze praatte.... Zonderling, verward onbegrijpelijk leek 't eerst. Doch gaandeweg kwam et t'eekening in 't raadselachtige.... De kachel in het kamertje was al ijskoud. En die planken, waar, vroeger,- haar trots en glorie was op- koffie in 't gekramde potje, op tafel, was ondrinkbaar gestapeld; rhet keurig-nette strookjes van „uitgepunt" geworden. Maar de twee juffies voelden er niets van....- 'en van stelletjes-damast zelfs van legaatje der da- Ze zaten, vlak bij elkaar gedrongen; heel-zachtjes pra- me, die zij over de tien jaren had opgepast en die tend, te fluisterenOp de tranige, verwelkte wan- gen waren vurige plekjes gekomen, zóó scheen het Dientje toen. in d'r testament zoo mooi bedacht had.... Alles weg' Zaakje verloopen door 't ondragelijke hu meur van d'r man, die nu op-den-kop af drie maan den dood was. Een vent, die de deftige klandizie, ge komen ten faveure van Dientje, de-kamenier van wij len freule Raets, wegjoeg door z'11 bokkige barsch- heid.... Een „rooie", was-ie geweest, haar man. Een Marxist nog wel' Öp 't anarchistische afOp een discours die twee op le winden. Dientje was, nu, heelemaal veranderd. Het moedelooze, wanhopig-ver - „dat, syanneer die bedriegsters weer bij u kwamen... Dat uDat u er nog eens in zoudt vliegen'?" De getuige scheen beschaamd, verward, nerveus.... Maar zeggen deed zij niets. De rechter, die be- het genoegen hebben, hoef te had om aan z'n wreveligheid uiting te geven smeet een van de \yetboekjes, die binnen z'n be- Een antwoord van Voltaire. reik lagen, met een smak van een stapeltje papier op Sajirieke gedichten op den regent Phillijje van Or- 't groen van de tafelGing maar niet op 't cha- leans hadden Voltaire in de Bastille gebracht. Daar piter doordichtte hij zijn treurspel „Oedipus", (in 't Grieksdi Vertelde de historie, dien middag, in z'n sooskring, van Sophocles) dat bij de opvoering grooten bijval Riep, ten slotte, uit: oogstte. Weder in vrijheid gesteld had Voltaire de eer „Als je nu toch zulke dingen met je eigen oogen aan den regent voorgesteld te worden. - Wees nu maar verstandig sprak deze genadig, en dan zal ik voor u zorgen. Ik ben, antwoordde Voltaire, met '11 diejie bui ging, uwe beminnelijke Hoogheid zeer verplicht. Al leen verzoek ik haar de zorg voor mijn kost en in woning voortaan aan mijzei ven over ie laten. Vrijgezellen-belasting. Bij het parlement van den staat Maine is een wets ontwerp ingediend strekkende om een belasting te heffen van ongehuwde mannen boven zekeren leef tijd. Men weet, dat ook in Kansas dergelijke wets ontwerpen op til zijn. Het wetsontwerp, dat voor den ten slampamper, die ze weet te bedotten En unaniem was men van oordeel, dat Z.E.A. vol komen, in alle opzichten gelijk had' MAïTRE CORBEAU. Ook een schaking. Eén. jóng, zeer jong heer, die van liefde en al wat daarmede in verband." staat, nog allerlei malle voor- staat Maine'is ontworpen, heeft den' volksvertegen- l tot geestelijken vader. Campbell heen wil een belasting vaji 10 heffen van ongetrouwde slagene was wég.... Er was weer hoép, leven tinte- stellingen had zooals jongelui wel meer hebben, fiep woordigen Campbell tot geestelijken vader. Campbell ling in d'r oogfn.... Juffie wist, op 'n' haaxtjT; hoe I 111 1 eenzaamste gedeelte van n park, ongeduldig-- tje had ze voorzichtig te zijn in, zie-jeZe kende „de wereld" jiog niet. Juffie JVidlAlhl wet- V_7 IJ l dlldlLHlMUUlC lilvyp vi_.ll A", '-ie. V 0 nationalen feestdag had zij hem gebeden, gesmeekt om 1 moest beginnen met haar in de verbeelding te toch óók de vlag uit te steken, fcij wist, er werd ge- dat alles écht waar was. Héél-serieus doen:Kwa- lel op die dingen.... Maar Kees had. toen ze bleef j lijk nemen het meeste zweempje van twijfel aan hej- doorzaniken over die vlag. een slag met z'n vuist op geen ze betoogde.... 'Bezwoer.... Hoe raar het ook,. liet kostelijke mahonie-houtén tafelblad gegeven dat ze mocht klinkenSchijnen.... niet eens durfde kijken of er een barst in was ge komen.... Oe klanten, die den avond van dien dag kwamen „Een vlag'? Wou-je zoo'n lap uithangen?..., Best jn (je stille zijstraat, waai' de wijze Sibylle woonde, die licht bracht „ook in de duisterste zaken", ze zij t met de menschen moest aanleggen.... MetDien- en weer- Het was nog geen dag; de zon was althans mannen, die '10 zijn of ouder en die geen redelijke - - - j;n Daar zat een natuur "«'gens Ie zien, al was t reeds min of meer pogingen hebben aan_gewend om tot het sluiten van - Iutfie licht. Deze plek had de jongeling voor zijn morgen-i een huwelijk te geraken. De ojibrengst der belasting laten-'Nvandehn8ei1 8ckozon- Maar de armo ion§en dacht niet zou dan ten goede moeten komen aan jonge-doch- aan de natuur of hare schoonheden. Hij zag geen j ters. die den leeftijd van 10 hebben bereikt en wien bnoinen of geen vijvers, omdat zijn geest gevoerd en nooil een huwelijksaanzoek was gedaan schoon zij gedragen weid op de vleugelen der liefde naar hoo- I wel genegen zouden zijn geweest in het' huwelijk té gerè sferen; Zijn lang golvend haar overschaduwde zijn treden. De aan oude-vrijsters uit' le keeren geldelijke hoog voorhoofd, van onder zijn wenkbrauwen keken j schadeloosstelling voor buiten haar wil gederfde hu- 'n paar heldere oogen de wereld in, zijn houding was i welijksvreugd zou ten hoogst 100 's jaafs mogen bè- voornaam; maar hij was verliefd, en dat is zeker wel j dragen. 'f oi'rte lo xxrof 'n iAnniinnneoli otrorl'/Mrinn LH i \r il'i i p. /-i hoor, maar dan een bloed-rooie, wijf: Daar heb ik niet legen'" En toen, in den loop van dien dag, een nicht van freule Raets in hoogsteigen jiersoon iets in Dien tje d'r winkel kwam köopcn, en op een zonderling toontje vroeg: „Hé, vlagt li vandaag niet?" Toen schreeuwde Koes, die binnen zat, in hel ka mertje achter den winkel, een paar nijdige woorden.... i I)e freule was spierwit geworden van schrik. En zon der de niet ',1 wel op straat was, den winkel in.... Riep, dat ze, voor zijn part, weg kon blijvenDe proletariërs zouen zich-zelf wel weten te helpen.... Dientje had de freule, natuurlijk, nooit teruggezien. Denzelfden dag nog, liet zij door den huisknecht be talen wat Dientje van 'r kreeg... J)e winkel verliep langzaam maar zeker.... Ze hadden 't zaakje voor 'n apj>el en een ei weg gedaan. De duiten waren in een paar maanden op.... Toen gingen ze kamers verhuren. Kees begon te suk kelen. Lag dag' en nacht te hoesten.... Moest „verster kende middelen" hebben. De misère was niel van de lucht. Een anarchistische kennis van Kees, die zes weken bij hem in den kost had gelegen, vertrok zon der 'n cent te betalen. De avondtochtjes naar „oome Jan" begonnen.... De damasten stapeltjes van freule Raets d'r legaat, prachtig-fijn goedje; zóó mooi dat de meneer van den lommerd 'n heelen tijd stond le denken, Ie tasten, te kijken, voordat-ie. eindelijk geld erop neertelde. Zoo'n schande moest zij ook nóg ver duren Eindelijk nas Kees dood en begraven. Maar nage noeg alles was verdwenen, wat eenige waarde had.!... Arme, berooide Dientje toonde juffie, die in de goeie dagen van d'r winkel haar naaste buurvrouw van twee-hoog was geweest.... Die zij, menigmaal meer „gepoft" had dan eigenlijk voorzicJitig moest heeten... Zoodat die van één-hoog uit dezelfde woning haar eens vertrouwelijk had gevraagd: „Of ze wel wist dat juffrouw Email bij den kruidenier en bij den bakker en bij „hel fonds' óók ad in 't krijt stond Die zij, in goed vertrouwen, tóch had „gepoft". Nu wa ren dc rollen omgekeerd. Juffie zag er uit oni door een ringetje te halen... Met voile liefst.. F.n werden teleurgesteld. 't Schelletje maakte altijd een schril, angstig-bene 't ergste wat 'n jongmensch overkomen kan. Want hij Natuurlijk heeft Campbell ook dc vraag onder de deed m zijn eentje soms net, alsof er een of meer I oogen gezien, wat moet worden beschouwd als een bi] hem waren, en praatte en gesticuleerde dan. als- „redelijke poging om tol een huwelijk te komen F, l f - T of hij op n tribune stond. Zijn hoogst moderne klee- Dat is dan, volgens Campbell het in ernst «*Fmo pen geluid. Dan duurde teen minuut of wat voor ding behoorde zoo min bij de standen, die hij soms aanzoek van eiken man die niet in een krunfrinni men he touw in de gang; hoorde knarsen en klep- aannam, als bij: de woorden, die hij dan zeide. 'n gengesticht verpleegd wordt en die Me? peren. Eindelijk ging net smalle, groene straatdeur- Fluweelen wambuis, hozen, 'n helm, 'n degen zouden Ts \ve«ons eenig ontcerend 'misdrijf,dtck' tje met een schommelruk open.... Hoor he»<w nu ««mu i,„hi,„„ „c i,„p h -1, „Is madame Lenormand thuis?" vroeg men. daar beter bij gepast hebben, of 'n volledig harnas, om den een of anderen denkbeeldigen medeminnaar ont- Strenge winters. Gauw einde Maart en nog steeds winter, zoodat we steen en beeii klagen! Maar 't kan nog erger. Wij vonden zegt het Hdblad, vernield in „Commelins Be- - - schrijvinge van Amsterdam": „In 't jaar 1667 begon geen profetes was bii Dién moest zien gepoft" te krii? i.-éü üé~-~ °i V'"ri (?')- z!' 8eu>wn, het op den 16 Maart zeer hart te vriezen, met een geen pioreies was, dij uien moest zien „gepon lexirj en tl ad. daaiuit n bekoorlijk jong meisje te voorschijn, N.O. wind, dat op 17 't IJ toelag zo dat men den d0°?: den jongefing niet 'n kreet van vreugde begroet, igden over 't ijs liep, en kwam van' Nieuwen- en Dur- Eindelijk eindelijk' riep hij hartstochtelijk cnvloog kerdam, zoodat de geheele Zuyderzee was toegevroren naai tegemoet waardoor veele, zoo inkomende als uytgaande schepen, r Och Hectoi, lieve Hectoi iiep ze wanhopig uit op zoo een onverwachte vorst niet verdacht wesende want ze was nog even onwijs als hij Je zult in Zee bevroren raakten, dat de menschen van 70 jaron me nofj ongelukkig maken door je liefde. zeyde zulks noyt gesien te hebben, want men liep gen.... Ze kwamen, dien avond, tevergeefs. Eén dame, die 't naadje uit de kous wou welen, waar meneer z'n avonden doorbracht als-ie soms lot halfdrie uitbleef, vanwege gewiclitige besognes.... Een keukenmeid, die meende te bespeuren. jdM haar „aanstaande" in den iongsten lijd koeler werd.... Een maagd van om en bij: de veertig, die haar vonnis kwam hooren: zou ze eenmaal het zalig uur beleven van.... Nóg vijf of zes anderen' O, juffie bracht d'r Sibylle-schap 'geep windeieren'Allen werden afgescheept, dien avond. !'t Touw rammelde, knarste niet. De groene deur 'werd door een manspersoon opengedaan, en die zef: '„Mcdame is op reis. Morgen is ze denkelijk weer terug." 1' lap dicht ging de deur. Men kon verder niets uitvissehen... Het huisje van erfgename der „echte Lenormand" was, dien avond, heelemaal duister. Geen jiehtglimpje aan^ een der vensters te bekennen. Toch vergiste men zich' De Sibylle was wél degelijk thuis. Maar de gor dijnen waren met spelden dichtgemaakt. En ze had er nog dingen overheen gehangen.... Maar in de ka mer was 't licht, vroolijk. Ze zalen er met d'r tweetjes; Sibylle en Dien tje. Op de tafel stond een mooie karaf met geél- achtig goedje. En dc dames hadden ieder een glaasje vóór zich, waarin suiker cn fijne cognac.... Zooals Dien zich niet herinnerde in d'r beste dagen geproefd te hebben. Op een kcurigen schotel lagen overheer lijke taartjes.'... Roomhoorns, waar ze zooveel van Id' zandTar'jes,. appelbollen.... En straks zou nog al, uit *s cr d-'n gebeurd, mijn aangebedene? zei den 25sten nog over het IJ. Den 26sten gingen nog hp weer, en voelde intusschen aan zijn bovenlip. drie jonge gasten over naar Waterland, en des avonds ld gis^ravond mijn gou- .zeilden de waterschepen voor de stad' doch Pampus vernante je laatsten brief. Ik wou 'm uit haar Kan- j raakte eerst den 29sten va7LrijrbeVrl,<l 1^^- fezen ma'U Z° W°U Z°" PC'' se sten APril "epen nog menschen voor Uyt.dam of Schee- rampzaligeZe las ,'m natuurlijk? decla- °en lsten Februari van het jaar 1674 begon het en beef|lfdoe?i A6 Vri?Z,ei1' doch het vroor zo° llarci. dat de Zuiderzee gegaan en n! 1 ®T_!neT ™et P^fden, sleden en wagens daar in .'.icde kachel smeulde nog een ietsje-vinn' Méé- t was echt-koud in dc kamer, cn zóóveel kon'juffie SCnS een 'r glas. En „„spreid. Hel cognac gloeide 'i, l iTn T der twee vrouwen. De benevelde i,„r ilcl.. .„ideA meerde hij' Och ja, maar toch heeft ze ven, nadat ze mij eerst 'n scherp examen" heTft'ToTn ,vroor zo° a«'. ondergaan. Toen is zij naar mama gegaan en nu 1 ovnr i.n whL?1 5 P'8leden moet ik thuis blijven, terwijl Ma en Rosa naar lid uit Triesland kwam. Den 24sten Maart kwam men feest van den burgemeester gaan. O, 't is ontzettend1 i paard 611 sl0de uit Noord-Holland; ook ud Ontzettend' En dat alles heb ik aan jou le d uiken i m f,,a op dienzelfden dag, tot Enkliuizen toe. dc omdat jij me brieven schrijft. Nu moet ik vanavond _MMlzee. yas zoov«r toegevroren, dat men van de thuis blijven' 't Is verschrikkelijki We zijn verloren' riep hij toen op denzelfden toon. We moeten vluchten' Ja, vluchten' Luister I Je mama en .Rosa gaan naar 't feest. De gouvernante vergezelt haar. Je blijft alleen thuis?' N" of nooit Je gouvernante is 'n listige slang; ze zou alles zon der de minst© moeite te weten komen en ons vér- hoogste duinen geen water kon bekennen, Den 24sten Maart, daags voor Paschen, was er een zwaar onweer met hevigen donder en 'bliksem, zoodat in twee dagen de dooi het ijs onbetrouwbaar maakte, maar het sneeuwde einde Maart machtig Den 27 sten durfde niemand meer over het IJ loopen maar van Wie- nngen en Medcmblik waren den eersten April nqg wet ot) menschen over de Zi,ni,>,™„ Den 3 raden, en dan..... O, ik waag 't nauwfijks er aan te Aorif óinmu c" 0VC1' ^niderzee «cgian. D«J denken' O, mijn schoon® Josephine' Bemint ge miil éu in». i man, vajl ky'dam naar het eilandMar- - O ja, onuitsprekelijk' Maar bedenk' eens? zoo'n Hamleinnicrml? 'l°g cen ,nan op sch'Aalsen op <le heelen avond alleen thuis te zitten en niet naar 'l Maar ,i„„ 7,1 bal te mogen' 'den April, vertelt weer Gommclui, was mogen Maar als we nu vluchten? Vluchten? Ja' MaarWat zou Mama zeggen? En je oom? En.... waar moeten we heen vluchten? Is de wereld niet groot? En is de kleinste luit niet ruim genoeg om twee harten..., Zoo"n hutje als van ouwe Kobus? Och kind, je bent onder mijn hoede overal vei lig: Ja, maar Mama'? t toen ineens zóó warm, dat men de jongens in <1° Haarlemmertrekvaart zag zwemmen. De oostenwind nacl intusschen de ijsscholsen het IJ in gedreven en om Pampus vastgezet, zoodal er den tOden nog gcc" schepen uit de Zuidei'zee naar Amsterdam konden ko- inen en l.f Ajiril raakten bij Medemblik nog een aan tal schepen door de drijvende schotsen in het ijs be kneld. Wanneer het ons dus erg lijkt, dat liet half Maart wintert, dan ziet men dat I nog erger kan'

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1909 | | pagina 10