Soldaten-eer.
53<sie Jaargang. No, 4181
EERSTE BLAD.
Woensdag 7 April J909
Éi IS I
i II I I
Bureau SCHAGEN, Laan O 4.
Uitgevers: TRAPMAN Co,
e n
Bekendmakin
Binnenlandse!) Nieuws.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
FEUILLETON.
/jaari &m rj
(g
m w wviïm
iViS
■i m
Adïerieniie- LiiiliiflUi
Dit blad verschijnt viermaal per tveek: Dinsdag-, Woensdag-,
Donderdag- en Zaterdagavond. By inzending tot 's morgens 9
ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INÖEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
luiere. Telepliooii IMo. 20.
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25: iedere regel meer 5 Cent.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
Gemeente SCHAGEN.
o
Drankwet.
Burgemeester en Wethouders der Gemeente SCHA-
GEN brengen ter openbare kennis, dat op 3 April 1909
tij hen is ingekomen een verzoekschrift van KLAAS
DE BOER, van beroep schilder, wonende te Sohagen,
om verlof voor den verkoop van alcoholhoudenden
drank, anderen dan sterken drank in de navolgende lo
kaliteit: „de gelagkamer" van het perceel kadastraal
bekend Gemeente Schagen, Sectie C, No. 660, plaatselijk
gemerkt wijk C no. 56, en gelegen aan de Hoep al
daar.
Binnen twee weken na de dagteekening dezer bekend
making kan een ieder tegen het verleenen van dit
verlof schriftelijk bezwaren bij Burgemeester en Wet
houders inbrengen.
Schagen, 5 April 1909.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester
II. J. POT.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
Voorjaars-Stierenmarkt.
Burgemeester en Wethouders van Schagen. brengen
Ier algemeene kennis, dat de voorjaarsstierenmarkt zal
worden gehouden op Donderdag 29 April a.s.
Schagen, den 6 April 1909.
Burgemeester en Wethouders,
De Burgemeester,
H. J. POT.
De Secretaris,
ROGGGEVEEN.
tuigenverhoor was op te maken, als vaststaand worden
beschouwd, dat er gevaar voor de menschen, ran
geerder, machinist, enz. ook was geschapen.
De zaak werd dan ook in de aandacht van de justi
tie aanbevolen, die er terdege nota van nam. En zoo
doende zagen we vandaag de vier Medemblikker met
selaars die aan: het lossen hadden deelgenomen, als
beklaagden.
Ze zijn genaamd: Klaas Krook, Joh. Arends, Albert
Gieling en Jan de Vries. De beide laatsten zagen
we eigenlijk niet, daar die weggebleven waren.
Enfin, ze liepen er alle vier in, daar ze geen, van
allen vergunning hadden om den wagon op die onvei
lige plaats te deponeeren.
De O. v. J. vond het eenvoudig een wonder, dat
alles nog zoo goed is afgeloopen. Hoe licht had het
niet veel erger kunnen zijn.
En dit slaat vast: beklaagden hebben door schuld
veroorzaakt gevaar voor '1 spoorwegverkeer.
De rechter is in strafkeuzc vrijgevangenis, hech
tenis, of boete.
Spreker meent, dat eene vrijheidsstraf niel noodig
is. doch wil geen lichle boete eischen.
i Tegen elk der vier beklaagden wordt f 25 boete
subsidiair lü dagen hechtenis gerequireerd.
40 Schotels voor 2 daalders.
De volgende zaak voert ons een tweetal beklaag
den in de armen. Heel smakelijk zien ze er wel is
waar niet uit, maar het interieur kan misschien nog
goed zijn....
De een is een 58-jarige Kerseboom;, de ander is
de 58-jarige Ivroon.
Kerseboom steelt en Kroon in heler: Zóó ging het
ten minste den 6den Maart dezes jaars, toen de Alk-
maarsche grossier Willem Smit in de St. Annastraat
een 40-tal geëmailleerde schotels buiten voor zijn win-
het had geëtaleerd.
Kees Kerseboom uit Den Helder en Jaap Kroon.
straf geëiseht.
Hun raadsman Mr. K. A. Cohen Stuart, hield een
Cn VaU £roo*c welsPrekendhekl getuigend, pltei-
Hij wees op de gunstige omstandigheid dat beide
j8-iarige beklaagden, slumpers als ze feitelijk zijn,
toch nu voor 't eerst met de strafwet wegens een
feil als dit, kennismaken. En dan op welke in 'toog
vallend domme manier is dit overigens zoo brutale
stukje uitgehaald
Pleiter verzocht eindelijk aftrek van preventieve hech
tenis en lichtere straf.
Verder wou Z.È-d. graag onmiddellijke invrijheids-
stelling voor hen verzoeken, met het oog op de aan
staande Christelijke en Nationale feestdagen; zij het
dan al. dat ze die niet mee kunnen vieren, dat
ze toch dan althans tcrugkcercn in de vrijheid, die
landloop-ers zoo lief hébben.
Hoe vloeiend de advokaat echter ook sprak, dat
kon hij niet klaar krijgen: de rechtbank voncl er geen
termen voor.
Wordt vervolgd.
tr '.i**
Een bevordering.
De lieer P. Strooker, Rijksveldwachter te Het Zand
gemeente Zijpe, is bevorderd tot brigadier-titulair.
Post en Telegraaf.
Het hoofdbestuur van den Bond van Post- en Te-
lcgraafbeambten „De Post" heeft aan pl'.m. 1100 brie-
plaatst te krijgen. De vereeniging „Belang der Jeugd"
te Broek op Langendijk juichte het plan ten zeerste
toe. maar kon vanwege den slechten financieelën toe
stand geen bijdrage geven.
Winkel.
Het departement Winkel der Maatschappij tot Nut
van't Algemeen hield Maandagavond zijn laatste huis
houdelijke vergadering in dit seizoen.
Acht leden van de zes-en-dertig waren tegenwoor
dig. Gering zoo'n aantal, zeker, maar dat niet beletten
kon, dat daze avond zich kenmerkte door het nemen
van besluiten, geheel liggende in de lijn der Maatschap
pij en overeenstemmend met de wenschen, die bij de
60-jarige herdenking waren uitgesproken.
In de eerste plaats is besloten, met te verwachten
medewerking der adfeeling Winkel der vereeniging
Volksonderwijs, in een der e.k. wintermaanden een
vergadering of liever openbare bijeenkomst te houden,
waarop vanwege het „Comité ter verspreiding van hel
derder denkbeelden omtrent opvoeding en onderwijs",
een of ander vraagstuk van paedagogischen en onder
wijskundigen aard, door een deskundig spreker zal wor
den behandeld. De keuze uit de zoo rijke lijst van
onderwerpen vast te doen stellen door de besturen
van de afdeeling Winkel „Volksonderwijs" en van het
departement.
In beginsel besluit de vergadering alle daaruit voort
vloeiende kosten te bestrijden uit de kas van het
departement, waarvoor evenwel in de e.k. ledenverga
dering machtiging moet worden verkregen.
In de tweede plaats vond de circulaire van het cen
traal genootschap voor Kinderherst-ellings- en Vacan-
tie-kolonies een sympathieke ontvangst. Besloten werd
- De verschillende gegevens zullen tot eên geheel wor-
een Alkmaarder. liepen beiden zonder werk rond, had- (len samengesteld 0m aan den Minister. Tweede Ka
den geen brood, geen bezigheid en dat alles was oor
zaak. dat Kees ae 40 schotels zoo enpassant mee
pikte.
Het tweetal ging naar 't cafeetje van de wed. Kroese
op de Keetgraeht, en nu aan 't verkoopen: Zoo min
als ze 't nauw mikten bij de manier waarop ze er
Jan Albert de Groot werden zoo „en famielje" eige
naren van de andere 26 schotels voor.... een daal
der:
En bij het deelen van den buit, ging het al even
Zitting van Dinsdag 7 April 1909.
Ze wisten het 'ook beter!!
Er was den 3den Februari jl., hoewel het toen nog
vroor of je in Siberië was en er van bouwen dus
nog geen sprake kon zijn, een heele bezending kalk
te Medemblik aangekomen... per Hollandsche spoor
wel te verstaan. Eenige Medemblikker metselaars, in
dienst van de firma Janssen, die door de heerschende
vorst natuurlijk zoowat niets konden uitvoeren togen onverschillig toe.
met haast naar 't tooneel van de hen wachtende werk- Van den laatsten daalder kreeg namelijk onze Iiel-
zaamhedenkalk lossen. dersche Kerseboom wel f 1.25, terwijl sinjeur Kroon
Spoedig hadden zij er den vollen gang in, toen de zich met slechts een kwartje moest vergenoegen,
meening begon te heerschen, dat de door anderen aan- Koster en De Groot,, hunnen handelsgeest wijd ont-
gewezen plaats voor den met kalk geladen open spoor- plooiende, togen onmiddellijk met de schotels op weg
wegwagon niet de goede was. Even verder dus... dan naar een goed adres om zaken te doen. Ze kozen
waren de hinderpalen uit den weg. daartoegrossier Smit, den bestolene.
Met vereende krachten ging men nu, zooals het van- Deze zag spoedig kennis, en hij legde hen in l
daag moest heeten, den wagon „efkes omzetten"kort uit. dat hij gaarne de politie wilde raadplegen,
dat is: 13 Meters verder duwen. Nu zou 't wel pleizie- die weldra dan ook verscheen, de schotels in beslag
rig lossen en men In 'n wipje klaar zijn! Zoo scheen nemende. Geen prettige gewaarwording voor Koster
het echter maar, want de eigendunkelijke wagenver- en zijn zwager, die er niets van wisten, dat descho-
plaatsi-ng bleek een zeer onvoorzichtige daad te zijn tels_ van diefstal afkomstig waren.
vengaardere in Nederland een circulaire gezonden met
lijst van te beantwoorden vragen met liet doel om ieveil tp rA^r,Pn „n ®en afdeeling m het
feiten en gegevens te verkrijgen omtrent den maat- wezenliikim? un vi V' redering de ver-
de werkzaamheden, den werktijd zwakke kinderen naar een 'gezondhe^oord tJTendZ
niet beter te kunnen bevorderen, dan door daarover
eene bespreking uit -te lokken op de zoo-even geme
moreerde, gecombineerde bijeenkomst van Volksonder
wijs en Nut.
In de derde plaats werd opnieuw de aandacht ge
vestigd op het nut van de vereeniging „Vakonder
wijs", waarvan ook Winkel eene afdeeling telt. Be-
mer en directeur-generaal een adres aan 'te bieden,
houdende uiteenzetting van hun belangen en lotsver
betering verzoekende.
Twee gevallen, van bloedvergiftiging.
„.jDe dochter van een echtpaar aan het Oosterpark te langstelling en zoo mogelijk finantieelen steun zag
aan kwamen, zoo min gaven ze er nu om, tegen Amsterdam krabde dezer dagen, biji ongeluk, een puistje bedoelde afdeeling gaarne door het departement uit-
welken prijs 'de schotels van de hand werden gedaan. °Pen duf zli> °P der wangen had. Thans is zij' gesproken en toegezegd.
Als ze d'r maar af waren en eenig geld er voor tengevolge van bloedvergiftiging in het Burgerzieken- De heer De Ridder neemt op zich in de e.k. verga-
maakten huis overleden. dering dit onderwerp te bespreken en voor te stellen
Winkelier Janssen werd met 14 schotels opgescheept D<-' 40-jarige S. G., gehuwd, bediende in een ijzer- eene bijdrage, zij het ook voor eens, van tien gulden
vooreen daalder. De zwagers Roelof Koster en winkel te Vhssingen. kreeg voor eenige dagen een daaraan te schenken.
winkel te
1 splinter in zijn duim. Daar kwam blo-edvergifitiging;
bij en is hij aan de gevolgen overleden.
Gebrek aan dokters.
ïn Zeeland waren op 1 Januari 1.1. 51 gemeenten
geheel zonder medische en verloskundige hulp.
In 56 gemeenten waren gevestigd 105 artsen en ge
neeskundigen. in 25 gemeenten 36 vroedvrouwen, in
6 gemeenten 19 apothekers en in 3 gemeenten 5 tand
artsen.
Anna Paulowna.
Onze vroegere ptaatsgenoote. mej. A. Willegrijp, is
benoemd tot vroedvrouw te Staphorst.
Barsingerhorn.
Van de Volksbibliotheek, in eigendom en beheer
Uit het verslag der Nutsspaarbank over 1908 blijkt:
Aan baten f_29582.12%, aan schuld f 22728.80, dus aan
reserve f 6853.32%. Deze reserve was in 1907 f6125.39,
dus de zuivere winst in 1908 f 727.93%, waarvan 25
procent of f 181.98 aan het departement kan worden
uitgekeerd.
Aan het bestuur van de Spaarbank zal worden ver
zocht, bovengenoemd bedrag ten name van het depar
tement op een spaarbankboekje te plaatsen.
Door de Spaarbank was gedurende 1908 ingelegd
f 8415.67%, over datzelfde tijdvak teruggehaald f8392.21.
Aantal spaarbankboekjes in omloop 153 tegen in 1907
149.
Van het bestuur van het departement was de heer
R. Rezelman aan de beurt van aftreding en niet her
bij de vereeniging D. O. G.. is in den afgeloopen kiesbaar. In zijne plaats 'werd gekozen de heer P. A.
van Holthe, die, onder applaus der vergadering, ver
klaarde, deze benoeming gaarne te willen aanvaarden.
De punten van beschrijving der e.k. algemeene ver
gadering gaven weinig aanleiding tot debat. Als afge
vaardigde naar die algemeene vergadering wordt ge
kozen de heer A. de Ridder, als zijn plaatsvervanger
de heer R. Rezelman. Volgens de lijst van anciënni
teit wordt als tweede afgevaardigde aangewezen de
heer W. Zwaan, als zijn plaatsvervanger de heer E.
Kluijver. Voor-zoover genoemde heeren tegenwoordig
waren, door allen aangenomen.
-i,i De heer K. Vries wenscht In de e.k. vergadering
duchten opstopper, dat hij uit de rails stoof. Zoo ont- gezonden geweest niaanHp„ ^vmcenis W[\T 'f bï.cn&n 0m een- onbemiddelden doch be- te besPreken het spaarbankreglement en eenige wijzi-
stond materieele schade, Maar 't kon, zooals uit 't ge- i Tegen elk weid ten slotte 2 maanden gevangenis gaafden leerling op een middelbare of vakschool ge- gingea daarin voor te st.e!len.
geweest.
Het duurde slechts heel kort of er kwam een loco
motief met een drietal andere goederenwagens aanstoo-
men op hetzelfde stukje spoorlijn, waarop thans de
kalk wagon stond en eene botsing was onvermijdelijk.
De locomotief (die even smaller is dan een goede-
Ook bij Janssen werd op de overige 14 scholels
door de politie beslag gelegd.
Het duurde niet erg lang meer. of Kerseboom en
zijn kameraad zaten goed en wel in voor-arrest in
't Alkmaarsche Huis van Bewaring.
De O. v. J. noemde het tweetal beklaagden schip-
winter gebruik gemaakt door 74 personen, die zich
als lezer of lezeres daartoe hadden aangegeven. Met
eene geringe contributie van hare begunstigers wordt
zij: onderhouden en elk jaar een weinig uitgebreid.
Zuidscharwoude.
Alhier h-eerscht in de laatste week in erge male
de kinkhoest onder de kinderen.
Zuidscharwoude.
Het gezelschap „Nut en Genoegen" alhier heeft be-
renwagen) kwam er niet een kleine beschadiging af, breukelingen op den oceaan des Levens, die zich ten „a.
maar de kalkwagen kreeg van de zich achter de loco- slotte hebben vergrepen aan andermans goed en van si0ten f 25 te schenken aan de afdeeling van „Volks
motief bevindende breede goederenwagens zoo'n ge-wie de een al wegens bedelen en iandloopenj is op- onderwijs" indien deze er in slaagt, haar plan ten
9.
„Ik vat het geluk dieper op, ik zoek het niet in de
hoogte, niet in de laagte, maar ik zoek het in het
hart," gaf de schilder Kalinka de barones ten ant
woord.
De bleeke wangen der schoone vrouw kleurden zich
een weinig, haar boezem bewoog zich sneller, zij scheen
een strijd te voeren. Langzaam streek zij met de hand
over het voorhoofd, als wilde zij zichzelve uit hare
mijmeringen wakker roepen.
„Ik kan u niet geheel en al volgen, mijn zwak
hoofd kan heden njet denken," zeide zij, terwijl haar
oog verried dat zij weder de volle heerschappij over
zich zelve had teruggekregen,
„Ik heb van uwe opmerkzaamheid te veel gevergd,"
Antwoordde Kalinka, terwijl hij opstond.
„Het is mijne schuld, dat ik mijne krachten over
schat heb."
Kalinka verwijderde zich. Hij was opgeruimd, want
solden had hij zooveel reden met zich zeven tevre-
den te zijn. Hij was een scherp opmerker, want niet
':'ot geringste ontging hem, zijne vertelling had de ba
rnes geboeid, het was hem gelukt, hare volle deelne
ming voor zijn persoon te winnen, de lichte blos harer
gangen had hem verraden, wat er in haar hart om-
^'®S, misschien was het hem gelukt, haar hart in ver
voering te brengen, wanneer hij haar zijn liefde had
^kend, maar hij wilde het welslagen van zijn streven
"kt aan een „misschien" onderwerpen. Hij wilde zeker
kaan. Hij wjst immers, dat het gevoel, hetwelk de
'ohooiie vrouw heden had verraden, niet op eens zoo
z°u verstikken.
Haar gloeiend hoofd verzette er zich misschien nog
et>en, doch zij was eene vrouw, en hij had de vaste
?yortuiging, dat bij een vrouw tenslotte toch het
art zegeviert.
De overste Kalsbach zat met zijne vrouw aan de
offidtafel. Hij scheen geheel en al In de courant ver-
®Pt, want hij sprak geen woord, en alleen greep hij
u en dan zoekeml met zijn rechterhand naar het op
afcl staande kc^Je, om het aan zijn mond te brengen,
gezicht bezat ook nu db ernstige, strenge uit
drukking, die het gewoonlijk in den dienst bezat. Bo
vendien ging het huiselijk leven bij hem in het dienst
leven bijna volslagen op, tenminste hij had de strenge
grondregelen daarvan op 't huiselijk leven overgebracht
strenge discipline en stipte gehoorzaamheid.
Zijn karakter was evenwel tamelijk duidelijk te on
derscheiden van dat eens huistirans, want daartoe
ontbrak hem de noodzakelijkste eigenschap, de zelf
zucht; maar toch gold in zijn huis alleen zijn wil, en
zelfs zijne ^vrouw, die haar eigen hoofd anders had,
volgde hem* schijnbaar zonder tegenspraak.
Hij was soldaat tot in hart -en nieren, hij hield
zijn, beroep voor het hoogste en het beste, en al
woonde er in hem ook een strengen zin naar recht,
toch was zijn oog onwillekeurig blind geworden
voor vele zwakheden van zijn stand. Hij zag ze niet,
zij schenen hem geen zwakheden te zijn, anders zou
hij ze niet geduld hebben.
Zijn hart was inderdaad zacht en week, maar hij
zorgde er angstvallig voor, dit niet te laten blijken. En
de dienst, waar er voor hem slechts e e n, richtsnoer
was: de plicht, was daartoe zeer geschikt; doch zijn
familieleven droeg daardoor in zekere mate het stempel
der'hardvochtigheid en koelheid.
Hij had zijn kinderen lief en wilde alleen hun ge
luk, ja hij zou in staat geweest zijn zich voor hen
op te offeren, hij deed het ook reeds in zekere op
zichten, daar hij zich zeiven ternauwernood eenig ge
noegen gunde; toch had hij tusschen zich zelven en
zijne kinderen een scheidsmuur opgericht, dien hij
zelf wel is waar niet zag, maar die zwaar drukte op
zijne kinderen. Zij stelden ;geen kinderlijk vertrouwen
in hun vader. Kalsbach had zijn trots daarin gezocht,
echte soldatenkinderen van zijn kinderen te maken;
volgens zijn beschouwing bestond er geen betere op
voeding. En tijdig was hij daarmede begonnen. Toen
zij nog nauwelijks in staat waren te loopen, wisten
zij reeds, dat er voor hen geen andere wil was, dan die
van hun vader. Wanneer hij beval, hadden zij geen
,niaar" in te brengen, en mochten zij noch rechts noch
links afwijken, zijn commando luidde: rechtuit! en deze
richting hielden zij. Zij konden het ten slotte niet an
ders Gehoorzaamheid, strenge plichtsvervulling, orde
en regelmaat, waren bij hen gewoonte geworden, maar
menige teedere bloesem was daardoor ook in hun ge-
meed verstikt. Zij kenden niet dat open, kinder ijk
vertrouwen jegens hun vader; zy hadden hem lief,
maar de vrees overtrof grootendeels hunne liefde.
Egon, zijn oudste zoon, was luitenant en lag in de
'residentie HU was, zoiiHer iat de overste zich zelven
Tt TrUe bekenden, zy.i lieveling. Hij geloofde toch,
zich zelven in den zoon weder te zien. Dezelfde liefde
voor zijn beroep, dezelfde trots daarop en dezelfde ge
strengheid in den dienst.
„Hij is een soldaat, zooals ik hem verlang," zeide de
overste van hem, en dat was de hoogste lof, die ooit
door. den overste werd uitgesproken.
Zijn tweede zoon, Kurt, die nu negentien jaar telde,
was ook voor den soldatenstand bestemd geweest en
had verscheidene jaren doorgebracht op de I-Cadetten
school. Doch bij dezen stillen en, tenger gebouwden
knaap was d-e afkeer van dit beroep steeds gróót,er en
grooter geworden. Hij had het niet gewaagd dezen
afkeer aan zijn vader te bekennen; maar het heette
dat hij bij al zijne kameraden ten achter was geble
ven, omdat hij geen belang stelde in al hetgeen wat
hem moest bekwamen tot het beroep van officier.
Bovendien waren zijne geestesgaven tamelijk gering;
het leeren viel hem zwaar en ook ontbrak hem de
volharding. Al de goedheid zijns harten vanmocht niet
die gebreken te vergoeden.
Eindelijk had hij zijn vader, die over de slechte rap
porten, die hij geregeld mede bracht zeer vertoornd
was. bekend, dat hij geen neiging gevoelde voor den
militairen stand, maar koopman wenschte te worden.
De overste was verschrikt, dat zijn eigen zoon geen
neiging gevoelde voor het beroep dat hem het hoogste
toescheen; hij was eerst besloten, deze dwaze neiging
met de grootste gestrengheid te bestrijden, maar bij j
een kalmer nadenken was hij toch tot de overtuiging -
gekomen, dat het hier iets anders gold, dan een on- j
herroepelijk gehoorzamen. Het lag niet in zijn macht,
den knaap den lust op te dringen en de weinige be
kwaamheid zouden, hem als officier weinig in het
voordeel geweest zijn. Met zwaar, zeer zwaar hart had
hij eindelijk toegegeven, maar sedert dien dag was er
onwillekeurig eene klove ontstaan tusschen vader en
zoon. Niemand kon zeggen dat hij onrechtvaardig tegen
hem was, hij zelf wilde dit in het minst niet zijn,
maar het kwetste zijn trots, dat zijn zoon koopman
wilde worden; het was hem, alsof er op zijn eer nu
ook een vlek was geworpen. Wel zeide hij tot zich
zelven, dat deze gedachte dwaas was, want elke eer
lijke stand had recht op volle waardeering; doch hij
kon deze gedachte niet vstn zich afschudden.
Kurt werd nu op een bijzondere school gedaan, om
zoover te komen, dat hij het examen zou kunnen doen,
hetwelk hem het rechf zou geven, aan zijn -militaire
plichten als een-Jarig vrijwilliger te voldoen. Ook in
die school vo»derde hij zedr lpngaeain, ofschoon h| het
niet aan vlijt liet ontbreken. Om zyn krachten aan te
sporen, had de overste hem voor j dit exanifen oen
vasten tijd bestemd en er de bedreiging bijgevoegd, dat
hij als gewoon soldaat drie jaar zou moeten dienen,
wanneer hij het examen dan niet met goed gevolg
deed. Hoe strenger de overste met hem was, des te
nauwer sloten zijn moe-der en een jaar jongere zuster
Ulrika zich bij hem aan. Hij was de lieveling zijner
moeder en de vertrouwde van Ulrika. Zij beoordeelden
hem anders dan zijn vader. Zij kenden zijn goed kart
en zijne bescheidenheid; zij zagen zijn vlijt en wisten,
hoe ernstig hij arbeidde. Was het zijn schuld, dat hij
weinig geestesgaven bezat? Zij gevoelden medelijden
met hem en het deed haar leed, wanneer zij zagen, hoe
hij zijn trouw, blauw oog in zijn vaders tegenwoordig
heid schuchter opsloeg, en hoe de g,ngst, ook maar
iets tot diens ontevredenheid te doen, hem niet ver
liet, maar hem nog beschroomder maakte. Door ver
dubbelde teederheid trachtten zij hem daarvoor scha
deloos te stellen.
Om de opvoeding van zijn dochter had de overste
zich minder bekommerd, maar het streelde hem toch,
dat zij tot een schoon meisje was opgegroeid. Ulrika
was de eenige, die voor zijn ernst en gestrengheid
niet bang was. Zij waagde het somtijds met hem te
schertsen, en was hij goed geluimd, dan liet hij dat
lachend begaan.
De overste was in de courant nu aan de familiebe
richten gekomen en zijn oog vloog die door.
„De zoon van mijn broeder is verloofd," zeide hij.
„Met wie?" vroeg Elfriede, zijne vrouw.
Zwijgend overhandigde Kalsbach haar het blad en
stond op. Terwijl zijne vrouw de volgende annonce las;
„De verloving hunner dochter Toni rne-t mijnheer
den referendaris en reserve-luitenant Hermann Kals
bach maken bij deze hekend
Anton Eger en Eehtgenoote,
Handelsraad.
Toni Eger.
Hermann Kalsbech,
Referendaris en Reserve-Luitenant.",
liep de overste, den blik ter neder slaande, het vertrek
op en neder.
„Daar paart geld met geld," -merkte Elfriede op, die
door dit bericht niet aangenaam getroffen was, want
zij had al-tijd met een gevoel van afgunst op haar
rijken schoonbroeder nedergezien.
„Wanneer Egon hier lag, dan had hij, geloof ik, deze
partij ook kunnen doen," voegde z-ij er bij. „Ik heb
altijd gehoo-rd dat Eger de officieren zeer met onder
scheiding behandelt."
Wórdt vervolgd.
