f
Het Potloodstreepje.
- COSTUUMS.
XBJiaei p Schagen.
Voor don Hooibouw.
liiit) «11 Ctknikto
soliede Kapok en Veeren BEDDEN,
Sim, Kapok, Staaldraad n Spriopren MATRASSEN.
O. Ropun k Jr„
mmffiAi. mum <t H
S. Bregman,
RIJTUIGEN,
JAC. MET.
J. H. SCHENE.
Credietvereeniging
jac. met, StoomrUtnigiabrikanl
Kapitaaleen niil lioen gulden,
p. JUMG,
IJzeren-, Geschilderde- en Pitch-Pine-Ledikanteii.
Woensdag 7 Juli 1909.
53e Jaargang. No. 4534.
TWEEDE BLAD
ADVERTENTIEN.
Noord-Hollandseh
Landbouwcrediet.
Architect,
Haarlem.
te Schagen.
Kapitaal f 400.00e.
Kassier en Makelaar
te Alkmaar^
Ransome's flooiharkpn,
Boby's Hooiscliiiddeis,
PI ano VI aaimach i nes,
verstelbare Hooi harken,
tegen scherp concurreerende prijzen.
y H iUi I T H e e r e n s t r a a t,
ri Oa U IYI I I s c h a g e 11.
I11 de Magazijnen van
H ugowaard—Alkmaar.
vindt men de grootste keuze
welke alle onder Garantie, i
tegen concurreerende prijzen worden verkocht.
levert tegen scherp concurreerende prijzen
Alle soorten Wollen,- Watten- en Moltondekens.
Groote keuze
Steeds groote voorraad.
Laagzijde, Schagen,
Marktplaats, Schagen.
Zadelmakerij.
Opgericht 1853.
Hoofdstellen,
Tuigen
C. Roggeveen Cz. Jr.,
Mijn zomervacantie liep ten einde, toen ik aan
een klein station in den sneltrein stapte, die naar
Weenen snorde. ïn den coupé, waarin liet toeval mij
geworpen luid, was niels te zien dan een mij uit de
verte reeds tegenglanzend kaal hoofd, en niets te hoo-
ren dan een ongeartikuleerd snorken, het eerste toe-
behoorend aan, het tweede teweeggebracht door een
in zijn plaid gewikkeld wezen van het mannelijk ge
slacht.
,,Dat kan aangenaam worden!" bromde ik bij mij
zelf en begon aanstonds allerlei middelen ter ver
strooiing, als boeken, tijdschriften en cognac, uit mijn
reistascb te halen.
Maar het duurde niet lang of de toestand vera.11-
derde volkomen. Aan het volgende station zag ik.
uit mijn raampje kijkend, op het. perron eene dame
van middelbaren leeftijd, vergezeld van een aller
liefst jong meisje en van een kleinen jongen. „Eene
plaats in den dames-coupé," zei de dame zenuwach
tig. „Geene plaats meer," antwoordde de conducteur.
„Maar hier hier zit maar éen lieer," vervolgde hij
naar mijne ardeeling wijzend. „Neen, neen," zei de
dame en wendde zich af. Maar het meisje had een
onderzoekenden blik in den coupé geworpen en riep
nu hare moeder toe: ,Er zitten twee heeren, ma
ma!" met den nadruk op twee. „In 's hemelsnaam
dan maar," besloot de moeder.
Ach, hoe dankbaar was ik thans het vertrouwen
wekkende kale hoofd, en hoe snel nam ik de stille
\erwensching terug, die ik bij het binnentreden aan
zijn adres gericht had.
Na eenige afscheidskussen van mama en den klei
nen jongen werd het meisje met kofters en doozen in
den coupé geschoven. Mama zei nog: „Vergeet niet.
tante Lore van mij te groeten" en de jongen riep:
„Zeg Meta, zal je aan mijne doos met soldaten den
ken." „Klaar!" schreeuwde de conducteur, en terwijl
binnen en buiten nog met zakdoeken gewuifd werd,
bruiste de trein voort
Den tijd, dien mijne reisgenoote noodig had om
bet zich bij ons geriefelijk te maken, gebruikte ik
tot eene grondige inspectie van hare persoon. En ik
ging daarbij met zooveel nauwkeurigheid te werk, dat
ik gemakkelijk voor juffrouw Meta een reispas had
kunnen opmaken. Die zou dan aldus geluid hebben:
Gezicht: bekoorlijk; haar: bekoorlijk; oogen: bekoor
lijk; mond: bekoorlijk; neus: bekoorlijk; bijzondere
kenteekenen: bekoorlijkheid. Maar neen, de oogen
zou ik met dit éene woord niet hebben kunnen om
schrijven; om die te karakteriseeren zou ik er bij
hebben moeten voegen: Vroom en aandoenlijk, kin-
deroogen met den blik eener duif, onder welks in
vloed de meest verstokte zondaar tot betere ge
dachten zou komen.
En haar plaatskaartje luidde naar Weenen! Welke
beweegreden mocht wel dit zonnige wezen naar de
hoofdstad voeren? Ik wist slechts dat zij daar eene
tante Lore te groeten en eene doos soldaten te koo-
pen had. Maar wel waarschijnlijk was dal. niet uit
sluitend het doel van hare reis. Ging zij er slechts
ten bezoek, of zou een langer verblijf in de plan
nen liggen? Had zij behalve die tante nog meer
vrienden in de hoofdstad? Al die vragen hielden mij
dermate bezig, en het scheen mij zoo natuurlijk ze
te opperen, dat ik ieder in het gezicht zou uitge
lachen hebben, die mij had willen doen begrijpen
dat liet mij alles geen jota aanging.
lntusschen had mijne schoone reisgenoote eene
krant ontvouwd. Ik volgde met spanning den blik
harer oogen. Zie hoe iemand zijne courant leest, en
gij zult er uit kunnen opmaken welke plaats hij in
de maatschappij inneemt. Hij wiens blik allereerst
de politiek doorloopt, moet minstens een staatsman
of een revolutionnair zijn; wie aanstonds naar de
mededeelingen van het gerechtshof kijkt: een advo
caat of een bankroetier. Kunstenaars en leegloopers
verslinden vóór alles de stukken over theater en
kunst, miliiounairs en zij die 't worden willen, kijken
slechts naar de beurstijdingen en de finanèieele be
richten. Nu, wat betreft de beurstijdingen en het ge
rechtshof, daaromtrent verkeerde ik ten opzichte mij
ner reisgenoote niet in onzekerheid. Maar het kon
zijn dat zij eene aankomende kunstenares was. Neen
theater- en kunstberichten bleven onopgemerkt; al
hare aandacht wijdde zij aan de laatste bladzijde,
de advertenties. Op en neer dwaalde hier de blik der
lieve oogen, totdat eindelijk de moeite met een re
sultaat bekroond scheen te zijn, althans, Juffrouw
Meta haalde een potloodje uit den zak en zette
bij eene der advertenties een schrapje.
Toen legde zij de courant ter zijde en begon de
streek wat te bekijken. Onder andere omstandigheden
zou ik mij op dezelfde wijze hebben beziggehouden,
want wij reden door een heerlijk beukenwoud, langs
bloeiende dalen en ruischende, zilverglanzende beken.
De natuur moge het mij echter ten goede houden dat
ik van al de heerlijkheid, die zij daar buiten ten
toon spreidde, slechts ter loops notitie nam, daar zij
zelf toch het schoonste natuurwonder, de kleine,
blauwoogige Meta, daar in mijne onmiddellijke nabij
heid tegenover mij op de bank had geplaatst.
Ik zou gaarne een gesprek hebben aangeknoopt.
Anders ben ik niet verlegen, maar de blik der azuur
blauwe sterren, die van tijd tot tijd door den coupé
gleed, maakte mij zoo bleu als een schooljongen.
Eindelijk was het opnieuw de kale knikker van mijn
buurman, die heilzaam ingreep in mijn lot. Een vlieg,
die er zich op neergezet had, wekte een lachje op het
gezicht van mijn lieve vis-h-vis, ik haastte mij mee
te lachen en maakte eene opmerking over den slaper,
die door het meisje vriendelijk beantwoord werd.
Het ijs was gebroken.
Ik praatte over dit en dat, en liet mijnen geest
in alle tinten spelen; ik vertelde zelfs eene anecdote.
En zij zij had er niet alleen slag van goed toe
(e luisteren zij beloonde af en toe mijne moeite
net een zilveren lach, en zij bracht ook zelf nu en
dan wat in het midden' om het èesprelt niet te doen
stokken. En ieder woord, nog verzoet door de wel
luidendheid harer stem, iedere opmerking, die haai
de situatie ontlokte, verried eene zorgvuldige opvoe
ding, een fijnen tact. De warmte van mijn gevoel
voor juffrouw Meta had reeds eene bedenkelijke
hoogte bereikt en bewoog zich nog voortdurend in
stijgende richting.
De trein stopte. „Tien minuten oponthoud!" werd
er geroepen.
Dienstvaardig hielp ik juffrouw Meta over de lange
beenen van den slaper heen naar buiten en naar
het buffet. Zij nam een broodje met ham, en toen jn zult leggen. Ik heb flink geleerd en kan goede ge-
zii hare handschoenen uittrok om het gemakkelijker tuigschril'ten overleggen." Daarbij zocht zij in hart
te kunnen oppeuzelen, had ik hui en pas met een tasch en haalde er eenige papieren uit te voorschijn,
rubriek kunnen verrijken: „Handjes: bekoorlijk." Om het lieve kind niet te leur te stellen, wierp ik
Maar ik was zoo ongalant, naar mijn plaats in den er een blik in.
trein terug te gaan, vóór Meta met haar broodje ge- „o, het stroomt over van loftuitingen!"
reed was. Eene onbedwingbare nieuwsgierigheid dreef Meta glimlachte gestreeld, en terwijl zij naar nóg
mij aan, te gaan zien welke advertentie het was meer getuigschriften zocht, merkte zij aan: „koken
uie zij in de courant aangestreept had. en liaaien heb ik ook geleerd. Als u u ook daarvan
Een greep, een blik en de zwarte daad was wilt overtuigen?"
begaan. Het streepje stond bij de volgende adverten- aijes kwam er zoo trouwhartig uit, dat ik
tie: „Bij eene dame alleen wordt eene gezelschaps- a; mjjrie deugd bijeen moest rapen om haar niet in
juffrouw gevraagd. Zij die ervaren zijn in huishoude- rujjne armen te sluiten.
njke bezigheden genieten de voorkeur. „He geloof u op uw woord. Toch voel ik mij in
Ontzettende gedachte! Dat zonnige wezen was dus llvv belang verplicht, u nog op éen ding opmerkzaam
van plan de willige slavin van een of ander nukkig, te maken p>e betrekking in quaestie vereischt veel
oud vrouwspersoon te worden! Zij wilde hare koste- gedd]d,"
lijke jeugd gaan begraven in een huis, waarvan mis- 0 QOk daaraan zal het mij niet ontbreken. Als die
schien slechts om de veertien dagen de deur voor dame bet maar met mij probeeren wil."
een uur of drie voor haar zou opengaan! Al wat gpreekt van de betrekking als van eene bij
in mij was kwam er tegen in opstand, ik heelde van eene dame. Maar als de plaats die ik voor u op het
verontwaardiging. Maar niet lang kon ik mij aan mijn 00g beb, niet bij eene dame maar hij een heer was?"
gevoel overgeven, want daar kwam reeds het voor- ^jk begrijp u niet," klonk het thans min of meer
werp mijner ontstemmende overweging aan, en ik barsch en zenuwachtig van Meta's lippen, terwijl een
haastte mij haar over den bekenden hinderpaal iieen donkere blos hare wangen kleurde.
weer naar binnen te helpen ,Niet boos worden! Ik zal het u duidelijk uitleggen.
De ontdekking, die ik gedaan had, hield mij te uu begon ik mijn hart voor haar uit te storten,
zeer bezig, dan dat ik in staat zou geweest zijn haai jjv vertelde haar van mijn leven, hoe lang ik vergeefs
lang te verheimelijken. Om mijne indiscretie echtei naar eene vrouw gezocht had, toen de Voorzienigheid
wat te bemantelen begon ik: „Zoudt u mij wel eene bijj baar had tegemoet gevoerd, en hoe eene inrier-
vraag willen beantwoorden, juffrouw? Houdt u jyke stem mij toefluisterde, dat zij met haar rein en
iemand voor onbescheiden, die zich veroorlooft een eenvoudig gemoed de rechte voor mij was.
blik te slaan in eene courant, die, hoewel onbeheeid „Maar u kent mij nog in liet geheel niet,stu-
liggend, hem niet toebehoort?" meide het meisje.
„Wel neen, zeker niet. jIk gej00f wei dat jk u al ken; oogen als de
„Dan zult u mg dus vergeven dat ik m uwe cou- uwe kHnnen „iet liegen. Maar u. juffrouw Hetn.
rant gekeken heb. Kan ik het echter helpen dat ik kent my niet en ik zou walen dat u mij
rit? een streepje ontdekte, waarmee de drukinkt k,erde kennen Ik wensch dat vool.e,,rst „een bc-
ell..e^rt- trekking bij vreemde menschen zoekt, maar dat u
Meta had mg begrepen; eene bloedgolt stroomde mtar uwe tante t en dat y t d
haar onder de rozig gloeiende huid, tot aan de lokjes te bezoeken. En ik wensch dat mevrouw uwe nioo-
op haar voorhoold Maar spoedig had zu zich her der eu „w kleine broer mjj ook ()jJ tante Lo,.e lee.
st.eld en antwooidde. Dan weet u dus dat ik eene ,.en kennen en ten g]otte wensch ik dat u, lieve
betrekking zoek. Nu daar beboet ik mij niet ovei Meta> ingeval een beetje van mij zoudt kunnen
te schamen. houden, en de anderen niets bijzonders op mij af te
„Van schamen kan 111 t minst geen sprake zijn. wjjzen hebben, mij uw handje zoudt willen schenken.'
Maar het doet mij zoo innig leed te moeten denken 0pdat ik het voor het leven moge vasthouden, ik
dat u, zoo jong nog, ouder wildvreemde meuscheu weej we; dat bet veel gevraagd is, vooral door
zult moeten gaan. iemand, dien u heden voor het eerst pas heeft ont-
„Ik vertrouw op mijn goed gesternte. Er zullen tocl moet Maar de bedenktijd, dien ik u gun. ontneemt
overal in de wereld wel menschen zijn, die een eerlijk aan de zaak V0el yau hare verschrikking. Wilt u
pogen willen ondersteunen. Het was voor mij ook een op myn voorslag ingaan?"
heel besluit, maar het kon niet anders. Meta zat zwijgend toe te luisteren, en toen ik
En nu begon zij van haar ouderlijk huis te vei- geëindigd had, kon zij niet aanstonds een antwoord
tellen, dat zij tot nog toe nooit verlaten had, van vjnden. Eindelijk zeide zij zacht: „Ik wil wel."
de goede opvoeding, die zij had genoten, en hoe
haar lieve vader plotseling was gestorven tranen
kwamen haar bij deze woorden in de oogen en
lntusschen was de zon gedaald. De rookwolken van
de locomotief vlogen als dansende spoken rondom
den trein, die te midden van een chaos van wagons
dat hare moeder met een heel klein pensioen ach.ei ,n ruste op bet eindstation toesnelde. „Kaartjes voor
gebleven was, en hoe nu op haar Meta, de plicht
rustte, mede tot het onderhoud der familie bij te
dragen.
Weenen!" vroeg de binnentredende conducteur, en
bij die gelegenheid schudde hij ook onzen reisgenoot
wakker. Deze keek verwonderd 0111 zich heen en
In ons gesprek trad eene pauze in. Het was eene zei toen; „ik geloof dat ik even geslapen heb," eene
gewichtige pauze, want zij was beslissend voor ge- uitspraak, die wij niet konden weerleggen,
lieel mijn volgend leven. Enkele minuten waren toe- jje trejn hield stil onder de overkapping. Te mid-
reikend om in mijn binnenste eene vraag op te los- den van het gewoel der elkaar verdringende men
sen, waarover ik tien jaren lang vergeefs gepeinsd schen had Meta weldra eene vriendelijke, oudachtige
had. dame ontdekt, die haar teeder welkom heette. Zoo-
„Juffröuw Meta," begon ik eindelijk, „ik weet mis- ais van zejf spreekt, was dat tante Lore. Nadat de
schien eene betrekking voor u." eerste gevoelsstorm bedaard was, werd ik aan kaar
,En u zou wel zoo goed willen zijn mij te recom- voorgesteld, en ik kuste haar de hand met een zoo-
mandeeren? O, als u dat zou willen doen, mijnheer! danigen eerbied als slechts een toekomstige neef dien
lT kunt verzekerd zijn dat u geen oneer met mij vermag uit te drukken.
geheel geplaatst en volgestort.
De Vennootschap verleent credietcn,
neemt gelden in deposito, koopt en ver
koopt eflecten, en coupons, sluit belee
ningen en prolongatiön, en verricht ver
der alle werkzaamheden, tot het kassiers
vak behoorende.
Het kantoor van den heer
J. v. d. M a a t e n.
AGENT voor S C H A G E N
en Omstreken,
zal aldaar gehouden worden a d. 8 aan
13 Ö3, iederen werkdag van des veorm
tot 's nam. 1 uur.
De Directeur J. F. MOENü.
OpruimingJ. H. Schene
ZOMERMANTELS,
Spaarne 45.
Telef. 1044.
onder de firma
P TIMMERMAN Dz. J. M. KOELMAN
K. E. NUMAN. - A. HALFF.
Aansprakelijk voor het geheel.
Do Vennootschap WESTFRIESCHE BANK"
I ./onder de firma TIMMERMAN, KOELMAN
dCo., to Schagen, neemt geld in depot tegen
een rente, bij het deponeoren vastte stollen;
Plaatst geld onder borgtocht, le hypothecair j
vorband 4 a 4J enz., belast zich met den in-
en verkoop van effecten en in het algemeen
met die werkzaamheden, welke tot haren j
werkkring kunnen gerokend worden te be-
hooren.
Het kantoor wordt gehouden aan de markt j
te Schagen en is geopend iederen werkdag
van 9—12 uur.
belast zich met het bezorgen van golden
ouder hypotheek, het verleenen van
oiediet op korten termijn, neemt gelden
ln deposito, sluit verzekeringen op het
0Veu en tegen brandschade en verder
b'f a'^es wa* bot Kassiers- en Ma-
euarsvak behoort.
Putoor: NIEUWESLOOT 45, te
et het Postkantoor,
HOOIVORKEN. HARKEN, ZEISEN, 11 AARS PITTEN en HAMER
SLIJPSTEfeNEN, GRASPERK-IOHEE 'D '1RS, ENZ
AANBË VELKND,
Kapitaal f5.000.000. Gestort f 2.500.000. Reserves f 580.000.
Verleent Crediet aan Landbouw en Handel tegen een gemiddelde rente van
5 n C t. 's jaars, provisie inbegrepen.
Neemt Keiden deposito Oprot Rekening ooraut Incasseert Wissels enz enz.
NadereRi I leb tingen t.y AOHNTsVlIAl' PUHMKRKND, Wee, wal DV», Agent Hendrik
A. Bultman.
O
Grootste sorteering in
p. Leid»els, Bitten, Zaal-
tuigen. fyne gelakte
Garcelen met geheel nieuw-
v"\ jinrr- zilveren Beugel, Borst-
V tuigen, Werktuigen,
Ploegtuigen,
'„wt Complete
een en tweepaards-
steeds voorradig.
Paardedekons, Lantaarns,
uitgebreide collectie.
Uitstekend ingericht voor bet BEKLEEDEN en VER
NIEUWEN van alle soorten Rijtuigen.
Scherp concurreerende pg-yzen.
Aanbevelend,
Zondags niet gesloten. ZADKLIBAKI'.H.
